Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
- Data rozpoczęcia: 22 października 2025 23:15
- Data zakończenia: 22 października 2025 23:17
Egzamin niezdany
Wynik: 9/40 punktów (22,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jaką rolę pełni wieniec stropowy w budynku?
A. Powiększa rozpiętość konstrukcji stropu
B. Zwiększa izolacyjność termiczną ścian zewnętrznych
C. Usztywnia konstrukcję budynku wspólnie ze stropem
D. Ochroni ściany działowe przed destabilizacją
Wielu może myśleć, że wieniec stropowy zwiększa rozpiętość konstrukcyjną stropu, jednak to nieprawda. Rozpiętość stropu jest określona przez jego projekt i zastosowane materiały, a wieniec stropowy nie wpływa na tę wartość. Nie jest on również odpowiedzialny za ochronę ścian działowych przed utratą stateczności. W rzeczywistości ściany działowe powinny być odpowiednio zaprojektowane i wykonane, aby mogły samodzielnie utrzymać swoje właściwości statyczne. Wieniec stropowy ma za zadanie integrować elementy konstrukcyjne w jeden zespół, a nie działać jako bariera dla ścian działowych. Ponadto, wiele osób może sądzić, że wieńce stropowe podwyższają izolacyjność termiczną ścian zewnętrznych. W rzeczywistości izolacyjność termiczna zależy przede wszystkim od materiałów użytych do budowy ścian oraz od detali konstrukcyjnych, a nie od obecności wieńca stropowego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to mylenie funkcji usztywniającej z funkcją izolacyjną oraz brak zrozumienia podstawowych zasad projektowania konstrukcji budowlanych. Właściwe zrozumienie roli wieńca stropowego jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i budowy obiektów budowlanych.
Pytanie 3
Kiedy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wód gruntowych, należy zabezpieczyć wykop przed ich napływem podczas realizacji fundamentów i ścian fundamentowych przez
A. umieszczenie warstwy betonu wodoszczelnego na dnie wykopu
B. stworzenie rowków odwadniających w odpowiedniej odległości od wykopu
C. wykonanie drenażu w celu obniżenia poziomu wód gruntowych
D. zagęszczenie podłoża na dnie wykopu oraz stabilizację za pomocą cementu
Wykonanie drenażu w celu obniżenia zwierciadła wody gruntowej jest kluczowym działaniem w sytuacji, gdy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej. Drenaż pozwala na skuteczne odprowadzenie nadmiaru wody z terenu wykopu, co zapobiega zalaniu miejsca prowadzenia prac budowlanych. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania fundamentów i ścian fundamentowych, można zastosować system rur drenażowych, które będą zbierać i odprowadzać wodę gruntową, obniżając jej poziom w obrębie wykopu. Standardy budowlane, w tym normy PN-EN 752, podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania wodami gruntowymi w trakcie budowy, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładem dobrej praktyki może być wykorzystanie drenów perforowanych, które są umieszczane na dnie wykopu i połączone z systemem pompowym. Taka metoda nie tylko chroni fundamenty przed wodą, ale także poprawia warunki gruntowe, co jest niezbędne do budowy trwałych i bezpiecznych struktur.
Pytanie 4
Na podstawie zamieszczonego w tabeli zestawienia wyników pomiaru z natury wykopu liniowego oblicz wartość obmiaru robót związanych z wykonaniem tego wykopu.
| Wyniki pomiaru z natury wykopu liniowego | |
|---|---|
| Długość wykopu | 40,0 m |
| Głębokość wykopu | 2,0 m |
| Szerokość dna wykopu | 1,5 m |
| Nachylenie skarp wykopu | 1:1 |
A. 200,00 m3
B. 240,00 m3
C. 280,00 m3
D. 210,00 m3
Obliczenie objętości wykopu liniowego to kluczowy element w planowaniu robót ziemnych. W przypadku wykopu, istotne jest uwzględnienie nachylenia skarp, ponieważ wpływa to na efektywną szerokość wykopu, co w rezultacie zmienia obliczaną objętość. Prawidłowo wykonane obliczenia wymagają przyjęcia średniej szerokości wykopu na powierzchni. W praktyce budowlanej stosuje się standardy, takie jak normy PN-EN, które precyzują metody pomiaru oraz zasady dotyczące obliczeń objętości wykopów. W wyniku prawidłowych obliczeń, objętość wykopu wynosi 280,00 m3, co odpowiada przyjętym zasadom i dobrym praktykom w branży budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne do precyzyjnego planowania, które wpływa na kosztorys i efektywność prac ziemnych, a także na bezpieczeństwo w trakcie ich realizacji.
Pytanie 5
Remont ściany murowanej z cegły, w której wzdłuż spoin występują pojedyncze pęknięcia o szerokości do 4 mm, niezagrażające stabilności konstrukcji, polega na
A. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych zamocowanych w narożach ścian i sprężonych nakrętką rzymską
B. oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, wypełnieniu ich zaprawą cementową
C. rozbiórce spękanej ściany i ponownym jej wymurowaniu
D. torkretowaniu spękanej ściany mieszanką betonową
Odpowiedź dotycząca oczyszczenia powierzchni, poszerzenia pęknięć oraz wypełnienia ich zaprawą cementową jest poprawna z uwagi na charakter uszkodzenia. Pęknięcia o szerokości do 4 mm są typowymi zjawiskami w ścianach murowanych, które mogą występować z różnych powodów, takich jak osiadanie budynku, zmiany temperatury czy też nawilżenie. Oczyszczenie powierzchni jest kluczowe, aby zapewnić dobrą adhezję zaprawy do muru. Następnie, poszerzenie pęknięć pozwala na głębsze wniknięcie materiału w uszkodzenia, co zwiększa stabilność i trwałość naprawy. Wypełnienie pęknięć zaprawą cementową, zgodnie z normą PN-EN 998-1, zapewnia odpowiednią wytrzymałość, a także odporność na warunki atmosferyczne. Tego typu prace są często stosowane w praktyce budowlanej, aby zminimalizować koszty i czas napraw, zachowując jednocześnie trwałość konstrukcji. Regularne monitorowanie stanu ścian oraz odpowiednia konserwacja mogą zapobiec poważniejszym uszkodzeniom w przyszłości.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
W trakcie układania płytek ceramicznych, zaprawę klejową powinno się nakładać na powierzchnię przy użyciu
A. pacy styropianowej
B. szpachli gumowej
C. kielni trójkątnej
D. pacy stalowej zębatej
Niewłaściwy dobór narzędzi do aplikacji zaprawy klejowej może prowadzić do wielu problemów na etapie układania płytek ceramicznych. Szpachla gumowa, choć używana w budownictwie, nie jest przeznaczona do rozprowadzania zaprawy klejowej. Jej elastyczna konstrukcja sprawia, że nie jest w stanie stworzyć wymaganej struktury rowków, co ogranicza możliwości skutecznego wnikania kleju w podłoże oraz płytki. W efekcie może to prowadzić do niedostatecznej przyczepności, co skutkuje późniejszym odspajaniem się płytek. Użycie kielni trójkątnej również jest niewłaściwe, ponieważ jest to narzędzie o innej funkcji, przeznaczone głównie do aplikacji zapraw w miejscach, gdzie nie jest wymagana precyzyjna kontrola grubości warstwy kleju. Takie podejście może prowadzić do poważnych błędów, takich jak nierównomierne rozłożenie kleju, co obniża jakość wykonania. Z kolei pacę styropianową można stosować w innych aplikacjach, lecz nie przy układaniu płytek ceramicznych. Jej struktura nie jest w stanie zagwarantować odpowiedniego rozkładu zaprawy, co może skutkować nieprawidłowym przyleganiem płytek. Te błędne podejścia często wynikają z braku wiedzy na temat właściwych technik oraz standardów dotyczących układania płytek, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności wykonanej powierzchni.
Pytanie 8
Podczas rozbiórki robotnicy muszą być przymocowani do solidnych elementów budynku
A. ścian działowych
B. ław fundamentowych
C. konstrukcji dachu
D. ścian piwnic
Podczas rozbiórki budynków, ważne jest, aby robotnicy byli przypięci do trwałych części konstrukcji, aby zapewnić ich bezpieczeństwo. Jednak wybór niewłaściwego elementu, takiego jak ściany działowe, ławy fundamentowe czy ściany piwnic, może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Ściany działowe nie są na ogół nośnymi elementami budynku, a ich strukturalna integralność może być naruszona podczas prac rozbiórkowych. Ich celem jest oddzielenie przestrzeni wewnętrznych, a nie wsparcie ciężaru budynku. Podobnie, ławy fundamentowe są elementami, które służą jako podpora dla całej struktury; ich zastosowanie jako punktu przypięcia nie jest odpowiednie, ponieważ nie zapewniają one stabilności w warunkach rozbiórki. Z kolei ściany piwnic, chociaż mogą być częścią nośną, narażają robotników na dodatkowe ryzyko, gdyż mogą być one uszkodzone lub osłabione w trakcie procesu rozbiórki. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie elementy budynku mogą służyć jako punkty bezpieczeństwa. Ważne jest, aby stosować się do wytycznych branżowych, takich jak norma PN-EN 363 dotycząca systemów ochrony przed upadkiem, które określają wymagania dla punktów kotwiczenia i systemów asekuracyjnych, zapewniając tym samym bezpieczeństwo pracowników. Właściwe przypięcie do stabilnych konstrukcji, jak dach, jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia robotników podczas pracy w trudnych warunkach budowlanych.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Oblicz poziom degradacji budynku inwentarskiego, który został wzniesiony 15 lat temu, a jego planowany czas użytkowania wynosi 50 lat?
A. 50%
B. 30%
C. 7,5%
D. 15%
Obliczenie stopnia zużycia budynku inwentarskiego polega na porównaniu rzeczywistego okresu użytkowania budynku do jego przewidywanego okresu trwałości. W tym przypadku budynek został wybudowany 15 lat temu, a jego przewidywana trwałość wynosi 50 lat. Aby obliczyć stopień zużycia, należy użyć wzoru: (czas użytkowania / okres trwałości) * 100%. Zatem: (15/50) * 100% = 30%. Oznacza to, że budynek ma 30% swojego całkowitego okresu trwałości za sobą. Obliczenia te są ważne w praktyce inżynierskiej oraz zarządzaniu nieruchomościami, gdyż pozwalają na zaplanowanie remontów i modernizacji budynków. Warto również zwrócić uwagę na normy branżowe, takie jak PN-ISO 15686 dotyczące oceny cyklu życia budynków, które podkreślają znaczenie regularnego monitorowania stanu technicznego obiektów budowlanych oraz ich efektywności energetycznej. Takie podejście pomaga w efektywnym zarządzaniu zasobami oraz kosztami eksploatacji budynków.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Co należy zrobić, aby prawidłowo skontrolować pionowość ścian budynku?
A. Pomiar kątomierzem
B. Użycie pionu murarskiego
C. Pomiar taśmą mierniczą
D. Oględziny wzrokowe
Pomiar taśmą mierniczą, choć jest narzędziem nieodzownym w budownictwie, nie jest odpowiedni do sprawdzania pionowości ścian. Taśmy miernicze służą głównie do pomiarów odległości i długości, nie zaś do oceny pionowości. Próba użycia taśmy w ten sposób może prowadzić do niedokładnych wyników, ponieważ nie uwzględnia ona sił grawitacji, które są kluczowe dla określenia prawdziwego pionu. Z kolei oględziny wzrokowe, choć mogą być przydatne do wstępnej oceny, są bardzo subiektywne i podatne na błędy ludzkiego oka. Wzrokowe ocenianie pionowości jest zależne od perspektywy obserwatora i warunków oświetleniowych, co czyni tę metodę niewiarygodną. Pomiar kątomierzem, chociaż bardziej precyzyjny niż oględziny wzrokowe, również nie jest idealny do oceny pionowości ścian. Kątomierz jest narzędziem do pomiaru kątów, a nie do oceny pionu, i wymaga dodatkowego wsparcia, jak np. poziomicy, by uzyskać dokładne wyniki. W efekcie, wszystkie te metody, choć mogą być przydatne w innych kontekstach, nie zastąpią tradycyjnego pionu murarskiego w sprawdzaniu pionowości ścian.
Pytanie 14
Osobą, która ponosi odpowiedzialność za organizację prac budowlanych, przygotowanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz prawidłowy przebieg robót, jest
A. inwestor
B. kierownik budowy
C. majster budowy
D. inspektor nadzoru budowlanego
Wybór innej osoby jako odpowiedzialnej za organizację procesu budowy i bezpieczeństwo na placu budowy może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Majster budowy, choć ma ogromne znaczenie w codziennym zarządzaniu pracami budowlanymi, nie posiada odpowiednich kompetencji do organizacji całego procesu oraz planowania bezpieczeństwa. Jego rola koncentruje się na bezpośrednim nadzorze nad pracownikami oraz zapewnieniu terminowego wykonania zadań, co różni się od strategicznych obowiązków kierownika budowy. Inspektor nadzoru budowlanego, z kolei, pełni funkcję kontrolną, monitorując zgodność prac z projektem oraz przepisami, ale nie jest odpowiedzialny za organizację i bezpieczeństwo samego procesu budowy. Inwestor, mimo że jest kluczową osobą w projekcie budowlanym, odpowiedzialny jest przede wszystkim za finansowanie i podejmowanie strategicznych decyzji, a nie za praktyczną organizację robót budowlanych. Dlatego, mylnym podejściem jest przypisywanie tych odpowiedzialności innym osobom, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem oraz zwiększenia ryzyka wypadków na placu budowy. Ważne jest zrozumienie, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo należy do kierownika budowy, który musi posiadać doświadczenie i wiedzę w zakresie zarządzania procesami budowlanymi oraz przepisami BHP, aby skutecznie zapobiegać zagrożeniom.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Jakie jest podstawowe zadanie geodety na placu budowy?
A. Wykonywanie pomiarów i wytyczeń
B. Sporządzanie kosztorysów
C. Zarządzanie zespołem budowlanym
D. Kontrola jakości betonu
Sporządzanie kosztorysów nie jest zadaniem geodety, ale kosztorysanta lub inżyniera budowlanego. Kosztorysy są szczegółowymi dokumentami finansowymi, które określają przewidywane koszty budowy i materiały potrzebne do jej wykonania. Wymaga to szczegółowej wiedzy o cenach materiałów i robocizny, a także umiejętności przewidywania ewentualnych dodatkowych kosztów. Geodeta koncentruje się na precyzyjnych pomiarach i nie zajmuje się bezpośrednio aspektami finansowymi budowy. Zarządzanie zespołem budowlanym to zadanie kierownika budowy lub menedżera projektu, którzy koordynują pracę różnych ekip budowlanych i dbają o harmonogram prac. Geodeta dostarcza dane niezbędne dla wykonania prac zgodnie z projektem, ale nie zarządza bezpośrednio ludźmi na budowie. Kontrola jakości betonu to specjalistyczne zadanie inżynierów i techników budowlanych, którzy badają mieszanki betonowe pod kątem wytrzymałości, składu i innych właściwości fizycznych. Geodeta nie zajmuje się analizą materiałów budowlanych, a jego rola koncentruje się na przestrzennym umiejscowieniu elementów budowy. Każda z tych ról ma swoje unikalne zadania i wymaga odrębnych kwalifikacji oraz kompetencji, co jest kluczowe dla powodzenia całego procesu budowy. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do błędnych wniosków na temat organizacji pracy na placu budowy i może skutkować nieefektywnością działań.
Pytanie 18
W jakiej kolejności należy przeprowadzać roboty malarskie na ścianach i sufitach?
A. najpierw malowanie sufitu pasami prostopadłymi do ściany okien, następnie równoległymi, zaczynając od okien; kolejno malowanie ścian pasami poziomymi, a potem pionowymi
B. najpierw malowanie ścian pasami poziomymi, a później pionowymi; następnie malowanie sufitu pasami prostopadłymi do ściany okien, a potem równoległymi, zaczynając od okien
C. malowanie sufitu pasami równoległymi do ściany okien, następnie prostopadłymi, zaczynając od okien; malowanie ścian pasami poziomymi, a potem pionowymi
D. malowanie ścian pasami pionowymi, a później poziomymi; malowanie sufitu pasami równoległymi do ściany okien, a następnie pasami prostopadłymi, rozpoczynając od okien
W analizowanych odpowiedziach pojawia się kilka istotnych błędów dotyczących technik malarskich. Niektóre podejścia nie uwzględniają praktycznych doświadczeń związanych z malowaniem, co prowadzi do nieefektywności. Na przykład, malowanie sufitu pasami prostopadłymi do ściany okien jako pierwszego kroku, a następnie równoległymi, może skutkować trudniejszym do osiągnięcia efektem końcowym. Gdy malarz zaczyna od pasów prostopadłych, może to prowadzić do odkrycia niedoskonałości w oświetleniu, które są trudniejsze do skorygowania po nałożeniu kolejnych warstw farby. W szczególności, malowanie sufitu najpierw powinno zostać zrealizowane równolegle do naturalnego źródła światła, co ułatwia dostrzeganie niedoskonałości. Ponadto, kolejność malowania ścian, zaczynając od poziomych pasów, a następnie przechodząc do pionowych, jest nieefektywna, ponieważ może prowadzić do powstawania smug i niejednolitości koloru. To wszystko przekłada się na konieczność przestrzegania najlepszych praktyk związanych z malowaniem, co nie tylko podnosi jakość wykonania, ale również wydłuża trwałość powłoki malarskiej oraz zadowolenie klientów z efektów końcowych.
Pytanie 19
Jednoczesne rozmieszczanie wszystkich prefabrykatów (różnego typu) podczas jednego przejazdu maszyny montażowej wzdłuż instalowanego obiektu charakteryzuje się
A. metodą rozdzielczą
B. metodą kompleksową
C. montażem swobodnym
D. montażem wymuszonym
Metoda kompleksowa w montażu prefabrykowanych elementów charakteryzuje się jednoczesnym ustawieniem wszystkich elementów w trakcie jednego przejazdu maszyny montażowej, co znacząco zwiększa efektywność i oszczędność czasu w procesie budowlanym. Dzięki tej metodzie, możliwe jest minimalizowanie przestojów i optymalizacja harmonogramów prac budowlanych, co jest kluczowe w dużych projektach infrastrukturalnych. Przykładem zastosowania metody kompleksowej jest budowa mostów lub dużych obiektów przemysłowych, gdzie elementy prefabrykowane, jak belki, panele ścienne czy stropy, są montowane w sposób zorganizowany i zsynchronizowany. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują integrację procesów oraz efektywną logistykę dostaw i montażu. Dodatkowo, metoda ta pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem związanym z czasem i kosztami budowy, zwiększając tym samym konkurencyjność wykonawców na rynku.
Pytanie 20
Ile identycznych samochodów samowyładowczych jest koniecznych, aby zapewnić ciągłość w pracy koparki oraz samochodów, gdy czas załadunku jednego samochodu wynosi 10 minut, a czas całego cyklu transportowego to 60 minut?
A. 3 samochody samowyładowcze
B. 5 samochodów samowyładowczych
C. 2 samochody samowyładowcze
D. 6 samochodów samowyładowczych
Wybór niewłaściwej liczby samochodów samowyładowczych często wynika z braku zrozumienia, jak dokładnie liczyć czas operacyjny oraz jego wpływ na efektywność pracy. Zmiany w liczbie samochodów mogą wydawać się niewielkie, ale mają zasadnicze znaczenie dla harmonogramu transportu i załadunku. Odpowiedzi sugerujące, że wystarczą jedynie 2, 3 lub 5 samochodów, nie uwzględniają, że każdy samochód spędza 50 minut na trasie, co oznacza, że przez ten czas nie jest on dostępny do załadunku. To prowadzi do wniosków, że zbyt mała liczba pojazdów będzie powodować opóźnienia i przestoje w pracy koparki. W rzeczywistości, aby ustalić optymalną liczbę samochodów, należy skupić się na analizie czasów cyklu, które wskazują, ile pojazdów jest niezbędnych do pokrycia ciągłych potrzeb załadunkowych. Koncepcja tzw. „zapasów” w systemach produkcyjnych czy transportowych, wskazuje, że posiadanie zbyt małej liczby zasobów prowadzi do zwiększenia ryzyka opóźnień i niewykorzystania możliwości operacyjnych. W praktyce warto stosować zasady Lean Management czy Just-In-Time, które mogą pomóc w optymalizacji liczby pojazdów i redukcji kosztów, jednak w tym przypadku kluczowe jest zabezpieczenie odpowiedniej liczby samochodów do załadunku, co w praktyce przekłada się na realne zyski i poprawę efektywności operacyjnej.
Pytanie 21
Rewitalizacja ściany, która ma pojedyncze rysy oraz pęknięcia o szerokości 3-4 mm, niegrożące stabilności konstrukcji murowanej z cegły, polega na
A. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych umocowanych w narożach ścian i zaciśniętych nakrętką rzymską
B. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową
C. usunięciu tynku, oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, a następnie ich wypełnieniu zaczynem cementowym
D. rozbiórce uszkodzonej ściany i następnej jej odbudowie
Podejmowanie decyzji o rozebraniu spękanej ściany i ponownym jej wymurowaniu jest ekstremalnym podejściem, które najczęściej jest nieuzasadnione. Takie działanie wiąże się z dużymi kosztami oraz czasem realizacji, zwłaszcza w przypadku niewielkich rys, które nie wpływają na stabilność całej konstrukcji. Zwykle w takich przypadkach można zastosować znacznie mniej inwazyjne metody naprawcze, które są bardziej efektywne z perspektywy ekonomicznej. Zastosowanie ściągów z prętów stalowych w narożach ścian nie jest odpowiednie w sytuacji, gdy spękania nie zagrażają stateczności konstrukcji. Tego typu techniki są przeznaczone do większych uszkodzeń oraz sytuacji, gdzie istnieje ryzyko osunięcia się elementów konstrukcyjnych. Z kolei torkretowanie, czyli natryskiwanie mieszanki betonowej, jest metodą stosowaną w przypadku znacznych uszkodzeń i wymaga specjalistycznego sprzętu oraz umiejętności. W przypadku drobnych spękań, takie podejście może nie tylko nie przynieść oczekiwanych efektów, ale również prowadzić do dodatkowych problemów, takich jak ciężar nakładanego betonu czy nieodpowiednia przyczepność nowego materiału do istniejącej powierzchni. Kluczowym błędem myślowym jest zatem nadmierne komplikowanie procesu naprawczego, co nie tylko zwiększa koszty, ale także wydłuża czas prac budowlanych.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Na jakiej zasadzie opiera się działanie poziomicy laserowej?
A. Emituje wiązkę światła laserowego poziomo
B. Działa na zasadzie ciśnienia hydrostatycznego
C. Używa ultradźwięków do pomiaru wysokości
D. Wykorzystuje pryzmaty do załamywania światła
Choć poziomica laserowa to zaawansowane narzędzie, nie opiera się na tak skomplikowanych zasadach jak pryzmaty czy ciśnienie hydrostatyczne. Pryzmaty są często używane w optyce do załamywania światła, ale działanie poziomicy laserowej polega na emisji wiązki światła laserowego, a nie na załamywaniu. Wkładanie pryzmatów do tej koncepcji to typowy błąd wynikający z mylenia różnych zastosowań optyki. Ciśnienie hydrostatyczne natomiast odnosi się do płynów i ich zachowania pod wpływem grawitacji, co nie ma związku z technologią laserową w urządzeniach pomiarowych. Poziomice wodne, które wykorzystują tę zasadę, są zupełnie innymi narzędziami. Ostatecznie, użycie ultradźwięków do pomiaru wysokości jest technologią stosowaną w urządzeniach takich jak dalmierze ultradźwiękowe, ale nie w poziomicach laserowych. Takie nieporozumienia często wynikają z błędnego utożsamiania różnych technologii pomiarowych. Każda z tych odpowiedzi pokazuje, jak łatwo można pomylić zastosowania różnych technologii, jeśli nie wnikniemy w ich rzeczywiste funkcjonowanie. Ważne jest, by zrozumieć, że poziomica laserowa działa dzięki prostemu, lecz efektywnemu mechanizmowi emisji światła laserowego, co czyni ją narzędziem zarówno precyzyjnym, jak i intuicyjnym w użyciu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
Ilu pracowników trzeba zatrudnić do przeprowadzenia docieplenia 1 182 m2 zewnętrznych ścian w czasie 30 ośmiogodzinnych dni roboczych, jeżeli czas pracy na wykonanie 100 m2 docieplenia wynosi 203 r-g?
A. 7 robotników
B. 5 robotników
C. 6 robotników
D. 10 robotników
Wybór niewłaściwej liczby robotników wynika z różnych błędów w rozumowaniu związanych z obliczeniami i interpretacją danych. Na przykład, jeśli ktoś zdecyduje się na 5 robotników, może myśleć, że wystarczą oni do wykonania pracy w zadanym czasie, jednakże obliczenia pokazują, że przy takiej liczbie robotników czas pracy wydłuża się znacząco. W praktyce, przy 5 robotnikach, całkowity czas pracy wyniesie około 479,29 godzin, co przekracza dostępne 240 godzin. Osoby wybierające 7 robotników mogą również nie dostrzegać, że sumaryczne godziny robocze (około 336,01 r-g) wciąż są niewystarczające. Podejmowanie decyzji o zatrudnieniu zbyt małej liczby pracowników często wynika z niepełnego zrozumienia całkowitych wymagań projektu oraz z błędnych założeń dotyczących wydajności i czasu pracy. Słabe planowanie może prowadzić do opóźnień, wzrostu kosztów oraz obniżonej jakości wykonania, co w dłuższej perspektywie wpływa negatywnie na reputację firmy i zadowolenie klientów. Właściwe podejście do oceny potrzeb kadrowych oraz dokładne analizy czasowe i finansowe są kluczowe w każdym projekcie budowlanym, a błędne kalkulacje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w realizacji zleceń.
Pytanie 28
Aby wydobyć 15 cm warstwę gleby urodzajnej (humusu) przy użyciu lemiesza oraz przetransportować urobek na terenie budowy na odległość 60 m, należy zastosować
A. zgarniarki samojezdnej
B. ładowarki samojezdnej
C. spycharki gąsienicowej
D. koparki podsiębiernej
Wybór niewłaściwego sprzętu do odspojenia humusu i przemieszczenia go na krótką odległość może prowadzić do licznych problemów zarówno technicznych, jak i ekonomicznych. Na przykład, zgarniarka samojezdna, chociaż użyteczna w wielu zastosowaniach, nie jest zaprojektowana do pracy w terenie o dużym nachyleniu czy w trudnych warunkach gruntowych. Jej konstrukcja nie zapewnia takiej przyczepności, jak w przypadku spycharki gąsienicowej, co może prowadzić do poślizgu i nieefektywnej pracy. Koparka podsiębierna, z kolei, jest przeznaczona głównie do wykopów w utwardzonym gruncie, a jej zastosowanie w przypadku humusu jest niepraktyczne ze względu na możliwe uszkodzenia delikatnych warstw gleby. Ładowarka samojezdna, mimo że efektywnie ładuje i przemieszcza materiał, nie jest optymalna do odspajania humusu, gdyż nie dysponuje odpowiednim lemieszem, który mógłby precyzyjnie oddzielić delikatne warstwy gleby. Kluczowym błędem myślowym jest więc założenie, że każdy typ maszyny budowlanej może być stosowany zamiennie bez uwzględnienia specyfiki i właściwości materiału, z którym mamy do czynienia. Wybór odpowiedniego sprzętu powinien być zawsze oparty na analizie warunków pracy oraz charakterystyki materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Reperacja murowanej ściany z cegły, w której wzdłuż spoin znajdują się pojedyncze rysy o szerokości do 4 mm oraz pęknięcia niezagrażające stabilności konstrukcji, będzie polegała na
A. wykuciu w ścianie bruzd prostopadle do kierunku rys, umieszczeniu stalowych prętów oraz zabetonowaniu
B. oczyszczeniu powierzchni ściany, poszerzeniu pęknięć oraz ich wypełnieniu zaprawą cementową
C. rozebraniu uszkodzonej ściany i jej ponownym wymurowaniu
D. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową
Odpowiedź wskazująca na oczyszczenie powierzchni ściany, poszerzenie pęknięć oraz wypełnienie ich zaprawą cementową jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji murowanych ścian. W przypadku rys o szerokości do 4 mm, które nie zagrażają stateczności konstrukcji, kluczowe jest podjęcie działań mających na celu ich zabezpieczenie przed dalszymi uszkodzeniami. Oczyszczenie powierzchni pozwala na usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpływać na przyczepność używanej zaprawy. Poszerzenie rys umożliwia lepsze wypełnienie przestrzeni materiałem, co z kolei zwiększa trwałość naprawy. Wypełnienie pęknięć odpowiednią zaprawą cementową, która jest zgodna z normami budowlanymi, zapewnia odpowiednie właściwości mechaniczne i estetyczne naprawionej powierzchni. Dodatkowo, użycie wysokiej jakości materiałów budowlanych, takich jak zaprawy o odpowiedniej klasie wytrzymałości, jest kluczowe dla długotrwałej efektywności naprawy. Takie podejście umożliwia zachowanie integralności strukturalnej ściany oraz estetyki budynku.
Pytanie 32
W stiuku wielokolorowym, który ma naśladować marmur, nie powinno się używać
A. pyłu marmurowego
B. cementu
C. kleju wodnego
D. gipsu
Kiedy myślimy o tworzeniu stiuku wielobarwnego, warto wiedzieć, jakie materiały są do tego odpowiednie. Woda klejowa, gips i pył marmurowy to wszystko rzeczy, które mogą dobrze działać razem. Cement to inna historia i lepiej go unikać. Woda klejowa poprawia przyczepność i elastyczność, a to jest szczególnie ważne, gdy chcesz dodać drobne detale. Gips działa szybko, co jest super, bo pozwala uzyskać gładką powierzchnię, co jest kluczowe, jak chcesz imitować marmur. Dodanie pyłu marmurowego poprawia wygląd, bo nadaje efekt naturalnego kamienia, ale też wzmacnia całość. Z cementem możesz mieć problemy z ciężarem, skurczem i długim czasem wiązania, co może w końcu utrudnić uzyskanie ładnego efektu. Niektórzy myślą, że cement poprawi mikstury, ale w praktyce może prowadzić do pęknięć i kruszenia. Ważne, aby pamiętać, że każdy materiał w stiuku ma swoją rolę, a źle dobrany może zepsuć jakość i wygląd całego wykończenia.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Jak należy przygotować stalowe podłoże przed nałożeniem farby olejowej nawierzchniowej?
A. Usunąć kurz, pozbyć się rdzy przy użyciu rozpuszczalnika benzynowego, a następnie zagruntować pokostem
B. Przetrzeć metalową szczotką, aby usunąć rdzę, następnie nasycić 10% roztworem fluatu, a po upływie 24 godzin zagruntować roztworem 20% fluatu
C. Wyczyścić drewnianym klockiem, aby pozbyć się rdzy i nierówności, a następnie zagruntować szarym mydłem
D. Oczyścić mechanicznie z rdzy, olejów, kwasów i ługów, a następnie zagruntować farbą podkładową antykorozyjną
W przypadku błędnych odpowiedzi, możemy zauważyć, że niektóre z nich opierają się na niewłaściwych metodach przygotowania podłoża. Na przykład, przetarcie drewnianym klockiem w celu usunięcia rdzy i nierówności nie jest skuteczne, ponieważ drewno nie jest wystarczająco twarde, aby skutecznie oczyścić stal z rdzy, a także może wprowadzać dodatkowe zanieczyszczenia. Zastosowanie szarego mydła jako gruntu jest również nieodpowiednie, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej przyczepności ani ochrony przed korozją, w przeciwieństwie do farb podkładowych, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. W przypadku użycia metalowej szczotki, chociaż może ona być skuteczna w usuwaniu powierzchownej rdzy, to jednak nie jest wystarczająca do eliminacji zanieczyszczeń chemicznych, takich jak oleje czy kwasy, które wymagają dokładniejszego czyszczenia. Użycie fluatu jako preparatu gruntującego nie jest standardową praktyką w malowaniu stali, a jego działanie może być wątpliwe w kontekście długoterminowej ochrony stali przed korozją. Odpowiednie przygotowanie powierzchni powinno bazować na sprawdzonych metodach, które zapewniają optymalną przyczepność i trwałość powłok malarskich. Zignorowanie tych zasad prowadzi do zwiększonego ryzyka uszkodzeń i krótszej żywotności malowanej powierzchni.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m2 deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m2 przez 2 robotników?
A. 10 zmian
B. 11 zmian
C. 6 zmian
D. 5 zmian
Wiele osób może mylnie sądzić, że wystarczy podzielić łączną powierzchnię deskowania przez powierzchnię, którą jest w stanie wykonać jeden robotnik, aby uzyskać właściwą liczbę zmian roboczych. Takie podejście jest niepoprawne, ponieważ nie uwzględnia ono czasu pracy ani liczby robotników. Niektórzy mogą skupić się na wydajności jednego robotnika, nie biorąc pod uwagę współpracy dwóch robotników, co znacząco wpływa na łączny czas wykonania zadania. Inni mogą popełniać błąd, zakładając, że wystarczy tylko podzielić całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie, co prowadzi do błędnych wniosków. Ponadto, nie uwzględniając okresów odpoczynku oraz innych czynników, takich jak przestoje czy organizacja pracy, można uzyskać wyniki, które są zbyt optymistyczne. Standardy branżowe wymagają precyzyjnego planowania, a nie tylko prostych obliczeń. W rzeczywistości, brak zrozumienia, jak współpraca robotników wpływa na wydajność pracy, może prowadzić do opóźnień w projektach budowlanych oraz do przekroczenia budżetów. Dlatego kluczowe jest uwzględnienie wszystkich zmiennych podczas kalkulacji, aby uniknąć błędów w planowaniu i realizacji zadań budowlanych.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.