Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 00:58
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 01:07

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podstawowym aktem prawnym regulującym działania powiatowego lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia wścieklizny u zwierzęcia jest ustawa

A. o identyfikacji i rejestracji zwierząt

B. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt

C. o ochronie zwierząt

D. o Inspekcji Weterynaryjnej

Poprawna odpowiedź to ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ponieważ to właśnie ten akt prawny reguluje działania powiatowego lekarza weterynarii w przypadku podejrzenia wścieklizny. Wścieklizna jest poważną chorobą zakaźną, która zagraża zarówno zwierzętom, jak i ludziom. Ustawa ta określa procedury postępowania, a także obowiązki weterynarzy w zakresie diagnozowania i zwalczania chorób zakaźnych. Na przykład, w sytuacji podejrzenia wścieklizny lekarz weterynarii ma obowiązek niezwłocznie zgłosić przypadek do właściwego inspektora weterynaryjnego oraz przeprowadzić niezbędne badania. Standardy te są zgodne z najlepszymi praktykami w ochronie zdrowia publicznego oraz dobrostanu zwierząt, co ma na celu minimalizację ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych i ochronę zdrowia zarówno zwierząt, jak i ludzi. Ponadto, ustawa ta przewiduje również działania prewencyjne, takie jak szczepienia zwierząt domowych, co jest kluczowe w walce z wścieklizną.

Pytanie 2

Standardowe badanie poubojowe zwierząt gospodarskich obejmuje

A. ocenę tuszy oraz narządów wewnętrznych

B. badanie dotykowe oraz nacięcie powierzchni wątroby

C. nacięcie podłużne serca

D. nacięcie płuc w trzeciej części płata tylnego

Rutynowe badanie poubojowe trzody jest kluczowym elementem systemu zapewnienia bezpieczeństwa żywności i zdrowia publicznego. Oględziny tuszy i narządów wewnętrznych to podstawowy proces, który pozwala na ocenę stanu zdrowotnego zwierzęcia przed jego dopuszczeniem do sprzedaży. W tym etapie inspektorzy weterynaryjni dokonują oceny ewentualnych zmian patologicznych, które mogą świadczyć o chorobach, takich jak choroba Aujeszky'ego czy wirusowe zapalenie wątroby. Przykładowo, obecność zmian na wątrobie może wskazywać na infekcje pasożytnicze lub wirusowe, co wymaga dalszej analizy i odpowiednich działań. Zgodnie z przepisami prawa, każda tusza powinna być poddana szczegółowym oględzinom, w tym ocenie organów wewnętrznych, takich jak serce, płuca, czy wątroba. Takie procedury są zgodne z międzynarodowymi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Tylko w ten sposób można skutecznie zminimalizować ryzyko przenoszenia chorób z zwierząt na ludzi oraz zapewnić wysoką jakość produktów mięsnych.

Pytanie 3

Jakie gatunki zwierząt są badane pod kątem nosacizny przed ubojem?

A. Koniowate

B. Wieprze

C. Zające

D. Bydło

Odpowiedzi wskazujące na inne grupy zwierząt, takie jak świnie, króliki czy bydło, świadczą o niepełnym zrozumieniu specyfiki chorób pasożytniczych oraz ich wpływu na różne gatunki zwierząt. Nosacizna, wywoływana przez pasożyty z rodziny Halicephalobus, jest szczególnie niebezpieczna dla koniowatych, podczas gdy świnie, króliki oraz bydło nie są uznawane za gatunki narażone na tę chorobę. W przypadku świń, bardziej powszechnymi zagrożeniami są choroby wirusowe, takie jak wirusowe zapalenie jelit, które wymagają innych strategii diagnostycznych i zapobiegawczych. Króliki z kolei mogą być podatne na choroby jak wirus RHD, które również nie mają związku z nosacizną. Bydło natomiast, choć może być dotknięte różnymi chorobami zakaźnymi, nie wchodzi w zakres ryzyka nosacizny. Stąd, wybór koniowatych jako grupy zwierząt do badań w kierunku nosacizny nie tylko odzwierciedla specyfikę zagrożenia, ale również stanowi składnik dobrych praktyk w hodowli, które mają na celu zapewnienie zdrowia i dobrostanu zwierząt. Każda nieodpowiednia odpowiedź wskazuje na potrzebę lepszego szkolenia oraz zrozumienia różnorodności chorób pasożytniczych i ich specyfiki w odniesieniu do poszczególnych gatunków.

Pytanie 4

Co oznacza sedacja?

A. monitorowanie pracy serca

B. wybudzenie z narkozy

C. uspokojenie przed zabiegiem

D. intubację

Sedacja jest to proces, który ma na celu uzyskanie stanu uspokojenia pacjenta przed różnymi zabiegami medycznymi. Używa się jej w celu zminimalizowania lęku oraz dyskomfortu, co jest szczególnie ważne w kontekście procedur chirurgicznych czy diagnostycznych. Przykładowo, pacjenci poddawani endoskopii często otrzymują sedację, aby mogli znieść nieprzyjemne odczucia związane z badaniem. Tego rodzaju podejście jest zgodne z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Anestezjologicznego, które podkreśla, że sedacja powinna być stosowana do zapewnienia komfortu pacjenta, jednocześnie umożliwiając lekarzowi przeprowadzenie zabiegu. W praktyce, sedacja może być realizowana na różnych poziomach, od delikatnego uspokojenia po głębszy stan, jednak zawsze wymaga dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta oraz monitorowania jego parametrów życiowych. Warto również zauważyć, że efektywna sedacja może przyczynić się do szybszego powrotu pacjenta do normy po zabiegu, co jest kluczowe dla poprawy ogólnego doświadczenia związanego z opieką medyczną.

Pytanie 5

Ile wynosi prawidłowa liczba skurczów żwacza w ciągu 5 minut u bydła po podaniu pokarmu?

A. od 50 do 75

B. od 7 do 12

C. od 20 do 30

D. od 2 do 4

Odpowiedzi, które wskazują na liczby skurczów żwacza inne niż od 7 do 12, nie uwzględniają kluczowych aspektów fizjologii bydła. Skurcze żwacza są nie tylko naturalnym procesem, ale mają również fundamentalne znaczenie dla zdrowia i dobrostanu zwierząt. Odpowiedzi sugerujące od 20 do 30 skurczów są znacznie zawyżone, co może prowadzić do błędnej oceny stanu zdrowia zwierząt, a także do nieprawidłowego zarządzania dietą. Z kolei wybór zakresu od 2 do 4 skurczów jest nieadekwatny, ponieważ sugeruje zbyt małą aktywność układu pokarmowego, co jest zjawiskiem niezdrowym. Częstotliwość mniejsza niż normatywna może prowadzić do problemów, takich jak przeładowanie żwacza, co z kolei może skutkować poważnymi zaburzeniami zdrowotnymi. Odpowiedzi w zakresie od 50 do 75 skurczów są również błędne, ponieważ tak wysoka liczba skurczów w krótkim czasie byłaby nieosiągalna i wskazywałaby na nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, co może prowadzić do stresu metabolicznego. Zrozumienie i interpretacja tych wartości są kluczowe dla skutecznego zarządzania stadem bydła. W praktyce hodowcy powinni być świadomi, że zdrowe bydło wykazuje zrównoważoną aktywność żwacza, co jest istotnym wskaźnikiem ich ogólnego stanu zdrowia oraz efektywności dietetycznej. Ignorowanie tych wskaźników może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i ekonomicznych.

Pytanie 6

Przedstawiony opis wskazuje na

Następuje podwyższenie temperatury ciała, występują dreszcze, w końcu dochodzi do utraty apetytu i niechęci do jedzenia. Uwidacznia się obrzęk i zaczerwienienie się błony śluzowej pyska. W następstwie tych zmian pojawiają się pęcherze m.in. na skórze szpary międzyracicznej oraz na wymieniu.

A. białaczkę.

B. BSE.

C. nosaciznę.

D. pryszczycę.

Prawidłowa odpowiedź to pryszczyca, co wynika z opisanego obrazu klinicznego, który wskazuje na chorobę wirusową, typową dla bydła i innych zwierząt kopytnych. Objawy takie jak podwyższenie temperatury ciała, dreszcze, utrata apetytu, obrzęk i zaczerwienienie błony śluzowej pyska oraz pojawienie się pęcherzy na skórze są charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce weterynaryjnej, wczesne rozpoznanie pryszczycy jest kluczowe dla kontrolowania jej rozprzestrzenienia, szczególnie w stadach bydła, gdzie choroba może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), w przypadku wystąpienia objawów należy niezwłocznie zgłosić to do odpowiednich służb weterynaryjnych. Przykładowe działania profilaktyczne obejmują szczepienia oraz monitorowanie zdrowia zwierząt, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zdrowiem zwierząt.

Pytanie 7

W celu przeprowadzenia badań poubojowych w kierunku włośnicy należy pobrać próbkę

A. z filarów przepony

B. z wątroby

C. z pnia mózgu

D. z płuc

Prawidłowa odpowiedź dotycząca wycinania próbki do badań poubojowych w kierunku włośnicy z filarów przepony jest zgodna z aktualnymi standardami weterynaryjnymi oraz praktykami w diagnostyce chorób zakaźnych. Włośnica, spowodowana przez pasożytnicze nicienie z rodzaju Trichinella, wymaga dokładnej analizy tkanek, aby wykryć obecność larw tych pasożytów. Filar przepony jest uznawany za jeden z preferowanych materiałów do badań, ponieważ w przypadku wystąpienia infekcji, włośnia gromadzi się w mięśniach przepony, co ułatwia ich wykrycie. Proces diagnostyczny zazwyczaj obejmuje mikroskopowe badanie sekcji tkanek, które pozwala na identyfikację larw. Regularne badania poubojowe są kluczowe dla zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa żywności, szczególnie w kontekście produkcji mięsa wieprzowego, gdzie ryzyko zakażenia włośnicą jest wyższe. Właściwe procedury pobierania próbek i ich analiza przyczyniają się do minimalizacji ryzyka przeniesienia choroby na ludzi, co jest fundamentalne w kontekście zdrowia publicznego.

Pytanie 8

W zakresie dobrostanu zwierząt kontrola uboju nie obejmuje

A. warunków oswajania i ogłuszania

B. wykrwawiania

C. wytrzewiania

D. metody ogłuszania oraz jej efektywności

Wytrzewianie to proces, w którym po uboju usuwa się wnętrzności zwierzęcia. To ważne, ale nie jest objęte przepisami o dobrostanie zwierząt, bo te skupiają się głównie na tym, co się dzieje w trakcie samego uboju. Warto wiedzieć, że przepisy mają na celu zapewnienie, że zwierzęta są traktowane w sposób humanitarny podczas unieruchamiania i ogłuszania. Przykłady to używanie ogłuszaczy elektrycznych lub gazowych, a wszystko to powinno być zgodne z wytycznymi takich organizacji jak OIE. Dobrze przeprowadzony ubój powinien zapewniać, że zwierzęta w ogóle nie odczuwają bólu. Dlatego wytrzewianie, które odbywa się po tym, jak zwierzęta już zginęły, nie podlega tym samym zasadom co proces ich uboju.

Pytanie 9

Lekarz weterynarii chce dokonać wlewu dożylnego u psa. Wenflon o jakim kolorze powinien zastosować, jeżeli ma podać 500 ml płynu fizjologicznego z prędkością przepływu 64 ml/min?

	Średnica (mm)	Skala G	Prędkość przepływu ml/min
Wenflon żółty	0,7	24	13
Wenflon niebieski	0,8	22	31
Wenflon różowy	1,0	20	64
Wenflon zielony	1,2	18	80
Wenflon biały	1,4	17	125
Wenflon szary	1,7	16	180
Wenflon czerwony	2,0	14	270

A. Zielonym.

B. Niebieskim.

C. Białym.

D. Różowym.

Wenflon różowy jest idealnym wyborem do podania 500 ml płynu fizjologicznego z prędkością przepływu 64 ml/min, co potwierdzają standardy i wytyczne dotyczące infuzji. Zgodnie z tabelami przepływu, wenflon różowy, który ma średnicę 14G, jest przystosowany do tego rodzaju zastosowania, co zapewnia odpowiednią szybkość i bezpieczeństwo. W praktyce, stosowanie odpowiednich wenflonów jest kluczowe w kontekście terapii infuzyjnej, gdzie precyzja przepływu jest istotna dla skuteczności leczenia. W przypadku podawania takich objętości płynów, ważne jest również monitorowanie pacjenta pod kątem ewentualnych reakcji, a wenflon różowy pozwala na skuteczne zarządzanie tym procesem. Dokładne dobranie wenflonu do konkretnego przypadku pacjenta jest częścią dobrych praktyk weterynaryjnych, które przyczyniają się do poprawy wyników leczenia oraz komfortu zwierząt.

Pytanie 10

Nadzór dotyczący brucelozy obejmuje

A. bydło

B. świnie

C. ptactwo

D. konie

Bruceloza jest chorobą zakaźną, którą wywołują bakterie z rodzaju Brucella. Najczęściej dotyka bydło, co czyni monitoring w kierunku brucelozy w tej grupie zwierząt kluczowym elementem zapewnienia zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa produkcji zwierzęcej. Monitoring polega na regularnym badaniu zwierząt, co pozwala na wczesne wykrywanie przypadków zakażeń oraz ich kontrolowanie. Na przykład, w wielu krajach europejskich stosuje się rutynowe testy serologiczne w gospodarstwach, gdzie utrzymuje się bydło. W przypadku wykrycia zakażonych osobników, przeprowadza się dalsze działania, takie jak eliminacja chorych zwierząt i wprowadzenie ścisłych procedur sanitarno-epidemiologicznych. W Polsce kontrola brucelozy bydła jest regulowana przez odpowiednie przepisy prawa, które nakładają obowiązek monitorowania oraz ścisłej rejestracji przypadków choroby. Tego typu działania są zgodne z normami europejskimi i międzynarodowymi, co przyczynia się do ograniczenia ryzyka rozprzestrzenienia się tej choroby oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 11

Zmiany w przewodach mogą świadczyć o fasciolozie?

A. żółciowych

B. trzustkowych

C. moczowych

D. mlecznych

Zmiany w przewodach mlecznych, trzustkowych czy moczowych nie są bezpośrednio związane z fasciolozą, a ich wybór jako odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biologii pasożytów oraz ich lokalizacji w organizmie. Przewody mleczne są związane z układem pokarmowym i produkcją mleka, a ich zmiany są typowe dla stanów zapalnych lub nowotworowych, co nie ma nic wspólnego z Fasciola. Z kolei przewody trzustkowe transportują enzymy trawienne, a ich zmiany mogą wskazywać na choroby trzustki, takie jak zapalenie, które również nie są zespołem związanym z fasciolozą. Przewody moczowe mają całkowicie inną funkcję, związaną z układem moczowym, a zmiany w nich mogą być wynikiem infekcji dróg moczowych lub kamicy nerkowej. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia, jakie dokładnie pasożyty i ich objawy związane są z danym układem. Ważne jest, aby w diagnostyce medycznej kierować się konkretnością oraz poprawnym przypisaniem objawów do odpowiednich schorzeń. Poznanie szczegółów dotyczących biologii pasożytów, ich cyklu życiowego oraz lokalizacji w organizmie jest kluczowe, aby unikać takich błędów w przyszłości.

Pytanie 12

Na podstawie informacji dotyczącej sposobu przeprowadzenia odkażania w przypadku podejrzenia enzootycznej białaczki bydła, określ ile litrów środka biobójczego potrzeba do profilaktycznego odkażenia 30 metrów kwadratowych powierzchni.

(...)

III. Odkażanie

1.Odkażanie polegające na niszczeniu czynników chorobotwórczych obecnych w środowisku jest przeprowadzane przy użyciu:

1) środków fizycznych;

2) produktów biobójczych dopuszczonych do obrotu na podstawie przepisów o produktach biobójczych;

3) środków biologicznych (z udziałem bakterii nitryfikacyjnych) stosowanych do odkażania obornika i gnojowicy.

2.Odkażanie przy użyciu produktów biobójczych polega na zastosowaniu:

1) pół litra roztworu takiego produktu na 1 m² powierzchni – w przypadku odkażania profilaktycznego;

2) co najmniej jednego litra roztworu środka dezynfekcyjnego na 1 m² powierzchni

A. 25 litrów

B. 10 litrów

C. 15 litrów

D. 30 litrów

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, to 15 litrów, bo do odkażenia 1 m² potrzebujemy 0,5 litra roztworu biobójczego. Jak to policzymy dla 30 m², to wychodzi: 0,5 litra na m² razy 30 m², co daje 15 litrów. To, co mówisz, jest zgodne z tym, co zalecają specjaliści w hodowli bydła. Trzeba stosować odpowiednie ilości, żeby skutecznie zwalczać patogeny. W praktyce dobrze jest przestrzegać instrukcji od producenta i zwrócić uwagę na równomierne pokrycie powierzchni, co można osiągnąć poprzez różne techniki aplikacji. To naprawdę ważne w kontekście chorób zakaźnych, takich jak enzootyczna białaczka bydła.

Pytanie 13

W przypadku przewlekłej niewydolności nerek u kota konieczne jest ograniczenie ilości

A. węglowodanów.

B. białek.

C. cieczy.

D. tłuszczy.

W przewlekłej niewydolności nerek u kotów kluczowe jest ograniczenie podaży białek, ponieważ ich metabolizm prowadzi do powstawania toksycznych produktów przemiany, takich jak mocznik i kreatynina, które organizm chorego kota ma trudności z usunięciem. Dieta o obniżonej zawartości białka zmniejsza obciążenie nerek i spowalnia postęp choroby. W praktyce, zaleca się stosowanie karm weterynaryjnych specjalnie opracowanych dla kotów z przewlekłą niewydolnością nerek, które nie tylko ograniczają białko, ale także dostarczają odpowiednich składników odżywczych i wspierają ogólne zdrowie kota. Dobry plan żywieniowy powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb zwierzęcia, co uwzględnia jego wagę, wiek oraz stadium choroby. Przygotowując dietę, warto konsultować się z weterynarzem, aby zapewnić kotu jak najlepszą jakość życia oraz zapobiegać ewentualnym komplikacjom zdrowotnym.

Pytanie 14

Do schorzeń przenoszonych z zwierząt nie zalicza się

A. salmonelloza

B. afrykański pomór świń

C. bruceloza

D. wąglik

Afrykański pomór świń (ASF) jest chorobą wirusową, która dotyka jedynie dziki i świnie domowe, a więc nie jest klasyfikowana jako choroba odzwierzęca w kontekście przenoszenia infekcji na ludzi. Ta konkretna choroba, będąca poważnym zagrożeniem dla hodowli świń, charakteryzuje się wysoką śmiertelnością wśród zwierząt, ale nie ma wpływu na zdrowie ludzkie. W praktyce, znaczenie ASF polega na jego wpływie na bezpieczeństwo żywności oraz gospodarki rolniczej, co wymaga od rolników i władz weterynaryjnych stosowania odpowiednich środków ochrony. Przykładowo, w przypadku stwierdzenia ASF w danym regionie, wprowadza się rygorystyczne zasady bioasekuracji, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), działania te obejmują monitorowanie populacji dzików, kontrolę przemieszczania zwierząt oraz edukację hodowców na temat metod zapobiegania tej chorobie.

Pytanie 15

Opisane objawy towarzyszą

Schorzenie występuje u zwierząt młodych, rozwija się bardzo powoli, czasami nawet w przeciągu kilku miesięcy. Jego początkiem jest zazwyczaj powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, a także różańcowate zgrubienia na końcach żeber. Oprócz tego może wystąpić bolesność i kulawizna kończyn, wklęśnięcie kręgosłupa, łukowate wygięcie kończyn, zmiany na zębach (uszkodzone szkliwo, opóźniona wymiana zębów mlecznych na stałe). Czasami występują bardziej ogólne objawy, jak niechęć do ruchu, brak apetytu i osowiałość, osłabienie odporności organizmu.

A. dysplazji stawu biodrowego.

B. urazom kości.

C. krzywicy.

D. osteoporozie.

Krzywica jest schorzeniem, które najczęściej występuje u dzieci z powodu niedoboru witaminy D, co prowadzi do niewłaściwej mineralizacji kości. Objawy takie jak powiększenie stawów skokowych i nadgarstkowych, różanowate zgrubienia na końcach żeber oraz bóle kości są charakterystyczne dla tego stanu. Warto zauważyć, że krzywica prowadzi do osłabienia struktury kości, co zwiększa ryzyko ich złamań. W praktyce klinicznej istotna jest wczesna diagnostyka, która polega na obserwacji wspomnianych objawów oraz oznaczenia poziomu witaminy D i fosforanów. Leczenie krzywicy zazwyczaj obejmuje suplementację witaminy D oraz wapnia, a także zalecenia dotyczące diety. W standardach opieki pediatrycznej zaleca się regularne monitorowanie wzrostu i rozwoju dzieci, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości.

Pytanie 16

Zgony świń, które prowadzą do redukcji liczby zwierząt w stadzie, muszą być zgłoszone do ARiMR w terminie

A. 28 dni

B. 30 dni

C. 14 dni

D. 7 dni

Wybór dłuższego terminu, takiego jak 14, 28 czy 30 dni, jest nieprawidłowy i odzwierciedla nieporozumienie co do pilności zgłaszania upadków zwierząt. W praktyce, każde opóźnienie w zgłoszeniu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, zarówno dla pozostałych zwierząt w stadzie, jak i dla całej hodowli. Ważne jest zrozumienie, że terminy zgłoszeń są ustalane na podstawie przepisów, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia epidemii oraz zapewnienie szybkiej reakcji służb weterynaryjnych. Zgłaszanie upadków po upływie 7 dni może nie tylko narazić hodowcę na konsekwencje prawne, ale także utrudnić podejmowanie skutecznych działań w przypadku wystąpienia choroby. Często błędne myślenie polega na założeniu, że krótszy czas zgłoszenia nie ma znaczenia, jednak w hodowli zwierząt każda godzina ma znaczenie. Długie terminy zgłoszeń mogą prowadzić do okaleczeń zdrowotnych w stadzie, a w skrajnych przypadkach do całkowitego zniszczenia hodowli. Dlatego również ważne jest ścisłe przestrzeganie wymogów dotyczących zgłaszania takich zdarzeń w przewidzianych przez prawo terminach, co stanowi fundament dla odpowiedzialnego zarządzania hodowlą.

Pytanie 17

Włośnica to zoonoza przenoszona przez

A. świnie i nutrie

B. świnki morskie i konie

C. krowy i dziki

D. owce i psy

Włośnica, nazywana też trichinelozą, to choroba, którą można złapać głównie od świń i nutrii. To właśnie te zwierzęta są jakby głównymi winowajcami, bo przenoszą nicienie z rodzaju Trichinella. Ludzie najczęściej zarażają się, jedząc surowe albo niedogotowane mięso zawierające larwy tych pasożytów. Gotowanie mięsa to kluczowy krok, żeby pozbyć się larw i uniknąć zakażeń. W praktyce, hodowcy i przetwórcy mięsa powinni przestrzegać zasad sanitarno-epidemiologicznych, takich jak kontrola zdrowia zwierząt i odpowiednie przygotowanie mięsa. Ważne też, żeby edukować ludzi, jak bezpiecznie przygotowywać jedzenie. To wszystko jest mega istotne, nie tylko dla zdrowia, ale też dla jakości w branży mięsnej. Jakby co, kiedy pojawią się przypadki włośnicy, ważne, żeby szybko zgłosić sytuację i podjąć działania, żeby choroba się nie rozprzestrzeniała.

Pytanie 18

Jakie składniki mogą znajdować się w poprawnym moczu psów?

A. Mocznik, kreatynina, urobilinogen

B. Mocznik, białko, kreatynina

C. Glukoza, mocznik, związki azotowe

D. Hemoglobina, glukoza, kwas moczowy

Odpowiedź 'Mocznik, kreatynina, urobilinogen' jest poprawna, ponieważ te składniki są typowymi elementami moczu u psów zdrowych. Mocznik jest produktem metabolizmu białek i jest wydalany przez nerki. Kreatynina jest również produktem metabolizmu, a jej obecność w moczu jest wskaźnikiem funkcji nerek, ponieważ jest wydalana w stałych ilościach. Urobilinogen to substancja powstająca w wątrobie z bilirubiny i jest również obecna w moczu w niewielkich ilościach, co jest normalne. Monitorowanie tych składników jest kluczowe w praktyce weterynaryjnej, ponieważ ich nieprawidłowe poziomy mogą wskazywać na problemy zdrowotne, takie jak niewydolność nerek, choroby wątroby czy zaburzenia metaboliczne. Regularne badanie moczu u psów jest standardową praktyką w diagnostyce, a wyniki tych badań pomagają weterynarzom w podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących dalszego leczenia i opieki nad zwierzętami. Przykładowo, podwyższony poziom kreatyniny może sugerować uszkodzenie nerek, co wymaga dalszych badań i interwencji.

Pytanie 19

Obecność galaretowatych skłaczeń w mleku podczas przeprowadzania TOK wskazuje na zakażenie

A. bakteryjnym

B. wirusowym

C. grzybiczym

D. pasożytniczym

Pojawienie się galaretowatych skłaczeń w mleku podczas wykonania testu na obecność bakterii, znanego jako TOK (Test Oznaczania Kwasowości), świadczy o zakażeniu bakteryjnym, ponieważ bakterie mogą powodować denaturację białek mleka, co prowadzi do tworzenia niepożądanych zmian w jego strukturze. W praktyce, jeżeli w mleku wykrywane są galaretowate skłaczenia, sugeruje to, że produkt został zainfekowany przez patogenne mikroorganizmy, takie jak bakterie z rodziny Enterobacteriaceae lub Lactococcus. Takie zmiany są istotnym wskaźnikiem jakości mleka, a ich obecność może prowadzić do obniżenia wartości odżywczej oraz bezpieczeństwa mikrobiologicznego produktu. W branży mleczarskiej, stosowanie testów jakości, takich jak TOK, jest zgodne z normami sanitarno-epidemiologicznymi oraz standardami HACCP, co ma na celu minimalizowanie ryzyka zakażeń i zapewnienie konsumentom produktów o wysokiej jakości.

Pytanie 20

W celu przeprowadzenia badań na obecność BSE należy pobrać próbki od bydła, które zostało poddane standardowemu ubojowi i ma powyżej

A. 48 miesięcy

B. 72 miesięcy

C. 96 miesięcy

D. 24 miesięcy

Odpowiedź 96 miesięcy jest jak najbardziej trafna. Zgodnie z unijnymi normami i wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), badania w kierunku BSE trzeba przeprowadzać na bydle, które ma co najmniej 96 miesięcy. To bardzo ważne, bo pozwala nam monitorować i zapobiegać rozprzestrzenieniu się tej groźnej choroby. Moim zdaniem, takie badania są niezbędne, szczególnie w rzeźniach, gdzie zwierzęta sortuje się według wieku, a te starsze muszą być dokładniej analizowane. Dzięki temu zapewniamy bezpieczeństwo jedzenia i chronimy konsumentów. Z praktycznego punktu widzenia, jest to też część systemu zdrowia zwierząt, który ma na celu kontrolowanie chorób. Dlatego znajomość wymagań dotyczących wieku bydła jest bardzo ważna dla każdego, kto się zajmuje zdrowiem zwierząt i bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 21

W przypadku jakiej choroby zakaźnej, objętej obowiązkowym zwalczaniem, wykorzystuje się test tuberkulinowy wstrzyknięty w skórę?

A. Gruźlicy bydła

B. Nosacizny koni

C. Paratuberkulozy bydła

D. Brucelozy bydła

Śródskórny test tuberkulinowy jest kluczowym narzędziem w monitorowaniu gruźlicy bydła, ponieważ pozwala na wykrycie zakażenia Mycobacterium bovis, odpowiedzialnego za tę chorobę. Test ten polega na wprowadzeniu tuberkuliny, czyli białka pochodzącego z patogenu, do skóry bydła. Reakcja skórna, która powstaje w miejscu iniekcji, jest oceniana po 72 godzinach. W przypadku pozytywnej reakcji, co wskazuje na wcześniejszy kontakt zwierzęcia z bakterią, zaleca się dalsze kroki, takie jak izolacja i diagnostyka. Praktyczne zastosowanie tego testu w hodowli bydła jest nieocenione, ponieważ pozwala na wczesne wykrywanie choroby, a tym samym ograniczenie jej rozprzestrzeniania w stadach. Gruźlica bydła jest chorobą, która nie tylko wpływa na zdrowie zwierząt, ale również ma istotne znaczenie ekonomiczne. Utrzymanie czystości stada i wdrożenie strategii monitorowania jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) oraz lokalnymi normami weterynaryjnymi, co podkreśla znaczenie tego testu w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 22

Co to jest system wczesnego ostrzegania dotyczący niebezpiecznej żywności oraz pasz?

A. RASFF

B. SPIWET

C. TRACES

D. CELAB

System RASFF (Rapid Alert System for Food and Feed) to kluczowe narzędzie Unii Europejskiej, które ma na celu szybką wymianę informacji o niebezpiecznych produktach spożywczych i paszach. RASFF umożliwia organom odpowiedzialnym za bezpieczeństwo żywności w państwach członkowskich błyskawiczne reagowanie na zagrożenia, co jest istotne dla ochrony zdrowia publicznego. Przykładem zastosowania RASFF może być sytuacja, w której wykryto obecność szkodliwych substancji chemicznych w partii żywności importowanej z innego kraju. System pozwala na natychmiastowe powiadomienie odpowiednich służb kontrolnych, producentów oraz dystrybutorów, co umożliwia podjęcie działań zaradczych, takich jak wycofanie produktów z rynku. RASFF jest zgodny z europejskimi regulacjami prawnymi, co czyni go integralną częścią strategii zapewnienia bezpieczeństwa żywności w Europie. W praktyce, uczestnicy systemu, w tym państwa członkowskie, agencje ochrony zdrowia oraz przedsiębiorstwa, regularnie wymieniają dane, co buduje solidną sieć współpracy i szybkiego reagowania na zagrożenia.

Pytanie 23

Pracownik Inspekcji Weterynaryjnej napotkał trudności w przeprowadzeniu inspekcji jednostki kontrolowanej. W takiej sytuacji kontrolujący może zasięgnąć wsparcia od

A. prokuratury

B. policji

C. wójta lub burmistrza

D. GLW

W sytuacji, gdy pracownik Inspekcji Weterynaryjnej napotyka na trudności w przeprowadzeniu kontroli, ma prawo zwrócić się o pomoc do policji. Zgodnie z przepisami prawa, organy inspekcji mają uprawnienia do współpracy z policją, co jest niezbędne w przypadku, gdy dochodzi do naruszenia porządku publicznego lub gdy kontrolowany podmiot odmówi współpracy. Przykładowo, w momencie, gdy inspektor stwierdzi, że podmiot podlegający kontroli nie tylko stawia opór, ale także może działać w sposób zagrażający zdrowiu publicznemu, wezwanie policji jest działaniem zgodnym z procedurami. Takie interwencje mogą również obejmować sytuacje, w których istnieje podejrzenie o popełnienie przestępstwa, co obliguje organy ścigania do działania. Zastosowanie tej procedury jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia publicznego, które przewidują podejmowanie zdecydowanych kroków w obliczu potencjalnych zagrożeń.

Pytanie 24

Zgłoszenie zamiaru uboju świń na własny użytek powinno być dokonane u Powiatowego Lekarza Weterynarii?

A. w dniu zamierzonego uboju

B. najmniej 48 godzin przed zamierzonym ubojem

C. najwcześniej tydzień przed planowanym ubojem

D. co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem

Zgłoszenie zamiaru uboju świń na użytek własny co najmniej 24 godziny przed planowanym ubojem jest zgodne z wymogami prawa weterynaryjnego, które ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz dobrostanu zwierząt. Takie zgłoszenie pozwala Powiatowemu Lekarzowi Weterynarii na przeprowadzenie niezbędnych kontrolnych działań, takich jak ocena stanu zdrowia zwierząt, co jest kluczowe dla uniknięcia potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego. W praktyce oznacza to, że osoba planująca ubój powinna skontaktować się z odpowiednimi służbami weterynaryjnymi zanim dojdzie do samego aktu uboju, co daje czas na przeprowadzenie ewentualnych inspekcji i uzyskanie niezbędnych zezwoleń. Dobrze zorganizowany proces uboju, wynikający z takich regulacji, przekłada się na poprawę jakości mięsa i zdrowia konsumentów, a także na ochronę zwierząt. Ponadto, przestrzeganie tych zasad jest istotnym elementem odpowiedzialności społecznej oraz zgodności z obowiązującymi normami unijnymi dotyczącymi ochrony zwierząt podczas uboju.

Pytanie 25

Ile wynosi prawidłowa ilość oddechów na minutę u psa w stanie spoczynku?

A. 10-30 oddechów

B. 70-100 oddechów

C. 4-7 oddechów

D. 40-60 oddechów

Prawidłowa liczba oddechów psa w spoczynku to tak naprawdę 10-30 oddechów na minutę. Z tego, co wiem, to jest zgodne z tym, co mówią weterynarze o zdrowych psach dorosłych. Gdy pies odpoczywa, jego oddech powinien być regularny, a to jest ważny wskaźnik jego zdrowia. Zauważ, że na to, ile pies bierze oddechów, wpływają różne rzeczy, jak rasa, wiek czy wielkość. Mniejsze rasy mogą mieć nieco więcej oddechów, a duże psy, jak dogi, oddychają rzadziej. Ważne, żeby właściciele psów regularnie sprawdzali, ile razy ich pupil oddycha, zwłaszcza po jakimś wysiłku albo w sytuacjach stresowych, bo to może pomóc w szybkim zauważeniu problemów zdrowotnych.

Pytanie 26

Najwyższym ciałem państwowej administracji weterynaryjnej w Polsce jest

A. Generalny Lekarz Weterynarii

B. Naczelny Lekarz Weterynarii

C. Państwowy Lekarz Weterynarii

D. Główny Lekarz Weterynarii

Główny Lekarz Weterynarii (GLW) jest najwyższym organem państwowej administracji weterynaryjnej w Polsce, co oznacza, że pełni kluczową rolę w systemie ochrony zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa żywności. GLW odpowiada za nadzorowanie działań związanych z kontrolą weterynaryjną, w tym za wdrażanie obowiązujących przepisów prawnych oraz standardów Unii Europejskiej. W praktyce, Główny Lekarz Weterynarii koordynuje prace Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz współpracuje z innymi instytucjami krajowymi i międzynarodowymi. Jego zadania obejmują m.in. monitorowanie sytuacji epizootycznej, zarządzanie programami zdrowotnymi dla zwierząt oraz analizowanie i wdrażanie polityk związanych z ochroną zdrowia publicznego. Przykładem funkcji GLW może być organizacja działań w przypadku wykrycia ognisk chorób zakaźnych u zwierząt, co wymaga ścisłej współpracy z innymi służbami oraz odpowiednich działań legislacyjnych. Zrozumienie roli Głównego Lekarza Weterynarii jest kluczowe dla właściwego funkcjonowania systemu weterynaryjnego w Polsce oraz dla zapewnienia zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 27

Fizyczne zanieczyszczenie żywności oznacza obecność w produktach spożywczych

A. pozostałości leków weterynaryjnych

B. toksyn bakteryjnych

C. piasku

D. środków dezynfekcyjnych

Zanieczyszczenie fizyczne żywności odnosi się do obecności obcych ciał, które mogą zaszkodzić konsumentowi lub wpłynąć negatywnie na jakość produktu. Obecność piasku w żywności jest klasycznym przykładem tego typu zanieczyszczenia, które może pochodzić z procesu zbiorów, transportu lub przechowywania. Piasek może być niewidoczny gołym okiem, ale jego spożycie może prowadzić do uszkodzenia zębów lub dyskomfortu trawiennego. W przemyśle spożywczym kluczowe znaczenie ma przestrzeganie standardów higieny, takich jak te określone w systemie HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które zakładają identyfikację i kontrolę potencjalnych zagrożeń. Stosowanie odpowiednich procedur w zakresie obróbki i pakowania żywności, jak oraz regularne szkolenie pracowników w zakresie identyfikacji zanieczyszczeń fizycznych, jest niezbędne, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Dodatkowo, kontrole jakości powinny obejmować monitoring surowców, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczeń fizycznych, takich jak piasek, które mogą stanowić poważny problem w branży spożywczej.

Pytanie 28

Kto odpowiada za przeprowadzanie szkoleń dla pracowników zakładów produkujących artykuły pochodzenia zwierzęcego?

A. Pracownicy na własną rękę

B. Urzędowy Lekarz Weterynarii nadzorujący zakład

C. Powiatowy Lekarz Weterynarii

D. Właściciel lub kierujący zakładem

Właściciel lub kierujący zakładem jest odpowiedzialny za szkolenie pracowników w zakładach wytwarzających produkty pochodzenia zwierzęcego, ponieważ to on odpowiada za zgodność z przepisami prawa oraz standardami dotyczącymi bezpieczeństwa żywności. Właściciel ma obowiązek zapewnienia, że wszyscy pracownicy są odpowiednio przeszkoleni w zakresie higieny, obsługi sprzętu oraz procedur związanych z produkcją, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia publicznego i jakości produktów. Przykładem dobrze wdrożonego systemu szkoleniowego może być program szkoleń w zakładach przetwórstwa mięsnego, gdzie każdy pracownik przechodzi specjalistyczne kursy związane z technologią produkcji, a także z procedurami BHP. Ponadto, zgodnie z normami ISO 22000, odpowiednie szkolenie pracowników jest istotnym elementem systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzialności.

Pytanie 29

W odniesieniu do mleka surowego, LKS definiuje liczbę

A. krioskopową mleka surowego

B. komórek somatycznych

C. komórek serwatki

D. kazeinową mleka surowego

Poprawna odpowiedź to komórki somatyczne, które są wskaźnikiem zdrowia wymienia zwierząt oraz ogólnego stanu zdrowia stada. Liczba komórek somatycznych (LKS) w mleku surowym jest istotnym parametrem jakościowym, który wskazuje na obecność komórek układu odpornościowego, w tym leukocytów, które zwiększają się w odpowiedzi na infekcje, takie jak mastitis. Wysoka LKS może sugerować problemy zdrowotne u krów, co ma bezpośredni wpływ na jakość mleka, jego bezpieczeństwo oraz przydatność do przetwarzania. W praktyce, normy LKS dla mleka surowego nie powinny przekraczać 400 tysięcy komórek/ml, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). Regularne monitorowanie tej wartości pozwala na wczesne wykrycie problemów zdrowotnych i podjęcie odpowiednich działań, co jest kluczowe w zarządzaniu hodowlą bydła mlecznego oraz zapewnieniu wysokiej jakości produktów mlecznych.

Pytanie 30

Czym jest autoklaw?

A. dezynfekcji

B. sanityzacji

C. sterylizacji

D. dezynsekcji

Sanityzacja, dezynsekcja i dezynfekcja to pojęcia, które często mylone są ze sterylizacją, ale w rzeczywistości oznaczają różne procesy, które nie eliminują wszystkich mikroorganizmów. Sanityzacja polega na redukcji liczby drobnoustrojów do poziomu uznanego za bezpieczny, co nie gwarantuje całkowitej eliminacji patogenów. W przypadku dezynsekcji mamy do czynienia z eliminacją owadów, a nie mikroorganizmów, co jest zupełnie innym procesem. Dezynfekcja natomiast odnosi się do zastosowania środków chemicznych do zabijania większości drobnoustrojów na powierzchniach, ale niekoniecznie obejmuje eliminację wszystkich form życia, takich jak przetrwalniki bakterii. Typowe błędy myślowe prowadzące do pomylenia tych pojęć wynikają z niewłaściwego zrozumienia zakresu ich działania. Na przykład, niektórzy mogą sądzić, że dezynfekcja jest wystarczająca w środowisku medycznym, podczas gdy w rzeczywistości wymagane jest przeprowadzenie pełnej sterylizacji, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentów. W kontekście praktyk medycznych, ignorowanie znaczenia sterylizacji może prowadzić do rozprzestrzenienia się infekcji szpitalnych, co jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego.

Pytanie 31

Jakie właściwości wyróżniają przesięk?

A. Płyn krwisty, nieprzejrzysty, bezwonny, o gęstości poniżej 1,018 i zawartości białka 0,5 - 3 g/100 ml

B. Płyn bezbarwny, przejrzysty, o charakterystycznej woni, o gęstości powyżej 1,018 i zawartości białka 10 g/100 ml

C. Płyn jasnożółty, przejrzysty, bezwonny, o gęstości poniżej 1,018 i zawartości białka 0,5 -3 g/100 ml

D. Płyn żółty, mętny, o zapachu gnilnym, o gęstości powyżej 1,018 i zawartości białka powyżej 3 g/100 ml

Często, kiedy wybierasz złe odpowiedzi, to może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jakie cechy ma przesięk. Na przykład, jeżeli masz do czynienia z płynem krwistym, mętnym albo pachnącym niezbyt ładnie, to znaczy, że może być coś nie tak, może są jakieś zakażenia. To już jest co innego niż przesięk, który powinien być jasny i czysty. Wysięki, które powstają przy zapaleniu, są mętne i w ogóle nie pasują do definicji przesięku. Kiedy gęstość jest powyżej 1,018, a białko wynosi 10 g na 100 ml, to też wskazuje na jakieś patologiczne zmiany, jak infekcje czy nowotwory. To wyklucza te płyny z kategorii przesięku. Wiele osób myli przesięk z wysiękiem i nie rozumie różnicy, co jest dość powszechnym błędem. Dlatego ważne jest, żeby dokładnie analizować wyniki badań i obserwować objawy pacjentów, by postawić dobrą diagnozę. Wiedza o tych różnicach naprawdę ma duże znaczenie dla skutecznego leczenia i diagnozowania.

Pytanie 32

Jakie produkty pochodzą od zwierząt?

A. mleko i miód

B. miód oraz margaryna

C. miód oraz soja

D. margaryna i mleko

Odpowiedź 'mleko i miód' jest prawidłowa, ponieważ oba te produkty są pochodzenia zwierzęcego i roślinnego. Mleko jest bezpośrednim produktem odzwierzęcym, pochodzącym od ssaków takich jak krowy, kozy czy owce. Zawiera istotne składniki odżywcze, w tym białka, tłuszcze, witaminy i minerały, co czyni je podstawowym składnikiem diety w wielu kulturach. Miód, choć wytwarzany przez pszczoły, również jest klasyfikowany jako produkt pochodzenia zwierzęcego, gdyż pszczoły są organizmami żywymi i ich proces produkcji miodu polega na zbieraniu nektaru z kwiatów, co jest biologiczną interakcją. Zrozumienie różnicy pomiędzy produktami pochodzenia zwierzęcego a roślinnego jest kluczowe w kontekście dietetyki, przetwórstwa żywności i etyki związanej z hodowlą zwierząt. Przykładowo, dieta wegetariańska często wyklucza produkty zwierzęce, ale może obejmować mleko i miód, co wymaga świadomego podejścia do wyborów żywieniowych.

Pytanie 33

Pasza, która spełnia specyficzne wymagania żywieniowe, a także różni się od standardowo stosowanych mieszanek paszowych z uwagi na unikalny skład fizykochemiczny lub metodę przygotowania, i jest przeznaczona dla zwierząt, u których procesy trawienne, przyswajania oraz metabolizmu są lub mogą być chwilowo zakłócone lub doznały nieodwracalnych zmian, nosi nazwę

A. pełnoporcjowa

B. lecznicza

C. uzupełniająca

D. dietetyczna

Odpowiedzi takie jak 'pełnoporcjowa', 'uzupełniająca' oraz 'lecznicza' są nieadekwatne w kontekście opisanego pytania. Mieszanka pełnoporcjowa jest zaprojektowana jako podstawowy pokarm, który zaspokaja wszystkie potrzeby żywieniowe zwierząt, jednak nie jest ona dostosowana do specyficznych wymagań zdrowotnych związanych z zaburzeniami trawienia czy metabolizmu. Z kolei mieszanka uzupełniająca jest stosowana do wzbogacania diety, ale nie ma na celu zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych w odniesieniu do konkretnych schorzeń. Natomiast mieszanka lecznicza odnosi się do paszy mającej na celu leczenie konkretnych chorób, co różni się od diety zapobiegawczej, preferowanej w przypadku zaburzeń, które mogą być tymczasowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków wynikają z mylenia ogólnych kategorii pasz z tymi dedykowanymi do leczenia lub wspierania zdrowia. Ostatecznie mieszanka dietetyczna wyróżnia się specyfiką składu i przeznaczenia, które są kluczowe dla prawidłowego wsparcia zdrowotnego zwierząt, a zatem jest bardziej odpowiednia w przypadku rozważanych warunków.

Pytanie 34

Aby zapobiec ranieniu matki przez prosięta podczas ssania mleka, należy im przyciąć

A. kły

B. przedtrzonowce

C. siekacze

D. trzonowce

Wybór kłów jako odpowiedzi jest uzasadniony, ponieważ to właśnie te zęby są odpowiedzialne za potencjalne rany, które prosięta mogłyby zadać matce podczas ssania mleka. Kły, będące długimi i ostrymi zębami, umożliwiają prosiętom chwytanie i trzymanie sutków matki, co może prowadzić do urazów jej skóry, szczególnie w przypadku, gdy prosięta są agresywne lub niezdarne. Przycinanie kłów to powszechnie stosowana praktyka w hodowli trzody chlewnej, która ma na celu ochronę matki przed obrażeniami. W praktyce, hodowcy często wykonują ten zabieg w pierwszych dniach życia prosiąt, aby zminimalizować ryzyko rany. Ponadto, ta procedura nie ma negatywnego wpływu na zdrowie prosiąt, a jej przeprowadzenie zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi przyczynia się do zapewnienia harmonijnego rozwoju zarówno prosiąt, jak i ich matki. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, ważne jest również monitorowanie zachowań prosiąt po zabiegu, aby upewnić się, że nie występują późniejsze problemy zdrowotne związane z karmieniem.

Pytanie 35

Zdjęcie przedstawia wykonywanie badania węzłów chłonnych szyjnych

A. doogonowych.

B. środkowych.

C. doczaszkowych.

D. powierzchownych.

Odpowiedź "powierzchownych" jest prawidłowa, ponieważ węzły chłonne szyjne klasyfikowane są głównie jako węzły powierzchowne, znajdujące się blisko powierzchni skóry, co czyni je łatwymi do badania klinicznego. W medycynie, szczególnie w diagnostyce onkologicznej, ocena tych węzłów jest kluczowa, gdyż mogą one wskazywać na obecność nowotworów lub infekcji. Węzły te są zlokalizowane w różnych obszarach szyi, w tym w przedniej części, pod żuchwą i w okolicy karku, co sprawia, że ich ocena jest istotna w trakcie badania fizykalnego pacjenta. Właściwe rozpoznanie ich stanu może doprowadzić do szybkiej diagnozy i podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych. Inne węzły, takie jak doogonowe i doczaszkowe, odnoszą się do terminologii anatomicznej używanej głównie w kontekście zwierząt, a nie ludzi. W kontekście badań węzłów chłonnych, zrozumienie różnicy między węzłami powierzchownymi a innymi ich typami jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki.

Pytanie 36

Badanie, które pozwala na diagnozowanie chorób stawu, nazywa się

A. gastroskopią

B. laparoskopią

C. kolonoskopią

D. artroskopią

Artroskopia to minimalnie inwazyjna technika diagnostyczna i terapeutyczna, która pozwala na ocenę stanu stawów, w tym kolan, barków czy stawów skokowych. W trakcie zabiegu wprowadza się cienką rurkę (artroskop) przez małe nacięcia w skórze, co umożliwia lekarzowi bezpośrednie oglądanie wnętrza stawu oraz przeprowadzanie niezbędnych procedur, takich jak usuwanie uszkodzonych fragmentów chrząstki czy tkanki. Przykładowo, artroskopia kolana jest często stosowana w przypadku urazów sportowych, takich jak uszkodzenia więzadeł. Standardy praktyki w ortopedii zalecają tę metodę jako pierwszą linię diagnozy w przypadku przewlekłego bólu stawu lub urazów, co obniża ryzyko powikłań oraz przyspiesza proces rehabilitacji pacjentów. Dodatkowo, artroskopia umożliwia wykonanie skomplikowanych zabiegów w znieczuleniu miejscowym, co jest korzystne dla pacjentów, którzy chcą uniknąć bardziej rozległych operacji.

Pytanie 37

W weterynaryjnym numerze identyfikacyjnym kod województwa reprezentują które cyfry?

A. pierwsza i druga

B. trzecia i czwarta

C. piąta i szósta

D. siódma i ósma

Kod województwa w weterynaryjnym numerze identyfikacyjnym rzeczywiście oznaczają pierwsza i druga cyfra. W systemie identyfikacji weterynaryjnej stosowane są unikalne numery, które pozwalają na łatwe przyporządkowanie do konkretnego województwa, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zdrowiem zwierząt oraz ich identyfikacją w przypadku różnorodnych procedur administracyjnych. Przykładowo, dla codziennej pracy weterynarzy i inspekcji weterynaryjnej, znajomość tych kodów jest niezbędna. Umożliwia to szybkie i precyzyjne porównywanie danych dotyczących zwierząt oraz ich historii zdrowotnych przypisanych do odpowiednich regionów. Dodatkowo, zgodnie z unijnymi standardami dotyczącymi identyfikacji zwierząt i ochrony ich zdrowia, numery identyfikacyjne muszą być jednoznacznie przypisane do poszczególnych lokalizacji. To podejście nie tylko ułatwia pracę urzędników, ale także zwiększa transparentność i bezpieczeństwo w obrocie zwierzętami.

Pytanie 38

Czym jest tęgoryjec?

A. pierwotniakiem

B. tasiemcem

C. bakterią

D. nicieniem

Zarówno pierwotniaki, tasiemce, jak i bakterie to klasy organizmów, które różnią się od nicieni pod względem struktury, biologii i cyklu życia. Pierwotniaki to organizmy jednokomórkowe, które mogą żyć w wodzie lub jako pasożyty w innych organizmach. Chociaż niektóre pierwotniaki mogą wpływać na zdrowie zwierząt, ich struktura komórkowa oraz mechanizmy infekcji różnią się znacząco od nicieni. W przypadku tasiemców, są to również robaki płaskie, które mają zupełnie inny sposób życia oraz cykl rozwojowy, zwykle wymagający dwóch gospodarzy. Tasiemce nie są związane z tępogłowiem, które jest reprezentatywne dla nicieni, co prowadzi do błędnych wniosków o ich pokrewieństwie. Bakterie, jako prokariotyczne organizmy, różnią się fundamentalnie od eukariotycznych nicieni pod względem budowy komórkowej oraz sposobów reprodukcji. Często mylenie tych grup organizmów wynika z niepełnego zrozumienia ich biologii oraz roli w ekosystemach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w biologii, medycynie oraz w naukach przyrodniczych, a ich stosowanie ma znaczenie praktyczne w diagnostyce oraz leczeniu chorób.

Pytanie 39

Opis postępowania w nagłych wypadkach dotyczy fazy

Z terapeutycznego punktu widzenia w fazie tej należy na pierwszym miejscu uwzględnić kontynuowanie leczenia wlewami, w celu utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi. Następnie, poprzez bardzo dokładną obserwację, należy rozpoznać pojawiające się komplikacje już w stadium początkowym i natychmiast im przeciwdziałać. Do dalszych czynności leczniczych tego etapu należy pierwotne zaopatrzenie ran, a także czasowe unieruchomienie przemieszczonych złamań i zwichniętych stawów.

A. stabilizacji.

B. diagnostyki.

C. świadomości.

D. wstrząsu.

Opis postępowania w nagłych wypadkach koncentruje się na fazie stabilizacji, która jest kluczowym etapem w zarządzaniu stanem poszkodowanego. Faza ta ma na celu nie tylko stabilizację parametrów życiowych, lecz także zapobieganie dalszym komplikacjom. W praktyce oznacza to monitorowanie ciśnienia krwi, tętna oraz saturacji, co jest fundamentem dla dalszych działań ratunkowych. Stabilizacja pacjenta obejmuje również odpowiednie zaopatrzenie ran, aby zminimalizować ryzyko infekcji oraz długoterminowych konsekwencji zdrowotnych. W przypadku złamań czy zwichnięć kluczowe jest ich tymczasowe unieruchomienie, co zapobiega pogorszeniu urazu. Właściwe przeprowadzenie fazy stabilizacji jest zgodne z wytycznymi międzynarodowych organizacji medycznych, które podkreślają znaczenie tej fazy w kontekście ratowania życia i zdrowia poszkodowanych. Przykładem zastosowania wiedzy dotyczącej stabilizacji może być sytuacja wypadku komunikacyjnego, gdzie szybka i skuteczna stabilizacja pacjenta może decydować o jego dalszym losie. Znajomość procedur stabilizacyjnych zwiększa efektywność działań ratowników i pozwala na lepsze przygotowanie do ewentualnych działań chirurgicznych czy hospitalizacyjnych.

Pytanie 40

W procesie uboju rytualnego nie występuje etap

A. wykrwawiania

B. wytrzewiania

C. oszałamiania

D. skórowania

W uboju rytualnym, jednym z kluczowych elementów jest brak zastosowania oszałamiania zwierząt przed ubojem. Metoda ta polega na szybkim i skutecznym wykrwawieniu zwierzęcia, co jest zgodne z prawodawstwem w wielu krajach, które uznaje rytualny ubój za praktykę kulturową. Oszałamianie, które ma na celu zredukowanie cierpienia zwierząt poprzez ich tymczasowe unieruchomienie, nie jest stosowane w tradycyjnym uboju rytualnym, jak na przykład w metodzie halal czy koszernej. W tych przypadkach, zgodnie z normami i dobrymi praktykami, zwierzęta muszą być zabijane w sposób, który jest zgodny z zasadami religijnymi, co nie przewiduje wcześniejszego oszałamania. Z tego powodu, właściwe zrozumienie różnic między różnymi metodami uboju jest kluczowe zarówno z perspektywy etycznej, jak i prawnej, a także dla zapewnienia, że proces odbywa się w sposób zgodny z przyjętymi normami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej