Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:14
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 08:32

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak nazywa się wprowadzenie endoskopu do pęcherza moczowego?

A. cystoskopia

B. artroskopia

C. gastroskopia

D. kolonoskopia

Cystoskopia to procedura diagnostyczna oraz terapeutyczna, która polega na wprowadzeniu endoskopu (cystoskopu) do pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Cystoskop umożliwia wizualizację wnętrza pęcherza oraz cewki moczowej, co pozwala na ocenę stanu zdrowia pacjenta w przypadku różnych schorzeń, takich jak zapalenie pęcherza, kamica moczowa czy nowotwory. Ta technika jest szczególnie cenna w urologii, ponieważ pozwala na wykonanie biopsji, usunięcie kamieni, a także przeprowadzenie zabiegów terapeutycznych bez konieczności otwarcia jamy brzusznej. Standardy branżowe wskazują na konieczność przygotowania pacjenta przed zabiegiem, w tym na omówienie procedury oraz uzyskanie zgody pacjenta. Cystoskopia jest uznawana za bezpieczną procedurę, a jej wykonanie przez wykwalifikowanego specjalistę znacząco minimalizuje ryzyko powikłań.

Pytanie 2

Jakiej chorobie kotów dotyczy przedstawiony opis?

Jest to bardzo zaraźliwa wirusowa dolegliwość kotowatych, manifestująca się objawami gorączki, stanem zapalnym błony śluzowej układu pokarmowego (wymioty, biegunka, czasami z krwią) oraz znacznym spadkiem liczby leukocytów. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest wirus FPV.

A. Zakaźnego zapalenia otrzewnej

B. Białaczki

C. Herpeswirozy

D. Panleukopenii

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP) to choroba wirusowa wywoływana przez koronawirusa, który może powodować szeroki wachlarz objawów, w tym problemy z układem pokarmowym i objawy ogólnoustrojowe. Jednakże, choroba ta charakteryzuje się innymi objawami, takimi jak gorączka, utrata wagi oraz objawy ze strony układu oddechowego, co różni ją od panleukopenii. Herpeswiroza to kolejna choroba wirusowa kotów, wywoływana przez wirusa herpes, która prowadzi do problemów z układem oddechowym oraz objawów ocznych. Objawy te są całkowicie inne niż te, które towarzyszą panleukopenii. Białaczka kotów (FeLV) to choroba wirusowa, która może prowadzić do osłabienia układu odpornościowego, ale nie wywołuje charakterystycznych objawów związanych z zapaleniem jelit i leukopenią. Często mylone są objawy różnych chorób wirusowych, co prowadzi do błędnych diagnoz. W przypadku kotów kluczowe jest zrozumienie, które objawy są charakterystyczne dla danej choroby, aby móc podjąć właściwe działania diagnostyczne i terapeutyczne. Ostatecznie, zidentyfikowanie panleukopenii wymaga nie tylko znajomości jej objawów, ale także umiejętności różnicowania jej od innych chorób wirusowych, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby.

Pytanie 3

W trakcie badania poubojowego wątroby bydła zaobserwowano następujące zmiany: "Wątroba powiększona, stwardniała, przewody żółciowe powiększone o stwardniałych ścianach, białe, wyglądające jak grube sznury rozgałęziające się peryferycznie". Jakie schorzenie może powodować takie zmiany?

A. brucelozę

B. sarkosporydiozę

C. chorobę motyliczą

D. gruźlicę

Prawidłowa odpowiedź to choroba motylicza, która jest wywoływana przez pasożyty z rodzaju Fasciola, najczęściej Fasciola hepatica. Objawy obserwowane w badaniach poubojowych, takie jak powiększenie wątroby, stwardnienie jej tkanki oraz zmiany w przewodach żółciowych, są charakterystyczne dla tej choroby. Wątroba staje się powiększona i stwardniała z powodu przewlekłych zmian zapalnych wywołanych migracją larw motylicy. Powiększone przewody żółciowe są wynikiem zatorów spowodowanych obecnością pasożytów. W praktyce weterynaryjnej, diagnoza choroby motyliczej wymaga nie tylko badań poubojowych, ale także oceny klinicznej zwierząt. Ważne jest, aby stosować odpowiednie metody zapobiegawcze, takie jak odrobaczanie bydła oraz kontrola paszy, aby zminimalizować ryzyko zakażenia. Znajomość objawów choroby motyliczej jest kluczowa dla hodowców, aby mogli szybko reagować i podejmować działania mające na celu ochronę zdrowia ich stada.

Pytanie 4

Zastosowanie ogłuszania przez zanurzenie w wodzie pod napięciem jest akceptowane w odniesieniu do

A. bydła.

B. owiec.

C. świn.

D. drobiu.

Ogłuszanie drobiu poprzez zanurzenie w rynnie z wodą pod napięciem jest dozwolone i stanowi jedną z metod humanitarnego uśmiercania ptaków. Procedura ta jest zgodna z wytycznymi unijnymi oraz międzynarodowymi standardami, które promują dobrostan zwierząt. W przypadku drobiu, ogłuszanie w wodzie elektrycznej pozwala na szybkie i skuteczne znieczulenie przed dalszymi procesami, co minimalizuje cierpienie zwierząt. W praktyce, stosując tę metodę, zwierzęta są umieszczane w rynnie, gdzie prąd elektryczny powoduje natychmiastowe uniesienie ich stanu świadomości. Ważne jest, aby urządzenia były odpowiednio skalibrowane i spełniały normy techniczne, co zapewnia skuteczność procesu. Dobrostan zwierząt oraz minimalizacja stresu są kluczowymi czynnikami w nowoczesnych praktykach hodowlanych, a metoda ta jest szeroko stosowana w zakładach przetwórczych, które dążą do spełnienia wymogów etycznych oraz prawnych.

Pytanie 5

Aby zapobiec powikłaniom bakteryjnym w trakcie zakaźnej choroby wirusowej, stosuje się

A. antybiotyki

B. witaminy

C. surowicę

D. hemostatyki

Antybiotyki są lekami stosowanymi w leczeniu infekcji bakteryjnych, a ich stosowanie w kontekście zakaźnych chorób wirusowych ma na celu zapobieganie powikłaniom, które mogą wystąpić w wyniku osłabienia organizmu. W przypadku chorób wirusowych, takich jak grypa czy COVID-19, pacjenci mogą być bardziej podatni na wtórne infekcje bakteryjne, które mogą prowadzić do poważnych komplikacji, w tym zapalenia płuc. Dlatego, w odpowiednich sytuacjach klinicznych, lekarze mogą zalecić stosowanie antybiotyków, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich powikłań. Przykładem może być pacjent z grypą, u którego występują objawy wskazujące na bakteryjne zapalenie płuc. W takich okolicznościach, wdrożenie antybiotykoterapii jest zgodne z najlepszymi praktykami medycznymi oraz standardami leczenia. Należy jednak podkreślić, że antybiotyki nie działają na wirusy, dlatego ich stosowanie powinno być ściśle uzasadnione i oparte na ocenie lekarza.

Pytanie 6

Która z wymienionych chorób jest zoonozą?

A. bruceloza

B. afrykański pomór świń

C. choroba Aujeszkiego

D. księgosusz

Księgosusz, choroba Aujeszkiego oraz afrykański pomór świń to schorzenia, które mogą mylnie być kojarzone z chorobami odzwierzęcymi, jednak mają różne etiologie i konsekwencje zdrowotne. Księgosusz, znany również jako choroba śmiertelna świń, jest wirusowym schorzeniem związanym z wirusem Księgosuszu, który nie przenosi się na ludzi. W przypadku choroby Aujeszkiego, jest to wirusowa infekcja świń, która nie jest chorobą zoonotyczną, a jej wpływ na zdrowie ludzi jest znikomy. Z kolei afrykański pomór świń jest wirusową chorobą, która dotyczy jedynie świń, nie przenosząc się na ludzi. Te nieprawidłowe odpowiedzi pokazują typowy błąd myślowy polegający na utożsamianiu chorób zwierzęcych z ich wpływem na zdrowie ludzi bez zrozumienia różnicy między zoonozami a innymi schorzeniami. Właściwe zrozumienie pojęć związanych z chorobami odzwierzęcymi jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się weterynarią i publicznym zdrowiem, a także w kontekście monitorowania i kontroli chorób w populacjach zwierząt oraz wśród ludzi. W praktyce, znajomość specyfiki chorób oraz ich źródeł jest niezbędna do skutecznego podejmowania działań prewencyjnych i interwencyjnych.

Pytanie 7

Człowiek może zostać zarażony tasiemcem uzbrojonym poprzez spożycie wągrów obecnych w mięsie

A. bydła

B. ryb

C. świń

D. drobiu

Człowiek zakaża się tasiemcem uzbrojonym (Taenia solium) poprzez spożycie wągrów, które rozwijają się w mięsie świń. Wągry to larwalne formy tasiemca, które mogą przetrwać w nieodpowiednio przygotowanym lub surowym mięsie. Zakażenie następuje, gdy osoba spożywa takie mięso, co prowadzi do rozwoju tasiemca w jelicie cienkim. Właściwe gotowanie mięsa, które osiąga temperaturę 70°C, jest kluczowe w zapobieganiu zakażeniom. W kontekście praktycznym, osoby pracujące w branży mięsnej powinny przestrzegać ścisłych norm sanitarnych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Ważne jest również, aby hodowcy świń stosowali odpowiednie praktyki bioasekuracji, takie jak regularne badania weterynaryjne i stosowanie szczepień, aby zapobiegać rozprzestrzenieniu się tasiemców. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, edukacja na temat higieny żywności i właściwego przygotowywania posiłków jest kluczowa w ograniczaniu ryzyka zakażeń pasożytniczych.

Pytanie 8

Jakie aspekty nie są kontrolowane przez organy Inspekcji Weterynaryjnej?

A. warunków transportu ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego

B. procesu rozładunku zwierząt w rzeźni

C. świeżości mięsa w sklepach mięsnych

D. przestrzegania norm higienicznych przez pracowników w rzeźni

Organizacja Inspekcji Weterynaryjnej ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zapewnienie, że produkty pochodzenia zwierzęcego są produkowane zgodnie z rygorystycznymi normami. Odpowiedź dotycząca świeżości mięsa w sklepach mięsnych jest prawidłowa, ponieważ to nie leży w zakresie bezpośrednich obowiązków Inspekcji Weterynaryjnej. Inspekcja koncentruje się przede wszystkim na kontrolach w zakładach produkcyjnych, takich jak rzeźnie, gdzie monitoruje przestrzeganie zasad higieny przez pracowników oraz procedur związanych z rozładunkiem zwierząt. Na poziomie sprzedaży detalicznej, jak sklepy mięsne, to inne organy, jak powiatowe inspektoraty sanitarno-epidemiologiczne, są odpowiedzialne za nadzór nad jakością i świeżością produktów. W praktyce, Inspekcja Weterynaryjna przeprowadza inspekcje i kontrole w rzeźniach, aby zapewnić, że mięso jest zdrowe i spełnia normy sanitarno-epidemiologiczne, jednak nie zajmuje się bezpośrednio monitorowaniem świeżości mięsa oferowanego w sklepach.

Pytanie 9

Gdy u psa występuje dermatoza oraz znaczne wypadanie sierści, karma powinna być wzbogacona o

A. składniki dostarczające glukozę jako źródło energii.

B. wysoką zawartość niezbędnych kwasów tłuszczowych.

C. niską ilość wapnia.

D. składniki stymulujące perystaltykę jelit.

Odpowiedzi, które sugerują dodanie składników pobudzających perystaltykę jelit, glukozy jako energii lub niskiego wapnia, są nie na miejscu, jeżeli chodzi o leczenie problemów skórnych u psów. To, co działa na trawienie, niekoniecznie pomoże w dermatologii. Glukoza jest istotna, ale nie wpływa bezpośrednio na skórę czy sierść. Jak jest za dużo węglowodanów, to pies może przytyć, co nie jest zdrowe. Niski poziom wapnia z kolei może wyrządzić sporo szkód, bo ten minerał jest niezbędny do wielu procesów w organizmie. W weterynarii ważne jest, żeby dostarczać psom odpowiednich składników odżywczych, które konkretnie pomagają ich skórze i sierści, a nie skupiać się na czymś, co działa na inne problemy zdrowotne. Dlatego warto dobrze zrozumieć potrzeby psa i nie kierować się ogólnymi zasadami żywieniowymi, które mogą być nieskuteczne w konkretnej sytuacji.

Pytanie 10

Podczas wystąpienia brucelozy u bydła można zauważyć wyciek z

A. dróg rodnych

B. odbytu

C. nozdrzy

D. gruczołów łojowych

Wybór odpowiedzi dotyczących wypływu z gruczołów łojowych, nozdrzy lub odbytu jest niewłaściwy, ponieważ te objawy nie są typowe dla brucelozy u bydła. Gruczoły łojowe, odpowiedzialne za wydzielanie sebum, nie mają związku z zakażeniami brucelozą, która dotyka systemu reprodukcyjnego zwierzęcia. Objawy związane z gruczołami łojowymi mogą świadczyć o innych problemach skórnych lub zapalnych, ale nie są specyficzne dla tej choroby zakaźnej. Podobnie, wydzielina z nozdrzy może wskazywać na infekcje układu oddechowego, takie jak zapalenie płuc, a nie na brucelozę. Infekcje dróg oddechowych są wywoływane przez inne patogeny, a nie przez Brucella. Z kolei wypływ z odbytu mógłby sugerować problemy z układem pokarmowym, takie jak biegunka czy infekcje jelitowe, natomiast także nie mają związku z brucelozą. Typowym błędem w analizie objawów chorobowych jest nieprawidłowe utożsamianie wydzielin z różnych układów ciała. Kluczowe jest zrozumienie, że bruceloza ma charakter infekcji układu reprodukcyjnego, co bezpośrednio wpływa na objawy, które są z tym związane. W związku z tym, należy zawsze podejść do diagnostyki z odpowiednią starannością, aby nie pomylić objawów różnych stanów patologicznych.

Pytanie 11

Wprowadzenie endoskopu do przestrzeni otrzewnowej określa się jako

A. laparoskopią

B. bronchoskopią

C. artroskopią

D. gastroskopią

Gastroskopia, bronchoskopia i artroskopia to procedury medyczne, które nie dotyczą bezpośrednio jamy otrzewnowej. Gastroskopia polega na badaniu górnego odcinka przewodu pokarmowego, w tym przełyku, żołądka oraz dwunastnicy, przy użyciu giętkiego endoskopu wprowadzonego przez usta. Choć gastroskopia jest niezbędna w diagnostyce chorób przewodu pokarmowego, jej zastosowanie nie obejmuje jamy otrzewnowej. Bronchoskopia również jest techniką endoskopową, ale skoncentrowaną na badaniu dróg oddechowych, gdzie endoskop jest wprowadzany przez tchawicę. To badanie jest istotne w diagnostyce chorób płuc i oskrzeli, jednak nie ma związku z operacjami wewnątrz jamy brzusznej. Artroskopia to procedura wykorzystywana w chirurgii ortopedycznej do badania stawów, gdzie endoskop jest wprowadzany przez niewielkie nacięcia w okolicy stawu, co również nie ma zastosowania w kontekście jamy otrzewnowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to nieznajomość specyfiki poszczególnych procedur endoskopowych oraz mylenie ich zastosowań. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi technikami a laparoskopią, która jest jedyną z wymienionych metod przeznaczoną do wprowadzania narzędzi chirurgicznych do jamy otrzewnowej.

Pytanie 12

Na podstawie fragmentu rozporządzenia, określ częstość przeprowadzania kontroli równomiernego wymieszania składników paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu.

Fragment rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu

§ 5

1. Wytwórca pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu prowadzi wewnętrzną kontrolę, jakości i przestrzegania zasad higieny w procesie wytwarzania tych pasz, obejmującą:

1) okresową ocen jakości wytwarzanych pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu, w tym w zakresie:

a. zawartości substancji czynnej w 1 gramie paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu,

b. homogeniczności paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu – wykonywaną raz w roku oraz po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania paszy nieprzeznaczonej do obrotu.

A. Na zakończenie wytwarzania paszy.

B. Po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania pasz, ale nie rzadziej niż raz w roku.

C. Co pół roku.

D. Dwa razy w roku.

Odpowiedź dotycząca przeprowadzania kontroli równomiernego wymieszania składników paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z wymaganiami określonymi w odpowiednim rozporządzeniu. Zgodnie z punktem 1b) fragmentu rozporządzenia, kontrola powinna być przeprowadzana raz na rok oraz po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania paszy. Regularne kontrole są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości paszy, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt. Przykładowo, niewłaściwe wymieszanie składników może prowadzić do niedoborów lub nadmiarów substancji czynnych, co może stwarzać zagrożenie dla zdrowia zwierząt i, w konsekwencji, dla bezpieczeństwa żywności. Dlatego praktyki kontrolne powinny być ściśle przestrzegane, aby spełnić normy jakości i bezpieczeństwa, co jest również istotne z punktu widzenia ochrony zdrowia publicznego. Firmy zajmujące się produkcją pasz powinny stosować się do tych wymogów jako części swojego systemu zarządzania jakością, aby zapewnić odpowiednie rezultaty produkcji.

Pytanie 13

Tuberkulinizację ciężarnej krowy można wykonać najwcześniej

A. 14 dni po urodzeniu

B. 10 dni po urodzeniu

C. 1 dzień po urodzeniu

D. 2 dni po urodzeniu

Tuberkulinizację ciężarnej samicy bydła przeprowadza się najwcześniej 14 dni po porodzie, co wynika z potrzeby zapewnienia odpowiedniego czasu na stabilizację organizmu zwierzęcia oraz uzupełnienie jego układu odpornościowego po porodzie. W tym okresie organizm samicy przechodzi przez zmiany hormonalne oraz metaboliczne, a także wymaga regeneracji po wysiłku związanym z ciążą i porodem. Właściwe przeprowadzenie tuberkulinizacji w odpowiednim czasie jest kluczowe dla uzyskania rzetelnych wyników, ponieważ test ten ocenia odpowiedź immunologiczną na patogeny, które mogłyby być obecne w organizmie. W przypadku zbyt wczesnego przeprowadzenia testu, organizm samicy może nie zareagować w sposób właściwy, co może prowadzić do fałszywie negatywnych wyników. Przykładowo, w praktyce weterynaryjnej, stosowanie się do zasad i wytycznych dotyczących tuberkulinizacji jest konieczne, aby zapewnić zdrowie stada i skuteczną kontrolę chorób zakaźnych, takich jak gruźlica bydła.

Pytanie 14

Oblicz, ile preparatu AGRISAN 8090 będzie wymagane do posypania ściółki w pomieszczeniu inwentarskim o wymiarach 2 m x 4 m, wiedząc, że optymalna dawka wynosi 50 g na 1 m²?

A. 80 g

B. 40 g

C. 400 g

D. 20 g

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia, jak należy obliczać potrzebną ilość preparatu. Wiele osób może pomylić się przy obliczaniu powierzchni obiektu, co prowadzi do niedoszacowania ilości preparatu. Na przykład, wybór wartości 40 g sugeruje, że obliczenia zostały wykonane na podstawie błędnych założeń dotyczących powierzchni lub dawki preparatu. Mogło to prowadzić do założenia, że 40 g to wystarczająca ilość na całą powierzchnię 8 m², co jest niezgodne z zasadami dawkowania. Kolejny typowy błąd to pominięcie faktu, że przy podawaniu preparatu dawki powinny być dokładnie dostosowane do wymagań konkretnego zastosowania, a nie tylko uproszczone do średnich wartości. W przypadku 400 g, użytkownik może nie wziąć pod uwagę, że jest to całkowita dawka, a nie ilość potrzebna do jednorazowego posypania. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać wymagania dotyczące dawkowania, ale również zrozumieć kontekst ich stosowania. Kluczowe jest także przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie dozowania preparatów, by unikać nadmiernego stosowania, co może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz potencjalnych szkód dla środowiska. Zastosowanie właściwych strategii dawkowania i umiejętność poprawnego przeliczania ilości preparatu są niezbędne dla efektywności i bezpieczeństwa w gospodarstwie inwentarskim.

Pytanie 15

Jaka jest prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy?

A. 38,5-40,0°C

B. 36,0-36,5°C

C. 40,5-42,0°C

D. 35,5-36,0°C

Prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy wynosi 38,5-40,0°C. Jest to zakres uznawany za standardowy w praktyce weterynaryjnej i hodowlanej. Utrzymanie właściwej temperatury ciała jest kluczowe dla zdrowia zwierząt, ponieważ wpływa na metabolizm, układ odpornościowy oraz ogólną kondycję owcy. W przypadku wystąpienia gorączki, która może być objawem infekcji, stresu lub innych schorzeń, istotne jest monitorowanie temperatury, aby szybko wdrożyć odpowiednie działania. Na przykład, w sytuacji, gdy temperatura ciała owcy przekracza 40,0°C, konieczne jest zbadanie przyczyn takiego stanu, co może obejmować badanie kliniczne, diagnostykę laboratoryjną oraz leczenie. Regularne pomiary temperatury ciała są zalecane w czasie rutynowych kontroli zdrowotnych oraz w okresach stresowych, na przykład podczas transportu lub po szczepieniach. Właściwe zrozumienie zakresu normalnej temperatury ciała owcy jest niezbędne dla każdego hodowcy oraz specjalisty w dziedzinie weterynarii.

Pytanie 16

Określ, przez ile dni należy obserwować zwierzę podejrzane o wściekliznę, jeśli miało styczność z człowiekiem?

A. 15 dni

B. 7 dni

C. 14 dni

D. 5 dni

Wybór 14 dni, 7 dni, lub 5 dni jako okresu obserwacji zwierzęcia podejrzanego o wściekliznę jest niezgodny z obowiązującymi normami zdrowotnymi. Zbyt krótki czas obserwacji, np. 5 dni, jest niewystarczający, aby zidentyfikować ewentualne objawy wścieklizny, które mogą wystąpić w późniejszym czasie. Wścieklizna jest chorobą wirusową, której objawy mogą rozwijać się stopniowo, a pełne spektrum symptomów może się ujawniać przez dłuższy czas. Ponadto, wybierając 7 dni, można stracić z oczu kluczowe znaki, które wymagają natychmiastowej reakcji. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że krótsze okresy są wystarczające, co może prowadzić do opóźnień w leczeniu i zwiększać ryzyko zakażenia wśród ludzi. Warto również zwrócić uwagę na to, że zalecenia dotyczące obserwacji zwierząt podejrzanych o wściekliznę mają na celu nie tylko ochronę zdrowia danej osoby, ale także całej społeczności. W praktyce, zalecany czas 15 dni uwzględnia typowy czas inkubacji wirusa oraz pozwala na odpowiednie monitorowanie stanu zdrowia zwierzęcia. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych decyzji w sytuacjach kryzysowych, co z kolei zwiększa ryzyko szerzenia się wścieklizny, będącej chorobą niebezpieczną i często śmiertelną.

Pytanie 17

Czym jest zoonoza?

A. toksoplazmoza

B. afrykański pomór świń

C. nosówka

D. panleukopenia

W kontekście zdrowia publicznego i weterynarii, ważne jest zrozumienie różnicy między chorobami zakaźnymi oraz zoonozami. Nosówka, afrykański pomór świń oraz panleukopenia to choroby, które dotykają głównie zwierzęta i nie są przenoszone na ludzi. Nosówka, wywoływana przez wirus nosówki, to choroba wirusowa psów, która prowadzi do poważnych uszkodzeń układu oddechowego oraz neurologicznego. Afrykański pomór świń to wirusowa choroba świń domowych i dzikich, która na chwilę obecną nie stanowi zagrożenia dla ludzi, choć ma poważne konsekwencje ekonomiczne dla przemysłu mięsnego. Panleukopenia, znana również jako choroba katów, jest zakaźną chorobą wirusową kotów, prowadzącą do ciężkich objawów żołądkowo-jelitowych i immunosupresji. W przypadku tych chorób, nie ma ryzyka ich przeniesienia na ludzi, co jest kluczowym aspektem definiującym zoonozy. Pojęcie zoonozy wiąże się z patogenami, które przechodzą między gatunkami, co czyni toksoplazmozę jedynym właściwym przykładem w kontekście podanego pytania. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby unikać błędnych wniosków oraz skutecznie podejmować działania profilaktyczne w zakresie zdrowia publicznego.

Pytanie 18

Co należy zrobić, jeśli materiał kategorii 3 miał kontakt z SRM?

A. nie ma potrzeby podejmowania żadnych działań

B. całość należy traktować jak SRM

C. należy go zdezynfekować i traktować jak materiał kategorii 3

D. materiał kategorii 3 powinien być przeniesiony do kategorii 2

Odpowiedź, że należy całość potraktować jak SRM, jest poprawna z punktu widzenia standardów zarządzania materiałami w kontekście ryzyka biologicznego. SRM, czyli materiał o wysokim ryzyku, wymaga szczególnego traktowania, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie jego obróbki. Kontakt materiału kategorii 3 z SRM oznacza, że istnieje potencjalne ryzyko zakażenia lub kontaminacji. W praktyce, należy więc zaklasyfikować cały materiał jako SRM, aby wdrożyć odpowiednie procedury bezpieczeństwa, takie jak dezynfekcja oraz odpowiednia segregacja. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się mikrobiologią, każdy materiał, który miał styczność z patogenami, powinien być traktowany zgodnie z procedurami dla SRM, co obejmuje używanie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz poddawanie materiałów odpowiednim procesom dekontaminacyjnym. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi WHO oraz innymi standardami międzynarodowymi, które wskazują na konieczność zachowania najwyższych standardów bezpieczeństwa w obszarze pracy z materiałami o wysokim ryzyku.

Pytanie 19

Lisy, wiewiórki i jenoty stanowią wektory

A. pryszczycy

B. boreliozy

C. nosacizny

D. wścieklizny

Lisy, wiewiórki i jenoty to zwierzęta, które mogą przenosić wściekliznę. To jest choroba, która atakuje układ nerwowy i jest niebezpieczna dla ludzi. Te zwierzęta żyją w takich miejscach jak lasy czy wsie, co sprawia, że łatwiej im złapać wirusa od innych chorych osobników. Na przykład, lisy mogą zakażać się, gdy ugryzą inne chore zwierzęta. Fajnie jest wiedzieć, które zwierzęta są nosicielami, bo to pomaga w zapobieganiu chorobie. Dlatego zaleca się szczepienie psów i informowanie ludzi o zagrożeniach, jakie niosą dzikie zwierzęta. Ważne jest też, aby kontrolować populacje dzikich zwierząt i dbać o ich zdrowie, bo to wszystko pomaga w walce z wścieklizną.

Pytanie 20

Opis przedstawia badanie, za pomocą którego sprawdza się

Lewą rękę kładzie się na badanym miejscu, a prawą dłonią uciska się drugi koniec badanego miejsca. W ten sposób badający kontroluje, czy wewnątrz miejsca powiększenia obwodu można przemieścić płynną zawartość, czego potwierdzeniem jest unoszenie się i opadanie lewej ręki. Następnie bada się, czy powiększenie obwodu jest przesuwalne w stosunku do podłoża, czy też nie.

A. złamanie.

B. chełbotanie.

C. atrofię.

D. krepitacje.

Chełbotanie to termin medyczny, który odnosi się do charakterystycznego dźwięku powstającego podczas badania fizykalnego, gdy dochodzi do ruchu płynu w jamie ciała, na przykład w jamie brzusznej. Badanie to zwykle wykonuje się podczas oceny pacjentów z podejrzeniem wnęki płynowej, na przykład w przypadku ascites. Obecność płynu w jamie ciała można wykryć, wykonując tzw. test chełbotania, który polega na opukiwaniu brzucha pacjenta. Lekarz stuka w jedną stronę brzucha, co powoduje powstanie fal dźwiękowych spowodowanych ruchem płynu, które są następnie słyszalne w drugiej części jamy brzusznej. Zrozumienie tej techniki ma kluczowe znaczenie w diagnostyce, ponieważ pozwala na wczesne wykrycie poważnych stanów medycznych, takich jak zapalenie otrzewnej. W praktyce klinicznej, stosowanie odpowiednich technik badania fizykalnego oraz znajomość terminologii medycznej, jak chełbotanie, są zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce medycznej.

Pytanie 21

Po wprowadzeniu do gospodarstwa bydła lub świń, które nie były poddane kwarantannie i pochodziły z państwa trzeciego, żadne zwierzę z tego gospodarstwa nie może być sprzedane w ciągu

A. 40 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

B. 10 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

C. 20 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

D. 30 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

Odpowiedź 30 dni od dnia wprowadzenia tych zwierząt jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi zdrowia zwierząt oraz zasadami bioasekuracji, wprowadzenie bydła lub świń pochodzących z państw trzeciego do gospodarstwa wymaga zachowania ostrożności w celu zapobieżenia rozprzestrzenieniu się chorób zakaźnych. Kwarantanna jest kluczowym narzędziem w utrzymaniu zdrowia stada. Przez okres 30 dni, zwierzęta wprowadzane do gospodarstwa powinny być monitorowane pod kątem jakichkolwiek objawów chorób, a także powinny być oddzielone od pozostałych zwierząt w gospodarstwie. Takie praktyki są zgodne z europejskimi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Przykładem zastosowania tej zasady jest konieczność przeprowadzania badań zdrowotnych i obserwacji nowych zwierząt przez określony czas, aby zapewnić, że nie wnoszą one do gospodarstwa żadnych patogenów, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia innych zwierząt oraz dla bezpieczeństwa produkcji zwierzęcej.

Pytanie 22

Obecność arsenu i kadmu w paszach jest

A. pożądana, ponieważ przeciwdziała utlenianiu paszy

B. niepożądana, z uwagi na toksyczność dla zwierząt

C. niepożądana, ponieważ przyspiesza utlenianie paszy

D. pożądana, gdyż korzystnie wpływa na metabolizm zwierząt

Dobrze zauważasz, że obecność arsenu i kadmu w paszach to spory problem. Te pierwiastki są naprawdę toksyczne dla zwierząt i mogą prowadzić do różnych chorób, co nikomu na pewno się nie podoba. Na przykład, kadm może uszkadzać nerki, a przy tym powodować kłopoty z kośćmi. Arsen z kolei nie jest w porządku, bo ma właściwości rakotwórcze i może zagrażać zdrowiu. To dlatego w branży pasz najważniejsze jest trzymanie się norm, które pomagają chronić zwierzęta i nas jako konsumentów. W Unii Europejskiej ustalono maksymalne stężenia tych metali w paszach, co jest super ważne. Trzeba kontrolować skład pasz, żeby mieć pewność, że wszystko jest w porządku i że nie zaszkodzimy zwierzakom ani ludziom. Dlatego dobrze jest bazować na badaniach i standardach w produkcji pasz, żeby zminimalizować ryzyko.

Pytanie 23

W procedurze identyfikacji włośni poprzez wytrawianie próbki zbiorczej oraz przy użyciu magnetycznego mieszadła do przygotowania próbki laboratoryjnej, której masa wynosi minimum 2 g, używa się próbek przepon pobranych od dostarczonych do laboratorium filarów

A. loch i tuczników

B. knurów i tuczników

C. tuczników i macior

D. macior i knurów

Odmienne odpowiedzi, takie jak 'knurów i tuczników', 'loch i tuczników' czy 'tuczników i macior', nie są poprawne z kilku powodów. Kluczowym błędem jest zrozumienie, które zwierzęta są najbardziej odpowiednie do pobierania próbek w kontekście wykrywania włośni. Knury, tuczników i lochy to zwierzęta hodowlane, jednak ich związki w kontekście pasożytów są nieprecyzyjne. Knur i tucznik to samiec i samica, jednak w praktyce diagnostycznej to właśnie maciory i knury są bardziej narażone na infestacje. Wiele osób może sądzić, że pobieranie próbek od tuczników wystarczy, ponieważ są to zwierzęta przeznaczone na rzeź, ale to mylenie pojęć, ponieważ nie wszystkie tuczników mogą być odpowiednio reprezentatywne dla populacji. Maciory, szczególnie te w ciąży, czy knury, które mogą mieć kontakt z innymi zwierzętami, są bardziej narażone na wystąpienie pasożytów. Niezrozumienie tej dynamiki prowadzi do niepełnych wyników badań, co jest niezgodne z zasadami obowiązującymi w diagnostyce weterynaryjnej. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak OIE, powinno się pobierać próbki od zwierząt, które mają największe ryzyko zarażenia, co w tym przypadku jest związane z maciorami i knurami.

Pytanie 24

Jakiego urządzenia używa się do przeprowadzenia bronchoskopii u psa?

A. otoskopu

B. endoskopu

C. oftalmoskopu

D. fonendoskopu

Endoskop jest kluczowym narzędziem do przeprowadzania bronchoskopii u psów, ponieważ umożliwia wizualizację dróg oddechowych, w tym tchawicy i oskrzeli. Bronchoskopia jest procedurą diagnostyczną i terapeutyczną, która pozwala na ocenę stanu zdrowia płuc oraz wykrywanie chorób takich jak zapalenie, nowotwory czy ciała obce. Endoskopia w weterynarii wykorzystuje cienkie, elastyczne narzędzia wyposażone w kamerę oraz źródło światła, co umożliwia uzyskanie wyraźnego obrazu wnętrza dróg oddechowych. Praktyczne zastosowanie endoskopu polega nie tylko na diagnozowaniu, ale również na pobieraniu próbek do badań histopatologicznych oraz przeprowadzaniu zabiegów, takich jak usuwanie ciał obcych. Standardy weterynaryjne podkreślają znaczenie stosowania endoskopii w diagnostyce chorób układu oddechowego, co pozwala na wczesne wykrycie i leczenie schorzeń, co znacząco wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 25

Badanie przedubojowe u krowy należy przeprowadzić najwcześniej po upływie

A. 12 godzin przed planowanym ubojem

B. 24 godziny przed planowanym ubojem

C. 72 godziny przed planowanym ubojem

D. 48 godzin przed planowanym ubojem

Badanie przedubojowe krowy, jako istotny element w procesie uboju, powinno być przeprowadzane z zachowaniem odpowiednich norm i wytycznych. Wybór odpowiedniego czasu na wykonanie tego badania ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania całego procesu uboju. Odpowiedzi sugerujące wykonanie badania 12 godzin lub 48 godzin przed planowanym ubojem są mylące i niezgodne z aktualnymi przepisami. Badanie w odstępie 12 godzin może być niewystarczające, aby dokładnie ocenić stan zwierzęcia, co może prowadzić do podjęcia decyzji o uboju chorego zwierzęcia, co jest niezgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Z kolei 48 godzin przed ubojem to zbyt długi okres, który może wprowadzać niepotrzebne opóźnienia w procesie produkcyjnym, a także zwiększać ryzyko rozprzestrzenienia się chorób w stadzie. Czas oczekiwania na badanie musi być zgodny z praktykami weterynaryjnymi, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia, że zwierzęta są zdrowe w dniu planowanego uboju. W kontekście bezpieczeństwa żywnościowego, takie rozbieżności mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno dla zdrowia publicznego, jak i dla reputacji hodowli.

Pytanie 26

Stosowanie dutki na górnej wardze w celu poskromienia dotyczy

A. owiec.

B. krów.

C. koni.

D. świn.

Poskramianie przez założenie dutki na górną wargę jest techniką stosowaną w weterynarii oraz w pracy z końmi, mającą na celu lepsze kontrolowanie i prowadzenie zwierzęcia. Dutka, czyli specjalny rodzaj metalowego lub plastikowego narzędzia, umieszczana jest na górnej wargę konia, co pozwala na łatwiejsze manewrowanie oraz uzyskanie większej reakcji na sygnały od jeźdźca. Dzięki temu, koń staje się bardziej posłuszny i skoncentrowany na zadaniach, co jest szczególnie istotne w przypadku treningu oraz w zawodach. Tego rodzaju technika jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie jeździectwa, gdzie kładzie się nacisk na współpracę z koniem oraz stosowanie narzędzi, które nie wywołują bólu ani nieprzyjemnych wrażeń. Przykładowo, użycie dutki zwiększa komfort komunikacji między koniem a jeźdźcem, czyniąc trening bardziej efektywnym oraz przyjemnym dla obu stron. Warto pamiętać, że przed zastosowaniem tej techniki, należy dokładnie ocenić zachowanie i temperament konkretnego konia, aby zapewnić odpowiednie podejście do jego indywidualnych potrzeb.

Pytanie 27

Czym jest włoskowiec różycy?

A. bakterią

B. organizmem pasożytniczym

C. wirusem

D. grzybem

Wybór odpowiedzi pasożyt, grzyb lub wirus wskazuje na pewne nieporozumienia w zrozumieniu klasyfikacji organizmów oraz ich biologii. Pasożyty to organizmy, które żyją kosztem innych, jednak nie każda bakteria jest pasożytem; wiele z nich odgrywa istotną rolę w ekosystemie i procesach biologicznych, takich jak rozkład materii organicznej. Grzyby, z drugiej strony, są odrębną grupą organizmów, które mają odmienną budowę komórkową i metabolizm. Grzyby często zarażają rośliny i zwierzęta, ale nie mają takich właściwości, jak bakterie z rodzaju Rickettsia. Wybór wirusa jako odpowiedzi również jest błędny — wirusy różnią się od bakterii pod względem strukturalnym i funkcjonalnym, a ich replikacja zachodzi wyłącznie w komórkach gospodarza. Zazwyczaj osoby wybierające te odpowiedzi mylą podstawowe różnice między grupami organizmów i ich biologicznymi właściwościami. Ważne jest zrozumienie różnic w cyklu życiowym, strukturalnych cechach i mechanizmach infekcji tych organizmów, aby poprawnie klasyfikować czynniki patogenne i opracowywać skuteczne metody ich zwalczania. W biologii medycznej znajomość tych różnic jest kluczowa dla diagnostyki i leczenia chorób zakaźnych.

Pytanie 28

Do wytwarzania nawozów organicznych można wykorzystać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które należą do kategorii

A. 1 i 2

B. 2 i 3

C. 1, 2 i 3

D. 3 i 1

Odpowiedź 2 i 3 jest prawidłowa, ponieważ nawozy organiczne można produkować z ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego, które zaliczają się do określonych kategorii. Kategoria 2 obejmuje odpady, które są odpowiednie do przetwarzania w nawozy, a kategoria 3 obejmuje bioodpady o niższym ryzyku i większej akceptowalności. Przykłady to odpady pochodzące z rzeźni, takie jak resztki mięsa, skóry oraz odpady przetwórstwa zwierzęcego. Te materiały, odpowiednio przetworzone, mogą być cennym źródłem składników odżywczych dla roślin. W praktyce, wykorzystanie tych kategorii produktów w nawozach organicznych zgodnie z normami prawnymi i ekologicznymi pozwala na recykling cennych surowców oraz zmniejszenie ilości odpadów. Ponadto, właściwie przetworzone tego rodzaju nawozy mogą poprawić strukturę gleby i wspierać jej właściwości biologiczne, co jest niezwykle istotne w nowoczesnym rolnictwie opartym na zasadach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 29

W jakim badaniu diagnostycznym wykorzystuje się promieniowanie X?

A. EKG

B. MR

C. USG

D. TK

Tomografia komputerowa (TK) to technika diagnostyczna, która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do generowania szczegółowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. W przeciwieństwie do tradycyjnych zdjęć rentgenowskich, TK oferuje trójwymiarowe obrazy, które są niezwykle przydatne w diagnostyce wielu schorzeń. Procedura polega na wykonaniu serii zdjęć z różnych kątów, które są następnie przetwarzane komputerowo w celu uzyskania szczegółowego obrazu. TK jest szeroko stosowana w diagnostyce urazów, nowotworów, chorób płuc oraz schorzeń układu naczyniowego. Przykładem zastosowania TK jest ocena urazów głowy po wypadku, gdzie szybkie i dokładne uzyskanie obrazu może być kluczowe dla dalszego leczenia. TK jest zgodna z obowiązującymi standardami radiologicznymi, co zapewnia wysoką jakość obrazów przy minimalnej dawce promieniowania dla pacjenta. Zdobyte dane mogą również wspierać planowanie operacji oraz monitorowanie postępów leczenia.

Pytanie 30

Jaką formą stałą charakteryzuje się lek?

A. mazidło.

B. czopek.

C. żel.

D. maść.

Czopek to stała postać leku, która jest przeznaczona do podawania przez odbyt. Tego typu forma leku jest szczególnie użyteczna w przypadku pacjentów, którzy mają trudności z przyjmowaniem leków doustnie, na przykład z powodu nudności, wymiotów lub problemów z przełykaniem. Czopki są wytwarzane z substancji czynnej rozpuszczonej lub zawieszonej w materiale nośnym, który w temperaturze ciała ulega rozpuszczeniu i uwalnia lek do organizmu. Praktycznym zastosowaniem czopków jest ich stosowanie w pediatrii, gdzie dzieci mogą mieć problemy z przyjmowaniem leków w innej formie. Ponadto czopki stosowane są w leczeniu hemoroidów, jako środki przeciwbólowe lub w terapiach hormonalnych. Standardy dotyczące produkcji czopków są ściśle regulowane, co zapewnia ich jakość i bezpieczeństwo stosowania. Warto również wspomnieć, że czopki mogą mieć różne kształty i rozmiary w zależności od zastosowanej substancji czynnej oraz przeznaczenia terapeutycznego. Zgodność z dobrą praktyką wytwarzania (GMP) jest kluczowa dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa takich leków.

Pytanie 31

Aby zidentyfikować włośnicę, należy przeprowadzić pobranie poubojowe

A. surowicę

B. krew pełną

C. zdrapkę skóry

D. fragmenty mięśni

Wykrywanie włośnicy, choroby pasożytniczej wywołanej przez włośnia krętego (Trichinella spiralis), wymaga pobrania odpowiednich materiałów poubojowo, a najskuteczniejszą metodą jest analiza wycinków mięśni. W mięśniach zwierząt, szczególnie w mięśniu prążkowanym, pasożyt ten może być obecny w formie cyst. W przypadku sprawdzania obecności włośnia, analizuje się mięśnie, ponieważ to tam pasożyt przekształca się w larwy, które mogą być następnie przekazywane do organizmów drapieżnych, w tym ludzi. Praktyczne zastosowanie tej metody wymaga od inspektorów weterynaryjnych i laborantów przestrzegania standardów, takich jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), co zapewnia zarówno bezpieczeństwo konsumentów, jak i zdrowie publiczne. Przeprowadzanie odpowiednich badań jest kluczowe dla minimalizowania ryzyka zakażeń, zwłaszcza w obszarach, gdzie spożycie mięsa dzikich zwierząt jest powszechne.

Pytanie 32

Badaniu w kierunku TSE (pasażowalnych gąbczastych encefalopatii) podlegają zwierzęta

A. świnie i konie

B. bydło i świnie

C. świnie i owce

D. bydło i owce

Wybór odpowiedzi odnoszących się do 'świn' i 'konie' jest nieprawidłowy, ponieważ te gatunki nie są objęte badaniami w kierunku pasażowalnych gąbczastych encefalopatii. Chociaż świnie mogą być podatne na różne choroby wirusowe i bakteryjne, nie są one naturalnymi gospodarzami dla prionów odpowiedzialnych za TSE. W przypadku koni również nie występują choroby prionowe, co potwierdzają badania epidemiologiczne. Typowym błędem myślowym jest rozszerzanie wiedzy na temat chorób prionowych na inne gatunki zwierząt, co wynika z braku zrozumienia dla specyfiki tych chorób. Pasażowalne gąbczaste encefalopatie mają bardzo wąski krąg gatunków, które mogą być narażone, co podkreśla znaczenie edukacji i zrozumienia biologii prionów. W kontekście bioasekuracji oraz zdrowia zwierząt ważne jest, aby skupić się na odpowiednich gatunkach, takich jak bydło i owce, które są najczęściej badane pod kątem TSE. Zastosowanie niewłaściwych danych w kontekście badania TSE może prowadzić do nieefektywnych strategii zarządzania zdrowiem zwierząt oraz niewłaściwego przydziału zasobów w kontroli chorób.

Pytanie 33

Która z wymienionych chorób u bydła przenosi się drogą wertykalną?

A. Influenza

B. Bruceloza

C. Motylica

D. Choroba niebieskiego języka

Choroba niebieskiego języka, znana również jako bluetongue, jest wirusową chorobą zwierząt, przenoszoną głównie przez owady, takie jak muchy z rodzaju Culicoides. Nie jest to choroba przenoszona drogą pionową, co oznacza, że nie jest przekazywana z matki na potomstwo, lecz przez wektory zewnętrzne. Influenza, inaczej grypa, jest chorobą wirusową, która również nie przenosi się drogą pionową w przypadku bydła. Jej transmisja odbywa się głównie poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami oraz ich wydzielinami. Motylica to pasożytnicza choroba wywoływana przez robaki płaskie, która dotyczy przede wszystkim wątroby, ale nie jest przenoszona drogą pionową, lecz przez kontakt z zarażoną wodą lub roślinami. Często popełnianym błędem jest mylenie typów przenoszenia chorób; wiele osób sądzi, że wszystkie choroby mogą być przenoszone z matki na młode, co jest nieprawdziwe. Zrozumienie, jak konkretne choroby są przenoszone, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem stada, a także dla wdrażania odpowiednich środków kontroli i zapobiegania.

Pytanie 34

Do którego zestawu badanych parametrów należy przyporządkować skróty stosowane w diagnostyce laboratoryjnej?

Ht, RBC, WBC, Hb

A. hemoglobina, hematokryt, erytrocyty, leukocyty.

B. hematokryt, erytrocyty, leukocyty, hemoglobina.

C. hematokryt, leukocyty, erytrocyty, hemoglobina.

D. leukocyty, erytrocyty, hemoglobina, hematokryt.

Wybór odpowiedzi dotyczącej hematokrytu, erytrocytów, leukocytów i hemoglobiny jest poprawny, ponieważ skróty te odpowiadają kluczowym parametrom wykorzystywanym w diagnostyce laboratoryjnej. Hematokryt (Ht) jest miarą objętości czerwonych krwinek w stosunku do całkowitej objętości krwi, co jest istotne w ocenie stanu nawodnienia pacjenta oraz w diagnostyce anemii. Erytrocyty (RBC) są odpowiedzialne za transport tlenu w organizmie, ich ilość dostarcza informacji o wydolności krwi. Leukocyty (WBC) pełnią funkcję obronną organizmu; ich liczba może wskazywać na obecność infekcji lub stanów zapalnych. Hemoglobina (Hb) to białko w erytrocytach, które wiąże tlen; jej stężenie jest kluczowe dla oceny zdolności krwi do transportu tlenu. Znajomość tych parametrów jest niezbędna w rutynowych badaniach krwi, co pozwala na wczesne rozpoznawanie wielu schorzeń, w tym anemii, chorób autoimmunologicznych czy nowotworów. Przykładowo, zbyt niski poziom hemoglobiny może prowadzić do anemii, co z kolei obniża wydolność organizmu. Regularne monitorowanie tych wskaźników jest kluczowe w praktyce medycznej.

Pytanie 35

Czy trzymanie cieląt do szóstego miesiąca życia na uwięzi jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt?

A. Jest to dozwolone, jeśli cielę jest związane podczas karmienia przez mniej niż 1 godzinę.

B. Jest to dozwolone, jeżeli cielę jest odseparowane od innych zwierząt.

C. Jest to dozwolone, jeśli cielę jest uwiązane przy użyciu komfortowej uprzęży.

D. Nie jest to dozwolone

Utrzymywanie cieląt na uwięzi w sposób, który nie uwzględnia ich podstawowych potrzeb życiowych, może prowadzić do poważnych problemów związanych z dobrostanem. Odpowiedzi sugerujące, że cielęta mogą być wiązane w sytuacjach takich jak izolacja od innych zwierząt, są nieprawidłowe, ponieważ izolacja ma negatywny wpływ na psychikę zwierząt. Cielęta, będąc zwierzętami stadnymi, potrzebują kontaktu z innymi osobnikami, aby rozwijać prawidłowe zachowania społeczne. Ponadto, wiązanie cieląt nawet na krótki czas może być problematyczne, jeżeli nie są one odpowiednio monitorowane, co może prowadzić do urazów lub nadmiernego stresu. Również zastosowanie wygodnych uprzęży nie gwarantuje, że zwierzę nie doświadczy dyskomfortu. Kluczowe jest, aby pamiętać, że zasady dobrostanu nie opierają się jedynie na technicznych aspektach wiązania, ale na holistycznym podejściu do potrzeb zwierząt, które obejmują ich dobre samopoczucie emocjonalne oraz fizyczne. Praktyki, które nie respektują tych zasad, mogą prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak stres, zaburzenia zachowań oraz obniżona jakość życia. W związku z tym, ważne jest dostosowywanie metod chowu do zagadnień związanych z dobrostanem i przestrzeganie standardów ustalonych przez organizacje zajmujące się ochroną zwierząt.

Pytanie 36

Skrót WBC na wydruku wyników analizy krwi oznacza

A. krwinki retikulocyty

B. płytki krwi

C. białe krwinki

D. czerwone krwinki

Odpowiedzi odnoszące się do erytrocytów, trombocytów oraz retikulocytów są niepoprawne, ponieważ mylą podstawowe funkcje i charakterystykę tych komórek z leukocytami, których dotyczy pytanie. Erytrocyty, odpowiadające za transport tlenu w organizmie, są odpowiedzialne za procesy związane z oddychaniem komórkowym, a ich liczba i stan są istotne w diagnostyce anemii czy zaburzeń oddechowych. Trombocyty, z kolei, odgrywają kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi, co ma fundamentalne znaczenie w kontekście urazów i operacji. Retikulocyty, będące młodymi formami erytrocytów, są wskaźnikiem produkcji czerwonych krwinek przez szpik kostny. Ich obecność w badaniach krwi może świadczyć o procesach regeneracyjnych w organizmie lub nadmiernej produkcji czerwonych krwinek w odpowiedzi na anemię. Powszechnym błędem jest mylenie tych różnych typów komórek, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków w kontekście diagnostyki. W praktyce klinicznej, umiejętność różnicowania między tymi komórkami oraz ich funkcjami jest kluczowa dla prawidłowej interpretacji wyników badań laboratoryjnych i podejmowania decyzji terapeutycznych.

Pytanie 37

W jakim teście dokonuje się pomiaru grubości fałdu skórnego?

A. tuberkulinizacji

B. aglutynacji

C. serologicznym

D. maleinizacji

Grubość fałdu skóry mierzona w teście tuberkulinizacji, znanym również jako test Mantoux, jest kluczowym wskaźnikiem reakcji immunologicznej na zakażenie prątkiem gruźlicy. W teście tym, po podaniu podskórnym niewielkiej ilości antygenu tuberkulinowego, obserwuje się odczyn zapalny w miejscu iniekcji, który jest mierzony po 48-72 godzinach. Grubość fałdu skóry, mierzona w milimetrach, pozwala ocenić, czy osoba ma kontakt z patogenem w przeszłości, czy jest aktywnie zakażona. Zastosowanie tego testu jest szczególnie istotne w diagnostyce gruźlicy, co jest zdefiniowane w wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych programach zdrowotnych. Przykładowo, w przypadku osób z grup ryzyka, takich jak pracownicy służby zdrowia czy osoby z osłabionym układem odpornościowym, kontrolowanie reakcji na tuberkulinę jest niezbędne dla wczesnego wykrywania choroby, co przekłada się na lepsze wyniki leczenia i zapobiegania jej rozprzestrzenieniu.

Pytanie 38

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. łańcucha pokarmowego zwierząt

B. recepty wydanej przez lekarza weterynarii

C. dokumentu handlowego producenta pasz

D. zgody uzyskanej w ARiMR

Wybór odpowiedzi dotyczących łańcucha żywnościowego zwierząt, zgody uzyskanej w ARiMR oraz dokumentu handlowego wytwórcy pasz pokazuje niepełne zrozumienie przepisów dotyczących zakupu paszy leczniczej. Łańcuch żywnościowy zwierząt odnosi się do całego procesu produkcji żywności dla zwierząt, ale nie ma bezpośredniego związku z procedurami zakupu paszy leczniczej. Pasza lecznicza musi być stosowana zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, co oznacza, że sama koncepcja łańcucha żywnościowego nie wystarcza do jej nabycia. Uzyskanie zgody w ARiMR, czyli Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, dotyczy zazwyczaj kwestii finansowych oraz wsparcia w ramach programów unijnych, a nie procesu zakupu pasz leczniczych. Ponadto, dokument handlowy od producenta paszy może być istotny dla regulacji dotyczących jakości i bezpieczeństwa, lecz bez odpowiedniej recepty od lekarza weterynarii, zakup paszy leczniczej jest niezgodny z prawem. Zrozumienie, że pasze lecznicze są ściśle regulowane w celu ochrony zdrowia zwierząt i ludzi, jest kluczowe. Dlatego, ignorowanie wymogu posiadania recepty może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno zdrowotnych, jak i prawnych, w kontekście hodowli zwierząt.

Pytanie 39

Próbki moczu do testów bakteriologicznych powinny być przekazane do laboratorium w ciągu

A. 12 godzin, przechowując w temperaturze około 15°C

B. 24 godzin, przechowując w temperaturze poniżej 0°C

C. 8 godzin, przechowując w temperaturze pokojowej

D. 4 godzin, przechowując w temperaturze 2-8°C

Poprawna odpowiedź wskazuje, że próbki moczu do badań bakteriologicznych należy dostarczyć do laboratorium w ciągu czterech godzin, przechowując je w temperaturze 2-8°C. Jest to zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się diagnostyką laboratoryjną, które podkreślają, że szybkie dostarczenie próbek w kontrolowanej temperaturze minimalizuje ryzyko rozmnażania się bakterii oraz zmiany w składzie chemicznym próbki. Zachowanie próbek w tej temperaturze jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników, ponieważ nieodpowiednie warunki przechowywania mogą prowadzić do fałszywych wyników, co z kolei może rzutować na dalsze decyzje diagnostyczne i terapeutyczne. Przykładowo, dla prób moczu, które powinny być poddawane badaniom w celu wykrywania zakażeń dróg moczowych, kluczowe jest, aby próbka była jak najsw świeższa i nieodwodniona. W praktyce laboratoria często zalecają pacjentom, aby dostarczali próbki moczu w plastikowych pojemnikach, które są przeznaczone do tego celu, co także wpływa na dodatkowe zabezpieczenie ich jakości.

Pytanie 40

Celem badania przedubojowego zwierząt rzeźnych jest

A. ocena wartości mięsa zwierzęcia

B. ustalenie kondycji zdrowotnej zwierzęcia

C. określenie wartości technologicznej zwierzęcia

D. ocena poziomu odżywienia zwierzęcia

Odpowiedzi, które sugerują ocenę wartości rzeźnej zwierzęcia, określenie wartości technologicznej lub ocenę stopnia odżywienia, są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowego celu badania przedubojowego. Wartość rzeźna oraz technologiczna mogą być istotne w kontekście ekonomicznym, ale nie są one głównym celem badania przedubojowego. Badania te są zorientowane na zdrowie zwierząt, w celu ochrony zdrowia publicznego i jakości mięsa. Ocenianie wartości rzeźnej odnosi się do aspektów takich jak masa ciała, proporcje tuszy i jakość mięsa, ale te czynniki są analizowane w późniejszych etapach przetwórstwa. Również określenie wartości technologicznej odnosi się do zdolności mięsa do przetwarzania, co jest istotne na etapie produkcji, ale nie ma wpływu na zapewnienie bezpieczeństwa zwierząt przed ubojem. Wreszcie, ocena stopnia odżywienia zwierzęcia może być ważna, jednak nie jest to kluczowy element badania przedubojowego, które koncentruje się na zdrowiu i dobrostanie zwierząt. Takie podejście do tematu może prowadzić do błędnych przekonań, że aspekty ekonomiczne mają pierwszeństwo nad zdrowiem zwierząt, co jest sprzeczne z etyką i regulacjami dotyczącymi dobrostanu zwierząt w uboju.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej