Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 13:24
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 13:33

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż dwa główne systemy kolorów używane w procesie drukowania?

A. CMYK, Pantone®

B. Wielokanałowy, HKN

C. RGB, Pantone®

D. Pantone®, Lab

Odpowiedź CMYK i Pantone® jest poprawna, ponieważ te dwa systemy barw są fundamentalne dla procesu drukowania. System CMYK, który oznacza cyjan, magentę, żółty i czarny, jest kluczowy w druku offsetowym oraz cyfrowym, gdzie kolory są tworzone przez nakładanie różnych warstw tuszy w tych czterech podstawowych kolorach. Umożliwia to uzyskanie szerokiej gamy kolorów poprzez mieszanie tych podstawowych barw. Z kolei system Pantone® jest używany do precyzyjnego określania kolorów w druku, zwłaszcza w projektach wymagających spójności kolorystycznej, jak branding czy reklama. Pantone® oferuje katalog kolorów, co pozwala na dokładne odwzorowanie odcieni, które mogą być trudne do uzyskania w systemie CMYK. W praktyce, wiele firm korzysta z obu systemów, aby zapewnić wysoką jakość i doskonałe odwzorowanie kolorów w materiałach drukowanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej.

Pytanie 2

Który rodzaj filtra należy zastosować do uzyskania zmiany fragmentu obrazu cyfrowego widocznej na zdjęciach?

A. Rozmycie gaussowskie.

B. Stylizacja dyfuzja.

C. Wyostrzanie obrazu.

D. Skraplanie obrazu.

Rozmycie gaussowskie jest techniką przetwarzania obrazów szeroko stosowaną w grafice komputerowej oraz w fotografii cyfrowej. Główną cechą tego filtra jest to, że wygładza obraz, eliminując szumy, a jednocześnie zachowuje ogólną strukturę i kształty obiektów. W praktyce, rozmycie gaussowskie używane jest do uzyskiwania efektu bokeh w portretach, gdzie tło jest rozmyte, dzięki czemu główny obiekt staje się bardziej wyeksponowany. Ponadto, technika ta jest kluczowa w procesach takich jak detekcja krawędzi, gdzie wstępne wygładzenie obrazu może poprawić wyniki algorytmów. W kontekście standardów branżowych, rozmycie gaussowskie jest często stosowane jako krok w przetwarzaniu obrazów przed zastosowaniem bardziej złożonych algorytmów analizy, co potwierdzają liczne publikacje i badania w dziedzinie wizji komputerowej.

Pytanie 3

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. obrys, ścieżki przycinania

B. punkty kontrolne, ścieżki

C. wypełnienia, grupy ścieżek

D. warstwy, grupy ścieżek

Wszystkie przedstawione odpowiedzi zawierają elementy, które są istotne w pracy z grafiką wektorową, jednakże żaden z nich nie odpowiada na pytanie o elementy bezpośrednio umożliwiające zmianę kształtu obiektów. Warstwy i grupy ścieżek, chociaż są kluczowe dla organizacji projektów graficznych, nie mają bezpośredniego wpływu na kształt obiektów. Warstwy służą do zarządzania różnymi elementami projektu w sposób hierarchiczny, co ułatwia edytowanie i organizowanie, natomiast grupy ścieżek pozwalają na zgrupowanie kilku ścieżek, ale same w sobie nie zmieniają kształtu. Wypełnienia i obrys są związane z estetyką obiektów, a nie ich kształtem – wypełnienie dotyczy koloru wewnętrznego, a obrys to kolor i grubość konturu. Ścieżki przycinania są narzędziem do zarządzania widocznością elementów, a nie do ich transformacji. Typowym błędem myślowym jest błędne utożsamienie organizacji i stylizacji obiektów z ich kształtem. W rzeczywistości, aby skutecznie zmieniać kształty w grafice wektorowej, należy skupić się na manipulacji punktami kontrolnymi oraz ścieżkami, co zapewnia pełną kontrolę nad formą grafiki.

Pytanie 4

Jaką rozdzielczość skanowania powinien posiadać wielobarwny oryginał, zakładając, że podczas druku zostanie on powiększony 6 razy?

A. 3600 dpi

B. 600 dpi

C. 300 dpi

D. 1800 dpi

Wybór 600 dpi jako rozdzielczości skanowania może wydawać się rozsądny, jednak nie jest wystarczający w kontekście 6-krotnego powiększenia. Przy powiększeniu obrazu, każdy punkt na oryginale jest rozszerzany, co może prowadzić do utraty szczegółów. Przy 600 dpi, po powiększeniu, uzyskujemy rozdzielczość 100 dpi, co jest poniżej minimalnych standardów jakości dla wydruków. Przykładowo, dla materiałów drukowanych, które mają być wyraźne i szczegółowe, zaleca się co najmniej 300 dpi. W kontekście powiększenia 6-krotnego, oznacza to, że powinniśmy skanować w dużo wyższej rozdzielczości, aby zachować jakość. Z kolei wybór 3600 dpi może również wydawać się korzystny, ale często jest zbędny i nieefektywny pod względem wydajności. Taka rozdzielczość generuje ogromne pliki, a w praktyce, szczegóły nie będą widoczne podczas końcowego wydruku, co czyni taką strategię niepraktyczną. Zrozumienie, jakie rozdzielczości są odpowiednie do różnych zastosowań, jest kluczowe w branży graficznej. Niezwykle ważne jest, aby przy planowaniu skanowania i druku zrozumieć, jakie są wymogi dotyczące jakości, a także jak różne rozdzielczości wpływają na ostateczny produkt.

Pytanie 5

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

Barwa odpowiadająca składowi C0 M30 Y100 K0 to właśnie ten intensywnie żółtopomarańczowy odcień, widoczny jako czwarty z kolei na ilustracji. W trybie druku CMYK takie proporcje oznaczają brak cyjanu, umiarkowaną ilość magenty i maksymalną żółć, bez czerni. Efektem jest soczysty, ciepły kolor, który w praktyce świetnie sprawdza się w projektach, gdzie chcemy uzyskać żywe tonacje żółci lub pomarańczowego – na przykład w materiałach reklamowych, etykietach czy plakatach sezonowych. To ważne, bo odpowiedni dobór barw CMYK bezpośrednio wpływa na spójność identyfikacji wizualnej i jakość wydruku. Moim zdaniem, dobrze jest pamiętać, że barwy z przewagą żółtego i niewielkim dodatkiem magenty są szeroko wykorzystywane w branży spożywczej, eventowej, a nawet w opakowaniach produktów, gdzie liczy się optymistyczny, energetyzujący efekt wizualny. Dodatkowo, rozumienie składu barw CMYK to podstawa pracy każdego grafika i operatora DTP – pozwala przewidywać efekty kolorystyczne na papierze, które nie zawsze będą identyczne z tym, co widzimy na monitorze. W praktyce nieraz spotkałem się z sytuacją, gdzie dobór właśnie takiej mieszanki ratował projekt, jeśli zależało komuś na ciepłej, apetycznej żółci, a nie mdłym odcieniu pastelowym.

Pytanie 6

Interlinia odnosi się do odstępu pomiędzy

A. stronicami

B. znakami

C. wierszami

D. wyrazami

Interlinia odnosi się do odstępu pomiędzy wierszami tekstu, co jest kluczowym elementem w typografii i projektowaniu dokumentów. Ustalanie odpowiedniej interlinii wpływa na czytelność i estetykę tekstu. Standardowo, interlinia może wynosić od 1.0 do 1.5, w zależności od zastosowania. Na przykład, w dokumentach formalnych, takich jak raporty czy artykuły naukowe, często stosuje się 1.5, aby zapewnić lepszą czytelność. W kontekście edytorów tekstu, takich jak Microsoft Word czy Google Docs, użytkownicy mają możliwość dostosowania interlinii za pomocą opcji formatowania, co umożliwia dostosowanie dokumentów do specyficznych wymogów. Dobrą praktyką jest również dostosowanie interlinii w zależności od czcionki i jej rozmiaru, ponieważ różne czcionki zachowują się inaczej w kontekście czytelności. Stosowanie odpowiedniej interlinii nie tylko wspomaga odbiór treści przez czytelników, ale również wpływa na ogólny wygląd dokumentu, co jest istotne w kontekście profesjonalnych prezentacji oraz publikacji. Z tego powodu, znajomość zasad interlinii jest niezbędna dla każdej osoby zajmującej się tworzeniem treści pisemnych.

Pytanie 7

Wskaż podstawowe formaty zapisu plików grafiki bitmapowej.

A. CDR, AI, DOCX.

B. PDF, AI, PCX.

C. JPEG, TIFF, PSD.

D. CDR, DOC, INDD.

JPEG, TIFF i PSD to zdecydowanie podstawowe formaty grafiki bitmapowej, które są szeroko wykorzystywane w branży graficznej i fotograficznej. JPEG (albo JPG) jest chyba najpopularniejszym formatem zdjęć – praktycznie każdy aparat czy telefon zapisuje zdjęcia właśnie w tym formacie ze względu na dobrą kompresję stratną i szeroką kompatybilność. TIFF to z kolei taki trochę standard archiwizacji – świetnie nadaje się do profesjonalnych zastosowań, bo zapisuje obrazy bez utraty jakości, obsługuje warstwy, przezroczystość, a nawet profile kolorów. PSD natomiast to natywny format Adobe Photoshop, w którym możesz zachować nie tylko bitmapowe dane obrazka, ale też wszystkie warstwy, maski, tryby mieszania i inne bajery. Pracując w druku czy projektowaniu, często się spotyka z wymaganiem oddania prac właśnie w TIFF albo PSD, bo pozwalają zachować najwyższą jakość i edytowalność. Moim zdaniem każdy, kto myśli poważnie o grafice bitmapowej, powinien znać te formaty i wiedzieć, kiedy który z nich stosować. Dobrze też kojarzyć, że JPEG świetnie nadaje się do publikacji w internecie, ale już do dalszej obróbki, archiwizacji czy profesjonalnych wydruków lepiej wybrać TIFF albo PSD – to taka branżowa praktyka, która ułatwia życie.

Pytanie 8

Wskazany strzałką na zdjęciu czerwony krzyżyk informuje o

A. zakończonym wątku w ramce tekstowej.

B. ukrytej ilustracji.

C. tekście nie mieszczącym się w ramce tekstowej.

D. zakotwiczonym obiekcie.

Zrozumienie znaczenia czerwonego krzyżyka jest kluczowe w kontekście edycji tekstu. Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak zakotwiczony obiekt, zakończony wątek czy ukryta ilustracja, wynika często z nieporozumienia dotyczącego terminologii używanej w programach graficznych. Zakotwiczenie obiektu odnosi się do przypisania go do konkretnego miejsca w dokumencie, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż informowanie o ukrytym tekście. Z kolei zakończony wątek w ramce tekstowej to koncepcja, która nie ma związku z sygnalizowaniem problemu z widocznością tekstu. Tego rodzaju pomyłki mogą prowadzić do błędnej interpretacji, co jest szczególnie istotne w branży edytorskiej, gdzie precyzyjne rozumienie narzędzi i ich funkcji ma kluczowy wpływ na efekt końcowy. Ukryte ilustracje również nie są związane z problemem tekstu, ponieważ wskazują na rysunki lub inne elementy graficzne, które zostały zablokowane lub niedostępne w danym obszarze. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że każdy z tych terminów ma swoje konkretne zastosowanie, które nie pokrywa się z problemem przedstawionym przez czerwony krzyżyk. W edukacji i praktyce ważne jest, aby kłaść nacisk na umiejętność krytycznego myślenia i analizy funkcji narzędzi, co pozwoli na unikanie typowych błędów myślowych w przyszłości.

Pytanie 9

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Numer telefonu.

B. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

C. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

D. Adres.

Patrząc na inne odpowiedzi, zauważyłem, że chociaż adres i napisy o rodzaju "OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ" i "BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO" mają swoje znaczenie, to nie są tak istotne jak numer telefonu. Adres jest ważny, żeby wiedzieć, gdzie jesteśmy, ale w sytuacjach kryzysowych liczy się szybki kontakt. Ludzie w trudnych momentach zwykle szukają natychmiastowej pomocy, a dzwoniąc pod numer, mogą ją zdobyć. Napisy informacyjne, jak „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO”, mogą być przydatne, ale nie zastąpią potrzeby szybkiego dotarcia do kogoś. Często jest tak, że skupiamy się na mniej istotnych informacjach, które są ważne, ale nie kluczowe w pierwszym kontakcie. Dobrze zaprojektowane wizytówki powinny stawiać na najważniejsze informacje, które pomogą w sytuacjach kryzysowych. Mimo że wszystko to może być przydatne, numer telefonu to naprawdę najważniejsza rzecz, a jego nadrukowanie powinno być bezdyskusyjne.

Pytanie 10

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

A. Tagline.

B. Sygnet.

C. Logotyp.

D. Slogan.

Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.

Pytanie 11

Jak długo zajmie wydrukowanie 50 banerów o wymiarach 5 x 9 m, gdy prędkość drukowania plotera wynosi 45 m²/h?

A. 40 h

B. 45 h

C. 55 h

D. 50 h

Wybór czasu produkcji z odpowiedzi 45 h, 40 h lub 55 h opiera się na błędnym zrozumieniu podstawowych zasad obliczeń związanych z wielkościami powierzchni oraz prędkościami drukowania. Zdarza się, że osoby mylą jednostki miary i zakładają, że prędkość plotera jest wystarczająca do osiągnięcia zakładanego celu bez odpowiednich obliczeń. Na przykład, niektórzy mogą pomyśleć, że wydrukowanie mniejszej ilości banerów w krótszym czasie to kwestia jedynie prostej kalibracji sprzętu, co w rzeczywistości jest złudzeniem. W rzeczywistości, prędkość drukowania plotera odzwierciedla jedynie maksymalną efektywność, która nie uwzględnia dodatkowych czynników, takich jak ustawianie materiału, czas na przestoje związane z konserwacją czy też czas potrzebny na wymianę materiałów eksploatacyjnych. Takie podejście prowadzi do niewłaściwych oszacowań czasu produkcji. Dlatego kluczowe jest, aby każda osoba zajmująca się drukiem rozumiała, jak obliczać całkowity czas pracy, uwzględniając zarówno powierzchnię, jak i prędkość, aby unikać nieporozumień i opóźnień w realizacji projektów. Aby poprawić swoje umiejętności w tej dziedzinie, warto stosować kalkulatory do obliczeń ilości materiałów oraz czasów produkcji, co ułatwia planowanie i zwiększa efektywność pracy.

Pytanie 12

Które operacje technologiczne należy uwzględnić w procesie wykonywania 10 000 sztuk przedstawionych na rysunku opakowań?

A. Wykonanie odbitki próbnej, kopiowanie, drukowanie tampondrukowe, złamywanie.

B. Obróbkę pliku DWG, impozycję, drukowanie sitowe, okrawanie.

C. Obróbkę OCR, drukowanie cyfrowe, kaszerowanie, gumowanie.

D. Wykonanie form ctp, drukowanie offsetowe, wykrawanie, lakierowanie.

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ podano kluczowe operacje technologiczne niezbędne do produkcji opakowań w dużych nakładach, takich jak 10 000 sztuk. Wykonanie form CTP (computer to plate) to proces, który umożliwia przeniesienie cyfrowego obrazu na płytę drukową, co jest kluczowe w druku offsetowym - standardowej technologii używanej w produkcji dużych serii. Druk offsetowy charakteryzuje się wysoką jakością wydruku oraz efektywnością kosztową, co czyni go idealnym wyborem dla dużych nakładów. Wykrawanie jest następnie niezbędne do nadania opakowaniom odpowiednich kształtów, co jest istotne dla ich funkcji ochronnych oraz estetyki. Lakierowanie z kolei zabezpiecza druk przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz wpływami zewnętrznymi, a także nadaje opakowaniom pożądany wygląd. Te operacje są zgodne z obowiązującymi standardami w branży opakowaniowej i stanowią fundamenty efektywnego procesu produkcyjnego, który zapewnia nie tylko jakość, ale także efektywność oraz trwałość opakowań.

Pytanie 13

Jaką wartość w grafice reprezentuje kolor o parametrach C100 M0 Y100 K0?

A. żywioły i atmosferę

B. naturę i świeżość

C. czystość i niewinność

D. prestiż i wyrafinowanie

W przypadku odpowiedzi wskazujących na wodę i powietrze, luksus i elegancję oraz czystość i niewinność, należy zrozumieć, że każdy z tych konceptów jest związany z różnymi skojarzeniami kolorystycznymi, które nie odpowiadają intensywnemu, czystemu zielonemu odcieniowi. Kolor niebieski, będący symbolem wody i powietrza, jest często postrzegany jako chłodny i nieosiągalny, co nie ma związku z zielenią. Z kolei luksus i elegancja są zazwyczaj reprezentowane przez kolory takie jak czarny, złoty czy purpurowy, które wyrażają prestiż i bogactwo, a nie świeżość, którą symbolizuje ten konkretny odcień zieleni. Czystość i niewinność mogą być kojarzone z bielą lub pastelowymi odcieniami, które również nie pasują do intensywnego zielonego. Błędne skojarzenia z kolorami mogą prowadzić do nieefektywnego przekazu marki i jej wizerunku, co w marketingu jest niezwykle ważne. Wiedza o tym, jak różne kolory wpływają na emocje i postrzeganie, jest kluczowa w procesach brandingowych. Warto zwrócić uwagę na zasady teoretyczne dotyczące doboru kolorów oraz ich psychologiczną interpretację, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 14

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Adobe Photoshop

B. Corel Connect

C. Adobe InDesign

D. Microsoft Word

Corel Connect, Adobe Photoshop i Microsoft Word są programami, które nie są optymalnie przystosowane do składu i łamania publikacji o takiej skali jak 320 stron. Corel Connect jest narzędziem do zarządzania zasobami graficznymi, a nie aplikacją do składu tekstu. Nie oferuje on funkcji niezbędnych do tworzenia złożonych układów stron ani zaawansowanej typografii, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla profesjonalnych projektów drukarskich. Adobe Photoshop, chociaż potężny w obróbce obrazów, nie jest zaprojektowany do składu tekstu i długich dokumentów. Jego interfejs i funkcje są dostosowane do pracy z grafiką rastrową, co ogranicza możliwości edytorskie i typograficzne. Z kolei Microsoft Word, mimo że popularny w codziennym użytku biurowym, nie spełnia standardów jakości wymaganych w branży wydawniczej. Jego narzędzia do formatowania tekstu są zbyt ograniczone, a obsługa dużych dokumentów może prowadzić do problemów z wydajnością i precyzją składu. W kontekście przygotowania materiałów do druku, wybór niewłaściwego oprogramowania może skutkować błędami w układzie, co wpłynie na jakość finalnego produktu. Dlatego ważne jest, aby korzystać z narzędzi specjalistycznych, takich jak Adobe InDesign, które są dedykowane do profesjonalnego składu i łamania tekstu.

Pytanie 15

Zgodnie z Polską Normą definiującą jednostki typograficzne, jeden kwadrat ma wartość równą

A. 18 mm

B. 20 mm

C. 16 mm

D. 19 mm

Odpowiedź 18 mm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Polską Normą dotyczącą jednostek wielkości typograficznych, kwadrat typograficzny, znany również jako 'em', ma długość boku równą 18 mm. Jest to kluczowy parametr w projektowaniu typograficznym, gdyż wpływa na czytelność i estetykę tekstu. W praktyce, przy projektowaniu czcionek oraz w składzie typograficznym, znajomość wymiarów kwadratu typograficznego pozwala na właściwe skalowanie i ustawianie elementów tekstowych na stronie. W kontekście grafiki komputerowej i druku, zrozumienie tych wartości ułatwia pracę nad layoutem, gdzie proporcje i przestrzeń między elementami tekstowymi muszą być precyzyjnie dostosowane, aby osiągnąć optymalny efekt wizualny. Dodatkowo, w projektowaniu graficznym, odpowiednie stosowanie kwadratów typograficznych przyczynia się do zachowania harmonii i równowagi w kompozycji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Dlatego też, znajomość wartości 18 mm jako standardowego wymiaru kwadratu typograficznego jest niezbędna dla każdego projektanta i typografa.

Pytanie 16

Przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na ilustracji jest określane w procesach przygotowawczych (prepress) jako

A. layout.

B. stronica.

C. frontyspis.

D. łam.

Layout to pojęcie, które w branży graficznej i poligraficznej oznacza właśnie rozmieszczenie wszystkich elementów kompozycji – czyli tekstów, zdjęć, grafik, nagłówków, a nawet marginesów czy przestrzeni między obiektami na stronie. W praktyce layout jest szkicem lub projektem wizualnym całej publikacji, strony internetowej albo reklamy. To od layoutu zależy, czy użytkownik łatwo odnajdzie potrzebne informacje, czy całość będzie czytelna i estetyczna. Moim zdaniem każdy, kto chce pracować z DTP lub projektowaniem graficznym, powinien rozumieć, jak ogromne znaczenie ma dobry layout. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647 dotyczący przygotowania do druku, mocno podkreślają wagę prawidłowego rozmieszczenia elementów przed przystąpieniem do dalszych procesów. Na co dzień layouty tworzy się w programach typu Adobe InDesign, Affinity Publisher albo nawet Photoshop, w zależności od przeznaczenia. Często widuję też, że osoby mniej doświadczone próbują od razu przejść do szczegółowej edycji bez wcześniejszego zaplanowania layoutu – co w większości przypadków kończy się chaosem wizualnym i problemami przy dalszych etapach produkcji. Dobry layout to podstawa – nie tylko w prepressie, ale w całej komunikacji wizualnej.

Pytanie 17

Którym rodzajem filtru w Adobe Photoshop można uzyskać zmianę obrazu zaprezentowaną na zdjęciach?

A. Wyostrzanie krawędzi

B. Rozmycie gaussowskie

C. Skraplanie obrazu

D. Stylizacja płaskorzeźba

W Photoshopie dostępnych jest wiele filtrów, które pozwalają na kreatywną obróbkę zdjęć, jednak w przypadku przedstawionej transformacji obrazu – uzyskania efektu przypominającego trójwymiarową płaskorzeźbę – tylko jeden z nich jest właściwy. Skraplanie obrazu to narzędzie typowo używane do odkształceń, wyginania i deformowania określonych fragmentów grafiki, na przykład przy stylizacji sylwetek lub kreowaniu efektów specjalnych związanych z ruchem czy zmianami kształtu. Wyostrzanie krawędzi przydaje się, gdy zależy nam na poprawieniu czytelności szczegółów i ogólnej ostrości zdjęcia, ale nie tworzy ono efektu trójwymiarowego ani nie zmienia obrazu w płaskorzeźbę. Rozmycie gaussowskie natomiast to klasyka do wygładzania, łagodzenia przejść tonalnych i usuwania szumów; świetnie sprawdza się przy przygotowywaniu tła lub maskowaniu niedoskonałości, lecz nie nada zdjęciu charakterystycznej „rzeźbionej” faktury. Częsty błąd to mylenie efektów wyostrzania lub rozmycia z efektami stylizującymi – tymczasem filtry takie jak „Stylizacja płaskorzeźba” oferują zupełnie inną funkcjonalność, przetwarzając obraz na podstawie analizy światła i cieni. Moim zdaniem, zrozumienie różnic między tymi narzędziami jest kluczowe – pozwala nie tylko szybciej osiągnąć zamierzony efekt, ale też unikać frustracji w pracy. W codziennej praktyce graficznej dobór filtru powinien wynikać z efektu, jaki chcemy osiągnąć, a nie z przyzwyczajeń. Warto eksperymentować, ale równie ważne jest analizowanie rezultatów i szukanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre filtry po prostu nie pasują do danego zadania.

Pytanie 18

Aby przeprowadzić automatyczną impozycję użytków na arkuszu, wymagany jest plik wyjściowy w formacie

A. PNG

B. FLA

C. PDF

D. TIFF

Inna opcja, jaką jest PNG, to format graficzny przeznaczony głównie do wyświetlania obrazów w Internecie. Chociaż ma swoje miejsce w obróbce grafiki, nie jest odpowiedni do automatycznej impozycji użytków, ponieważ nie zachowuje warstw ani informacji o druku. PNG nie obsługuje osadzonych czcionek ani metadanych, co utrudnia proces druku, szczególnie w przypadku dokumentów wymagających precyzyjnego formatowania. Z drugiej strony, TIFF (Tagged Image File Format) to format, który jest dobry do przechowywania obrazów rastrowych i wspiera wiele kanałów kolorystycznych oraz wysoką jakość, ale również nie jest idealny do automatycznej impozycji. Podobnie jak w przypadku PNG, TIFF nie oferuje wsparcia dla osadzonych czcionek ani dla standardów druku, co czyni go mniej korzystnym wyborem w kontekście wydajnej produkcji drukarskiej. Wreszcie, FLA to format plików Adobe Flash, który nie ma zastosowania w kontekście druku, gdyż jest przeznaczony do animacji i interaktywnych treści multimedialnych. Wybierając niewłaściwe formaty, można napotkać problemy z jakością druku, a także trudności w zachowaniu odpowiednich standardów branżowych, co może prowadzić do błędów w finalnym produkcie. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty w procesie impozycji, kluczowe jest stosowanie formatu PDF, który jest zoptymalizowany do takiego procesu.

Pytanie 19

W jaki sposób zmieni się cena jednostkowa druku ulotki metodą offsetową w przypadku zwiększenia nakładu?

A. Nie można tego przewidzieć

B. Wzrośnie

C. Spadnie

D. Nie ulegnie zmianie

Istnieją różne błędne wyobrażenia dotyczące wpływu wielkości nakładu na koszt jednostkowy druku offsetowego. Niektóre z nich sugerują, że koszt jednostkowy może wzrosnąć lub pozostać bez zmian, co jest niezgodne z zasadami ekonomii skali w produkcji. Zwiększenie nakładu powoduje, że koszty stałe, takie jak przygotowanie klisz czy uruchomienie maszyny, rozkładają się na większą liczbę wydruków, co automatycznie obniża koszt jednostkowy. Sugerowanie, że koszt jednostkowy pozostanie bez zmian, ignoruje fakt, że koszty zmienne, takie jak materiały czy czas pracy, również są bardziej efektywnie zarządzane przy dużych nakładach. Warto też zauważyć, że błędne przekonanie o wzroście kosztów jednostkowych może wynikać z niepełnej analizy kosztów związanych z produkcją. W praktyce, branża drukarska korzysta z różnych technik i strategii optymalizacji kosztów, co czyni druk offsetowy jedną z najbardziej opłacalnych metod przy większych nakładach. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 20

Popularną formą pozyskiwania zdjęć cyfrowych są

A. banki poligraficzne.

B. sklepy digitalne.

C. serwisy stokowe.

D. magazyny diapozytywowe.

Wielu osobom sklepy digitalne czy banki poligraficzne mogą kojarzyć się ze źródłem zdjęć cyfrowych, ale to raczej nieporozumienie wynikające z mylenia pojęć – sklepy digitalne to miejsca, gdzie sprzedaje się sprzęt elektroniczny, czasem oprogramowanie czy akcesoria fotograficzne, ale nie zdjęcia jako takie. Oczywiście, można tam kupić aparat czy nawet kartę pamięci, ale nie uzyska się tam szerokiej, profesjonalnej bazy fotografii do użytku komercyjnego lub prywatnego. Podobnie jest z bankami poligraficznymi – to raczej pojęcie stosowane w kontekście przechowywania wzorów, szablonów czy projektów do druku, a nie gotowych fotografii cyfrowych. Moim zdaniem sporo osób myli pojęcie banku zdjęć z jakimś magazynem plików do druku, co wcale nie jest tym samym, bo profesjonalne banki zdjęć, czyli właśnie serwisy stokowe, działają na zupełnie innych zasadach i mają rozbudowane systemy licencji. Jeśli chodzi o magazyny diapozytywowe, to jest to już całkowicie przestarzała koncepcja – kiedyś, zanim weszła fotografia cyfrowa, rzeczywiście takie archiwa z diapozytywów istniały i były ważnym źródłem zdjęć do publikacji, ale obecnie praktycznie nikt już z takich rzeczy nie korzysta. Zresztą skanowanie diapozytywów i wprowadzanie ich do cyfrowych archiwów to proces żmudny, nieporównywalny z wygodą korzystania z nowoczesnych platform stokowych. Współczesne standardy branżowe jednoznacznie wskazują na serwisy stokowe jako główną, legalną i wygodną formę pozyskiwania zdjęć cyfrowych, bo dają one bezpieczeństwo prawne, szeroki wybór i wysoką jakość materiałów. Warto o tym pamiętać, żeby nie narażać się na niepotrzebne komplikacje – zwłaszcza w pracy zawodowej, gdzie liczy się zarówno szybkość działania, jak i zgodność z przepisami prawa.

Pytanie 21

Na projekcie opakowania, oznaczone na szkicu symbolem X, niezadrukowane fragmenty podłoża pozostawia się w celu

A. umieszczenia w tym miejscu znaków akcyzy.

B. zaznaczenia, od której strony następuje bigowanie.

C. umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże.

D. wskazania miejsca lakierowania wybiórczego.

Patrząc na odpowiedzi, każda z nich dotyka jakiegoś aspektu technologii produkcji opakowań, jednak tylko jedna odpowiada na praktyczne wymagania procesu klejenia. Wiele osób może pomylić takie strefy z miejscem na znaki akcyzy, bo faktycznie czasem na opakowaniach zostawia się wolne pole na kontrolowane oznaczenia, ale tam chodzi raczej o kwestie podatkowe i ich lokalizacja jest określana przez ustawodawcę, a nie przez potrzeby techniczne produkcji. Wskazywanie miejsca lakierowania wybiórczego to też częsty trop, ale lakier wybiórczy albo jest dokładnie zaznaczony odrębnymi warstwami projektowymi, albo wręcz przeciwnie – nie nakłada się go tam, gdzie nie jest potrzebny, natomiast w miejscach pod klej nigdy nie stosuje się lakieru, bo to bardzo utrudnia przyczepność. Bigowanie, czyli wygniatanie linii zgięcia, również wymaga precyzji, ale linie bigowania są oznaczane inaczej – zazwyczaj liniami przerywanymi, a nie przez wskazywanie pustych pól. Typowy błąd polega na myleniu tych wszystkich technik przygotowania produkcji, gdy tymczasem w praktyce miejsca bez zadruku są konsekwentnie rezerwowane dla operacji klejenia. To podstawa, bo tylko wtedy uzyskujemy trwałe, estetyczne i funkcjonalne połączenia. Branża nie pozostawia tu miejsca na przypadek – nieprzestrzeganie tej zasady to prosta droga do reklamacji opakowań, czego chyba nikt nie chce. Warto zwracać uwagę na te niuanse, bo to one odróżniają projektanta świadomego procesów produkcyjnych od osoby skupiającej się wyłącznie na walorach graficznych.

Pytanie 22

Jakim symbolem określa się format papieru o wymiarach 210 × 297 mm?

A. A3

B. RA4

C. A4

D. RA3

Odpowiedzi RA3, A3 oraz RA4 są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Format RA3, który ma wymiary 320 × 450 mm, jest większy niż A4 i używany jest głównie w kontekście większych wydruków, takich jak plakaty czy tablice informacyjne. Wybierając RA3, można łatwo wprowadzić błąd przy określaniu wymagań dotyczących druku, co skutkuje nieodpowiednim formatem dokumentu. Z kolei format A3, o wymiarach 297 × 420 mm, również jest większy od A4 i jest często stosowany w prezentacjach oraz rysunkach technicznych. Użycie A3 w sytuacjach wymagających A4 może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania papieru i zwiększenia kosztów druku. Ostatnia odpowiedź, RA4, to z kolei format, który nie istnieje w standardzie, co dodatkowo potwierdza, że wybór ten jest błędny. Typowym błędem myślowym w takim przypadku jest mylenie wymiarów i formatów oraz brak znajomości międzynarodowych standardów dotyczących papieru, co może prowadzić do nieporozumień w środowisku biurowym oraz przy tworzeniu dokumentacji. Aby uniknąć takich pomyłek, istotne jest zrozumienie, które formaty są odpowiednie dla określonych zastosowań oraz ich praktyczne zastosowanie w codziennej pracy.

Pytanie 23

Co należy zrobić, aby zmniejszyć rozmiar pliku PDF bez straty jakości?

A. Zmienić tryb kolorów na RGB

B. Zoptymalizować obrazy i czcionki

C. Zmienić rozszerzenie pliku na .zip

D. Zmniejszyć liczbę stron w dokumencie

Optymalizacja obrazów i czcionek to kluczowy krok w zmniejszaniu rozmiaru plików PDF bez utraty jakości. Proces ten polega na kompresji obrazów, co pozwala na zmniejszenie ich rozmiaru, ale przy zachowaniu wystarczającej jakości do druku czy wyświetlania cyfrowego. Warto używać formatów takich jak JPEG dla zdjęć i PNG dla grafik wektorowych z przezroczystością. Czcionki z kolei mogą być osadzone w dokumencie w sposób, który minimalizuje ich rozmiar. Istnieje możliwość osadzania tylko używanych znaków, co znacznie zmniejsza wagę pliku. Ważne jest również użycie funkcji optymalizacji oferowanych przez oprogramowanie do tworzenia PDF, które automatycznie dostosowuje parametry kompresji. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży graficznej i wydawniczej, gdzie efektywność i jakość idą w parze z minimalizacją rozmiaru plików, co jest szczególnie istotne w kontekście publikacji cyfrowych.

Pytanie 24

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. impozycja

B. rastryzacja

C. dopasowanie

D. lokalizacja

Pasowanie to termin związany z procesem druku, który odnosi się do synchronizacji elementów projektu w celu uzyskania odpowiednich marginesów i wyrównania. Choć pasowanie jest istotnym aspektem pracy w branży graficznej, nie pokrywa ono całego zakresu odpowiedzialności związanej z rozmieszczeniem użytków na arkuszu. Rasteryzacja to proces konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, co jest niezbędne w przypadku druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do zarządzania układem na arkuszu. Z kolei pozycjonowanie, mimo że dotyczy umiejscowienia elementów graficznych, nie obejmuje całościowego podejścia do impozycji, które uwzględnia nie tylko rozmieszczenie, ale również efektywną organizację przestrzeni arkusza. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów i ich zastosowań. W rzeczywistości impozycja wymaga znajomości zarówno technicznych, jak i artystycznych aspektów projektowania, a także umiejętności pracy z różnymi programami graficznymi. Aby właściwie zoptymalizować proces druku, ważne jest zrozumienie, że impozycja łączy w sobie wiele elementów, które muszą być uwzględnione w jednym spójnym procesie.

Pytanie 25

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. RGB

B. CMYK

C. L*a*b*

D. HSB

Wybór innych przestrzeni barwnych, takich jak HSB, RGB czy L*a*b*, do przygotowywania materiałów graficznych do druku offsetowego, jest nieodpowiedni z kilku kluczowych powodów. HSB (Hue, Saturation, Brightness) to model, który opisuje kolory w sposób bardziej zrozumiały dla ludzkiego oka, ale nie jest praktyczny w kontekście druku, ponieważ nie uwzględnia specyfiki nakładania tuszy. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną stosowaną głównie w wyświetlaczach elektronicznych, takich jak monitory czy telewizory. RGB opiera się na addytywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez dodawanie światła, co jest odwrotnością procesu subtraktywnego używanego w druku. Z tego powodu pliki przygotowane w RGB mogą wyglądać inaczej po wydrukowaniu, co często prowadzi do niezgodności kolorystycznych. L*a*b* to model kolorów oparty na percepcji, który jest używany w niektórych aspektach zarządzania kolorami, ale nie jest bezpośrednio związany z procesem druku. W praktyce, korzystanie z tych modeli w przygotowaniu materiałów do druku może prowadzić do zniekształceń kolorów i nieprzewidywalnych wyników, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Dlatego kluczowe jest, aby dla procesów drukowania stosować się do standardów takich jak CMYK, co zapewnia spójność i dokładność kolorów w finalnym produkcie.

Pytanie 26

Ile godzin będzie trwało wydrukowanie 10 000 folderów formatu A3, w kolorystyce 4 + 4 na półformatowej 4-kolorowej maszynie arkuszowej, drukującej z prędkością 10 000 arkuszy na godzinę?

A. 2 godziny.

B. 1 godzinę.

C. 3 godziny.

D. 4 godziny.

Wydaje się, że najczęstszą pułapką przy takich zadaniach jest założenie, że drukowanie dwustronne (4+4) automatycznie wydłuża czas dwukrotnie, albo nawet bardziej. Jednak w profesjonalnych realiach poligraficznych, zwłaszcza na półformatowych maszynach arkuszowych wyposażonych w zespoły perfector, druk dwustronny odbywa się w jednym przebiegu. Często osoby nieuwikłane praktycznie w proces produkcji wyobrażają sobie, że trzeba każdą stronę drukować osobno, co prowadzi do szacowania typu: „to będzie dwa razy dłużej, bo 4+4 kolory” albo dzielenia nakładu na jakąś rzekomą ilość odbić. Jednak tu liczymy jasno – maszyna ma wydajność 10 000 arkuszy na godzinę i każdy arkusz to jeden folder. Nie ma potrzeby dzielić tej wartości przez ilość stron czy kolorów, bo maszyna robi je w jednym cyklu. Odpowiedzi sugerujące 2, 3 czy 4 godziny zwykle biorą się z mylnego rozumienia procesu, że druk 4+4 wymaga dwóch oddzielnych przejść przez maszynę, co nie jest prawdą dla nowoczesnych czterokolorówek półformatowych. Często jeszcze myli się pojęcia: liczba arkuszy a liczba folderów – tutaj to jest to samo, bo format A3 to standardowy rozmiar obsługiwany bez impozycji. Z mojego doświadczenia na produkcji wynika też, że spotyka się mylne szacowania przez nieuwzględnienie automatyzacji procesu – obecne maszyny minimalizują czasy przestojów, a druk 4+4 jest normą robioną w jednym przebiegu. Te błędne założenia prowadzą do zawyżonego czasu produkcji, co z kolei w realnej drukarni skutkowałoby niepotrzebnym blokowaniem maszyn albo nietrafioną wyceną. Warto pamiętać, że zawsze czytamy parametry maszyny i rozumiemy typ pracy: skoro maszyna deklaruje 10 000 arkuszy na godzinę, drukując dwustronnie w pełnym kolorze, to dokładnie tyle trwa wydrukowanie 10 000 folderów A3 – jedna godzina. Inaczej można się mocno zdziwić, planując produkcję lub terminy dla klientów.

Pytanie 27

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma i oblewanie tekstu.

B. tylko krój pisma.

C. krój pisma, orientację i rozmiar strony.

D. krój pisma, interlinie i kerning.

Wybór odpowiedzi zawierającej jedynie krój pisma jest błędny, ponieważ nie uwzględnia istotnych aspektów, takich jak interlinia i kerning, które mają kluczowe znaczenie w procesie składu tekstu. Odpowiedź ograniczająca się do kroju pisma pomija istotne elementy typografii, które wpływają na czytelność i estetykę dokumentu. W kontekście składu tekstu, krój pisma jest jedynie jednym z elementów, które należy brać pod uwagę. Nie można zapominać o interlinii, która reguluje odstęp między wierszami – zbyt mały odstęp może powodować, że tekst staje się trudny do czytania, a zbyt duży może wprowadzać niepotrzebny chaos. Ponadto, kerning, czyli regulacja odstępów między poszczególnymi literami, jest równie istotny. Odpowiedni kerning zapewnia równomierny i estetyczny wygląd tekstu, co wpływa na jego odbiór. W praktyce, wielu początkujących projektantów pomija te aspekty, co prowadzi do nieczytelnych i nieestetycznych materiałów. Aby poprawnie zrozumieć skład tekstu, ważne jest, aby uwzględniać wszystkie te elementy w procesie projektowania. Ignorowanie interlinii i kerningu może skutkować źle zaprojektowanym dokumentem, który nie spełnia standardów typograficznych uznawanych w branży.

Pytanie 28

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 70 kg

B. 50 kg

C. 60 kg

D. 35 kg

Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z obliczaniem zapotrzebowania na materiały w procesie druku. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 50 kg, 35 kg lub 60 kg nie uwzględniają prawidłowej powierzchni zajmowanej przez plakaty. W przypadku plakatu B2, jego wymiary to 500 mm x 700 mm, co prowadzi do powierzchni 0,35 m² na sztukę. Dla 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 700 m², co jest kluczowym krokiem w obliczeniach. Gramatura papieru, wynosząca 100 g/m², bezpośrednio wpływa na masę papieru, którą obliczamy mnożąc powierzchnię przez gramaturę. Często popełnianym błędem jest założenie, że wystarczy zmniejszyć liczbę plakatów, aby zredukować zapotrzebowanie na papier, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Również nieprawidłowe przeliczenia jednostek, na przykład nieprzekształcanie gramów na kilogramy, mogą skutkować znacznymi różnicami w wynikach. Rozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania projektami poligraficznymi oraz optymalizacji kosztów produkcji, co jest istotne w branży, w której precyzja ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 29

Proces, którego celem jest sporządzenie odbitki próbnej o określonej jakości, to

A. impozycja.

B. naświetlanie.

C. montaż.

D. proofing.

Wielu osobom terminy takie jak montaż, impozycja czy naświetlanie kojarzą się z przygotowaniem do druku, ale one nie są związane bezpośrednio z tworzeniem odbitki próbnej. Montaż to proces układania elementów na arkuszu w odpowiedniej kolejności – chodzi raczej o logistykę ułożenia stron czy obrazów, żeby na końcu, po złożeniu i przycięciu, wszystko pasowało. Jest to fundamentalne przy dużych zleceniach albo skomplikowanych publikacjach, ale nie dotyka tematu kontroli jakości kolorystycznej czy ostatecznego wyglądu odbitki. Z kolei impozycja to już stricte komputerowe działanie polegające na rozmieszczeniu stron publikacji na arkuszu drukarskim – tu też nie mamy jeszcze żadnej odbitki, tylko przygotowanie pliku drukarskiego, więc nie pozwala to sprawdzić, jak finalnie będzie wyglądał wydruk. Naświetlanie natomiast to etap przeniesienia obrazu na formę drukarską (np. płytę offsetową), czyli już produkcja narzędzia do druku, a nie sprawdzanie jakości odbitki próbnej. Typowym błędem jest mylenie proofingu z tymi procesami, bo wszystkie są częścią workflow poligraficznego, ale tylko proofing daje realną możliwość oceny jakości przed produkcją. Często spotykam się z przekonaniem, że impozycja czy naświetlanie pozwalają 'zobaczyć' efekt końcowy – to mit. Tylko proofing, zwłaszcza zgodny ze standardami ISO, daje pewność, jak wydruk się prezentuje. Warto zapamiętać, że proof to nie tylko kwestia kolorów, ale też kontrola całego projektu pod kątem błędów przed nakładem – i tej funkcji żaden inny etap przygotowania do druku nie zastępuje.

Pytanie 30

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwarty	zamknięty	łączony	osiowy
dowolny	dynamiczny	dowolny	symetryczno-blokowy
swobodny	symetryczny	statyczny	asymetryczny dowolny
nieokreślony	wielopłaszczyznowy	mieszany	wielołamowy
A.	B.	C.	D.

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Wybór odpowiedzi A, B lub C sugeruje, że nie do końca rozumiesz podstawowe zasady kompozycji wizualnej. Te odpowiedzi nie odnoszą się do kluczowych metod rozmieszczania elementów na stronie, które są ważne w projektowaniu graficznym. Osoby wybierające A lub B mogą mylić estetykę z faktycznymi strategiami układu, które definiują, jak coś powinno wyglądać na stronie. Choć odpowiedzi A i B mogą być związane z różnymi stylami, wcale nie mówią o tym, jak poprawnie ustawić materiały na stronie. Przy projektowaniu publikacji warto pamiętać, że układ graficzny powinien nie tylko przyciągać wzrok, ale również prowadzić czytelnika w logiczny sposób. Zły wybór układu może wprowadzić chaos, a to utrudnia przyswajanie treści. Dobrze jest zwrócić uwagę na zasady kompozycji, jak zasada trzecich czy złoty podział, bo to naprawdę pomaga w tworzeniu ładnych i przejrzystych układów. Jeśli lepiej zrozumiesz te zasady, to na pewno poprawisz jakość swojego projektowania.

Pytanie 31

Jaką masę mają 2 000 arkuszy kartonu o gramaturze 280 g/m2 i formacie A0?

A. 7 200 kg

B. 140 kg

C. 2 800 kg

D. 560 kg

Odpowiedzi wskazujące na wartości masy inne niż 560 kg wynikają z błędnych założeń i niepoprawnych obliczeń. Przykładem jest odpowiedź sugerująca masę 140 kg, co może wynikać z błędnego podzielenia masy jednego arkusza przez ilość arkuszy. Taki błąd ilustruje typowy problem z rozumieniem gramatury, gdzie gramatura kartonu powinna być traktowana jako masa na jednostkę powierzchni, a nie na jednostkę objętości. Odpowiedź 7 200 kg może sugerować pomyłkę w obliczeniach, być może przez zsumowanie masy dla dużej liczby arkuszy bez uwzględnienia jednostek miary. W przypadku niepoprawnej odpowiedzi 2 800 kg, możemy zauważyć, że ktoś mógł obliczyć masę na podstawie błędnych przyjętych założeń dotyczących liczby arkuszy lub gramatury, co prowadzi do całkowicie niezgodnych wyników. Ważne jest, aby w takich obliczeniach mieć na uwadze jednostki oraz stosować właściwe metody, takie jak przeliczenia jednostek masy i powierzchni, aby uniknąć pomyłek. W poligrafii standardem jest przeliczanie masy materiałów na podstawie gramatury i formatu, co pozwala na dokładne określenie kosztów i potrzebnych materiałów.

Pytanie 32

Ile kolorowych separacji powinno się przygotować do realizacji offsetowych form drukarskich dla druku w palecie kolorów 4+1?

A. 5 separacji

B. 1 separację

C. 8 separacji

D. 4 separacje

Odpowiedzi, które sugerują mniejszą liczbę separacji niż pięć, mogą wynikać z mylnego założenia, że wystarczy jedynie zestaw CMYK do uzyskania pełnej gamy barw. Chociaż standardowy zestaw czterech kolorów CMYK jest wystarczający do wielu zastosowań, nie uwzględnia on potrzeby uzyskania specyficznych odcieni, które mogą być nieosiągalne w standardowym procesie druku. Przyjęcie, że wystarczy cztery separacje, prowadzi do ograniczenia kreatywności projektanta oraz może skutkować niższą jakością wydruku. Również błędna koncepcja, sugerująca, że jedna separacja mogłaby zaspokoić potrzeby kolorystyczne projektu, zupełnie ignoruje złożoność kolorów oraz ich interakcje w procesie druku. W kontekście druku offsetowego, właściwe zarządzanie kolorami oraz ich precyzyjne odwzorowanie stają się kluczowe, a ograniczenie się do jednokolorowej separacji wręcz uniemożliwia uzyskanie wysokiej jakości efektów. Ponadto, niektóre projekty wymagające zastosowania dodatkowego koloru mogą nie być optymalnie realizowane bez dodatkowej separacji, co prowadzi do rozczarowujących rezultatów wizualnych. Właściwe zrozumienie procesu drukowania i odpowiednich separacji nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale również wpływa na satysfakcję końcowego klienta.

Pytanie 33

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ odpowiada składowi kolorystycznemu C0 M30 Y100 K0, co w praktyce oznacza, że kolor ten będzie odzwierciedlał odcień pomarańczowy. W systemie kolorów CMYK, który jest powszechnie stosowany w druku, składowe oznaczają kolejno: Cyan (C), Magenta (M), Yellow (Y) i Black (K). W tym przypadku, brak składowej Cyan (C0) i Black (K0) wskazuje, że kolor nie ma wpływów niebieskich ani czarnych. Wysoka wartość Yellow (Y100) sugeruje dominację koloru żółtego, a umiarkowana wartość Magenta (M30) daje możliwość uzyskania ciepłego, pomarańczowego odcienia. W praktyce, ten rodzaj koloru jest często stosowany w projektach graficznych związanych z reklamą oraz marketingiem, gdzie przyciągające uwagę barwy są kluczowe. Zrozumienie składu kolorystycznego pozwala na lepsze dobieranie palet kolorystycznych, co jest esencjonalne w pracy z materiałami drukowanymi oraz cyfrowymi, zgodnie z zasadami dobrych praktyk w projektowaniu graficznym.

Pytanie 34

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

B. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

C. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

D. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

W codziennej praktyce zawodowej z obrazami fotograficznymi często pojawia się zamieszanie dotyczące pojęć: negatyw, diapozytyw, refleksyjność i transparentność oraz ilość tonów w obrazie. Odpowiedzi błędne wynikają zazwyczaj z mylenia tych terminów lub z braku doświadczenia z tradycyjnymi materiałami światłoczułymi. Negatyw to materiał, na którym obraz zarejestrowany jest w odwróconej skali jasności i barw – to podstawa fotografii analogowej. Kluczowe jest tutaj rozróżnienie pomiędzy materiałem refleksyjnym (odbijającym światło, jak papier fotograficzny) a transparentnym (przepuszczającym światło, jak klisza fotograficzna). Typowym błędem jest mylenie negatywu z diapozytywem – diapozytyw to obraz pozytywowy, najczęściej barwny, przeznaczony do projekcji, nie do wykonania odbitki kontaktowej. Równie często pojawia się przekonanie, że negatyw może być refleksyjny, co jest niezgodne z praktyką – negatywy zawsze są transparentne, bo wymagają światła przechodzącego do prawidłowego odczytu obrazu. Jednotonalność sugerowałaby obraz dwubarwny (czarno-biały, ale bez odcieni szarości), co w praktyce nie występuje w standardowych negatywach – te mają wiele tonów, co pozwala na płynne przejścia i dokładność odwzorowania szczegółów. Moim zdaniem te pomyłki wynikają często z nieznajomości procesu wywoływania oraz sposobu późniejszego wykorzystania obrazu fotograficznego w pracy zawodowej. Warto zwracać uwagę na to, jak sam materiał jest wykorzystywany – skanery do negatywów, jak na zdjęciu, zawsze pracują z transparentnymi, wielotonalnymi oryginałami, zgodnie z branżowymi standardami digitalizacji i archiwizacji obrazów.

Pytanie 35

Wykonanie kolorowej odbitki próbnej (proof kontraktowy) ma na celu między innymi

A. ocenę liniatury rastra

B. opracowanie wzoru kolorystycznego dla drukarza

C. prowadzenie adjustacji publikacji

D. analizę rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim

Wybór odpowiedzi dotyczącej adjustacji publikacji w kontekście barwnej odbitki próbnej nie uwzględnia zasadniczego celu, jaki ma ta technika. Adjustacja publikacji odnosi się do ogólnych poprawek lub zmian w treści, które są związane z tekstem, układem lub innymi elementami publikacji, a nie bezpośrednio z kwestią odzwierciedlenia kolorów. Podobnie, ocena liniatury rastra koncentruje się na analizie szczegółów technicznych, takich jak gęstość punktów w obrazie, co również nie jest celem barwnej odbitki próbnej. Odpowiedź dotycząca oceny rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim dotyczy zagadnień organizacji druku, jak np. układ stron w arkuszu, co jest istotne, ale nie odnosi się do kluczowego zadania odbitki próbnej. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami polegają na myleniu celów technicznych z procesami kontroli jakości. Odbitka próbna to narzędzie, które głównie pozwala na ocenę efektu końcowego pod kątem kolorystycznym, co jest fundamentalne dla sukcesu projektu drukarskiego. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla efektywnej współpracy z drukarnią i zapewnienia, że finalny produkt będzie zgodny z oczekiwaniami klienta.

Pytanie 36

Wielobarwny wydruk jest analogowym źródłem do prac graficznych, który powinno się zdigitalizować poprzez zastosowanie operacji

A. rastrowania stochastycznego.

B. skanowania refleksyjnego.

C. naświetlania CtP.

D. skanowania transmisyjnego.

Wydaje się, że łatwo można się pomylić, bo każde z podanych pojęć wiąże się w jakiś sposób z procesami graficznymi lub poligraficznymi, ale niestety tylko jedna z tych opcji rzeczywiście służy do digitalizacji fizycznych, wielobarwnych wydruków. Naświetlanie CtP (Computer-to-Plate) jest technologią produkcyjną, wykorzystywaną w przygotowalni offsetowej do przenoszenia danych z pliku cyfrowego prosto na płytę drukarską. Nie ma to nic wspólnego z digitalizacją – raczej odwrotnie, bo CtP to etap już po obróbce cyfrowej, służący do przygotowania do druku, nie do zamiany papieru na plik. Skanowanie transmisyjne to natomiast metoda używana do digitalizacji materiałów przezroczystych, np. klisz fotograficznych, slajdów czy negatywów. Odbitki papierowe, czyli zwykłe wydruki, nie przepuszczają światła jak klisza, więc skaner transmisyjny nie sprawdzi się tutaj – to taki typowy błąd, który wynika z mylenia pojęć skanowania "przez" i "z" powierzchni. Rastrowanie stochastyczne polega na generowaniu specyficznego rodzaju rastra (punktów) w procesie przygotowania do druku, żeby uzyskać lepsze przejścia tonalne i unikać mory. To w ogóle nie jest operacja digitalizacji, tylko trik stosowany w druku, przy przygotowywaniu obrazu do ekspozycji lub naświetlania. Myślę, że wiele osób po prostu automatycznie łączy fachowo brzmiące terminy z cyfryzacją, ale warto uważnie czytać definicje i myśleć o praktycznym zastosowaniu. Prawidłowa digitalizacja kolorowych wydruków zawsze wiąże się ze skanowaniem refleksyjnym i to jest w zasadzie podstawowa zasada pracy z materiałami poligraficznymi – szczególnie, jeśli chcemy zachować wierność barw i detali.

Pytanie 37

Który program jest stworzony do przygotowywania wielostronicowych materiałów graficzno-tekstowych?

A. Painter

B. Adobe InDesign

C. Puzzle Flow

D. Audacity

Painter to program graficzny, który koncentruje się na malowaniu i rysowaniu, a jego funkcje nie są dostosowane do pracy z wieloma stronami tekstu i grafiki, jakie są wymagane w publikacjach. Audacity to natomiast oprogramowanie do edycji dźwięku, które nie ma żadnego zastosowania w kontekście projektowania graficznego. Puzzle Flow to narzędzie do zarządzania projektami, a nie do projektowania publikacji. Mylenie tych programów z Adobe InDesign może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań poszczególnych narzędzi. Zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla efektywnej pracy w branży kreatywnej. Warto zauważyć, że każdy z tych programów ma swoje unikalne zastosowanie, ale żaden z nich nie jest zaprojektowany z myślą o tworzeniu i edytowaniu wielostronicowych publikacji. Właściwe dobieranie narzędzi do zadań projektowych to klucz do sukcesu w branży, a znajomość specyfiki programów pozwala uniknąć nieefektywności i błędów w procesie twórczym.

Pytanie 38

Aby zrealizować zlecenie klienta, konieczne jest naświetlenie 8 form drukarskich. Koszt naświetlenia jednej formy drukarskiej to 40 zł. Jaką kwotę musi uiścić klient za wszystkie naświetlone formy drukarskie?

A. 360 zł

B. 480 zł

C. 320 zł

D. 420 zł

Wybór innych wartości, takich jak 480 zł, 360 zł czy 420 zł, może wynikać z typowych błędów obliczeniowych, które pojawiają się w trakcie wykonywania takich zadań. Na przykład, niektórzy mogą błędnie pomnożyć liczbę form przez inny koszt, co prowadzi do zawyżenia wyniku. W przypadku 480 zł, może to sugerować, że osoba myli jednostkowy koszt formy lub liczbę form, co jest klasowym przykładem błędnego przeliczenia. Koszt 360 zł mógłby również wynikać z błędnego zakłada, że naświetlona została inna ilość form niż 8, co pokazuje, jak istotne jest uważne czytanie treści pytania. Wreszcie, 420 zł to również wynik błędnego obliczenia, wynikającego zapewne z pomyłki przy dodawaniu dodatkowych kosztów, które nie zostały uwzględnione w pierwotnych danych. Kluczowym elementem w tego typu obliczeniach jest dokładne zrozumienie zadania oraz uważność przy wykonaniu obliczeń, aby uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do błędnych oszacowań kosztów. W branży poligraficznej, precyzja w kalkulacji kosztów jest kluczowa dla osiągnięcia efektywności i zadowolenia klienta.

Pytanie 39

Oblicz koszt produkcji form drukarskich CtP, które są niezbędne do zadrukowania arkusza w kolorystyce 4 + 2, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 32 zł?

A. 192 zł

B. 144 zł

C. 160 zł

D. 128 zł

Jak patrzysz na dostępne odpowiedzi, to ważne jest, żeby zrozumieć, jak się oblicza te koszty form drukowych. Często ludzie się mylą, bo nie do końca wiedzą, ile tych form trzeba do projektu. W przypadku kolorystyki 4 + 2 sporo osób nie zrozumie, że każdy kolor to osobna forma, przez co różnie sobie liczą. Niektórzy mogą pomylić się przy mnożeniu kosztu jednej formy przez liczbę kolorów, dając różne błędne wartości, albo po prostu mieszając koszty z różnych druków. Czasem też zapominają o dodatkowych kosztach, na przykład wydrukach próbnych, co też wpływa na końcową cenę. Tak więc, żeby zrozumieć, że do zadrukowania arkusza w 4 + 2 potrzebne są aż sześć form, to kluczowe, bo jak się pomylisz w tej kwestii, to twoje obliczenia mogą być całkiem zaniżone lub zawyżone. Warto dlatego zwracać uwagę na szczegóły i liczyć wszystko dokładnie, żeby uniknąć błędów, które mogą zepsuć opłacalność całego projektu.

Pytanie 40

Który z podanych programów jest używany do przygotowywania broszury o charakterze tekstowym?

A. Adobe InDesign

B. Adobe Illustrator

C. Corel Photo-Paint

D. Microsoft Office Excel

Wiele osób może sądzić, że Corel Photo-Paint jest odpowiednim programem do łamania broszury, jednak w rzeczywistości jest to aplikacja skoncentrowana na edycji bitmap oraz tworzeniu grafiki rastrowej. Photo-Paint jest uznawany za narzędzie do obróbki zdjęć i grafiki, co sprawia, że nie oferuje zaawansowanych funkcji związanych z układaniem tekstu, jak ma to miejsce w przypadku InDesign. Z kolei Adobe Illustrator, choć jest potężnym narzędziem do tworzenia grafiki wektorowej, również nie jest optymalnym wyborem do składu tekstu. Illustrator doskonale sprawdza się w projektowaniu elementów graficznych, ale w przypadku dużych dokumentów tekstowych może być mniej wydajny, a zarządzanie tekstem nie jest tak intuicyjne jak w InDesign. Microsoft Office Excel, z drugiej strony, jest programem zaprojektowanym do analizy danych i tworzenia arkuszy kalkulacyjnych, co czyni go zupełnie nieodpowiednim wyborem do projektowania broszur. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych programów mogą obejmować mylenie funkcji i możliwości, co często wynika z braku znajomości specyfiki poszczególnych narzędzi graficznych. Właściwy dobór programu do składu tekstu wymaga zrozumienia różnic między narzędziami oraz ich zastosowaniem w praktyce, aby osiągnąć profesjonalne rezultaty w projektach graficznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej