Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:53
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:04

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie medium transmisyjne używają myszki Bluetooth do interakcji z komputerem?

A. Fale radiowe w paśmie 800/900 MHz

B. Promieniowanie ultrafioletowe

C. Fale radiowe w paśmie 2,4 GHz

D. Promieniowanie podczerwone

Wybór innych odpowiedzi opiera się na pewnych nieporozumieniach dotyczących technologii bezprzewodowej. Promieniowanie ultrafioletowe, chociaż może być używane w niektórych zastosowaniach technologicznych, nie jest medium transmisyjnym dla urządzeń takich jak myszki Bluetooth. Promieniowanie ultrafioletowe ma zupełnie inne właściwości i zastosowanie, głównie w obszarze medycyny i nauki, a nie w komunikacji bezprzewodowej. Kolejną niepoprawną odpowiedzią jest fala radiowa w paśmie 800/900 MHz; ten zakres częstotliwości jest bardziej powszechnie używany w telekomunikacji mobilnej, ale nie jest standardowo stosowany w technologii Bluetooth. Takie pomylenie może wynikać z braku zrozumienia różnych pasm częstotliwości oraz ich zastosowań. Promieniowanie podczerwone, chociaż było używane w przeszłości w niektórych bezprzewodowych urządzeniach wejściowych, takich jak myszy i piloty zdalnego sterowania, jest ograniczone w zakresie zasięgu i wymaga bezpośredniej linii widzenia między nadajnikiem a odbiornikiem. Nie zapewnia więc elastyczności i wszechstronności, jakie oferuje Bluetooth w paśmie 2,4 GHz. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technologiami oraz ich zastosowaniami jest kluczowe dla prawidłowego doboru urządzeń i optymalizacji środowiska pracy.

Pytanie 2

Jeżeli rozmiar jednostki alokacji wynosi 1024 bajty, to ile klastrów zajmą pliki umieszczone w tabeli na dysku?

Nazwa	Wielkość
Ala.exe	50 B
Dom.bat	1024 B
Wirus.exe	2 kB
Domes.exr	350 B

A. 4 klastry

B. 6 klastrów

C. 5 klastrów

D. 3 klastry

W przypadku alokacji przestrzeni dyskowej w systemach plików każdy plik zajmuje co najmniej jeden klaster niezależnie od rzeczywistej wielkości pliku. Gdy przeliczamy ilość klastrów potrzebnych do przechowywania zestawu plików musimy znać wielkości plików i jednostki alokacji. Jednym z typowych błędów jest nieuwzględnienie faktu że nawet najmniejszy plik zajmuje cały klaster co prowadzi do błędnych oszacowań. Ważne jest zrozumienie że przykładowo plik o wielkości 1 bajta zajmie cały klaster dlatego myślenie że zajmie mniej niż jeden klaster jest błędne. Drugi częsty błąd to pomijanie konwersji jednostek np. mylenie bajtów z kilobajtami co wprowadza w błąd w ocenie potrzebnej przestrzeni dyskowej. Pominięcie faktu że plik o wielkości 2048 B wymaga dwóch klastrów a nie jednego jest właśnie takim błędem myślowym wynikającym z nieprawidłowej analizy jednostek alokacji. Należy także pamiętać że zrozumienie działania klastrów jest istotne dla efektywnego zarządzania przestrzenią dyskową co jest krytyczne w kontekście wydajności systemów plików i długoterminowej strategii przechowywania danych. Precyzyjna wiedza o tym jak pliki są zapisywane i jak systemy plików alokują przestrzeń jest kluczowa w codziennych zadaniach związanych z administrowaniem systemami komputerowymi i planowaniem infrastruktury IT. Dlatego ważne jest by dokładnie analizować jak wielkość plików przekłada się na wykorzystanie przestrzeni w jednostkach alokacji aby uniknąć typowych błędów w praktyce zawodowej.

Pytanie 3

Podczas wyłączania systemu operacyjnego na monitorze pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zamykanie systemu, spowodowane niewystarczającą ilością pamięci. Co ten błąd może oznaczać?

A. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

B. uruchamianie zbyt wielu programów podczas startu komputera

C. przegrzanie CPU

D. uszkodzenie systemowej partycji

Przegrzanie procesora, uszkodzenie partycji systemowej oraz uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera mogą być przyczynami różnych problemów z komputerem, lecz nie są one bezpośrednio związane z błędem 0x000000F3. Przegrzanie procesora prowadzi do ograniczenia wydajności oraz tymczasowego wyłączania systemu w celu zapobieżenia uszkodzeniom sprzętu. Choć może to powodować problemy z działaniem systemu, nie jest przyczyną błędów podczas zamykania systemu. Uszkodzenie partycji systemowej może skutkować różnymi błędami, jednak zazwyczaj objawia się to innymi komunikatami błędów, a nie specyficznie błędem o kodzie F3. Uruchamianie nadmiaru aplikacji przy starcie może rzeczywiście prowadzić do wolniejszego działania systemu, ale nie jest bezpośrednio przyczyną problemu z zamykaniem. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie różnych objawów systemowych do jednego problemu bez analizy ich rzeczywistych przyczyn. W rzeczywistości, skuteczne zarządzanie pamięcią systemową i odpowiednie ustawienia pamięci wirtualnej powinny być kluczowym elementem w diagnostyce problemów z zamykaniem systemu. Aby skutecznie rozwiązywać problemy związane z wydajnością systemu, warto wykorzystywać narzędzia diagnostyczne oraz analizować logi systemowe w celu zidentyfikowania rzeczywistych przyczyn problemów.

Pytanie 4

Na podstawie analizy pakietów sieciowych, określ adres IP oraz numer portu, z którego urządzenie otrzymuje odpowiedź?

A. 46.28.247.123:80

B. 192.168.0.13:51383

C. 46.28.247.123:51383

D. 192.168.0.13:80

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego przypisania adresów IP i portów, które nie odpowiadają standardowemu schematowi komunikacji w sieci. Na przykład adres IP 192.168.0.13 jest typowym adresem z zakresu sieci lokalnej (LAN), co oznacza, że nie jest publicznie routowalny w Internecie i służy do identyfikacji hostów w prywatnych sieciach. Port 51383 w odpowiedziach sugeruje dynamiczny lub tymczasowy port, który jest zazwyczaj używany przez aplikacje klienckie do inicjowania połączeń z serwerami z użyciem portów standardowych, takich jak 80 dla HTTP. W przypadku analizy ruchu sieciowego, najczęstszym błędem jest pomieszanie ról źródłowego i docelowego adresu oraz portu. Serwery webowe zazwyczaj nasłuchują na standardowych portach, takich jak 80 dla HTTP i 443 dla HTTPS, co ułatwia standaryzację i optymalizację trasowania w sieci. Zrozumienie różnic między adresami publicznymi i prywatnymi oraz dynamicznymi i statycznymi portami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi. Bez tej wiedzy administratorzy mogą napotkać problemy z konfiguracją sieci, które prowadzą do błędów w komunikacji i zabezpieczeniach. Dlatego ważne jest, aby dokładnie interpretować dane z narzędzi do analizy ruchu sieciowego, takich jak Wireshark, gdzie adresy i porty muszą być prawidłowo zidentyfikowane, aby rozwiązać potencjalne problemy z siecią i zapewnić prawidłowe działanie usług sieciowych. Stosowanie się do dobrych praktyk w zakresie wykorzystania portów oraz adresów IP jest kluczowe dla bezpieczeństwa i wydajności sieciowej.

Pytanie 5

Do dynamicznej obsługi sprzętu w Linuxie jest stosowany system

A. uptime

B. uname

C. udev

D. ulink

Odpowiedź „udev” jest zdecydowanie właściwa, bo to właśnie ten system odpowiada za dynamiczną obsługę urządzeń w systemach Linux. Udev to podsystem jądra Linuksa, który zarządza urządzeniami na poziomie użytkownika, czyli dokładnie wtedy, gdy np. wtykasz pendrive’a do USB albo podłączasz nową kartę sieciową. Wszystko dzieje się automatycznie, bo udev wykrywa zmiany w sprzęcie w czasie rzeczywistym i generuje odpowiednie pliki w katalogu /dev. Przykładowo, gdy podłączysz dysk zewnętrzny, udev sam stworzy odpowiedni plik urządzenia i może nawet automatycznie zamontować system plików – zależnie od skonfigurowanych reguł. Z mojego doświadczenia to ogromne ułatwienie, bo dawniej trzeba było ręcznie tworzyć te pliki, co było dość upierdliwe. Dzisiaj w większości nowoczesnych dystrybucji Linuksa udev jest po prostu niezbędny – bez niego automatyczna obsługa sprzętu praktycznie przestaje działać. No i jeszcze ważna sprawa: konfigurując reguły udev'a, można precyzyjnie kontrolować, co się stanie po podłączeniu danego sprzętu – to jest wręcz standardowa praktyka w środowiskach serwerowych czy embedded. Moim zdaniem, znajomość działania udev to absolutna podstawa dla każdego, kto chce głębiej wejść w administrację Linuxem.

Pytanie 6

Oprogramowanie, które często przerywa działanie przez wyświetlanie komunikatu o konieczności dokonania zapłaty, a które spowoduje zniknięcie tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. greenware

B. careware

C. crippleware

D. nagware

Careware to oprogramowanie, które prosi użytkowników o wsparcie finansowe na cele charytatywne, zamiast wymagać opłaty za korzystanie z produktu. To podejście nie ma nic wspólnego z nagware, ponieważ nie przerywa działania oprogramowania w celu wymuszenia zapłaty, lecz zachęca do wsparcia społeczności. Greenware odnosi się do aplikacji, które są zaprojektowane z myślą o ochronie środowiska, co również nie jest związane z koncepcją nagware. Crippleware to termin używany dla oprogramowania, które jest celowo ograniczone w funkcjonalności, ale w przeciwieństwie do nagware, nie prosi o płatność, a jedynie oferuje ograniczone funkcje do darmowego użytku. To wprowadza dość dużą konfuzję, ponieważ można pomyśleć, że obie te koncepcje są podobne. W rzeczywistości nagware i crippleware mają różne cele i metody interakcji z użytkownikami. Typowym błędem myślowym jest mylenie formy licencji z metodą monetizacji oprogramowania. Warto zrozumieć, że nagware ma na celu aktywne pozyskanie użytkowników do płatności poprzez ograniczanie dostępu, podczas gdy inne formy, jak np. careware, mogą być bardziej altruistyczne i społecznie odpowiedzialne. To pokazuje, jak różne modele biznesowe mogą wpływać na użytkowanie i postrzeganie oprogramowania.

Pytanie 7

Materiałem eksploatacyjnym, stosowanym w rzutniku multimedialnym, jest

A. fuser.

B. lampa projekcyjna.

C. bęben światłoczuły.

D. filament.

Lampa projekcyjna to absolutnie kluczowy element każdego rzutnika multimedialnego, jak zresztą sama nazwa sugeruje. To właśnie ona odpowiada za generowanie intensywnego światła, które – po przejściu przez układy optyczne – ostatecznie tworzy wyraźny, jasny obraz na ekranie. W praktyce to jeden z tych podzespołów, które zużywają się najszybciej i najczęściej wymagają wymiany podczas eksploatacji sprzętu. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne monitorowanie stanu lampy, bo wraz z upływem godzin jej świecenia maleje jasność, a kolory robią się coraz mniej naturalne. Warto wiedzieć, że w rzutnikach stosuje się różne typy lamp: halogenowe, UHP (Ultra High Performance), czasem LED-y, ale klasyczne lampy projekcyjne są nadal najpopularniejsze w zastosowaniach profesjonalnych. Spotkałem się z wieloma sytuacjami, gdzie użytkownicy próbowali ignorować zalecenia producentów, a kończyło się to nagłym gaśnięciem sprzętu tuż przed ważną prezentacją. Moim zdaniem, umiejętność samodzielnej wymiany lampy oraz znajomość typowych objawów jej zużycia to praktyczna wiedza, która potrafi uratować niejedne zajęcia czy spotkanie biznesowe. Warto, żeby każdy technik znał ten temat w praktyce, bo to codzienność w serwisie AV.

Pytanie 8

Graficzny symbol odnosi się do standardów sprzętowych

A. FireWire

B. LPT

C. SCSI-12

D. USB

FireWire znany również jako IEEE 1394 to standard technologii komunikacyjnej opracowany przez Apple w latach 90 XX wieku FireWire oferuje szybki transfer danych na poziomie od 400 do 3200 Mb/s w zależności od wersji technologii Jest często stosowany w urządzeniach wymagających dużych przepustowości takich jak kamery wideo oraz zewnętrzne dyski twarde Technologia ta pozwala na podłączenie do 63 urządzeń w jednej sieci dzięki funkcji daisy-chaining co oznacza że urządzenia mogą być łączone szeregowo FireWire ma także możliwość przesyłania zasilania co oznacza że niektóre urządzenia mogą być zasilane bezpośrednio z portu co eliminuje potrzebę dodatkowego zasilacza W porównaniu do innych standardów takich jak USB FireWire oferuje szybszy transfer danych w trybach rzeczywistych co jest kluczowe dla profesjonalnych zastosowań w edycji wideo oraz audio FireWire był powszechnie stosowany w komputerach Apple oraz w urządzeniach audio-wideo chociaż jego popularność spadła na rzecz nowszych standardów takich jak USB 3.0 i Thunderbolt Mimo to FireWire wciąż jest ceniony w niektórych niszowych zastosowaniach ze względu na niezawodność i szybkość przesyłu danych

Pytanie 9

Na diagramie działania skanera, element oznaczony numerem 1 odpowiada za

A. zamiana sygnału optycznego na sygnał elektryczny

B. wzmacnianie sygnału elektrycznego

C. zamiana sygnału analogowego na sygnał cyfrowy

D. wzmacnianie sygnału optycznego

W skanerze różne elementy pełnią różnorodne funkcje, które razem umożliwiają skuteczne skanowanie dokumentów czy obrazów. Wzmacnianie sygnału optycznego nie jest typowym zadaniem w skanerach ponieważ sygnał optyczny jest zazwyczaj bezpośrednio przetwarzany na sygnał elektryczny za pomocą fotodetektorów takich jak fotodiody czy matryce CCD/CMOS. Sygnał optyczny nie jest wzmacniany w konwencjonalnym znaczeniu tego słowa lecz przekształcany w postać elektryczną która jest następnie przetwarzana. Wzmacnianie sygnału elektrycznego o którym mowa w jednej z odpowiedzi ma miejsce dopiero po zamianie sygnału optycznego na elektryczny. Wzmacniacze sygnału elektrycznego są używane aby upewnić się że sygnał jest wystarczająco silny do dalszego przetwarzania i aby minimalizować szumy. Zamiana sygnału analogowego na cyfrowy to kolejny etap, który następuje po przekształceniu sygnału optycznego na elektryczny. Odpowiedzialny za ten proces jest przetwornik analogowo-cyfrowy, który konwertuje analogowy sygnał elektryczny na cyfrowy zapis, umożliwiając komputerowi jego interpretację i dalsze przetwarzanie. Często błędne jest myślenie, że te procesy mogą być zamienne lub że mogą zachodzić w dowolnej kolejności. Każdy etap jest precyzyjnie zaplanowany i zgodny ze standardami branżowymi, co zapewnia poprawną i efektywną pracę skanera oraz wysoką jakość uzyskiwanych obrazów. Zrozumienie tych procesów pomaga w efektywnym rozwiązywaniu problemów związanych z działaniem skanerów oraz ich prawidłowym używaniem w praktyce zawodowej i codziennej.

Pytanie 10

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. CMD

B. GEDIT

C. QEMU

D. GRUB

Wybór niewłaściwych programów do zarządzania rozruchem systemów operacyjnych często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji. QEMU jest narzędziem do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie maszyn wirtualnych, lecz nie jest przeznaczone do zarządzania rozruchem wielu systemów operacyjnych na tym samym komputerze. CMD, czyli Command Prompt, jest interpretem poleceń w systemie Windows, który służy do wykonywania różnych poleceń, ale także nie ma możliwości zarządzania procesem rozruchu systemów operacyjnych. GEDIT to prosty edytor tekstu używany głównie w środowisku GNOME, który nie ma żadnych funkcji związanych z rozruchem systemów. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi wirtualizacyjnych lub edytorów tekstów z systemami bootloaderów. Bootloader jest kluczowym elementem architektury systemu operacyjnego, a jego rola polega na odpowiednim załadowaniu i uruchomieniu wybranego systemu. Zrozumienie, że GRUB jest specjalnie zaprojektowany do tych celów, a inne wymienione programy nie spełniają tej funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym. Dlatego istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi w kontekście ich przeznaczenia oraz zrozumienie ich ograniczeń.

Pytanie 11

Zasadniczym sposobem zabezpieczenia danych przechowywanych na serwerze jest

A. automatyczne wykonywanie kompresji danych

B. ustawienie punktu przywracania systemu

C. tworzenie kopii zapasowej

D. uruchomienie ochrony systemu

Tworzenie kopii bezpieczeństwa danych jest podstawowym mechanizmem ochrony danych znajdujących się na serwerze, ponieważ pozwala na ich odzyskanie w przypadku awarii, ataku cybernetycznego czy przypadkowego usunięcia. Regularne tworzenie kopii zapasowych jest uznawane za najlepszą praktykę w zarządzaniu danymi, a standardy takie jak ISO 27001 podkreślają znaczenie bezpieczeństwa danych. Przykładem wdrożenia tej praktyki może być stosowanie rozwiązań takich jak systemy RAID, które przechowują dane na wielu dyskach, lub zewnętrzne systemy kopii zapasowych, które wykonują automatyczne backupy. Oprócz tego, ważne jest, aby kopie bezpieczeństwa były przechowywane w różnych lokalizacjach, co zwiększa ich odporność na awarie fizyczne. Nie należy również zapominać o regularnym testowaniu odtwarzania danych z kopii zapasowych, co zapewnia pewność ich integralności i użyteczności w krytycznych momentach. Takie podejście nie tylko minimalizuje ryzyko utraty danych, ale także pozwala na szybsze przywrócenie ciągłości działania organizacji.

Pytanie 12

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

B. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

C. możliwość szyfrowania folderów i plików

D. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

Wybór odpowiedzi dotyczącej możliwości sformatowania nośnika o małej pojemności, zapisywania plików o nazwie dłuższej niż 255 znaków czy przechowywania tylko jednej kopii tabeli plików, wskazuje na mylne zrozumienie funkcji systemu plików NTFS. System ten, w przeciwieństwie do FAT32, rzeczywiście obsługuje długie nazwy plików, ale ograniczenie do 255 znaków nie jest wynikiem braku funkcji, lecz stanowi standardową praktykę w wielu systemach plików. Ponadto, NTFS nie przechowuje tylko jednej kopii tabeli plików, lecz stosuje bardziej zaawansowane mechanizmy, takie jak replikacja danych i journaling, co znacząco podnosi odporność na awarie oraz integralność przechowywanych informacji. Odpowiedź dotycząca sformatowania nośnika o pojemności 1,44 MiB (typowa dla dyskietek) jest również nieadekwatna, ponieważ NTFS jest zoptymalizowany do pracy z większymi nośnikami i nie jest przeznaczony do tak małych pojemności. W kontekście codziennych zastosowań, pominięcie funkcji szyfrowania, dostępnej w NTFS, prowadzi do niedoceniania roli, jaką bezpieczeństwo danych odgrywa w nowoczesnych systemach informatycznych. Użytkownicy, którzy nie dostrzegają wartości szyfrowania, mogą narażać się na poważne konsekwencje związane z utratą danych lub ich nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 13

Oprogramowanie, które jest dodatkiem do systemu Windows i ma na celu ochronę przed oprogramowaniem szpiegującym oraz innymi niechcianymi elementami, to

A. Windows Embedded

B. Windows Defender

C. Windows Home Server

D. Windows Azure

Windows Defender jest wbudowanym programem zabezpieczającym w systemie Windows, który odgrywa kluczową rolę w ochronie komputerów przed oprogramowaniem szpiegującym oraz innymi zagrożeniami, takimi jak wirusy czy trojany. Jego zadaniem jest monitorowanie systemu w czasie rzeczywistym oraz skanowanie plików i aplikacji w poszukiwaniu potencjalnych zagrożeń. Windows Defender stosuje zaawansowane mechanizmy heurystyczne, co oznacza, że może identyfikować nowe, wcześniej nieznane zagrożenia poprzez analizę ich zachowania. Przykładowo, jeśli program próbuje uzyskać dostęp do poufnych danych bez odpowiednich uprawnień, Defender może zablokować jego działanie. Warto również wspomnieć, że Windows Defender regularnie aktualizuje swoją bazę sygnatur, co pozwala na skuteczną obronę przed najnowszymi zagrożeniami. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-53, zalecają stosowanie rozwiązań zabezpieczających, które zapewniają ciągłą ochronę i aktualizację, co dokładnie spełnia Windows Defender, czyniąc go odpowiednim narzędziem do zabezpieczenia systemów operacyjnych Windows.

Pytanie 14

Co może być przyczyną problemów z wydrukiem z drukarki laserowej przedstawionych na ilustracji?

A. uszkodzony bęben światłoczuły

B. wyschnięty tusz

C. sprawny podajnik

D. brak tonera w kartridżu

Uszkodzony bęben światłoczuły w drukarce laserowej może prowadzić do powtarzających się wzorów lub smug na wydruku takich jak te widoczne na załączonym rysunku. Bęben światłoczuły jest kluczowym elementem drukarki odpowiedzialnym za przenoszenie tonera na papier. Jego powierzchnia musi być idealnie gładka i równomiernie naelektryzowana aby toner mógł być dokładnie przeniesiony. Jeśli bęben jest uszkodzony lub ma defekty te mogą powodować niejednolity transfer tonera co skutkuje powtarzalnymi defektami na wydruku. Takie uszkodzenia mogą być spowodowane przez zużycie mechaniczne cząstki zanieczyszczeń lub nieodpowiednie przechowywanie. W praktyce zaleca się regularne czyszczenie i konserwację drukarki a w przypadku zauważenia problemów szybkie sprawdzenie stanu bębna. Standardy branżowe rekomendują również korzystanie z oryginalnych materiałów eksploatacyjnych co może znacznie wydłużyć żywotność bębna i poprawić jakość wydruków. Wiedza o tym jak działa bęben światłoczuły i jakie są symptomy jego uszkodzeń pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie problemów i lepszą konserwację urządzeń biurowych.

Pytanie 15

Funkcja Intel Turbo Boost w mikroprocesorze umożliwia

A. automatyczne dostosowywanie częstotliwości działania mikroprocesora w zależności od obciążenia

B. przeprowadzanie większej liczby instrukcji w jednym cyklu zegara

C. wykonywanie skomplikowanych obliczeń przez dwa niezależne rdzenie, z których każdy może realizować do czterech pełnych instrukcji równocześnie

D. aktywizację oraz dezaktywizację komponentów mikroprocesora w celu oszczędzania energii

Odpowiedź wskazująca, że funkcja Intel Turbo Boost pozwala na automatyczną regulację częstotliwości pracy mikroprocesora w zależności od obciążenia, jest poprawna. Turbo Boost to technologia stworzona przez firmę Intel, która zwiększa wydajność mikroprocesora poprzez dynamiczną zmianę jego częstotliwości zegara. Gdy procesor nie jest w pełni obciążony, może obniżyć swoją częstotliwość, co prowadzi do oszczędności energii i zmniejszenia wydzielania ciepła. W momencie, gdy wymagana jest większa moc obliczeniowa, Turbo Boost automatycznie zwiększa częstotliwość, przy zachowaniu granic termicznych i energetycznych. Przykładowo, podczas intensywnej pracy z aplikacjami graficznymi lub w grach, funkcja ta pozwala na uzyskanie lepszej wydajności, co przekłada się na płynniejsze działanie i szybsze przetwarzanie danych. W praktyce, użytkownicy mogą zauważyć różnicę w wydajności podczas uruchamiania ciężkich aplikacji, co jest wynikiem efektywnej regulacji częstotliwości pracy procesora. Praktyka ta jest zgodna z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania energią i wydajnością w nowoczesnych systemach komputerowych.

Pytanie 16

Sprzęt, na którym można skonfigurować sieć VLAN, to

A. firewall

B. switch

C. regenerator (repeater)

D. most przezroczysty (transparent bridge)

Switch to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w tworzeniu i zarządzaniu sieciami VLAN (Virtual Local Area Network). Pozwala na segmentację ruchu sieciowego, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność. VLAN-y umożliwiają grupowanie urządzeń w logiczne sieci, niezależnie od ich fizycznej lokalizacji, co jest szczególnie przydatne w dużych organizacjach. Na przykład, w biurze, gdzie różne działy, takie jak IT, HR i finanse, mogą być odseparowane, co zwiększa bezpieczeństwo danych. Dobrą praktyką jest przypisanie różnych VLAN-ów dla poszczególnych działów, co ogranicza dostęp do wrażliwych informacji tylko do uprawnionych użytkowników. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują, jak VLAN-y są implementowane w sieciach Ethernet, co jest powszechnie stosowane w branży. Dzięki switchom zarządzanym możliwe jest dynamiczne przypisywanie portów do różnych VLAN-ów, co zapewnia elastyczność w zarządzaniu siecią.

Pytanie 17

Zidentyfikuj najprawdopodobniejszą przyczynę pojawienia się komunikatu "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup" podczas uruchamiania systemu komputerowego?

A. Zniknięty plik konfiguracyjny.

B. Uszkodzona karta graficzna.

C. Rozładowana bateria podtrzymująca ustawienia BIOS-u

D. Wyczyszczona pamięć CMOS.

Nieprawidłowe odpowiedzi koncentrują się na innych potencjalnych przyczynach błędu CMOS, jednak nie uwzględniają one podstawowego problemu związanego z pamięcią CMOS i jej wymaganą baterią. Usunięcie pliku setup w kontekście BIOS-u jest mało prawdopodobne, ponieważ BIOS przechowuje swoje ustawienia w pamięci, a nie w plikach na dysku twardym. Tego rodzaju informacja może prowadzić do mylnego przekonania, że problem jest związany z systemem operacyjnym, a nie z samym sprzętem. Z drugiej strony, uszkodzona karta graficzna może prowadzić do innych rodzajów błędów, takich jak problemy z wyświetlaniem obrazu, ale nie jest bezpośrednio związana z komunikatem o błędzie CMOS. Wreszcie, skasowana zawartość pamięci CMOS na ogół jest wynikiem rozładowania baterii. Zrozumienie, że to bateria pełni kluczową rolę w zasilaniu pamięci CMOS, pozwala uniknąć typowych błędów myślowych. Użytkownicy często mylnie identyfikują problemy z BIOS-em jako związane z innymi komponentami, co może prowadzić do nieefektywnych napraw i niepotrzebnych kosztów. Dlatego ważne jest, aby rozpoznać, że wiele problemów z komputerami ma swoje źródło w podstawowych aspektach konserwacyjnych, jakim jest wymiana baterii CMOS.

Pytanie 18

Jest to najnowsza edycja klienta wieloplatformowego, docenianego przez użytkowników na całym świecie, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego nawiązanie połączenia między hostem a komputerem lokalnym, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a także, w wersji dla Windows, dodatkowych zakładek. Który z programów został wcześniej opisany?

A. Putty

B. TinghtVNC

C. Ethereal

D. OpenVPN

TightVNC to oprogramowanie do zdalnego dostępu, które umożliwia użytkownikom zdalne sterowanie komputerami, ale nie jest to rozwiązanie VPN. Koncentruje się głównie na udostępnianiu pulpitu, a nie na zapewnieniu bezpiecznego tunelowania danych, co jest kluczowe w kontekście opisanego pytania. Putty z kolei to klient SSH, który służy do bezpiecznej komunikacji z serwerami, lecz także nie obsługuje protokołu VPN ani nie zapewnia funkcji związanych z wirtualnymi sieciami prywatnymi. Używany głównie do zdalnego logowania i transferu plików, nie spełnia warunków dotyczących konfigurowania sieci lokalnych i zarządzania połączeniami VPN. Ethereal, znany teraz jako Wireshark, to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, a nie klient VPN. Jego głównym celem jest przechwytywanie i analizowanie pakietów danych w czasie rzeczywistym, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż to, które oferuje OpenVPN. Typowym błędem jest mylenie funkcji i zastosowań tych narzędzi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Aby prawidłowo zrozumieć temat, należy zwrócić uwagę na to, że OpenVPN jako rozwiązanie VPN skupia się na szyfrowaniu i tunelowaniu, co odróżnia go od narzędzi do zdalnego dostępu czy analizy ruchu.

Pytanie 19

Standard sieci bezprzewodowej WiFi 802.11 a/n operuje w zakresie

A. 250 MHz

B. 1200 MHz

C. 2,4 GHz

D. 5 GHz

Wybór odpowiedzi "2,4 GHz" jest niepoprawny, ponieważ chociaż standardy WiFi 802.11 b/g/n mogą również działać w tym paśmie, to 802.11a oraz 802.11n są zoptymalizowane głównie dla pasma 5 GHz, co pozwala na osiąganie lepszych parametrów transmisji. Pasmo 2,4 GHz jest powszechnie używane i często obciążone przez inne urządzenia, co prowadzi do większych zakłóceń. Wybór "1200 MHz" jest błędny, ponieważ nie jest to standardowe pasmo operacyjne w kontekście WiFi. Pasmo 2,4 GHz odpowiada 2400 MHz, a 1200 MHz to nieistniejące pasmo dla typowych zastosowań sieciowych. Odpowiedź "250 MHz" również nie znajduje zastosowania w kontekście WiFi, ponieważ jest to pasmo zbyt niskie dla standardów bezprzewodowych. Zrozumienie tego, że standardy WiFi są dostosowane do specyficznych pasm, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią. Większość użytkowników nie zdaje sobie sprawy z tego, że niskie pasma są bardziej podatne na zakłócenia i interferencje, co może prowadzić do obniżenia jakości połączeń. Dlatego, w kontekście nowoczesnego wdrażania technologii WiFi, preferowane są wyższe częstotliwości, które oferują mniej zakłóceń i większe przepustowości.

Pytanie 20

Jakie elementy łączy okablowanie pionowe w sieci LAN?

A. Gniazdo abonenckie z punktem pośrednim rozdzielczym

B. Główny punkt rozdzielczy z gniazdem dla użytkownika

C. Główny punkt rozdzielczy z punktami pośrednimi rozdzielczymi

D. Dwa sąsiadujące punkty abonenckie

Warto zauważyć, że odpowiedzi sugerujące połączenie dwóch sąsiednich punktów abonenckich oraz gniazda abonenckiego z pośrednim punktem rozdzielczym są nieprawidłowe w kontekście definicji okablowania pionowego. Okablowanie pionowe odnosi się do systemu, który łączy główne punkty rozdzielcze z pośrednimi, co zapewnia centralizację i organizację wszystkich połączeń sieciowych. Przyjęcie, że okablowanie pionowe może ograniczać się do sąsiednich punktów abonenckich, ignoruje istotną rolę centralizacji, która jest niezbędna do efektywnego zarządzania siecią. Z kolei związek gniazda abonenckiego z pośrednim punktem rozdzielczym nie odpowiada na definicję okablowania pionowego, gdyż nie uwzględnia głównego punktu rozdzielczego jako kluczowego komponentu w architekturze sieci. Tego rodzaju błędne myślenie może prowadzić do decyzji projektowych, które nie zapewniają odpowiedniej wydajności i elastyczności sieci. W praktyce, projektowanie sieci musi być zgodne ze standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, które podkreślają znaczenie architektury okablowania w zapewnieniu trwałych i skalowalnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 21

Mysz komputerowa z interfejsem bluetooth pracującym w klasie 2 ma teoretyczny zasięg do

A. 10 m

B. 2 m

C. 100 m

D. 1 m

Zasięg działania urządzeń Bluetooth jest kluczowym parametrem, który ma znaczenie praktyczne podczas ich użytkowania. Odpowiedzi wskazujące na zasięg 1 m, 2 m lub 100 m są błędne, ponieważ nie uwzględniają rzeczywistych specyfikacji technologicznych Bluetooth w klasie 2. W przypadku 1 m, takie ograniczenie mogłoby wynikać z nieporozumienia dotyczącego bliskości, jednak w rzeczywistości Bluetooth w klasie 2 zapewnia znacznie większy zasięg. Odpowiedź 2 m również jest zaniżona, ponieważ nie uwzględnia pełnych możliwości technologii. Z kolei 100 m to zupełnie nierealistyczna wartość dla klasy 2, a takie podejście może prowadzić do błędnych oczekiwań użytkowników. To zbyt duży zasięg, który odpowiada technologii Bluetooth w klasie 1, a nie w klasie 2. Klasa 2 została zaprojektowana z myślą o zastosowaniach takich jak telefony komórkowe czy akcesoria komputerowe, gdzie zasięg do 10 m jest bardziej niż wystarczający. W praktyce użytkownicy mogą zauważyć, że zasięg może się zmieniać w zależności od otoczenia oraz przeszkód, które mogą wpływać na sygnał. Typowym błędem myślowym jest przeświadczenie, że zasięg Bluetooth jest stały i niezmienny, co może prowadzić do frustracji, gdy urządzenia tracą połączenie w zbyt dużej odległości. Dlatego ważne jest, aby zaznajomić się ze specyfikacjami technicznymi i realnymi możliwościami urządzeń, które wykorzystujemy na co dzień.

Pytanie 22

Organizacja zajmująca się normalizacją na świecie, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Otwartej Architektury Systemowej, to

A. ISO (International Organization for Standarization)

B. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Enginieers)

C. EN (European Norm)

D. TIA/EIA (Telecommunicatons Industry Association/ Electronics Industries Association)

ISO, czyli Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, jest odpowiedzialna za rozwijanie i publikowanie międzynarodowych standardów, które obejmują różne dziedziny, w tym technologie informacyjne i komunikacyjne. Opracowany przez nią 7-warstwowy Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartym (OSI) jest fundamentem dla zrozumienia, jak różne protokoły i systemy komunikacyjne współpracują ze sobą. Model OSI dzieli proces komunikacji na siedem warstw, co pozwala na lepsze zrozumienie funkcji poszczególnych elementów w sieci. Dzięki temu inżynierowie mogą projektować bardziej efektywne i interoperacyjne systemy. Na przykład, wiele protokołów internetowych, takich jak TCP/IP, czerpie z zasad OSI, co ułatwia integrację różnych technologii w ramach jednego systemu. Ponadto, stosowanie tego modelu pozwala na uproszczenie procesów diagnostycznych i rozwiązywania problemów w sieciach, co jest nieocenione w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 23

Tester strukturalnego okablowania umożliwia weryfikację

A. ilości przełączników w sieci

B. obciążenia ruchu w sieci

C. mapy połączeń

D. liczby komputerów w sieci

Tester okablowania strukturalnego to coś w rodzaju detektywa w sieci. Sprawdza, jak różne elementy, jak kable, gniazda czy przełączniki, są połączone. Dzięki temu można znaleźć błędy, takie jak przerwy czy zbyt duże tłumienie sygnału. Wyobraź sobie, że zakładasz nową sieć. Po zrobieniu wszystkiego, dobrze jest użyć testera, żeby upewnić się, że wszystko działa jak należy i nic się nie rozłącza. W końcu, jeśli coś jest źle podłączone, sieć może kuleć. Sprawdzanie mapy połączeń to podstawa, bo błędy mogą prowadzić do kłopotów z prędkością i dostępnością internetu. Regularne testowanie to też dobry sposób, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak trzeba i że gdzieś tam nie ma jakichś żmudnych problemów, które mogłyby namieszać w infrastrukturze informatycznej.

Pytanie 24

Urządzenie pokazane na ilustracji to

A. Tester długości przewodów

B. Zaciskarka do wtyków RJ45

C. Tester diodowy kabla UTP

D. Narzędzie do uderzeń typu krone

Tester diodowy przewodu UTP jest niezbędnym narzędziem w diagnostyce i weryfikacji poprawności połączeń w kablach sieciowych. Działanie tego urządzenia polega na sprawdzaniu ciągłości przewodów oraz wykrywaniu ewentualnych błędów takich jak przerwy zwarcia czy niewłaściwe skręcenia żył. W przypadku sieci Ethernet poprawne połączenia są kluczowe dla zapewnienia niezawodnego przesyłu danych i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Tester diodowy jest często wykorzystywany podczas instalacji okablowania w nowych lokalizacjach oraz w trakcie konserwacji już istniejących sieci. Przykładem zastosowania może być testowanie patch cordów oraz kabli w strukturach sieciowych budynków biurowych. Standardowe testery mogą również sprawdzać zgodność z normami sieciowymi takimi jak TIA/EIA-568 i pomagają uniknąć problemów związanych z nieprawidłową transmisją danych. Dzięki jego użyciu można zidentyfikować i zlokalizować błędy bez konieczności wprowadzania zmian w konfiguracji sieci co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 25

Jakim procesem jest nieodwracalne usunięcie możliwości odzyskania danych z hard dysku?

A. niezamierzone skasowanie plików

B. zerowanie dysku

C. zalanie dysku

D. uszkodzenie łożyska dysku

Każda z pozostałych odpowiedzi na to pytanie odnosi się do sytuacji, które mogą prowadzić do utraty danych, jednak nie są one procesami całkowicie nieodwracalnymi. Przypadkowe usunięcie plików to powszechny problem, z którym borykają się użytkownicy komputerów. Wiele systemów operacyjnych oferuje możliwość przywracania skasowanych plików, przynajmniej do momentu, w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi. W przypadku zatarcia łożyska dysku, uszkodzenie mechaniczne może prowadzić do utraty dostępu do danych, jednak w wielu przypadkach specjalistyczne laboratoria są w stanie przeprowadzić odzyskiwanie danych z uszkodzonych dysków. Z kolei zalanie dysku stwardnionym ciałem obcym może wpłynąć na jego działanie, ale nie zawsze oznacza całkowitą utratę danych. W zależności od stopnia uszkodzeń oraz zastosowanych technik odzyskiwania, niektóre dane mogą być uratowane. Kluczowym błędem jest zatem myślenie, że wszystkie te sytuacje są równoznaczne z całkowitą utratą danych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi sytuacjami może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków w przypadku awarii i zastosowaniu działań naprawczych. Zamiast tego, kluczowe jest regularne wykonywanie kopii zapasowych, co pozwala na minimalizowanie ryzyka utraty cennych informacji.

Pytanie 26

Jaki protokół mailowy pozwala między innymi na przechowywanie odbieranych wiadomości e-mail na serwerze, zarządzanie wieloma katalogami, usuwanie wiadomości oraz przenoszenie ich pomiędzy katalogami?

A. Post Office Protocol (POP)

B. Internet Message Access Protocol (IMAP)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME)

Post Office Protocol (POP) to protokół używany do pobierania wiadomości e-mail z serwera na lokalne urządzenie, lecz nie oferuje zaawansowanych funkcji zarządzania wiadomościami, takich jak organizowanie ich w foldery czy synchronizacja zmian. Główną różnicą w porównaniu do IMAP jest to, że POP zazwyczaj pobiera wiadomości i usuwa je z serwera, co ogranicza elastyczność użytkownika, zwłaszcza gdy chce on uzyskać dostęp do swoich e-maili z różnych urządzeń. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME) z kolei to standard, który rozszerza możliwości przesyłania wiadomości e-mail, pozwalając na dodawanie załączników i formatowanie tekstu, ale nie jest protokołem do zarządzania wiadomościami. Zastosowanie SMTP, który jest protokołem wykorzystywanym do wysyłania wiadomości, również nie odpowiada na potrzeby użytkowników dotyczące odbierania i organizacji e-maili. Wybór niewłaściwego protokołu może prowadzić do frustracji użytkowników, którzy oczekują pełnej kontroli nad swoimi wiadomościami e-mail, a błędne zrozumienie funkcji każdego z protokołów może skutkować nieefektywnym korzystaniem z systemów pocztowych. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi protokołami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania komunikacją oraz bezpieczeństwa danych w środowisku cyfrowym.

Pytanie 27

Jeśli w określonej przestrzeni będą funkcjonowały równocześnie dwie sieci WLAN w standardzie 802.11g, to aby zredukować ryzyko wzajemnych zakłóceń, należy przypisać im kanały o numerach różniących się o

A. 4

B. 2

C. 5

D. 3

Poprawna odpowiedź to 5, ponieważ aby zminimalizować zakłócenia między dwoma sieciami WLAN działającymi na standardzie 802.11g, konieczne jest przypisanie im kanałów, które są od siebie oddalone o pięć kanałów. W przypadku standardu 802.11g, który operuje w paśmie 2,4 GHz, dostępne kanały to 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Kanały 1, 6 i 11 są najczęściej używane, ponieważ są one jedynymi, które są od siebie odpowiednio oddalone o pięć kanałów, co pozwala na minimalizację interferencji. Przykładowo, jeśli jedna sieć korzysta z kanału 1, druga powinna korzystać z kanału 6 lub 11. Takie podejście pozwala na efektywniejsze wykorzystanie dostępnego pasma i poprawę jakości sygnału. W praktyce, wdrażając te zasady, administratorzy sieci mogą zapewnić stabilniejsze połączenia dla wszystkich użytkowników, co jest kluczowe w środowiskach o dużym natężeniu ruchu sieciowego. Dobre praktyki w konfiguracji sieci WLAN zalecają także regularne monitorowanie wykorzystania kanałów oraz dostosowywanie ich w zależności od zmieniających się warunków.

Pytanie 28

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mają możliwości komunikacji. Która z poniższych okoliczności może być przyczyną tego problemu?

A. Różne bramy domyślne dla stacji roboczych

B. Identyczne nazwy użytkowników

C. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

D. Identyczne adresy IP stacji roboczych

Odpowiedź dotycząca takich samych adresów IP stacji roboczych jest poprawna, ponieważ w sieciach komputerowych każdy węzeł musi mieć unikalny adres IP, aby umożliwić poprawną komunikację. Gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, wówczas występuje konflikt adresów, co prowadzi do problemów z routingiem i przesyłaniem danych. Przykładem może być sytuacja, w której dwa komputery w tej samej podsieci – na przykład 192.168.1.10 – próbują jednocześnie wysłać dane do routera. Router nie będzie w stanie zidentyfikować, które urządzenie jest źródłem danych, co skutkuje niemożnością nawiązania komunikacji. Zgodnie z zasadami TCP/IP, każdy interfejs sieciowy musi mieć unikalny adres, co jest kluczowe dla funkcjonowania sieci lokalnych i internetu. W praktyce, aby uniknąć takich konfliktów, powinno się stosować protokoły DHCP, które automatycznie przydzielają unikalne adresy IP urządzeniom w sieci, minimalizując tym samym ryzyko błędów związanych z powielającymi się adresami.

Pytanie 29

Jakie jest oznaczenie sieci, w której funkcjonuje host o IP 10.10.10.6 klasy A?

A. 10.10.10.255

B. 10.0.0.0

C. 10.255.255.255

D. 10.10.0.0

Adres 10.10.0.0 jest nieprawidłowym adresem sieci dla hosta o adresie IP 10.10.10.6, ponieważ sugeruje, że sieć ma maskę podsieci, która uwzględnia tylko pierwsze dwa oktety, co jest niezgodne z zasadami klasyfikacji adresów IP. W klasie A, adres IP 10.10.10.6 wskazuje, że cały pierwszy oktet (10) powinien być użyty do określenia adresu sieci, a nie dwóch. Adres 10.10.10.255 jest w ogóle adresem rozgłoszeniowym (broadcast), co oznacza, że nie może być traktowany jako adres sieci. Adresy rozgłoszeniowe są używane do jednoczesnego wysyłania danych do wszystkich urządzeń w danej sieci, co czyni je w pełni niewłaściwymi w kontekście adresów sieciowych. Ponadto, 10.255.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym dla całej sieci klasy A, co również wyklucza go z możliwości bycia adresem sieci. Kluczowe błędy w myśleniu, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, obejmują pomylenie adresów sieciowych z adresami hostów oraz nieprawidłowe stosowanie maski podsieci. W rzeczywistości, aby dokładnie określić adres sieci, należy zawsze odnosić się do zasad klasyfikacji adresów oraz do standardów takich jak RFC 1918, które określają zasady używania adresów prywatnych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 30

Jak dużo bitów minimum będzie potrzebnych w systemie binarnym do reprezentacji liczby heksadecymalnej 110h?

A. 9 bitów

B. 4 bity

C. 16 bitów

D. 3 bity

Poprawna odpowiedź to 9 bitów, co wynika z analizy liczby heksadecymalnej 110h. Liczba ta, zapisana w systemie heksadecymalnym, składa się z trzech cyfr: 1, 1 i 0. W systemie binarnym każda cyfra heksadecymalna jest reprezentowana przez 4 bity. Dlatego konwersja każdego z tych cyfr do systemu binarnego wygląda następująco: '1' to '0001', '0' to '0000'. Cała liczba '110h' w systemie binarnym będzie miała postać '0001 0001 0000'. Zsumowanie bitów daje nam 12, co jest sumą wszystkich bitów, ale do zapisania liczby jako całości wystarczą 9 bity, ponieważ 4 bity są potrzebne na każdą cyfrę, a liczby heksadecymalne mogą być skracane poprzez eliminację wiodących zer. W praktyce oznacza to, że 9 bitów jest wystarczających do reprezentacji liczby '110h' w systemie binarnym. Znajomość konwersji systemów liczbowych jest kluczowa w programowaniu i inżynierii, gdzie różne systemy liczbowe są często używane do reprezentacji danych. W standardach takich jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, zrozumienie sposobu kodowania liczb w systemach liczbowych jest niezbędne.

Pytanie 31

Użytkownik napotyka trudności z uruchomieniem systemu Windows. W celu rozwiązania tego problemu skorzystał z narzędzia System Image Recovery, które

A. odzyskuje ustawienia systemowe, korzystając z kopii rejestru systemowego backup.reg

B. odtwarza system na podstawie kopii zapasowej

C. naprawia pliki startowe, używając płyty Recovery

D. przywraca system, wykorzystując punkty przywracania

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcji narzędzi dostępnych w systemie Windows. Naprawa plików startowych przy użyciu płyty Recovery dotyczy procesu, który ma na celu przywrócenie zdolności systemu do uruchamiania, ale nie odnosi się do pełnego przywracania systemu na podstawie obrazu. Takie podejście ma swoje zastosowanie w przypadku uszkodzenia plików systemowych, jednak nie przywraca wszystkich ustawień i danych, co czyni je mniej kompleksowym rozwiązaniem. Kolejną kwestią jest przywracanie systemu za pomocą punktów przywracania. Punkty te są tworzone automatycznie w momencie instalacji oprogramowania lub aktualizacji systemu, co oznacza, że działają na zasadzie zapisu stanu systemu, lecz nie obejmują pełnego obrazu, co ogranicza ich skuteczność w poważniejszych przypadkach. Ostatnia odpowiedź dotycząca odzyskiwania ustawień systemu z kopii rejestru wydaje się nieadekwatna, ponieważ rejestr systemowy nie jest samodzielnym elementem, który można po prostu przywrócić jako całość – jego złożoność i zależności z innymi komponentami sprawiają, że taki proces jest problematyczny i potencjalnie niebezpieczny, mogący prowadzić do dalszych uszkodzeń systemu. Właściwe podejście do rozwiązywania problemów z uruchamianiem systemu Windows obejmuje zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie dla danych sytuacji oraz umiejętność ich odpowiedniego zastosowania. Dlatego ważne jest posiadanie wiedzy na temat różnych metod odzyskiwania i ich ograniczeń, co pozwoli na skuteczniejsze zarządzanie problemami związanymi z systemem operacyjnym.

Pytanie 32

Jakiego parametru w poleceniu ping należy użyć, aby uzyskać rezultat pokazany na zrzucie ekranu?

Badanie onet.pl [213.180.141.140] z 1000 bajtami danych:
Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59
Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59
Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59

A. –n 1000

B. –f 1000

C. –l 1000

D. –i 1000

Parametr -l w poleceniu ping służy do ustawienia rozmiaru pakietu w bajtach wysyłanego do hosta docelowego. W przykładzie pokazanym na zrzucie ekranu, rozmiar wynosi 1000 bajtów, co jest ustawione właśnie za pomocą -l 1000. W praktyce rozsądne użycie tego parametru pozwala na testowanie wydajności sieci w zależności od rozmiaru pakietów, co jest szczególnie istotne w diagnostyce problemów z siecią takich jak fragmentacja pakietów czy opóźnienia związane z przepustowością. Standardowo pakiety ICMP mają rozmiar 32 bajtów, więc zmiana tego parametru może wpływać na sposób, w jaki sieć radzi sobie z różnymi obciążeniami. Wiedza na temat tego jak różne rozmiary pakietów wpływają na transmisję danych jest kluczowa dla specjalistów ds. sieci, zwłaszcza w kontekście optymalizacji sieci i zapewnienia jej stabilności oraz wydajności. Dobrze jest także pamiętać, że niektóre urządzenia sieciowe mogą mieć ograniczenia co do maksymalnego rozmiaru pakietów, co może wpływać na wyniki testów przeprowadzanych z dużymi pakietami.

Pytanie 33

Wskaż sygnał, który wskazuje na uszkodzenie karty graficznej w komputerze z BIOS POST od firmy AWARD?

A. 1 długi, 2 krótkie

B. 1 długi, 1 krótki

C. 1 długi, 5 krótkich

D. 1 długi, 9 krótkich

Odpowiedź "1 długi, 2 krótkie" jest prawidłowa, ponieważ w systemach z BIOS-em POST firmy AWARD, taki sygnał oznacza błąd związany z kartą graficzną. Sygnały dźwiękowe (beeper codes) są istotnym elementem diagnostyki komputerowej, pozwalającym na szybkie zidentyfikowanie problemów sprzętowych bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. W przypadku problemów z kartą graficzną, BIOS POST generuje dźwięk, który sygnalizuje odpowiedni błąd, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy komputer nie uruchamia się poprawnie. W praktyce, znajomość sygnałów dźwiękowych BIOS-u może znacznie przyspieszyć proces diagnostyki i naprawy komputera. Użytkownicy powinni być świadomi, że różne wersje BIOS-ów mogą mieć różne schematy sygnałów, dlatego ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją producenta sprzętu. Systemy takie jak UEFI również mogą mieć różne podejścia do diagnostyki błędów, dlatego warto znać różnice i dostosować metody rozwiązywania problemów do konkretnego przypadku.

Pytanie 34

Za przydzielanie czasu procesora do konkretnych zadań odpowiada

A. pamięć RAM

B. chipset

C. cache procesora

D. system operacyjny

Pojęcie przydzielania czasu procesora do zadań związane jest wyłącznie z funkcją systemu operacyjnego, jednak wiele osób mylnie kojarzy to pojęcie z innymi komponentami komputera. Pamięć RAM, na przykład, jest odpowiedzialna za przechowywanie danych, które są aktywnie używane przez procesor, ale nie podejmuje decyzji o tym, jak długo dany proces ma używać tych zasobów. Możliwe jest, że myślenie w kategoriach pamięci RAM jako decyzyjnego komponentu wynika z błędnego zrozumienia roli różnych elementów architektury komputerowej. Chipset, z drugiej strony, to zestaw układów scalonych, które łączą procesor z innymi komponentami komputera, ale również nie zajmuje się przydzielaniem czasu procesora. Jego główną funkcją jest zapewnienie komunikacji między procesorem, pamięcią RAM i innymi urządzeniami peryferyjnymi. Cache procesora jest pamięcią podręczną, która przyspiesza dostęp do danych, ale także nie jest odpowiedzialna za zarządzanie czasem procesora. W rzeczywistości, zrozumienie roli każdego z tych komponentów jest kluczowe dla poprawnego postrzegania ich funkcji w systemie komputerowym. Często występuje nieporozumienie dotyczące tego, jak różne elementy współpracują ze sobą, co prowadzi do fałszywych wniosków na temat ich funkcji. W praktyce, aby efektywnie wykorzystać zasoby komputerowe, należy koncentrować się na roli systemu operacyjnego, który jest odpowiedzialny za zarządzanie czasem procesora.

Pytanie 35

Aby za pomocą złącza DE-15F podłączyć przedstawiony projektor do laptopa, należy wykorzystać gniazdo oznaczone numerem

A. 6

B. 2

C. 1

D. 5

Wybrałeś poprawnie, bo złącze DE-15F to nic innego jak bardzo popularne w biurach i szkołach złącze VGA. Oznaczenie DE-15F pochodzi od standardu D-subminiature – to żeńska wersja złącza z 15 pinami, czyli dokładnie taka, jaką widzisz pod numerem 6 na zdjęciu projektora. W praktyce właśnie ten port wykorzystuje się do przesyłania sygnału analogowego wideo z laptopów czy komputerów stacjonarnych do projektorów lub monitorów. Moim zdaniem wiedza o takich podstawowych złączach to absolutny must-have dla każdego, kto działa przy sprzęcie IT, zwłaszcza że w salach konferencyjnych czy szkolnych starsze laptopy i projektory ciągle pracują na VGA, a nie HDMI. Warto pamiętać, że choć standard ten jest już trochę przestarzały, to nadal jest bardzo często spotykany – szczególnie w sprzęcie, który nie został jeszcze wymieniony na nowszy. Przy podłączaniu projektora przez VGA (czyli DE-15F) nie zapomnij też o odpowiednim kablu, który ma na obu końcach 15-pinowe wtyki. Dobrą praktyką jest też dokręcanie śrub mocujących wtyk, żeby połączenie było stabilne. Przy okazji można wspomnieć, że sygnał VGA nie przesyła dźwięku – to tylko obraz, więc jeśli chcesz mieć dźwięk z projektora, musisz podłączyć dodatkowy kabel audio. Takie podstawowe rzeczy często ratują prezentację w kryzysowych sytuacjach.

Pytanie 36

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie pojawiły się regularne wzory, zwane morą. Jaką funkcję skanera należy zastosować, aby pozbyć się mory?

A. Odrastrowywania

B. Skanowania według krzywej tonalnej

C. Korekcji Gamma

D. Rozdzielczości interpolowanej

Odpowiedzi, które podałeś, jak korekcja gamma, rozdzielczość interpolowana czy skanowanie według krzywej tonalnej, niestety nie są dobre do eliminacji efektu mori. Korekcja gamma to sprawa związana z jasnością i kontrastem obrazu, a nie z rozwiązywaniem problemów z nakładającymi się wzorami. To może poprawić widoczność detali, ale nie pomoże w przypadku strukturalnych problemów, jak mora. Rozdzielczość interpolowana to wypełnianie brakujących pikseli, co często prowadzi do rozmycia szczegółów, a w skanowaniu reprodukcji, gdzie detale są najważniejsze, to może wręcz pogorszyć jakość. A to skanowanie według krzywej tonalnej to po prostu manipulowanie tonami, co poprawia kontrast, ale nie ma nic wspólnego z usuwaniem wzorów mori. Fajnie jest znać różne techniki edycyjne, ale trzeba wiedzieć, że nie wszystkie mogą rozwiązać każdy problem z jakością obrazu. To zrozumienie funkcji skanera i ich zastosowań jest kluczowe, żeby osiągnąć dobre wyniki.

Pytanie 37

W przedsiębiorstwie zainstalowano pięć komputerów z adresami kart sieciowych zawartymi w tabeli. W związku z tym można wyróżnić

Adres IP	Maska
10.1.61.10	255.255.0.0
10.1.61.11	255.255.0.0
10.3.63.20	255.255.0.0
10.3.63.21	255.255.0.0
10.5.63.10	255.255.0.0

A. 5 podsieci

B. 3 podsieci

C. 2 podsieci

D. 1 sieć

Zrozumienie liczby możliwych podsieci w danej konfiguracji wymaga analizy maski podsieci oraz klasy adresów IP. W przypadku maski 255.255.0.0 mamy do czynienia z siecią klasy B, gdzie pierwsze dwa oktety określają część sieciową, a pozostałe dwa oktety pozwalają na określenie hostów. Adresy przedstawione w pytaniu należą do zakresów różnych podsieci: 10.1.x.x, 10.3.x.x i 10.5.x.x, co wskazuje na trzy oddzielne podsieci. Błędnym podejściem jest myślenie, że każdy unikalny adres IP lub karta sieciowa automatycznie oznacza oddzielną podsieć. Często spotykanym błędem jest również założenie, że wszystkie adresy IP muszą tworzyć jedną dużą sieć, co neguje możliwości oferowane przez subnetting. Subnetting pozwala na efektywne zarządzanie dużymi zasobami adresowymi przez ich podział na mniejsze, bardziej zarządzalne segmenty, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych i przy rozproszonych topologiach sieciowych. Ostatecznie, zrozumienie i poprawna interpretacja maski podsieci jest kluczowa dla właściwej klasyfikacji i organizacji sieci komputerowej, co przekłada się na wydajność i bezpieczeństwo operacyjne.

Pytanie 38

Każdorazowo automatycznie szyfrowany staje się plik, który został zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0, w momencie

A. gdy inny użytkownik próbuje go odczytać

B. kiedy jest wysyłany pocztą e-mail

C. gdy jest kopiowany przez sieć

D. gdy jest zapisywany na dysku

Podczas analizy błędnych odpowiedzi należy zauważyć, że odczytywanie pliku przez innego użytkownika nie powoduje automatycznego szyfrowania. W rzeczywistości, jeśli plik jest już zaszyfrowany, inny użytkownik nie ma możliwości jego odczytania bez odpowiednich uprawnień i kluczy. To prowadzi do mylnego wniosku, że proces szyfrowania zachodzi w momencie, gdy plik jest otwierany przez innego użytkownika, co jest nieprawdziwe i może wynikać z braku zrozumienia, jak działa EFS w NTFS. Kopiowanie pliku przez sieć również nie powoduje automatycznego szyfrowania. Plik zostaje skopiowany w stanie, w jakim aktualnie się znajduje, a szyfrowanie nie jest w tym przypadku stosowane, chyba że zainicjowane zostanie przez użytkownika w trakcie procesu kopiowania. Wysyłanie pliku pocztą e-mail również nie wprowadza automatycznego szyfrowania; plik wysyłany jest w formie, w jakiej został zapisany. Często pojawia się błędne zrozumienie, że szyfrowanie działa w czasie rzeczywistym na każdym etapie interakcji z plikiem, co jest niezgodne z rzeczywistością. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy byli świadomi, że szyfrowanie automatycznie ma miejsce podczas zapisywania pliku, a nie przy innych interakcjach, co jest fundamentalnym aspektem ochrony danych w złożonych systemach operacyjnych.

Pytanie 39

Elementem płyty głównej, który odpowiada za wymianę informacji pomiędzy procesorem a innymi komponentami płyty, jest

A. system chłodzenia

B. pamięć BIOS

C. chipset

D. pamięć RAM

Układ chłodzenia jest niezwykle ważnym komponentem systemu komputerowego, ale jego rola jest całkowicie inna niż rola chipsetu. Jego głównym zadaniem jest odprowadzanie ciepła generowanego przez procesor oraz inne elementy, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności działania systemu. W kontekście komunikacji pomiędzy procesorem a innymi komponentami, układ chłodzenia nie ma żadnego wpływu. BIOS ROM to oprogramowanie, które uruchamia komputer i jest odpowiedzialne za podstawowe funkcje systemu, takie jak rozruch oraz konfiguracja sprzętu. Choć BIOS odgrywa rolę w inicjalizacji systemu, nie jest elementem odpowiedzialnym za komunikację pomiędzy procesorem a innymi podzespołami. Pamięć RAM, z kolei, jest miejscem przechowywania danych i instrukcji, które procesor wykorzystuje w czasie rzeczywistym, ale sama w sobie nie zarządza komunikacją; to chipset pełni tę funkcję, łącząc procesor z pamięcią oraz innymi urządzeniami. Często myląca jest koncepcja myślenia, że każdy komponent pełni rolę komunikacyjną, podczas gdy niektóre z nich, jak pamięć RAM czy układ chłodzenia, mają zupełnie inne funkcje w systemie. Zrozumienie różnicy między tymi elementami oraz ich rolą w architekturze komputera jest kluczowe dla efektywnego projektowania i diagnostyki systemów komputerowych.

Pytanie 40

Jakim protokołem jest realizowana kontrola poprawności transmisji danych w sieciach Ethernet?

A. IP

B. HTTP

C. UDP

D. TCP

Wybór protokołów IP, UDP oraz HTTP w kontekście kontroli poprawności przesyłania danych w sieciach Ethernet jest nietrafiony ze względu na różnice w ich funkcjonalności. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresowanie i przesyłanie pakietów danych między urządzeniami w sieci, ale nie zapewnia niezawodności ani kontroli błędów. Działa na poziomie sieci, a jego głównym celem jest dostarczenie pakietów do miejsca przeznaczenia, co sprawia, że mogą występować utraty danych, duplikacje czy zamiana kolejności pakietów. Protokół UDP (User Datagram Protocol) z kolei, mimo że jest prostszy i szybszy, służy do przesyłania datagramów bez nawiązywania połączenia i nie oferuje żadnych mechanizmów zapewniających poprawność transmisji, co czyni go odpowiednim jedynie dla zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a stabilność nie jest wymagana, jak w transmisjach audio czy wideo na żywo. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem aplikacyjnym, który opiera się na TCP, co oznacza, że korzysta z jego niezawodnych mechanizmów, ale sam w sobie nie jest odpowiedzialny za kontrolę poprawności przesyłania danych. Wybierając te protokoły, można błędnie założyć, że zapewniają one te same mechanizmy kontroli i niezawodności, co TCP, co prowadzi do zrozumienia ich ról w architekturze sieciowej w sposób zbyt uproszczony i nieprecyzyjny. Rozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej