Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:12
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:23

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie prace konserwacyjne obejmują czynności związane z czyszczeniem monitora?

A. Mycie obudowy i wydmuchiwanie zanieczyszczeń z elementów elektronicznych monitora

B. Czyszczenie otworów wentylacyjnych i łączenie monitora z komputerem

C. Mycie obudowy oraz kalibracja monitora

D. Czyszczenie wyświetlacza oraz sprawdzanie parametrów technicznych monitora

Mycie obudowy i wydmuchiwanie brudu z wnętrza monitora to naprawdę ważne rzeczy, które pomagają utrzymać sprzęt w dobrym stanie. Regularne czyszczenie z zewnątrz zapobiega gromadzeniu się kurzu, co może wpływać na to, jak monitor wygląda, ale też jak działa. Wydmuchiwanie zanieczyszczeń z wentylacji jest super istotne, bo kurz może powodować przegrzewanie się podzespołów, co w dłuższej perspektywie może doprowadzić do uszkodzenia sprzętu. W branży często korzysta się ze sprężonego powietrza do usuwania kurzu z wnętrza, bo to naprawdę działa. Warto też używać odpowiednich środków czyszczących, żeby nie porysować ekranu. Plus, regularne sprawdzanie parametrów technicznych monitora również jest ważne, ale najważniejsze jest, żeby ekran i obudowa były czyste.

Pytanie 2

Urządzeniem peryferyjnym, które drukuje na specjalnym papierze reagującym na ciepło, jest drukarka

A. piezoelektryczna

B. termiczna

C. atramentowa

D. laserowa

Wybór drukarki atramentowej nie jest trafny w kontekście omawianego pytania. Drukarki atramentowe działają na zupełnie innej zasadzie, polegającej na nanoszeniu płynnego tuszu na papier. Tusz jest wyrzucany z kartridży za pomocą mikroskopijnych dysz, co powoduje, że nie jest on odporny na działanie ciepła, a jego wydruki są wrażliwe na wilgoć oraz mogą blaknąć w wyniku ekspozycji na światło słoneczne. Drukarki laserowe, z drugiej strony, wykorzystują technologię elektrostatyczną i toner, który jest topiony na papierze w procesie druku. Ta metoda również nie ma nic wspólnego z ciepłoczułym papierem, ponieważ nie wykorzystuje bezpośredniego działania ciepła na materiał. Drukarki piezoelektryczne to kolejny rodzaj urządzenia, które wykorzystuje zjawisko piezoelektryczne do precyzyjnego nanoszenia atramentu, co również wyklucza możliwość użycia papieru termicznego. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnych technologii druku oraz ich zastosowań. Kluczowym błędem jest pomylenie zasad działania, ponieważ każda z tych drukarek ma swoje specyficzne cechy i zastosowania, które nie są kompatybilne z wymaganiami przedstawionego pytania.

Pytanie 3

Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około

A. 2800 K

B. 3200 K

C. 5500 K

D. 7500 K

Temperatura barwowa światła ma kluczowe znaczenie w wielu aspektach oświetlenia, ale nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą prowadzić do nieporozumień i błędnych wniosków. Na przykład 3200 K to temperatura typowa dla oświetlenia żarowego, często używanego w fotografii studyjnej. Choć może wydawać się, że jest to odpowiednie źródło światła dla różnych zastosowań, w rzeczywistości wprowadza ono ciepły odcień, który może zniekształcać rzeczywiste kolory obiektów. Oświetlenie o temperaturze 7500 K, z kolei, jest zbyt chłodne, co może prowadzić do przesycenia niebieskich tonów w zdjęciach lub w projektach graficznych. W praktyce, stosowanie takich źródeł światła może powodować, że kolory będą wydawały się sztuczne i mniej atrakcyjne. Podobnie, temperatura 2800 K, która również jest typowa dla lamp żarowych, wytwarza zbyt ciepłe światło, co nie jest optymalne w wielu kontekstach, w szczególności tam, gdzie dokładność odwzorowania kolorów ma kluczowe znaczenie. Zrozumienie, jak działają różne temperatury barwowe, jest więc fundamentalne w kontekście projektowania oświetlenia i jego zastosowania w praktyce. Zbyt często osoby nie znające tego tematu mogą przypisywać równą wartość różnym źródłom światła, co jest błędem i może prowadzić do nieestetycznych efektów w projektach fotograficznych czy architektonicznych. Odpowiednia temperatura barwowa jest kluczowa dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 4

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. sprężonego powietrza.

B. roztworu alkoholu izopropylowego.

C. pędzelka.

D. roztworu soli kuchennej.

Alkohol izopropylowy to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia przedniej soczewki obiektywu, zwłaszcza jeśli pojawiło się na niej zabrudzenie typu smar czy tłuszcz. Wynika to głównie z jego właściwości – świetnie rozpuszcza tłuste zabrudzenia, jednocześnie nie pozostawia smug i bardzo szybko odparowuje. Co ważne, jest neutralny dla powłok optycznych, nie niszczy ich, ani nie matowi szkła, jeśli jest używany rozsądnie i w odpowiednim stężeniu (najczęściej poleca się roztwór 70–99%). W branży fotograficznej i serwisach optycznych alkohol izopropylowy to standard – zawsze można zobaczyć go w zestawach profesjonalnych czyścików. Używają go również technicy w laboratoriach czy przy serwisowaniu sprzętu precyzyjnego, bo nie zostawia nalotu i nie reaguje z większością materiałów. Moim zdaniem warto zawsze mieć małą buteleczkę alkoholu izopropylowego pod ręką, szczególnie jeśli pracujemy ze sprzętem optycznym czy elektronicznym – przydaje się też do czyszczenia sensorów czy ekranów LCD. Tylko uwaga: do aplikacji najlepiej stosować miękką, niestrzępiącą się ściereczkę z mikrofibry, nigdy bezpośrednio na szkło, bo to może stworzyć zacieki. To podejście nie tylko skuteczne, ale po prostu bezpieczne i zgodne z dobrą praktyką serwisową.

Pytanie 5

Co oznacza pojęcie 'bracketing' w fotografii?

A. Wykonywanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji

B. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych

C. Łączenie kilku zdjęć w jedno panoramowe

D. Zmniejszanie szumów na zdjęciach

Pojęcie 'bracketing' w fotografii odnosi się do techniki wykonywania serii zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji. Jest to praktyka szeroko stosowana, zwłaszcza w sytuacjach, gdy światło jest trudne do opanowania lub warunki są zmienne. Fotograf wykonuje kilka zdjęć z różnymi wartościami przysłony, czasu naświetlania lub ISO, aby później wybrać najlepszą wersję lub połączyć je w jedno zdjęcie HDR (High Dynamic Range). Dzięki temu można uzyskać zdjęcia o większym zakresie tonalnym, co jest szczególnie przydatne w scenach o dużym kontraście, takich jak krajobrazy z jasnym niebem i ciemnym ziemią. Bracketing jest także użyteczny w fotografii architektury i wnętrz, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczące. Technika ta jest wspierana przez wiele nowoczesnych aparatów, które oferują funkcję automatycznego bracketingu, ułatwiając pracę fotografa. Dzięki bracketingowi nie musimy się martwić, że przegapimy idealne ustawienia ekspozycji.

Pytanie 6

Aktualnie stosowany standard PSD w najnowszej wersji oprogramowania Adobe Photoshop pozwala na

A. automatyczną konwersję kolorów pomiędzy modelami RGB i CMYK

B. bezpośrednie zapisywanie plików w formacie gotowym do druku 3D

C. zapisywanie plików o maksymalnym rozmiarze 2GB z nielimitowaną liczbą warstw

D. zapisywanie trójwymiarowych modeli obiektów wraz z teksturami

Wiele osób może błędnie interpretować możliwości formatu PSD w kontekście nowoczesnych technologii, takich jak druk 3D czy konwersja kolorów między modelami RGB i CMYK. Warto zaznaczyć, że choć Adobe Photoshop ma różne funkcje, to jednak format PSD nie jest przystosowany do bezpośredniego zapisywania plików w formacie gotowym do druku 3D. Drukowanie w 3D wymaga specyficznych formatów, jak STL czy OBJ, które definiują trójwymiarowe modele oraz ich właściwości. Dlatego próba używania PSD do takich celów prowadzi do nieporozumień. Ponadto, automatyczna konwersja kolorów między RGB a CMYK nie jest funkcją zapisu w formacie PSD. RGB jest używany głównie w wyświetlaczach, podczas gdy CMYK jest standardem w druku. Photoshop potrafi konwertować kolory, ale to nie oznacza, że robi to automatycznie podczas zapisywania plików. W kontekście modelowania 3D, zapisywanie trójwymiarowych modeli wraz z teksturami w formacie PSD również nie jest możliwe, ponieważ PSD koncentruje się na dwuwymiarowych obrazach. Podsumowując, istotne jest, aby rozumieć specyfikę formatu PSD oraz jego ograniczenia, co pozwoli na skuteczniejsze wykorzystanie narzędzi graficznych w pracy kreatywnej.

Pytanie 7

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz warstwę.

B. utwórz nową warstwę dopasowania.

C. utwórz maskę warstwy.

D. utwórz nową grupę.

Wybrałeś opcję 'utwórz maskę warstwy', czyli dokładnie to, do czego służy ta ikona w Photoshopie. W praktyce maska warstwy to narzędzie, które pozwala na selektywne ukrywanie lub ujawnianie fragmentów warstwy bez trwałego usuwania pikseli. To jest absolutna podstawa w profesjonalnej obróbce zdjęć i grafice cyfrowej – nie wyobrażam sobie pracy bez masek, bo pozwalają na precyzyjne retusze, montaż kilku zdjęć w jedno, robienie efektów przejścia czy lokalne poprawki kolorystyczne. Moim zdaniem, znajomość tego narzędzia to taka „abecadło” każdego grafika i retuszera – jak raz zrozumiesz logikę masek (czarne ukrywa, białe odkrywa, szarości to przeźroczystość), to już nie wrócisz do gumki czy wycinania fragmentów na sztywno. Zwróć uwagę, że maski warstw są nierozłącznym elementem tzw. niedestrukcyjnej edycji – czyli takiej, gdzie zawsze można wrócić do pierwotnego obrazu bez strat. Dobre praktyki branżowe wręcz zalecają używanie masek zamiast kasowania pikseli – to wygodne, oszczędza czas przy poprawkach i daje większą kontrolę nad projektem. W workflow dużych agencji czy w pracy na plikach do druku to już standard. Szczerze, jeśli planujesz rozwijać się w grafice komputerowej, warto od razu wyrobić sobie nawyk pracy z maskami – ułatwią ci życie nie raz.

Pytanie 8

Wyszczuplenie modeli w programie Adobe Photoshop można przeprowadzić z użyciem narzędzia

A. filtr renderowanie.

B. filtr skraplanie.

C. rozmycie inteligentne.

D. rozmycie kształtu.

Filtr skraplanie w Photoshopie to jedno z tych narzędzi, które szczególnie docenia się przy retuszu zdjęć portretowych albo modowych. Pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie sylwetki, np. wyszczuplanie talii, zwężanie ramion czy nawet subtelne korygowanie rysów twarzy. W branży graficznej wręcz nie wyobrażam sobie profesjonalnej obróbki bez korzystania z tej funkcji, bo daje maksymalną kontrolę nad detalami i nie psuje jakości zdjęcia tak, jak niektóre inne efekty. Najważniejsze jest to, że skraplanie działa na zasadzie "przeciągania" pikseli, przez co można płynnie modyfikować kształty i proporcje bez utraty naturalności – oczywiście o ile zachowuje się umiar! Często początkujący graficy próbują osiągnąć podobny efekt innymi narzędziami, ale to właśnie Liquify (czyli filtr skraplanie) sprawdza się najlepiej i jest standardem branżowym. Ja zawsze staram się pamiętać, żeby pracować na oddzielnej warstwie i wracać do historii zmian, żeby nie przesadzić – to serio ułatwia życie. Co ciekawe, Photoshop pozwala nawet na zapisywanie masek do skraplania, więc można wracać do danego etapu retuszu. W praktyce to narzędzie jest wykorzystywane zarówno w fotografii reklamowej, jak i zwykłym retuszu zdjęć rodzinnych – możliwości są ogromne. No i warto dodać, że to nie jest tylko do "wyszczuplania" – można też np. powiększać oczy, wydłużać nogi czy poprawiać fryzurę. Niby prosta rzecz, a daje efekty jak z katalogu mody.

Pytanie 9

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 5500-6000 K

B. 4000-4500 K

C. 2700-3000 K

D. 7500-8000 K

Wybór temperatury barwowej na poziomie 2700-3000 K, 5500-6000 K lub 7500-8000 K w kontekście oświetlenia jarzeniowego prowadzi do poważnych błędów w reprodukcji kolorów. Świetlo jarzeniowe ma określoną charakterystykę spektralną, a jego temperatura barwowa oscyluje w granicach 4000-4500 K, co oznacza, że ustawienie balansu bieli poniżej tej wartości, jak 2700-3000 K, może skutkować przesunięciem kolorów w stronę ciepłych odcieni, co w przypadku zdjęć w biurze czy innych przestrzeniach oświetlonych jarzeniówkami może skutkować nienaturalnym wyglądem skóry lub otoczenia. Z drugiej strony, ustawienie balansu bieli na poziomie 5500-6000 K, typowym dla światła dziennego, również nie jest wskazane, ponieważ może powodować 'wypranie' kolorów, przez co obraz stanie się mniej wyrazisty. Wybór temperatury 7500-8000 K, zwykle zarezerwowanej dla światła sztucznego o chłodniejszym odcieniu, również jest niewłaściwy, gdyż może prowadzić do niebieskiego zabarwienia, co jest całkowicie nieodpowiednie w kontekście jarzeniowym. Niezrozumienie tych podstawowych zasad balansu bieli może prowadzić do chaosu w postprodukcji, gdzie konieczne staje się intensywne korygowanie kolorów, co nie tylko jest czasochłonne, ale również może obniżyć jakość końcowego obrazu.

Pytanie 10

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

B. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

C. bębnowy o dużej dynamice skanowania

D. do filmów o małej dynamice skanowania

Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania jest odpowiedni, ponieważ tego typu skanery są zaprojektowane do uchwytywania szczegółów z oryginałów, które mają wysoką gęstość optyczną. Takie skanery wykorzystują technologię, która umożliwia im dokładne skanowanie kolorów oraz detali w zakresie dużej dynamiki, co jest kluczowe w pracy z dokumentami i materiałami barwnymi. Przykładowo, w przypadku skanowania dzieł sztuki lub zdjęć, gdzie oddanie nasycenia kolorów i subtelnych przejść tonalnych jest niezbędne, skaner płaski o dużej dynamice będzie w stanie zarejestrować wszystkie te detale. Standardy branżowe takie jak ISO 19264-1:2017 dotyczące skanowania obrazów podkreślają konieczność stosowania odpowiednich narzędzi, które minimalizują straty jakości, co dodatkowo uzasadnia wybór tego typu skanera. W praktyce, skanery te znajdują zastosowanie nie tylko w archiwizacji, ale również w reprodukcji materiałów drukowanych, co czyni je niezwykle wszechstronnymi narzędziami.

Pytanie 11

Technika composite w fotografii portretowej polega na

A. wykorzystaniu tła kompozytowego typu greenscreen

B. łączeniu elementów z wielu różnych zdjęć w jeden spójny obraz

C. wykonaniu portretu z minimalną głębią ostrości

D. zastosowaniu kompozycji opartej na złotym podziale

Zastosowanie kompozycji opartej na złotym podziale w kontekście techniki composite w fotografii portretowej jest błędnym podejściem. Chociaż złoty podział jest istotnym elementem kompozycji w fotografii, to sama technika composite nie ogranicza się do zasad kompozycyjnych. Polega ona przede wszystkim na łączeniu różnych zdjęć w celu uzyskania jednego, złożonego obrazu, co wymaga umiejętności obsługi programów graficznych, a nie jedynie zastosowania reguły złotego podziału. Kolejnym nieporozumieniem jest wykonanie portretu z minimalną głębią ostrości. Choć technika ta znajduje zastosowanie w portretach, nie jest to kluczowy element composite. Portret z małą głębią ostrości polega na rozmywaniu tła, co niekoniecznie odnosi się do łączenia różnych elementów zdjęć. Użycie tła kompozytowego typu greenscreen również nie jest właściwą odpowiedzią. Greenscreen jest techniką wykorzystywaną do wycinania postaci, a następnie umieszczania ich na innym tle, co różni się od idei composite, gdzie łączenie zdjęć może odbywać się znacznie bardziej złożenie. Termin composite odnosi się do bardziej zaawansowanej manipulacji obrazem, a nie tylko do prostego umieszczania elementów na tle. W efekcie, zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla prawidłowego ich stosowania w praktyce fotograficznej.

Pytanie 12

Jaki filtr świetlny powinien być użyty na planie zdjęciowym, aby żółty obiekt został uchwycony jako zielony?

A. Niebieskozielony

B. Purpurowy

C. Szary

D. Czerwony

Wybór filtra niebieskozielonego jest kluczowy w kontekście manipulowania percepcją kolorów w fotografii. Filtr ten działa na zasadzie absorbencji światła o określonej długości fali, co w przypadku żółtego obiektu, który składa się z fal świetlnych czerwonych i zielonych, prowadzi do zjawiska znanego jako 'kolorowe przesunięcie'. W efekcie, światło odbite od żółtego przedmiotu, przechodząc przez filtr niebieskozielony, traci część swojej intensywności w zakresie czerwonym, a intensywność zielonego zostaje uwydatniona, co skutkuje postrzeganiem danego obiektu jako zielonego. W praktyce, filtry o tym kolorze są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej oraz portretowej, aby uzyskać bardziej nasycone i cieplejsze kolory, a także w pracy nad efektami artystycznymi. Użytkownicy korzystający z filtrów niebieskozielonych mogą również zauważyć poprawę kontrastu w sytuacjach o dużym oświetleniu słonecznym, co czyni je niezwykle użytecznymi w praktyce fotograficznej.

Pytanie 13

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

B. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

C. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

D. zwiększenia rozdzielczości wydruku

Profile ICC (International Color Consortium) w zarządzaniu kolorem mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami, takimi jak monitory, drukarki czy skanery. Dzięki tym profilom możliwe jest dokładne odwzorowanie kolorów niezależnie od specyfiki konkretnego urządzenia. Na przykład, jeśli stworzysz grafikę na monitorze, który ma swoje własne ustawienia kolorów, to kolory mogą wyglądać inaczej na drukarce. Profile ICC pomagają w kalibracji tych urządzeń, co pozwala na zminimalizowanie różnic i uzyskanie jednolitego efektu kolorystycznego w różnych mediach. W praktyce, podczas pracy z grafiką, stworzenie profilu ICC dla danego monitora i użycie go podczas edytowania zdjęć sprawia, że kolory wydrukowane na papierze będą bardziej zbliżone do tych, które widzimy na ekranie. Stosowanie standardów ICC jest powszechne w branży wydawniczej, fotograficznej oraz w produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 14

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 2.

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych interpretacji zasady złotego podziału oraz braku zrozumienia, jak ważne jest umiejscowienie kluczowych elementów w kompozycji. Ilustracje 2, 1 i 3 nie wykazują odpowiedniego wykorzystania tej zasady, co prowadzi do mniej harmonijnych i estetycznie nieprzyjemnych efektów. Często błędem jest zakładanie, że elementy umieszczone w centralnej części kadru są automatycznie najlepszą opcją. W rzeczywistości, reguła złotego podziału sugeruje, że dla uzyskania maksimum estetyki, kluczowe elementy powinny być rozmieszczone wzdłuż linii podziału, co tworzy bardziej dynamiczne wrażenie. Przykładowo, umiejscowienie obiektów na linii horyzontu w dolnej lub górnej części obrazu zamiast w centrum może znacząco poprawić kompozycję. Zrozumienie, że złoty podział nie jest jedyną zasadą kompozycji, ale potężnym narzędziem, jest kluczowe. Błędy takie wynikają często z braku świadomości o roli, jaką odgrywają linie i punkty w prowadzeniu wzroku widza oraz z nieprawidłowego czytania kompozycji jako całości, co prowadzi do wyborów nieodpowiadających zasadom estetyki i harmonii.

Pytanie 15

Technika flat lay w fotografii produktowej polega na

A. fotografowaniu na jednolitym tle z zastosowaniem cienia rzucanego

B. wykonywaniu zdjęć przy użyciu obiektywu tilt-shift

C. fotografowaniu obiektów ułożonych płasko na powierzchni z góry

D. zastosowaniu światła o maksymalnie rozproszonym charakterze

Technika flat lay w fotografii produktowej to sposób ukazywania obiektów, który polega na fotografowaniu ich ułożonych płasko na powierzchni, z góry. Jest to jedna z najpopularniejszych metod stosowanych w marketingu, szczególnie w branżach związanych z modą, żywnością czy sztuką. Dzięki perspektywie z góry, widz ma możliwość zauważenia wszystkich detali produktu, co zwiększa jego atrakcyjność. Kluczem do sukcesu w tej technice jest staranne ułożenie obiektów oraz dbałość o kompozycję. Przykładem może być zdjęcie zestawu kosmetyków rozłożonych na eleganckim tle, które przyciąga wzrok i podkreśla ich walory. Warto także zwrócić uwagę na oświetlenie – dobrze dobrane światło może wydobyć kolory i faktury, co zwiększa efekt wizualny. Dobrą praktyką jest używanie neutralnych teł, które nie odwracają uwagi od produktów. Flat lay to również technika, która pozwala na kreatywne zabawy z aranżacją, co przyciąga uwagę klientów i zachęca do zakupu.

Pytanie 16

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. SD UHS-I

B. xD Picture Card

C. microSD

D. CFexpress Type B

SD UHS-I, microSD i xD Picture Card to starsze standardy kart pamięci, które nie mogą równać się z wydajnością CFexpress Type B. SD UHS-I, choć jest w stanie osiągnąć prędkości do 104 MB/s, jest znacznie wolniejszy w porównaniu do CFexpress Type B. W praktyce oznacza to, że podczas transferu dużych plików, takich jak wideo w wysokiej rozdzielczości, użytkownicy mogą napotkać opóźnienia oraz ograniczenia w przepustowości. Co więcej, microSD również ma ograniczenia, szczególnie w przypadku tradycyjnych modeli, które nie wspierają standardu UHS. Podobnie, xD Picture Card, który był popularny w przeszłości, został niemal całkowicie wycofany z rynku, a jego prędkości transferu są znacznie niższe niż nowoczesnych alternatyw. Wybierając jedną z tych starszych kart, można napotkać trudności z ich kompatybilnością z nowoczesnym sprzętem oraz ograniczoną wydajność w zadaniach wymagających dużej przepustowości. Często zdarza się, że użytkownicy ulegają wrażeniu, że starsze standardy wystarczą do ich potrzeb, co prowadzi do frustracji, zwłaszcza w przypadku profesjonalnych zastosowań. Dlatego warto być świadomym różnic między tymi technologiami i wybierać odpowiednie rozwiązania w zależności od specyficznych wymagań swojego sprzętu i zadań, które planujemy wykonać.

Pytanie 17

Światło oświetlające fotografowanego modela na wysokości twarzy, wpadające pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu, ma kierunek

A. przednio-boczny

B. dolno-boczny

C. górno-boczny

D. boczno-boczny

Odpowiedź "przednio-boczny" jest poprawna, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu pochodzi z przodu i nieco z boku. Taka technika oświetleniowa jest powszechnie stosowana w fotografii portretowej, ponieważ podkreśla rysy twarzy, nadając im głębię i charakterystyczny wygląd. W praktyce, ustawiając źródło światła w tej pozycji, można uzyskać korzystne efekty świetlne, które uwydatniają teksturę skóry oraz tworzą atrakcyjne cienie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto zwrócić uwagę na to, że oświetlenie przednio-boczne minimalizuje ryzyko powstawania niekorzystnych cieni, które mogą wystąpić przy innych kątów oświetlenia. Użycie tej techniki jest zgodne z praktykami stosowanymi przez doświadczonych fotografów, którzy często eksperymentują z różnymi kątami i wysokościami źródeł światła, aby uzyskać optymalne efekty wizualne.

Pytanie 18

Aby zapobiec przedostawaniu się ziarenek piasku do mechanizmu aparatu fotograficznego, należy zastosować

A. filtr polaryzacyjny

B. adapter filtrowy

C. osłonę na korpus aparatu

D. płaską osłonę na obiektyw

Osłona na korpus aparatu jest kluczowym elementem, który chroni mechanizmy wewnętrzne aparatu przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak kurz czy ziarenka piachu. Dzięki zastosowaniu osłony, można znacząco zredukować ryzyko uszkodzenia precyzyjnych komponentów aparatu, co jest szczególnie istotne w trudnych warunkach fotografowania, np. podczas sesji na plaży czy w pobliżu budowy. Osłony te są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, a ich montaż jest zazwyczaj intuicyjny, co czyni je bardzo praktycznym rozwiązaniem. Warto również zaznaczyć, że stosowanie osłony na korpus aparatu jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zachęcają do stosowania dodatkowej ochrony sprzętu fotograficznego. Oprócz ochrony przed piaskiem, osłona może również chronić aparat przed wilgocią i przypadkowymi uderzeniami, co zwiększa jego żywotność i efektywność.

Pytanie 19

Który parametr aparatu fotograficznego wpływa na głębię ostrości?

A. Balans bieli

B. Czas naświetlania

C. ISO

D. Przysłona

ISO to parametr, który odnosi się do czułości matrycy aparatu na światło. Wyższe wartości ISO zwiększają czułość, co pozwala na fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale może prowadzić do większego szumu cyfrowego. Nie wpływa on jednak na głębię ostrości. Czas naświetlania odnosi się do czasu, przez jaki migawka aparatu pozostaje otwarta, pozwalając światłu dotrzeć do matrycy. Dłuższy czas naświetlania może prowadzić do rozmycia ruchu, ale nie ma bezpośredniego wpływu na głębię ostrości. Z kolei balans bieli służy do dopasowania kolorystyki zdjęcia do różnych źródeł światła, aby uzyskać naturalne barwy. Nie wpływa on na ostrość obrazu. Często spotykanym błędem jest przekonanie, że wszystkie te parametry wpływają na głębię ostrości, jednak tylko przysłona ma bezpośrednie znaczenie w tej kwestii. Zrozumienie, jak każdy z tych parametrów działa i jak się ze sobą nawzajem uzupełniają, jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 20

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obrazek w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 256

B. 156

C. 16

D. 18

Liczba 18 i 16 jako potencjalne odpowiedzi odzwierciedlają błędne zrozumienie koncepcji reprezentacji kolorów w systemach komputerowych. W przypadku 16 kolorów, często odnosi się to do obrazów w trybie monochromatycznym lub do bardzo ograniczonych palet, które nie wykorzystują pełnych możliwości, jakie oferuje 8-bitowa przestrzeń kolorów. Przykładowo, przy 16 kolorach system jest ograniczony i nie może w pełni odzwierciedlić złożoności i różnorodności kolorów, co jest istotne w nowoczesnej grafice komputerowej. Z kolei liczba 18 nie ma podstawowego uzasadnienia w kontekście binarnym, ponieważ nie jest to liczba, która mogłaby wynikać z jakiejkolwiek popularnej palety barw. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ograniczenie liczby bitów automatycznie prowadzi do mniejszych palet, co nie jest prawdą. W rzeczywistości 8-bitowa paleta barw opiera się na zasadzie, że każdy z 256 kolorów jest unikalny, co jest kluczowe w kontekście kompresji danych. Użytkownicy często mylą te osoby z trybami kolorów, które są rzadziej stosowane w nowoczesnej grafice, co prowadzi do nieporozumień. Współczesne standardy, takie jak RGB, CMYK czy HSV, operują na bardziej złożonych zasadach, co czyni 8-bitową paletę barw fundamentalnym zagadnieniem dla zrozumienia działania kolorów w przestrzeni cyfrowej.

Pytanie 21

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w stronę aparatu

B. w stronę źródła światła

C. na tle

D. w kierunku fotografowanego obiektu

Pomiar światła padającego na obiekt za pomocą światłomierza skierowanego w stronę aparatu jest kluczowym aspektem w fotografii. Taki pomiar pozwala na uzyskanie odczytu, który najlepiej odpowiada rzeczywistym warunkom oświetleniowym, jakie będą miały miejsce podczas wykonywania zdjęcia. Skierowanie światłomierza w stronę aparatu zapewnia, że jego pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła, które docierają do obiektu fotografowanego z perspektywy operatora. W praktyce oznacza to, że światłomierz mierzy światło, które rzeczywiście trafi na matrycę aparatu, co jest niezbędne do ustalenia odpowiednich parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania i przysłona. Dobre praktyki wymagają, aby pomiar był wykonywany w kontekście sceny, a nie tylko poszczególnych źródeł światła. Dlatego umiejętność prawidłowego posługiwania się światłomierzem jest nieoceniona, zwłaszcza w sytuacjach o zmiennych warunkach oświetleniowych, takich jak sesje w plenerze lub fotografowanie obiektów w studiu. Prawidłowe wykorzystanie światłomierza w tej formie przyczynia się do lepszego zrozumienia ekspozycji i jakości obrazu, co w rezultacie prowadzi do uzyskania bardziej profesjonalnych efektów.

Pytanie 22

Aby poprawnie uchwycić detale w cieniach i światłach na zdjęciu, należy skorzystać z techniki łączenia kilku ekspozycji, znanej jako

A. HDR

B. Cross-processing

C. Timelapse

D. ISO Bracketing

Technika HDR (High Dynamic Range) jest szeroko stosowana w fotografii do zwiększania zakresu dynamicznego zdjęć. Jest to proces łączenia kilku zdjęć tego samego ujęcia, wykonanych przy różnych wartościach ekspozycji - zwykle jednym, które dobrze naświetla cienie, drugim, które dobrze naświetla światła, i trzecim, które balansuje pomiędzy tymi dwoma. Dzięki temu można uzyskać efekt, który wygląda bardziej naturalnie dla ludzkiego oka, które jest w stanie postrzegać szeroki zakres tonalny. W praktyce HDR pozwala na wydobycie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu, które na jednym zdjęciu mogłyby zostać utracone. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie tej techniki w scenach z dużą rozpiętością tonalną, takich jak krajobrazy oświetlone przez słońce i cień, wnętrza z widokiem przez okna, czy sceny nocne z jasnymi światłami.

Pytanie 23

Urządzenie, które ma wbudowaną przystawkę pozwalającą na skanowanie materiałów przezroczystych w formatach od 35 mm do 4 × 5 cali, to skaner

A. 3D

B. bębnowy

C. do kodów kreskowych

D. do slajdów

Wybór skanera do kodów kreskowych jest nieodpowiedni, ponieważ urządzenia te są przeznaczone do odczytywania informacji zakodowanych w postaci linii i nie posiadają funkcji skanowania materiałów transparentnych. Skanery bębnowe są z kolei używane głównie do skanowania dokumentów na dużą skalę, a ich konstrukcja opiera się na bębnie, na którym umieszczany jest skanowany materiał. Te skanery są idealne do skanowania grafik, ale nie radzą sobie z materiałami transparentnymi, takimi jak slajdy. Skanery 3D to jeszcze inna kategoria, zaprojektowana do uchwycenia trójwymiarowych obiektów, a nie obrazów w formacie analogowym. Użytkownicy często mylą te różne typy skanowania, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów sprzętu. Typowe błędy myślowe obejmują brak zrozumienia specyfiki zastosowań skanera oraz niewłaściwe przypisanie funkcji urządzeń do ich rzeczywistych możliwości. Warto zauważyć, że odpowiedni wybór skanera powinien być oparty na analizie wymagań dotyczących skanowanego materiału, co pozwala na optymalizację efektywności pracy.",

Pytanie 24

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. zielony

B. szary

C. niebieski

D. czerwony

Filtry w fotografii dopełniają kompozycję, ale nie każde ich zastosowanie przynosi zamierzony efekt. Odpowiedzi niebieski i zielony są często mylone z filtrami, które mają za zadanie zmieniać nasycenie barw, a nie przyciemniać niebo. Niebieski filtr, na przykład, może wprowadzać zbyt wiele niebieskiego światła do zdjęcia, co nie pomaga w uzyskaniu dramatyzmu, a wręcz przeciwnie, sprawia, że niebo staje się bardziej jasne i mniej kontrastowe. Zielony filtr przyczynia się do wzmocnienia zieleni w krajobrazie, co w kontekście górskim, gdzie dominują szarości, nie jest skutecznym wyborem, jeśli celem jest uwydatnienie chmur. Z kolei szary filtr, który jest powszechnie stosowany w fotografii, służy głównie do kontrolowania ekspozycji i nie wpływa na kolory w taki sposób, aby wydobywać szczegóły chmur. Działanie takich filtrów opiera się na niepełnym zrozumieniu ich właściwości. Warto również zaznaczyć, że przeważnie filtry kolorowe stosuje się w specyficznych sytuacjach, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonych efektów wizualnych, co w praktyce oznacza, że wybór filtra musi być dostosowany do konkretnej sceny fotograficznej.

Pytanie 25

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu" szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/15 s

B. 1/500 s

C. 1/30 s

D. 1/80 s

Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to właśnie jeden z najczęściej stosowanych sposobów na uzyskanie efektu „zamrożenia ruchu” w fotografii, zwłaszcza w kontekście dynamicznych scen takich jak jadący samochód. Przy tak krótkim ekspozycji matryca aparatu rejestruje tylko ułamek sekundy z życia fotografowanego obiektu, przez co ruch praktycznie nie ma szansy zarejestrować się jako rozmazanie. W praktyce, zawodowi fotografowie sportowi czy prasowi bardzo często używają właśnie czasów rzędu 1/500 s, a nawet krótszych (np. 1/1000 s), żeby mieć pewność, że nawet bardzo szybki ruch zostanie oddany ostro i wyraźnie. Takie ustawienie jest też zgodne z podstawowymi zasadami fotografii ruchu – im szybciej porusza się obiekt, tym krótszego czasu naświetlania trzeba użyć. Oczywiście, przy tak krótkich czasach trzeba zadbać o odpowiednie doświetlenie – albo jasny dzień, albo otwarta przysłona, albo wyższe ISO. Z mojego doświadczenia wynika, że początkujący często próbują „zamrozić” szybki ruch dłuższymi czasami, ale nawet przy 1/80 s pojawia się już wyraźne rozmycie. Warto pamiętać, że eksperymentując z dynamicznymi scenami, lepiej ustawić nawet krótszy czas niż 1/500 s, szczególnie przy zdjęciach sportowych czy fotografii ulicznej, gdzie nie ma miejsca na kompromisy pod kątem ostrości ruchomych elementów. W branży przyjęło się, że 1/500 s to minimum dla szybkich obiektów, więc to bardzo praktyczna i uniwersalna wartość.

Pytanie 26

W fotografii portretowej do uzyskania efektu miękko rysującego oświetlenia stosuje się

A. oświetlenie punktowe z góry

B. silne oświetlenie konturowe

C. duże źródło światła rozproszonego

D. małe źródło światła kierunkowego

Wybór mniejszych źródeł światła kierunkowego w kontekście fotografii portretowej zazwyczaj prowadzi do ostrych cieni, co nie sprzyja uzyskaniu efektu miękko rysującego. Te źródła światła, takie jak małe lampy błyskowe czy reflektory, są bardziej skoncentrowane, co może powodować dramatyczne efekty oświetleniowe, które są bardziej odpowiednie dla stylizacji mody czy fotografii artystycznej. W przypadku portretów, gdzie celem jest podkreślenie urody i cech osobowości, takie podejście może być zbyt agresywne. Oświetlenie punktowe z góry, które również zostało wymienione jako jedna z opcji, zazwyczaj prowadzi do powstawania cieni na twarzy i może sprawić, że portret będzie wyglądał niekorzystnie. Użytkowanie takiego oświetlenia w portrecie może skutkować nieprzyjemnym efektem, gdyż nie uwydatnia detali twarzy. Co więcej, silne oświetlenie konturowe, które akcentuje kształty i formy, może prowadzić do niepożądanych efektów w postaci zniekształceń rysów oraz podkreślenia niedoskonałości skóry. Dlatego w profesjonalnej fotografii portretowej warto unikać takich technik, które mogą zniweczyć estetykę zdjęcia. Kluczowym punktem jest zrozumienie, że oświetlenie ma ogromny wpływ na odbiór portretu, a dobór odpowiedniego źródła światła jest niezbędny, aby uzyskać pożądany efekt i charakter obrazu.

Pytanie 27

Pliki zapisane w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej zawierają dane obrazowe w postaci informacji o

A. krążkach rozproszenia

B. pikselach

C. liniaturach

D. krzywych matematycznych

Odpowiedź 'pikselach' jest poprawna, ponieważ pliki w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej, takich jak JPEG, PNG czy BMP, przechowują obrazy w postaci siatki pikseli. Każdy piksel jest najmniejszą jednostką obrazu, która posiada określony kolor i jasność, a ich suma tworzy widoczny obraz. Grafika rastrowa jest szczególnie popularna w zastosowaniach, gdzie istotna jest szczegółowość i bogactwo kolorów, takich jak fotografia cyfrowa, grafika internetowa czy druk. W praktyce, podczas edycji obrazów rastrowych, użytkownik manipuluje pikselami, co może prowadzić do zmian w jakości obrazu, zwłaszcza przy jego skalowaniu. Przy zwiększaniu rozmiaru obrazu rastrowego dochodzi do rozmycia, ponieważ programy muszą interpolować piksele, co wpływa na ostrość detali. Dlatego ważne jest, aby dobierać odpowiednie formaty i rozdzielczości obrazów w zależności od ich przeznaczenia, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w branży grafiki komputerowej.

Pytanie 28

Jakim uniwersalnym i bezstratnym formatem zapisu obrazu cyfrowego, przeznaczonym do umieszczenia w publikacjach DTP, jest?

A. RAW

B. TIFF

C. GIF

D. JPEG

Wybór formatu GIF, RAW lub JPEG zamiast TIFF może prowadzić do różnych problemów związanych z jakością i zastosowaniem obrazów w publikacjach DTP. GIF (Graphics Interchange Format) to format, który obsługuje tylko 256 kolorów, co czyni go odpowiednim głównie do prostych animacji lub grafik internetowych, ale nie do profesjonalnych zastosowań w druku, gdzie wymagana jest pełna paleta kolorów. RAW to format, który nie jest bezpośrednio przeznaczony do publikacji, gdyż przechowuje surowe dane z matrycy aparatu fotograficznego, co wymaga obróbki przed użyciem, a jego zastosowanie w DTP jest ograniczone. Z kolei JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format kompresji stratnej, który mimo że pozwala na zmniejszenie rozmiaru plików, wprowadza utratę jakości obrazu, co jest nieakceptowalne w kontekście profesjonalnego druku. Izolowanie jedynie na kompresji nie zawsze jest wystarczające, ponieważ JPEG może powodować artefakty kompresji, a także nie jest w stanie obsłużyć przezroczystości. Wybierając niewłaściwy format, można napotkać problemy z odwzorowaniem kolorów, jakością druku oraz elastycznością edycji, co jest kluczowe w branży DTP. Dlatego ważne jest, aby w kontekście publikacji DTP stosować formaty, które wspierają wysoką jakość i są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co w tym przypadku oznacza wybór TIFF.

Pytanie 29

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować.

A. telekonwerter.

B. statyw.

C. filtr UV.

D. osłonę przeciwsłoneczną.

Wiele osób myśląc o problemie odbić czy refleksów na zdjęciach, wpada w pułapkę różnych skojarzeń związanych z akcesoriami fotograficznymi. Statyw, choć bardzo przydatny przy długich czasach naświetlania albo gdy chcemy ustabilizować kadr, absolutnie nie ma wpływu na ilość światła odbitego od soczewki obiektywu. To zupełnie inna kategoria sprzętu – statyw dba o ostrość i stabilność, nie o jakość światła wpadającego do obiektywu. Podobnie filtr UV, który kiedyś rzeczywiście był używany do poprawy jakości obrazu na starych filmach światłoczułych, dziś to głównie ochrona mechaniczna przedniej soczewki – praktycznie nie eliminuje refleksów czy niechcianych odbić, szczególnie w erze cyfrowej. Telekonwerter natomiast, to urządzenie zmieniające ogniskową obiektywu, czyli umożliwia „przybliżenie” obiektu – a nie ma absolutnie żadnego wpływu na światło boczne, bliki czy refleksy. W praktyce, wybierając któreś z tych rozwiązań, można tylko rozczarować się efektem, bo zdjęcia dalej będą miały niechciane odbicia albo utratę kontrastu, zwłaszcza przy mocnym świetle słonecznym. To częsty błąd myślenia – sugerujemy się nazwą czy domniemanym przeznaczeniem sprzętu, zamiast zastanowić się, jak działa światło w obiektywie. Zdecydowanie najlepszą, sprawdzoną i rekomendowaną metodą w takich warunkach jest użycie osłony przeciwsłonecznej. To ona bezpośrednio chroni soczewkę przed bocznym światłem i minimalizuje powstawanie refleksów, pozwalając uzyskać ostrzejsze, bardziej kontrastowe zdjęcia. Warto o tym pamiętać przy każdej sesji w plenerze – wybór odpowiedniego akcesorium naprawdę robi różnicę.

Pytanie 30

Do digitalizacji czarno-białego pozytywu z najwyższą jakością używa się

A. aparatu analogowego.

B. tabletu.

C. telefonu komórkowego.

D. skanera płaskiego.

Do digitalizacji czarno-białych pozytywów z najwyższą jakością zdecydowanie najlepiej nadaje się skaner płaski. To jest taki sprzęt, który umożliwia bardzo dokładne odwzorowanie detali, rozpiętości tonalnej oraz gradacji szarości, które są kluczowe w przypadku oryginałów czarno-białych. Skanery płaskie, szczególnie te dedykowane do pracy z fotografią, posiadają wysoki zakres dynamiczny (Dmax), często wyposażone są w opcję skanowania z rozdzielczością nawet 4800 dpi lub wyższą. Ma to ogromne znaczenie, bo pozwala to zachować subtelne przejścia tonalne i strukturę ziarna. W praktyce, profesjonaliści, archiwa oraz muzea wykorzystują tego typu skanery, bo dają one powtarzalne, stabilne i dokładne rezultaty; to już jest taki branżowy standard. Moim zdaniem nie ma innej metody, która byłaby równie uniwersalna i przewidywalna pod względem jakości. Dodatkowy atut to możliwość korzystania ze specjalistycznego oprogramowania, które pozwala na zarządzanie barwą, korekty i zapis plików w wysokiej jakości formatach, np. TIFF bez strat kompresji. Warto też wspomnieć, że dobry skaner płaski umożliwia też digitalizację innych materiałów – dokumentów, odbitek czy nawet niektórych negatywów – co czyni go niezastąpionym w dobrze wyposażonej pracowni fotograficznej.

Pytanie 31

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 1,5 Mpx

B. 2,0 Mpx

C. 1,0 Mpx

D. 0,5 Mpx

Aby zarejestrować obraz cyfrowy przeznaczony do druku o wymiarach 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi, należy obliczyć minimalną rozdzielczość obrazu. Rozdzielczość 300 dpi (dots per inch) oznacza, że na każdy cal przypada 300 punktów obrazu. W przypadku formatu 10 x 10 cm, który zamieniamy na cale, uzyskujemy 3,94 x 3,94 cala (1 cm = 0,3937 cala). Wysokość i szerokość obrazu w pikselach można obliczyć mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość dpi. Wzór wygląda następująco: 3,94 cala x 300 dpi = 1182 pikseli. Ponieważ obraz ma być kwadratowy, zarówno szerokość, jak i wysokość wynoszą 1182 pikseli. Łączna liczba pikseli wynosi zatem 1182 x 1182 = 1,4 miliona pikseli, co zaokrąglamy do 1,5 Mpx. Użycie odpowiedniej rozdzielczości zapewnia, że wydruk będzie ostry i wyraźny, co jest kluczowe w druku fotograficznym oraz przy tworzeniu materiałów reklamowych, w których jakość obrazu odgrywa istotną rolę. W branży fotograficznej oraz poligraficznej zaleca się stosowanie tych standardów, aby uniknąć efektu pikselizacji obrazu.

Pytanie 32

W profesjonalnej fotografii studyjnej główne światło nazywane jest

A. światłem tła (background light)

B. światłem kluczowym (key light)

C. światłem wypełniającym (fill light)

D. światłem konturowym (rim light)

W fotografii studyjnej niezwykle istotne jest właściwe zrozumienie roli różnych źródeł światła. Światło wypełniające, które często bywa mylone ze światłem kluczowym, pełni inną funkcję. Jego zadaniem jest łagodzenie cieni, które powstają w wyniku działania światła kluczowego. Jeśli myślimy, że światło wypełniające może zastąpić główne źródło światła, to wprowadzamy się w błąd, ponieważ bez światła kluczowego obraz traci swoją wyrazistość i dynamikę. Również światło tła, które ma na celu oświetlenie tła zdjęcia, nie może być mylone z głównym światłem, ponieważ jego rola polega na tworzeniu separacji między obiektem a tłem, a nie na kształtowaniu obiektu. Z kolei światło konturowe, często używane do podkreślenia krawędzi obiektu, również nie jest światłem kluczowym. Przez zrozumienie tych różnic, można znacznie poprawić techniki oświetleniowe, co jest kluczowe, gdy dążymy do uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Nieprawidłowe użycie tych źródeł może prowadzić do braku kontrastu i dynamiki w fotografii, co jest oczywiste w przypadku nieudanych sesji zdjęciowych, gdzie obiekty wydają się płaskie i pozbawione życia.

Pytanie 33

Funkcję wybielania zębów w programie Adobe Photoshop można zrealizować za pomocą opcji

A. lasso, gradient.

B. lasso, barwy/nasycenie.

C. kontrast, posteryzacja.

D. jasność, mieszanie kanałów.

Opcje lasso i gradient nie są odpowiednie do wybielania zębów w programie Adobe Photoshop, ponieważ nie uwzględniają specyfiki procesu kolorystycznego i wymaganej precyzji. Lasso pozwala na zaznaczenie obszarów, ale zastosowanie gradientu nie przynosi pożądanych efektów w kontekście wybielania, ponieważ gradient rozkłada kolory w sposób linearnego przejścia, co nie odpowiada rzeczywistym potrzebom w retuszu zębów. Kontrast i posteryzacja również nie są właściwymi technikami w tym przypadku. Choć zwiększenie kontrastu może wydawać się korzystne, w rzeczywistości może prowadzić do nienaturalnych rezultatów oraz zniekształcenia kolorów, co jest sprzeczne z estetycznymi normami. Z kolei posteryzacja redukuje liczbę kolorów, co często skutkuje utratą subtelności w odcieniach, co jest kluczowe przy wybielaniu zębów, gdyż wymaga to zachowania naturalności i detali. Użycie jasności oraz mieszania kanałów w tym kontekście również nie jest zalecane, ponieważ nie pozwala na precyzyjne dostosowanie barwy i nasycenia w wybranym obszarze. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że poprawa jasności lub zmiana mieszania kanałów może zastąpić bardziej zaawansowane techniki, które uwzględniają konkretne potrzeby estetyczne.

Pytanie 34

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć, aby zapewnić prawidłową reprodukcję kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze z wykorzystaniem światła żarowego?

A. Korekcyjny łososiowy

B. Korekcyjny niebieski

C. Konwersyjny łososiowy

D. Konwersyjny niebieski

Zastosowanie konwersyjnego niebieskiego filtra w kontekście opisanego pytania byłoby błędne, ponieważ niebieski filtr jest używany do korekcji kolorów w odwrotnym przypadku, tj. gdy korzystamy z filmów przeznaczonych do fotografowania w warunkach dziennego światła słonecznego (5600K), a chcemy uzyskać efekt w warunkach sztucznego oświetlenia, jak żarówki (3200K). Wybór korekcyjnego łososiowego filtra również nie przyniósłby pożądanych rezultatów, ponieważ taki filtr jest przeznaczony do użycia w sytuacjach, gdy chcemy zredukować cieplejsze odcienie w already zbalansowanym świetle, co nie jest zgodne z naszym celem. Korekcyjny niebieski filtr, podobnie jak inne niebieskie filtry, ma na celu zredukowanie nadmiaru ciepłych tonów, co jest sprzeczne z celem uzyskania prawidłowej reprodukcji kolorów w scenariuszu, gdzie dominującym źródłem światła jest światło żarowe. Przypadki, w których stosuje się niebieski filtr, powinny być starannie przemyślane, a często prowadzą do chłodniejszych, niepożądanych tonów na zdjęciach, co skutkuje mniej atrakcyjnymi efektami wizualnymi. Zrozumienie tego zagadnienia wymaga znajomości podstaw balansu bieli oraz różnicy między temperaturą barwową zastosowanego filmu a ściśle określonym źródłem światła.

Pytanie 35

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Narzędzie Lasso

B. Magiczna gumka

C. Efekt rozmycia

D. Stempel

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 36

Aby uzyskać kolorową kopię pozytywową z negatywu barwnego przy użyciu metody addytywnej, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki z filtrami w kolorach:

A. czerwony, zielony, niebieski

B. purpurowy, zielony, niebieski

C. purpurowy, żółty, niebieskozielony

D. czerwony, żółty, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest poprawna, ponieważ te trzy kolory podstawowe są fundamentem addytywnej metody mieszania kolorów, która jest stosowana w procesie uzyskiwania barwnej kopii z negatywu. W addytywnym modelu kolorów, światło emituje trzy podstawowe kolory: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Mieszanie tych kolorów w różnych proporcjach pozwala uzyskać pełną paletę barw. W kontekście powiększalników i kopiarkek automatycznych, zastosowanie filtrów w tych właśnie kolorach umożliwia prawidłowe odwzorowanie kolorów na odbitce. Praktycznie, w procesie fotograficznym, wykorzystując filtry RGB, możemy precyzyjnie kontrolować intensywność i odcienie, co jest kluczowe w uzyskiwaniu jakościowych kopii zdjęć. To podejście jest szeroko stosowane w profesjonalnej fotografii oraz w laboratoriach graficznych, gdzie precyzja kolorystyczna ma ogromne znaczenie. Ponadto, stosowanie filtrów RGB jest zgodne z przyjętymi standardami branżowymi, co zapewnia spójność wyników.

Pytanie 37

Wadą optyczną obiektywu polegającą na przyciemnionych lub rozjaśnionych rogach kadru obrazu jest

A. koma.

B. dystorsja.

C. krzywizna pola.

D. winietowanie.

Winietowanie to bardzo charakterystyczna wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem (rzadziej rozjaśnieniem) rogów obrazu względem jego centrum. Najczęściej spotyka się ją w obiektywach szerokokątnych lub przy maksymalnie otwartej przysłonie, czyli niskim f-numberze. Wynika to z konstrukcji optycznej soczewek – światło wpadające pod dużym kątem nie dociera do matrycy tak efektywnie jak w środku kadru. Często widać to szczególnie na zdjęciach krajobrazowych czy architektury, gdzie równomierne oświetlenie jest ważne. W praktyce, fotografowie czasem świadomie zostawiają winietowanie w zdjęciu, bo może ono podkreślić temat i skierować uwagę widza do środka kadru – takie subtelne prowadzenie wzroku. Jednak w branży fotograficznej za standard uznaje się eliminację tej wady na etapie postprodukcji, np. w programach typu Lightroom, gdzie można z łatwością „wyciągnąć” rogi i rozjaśnić je cyfrowo. Moim zdaniem nawet dobry obiektyw może mieć lekką winietę na najniższej przysłonie i to nie zawsze jest wada, ale warto wiedzieć, że w profesjonalnej fotografii produktowej czy reklamowej bardzo dba się o równomierne naświetlenie całej powierzchni obrazu.

Pytanie 38

Na której ilustracji wykonano fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 4.

Wiele osób myli regułę złotego podziału z innymi znanymi zasadami kompozycji, jak np. trójpodział, centralne ustawienie motywu czy po prostu prowadzenie linii w głąb zdjęcia. W przypadku fotografii torów kolejowych na pierwszej ilustracji mamy do czynienia raczej z perspektywą zbieżną i mocnym prowadzeniem wzroku w głąb kadru – to daje dynamiczne wrażenie, ale nie ma związku ze złotą proporcją. Natomiast zdjęcie drzewa z gniazdami na ilustracji drugiej wydaje się centralne – gniazda są niemal na środku, kompozycja jest statyczna i nie wykorzystuje tej subtelnej równowagi, jakiej oczekuje się po złotym podziale. Na trzeciej ilustracji z pomnikiem mamy klasyczne, symetryczne ustawienie głównego motywu – znowu bardziej typowe dla fotografii architektury czy dokumentacyjnej, gdzie liczy się hierarchia i wyeksponowanie postaci, a nie delikatna gra proporcji. Typowym błędem przy takich zadaniach jest utożsamianie reguły złotego podziału z dowolną ‘niecentralną’ kompozycją lub wręcz każdą, gdzie coś przykuwa uwagę, jednak złoty podział to konkretny układ oparty na matematycznej proporcji 1:1,618, a nie dowolne przesunięcie motywu. To właśnie na ilustracji czwartej domek dla owadów został umieszczony w miejscu odpowiadającym tej zasadzie, przez co kadr jest naturalny i lekki. W fotografii, jak i w malarstwie czy designie, świadome stosowanie złotego podziału pozwala budować bardziej interesujące i zachęcające obrazy niż przy zwykłym ustawieniu ‘na oko’.

Pytanie 39

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

B. odłączyć powiększalnik od zasilania

C. odkręcić śruby zabezpieczające

D. wymontować zużytą żarówkę

Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 40

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym polega na

A. usuwaniu szumów przez separację sygnału od zakłóceń

B. regulacji zróżnicowanych zakresów kolorów przez edycję kanałów HSL

C. konwersji obrazu do przestrzeni Lab dla lepszego retuszu skóry

D. rozdzieleniu detali i kolorów na oddzielne warstwy w celu selektywnej edycji

Metoda frequency separation w retuszu fotograficznym jest techniką, która pozwala na rozdzielenie detali obrazu, takich jak faktura skóry, od kolorystyki tychże detali. Dzięki temu procesowi możemy edytować kolory i detale oddzielnie, co umożliwia uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznych efektów. W praktyce, na przykład podczas retuszu portretów, możemy zmiękczyć niedoskonałości skóry, jednocześnie zachowując jej naturalny kolor i tonację. To podejście jest szeroko stosowane w branży fotografii mody oraz w kosmetykach, gdzie detale jak zmarszczki czy blizny są często korygowane, ale kolory i tekstury muszą pozostać autentyczne. Stosowanie tej metody w połączeniu z warstwami w programach graficznych, takich jak Photoshop, umożliwia także łatwe wprowadzanie poprawek i eksperymentowanie z różnymi efektami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w retuszu zdjęć, a także z wymaganiami współczesnego rynku wizualnego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej