Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:42
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 08:58

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. drukarka

B. ploter

C. kopiarka stykowa

D. powiększalnik

Zastosowanie plotera, drukarki lub kopiarki stykowej w kontekście uzyskiwania srebrowej kopii pozytywowej z negatywu w skali odwzorowania 4:1 jest błędnym podejściem. Ploter to urządzenie służące do rysowania lub drukowania na dużych arkuszach materiałów, ale nie jest przystosowane do odwzorowywania negatywów na podłożu fotograficznym w pożądanej jakości. Drukarka, chociaż może wydrukować obraz z pliku cyfrowego, nie jest odpowiednia dla uzyskania tradycyjnej srebrowej kopii, ponieważ nie wykorzystuje procesu chemicznego, który jest podstawą dla klasycznej fotografii. Kopiarka stykowa, z kolei, działa na zasadzie bezpośredniego kopiowania obrazu z jednego medium na drugie, co w przypadku wysokiej jakości reprodukcji z negatywów nie daje możliwości pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji oraz optyki. Typowy błąd myślowy polega na zakładaniu, że każde urządzenie drukujące może pełnić funkcję powiększalnika. W rzeczywistości, każde z wymienionych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowania, które nie pokrywają się z wymaganiami dla uzyskania wysokiej jakości srebrowej kopii pozytywowej.

Pytanie 2

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. siarczan hydroksylaminy

B. żelazicyjanek potasu

C. tiosiarczan sodu

D. chlorek srebra

Jeśli myślisz o użyciu innych substancji jako utrwalaczy, to pewnie troszkę mylisz się w temacie. Siarczan hydroksylaminy, choć używany w różnych reakcjach, nie ma właściwości, które są potrzebne do stabilizacji obrazów fotograficznych. To bardziej reduktor, a nie coś, co by usunęło jony srebra. Natomiast chlorek srebra to substancja, która już jest częścią emulsji, więc nie działa jako utrwalacz. Po naświetleniu musisz ją usunąć. Żelazicyjanek potasu, z kolei, może być używany w niektórych kolorowych procesach, ale w klasycznej czarno-białej fotografii nie jest aż tak przydatny. Często błędy wynikają z niezrozumienia, jakie funkcje chemiczne pełnią te substancje, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zastosowaniu w praktyce fotograficznej.

Pytanie 3

Procesy hybrydowe w fotografii łączą

A. techniki analogowe z cyfrowymi

B. fotografię barwną z czarno-białą

C. różne techniki druku cyfrowego

D. techniki studyjne z plenerowymi

Procesy hybrydowe w fotografii to połączenie technik analogowych z cyfrowymi, co umożliwia twórcom wykorzystanie zalet obu tych światów. Przykładem takiego podejścia jest skanowanie zdjęć wykonanych na filmie, a następnie ich edytowanie w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki temu możemy uzyskać unikalne efekty, które łączą charakterystyczną estetykę filmu z precyzją i możliwościami cyfrowej obróbki. Warto zauważyć, że wielu współczesnych fotografów korzysta z hybrydowych metod pracy, aby wzbogacić swoje projekty o różnorodne style i techniki. Dodatkowo, taki proces pozwala na archiwizację analogowych prac w formie cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie dbałość o zachowanie materiałów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla ich przyszłej dostępności i możliwości reprodukcji. Hybrydowe podejście staje się coraz bardziej popularne wśród artystów, którzy chcą eksplorować nowe kierunki w sztuce wizualnej.

Pytanie 4

Jakiego koloru tusz jest niezbędny do wykonania druku zdjęcia o parametrach C0 M150 Y0 K0?

A. Turkusowy

B. Purpurowy

C. Żółty

D. Czarny

Odpowiedź purpurowy jest prawidłowa, ponieważ w systemie kolorów CMYK (Cyjan, Magenta, Żółty, Czarny) wartości C0 M150 Y0 K0 oznaczają brak cyjanu, maksymalną wartość magenty, brak żółtego oraz brak czarnego. W praktyce do uzyskania intensywnego purpurowego koloru, które występuje przy tej kombinacji, wykorzystuje się przede wszystkim tonację magenty, przy jednoczesnym wyeliminowaniu cyjanu oraz pozostałych barw. Wydruk w kolorze purpurowym jest powszechnie stosowany w różnych dziedzinach, począwszy od druku reklamowego, przez projektowanie graficzne, aż po produkcję materiałów promocyjnych. Przykładowo, firmy zajmujące się drukiem offsetowym często wykorzystują określone składy tuszy, aby uzyskać pożądane odcienie na podstawie zdefiniowanych przez klientów specyfikacji kolorystycznych. Warto również pamiętać, że zachowanie odpowiednich wartości kolorów w procesie druku jest kluczowe dla uzyskania spójności i jakości wizualnej, co jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące kolorystyki w druku.

Pytanie 5

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Kserokopiarka

B. Powiększalnik

C. Skaner

D. Kopiarz

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 6

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. naświetlarkę

B. powiększalnik

C. kopiarkę stykową

D. skaner płaski

Naświetlarka, kopiarka stykowa i skaner płaski to urządzenia, które nie są odpowiednie do uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych w skali 4:1. Naświetlarka, choć może być używana do tworzenia odbitek, nie oferuje możliwości regulacji powiększenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku pracy z negatywami. Umożliwia ona jedynie naświetlenie papieru fotograficznego na podstawie wzoru, co ogranicza kontrolę nad jakością i szczegółowością odbitek. Kopiarka stykowa z kolei, mimo że dobrze sprawdza się przy reprodukcji obrazów w rzeczywistej wielkości, nie pozwala na osiągnięcie powiększenia, co jest istotne dla uzyskania detali w większej skali. Skaner płaski, choć przydatny w digitalizacji obrazów, nie jest przeznaczony do uzyskiwania tradycyjnych srebrowych kopii. Skanowanie obrazu wiąże się z przetwarzaniem cyfrowym, co nie jest tożsame z klasycznym procesem fotograficznym. Użytkownicy często mylą te urządzenia z powiększalnikami, myśląc, że mogą one zastąpić tradycyjne metody, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie obejmują procesu tworzenia powiększeń w technice srebrowej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe w kontekście praktycznej fotografii i uzyskiwania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 7

W celu wydrukowania fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych na kartonowym podłożu należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze z przedziału

A. 80÷110 g/m²

B. 200÷350 g/m²

C. 100÷150 g/m²

D. 70÷90 g/m²

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze w zakresie 200–350 g/m² to kluczowy aspekt, jeśli zależy nam na wysokiej jakości wydrukach wystawienniczych. Taki papier jest zdecydowanie grubszy, sztywniejszy i bardziej odporny na wszelkie uszkodzenia mechaniczne czy wygięcia, co w przypadku prezentacji na kartonowym podłożu jest wręcz niezbędne. W praktyce fotografowie i drukarze zawsze sięgają właśnie po ten zakres gramatury, bo tylko on gwarantuje profesjonalny efekt wizualny i trwałość ekspozycji. Osobiście uważam, że wydruki na cieńszym papierze bardzo szybko tracą na wartości estetycznej, bo się falują, a kolory wypadają słabiej przez mniejszą warstwę chłonną. W pracowniach fotograficznych czy drukarniach nikt nawet nie rozważa gramatur poniżej 200 g/m² na tego typu potrzeby – to taki branżowy standard, o którym się nawet nie dyskutuje. Dodatkowo, grubszy papier pozwala na lepsze odwzorowanie detali i lepsze nasycenie barw, co jest istotne przy zdjęciach wystawowych. Dla porównania, papiery klasy premium do drukarek atramentowych czy pigmentowych, dedykowane do galerii, mają właśnie 250, 300 czy nawet 350 g/m². Takie parametry podaje większość producentów sprzętu i materiałów fotograficznych w swoich specyfikacjach. Z mojego doświadczenia każda próba użycia cieńszego papieru kończyła się po prostu rozczarowaniem – zarówno moim, jak i osób oglądających ekspozycję.

Pytanie 8

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

B. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

C. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

D. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.

Pytanie 9

Aby wykonać reprodukcję kolorowego oryginału na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego, jakie oświetlenie należy zastosować?

A. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

B. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

C. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

Niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak kryją one pewne błędne założenia dotyczące charakterystyki światła i jego wpływu na fotografię negatywową. Oświetlenie skierowane o temperaturze barwowej 3200 K jest typowe dla sztucznego światła, często stosowanego w studiach fotograficznych, jednak nie jest ono odpowiednie do reprodukcji kolorów w warunkach dziennych. Takie światło ma ciepły odcień i może zniekształcać rzeczywiste kolory obiektów, co prowadzi do nieprawidłowego odwzorowania w materiale negatywowym. W przypadku oświetlenia skierowanego o temperaturze barwowej 5500 K, chociaż jego wartość jest zbliżona do światła dziennego, to sposób, w jaki jest zastosowane, również ma znaczenie. Skierowane światło może generować zbyt silne cienie i refleksy, co jest niepożądane w procesie fotografii negatywowej. Z kolei oświetlenie rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K również nie zapewnia optymalnych warunków, ponieważ jego ciepła temperatura barwowa wpłynie na odwzorowanie kolorów w negatywie. Osoby, które pomijają znaczenie rozproszonego światła o odpowiedniej temperaturze barwowej, mogą nie uwzględniać jego kluczowego wpływu na jakość końcowego obrazu, co jest typowym błędem myślowym w pracy z materiałami fotograficznymi.

Pytanie 10

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. kopiarkę stykową

B. kolumnę reprodukcyjną

C. aparat wielkoformatowy

D. skaner

Wybór skanera jako narzędzia do wykonywania pozytywów z negatywów 10x15 cm może wydawać się na pierwszy rzut oka uzasadniony, jednak w kontekście dokładności odwzorowania i jakości końcowego produktu, nie jest to optymalne rozwiązanie. Skanery, chociaż bardzo użyteczne w cyfrowym przetwarzaniu obrazu, wprowadzą dodatkowy etap w procesie reprodukcji. Skanowanie negatywu, a następnie drukowanie na materiale światłoczułym, może prowadzić do utraty detali oraz zmiany kolorystyki, co jest niepożądane w przypadku reprodukcji artystycznej. Ponadto, aparat wielkoformatowy, mimo że może wykonać zdjęcia na dużą skalę, nie jest dedykowany do reprodukcji pozytywów z negatywów, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Kolumna reprodukcyjna, będąca narzędziem do kopiowania dzieł sztuki, również nie jest w stanie zapewnić odwzorowania 1:1 w tak małych formatach jak 10x15 cm; jej zastosowanie jest bardziej związane z większymi formatami oraz specyficznymi technikami sztuki wizualnej. Zrozumienie zasad reprodukcji w kontekście jakości obrazu oraz specyfiki narzędzi jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów, a wybór niewłaściwego sprzętu może prowadzić do rozczarowujących rezultatów i nieosiągnięcia zamierzonego celu. W branży fotograficznej oraz artystycznej, gdzie precyzja jest kluczowa, istotne jest stosowanie odpowiednich technologii, które umożliwiają najwyższą jakość reprodukcji.

Pytanie 11

Sensytometr to sprzęt, który pozwala na

A. naświetlenie oraz obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych

B. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła

C. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

D. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych

W przypadku pomiaru gęstości optycznej sensytogramów, jest to proces związany z analizą obrazu już po naświetleniu i obróbce chemicznej próbki, a nie z bezpośrednim działaniem sensytometru podczas naświetlania. To podejście jest błędne, ponieważ gęstość optyczna odnosi się do miary absorpcji światła przez dany materiał, co jest już efektem działania sensytometru, a nie jego funkcją. Z kolei pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych także jest mylący, ponieważ ziarnistość materiałów jest cechą ich strukturalną, a nie bezpośrednio związana z procesem naświetlania. W kontekście sensytometrii, ziarnistość odnosi się do rozkładu wielkości cząsteczek w emulsji fotograficznej, co wpływa na jakość obrazu, ale nie jest funkcją sensytometru. Ponadto, kwestia naświetlenia i obróbki chemicznej próbek sensytometrycznych, mimo że istotna w całym procesie, nie oddaje kluczowej roli sensytometru, który jest narzędziem do kontroli naświetlenia, a nie obróbki chemicznej. Błędem jest tu mylenie roli sensytometru z procesami, które następują po naświetleniu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania sensytometrii w praktyce.

Pytanie 12

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. procesor

B. kopioramę

C. powiększalnik

D. digilab

Wybór innych odpowiedzi, takich jak procesor, powiększalnik czy kopiorama, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technologii przenoszenia obrazów. Procesor w kontekście obróbki zdjęć odnosi się głównie do urządzenia, które przetwarza dane cyfrowe, a nie do bezpośredniego przenoszenia ich na papier. Procesor operuje na plikach graficznych, ale nie jest w stanie fizycznie zrealizować wydruku na światłoczułym papierze. Jeśli chodzi o powiększalnik, jest to sprzęt wykorzystywany w tradycyjnej fotografii do powiększania negatywów na papier fotograficzny; jego zastosowanie jest ograniczone do analogowych materiałów i nie ma on możliwości pracy z obrazami cyfrowymi. Natomiast kopiorama, stosowana do kopiowania obrazów z jednego medium na drugie, również nie jest dedykowana do przenoszenia cyfrowych zdjęć na papier fotograficzny. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, gdzie każde urządzenie ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Ostatecznie, nieprawidłowy wybór narzędzi może prowadzić do utraty jakości obrazu oraz niewłaściwego odwzorowania kolorów.

Pytanie 13

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie wkładu drukującego

B. Czyszczenie gniazda do drukowania

C. Wymiana tonera

D. Zmiana pojemnika z tuszem

Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami i czyszczenie gniazda dokowania to wszystkie rzeczy, które są naprawdę ważne, żeby drukarka atramentowa działała dobrze. Czyszczenie wkładu jest konieczne, bo osady tuszu mogą zapchać dysze, a to prowadzi do problemów z drukowaniem. Wymieniając tusz, unikamy sytuacji, gdzie nam go zabraknie w trakcie drukowania, co wszyscy wiedzą, że jest denerwujące. Czyszczenie gniazda dokowania też jest ważne, bo brud może wpływać na połączenie elektryczne, a to może sprawić, że drukarka zacznie szwankować. Te wszystkie czynności są pewnie zgodne z najlepszymi praktykami w konserwacji sprzętu, i trzeba je robić, żeby nie tracić czasu i pieniędzy na naprawy. Dlatego warto wiedzieć, co jest ważne w konserwacji konkretnego typu drukarki, bo inaczej mogą być problemy w biurze czy w domu.

Pytanie 14

W cyfrowej postprodukcji obrazu technika przechowywania dużych bibliotek zdjęć zwana smart previews pozwala na

A. jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach

B. automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów

C. kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji

D. edycję mniejszych wersji proxy zdjęć bez konieczności dostępu do oryginalnych plików

Odpowiedzi, które wskazują na automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów, jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach czy kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji, wprowadzają w błąd, ponieważ nie odnoszą się do istoty technologii smart previews. Automatyczne katalogowanie zdjęć należy do innego obszaru technologii, często związane z algorytmami sztucznej inteligencji, które skanują obrazy i klasyfikują je na podstawie zawartych w nich obiektów. Tego rodzaju funkcje są niezwykle przydatne, ale nie mają bezpośredniego związku z edycją proxy. Synchronizacja edycji na wielu urządzeniach to kolejny temat, który dotyczy platform, a nie samej techniki smart previews, która raczej koncentruje się na lokalnej edycji plików. Co do kompresji plików RAW, smart previews nie mają na celu zmiany formatu oryginalnych plików, a raczej umożliwiają pracę na ich mniejszych wersjach, co nie wpływa na jakość edytowanych zdjęć. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieporozumień dotyczących tego, jak działają nowoczesne technologie w postprodukcji. Kluczowe jest zrozumienie, że smart previews służą jako narzędzie wspierające efektywność, a nie jako mechanizm do katalogowania czy synchronizacji.

Pytanie 15

Który kolor należy uzupełnić w drukarce, jeśli na wydruku nie pojawiły się niebieskozielone elementy obrazu?

A. Yellow

B. Magenta

C. Blue

D. Cyan

Wiele osób instynktownie wybiera blue, gdy mowa o braku niebieskozielonych elementów na wydruku. Jednak trzeba pamiętać, że w poligrafii i drukarkach dominuje model barw CMYK, gdzie nie używa się czystego niebieskiego (blue), tylko cyan, który jest odcieniem niebieskozielonym. Model RGB, gdzie występuje blue jako podstawa, stosowany jest raczej w elektronice, np. monitorach czy telewizorach, a nie w drukarkach. Odpowiedź „Magenta” też bywa myląca, bo ten kolor odpowiada za czerwono-różowe odcienie na wydruku. Jej brak powoduje zanik takich właśnie barw, nie wpływa bezpośrednio na niebieskozielone obszary. Z kolei „Yellow” służy do uzyskiwania odcieni żółtych i zielonych, ale sam w sobie nie tworzy barwy niebieskozielonej – do tego zawsze potrzebny jest cyan. Typowym błędem jest też mieszanie pojęć z palet RGB i CMYK, co zdarza się szczególnie początkującym użytkownikom drukarek. W druku nie szukamy blue, tylko cyan – to właśnie ten tusz odpowiada za turkusowe, chłodne odcienie. Z mojego doświadczenia wynika, że niektórzy sądzą, że drukarka mieszając magentę z żółtym uzyska niebieskozielony, ale to niestety nie tak działa. Cyan jest niezbędny i jego brak daje bardzo charakterystyczne, matowe, wyblakłe wydruki bez życia i głębi kolorów. Warto o tym pamiętać, bo praktyka pokazuje, że to częsty powód reklamacji wydruków, zwłaszcza przy druku zdjęć czy grafik reklamowych, gdzie odcienie turkusu i błękitu mają duże znaczenie.

Pytanie 16

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. niską czułością filmu

B. długim czasem naświetlania

C. dużym otworem przysłony

D. długim czasem ekspozycji

Niska czułość filmu, oznaczana jako ISO, jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zdolność filmu do rejestrowania światła. Im niższa wartość ISO, tym mniej czuły jest materiał fotograficzny na światło, co w praktyce oznacza, że potrzebuje on dłuższego czasu naświetlania lub mocniejszego źródła światła, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Przykładowo, film o czułości ISO 100 wymaga jaśniejszego oświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania niż film o czułości ISO 400. W fotografii, dobierając film, warto kierować się warunkami oświetleniowymi; w słabszym świetle należy wybierać filmy o wyższej czułości. Przy planowaniu sesji zdjęciowych, szczególnie w zmiennych warunkach oświetleniowych, istotne jest, aby zrozumieć, jak czułość filmu wpływa na końcowy efekt. W praktyce, niedoświetlenie może prowadzić do zbyt ciemnych i mało szczegółowych zdjęć, co jest niepożądane w większości sytuacji fotograficznych.

Pytanie 17

Aby odtworzyć obraz przeznaczony do dużych powiększeń, należy użyć czarno-białego materiału negatywowego o czułości

A. 25 ISO

B. 400 ISO

C. 100 ISO

D. 200 ISO

Odpowiedź 25 ISO jest prawidłowa, ponieważ niska czułość filmu negatywowego umożliwia uzyskanie lepszej jakości obrazu przy dużych powiększeniach. Niska wartość ISO, jak 25, oznacza, że materiał filmowy jest mniej wrażliwy na światło, co pozwala uzyskać mniejsze ziarno, a tym samym wyższą rozdzielczość i lepszą ostrość detali. W zastosowaniach, gdzie dokładność reprodukcji detali jest kluczowa, takich jak fotografia artystyczna czy dokumentacyjna, wybór filmu o niskiej czułości jest zgodny z dobrą praktyką. Na przykład, w przypadku skanowania dużych powiększeń zdjęć, niskoczuły materiał negatywowy pozwala na lepsze odwzorowanie faktur i subtelnych tonalności. W profesjonalnej fotografii użycie takiego filmu w połączeniu z odpowiednim oświetleniem i techniką pracy, zapewnia osiągnięcie pożądanych efektów wizualnych, co jest istotne dla wysokiej jakości reprodukcji obrazów.

Pytanie 18

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. kserografią

B. solaryzacją

C. holografią

D. izohelią

Holografia to technika, która polega na rejestrowaniu i odtwarzaniu obrazów trójwymiarowych. W procesie holograficznym wykorzystuje się interferencję światła laserowego, co pozwala uzyskać obraz 3D, który jest w pełni trójwymiarowy i można go oglądać z różnych kątów. To zjawisko jest zupełnie różne od kserografii, która koncentruje się na dwuwymiarowym przenoszeniu obrazów na papier. Izohelia to termin związany z geografią, który oznacza linie łączące punkty o jednakowym natężeniu światła, co również nie ma związku z kopiowaniem obrazów. Solaryzacja, z drugiej strony, to proces fotograficzny, który polega na częściowym naświetleniu materiału światłoczułego, co prowadzi do uzyskania odwróconych tonów obrazu. Różnice te wskazują na znaczące nieporozumienia dotyczące procesów technologicznych związanych z reprodukcją obrazów. W wyniku braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych metod, można łatwo pomylić je z kserografią, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby przy nauce technologii druku i kopiowania zrozumieć, jakie zjawiska fizyczne stoją za każdą z tych technik, aby móc skutecznie je stosować i wykorzystywać ich potencjał w praktyce.

Pytanie 19

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 135 o czułości ISO 200

B. Typ 220 o czułości ISO 200

C. Typ 135 o czułości ISO 50

D. Typ 220 o czułości ISO 50

Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.

Pytanie 20

Który kolor należy uzupełnić w drukarce, jeśli na wydruku nie pojawiły się niebieskozielone elementy obrazu?

A. Yellow

B. Cyan

C. Blue

D. Magenta

Dokładnie tak, jeśli na wydruku brakuje niebieskozielonych (czyli turkusowych, potocznie mówiąc) fragmentów obrazu, to winny jest brak tuszu cyan. Cyan jest jednym z podstawowych kolorów w systemie druku CMYK. To właśnie ten tusz odpowiada za wszelkie odcienie niebieskozielone, które powstają na papierze. Z praktyki wiem, że często użytkownicy mylą cyan z kolorem niebieskim lub nawet zielonym, ale w druku to właśnie cyan, czyli taki chłodny błękit, jest podstawą dla wszystkich turkusowych czy akwamarynowych odcieni. Branżowy standard CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black) jest stosowany praktycznie we wszystkich profesjonalnych drukarkach atramentowych i laserowych – drukarki domowe, biurowe, offsetowe, wszędzie spotkasz ten sam schemat kolorów. W codziennej pracy technika serwisującego drukarki bardzo często okazuje się, że końcówka tuszu cyan to od razu problemy z wydrukiem wszelkich zielonych, niebieskich i turkusowych elementów. Warto zawsze sprawdzać poziom tego koloru, gdy pojawią się braki w takiej tonacji. Moim zdaniem, najlepsza praktyka to nie tylko wymienić pusty pojemnik, ale od razu zrobić czyszczenie głowicy, bo zaschnięty tusz cyan potrafi naprawdę namieszać w jakości wydruku. Dobrze też pamiętać, że drukarki często sygnalizują brak cyan jako 'brak koloru', więc warto znać te szczegóły, żeby nie wymieniać wszystkiego na ślepo.

Pytanie 21

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. powiększalnik

B. skaner bębnowy

C. kopiarka stykowa

D. skaner płaski

Wybór odpowiedzi takich jak skaner bębnowy, powiększalnik czy skaner płaski jest związany z niepełnym zrozumieniem procesu reprodukcji obrazu z negatywu. Skaner bębnowy, choć zapewnia wysoką jakość skanowania, jest przeznaczony do digitalizacji obrazów, a nie do bezpośredniego uzyskiwania pozytywów z negatywów. Proces ten nie gwarantuje odwzorowania w skali 1:1, ponieważ wymaga późniejszego wydrukowania obrazu, co może wprowadzać zniekształcenia i zmiany w oryginalnym formacie. Podobnie, powiększalnik służy do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny, ale nie jest przeznaczony do pracy w skali 1:1, co może prowadzić do utraty oryginalnych detali i jakości obrazu. Z kolei skaner płaski, mimo iż jest uniwersalnym narzędziem do digitalizacji, nie potrafi odwzorować rzeczywistej skali negatywu na papierze bez dodatkowego etapu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście uzyskiwania bezpośrednich kopii pozytywowych. Warto zauważyć, że w fotografii analogowej kluczowe jest zachowanie jakości i detali, dlatego odpowiedni dobór urządzenia do reprodukcji ma ogromne znaczenie. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie procesu digitalizacji z bezpośrednim kopiowaniem i niedocenianie znaczenia skali w kontekście technik fotograficznych.

Pytanie 22

W którym trybie koloru należy zarchiwizować zdjęcia przeznaczone do późniejszej postprodukcji?

A. Kolor indeksowany.

B. Skala szarości.

C. RGB

D. CMYK

Tryb RGB to podstawa, jeśli chodzi o przechowywanie i dalszą obróbkę zdjęć cyfrowych. Właściwie, większość aparatów fotograficznych, skanerów, a nawet ekranów komputerów operuje właśnie w modelu RGB, bo to on najlepiej oddaje sposób, w jaki ludzkie oko widzi kolory. Przestrzeń RGB daje największe możliwości, jeżeli chodzi o zachowanie zakresu kolorów, czyli tzw. gamę barw. To naprawdę ważne, bo im szerszy zakres barw, tym łatwiej potem robić korekty czy retusz. W programach typu Photoshop czy GIMP zdecydowanie lepiej się pracuje na plikach RGB – można np. swobodnie operować nasyceniem, balansować światłem czy poprawiać kontrast bez większych strat jakości. Kiedy archiwizujesz zdjęcia w RGB, zostawiasz sobie otwartą furtkę do wykorzystania ich w różnych mediach – zarówno do internetu, jak i do druku, bo ewentualną konwersję do CMYK wykonuje się dopiero na końcu, przed drukiem, i to najlepiej świadomie, pod konkretny profil drukarki. Moim zdaniem to też fajna sprawa, że pliki RGB są kompatybilne z niemal wszystkimi aplikacjami graficznymi. W praktyce, nawet magazyny fotograficzne i agencje stockowe przyjmują archiwa w RGB, bo to daje największą elastyczność. Taki sposób pracy to po prostu standard branżowy – polecam każdemu, kto myśli poważniej o postprodukcji.

Pytanie 23

Najbardziej odpowiednim formatem do bezstratnej kompresji pliku, który ma być wykorzystany w druku, jest

A. TIFF

B. PNG

C. JPEG

D. GIF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za najlepszy wybór do profesjonalnego druku z kilku powodów. Przede wszystkim, TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obrazy zachowują pełną jakość i szczegółowość, co jest kluczowe w przypadku druku. Użycie tego formatu umożliwia przechowywanie danych w wysokiej głębi kolorów, co jest istotne w kontekście druku o wysokiej jakości, szczególnie dla obrazów wymagających dużej precyzji kolorystycznej, jak fotografie czy ilustracje. Przykładowo, w branży kreatywnej, gdzie grafika jest kluczowym elementem, TIFF jest często preferowanym formatem do archiwizacji i publikacji materiałów, ponieważ pozwala na zachowanie wszystkich detali. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, takich jak Adobe Photoshop, wspiera format TIFF, co ułatwia jego edytowanie i modyfikowanie w procesie przygotowania do druku. W dobrych praktykach branżowych, warto również pamiętać o tym, że TIFF wspiera warianty CMYK, co jest istotne w kontekście druku offsetowego, gdzie odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 24

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Corel Draw

B. Corel Photo-Paint

C. Adobe Gamma

D. Adobe InDesign

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 25

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

B. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

C. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

D. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

Wybór odpowiedzi dotyczącej użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym jest błędny, ponieważ nie jest to technika charakterystyczna dla druku platinum/palladium. Papery z metalicznym podłożem są stosowane w innych technikach drukarskich, które nie mają nic wspólnego z tym klasycznym procesem. Platinum/palladium to metoda, która wykorzystuje papier o wysokiej jakości, ale niekoniecznie metaliczny. Kluczowe jest, aby papier był odpowiednio porowaty, co pozwala na wchłanianie emulsji oraz uzyskanie pożądanego efektu tonalnego. Koncepcja wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji również nie znajduje zastosowania w standardowym procesie platinum/palladium, ponieważ ten proces opiera się na dokładnej kontroli ekspozycji już na etapie tworzenia negatywu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru jest kolejnym błędnym podejściem, które może prowadzić do zniekształcenia kolorów i kontrastu. Filtry te służą głównie do redukcji odblasków i poprawy nasycenia kolorów w fotografii kolorowej, a w technice czarno-białej, jak platinum/palladium, ich użycie jest zbędne, gdyż efekt końcowy zależy głównie od jakości negatywu i odpowiedniego naświetlenia. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych, co jest dość powszechnym błędem wśród początkujących fotografów.

Pytanie 26

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. utrwalania

B. wywoływania

C. naświetlania

D. płukania

Odpowiedź 'utrwalania' jest w porządku, bo dotyczy stabilizacji obrazu fotograficznego. W fotografii utrwalanie to istotny krok, który ma na celu zablokowanie reakcji chemicznych w emulsji po naświetleniu. Ta reakcja AgBr + Na2S2O3 → Na[AgS2O3] + NaBr pokazuje, jak siarczan sodu (Na2S2O3) działa jak utrwalacz, usuwając nadmiar bromku srebra, który nie był naświetlony. Dzięki temu obraz staje się trwały i nie ulega dalszym zmianom pod wpływem światła, co jest naprawdę ważne w praktyce fotograficznej. Z mojego doświadczenia, skuteczne utrwalanie wymaga odpowiedniego czasu i temperatury, bo w przeciwnym razie mogą się pojawić problemy, jak zbyt jasne lub ciemne zdjęcia. Warto pamiętać, że stosowanie właściwych chemikaliów i technik jest kluczowe, aby zapewnić, że obraz będzie stabilny.

Pytanie 27

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. utrwalania

B. zadymiania

C. naświetlania

D. wywoływania

Obraz utajony, zwany też obrazem niewidocznym, powstaje w procesie naświetlania materiału światłoczułego, takiego jak film fotograficzny lub płyta fotograficzna. W momencie naświetlania, na powierzchni materiału zachodzą reakcje chemiczne, które zmieniają stan substancji światłoczułej. Mimo że obraz nie jest jeszcze widoczny, to jego informacje są już w nim zawarte. Naświetlanie jest kluczowym etapem w fotografii, gdyż to właśnie na tym etapie rejestrujemy światło padające na obiekt, który chcemy uchwycić. Po naświetleniu, aby uzyskać widoczny obraz, konieczne jest dalsze przetwarzanie, jak wywoływanie i utrwalanie. Dobre praktyki w fotografii analogowej zalecają używanie materiałów światłoczułych odpowiednich do warunków oświetleniowych oraz precyzyjne kontrolowanie czasu naświetlania. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne dla profesjonalnych fotografów, inżynierów dźwięku oraz specjalistów zajmujących się obrazowaniem, gdyż pozwala na tworzenie wysokiej jakości zdjęć oraz materiałów filmowych.

Pytanie 28

Sensytometr to aparat, który pozwala na

A. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

B. mierzenie ziarnistości próbek sensytometrycznych

C. naświetlanie oraz chemiczną obróbkę próbek sensytometrycznych

D. naświetlanie próbek sensytometrycznych określonymi ilościami światła

Pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych to nie to, co robi sensytometr. Jasne, że ziarnistość może być ważna, gdy mówimy o jakości materiałów światłoczułych, ale sensytometr skupia się na naświetlaniu, a nie na analizie struktury. Zwykle to się bada w mikroskopii elektronowej, a nie przy sensytometrii. Mówienie, że sensytometr wykonuje obróbkę chemiczną próbek, też jest nie do końca trafne, bo on tylko przygotowuje próbki do dalszych analiz. Gęstość optyczna sensytogramów to z kolei temat, który bardziej dotyczy analizowania wyników po naświetleniu, a nie samego urządzenia. Wprowadzać w błąd te pojęcia może, jeśli pomieszamy je z tym, co sensytometr faktycznie robi. Kluczowe jest zrozumienie, jak naświetlanie działa w kontekście sensytometrii, bo to może prowadzić do nieprecyzyjnych interpretacji. Wiedza o roli sensytometru jako narzędzia do precyzyjnego naświetlania to podstawa dla każdego, kto działa w technologii optycznej czy analitycznej.

Pytanie 29

Aby odtworzyć uszkodzone zdjęcie, należy użyć komputera z programem do edycji grafiki?

A. wektorowej oraz skaner przestrzenny

B. wektorowej oraz ploter grawerujący

C. rastrowej oraz ploter laserowy

D. rastrowej oraz skaner optyczny

Wybór odpowiedniego oprogramowania do obróbki grafiki rastrowej oraz skanera optycznego jest mega ważny, jeśli chodzi o naprawę zniszczonych zdjęć. Programy takie jak Adobe Photoshop czy GIMP dają możliwość edytowania pikseli, co jest kluczowe, bo takie zdjęcia często wymagają pracy w konkretnych miejscach. Jak mamy skanera, to możemy zdigitalizować fizyczne fotografie w wysokiej jakości, co się przydaje, gdy zaczynamy edytować zdjęcia. Możesz pomyśleć o rekonstrukcji starych zdjęć rodzinnych – daje to szansę na odzyskanie ich estetyki i zachowanie wspomnień. Warto też zwrócić uwagę na standardy, jak ISO 12641 – mówią o kolorach skanowania, co sprawia, że digitalizacja jest zrobiona jak należy. Bez znajomości tych narzędzi ciężko będzie dobrze pracować z archiwalnymi obrazami.

Pytanie 30

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. termostat

B. densytometr

C. pehametr

D. sensytometr

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 31

Do profesjonalnej kalibracji drukarki fotograficznej służy

A. kolorymetr

B. densytometr

C. spektrofotometr

D. światłomierz

Wybór densytometru, kolorymetru czy światłomierza zamiast spektrofotometru na ogół wynika z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji w kontekście kalibracji drukarek fotograficznych. Densytometr, choć przydatny do pomiaru gęstości optycznej, nie dostarcza informacji o całym spektrum kolorów, co ma kluczowe znaczenie w druku. Ogranicza się on do analizy intensywności światła, co nie pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów. Kolorymetr również ma swoje miejsce, ale jego zastosowanie jest mniej zaawansowane w porównaniu do spektrofotometru, ponieważ często nie uwzględnia pełnego spektrum barw. Z kolei światłomierz, choć nieoceniony w fotografii i oświetleniu, nie jest odpowiedni do analizy kolorów druków. Używając tych narzędzi, można łatwo wpaść w pułapkę niedokładności, co prowadzi do rozbieżności kolorystycznych i niezadowalającej jakości wydruków. W praktyce oznacza to, że na przykład wydruki mogą wyglądać dobrze na jednym urządzeniu, a na innym mogą być zupełnie nieodpowiednie, co jest szczególnie problematyczne w profesjonalnych projektach, gdzie zgodność kolorów jest kluczowa. Dlatego, aby osiągnąć optymalne wyniki, należy stosować spektrofotometr, który uwzględnia wszystkie aspekty związane z kolorami, zapewniając wysoką jakość wydruków oraz ich zgodność z zamieniającymi się standardami w branży.

Pytanie 32

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 75 ppi

B. 300 ppi

C. 600 ppi

D. 150 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 33

Jaki typ materiału światłoczułego jest przeznaczony do aparatów wielkoformatowych?

A. 6 x 6 cm

B. 9 x 12 cm

C. 6 x 7 cm

D. 6 x 4,5 cm

Odpowiedzi takie jak 6 x 4,5 cm, 6 x 6 cm i 6 x 7 cm nie są odpowiednie dla aparatów wielkoformatowych ze względu na swoje niewielkie wymiary. Format 6 x 4,5 cm jest typowy dla aparatów małoformatowych, które wykorzystują filmy 35 mm. Tego rodzaju aparaty są zaprojektowane do szybkiej i wygodnej fotografii, jednak ich ograniczona powierzchnia filmu skutkuje niższą jakością obrazu w porównaniu do większych formatów. Z kolei format 6 x 6 cm, używany w aparatach średnioformatowych, oferuje lepszą jakość niż małoformatowe, ale nadal nie dorównuje możliwościom formatu 9 x 12 cm. Podobnie, 6 x 7 cm, mimo że jest większy niż wcześniejsze, również korzysta z technologii średnioformatowej i nie jest wystarczająco dużym formatem, aby spełniać wymagania profesjonalnych zastosowań w fotografii wielkoformatowej. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniego formatu filmu ma kluczowe znaczenie dla jakości i zastosowania zdjęć. Fotografowie często mylą różne formaty, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Użycie niewłaściwego formatu może skutkować nieadekwatnymi rezultatami, co szczególnie widać w takich dziedzinach jak fotografia artystyczna, gdzie detale i jakość obrazu mają fundamentalne znaczenie. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze materiału światłoczułego kierować się jego właściwościami technicznymi oraz wymaganiami konkretnego projektu fotograficznego.

Pytanie 34

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. sublimacyjną

B. igłową

C. atramentową

D. laserową

Drukarka sublimacyjna wykorzystuje zupełnie inną technikę, opartą na sublimacji barwników. W tym procesie atrament w postaci stałej jest podgrzewany, a następnie przechodzi w stan gazowy, gdzie wnika w strukturę materiału, co pozwala uzyskać intensywne kolory. Jest to technika, która najczęściej znajduje zastosowanie w produkcji odzieży i akcesoriów, a nie w klasycznym druku na papierze. Z kolei drukarki laserowe działają na zasadzie elektrofotografii, gdzie obraz jest tworzony za pomocą naładowanych elektrycznie tonerów, które są utrwalane na papierze przez wysoką temperaturę. Choć zapewniają one dużą szybkość druku i niskie koszty eksploatacji, nie są w stanie osiągnąć tej samej jakości barw i detali jak drukarki atramentowe. Drukarki igłowe, z drugiej strony, stosują mechanizm uderzeń igieł, które przenoszą atrament na papier, co jest techniką przestarzałą i głównie używaną w drukowaniu dokumentów roboczych. Zrozumienie, że różne technologie drukowania mają swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, jest kluczowe dla dokonania właściwego wyboru w kontekście potrzeb drukarskich. Wybór nieodpowiedniej technologii drukowania może prowadzić do niezadowolenia z jakości wydruków oraz nieefektywności kosztowej w dłuższym czasie.

Pytanie 35

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. stabilizator

B. wybielacz

C. wywoływacz

D. utrwalacz

Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."

Pytanie 36

Podczas tworzenia barwnego negatywu za pomocą metody subtraktywnej, na próbnej odbitce zauważalna jest dominacja koloru żółtego. Której gęstości filtru należy zwiększyć, by uzyskać właściwą reprodukcję kolorów?

A. Purpurowego

B. Żółtego

C. Zielonego

D. Niebieskiego

Wybór nieodpowiednich filtrów w procesie subtraktywnym może prowadzić do nieprawidłowej reprodukcji barw. Zwiększenie gęstości filtru zielonego nie jest właściwe w tej sytuacji, ponieważ zielony filtr nie redukuje żółtej dominaty, ale wprowadza dodatkowe niebieskie i żółte światło, co może pogłębić problem z równowagą barw. Z kolei zwiększenie gęstości filtru niebieskiego również nie eliminuje nadmiaru żółtego, gdyż wprowadza dodatkowo czerwone światło w wynikowej mieszance, co może powodować jeszcze większe zaburzenia kolorystyczne. W przypadku filtru purpurowego, jego wzmocnienie może prowadzić do jeszcze intensywniejszego wybarwienia żółtego, ponieważ purpurowy filtr absorbuje zielenie i wprowadza więcej czerwieni do obrazu, co również nie rozwiązuje problemu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zwiększenie któregoś z filtrów przyniesie poprawę, podczas gdy w rzeczywistości może to tylko pogłębić zniekształcenie kolorów. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie interakcji między poszczególnymi filtrami oraz ich wpływu na odbiór barw. Dobrym rozwiązaniem w praktyce jest przeprowadzanie testów próbnych oraz optymalizacja ustawień filtrów na podstawie rzeczywistych wyników, co znacznie poprawia jakość końcowego produktu.

Pytanie 37

Aby uzyskać powiększone zdjęcia na papierze fotograficznym o wymiarach 30 × 40 cm z negatywu czarno-białego, należy użyć

A. skanera płaskiego

B. plotera laserowego

C. kserokopiarki

D. powiększalnika

Wybór niewłaściwych narzędzi do procesu powiększania obrazów z negatywów czarno-białych jest powszechnym błędem wśród osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z fotografią. Kserokopiarka, choć może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, nie jest przeznaczona do obróbki negatywów fotografii czarno-białej, ponieważ jej zastosowanie polega na reprodukcji już istniejących obrazów na papierze, a nie na ich powiększaniu. Proces ten nie pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu, ani na kontrolowanie kluczowych parametrów, takich jak kontrast i szczegóły. Z kolei skaner płaski, mimo że jest użyteczny w digitalizacji obrazów, również nie jest idealnym narzędziem do uzyskiwania powiększeń z negatywów. Skanery płaskie, zwłaszcza te niższej jakości, mogą nie oddawać wszystkich detali negatywu, co prowadzi do utraty jakości i nieadekwatnych rezultatów. Ploter laserowy to kolejna nieodpowiednia opcja, gdyż jest on używany głównie do druku cyfrowego, a nie do analogu, jakim jest fotografia czarno-biała. Użycie plotera do tego celu również nie pozwala na odpowiednie zarządzanie procesem naświetlania i kontroli jakości obrazu. Wybierając niewłaściwe narzędzia, można łatwo popaść w pułapki myślenia, że technologia cyfrowa zastępuje tradycyjne metody, co jest błędne, gdyż każda z nich ma swoje unikalne zastosowanie i właściwości, które są kluczowe w kontekście pracy z negatywami.

Pytanie 38

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. RAW

B. JPEG

C. PDF

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowany do zapisywania skanowanych obrazów przeznaczonych do dalszej obróbki, ponieważ oferuje bezstratną kompresję, co zapewnia wysoką jakość obrazu oraz zachowanie wszystkich szczegółów. Umożliwia on przechowywanie danych w różnych przestrzeniach kolorów oraz obsługuje różne głębokości bitów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii oraz grafice komputerowej. Dzięki temu, obrazy zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane w programach graficznych bez utraty jakości. Przykładem zastosowania TIFF jest archiwizacja zdjęć w muzeach czy bibliotekach, gdzie zachowanie oryginalnej jakości obrazu ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, TIFF jest standardem w wielu programach graficznych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla profesjonalistów w dziedzinie obróbki obrazów, takich jak fotografowie, graficy czy architekci.

Pytanie 39

Aby optycznie przenieść powiększony obraz negatywowy na papier fotograficzny wrażliwy na światło, co należy zastosować?

A. projektora

B. kopioramy

C. powiększalnika

D. procesora graficznego

Wybór innych odpowiedzi nie ma sensu w kontekście przenoszenia powiększonego obrazu negatywowego na papier fotograficzny. Kopioramy, choć mogą być używane do reprodukcji obrazów, nie dadzą takiego precyzyjnego powiększenia jak powiększalnik. Użycie kopioramów w tej sytuacji to jak strzelanie kulą armatnią do muchy – nieefektywne. Projektory, chociaż wyświetlają obrazy, nie nadają się do naświetlania papieru fotograficznego w ciemni. Ich działanie to projekcja obrazu, więc nie można uzyskać odbitki na papierze. Co do procesorów graficznych, to są narzędzia cyfrowe do obróbki obrazów, ale w przypadku tradycyjnej fotografii analogowej nie wchodzą w grę, bo nie wpływają na proces chemiczny naświetlania papieru. Często mylimy różne urządzenia, myśląc, że można je stosować zamiennie, co prowadzi do kiepskich efektów, a to na pewno nie jest celem w fotografii.

Pytanie 40

Na jakim etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie dekoloryzacji

B. W etapie utrwalania

C. W etapie wywoływania

D. W etapie stabilizowania

Wybielanie, etap, który jest wskazywany w niepoprawnych odpowiedziach, ma na celu usunięcie srebra metalicznego z emulsji światłoczułej. Nie jest to proces, w którym dochodzi do redukcji halogenków srebra, lecz raczej ich eliminacji po wywołaniu. Wybielanie polega na zastosowaniu odpowiednich chemikaliów, które przekształcają srebro w rozpuszczalne związki, co ma na celu przygotowanie materiału do dalszych etapów obróbki. W przypadku etapu utrwalania, jego rola ogranicza się do zabezpieczania obrazu przed dalszym działaniem światła. Utrwalacz, najczęściej na bazie tiomocznika sodu, neutralizuje pozostałości halogenków srebra, ale nie dokonuje ich redukcji. Stabilizowanie, które również zostało wskazane jako błędna odpowiedź, dotyczy głównie procesów mających na celu utrwalenie obrazu oraz poprawę jego odporności na czynniki zewnętrzne i nie jest związane z redukcją halogenków srebra. Każdy z tych etapów ma swoją specyfikę i cel, co często prowadzi do mylnych przekonań dotyczących ich funkcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do obróbki fotograficznej oraz dla uzyskania wysokiej jakości wyników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej