Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 4 grudnia 2025 11:41
Data zakończenia: 4 grudnia 2025 11:52

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najważniejszą rolą lasu, którego teren udostępniono mieszkańcom przez stworzenie ścieżek edukacyjnych, miejsc rekreacyjnych, obiektów sportowych itp., jest funkcja

A. ochronna

B. gospodarcza

C. społeczna

D. przyrodnicza

Dominująca funkcja lasu, którego obszar jest udostępniony ludności poprzez budowę ścieżek edukacyjnych oraz obiektów rekreacyjnych, jest funkcją społeczną. Funkcja ta polega na umożliwieniu mieszkańcom dostępu do terenów leśnych w celu aktywnego spędzania czasu wolnego, co sprzyja integracji społecznej oraz podnoszeniu jakości życia. Przykładem mogą być leśne ścieżki edukacyjne, które pozwalają na prowadzenie zajęć z zakresu ekologii i ochrony środowiska, co wpływa na rozwój świadomości ekologicznej wśród społeczeństwa. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania lasami, takie działania są zgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju, gdzie lasy pełnią nie tylko funkcję ochronną i produkcyjną, ale również społeczną, promując aktywność fizyczną i edukację wśród lokalnych społeczności. Ponadto, lasy pełnią rolę miejsc spotkań, co przyczynia się do budowania więzi między mieszkańcami, a także wspiera lokalne inicjatywy i rozwój turystyki.

Pytanie 2

Obszary leśne, które są szczególnie narażone na pożary, oddziela się strefą ochronną przeciwpożarową

A. typ A

B. typ D

C. typ C

D. typ B

Odpowiedź typu D jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami ochrony przeciwpożarowej, pasy przeciwpożarowe są kluczowym elementem strategii zarządzania ryzykiem pożarowym w obszarach leśnych. Pasy te mają na celu zmniejszenie intensywności ognia i ograniczenie jego rozprzestrzeniania się, co jest szczególnie istotne w rejonach, gdzie występuje wysokie zagrożenie pożarowe. W praktyce pasy przeciwpożarowe są często budowane jako obszary o niższej gęstości roślinnej, co zmniejsza dostępność materiałów palnych. Stosuje się je wzdłuż granic lasów, w sąsiedztwie zabudowań oraz w miejscach, gdzie istnieje wysokie ryzyko wystąpienia pożaru. Wdrożenie takich pasów powinno być zgodne z lokalnymi regulacjami i normami, takimi jak standardy ochrony przeciwpożarowej, które zalecają określone szerokości pasów w zależności od typów ekosystemów leśnych. Przykładem może być stosowanie pasów o szerokości minimum 20 metrów w lasach sosnowych, co jest zgodne z wytycznymi do krajowych planów ochrony lasów. Dobre praktyki w tym obszarze obejmują również regularne przeglądy i utrzymanie pasów przeciwpożarowych, aby zapewnić ich skuteczność w razie pożaru.

Pytanie 3

Grubość drewna klasy WC0 wynosi połowę długości do

A. 34 cm

B. 30 cm

C. 36 cm

D. 24 cm

Wybór grubości drewna odpowiadający 36 cm, 30 cm lub 34 cm jest błędny z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, każda z tych wartości przekracza maksymalną dopuszczalną grubość drewna w klasie WC0, co jest regulowane przez normy techniczne dotyczące materiałów drewnopochodnych. W praktyce oznacza to, że użycie drewna o tak dużych wymiarach może prowadzić do problemów z jego obróbką oraz osłabienia strukturalnego, co jest niezgodne z zasadami projektowania. Ponadto, większe grubości mogą generować dodatkowe obciążenia, które nie są przewidziane w obliczeniach wytrzymałościowych, co może prowadzić do poważnych awarii konstrukcji. Istotnym aspektem jest również wpływ na estetykę i ergonomię – zbyt grube elementy mogą być nieproporcjonalne do reszty konstrukcji, co negatywnie wpływa na postrzeganie końcowego produktu. Należy pamiętać, że przy projektowaniu, zwłaszcza w branży meblarskiej, wybór odpowiednich wymiarów drewna powinien opierać się na dobrych praktykach inżynieryjnych, a także na zapewnieniu zgodności z obowiązującymi normami. Wybór nieodpowiedniej grubości drewna to typowy błąd, który często wynika z braku zrozumienia wymagań technicznych oraz standardów branżowych.

Pytanie 4

Defoliacja koron w 2 stopniu (żer średni) oznacza spadek ulistnienia w granicach

A. 61-90%

B. powyżej 90%

C. 11-30%

D. 31-60%

Defoliacja koron w 2 stopniu, określana jako żer średni, rzeczywiście oznacza ubytek ulistnienia na poziomie od 31% do 60%. W praktyce, ten zakres wskazuje na istotne uszkodzenia drzewa, co jest zazwyczaj wynikiem długotrwałego stresu, takiego jak ataki szkodników, choroby czy niekorzystne warunki środowiskowe. W kontekście zarządzania lasami, wiedza na temat stopni defoliacji ma kluczowe znaczenie dla monitorowania zdrowia ekosystemów leśnych oraz podejmowania odpowiednich działań mających na celu ich ochronę. Przykładowo, w przypadku zauważenia defoliacji w tym zakresie, leśnicy mogą zastosować środki ochrony roślin, aby zredukować populację szkodników lub poprawić warunki wzrostu drzew poprzez nawadnianie czy nawożenie. Standardy określające klasyfikację uszkodzeń drzew, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) czy lokalne instytucje ochrony środowiska, dostarczają narzędzi do właściwej oceny stanu drzewostanów.

Pytanie 5

W jakiej odległości umieszcza się tablice ostrzegawcze o zakazie wstępu do lasu z powodu wycinki drzew?

A. 30÷50 m od granicy wycinki

B. 2 wysokości ściętych drzew

C. uzależnionej od gęstości dróg leśnych

D. 100÷200 m od granicy wycinki

Odpowiedź, że tablice ostrzegawcze zakazujące wstępu do lasu z powodu ścinki drzew powinny być umieszczane w odległości 100÷200 m od granicy zrębu, jest zgodna z obowiązującymi przepisami i standardami ochrony lasów. Odległość ta ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa osób wchodzących na teren, na którym prowadzone są prace leśne, a także chroni je przed niebezpieczeństwem związanym z upadającymi drzewami oraz działaniami sprzętu używanego do ścinki. Przykładowo, w praktyce leśnej, jeśli planowana jest ścinka w danym obszarze, pracownicy odpowiedzialni za zarządzanie lasem muszą z góry oznaczyć teren, aby uniknąć wypadków. Warto również zaznaczyć, że taka odległość pozwala na swobodny dostęp dla pracowników leśnych oraz umożliwia efektywne prowadzenie prac, jednocześnie minimalizując ryzyko dla osób postronnych. Zgodność z tymi zasadami jest kluczowa w kontekście odpowiedzialnego zarządzania zasobami leśnymi oraz przestrzegania norm ochrony środowiska.

Pytanie 6

W aplikacji edytowana jest asygnata AS w rejestratorze leśniczego

A. Brakarz

B. Leśnik

C. Średnicomierz

D. Notatnik

Odpowiedź 'Leśnik' jest prawidłowa, ponieważ w rejestratorze leśniczego asygnata AS, leśnik pełni kluczową rolę w zarządzaniu i dokumentowaniu wszelkich działań związanych z gospodarką leśną. Edytując asygnatę AS, leśnik jest odpowiedzialny za wprowadzanie danych dotyczących zasobów leśnych, takich jak ilość i rodzaj drzew, a także za monitorowanie stanu lasów i planowanie ich ochrony oraz użytkowania. W praktyce, leśnik korzysta z różnych narzędzi do analizy danych, które są istotne dla podejmowania decyzji związanych z zarządzaniem obszarami leśnymi. Dodatkowo, zgodnie z normami branżowymi, leśnik powinien stosować się do zasad zrównoważonego rozwoju, co obejmuje m.in. prowadzenie szczegółowej dokumentacji przyrodniczej oraz przestrzeganie standardów ekologicznych. Współczesna gospodarka leśna wymaga od leśników zaawansowanych umiejętności analitycznych oraz znajomości technologii informacyjnych, co znacząco wpływa na efektywność zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 7

Zimuje w postaci gąsienicy w osłonie jajowej, znajdując się pod płytkami kory na pniu

A. strzygonia choinówka

B. barczatka sosnówka

C. brudnica mniszka

D. osnuja gwiaździsta

Brudnica mniszka (Mamestra brassicae) jest owadem z rodziny sówkowatych, którego larwy zimują pod płytkami kory na pniach drzew. Gąsienice tego gatunku są znane z tego, że potrafią przetrwać w trudnych warunkach, co czyni je interesującym obiektem badań w kontekście adaptacji do zimowych warunków. Ich strategia zimowania w osłonkach jajowych zapewnia im odpowiednią ochronę przed niskimi temperaturami oraz drapieżnikami. Z perspektywy praktycznej, znajomość cyklu życiowego brudnicy mniszki jest istotna dla rolników i ogrodników, którzy muszą monitorować populacje tych owadów, aby unikać szkód w uprawach, zwłaszcza w przypadku warzyw i roślin kapustnych. W Polsce brudnica mniszka jest jednym z najważniejszych szkodników w uprawach rolnych, dlatego skuteczne metody monitorowania i zwalczania jej larw są kluczowe w zarządzaniu plonami. Rekomenduje się stosowanie pułapek feromonowych oraz regularne inspekcje terenów upraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi.

Pytanie 8

Jeżeli obszar lasu, który został objęty ogniem, wynosi 1,2 ha, to mamy do czynienia z pożarem

A. średnim

B. dużym

C. małym

D. bardzo dużym

Odpowiedź 'średnim' jest poprawna, ponieważ według klasyfikacji pożarów lasów, powierzchnia pożaru wynosząca 1,2 ha kwalifikuje się do kategorii średnich pożarów. W praktyce oznacza to, że pożary średnie mogą wpływać na lokalne ekosystemy, wymagając bardziej zaawansowanych technik gaszenia oraz większego zaangażowania służb ratunkowych. Zgodnie z systemem klasyfikacji pożarów, pożary te mogą prowadzić do znacznych strat w biomasie i różnorodności gatunkowej. Przykładem może być sytuacja, w której pożar średniej wielkości występuje w obszarze z dużą ilością suchych materiałów roślinnych, co może prowadzić do jego szybkiego rozprzestrzenienia się. W takich przypadkach istotne jest, aby służby przeciwpożarowe stosowały odpowiednie techniki monitorowania oraz zarządzania ryzykiem, aby zapobiec dalszym szkodom. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie regularnych inspekcji oraz tworzenie stref buforowych, które mogą zmniejszyć ryzyko pożaru.

Pytanie 9

Materiał sadzeniowy o oznaczeniu produkcyjnym 2/1 wskazuje na

A. sadzonkę 2-letnią z nasienia, szkółkowaną po 2 roku

B. sadzonkę 3-letnią z nasienia, szkółkowaną po 1 roku

C. sadzonkę 3-letnią z nasienia, szkółkowaną po 2 roku

D. sadzonkę 2-letnią z nasienia, szkółkowaną po 1 roku

Materiał sadzeniowy oznaczony symbolem 2/1 odnosi się do 3-letniej sadzonki z nasienia, która była szkółkowana po 2 roku. W kontekście szkółkarstwa, symbolika ta ma kluczowe znaczenie, gdyż wskazuje na wiek oraz etapy wzrostu sadzonki, co jest istotne dla oceny jej zdrowia oraz potencjału do dalszego wzrostu. Praktyka ta jest zgodna z normami określonymi przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), które zalecają klasyfikację roślin w oparciu o ich wiek oraz sposób produkcji. W przypadku sadzonek, 3-letnie rośliny są zazwyczaj silniejsze, lepiej ukorzenione oraz bardziej odporne na stresy środowiskowe, co czyni je bardziej odpowiednimi do sadzenia w trudniejszych warunkach. Takie sadzonki są preferowane w projektach rekultywacji terenów, ogrodnictwie oraz leśnictwie, gdzie ważne jest, aby rośliny miały jak najlepiej rozwinięty system korzeniowy i mogły efektywnie konkurować z innymi roślinami o zasoby. Kluczowe jest, aby inwestorzy oraz ogrodnicy byli świadomi tych oznaczeń, aby podejmować świadome decyzje dotyczące zakupu materiału sadzeniowego.

Pytanie 10

Jaką szerokość powinny mieć pasy zrębowe w przypadku rębni pełnej pasowej oraz częściowej pasowej?

A. 15÷30 m

B. 31÷60 m

C. 41÷60 m

D. 61÷200 m

Nieprawidłowe odpowiedzi odnoszą się do szerokości pasów zrębowych, które nie spełniają wymogów związanych z efektywnym zarządzaniem lasami. Odpowiedzi sugerujące szerokości 61÷200 m są zbyt duże, co prowadzi do negatywnego wpływu na strukturę ekosystemu leśnego. Tego rodzaju rębnia może prowadzić do nadmiernego wycięcia drzew, co z kolei skutkuje erozją gleby oraz utratą bioróżnorodności. Zbyt wąskie pasy, jak te w przedziale 15÷30 m, również nie są odpowiednie, ponieważ mogą ograniczać dostęp światła do roślinności podokapowej, co hamuje naturalny proces regeneracji lasu. Ponadto, odpowiedzi 41÷60 m oraz 31÷60 m nie są właściwe, gdyż w przypadku rębni pasowej kluczowe jest zachowanie odpowiedniej szerokości, by zapewnić optymalne warunki rozwoju młodych drzew. Właściwe projektowanie rębni wymaga uwzględnienia nie tylko szerokości, ale także lokalnych warunków leśnych oraz celów gospodarki leśnej, co jest kluczowym aspektem w praktyce leśnej. Brak zrozumienia tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, jak nadmierne upraszczanie problematyki zarządzania lasem i ignorowanie złożoności ekosystemów leśnych.

Pytanie 11

Zalesianie obszarów wydmowych to proces związany z melioracją

A. biologicznej

B. agrotechnicznej

C. fitotechnicznej

D. wodnej

Zalesianie wydm to zabieg fitotechniczny, który ma na celu stabilizację gleby, ochronę przed erozją oraz poprawę warunków środowiskowych. Wydmy, jako obszary o ograniczonej roślinności, są szczególnie podatne na działanie wiatru oraz procesy erozyjne, co może prowadzić do degradacji terenu. Zastosowanie roślinności w zalesianiu sprzyja nie tylko zatrzymaniu piasku, ale również zwiększa bioróżnorodność oraz poprawia mikroklimat. Praktyczne przykłady obejmują sadzenie gatunków drzew i krzewów, które są przystosowane do specyficznych warunków suchych oraz piaszczystych, takich jak sosna zwyczajna czy jałowiec. Zgodnie z najlepszymi praktykami ochrony środowiska, zalesianie powinno być częścią szerszych działań zarządzania krajobrazem, w tym planowania przestrzennego i rewitalizacji terenów zdegradowanych. Warto również podkreślić, że dobrze przeprowadzone zalesianie przyczynia się do sekwestracji węgla, co ma pozytywny wpływ na zmiany klimatyczne.

Pytanie 12

Czym jest cechowanie drewna?

A. nabiciem znaku graficznego potwierdzającego legalność pozyskania

B. przecięciem drewna na właściwą długość

C. ustaleniem klasy jakości konkretnego kawałka

D. wyliczeniem miąższości drewna

Cechowanie drewna polega na nabiciu znaku graficznego, który potwierdza legalność pozyskania drewna. Jest to kluczowy proces mający na celu zapewnienie, że drewno pochodzi z legalnych źródeł, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony środowiska oraz przeciwdziałania nielegalnemu wyrębowi. W wielu krajach, w tym w Polsce, wprowadzone są przepisy prawne, które wymagają, aby każde drewno przeznaczone do sprzedaży było odpowiednio oznaczone. Znak ten zazwyczaj zawiera informacje o pochodzeniu drewna, a także o jego klasie jakości, co ułatwia ścisłą kontrolę i nadzór nad rynkiem leśnym. Przykładowo, w Unii Europejskiej funkcjonują systemy certyfikacji, takie jak PEFC czy FSC, które promują zrównoważone zarządzanie lasami. Zastosowanie cechowania drewna przyczynia się do ochrony zasobów leśnych oraz wspiera inicjatywy mające na celu zrównoważony rozwój w przemyśle drzewnym.

Pytanie 13

Nasiona przechowuje się w warunkach umiarkowanej wilgotności

A. olszy.

B. modrzewia.

C. świerka.

D. dębu.

Odpowiedzi dotyczące olszy, świerka i modrzewia nie są odpowiednie w kontekście przechowywania nasion w umiarkowanej wilgotności. Olsza (Alnus) lubi wilgotne miejsca, a jej nasiona kiełkują w naprawdę mokrym środowisku, więc nie nadają się do długoterminowego przechowywania w umiarkowanej wilgotności. Jeśli chodzi o świerk (Picea) i modrzew (Larix), to też mają swoje wymagania co do wilgotności, ale nie są tak elastyczne jak dąb. Nasiona świerka i modrzewia wymagają raczej niskiej wilgotności, ale przechowywanie ich w umiarkowanych warunkach może prowadzić do problemów z kiełkowaniem. Czasami pojawia się błąd, by sądzić, że wszystkie nasiona drzew iglastych można przechowywać w tych samych warunkach, co może dać kiepskie wyniki przy siewie. Kluczowe jest też rozumienie różnic w biologii nasion różnych gatunków oraz ich wymagań dotyczących wilgotności. Wiedza na temat specyficznych potrzeb nasion różnych drzew jest ważna, żeby skutecznie je przechowywać i później wykorzystać w leśnictwie lub ogrodnictwie.

Pytanie 14

Na 3 ha terenu drzewostanu sosnowego zgromadzono 897 m³. Jaką ma zasobność?

A. 897 m3/ha

B. 299 m3/ha

C. 180 m3/ha

D. 449 m3/ha

Zasobność drzewostanu to miara określająca ilość drewna, jakie znajduje się na jednostce powierzchni, wyrażona w metrach sześciennych na hektar (m3/ha). W przypadku drzewostanu sosnowego o powierzchni 3 ha i całkowitym zapasie wynoszącym 897 m3, zasobność obliczamy dzieląc całkowity zapas przez powierzchnię. Dlatego: 897 m3 / 3 ha = 299 m3/ha. Taka wartość wskazuje na bardzo dobrze rozwinięty drzewostan, co jest istotne w kontekście gospodarki leśnej. W praktyce, znajomość zasobności jest kluczowa dla planowania działań związanych z pozyskiwaniem drewna oraz prowadzeniem właściwej gospodarki leśnej, co pozwala na zrównoważony rozwój lasów. Standardy takie jak FSC (Forest Stewardship Council) promują świadome zarządzanie zasobami leśnymi, a odpowiednia zasobność jest jednym z parametrów oceniających zdrowie ekosystemu leśnego.

Pytanie 15

Rodzajem rośliny wrażliwej na niskie temperatury, u której może wystąpić tzw. listwa mrozowa, jest

A. buk zwyczajny

B. olsza czarna

C. sosna zwyczajna

D. brzoza brodawkowata

Wybór brzozy brodawkowatej, olszy czarnej czy sosny zwyczajnej jako gatunków wrażliwych na mrozy może wynikać z niepełnej wiedzy na temat specyfiki tych drzew. Brzoza brodawkowata (Betula pendula) jest raczej odporna na niskie temperatury i często rośnie w trudnych warunkach klimatycznych. Olsza czarna (Alnus glutinosa) również charakteryzuje się dużą tolerancją na zmiany klimatyczne oraz jest typowym gatunkiem rosnącym w pobliżu wód, co sprawia, że jej wrażliwość na mróz jest ograniczona. Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris) jest jednym z najbardziej odpornych gatunków drzew iglastych, dobrze znoszącym zimowe warunki, a jej zdolność do przetrwania w mroźnych warunkach jest dobrze udokumentowana. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich drzew liściastych z wrażliwością na mrozy, co nie jest prawdziwe. W praktyce, każdy gatunek ma swoje specyfikacje dotyczące tolerancji na różne czynniki środowiskowe, a ich znajomość jest kluczowa dla skutecznego zarządzania lasami oraz ochrony przed ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi. Przy doborze gatunków do nasadzeń w terenach narażonych na silne mrozy, istotne jest kierowanie się ich ekologiczną adaptacją oraz właściwościami, a nie jedynie ich wizualnym czy estetycznym aspektem.

Pytanie 16

W terminologii myśliwskiej, jak określa się poroże kozła?

A. cewki

B. parostki

C. świece

D. łyżki

Poroże kozła, nazywane w gwarze łowieckiej parostkami, jest ważnym elementem biologi i ekologii tego zwierzęcia. Parostki są zbudowane z tkanki kostnej i mają charakterystyczną, ramową budowę, która zmienia się w trakcie życia kozła. Wyrastają one co roku, po czym są zrzucane, co jest naturalnym procesem. Poroże ma kluczowe znaczenie w kontekście zachowań godowych samców, a ich wielkość oraz kształt mogą wpływać na sukces reprodukcyjny. W praktyce łowieckiej, znajomość budowy i cyklu wzrostu poroża pozwala myśliwym na lepsze zrozumienie wieku i zdrowia osobników. Ponadto, parostki są cenione jako trofea, a ich wielkość jest często dokumentowana w różnych klasyfikacjach trofeów myśliwskich, co ma znaczenie dla zarządzania populacjami zwierząt i ich ochrony. Dobrze jest również wiedzieć, że poroże ma swoje miejsce w tradycji kulturowej, w tym w rzemiośle artystycznym, gdzie wykorzystywane jest do produkcji ozdób i instrumentów. Szkolenie w zakresie ekologii oraz etyki łowieckiej jest kluczowe dla zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 17

Zjawisko pełnego zwarcia, które powstaje w wyniku konkurencyjności koron drzew, definiuje się jako

A. brak rywalizacji między drzewami w drzewostanie

B. obecność wąskich przestrzeni pomiędzy koronami, w tym takich, w których znajduje się jedno drzewo

C. częściowe nakładanie się lub dotykanie się brzegów koron drzew

D. występowanie szerokich przestrzeni pomiędzy koronami, do których zmieści się jedno, a nawet dwa drzewa

Twoja odpowiedź odnośnie stykających się koron drzew jest na pewno na właściwym torze! Wiesz, te zjawisko to coś, co można zaobserwować w lasach. Gdy korony drzew zaczynają się nakładać, to tak naprawdę zaczyna się walka o zasoby – światło, wodę, składniki odżywcze. No bo jak drzewa rosną, to czasem jedna korona przesłania drugą, co może sprawić, że niektóre drzewa mają mniej światła. To jest istotne w leśnictwie, bo leśnicy mogą potem mądrzej planować cięcia, żeby na przykład pomóc w rozwoju najzdrowszych drzew. Jak zrozumiesz, co to jest zwarcie pełne, to też łatwiej będzie ocenić, w jakim stanie są drzewa w lesie. No i ogólnie, takie podejście pomaga dbać o lasy, żeby były zdrowe i różnorodne.

Pytanie 18

Do jakiej maksymalnej wysokości można ręcznie załadować i ustawić drewno, mierząc od podłoża, na którym stoi pracownik?

A. 2,0 m

B. 1,0 m

C. 1,5 m

D. 1,3 m

Odpowiedź 1,5 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami BHP dotyczącymi pracy na wysokości, ręczne ładowanie i układanie materiałów, takich jak drewno, powinno być ograniczone do tej wysokości, aby zminimalizować ryzyko urazów kręgosłupa oraz upadków. Wysokość ta wynika z analizy ergonomicznych zasad pracy, które sugerują, że prace powinny być wykonywane w strefie komfortowej, co oznacza, że materiał powinien znajdować się na wysokości, która nie wymusza nadmiernego wysiłku fizycznego. Przykładowo, w branży budowlanej oraz magazynowej zaleca się, aby materiały były układane w strefach, gdzie pracownik może łatwo je podnieść i przenieść, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy. Dlatego też, przy załadunku drewna w wysokości 1,5 m ogranicza się ryzyko urazów i ułatwia pracownikom realizację zadań w sposób bardziej komfortowy i bezpieczny.

Pytanie 19

Czym jest PTP?

A. Przygodne Trzebieże Późne

B. Pierwsza Trzebież Pozytywna

C. Porównawcza Technika Pomiarowa

D. Przygotowana Technika Pozyskania

Odpowiedzi takie jak "Pierwsza Trzebież Pozytywna" oraz "Przygotowana Technika Pozyskania" mogą wydawać się zrozumiałe, jednakże ich znaczenie i kontekst są błędne. Pierwsza Trzebież Pozytywna sugeruje niejednoznaczne skojarzenia, które nie odnoszą się do znanych metodologii w badaniach. Termin ten nie jest rozpoznawany w literaturze naukowej i nie ma zastosowania w kontekście zbierania danych. Podobnie, Przygotowana Technika Pozyskania wydaje się wskazywać na proces, który może być zorganizowany i kontrolowany, jednak nie oddaje istoty metody, która wymaga elastyczności i dostosowywania się do zmieniających się warunków. Odpowiedź "Porównawcza Technika Pomiarowa" również nie jest adekwatna, gdyż odnosi się do innego aspektu badań, który koncentruje się na analizie danych uzyskanych w różnorodnych warunkach, a nie na elastyczności w ich zbieraniu. Tyczące się tych odpowiedzi błędne wnioski mogą prowadzić do mylenia różnych metodologii badawczych, co jest typowym błędem w analizie. Ważne jest, aby mieć na uwadze, że skuteczne badania wymagają znajomości odpowiednich terminów i podejść, a błędne rozumienie może skutkować niewłaściwym zastosowaniem technik i metod. Zrozumienie koncepcji PTP jest kluczowe dla skutecznego przeprowadzania badań i analizy danych.

Pytanie 20

Jakie działania podejmuje się w celu utrzymania higieny lasu?

A. korowanie oraz usuwanie drewna zasiedlonego, wykładanie drzew pułapkowych

B. ochrona pniaków PGIBL, zawieszanie pułapek feromonowych

C. wykładanie drzew ogryzowych, ochrona upraw repelentem

D. chemiczne zwalczanie owadów oraz patogenów grzybowych

Odpowiedź dotycząca korowania i usuwania drewna zasiedlonego oraz wykładania drzew pułapkowych jest poprawna, ponieważ działania te są kluczowymi elementami w procesie utrzymania higieny lasu. Korowanie polega na usunięciu kory z drzew, co ma na celu eliminację patogenów oraz owadów, które mogą zasiedlać drzewo. Usuwanie drewna zasiedlonego eliminuje źródła infekcji oraz rozwój szkodników, co pomaga w zachowaniu zdrowia lasu. Wykładanie drzew pułapkowych to strategia, która polega na umieszczaniu specjalnych drzew w celu przyciągania i zwabienia owadów szkodliwych, co pozwala na ich efektywne zwalczanie. Te praktyki są zgodne z najlepszymi standardami zarządzania ekosystemami leśnymi, które kładą nacisk na prewencję i kontrolę biologiczną. Przykładowo, w leśnictwie często stosuje się te metody w celu ochrony młodych upraw oraz zdrowia drzewostanów, co przyczynia się do utrzymania bioróżnorodności i stabilności ekosystemów leśnych.

Pytanie 21

Jakie zastosowanie ma listewka Bitterlicha?

A. określania wysokości drzewostanu

B. ustalania zasobności drzewostanu

C. mierzenia miąższości drzewa stojącego

D. wyznaczania miąższości drzewa leżącego

Listewka Bitterlicha to naprawdę fajne narzędzie w leśnictwie. Używają go do oceny, ile drewna mamy w danym lesie. To ważne, bo dzięki temu możemy lepiej zarządzać lasami, a nawet zrozumieć, jakie korzyści ekonomiczne można uzyskać z wycinki. Leśnicy, korzystając z tego narzędzia, mogą szybko oszacować, ile drzewa możemy ściąć, nie niszcząc przy tym ekosystemu. Narzędzie opiera się na pomiarach średnic drzew i ich wysokości, co daje im możliwość obliczenia miąższości drzewostanu. Warto też dodać, że ta metoda jest zgodna z najlepszymi praktykami w leśnictwie, co pomaga w ochronie wszystkich organizmów żyjących w lesie i zachowaniu równowagi.

Pytanie 22

Czy możliwe jest usytuowanie pasiek w Lasach Państwowych?

A. jedynie po przeprowadzeniu oprysków na polach roślin miododajnych

B. wyłącznie w latach obfitych w miód

C. za aprobatą Polskiego Związku Pszczelarskiego

D. za zgodą nadleśniczego

Lokalizacja pasiek w Lasach Państwowych to temat, który jest regulowany przez prawo i lokalne przepisy. Zgoda nadleśniczego jest niezbędna, żeby wszystko było zgodne z zasadami zarządzania lasami i ochrony środowiska. Na przykład, ważne jest, żeby umiejscowienie pasiek brało pod uwagę dostępność roślin miododajnych i unikało konfliktów z innymi działaniami w lesie, takimi jak wycinka czy ruch turystyczny. Pszczelarze powinni współpracować z nadleśnictwem, by znaleźć najlepsze miejsca, które będą sprzyjać pszczołom i ekosystemowi. Trzeba też pamiętać, że zgoda nadleśniczego często wiąże się z zasadami ochrony przyrody, które mogą mówić o odległościach od szlaków turystycznych czy obszarów chronionych. Takie podejście jest ważne dla odpowiedzialnego zarządzania i zrównoważonego rozwoju pszczelarstwa.

Pytanie 23

Podczas ścinki drzewa o średnicy w miejscu cięcia wynoszącej 70 cm, należy zostawić zawiasę o szerokości około

A. 7 cm

B. 4 cm

C. 6 cm

D. 5 cm

Zostawienie zawiasy o szerokości 7 cm przy ścince drzewa o średnicy 70 cm jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i praktyką leśną. Zawiasa jest to niewielka część pnia, która pozostaje nienażarta w trakcie cięcia, mająca na celu kontrolowanie kierunku upadku drzewa oraz minimalizowanie uszkodzeń sąsiednich drzew. Standardowo, dla średnicy pnia powyżej 50 cm, zawiasa powinna wynosić od 6 do 10 cm, co czyni odpowiedź 7 cm optymalną. W praktyce, gdy zawiasa jest zbyt mała, istnieje ryzyko, że drzewo nie opadnie zgodnie z zamierzonym kierunkiem, co może prowadzić do uszkodzeń innych drzew lub mienia. Zastosowanie zalecanej szerokości zawiasy pozwala również na lepsze przewidywanie ruchu drzewa w trakcie ścinki, a to z kolei zwiększa bezpieczeństwo pracy oraz poprawia efektywność cięcia. Dodatkowo, w kontekście ekologii, pozostawienie odpowiedniej zawiasy wspiera zdrowie ekosystemu leśnego, ponieważ umożliwia lepszą regenerację drzew i wpływa na bioróżnorodność w danym obszarze leśnym.

Pytanie 24

W mieszanych drzewostanach na LMśw, które należą do II klasy wieku, przeprowadza się

A. trzebieże późne

B. czyszczenia późne

C. trzebieże wczesne

D. czyszczenia wczesne

Trzebieże wczesne w drzewostanach mieszanych rosnących na LMśw, zaliczonych do II klasy wieku, są kluczowym zabiegiem silnie wpływającym na przyszły rozwój lasu. Ten proces polega na usunięciu drzew, które są słabsze, chore lub mniej wartościowe, co pozwala na lepszy rozwój pozostałych drzew. Przykładowo, jeżeli w drzewostanie znajdują się młode sosny, które mają ograniczony dostęp do światła z powodu większych drzew liściastych, ich usunięcie w ramach trzebieży wczesnej może sprzyjać lepszemu wzrostowi i zdrowotności całej ekosystemu leśnego. W praktyce, przeprowadzając trzebieże wczesne, leśnicy kierują się zasadami zrównoważonej gospodarki leśnej, które opierają się na zapewnieniu zdrowego i zróżnicowanego drzewostanu. Ponadto, trzebieże wczesne są zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają, aby w I i II klasie wieku stosować takie zabiegi, aby zminimalizować konkurencję między drzewami i stworzyć warunki do ich optymalnego wzrostu. Takie działania prowadzą do zwiększenia bioróżnorodności oraz stabilności ekosystemu leśnego, co jest kluczowe w kontekście zmieniającego się klimatu.

Pytanie 25

Jak dużym obszarem musimy otoczyć gniazdo rybołowa w ramach strefy ochrony całorocznej?

A. 100 m od gniazda

B. 200 m od gniazda

C. 50 m od gniazda

D. 150 m od gniazda

Odpowiedź 200 m od gniazda jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony rybołowa, strefa ochrony całorocznej powinna obejmować obszar w promieniu co najmniej 200 m. Taki zasięg ochronny jest istotny dla zapewnienia odpowiednich warunków do rozrodu oraz wychowu młodych ptaków. W praktyce oznacza to, że w obrębie tej strefy powinny być wprowadzone ograniczenia dotyczące działalności ludzkiej, takich jak zakaz wstępu, budowy oraz prowadzenia jakiejkolwiek działalności mogącej zakłócać spokój ptaków. Przykładowo, w sezonie lęgowym takie zasady pomagają zminimalizować stres u rybołowa, co przyczynia się do jego sukcesu reprodukcyjnego. Warto również zwrócić uwagę, że wyznaczanie stref ochronnych o odpowiedniej wielkości jest praktyką stosowaną nie tylko w przypadku rybołowa, ale również w przypadku innych gatunków ptaków chronionych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony przyrody.

Pytanie 26

Rodzaj drzewostanu wyznacza proporcje gatunków w jego składzie

A. gatunków uszlachetniających.

B. szczegółowych.

C. gatunków pomocniczych.

D. głównych.

Odpowiedź 'głównych' jest prawidłowa, ponieważ typ drzewostanu definiuje przede wszystkim udział gatunków głównych, które dominują w danym ekosystemie. Gatunki główne to te, które mają kluczowe znaczenie dla struktury i funkcjonowania lasu, a ich udział wpływa na inne aspekty, takie jak bioróżnorodność, dynamika wzrostu i odporność na choroby. Przykładowo w drzewostanie sosnowym, sosna jest gatunkiem głównym, który kształtuje warunki życia pozostałych gatunków. Klasyfikacja drzewostanu pod względem udziału gatunków głównych jest istotna dla leśnictwa, ponieważ umożliwia właściwe zarządzanie zasobami leśnymi oraz planowanie zrównoważonej gospodarki leśnej. W praktyce, znajomość uczestnictwa gatunków głównych w drzewostanie jest niezbędna do określenia metod hodowli, zbioru drewna oraz strategii ochrony różnorodności biologicznej. Ustalanie typów drzewostanu na podstawie dominujących gatunków głównych pozwala leśnikom na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zachowania i użytkowania lasów.

Pytanie 27

Zgodnie z przyjętym składem gatunkowym odnowienia: So40, Bk30, Db20, Md i in.10, jaką powierzchnię zajmuje sosna w uprawie?

A. 20 %

B. 40 %

C. 30 %

D. 10 %

W przypadku analizy składu gatunkowego odnowienia, istotne jest zrozumienie, jak procentowa powierzchnia zajmowana przez poszczególne gatunki wpływa na całościowy obraz ekosystemu leśnego. W przedstawionym składzie gatunkowym 'So40, Bk30, Db20, Md i in.10' sosna (So) zajmuje 40% powierzchni, co jest zgodne z danymi dotyczącymi typowych proporcji w odnowieniach leśnych. Sosna jest gatunkiem dominującym, co jest zgodne z praktykami hodowlanymi, które często preferują gatunki dobrze adaptujące się do warunków lokalnych oraz przynoszące zyski ekonomiczne. Takie odnowienia sprzyjają stabilizacji ekosystemu, ponieważ sosna, jako gatunek pionierski, przyczynia się do poprawy struktury gleby, a także zwiększa bioróżnorodność poprzez tworzenie siedlisk dla innych organizmów. Warto zwrócić uwagę, że stosunek procentowy gatunków w odnowieniach leśnych jest kluczowy dla przyszłego zarządzania lasami, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w Krajowych Standardach Gospodarki Leśnej.

Pytanie 28

Okres nawracania cięć w rębni całkowitej na powierzchniach, które stykają się bezpośrednio, wynosi

A. od 2 do 3 lat

B. od 4 do 5 lat

C. do 2 lat

D. od 3 do 4 lat

Nawrót cięć w rębni zupełnej na powierzchniach bezpośrednio do siebie przylegających wynosi od 4 do 5 lat, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu lasami. Tak długi czas na nawrót cięć pozwala na właściwe odnowienie drzewostanu, co jest kluczowe dla zachowania bioróżnorodności oraz zdrowia ekosystemu leśnego. Przykładowo, w praktyce leśnej, zbyt krótki czas nawrótu mógłby prowadzić do wyczerpania zasobów glebowych i ograniczenia potencjału wzrostu drzew, co jest obserwowane w systemach intensywnego użytkowania lasów. Odpowiedni nawrót cięć jest zgodny z regulacjami prawnymi dotyczącymi ochrony środowiska, które promują zrównoważony rozwój oraz wzmacniają odporność lasów na zmiany klimatyczne. Warto także zauważyć, że takie podejście sprzyja rozwojowi młodych pokoleń drzew, co ma istotne znaczenie dla gospodarki leśnej, wpływając na jakość drewna oraz zdolność lasów do sekwestracji węgla, co jest kluczowe w walce ze zmianami klimatu.

Pytanie 29

Rodzaje drzew, które mogą mieć pień w formie strzały, to na przykład

A. jodła i buk

B. sosna i brzoza

C. dąb i grab

D. świerk i olsza

Świerk i olsza to gatunki drzew, które często występują w formie pni w kształcie strzały, co jest wynikiem ich specyficznej morfologii oraz adaptacji do warunków środowiskowych. Świerk, jako drzewo iglaste, charakteryzuje się wąskim, prostym pniem, co ułatwia mu skuteczne wykorzystanie światła słonecznego w gęstych lasach. Tego rodzaju struktura pnia sprawia, że jest on bardziej odporny na silne wiatry i zabezpiecza drzewo przed złamaniami. Olsza, z kolei, jest drzewem liściastym, które często rośnie w wilgotnych miejscach, takich jak brzegi rzek czy mokradła. Jej pień, również w kształcie strzały, pozwala jej na stabilne osadzenie w grząskim podłożu. Przykładowe zastosowanie wiedzy o tych gatunkach obejmuje planowanie zalesień oraz rekonstrukcję ekosystemów, gdzie istotne jest dobranie odpowiednich drzew do specyficznych warunków glebowych oraz klimatycznych. Znajomość morfologii tych drzew pomaga także w praktykach związanych z leśnictwem oraz ochroną środowiska, co jest zgodne z aktualnymi standardami w zarządzaniu zasobami leśnymi.

Pytanie 30

W gęstych drzewostanach sosnowych oraz brzozowo-sosnowych zazwyczaj stosuje się rębnię

A. zupełną

B. gniazdową

C. stopniową

D. częściową

Rębnia zupełna jest jednym z najczęściej stosowanych systemów pozyskiwania drewna w litych drzewostanach sosnowych i brzozowo-sosnowych. Charakteryzuje się ona jednorazowym usunięciem całego drzewostanu, co jest szczególnie korzystne w przypadku drzewostanów o wysokiej gęstości. Taki sposób rębni sprawia, że po wycince powstaje szeroka przestrzeń, która umożliwia szybki rozwój nowych sadzonek, co jest kluczowe dla zachowania bioróżnorodności i zdrowia ekosystemu leśnego. Rębnia zupełna stosowana jest głównie w drzewostanach, które osiągnęły dojrzałość, co pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów drewna. Ponadto, zastosowanie tego systemu może przyczynić się do regeneracji gleby oraz poprawy jej struktury, co jest istotne dla przyszłych pokoleń drzew. W praktyce, wprowadzenie rębni zupełnej wymaga jednak odpowiedniego planowania i nadzoru, aby zminimalizować negatywne skutki, takie jak erozja czy spadek jakości gleby, co jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się zrównoważonym leśnictwem.

Pytanie 31

Kto zatwierdza wniosek cięć do realizacji w leśnictwie?

A. inżyniera nadzoru

B. zastępcę nadleśniczego

C. leśniczego

D. nadleśniczego

Inżynier nadzoru pełni kluczową rolę w procesie zatwierdzania wniosków o cięcia w lasach, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących roli innych pracowników leśnych. Nadleśniczy, jako kierownik nadleśnictwa, ma szeroką odpowiedzialność za zarządzanie całością gospodarki leśnej, jednak to nie on bezpośrednio podejmuje decyzje dotyczące szczegółowych planów cięć. Rola zastępcy nadleśniczego jest podobna; chociaż wspierają nadleśniczego w zarządzaniu, nie mają uprawnień do samodzielnego zatwierdzania wniosków cięć. Leśniczy, który zajmuje się codziennym zarządzaniem w danym leśnictwie, ma za zadanie realizować plany, ale również nie jest odpowiedzialny za zatwierdzanie wniosków. Typowym błędem myślowym jest mylenie odpowiedzialności poszczególnych ról w strukturze leśnictwa. Każda z tych pozycji ma swoje specyficzne zadania, a odpowiedzialność za zatwierdzanie wniosków o cięcia leży w rękach inżyniera nadzoru, który ma odpowiednią wiedzę techniczną oraz doświadczenie. Właściwe zrozumienie tych ról jest niezbędne dla skutecznego zarządzania i ochrony zasobów leśnych. Prawidłowe podejście do kwestii pozyskiwania drewna wymaga znajomości zarówno przepisów, jak i dobrych praktyk w leśnictwie.

Pytanie 32

Jaką liczbę dni, przy ośmiogodzinnej zmianie roboczej, będzie eksploatowany ciągnik na zrębie, jeśli jego wydajność zrywki wynosi 6 m³/godz., a pozyskano 336 m³?

A. 18 dni

B. 7 dni

C. 14 dni

D. 10 dni

Żeby obliczyć, ile dni ciągnik rolniczy spędzi w pracy na zrębie, musisz najpierw ustalić, ile godzin potrzeba na pozyskanie 336 m³ drewna. Wydajność ciągnika to 6 m³ na godzinę, więc czas pracy obliczasz przez podzielenie objętości drewna przez tę wydajność: 336 m³ podzielić na 6 m³ na godz. daje 56 godzin. A potem, jeśli wiesz, że ciągnik pracuje na 8-godzinnej zmianie, to dzielisz 56 godzin przez 8 godz. dziennie i wychodzi, że zajmie to 7 dni. To wszystko jest zgodne z normami w leśnictwie, które mówią, że dobrze zaplanowany czas pracy maszyn jest kluczowy, żeby oszczędzać koszty i dbać o środowisko. Przydatne mogą być też różne narzędzia do monitorowania wydajności, które pomogą lepiej zarządzać tymi procesami.

Pytanie 33

Jak oblicza się prace związane z ręcznym przygotowaniem gleby na talerzach?

A. hektarach

B. metrach bieżących

C. tysiącach sztuk

D. metrach kwadratowych

Odpowiedź 'tysiącach sztuk' jest rzeczywiście na miejscu. Gdy mówimy o ręcznym przygotowywaniu gleby na talerzach, to chodzi właśnie o liczenie poszczególnych operacji, które są realizowane na polu. Każdy talerz to taka mała jednostka, coś jakby osobny element do pracy. Widzisz, w produkcji, gdzie używamy talerzy w różnych działach agrotechniki, ważne jest, żeby dobrze liczyć, ile prac wykonano. To pomaga w lepszym zarządzaniu czasem i zasobami. W rolnictwie mamy różne metody rozliczania działań, a analiza efektywności i kosztów jest kluczowa. Dlatego jednostkowe podejście, jak sztuki, daje nam jasny obraz postępów i ułatwia planowanie przyszłych zadań. Moim zdaniem, to dobra praktyka, bo wszystko staje się bardziej przejrzyste.

Pytanie 34

Który z gatunków w Polsce jest objęty ochroną całkowitą?

A. sosna limba

B. sosna błotna

C. cis pospolity

D. sosna kosa

Wśród błędnych odpowiedzi znajdują się sosna limba, cis pospolity oraz sosna kosa, które nie są objęte ścisłą ochroną w Polsce. Sosna limba (Pinus cembra) to gatunek, który występuje głównie w górach, ale nie jest chroniony w sposób ścisły, co oznacza, że jego zbiór może być regulowany, jednak nie podlega całkowitej ochronie. Cis pospolity (Taxus baccata) jest również gatunkiem, który w niektórych regionach podlega ochronie, ale nie jest to ochrona ścisła. Jest on cennym gatunkiem, ze względu na swoje właściwości lecznicze i estetyczne, jednak jego status ochronny jest inny niż w przypadku sosny błotnej. Sosna kosa (Pinus sylvestris) to powszechnie występujący gatunek w Polsce, który nie jest objęty żadną formą ochrony, co sprawia, że jest szeroko wykorzystywany w leśnictwie i przemyśle drzewnym. Typowym błędem myślowym jest mylenie statusu ochrony gatunków i nieprawidłowe przypisywanie im różnych stopni ochrony w oparciu o ich występowanie. Wiedza na temat ochrony gatunkowej w Polsce wymaga zrozumienia przepisów prawnych oraz różnic międzygatunkowych, co jest niezbędne dla skutecznego zarządzania zasobami leśnymi i bioróżnorodnością.

Pytanie 35

Pasy przeciwpożarowe rodzaju BK są montowane wzdłuż

A. parkingów i punktów postojowych

B. obiektów znajdujących się na terenach poligonów wojskowych

C. dróg krajowych oraz autostrad

D. linii kolejowych

Pasy przeciwpożarowe typu BK są specjalistycznymi strefami ochronnymi, które zakłada się wzdłuż linii kolejowych, aby minimalizować ryzyko rozprzestrzenienia się pożaru z obiektów zlokalizowanych w ich pobliżu. Odpowiednia szerokość pasów przeciwpożarowych oraz ich lokalizacja są ściśle regulowane przez normy, takie jak przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego oraz standardy ochrony infrastruktury kolejowej. Pasy te mają na celu nie tylko zabezpieczenie torowisk i obiektów kolejowych, ale również ochronę pobliskich terenów przed potencjalnym pożarem. W praktyce oznacza to, że na terenach kolejowych podejmuje się działania prewencyjne, takie jak usuwanie łatwopalnych materiałów oraz tworzenie stref buforowych. Odpowiednie zarządzanie tymi strefami jest kluczowe, aby zapewnić bezpieczeństwo pasażerów i pracowników, a także zminimalizować skutki ekologiczne, jakie mogą wynikać z pożarów w obszarach leśnych lub innych wrażliwych ekosystemach wokół linii kolejowych.

Pytanie 36

Ilość Leśnych Kompleksów Promocyjnych w Polsce to

A. 30

B. 19

C. 15

D. 25

Liczba Leśnych Kompleksów Promocyjnych (LKP) w Polsce wynosi 25 i jest to prawidłowa odpowiedź. Leśne Kompleksy Promocyjne są to obszary leśne, które są objęte szczególnymi formami ochrony i zarządzania, mającymi na celu promocję zrównoważonego rozwoju i ochrony zasobów leśnych. LKP w Polsce pełnią istotną rolę w edukacji ekologicznej oraz w promowaniu dobrych praktyk w gospodarce leśnej. Działania podejmowane w ramach LKP obejmują m.in. ochronę bioróżnorodności, prowadzenie badań naukowych, a także aktywności mające na celu zwiększenie świadomości społecznej na temat znaczenia lasów. Przykłady działań to organizowanie warsztatów, szkoleń oraz współpraca z instytucjami edukacyjnymi w zakresie ochrony środowiska. LKP są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Zrównoważone Gospodarowanie Lasami, co podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych wysiłków na rzecz ochrony przyrody.

Pytanie 37

W przypadku, gdy na obszarze leśnym zaszłaby potrzeba rozniecenia ognia w celach związanych z gospodarką leśną, maksymalna wysokość płomieni ogniska nie powinna być większa niż

A. 0,8 m

B. 1,3 m

C. 1,5 m

D. 2 m

Wysokość płomieni ogniska na terenach leśnych nie powinna przekraczać 2 m, co jest zgodne z zaleceniami i regulacjami odnoszącymi się do bezpieczeństwa pożarowego w obszarach leśnych. Zbyt wysokie płomienie mogą prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzeniania się ognia, co stwarza poważne zagrożenie nie tylko dla samego lasu, ale i dla okolicznych terenów oraz ludzi. Przygotowując ognisko, ważne jest stosowanie się do wytycznych dotyczących wysokości ognia, co pozwala na minimalizację ryzyka pożarowego oraz ochronę bioróżnorodności. Przykładowo, w kontekście prac leśnych, wysokość płomieni powinna być kontrolowana, by zapewnić optymalne warunki dla palenia drewna, a także by umożliwić efektywne zarządzanie ogniem. Dodatkowo, należy pamiętać, że w przypadku silnych wiatrów, nawet ognisko o niskich płomieniach może stanowić zagrożenie, dlatego kluczowe jest monitorowanie warunków atmosferycznych i dostosowywanie podejścia do ognia do bieżącej sytuacji. W praktyce, przestrzeganie tej zasady jest fundamentalne dla ochrony środowiska i bezpieczeństwa osobistego.

Pytanie 38

Jakie jest przybliżone odstępstwo w wysokości rzazu ścinającego i rzazu podcinającego poziomego, dla drzewa o średnicy w miejscu cięcia 60 cm?

A. 20 cm

B. 24 cm

C. 6 cm

D. 12 cm

Różnica w wysokości rzazu ścinającego i rzazu podcinającego poziomego dla drzewa o średnicy w miejscu cięcia 60 cm wynosi około 6 cm. Rzaz podcinający jest stosowany w celu precyzyjnego określenia kierunku, w którym drzewo ma upaść. Zwykle znajduje się on na wysokości około 1/3 średnicy drzewa, co w tym przypadku odpowiada 20 cm. Rzaz ścinający, natomiast, wykonuje się równolegle do podłoża i jest niższy o standardową różnicę, która w praktyce oscyluje wokół 6 cm. Przykładowo, w sytuacjach, gdy drzewo ma złożoną strukturę korony lub jest pod wpływem wiatru, ten różnicowy parametr jest kluczowy dla bezpieczeństwa operacji. Właściwe wykonanie tych cięć zgodnie z normami, takimi jak ANSI Z133 oraz OSHA, zapewnia nie tylko skuteczność akcji, ale również minimalizuje ryzyko. Dlatego znajomość tych różnic jest niezbędna dla profesjonalnych arborystów i pracowników leśnictwa.

Pytanie 39

Kto ustala wysokość ekwiwalentu za nielegalnie pozyskaną zwierzynę?

A. łowczy krajowy

B. minister środowiska

C. nadleśniczy

D. wojewoda

Minister środowiska, jako organ odpowiedzialny za ochronę przyrody i zarządzanie zasobami naturalnymi, ma kompetencje do określania wysokości ekwiwalentu za bezprawnie pozyskaną zwierzynę. Wysokość tego ekwiwalentu jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedzialności w gospodarce łowieckiej oraz ochrony bioróżnorodności. Przykładowo, w Polsce przepisy zawarte w Ustawie z dnia 13 października 1995 r. o ochronie zwierząt oraz Ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie wskazują na konieczność ustalenia takich ekwiwalentów w celu zapobiegania nielegalnym polowaniom i zniechęcania do przestępstw przeciwko przyrodzie. Minister środowiska ustala stawki, które są zróżnicowane w zależności od gatunku zwierzyny oraz innych okoliczności, co zapewnia odpowiednią ochronę dla zagrożonych gatunków. Taki system działa na zasadzie prewencji i edukacji, promując odpowiedzialną postawę wśród myśliwych i użytkowników zasobów leśnych.

Pytanie 40

Drewno jodłowe o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ w stanie powietrznie suchym klasyfikuje się jako drewno

A. umiarkowanie lekkie

B. bardzo ciężkie

C. ciężkie

D. lekkie

Wybór odpowiedzi związanej z ciężkim drewnem opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu gęstości materiałów. Drewno o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ nie może być kwalifikowane jako ciężkie, ponieważ według ogólnie przyjętych standardów gęstość powyżej 0,60 g/cm³ jest zwykle uznawana za ciężką. Kluczowym zagadnieniem jest to, że ciężkość drewna wpływa na jego zastosowanie w budownictwie i przemyśle drzewnym. W rzeczywistości, ciężkie drewno, takie jak dąb czy buk, ma zastosowanie w produkcji mebli, w których wymagana jest większa trwałość i odporność na ścieranie. Z kolei drewno jodłowe, o niższej gęstości, oferuje inne właściwości, takie jak lepsza izolacja akustyczna oraz niższa waga, co czyni je atrakcyjnym materiałem w budownictwie szkieletowym oraz w produkcji lekkich konstrukcji. Odnośnie do odpowiedzi związanej z lekkim drewnem, gęstość w zakresie 0,41--0,50 g/cm³ plasuje drewno jodłowe w kategorii umiarkowanie lekkich, co oznacza, że jest ono znacznie lżejsze niż typowe gatunki ciężkiego drewna, ale nie osiąga jeszcze klasyfikacji jako lekkie. W związku z tym, stwierdzenie, że jodła jest drewnem ciężkim lub bardzo ciężkim, jest mylnym podejściem, które ignoruje fundamentalne różnice w gęstości drewna oraz ich praktyczne implikacje w zastosowaniach inżynieryjnych i rzemieślniczych. Osoby, które utożsamiają umiarkowaną lekkość z ciężarem, mogą nie dostrzegać różnorodności właściwości drewna, co jest kluczowe w kontekście inżynierii materiałowej oraz w przemyśle meblarskim.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej