Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:43
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 11:52

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy ustalaniu parametrów technologicznych papieru do opakowań należy brać pod uwagę:

A. typ maszyny drukarskiej, szczególne właściwości podłoża, rozmiar spadów

B. gramaturę, metodę druku, anizotropowość, rozmiar zalewek

C. format, typ podłoża, gramaturę, liczbę zadrukowanych kolorów

D. typ podłoża, technologię druku, rozmiar punktów rastrowych

Wybór niewłaściwych parametrów technologicznych papieru na opakowania może prowadzić do istotnych problemów w produkcji oraz użytkowaniu gotowych wyrobów. Na przykład, gramatura, technika drukowania, anizotropia i wielkość zalewek to pojęcia, które nie są ze sobą bezpośrednio powiązane w kontekście określania kluczowych cech papieru. Gramatura, choć jest istotnym parametrem, nie powinna być analizowana w oderwaniu od innych aspektów, takich jak rodzaj podłoża czy format. Technika drukowania, mimo że wpływa na jakość finalnego produktu, nie powinno być uznawane za podstawowy parametr przy wyborze papieru, ponieważ to właśnie podłoże i jego właściwości wpływają na kompatybilność z różnymi technikami druku. Dodatkowo, anizotropia, choć jest ważnym czynnikiem w kontekście zachowania papieru po drukowaniu, nie jest bezpośrednio związana z jego parametrami technologicznymi, co może prowadzić do błędnych wniosków. Ostatecznie, wielkość zalewek, będąca bardziej specyfiką procesu drukarskiego, nie ma kluczowego znaczenia dla wyboru papieru na opakowanie. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z wymienionych parametrów powinno być uwzględniane w kontekście całościowego procesu projektowania opakowania i nie można ich analizować w izolacji od siebie.

Pytanie 2

W celu zdigitalizowania materiałów analogowych, należy zastosować

A. drukarki elektrofotograficznej

B. naświetlarki

C. analogowego aparatu fotograficznego

D. skanera

Naświetlarka, drukarka elektrofotograficzna oraz analogowy aparat fotograficzny to urządzenia, które nie są przeznaczone do digitalizacji materiałów analogowych w rozumieniu przekształcenia fizycznych obrazów na formy cyfrowe. Naświetlarka jest urządzeniem służącym do naświetlania materiałów światłoczułych, takich jak filmy, a jej głównym celem jest przygotowanie obrazu do kolejnych procesów fotograficznych, a nie konwersja do formatu cyfrowego. Drukarka elektrofotograficzna, natomiast, służy do reprodukcji cyfrowych obrazów na papierze, co czyni ją narzędziem do tworzenia kopii, a nie do digitalizacji. Co więcej, analogowy aparat fotograficzny rejestruje obrazy w postaci chemicznej na filmie, a nie w formie cyfrowej, co wyklucza go z procesu digitalizacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie etapów tworzenia obrazu z procesem jego digitalizacji. Kluczowe jest zrozumienie, że digitalizacja wymaga użycia technologii, która konwertuje analogowe informacje na formaty elektroniczne, co w tym przypadku skutecznie realizuje jedynie skaner.

Pytanie 3

Cyfrowy system przepływu prac w przygotowalni poligraficznej to

A. PDF

B. Workflow

C. CMS

D. Desktop

Dużo osób myli podstawowe pojęcia związane z cyfrowym przygotowaniem do druku. Zacznijmy od PDF – to format pliku, bardzo ważny w poligrafii, bo pozwala zamknąć projekt w niezmiennej postaci, ale sam PDF nie jest systemem przepływu prac, tylko narzędziem do przenoszenia danych. PDF jest elementem workflow, ale nie workflow’em jako takim. Druga opcja, czyli CMS, może się kojarzyć z zarządzaniem treścią (Content Management System), często wykorzystywanym przy stronach internetowych czy e-commerce. W poligrafii CMS czasem odnosi się też do Color Management System, czyli zarządzania kolorem – to bardzo ważne, żeby kolory zgadzały się w całym procesie, ale znowu: CMS nie koordynuje całego przepływu pracy, tylko jeden jego aspekt. Desktop z kolei to po prostu środowisko pracy na komputerze, czyli popularne stanowisko DTP – niewiele ma wspólnego z automatyzacją czy zarządzaniem całym procesem przygotowania do druku. Typowy błąd myślowy polega tu na myleniu narzędzi (np. programów graficznych czy formatów plików) z systemami zarządzania produkcją. Cyfrowy system przepływu prac, czyli workflow, integruje wszystkie powyższe elementy i pozwala kontrolować cały cykl – od projektu aż po produkcję. Bez takiego podejścia łatwo o pomyłki, opóźnienia i nieporozumienia z klientem. Branżowe standardy, jak JDF czy wspomniane systemy Kodak Prinergy i Agfa Apogee, wyznaczają dobre praktyki w tym zakresie. Warto zwracać uwagę, by nie upraszczać pojęć i zawsze odróżniać technologię przesyłu czy formaty plików od całościowych systemów zarządzających przepływem pracy.

Pytanie 4

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. CtF

B. OCR

C. RIP

D. CtP

W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.

Pytanie 5

Który format arkusza drukarskiego z dwustronnym zadrukiem odpowiada arkuszowi drukarskiemu z jednostronnym zadrukiem formatu B2?

A. B5

B. B2

C. B3

D. B4

Odpowiedź B3 jest prawidłowa, ponieważ układ dwustronnie zadrukowanego arkusza formatu B3 odpowiada jednostronnie zadrukowanemu arkuszowi formatu B2. W branży poligraficznej stosuje się standardowe formaty arkuszy, które są ustandaryzowane w normach ISO 12647. W kontekście zadrukowywania arkuszy, format B2 ma wymiary 500 x 707 mm, podczas gdy format B3, który jest większy, ma wymiary 353 x 500 mm. Przy zadrukowywaniu arkuszy, praktyka polega na tym, że dwa jednostronnie zadrukowane arkusze formatu B2 mogą być zadrukowane jako jeden dwustronny arkusz formatu B3. W przemyśle drukarskim znajomość standardów formatów arkuszy pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz oszczędność materiałów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie projektów graficznych, gdzie projektanci muszą uwzględnić odpowiednie formaty, aby efektywnie wykorzystać dostępny materiał drukarski.

Pytanie 6

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. FTP

B. DTP

C. CTF

D. CTP

Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 7

Czas realizacji składu publikacji wyniesie 3 dni robocze (po 8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeśli stawka godzinowa pracy operatora wynosi 40 zł?

A. 1280 zł

B. 800 zł

C. 960 zł

D. 640 zł

Aby obliczyć koszt wykonania składu publikacji, należy najpierw zrozumieć, ile godzin pracy operatora będzie wymagane. W tym przypadku mamy 3 dni robocze, a każdy dzień to 8 godzin pracy, co daje łącznie 24 godziny (3 dni x 8 godzin). Koszt jednej godziny pracy operatora wynosi 40 zł. Zatem, całkowity koszt wykonania składu można obliczyć mnożąc liczbę godzin przez stawkę godzinową: 24 godziny x 40 zł/godzinę = 960 zł. Taki sposób kalkulacji jest standardem w branży wydawniczej i graficznej, gdzie kosztorysowanie projektów opiera się na stawkach godzinowych. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektów oraz zapewnienia transparentności w rozliczeniach z klientami. Przykładowo, w przypadku większych projektów, takich jak publikacje książkowe czy czasopisma, precyzyjne oszacowanie czasu pracy może znacząco wpłynąć na rentowność całego przedsięwzięcia.

Pytanie 8

Sprzętem wykorzystywanym do skanowania przezroczystych materiałów jest skaner

A. ręczny.

B. trójwymiarowy.

C. bębnowy.

D. zwierciadlany.

Wybór innych typów skanerów, takich jak lustrzany, ręczny czy przestrzenny, nie odpowiada specyfice skanowania materiałów transparentnych. Skaner lustrzany jest przystosowany do skanowania zdjęć i dokumentów w formacie papierowym, a jego konstrukcja nie pozwala na staranne przetwarzanie przezroczystych materiałów. Z kolei skanery ręczne, choć wygodne, są zazwyczaj używane do skanowania małych przedmiotów lub dokumentów, ale nie zapewniają jakości skanów wymaganej przy pracy z materiałami transparentnymi. Skanery przestrzenne, które rejestrują dane w trzech wymiarach, również nie pasują do tego zadania, ponieważ ich głównym zastosowaniem jest skanowanie obiektów fizycznych w celu tworzenia modeli 3D, co nie ma zastosowania w kontekście przezroczystych slajdów czy filmów. Wybór niewłaściwego urządzenia do skanowania materiałów transparentnych prowadzi do uzyskania nieodpowiedniej jakości skanów, co może ograniczać możliwości ich dalszego wykorzystania, na przykład w publikacjach lub archiwizacji. Warto zatem zwracać uwagę na specyfikę urządzeń oraz ich przeznaczenie, aby uniknąć nieefektywnych i kosztownych wyborów.

Pytanie 9

Jaki jest podstawowy profil kolorów używany w druku offsetowym?

A. CMYK

B. RGB

C. HSB

D. LAB

Model RGB, czyli Red, Green, Blue, jest używany głównie w kontekście wyświetlania kolorów na ekranach, takich jak monitory komputerowe i telewizory. RGB działa na zasadzie emisji światła, co umożliwia uzyskanie różnych kolorów poprzez mieszanie różnych intensywności tych trzech barw. Dlatego też RGB nie jest odpowiedni dla druku, ponieważ drukowane materiały odbijają zamiast emitować światło. LAB to model kolorów, który jest bardziej zaawansowany i wykorzystywany głównie w profesjonalnej edycji zdjęć oraz w sytuacjach, gdzie precyzyjna manipulacja kolorami jest wymagana. Jednak z uwagi na jego złożoność i specyfikę, nie jest stosowany jako podstawowy model w drukarstwie. Model HSB (Hue, Saturation, Brightness) to inny sposób przedstawiania kolorów, który jest bardziej intuicyjny dla ludzi, ale nie znajduje zastosowania w druku ze względu na potrzebę precyzyjnego odwzorowania kolorów na materiale drukowanym. Wszystkie te modele mają swoje zastosowania, ale w kontekście druku offsetowego, CMYK jest najbardziej odpowiedni i praktyczny. Przede wszystkim dlatego, że pozwala na tworzenie kolorów poprzez mieszanie farb, co jest kluczowe w procesach drukarskich, gdzie kolorystyka musi być odwzorowana z dużą dokładnością i spójnością.

Pytanie 10

Podaj liczbę arkuszy papieru w formacie BI, potrzebną do wydrukowania 320 000 etykiet w formacie B7?

A. 10 000

B. 2 500

C. 5 000

D. 2 000

Aby określić liczbę arkuszy papieru formatu B1 potrzebnych do wydrukowania 320 000 etykiet formatu B7, musimy najpierw zrozumieć, ile etykiet można uzyskać z jednego arkusza. Format B7 ma wymiary 88 mm x 125 mm, natomiast format B1 to 707 mm x 1000 mm. Obliczając, ile arkuszy formatu B7 mieści się na arkuszu B1, dokonujemy podziału powierzchni. Arkusz B1 ma powierzchnię wynoszącą 707 mm x 1000 mm = 707 000 mm², natomiast arkusz B7 ma powierzchnię 88 mm x 125 mm = 11 000 mm². Dzieląc powierzchnię arkusza B1 przez powierzchnię arkusza B7, otrzymujemy 707 000 mm² / 11 000 mm² = 64,27. Oznacza to, że na jednym arkuszu B1 można wydrukować 64 etykiety B7. Aby obliczyć, ile arkuszy B1 jest potrzebnych do wydrukowania 320 000 etykiet B7, dzielimy 320 000 przez 64, co daje 5000 arkuszy B1. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce jest kluczowe w przemyśle poligraficznym, gdzie optymalizacja zużycia papieru jest istotna dla kosztów produkcji oraz ochrony środowiska. Ponadto, znajomość formatów papieru i ich wydajności na etykiety jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 11

Jaką masę mają 200 arkuszy papieru o formacie B1 (1000 x 700 mm) oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 10 kg

B. 20 kg

C. 64 kg

D. 14 kg

Wyniki 20 kg, 10 kg i 64 kg są wynikiem błędnych obliczeń i nieporozumień dotyczących podstawowych zasad obliczania masy papieru. Odpowiedź 20 kg pojawia się w wyniku pomylenia liczby arkuszy z ich gramaturą, co prowadzi do nadestymowania masy. Kluczowe jest zrozumienie, że masa każdego arkusza wynika z jego gramatury oraz powierzchni, a nie tylko z liczby arkuszy. W przypadku 10 kg, błąd może wynikać z niepełnego przeliczenia lub złego oszacowania powierzchni, co jest powszechnym problemem wśród osób, które nie uwzględniają pełnych wymiarów formatu B1. Odpowiedź 64 kg jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ sugeruje, że każdy arkusz waży znacznie więcej niż wynika to z podanej gramatury, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami fizyki materiałów. W przemyśle papierniczym i drukarskim, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji, ważne jest, aby unikać typowych błędów myślowych, takich jak oszacowywanie masy bez uwzględnienia gramatury oraz powierzchni. Właściwe zrozumienie tych zasad jest niezbędne, aby móc poprawnie zarządzać materiałami oraz kosztami.

Pytanie 12

Cechy tekstu matematycznego są określane przez znaki

A. diakrytycznymi i znakami interpunkcyjnymi

B. relacji i działań

C. wodnymi i pisarskimi

D. numeracji i obliczeń

Wybór odpowiedzi, które dotyczą "numeracji i wyliczeń", "wodnych i pisarskich" oraz "diakrytycznych i przestankowych", pokazuje pewne nieporozumienia w kwestii tekstu matematycznego. Numeracja i wyliczenia to trochę inny temat, bo zazwyczaj dotyczą list czy sekwencji, a nie struktury tekstu matematycznego. Matematyka opiera się na konkretnych relacjach między wartościami i operacjami, a nie na numeracji. Jeśli chodzi o "wodne i pisarskie" terminy, to bardziej odnosi się do sposobów zapisu, co w matematyce nie ma większego znaczenia. Z kolei znaki diakrytyczne czy przestankowe są ważne w języku, ale nie mają zastosowania w matematyce do wyrażania działań czy relacji. Często zdarza się mylić różne systemy znaków w różnych dziedzinach, co prowadzi do błędnych wniosków. W matematyce kluczowe są te symbole i operacje, które pomagają w jasnym przedstawieniu relacji oraz wykonywanych działań.

Pytanie 13

Jakie podłoże powinno być wykorzystane do druku kart lojalnościowych?

A. Karton powlekany 280 g/m2

B. Papier offsetowy 60 g/m2

C. Karton lity 450 g/m2

D. Papier samoprzylepny 120 g/m

Karton powlekany 280 g/m2 jest najlepszym wyborem do produkcji kart lojalnościowych ze względu na swoje właściwości fizyczne i estetyczne. Ten typ podłoża charakteryzuje się wysoką gramaturą, co zapewnia wytrzymałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest kluczowe w przypadku produktów, które są często używane i noszone w portfelach. Powłoka zastosowana na kartonie może dodatkowo zwiększać jego odporność na wilgoć oraz zabrudzenia, co sprawia, że karty lojalnościowe zachowują atrakcyjny wygląd przez dłuższy czas. Ponadto, karton powlekany doskonale współpracuje z technikami druku, takimi jak offset czy cyfrowy, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruków z wyrazistymi kolorami i detalami. W praktyce, wiele firm korzysta z kartonów powlekanych do produkcji kart lojalnościowych, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak ISO 12647, które dotyczą jakości druku. Karty wykonane z tego materiału mogą być również łatwo laminowane, co dodaje im dodatkowej warstwy ochrony i elegancji.

Pytanie 14

Oklejanie widocznego na rysunku opakowania z tektury falistej przeprowadza się

A. przed procesem nagniatania.

B. przed procesem wykrawania.

C. po procesie wykrawania.

D. po procesie nagniatania.

Wybór odpowiedzi, które zakładają oklejanie opakowania po procesie wykrawania, jest oparty na błędnym założeniu, że struktura tektury po wycięciu kształtu pozostaje wystarczająco stabilna do przeprowadzenia efektywnego oklejenia. W rzeczywistości, po wykroju, krawędzie opakowania mogą być narażone na uszkodzenia, co uniemożliwia skuteczne pokrycie ich klejem. Oklejanie w tym etapie prowadzi często do nierównomiernego pokrycia, co zwiększa ryzyko pojawienia się pęcherzy, odklejeń lub nawet uszkodzeń mechanicznych podczas dalszego użytkowania. Ponadto, proces nagniatania, który sugerują niektóre odpowiedzi, jest zarezerwowany dla przygotowania tektury do formowania i nie ma nic wspólnego z etapem oklejania. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że można zrealizować oklejanie na już wykrojonym opakowaniu, co prowadzi do obniżenia jego jakości oraz estetyki. W przemyśle opakowaniowym istnieją ściśle określone standardy, które zalecają, aby wszystkie prace związane z oklejaniem były realizowane w odpowiednim etapie produkcji. Niezgodność z tymi wytycznymi może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji, marnotrawstwa materiałów oraz niezadowolenia klientów z finalnych produktów.

Pytanie 15

Jakim symbolem określa się format papieru o wymiarach 210 × 297 mm?

A. RA4

B. A3

C. RA3

D. A4

Odpowiedź A4 jest prawidłowa, ponieważ format A4 ma wymiary 210 × 297 mm, co jest standardowym rozmiarem papieru wykorzystywanym w wielu zastosowaniach, od druku dokumentów po publikacje. Format ten jest częścią międzynarodowego systemu ISO 216, który definiuje rozmiary papieru na podstawie proporcji 1:√2. Dzięki tej proporcji, przy cięciu papieru z większych arkuszy, zachowany jest stosunek boków, co ułatwia jego wykorzystanie w różnych kontekstach. Przykładem zastosowania formatu A4 są dokumenty biurowe, takie jak raporty, umowy i listy, które są drukowane i kopiowane na tym formacie. Dodatkowo, A4 jest powszechnie akceptowane w różnych systemach administracyjnych i edukacyjnych na całym świecie, co sprawia, że jest to popularny wybór dla codziennych zadań biurowych i akademickich. Zrozumienie standardów formatów papieru, takich jak A4, jest istotne dla efektywnego zarządzania dokumentami i ich obiegu, szczególnie w profesjonalnym środowisku.

Pytanie 16

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na rysunku?

A. Perspektywę.

B. Swobodne.

C. Wypaczenie.

D. Marionetkowe.

Marionetkowe przekształcenie to jedna z najbardziej zaawansowanych i precyzyjnych metod manipulacji obrazem w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. Dzięki zastosowaniu siatki kontrolnej, użytkownik może swobodnie przesuwać i modyfikować wybrane punkty, co skutkuje naturalnym i płynnym przekształceniem obiektów na obrazie. Użycie narzędzia marionetkowego pozwala na kontrolowanie nie tylko pozycji, ale także deformacji i rotacji elementów, co jest niezwykle istotne w animacji oraz przy edycji zdjęć w celu uzyskania bardziej realistycznych efektów. Przykładowo, artysta może użyć tego narzędzia do dostosowania pozy postaci w ilustracji, co pozwala na osiągnięcie zamierzonego efektu wizualnego bez utraty jakości obrazu. Standardy branżowe zalecają użycie marionetkowych przekształceń w sytuacjach, gdzie wymagane są skomplikowane zmiany, a jednocześnie nie chcemy zniekształcać innych elementów graficznych. Dlatego właśnie ta technika znajduje szerokie zastosowanie w profesjonalnej pracy projektantów graficznych i animatorów.

Pytanie 17

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 400 zł

B. 3 000 zł

C. 3 600 zł

D. 3 200 zł

Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 18

Ile arkuszy papieru B3 powinno być przygotowanych do druku offsetowego 1 000 kalendarzy planszowych w formacie A4 z uwzględnieniem 20% zapasu technologicznego?

A. 600 sztuk

B. 500 sztuk

C. 1 200 sztuk

D. 1 000 sztuk

Wybór niewłaściwej liczby arkuszy papieru może wynikać z kilku nieprawidłowych obliczeń lub błędnych założeń dotyczących wymagań technologicznych. Na przykład, odpowiedź sugerująca 500 arkuszy nie uwzględnia naddatku technologicznego, co jest kluczowe w procesie druku offsetowego. Naddatek ten jest istotny, ponieważ pozwala na pokrycie strat związanych z cięciem, brudem lub innymi nieprzewidzianymi okolicznościami, które mogą wystąpić w trakcie produkcji. Odpowiedź sugerująca 1 200 arkuszy wydaje się być przesadna, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących pokrycia materiału, a także nadmiernego założenia w zakresie strat technologicznych. Z kolei wybór 1 000 arkuszy może sugerować mylne założenie, że każdy kalendarz wymaga jednego arkusza A4, bez uwzględnienia specyfiki formatu B3 i jego wydajności w procesie druku. W rzeczywistości, zrozumienie różnicy między formatami papieru oraz umiejętność dokładnych obliczeń matematycznych jest kluczowe w celu osiągnięcia optymalnych rezultatów w druku offsetowym. Kluczowym aspektem jest również znajomość specyfikacji technicznych i norm, które definiują, jak obliczać zapotrzebowanie na papier w zależności od formatu końcowego produktu oraz specyfikacji maszyn drukarskich, co czyni zrozumienie tego zagadnienia istotnym dla każdego profesjonalisty w branży.

Pytanie 19

Jakie urządzenie jest używane do tworzenia profili kolorów ICC?

A. mikrometr

B. spektrofotometr

C. spektograf

D. densytometr

Mikrometr, spektograf i densytometr są narzędziami stosowanymi w różnych dziedzinach, ale nie nadają się do tworzenia profili barwnych ICC. Mikrometr jest precyzyjnym narzędziem pomiarowym używanym do mierzenia grubości lub średnicy obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście pomiarów koloru. Spektograf, mimo że również analizuje fale świetlne, jest urządzeniem bardziej ukierunkowanym na analizę widma świetlnego i nie generuje profili kolorystycznych. Z kolei densytometr służy do mierzenia gęstości optycznej, co jest przydatne w kontrolowaniu jakości druku, ale nie dostarcza informacji o kolorze w sposób niezbędny do budowy profilu ICC. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych narzędzi pomiarowych z ich funkcjonalnością. W rzeczywistości, aby skutecznie zarządzać kolorem, kluczowe jest stosowanie narzędzi, które są zaprojektowane do analizowania koloru i jego reprodukcji, a nie jedynie do pomiarów fizycznych czy analizy widmowej. Aby skutecznie tworzyć profile ICC, ważne jest zrozumienie, że tylko spektrofotometry są w stanie dostarczyć odpowiednich danych o kolorze, które uwzględniają różne długości fal, co jest kluczowe w procesie kalibracji i zarządzania kolorem."

Pytanie 20

Narzędziem służącym do identyfikacji tekstu w zeskanowanych obrazach lub dokumentach PDF jest

A. RAR

B. OCR

C. RIP

D. ZIP

Wybór ZIP, RAR czy RIP to trochę nieporozumienie, bo te terminy dotyczą różnych rzeczy. ZIP i RAR to formaty do kompresji plików, czyli zmniejszania ich rozmiaru, co jest przydatne przy przesyłaniu danych, ale one nie mają nic wspólnego z rozpoznawaniem tekstu. Może się zdarzyć, że pomylisz kompresję z digitalizacją, ale pamiętaj, że kompresja to nie to samo co przekształcanie obrazów w tekst. A RIP? To skrót od Raster Image Processor i odnosi się do tego, jak drukarki przetwarzają obrazy do wydruku. Choć jest to kluczowe w kontekście druku, to znowu nie ma związku z OCR. Tutaj łatwo popełnić błąd, myląc różne technologie przetwarzania danych. Dobrze jest wiedzieć, w jakim kontekście każda z tych technologii działa i jakie ma funkcje.

Pytanie 21

W celu wykonania 5 000 sztuk przedstawionych na rysunku opakowań należy zaplanować następujące operacje technologiczne:

A. wykonanie proofa, kopiowanie, drukowanie tamponowe, klejenie.

B. wykonanie form CtP, drukowanie sitowe, kaszerowanie, bigowanie, klejenie.

C. obróbka pliku PDF, impozycja, drukowanie cyfrowe, bigowanie.

D. wykonanie form CtP, drukowanie offsetowe, wykrawanie, klejenie.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia technologii druku i procesów związanych z produkcją opakowań. Na przykład, drukowanie tamponowe, które zostało wymienione w jednej z odpowiedzi, jest metodą stosowaną głównie do nadruku na obiektach o nietypowych kształtach, a nie do masowej produkcji opakowań kartonowych. Ta technika jest ograniczona pod względem wydajności i nie zapewnia tak wysokiej jakości druku jak technika offsetowa, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście produkcji 5000 sztuk opakowań. Druk sitowy, z kolei, jest stosowany w sytuacjach, gdzie wymagane są intensywne kolory i grube warstwy tuszu, jednak jego zastosowanie w produkcji opakowań jest ograniczone w porównaniu do druku offsetowego. Kaszerowanie i bigowanie to techniki, które mogą być użyteczne, ale w kontekście standardowych opakowań kartonowych, nie są one kluczowe dla procesu produkcji na dużą skalę. Wiele osób mylnie utożsamia różne metody druku z ich uniwersalnym zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście technologii produkcji. Aby skutecznie podejść do projektowania i produkcji opakowań, istotne jest zrozumienie, które techniki są odpowiednie do danej aplikacji oraz jakie są ich ograniczenia i zalety.

Pytanie 22

W programie Corel Draw, aby utworzyć efekt widoczny na rysunku należy użyć wypełnienie

A. Teksturą

B. Tonalne

C. Jednolite

D. Siatkowe

W przypadku tego pytania łatwo się natknąć na typowe pułapki myślowe. Wypełnienie tonalne, choć popularne przy prostych przejściach kolorystycznych, działa jak klasyczny gradient – umożliwia łagodne przechodzenie od jednego koloru do drugiego, ale nie pozwala na swobodne ustawianie wielu punktów i kontrolowanie każdego fragmentu obiektu osobno. Przy bardziej skomplikowanych efektach świetlnych, takich jak widoczne na rysunku, tonalne gradienty szybko okazują się niewystarczające. Wypełnienie teksturą z kolei opiera się na gotowych wzorach bitmapowych, co zupełnie nie daje takiej precyzji i miękkości przejść. Tekstury sprawdzają się co prawda przy wzorach, imitacjach materiałów czy powierzchni, ale totalnie nie nadają się do uzyskiwania takich delikatnych, nieregularnych efektów światła lub cienia. Wypełnienie jednolite to już podstawa – cała powierzchnia obiektu przyjmuje jeden kolor, więc o miękkich przejściach można zapomnieć. Moim zdaniem wiele osób wybiera te opcje z przyzwyczajenia albo z braku znajomości bardziej zaawansowanych narzędzi. W praktyce branżowej, zwłaszcza przy profesjonalnych ilustracjach czy brandingu, stosuje się narzędzia pozwalające na największą kontrolę nad barwą i jej rozkładem. W tym przypadku, tylko wypełnienie siatkowe umożliwia takie precyzyjne modelowanie światła, jakiego wymaga pokazany efekt. Warto więc poznać i ćwiczyć mesh fill, bo dzięki niemu można osiągnąć rezultaty zgodne z wymaganiami nowoczesnych projektów graficznych.

Pytanie 23

Wektorowy logotyp, którego rozmiar można zmieniać bez utraty jakości, powinien być zapisany w formacie pliku z rozszerzeniem

A. PHP

B. JPEG

C. AI

D. PSD

Odpowiedź AI jest poprawna, ponieważ pliki z tym rozszerzeniem są tworzone w programie Adobe Illustrator, który jest standardowym narzędziem do projektowania grafiki wektorowej. Grafika wektorowa jest oparta na matematycznych równaniach, co pozwala na skalowanie bez utraty jakości, w przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która w przypadku powiększenia traci na ostrości. Przykładowo, logotypy, które mają być używane w różnorodnych formatach, od wizytówek po ogromne banery, powinny być zapisane w formacie wektorowym, aby zapewnić ich doskonałą jakość w każdym zastosowaniu. Dodatkowo, pliki AI mogą być łatwo eksportowane do innych formatów, takich jak PDF czy SVG, co zwiększa ich wszechstronność w różnych projektach graficznych oraz aplikacjach webowych. W branży designu, korzystanie z odpowiednich formatów plików jest kluczowe dla zachowania jakości i efektywności pracy. Warto również pamiętać, że wiele programów graficznych obsługuje pliki AI, co czyni je szeroko akceptowanymi w profesjonalnych środowiskach.

Pytanie 24

Format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien mieć

A. wielkość równą maksymalnemu formatowi danej naświetlarki

B. wielkość mniejszą niż format określonej strony w projekcie

C. wielkość równą formatowi określonej strony w projekcie

D. wielkość większą niż format określonej strony w projekcie

Zdefiniowany format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF (Computer to Film) powinien być większy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń do naświetlenia. Taki wybór pozwala na uniknięcie problemów związanych z niedopasowaniem obrazu do formatu papieru, co jest kluczowe w procesie druku. Przy większym formacie naświetlania uzyskujemy tzw. margines bezpieczeństwa, który chroni przed ewentualnym przesunięciem materiału podczas naświetlania oraz gwarantuje, że wszystkie elementy graficzne znajdują się w obrębie obszaru roboczego. Przykładem zastosowania tej zasady jest produkcja materiałów reklamowych, gdzie drobne pomyłki w formacie mogą prowadzić do kosztownych błędów druku. Stosowanie standardów takich jak ISO 12647, które określają wymagania dla procesów drukarskich, potwierdza potrzebę posiadania odpowiednich marginesów w przygotowaniu formy. Prawidłowe zdefiniowanie formatu naświetlania jest więc kluczowe, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 25

W jakim oprogramowaniu zrealizujemy impozycję arkusza do druku?

A. Acrobat Reader

B. Adobe Bridge

C. PDF Organizer

D. Distiller

PDF Organizer to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga ogarnąć dokumenty PDF, zwłaszcza jak chcemy je przygotować do druku. W impozycji strony układa się w przejrzysty sposób, co jest mega ważne, żeby później druk wyszedł tak, jak sobie zaplanowaliśmy. Dzięki PDF Organizer możemy nie tylko robić impozycję, ale też zarządzać wieloma plikami PDF jednocześnie, co jest super przydatne w branży poligraficznej. Na przykład, kiedy robimy broszury, musimy mieć strony złożone w odpowiedni sposób, żeby po złożeniu wszystko się zgadzało i było estetycznie. To na pewno pozwala zaoszczędzić papier i lepiej zarządzać całym procesem drukowania, co pasuje do dzisiejszych ekologicznych trendów. Co więcej, PDF Organizer daje możliwość ustawienia różnych rzeczy jak marginesy, formaty stron czy kolory, co pomaga spełnić oczekiwania drukarni i mieć pewność, że efekt końcowy będzie na wysokim poziomie. Narzędzie to też wspiera standardy PDF/X, co jest ważne dla profesjonalnego druku, ponieważ dba o kolory i typografię.

Pytanie 26

Który z parametrów skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowanych detali w zeskanowanych obrazach?

A. Typ pliku

B. Tempo skanowania

C. Rodzaj monitora

D. Rozdzielczość

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rozdzielczość jest kluczowym parametrem wpływającym na jakość i dokładność odwzorowywanych szczegółów w skanowanych obrazach. Definiuje ona ilość pikseli w jednostce powierzchni skanowanego materiału, co bezpośrednio przekłada się na zdolność uchwycenia detali. W praktyce, im wyższa rozdzielczość, tym większa liczba pikseli jest wykorzystywana do odwzorowania obrazu, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej szczegółowych rezultatów. Na przykład, skanery o rozdzielczości 600 dpi (punktów na cal) będą w stanie uchwycić więcej detali niż te o rozdzielczości 300 dpi. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak archiwizacja dokumentów lub skanowanie dzieł sztuki, odpowiednia rozdzielczość jest niezbędna do zachowania wysokiej jakości odwzorowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży skanowania. Standardy, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie rozdzielczości w procesach związanych z precyzyjnym odwzorowaniem, co jest istotne zarówno dla digitalizacji, jak i produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 27

0% C, 100% M, 100% Y, 0% K wskazuje na kolor

A. zielony

B. niebieski

C. czerwony

D. żółty

Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak żółty, zielony czy niebieski, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad działania modelu kolorów CMYK. Żółty, mający 100% nasycenia, uzyskuje się z definicji poprzez 0% C i K oraz 100% Y, co oznacza, że nie może być uzyskany z podanych wartości. Zielony, który zazwyczaj składa się z nasycenia cyjanowego i żółtego, jest niemożliwy do uzyskania przy 0% C i 100% Y, ponieważ wymaga także nasycenia magenty, a w podanym przypadku brakuje mu tego kluczowego składnika. Niebieski w modelu CMYK uzyskuje się poprzez połączenie cyjanu i magenty, co również nie pasuje do podanych wartości. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą obejmować mylenie modeli kolorów - na przykład model RGB wykorzystywany w ekranach, gdzie kolory są tworzone przez dodawanie światła. Każdy kolor może być rezultatem różnych kombinacji składników, dlatego zrozumienie, jak poszczególne kolory współdziałają, jest kluczowe dla właściwego użycia modelu CMYK. Opanowanie tych zasad pozwala na lepsze wykorzystanie kolorów w druku oraz unikanie kosztownych błędów w procesie produkcji.

Pytanie 28

Ile form drukarskich trzeba przygotować do realizacji 20 000 dwustronnych, wielokolorowych (CMYK) zaproszeń z selektywnie lakierowanymi elementami po obu stronach w technologii offsetowej?

A. 4 formy.

B. 6 form.

C. 8 form.

D. 10 form.

W technice offsetowej, do wykonania 20 000 dwustronnych zaproszeń z pełnokolorowym nadrukiem (CMYK) oraz elementami lakierowanymi wybiórczo, należy naświetlić 10 form. Proces offsetowy wymaga przygotowania oddzielnych form dla każdego koloru, co oznacza, że dla pełnokolorowego druku, czyli czterech kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), konieczne jest przygotowanie czterech form. Ponadto, biorąc pod uwagę, że zaproszenia mają być lakierowane wybiórczo po obu stronach, należy naświetlić dodatkowe formy dla lakieru, co zwiększa łączną liczbę form. Łącznie daje to 10 form: 4 dla kolorów CMYK, 2 dla lakieru na stronie A, 2 dla lakieru na stronie B oraz 2 dla lakieru wybiórczego na stronach A i B. Taki sposób przygotowania form jest zgodny z dobrą praktyką w branży poligraficznej, zapewniając wysoką jakość druku oraz precyzyjne odwzorowanie detali w projektach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być eleganckie zaproszenia na ślub, które wymagają skomplikowanego druku i wykończenia.

Pytanie 29

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 ulotek w formacie A5, w kolorach 1 + 0, jeśli koszt jednostronnego druku na pełnoformatowej maszynie wynosi 8 groszy?

A. 100 zł

B. 90 zł

C. 110 zł

D. 80 zł

Aby obliczyć koszt wydrukowania 20 000 ulotek formatu A5 w kolorystyce 1 + 0, musimy najpierw zrozumieć, co oznacza ten zapis. Kolorystyka 1 + 0 wskazuje na druk jednostronny w jednym kolorze, co oznacza, że każda ulotka wymaga jednego jednostronnego wydruku. Koszt jednostronnego wydruku na pełnoformatowej maszynie drukarskiej wynosi 8 groszy. Ulotka formatu A5 stanowi połowę formatu A4, więc do wydrukowania 20 000 ulotek potrzebujemy 20 000 arkuszy A5. Całkowity koszt to 20 000 arkuszy pomnożone przez 8 groszy, co daje 160 000 groszy. Przeliczając tę kwotę na złote, otrzymujemy 1600 zł. Jednak, jeżeli w rzeczywistości jesteśmy w stanie wykorzystać większe arkusze (np. A4), wtedy obliczenia będą inne. Jeśli założymy, że na jednym arkuszu A4 możemy wydrukować 2 ulotki A5, to potrzebujemy 10 000 arkuszy A4. Koszt 10 000 arkuszy A4 przy 8 groszach za arkusz wynosi 80 000 groszy, co po przeliczeniu daje 800 zł. Przykłady te ilustrują, jak rozumieć i obliczać koszty w druku, co jest istotne w praktyce drukarskiej.

Pytanie 30

Które z narzędzi do selekcji w programie Adobe Photoshop nadaje się do zaznaczenia konturu białego niedźwiedzia poruszającego się po śniegu?

A. Lasso

B. Różdżka

C. Zaznaczanie eliptyczne

D. Szybkie zaznaczanie

Różdżka, choć jest popularnym narzędziem do selekcji kolorów, nie jest odpowiednia do zaznaczania kształtów takich jak sylwetka białego niedźwiedzia na śniegu. Jej działanie opiera się na analizie koloru pikseli, co oznacza, że zaznaczenie może być trudne, gdy obiekt ma złożone kontury lub różnice w kolorach z otoczeniem. Zazwyczaj wykorzystywana jest do selekcji obszarów o jednorodnej barwie, co w przypadku białego niedźwiedzia, który jest widoczny na białym tle, może prowadzić do znacznych trudności. Zaznaczanie eliptyczne jest narzędziem, które pozwala na tworzenie zaznaczeń w kształcie elipsy lub koła, co nie ma zastosowania w kontekście skomplikowanej sylwetki niedźwiedzia. Szybkie zaznaczanie jest alternatywnym narzędziem, które również bazuje na kolorze pikseli, co sprawia, że może nie być wystarczająco precyzyjne przy zaznaczaniu bardziej złożonych kształtów. Wybór niewłaściwego narzędzia do zaznaczenia prowadzi do frustracji i marnowania czasu, ponieważ wymaga wielokrotnego korygowania zaznaczenia, co jest nieefektywne i może wpłynąć na jakość końcowego efektu. Wiedza o tym, jakie narzędzia są odpowiednie do różnych zadań, jest kluczowa w pracy z Photoshopem, aby osiągnąć zadowalające rezultaty w edycji obrazów.

Pytanie 31

Na rysunku zamieszczono zrzut z ekranu ilustrujący operację

A. rasteryzowania.

B. wypaczania.

C. kadrowania.

D. eksportowania.

Odpowiedź "kadrowania" jest prawidłowa, ponieważ na przedstawionym zrzucie ekranu widać zaznaczony obszar wokół obiektu, co jednoznacznie sugeruje, że użytkownik przygotowuje się do przycięcia obrazu. Kadrowanie jest kluczową techniką w edycji zdjęć, która pozwala na skoncentrowanie uwagi widza na głównym obiekcie oraz eliminację niepotrzebnych elementów tła. Przykładowo, w fotografii portretowej kadrowanie może być użyte do wyeliminowania rozpraszających elementów w tle, co sprawia, że główny obiekt jest bardziej wyeksponowany. Dobre praktyki w kadrowaniu obejmują także przestrzeganie reguły trzecich, co pomaga w osiągnięciu harmonijnej kompozycji. W branży graficznej, umiejętność kadrowania jest niezbędna, aby tworzyć wizualizacje, które są nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne. W kontekście programów graficznych, kadrowanie przygotowuje obraz do dalszych operacji, takich jak eksport do różnych formatów, co jest istotne w przypadku publikacji w mediach społecznościowych czy druku.

Pytanie 32

Który typ pliku graficznego nie wspiera kanału alfa?

A. PNG

B. TIFF

C. PSD

D. JPEG

Wybór formatu PNG jako odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące jego właściwości. PNG (Portable Network Graphics) jest formatem, który w przeciwieństwie do JPEG, obsługuje kanał alfa, umożliwiającym wyświetlanie przezroczystości. Jest on często wykorzystywany w sytuacjach, gdzie ważne jest zachowanie ostrości krawędzi i detali, szczególnie w grafikach internetowych i logo. Użycie PNG jest szczególnie zalecane w przypadku obrazów z przezroczystością. Z kolei format TIFF (Tagged Image File Format) jest niezwykle elastyczny, obsługując wiele kolorów i przezroczystości, co czyni go preferowanym formatem w profesjonalnej fotografii i wydruku, gdzie istotna jest jakość wyjściowa. PSD (Photoshop Document) to natywny format programu Adobe Photoshop, który również wspiera przezroczystość oraz wiele warstw, co jest kluczowe w zaawansowanej edycji grafiki. Zatem wybór JPEG jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ format ten, mimo że powszechnie używany, nie jest właściwy w kontekście obsługi przezroczystości. Właściwa wiedza o różnicach między tymi formatami jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się grafiką komputerową.

Pytanie 33

Do jakiego rodzaju druków zalicza się akcydens?

A. luźnych

B. broszurowych

C. periodycznych

D. książkowych

Wybór odpowiedzi związanych z drukami książkowymi, broszurowymi czy periodycznymi jest błędny, gdyż każda z tych kategorii odnosi się do innego typu publikacji. Druki książkowe to przeważnie kompleksowe i trwałe publikacje, które mają ustaloną strukturę i wymagają dłuższego czasu produkcji. Książki są z reguły wydawane w większych nakładach i mają zakres tematyczny, co różni je od akcydensów, które są tymczasowe i często jednorazowego użytku. Broszury, chociaż mogą być związane z akcydensami, zazwyczaj mają bardziej złożoną konstrukcję i są publikowane w większych nakładach jako materiały informacyjne lub reklamowe. Ponadto, druki periodyczne, takie jak czasopisma, są regularnie wydawane w ustalonych odstępach czasu i mają stałych redaktorów oraz autorów, co również różni je od luźnych akcydensów. Typowe błędy w myśleniu, prowadzące do wybierania niepoprawnych odpowiedzi, obejmują utożsamianie różnych form publikacji z jednym rodzajem druku, co wynika z braku zrozumienia struktury i celów poszczególnych typów materiałów drukowanych. Akcydensy powinny być traktowane jako odrębna kategoria, która w praktyce pełni unikalną rolę komunikacyjną i reklamową na rynku.

Pytanie 34

Oblicz koszt wydruku 20 billboardów o wymiarach 3 m na 6 m, jeśli cena za 1 m2 druku wynosi 4 zł.

A. 1 440 zł

B. 1 080 zł

C. 2 100 zł

D. 1 800 zł

Podczas obliczania kosztów wydrukowania billboardów często pojawiają się błędy wynikające z nieprawidłowego podejścia do analizy wymiarów i powierzchni. Wiele osób może pomylić całkowitą powierzchnię billboardów z wymiarami jednego z nich. Na przykład, jeśli ktoś skupi się tylko na wymiarach billboardu, może pomyśleć, że 3 m x 6 m to 18 m², ale przy obliczeniach dla 20 billboardów ważne jest, aby uwzględnić wielokrotność tej powierzchni. Ponadto, niektórzy mogą nie uwzględnić jednostki miary w obliczeniach, co prowadzi do błędnych wyników. Inny typowy błąd to mylenie kosztu wydruku z kosztami innymi, co skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem całkowitych wydatków. Przy obliczaniu kosztów, warto również zwrócić uwagę na to, że cena za metr kwadratowy może się różnić w zależności od dostawcy usług druku oraz od zastosowanych materiałów. Przykładem jest różnica w cenie między drukiem cyfrowym a sitodrukiem, co może mieć istotny wpływ na całkowity koszt projektu. Zrozumienie wszystkich tych elementów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania budżetem kampanii reklamowej oraz podejmowania właściwych decyzji dotyczących wyboru dostawców i technologii produkcji.

Pytanie 35

W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na

A. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy

B. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką

C. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm

D. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie najczęściej wynikają z niezrozumienia specyfiki procesu łamania w poligrafii. Krojenie stosów papieru powyżej 30 mm nie ma związku z łamaniem, które odnosi się do rozmieszczenia treści w obrębie strony. Takie działanie dotyczy raczej produkcji papieru lub przygotowania materiałów do druku, a nie ich kompozycji. Krzyżowe składanie arkusza lub wstęgi również nie jest związane z łamaniem tekstu. To technika związana z procesem końcowym, jakim jest składanie gotowych materiałów drukowanych, a nie sama ich konstrukcja. Z kolei zamiana kątów rastra w rozbarwieniu kolorów RGB dotyczy obróbki kolorów w grafice cyfrowej, co jest innym etapem w przygotowywaniu materiałów do druku. Te aspekty są technicznie odrębne, a ich pomieszanie może prowadzić do mylnej interpretacji procesu łamania. Kluczowym błędem w takich rozumowaniach jest nieodróżnianie przygotowania materiałów od ich przetwarzania i końcowej obróbki. Zrozumienie, czym jest łamanie, jest istotne nie tylko dla projektantów, ale także dla specjalistów zajmujących się produkcją druków, aby zapewnić spójność i jakość końcowego produktu.

Pytanie 36

W skład systemu produkcyjnego nie wchodzi

A. konserwacja

B. naświetlanie

C. archiwizacja

D. skanowanie

Wszystkie wymienione odpowiedzi, poza konserwacją, są integralnymi elementami systemów produkcyjnych. Skanowanie odgrywa kluczową rolę w śledzeniu i identyfikacji produktów w całym procesie produkcyjnym, umożliwiając efektywne zarządzanie zapasami oraz zapewnienie jakości. W praktyce, skanowanie kodów QR lub kodów kreskowych jest powszechnie stosowane w magazynach, co pozwala na bieżące monitorowanie stanów magazynowych. Naświetlanie, z kolei, jest istotne w sektorach związanych z tworzeniem materiałów wizualnych, takimi jak reklama czy fotoreportaż. Proces ten jest niezbędny do przekształcania surowych materiałów w gotowe produkty, co czyni go kluczowym w łańcuchu produkcyjnym. Archiwizacja natomiast, choć nieco odmienna w charakterze, również odgrywa ważną rolę w kontekście przechowywania i organizacji danych produkcyjnych, co jest niezbędne dla późniejszego dostępu oraz audytów. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji systemów produkcyjnych oraz ich funkcji, co prowadzi do błędnych konkluzji na temat zakresu tych systemów.

Pytanie 37

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Adobe Illustrator

B. Adobe Photoshop

C. Puzzle Flow

D. Corel Draw

Chociaż Corel Draw, Adobe Photoshop i Adobe Illustrator to popularne programy graficzne, nie są one dedykowane do automatycznej impozycji użytków w takim sensie, jak Puzzle Flow. Corel Draw to przede wszystkim oprogramowanie do grafiki wektorowej, które służy do projektowania i edytowania obrazów, ale nie posiada funkcji automatycznego układania elementów na arkuszu w sposób optymalny dla druku. Użytkownicy często mylą jego możliwości edycyjne z funkcjami impozycyjnymi, co prowadzi do nieporozumień na temat jego zastosowania w procesie produkcyjnym. Z kolei Adobe Photoshop, będąc narzędziem do obróbki rastrowej, nie jest przystosowane do zarządzania układem użytków na arkuszu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście impozycji. Program ten może być używany do przygotowania i edytowania zdjęć oraz grafik, lecz nie jest idealnym rozwiązaniem do automatyzacji procesów druku. Z kolei Adobe Illustrator, mimo że oferuje zaawansowane narzędzia do tworzenia grafiki wektorowej, również nie dysponuje funkcjami automatycznej impozycji, co sprawia, że ręczne przygotowanie projektów w tym programie może być czasochłonne i nieefektywne. Typowym błędem jest przypisywanie tych programów do zadań, które wymagają specjalistycznych narzędzi, co może prowadzić do nieefektywności i zwiększonych kosztów produkcji. Przemysł poligraficzny wymaga precyzji oraz optymalizacji procesów, co czyni dedykowane oprogramowanie, takie jak Puzzle Flow, kluczowym elementem efektywnej produkcji.

Pytanie 38

Do czwórki tytułowej nie wlicza się

A. kolofonu

B. przedmowy

C. przedtytułu

D. wakatu

Przy analizie czwórki tytułowej, istotne jest zrozumienie, jakie elementy ją tworzą i dlaczego niektóre z nich nie są jej częścią. W kontekście przedtytułu, kolofonu oraz wakatu, pojawiają się typowe nieporozumienia dotyczące ich roli w strukturze publikacji. Przedtytuł, choć nie jest zawsze obecny, pełni funkcję wprowadzającą do głównego tytułu i może być uznawany za istotny element, kiedy przyciąga uwagę czytelnika. Kolofon natomiast, umieszczany zazwyczaj na końcu książki, zawiera informacje o wydawcy, roku wydania oraz innych szczegółach produkcji, co również czyni go ważnym elementem publikacji, ale nie wchodzi w skład czwórki tytułowej. Wakatu, z kolei, używa się w sytuacjach, kiedy tytuł nie został jeszcze ustalony lub jest w trakcie tworzenia, co nie wpływa na formalną strukturę czwórki tytułowej. Typowym błędem jest mylenie tych elementów z przedmową, która jest tekstem wprowadzającym i nie jest częścią tytułowej identyfikacji książki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście dobrych praktyk wydawniczych oraz w zachowaniu spójności w dokumentacji bibliograficznej.

Pytanie 39

Ile kolorowych separacji powinno się przygotować do realizacji offsetowych form drukarskich dla druku w palecie kolorów 4+1?

A. 5 separacji

B. 1 separację

C. 4 separacje

D. 8 separacji

Odpowiedź 5 separacji jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym z kolorystyką 4+1, mamy do czynienia z podstawowym zestawem kolorów CMYK (cyan, magenta, yellow, black) oraz dodatkowym kolorem, który jest często używany do rozszerzenia palety barw lub uzyskania efektów specjalnych. Ten dodatkowy kolor może być na przykład kolorem Pantone, co pozwala na uzyskanie bardziej nasyconych kolorów i lepszego odwzorowania odcieni. W praktyce w druku offsetowym do drukowania materiałów reklamowych, broszur czy katalogów, posiadanie pięciu separacji pozwala na większą elastyczność w kreowaniu projektów graficznych. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, takie jak ISO 12647, które podkreślają znaczenie precyzyjnego odwzorowania kolorów w procesie druku. Dodatkowa separacja zwiększa możliwości w zakresie uzyskania unikalnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego dostosowywania procesu druku do różnych wymagań projektów graficznych.

Pytanie 40

Jakie oznaczenie posiada plakat o wymiarach 594 x 841 mm?

A. A0

B. A3

C. A6

D. A1

Plakat o wymiarach 594 x 841 mm odpowiada formatowi A1 według międzynarodowego standardu ISO 216, który reguluje system formatów papieru. Format A1 jest dwukrotnie większy od formatu A2 oraz cztery razy większy od A3, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie wymagana jest wysoka czytelność i widoczność, na przykład w przypadku plakatów reklamowych, wystaw, czy prezentacji. W praktyce, format A1 jest często używany w architekturze, projektowaniu graficznym i edukacji, gdzie większe powierzchnie są preferowane do prezentacji informacji. Standard ISO 216 oparty jest na proporcjach 1:√2, co pozwala na łatwe przekształcanie między różnymi formatami, co jest szczególnie przydatne w drukarstwie oraz przy projektowaniu dokumentów. Dostałem również wiele informacji na temat odpowiednich zastosowań plakatów w różnych branżach, co wskazuje na ich wszechstronność w komunikowaniu wizualnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej