Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.11 - Eksploatacja urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:33
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:53

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Harmonogram oraz szczegóły przeglądów cyklicznych zazwyczaj znajdują się w dokumentacji

A. producenta

B. projektowej

C. uruchomieniowej

D. techniczno-ruchowej

Plan i zakres przeglądów okresowych umieszczony jest najczęściej w dokumentacji techniczno-ruchowej, która jest kluczowym elementem zarządzania eksploatacją urządzeń i systemów technologicznych. Dokumentacja ta zawiera szczegółowe wytyczne dotyczące konserwacji, przeglądów oraz napraw, co pozwala na systematyczne i efektywne zarządzanie stanem technicznym. Przykładem zastosowania takiej dokumentacji może być sektor przemysłowy, gdzie regularne przeglądy maszyn są niezbędne do utrzymania ich w należytym stanie. Każdy przegląd powinien być dokładnie opisany w dokumentacji, aby zapewnić zgodność z normami bezpieczeństwa oraz standardami jakości. Dobrze zorganizowany plan przeglądów przyczynia się do minimalizacji ryzyka awarii oraz zwiększa efektywność operacyjną, co jest potwierdzone przez normy ISO 55000 dotyczące zarządzania aktywami. W praktyce, brak takiej dokumentacji może prowadzić do nieprzewidzianych przestojów i zwiększonych kosztów eksploatacji, stąd jej opracowanie jest kluczowym elementem strategii zarządzania.

Pytanie 2

Urządzeniem, które pozwala na pomiar poziomu cieczy niskowrzącej w systemie pompy ciepła, jest

A. termostat

B. presostat

C. zawór dławiący

D. wziernik

Termostat jest urządzeniem, które reguluje temperaturę w systemach grzewczych i chłodniczych, ale nie ma on zastosowania w bezpośrednim pomiarze poziomu cieczy. Jego rola polega na włączaniu i wyłączaniu systemu w odpowiedzi na zmiany temperatury, co jest odmiennym zadaniem od monitorowania poziomu płynów. Zawór dławiący natomiast, dobrze znany w hydraulice, ma na celu regulację przepływu cieczy w instalacji, a nie jej poziomu. Może on wpływać na ciśnienie w systemie, ale nie dostarcza informacji o tym, ile cieczy znajduje się w zbiorniku. Presostat, urządzenie monitorujące ciśnienie, również nie spełnia roli pomiaru poziomu cieczy. Jego funkcją jest kontrola ciśnienia, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa i efektywności pracy pomp ciepła, ale nie ma on zastosowania do określania ilości płynu w układzie. Błędem jest mylenie tych urządzeń, ponieważ każde z nich pełni odmienną funkcję i ich niepoprawne zrozumienie może prowadzić do nieefektywnej pracy systemu lub wręcz awarii. W praktyce, niewłaściwe monitorowanie poziomu cieczy może skutkować uszkodzeniami technicznymi, co podkreśla wagę stosowania wzierników w instalacjach pomp ciepła.

Pytanie 3

Z dokumentacji dotyczącej pompy ciepła wynika, że akceptowalne są fluktuacje napięcia zasilającego w zakresie +/- 10% nominalnego napięcia w polskim systemie elektroenergetycznym niskiego napięcia. Pomiar wartości napięcia fazowego wynosi 247 V. Zmierzone napięcie zasilania jest

A. większe od nominalnego, ale znajduje się w akceptowanych granicach odchyleń

B. zbyt wysokie dla właściwego funkcjonowania pompy ciepła

C. mniejsze od nominalnego, ale znajduje się w akceptowanych granicach odchyleń

D. zbyt niskie dla właściwego funkcjonowania pompy ciepła

Zmierzone napięcie fazowe wynoszące 247 V jest większe od nominalnego napięcia w sieci elektroenergetycznej niskiego napięcia w Polsce, które wynosi 230 V. Zgodnie z obowiązującymi normami, wahania napięcia zasilania w granicach +/- 10% oznaczają, że akceptowalne granice to od 207 V do 253 V. Zatem, 247 V mieści się w tym zakresie, co jest zgodne z wymaganiami producenta pompy ciepła dotyczącymi napięcia zasilania. Prawidłowe działanie pompy ciepła w tych warunkach jest kluczowe, ponieważ zbyt wysokie lub zbyt niskie napięcie może prowadzić do uszkodzenia systemu lub obniżenia efektywności energetycznej. Dla przykładu, w warunkach dużego obciążenia sieci, takie napięcie może być normalne, a pompy ciepła są projektowane tak, aby wytrzymały takie wahania. Ważne jest także monitorowanie napięcia w systemach zasilania, aby zapewnić stabilną pracę urządzeń oraz optymalizację ich wydajności.

Pytanie 4

Ciśnienie operacyjne w systemie kolektorowym na poziomie przeponowego zbiornika wzbiorczego powinno wynosić

A. 3,5 bara

B. 1,5 bara

C. 2,5 bara

D. 0,5 bara

Ciśnienie robocze w instalacji kolektorowej na wysokości przeponowego naczynia wzbiorczego powinno wynosić 1,5 bara. Jest to wartość, która zapewnia efektywne funkcjonowanie systemu, umożliwiając odpowiednie ciśnienie wody w obiegu, co jest kluczowe dla wydajności kolektorów słonecznych. Przy takim ciśnieniu system jest w stanie optymalnie wykorzystywać energię słoneczną, a także zapobiegać problemom takim jak erozja, uszkodzenia elementów instalacji czy zjawisko kawitacji, które mogą wystąpić przy niewłaściwych parametrach ciśnieniowych. W praktyce, ciśnienie na poziomie 1,5 bara jest zgodne z zaleceniami producentów systemów solarnych oraz normami branżowymi, co przekłada się na długotrwałą i niezawodną pracę instalacji. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie ciśnienie robocze jest istotne dla utrzymania balansu temperatur w systemie, co ma bezpośredni wpływ na efektywność energetyczną. Przykładowo, w przypadku zbyt niskiego ciśnienia, może dojść do braku cyrkulacji wody, co w konsekwencji może prowadzić do przegrzewania kolektorów i ich uszkodzenia.

Pytanie 5

Aby zminimalizować straty energii w instalacjach energetyki odnawialnej, przewody transportujące ciepło powinny być odpowiednio izolowane

A. termicznej

B. akustycznej

C. przeciwporażeniowej

D. przeciwwilgociowej

Izolacja termiczna przewodów przesyłających ciepło jest kluczowym elementem w instalacjach energetyki odnawialnej, ponieważ minimalizuje straty energii wynikające z przewodzenia ciepła. Odpowiednia izolacja pozwala na utrzymanie optymalnych temperatur w systemach grzewczych i chłodzących, co przekłada się na wyższą efektywność energetyczną i oszczędności w eksploatacji. Przykładem zastosowania izolacji termicznej jest użycie materiałów takich jak wełna mineralna czy pianka poliuretanowa, które charakteryzują się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła (λ). W praktyce, dobrze zaprojektowana i wykonana izolacja może zredukować straty ciepła nawet o 90%, co jest istotne zarówno z punktu widzenia ekonomii, jak i ochrony środowiska. Ponadto, zgodnie z normą PN-EN 12828, instalacje grzewcze powinny być odpowiednio izolowane, aby zapewnić ich efektywność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Warto również zaznaczyć, że izolacja termiczna przyczynia się do ograniczenia kondensacji pary wodnej, co jest istotne w kontekście trwałości systemów przesyłowych.

Pytanie 6

W trakcie częściowego odbioru instalacji grzewczej, która współpracuje z kotłem na biomasę, dokonuje się oceny

A. fragmentu prac, które zostaną zakryte

B. standardu wykorzystanych materiałów

C. całości robót instalacyjnych zrealizowanych w obiekcie

D. nachyleń przewodów

Wybór innych odpowiedzi, takich jak ocena jakości zastosowanych materiałów, całości robót instalacji czy spadków przewodów, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zasad odbioru częściowego. Oceniając jedynie jakość materiałów, można przeoczyć kluczowe aspekty montażu i ich zgodności z projektowymi wymaganiami, co może prowadzić do awarii w przyszłości. Ważne jest, aby zrozumieć, że podczas odbioru częściowego nie badamy tylko jednego aspektu, ale analizujemy konkretne fragmenty instalacji, które będą niewidoczne po zakończeniu prac. Dotyczy to na przykład złączeń rur, które, jeśli nie zostały prawidłowo wykonane, mogą stać się źródłem wycieków. W przypadku oceny całości robót instalacji również pojawia się problem, gdyż takie podejście nie pozwala na szczegółową analizę istotnych fragmentów, które mogą zagrażać funkcjonalności systemu. Z kolei spadki przewodów są istotnym elementem, ale ich ocena jest częścią szerszego procesu, który powinien obejmować właściwe rozmieszczenie i zabezpieczenie wszystkich elementów instalacji. W rezultacie, skupienie się na fragmentach robót, które są zakryte, jest kluczem do zapewnienia, że cała instalacja będzie działała zgodnie z zamierzeniami projektowymi i spełniała normy bezpieczeństwa oraz efektywności energetycznej.

Pytanie 7

Który z komponentów systemu fotowoltaicznego nie jest obecny w instalacji off-grid?

A. Licznik dwukierunkowy.

B. Inwerter.

C. Akumulator.

D. Regulator.

Licznik dwukierunkowy jest elementem instalacji fotowoltaicznych, który służy do pomiaru energii elektrycznej, zarówno tej pobieranej z sieci, jak i tej oddawanej do sieci. W systemach off-grid, które nie są podłączone do ogólnej sieci energetycznej, taki licznik nie jest potrzebny, ponieważ energia generowana przez instalację jest wykorzystywana na miejscu, a nadmiar energii jest magazynowany w akumulatorach. W instalacjach off-grid kluczowe są elementy takie jak inwerter do przekształcania prądu stałego w prąd zmienny oraz akumulatory, które zapewniają dostęp do energii elektrycznej w nocy lub w przypadku niskiego nasłonecznienia. Regulator ładowania również odgrywa istotną rolę, kontrolując proces ładowania akumulatorów i zapobiegając ich przeładowaniu. W praktyce, zrozumienie działania tych elementów jest kluczowe dla efektywnego zaprojektowania i eksploatacji instalacji fotowoltaicznej off-grid, co przyczynia się do zwiększenia jej wydajności i trwałości, zgodnie z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi.

Pytanie 8

Aby naprawić połączenie w słonecznej instalacji grzewczej zbudowanej z rur miedzianych oraz złączek kapilarnych, powinno się użyć

A. lutownicy transformatorowej

B. zgrzewarki elektrooporowej

C. palnika propan-tlen

D. zgrzewarki doczołowej

Palnik propan-tlen jest idealnym narzędziem do naprawy połączeń w instalacjach grzewczych wykonanych z rur miedzianych. Jego zastosowanie polega na wykorzystaniu wysokiej temperatury płomienia, który może wynosić nawet 3100 °C, co pozwala na skuteczne lutowanie miedzi. W porównaniu do innych metod, palnik umożliwia osiągnięcie odpowiedniej temperatury, co jest kluczowe dla uzyskania mocnego i trwałego połączenia. W praktyce, połączenia lutowane za pomocą palnika propan-tlen są bardziej odporne na działanie wysokich temperatur i ciśnień, co czyni je odpowiednimi do instalacji grzewczych. Dodatkowo, podczas lutowania przy użyciu palnika, można precyzyjnie kontrolować czas i intensywność podgrzewania, co jest istotne dla uniknięcia przegrzewania materiału. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 12735-1, podkreślone są wymagania dotyczące stosowania odpowiednich technik lutowania i materiałów, co znajduje zastosowanie w przypadku lutowania miedzi. Warto również zauważyć, że użycie palnika propan-tlen jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży instalacyjnej, co zapewnia wysoką jakość wykonania i niezawodność połączeń.

Pytanie 9

Jaką temperaturę osiąga się podczas twardego lutowania przy naprawie instalacji solarnych z miedzianych rur?

A. 450-800°C

B. 150-300°C

C. 300-450°C

D. 100-150°C

Lutowanie twarde, znane również jako lutowanie z użyciem stopów lutowniczych o wyższej temperaturze topnienia, wymaga osiągnięcia temperatur w przedziale 450-800°C. W tym zakresie temperatura jest wystarczająco wysoka, aby stopić lut, który tworzy trwałe połączenie pomiędzy rurami miedzianymi. W przypadku instalacji solarnych, gdzie stosowane są rury miedziane ze względu na ich doskonałe właściwości przewodzenia ciepła i odporność na korozję, odpowiednie lutowanie jest kluczowe dla zapewnienia długoletniej i wydajnej pracy systemu. Przykładem może być lutowanie połączeń w kolektorach słonecznych, gdzie utrzymanie szczelności i wytrzymałości połączeń jest niezbędne dla maksymalizacji efektywności energetycznej. W branży często stosuje się materiały lutownicze, które spełniają normy, takie jak EN 1045, co zapewnia nie tylko wysoką jakość połączeń, ale również zgodność z przepisami bezpieczeństwa. Zastosowanie odpowiednich technik lutowania i kontrola temperatury są kluczowe w procesie, aby uniknąć uszkodzenia materiałów i zapewnić trwałość instalacji.

Pytanie 10

Histereza regulatora temperatury grzałki w zbiorniku wynosi 2°C, a temperatura docelowa została ustawiona na 40°C. Regulator wyłączy grzałkę i ponownie ją włączy przy temperaturach wody w zbiorniku odpowiednio:

A. wyłączenie 42°C, załączenie 38°C

B. wyłączenie 40°C, załączenie 38°C

C. wyłączenie 38°C, załączenie 40°C

D. wyłączenie 42°C, załączenie 40°C

W przypadku wskazania wyłączenia grzałki przy 38°C oraz załączenia przy 40°C, pojawia się fundamentalny błąd w zrozumieniu zasad działania regulatorów z histerezą. Regulator temperatury działa w oparciu o różnice między ustawioną temperaturą a rzeczywistą temperaturą otoczenia. Gdy grzałka się załącza przy 40°C, to nie powinno być sytuacji, w której wyłącza się ona przy temperaturze poniżej tej wartości, w tym przypadku przy 38°C. W rzeczywistości, jego wyłączenie powinno następować przy wartości powyżej temperatury zadanej, co zapobiega ciągłemu włączaniu i wyłączaniu urządzenia, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń i zmniejszonej efektywności energetycznej. Dodatkowo, wyłączenie przy 40°C i ponowne załączenie przy 38°C stwarzałoby ryzyko niestabilności temperatury w systemie, co mogłoby powodować częstsze cykle pracy grzałki, a tym samym zwiększenie kosztów eksploatacji oraz ryzyko awarii. Takie podejście jest sprzeczne z dobrymi praktykami stosowanymi w automatyzacji, gdzie celem jest nie tylko zarządzanie temperaturą, ale również minimalizacja zużycia energii oraz zapewnienie długotrwałej pracy urządzeń. W systemach grzewczych stosuje się różne metody, aby unikać tego typu problemów, a zrozumienie zasady histerezy jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania systemami grzewczymi.

Pytanie 11

Gaz znajdujący się w biogazie, który prowadzi do korozji armatury oraz zbiorników, to

A. dwutlenek węgla

B. wodór

C. metan

D. siarkowodór

Siarkowodór (H2S) jest gazem zawartym w biogazie, który wykazuje silne właściwości korozyjne, szczególnie w kontakcie z metalami. Jest to związek chemiczny o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj, który powstaje w wyniku rozkładu organicznych substancji w warunkach beztlenowych. W kontekście biogazowni, obecność siarkowodoru jest istotnym problemem, ponieważ może powodować korozję armatury, zbiorników oraz instalacji, co prowadzi do skrócenia ich żywotności i zwiększenia kosztów eksploatacji. Dobre praktyki branżowe obejmują monitorowanie stężenia siarkowodoru i wdrażanie technologii odsiarczania biogazu, co pozwala na redukcję jego zawartości. Przykłady takich technologii to biologiczne usuwanie siarkowodoru, które jest zarówno efektywne, jak i ekologiczne, oraz stosowanie adsorbentów. Ponadto, projektowanie systemów z materiałów odpornych na korozję, takich jak stopy nierdzewne, jest kluczowe dla zapewnienia trwałości instalacji. Właściwe zarządzanie obecnością siarkowodoru w biogazie jest zatem nie tylko kwestią technologiczną, ale także ekonomiczną.

Pytanie 12

W sytuacji, gdy zachodzi potrzeba skorzystania z prawa do gwarancji na urządzenia instalacji słonecznej, użytkownik musi dostarczyć firmie zajmującej się dostawą tych urządzeń

A. aprobata techniczna

B. kosztorys powykonawczy

C. protokół odbioru i przeglądu

D. dziennik budowy

Protokół odbioru i przeglądu jest kluczowym dokumentem w procesie korzystania z prawa gwarancji na urządzenia instalacji słonecznej. Dokument ten potwierdza, że instalacja została zrealizowana zgodnie z obowiązującymi normami i standardami, a także, że wszystkie komponenty funkcjonują prawidłowo. W praktyce, protokół powinien być sporządzony przez niezależnego inspektora lub przedstawiciela firmy montażowej i zawierać szczegółowe dane na temat przeprowadzonych testów, zgodności z projektem oraz ewentualnych usterek. Dobrą praktyką jest również dołączenie zdjęć oraz specyfikacji technicznych użytych materiałów. Taki dokument nie tylko stanowi podstawę do reklamacji w ramach gwarancji, ale również umożliwia skuteczne zarządzanie serwisem i utrzymaniem instalacji. Znajomość wymagań dotyczących protokołu odbioru jest więc niezbędna dla każdego użytkownika systemu solarnego, aby zabezpieczyć swoje prawa i interesy.

Pytanie 13

Umowa przyłączeniowa oraz warunki przyłączeniowe są kluczowe dla sprzedaży energii z systemu fotowoltaicznego do sieci elektroenergetycznej. Od momentu ich dostarczenia inwestor ma najwyżej

A. 3 lata

B. 2 lata

C. 4 lata

D. 1 rok

Odpowiedź dotycząca okresu dwóch lat, w którym inwestor musi wybudować instalację fotowoltaiczną po doręczeniu warunków przyłączeniowych i umowy przyłączeniowej, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa energetycznego w Polsce. Zgodnie z tymi przepisami, inwestorzy mają określony czas na zrealizowanie inwestycji, co ma na celu zapewnienie sprawnej organizacji przyłączeń do sieci oraz stabilności systemu energetycznego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest planowanie harmonogramu budowy instalacji, w którym inwestor musi uwzględnić czas potrzebny na zdobycie pozwoleń, zamówienie komponentów, a także ewentualne opóźnienia związane z warunkami atmosferycznymi bądź zmianami w przepisach. Zrozumienie tych ram czasowych jest kluczowe dla efektywności inwestycji w OZE, co znajduje potwierdzenie w dobrych praktykach branżowych, takich jak terminowe planowanie i realizacja projektów. Inwestorzy powinni także zwracać uwagę na lokalne regulacje, które mogą wprowadzać dodatkowe wymagania dotyczące realizacji projektów fotowoltaicznych.

Pytanie 14

Przed zbliżającą się zimą zaleca się sprawdzenie odporności płynu solarnego na zamarzanie. W polskich warunkach klimatycznych nie ma potrzeby wymiany płynu solarnego, gdy zamarza on w temperaturze

A. -26°C

B. -19°C

C. -13°C

D. -7°C

Odpowiedź -26°C jest prawidłowa, ponieważ w polskich warunkach klimatycznych, płyn solarny powinien mieć punkt zamarzania co najmniej o 10°C niższy niż minimalne temperatury występujące zimą. W Polsce, szczególnie w zimniejszych regionach, temperatury mogą spadać nawet poniżej -20°C, dlatego płyn solarny o temperaturze zamarzania -26°C zapewnia odpowiednią ochronę przed zamarznięciem. Używanie płynów z takim punktem zamarzania jest zgodne z zaleceniami producentów systemów solarnych oraz dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie płynów o szerokim zakresie temperaturowym. Warto również przeprowadzać regularne przeglądy płynów, aby upewnić się, że ich właściwości nie uległy pogorszeniu, co może się zdarzyć z czasem i pod wpływem różnych czynników zewnętrznych. Używanie płynów o niskim punkcie zamarzania nie tylko zwiększa trwałość instalacji, ale także poprawia wydajność systemu solarnym, co jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków pracy w okresie zimowym.

Pytanie 15

Substrat stosowany do inokulacji (nazywany również inoculum) w biogazowni, to taki który,

A. rozcieńcza mieszaninę fermentującą

B. hamuje proces fermentacji

C. inicjuje i uruchamia proces fermentacji metanowej w trakcie startu biogazowni

D. zwiększa gęstość mieszaniny fermentacyjnej

Substrat inokulujący, znany również jako inoculum, jest kluczowym elementem w procesie fermentacji metanowej w biogazowniach. Jego głównym zadaniem jest zapoczątkowanie fermentacji metanowej, co jest szczególnie istotne podczas rozruchu biogazowni. Inokulum to zazwyczaj zawiesina mikroorganizmów, które są zdolne do rozkładu materii organicznej i produkcji biogazu. W praktyce oznacza to, że inoculum może pochodzić z różnych źródeł, takich jak osady ściekowe, odpady rolnicze czy bioodpady. Ich dodatek do fermentora przyspiesza proces rozkładu organicznego, co skutkuje zwiększeniem efektywności produkcji biogazu. Przykładem dobrych praktyk w zakresie używania inoculum jest zapewnienie odpowiedniej proporcji mikroorganizmów, co wpływa na stabilność i wydajność fermentacji. Warto również zauważyć, że efektywne zarządzanie inoculum ma istotny wpływ na kontrolę procesów biologicznych w biogazowni oraz na jakość uzyskiwanego biogazu. To podejście jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi zarządzania biogazowniami oraz standardami ochrony środowiska.

Pytanie 16

Aby zminimalizować wpływ cieni na moduły PV, konieczne jest zastosowanie

A. diodę bocznikującą

B. MPP traker

C. wyłącznika obwodu DC

D. zabezpieczenia antywyspowego

Dioda bocznikująca to bardzo ważny element w systemach fotowoltaicznych. Bez niej zacienienie jednego modułu może naprawdę mocno obniżyć napięcie i moc, co wpływa na cały system. Ta dioda działa trochę jak zawór, który pozwala prądowi ominąć zacieniony segment modułu, dzięki czemu reszta systemu działa dalej sprawnie. Na przykład w instalacjach z wieloma modułami, diody bocznikujące pomagają, żeby zacienienie jednego modułu nie blokowało pracy innych. To naprawdę dobre rozwiązanie w branży. Z moich doświadczeń wynika, że odpowiednie zabezpieczenie modułów PV przed zacienieniem jest kluczowe, jeśli chcemy, żeby działały długo i efektywnie. Takie dobrze zaplanowane systemy z diodami mogą też pomóc w redukcji strat energii, co przekłada się na lepszą efektywność całej instalacji.

Pytanie 17

Okres gwarancji na wydajność (minimum 80% mocy znamionowej) modułów fotowoltaicznych wynosi

A. 40 lat

B. 15 lat

C. 35 lat

D. 25 lat

Gwarancja wydajności wynosząca co najmniej 80% mocy znamionowej modułów fotowoltaicznych przez okres 25 lat jest standardem w branży. Oznacza to, że po upływie tego czasu moduł powinien nadal generować przynajmniej 80% swojej nominalnej mocy, co jest kluczowe dla inwestycji w panele słoneczne. Taka gwarancja jest potwierdzeniem jakości i trwałości modułów, co jest szczególnie istotne w kontekście długoterminowych instalacji fotowoltaicznych, które są zaprojektowane na wiele lat eksploatacji. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być projektowanie systemów PV w gospodarstwach domowych oraz na dużych farmach słonecznych, gdzie inwestorzy oczekują stabilności zwrotu z inwestycji. Ponadto, wprowadzenie wymogów dotyczących gwarancji wydajności wpłynęło na wybór dostawców, co sprzyja podnoszeniu standardów produkcji paneli słonecznych. Długoterminowa gwarancja jest również istotnym czynnikiem przy wyborze modułów, ponieważ świadczy o ich niezawodności oraz potencjalnej trwałości, co jest istotne w kontekście zwrotu z inwestycji oraz długofalowej oszczędności energii.

Pytanie 18

W dokumentacji dotyczącej pompy ciepła określono, że średni przepływ cieczy roboczej wynosi 1,5 m³/h. Rotametr zainstalowany w systemie, który jest oznaczony w dm³/sek, powinien zatem wskazywać wartość

A. 2,83

B. 1,54

C. 0,95

D. 0,42

Poprawna odpowiedź wynika z przeliczenia przepływu cieczy roboczej, który wynosi 1,5 m³/h, na jednostki dm³/sek. W tym celu należy pamiętać, że 1 m³ to 1000 dm³ oraz że 1 godzina to 3600 sekund. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: 1,5 m³/h * 1000 dm³/m³ / 3600 s/h = 0,41667 dm³/s, co po zaokrągleniu daje 0,42 dm³/s. Takie przeliczenie jest istotne w kontekście stosowania rotametrów w instalacjach hydraulicznych, zwłaszcza w branży HVAC, gdzie dokładność pomiarów przepływu ma kluczowe znaczenie dla efektywności systemu. Zastosowanie rotametrów do monitorowania przepływu cieczy roboczej pozwala na bieżąco kontrolować parametry pracy urządzeń, co wpływa na ich wydajność oraz żywotność. W kontekście standardów branżowych, takie przeliczenia są dyskutowane w normach dotyczących urządzeń pomiarowych, co podkreśla znaczenie precyzyjnych pomiarów w inżynierii energetycznej.

Pytanie 19

Aby uniknąć oparzeń podczas korzystania z instalacji ciepłej wody, w których wprowadzono zabezpieczenia przeciwdziałające bakteriom Legionella, należy zainstalować zawór

A. regulacyjny dwudrogowy

B. mieszający

C. termostatyczny

D. bezpieczeństwa

Wybór złego typu zaworu do regulowania temperatury wody to spory problem, bo może wpłynąć na komfort i zdrowie użytkowników. Zawór regulacyjny dwudrogowy, choć ważny w wielu sytuacjach, nie ma możliwości mieszania wody gorącej z zimną, a więc nie dostosuje temperatury wody do punktów poboru. Taki zawór tylko steruje przepływem, a to za mało, żeby zadbać o bezpieczeństwo i ochronę przed Legionellą. Zawór termostatyczny, mimo że potrafi utrzymać stałą temperaturę, nie jest stworzony do mieszania, więc też nie pomoże w walce z ryzykiem poparzeń. Zawór bezpieczeństwa jest używany, jak sama nazwa wskazuje, do ochrony przed nadciśnieniem w systemie, ale nie ma wpływu na temperaturę wody, więc w tym przypadku też się nie sprawdzi. Myślę, że kluczowym błędem w tych podejściach jest to, że trzeba zrozumieć, że zarządzanie temperaturą wody regularnie wymaga technologii, która naprawdę miesza różne temperatury, żeby zapewnić bezpieczeństwo użytkownikom i minimum ryzyka związanego z bakteriami Legionella. Takie zrozumienie, przy doborze elementów do instalacji ciepłej wody, jest mega ważne, by unikać tego typu błędów.

Pytanie 20

Zakres prędkości znamionowej wiatru dla turbin wiatrowych z poziomą osią wynosi

A. 80÷100 km/h

B. 36÷60 km/h

C. 110÷130 km/h

D. 10÷16 km/h

Prędkości wiatru chojone w odpowiedziach 10÷16 km/h, 80÷100 km/h oraz 110÷130 km/h są nieprawidłowe w kontekście działania turbin wiatrowych z osią poziomą. Pierwszy przedział, 10÷16 km/h, nie odpowiada rzeczywistym warunkom operacyjnym turbin, które zazwyczaj zaczynają produkować energię przy wyższych prędkościach. Turbiny wiatrowe potrzebują wystarczającej prędkości wiatru, aby wytworzyć energię, a zbyt niskie wartości oznaczają, że nie będą funkcjonować efektywnie. Prędkość 80÷100 km/h jest z kolei za wysoka dla standardowych turbin, które mają ograniczenia dotyczące prędkości wiatru, powyżej których mogą zostać uszkodzone lub wyłączone dla bezpieczeństwa. Wartości 110÷130 km/h są z reguły sytuacjami kryzysowymi, w których turbiny muszą być chronione przed uszkodzeniem, co oznacza, że powinny być zatrzymane, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z ekstremalnymi warunkami atmosferycznymi. W praktyce, typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie granicznych wartości operacyjnych z wartościami, przy których turbiny są zaprojektowane do pracy. Użytkownicy powinni być świadomi, że projektowanie i eksploatacja turbin wiatrowych wiążą się z uwzględnieniem specyfikacji technicznych oraz ograniczeń związanych z bezpieczeństwem, co wpływa na efektywność energetyczną oraz niezawodność tych instalacji.

Pytanie 21

Jak dokonuje się regulacji przepływu czynnika solarnego w systemie?

A. po odłączeniu stacji napełniającej od grupy pompowej

B. przed ustawieniem właściwego ciśnienia czynnika w systemie

C. przed napełnieniem systemu czynnikiem

D. przed odpowietrzeniem systemu

Regulacja przepływu czynnika solarnego w instalacji powinna być przeprowadzana po odłączeniu stacji napełniającej od grupy pompowej, ponieważ umożliwia to skuteczne ustawienie parametrów pracy systemu. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem regulacji, należy upewnić się, że nie zachodzi ryzyko wprowadzenia powietrza do układu, co mogłoby negatywnie wpłynąć na jego efektywność. W momencie, gdy stacja napełniająca jest odłączona, można bezpiecznie dostosować przepływ czynnika, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej wydajności instalacji solarnej. Właściwa regulacja przepływu czynnika jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają, aby każda zmiana w systemie była przeprowadzana w sposób kontrolowany, aby uniknąć uszkodzeń oraz zapewnić odpowiednią cyrkulację ciepła. Przykładem zastosowania tej procedury może być ustawienie zaworów regulacyjnych, które powinny być precyzyjnie dostosowane do specyfikacji producenta oraz wymagań systemu, co zapewnia stabilność i efektywność działania instalacji.

Pytanie 22

Wiskozymetr jest urządzeniem, które umożliwia pomiar

A. lepkości kinematycznej płynów

B. wartości opałowej peletu

C. natężenia oświetlenia

D. prędkości wiatru

Wiskozymetr to urządzenie wykorzystywane do pomiaru lepkości kinematycznej płynów, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak chemia, przemysł spożywczy, farmaceutyczny czy naftowy. Lepkość kinematyczna to miara oporu, jaki płyn stawia podczas przepływu, a jej pomiar jest istotny dla oceny właściwości reologicznych substancji. Na przykład, w przemyśle spożywczym, lepkość kinematyczna sosów i napojów wpływa na ich konsystencję i smak, co ma bezpośrednie znaczenie dla jakości produktu. Istnieją różne typy wiskozymetrów, takie jak wiskozymetry rotacyjne czy wiskozymetry kapilarne, z których każdy znajduje swoje zastosowanie w zależności od specyfikacji i wymagań testu. Stosując wiskozymetr, można również określić wpływ temperatury na lepkość, co jest zgodne z normami ASTM D445, które dostarczają wytycznych dotyczących pomiarów lepkości kinematycznej.

Pytanie 23

Aby mierzyć wilgotność powietrza w klimatyzowanym pomieszczeniu, należy użyć

A. higrometru

B. rotametru

C. anemometru

D. manometru

Higrometr jest przyrządem służącym do pomiaru wilgotności powietrza, co czyni go kluczowym narzędziem w klimatyzowanych pomieszczeniach. Monitorowanie wilgotności jest istotne, ponieważ zbyt wysoka lub zbyt niska wilgotność powietrza może prowadzić do problemów zdrowotnych, jak alergie czy choroby układu oddechowego, a także wpływać na komfort użytkowników i stan urządzeń. Standardowe higrometry mogą być analogowe lub cyfrowe; te drugie często oferują dodatkowe funkcje, takie jak pomiar temperatury. Przykłady zastosowania higrometrów obejmują kontrolę warunków w biurach, magazynach, laboratoriach czy też w domach, gdzie klimatyzacja jest wykorzystywana do regulacji warunków środowiskowych. Dobrym przykładem praktyki jest utrzymywanie wilgotności w pomieszczeniach mieszkalnych w granicach 30-50% dla zapewnienia komfortu oraz zapobiegania rozwojowi pleśni. Warto również dodać, że w przypadku zastosowań przemysłowych, na przykład w przemyśle spożywczym czy farmaceutycznym, precyzyjny pomiar wilgotności jest kluczowy dla zachowania jakości produktów i przestrzegania norm sanitarnych.

Pytanie 24

Jakiej z poniższych czynności użytkownik instalacji fotowoltaicznej nie powinien podejmować samodzielnie, aby nie stracić gwarancji na instalację?

A. Zmiany trybu pracy na regulatorze po odbiorze instalacji

B. Uruchamiania i wyłączania instalacji

C. Pierwszego uruchomienia instalacji

D. Czyszczenia powierzchni modułów

Pierwszy rozruch instalacji fotowoltaicznej to kluczowy proces, który powinien być przeprowadzony przez wykwalifikowanego specjalistę. Właściwe uruchomienie systemu wymaga znajomości szczegółowego schematu podłączeń, parametrów pracy komponentów oraz ich wzajemnych interakcji. Nieprawidłowe podłączenie lub błędna konfiguracja mogą prowadzić do uszkodzenia modułów, inwertera czy innych elementów instalacji, co może skutkować utratą gwarancji. Dobrą praktyką jest, aby rozruch był przeprowadzany zgodnie z wytycznymi producenta oraz normami branżowymi, takimi jak PN-EN 62446, które precyzują wymagania dotyczące systemów fotowoltaicznych. Przykładem zastosowania wiedzy w tym zakresie jest współpraca z certyfikowanymi instalatorami, którzy nie tylko zapewniają odpowiednią jakość wykonania, ale również dokumentację potwierdzającą poprawność montażu, co jest niezbędne w przypadku ewentualnych roszczeń gwarancyjnych.

Pytanie 25

Częste włączanie i wyłączanie pompy ciepła może sugerować

A. zbyt wysokie ciśnienie w systemie c.w.u.

B. niedostateczną moc grzewczą pompy.

C. zbyt wysoką moc grzewczą pompy.

D. zbyt dużą pojemność wymiennika c.w.u.

Częste włączanie i wyłączanie pompy ciepła nie jest związane z za wysokim ciśnieniem w instalacji c.w.u., ponieważ problem ten odnosi się głównie do układów hydraulicznych, a nie do mocy samej pompy. Wysokie ciśnienie w instalacji może rzeczywiście prowadzić do uszkodzenia elementów systemu, jednak nie jest to główny powód cyklicznej pracy pompy. W przypadku niskiej mocy grzewczej pompy, urządzenie mogłoby mieć problemy z osiągnięciem wymaganej temperatury, co skutkowałoby ciągłym działaniem, a nie częstym wyłączaniem. Z kolei zbyt duża pojemność wymiennika c.w.u. może powodować opóźnienie w nagrzewaniu wody, ale to również nie jest bezpośrednio związane z częstym włączaniem i wyłączaniem pompy. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia objawów i przyczyn. Użytkownicy mogą zakładać, że jeśli pompa często się włącza i wyłącza, to problem leży w ciśnieniu lub mocach, a nie dostrzegać, że kluczowym czynnikiem jest nadmiar mocy grzewczej, która prowadzi do nieefektywnej i szkodliwej pracy urządzenia. Rekomendowane jest zatem precyzyjne oszacowanie potrzeb cieplnych budynku oraz odpowiednie dobranie parametrów systemu grzewczego w celu efektywności energetycznej i wydłużenia żywotności pompy.

Pytanie 26

Do zadań instalacji wentylacyjnej w kotłowni nie należy

A. zmniejszanie temperatury powietrza w kotłowni.

B. zapewnienie odpowiedniej jakości powietrza w pomieszczeniu.

C. dostarczanie powietrza do spalania.

D. usuwanie gazów spalinowych z kotła.

Wentylacja w kotłowni pełni szereg kluczowych funkcji, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemów grzewczych. Doprowadzenie powietrza do procesu spalania to podstawowy aspekt, który gwarantuje, że kocioł może efektywnie przetwarzać paliwo. Jednak obniżenie temperatury powietrza w kotłowni jest koncepcją, która może być myląca. Celem wentylacji nie jest bezpośrednie chłodzenie pomieszczenia, lecz zapewnienie odpowiedniej ilości świeżego powietrza, co może w rzeczywistości prowadzić do obniżenia temperatury poprzez usuwanie ciepłego, zużytego powietrza i zastępowanie go chłodniejszym. Utrzymanie jakości powietrza w pomieszczeniu to kolejny istotny aspekt, który wspiera zdrowie i komfort użytkowników, ale nie jest to funkcja wentylacji w kontekście usuwania gazów spalinowych. Przykładem błędu myślowego jest przekonanie, że wentylacja sama w sobie rozwiąże problemy z jakością powietrza, podczas gdy w rzeczywistości, niezależne systemy odprowadzania spalin są wymagane do usuwania niebezpiecznych substancji, takich jak tlenek węgla czy inne produkty uboczne spalania. Dobrze zaprojektowana wentylacja powinna pracować w synergii z systemami odprowadzania spalin, aby zapewnić kompleksowe zarządzanie powietrzem w kotłowni, jednak ich funkcje są od siebie wyraźnie oddzielone oraz rozróżnione według aktualnych norm i regulacji budowlanych.

Pytanie 27

Jakimi jednostkami wyraża się moc znamionową pieców kominkowych?

A. J

B. kWh

C. kJ

D. kW

Moc znamionowa pieców kominkowych jest opisana w kilowatach (kW), co jest jednostką miary mocy w układzie SI. Kilowat to jednostka odpowiadająca 1000 watom i jest powszechnie stosowana do określenia mocy urządzeń grzewczych, w tym pieców kominkowych. Moc znamionowa informuje nas, ile energii cieplnej piec jest w stanie wygenerować w jednostce czasu, co jest kluczowe przy doborze odpowiedniego urządzenia do danego pomieszczenia. Przykładowo, dobierając piec do salonu o powierzchni 40 m², ważne jest, aby jego moc wynosiła od 4 do 6 kW, w zależności od izolacji budynku, co zapewni komfort cieplny. Dzięki stosowaniu kW w praktyce, użytkownicy mogą łatwo porównywać różne urządzenia i dobrać odpowiednie do swoich potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży grzewczej i wentylacyjnej.

Pytanie 28

Kawitacja prowadzi do uszkodzeń łopatek turbin wodnych. Co ją wywołuje?

A. zanieczyszczeniami w przepływającej wodzie

B. zbyt wysokim ciśnieniem wody

C. powstawaniem pęcherzyków pary wodnej w podciśnieniu

D. drganiami turbiny

Kawitacja to zjawisko, które zachodzi, gdy w płynie występuje spadek ciśnienia, prowadzący do powstawania pęcherzyków pary wodnej. W turbinach wodnych, kiedy prędkość przepływu wody wzrasta, na skutek geometrii łopatek lub zmian obciążenia, może wystąpić lokale podciśnienie, w którym woda paruje. W momencie, gdy ciśnienie wzrasta, pęcherzyki te implodują, co prowadzi do intensywnych uderzeń hydraulicznych i zjawiska erozji. Uszkodzenia łopatek turbin są często wynikiem tej erozyjnej akcji, co z kolei wpływa na efektywność i trwałość całego systemu. Aby zminimalizować ryzyko kawitacji, projektanci turbin stosują różne metody, takie jak optymalizacja geometrii łopatek czy dobór odpowiednich materiałów odpornych na erozję. Znajomość tego zjawiska jest kluczowa w inżynierii hydraulicznej, ponieważ pozwala na bardziej efektywne projektowanie systemów hydraulicznych, które maksymalizują wydajność, a jednocześnie minimalizują ryzyko uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 29

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiarów kierunku oraz prędkości wiatru?

A. rotametr

B. manometr

C. anemometr

D. wakuometr

Anemometr jest urządzeniem służącym do pomiaru prędkości i kierunku wiatru, co czyni go niezbędnym narzędziem w meteorologii oraz inżynierii środowiska. Działa na zasadzie pomiaru siły, z jaką wiatr oddziałuje na obracające się łopatki lub na elementy pomiarowe, które przekształcają energię mechaniczną w sygnał elektryczny. Przykładem zastosowania anemometru jest jego wykorzystanie w prognozowaniu warunków atmosferycznych, gdzie dokładne pomiary prędkości i kierunku wiatru są kluczowe dla modeli numerycznych. Dodatkowo, anemometry są wykorzystywane w energetyce odnawialnej do oceny potencjału wiatrowego w danym regionie, co ma ogromne znaczenie przy projektowaniu farm wiatrowych. Standardy branżowe, takie jak IEC 61400, zawierają wytyczne dotyczące pomiarów wiatru, w tym wymagania dotyczące dokładności i kalibracji anemometrów, co gwarantuje ich wiarygodność i przydatność w różnych zastosowaniach.

Pytanie 30

W trakcie regularnego przeglądu instalacji z pompą ciepła zauważono, że mieszkańcy zgłaszają problemy z komfortem cieplnym, a czujnik pogodowy jest umieszczony na południowej ścianie budynku blisko komina, około 2 m nad ziemią. W tej sytuacji należy przenieść czujnik na

A. najzimniejszej ścianie budynku, 2 m powyżej poziomu gruntu

B. południowej ścianie budynku, w oddaleniu od przewodu kominowego

C. południowej ścianie budynku, jak najbliżej dachu

D. najzimniejszej ścianie budynku, tuż przy gruncie

Wybór miejsc montażu czujnika pogodowego na południowej ścianie w pobliżu przewodu kominowego, jak również na najzimniejszej ścianie budynku, ale w niewłaściwej wysokości, wiąże się z wieloma błędami, które mogą prowadzić do nieskutecznego działania systemu grzewczego. Czujnik umieszczony blisko przewodu kominowego może być narażony na sztuczne podgrzewanie powietrza, co zafałszuje odczyty temperatury i spowoduje nieadekwatne reakcje systemu grzewczego. Pompa ciepła, działająca w oparciu o błędne odczyty, może w konsekwencji nie zapewniać odpowiedniego komfortu cieplnego, prowadząc do frustracji mieszkańców oraz zwiększenia kosztów energii. W kontekście umieszczania czujnika na najzimniejszej ścianie budynku, kluczowe jest, aby był on montowany na odpowiedniej wysokości, co w tym przypadku oznacza 2 m nad poziomem gruntu. Zbyt niskie umiejscowienie czujnika może prowadzić do jego bezpośredniego kontaktu z zimnym powietrzem przy gruncie, co również może zafałszować odczyty. Dodatkowo, umiejscowienie czujnika na południowej ścianie w bezpośrednim sąsiedztwie dachu nie zapewnia odpowiednich warunków do monitorowania temperatury otoczenia, co jest kluczowe dla optymalizacji pracy pompy ciepła. W efekcie, niewłaściwy montaż czujnika może prowadzić do nieefektywnego działania systemu oraz do niewłaściwego dostosowania jego parametrów, co w dłuższej perspektywie może generować dodatkowe koszty i obniżać komfort mieszkańców.

Pytanie 31

W trakcie prawidłowego i nieprzerwanego działania instalacji solarnej z kolektorem cieczowym do podgrzewania c.w.u. w słoneczny dzień, praca pompy obiegowej została zatrzymana. Może to być spowodowane

A. zapowietrzeniem systemu

B. niskim ciśnieniem glikolu w systemie

C. uszkodzeniem czujnika temperatury na kolektorze

D. osiągnięciem maksymalnej temperatury c.w.u. w zbiorniku

W tych odpowiedziach, które nie wyszły, widzę kilka typowych nieporozumień dotyczących działania systemów solarnych. Niskie ciśnienie glikolu, nawet jeśli wpływa na wydajność, to nie jest powód, dla którego pompa powinna się zatrzymać. Glikol ma za zadanie przenosić ciepło, a jego niskie ciśnienie raczej sprawia, że efektywność wymiany ciepła spada, ale nie zatrzymuje pompy. Jeśli chodzi o zapowietrzenie, to może rzeczywiście sprawić problemy z cyrkulacją, ale nie powinno automatycznie powodować stopu pompy, jeżeli nie ma innych błędów w eksploatacji. Co do czujników temperatury, to w nowoczesnych instalacjach zazwyczaj mamy ich więcej, więc awaria jednego nie powinna zatrzymywać całego systemu. Ważne jest, żeby rozumieć, jak działa automatyka w systemach solarnych. Powinno się to opierać na konkretnych zasadach, a nie na przypadkowych zjawiskach, które mogą się zdarzyć, gdy coś jest źle użytkowane.

Pytanie 32

Wykorzystanie sieciowania w rurach polietylenowych zwiększa ich wytrzymałość na działanie

A. niskich temperatur

B. osadów kamiennych

C. substancji korodujących

D. wysokich temperatur

Sieciowanie w rurach polietylenowych polega na tworzeniu trójwymiarowej struktury molekularnej, co znacząco poprawia ich właściwości mechaniczne, w tym odporność na wysokie temperatury. Rury te, wykonane z polietylenu, w stanie sieciowanym mogą wytrzymywać temperatury sięgające do 80°C, a w niektórych przypadkach nawet 95°C, podczas gdy standardowe rury polietylenowe mają ograniczenia do około 60°C. Przykładem zastosowania rur polietylenowych w stanie sieciowanym jest instalacja ciepłej wody użytkowej. Dzięki swojej zwiększonej odporności na wysokie temperatury, rury te są często wykorzystywane w systemach grzewczych oraz w przemyśle, gdzie występują warunki podwyższonej temperatury. Zastosowanie takich rur zmniejsza ryzyko deformacji oraz uszkodzeń, które mogą wystąpić w wyniku ekspozycji na wysokie temperatury, co jest zgodne z normami PN-EN 1555 oraz PN-EN 12201, które określają wymagania dla rur z polietylenu. Dodatkowo, sieciowanie poprawia również odporność na działanie chemikaliów, co jest istotne w kontekście transportu różnych substancji.

Pytanie 33

Jak często należy sprawdzać stan anody magnezowej w zbiorniku emaliowanym?

A. 1-2 lata

B. 5-10 lat

C. 20 lat

D. 50 lat

Stan anody magnezowej w zbiorniku emaliowanym powinien być kontrolowany co 1-2 lata, ponieważ anody te pełnią kluczową rolę w ochronie zbiorników przed korozją. Magnezowa anoda działa na zasadzie katodowej ochrony, gdzie metal magnezowy, będący bardziej reaktywnym niż stal, ulega korozji w miejsce stali, chroniąc tym samym zbiornik. Regularne kontrole pozwalają na wczesne wykrycie zużycia anody i jej wymianę, co zabezpiecza instalację przed uszkodzeniami. W praktyce, dla zbiorników o dużej pojemności i intensywnie eksploatowanych, częstotliwość kontroli może być jeszcze większa. Warto również zwrócić uwagę na czynniki takie jak temperatura wody, pH, czy obecność substancji chemicznych, które mogą wpłynąć na szybkość zużycia anody. Dobrą praktyką jest prowadzenie rejestru stanu anody, co ułatwia planowanie wymiany i utrzymanie optymalnej ochrony przed korozją.

Pytanie 34

Miedziany absorber w płaskim kolektorze słonecznym w stanie stagnacji może osiągnąć maksymalną temperaturę równą

A. + 150°C

B. + 80°C

C. + 300°C

D. + 50°C

Miedziany absorber w płaskim kolektorze słonecznym jest kluczowym elementem odpowiedzialnym za absorpcję promieniowania słonecznego i jego przekształcanie w ciepło. W stanie stagnacji, kiedy kolektor nie odbiera energii od systemu odbiorczego, temperatura miedzianego absorbera może osiągnąć nawet 150°C. To wynika z właściwości miedzi jako doskonałego przewodnika ciepła oraz efektywności technologii kolektorów słonecznych. W praktyce, temperatura ta jest istotna, ponieważ wyznacza granice, w których kolektory mogą pracować bez ryzyka uszkodzenia. Warto zauważyć, że podczas pracy kolektora, jego temperatura jest regulowana przez różne czynniki, w tym intensywność promieniowania słonecznego, kąt padania promieni oraz warunki atmosferyczne. Zgodnie z normami branżowymi, kolektory słoneczne powinny być projektowane z myślą o maksymalnych wartościach temperatury, co zapobiega ich uszkodzeniu i wydłuża czas eksploatacji. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność stosowania odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz systemów zabezpieczających, które chronią kolektor przed nadmiernym nagrzewaniem w czasie stagnacji.

Pytanie 35

Parametr charakterystyczny akumulatorów używających systemu fotowoltaicznego, wyrażany w Ah, to

A. natężenie prądu nominalnego

B. wielkość mocy akumulatora

C. natężenie prądu ładowania

D. pojemność akumulatora

Pojemność akumulatora, mierzona w amperogodzinach (Ah), jest kluczowym parametrem, który określa, ile energii akumulator może przechować i dostarczyć w danym okresie. W kontekście instalacji fotowoltaicznych, pojemność akumulatora wpływa na zdolność systemu do gromadzenia energii wyprodukowanej w ciągu dnia, co bezpośrednio przekłada się na dostępność energii w nocy lub w czasie słabszego nasłonecznienia. W praktyce, dobór akumulatora o odpowiedniej pojemności jest niezbędny do optymalizacji działania systemu, co wymaga uwzględnienia nie tylko zapotrzebowania energetycznego użytkownika, ale również specyfiki lokalizacji i warunków klimatycznych. Standardy branżowe, takie jak IEC 61427, podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru pojemności akumulatorów do zapewnienia ich efektywności, trwałości oraz bezpieczeństwa. Dobrze dobrany akumulator nie tylko zaspokaja bieżące potrzeby energetyczne, ale także przyczynia się do dłuższej żywotności systemu fotowoltaicznego.

Pytanie 36

Na skutek jakich działań można stracić gwarancję producenta na pompę ciepła?

A. samodzielnej zmiany ustawień trybu pracy na sterowniku przez użytkownika pompy

B. przerw w dostawie energii elektrycznej do pompy

C. samodzielnego przeprowadzenia pierwszego uruchomienia przez użytkownika pompy

D. wykonywania przeglądów przez uprawniony serwis

Kiedy użytkownik samodzielnie uruchamia pompę ciepła, może to niestety sprawić, że straci gwarancję. Wiele firm wymaga, żeby pierwsze uruchomienie robił autoryzowany serwisant. Dlaczego? Bo to ważne, żeby urządzenie było dobrze zainstalowane i skonfigurowane. Jak coś jest nie tak z ustawieniami, to może nie działać tak, jak powinno. I wiesz, jak to jest - jak się coś popsuje, to mogą być spore koszty naprawy. Na przykład, jeśli zły tryb pracy spowoduje, że pompa będzie chodzić na zbyt dużych obrotach, to może się szybko zniszczyć. Więc lepiej, żeby użytkownicy podchodzili do tego z rozwagą i korzystali z pomocy specjalistów, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy i żeby uniknąć dodatkowych problemów.

Pytanie 37

Największy moment rozruchowy wirnika turbiny wiatrowej wystąpi, gdy łopatki będą ustawione w stosunku do płaszczyzny wirnika pod kątem

A. 90°

B. 45°

C. 0°

D. 60°

Odpowiedzi związane z kątami 90°, 0° i 60° nie biorą pod uwagę zasad aerodynamiki, które mają wpływ na to, jak działają turbiny wiatrowe. Ustawienie łopatki pod kątem 90° sprawiłoby, że byłyby pionowo w stosunku do wiatru, co dawałoby olbrzymi opór i zmniejszało siłę nośną. W tej sytuacji turbina nie mogłaby skutecznie przekształcać energii wiatru na moc mechaniczną, więc wydajność byłaby słaba i nie udałoby się jej uruchomić. Z kolei kąt 0° to ustawienie równolegle do kierunku wiatru, co również ograniczałoby moment rozruchowy, bo nie generowałoby siły nośnej. Odpowiedź z kątem 60° też nie jest dobra, bo chociaż w niektórych sytuacjach może działać, nie osiągnie maksymalnej wydajności przy rozruchu, co najlepiej robi kąt 45°. Projektanci turbin wiatrowych często korzystają z symulacji oraz analiz aerodynamicznych, żeby znaleźć najlepsze kąty dla swoich turbin, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. Rozumienie tych zasad jest naprawdę istotne, jeśli chcemy budować efektywne i ekonomiczne systemy energetyki wiatrowej.

Pytanie 38

Po aktywacji alarmu przez presostat niskiego ciśnienia w sprężarkowej pompie ciepła typu B/W należy przede wszystkim zweryfikować stan

A. skraplacza po stronie czynnika chłodniczego

B. parownika po stronie czynnika chłodniczego

C. filtra zanieczyszczeń w instalacji grzewczej

D. skraplacza po stronie wody

Sprawdzenie stanu filtra zanieczyszczeń w instalacji grzewczej, skraplacza po stronie wody czy skraplacza po stronie czynnika chłodniczego, choć istotne w szerszym kontekście eksploatacji urządzenia, w przypadku alarmu niskiego ciśnienia w sprężarkowej pompie ciepła B/W nie jest pierwszym krokiem, który należy podjąć. Filtr zanieczyszczeń w instalacji grzewczej może wpływać na obieg wody, ale nie ma bezpośredniego związku z niskim ciśnieniem czynnika chłodniczego, który jest kluczowy dla działania sprężarki. Z kolei skraplacz, zarówno po stronie wody, jak i czynnika chłodniczego, odpowiada za oddawanie ciepła, a nie jego pobieranie. Problemy z ciśnieniem niskim są z reguły efektem niewłaściwego działania parownika, który powinien być pierwszym obiektem kontroli. Ignorowanie tego kroku i skupianie się na innych elementach systemu może prowadzić do niewłaściwej diagnozy problemu, wydłużenia czasu interwencji serwisowej oraz zwiększenia kosztów związanych z naprawami. W praktyce, kluczowe jest zrozumienie zależności między poszczególnymi komponentami systemu, co pozwala na szybką i skuteczną reakcję na zgłoszone alarmy.

Pytanie 39

Podczas przeprowadzania próby szczelności instalacji F-gazów w pompie ciepła przy użyciu podwyższonego ciśnienia, wykorzystuje się

A. tlen

B. azot techniczny

C. dwutlenek węgla

D. wodór

Azot techniczny jest odpowiednim gazem do wykonywania nadciśnieniowej próby szczelności instalacji F-gazów w pompie ciepła, ponieważ jest gazem obojętnym, który nie reaguje z innymi substancjami chemicznymi i nie powoduje korozji elementów instalacji. Użycie azotu ma na celu wykrycie ewentualnych nieszczelności w systemie, które mogą prowadzić do utraty czynnika chłodniczego. Praktyka ta jest zgodna z normami branżowymi, takimi jak ISO 5149, które zalecają stosowanie azotu jako medium do testowania szczelności. Również w kontekście ochrony środowiska, azot nie przyczynia się do efektu cieplarnianego, co czyni go bardziej odpowiednim wyborem w porównaniu do innych gazów. Przykładowo, w procesie serwisowania pomp ciepła, technicy często używają azotu do wstępnego ciśnienia instalacji przed napełnieniem jej czynnikiem chłodniczym, co pozwala na zminimalizowanie ryzyka awarii oraz zapewnienie efektywności energetycznej urządzenia.

Pytanie 40

W jaki miesiącu najlepiej jest przeprowadzić sadzenie wierzby przeznaczonej na cele energetyczne?

A. październiku

B. kwietniu

C. sierpniu

D. styczniu

Zbiór wierzby energetycznej w sierpniu, kwietniu czy październiku nie jest zalecany z kilku powodów, które odnoszą się do biologii roślin oraz ich cyklu wegetacyjnego. Sierpień to czas aktywnego wzrostu roślin, co znacząco zwiększa ich zawartość wody. Wysoka wilgotność biomasy wpływa negatywnie na jej wartość opałową, co jest kluczowe w przypadku wierzby uprawianej na cele energetyczne. Zbiór w takich warunkach może skutkować niższą efektywnością energetyczną oraz trudnościami w przechowywaniu. Z kolei zbiór w kwietniu, chociaż teoretycznie mógłby wydawać się korzystny ze względu na zakończenie okresu spoczynku roślin, wiąże się z ryzykiem uszkodzenia młodych pędów, co może prowadzić do obniżenia plonów w kolejnych latach. W przypadku października, zbliżającego się okresu zimowego, mamy do czynienia z możliwością wystąpienia przymrozków, co również negatywnie wpływa na jakość zbieranego materiału i może powodować straty. W praktyce, błędne podejście do zbioru wierzby w tych miesiącach często wynika z braku zrozumienia cyklu wegetacyjnego oraz specyfiki gatunku. Kluczowe jest przestrzeganie zasad agrotechniki, które jasno wskazują, że zbiór powinien odbywać się w okresie, gdy rośliny są w stanie spoczynku, co korzystnie wpływa na jakość i wydajność biomasy energetycznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej