Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 22:26
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 22:42

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Cechą charakterystyczną technologii SVC (Switched Virtual Circuit) służącej do transmisji pakietów jest

A. dynamiczne wytwarzanie na żądanie przełączanych obwodów wirtualnych, które pozostają otwarte do chwili, aż administrator systemu wyda polecenie ich rozłączenia

B. dynamiczne generowanie na żądanie przełączanych obwodów wirtualnych, które są rozłączane po zakończeniu transmisji

C. statyczne zestawianie stałych obwodów wirtualnych przez administratora, które pozostają otwarte do momentu, gdy administrator systemu wyda polecenie rozłączenia

D. statyczne zestawianie niezmiennych obwodów wirtualnych, rozłączanych po zakończeniu transmisji

Wypowiedzi, które sugerują statyczne zestawianie obwodów wirtualnych, nie odzwierciedlają istoty technologii SVC. W przypadku odpowiedzi dotyczących statycznego zestawiania i utrzymywania połączeń, pomija się kluczowy aspekt elastyczności, który jest fundamentem działania SVC. Statyczne zestawianie obwodów, niezależnie od tego, czy jest to realizowane przez administratora czy automatycznie, nie uwzględnia zmian w obciążeniu sieci oraz potrzeb użytkowników, co może prowadzić do niewykorzystania dostępnych zasobów. Współczesne sieci wymagają zdolności do dostosowywania się do zmieniających się warunków, co jest niemożliwe przy sztywnym podejściu do zestawiania połączeń. Ponadto, pomysł, że obwody mogą pozostawać otwarte do momentu polecenia administratora, wprowadza dodatkowe ryzyko związane z zarządzaniem zasobami, ponieważ może prowadzić do zatorów i zmniejszonej wydajności sieci. W praktyce, technologie takie jak SVC są zaprojektowane z myślą o optymalizacji i automatyzacji procesów, co sprawia, że błędne jest myślenie o ich działaniu w kategoriach statycznych, które mogą być nieefektywne i niezgodne z nowoczesnymi wymaganiami sieciowymi. Podsumowując, niezbędne jest zrozumienie dynamicznego charakteru SVC, aby odpowiednio ocenić jego zastosowanie i korzyści w kontekście zarządzania nowoczesnymi sieciami.

Pytanie 2

Standardy 802.11 b oraz g dzielą dostępne pasmo na nakładające się kanały, których częstotliwości środkowe różnią się o 5 MHz. Zgodnie z ETSI w Europie można wyróżnić takie kanały

A. 13

B. 10

C. 2

D. 24

Odpowiedź 13 jest prawidłowa, ponieważ standardy 802.11 b i g definiują 13 kanałów w paśmie 2,4 GHz, które są dostępne do użycia w Europie zgodnie z regulacjami ETSI. Każdy z tych kanałów ma szerokość 20 MHz i są one rozmieszczone w taki sposób, że częstotliwości środkowe poszczególnych kanałów oddalone są od siebie o 5 MHz, co oznacza, że kanały nakładają się na siebie. W praktyce, oznacza to, że chociaż fizycznie jest 13 kanałów, to zaleca się korzystanie z trzech kanałów niepokrywających się dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci bezprzewodowej. Są to kanały 1, 6 oraz 11, co pozwala na minimalizację zakłóceń i maksymalizację przepustowości. Zrozumienie dostępnych kanałów oraz ich zastosowania jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami WLAN. Oprócz tego, wiedza na temat regulacji ETSI i sposobu wykorzystania kanałów w praktyce jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się sieciami bezprzewodowymi, zwłaszcza w kontekście planowania sieci oraz rozwiązywania problemów związanych z zakłóceniami i jakością sygnału.

Pytanie 3

Podaj częstotliwość sygnału związanej z powiadomieniem z centrali.

A. 1800 Hz

B. 400-450 Hz

C. 1400 Hz

D. 900-950 Hz

Wybierając inne częstotliwości sygnału zgłoszenia centrali, pojawia się kilka kluczowych nieporozumień. Częstotliwości takie jak 1400 Hz i 1800 Hz są stosowane w różnych kontekstach, jednak nie są standardowe dla sygnałów zgłoszeniowych. Na przykład, 1800 Hz jest czasami używane w systemach komunikacji, ale nie jako sygnał zgłoszeniowy, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Z kolei częstotliwość 900-950 Hz, choć wydaje się być w pobliżu, również nie jest zgodna z normą używaną w telekomunikacji do zgłaszania połączeń. Sygnały w tej częstotliwości są często stosowane w systemach bezprzewodowych, ale nie w kontekście sygnałów zgłoszeniowych centrali. Odpowiedzi takie jak 400-450 Hz wynikają z praktycznych zastosowań i norm, które zapewniają, że urządzenia rozpoznają i odpowiednio reagują na wezwania. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że każda częstotliwość w rozmowach telefonicznych może być użyta jako sygnał zgłoszenia, co nie jest prawdą. Wiedza na temat standardów branżowych oraz specyfikacji technicznych jest kluczowa dla zrozumienia, dlaczego poszczególne częstotliwości są przypisane do różnych funkcji w systemach komunikacyjnych.

Pytanie 4

Urządzenie, które do asynchronicznej transmisji danych stosuje podział pasma częstotliwości linii abonenckiej 1100 kHz na poszczególne kanały, to

A. modem DSL

B. router

C. modem telefoniczny

D. modem ADSL

Modem ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) jest urządzeniem, które wykorzystuje podział pasma częstotliwości linii abonenckiej do przesyłania danych w sposób asynchroniczny. Technologia ta dzieli pasmo 1100 kHz na różne kanały, umożliwiając jednoczesne przesyłanie danych z i do użytkownika. Przy czym, typowe dla ADSL jest to, że prędkość pobierania danych (downstream) jest znacznie wyższa niż prędkość wysyłania (upstream). Przykładowo, w standardowych instalacjach ADSL, prędkości pobierania mogą wynosić do 24 Mbps, podczas gdy prędkości wysyłania osiągają zaledwie 1 Mbps. Ta asynchroniczność sprawia, że ADSL jest szczególnie korzystny dla użytkowników domowych, którzy głównie pobierają informacje, na przykład podczas przeglądania stron internetowych czy strumieniowania mediów. ADSL jest również zgodny z istniejącymi liniami telefonicznymi, co czyni go dostępnym dla szerokiego kręgu użytkowników. W praktyce, standardy ADSL są zgodne z definicjami ITU-T G.992.1 oraz G.992.2, co zapewnia interoperacyjność i jakość usług na wysokim poziomie.

Pytanie 5

Przystępując do udzielania pierwszej pomocy osobie, która została porażona prądem elektrycznym, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. udrożnić drogi oddechowe

B. odłączyć źródło prądu

C. przywrócić krążenie

D. zacząć sztuczne oddychanie

Odłączenie prądu to chyba najważniejszy krok, gdy pomagamy komuś, kto miał porażenie elektryczne. Bez tego ryzykujemy poważne konsekwencje, jak choćby uszkodzenie serca, które może być naprawdę niebezpieczne. Dlatego pierwsze, co musimy zrobić, to zabezpieczyć miejsce zdarzenia i upewnić się, że nikt nie jest już narażony na prąd. Można to zrobić na przykład przez wyłączenie zasilania. Jeśli mamy możliwość, warto odłączyć źródło prądu z kontaktu. A w sytuacjach, gdy jest pożar lub inne zagrożenie, pamiętajmy o swoim własnym bezpieczeństwie – to najważniejsze! Jak już upewnimy się, że ofiara nie jest pod prądem, możemy przejść do udzielania pomocy, czyli sprawdzić, czy oddycha, czy ma świadomość, a w razie potrzeby wezwać pomoc lub przeprowadzić resuscytację.

Pytanie 6

Wskaż adres IP prywatnej klasy A.

A. 7.15.0.5

B. 192.168.0.5

C. 172.16.0.5

D. 10.168.0.5

Adres 10.168.0.5 jest prawidłowym adresem prywatnym klasy A, ponieważ należy do zakresu adresów zarezerwowanych dla sieci prywatnych. Zgodnie ze standardem RFC 1918, adresy prywatne klasy A obejmują zakres od 10.0.0.0 do 10.255.255.255. Adresy te są używane w sieciach lokalnych i nie są routowane w Internecie, co oznacza, że urządzenia w sieci lokalnej mogą komunikować się między sobą, ale nie mogą być bezpośrednio dostępne z zewnątrz bez odpowiedniego translacji adresów (NAT). Przykładem zastosowania adresów prywatnych klasy A jest konfiguracja dużych sieci korporacyjnych, gdzie wiele podmiotów korzysta z różnych podsieci w obrębie jednego adresu klasy A, co pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP oraz zwiększa poziom bezpieczeństwa sieci. W praktyce, korzystanie z prywatnych adresów IP pozwala na oszczędność publicznych adresów IPv4, które są ograniczone i coraz trudniejsze do pozyskania. Warto również zwrócić uwagę, że stosowanie NAT pozwala na udostępnianie jednego publicznego adresu IP wielu urządzeniom w sieci lokalnej, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącego zapotrzebowania na adresy IP w dobie Internetu Rzeczy (IoT).

Pytanie 7

Zgodnie z zasadą Kotielnikowa-Shannona częstotliwość próbkowania powinna wynosić

A. przynajmniej dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma

B. przynajmniej dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma

C. dokładnie dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma

D. dokładnie dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma

Część odpowiedzi, która sugeruje, że częstotliwość próbkowania powinna być dokładnie dwukrotnie większa od górnej częstotliwości przenoszonego pasma, jest niepoprawna, ponieważ ignoruje fundamentalny aspekt twierdzenia Kotielnikowa-Shannona. Twierdzenie to mówi, że wystarczająca jest częstotliwość próbkowania co najmniej dwa razy większa od najwyższej częstotliwości w sygnale, a nie dokładnie dwukrotność. To rozróżnienie jest kluczowe, ponieważ praktyka inżynieryjna często wymaga, aby częstotliwość próbkowania była znacznie wyższa niż podana wartość, aby zapewnić odpowiednie marginesy bezpieczeństwa, co jest zgodne z zasadami inżynierii sygnałów i optymalizacji systemów. Zbyt niska częstotliwość próbkowania prowadzi do aliasingu, co oznacza, że wyższe częstotliwości mogą być błędnie interpretowane jako niskie, a to skutkuje utratą informacji i zniekształceniem sygnału. Ponadto, w kontekście analogowych systemów audio, niewłaściwe podejście do próbkowania może skutkować utratą jakości dźwięku, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach audio. Stosowanie wyższych częstotliwości próbkowania jest powszechną praktyką w branży, aby uzyskać lepszą jakość i stosować bardziej zaawansowane techniki przetwarzania sygnału, które wymagają dużej liczby próbek dla zachowania pełnej informacji o sygnale.

Pytanie 8

Instalacja poszczególnych kart na płycie głównej komputera powinna mieć miejsce

A. po zainstalowaniu odpowiednich sterowników

B. wyłącznie po zainstalowaniu wyłącznika różnicowo-prądowego

C. tylko po odłączeniu zasilania

D. po włączeniu komputera

Montując karty na płycie głównej komputera, pamiętaj, żeby najpierw odłączyć zasilanie. To bardzo ważne dla bezpieczeństwa zarówno Ciebie, jak i sprzętu. Gdy komputer działa, na płycie mogą być niebezpieczne napięcia. Jak coś zrobisz nieostrożnie, to możesz się nawet porazić prądem albo uszkodzić elektronikę. Odłączenie prądu zmniejsza ryzyko zwarcia i chroni delikatne elementy przed ładunkami elektrycznymi. Na przykład, gdybyś podczas instalacji karty graficznej przypadkiem dotknął metalowych styków, mogłoby dojść do zwarcia. Przy montażu warto też się uziemić, żeby zminimalizować ryzyko uszkodzeń przez ładunki statyczne. To taki podstawowy krok, który pomoże zachować sprzęt w dobrym stanie na dłużej.

Pytanie 9

Przed przystąpieniem do wymiany karty ISDN w centrali telefonicznej, co należy zrobić?

A. należy odłączyć centralę od zasilania i założyć opaskę antystatyczną na rękę

B. wystarczy jedynie odłączyć centralę od zasilania

C. wystarczy postawić centralę na uziemionej macie elektrostatycznej

D. wystarczy nie odłączać centrali od zasilania, lecz ustawić ją na macie elektrostatycznej

Wyłączanie centrali telefonicznej przed wymianą karty ISDN to mega ważny krok. Dzięki temu chronisz zarówno sprzęt, jak i siebie. Kiedy pracujesz z elektroniką, zawsze jest ryzyko uszkodzenia delikatnych części przez wyładowania statyczne. Dlatego warto nosić opaskę antystatyczną na nadgarstku, bo ona świetnie odprowadza ładunki elektrostatyczne. To naprawdę zmniejsza szanse na jakieś uszkodzenia związane z ESD. Fajnie jest też używać mat ESD, bo one pomagają nie tylko ochronić ciebie, ale też sprzęt. W standardzie IPC-A-610 mówi się, żeby przestrzegać zasad ochrony przed ESD podczas prac serwisowych – to pokazuje, jak ważne to jest w branży. Więc każdy technik, który naprawia lub wymienia komponenty, powinien to mieć na uwadze, żeby sprzęt działał jak należy i żeby było bezpiecznie.

Pytanie 10

Który z parametrów jednostkowych długiej linii ma jednostki µS/km?

A. Przenikalność elektryczna

B. Indukcja magnetyczna

C. Upływność jednostkowa

D. Konduktancja jednostkowa

Upływność jednostkowa to parametr charakteryzujący zdolność materiału do przewodzenia prądu elektrycznego, w przypadku linii długich wyrażany w jednostkach mikro-siemensów na kilometr (µS/km). Zastosowanie tego parametru jest szerokie, zwłaszcza w analizie instalacji elektrycznych oraz systemów zasilania, gdzie istotne jest monitorowanie strat energii. Upływność jednostkowa pozwala na ocenę jakości materiałów, z jakich wykonane są przewody, oraz ich zdolności do przewodzenia prądu w długich odcinkach. W praktyce, na przykład przy projektowaniu sieci energetycznych, ważne jest, aby dobierać odpowiednie materiały o niskiej upływności, co przekłada się na zwiększenie efektywności energetycznej. W branży elektroenergetycznej standardy, takie jak IEC 60287, definiują sposób obliczania upływności jednostkowej oraz jej wpływ na straty mocy w systemach kablowych, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa dostaw energii.

Pytanie 11

Dla jakiej długości fali tłumienność światłowodu osiąga najniższą wartość?

A. 950 nm

B. 1 550 nm

C. 850 nm

D. 1 310 nm

Wybór fal o długości 850 nm, 950 nm oraz 1310 nm prowadzi do wyższej tłumienności w porównaniu do długości fali 1550 nm, co sprawia, że są one mniej efektywne przy długodystansowych transmisjach. Fale o długości 850 nm są typowo stosowane w światłowodach wielomodowych, które charakteryzują się większą stratyfikacją sygnału i ograniczonym zasięgiem. To powoduje, że ich zastosowanie jest najbardziej odpowiednie dla krótszych połączeń, takich jak w obrębie budynku lub w kampusach. Dodatkowo, użycie długości fali 1310 nm, pomimo że jest to długość fali stosunkowo popularna w systemach jednomodowych, nie osiąga efektywności tłumienia, jaką oferują światłowody operujące na 1550 nm. Typowym błędem jest przekonanie, że krótsze fale mogą być bardziej efektywne, jednak w rzeczywistości dłuższe fale w przypadku światłowodów jednomodowych minimalizują straty związane z rozpraszaniem Rayleigha. Te mylne przekonania mogą prowadzić do nieoptymalnych decyzji w projektowaniu sieci oraz ograniczać zasięg i jakość usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 12

W cyfrowych systemach teletransmisyjnych o plezjochronicznej hierarchii europejskiej symbol E4 wskazuje na system o przepustowości

A. 564,992 Mb/s

B. 8,448 Mb/s

C. 34,368 Mb/s

D. 139,264 Mb/s

Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości przepływności, są wynikiem nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji systemów teletransmisyjnych oraz ich zastosowań. 8,448 Mb/s i 34,368 Mb/s odnoszą się do niższych poziomów hierarchii, takich jak E1 i E2, które są zaprojektowane do mniejszych aplikacji, które nie wymagają tak dużej przepustowości. System E1, na przykład, jest typowo stosowany do transmisji głosu w telefonii, co ogranicza jego zastosowanie w przypadku większych wymagań związanych z transmisją danych. Wybór 564,992 Mb/s jako przepływności również jest mylny, gdyż nie jest to standardowy poziom w europejskiej hierarchii, co wskazuje na brak zrozumienia struktury sieci telekomunikacyjnych. Pragmatyczne podejście do wyboru odpowiedniego systemu wymaga nie tylko znajomości przepływności, ale także konieczności analizy potrzeb sieciowych, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. W praktyce, błędne wybory mogą prowadzić do niedostatecznej wydajności systemu lub nadmiernych kosztów związanych z infrastrukturą, co może być szczególnie dotkliwe w kontekście rosnących wymagań użytkowników końcowych oraz rozwoju technologii. Zrozumienie różnic między różnymi poziomami hierarchii teletransmisyjnej jest zatem kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 13

Aby obliczyć przepływność strumienia cyfrowego generowanego przez pojedynczą rozmowę telefoniczną, należy pomnożyć liczbę bitów przypadających na jedną próbkę przez

A. dolną częstotliwość pasma telefonicznego

B. częstotliwość pasma telefonicznego

C. częstotliwość próbkowania

D. górną częstotliwość pasma telefonicznego

Częstotliwość próbkowania jest kluczowym parametrem w cyfrowym przetwarzaniu sygnałów, który wpływa na jakość i dokładność odwzorowania sygnału analogowego w formie cyfrowej. Zgodnie z twierdzeniem Nyquista, aby uniknąć zniekształceń i aliasingu, częstotliwość próbkowania powinna być co najmniej dwukrotnością najwyższej częstotliwości sygnału analogowego. W przypadku standardowej rozmowy telefonicznej, pasmo przenoszenia wynosi zazwyczaj od 300 Hz do 3400 Hz, co oznacza, że minimalna częstotliwość próbkowania powinna wynosić 8000 Hz. Multiplikując liczbę bitów przypadających na próbkę (zwykle 8 bitów dla standardowej jakości telefonicznej) przez częstotliwość próbkowania, uzyskujemy całkowitą przepływność strumienia danych, co jest istotne przy projektowaniu systemów telekomunikacyjnych. Przykładowo, dla standardowego połączenia telefonicznego, przepływność wynosi 64 kbps, co jest zgodne z normą G.711. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla inżynierów telekomunikacyjnych oraz specjalistów zajmujących się systemami audio i wideo.

Pytanie 14

W jakiej sieci telekomunikacyjnej wykorzystano komutację komórek?

A. STM (Synchronous Transfer Mode)

B. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System)

C. PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy)

D. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

ATM, czyli Asynchronous Transfer Mode, to technologia telekomunikacyjna, która działa na zasadzie przesyłania danych w małych komórkach. W skrócie, zamiast korzystać z różnej długości jednostek, ATM dzieli informacje na stałe komórki o wielkości 53 bajtów. To sprawia, że można lepiej zarządzać różnymi rodzajami ruchu, jak np. głos, wideo czy dane komputerowe. Dzięki temu jakość usług (QoS) jest naprawdę wysoka, co jest bardzo ważne w aplikacjach, gdzie liczy się niskie opóźnienie i wysoka przepustowość, np. przy telekonferencjach. Ponadto, ATM jest zgodny z międzynarodowymi standardami, co czyni go popularnym w wielkich sieciach telekomunikacyjnych. Dodatkowo, technologia ta jest podstawą dla nowoczesnych sieci szerokopasmowych, więc można powiedzieć, że to kluczowy element w infrastrukturze telekomunikacyjnej.

Pytanie 15

Jaką minimalną częstotliwość należy stosować do próbkowania sygnału o ograniczonym paśmie, aby zachować pełne informacje zawarte w próbkach sygnału?

A. Nyquista

B. maksymalna

C. podstawowa

D. graniczna

Częstotliwość Nyquista to taka zasada, która mówi, że żeby dobrze próbować sygnał, musimy robić to przynajmniej dwa razy szybciej niż najwyższa częstotliwość w tym sygnale. Na przykład, jeżeli mamy sygnał audio, który osiąga maksymalnie 20 kHz, to żeby go poprawnie zarejestrować, musisz próbować z częstotliwością przynajmniej 40 kHz. To jest mega ważne w różnych technologiach, szczególnie w dźwięku, obrazach czy telekomunikacji. Dla przykładu, standard CD audio używa próbkowania 44,1 kHz, co jest zgodne z tą zasadą. Jak się tej zasady nie przestrzega, to może dojść do aliasingu, co po prostu psuje sygnał. Dlatego przestrzeganie zasady Nyquista jest kluczowe, żeby mieć dobrą jakość w systemach cyfrowych.

Pytanie 16

Która z wymienionych sieci stosuje komutację komórek?

A. Frame Relay

B. ATM

C. TCP/IP

D. PSTN

ATM, czyli Asynchronous Transfer Mode, to coś, co w sieciach robi naprawdę fajne rzeczy. Używa komutacji komórek, co znaczy, że dane są przesyłane w małych pakietach – mówiąc dokładniej, tych pakietów nazywamy komórkami. Każda z nich ma 53 bajty, z czego 48 to dane, a reszta to nagłówek. Dzięki temu przesyłanie informacji dzieje się szybko i sprawnie. ATM jest wykorzystywane w telekomunikacji, zwłaszcza jak chodzi o przesył głosu, wideo czy też dane. Można powiedzieć, że jest dość uniwersalne. Co ciekawe, dzięki komutacji komórek możemy przesyłać różne typy danych jednocześnie, co pozwala na integrację różnych usług, jak na przykład telefonia i internet, w jednym systemie. Dodatkowo, ATM ma opcje QoS, co jest super ważne dla aplikacji, które potrzebują, żeby wszystko działało płynnie i bez opóźnień. Przykłady? To głównie duże sieci szerokopasmowe oraz Internet w większych organizacjach.

Pytanie 17

Modowa dyspersja to zjawisko, które występuje

A. w kablu symetrycznym

B. w światłowodzie jednomodowym

C. w światłowodzie wielomodowym

D. w kablu koncentrycznym

Dyspersja modowa to zjawisko występujące w światłowodach wielomodowych, które polega na różnym czasie przemieszczania się fal świetlnych w różnych modach. W światłowodzie wielomodowym, światło może poruszać się wieloma różnymi ścieżkami (modami) w obrębie włókna. Zjawisko to jest szczególnie istotne w kontekście transmisji danych, gdzie dyspersja modowa może prowadzić do rozmycia sygnału w czasie, co wpływa na jakość i szybkość przesyłania informacji. Praktyczne skutki dyspersji modowej obejmują ograniczenie maksymalnej odległości, na jaką można przesyłać sygnał bez degradacji jakości. W związku z tym projektanci systemów optycznych muszą uwzględniać tę dyspersję, szczególnie w dużych instalacjach telekomunikacyjnych, gdzie światłowody wielomodowe są często stosowane. Istnieją techniki, takie jak wykorzystanie odpowiednich długości fal czy zastosowanie technologii kompensujących dyspersję, aby zminimalizować wpływ tego zjawiska. W kontekście standardów, projektowanie systemów światłowodowych powinno być zgodne z dokumentami takimi jak ITU-T G.651, które definiują wymagania i najlepsze praktyki dla światłowodów wielomodowych.

Pytanie 18

Kluczowym parametrem transmisji światłowodowej, który definiuje spadek poziomu mocy sygnału przy przesyłaniu na odległość 1 km, jest

A. dyspersja

B. tłumienność jednostkowa

C. pasmo transmisji

D. maksymalny czas propagacji

Tłumienność jednostkowa jest kluczowym parametrem w ocenie wydajności światłowodów, ponieważ określa, jak wiele mocy sygnału jest tracone na odległość 1 km podczas transmisji. Tłumienność wyrażana jest w decybelach na kilometr (dB/km) i dostarcza informacji o efektywności światłowodu w przenoszeniu sygnału. W praktycznych zastosowaniach, niska tłumienność jest pożądana, ponieważ pozwala na dłuższe odległości transmisji bez potrzeby stosowania wzmacniaczy. Na przykład, standardowe włókna jednomodowe osiągają tłumienność rzędu 0,2 dB/km, co umożliwia transmisje na odległość kilku dziesiątek kilometrów bez istotnych strat. Dobre praktyki w projektowaniu systemów światłowodowych uwzględniają wybór włókien o niskiej tłumienności oraz odpowiednie zarządzanie infrastrukturą, co jest zgodne z normami międzynarodowymi, takimi jak ITU-T G.652. Wiedza o tłumienności jednostkowej jest zatem niezbędna dla inżynierów zajmujących się projektowaniem oraz eksploatacją sieci światłowodowych.

Pytanie 19

Jaką liczbę bitów przypisano do adresu sieci w adresacji IPv4 z maską 255.255.128.0?

A. 8 bitów

B. 10 bitów

C. 17 bitów

D. 16 bitów

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego struktury adresów IPv4 oraz koncepcji maski podsieci. Wiele osób może mylić liczbę bitów przeznaczonych na adres sieci z całkowitą długością adresu IPv4, która wynosi 32 bity. Odpowiedzi sugerujące 8 bitów, 10 bitów lub 16 bitów ignorują fakt, że maska 255.255.128.0 wprowadza podział na 17 bitów dla części sieciowej. Zrozumienie, jak działają maski i jak konwertować je na postać binarną, jest kluczowe. Maska 255.255.128.0 w postaci binarnej to: 11111111.11111111.11111111.10000000, co jednoznacznie wskazuje, że pierwsze 17 bitów są zarezerwowane dla adresu sieci. Typowym błędem jest także brak uwzględnienia, że liczba bitów nie może być mniejsza niż liczba bitów w części sieciowej, co w przypadku maski /17 przekłada się na 15 bitów dostępnych dla hostów. Zrozumienie tych podstawowych zasad pozwala na skuteczniejsze projektowanie i zarządzanie sieciami, co jest niezwykle ważne w obliczu rosnącej liczby urządzeń i potrzeby ochrony przed zagrożeniami sieciowymi.

Pytanie 20

Jakie zadanie pełni preselekcja w centrali telefonicznej?

A. przesłanie sygnału dzwonienia

B. przesłanie sygnału zajętości

C. rozpoznanie abonenta, który podniósł słuchawkę telefonu

D. rozpoznanie abonenta po wprowadzeniu całego numeru telefonu

Wybór odpowiedzi dotyczących wysyłania sygnału zajętości lub sygnału dzwonienia jest błędny, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistej funkcji preselekcji w centrali telefonicznej. Sygnał zajętości jest generowany, gdy linia telefoniczna jest już zajęta, co ma na celu informowanie dzwoniącego, że połączenie nie może być nawiązane. Ten sygnał ma zastosowanie w innej fazie komunikacji, a nie w procesie identyfikacji abonenta. Z kolei sygnał dzwonienia jest generowany po nawiązaniu połączenia, informując abonenta o przychodzącym połączeniu, a nie o tożsamości dzwoniącego. Ponadto, identyfikacja abonenta po wybraniu całego numeru telefonu jest procesem, który nie uwzględnia etapu, w którym abonent podnosi słuchawkę. W rzeczywistości, jeśli numer nie jest rozpoznawany zanim połączenie jest nawiązane, cała procedura preselekcji traci na znaczeniu. Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można wprowadzić się w błąd, myśląc, że sygnały dzwonienia i zajętości odgrywają kluczową rolę w kontekście identyfikacji. W rzeczywistości, identyfikacja następuje w momencie podniesienia słuchawki, co jest niezbędne do efektywnego kierowania połączeń w sieciach telekomunikacyjnych. Warto zaznaczyć, że zrozumienie tych koncepcji jest istotne dla wszelkich działań związanych z projektowaniem i zarządzaniem systemami telekomunikacyjnymi.

Pytanie 21

Której metody kodowania dotyczy podany opis?

Na początku sygnał przyjmuje stan odpowiadający jego wartości binarnej, w środku czasu transmisji bitu następuje zmiana sygnału na przeciwny. Dla zera poziom zmienia się z niskiego na wysoki, dla jedynki – z wysokiego na niski. Konwencja ta została wprowadzona przez G. E. Thomasa w 1949 roku.

A. Manchester

B. B8ZS

C. AMI

D. Pseudoternary

Twoja odpowiedź o kodowaniu Manchester jest jak najbardziej trafna. Wiesz, ta metoda jest super, bo zmienia bity w sygnał w konkretnych momentach. Jak mamy zero, to sygnał przechodzi z niskiego na wysoki, a dla jedynki jest odwrotnie – z wysokiego na niski, w połowie czasu bitu. To się nazywa synchronizacja, więc nadawca i odbiorca są jakby w parze. Co więcej, kodowanie Manchester sprawia, że sygnał jest bardziej odporny na zakłócenia, co jest naprawdę ważne, szczególnie w sieciach Ethernet. Historia mówi, że G.E. Thomas wpadł na ten pomysł w 1949 roku! To był ogromny krok w stronę lepszej komunikacji. A tak w ogóle, bardzo często to kodowanie jest stosowane w różnych branżach, co czyni je mega praktycznym wyborem w projektach, gdzie liczy się jakość. Dobrze, że to wiedziałeś!

Pytanie 22

Czym zajmuje się regenerator cyfrowy?

A. jedynie wzmacnia i poprawia formę sygnału

B. tylko modyfikuje kształt oraz parametry czasowe sygnału

C. wzmacnia i optymalizuje kształt oraz parametry czasowe sygnału

D. filtruje oraz wzmacnia sygnał

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że regenerator cyfrowy wzmacnia i poprawia kształt oraz parametry czasowe sygnału. Regeneratory cyfrowe są kluczowymi elementami w systemach komunikacyjnych, ponieważ ich zadaniem jest nie tylko zwiększenie amplitudy sygnału, ale również zapewnienie, że kształt sygnału pozostaje nienaruszony. W praktyce, regeneratory są używane do odbierania osłabionych sygnałów, na przykład w kablowych systemach telekomunikacyjnych, gdzie sygnał może ulegać zniekształceniom podczas transmisji. Regenerator analizuje oryginalny sygnał, koryguje zniekształcenia, a następnie generuje nowy, czysty sygnał, który może być ponownie przesyłany. Przykładowo, w technologii Ethernet stosuje się regeneratory do poprawy jakości danych przesyłanych na dużych odległościach. Standardy takie jak ITU-T G.703 definiują wymagania dla regeneracji sygnałów cyfrowych w sieciach telekomunikacyjnych, co podkreśla znaczenie ich roli w utrzymaniu integralności danych oraz jakości usług w nowoczesnych sieciach komunikacyjnych.

Pytanie 23

Jaką rolę pełni Zapora Systemu Windows w komputerze?

A. Pobieranie dostępnych aktualizacji dla systemu

B. Uruchamianie aplikacji stworzonych dla wcześniejszych wersji systemu

C. Filtrowanie połączeń przychodzących oraz wychodzących

D. Przekazywanie pakietów z sieci źródłowej do sieci docelowej

Zapora Systemu Windows, znana również jako firewall, pełni kluczową rolę w zabezpieczaniu systemu komputerowego przed nieautoryzowanym dostępem oraz zagrożeniami pochodzącymi z sieci. Jej główną funkcją jest filtrowanie połączeń wchodzących i wychodzących, co oznacza, że analizuje dane przesyłane przez sieć i decyduje, które z nich mają być dopuszczone do systemu a które zablokowane. Dzięki temu zapora może chronić użytkowników przed atakami hakerskimi, złośliwym oprogramowaniem oraz innymi zagrożeniami. Działa na zasadzie reguł, które można dostosować do indywidualnych potrzeb użytkownika. Na przykład, jeżeli użytkownik korzysta z oprogramowania do pracy zdalnej, może skonfigurować zaporę tak, aby zezwalała na połączenia tylko z określonymi adresami IP. W standardach branżowych, takich jak ISO/IEC 27001, zarządzanie ryzykiem związanym z bezpieczeństwem informacji zaleca wdrażanie rozwiązań takich jak zapory sieciowe, aby minimalizować potencjalne zagrożenia. Zastosowanie zapory jest zatem niezbędne w każdym systemie operacyjnym, aby zapewnić integralność, poufność oraz dostępność danych.

Pytanie 24

Interfejs rutera ma adres 192.200.200.5/26. Ile dodatkowych urządzeń może być podłączonych w tej podsieci?

A. 64

B. 61

C. 63

D. 62

Odpowiedzi 64, 62 oraz 63 mogą na pierwszy rzut oka wydawać się logiczne, jednak każda z nich opiera się na błędnym rozumieniu zasad adresacji IP i rezerwacji adresów w podsieci. Liczba 64 adresów, chociaż wydaje się bezpośrednim wynikiem obliczeń, nie uwzględnia faktu, że w każdej podsieci konieczne jest zarezerwowanie dwóch adresów: jednego dla adresu sieci i drugiego dla adresu rozgłoszeniowego. W związku z tym, nawet 64 adresy to nie liczba, którą można całkowicie wykorzystać dla urządzeń w sieci. Odpowiedź 62, mimo że uwzględnia dwa zarezerwowane adresy, nie bierze pod uwagę, że w praktyce może być konieczność rezerwacji dodatkowych adresów dla infrastruktury sieciowej, co zmniejsza całkowitą liczbę urządzeń, które mogą otrzymać adres IP. Warto także zauważyć, że odpowiedź 63 zakłada, że wszystkie adresy IP poza siecią i rozgłoszeniem mogą być wykorzystane, co jest mylnym założeniem. Przy projektowaniu sieci ważne jest, aby nie tylko znać zasady dotyczące adresacji, ale również umieć je zastosować w praktyce, co pozwala uniknąć problemów z dostępnością adresów w przyszłości. Istotne jest również, aby przydzielać adresy IP w sposób przemyślany, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania siecią.

Pytanie 25

Która z poniższych informacji wskazuje na właściwe połączenie modemu ADSL z komputerem za pomocą kabla USB?

A. Dioda ADSL świeci się stałym zielonym światłem

B. Dioda PWR świeci się stałym zielonym światłem

C. Dioda LINK świeci się stałym zielonym światłem

D. Dioda LINK świeci się stałym czerwonym światłem

Dioda LINK, która świeci się ciągłym światłem zielonym, wskazuje, że połączenie między modemem a siecią jest aktywne, a transmisja danych może przebiegać prawidłowo. Jednakże, gdy inicjujemy połączenie z komputerem przez kabel USB, kluczowym wskaźnikiem jest status diody PWR. Bez odpowiedniego zasilania modem nie będzie w stanie nawiązać jakiejkolwiek komunikacji, nawet jeśli dioda LINK wskazuje na połączenie. Z kolei dioda LINK świecąca się czerwonym światłem sugeruje błąd w łączności z linią ADSL. Taki stan może wystąpić z powodu problemów z konfiguracją modemu, zakłóceń w sygnale lub nieprawidłowego podłączenia kabli. Zrozumienie roli diod LED jest kluczowe w diagnostyce problemów. Niezrozumienie tej hierarchii sygnalizacji może prowadzić do błędnych wniosków, gdzie użytkownik może sądzić, że modem działa prawidłowo na podstawie diody LINK, podczas gdy w rzeczywistości problem leży w zasilaniu. Dlatego ścisłe monitorowanie sygnałów z diody PWR oraz znajomość ich znaczenia to kluczowe elementy skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 26

Kabel telekomunikacyjny z żyłami miedzianymi, przeznaczony do instalacji w ziemi, nosi oznaczenie

A. Z-XOTKtmsd

B. YTKSYekw

C. YTKSY

D. XzTKMXpw

Odpowiedź XzTKMXpw jest poprawna, ponieważ oznaczenie to odnosi się do kabli telekomunikacyjnych z żyłami miedzianymi, które są przystosowane do ułożenia w kanalizacji ziemnej. Kable te spełniają określone normy dotyczące odporności na warunki atmosferyczne oraz mechaniczne, co jest kluczowe przy ich instalacji w gruncie. W związku z tym, muszą być wykonane z materiałów odpornych na wilgoć, korozję i uszkodzenia mechaniczne. Przykładowo, kable o tym oznaczeniu są często wykorzystywane w sieciach telefonicznych oraz internetowych, gdzie stabilność połączeń jest priorytetem. Zgodnie z normami IEC 60708, kable te powinny być również testowane pod kątem odporności na promieniowanie UV oraz chemikalia obecne w glebie, co dodatkowo potwierdza ich przydatność do instalacji w trudnych warunkach. Wybór odpowiedniego oznaczenia kabla ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej niezawodności i trwałości infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 27

Do jakiego rodzaju przesyłania komunikatów odnosi się adres IPv4 224.232.154.225?

A. Broadcast

B. Anycast

C. Multicast

D. Unicast

Adres IPv4 224.232.154.225 to tak zwany adres multicast, czyli taki, który umożliwia wysyłanie danych do wielu odbiorców jednocześnie. Tego typu adresy są przydatne, np. podczas transmisji wideo na żywo czy wideokonferencji. Wiem, że w standardzie IETF RFC 5771 piszą, że adresy z zakresu 224.0.0.0 do 239.255.255.255 są przeznaczone na multicast. To naprawdę pomaga oszczędzać pasmo, bo zamiast wysyłać wiele kopii tych samych danych do różnych odbiorców, przesyła się jeden strumień. Protokół IGMP, który wspiera multicast, pozwala na dołączanie urządzeń do grupy i zarządzanie tym. Moim zdaniem, rozumienie tego tematu jest kluczowe, zwłaszcza jeśli planujesz pracować w IT i zajmować się sieciami komputerowymi. Daje to dużą przewagę w zarządzaniu ruchem sieciowym i wydajnością aplikacji.

Pytanie 28

Aplikacje takie jak SpeedFan i Laptop Battery Monitor służą do

A. archiwizowania informacji

B. zbierania danych

C. monitorowania funkcjonowania komputera

D. wirtualizacji

Programy takie jak SpeedFan czy Laptop Battery Monitor są super do monitorowania kompa. Umożliwiają śledzenie różnych parametrów, jak temperatura podzespołów, prędkość wentylatorów albo stan baterii. Dzięki temu można łatwiej zdiagnozować problemy, które mogą wpływać na wydajność lub przegrzewanie się sprzętu. Na przykład, SpeedFan daje możliwość regulacji prędkości wentylatorów w zależności od temperatury, co może naprawdę pomóc w stabilizacji systemu i przedłużeniu żywotności części. Moim zdaniem, monitorowanie tych rzeczy jest kluczowe, zwłaszcza gdy gramy w gry lub robimy skomplikowane obliczenia, bo intensywne użytkowanie sprzętu wymaga odpowiedniej opieki. Regularne sprawdzanie stanu technicznego swojego sprzętu pozwala na szybkie wykrycie usterek i może uchronić nas przed poważnymi awariami oraz wysokimi kosztami naprawy. W dzisiejszych czasach, gdy wymagania sprzętowe są coraz większe, korzystanie z takich narzędzi to standard wśród profesjonalistów IT oraz zapaleńców technologii.

Pytanie 29

Standardowe interfejsy UNI (User Network Interface) oraz NNI (Network-to-Network Interface) są określone w standardzie

A. ISDN (Integrated Services Digital Network)

B. GSM (Global System for Mobile Communications)

C. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System)

D. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

Odpowiedź ATM (Asynchronous Transfer Mode) jest poprawna, ponieważ standardowe interfejsy UNI (User Network Interface) oraz NNI (Network-to-Network Interface) są rzeczywiście zdefiniowane w kontekście technologii ATM. ATM jest technologią przesyłania danych, która umożliwia efektywne przekazywanie różnych typów danych, takich jak głos, wideo i dane, w postaci komórek o stałej długości. Interfejs UNI służy do łączenia użytkownika z siecią, natomiast NNI łączy różne sieci ze sobą. Przykład praktyczny zastosowania ATM można zauważyć w sieciach telekomunikacyjnych, gdzie wymagana jest jakość usług (QoS) – ATM umożliwia zarządzanie pasmem i priorytetami danych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających niskiego opóźnienia. ATM był kluczowy w rozwoju technologii telekomunikacyjnych lat 90-tych i wczesnych 2000-tych, a jego zasady działania stanowią podstawę wielu nowoczesnych standardów w telekomunikacji i transmisji danych.

Pytanie 30

W jakim celu rutery wykorzystujące protokół OSPF komunikują się za pomocą pakietów Hello?

A. Diagnozowania połączenia pomiędzy ruterami

B. Przesyłania skróconej listy bazy danych stanu łącza rutera nadającego

C. Tworzenia i utrzymywania ,,przyległości'' z innymi ruterami w sieci

D. Żądań od ruterów dodatkowych informacji o jakichkolwiek wpisach

Ruterzy korzystający z protokołu OSPF (Open Shortest Path First) używają pakietów Hello do tworzenia i podtrzymywania "przyległości" z innymi ruterami w sieci. Pakiety te umożliwiają ruterom identyfikację sąsiadujących urządzeń, co jest kluczowe dla efektywnego działania protokołu OSPF. Gdy ruter wysyła pakiet Hello, zawiera on informacje o swoim stanie oraz parametrach komunikacyjnych, umożliwiając innym ruterom w sieci potwierdzenie swojej obecności. Utrzymywanie tych "przyległości" pozwala na szybką wymianę informacji o stanie łączy oraz topologii sieci, co jest niezbędne do prawidłowego działania algorytmu Dijkstra, który oblicza najlepszą trasę dla przesyłanych danych. Przykład praktyczny: w dużych sieciach korporacyjnych, gdzie wiele ruterów współdziała, zapewnienie, że każdy z nich jest świadomy sąsiadów, jest kluczowe dla optymalizacji tras i minimalizacji opóźnień. W standardach branżowych, takich jak RFC 2328, techniki te są szczegółowo opisane, co podkreśla ich znaczenie w zarządzaniu sieciami IP.

Pytanie 31

Użytkownik ściągnął z sieci za pomocą smartfona 10 GB danych. Koszt pakietu 50 MB to 0,50 zł brutto. Jaką kwotę zapłaci za ściągnięte dane?

A. 102,40 zł

B. 51,20 zł

C. 204,80 zł

D. 512,00 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 102,40 zł. Aby obliczyć koszt pobrania 10 GB danych, należy najpierw przeliczyć gigabajty na megabajty, ponieważ cena za pakiet danych jest podana w megabajtach. 1 GB to 1024 MB, więc 10 GB to 10 * 1024 MB, co daje 10240 MB. Następnie, należy obliczyć, ile pakietów 50 MB mieści się w 10240 MB. Dzieląc 10240 MB przez 50 MB, otrzymujemy 204,8 pakietu. Cena za jeden pakiet wynosi 0,50 zł, więc całkowity koszt można obliczyć mnożąc liczbę pakietów przez cenę za pakiet: 204,8 * 0,50 zł = 102,40 zł. To obliczenie ilustruje, jak ważne jest rozumienie jednostek miary oraz umiejętność przeliczania ich w kontekście kosztów danych, co jest kluczowe w zarządzaniu wydatkami na usługi telekomunikacyjne. Dobrą praktyką jest zawsze przed dokonaniem zakupu lub abonamentu dokładnie zrozumieć, jakie jednostki są używane oraz jak są one przeliczane na rzeczywiste koszty.

Pytanie 32

Zestaw urządzeń składający się z łącznicy, przełącznicy oraz urządzeń pomiarowych i zasilających, to

A. ruter sieciowy

B. koncentrator sieciowy

C. centrala telefoniczna

D. przełącznik sieciowy

Wybór odpowiedzi związanych z koncentratorem sieciowym, przełącznikiem sieciowym czy routerem sieciowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli i funkcji poszczególnych urządzeń w sieciach telekomunikacyjnych. Koncentrator sieciowy jest urządzeniem, które łączy wiele urządzeń w sieci, ale nie ma możliwości inteligentnego kierowania ruchu ani zarządzania połączeniami, co czyni go mniej efektywnym w porównaniu do centrali telefonicznej. Z kolei przełącznik sieciowy działa na warstwie drugiej modelu OSI i jest odpowiedzialny za kierowanie ramkami danych między urządzeniami w sieci lokalnej, ale nie zapewnia funkcji telekomunikacyjnych, które są kluczowe dla centrali telefonicznej. Router sieciowy, natomiast, działa na warstwie trzeciej modelu OSI, zajmując się trasowaniem pakietów danych między różnymi sieciami, co również nie odnosi się do funkcji centrali telefonicznej. Użytkownicy mogą mylić te urządzenia z centralami telefonicznymi z powodu ich wspólnych funkcji komunikacyjnych, jednak każda z wymienionych opcji pełni inną rolę w architekturze sieciowej. Właściwe zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania systemami telekomunikacyjnymi oraz sieciowymi.

Pytanie 33

Jaką prędkość przesyłania danych oferuje modem wewnętrzny ISDN BRI, zainstalowany w slocie PCI komputera?

A. 115 bit/s

B. 33,6 kb/s

C. 56 kb/s

D. 128 kb/s

Modem wewnętrzny ISDN BRI (Basic Rate Interface) oferuje szybkosci transmisji danych do 128 kb/s. ISDN to technologia, która pozwala na przesyłanie danych w sposób cyfrowy, co jest znacznie bardziej efektywne w porównaniu do tradycyjnych połączeń analogowych. ISDN BRI składa się z dwóch kanałów B (Bearer), każdy o przepustowości 64 kb/s, oraz jednego kanału D (Delta) o przepustowości 16 kb/s. Kanały B są używane do przesyłania danych, a kanał D do sygnalizacji i zarządzania połączeniami. W praktyce, ISDN BRI jest szeroko stosowane w firmach do transmisji głosu, wideo oraz danych, szczególnie tam, gdzie wymagana jest wysoka jakość połączeń. Dzięki swojej stabilności i niezawodności, ISDN stało się standardem w niektórych branżach, takich jak telekomunikacja i usługi internetowe, gdzie wymagana jest ciągłość oraz wysoka jakość przesyłu informacji. Warto również zauważyć, że chociaż ISDN zostało w dużej mierze zastąpione przez nowsze technologie, takie jak DSL czy światłowody, wciąż znajduje zastosowanie w niektórych niszowych rozwiązaniach.

Pytanie 34

Wartość gęstości mocy promieniowanej w danym kierunku przez antenę kierunkową, w porównaniu do gęstości mocy promieniowanej przez idealną antenę izotropową, która emituje taką samą moc całkowitą, umożliwia określenie

A. impedancji anteny

B. zysku energetycznego anteny

C. kierunkowości anteny

D. zastępczej mocy promieniowanej izotropowo

Odpowiedź dotycząca zysku energetycznego anteny jest poprawna, ponieważ gęstość mocy wypromieniowanej w określonym kierunku przez antenę kierunkową jest miarą efektywności, z jaką antena kierunkowa emituje moc w danym kierunku w porównaniu do idealnej anteny izotropowej, która promieniuje równomiernie we wszystkich kierunkach. Zysk energetyczny anteny to stosunek gęstości mocy wypromieniowanej w konkretnym kierunku przez antenę kierunkową do gęstości mocy wypromieniowanej przez antenę izotropową, promieniującą tę samą moc całkowitą. W praktycznych zastosowaniach, zysk anteny jest kluczowy w inżynierii komunikacyjnej, ponieważ wyższy zysk w kierunku odbiorcy zwiększa jakość sygnału i zasięg, co jest szczególnie ważne w systemach telekomunikacyjnych, radarowych oraz w technologii bezprzewodowej. Standardy takie jak IEEE 802.11 (Wi-Fi) uwzględniają zyski anten, co wpływa na projektowanie sieci oraz rozmieszczenie punktów dostępowych w celu optymalizacji pokrycia sygnałem. Zrozumienie zysku energetycznego pomaga inżynierom projektować efektywne systemy i lepiej zarządzać zasobami w kontekście promieniowania elektromagnetycznego.

Pytanie 35

Który typ macierzy RAID zapewnia tzw. mirroring dysków?

A. RAID-0

B. RAID-5

C. RAID-2

D. RAID-1

Wybór RAID-0 jako odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji oferowanych przez różne poziomy RAID. RAID-0, znany jako striping, dzieli dane na bloki i rozdziela je między dyskami, co zwiększa wydajność systemu. Jednak ta konfiguracja nie oferuje żadnej redundancji ani ochrony danych. W przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane są tracone, ponieważ nie ma ich kopii na pozostałych dyskach. To fundamentalna różnica w porównaniu do RAID-1, który zapewnia mirroring danych, co oznacza, że na każdym dysku znajdują się identyczne kopie danych. RAID-2, natomiast, jest rzadko stosowaną konfiguracją, która wykorzystuje kod korekcji błędów i rozdziela dane na bity, co czyni ją bardzo skomplikowaną i nieefektywną w praktyce. RAID-5 oferuje równocześnie striping i parzystość, co pozwala na odtworzenie danych w przypadku awarii jednego dysku, ale nie jest to mirroring. Wybór RAID-0 lub RAID-2 może wynikać z błędnego założenia, że zwiększenie wydajności lub złożoności technologii automatycznie znosi potrzebę redundancji. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniej konfiguracji RAID powinien być dostosowany do konkretnych potrzeb dotyczących bezpieczeństwa danych oraz wydajności systemu. W praktyce, RAID-1 jest bardziej odpowiedni dla krytycznych zastosowań, gdzie ochrona danych jest priorytetem.

Pytanie 36

Czy system sygnalizacji CCS (ang. Common Channel Signaling) jest

A. trwale związany z określonym kanałem użytkownika, w którym transmituje informacje sygnalizacyjne

B. uznawany za sygnalizację w pasmie

C. wykorzystywany jedynie w sieciach analogowych

D. stosowany w dedykowanym kanale, przypisanym do wielu kanałów rozmownych

Odpowiedź wskazująca na stosowanie systemu sygnalizacji CCS w specjalnym wydzielonym kanale, który przypada na wiele kanałów rozmownych, jest prawidłowa. System CCS, znany również jako sygnalizacja kanału wspólnego, pozwala na efektywne przesyłanie sygnałów kontrolnych i zarządzających w sieciach telekomunikacyjnych. Dzięki zastosowaniu wydzielonego kanału sygnalizacyjnego, możliwe jest przesyłanie informacji zarządzających dla wielu połączeń jednocześnie, co znacząco zwiększa efektywność wykorzystania dostępnych zasobów sieciowych. Przykładem zastosowania CCS jest protokół ISDN (Integrated Services Digital Network), który wykorzystuje sygnalizację w pasmach wspólnych, umożliwiając jednoczesne przesyłanie głosu, danych i obrazu. Standardy takie jak Q.931 oraz Q.932 definiują sposób, w jaki sygnalizacja jest realizowana w sieciach ISDN, co potwierdza, że CCS jest kluczowym elementem nowoczesnej telekomunikacji, przyczyniając się do optymalizacji i niezawodności połączeń telekomunikacyjnych.

Pytanie 37

Jaka jest wartość różnicy między G_i - zyskiem anteny wyrażonym w dBi, a G_d - zyskiem tej samej anteny wyrażonym w dBd?

G_i [dBi] - G_d [dBd] =?

A. 2,15

B. 4,15

C. 1,15

D. 3,15

W przypadku wybrania niepoprawnej odpowiedzi, warto zastanowić się nad źródłem nieporozumień dotyczących różnicy między zyskiem anteny w dBi i dBd. Często mylone są te dwa pojęcia, co prowadzi do błędnych wniosków. Zysk w dBi odnosi się do wydajności anteny w porównaniu z teoretycznym promiennikiem izotropowym, który rozprasza energię równomiernie we wszystkich kierunkach. Z kolei zysk w dBd bierze pod uwagę wydajność anteny w odniesieniu do dipola półfalowego, który jest bardziej praktycznym odniesieniem w rzeczywistych zastosowaniach. Wartością odniesienia dla dipola półfalowego jest właśnie 2,15 dB, co oznacza, że dBi będzie zawsze wyższe o tę wartość. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia tych definicji lub z braku uważności przy analizie właściwości anten. Zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w projektowaniu i ocenie systemów komunikacyjnych, gdzie precyzyjne określenie zysku antenowego może mieć istotny wpływ na jakość i zasięg sygnału. Dlatego warto wrócić do podstaw i uważnie przyjrzeć się, jak definiujemy oraz mierzymy zyski anten, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.

Pytanie 38

Tony DTMF powstają z nałożenia na siebie dwóch sygnałów o różnych częstotliwościach przypisanych danemu przyciskowi (patrz tabela). Naciśnięcie 6 powoduje wytworzenie tonu, którego składowe to

	1209 Hz	1336 Hz	1477 Hz	1633 Hz
697 Hz	1	2	3	A
770 Hz	4	5	6	B
852 Hz	7	8	9	C
941 Hz	*	0	#	D

A. 770 Hz i 1633 Hz

B. 697 Hz i 1477 Hz

C. 852 Hz i 1336 Hz

D. 770 Hz i 1477 Hz

Naciśnięcie klawisza 6 w systemie DTMF (Dual-Tone Multi-Frequency) generuje dwa tony o częstotliwościach 770 Hz i 1477 Hz. To wynika z zasady, że każdy klawisz na klawiaturze telefonicznej odpowiada unikalnej kombinacji dwóch częstotliwości. W praktyce jest to kluczowe w systemach telefonicznych i komunikacyjnych, gdzie precyzyjne rozpoznanie tonów jest niezbędne do poprawnego przesyłania sygnału. W standardach telekomunikacyjnych, takich jak ITU-T, jasne jest, że każda częstotliwość musi być dokładnie określona, aby zapewnić interoperacyjność urządzeń. Przykładowo, w systemach automatyzacji i inteligentnych domach, DTMF może być wykorzystywane do sterowania urządzeniami, co potwierdza konieczność znajomości tych częstotliwości przez inżynierów i techników. Wiedza ta jest nie tylko teoretyczna, ale ma praktyczne zastosowanie w projektowaniu systemów komunikacyjnych, gdzie prawidłowa detekcja tonów DTMF wpływa na jakość usług i ich niezawodność.

Pytanie 39

Który z poniższych algorytmów nie należy do grupy algorytmów sprawiedliwego kolejkowania?

A. DRR (ang. Deficit Round Robin)

B. WFQ (ang. Weighted Fair Queuing)

C. PQ (ang. Priority Queuing)

D. SFQ (ang. Stochastic Fairness Queuing)

Stochastic Fairness Queuing (SFQ), Deficit Round Robin (DRR) oraz Weighted Fair Queuing (WFQ) to algorytmy, które dążą do sprawiedliwego przydziału pasma pomiędzy różnymi strumieniami ruchu. SFQ implementuje losowy mechanizm kolejkowania, który pozwala na dynamizację dostępu do zasobów, zapewniając, że każdy strumień będzie miał szansę na uzyskanie pasma, niezależnie od jego długości czy intensywności. DRR z kolei wykorzystuje mechanizm rotacji, przydzielając różne ilości pasma w zależności od potrzeb strumieni, co umożliwia bardziej zrównoważone traktowanie. WFQ stosuje wagę przydzieloną każdemu strumieniowi, co zapewnia, że strumienie o większym znaczeniu mogą uzyskać więcej zasobów, ale w sposób kontrolowany i sprawiedliwy. Wspólną cechą tych algorytmów jest ich zdolność do zapobiegania sytuacjom, w których jeden strumień może zdominować zasoby sieciowe, co jest typowym błędem myślowym w przypadku analizy algorytmu PQ. Użytkownicy często myślą, że priorytetowe traktowanie jest jedynym rozwiązaniem dla problemów z wydajnością, jednak ignorują potencjalne konsekwencje w postaci opóźnień dla mniej priorytetowych strumieni. W kontekście standardów QoS, algorytmy sprawiedliwego kolejkowania są rekomendowane w środowiskach, gdzie różnorodność usług wymaga zrównoważonego przydziału zasobów, co czyni je bardziej odpowiednimi w zastosowaniach takich jak multimedia strumieniowe czy usługi krytyczne.

Pytanie 40

W światłowodach jednomodowych nie zachodzi dyspersja

A. materiałowa

B. polaryzacyjna

C. międzymodowa

D. falowodowa

Odpowiedź 'międzymodowa' jest poprawna, ponieważ w jednomodowych światłowodach nie występuje dyspersja międzymodowa, co oznacza, że wszystkie promieniowania świetlne propagują się w jednym, jedynym trybie. W odróżnieniu od światłowodów wielomodowych, gdzie różne tryby fali mogą interferować i powodować rozmycie sygnału, światłowody jednomodowe umożliwiają przesyłanie sygnału na dłuższe odległości z minimalnymi stratami i zniekształceniami. Przykładem zastosowania światłowodów jednomodowych są sieci telekomunikacyjne, w których przekazywanie danych na dużą odległość jest kluczowe. Standardy takie jak ITU-T G.652 określają parametry światłowodów jednomodowych, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w systemach telekomunikacyjnych oraz w technologii transmisji danych. Dobre praktyki w instalacji tych systemów obejmują zachowanie odpowiednich zakrętów, unikanie uszkodzeń włókien oraz stosowanie dobrze zaprojektowanych przełączników i złączy, co przyczynia się do optymalnej wydajności przesyłu informacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej