Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 14 listopada 2025 13:54
Data zakończenia: 14 listopada 2025 14:04

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie z wymienionych danych nie może być uwzględnione w Wypisie z rejestru gruntów?

A. Numer księgi wieczystej

B. Oznaczenie przeznaczenia gruntowego

C. Hipoteka ciąży na nieruchomości

D. Powierzchnia działki ewidencyjnej

Oznaczenie użytku gruntowego, hipoteka obciążająca nieruchomość, numer księgi wieczystej oraz pole powierzchni działki ewidencyjnej to różne informacje, które mogą być mylone ze sobą przez osoby nieznające szczegółów dotyczących rejestracji gruntów i ksiąg wieczystych. Oznaczenie użytku gruntowego odnosi się do klasyfikacji gruntów według ich przeznaczenia, co jest istotne dla planowania przestrzennego i określenia, jakie działalności można prowadzić na danym terenie. Pole powierzchni działki ewidencyjnej dostarcza informacji o wielkości nieruchomości, co ma kluczowe znaczenie dla obliczeń podatkowych oraz ustalania wartości rynkowej. Numer księgi wieczystej jest unikalnym identyfikatorem, który pozwala na szybkie zlokalizowanie dokumentacji prawnej dotyczącej nieruchomości, co jest niezbędne w kontekście transakcji oraz zabezpieczeń. Błąd polega na myśleniu, że hipoteka, jako ciężar na nieruchomości, należy do danych dotyczących samego gruntu. W rzeczywistości, informacje o hipotece są rejestrowane w księgach wieczystych, które są oddzielnym zbiorem dokumentów prawnym od rejestru gruntów. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla prawidłowego postrzegania stanu prawnego nieruchomości oraz potencjalnych ryzyk związanych z jej nabywaniem.

Pytanie 2

Kąt rozjazdu na torach kolejowych jest wartością której funkcji?

A. cosinus

B. sinus

C. cotangens

D. tangens

Skos rozjazdu kolejowego rzeczywiście jest opisywany poprzez funkcję tangens. W kontekście geometrii rozjazdów kolejowych, skos odnosi się do kąta, pod jakim tor odchyla się od linii prostej. Tangens kąta jest stosunkiem przeciwległej długości do długości przyległej w trójkącie prostokątnym. W praktyce, przy projektowaniu torów kolejowych, znajomość tego stosunku pozwala na określenie odpowiednich parametrów technicznych rozjazdów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu jazdy pociągów. W standardach branżowych, takich jak UIC (Międzynarodowy Związek Kolei), precyzyjne obliczenia kątów i skosów są fundamentalne dla projektowania infrastruktury kolejowej. Dzięki zrozumieniu funkcji tangens, inżynierowie mogą obliczyć odpowiednie promienie krzywizn, co ma bezpośredni wpływ na właściwości jezdne pojazdów oraz na ich przyspieszenie i hamowanie.

Pytanie 3

Jakie elementy stanowią podstawę pomiaru inwentaryzowanego przewodu uzbrojenia terenu?

A. Informacje zawarte w dokumentacji projektowej

B. Istniejąca osnowa pomiarowa

C. Granice działek

D. Punkty charakteryzujące się wysokością

Punkty wysokościowe, granice użytków gruntowych i dane z projektu to ważne rzeczy przy pomiarach, ale same w sobie nie mogą być podstawą dla pomiaru przewodu uzbrojenia terenu. Punkty wysokościowe są przydatne, żeby zobaczyć różnice w elewacji, ale nie dają dokładnej lokalizacji w poziomie, co jest ważne przy inwentaryzacji. Granice użytków gruntowych dotyczą raczej użytkowania ziemi, a nie pomiaru, przez co ich użycie w inwentaryzacji może prowadzić do błędów i nieporozumień. Z kolei dane z projektu są ważne przy planowaniu, ale nie zawsze odpowiadają rzeczywistości w terenie, którą chcemy pomierzyć. Użycie ich jako podstawowych mogłoby wprowadzać w błąd, bo mogą być przestarzałe lub niezgodne z tym, co jest na miejscu. Warto pamiętać, że osnowa pomiarowa, jako stały system odniesienia, daje nam nie tylko dokładność, ale także spójność danych, co jest kluczowe dla skutecznej inwentaryzacji. Dlatego złe wykorzystanie tych elementów może prowadzić do nieefektywnych pomiarów i obniżenia jakości wyników.

Pytanie 4

Szkic przedstawiający inwentaryzację przyłącza wodociągowego, który jest przekazywany do zasobów geodezyjnych i kartograficznych państwa, nie musi zawierać

A. oznaczenia mierzonych pikiet

B. średnicy i rodzaju przewodu

C. współrzędnych ciągu poligonowego

D. informacji o zgodności z projektem

Pojęcie inwentaryzacji przyłącza wodociągowego obejmuje wiele aspektów technicznych, które muszą być dokładnie uwzględnione w dokumentacji. Oznaczenie mierzonych pikiet jest kluczowe, ponieważ pozwala na precyzyjne lokalizowanie i identyfikowanie punktów w terenie, co jest niezbędne do prawidłowego zarządzania siecią wodociągową. Brak takich informacji może prowadzić do trudności w późniejszym użytkowaniu i konserwacji przyłącza. Średnica i rodzaj przewodu są kolejnymi istotnymi elementami, które muszą być uwzględnione w inwentaryzacji, ponieważ mają wpływ na przepustowość i efektywność systemu wodociągowego. Niewłaściwe określenie tych parametrów może prowadzić do problemów z ciśnieniem wody lub jej jakością, co jest nie do zaakceptowania w kontekście dostarczania wody pitnej. Informacje o zgodności z projektem również nie mogą zostać pominięte, gdyż są one podstawą oceny, czy zrealizowane przyłącze spełnia wcześniej ustalone normy oraz wymagania. Ostatecznie, nieprzemyślane podejście do inwentaryzacji, polegające na ignorowaniu tych kluczowych danych, może prowadzić do poważnych konsekwencji technicznych, prawnych i finansowych. W związku z tym, projektanci i inżynierowie muszą być świadomi wszystkich wymogów i standardów związanych z dokumentacją geodezyjną, aby zapewnić pełną funkcjonalność oraz trwałość systemów wodociągowych.

Pytanie 5

Rozpoczęcie postępowania wywłaszczeniowego powinno być poprzedzone

A. realizacją podziału nieruchomości.

B. zmierzeniem granic działki.

C. przeprowadzeniem rozgraniczenia działki.

D. rokowaniami o zakup nieruchomości.

Pojęcia związane z pomiarem granic, rozgraniczeniem oraz podziałem nieruchomości są w praktyce technicznej często mylone z procesem wywłaszczenia. Pomiar granic nieruchomości, choć istotny, nie ma bezpośredniego związku z wstępnym etapem wszczynania postępowania wywłaszczeniowego. Celem pomiaru jest określenie precyzyjnych granic działki, co jest ważne przy sporządzeniu dokumentacji technicznej, ale nie powinno stanowić pierwszego kroku w kontekście wywłaszczenia. Rozgraniczenie nieruchomości również dotyczy ustalania granic, ale jeszcze bardziej koncentruje się na sytuacjach spornych między właścicielami sąsiadujących działek, a nie na procesach wywłaszczeniowych. Z kolei podział nieruchomości odnosi się do dzielenia większej działki na mniejsze jednostki, co jest zupełnie innym procesem, niezwiązanym z wywłaszczeniem. W przypadku wywłaszczeń kluczowe są wcześniejsze rozmowy z właścicielami, co pozwala na uniknięcie nieporozumień i niepotrzebnych konfliktów. Bezpośrednie podejście do wywłaszczeń bez wcześniejszych rokowań może prowadzić do niepotrzebnych napięć, a także zwiększać ryzyko odwołań sądowych przez właścicieli, co wydłuża cały proces. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że postępowania wywłaszczeniowe powinny być poprzedzone próbami polubownego rozwiązania sprawy, co stanowi najlepszą praktykę w zarządzaniu nieruchomościami oraz prawem budowlanym.

Pytanie 6

Jakie metody należy zastosować do utrwalenia punktów realizacyjnej osnowy poziomej, które są zakładane na czas budowy obiektu?

A. Z wykorzystaniem geodezyjnej farby fluorescencyjnej

B. Za pomocą geodezyjnych znaków z kamienia

C. Poprzez tyczki geodezyjne

D. Przy użyciu szpilek geodezyjnych

Zastosowanie szpilek geodezyjnych, geodezyjnej farby fluorescencyjnej czy tyczek geodezyjnych do utrwalania punktów osnowy poziomej może wydawać się praktyczne, jednak te metody niosą za sobą istotne ograniczenia. Szpilki geodezyjne, mimo że są powszechnie stosowane w geodezji, są zbyt delikatne i podatne na uszkodzenia, co może prowadzić do ich przemieszczenia lub zniszczenia, a tym samym do utraty dokładności pomiarów. Farba fluorescencyjna, choć dobrze widoczna, jest rozwiązaniem tymczasowym, które nie zapewnia trwałości ani stabilności punktów. W warunkach budowy, gdzie następuje intensywna działalność, możliwość przypadkowego zamazania lub usunięcia takiej farby znacznie zwiększa ryzyko błędów. Tyczki geodezyjne również nie są wystarczająco trwałym rozwiązaniem, gdyż mogą być łatwo przesunięte lub zniszczone przez maszyny budowlane. Te metody nie spełniają wymagań standardów geodezyjnych, które podkreślają znaczenie trwałych i stabilnych punktów pomiarowych, szczególnie w kontekście długoterminowych projektów budowlanych. Ich użycie może prowadzić do nieścisłości w pomiarach, co w konsekwencji wpływa na jakość i bezpieczeństwo realizowanych inwestycji.

Pytanie 7

Jakie są wartości potrzebne do wytyczenia metodą angielską (na podstawie przedłużonej cięciwy) pierwszego punktu pośredniego na łuku kołowym, jeśli kąt środkowy tego łuku (od początku łuku do punktu pierwszego) wynosi 10^g00^c00^cc, a długość cięciwy to 20,00 m?

A. d = 20,00 m; φ = 5g00c00cc

B. d = 10,00 m; φ = 10g00c00cc

C. d = 20,00 m; φ = 10g00c00cc

D. d = 10,00 m; φ = 5g00c00cc

Analiza błędnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia zjawisk związanych z geometrią łuku kołowego. Odpowiedzi sugerujące, że d = 10,00 m, są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają geometrycznych właściwości łuku oraz jego cięciwy. Zastosowanie niewłaściwych wartości kątowych i długości cięciwy może prowadzić do błędnych obliczeń. W rzeczywistości długość cięciwy, będąca bezpośrednio związana z promieniem i kątem środkowym, jest kluczowym elementem, który należy uwzględnić przy obliczeniach. Ponadto, błędne przypisania kątów, takie jak φ = 10g00c00cc, wskazują na nieznajomość konwersji jednostek oraz ich wpływu na obliczenia. W praktyce, inżynierowie często stosują programy CAD oraz metody obliczeniowe, które automatyzują te procesy, jednak podstawowe zrozumienie geometrii i relacji między promieniem, długością cięciwy i kątem środkowym pozostaje kluczowe. Typowym błędem jest także przeskalowanie jednostek oraz nieuwzględnienie wpływu kąta na długość łuku i cięciwy, co może prowadzić do rażących błędów w projektach inżynieryjnych oraz budowlanych. Istotne jest, aby przy takich obliczeniach stosować dobre praktyki branżowe oraz weryfikować wyniki poprzez różne metody obliczeń, co zapewni dokładność i bezpieczeństwo wykonawstwa.

Pytanie 8

W sytuacji wywłaszczenia nieruchomości z nieuregulowanym stanem prawnym, informacje potrzebne do jej określenia powinny być pozyskane z

A. pomiarów terenowych

B. oświadczeń właścicieli

C. wywiadów terenowych

D. katastru nieruchomości

Oświadczenia właścicieli, pomiary terenowe i wywiady w terenie, to może i pomocne źródła, ale w przypadku wywłaszczenia to nie jest najlepszy wybór. Oświadczenia często bazują na osobistych odczuciach, co może wprowadzać nieścisłości w ocenie stanu prawnego nieruchomości. Pomiary terenowe, mimo że dostarczają spoko dane o wymiarach, nie patrzą na sytuacje prawne jak hipoteki czy inne obciążenia. Jak chodzi o wywiady, to informacje z nich mogą być zniekształcone przez osobiste opinie, więc nie są super wiarygodne. Lepiej trzymać się katastru, który systematycznie zbiera i aktualizuje dane o wszystkich działkach w danym rejonie. Tylko wtedy możemy mieć pewność co do rzetelności i bezpieczeństwa przy wywłaszczeniach, co naprawdę jest kluczowe dla wszystkich zainteresowanych.

Pytanie 9

Którą wartość powierzchni należy dopisać w zamieszczonym Wykazie zmian gruntowych dla stanu nowego w pozycji razem?

WYKAZ ZMIAN GRUNTOWYCH
STAN EWIDENCYJNY				Nomenklatura prawna	STAN NOWY
Nr jedn. rej.	Nr działki	Użytek gruntowy	Pow. w ha	Nomenklatura prawna	Nr działki	Użytek gruntowy	Pow. w ha
G.846	1400	Br-PsIII	0,05		1400/1	Br-PsIII	0,0312
					1400/2	Br-PsIII	0,0268
					Razem		?

A. 0,058

B. 0,05

C. 0,06

D. 0,0580

Wybór innych wartości powierzchni świadczy o niedostatecznym zrozumieniu zasad dotyczących sumowania powierzchni działek. Na przykład, odpowiedzi 0,06 ha oraz 0,05 ha mogą wynikać z błędnych założeń co do dokładności pomiarów lub z pomyłek w przeliczaniu jednostek miary. W kontekście ewidencji gruntów, każda działka powinna być dokładnie zmierzona i zarejestrowana, a sumy muszą być obliczane z zachowaniem precyzji. Udzielenie błędnej odpowiedzi, takiej jak 0,058 ha, może wynikać z niepełnego zrozumienia problemu, gdzie mogło dojść do zaokrąglenia wartości, co w kontekście ewidencji gruntów jest nieakceptowalne. Przykładem typowego błędu jest nieprawidłowe sumowanie wartości działek, w wyniku czego uzyskuje się niezgodne wyniki. Kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w ewidencji gruntów musi być udokumentowana i przeliczona z najwyższą starannością. Wszelkie pomyłki mogą prowadzić do kłopotów prawnych oraz finansowych w przyszłości, dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i standardy branżowe.

Pytanie 10

Na mapie zasadniczej sieci oznaczane są kolorem pomarańczowym

A. telekomunikacyjne

B. kanalizacyjne

C. wodociągowe

D. elektroenergetyczne

Oznaczenia kolorystyczne na mapach zasadniczych są ściśle związane z określonymi typami sieci infrastrukturalnej. Wybór kolorów dla różnych instalacji jest oparty na standardach branżowych, które pomagają w wizualizacji i identyfikacji sieci. Odpowiedzi wskazujące na inne sieci, takie jak elektroenergetyczne, wodociągowe czy kanalizacyjne, są niepoprawne, ponieważ każda z tych sieci ma przypisany inny, specyficzny kolor. Na przykład, sieci elektroenergetyczne zazwyczaj oznaczane są kolorem niebieskim, co odzwierciedla ich charakterystykę i zastosowanie. Wodociągi są oznaczane kolorem niebieskim, co jest związane z ich funkcją transportu wody, a sieci kanalizacyjne – kolorem brązowym, co odzwierciedla ich rolę w odprowadzaniu ścieków. Tworzenie mapy z odpowiednimi oznaczeniami jest niezwykle ważne w kontekście bezpieczeństwa publicznego, ergonomii pracy i planowania przestrzennego. Błędne przypisanie kolorów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak uszkodzenia infrastruktury, co może skutkować przerwami w dostawach energii, wody czy usług telekomunikacyjnych. Dlatego zrozumienie i stosowanie właściwych oznaczeń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania infrastrukturą.

Pytanie 11

Rejestr gruntów to dokument, który tworzy się dla wszystkich działek ewidencyjnych mieszczących się w granicach

A. gminy

B. jednostki ewidencyjnej

C. obrębu ewidencyjnego

D. kompleksu

Próby wskazania kompleksu jako jednostki, dla której sporządza się rejestr gruntów, są mylące, gdyż kompleksy nie stanowią jednostek ewidencyjnych w rozumieniu polskiego prawa geodezyjnego. Z kolei wybór gminy jako odpowiedzi sugeruje, że rejestr gruntów dotyczy szerszego zarządzania przestrzennego, co jest nieprecyzyjne, ponieważ gmina może obejmować wiele obrębów ewidencyjnych, a nie tylko pojedynczą działkę. Gminy mają swoje własne zadania związane z planowaniem przestrzennym i zarządzaniem gruntami, jednak rejestr gruntów jest szczegółowym narzędziem dotyczącym ewidencji na poziomie obrębu. Odpowiedź dotycząca jednostki ewidencyjnej również jest błędna, ponieważ to termin zbyt ogólny, który może obejmować różne poziomy podziału geodezyjnego, ale nie dostarcza konkretnej informacji o tym, w jakim zakresie rejestr gruntów jest realizowany. W analizie takich niepoprawnych odpowiedzi kluczowe jest zrozumienie, że rejestr gruntów działa na bardziej szczegółowym poziomie, czyli obrębu ewidencyjnego, co pozwala na precyzyjniejszą ewidencję oraz lepsze zarządzanie danymi dotyczącymi poszczególnych działek.

Pytanie 12

Jakie są współrzędne biegunowe narożnika budynku w układzie osnowy realizacyjnej, jeśli jego współrzędne prostokątne wynoszą X = 5,00; Y = 5,00?

A. α = 50,0000g; d = 7,07 m

B. α = 45,0000g; d = 5,00 m

C. α = 100,0000g; d = 10,00 m

D. α = 90,0000g; d = 7,50 m

Współrzędne biegunowe jako alternatywna forma reprezentacji punktów w przestrzeni mogą być mylnie przeliczone przez błędne zastosowanie wzorów lub zrozumienie ich istoty. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często pojawia się nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad przekształcania współrzędnych prostokątnych na biegunowe. Wiele osób może pomylić jednostki miar, co prowadzi do błędnych wartości kąta α lub odległości d. Na przykład, zrozumienie, że wartości X i Y są równe, powinno prowadzić do kąta 45°, jednak błędne obliczenie arctan lub pomylenie jednostek może skutkować innymi wartościami, jak 90° czy 100°. Ponadto, w kontekście d, nieprawidłowe obliczenia, np. przyjmowanie niepoprawnych wartości X i Y lub ich kwadratów mogą prowadzić do znacznie wyższych wartości, takich jak 10 m, co również jest mylące. Ważne jest, aby przestrzegać standardów i dobrych praktyk w geodezji, takich jak użycie odpowiednich kalkulatorów lub programów geodezyjnych, które automatyzują te procesy. Zrozumienie geometrii oraz kąta i odległości w kontekście układów współrzędnych jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 13

Jakie obiekty może zarejestrować geodeta, gdy błąd lokalizacji punktu osnowy pomiarowej wynosi ±9 cm, a błąd pomiaru pikiety z tej osnowy to ±7 cm?

A. Rury wodociągowe

B. Zasuwy gazu

C. Pokrywy studni

D. Słupy telefoniczne

Przewody wodociągowe można inwentaryzować w opisanej sytuacji z uwagi na wymagania dotyczące dokładności pomiarów geodezyjnych. Błąd położenia punktu osnowy pomiarowej wynoszący ±9 cm oraz błąd pomiaru pikiety z tej osnowy równy ±7 cm wskazują na akceptowalne marginesy dla prac związanych z inwentaryzacją infrastruktury podziemnej. Zgodnie z normami geodezyjnymi, przy takiej precyzji można realizować pomiary geodezyjne dla obiektów, których lokalizacja nie wymaga wyższych standardów dokładności. Przewody wodociągowe często znajdują się w rejonach, gdzie takie tolerancje są akceptowalne. Przykładem praktycznym może być inwentaryzacja sieci wodociągowej w obszarach miejskich, gdzie dokładność ±16 cm (łączny błąd) jest wystarczająca do sporządzenia dokumentacji geodezyjnej. Główne standardy branżowe, takie jak PN-EN ISO 19157, podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru metod pomiarowych w zależności od wymagań projektowych oraz specyfiki inwentaryzowanych obiektów.

Pytanie 14

Na podstawie współrzędnych punktów kontrolowanych zawartych w tabeli oblicz składowe wektora przemieszczeń poziomych punktu nr 4.

Nr punktu	Współrzędne pierwotne		Współrzędne wtórne
	X [m]	Y [m]	X [m]	Y [m]
1	222,820	377,185	222,827	377,181
2	241,149	380,142	241,153	380,143
3	223,533	377,335	223,535	377,330
4	228,916	378,259	228,919	378,255
5	236,703	379,471	236,704	379,476

A. ΔX = +3 mm; ΔY = +4 mm

B. ΔX = -3 mm; ΔY = +4 mm

C. ΔX = -3 mm; ΔY = -4 mm

D. ΔX = +3 mm; ΔY = -4 mm

Odpowiedzi, które wskazują na błędne wartości przemieszczeń, mogą wynikać z kilku typowych nieporozumień związanych z obliczeniami współrzędnych. Na przykład, niepoprawne składowe ΔX i ΔY mogą sugerować, że wykonano błędne operacje matematyczne, takie jak niewłaściwe odejmowanie czy zignorowanie kierunków przemieszczenia. Często studenci mylą kierunki osi X oraz Y, co prowadzi do błędnych znaków w wynikach. Prawidłowe obliczenia wymagają jasnego zrozumienia, w jaki sposób współrzędne są zdefiniowane – w osi X pozytywne wartości oznaczają ruch w prawo, natomiast w osi Y wartości pozytywne wskazują ruch w górę. Ignorowanie tej zasady prowadzi do przemieszczeń, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości. Innym problemem może być nieprawidłowe interpretowanie różnic współrzędnych, gdzie uczniowie mogą pomylić punkty referencyjne, co prowadzi do całkowicie mylnych wyników. Zrozumienie kontekstów zastosowania takich obliczeń, jak w monitorowaniu infrastruktury, jest kluczowe, aby uniknąć takich błędów. W praktyce, aby poprawnie obliczyć wektor przemieszczenia, należy zawsze upewnić się, że mamy właściwe dane referencyjne oraz stosujemy poprawną metodologię, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w geodezji.

Pytanie 15

Jeśli współrzędne startowe osi trasy są X=125,00 i Y=212,00, a współrzędne końcowe to X=125,00 oraz Y=1245,00, to jakie są wartości współrzędnych pierwszego punktu hektometrowego?

A. X=125,00 i Y=112,00

B. X=225,00 i Y=112,00

C. X=225,00 i Y=212,00

D. X=125,00 i Y=312,00

Wybór błędnych odpowiedzi zazwyczaj wynika z nieprawidłowego zrozumienia pojęcia hektometra, a także z niepoprawnych obliczeń dotyczących współrzędnych. W przypadku pierwszej propozycji, X=225,00 i Y=212,00, zmiana współrzędnej X jest nieuzasadniona, ponieważ trasa nie zmienia swojego położenia w osi X. Druga odpowiedź, X=125,00 i Y=112,00, sugeruje, że punkt hektometrowy mógłby być usytuowany poniżej punktu startowego, co jest również niepoprawne, ponieważ trasa biegnie w kierunku wzrastającym po osi Y. Odpowiedź X=225,00 i Y=112,00 łączy błędne wartości dla obu współrzędnych, co pokazuje całkowity brak zrozumienia doboru punktów w kontekście osi trasy. W praktyce, aby obliczyć odpowiednie współrzędne punktów na trasie, należy trzymać się ustalonych zasad i standardów związanych z pomiarem i określaniem punktów w przestrzeni. Warto zwrócić uwagę na to, że w geodezji każde przemieszczenie wzdłuż osi musi być dokładnie obliczone, a błędy w obliczeniach mogą prowadzić do istotnych nieścisłości w projektach budowlanych. Dodatkowo, zrozumienie koncepcji kilometrów i hektometrów jest kluczowe, aby właściwie określić, w jakiej odległości znajdują się poszczególne punkty na trasie.

Pytanie 16

Który z wymienionych podmiotów nie jest uwzględniany w ewidencji gruntów oraz budynków?

A. Osoba, która ma lokatorskie spółdzielcze prawo do lokalu

B. Właściciel nieruchomości

C. Użytkownik wieczysty nieruchomości

D. Jednostka organizacyjna zarządzająca nieruchomością na stałe

Właściciele nieruchomości, użytkownicy wieczyści oraz jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomością są wpisywani do ewidencji gruntów i budynków, gdyż posiadają wyraźne tytuły prawne do danej nieruchomości. Właściciele są osobami prawnymi lub fizycznymi, które mają pełne prawo do dysponowania nieruchomością, co uwzględnia ewidencja. Użytkownicy wieczyści są z kolei osobami, które uzyskały prawo do użytkowania gruntu na czas określony, ale ponownie, ich prawa są formalnie uznawane i rejestrowane. Jednostki organizacyjne zarządzające nieruchomościami także wymagają ewidencji, aby ustalić, kto jest odpowiedzialny za zarząd, co ma kluczowe znaczenie w kontekście prawa cywilnego i praktyki zarządzania nieruchomościami. Błędem myślowym jest zatem zakładanie, że każdy podmiot zarządzający nieruchomością lub mający z nią jakiekolwiek powiązania powinien być uwzględniony w ewidencji gruntów. Znajomość zasad ewidencji jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie obrotu nieruchomościami, ponieważ pozwala na właściwe ustalanie praw do dysponowania i użytkowania nieruchomości oraz unikanie sporów prawnych, które mogą wynikać z nieprawidłowego przypisania praw do danej nieruchomości.

Pytanie 17

Jaki akt normatywny zawiera dane na temat dokładności poziomej osnowy realizacyjnej?

A. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne

B. Rozporządzenie MSWiA z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

C. Rozporządzenie MSWiA z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

D. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów regulujących geodezję w Polsce. Rozporządzenie MSWiA z dnia 15 kwietnia 1999 r. w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych koncentruje się głównie na ochronie znaków geodezyjnych, a nie na standardach pomiarowych. W związku z tym, nie zawiera informacji o dokładności osnowy realizacyjnej, co może prowadzić do błędnych założeń w kontekście jej wykorzystania. Z kolei rozporządzenie dotyczące bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej dotyczy organizacji danych geodezyjnych i kartograficznych, a nie konkretnych standardów technicznych dotyczących pomiarów. Ponadto, ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne, choć stanowi ramy prawne dla geodezji, nie precyzuje bezpośrednio wymagań dotyczących dokładności poziomej osnowy realizacyjnej. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można popełnić typowy błąd myślowy polegający na szukaniu ogólnych przepisów, które mogą wydawać się związane z tematem, zamiast skupić się na szczegółowych aktach prawnych, które bezpośrednio dotyczą konkretnych standardów pomiarowych. Zrozumienie, które akty prawne zawierają szczegółowe wymagania techniczne, jest kluczowe dla prawidłowego wykonywania pomiarów geodezyjnych oraz ich późniejszej obróbki i wykorzystania.

Pytanie 18

Wskaż organ kompetentny do wydania zamieszczonego postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki.

Nasz znak: AIU 7327 / P / 26 / 06

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 93 ust. 1, 2a i 4 i art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 2147 z późn. zm.) oraz art. 123 i 124 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1257)

p o s t a n a w i a m

zaopiniować p o z y t y w n i e przedstawiony wstępny projekt podziału działki nr 5012/1, położonej przy ul. Brzeskiej w Malinie, polegający na podziale nieruchomości zabudowanej pięcioma budynkami mieszkalnymi czterorodzinnymi w celu zniesienia współwłasności oraz wydzieleniu wewnętrznych dróg dojazdowych, obsługujących wydzielone lokale wraz z przynależnymi do nich działkami.

A. Marszałek.

B. Wójt.

C. Starosta.

D. Wojewoda.

Wybór wójta jako organu kompetentnego do wydania postanowienia opiniującego wstępny projekt podziału działki jest zgodny z polskim prawem administracyjnym. Wójt, jako przedstawiciel gminy, dysponuje odpowiednimi uprawnieniami do zarządzania nieruchomościami w granicach swojej jurysdykcji. Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, wójt jest odpowiedzialny za podejmowanie decyzji dotyczących podziału działek oraz wydawanie stosownych postanowień. W praktyce oznacza to, że wójt może opiniować wnioski o podział działek, analizując ich zgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz innymi regulacjami prawnymi. Takie podejście zapewnia, że każdy podział działki odbywa się zgodnie z przepisami, co ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozwoju przestrzennego gminy. Dodatkowo, wójt współpracuje z innymi organami, np. starostwem powiatowym, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią oraz ochronę interesów lokalnej społeczności.

Pytanie 19

Który z wymienionych elementów nie ma wpływu na rozmiar skurczu mapy?

A. Czynniki atmosferyczne

B. Skala w jakiej została wykonana

C. Materiał, na którym została stworzona

D. Metoda przechowywania

Czynniki, które wpływają na wielkość skurczu mapy, są związane przede wszystkim z jej eksploatacją oraz warunkami przechowywania, a nie skalą, w jakiej została wykonana. Warunki atmosferyczne, takie jak temperatura i wilgotność, mają bezpośredni wpływ na materiały, z których powstają mapy, co prowadzi do ich skurczenia bądź rozciągnięcia. Na przykład, wysoka wilgotność może powodować, że papier nasiąknie wodą, co prowadzi do jego odkształceń, a w skrajnych przypadkach do trwałego zniekształcenia. Sposób przechowywania map, czyli zabezpieczenie ich przed działaniem promieni słonecznych, odpowiednie temperatury oraz wilgotności, jest kluczowy dla ich długowieczności i stabilności wymiarów. Materiał, na którym mapa jest wykonana, również wpływa na jej właściwości fizyczne. Mapy drukowane na wysokiej jakości papierze archiwalnym są bardziej odporne na skurcz w porównaniu do tych wykonanych na mniej trwałych materiałach. Zrozumienie wpływu tych czynników jest fundamentalne dla profesjonalistów zajmujących się kartografią i archiwizacją, a także dla każdego, kto pragnie zachować integralność swoich map. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do błędnych wniosków w zakresie użytkowania i przechowywania map.

Pytanie 20

Który organ podejmuje decyzję w sprawie podziału nieruchomości?

A. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta

B. Starosta

C. Geodeta

D. Główny Geodeta Kraju

Decyzję o podziale nieruchomości podejmuje wójt, burmistrz lub prezydent miasta, co jest regulowane przepisami prawa budowlanego oraz ustawą o gospodarce nieruchomościami. Odpowiedzialność ta wynika z konieczności zapewnienia odpowiednich standardów urbanistycznych i ochrony interesów publicznych. Wójtowie i burmistrzowie, jako przedstawiciele lokalnych samorządów, mają na celu dostosowanie podziałów nieruchomości do lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego oraz przepisów dotyczących ochrony środowiska. Przykładowo, jeśli zamierzamy podzielić działkę na mniejsze parcele w celu budowy nowych domów, odpowiednia decyzja musi uwzględniać nie tylko aspekty techniczne, ale również społeczne, takie jak dostęp do infrastruktury, komunikacji oraz usług publicznych. Dobre praktyki w tej dziedzinie opierają się na współpracy z mieszkańcami, konsultacjach społecznych oraz starannej analizie skutków podziału dla lokalnej społeczności.

Pytanie 21

Nieruchomości, które mogą być przedmiotem procedury rozgraniczenia, to

A. działki sąsiadujące ze sobą, które w aspekcie prawnym stanowią odrębne nieruchomości

B. grunty odpowiadające udziałom w współwłasności

C. działki sąsiadujące, które powstały w wyniku zatwierdzonego podziału

D. grunty będące częścią jednej nieruchomości

Rozumienie procedur związanych z rozgraniczeniem nieruchomości może być nieco skomplikowane. Pierwsza odpowiedź, która była błędna, mówiła o współwłasności. Tam, gdzie kilka osób ma prawa do jednego gruntu, ustalenie granic staje się trudniejsze. To dlatego, że każdy ze współwłaścicieli musi się zgodzić, a to nie jest typowe dla rozgraniczenia. Kolejna niepoprawna odpowiedź sugeruje, że działki z zatwierdzonym projektem podziału mogą być rozgraniczane. W rzeczywistości muszą one być już uznawane jako odrębne nieruchomości, żeby można było je rozgraniczać. Na koniec odpowiedź odnosząca się do gruntów w jednej nieruchomości też była błędna. Jeśli nieruchomość jest jednolita, nie wymaga takiej procedury. Takie błędy mogą prowadzić do nieporozumień, dlatego warto dobrze zrozumieć przepisy prawne i procedury w zarządzaniu gruntami.

Pytanie 22

Produkcja glebowa jest czynnikiem decydującym o klasyfikacji gleb na

A. użytki gruntowe

B. użytki rolne

C. użytki zielone

D. klasy bonitacyjne

Zdolność produkcyjna gleb jest kluczowym czynnikiem wpływającym na ich klasyfikację w systemie klas bonitacyjnych. Klasy bonitacyjne to zestawienie, które ocenia zdolności gleb do produkcji rolniczej, uwzględniając takie aspekty jak struktura, tekstura, przepuszczalność, zawartość materii organicznej oraz pH. Przykładowo, gleby klasy I są uznawane za najlepsze pod względem zdolności do upraw, podczas gdy gleby klasy V i VI mają ograniczone możliwości produkcyjne. Wiedza na temat klasyfikacji gleb jest podstawą zrównoważonego zarządzania gruntami rolnymi, co pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów oraz adaptację do zmieniających się warunków klimatycznych. Dobrą praktyką w rolnictwie jest regularne monitorowanie i ocena stanu gleb, co wspiera decyzje dotyczące upraw, nawożenia i zarządzania wodami. Takie podejście pozwala nie tylko na zwiększenie plonów, ale również na ochronę środowiska.

Pytanie 23

Wymień zadania realizowane przez geodetę posiadającego upoważnienie od odpowiedniego organu do przeprowadzenia scalenia oraz wymiany gruntów?

A. Ocena gruntów oraz przygotowanie projektu scalenia

B. Analiza zastrzeżeń dotyczących projektu scalenia gruntów

C. Akceptacja projektu scalenia bądź wymiany gruntów

D. Zarejestrowanie nowego stanu własności w księgach wieczystych

Szacowanie gruntów i opracowanie projektu scalenia to kluczowe działania wykonywane przez geodetę upoważnionego do przeprowadzania scalenia i wymiany gruntów. Proces ten obejmuje analizę geodezyjną oraz ocenę wartości gruntów, co jest niezbędne do ustalenia sprawiedliwych zasad podziału i wymiany działek. Geodeta, na podstawie przepisów prawa, takich jak ustawa o gospodarce nieruchomościami, przeprowadza szczegółowe pomiary, a następnie przygotowuje projekt, który musi uwzględniać zarówno aspekty techniczne, jak i społeczne. Przykładowo, w przypadku zmiany użytkowania gruntów, geodeta powinien opracować projekt, który nie tylko zaspokaja potrzeby właścicieli, ale także dba o kwestie ochrony środowiska. Dobre praktyki w tej dziedzinie opierają się na transparentności i komunikacji z lokalnymi społecznościami, co zwiększa akceptację proponowanych zmian. Efektywne wykonanie tych czynności jest również niezbędne do późniejszej aktualizacji ksiąg wieczystych, co stanowi ważny element prawny w obrocie nieruchomościami.

Pytanie 24

Jaki dokument potwierdza prawo do własności nieruchomości?

A. Oświadczenie sąsiadów

B. Wypis z rejestru gruntów

C. Odpis z księgi wieczystej

D. Postanowienie administracyjne

Wypis z rejestru gruntów, postanowienie administracyjne oraz oświadczenie sąsiadów nie są dokumentami potwierdzającymi prawo własności do nieruchomości, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Wypis z rejestru gruntów zawiera dane o gruntach, takie jak ich powierzchnia, przeznaczenie czy rodzaj użytków, ale nie jest dokumentem, który jednoznacznie potwierdza stan prawny nieruchomości. Z kolei postanowienie administracyjne dotyczy decyzji organów administracji publicznej, które mogą mieć wpływ na korzystanie z nieruchomości, ale nie jest źródłem informacji o jej właścicielu. Oświadczenie sąsiadów, choć może być użyteczne w niektórych sprawach, nie ma mocy prawnej w kontekście potwierdzenia własności. Przykładem błędnego myślenia może być założenie, że dokumenty te wystarczają do udowodnienia posiadania nieruchomości. Właściwe podejście do nabywania i obrotu nieruchomościami wymaga zrozumienia, iż tylko odpis z księgi wieczystej jest wiarygodnym i uznawanym źródłem informacji o prawach do nieruchomości. W związku z tym, opieranie się na tych innych dokumentach może prowadzić do ryzykownych transakcji oraz późniejszych sporów prawnych.

Pytanie 25

Identyfikator obiektu gruntowego w formacie WWPPGG_R.XXXX w ewidencji danych wskazuje na

A. jednostkę rejestracyjną gruntów

B. działkę ewidencyjną

C. obręb ewidencyjny

D. jednostkę ewidencyjną

Odpowiedzi, które wskazują na jednostkę rejestrową gruntów, jednostkę ewidencyjną czy działkę ewidencyjną, nie oddają w pełni specyfiki identyfikatora obiektu powierzchniowego. Jednostka rejestrowa gruntów odnosi się do zarejestrowanego stanu prawnego gruntów, który nie jest bezpośrednio związany z danymi geodezyjnymi dotyczącymi obszaru do celów ewidencyjnych. Jednostka ewidencyjna to pojęcie szersze, które może obejmować różne jednostki administracyjne, ale nie precyzuje konkretnego obszaru, jakim jest obręb. Natomiast działka ewidencyjna jest najmniejszą jednostką, na którą składają się obręby; całkowicie różni się to od koncepcji obrębu, który jest zbiorem działek ewidencyjnych. W praktyce, mylenie tych pojęć prowadzi do nieprecyzyjnych analiz przestrzennych oraz błędnych decyzji w zakresie zarządzania nieruchomościami. Aby poprawnie korzystać z systemów ewidencji gruntów, niezbędne jest zrozumienie hierarchii tych jednostek oraz ich wzajemnych relacji, co jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania w sektorze geodezyjnym i kartograficznym.

Pytanie 26

W jakich miejscach powinny być usytuowane punkty odniesienia badanego obiektu w celu przeprowadzenia pomiarów kontrolnych?

A. W górnej części badanego obiektu.

B. W miejscach konstrukcyjnych badanego obiektu.

C. Poza obszarem wpływu obiektu na środowisko.

D. W dolnej części badanego obiektu.

Zlokalizowanie punktów odniesienia w niewłaściwy sposób może prowadzić do istotnych rozbieżności w wynikach pomiarów kontrolnych. Wybór punktów konstrukcyjnych badanego obiektu, choć może się wydawać logiczny, w rzeczywistości nie uwzględnia wpływu zewnętrznych czynników na dane pomiary. Każdy element konstrukcyjny może być narażony na odkształcenia, zmiany temperatury czy też inne zjawiska, które mogą zaburzać dokładność pomiarów. Z kolei umiejscowienie punktów w górnej lub dolnej części obiektu nie bierze pod uwagę dynamiki otoczenia, co również może wprowadzać zakłócenia. W praktyce, w przypadku urządzeń takich jak mosty czy wieżowce, lokalizacja punktów pomiarowych powinna być z góry planowana z myślą o minimalizacji wpływu zewnętrznych sił. Błędem myślowym jest zakładanie, że pomiary w konkretnej części obiektu są reprezentatywne dla całości - każdy z tych wyborów może prowadzić do wniosków, które są ciężkie do weryfikacji i mogą być mylące. Właściwe podejście zakłada, że punkty odniesienia muszą być umiejscowione w strefach, które nie są poddawane wpływom zewnętrznym, co jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi i normami branżowymi, które podkreślają znaczenie stabilnych warunków pomiarowych w analizach inżynieryjnych.

Pytanie 27

Oznaczenie: gn32 w schemacie inwentaryzacyjnym wskazuje na

A. typ użytku gruntowego oraz numer działki

B. garaż o wielu poziomach i liczba miejsc postojowych

C. niski budynek gospodarczy oraz adres

D. przewód gazowy niskoprężny i średnica

Zrozumienie, co oznaczają zapisy na szkicach inwentaryzacyjnych, jest kluczowe w inżynierii i budownictwie. Jednak błędne interpretacje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Odpowiedzi sugerujące, że 'gn32' odnosi się do użytku gruntowego lub budynków gospodarczych, są mylące, ponieważ nie uwzględniają specyfiki oznaczeń stosowanych w systemach gazowych. Użytek gruntowy i numer działki są zazwyczaj oznaczane innymi symbolami i numerami, które wyraźnie wskazują na typ nieruchomości oraz jej przeznaczenie, co nie ma miejsca w przypadku oznaczeń dotyczących instalacji gazowych. Z kolei budynki gospodarcze, niezależnie od ich wysokości, nie posiadają normatywnych oznaczeń związanych z przewodami gazowymi. W odpowiedzi odnoszącej się do garażu wielopoziomowego, brak jest jakichkolwiek podstaw do łączenia zapisu 'gn32' z tego rodzaju budowlą, ponieważ oznaczenia dla garaży są zupełnie inne. Typowe błędy w myśleniu dotyczące systemów gazowych polegają na nieznajomości norm oraz zasad, które regulują te instalacje. Wiedza na temat oznaczeń i klasyfikacji przewodów gazowych jest nie tylko istotna dla prawidłowego wykonawstwa, lecz także dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników i zgodności z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 28

Jakie jest pikietaż punktu początkowego P łuku kołowego, jeśli pikietaż punktu końcowego K wynosi PIK K = 795,75 m, a długość łuku L to 356,35 m?

A. PIK P = 1152,10 m

B. PIK P = 356,35 m

C. PIK P = 795,75 m

D. PIK P = 439,40 m

Prawidłowa odpowiedź to PIK P = 439,40 m. Aby obliczyć pikietaż punktu początkowego P łuku kołowego, należy od pikietażu punktu końcowego K (795,75 m) odjąć długość łuku L (356,35 m). Zatem, PIK P = PIK K - L, co daje: 795,75 m - 356,35 m = 439,40 m. Obliczenia te są zgodne z praktykami stosowanymi w inżynierii lądowej i geodezji, gdzie precyzyjne określenie pikietażu jest kluczowe dla prawidłowego wykonania dokumentacji budowlanej oraz planowania tras komunikacyjnych. Ustalanie pikietażu pozwala na jednoznaczną identyfikację punktów na trasie, co jest istotne podczas realizacji projektów infrastrukturalnych. Warto pamiętać, że właściwe obliczenia pikietażu są fundamentem do dalszych prac, takich jak pomiary geodezyjne, projektowanie i budowa dróg, a także innych obiektów inżynieryjnych, gdzie precyzja jest kluczowa.

Pytanie 29

Gdy umiejscowienie miar do tyczenia oraz miar kontrolnych na szkicu tyczenia jest niemożliwe lub prowadzi do nieczytelności tego szkicu, należy przygotować oddzielny szkic

A. kontroli tyczenia

B. sytuacyjny

C. polowy

D. dokumentacyjny

Wybór odpowiedzi innej niż "kontroli tyczenia" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące celu i funkcji różnych typów szkiców w procesie tyczenia. Odpowiedź "sytuacyjny" sugeruje, że szkic ten skupia się na przedstawieniu sytuacji terenu, co jest zaledwie jednym z aspektów tyczenia. Szkic sytuacyjny powinien być bardziej ogólnym przedstawieniem terenu, a nie konkretnej dokumentacji miar kontrolnych. Wybór "dokumentacyjny" również nie oddaje specyfiki omawianej sytuacji. Szkic dokumentacyjny to bardziej formalny zapis, który niekoniecznie jest dostosowany do sytuacji, w której zabrakło miejsca na umieszczenie miar. Wreszcie, odpowiedź "polowy" implikuje, że jest to dokumentacja sporządzana w warunkach terenowych, co jest mylne. Szkic polowy zazwyczaj odnosi się do prac wykonywanych na miejscu, ale niekoniecznie koncentruje się na kontrolach tyczenia. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych odpowiedzi obejmują nieprawidłowe przyporządkowanie terminów do ich funkcji, co często skutkuje błędnym rozumieniem procedur związanych z tyczeniem oraz ich znaczenia w inżynierii i budownictwie. Właściwe zrozumienie różnic między tymi rodzajami szkiców jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac geodezyjnych i budowlanych.

Pytanie 30

Szkic do tyczenia powinien zawierać

A. rysunek projektu w odpowiedniej skali

B. położenie w odniesieniu do reperów

C. charakterystykę tyczonego obiektu

D. informacje do tyczenia obiektu

Wydaje się, że odpowiedzi dotyczące lokalizacji względem reperów, opisu tyczonego obiektu oraz rysunku projektu w skali mogą być mylące. Przede wszystkim, lokalizacja względem reperów, choć istotna w kontekście ogólnych pomiarów geodezyjnych, nie jest bezpośrednim elementem szkicu tyczenia, który powinien koncentrować się na precyzyjnych danych do tyczenia obiektu. Rysunek projektu w skali, choć użyteczny w fazie planowania, nie dostarcza praktycznych informacji niezbędnych do wykonania tyczenia na miejscu. Opis tyczonego obiektu może wydawać się odpowiedni, ale w praktyce nie dostarcza niezbędnych danych do jego rzeczywistego umiejscowienia. Często popełnianym błędem jest mieszanie pojęć związanych z dokumentacją projektową i bezpośrednimi danymi pomiarowymi. Geodeci muszą skupić się na ścisłych danych, takich jak współrzędne geograficzne i wysokości, które umożliwiają dokładne odtworzenie projektu w terenie. Bez tych danych, proces tyczenia może prowadzić do istotnych błędów konstrukcyjnych, co potwierdzają liczne analizy przypadków w branży budowlanej. Prawidłowe zrozumienie roli danych do tyczenia obiektu jest zatem kluczowe dla skutecznego i precyzyjnego przeprowadzenia projektu.

Pytanie 31

Jaka jest wartość granicznego błędu tyczenia, jeśli średni błąd tyczenia wynosi 0,03 m, a współczynnik r = 3?

A. 0,09 m

B. 0,10 m

C. 0,01 m

D. 0,03 m

Graniczny błąd tyczenia oblicza się, mnożąc średni błąd tyczenia przez współczynnik r, który dla tyczenia wynosi zazwyczaj od 2 do 4, w zależności od wymagań danego projektu geodezyjnego. W tym przypadku, mając średni błąd tyczenia równy 0,03 m i współczynnik r równy 3, graniczny błąd tyczenia wynosi 0,03 m * 3 = 0,09 m. W praktyce, graniczny błąd tyczenia jest kluczowym wskaźnikiem precyzji pomiarów geodezyjnych i służy do oceny jakości wykonania prac geodezyjnych. W projektach budowlanych oraz inżynieryjnych, znajomość granic błędu jest niezbędna do zapewnienia odpowiedniej dokładności i rzetelności pomiarów, co wpływa na końcowe rezultaty prac. Warto również stosować się do norm takich jak PN-EN ISO 17123-1, które określają zasady wykonywania pomiarów oraz wymagania dotyczące precyzji.

Pytanie 32

Jakie elementy nie wchodzą w skład I grupy dokładnościowej?

A. Semafory

B. Słupy trakcji kolejowej

C. Rozjazdy kolejowe

D. Drzewa posadowione wzdłuż linii kolejowej

Drzewa posadowione wzdłuż linii kolejowej nie są zaliczane do I grupy dokładnościowej, ponieważ ich obecność nie wpływa na precyzję działania infrastruktury kolejowej. I grupa dokładnościowa obejmuje elementy, które mają kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania transportu kolejowego, takie jak słupy trakcji kolejowej, rozjazdy kolejowe oraz semafory. Słupy trakcji kolejowej są niezbędne do zasilania elektrycznego pojazdów szynowych, a ich precyzyjne rozmieszczenie jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacji kolejowych. Rozjazdy kolejowe pozwalają na zmianę kierunku jazdy pociągów, co jest istotne dla organizacji ruchu na stacji i zapewnienia płynności transportu. Semafory natomiast to urządzenia sygnalizacyjne, które informują maszynistów o stanie torów, co jest fundamentem bezpieczeństwa w ruchu kolejowym. Z tego względu drzewo posadowione wzdłuż toru nie ma takiego samego znaczenia i nie jest klasyfikowane w tej grupie. Dbanie o odpowiednią odległość drzew od torów jest jednak ważne dla bezpieczeństwa, aby nie zakłócały widoczności semaforów ani nie stanowiły przeszkody w przypadku silnych wiatrów.

Pytanie 33

W jakim momencie operat podziału nieruchomości musi zostać przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego?

A. Po ustaleniu nowych granic na gruncie, jednak przed wydaniem decyzji zatwierdzającej podział

B. Po ustaleniu nowych granic na gruncie oraz po wydaniu decyzji zatwierdzającej podział

C. Przed wydaniem decyzji zatwierdzającej podział oraz przed ustaleniem nowych granic na gruncie

D. Po wydaniu decyzji zatwierdzającej podział, lecz przed ustaleniem nowych granic na gruncie

Wszystkie pozostałe odpowiedzi opierają się na błędnym rozumieniu procesu zatwierdzania podziału nieruchomości w kontekście wymogów dotyczących przyjęcia operatu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że operat podziału musi być formalnie złożony i przyjęty zanim jakiekolwiek decyzje dotyczące jego zatwierdzenia będą podejmowane. Odpowiedzi, które sugerują, że operat może być zatwierdzany po jego fizycznym wykonaniu lub przed formalnym złożeniem, nie uwzględniają, że proces administracyjny wymaga zachowania określonej sekwencji działań. Po pierwsze, wydanie decyzji zatwierdzającej podział bez wcześniejszego przyjęcia operatu narusza zasady procedury, ponieważ organ administracyjny nie miałby podstaw do weryfikacji zgodności podziału z przepisami. Dodatkowo, utrwalenie nowych granic na gruncie przed przyjęciem operatu może prowadzić do sytuacji, w której fizycznie zmienione granice nie są zgodne z dokumentacją prawną, co stwarza potencjalne komplikacje prawne oraz problemy z ewidencją. Taki błąd myślowy często wynika z nieznajomości procedur administracyjnych oraz z braku zrozumienia, że każdy etap w procesie podziału nieruchomości jest ściśle regulowany prawnie i wymaga udokumentowania w odpowiednich aktach.

Pytanie 34

W jakiej sytuacji może dojść do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości?

A. Mimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, nie rozpoczęto działań związanych z realizacją celu wskazanego w decyzji

B. Mimo upływu 5 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, cel wskazany w decyzji nie został zrealizowany

C. Mimo upływu 5 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, nie rozpoczęto działań związanych z realizacją celu wskazanego w decyzji

D. Mimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się prawomocna, cel wskazany w decyzji nie został zrealizowany

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi istnieje wiele mitów i nieporozumień związanych z procesem wywłaszczenia. Na przykład, nie jest prawdą, że zwrot może nastąpić po upływie 5 lat bez względu na status realizacji celu wywłaszczenia. Czas ten jest zbyt krótki, aby uznać, że gmina lub inny organ publiczny nie działa w dobrej wierze. Wywłaszczenie jest skomplikowanym procesem prawnym, który wiąże się z określonymi terminami i wymaganiami, które muszą być spełnione, aby zapewnić legalność działań władz. Ponadto, niektóre odpowiedzi mylnie sugerują, że brak rozpoczęcia prac w ciągu 7 lat również nie daje podstaw do zwrotu nieruchomości. W rzeczywistości, brak jakiejkolwiek aktywności ze strony organów wywłaszczających przez ten czas może być kluczowym argumentem dla byłego właściciela. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde wywłaszczenie powinno mieć jasno określony cel, a nieprzestrzeganie tego celu prowadzi do naruszenia praw byłego właściciela. Osoby biorące udział w procesie powinny być świadome tych procedur oraz przepisów prawnych dotyczących wywłaszczenia, aby uniknąć sytuacji, w której ich nieruchomość zostanie trwale odebrana bez należytego uzasadnienia.

Pytanie 35

Precyzja pomiarów inwentaryzacyjnych po realizacji powinna być zgodna z precyzją

A. określoną przez geodetę przeprowadzającego inwentaryzację powykonawczą

B. dwukrotnie większej niż w pomiarach realizacyjnych

C. pomiarów sytuacyjno-wysokościowych ustalonych w standardach geodezyjnych

D. zdefiniowaną przez błąd graniczny

Wybór odpowiedzi wskazujących na ustalenia dokonane przez geodetę lub określenie błędu granicznego nie uwzględnia kluczowych aspektów standardów geodezyjnych, które są niezbędne do zapewnienia jakości pomiarów powykonawczych. Ustalenie przez geodetę, jaka dokładność ma obowiązywać, w praktyce może być subiektywne i niepoparte konkretnymi normami, co może prowadzić do dużych odchyleń i błędów w dokumentacji. Ponadto, koncepcja określenia dokładności pomiarów powykonawczych na podstawie błędu granicznego również jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia specyfikacji projektowych oraz wymogów formalnych. Błędem jest również założenie, że pomiary powykonawcze mogą być mniej dokładne niż realizacyjne, ponieważ to one mają na celu weryfikację zgodności z planem i standardami. W praktyce, jeśli pomiary powykonawcze nie będą spełniać kryteriów pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, może to prowadzić do konsekwencji finansowych związanych z koniecznością ponownego wykonania prac. Dlatego kluczowe jest, aby w każdym projekcie inwentaryzacyjnym trzymać się ściśle określonych standardów geodezyjnych, aby zapewnić, że wyniki będą rzetelne oraz przydatne dla dalszych faz realizacji inwestycji.

Pytanie 36

W przypadku gdy w projekcie aranżacji terenu planowane jest określenie przemieszczeń podłoża, konieczne jest wykonanie pomiaru stanu początkowego (pierwotnego) przed

A. rozpoczęciem robót budowlanych

B. oddaniem obiektu do użytkowania

C. wylaniem fundamentu planowanego obiektu

D. próbnym uruchomieniem

Pomiar stanu wyjściowego podłoża przed wylaniem fundamentu, oddaniem obiektu do eksploatacji czy próbnym rozruchem nie jest ani praktyczny, ani zgodny z najlepszymi standardami branżowymi. Wylanie fundamentu bez wcześniejszego rozpoznania stanu podłoża może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych w przyszłości. W przypadku oddania obiektu do eksploatacji, na etapie, gdy już wzniesiono konstrukcję, nie ma możliwości dokonania pomiarów, które mogłyby wpłynąć na projekt budowlany, co może skutkować nieodwracalnymi skutkami dla bezpieczeństwa użytkowników. Z kolei próby rozruchowe, będące częścią eksploatacji, nie są momentem, w którym można przeprowadzić analizy stanu gruntu, ponieważ wszelkie nieprawidłowości związane z podłożem powinny być już rozwiązane na etapie budowy. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że pomiary można przeprowadzić w późniejszym etapie budowy, co ignoruje fakt, że stan gruntu i wpływ na nie budowli muszą być uwzględnione już na początku, aby zapobiec przyszłym problemom związanym z osiadaniem czy deformacjami. Wszelkie procedury związane z badaniem gruntu powinny być zgodne z normami PN-EN 1997-1, które nakładają obowiązek przeprowadzenia analizy gruntów przed rozpoczęciem prac budowlanych.

Pytanie 37

Dokumentem, na podstawie którego nie da się ustalić lokalizacji punktu granicznego, jest

A. protokół graniczny.

B. rysunek graniczny.

C. odpis z księgi wieczystej.

D. szkic pomiarowy z pomiaru granic.

Odpis z księgi wieczystej jest dokumentem prawnym, który nie zawiera szczegółowych informacji geodezyjnych, które są niezbędne do określenia położenia punktu granicznego. Księgi wieczyste zawierają dane dotyczące własności nieruchomości, takie jak prawa do nieruchomości, ale nie wskazują dokładnych granic działek. W praktyce, aby ustalić położenie punktów granicznych, konieczne jest posiadanie dokumentów takich jak zarys pomiarowy, protokół graniczny lub szkic graniczny, które dostarczają informacji na temat pomiarów i lokalizacji. Przykładowo, w przypadku sporządzania mapy ewidencyjnej lub przygotowania do sprzedaży działki, geodeta korzysta z protokołów granicznych, które jednoznacznie wyznaczają granice działki, co stanowi zgodność z wymaganiami prawa geodezyjnego i kartograficznego. W związku z tym, zrozumienie roli i ograniczeń odpisów z księgi wieczystej jest kluczowe dla wszelkich prac związanych z ustalaniem granic nieruchomości.

Pytanie 38

Jak nazywa się nieprzerwany teren gruntowy znajdujący się w obrębie jednego obrębu, posiadający jednorodny status prawny i oddzielony od sąsiednich działek za pomocą granic?

A. Granica klasyfikacyjna

B. Granica użytku

C. Działka ewidencyjna

D. Nieruchomość

Wybór odpowiedzi, która nie jest działką ewidencyjną, może wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii związanej z nieruchomościami. Kontur użytku odnosi się do granic użytkowania określonego obszaru, co jest bardziej związane z planowaniem przestrzennym niż z formalną ewidencją gruntów. Termin ten nie definiuje trwałego, jednorodnego obszaru, jakim jest działka ewidencyjna. Kontur klasyfikacyjny jest pojęciem używanym w kontekście klasyfikacji gruntów, ale także nie odnosi się bezpośrednio do formalnej ewidencji nieruchomości. W rzeczywistości klasyfikacja gruntów może być częścią procesów analizy przestrzennej, ale nie jest tożsama z pojęciem działki ewidencyjnej. Nieruchomość jest ogólnym terminem odnoszącym się do wszelkich praw majątkowych związanych z gruntem oraz obiektami na nim, jednak nie zapewnia tak szczegółowego opisu jak działka ewidencyjna. Typowym błędem jest mylenie ogólnych kategorii związanych z gruntami z precyzyjnymi terminami stosowanymi w ewidencji nieruchomości. Warto zauważyć, że zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania nieruchomościami oraz podejmowania decyzji związanych z ich użytkowaniem.

Pytanie 39

Oficjalny opis gruntów oraz obiektów budowlanych, zawierający wycenę nieruchomości i służący do identyfikacji nieruchomości w procesie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych oraz naliczania podatków, określany jest jako

A. kartoteka lokali

B. ewidencja podatkowa nieruchomości

C. kataster nieruchomości

D. zintegrowany system informacji o nieruchomościach

Wybór odpowiedzi wskazującej na kartotekę lokali, ewidencję podatkową nieruchomości czy zintegrowany system informacji o nieruchomościach może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zakresu tych pojęć. Kartoteka lokali odnosi się głównie do dokumentacji zawierającej informacje o lokalach mieszkalnych lub użytkowych, ale nie obejmuje gruntu ani nie ma na celu określenia wartości nieruchomości w sposób systematyczny. Ewidencja podatkowa nieruchomości to system, który rejestruje dane dla potrzeb podatkowych, jednak nie dostarcza pełnego opisu nieruchomości oraz jej wartości, co jest kluczowe w kontekście katastru. Zintegrowany system informacji o nieruchomościach może zawierać różnorodne dane, ale nie jest to termin ściśle związany z procesem oszacowania wartości oraz rejestracji gruntów i budynków. Właściwe rozumienie katastru nieruchomości jako całościowego systemu, który łączy w sobie aspekty prawne, finansowe i geodezyjne, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji danych dotyczących nieruchomości. Ignorowanie tych różnic prowadzi do błędnych wniosków oraz nieporozumień w kontekście zarządzania nieruchomościami i ich wartościowaniem. Właściwe wykorzystanie katastru nieruchomości ma dużą wartość praktyczną i jest fundamentem dla rozwoju rynku nieruchomości oraz polityki przestrzennej w wielu krajach.

Pytanie 40

Kto ustala wartość szacunkową obiektów budowlanych w celu wyliczenia odszkodowania za ich wywłaszczenie?

A. Rzeczoznawca majątkowy

B. Geodeta posiadający uprawnienia

C. Inspektor

D. Właściciel gruntu

Wybór inspektora jako osoby odpowiedzialnej za wycenę nieruchomości jest błędny, ponieważ inspektorzy zajmują się innymi aspektami nadzoru budowlanego, a nie wyceną. Geodeta uprawniony również nie może pełnić tej roli, gdyż jego zadania koncentrują się na pomiarach geodezyjnych i dokumentacji gruntowej, a nie na oszacowywaniu wartości majątku. Właściciel nieruchomości ma naturalnie interes w wysokości odszkodowania, ale nie jest obiektywnym podmiotem w procesie wyceny, ponieważ jego ocena może być subiektywna. Rzeczoznawca majątkowy, jako wykwalifikowany ekspert, dysponuje narzędziami i wiedzą potrzebną do przeprowadzenia rzetelnej wyceny. W praktyce, proces wyceny powinien bazować na obiektywnych danych rynkowych, a nie na osobistych odczuciach czy oczekiwaniach właścicieli. Dlatego, pomijając rolę rzeczoznawcy, można wprowadzić w błąd co do prawidłowego funkcjonowania systemu wyceny nieruchomości oraz zasadności naliczania odszkodowań za wywłaszczenie. Istotne jest, aby zrozumieć, że profesjonalizmy w tej dziedzinie są niezbędne do zapewnienia sprawiedliwości i transparentności w postępowaniach związanych z wywłaszczeniami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej