Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:23
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:58

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Firma zajmująca się transportem stosuje marżę na poziomie 15 %, a podatek od świadczonych usług wynosi 23%. Jaki będzie całkowity koszt za usługi, których koszt wytworzenia to 2 800,00 zł?

A. 3 690,90 zł

B. 3 220,00 zł

C. 3 444,00 zł

D. 3 960,60 zł

Aby obliczyć koszt brutto za usługi transportowe, należy najpierw uwzględnić marżę, która w tym przypadku wynosi 15%. Koszt wytworzenia usługi wynosi 2 800,00 zł, co oznacza, że dodajemy do tego 15% marży: 2 800,00 zł * 0,15 = 420,00 zł. Następnie dodajemy tę kwotę do kosztu wytworzenia: 2 800,00 zł + 420,00 zł = 3 220,00 zł. Jednak to jeszcze nie jest koniec obliczeń. Koszt brutto obejmuje także podatek VAT, który wynosi 23%. Aby obliczyć VAT, obliczamy 23% z kwoty 3 220,00 zł: 3 220,00 zł * 0,23 = 740,60 zł. Następnie dodajemy tę kwotę do wartości netto: 3 220,00 zł + 740,60 zł = 3 960,60 zł. W praktyce takie obliczenia są niezwykle istotne dla przedsiębiorstw, aby określić właściwe ceny oferowanych usług, uwzględniając zarówno koszty produkcji jak i wymagania podatkowe. Dzięki temu przedsiębiorstwo może zapewnić sobie odpowiednią rentowność.

Pytanie 2

CIM jest dokumentem przewozowym wykorzystywanym w transporcie

A. kolejowym

B. wodnym

C. samochodowym

D. lotniczym

List przewozowy CIM (Convention Internationale concernant le transport des marchandises par chemin de fer) jest kluczowym dokumentem stosowanym w międzynarodowym transporcie kolejowym. Nosząc cechy dokumentu towarzyszącego przesyłkom kolejowym, list ten pełni rolę dowodu zawarcia umowy przewozu. Jego szczególność polega na regulacji zharmonizowanych warunków przewozu towarów w ramach państw sygnatariuszy konwencji COTIF. Praktyczne zastosowanie listu CIM jest niezwykle istotne w kontekście logistyki, ponieważ umożliwia uproszczenie procedur związanych z przewozem towarów oraz przyspieszenie procesów celnych. Dzięki zastosowaniu standardowych formularzy, przewoźnicy i odbiorcy mogą łatwo wymieniać informacje, co minimalizuje ryzyko błędów i zwiększa efektywność operacyjną. Dodatkowo, list CIM zabezpiecza interesy stron umowy, określając m.in. odpowiedzialność przewoźnika za ewentualne uszkodzenia lub utraty przesyłek, zgodnie z międzynarodowymi standardami.

Pytanie 3

Cost, Insurance and Freight (CIF) to termin odnoszący się do

A. CIF

B. FOB

C. DAT

D. FAS

CIF, czyli Cost, Insurance and Freight, to termin, który znajdziesz w międzynarodowym handlu. Używa się go, żeby określić, kto za co płaci przy dostawie towarów. Jak to działa? Sprzedawca zajmuje się kosztami transportu, ubezpieczenia i frachtu aż do portu, do którego towar ma trafić. Odpowiedzialność za towar przechodzi na kupującego dopiero, jak towar dotrze do portu. To dość popularne w transakcjach morskich, bo sprzedawca ma na oku transport i ubezpieczenie aż do samego końca. Na przykład, przy zakupie kontenera ze sprzętem elektronicznym, sprzedawca ustawia warunki CIF. To znaczy, że bierze na siebie wszystkie koszty transportu i ubezpieczenia, które idą do portu, gdzie kupujący to odbiera. Warto pamiętać, że jak towar jest już przekazany przewoźnikowi, to kupujący odpowiada za wszelkie uszkodzenia. To jest standard w międzynarodowym handlu.

Pytanie 4

W czwartym kwartale 2019 roku firma zrealizowała 360 przewozów. W tym okresie wykonano zgodnie z zamówieniem: w październiku 120 przewozów, w listopadzie 100 przewozów, a w grudniu 80 przewozów. Pozostałe przewozy nie zostały zrealizowane zgodnie z zamówieniem (np. z powodu opóźnień). Jakie procentowe wskaźniki niezawodności dostaw zostały osiągnięte w czwartym kwartale 2019 roku?

A. Około 28%

B. Około 83%

C. Około 33%

D. Około 22%

Niezawodność realizacji dostaw to kluczowy wskaźnik efektywności w logistyce, który określa, w jakim stopniu przedsiębiorstwo wykonuje usługi zgodnie z ustalonymi wymaganiami i terminami. W przypadku omawianego pytania, zrealizowano 120 przewozów w październiku, 100 w listopadzie oraz 80 w grudniu, co daje łącznie 300 przewozów zrealizowanych zgodnie z zleceniem. Aby obliczyć procent niezawodności, należy podzielić liczbę przewozów zrealizowanych zgodnie z zleceniem przez całkowitą liczbę przewozów (360) i pomnożyć przez 100. Obliczenia przedstawiają się następująco: (300/360) * 100 = 83,33%. Oznacza to, że niezawodność realizacji dostaw wyniosła około 83%. W praktyce, wysoka niezawodność jest istotna dla budowania zaufania klientów oraz utrzymania konkurencyjności na rynku. Firmy stosują różne metody monitorowania i poprawy niezawodności, takie jak analiza przyczyn opóźnień czy wdrażanie technologii śledzenia przesyłek, co pozwala na szybsze reagowanie na ewentualne problemy.

Pytanie 5

W przestrzeniach pustych, które mogą pojawić się w wyniku sztauowania jednostek ładunkowych o różnych kształtach i wymiarach, należy je wypełnić, aby zagwarantować

A. odpowiednie oparcie i stabilność ładunku

B. maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej

C. przyspieszenie działań związanych z załadunkiem i rozładunkiem

D. oddzielenie poszczególnych jednostek ładunkowych od siebie

Przyspieszenie czynności związanych z załadunkiem i rozładunkiem, maksymalne wypełnienie przestrzeni ładunkowej oraz oddzielenie jednostek ładunkowych to podejścia, które, choć mogą wydawać się korzystne, w rzeczywistości nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest stabilność i bezpieczeństwo ładunku. Przyspieszenie załadunku może prowadzić do niedostatecznego zabezpieczenia, co zwiększa ryzyko przesunięcia lub uszkodzenia ładunku podczas transportu. Maksymalne wypełnienie przestrzeni, bez uwzględnienia odpowiednich zabezpieczeń, może skutkować niekontrolowanym ruchem ładunku, co zagraża zarówno ładunkowi, jak i bezpieczeństwu kierowcy. Z kolei oddzielenie jednostek ładunkowych, choć może wydawać się odpowiednie w kontekście uniknięcia uszkodzeń, nie gwarantuje, że ładunek będzie stabilny. W rzeczywistości, puste przestrzenie muszą być wypełnione, aby zminimalizować ruch ładunku, co jest zgodne z zasadami najlepszych praktyk w transporcie. Ostatecznie, brak odpowiedniego oparcia i stabilności może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wypadków drogowych i strat finansowych związanych z uszkodzonym ładunkiem.

Pytanie 6

Jakie pismo przygotowuje potencjalny klient, gdy dysponuje niepełnymi informacjami o towarze lub usłudze, aby uzyskać pełne dane przed dokonaniem wyboru kontrahenta?

A. Potwierdzenie przyjęcia zamówienia

B. Ofertę handlową

C. Reklamację

D. Zapytanie o ofertę

Zapytanie o ofertę jest kluczowym dokumentem w procesie zakupowym, który potencjalny klient sporządza w sytuacji, gdy potrzebuje dokładnych informacji o produkcie lub usłudze przed podjęciem decyzji o wyborze kontrahenta. W praktyce, takie zapytanie pozwala na zrozumienie oferty dostawcy w kontekście jego możliwości oraz wskazania ewentualnych różnic pomiędzy konkurencyjnymi produktami. Klient, formułując zapytanie o ofertę, ma możliwość precyzyjnego określenia swoich potrzeb oraz wymagań, co jest działaniem zgodnym z najlepszymi praktykami zakupowymi. Współczesne standardy zarządzania relacjami z dostawcami (SRM) podkreślają znaczenie klarownej komunikacji w fazie przedtransakcyjnej, co może prowadzić do lepszych wyników negocjacyjnych oraz wyższej jakości obsługi. Przykładem zastosowania zapytania o ofertę może być sytuacja, w której firma planuje zakup nowego systemu informatycznego i wysyła zapytanie do kilku dostawców, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat cen, funkcjonalności oraz warunków wsparcia technicznego. Taki proces sprzyja podejmowaniu świadomych decyzji oraz minimalizowaniu ryzyka niezgodności z oczekiwaniami.

Pytanie 7

Która zasada INCOTERMS 2010 wymaga od sprzedającego największej ilości zobowiązań, a od kupującego jedynie wyładunku towaru w docelowym miejscu?

A. CIP

B. DDP

C. EXW

D. FCA

DDP (Delivered Duty Paid) to jedna z formuł INCOTERMS 2010, która nakłada na sprzedającego maksimum obowiązków, w tym odpowiedzialność za wszelkie formalności celne oraz koszty związane z dostarczeniem towaru do miejsca przeznaczenia. Sprzedający jest zobowiązany do zorganizowania transportu, opłacenia wszelkich należności celnych oraz dostarczenia towaru do uzgodnionego miejsca, co oznacza, że kupujący praktycznie nie musi angażować się w te formalności. Przykładem zastosowania DDP może być sytuacja, w której europejski dostawca wysyła maszyny do produkcji do klienta w Azji. W tym przypadku sprzedający zajmuje się wszystkimi aspektami dostawy, w tym odprawą celną w kraju docelowym. Z perspektywy praktycznej, DDP jest preferowane przez kupujących, ponieważ minimalizuje ich obciążenia administracyjne oraz ryzyko związane z nieprawidłowościami w procesie dostawy. Warto pamiętać, że DDP wymaga od sprzedającego znajomości lokalnych przepisów celnych oraz umiejętności zarządzania logistyką międzynarodową.

Pytanie 8

Do intermodalnych jednostek transportowych (UTI) nie wlicza się

A. ciężarówki.

B. naczepy ciągnikowej.

C. wymiennego nadwozia samochodu.

D. kontenera.

Pojęcia związane z intermodalnymi jednostkami transportowymi są kluczowe w zrozumieniu nowoczesnych procesów logistycznych. Naczepy siodłowe oraz nadwozia samochodowe wymienne to przykłady jednostek, które są wykorzystywane w transporcie intermodalnym, ponieważ są przystosowane do łatwego przenoszenia między różnymi środkami transportu. Naczepy siodłowe, wykorzystywane w transporcie drogowym, są zaprojektowane tak, aby mogły być transportowane na platformach kolejowych lub załadunkach morskich, co czyni je istotnym elementem logistyki intermodalnej. Podobnie, nadwozia wymienne stosowane w transporcie drogowym mogą być łatwo transferowane na różne środki transportu, co pozwala na zachowanie ciągłości w dostawach. Kontenery z kolei są standardowymi jednostkami stosowanymi w transporcie morskim i drogowym, które również ułatwiają intermodalność. Często błędnie utożsamia się wszystkie rodzaje środków transportu z intermodalnymi jednostkami transportowymi, co prowadzi do nieporozumień. Ważne jest, aby pamiętać, że UTI to jednostki transportowe zaprojektowane specjalnie do tego celu, a samochód ciężarowy nie spełnia tych kryteriów, ponieważ nie jest jednostką transportową, którą można przenieść bezpośrednio między różnymi rodzajami transportu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 9

Pisemnym zobowiązaniem banku importera do dokonania płatności na rzecz eksportera w zamian za dostarczenie dokumentów potwierdzających towar, stosowanym w transakcjach międzynarodowych, jest

A. zlecenie płatności

B. zlecenie przelewu

C. potwierdzenie nadania

D. akredytywa dokumentowa

W przypadku pozostałych odpowiedzi, każde z tych narzędzi pełni inne funkcje i nie jest odpowiednie w kontekście przedstawionej sytuacji. Polecenie zapłaty to instrument, który umożliwia bankowi na zlecenie płatności z rachunku dłużnika do wierzyciela na podstawie zgody dłużnika, co nie gwarantuje jednak, że płatność zostanie dokonana w związku z dostarczeniem towaru. W handlu międzynarodowym, gdzie nie ma pełnej pewności co do wykonania umowy, polecenie zapłaty może nie być wystarczającym zabezpieczeniem. Podobnie polecenie przelewu jest instrumentem, który polega na zleceniu przelewu środków z jednego konta na drugie, ale nie wiąże się z dostarczeniem dokumentów potwierdzających spełnienie warunków umowy, co jest kluczowe w międzynarodowych transakcjach. Dowód nadania, z kolei, jest dokumentem potwierdzającym nadanie przesyłki, lecz nie ma charakteru zobowiązania do dokonania płatności za towar. Przypisując niewłaściwe znaczenie tym terminom, można łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że każde z tych narzędzi spełnia podobną rolę jak akredytywa dokumentowa, co jest błędne i może prowadzić do nieporozumień oraz ryzyka finansowego w transakcjach międzynarodowych. Kluczowe jest zrozumienie, że akredytywa dokumentowa to mechanizm, który skutecznie chroni interesy obu stron, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo płatności.

Pytanie 10

Do jakiej kategorii należy zaliczyć znaki, które określają sposób postępowania z ładunkiem w trakcie jego przechowywania, transportu i przemieszczenia?

A. Reklamowych

B. Niebezpieczeństwa

C. Manipulacyjnych

D. Informacyjnych

Znakami manipulacyjnymi określa się te symbole i instrukcje, które mają na celu zapewnienie prawidłowego postępowania z ładunkiem podczas jego składowania, transportu oraz przemieszczania. Ich obecność jest kluczowa dla bezpieczeństwa zarówno osób zajmujących się transportem, jak i dla samego ładunku. Przykłady znaków manipulacyjnych obejmują instrukcje dotyczące kierunku podnoszenia paczek, oznaczenia dotyczące delikatności przedmiotów, czy też instrukcje dotyczące sposobu składowania. Przykładowo, symbol przedstawiający strzałkę wskazującą górę paczki informuje, że ładunek powinien być umieszczony w określonej orientacji, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia. W branży logistycznej ich stosowanie jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak International Organization for Standardization (ISO) oraz normami GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals), co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 11

Za bezskuteczne wezwanie do zapłaty, złożone do dłużnika w dn. 11.03.2017 r., uznaje się takie, które nie zostało uregulowane do

Fragment Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe
Art. 75.	1. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przysługuje uprawnionemu po bezskutecznym wyczerpaniu drogi reklamacji, przewoźnikowi zaś – po bezskutecznym wezwaniu zobowiązanego do zapłaty. 2. Reklamację lub wezwanie do zapłaty uważa się za bezskuteczne, jeżeli dłużnik nie zapłacił dochodzonych należności w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia reklamacji lub wezwania do zapłaty. 3. Roszczenia przeciwko przewoźnikowi przysługują: 1) z tytułu umowy przewozu osób, zabieranych przez nie rzeczy oraz z tytułu umowy przewozu przesyłek bagażowych – podróżnemu, a przy przewozie grupowym – organizatorowi i uczestnikom, z tym że: a) organizator jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu grupowego, umowy o przewóz przesyłki bagażowej (art. 32), jak również roszczeń o różnicę należności, z wyjątkiem roszczeń przysługujących uczestnikom (lit. b), b) uczestnik jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu szkód, różnicy należności w związku z przewozem zabranych przez siebie rzeczy oraz indywidualnie zawartej umowy przewozu przesyłki bagażowej; 2) z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych: a) o zwrot należności lub jej części – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, który z nich dokonał zapłaty, b) o inne roszczenia z tytułu umowy przewozu – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, któremu z nich przysługuje prawo rozporządzania przesyłką; 3) z tytułu innych stosunków prawnych określonych w ustawie lub przepisach wydanych w jej wykonaniu – podmiotowi takiego stosunku.

Fragment Ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe

Art. 75.

1. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu sądowym na podstawie ustawy lub przepisów wydanych w jej wykonaniu przysługuje uprawnionemu po bezskutecznym wyczerpaniu drogi reklamacji, przewoźnikowi zaś – po bezskutecznym wezwaniu zobowiązanego do zapłaty.

2. Reklamację lub wezwanie do zapłaty uważa się za bezskuteczne, jeżeli dłużnik nie zapłacił dochodzonych należności w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia reklamacji lub wezwania do zapłaty.

3. Roszczenia przeciwko przewoźnikowi przysługują:

1) z tytułu umowy przewozu osób, zabieranych przez nie rzeczy oraz z tytułu umowy przewozu przesyłek bagażowych – podróżnemu, a przy przewozie grupowym – organizatorowi i uczestnikom, z tym że:

a) organizator jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu grupowego, umowy o przewóz przesyłki bagażowej (art. 32), jak również roszczeń o różnicę należności, z wyjątkiem roszczeń przysługujących uczestnikom (lit. b),

b) uczestnik jest uprawniony do dochodzenia roszczeń z tytułu szkód, różnicy należności w związku z przewozem zabranych przez siebie rzeczy oraz indywidualnie zawartej umowy przewozu przesyłki bagażowej;

2) z tytułu umowy przewozu przesyłek towarowych:

a) o zwrot należności lub jej części – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, który z nich dokonał zapłaty,

b) o inne roszczenia z tytułu umowy przewozu – nadawcy lub odbiorcy zależnie od tego, któremu z nich przysługuje prawo rozporządzania przesyłką;

3) z tytułu innych stosunków prawnych określonych w ustawie lub przepisach wydanych w jej wykonaniu – podmiotowi takiego stosunku.

A. 10.04.2017 r.

B. 11.05.2017 r.

C. 25.03.2017 r.

D. 11.06.2017 r.

Poprawna odpowiedź to 11.06.2017 r., ponieważ zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe, wezwanie do zapłaty staje się bezskuteczne po upływie 3 miesięcy od daty jego doręczenia. W tym przypadku, wezwanie zostało złożone 11.03.2017 r. Dodając 3 miesiące do tej daty, otrzymujemy 11.06.2017 r. Zrozumienie tego przepisu jest kluczowe w praktyce windykacyjnej, gdzie terminowość i zgodność z procedurami ma istotne znaczenie. Przykładowo, w przypadku braku uregulowania zobowiązania do wskazanej daty, wierzyciel może podjąć dalsze kroki prawne, takie jak złożenie pozwu do sądu. Warto również pamiętać, że w praktyce przedsiębiorcy powinni skrupulatnie dokumentować wszystkie wezwania do zapłaty oraz terminy ich doręczenia, aby uniknąć nieporozumień i ewentualnych problemów prawnych.

Pytanie 12

Na podstawie zamieszczonego cennika określ koszt przewozu 38 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) na odległość 325 km.

Liczba przewożonych pjł [szt.]	Opłata stała do 75 km [zł]	Stawka za każdy kilometr powyżej 75 km [zł]
Cennik
od 1 do 10	200,00	3,10
od 11 do 20	280,00	3,50
od 21 do 40	340,00	4,10
od 41 do 60	420,00	4,50
powyżej 60	470,00	4,60

A. 1 332,50 zł

B. 1 365,00 zł

C. 1 672,50 zł

D. 1 025,00 zł

Wybór innej kwoty jako kosztu przewozu może być wynikiem nieprawidłowego rozumienia struktury kosztów transportu. Często pojawiają się błędne założenia dotyczące tego, jak kształtują się wydatki w logistyce. Na przykład, nie uwzględniając stałych opłat, które są nieodłącznym elementem kalkulacji kosztów, można znacznie zaniżyć rzeczywiste wydatki. Część osób może również mylnie interpretować długość trasy i jej wpływ na cenę, co prowadzi do nadmiernego uproszczenia obliczeń. Często przyjmuje się, że koszt przewozu powinien być proporcjonalny do całkowitej odległości, co nie zawsze jest zgodne z praktykami branżowymi, gdzie wiele firm stosuje złożone modele kosztowe, które uwzględniają różne czynniki, takie jak rodzaj ładunku, rodzaj pojazdu czy wymagania dotyczące transportu. Warto zwrócić uwagę, że poprawne podejście do kalkulacji kosztów transportu opiera się na znajomości cenników oraz zrozumieniu zasad ich stosowania. Błędne interpretacje mogą prowadzić do znacznych różnic w oszacowanych wydatkach, co w praktyce przekłada się na problemy z planowaniem i realizacją zadań transportowych. Dlatego istotne jest, aby w procesie kalkulacji uwzględniać wszystkie istotne elementy, a także korzystać z doświadczenia i wiedzy specjalistów w dziedzinie logistyki.

Pytanie 13

Wyznacz kwotę podatku VAT, jeśli cena netto usługi transportowej to 8 100 zł, a obowiązująca stawka VAT wynosi 23%?

A. 1863 zł

B. 6237 zł

C. 4623 zł

D. 2300 zł

Aby obliczyć wartość podatku VAT od usługi transportowej, należy zastosować następujący wzór: wartość podatku VAT = cena netto * stawka VAT. W przedstawionym przypadku cena netto wynosi 8100 zł, a stawka VAT wynosi 23%. Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: 8100 zł * 0,23 = 1863 zł. Tak obliczona wartość VAT jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. W praktyce, dokładne obliczenie VAT-u jest kluczowe dla właściwego rozliczenia podatków i może wpłynąć na płynność finansową firmy. Zgromadzenie danych dotyczących kosztów i przychodów oraz obliczenie VAT-u na poziomie usługi jest istotnym elementem zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Warto również pamiętać, że VAT jest podatkiem pośrednim, co oznacza, że przedsiębiorcy mogą odliczać VAT naliczony na zakupach związanych z prowadzoną działalnością, co wpływa na ostateczną kwotę do zapłaty. Takie podejście jest standardem w praktyce księgowej.

Pytanie 14

Zbiór działań związanych z procesem transportowym, obejmujący takie etapy jak: dotarcie do miejsca załadunku, załadunek oraz zabezpieczenie towaru, transport towaru i rozładunek, klasyfikujemy jako czynności

A. kontrolne

B. organizacyjne

C. wykonawcze

D. handlowe

Odpowiedź "wykonawcze" jest poprawna, ponieważ opisuje kluczowe etapy procesu transportowego, które są niezbędne do przeprowadzenia efektywnej operacji logistycznej. Proces ten obejmuje szereg czynności, takich jak dojazd do miejsca załadunku, załadunek, zabezpieczenie ładunku, przewóz oraz rozładunek. Każdy z tych kroków ma swoje specyficzne wymagania i standardy, które muszą być przestrzegane, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność transportu. Na przykład, odpowiednie zabezpieczenie ładunku jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń podczas przewozu, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 9001. W praktyce, osoby odpowiedzialne za te czynności muszą posiadać wiedzę na temat różnych rodzajów ładunków, środków transportu oraz technik załadunkowych, co wpływa na efektywność całego procesu. Zrozumienie i umiejętność realizacji tych czynności są fundamentalne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie logistyki i transportu.

Pytanie 15

Formą odpłatnej, nieosobistej promocji i prezentacji usługi przez konkretnego nadawcę jest

A. sponsoring

B. reklama

C. public relations

D. promocja listowa

Reklama to płatna forma komunikacji marketingowej, która ma na celu promocję produktu lub usługi przez określonego nadawcę. W przeciwieństwie do innych form komunikacji, takich jak public relations, reklama jest bezpośrednio opłacana, co daje kontrolę nad treścią, stylem i czasem emisji. Przykłady zastosowania reklamy obejmują kampanie telewizyjne, radiowe, internetowe oraz outdoorowe. W branży marketingowej stosuje się różne modele płatności, takie jak CPC (cost per click) czy CPM (cost per mille), co pozwala na efektywne zarządzanie budżetem reklamowym. Reklama jest kluczowym elementem strategii marketingowej, umożliwiającym firmom dotarcie do szerokiego grona odbiorców, zwiększenie świadomości marki oraz stymulowanie sprzedaży. Warto również zauważyć, że skuteczna reklama opiera się na dogłębnej analizie rynku oraz targetowaniu odpowiednich grup odbiorców, co potwierdzają liczne badania branżowe.

Pytanie 16

Wytyczne Techniczne ICAO odnoszą się do transportu materiałów niebezpiecznych drogą

A. lądową.

B. kolejową.

C. powietrzną.

D. morską.

Odpowiedź 'powietrznym' jest trafnym wyborem. ICAO, czyli Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego, zajmuje się transportem niebezpiecznych materiałów tylko w kontekście lotów. Ich instrukcje, zwane 'Technical Instructions for the Safe Transport of Dangerous Goods by Air', mają jasne zasady dotyczące tego, jak klasyfikować, pakować i etykietować te materiały. Na przykład, chemikalia muszą być świetnie zabezpieczone, żeby podczas transportu nie spowodowały żadnych problemów. W praktyce, przewoźnicy lotniczy muszą ściśle trzymać się norm dotyczących ryzyka i procedur awaryjnych. Co więcej, instrukcje ICAO współpracują z innymi organizacjami, jak IATA, co sprawia, że międzynarodowe normy bezpieczeństwa są naprawdę spójne. Dobrze jest zrozumieć te regulacje, jeśli ktoś działa w branży transportowej, bo chodzi tu o bezpieczeństwo zarówno przewożonych towarów, jak i osób w samolotach.

Pytanie 17

Zgłaszanie towarów do odprawy celnej stanowi rodzaj czynności

A. wykonawczych procesu przewozowego

B. organizacyjnych procesu transportowego

C. marketingowych procesu transportowego

D. handlowych procesu przewozowego

Wybór odpowiedzi związanych z czynnościami wykonawczymi, marketingowymi czy handlowymi w kontekście zgłaszania towarów do odprawy celnej jest nietrafiony i bazuje na nieporozumieniu dotyczącym roli, jaką odprawa celna pełni w procesie transportowym. Czynności wykonawcze procesu przewozowego obejmują działania praktyczne związane z fizycznym przemieszczaniem towarów, takie jak pakowanie, załadunek oraz transport, lecz nie odnoszą się do formalności celnych, które są fundamentalnie organizacyjne. Z kolei czynności marketingowe procesów transportowych dotyczą strategii promocyjnych i sprzedażowych, które są odległe od kwestii związanych z odprawą celna. Zgłoszenie towarów ma charakter regulacyjny, co oznacza, że jego celem jest spełnienie wymogów prawa, a nie działania mające na celu promocję czy zwiększenie sprzedaży. Również odpowiedzi związane z czynnościami handlowymi mogą wprowadzać w błąd, gdyż dotyczą one transakcji kupna-sprzedaży, które są niezależne od procedur celnych. Zrozumienie, że zgłoszenie do odprawy celnej jest w istocie organizacyjnym etapem transportu, a nie jednym z czynności związanych z przewozem, marketingiem lub handlem, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Niewłaściwe klasyfikowanie tych czynności może prowadzić do opóźnień, zwiększenia kosztów oraz ryzyka naruszenia przepisów celnych.

Pytanie 18

Tablica przedstawiona na rysunku umieszczana jest na

A. pojazdach wolno poruszających się.

B. przyczepie/naczepie zbyt długiej i ciężkiej.

C. pojazdach samochodowych zbyt długich i ciężkich.

D. pojazdach samochodowych przewożących materiały niebezpieczne.

Tablica przedstawiona na rysunku jest tablicą ostrzegawczą, która zgodnie z polskim prawodawstwem jest wymagana na pojazdach samochodowych, które mają nieprzeciętne wymiary i masę. Pojazdy te mogą być szczególnie niebezpieczne dla innych uczestników ruchu, dlatego obecność takiej tablicy ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach. Zgodnie z normą PN-EN 12352, tablice ostrzegawcze powinny być dobrze widoczne, a ich umiejscowienie musi odpowiadać określonym przepisom, aby skutecznie informować innych kierowców o nietypowych wymiarach pojazdu. Przykładem zastosowania tej tablicy może być sytuacja, gdy transportowane są elementy budowlane, takie jak długie belki czy maszyny, które mogą wystawać poza standardowe wymiary pojazdu. Dzięki tablicy ostrzegawczej, inni uczestnicy ruchu zostaną poinformowani o potencjalnych zagrożeniach, co zwiększa ogólne bezpieczeństwo.

Pytanie 19

Jakie są zobowiązania spedytora?

A. szkodę powstałą na skutek niewykonania lub niewłaściwego wykonania zadań spedycyjnych

B. przesyłki o dużej wartości, nawet jeśli nadawca nie określił ich wartości w umowie

C. stratę wynikającą z opóźnienia w dostarczeniu przesyłki, które było spowodowane warunkami atmosferycznymi

D. ubytek masy w towarach zbiorowych, spowodowany ich cechami

Odpowiedź, że spedytor ponosi odpowiedzialność za szkodę wynikłą z niewykonania lub nienależytego wykonania czynności spedycyjnych, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa spedycyjnego, spedytor jest zobowiązany do starannego wykonywania swoich obowiązków. Odpowiedzialność ta obejmuje sytuacje, w których spedytor nie dopełnia określonych w umowie zobowiązań, co może prowadzić do strat dla nadawcy lub odbiorcy. Przykładem może być sytuacja, gdy spedytor nie zorganizował transportu w ustalonym terminie, co spowodowało opóźnienie dostawy i straty finansowe dla klienta. W praktyce, odpowiedzialność spedytora może być ograniczona do wysokości wynagrodzenia, które otrzymał za wykonanie usług spedycyjnych, jednak w przypadku rażącego niedbalstwa może ponosić pełną odpowiedzialność. Warto zaznaczyć, że spedytorzy powinni stosować się do standardów branżowych, takich jak normy ISO, aby zapewnić jakość oraz bezpieczeństwo świadczonych usług. Zrozumienie tej odpowiedzialności jest kluczowe dla profesjonalnego funkcjonowania w branży spedycyjnej.

Pytanie 20

Konwencja AETR to zbiór norm regulujących

A. transport ładunków drogą morską

B. czas pracy kierowców

C. przeprowadzanie przeładunku w transporcie kombinowanym

D. reguły dotyczące sporządzania dokumentacji przewozowej i handlowej za realizowane usługi transportowe

Konwencja AETR, czyli Europejska Konwencja w Sprawie Pracy Kierowców, jest kluczowym aktem prawnym regulującym czas pracy kierowców zawodowych w międzynarodowym transporcie drogowym. Wprowadza konkretne normy dotyczące maksymalnych godzin jazdy oraz minimalnych okresów odpoczynku, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz ochronę zdrowia kierowców. Zgodnie z AETR, kierowcy muszą przestrzegać określonych limitów czasu pracy, takich jak maksymalnie 9 godzin jazdy dziennie, z możliwością wydłużenia do 10 godzin w przypadku nie więcej niż dwóch dni w tygodniu. Przykładowo, w praktyce oznacza to, że kierowcy muszą starannie planować swoje trasy, aby dostosować się do tych regulacji oraz zapewnić sobie odpowiednie przerwy. AETR jest zbieżna z unijnymi przepisami, co podkreśla jej znaczenie w kontekście wspólnego rynku transportowego. Wdrożenie jej zasad w codziennej praktyce transportowej jest kluczowe dla zapewnienia sprawności i bezpieczeństwa transportu drogowego na przestrzeni całej Europy.

Pytanie 21

Z jakiego rodzaju ubezpieczenia przysługuje zleceniodawcy wypłata odszkodowania za niewłaściwe wykonanie lub brak wykonania zobowiązań wynikających z umowy spedycji?

A. NNW

B. OC przewoźnika

C. OC spedytora

D. CARGO

Odpowiedź OC spedytora jest poprawna, ponieważ ubezpieczenie to obejmuje odpowiedzialność spedytora za niewykonanie lub nienależyte wykonanie czynności wynikających z umowy spedycji. W przypadku, gdy spedytor nie zrealizuje swoich obowiązków, co może prowadzić do strat finansowych dla zleceniodawcy, to właśnie OC spedytora pokryje te koszty. Przykładowo, jeśli spedytor nie dostarczy towaru w ustalonym terminie, a klient poniesie z tego powodu straty, ubezpieczenie OC spedytora może zrekompensować te straty. W branży spedycyjnej ubezpieczenie to jest standardem, które zabezpiecza interesy wszystkich stron umowy. Ważne jest, aby spedytorzy posiadali odpowiednie ubezpieczenie, które chroni ich przed roszczeniami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Warto również zauważyć, że OC spedytora nie obejmuje szkód powstałych w wyniku działania siły wyższej, co jest istotne w kontekście oceny ryzyka w transporcie. Dobrze skonstruowane umowy spedycyjne powinny zawierać klauzule dotyczące ubezpieczeń, co zwiększa transparentność i zabezpiecza interesy wszystkich stron.

Pytanie 22

Ładunki o wymiarach 3 x 5 x 9 cm są pakowane po 70 sztuk w kartony tekturowe. Jednostka transportowa, która obejmuje 70 takich ładunków, stanowi przykład opakowań

A. jednostkowych

B. kombinowanych

C. zbiorczych

D. promocyjnych

Odpowiedź zbiorcze jest poprawna, ponieważ odnosi się do jednostki ładunków, która jest przewożona razem w jednym opakowaniu, co w tym przypadku stanowi tekturowe pudełko zawierające 70 sztuk ładunków o wymiarach 3 x 5 x 9 cm. Opakowania zbiorcze są używane do ułatwienia transportu i składowania większych ilości towarów, a ich stosowanie jest zgodne z normami logistycznymi, które promują efektywność w zarządzaniu łańcuchem dostaw. Przykładowo, w branży spożywczej, opakowania zbiorcze mogą zawierać kilka jednostek sprzedaży detalicznej, co ułatwia transport oraz optymalizację przestrzeni w magazynach. Zastosowanie opakowań zbiorczych pozwala również na zmniejszenie kosztów transportu oraz zwiększenie efektywności operacyjnej. W praktyce, dobrze zorganizowany system opakowań zbiorczych przyczynia się do lepszego zarządzania zapasami oraz poprawy jakości obsługi klienta, co jest kluczowe w konkurencyjnych rynkach.

Pytanie 23

Określ właściwą sekwencję przeprowadzania podstawowych działań spedycyjnych?

A. Doradztwo, przemieszczanie, kontrola ilościowa i jakościowa, sporządzenie dokumentacji, etap końcowy

B. Kontrola ilościowa i jakościowa, doradztwo, przemieszczanie, rozładunek, rozliczenie należności

C. Doradztwo, kontrola ilościowa i jakościowa, załadunek, przemieszczanie, rozładunek, rozliczenie należności

D. Kontrola ilościowa i jakościowa, przemieszczanie, doradztwo, rozliczenie należności, rozładunek

Prawidłowa odpowiedź uwzględnia kluczowy proces, jakim jest realizacja podstawowych czynności spedycyjnych, zgodnie z uznawanymi standardami branżowymi. Pierwszym krokiem jest doradztwo, które ma na celu ustalenie potrzeb klienta oraz zaproponowanie najbardziej efektywnych rozwiązań transportowych. Następnie następuje kontrola ilościowa i jakościowa, co jest niezbędne do zapewnienia, że przesyłka spełnia wymagania jakościowe oraz ilościowe przed załadunkiem. Po pozytywnej kontroli przystępuje się do załadunku, który powinien być przeprowadzony zgodnie z zasadami BHP oraz z wykorzystaniem odpowiednich technik, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia towaru. Kolejnym krokiem jest przemieszczanie towaru, które obejmuje zarówno transport wewnętrzny, jak i zewnętrzny. Po dotarciu do miejsca przeznaczenia następuje rozładunek, podczas którego również przeprowadza się kontrolę towaru. Ostatnim etapem jest rozliczenie należności, które powinno być zgodne z wcześniej ustalonymi warunkami. Taka sekwencja czynności zapewnia efektywność, bezpieczeństwo i transparentność w procesie spedycyjnym, co jest kluczowe w obrocie towarowym na rynku globalnym.

Pytanie 24

Wskaż polisę odpisową CARGO.

Stanowi dowód ubezpieczenia jednej konkretnej przesyłki, na czas przewozu określonym środkiem transportu, na określonej trasie.	Jest stosowana przy ubezpieczeniu całego potoku ładunków. W trakcie okresu, który obejmuje, ochroną ubezpieczeniową są objęte wskazane w umowie rodzaje przesyłek.
Polisa A.	Polisa B.
Obejmuje cały obrót transportowy ubezpieczającego. Poszczególne przesyłki nie muszą być ewidencjonowane. Wystarczy, gdy ubezpieczający poda zakładowi ubezpieczeń co pewien czas wartość tych wszystkich przesyłek, według której oblicza się należną składkę.	Ochroną ubezpieczeniową obejmuje się całą pulę jednorodnych przesyłek, przewożonych określonym rodzajem środków transportowych. Wartość kolejnych przesyłek pomniejsza podaną na początku wartość globalną, aż do wyczerpania całej sumy ubezpieczenia.
Polisa C.	Polisa D.

A. Polisa C.

B. Polisa A.

C. Polisa D.

D. Polisa B.

Wybór innej polisy niż Polisa D. wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące charakterystyki ubezpieczenia Cargo. Polisy A, B i C nie spełniają kluczowych kryteriów, które definiują ten typ ubezpieczenia. Ubezpieczenia transportowe powinny obejmować ryzyka związane z konkretnymi przesyłkami, a także umożliwiać elastyczne zarządzanie sumą ubezpieczenia w miarę realizacji kolejnych transportów. Polisa A, będąca ubezpieczeniem o stałej sumie ubezpieczenia, nie dostosowuje się do zmieniającej się wartości przesyłek. Polisa B i C mogą być bardziej odpowiednie dla innych rodzajów ubezpieczeń, takich jak ubezpieczenia mienia, które nie uwzględniają dynamiki przewozu towarów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie polisy ubezpieczeniowe transportu są takie same. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że polisa Cargo musi dopasowywać się do rzeczywistych potrzeb przewozu, co jest odzwierciedlone w mechanizmach ubezpieczenia, takich jak możliwość pomniejszania sumy ubezpieczenia w miarę realizacji przesyłek. Takie podejście zwiększa efektywność zarządzania ryzykiem i optymalizuje wydatki na ubezpieczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.

Pytanie 25

Na ilustracji jest przedstawiony terminal

A. lotniczy masowy.

B. morski drobnicowy.

C. morski masowy.

D. lotniczy drobnicowy.

Wybór odpowiedzi związanych z terminalami lotniczymi lub innymi typami terminali morskich nie uwzględnia kluczowych cech przedstawionego obiektu. Terminal lotniczy masowy koncentruje się na transportowaniu pasażerów i ładunków w dużych ilościach, co jest zupełnie inną funkcją niż terminal morski drobnicowy, który specjalizuje się w transporcie kontenerowym. Odpowiedzi te przyjmują błędne założenie, że obraz przedstawia obiekt o charakterystyce lotniczej, co jest mylące biorąc pod uwagę widoczne kontenery. Terminal morski masowy odnosi się do transportu ładunków luzem, takich jak węgiel czy zboża, co również nie pasuje do przedstawionego obrazu, na którym dominują kontenery. Z kolei terminal lotniczy drobnicowy nie istnieje w takim rozumieniu, ponieważ transport lotniczy generalnie nie wykorzystuje kontenerów drobnicowych w takim zakresie, jak ma to miejsce w transporcie morskim. Błędne interpretacje wynikają z niezrozumienia różnic pomiędzy różnymi rodzajami terminali morskich i lotniczych oraz ich specyfiką operacyjną. Kluczowe jest zrozumienie, że terminale drobnicowe są dedykowane do obsługi towarów w kontenerach, a nie do masowego transportu, co podkreśla znaczenie precyzyjnej klasyfikacji obiektów logistycznych w kontekście globalnych łańcuchów dostaw.

Pytanie 26

Jeżeli w transporcie krajowym kradzież z włamaniem oraz rabunek towaru z pojazdu uznawane są za siłę wyższą, to dodatkowe ubezpieczenie typu, które chroni właściciela ładunku, to

A. OCP

B. OCS

C. CARGO

D. AC

Ubezpieczenie typu CARGO jest szczególnie istotne w kontekście przewozów krajowych, gdzie ryzyko kradzieży z włamaniem oraz rabunku towaru ze środka transportu może być znaczące. Ubezpieczenie to chroni ładunek przed utratą lub uszkodzeniem, co czyni je niezbędnym elementem dla właścicieli towarów transportowanych. W praktyce, CARGO obejmuje nie tylko straty spowodowane przez kradzież, ale także inne ryzyka, takie jak uszkodzenia mechaniczne czy działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Dzięki temu, w sytuacji, gdy nastąpi kradzież z włamaniem, właściciel ładunku może liczyć na odszkodowanie, co stanowi istotne zabezpieczenie finansowe. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) oraz ogólne zasady ubezpieczeń, podkreślają znaczenie ubezpieczeń CARGO, które powinny być dostosowane do specyfiki transportowanych towarów oraz potencjalnych zagrożeń. Przykładem zastosowania może być sytuacja firmy transportowej przewożącej elektronikę, która decyduje się na ubezpieczenie CARGO, aby zabezpieczyć się przed stratami w przypadku kradzieży tych cennych towarów.

Pytanie 27

Wartość nominalna, maksymalna, wyrażona w kilogramach lub tonach, dla której zaprojektowano urządzenie do transportu bliskiego oraz dla której producent gwarantuje prawidłowe działanie, to

A. rozpiętość

B. prędkość podnoszenia

C. udźwig

D. wysokość podnoszenia

Odpowiedzi takie jak 'rozpiętość', 'wysokość podnoszenia' i 'prędkość podnoszenia' są często mylone z pojęciem udźwigu, jednak dotyczą zupełnie innych aspektów pracy urządzeń transportu bliskiego. Rozpiętość odnosi się do maksymalnej odległości, na jaką urządzenie może przemieszczać ładunki, co jest kluczowe w kontekście przestrzeni roboczej, ale nie ma wpływu na masę, jaką sprzęt może unieść. Wysokość podnoszenia to maksymalny zasięg pionowy, na który można podnieść ładunek, co jest istotne w kontekście użycia dźwigów lub wózków widłowych w magazynach, ale również nie odnosi się do maksymalnej masy ładunku. Prędkość podnoszenia odnosi się do tempa, w jakim ładunek może być podnoszony, co ma znaczenie dla efektywności pracy, ale również nie jest związane z maksymalnym udźwigiem. W kontekście transportu bliskiego, kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi terminami, ponieważ niepoprawne ich stosowanie może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w miejscu pracy. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć przez operatorów, którzy mogą niewłaściwie ocenić zdolności sprzętu, co zwiększa ryzyko przeciążenia i wypadków. Zrozumienie, że udźwig to konkretna, maksymalna masa, dla której urządzenie zostało zaprojektowane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności w operacjach transportowych.

Pytanie 28

Jaką minimalną liczbę pojemników IBC w systemie bag in box o objętości 1 000 l i maksymalnej ładowności 1 000 kg trzeba użyć do transportu 15 000 l soku owocowego o gęstości 1,08 kg/l?

A. 15 szt.

B. 17 szt.

C. 16 szt.

D. 18 szt.

Żeby obliczyć, ile pojemników IBC potrzebujemy do przewozu 15 000 litrów soku owocowego o gęstości 1,08 kg/l, musimy najpierw obliczyć całkowitą masę tego soku. Skoro gęstość wynosi 1,08 kg/l, to 15 000 litrów to całkiem sporo, bo waży 16 200 kg. Pojemnik IBC ma pojemność 1 000 litrów, co oznacza, że pomieści 1 080 kg soku. Jak więc to policzyć? Dzielimy całkowitą masę soku przez ładowność jednego pojemnika: 16 200 kg podzielone przez 1 080 kg/pojemnik daje nam około 15. Ale tu musimy pamiętać, że nie możemy mieć połowy pojemnika, więc zaokrąglamy do 17. To, jak rozumiemy te liczby, ma ogromne znaczenie w logistyce. Dobre zaplanowanie transportu może pomóc w utrzymaniu niskich kosztów, a także w efektywnym zarządzaniu łańcuchem dostaw. Warto więc zaznajomić się z standardami jak ISO 9001, które pomagają w jakościowym zarządzaniu transportem.

Pytanie 29

Jaką kategorię badań homologacyjnych reprezentują pojazdy samochodowe, które mają przynajmniej cztery koła i zostały zaprojektowane oraz wykonane do transportu ładunków?

A. N

B. T

C. O

D. M

Odpowiedź N jest poprawna, ponieważ pojazdy samochodowe, które mają co najmniej cztery koła oraz są zaprojektowane i wykonane do przewozu ładunków, klasyfikowane są właśnie w grupie badań homologacyjnych oznaczanej literą N. Grupa ta obejmuje nie tylko pojazdy transportowe, takie jak ciężarówki czy furgonetki, ale także niektóre warianty samochodów osobowych przystosowanych do przewozu towarów. W praktyce, homologacja typu N jest niezwykle istotna, ponieważ zapewnia, że pojazdy te spełniają określone normy bezpieczeństwa oraz emisji spalin. Standardy te są regulowane przez przepisy unijne i krajowe, które wymagają przeprowadzania szczegółowych testów, aby potwierdzić, że pojazdy te są odpowiednie do eksploatacji na drogach publicznych. Homologacja wpływa także na odpowiedzialność producentów oraz użytkowników, a jej brak może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Przykładem mogą być pojazdy dostawcze, które muszą mieć homologację, aby mogły być użytkowane w transporcie towarów w miastach i na obszarach wiejskich.

Pytanie 30

Jak często przedsiębiorstwo dokonuje rozliczenia, aby sprostać obowiązkowi złożenia deklaracji VAT-7 w Urzędzie Skarbowym?

A. Co 90 dni

B. Raz w miesiącu

C. Raz w tygodniu

D. Co 14 dni

No, odpowiedź "Raz w miesiącu" to właściwy wybór. W polskim prawie podatkowym, przedsiębiorcy muszą składać deklaracje VAT-7 co miesiąc, chyba że wybiorą kwartalne rozliczenie, ale to jest rzadziej stosowane. Miesięczne składanie pozwala na lepsze śledzenie swoich zobowiązań podatkowych, a to jest ważne, żeby zawsze wiedzieć, na czym się stoi finansowo. Na przykład, jeśli firma dużo sprzedaje, wtedy lepiej jest na bieżąco robić te rozliczenia, a nie czekać na koniec kwartału. To pozwala też na szybkie odliczanie VAT-u, co może pomóc w utrzymaniu płynności finansowej. Pamiętaj, że nieprzestrzeganie terminów może wiązać się z karami, więc lepiej mieć to pod kontrolą. Jak ktoś ma niskie obroty, to może wybrać kwartalnie, ale musi się zarejestrować. W każdym razie, wiedza o terminach i zasadach to klucz do sukcesu w prowadzeniu firmy.

Pytanie 31

Zgodnie z zapisami formuła EXW norm INCOTERMS 2010 nakłada na sprzedającego obowiązek

"Ex Works" means that the seller delivers when he places the goods at the disposal of the buyer at the seller's premises or at another named place. The seller does not need to load the goods on any collecting vehicle, nor does it need to clear the goods for export, where such clearance is applicable.

A. dostarczenia towaru na terminal w celu przeładunku na inne środki transportu.

B. dostarczenia ładunku do portu morskiego wskazanego przez kupującego.

C. załadowania ładunku na główny środek transportu i dokonania odprawy celnej.

D. wydania ładunku w magazynie sprzedającego.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie zasad dotyczących formuły EXW w ramach standardów Incoterms 2010. Na przykład, stwierdzenie zakładające, że sprzedający ma obowiązek dostarczenia towaru na terminal czy do portu morskiego jest mylne, ponieważ te obowiązki są przypisane innym formułom, jak FOB (Free on Board) czy CIF (Cost, Insurance and Freight). W przypadku EXW sprzedający nie podejmuje się organizacji transportu ani załadunku, co jest kluczowe w zrozumieniu tej formuły. Ponadto, propozycje dotyczące załadunku towaru na główny środek transportu i dokonania odprawy celnej są niezgodne z zasadami EXW, ponieważ te czynności leżą w gestii kupującego, a nie sprzedającego. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że sprzedający jest odpowiedzialny za dalsze etapy transportu, co nie znajduje potwierdzenia w zapisach Incoterms. Zrozumienie różnic między formułami Incoterms jest kluczowe dla prawidłowego podejmowania decyzji logistycznych oraz minimalizacji ryzyka w transakcjach międzynarodowych.

Pytanie 32

Oferta przewozowa Uniyersal Cargo. Według zamieszczonego fragmentu oferty, brytyjska firma Universal Cargo nie oferuje przewozu ładunków transportem

Rodzaj użytego środka transportu	Wagony o ładowności do 25 ton	Wagony o ładowności powyżej 25 ton	Statki morskie	Pojazdy drogowe o ładowności do 12 t	Pojazdy drogowe o ładowności powyżej 12 t
Cennik przewozu	do 300 km – 1 200 zł od 301 do 500 km – 1 800 zł powyżej 501 km – 2 800 zł	Stawki jak dla wagonów do 25 ton powiększone o współczynnik korygujący	Za każdą tonę nadanego ładunku 300 zł na odległość do 500 km	za każdy kilometr 3,8 zł	do 150 km – 700 zł od 151 do 300 km – 1 100 zł powyżej 301 km – 1 800 zł

A. morskim.

B. kolejowym.

C. lotniczym.

D. drogowym.

Odpowiedź "lotniczym" jest poprawna, ponieważ w analizowanym fragmencie oferty przewozowej firmy Universal Cargo nie ma wzmianki o transporcie lotniczym. W przemyśle transportowym, oferta usług przewozowych często obejmuje różne środki transportu, takie jak transport kolejowy, morski czy drogowy, co jest zgodne z dobrymi praktykami logistycznymi. W przypadku firm zajmujących się przewozem ładunków, ważne jest, aby jasno określić dostępne usługi, aby klienci mogli łatwo zrozumieć, jakie opcje są dla nich dostępne. Na przykład, transport lotniczy jest zazwyczaj stosowany w przypadku przesyłek wymagających szybkiej dostawy, takich jak dokumenty lub towary o dużej wartości. W tym przypadku brak oferty na transport lotniczy sugeruje ograniczenie w zakresie usług, które mogą być proponowane klientom. Warto zwrócić uwagę na różnice między każdym z tych środków transportu, co może mieć wpływ na wybór odpowiedniej metody przewozu w zależności od rodzaju ładunku oraz terminu dostawy.

Pytanie 33

Transport klasyfikuje się ze względu na rodzaj przewożonego ładunku na

A. lądowy, wodny oraz powietrzny

B. krajowy oraz międzynarodowy

C. pasażerski oraz towarowy

D. pośredni i bezpośredni

Transport można podzielić na różne sposoby, a jednym z najważniejszych jest ten związany z tym, co przewozimy. Twoja odpowiedź 'pasażerski i towarowy' jest jak najbardziej trafna! Transport pasażerski to po prostu przewozimy ludzi, a towarowy to wszystko, co wożimy w formie ładunków. W transporcie pasażerskim istotne są rzeczy takie jak komfort i bezpieczeństwo, dlatego mamy różne normy dotyczące pojazdów czy infrastruktury. Przykłady można znaleźć wszędzie: linie lotnicze, kolej, autobusy, czy tramwaje, to wszystko to transport pasażerski. Natomiast jeśli mówimy o towarach, to tutaj można przewozić cokolwiek – surowce, produkty, nawet jedzenie. W tym przypadku logistyką i zarządzaniem łańcuchem dostaw zajmujemy się szczególnie, bo to klucz do sukcesu. Tak właściwie, obie te kategorie transportu są bardzo ważne dla gospodarki, bo pozwalają nam się poruszać i prowadzić biznesy. Warto pamiętać o tym, jak duże znaczenie ma transport w codziennym życiu.

Pytanie 34

Zgodnie z przedstawionym fragmentem OPWS zlecenie spedycyjne

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych (OPWS)
Zlecenie spedycyjne
§ 8
8.1. Spedytor wykonuje czynności na podstawie zlecenia.
8.2. Zlecenie dla jego ważności nie wymaga formy pisemnej, jednakże dla uniknięcia nieporozumień i nieprawidłowości w jego realizacji zaleca się, by wystawione zostało lub potwierdzone w formie pisemnej.
8.2.1. Spedytor nie jest odpowiedzialny za następstwa błędów i nieporozumień wynikłych w związku z otrzymaniem zlecenia ustnie lub telefonicznie.
8.2.2. Spedytor nie jest odpowiedzialny za skutki dodatkowych instrukcji udzielanych przez zleceniodawcę bezpośrednio innym stronom uczestniczącym w realizacji spedycji.

A. musi być zawarte w formie aktu notarialnego.

B. musi być potwierdzone w formie pisemnej.

C. musi być zawarte w formie pisemnej.

D. może być zawarte w formie ustnej.

Odpowiedź "może być zawarte w formie ustnej" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi (OPWS), zlecenie spedycyjne można złożyć w dowolnej formie, w tym ustnej. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że chociaż forma ustna jest akceptowalna, zaleca się jej potwierdzenie w formie pisemnej dla uniknięcia ewentualnych nieporozumień. Użycie formy ustnej może być wygodne w sytuacjach, gdzie czas reakcji jest kluczowy, na przykład w sytuacjach kryzysowych lub gdy szybkość działania jest priorytetem. Mimo to, profesjonalne praktyki w branży logistycznej zalecają dokumentowanie takich ustnych zleceń, co może obejmować przesłanie e-maila potwierdzającego lub sporządzenie notatki służbowej. Takie podejście zabezpiecza interesy obu stron i umożliwia późniejsze odwołanie się do ustnych ustaleń w przypadku sporów.

Pytanie 35

Która z formuł INCOTERMS 2010 zobowiązuje sprzedającego do załadunku towaru na statek w porcie wysyłki, zawarcia umowy o przewóz morski oraz pokrycia kosztów dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia?

A. CFR – Cost and Freight

B. FOB – Free On Board

C. EXW – Ex Works

D. FCA – Free Carrier

Wybór FCA (Free Carrier) w kontekście omawianego pytania jest nieadekwatny, ponieważ ta formuła INCOTERMS 2010 nie obejmuje obowiązku sprzedającego dotyczącego dostarczenia towaru na statek w porcie załadunku oraz zawarcia umowy przewozu. W przypadku FCA sprzedający dostarcza towar do określonej lokalizacji, gdzie kupujący przejmuje odpowiedzialność za dalszy transport, co oznacza, że sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu na morzu. Takie rozumienie może prowadzić do nieporozumień w relacjach handlowych, gdyż kupujący musi samodzielnie znaleźć przewoźnika, co może wiązać się z dodatkowymi kosztami i ryzykiem. Podobnie EXW (Ex Works) całkowicie zwalnia sprzedającego z obowiązków transportowych, bowiem towar jest udostępniany kupującemu w siedzibie sprzedającego. Wybór FOB (Free On Board) może wydawać się zbliżony do CFR, jednak różnica polega na tym, że FOB odnosi się do momentu przekazania ryzyka, które następuje w momencie, gdy towar zostaje załadowany na statek, natomiast sprzedający nie ponosi kosztów transportu do portu przeznaczenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania formuł INCOTERMS w praktyce handlowej oraz dla właściwego zarządzania ryzykiem w transakcjach międzynarodowych.

Pytanie 36

Jednostka transportowa składająca się z samochodu ciężarowego i przyczepy, przewożąca materiały niebezpieczne, powinna posiadać na wyposażeniu co najmniej

Inne wyposażenie
Każda jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne powinna posiadać:

(a) następujące wyposażenie awaryjne ogólnego stosowania:

klin do podkładania pod koła odpowiadający masie pojazdu i średnicy kół, co najmniej jeden na każdy pojazd;
dwa stojące znaki ostrzegawcze (np. pachołki odblaskowe, trójkąty odblaskowe lub lampy błyskowe o świetle barwy pomarańczowej, zasilane niezależnie od instalacji elektrycznej pojazdu);
odpowiednią kamizelkę ostrzegawczą lub ubranie ostrzegawcze dla każdego członka załogi pojazdu (np. określone w normie EN 471);
latarkę (patrz również 8.3.4) dla każdego członka załogi pojazdu;

(b) sprzęt do ochrony dróg oddechowych, zgodnie z wymaganiem dodatkowym S7 (patrz dział 8.5), jeżeli to wymaganie dodatkowe ma zastosowanie na podstawie zapisu w kolumnie (19) tabeli A w dziale 3.2;

(c) środki ochrony indywidualnej i wyposażenie niezbędne do wykonania czynności dodatkowych lub specjalnych określonych w instrukcjach pisemnych, o których mowa pod 5.4.3.

A. 4 kliny pod koła.

B. 2 kliny pod koła.

C. 1 klin pod koła.

D. 3 kliny pod koła.

Odpowiedź, która wskazuje na potrzebę posiadania co najmniej dwóch klinów pod koła, jest prawidłowa. Zgodnie z przepisami ADR, jednostka transportowa przewożąca materiały niebezpieczne musi być odpowiednio zabezpieczona, aby uniknąć niekontrolowanego ruchu pojazdów podczas załadunku i rozładunku. W przypadku zestawu składającego się z samochodu ciężarowego oraz przyczepy, każdy z tych pojazdów wymaga oddzielnego klinu. Kliny te powinny być dostosowane do masy pojazdu oraz średnicy kół, co zapewnia ich skuteczność w stabilizowaniu pojazdu. Przykładowo, jeśli ciężarówka waży 12 ton, konieczne jest zastosowanie klinów, które są w stanie utrzymać ten ciężar. Zastosowanie odpowiednich klinów jest kluczowe dla bezpieczeństwa operacji transportowych, ponieważ nieodpowiednie zabezpieczenie może prowadzić do wypadków, uszkodzeń ładunku czy nawet zanieczyszczenia środowiska. W praktyce oznacza to, że każda jednostka transportowa powinna być regularnie kontrolowana pod kątem wyposażenia w kliny, aby zapewnić pełną zgodność z normami bezpieczeństwa.

Pytanie 37

Który, zgodnie z konwencją AETR, z podanych harmonogramów czasu pracy kierowcy jest prawidłowy?

A.	4 godziny jazdy	20 minut przerwy	4 godziny jazdy	25 minut odpoczynku	1 godzina jazdy	9 godzin odpoczynku
B.	4 godziny jazdy	15 minut przerwy	5 godzin jazdy	30 minut odpoczynku	3 godziny jazdy	−
C.	4,5 godziny jazdy	45 minut przerwy	4,5 godziny jazdy	11 godzin odpoczynku	−	−
D.	5 godzin jazdy	30 minut przerwy	4 godziny jazdy	9 godzin odpoczynku	−	−

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Odpowiedź C jest słuszna, bo dobrze odzwierciedla zasady konwencji AETR dotyczące pracy kierowców. Z reguły, po maksymalnie 4,5 godzinach jazdy kierowca musi zrobić przerwę na minimum 45 minut. To jest ważne, żeby się zregenerować oraz poprawić bezpieczeństwo na drodze. I pamiętaj, po 9 godzinach jazdy kierowca powinien mieć co najmniej 11 godzin na odpoczynek. Harmonogram C pokazuje właściwe przerwy i odpoczynki, co jest zgodne z tymi zasadami. Można by to zobrazować planując długie trasy tak, żeby kierowcy zawsze mieli zaplanowane przerwy, co jest super istotne dla bezpieczeństwa wszystkich na drodze.

Pytanie 38

Urządzeniami przedstawionymi na rysunku są

A. trawersy.

B. zawiesia.

C. pasy mocujące.

D. drążki rozporowe.

Prawidłowa odpowiedź to pasy mocujące, które są kluczowym elementem w transporcie ładunków. Ich funkcją jest zabezpieczanie ładunków, co zapobiega ich przesunięciu lub uszkodzeniu podczas transportu. Pasy mocujące składają się z płaskich taśm, które są wytrzymałe i często wyposażone w mechanizmy napinające, takie jak klamry czy zatrzaski. W praktyce, odpowiednie użycie pasów mocujących jest zgodne z normami bezpieczeństwa, jak np. ISO 3874, które regulują techniki zabezpieczania ładunków. Pasy mocujące znajdują zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu, od transportu drogowego po morskie, gdzie niezbędne jest stabilizowanie ładunków w kontenerach. Przy wyborze pasów mocujących, istotne jest, aby były one odpowiednio dobrane do rodzaju ładunku oraz metody transportu, co również powinno być zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Zastosowanie pasów mocujących nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale również wpływa na efektywność transportu, zmniejszając ryzyko uszkodzenia towarów.

Pytanie 39

Konosament, znany jako morski list przewozowy, jest wystawiany przez

A. agenta celnego

B. odbiorcę ładunku

C. ubezpieczyciela

D. przewoźnika

Konosament morski, znany również jako morski list przewozowy, jest dokumentem wydawanym przez przewoźnika, który potwierdza przyjęcie ładunku do transportu morskiego. Jest to kluczowy dokument w logistyce morskiej, który pełni kilka funkcji: potwierdza umowę przewozu, dowodzi posiadania ładunku i służy jako dokument tożsamości dla właściciela ładunku. Przewoźnik, wystawiając konosament, zapewnia, że ładunek został odebrany w odpowiednim stanie i będzie dostarczony do wskazanego portu odbioru. Przykładowo, w przypadku transportu kontenerowego, konosament może być kluczowy w procesie odprawy celnej, zarówno w porcie załadunku, jak i rozładunku. Standardy IATA oraz inne regulacje branżowe podkreślają znaczenie konosamentu jako jednego z podstawowych dokumentów w transporcie morskim, co czyni go niezbędnym narzędziem dla spedytorów i importerów.

Pytanie 40

Zgodnie z kodeksem cywilnym spedytor

A. może osobiście przeprowadzić przewóz i dysponuje, w tym przypadku, prawami oraz obowiązkami przewoźnika

B. nie ma możliwości samodzielnego przeprowadzenia przewozu

C. może samodzielnie przeprowadzić przewóz i nie dotyczą go pewne obowiązki przewoźnika

D. może osobiście przeprowadzić przewóz i ma ograniczone uprawnienia przewoźnika

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli spedytora oraz jego obowiązków w kontekście przewozu towarów. Wiele osób myśli, że spedytor ma ograniczone prawa lub że nie jest odpowiedzialny za kwestie związane z przewozem, co jest błędne. W rzeczywistości spedytor, podejmując się przewozu, nie tylko bierze na siebie odpowiedzialność, ale również musi przestrzegać wszystkich zasad regulujących przewóz, co oznacza, że staje się de facto przewoźnikiem. Odpowiedzi sugerujące, że spedytor ma „ograniczone prawa” lub „nie dotyczą go obowiązki przewoźnika”, nie uwzględniają fundamentalnych zasad Kodeksu cywilnego. Ponadto, niektórzy mogą mylić rolę spedytora z innymi funkcjami w branży transportowej, nie rozumiejąc, że odpowiedzialność za wykonanie przewozu kładzie na nim obowiązki, które są zgodne z normami prawnymi. Warto zauważyć, że wydaje się, iż niektóre odpowiedzi mogą pochodzić z przekonania, że spedytorzy są jedynie pośrednikami, co prowadzi do mylnego wniosku o ich roli w transporcie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykonywania pracy w logistyce i transporcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej