Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 01:09
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 01:26

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. wysyłania wiadomości e-mail

B. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym

C. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego

D. transmisji dźwięku przez sieć

Wybór odpowiedzi dotyczącej transmisji listów na grupy dyskusyjne może wynikać z mylnego skojarzenia IRC z protokołami, które obsługują mailing, takimi jak NNTP (Network News Transfer Protocol). IRC nie jest zaprojektowany do przesyłania maili czy zarządzania grupami dyskusyjnymi w tradycyjnym sensie; jego celem jest umożliwienie real-time komunikacji. Przesyłanie głosu przez sieć, które sugeruje inna odpowiedź, odnosi się do protokołów takich jak VoIP (Voice over Internet Protocol), które nie mają związku z IRC, który obsługuje jedynie komunikację tekstową. Użytkownicy mogą mylić IRC z różnymi technologiami, które oferują inne formy interakcji, co prowadzi do nieporozumień. Ostatnia odpowiedź odnosząca się do przesyłania poczty e-mail jest również nietrafna, ponieważ IRC nie zajmuje się przesyłaniem wiadomości e-mail, co jest funkcjonalnością dedykowaną protokołom takim jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). Takie błędne podejścia do zrozumienia funkcji różnych protokołów komunikacyjnych mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w sieci oraz do braku umiejętności właściwego ich stosowania w praktyce.

Pytanie 2

Urządzenie sieciowe typu most (ang. Bridge) działa w:

A. osiemnej warstwie modelu OSI

B. nie ocenia ramki pod względem adresu MAC

C. jest urządzeniem klasy store and forward

D. pierwszej warstwie modelu OSI

Most (ang. Bridge) jest urządzeniem sieciowym, które działa w drugiej warstwie modelu OSI, znanej jako warstwa łącza danych. Jego głównym zadaniem jest segmentacja ruchu sieciowego oraz poprawa wydajności i bezpieczeństwa komunikacji. Pracując w trybie 'store and forward', most odbiera ramki danych, buforuje je, a następnie analizuje ich nagłówki, aby określić, czy wysłać je do danego segmentu sieci. To podejście pozwala na eliminację ewentualnych błędów w danych, ponieważ most może zignorować ramki, które są uszkodzone. Mosty są często wykorzystywane w architekturach LAN (Local Area Network), gdzie pozwalają na łączenie różnych segmentów sieci, co z kolei umożliwia lepsze zarządzanie ruchem i zwiększa dostępność sieci. W kontekście standardów, mosty są zgodne z protokołem IEEE 802.1D, który definiuje standardy dla mostowania oraz zarządzania ruchami w sieciach Ethernet. Dobre praktyki w projektowaniu sieci zalecają stosowanie mostów w sytuacjach, gdzie istnieje potrzeba podziału ruchu lub zwiększenia przepustowości bez konieczności inwestowania w droższe przełączniki.

Pytanie 3

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. ipconfig

B. ping

C. tracert

D. arp

Istnieje kilka narzędzi, które mogą być mylone z poleceniem tracert, a ich zastosowanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Narzędzie ping, na przykład, jest używane do sprawdzenia osiągalności określonego hosta w sieci, wysyłając do niego pakiety ICMP Echo Request. Choć ping informuje nas, czy urządzenie docelowe jest dostępne, nie pokazuje trasy, jaką pakiety przebywają, ani nie identyfikuje poszczególnych ruterów na tej trasie. Z kolei komenda arp (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest przydatne w lokalnej sieci, ale nie dostarcza informacji o trasie pakietów w Internecie. Natomiast ipconfig to polecenie używane do wyświetlenia konfiguracji IP lokalnego komputera, a nie do analizy ścieżki pakietów. Wiele osób może popełniać błąd, przypisując tym narzędziom funkcje, które w rzeczywistości im nie przysługują, co prowadzi do nieefektywnej diagnostyki problemów sieciowych. Kluczowe w zarządzaniu siecią jest zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie do określonych zadań, oraz umiejętność ich właściwego zastosowania w praktyce, co jest fundamentem skutecznej administracji sieciowej.

Pytanie 4

Jaką rolę pełni serwer Windows Server, która pozwala na centralne zarządzanie i ustawianie tymczasowych adresów IP oraz związanych z nimi danych dla komputerów klienckich?

A. Serwer DHCP

B. Usługi pulpitu zdalnego

C. Serwer telnet

D. Usługi udostępniania plików

Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, który odpowiada za automatyczne przydzielanie adresów IP komputerom klienckim w sieci. Ta rola serwera umożliwia centralizację zarządzania adresami IP, co przekłada się na uproszczenie konfiguracji i administracji sieci. Przykładowo, w dużych organizacjach, gdzie liczba urządzeń oraz użytkowników jest znaczna, ręczne przypisywanie adresów IP byłoby niepraktyczne i podatne na błędy. Dzięki serwerowi DHCP, adresy IP są przydzielane dynamicznie, co oznacza, że urządzenia mogą uzyskiwać nowe adresy przy każdym ponownym uruchomieniu, co znacznie ułatwia zarządzanie zasobami sieciowymi. Dodatkowo, serwer DHCP może również dostarczać inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami. W kontekście wdrożeń opartych na standardach branżowych, takich jak ITIL, wykorzystanie serwera DHCP przyczynia się do poprawy efektywności operacyjnej oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez ograniczenie ryzyka konfliktów adresów IP.

Pytanie 5

Fragment pliku httpd.conf serwera Apache wygląda następująco:

Listen 8012
Server Name localhost:8012

Aby zweryfikować prawidłowe funkcjonowanie strony WWW na serwerze, należy wprowadzić w przeglądarkę

A. http://localhost:8012

B. http://localhost:apache

C. http://localhost:8080

D. http://localhost

Odpowiedzi http://localhost:8080, http://localhost:apache oraz http://localhost są błędne, bo żaden z tych adresów nie wskazuje na odpowiedni port, na którym działa Apache. Port 8080 niby jest popularny jako alternatywa dla HTTP, ale w tym przypadku nie jest on zdefiniowany w pliku konfiguracyjnym, co może wprowadzać w błąd. Niektórzy mogą myśleć, że porty 80 czy 443 to jedyne, które istnieją, a to nieprawda, bo wiele aplikacji działa na innych portach. W http://localhost:apache jest błąd, bo 'apache' to nie port ani adres, więc przeglądarka się nie połączy. A http://localhost w ogóle nie zawiera numeru portu, więc łączy się domyślnie z portem 80, co też nie jest zgodne z konfiguracją serwera. Ważne jest, żeby pamiętać, że musimy wpisywać zarówno nazwę hosta, jak i port, jeśli serwer działa na niestandardowym porcie. W przeciwnym razie fala frustracji może być nieunikniona, bo użytkownicy nie będą mogli znaleźć serwera.

Pytanie 6

Ile bitów o wartości 1 występuje w standardowej masce adresu IPv4 klasy B?

A. 16 bitów

B. 8 bitów

C. 32 bity

D. 24 bity

Maska adresu IPv4 klasy B składa się z 16 bitów ustawionych na wartość 1, co oznacza, że pierwsze 16 bitów adresu IP identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów są przeznaczone dla hostów w tej sieci. W praktyce wprowadza to możliwość zaadresowania do 65 536 hostów w każdej z sieci klasy B. Standardowa notacja CIDR dla klasy B to /16, co jasno wskazuje na długość prefiksu sieci. Klasa B jest często używana w średniej wielkości organizacjach oraz w dużych sieciach, gdzie potrzeba wielu hostów, ale nie na tak dużą skalę jak w klasie A. Przykład zastosowania maski klasy B można zobaczyć w dużych przedsiębiorstwach, gdzie wymagane jest rozdzielenie różnych działów, takich jak IT, HR czy marketing, w osobne podsieci, co ułatwia zarządzanie i zwiększa bezpieczeństwo. Zrozumienie maski klasy B jest istotne dla projektowania efektywnych architektur sieciowych oraz dla implementacji odpowiednich strategii IP.

Pytanie 7

Która z grup w systemie Windows Serwer ma najniższe uprawnienia?

A. Użytkownicy.

B. Wszyscy

C. Administratorzy.

D. Operatorzy kont.

Odpowiedzi "Operatorzy kont", "Użytkownicy" i "Administratorzy" pokazują, że mają one różne poziomy uprawnień, ale nie są najmniejsze, gdy porównamy to z "Wszyscy". "Operatorzy kont" na przykład mają możliwość zarządzania kontami, a to znaczy, że mają większe uprawnienia. Mogą dodawać lub usuwać konta, co jest ważne w zarządzaniu dostępem. Jeśli chodzi o "Użytkowników", to są to wszyscy zalogowani, a ich uprawnienia mogą się różnić w zależności od ról, jakie mają. Mogą mieć dostęp do aplikacji i zasobów. A "Administratorzy"? To już najwyższy poziom uprawnień - pełna kontrola nad systemem. Często myli się pojęcie minimalnych uprawnień z tym, co mają użytkownicy. Ważne jest, żeby zrozumieć, że "Wszyscy" oznacza brak specjalnych uprawnień, co jest istotne w strategii bezpieczeństwa, bo ogranicza ryzyko nadużyć i zagrożeń dla systemu.

Pytanie 8

Jaką komendę wykorzystuje się do ustawiania interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. netsh

B. ipconfig

C. ifconfig

D. netstate

Wybór jednej z innych opcji, takich jak 'netsh', 'netstate' lub 'ipconfig', pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące narzędzi dostępnych w środowisku Linux. 'Netsh' jest narzędziem używanym w systemie Windows do konfigurowania i monitorowania ustawień sieciowych. Umożliwia między innymi zarządzanie połączeniami, ustawieniami zapory i parametrami IP, jednak nie ma zastosowania w systemach Linux, co sprawia, że jego wybór w kontekście tego pytania jest błędny. 'Netstate' z kolei nie jest standardowym narzędziem w żadnym z popularnych systemów operacyjnych i prawdopodobnie jest wynikiem pomyłki z innym poleceniem. 'Ipconfig' to z kolei polecenie znane z systemu Windows, które służy do wyświetlania informacji o konfiguracji IP i przypisanych adresach, ale, podobnie jak 'netsh', nie ma zastosowania w Linuxie. Warto pamiętać, że w kontekście administracji systemem Linux, zastosowanie właściwych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami a ich zastosowaniem w różnych systemach operacyjnych pomoże uniknąć błędów i poprawić efektywność pracy w środowisku IT.

Pytanie 9

Jakie narzędzie wirtualizacji stanowi część systemów operacyjnych Windows?

A. VMWARE

B. QEMU

C. ESXI

D. HYPER-V

W kontekście wirtualizacji i systemów operacyjnych, odpowiedzi takie jak VMWARE, QEMU czy ESXI, choć są uznawane za solidne technologie wirtualizacji, nie stanowią składnika systemów Windows. VMWARE jest komercyjnym rozwiązaniem, które oferuje różne produkty do wirtualizacji, ale nie jest zintegrowane bezpośrednio z systemami Windows, co ogranicza możliwości użytkowników korzystających z natywnej wirtualizacji. Z kolei QEMU to emulator i wirtualizator, który działa głównie w systemach Linux, a jego zastosowanie w środowisku Windows wymaga dodatkowych konfiguracji i nie jest powszechnie stosowane w przedsiębiorstwach opartych na systemach Microsoft. ESXI to hipernadzorca stworzony przez firmę VMware, który również nie jest wbudowany w systemy Windows i wymaga osobnego wdrożenia oraz zarządzania. Wybór tych technologii może wynikać z błędnego rozumienia ich funkcji i zastosowań. Przykładowo, myślenie, że wszystkie popularne narzędzia do wirtualizacji mogą być używane jako integralne komponenty systemów operacyjnych, prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że HYPER-V, jako natywna technologia Microsoft, zapewnia lepszą integrację, wsparcie oraz optymalizację zasobów dla środowisk Windows, co czyni go bardziej odpowiednim wyborem dla organizacji, które chcą w pełni wykorzystać możliwości systemów operacyjnych Microsoft.

Pytanie 10

W biurze rachunkowym potrzebne jest skonfigurowanie punktu dostępu oraz przygotowanie i podłączenie do sieci bezprzewodowej trzech komputerów oraz drukarki z WiFi. Koszt usługi konfiguracji poszczególnych elementów sieci wynosi 50 zł za każdy komputer, 50 zł za drukarkę i 100 zł za punkt dostępu. Jaki będzie całkowity wydatek związany z tymi pracami serwisowymi?

A. 100 zł

B. 300 zł

C. 200 zł

D. 250 zł

Jak wybierasz złe odpowiedzi, to łatwo wpaść w pułapkę prostych obliczeń czy błędnego rozumienia kosztów. Na przykład, jeśli wybierzesz 200 zł, to może być efekt zsumowania tylko części kosztów, co jest dość typowe. Takie błędy mogą prowadzić do tego, że myślisz, że wydatków jest mniej, co w ogóle nie jest dobre w kontekście planowania budżetu. Odpowiedź 250 zł też może sugerować, że pominięto koszt punktu dostępu, a to naprawdę ważne, żeby całość budżetu była jasna. W branży IT każdy element infrastruktury jest istotny, nie można ich ignorować. Jak nie uwzględnisz całości kosztów, to mogą być z tego problemy z zarządzaniem finansami i płynnością firmy. Dlatego warto mieć pełen obraz wszystkich kosztów przy kalkulacji, by każda decyzja była dobrze przemyślana i oparta na faktach.

Pytanie 11

Polecenie dsadd służy do

A. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory

B. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny

C. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory

D. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu

W kontekście zarządzania Active Directory, odpowiedzi sugerujące przenoszenie obiektów, usuwanie ich lub zmianę właściwości mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji polecenia dsadd. Przenoszenie obiektów w obrębie jednej domeny wymaga zastosowania innych poleceń, takich jak dsmove, które dedykowane są do zmiany lokalizacji obiektów w hierarchii Active Directory. Usuwanie obiektów, z kolei, jest realizowane za pomocą polecenia dsrm, które ma na celu usunięcie istniejących obiektów zamiast ich tworzenia. Zmiana właściwości obiektów wymaga wykorzystania polecenia dsmod, które umożliwia edytowanie atrybutów już istniejących obiektów. Te różnice w funkcjonalności podkreślają znaczenie precyzji w zarządzaniu Active Directory, gdyż błędne użycie poleceń może prowadzić do utraty danych lub naruszenia struktury organizacyjnej. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z wymienionych poleceń pełni swoją specyficzną rolę w zarządzaniu zasobami w Active Directory, co wymaga od administratorów wiedzy na temat ich zastosowania oraz odpowiedzialności za utrzymanie bezpieczeństwa i integralności systemu. Zrozumienie tych różnic oraz umiejętność właściwego wyboru polecenia w zależności od zadania jest niezbędne w codziennej pracy administratora systemów sieciowych.

Pytanie 12

Które z zestawień: urządzenie – realizowana funkcja jest niepoprawne?

A. Modem – łączenie sieci lokalnej z Internetem

B. Ruter – łączenie komputerów w tej samej sieci

C. Przełącznik – segmentacja sieci na VLAN-y

D. Access Point – bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną

Wszystkie inne odpowiedzi sugerują niezgodne przyporządkowania dotyczące funkcji urządzeń sieciowych. Modem, który jest urządzeniem konwertującym sygnały z sieci lokalnej na sygnały, które mogą być przesyłane przez linię telefoniczną lub kablową, rzeczywiście odpowiada za nawiązywanie połączenia pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jest to kluczowy element w architekturze sieci, szczególnie w przypadku tradycyjnych połączeń DSL czy kablowych. Przełącznik, z kolei, jest urządzeniem operującym na warstwie drugiej modelu OSI, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi urządzeniami w obrębie tej samej sieci lokalnej, a także może implementować technologię VLAN (Virtual Local Area Network), divując ruch sieciowy w sposób logiczny i zwiększający bezpieczeństwo oraz wydajność. Access Point, będący punktem dostępowym, umożliwia bezprzewodowe podłączenie do sieci lokalnej i jest kluczowym elementem w sieciach bezprzewodowych, umożliwiającym komunikację między urządzeniami mobilnymi a lokalnym systemem sieciowym. Zrozumienie ról tych urządzeń w architekturze sieciowej jest fundamentalne, ponieważ błędne przyporządkowania mogą prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania sieci, co w praktyce skutkuje problemami z przepustowością, bezpieczeństwem oraz zarządzaniem siecią.

Pytanie 13

Która forma licencjonowania nie pozwala na korzystanie z programu bez opłat?

A. adware

B. freeware

C. GNU GPL

D. MOLP

Wybór odpowiedzi nieprawidłowej wiąże się z nieporozumieniami dotyczącymi różnych modeli licencjonowania. GNU GPL (General Public License) jest przykładem licencji open source, która pozwala na pobieranie, modyfikowanie i rozpowszechnianie oprogramowania bez opłat. Licencje te promują wolność użytkowników i zachęcają do wspólnego rozwoju oprogramowania, co jest sprzeczne z ideą płatnego licencjonowania. Freeware to kategoria oprogramowania, które jest dostępne za darmo, lecz zazwyczaj z ograniczeniami, takimi jak brak dostępu do kodu źródłowego, co również nie ma nic wspólnego z płatnym modelem licencjonowania. Adware to oprogramowanie, które generuje reklamy, a jego model finansowania opiera się na wyświetlaniu reklam użytkownikom. Warto zrozumieć, że choć adware może być oferowane za darmo, jego użytkowanie nie jest bezwarunkowo wolne od obowiązków; użytkownicy często muszą akceptować politykę prywatności, która może wiązać się z przekazywaniem danych osobowych. Te różnice w modelach licencjonowania są kluczowe w zrozumieniu, jak i dlaczego różne rodzaje oprogramowania mogą wiązać się z opłatami lub być dostępne bezpłatnie. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla prawidłowego podejścia do kwestii korzystania z oprogramowania w środowisku biznesowym czy prywatnym.

Pytanie 14

Technologia oparta na architekturze klient-serwer, która umożliwia połączenie odległych komputerów w sieci poprzez szyfrowany tunel, nazywa się

A. WLAN

B. VPN

C. VLAN

D. WAN

Technologia VPN (Virtual Private Network) umożliwia bezpieczne połączenie zdalnych komputerów w sieci przez szyfrowany tunel. Dzięki temu użytkownicy mogą przesyłać dane w sposób chroniony przed podsłuchiwaniem i dostępem nieautoryzowanych osób. VPN jest powszechnie stosowany w firmach, które umożliwiają pracownikom zdalny dostęp do zasobów sieciowych, zapewniając jednocześnie ochronę danych. Przykładem może być pracownik, który korzystając z publicznej sieci Wi-Fi w kawiarni, łączy się z siecią firmową przez VPN, co uniemożliwia hakerom przechwycenie jego danych. Standardy bezpieczeństwa, takie jak IPsec (Internet Protocol Security) oraz SSL/TLS (Secure Sockets Layer/Transport Layer Security), są często wykorzystywane w implementacjach VPN, co czyni tę technologię zgodną z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 15

Aby serwer DNS mógł poprawnie przekształcać nazwy domenowe na adresy IPv6, konieczne jest skonfigurowanie rekordu

A. MX

B. CNAME

C. AAAA

D. A

Rekord AAAA to prawdziwy must-have w DNS, bo pozwala na zamienianie nazw domen na adresy IPv6. To coś innego niż rekord A, który działa tylko z IPv4. Rekord AAAA jest zaprojektowany na długie adresy IPv6, które mają osiem grup po cztery znaki szesnastkowe. Dlaczego to takie ważne? Liczba dostępnych adresów IPv4 się kończy, więc musimy przejść na IPv6. Na przykład, kiedy jakaś firma zakłada nową stronę www obsługującą ruch z IPv6, musi dodać odpowiedni rekord AAAA. Dzięki temu przeglądarki mogą znaleźć ich stronę. Po dodaniu tego rekordu, dobrze jest przetestować, czy wszystko działa, używając narzędzi jak dig czy nslookup. I jeszcze jedno – hadoby dobrze mieć i rekord A, i AAAA, żeby użytkownicy mogą korzystać z obu rodzajów adresów, czyli zarówno IPv4, jak i IPv6.

Pytanie 16

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Netstat

B. Ping

C. Ipconfig

D. Telnet

Wybór poleceń takich jak Ping, Telnet czy Ipconfig do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych jest nietrafiony, ponieważ każde z nich spełnia inną funkcję w kontekście zarządzania siecią. Ping jest narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Jego zastosowanie ogranicza się do sprawdzenia, czy dany adres IP jest osiągalny, a nie do analizy aktywnych połączeń. Telnet, z kolei, jest protokołem oraz klientem umożliwiającym zdalne łączenie się z innymi systemami w celu zarządzania nimi, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach czy portach. Zastosowanie Telnetu do monitorowania połączeń może prowadzić do niepełnych danych i błędnych wniosków na temat stanu sieci. Ipconfig jest narzędziem, które pozwala na wyświetlenie bieżących ustawień IP i konfiguracji urządzeń sieciowych w systemie. Choć jest przydatne w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, które są kluczowe dla monitorowania bezpieczeństwa. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że te polecenia mogą zastąpić funkcjonalność Netstat, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz podejmowania niewłaściwych decyzji w zakresie bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \serwer1\dane$\%username%

B. \firma.local\dane\%username%

C. \serwer1\pliki\%username%

D. \firma.local\pliki\%username%

Wybrane odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących lokalizacji profilu mobilnego użytkownika. Dla przykładu, \firma.local\dane\%username% wskazuje na lokalizację, która nie jest zgodna z wymaganiami, ponieważ domena nie wskazuje na zdalny serwer, lecz na zasoby lokalne w sieci. Taki schemat nie jest praktykowany w firmach, które potrzebują centralnego zarządzania danymi użytkowników. W przypadku \serwer1\pliki\%username%, również nie jest to poprawne, ponieważ odnosi się do folderu 'pliki', który nie jest zdefiniowany jako ukryty (z pomocą dolara w nazwie), co może wpłynąć na bezpieczeństwo przechowywanych danych. Foldery ukryte są często wykorzystywane do przechowywania wrażliwych informacji, więc brak tego aspektu w tej odpowiedzi jest znaczącym niedopatrzeniem. Z kolei \firma.local\pliki\%username% również nie jest odpowiednią ścieżką, ponieważ nie odnosi się do żadnego z wymaganych serwerów czy folderów i wprowadza użytkowników w błąd, sugerując, że foldery są lokalizowane w domenie, co jest sprzeczne z ideą mobilnych profili użytkowników. Kluczowym błędem w myśleniu przy wyborze tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że mobilne profile muszą być przechowywane na serwerach zdalnych oraz że foldery ukryte są zalecane dla zwiększenia bezpieczeństwa. W każdej organizacji powinny być przestrzegane zasady dotyczące centralnego zarządzania danymi, co czyni odpowiednią odpowiedź kluczowym elementem w codziennym zarządzaniu systemem.

Pytanie 18

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Płyta CD/DVD

B. Zewnętrzny dysk

C. Inna partycja dysku tego komputera

D. Pamięć USB

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa na dysku zewnętrznym jest powszechnie uznawane za dobry praktykę, ponieważ zapewnia fizyczną separację kopii zapasowej od oryginalnych danych. Dyski zewnętrzne są mobilne, co ułatwia ich transport, a także można je łatwo odłączyć, aby uniknąć ryzyka usunięcia danych w wyniku ataku wirusa czy innej awarii systemu. Płyty CD/DVD, choć mogą być używane do archiwizacji danych, mają swoje ograniczenia, takie jak niewielka pojemność, podatność na uszkodzenia oraz długi czas zapisu i odczytu. Warto jednak pamiętać, że są one dobrym rozwiązaniem do długoterminowego przechowywania danych, jeśli są odpowiednio zabezpieczone. Pamięć USB jest również popularnym nośnikiem danych, który łączy w sobie mobilność z możliwością przechowywania większej ilości danych niż tradycyjne płyty optyczne. Użytkownicy często decydują się na nie, nie zdając sobie sprawy, że ich niewłaściwe przechowywanie może prowadzić do utraty danych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że kopie zapasowe są zawsze bezpieczne, jeżeli znajdują się na tym samym urządzeniu. W rzeczywistości, w przypadku awarii dysku twardego, cała zawartość, w tym kopie, może zostać utracona, co podkreśla znaczenie zróżnicowanego podejścia do tworzenia kopii zapasowych.

Pytanie 19

W technologii Ethernet protokół CSMA/CD stosowany w dostępie do medium opiera się na

A. przekazywaniu żetonu

B. priorytetach żądań

C. wykrywaniu kolizji

D. unikaniu kolizji

Protokół CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) jest kluczowym elementem w technologii Ethernet, który umożliwia efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium transmisyjnego. Jego działanie opiera się na zasadzie wykrywania kolizji, co oznacza, że urządzenia w sieci najpierw nasłuchują kanał, aby upewnić się, że nie jest on zajęty. Jeśli dwa urządzenia rozpoczną przesyłanie danych jednocześnie, dochodzi do kolizji. Protokół CSMA/CD wykrywa tę kolizję i natychmiast przerywa transmisję, a następnie oba urządzenia czekają losowy czas przed ponowną próbą wysyłania danych. Ta mechanika jest fundamentalna dla prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet, co zostało opisane w standardach IEEE 802.3. W praktyce, pozwala to na efektywne i sprawne zarządzanie danymi, minimalizując ryzyko utraty informacji i zwiększając wydajność całej sieci, co jest niezwykle istotne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura czy centra danych.

Pytanie 20

Przy projektowaniu sieci LAN o wysokiej wydajności w warunkach silnych zakłóceń elektromagnetycznych, które medium transmisyjne powinno zostać wybrane?

A. światłowodowy

B. typ U/UTP

C. typ U/FTP

D. współosiowy

Zastosowanie kabli U/FTP, U/UTP lub współosiowych w środowiskach z dużymi zakłóceniami elektromagnetycznymi może prowadzić do znacznych problemów z jakością sygnału. Kable U/UTP (nieekranowane skrętki) są najbardziej podatne na zakłócenia, ponieważ brak ekranowania nie chroni sygnału przed zakłóceniami zewnętrznymi. Takie kable są odpowiednie w warunkach, gdzie zakłócenia są minimalne, jednak w zatłoczonych środowiskach ich użycie może skutkować degradacją sygnału oraz błędami w transmisji danych. Kable U/FTP, które mają ekranowane pary, oferują lepszą ochronę, jednak nadal nie są w stanie całkowicie wyeliminować wpływu zakłóceń, co czyni je niewystarczającym rozwiązaniem w sytuacjach o dużym natężeniu zakłóceń. Współosiowe kable, mimo że oferują lepszą ochronę przed zakłóceniami niż kable nieekranowane, mają swoje ograniczenia, takie jak większe straty sygnału na dłuższych odległościach oraz ograniczenia w przepustowości w porównaniu do technologii światłowodowej. W kontekście nowoczesnych standardów i praktyk branżowych, które dążą do maksymalizacji wydajności sieci, wybór kabla światłowodowego staje się nie tylko preferowany, ale wręcz konieczny w środowiskach, gdzie zakłócenia elektromagnetyczne mogą wpływać na integralność danych.

Pytanie 21

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Suma przeników zdalnych

B. Przenik zbliżny

C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych

D. Przenik zdalny

Zrozumienie pojęć związanych z przenikami w okablowaniu strukturalnym jest kluczowe dla efektywnej analizy jakości sygnału. Odpowiedzi takie jak przenik zdalny i suma przeników zdalnych nie odpowiadają na postawione pytanie dotyczące wpływu sygnału w sąsiednich parach na tym samym końcu kabla. Przenik zdalny odnosi się do zakłóceń, które mogą być generowane przez sygnały w innej parze przewodów, ale nie bierze pod uwagę bezpośredniego wpływu sąsiednich par. Z kolei suma przeników zdalnych i zbliżnych może sugerować, że oba te parametry są równoważne, co jest mylne, ponieważ każdy z nich mierzy inny aspekt zakłóceń. Typowym błędem myślowym jest mylenie przeników, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości i wydajności okablowania. Podczas projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych, kluczowe jest przestrzeganie standardów, które jasno definiują pomiar i wpływ przeników na funkcjonowanie sieci. Dlatego zrozumienie różnicy między przenikiem zdalnym a zbliżnym jest niezbędne dla inżynierów zajmujących się okablowaniem strukturalnym oraz dla uzyskania optymalnych parametrów sieci.

Pytanie 22

Które urządzenie sieciowe przedstawiono na ilustracji?

A. Przełącznik.

B. Bramka VoIP.

C. Konwerter mediów.

D. Ruter.

Wybór przełącznika, rutera lub konwertera mediów jako odpowiedzi na pytanie o przedstawione urządzenie jest niepoprawny z kilku powodów. Przełącznik, będący urządzeniem warstwy 2 modelu OSI, służy głównie do łączenia różnych urządzeń w ramach tej samej sieci lokalnej i nie posiada portów dedykowanych do podłączenia telefonów analogowych. Ruter, z kolei, jest urządzeniem odpowiedzialnym za kierowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami, a jego budowa oraz funkcjonalność różnią się znacznie od bramek VoIP, które integrują telefony z sieciami VoIP. Co więcej, konwerter mediów, mający na celu przekształcenie sygnałów pomiędzy różnymi typami mediów (np. ze światłowodu na Ethernet), również nie jest w stanie pełnić roli bramki VoIP, ponieważ nie obsługuje protokołów głosowych ani podłączeń telefonicznych. Typowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest mylenie funkcji urządzeń sieciowych oraz nieświadomość, że bramki VoIP są specjalistycznymi rozwiązaniami, które łączą tradycyjną telefonii z nowoczesnymi sieciami internetowymi, co wymaga specyficznych portów i protokołów.

Pytanie 23

Który z protokołów nie jest wykorzystywany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. SNMP

B. SSTP

C. PPTP

D. L2TP

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest standardowym protokołem używanym do zarządzania urządzeniami w sieciach IP. Jego głównym celem jest monitorowanie stanu urządzeń sieciowych, takich jak routery, przełączniki i serwery, a także zbieranie i organizowanie informacji o ich statusie. SNMP nie jest jednak protokołem stosowanym do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej (VPN). W kontekście VPN, inne protokoły, takie jak PPTP, L2TP i SSTP, są dedykowane do tworzenia bezpiecznych tuneli komunikacyjnych, które umożliwiają zdalnym użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych. SNMP znajduje zastosowanie w zarządzaniu i monitorowaniu infrastruktury sieciowej, co jest kluczowe dla administratorów IT, natomiast protokoły VPN koncentrują się na bezpieczeństwie i prywatności danych w przesyłach sieciowych. W praktyce, SNMP może być używane razem z VPN, ale nie jest samodzielnym rozwiązaniem do ich konfiguracji.

Pytanie 24

Jakie kanały powinno się wybrać dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zredukować ich wzajemne zakłócenia?

A. 1,6,11

B. 1,3,12

C. 2, 5,7

D. 3, 6, 12

Wybór kanałów, takich jak 2, 5 i 7, jest nieefektywny, ponieważ wszystkie te kanały nachodzą na siebie, co prowadzi do znacznych zakłóceń w komunikacji bezprzewodowej. Kanał 2 ma zakres częstotliwości od 2,412 GHz do 2,417 GHz, kanał 5 od 2,432 GHz do 2,437 GHz, a kanał 7 obejmuje częstotliwości od 2,442 GHz do 2,447 GHz. Wszyscy ci kanały są blisko siebie, co oznacza, że sygnały interferują ze sobą i mogą powodować spadki wydajności oraz problemy z łącznością. Użytkownicy mogą doświadczać przerw w połączeniach oraz wolniejszych prędkości transferu danych, co jest szczególnie problematyczne w biurach czy miejscach publicznych, gdzie wiele urządzeń korzysta z sieci jednocześnie. Z kolei wybór kanałów 3, 6 i 12 również nie jest odpowiedni, ponieważ kanał 3 nachodzi na kanał 6, co powoduje interferencję. W przypadku wyboru kanałów 1, 3 i 12, również występują problemy, ponieważ kanał 1 ma wpływ na kanał 3. W praktyce, dobierając kanały w sieci WLAN, zawsze należy kierować się zasadą, że tylko te kanały, które są od siebie oddalone mogą współistnieć bez zakłóceń, co w przypadku wymienionych opcji nie zachodzi. Dlatego kluczowe jest, aby stosować kanały 1, 6 i 11 dla zapewnienia najlepszego działania sieci bezprzewodowej.

Pytanie 25

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. przełącznik.

B. ruter.

C. most.

D. koncentrator.

Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.

Pytanie 26

Maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kategorii 5E powinien wynosić

A. dwie średnice kabla

B. cztery średnice kabla

C. osiem średnic kabla

D. sześć średnic kabla

Wybór odpowiedzi osiem średnic kabla jako minimalnego promienia zgięcia opiera się na kluczowych zasadach dotyczących instalacji kabli. Odpowiedzi takie jak cztery, dwie czy sześć średnic są błędne, ponieważ ignorują fundamentalne zasady dotyczące ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zgięcie kabla w mniejszych promieniach prowadzi do ryzyka naruszenia struktury przewodów, co może skutkować degradacją jakości sygnału i zwiększonymi stratami. Często spotykanym błędem w myśleniu jest przekonanie, że oszczędzanie miejsca lub przyspieszanie instalacji można osiągnąć poprzez zginanie kabli w mniejszych promieniach. Tego rodzaju praktyki mogą być nie tylko niezgodne z zaleceniami producentów kabli, ale również prowadzić do długofalowych problemów z wydajnością sieci. Standardy takie jak TIA/EIA-568-B oraz ISO/IEC 11801 jasno określają minimalne wymagania dotyczące promieni zgięcia, które są niezbędne do zapewnienia niezawodności i długowieczności systemów kablowych. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć problemów z instalacją i utrzymaniem kabli, które mogą prowadzić do kosztownych napraw lub wymiany sprzętu.

Pytanie 27

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. route add

B. ifconfig

C. eth0

D. ipconfig

Wybór odpowiedzi 'eth0' wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące konfiguracji sieci w Linuxie. 'eth0' to nie polecenie, lecz nazwa interfejsu sieciowego, który jest używany do identyfikacji konkretnego urządzenia sieciowego w systemie. W kontekście zarządzania siecią, nie można używać nazw interfejsów jako samodzielnych poleceń, ponieważ nie dostarczają one żadnej funkcjonalności do konfiguracji lub wyświetlania informacji. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamienie nazwy interfejsu z narzędziem administracyjnym, co prowadzi do nieporozumień. Z kolei odpowiedź 'route add' odnosi się do zarządzania tablicą routingu w systemie, a nie do konfiguracji interfejsów sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że to polecenie może służyć do ustawiania adresu IP, ale w rzeczywistości jego głównym celem jest dodawanie tras do tablicy routingu, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wreszcie 'ipconfig' jest narzędziem stosowanym w systemach Windows, a nie w Linuxie. Posiadanie wiedzy na temat różnic między tymi systemami operacyjnymi jest kluczowe, ponieważ wielu użytkowników myli polecenia i narzędzia, co może prowadzić do błędnych konfiguracji i problemów z siecią. W zrozumieniu administracji sieciowej w Linuxie ważne jest, aby użytkownicy posiedli wiedzę na temat poprawnych narzędzi i ich zastosowań, co pozwoli im na efektywne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 28

Organizacja zajmująca się standaryzacją na poziomie międzynarodowym, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartych, to

A. EN (European Norm)

B. ISO (International Organization for Standardization)

C. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers)

D. TIA/EIA (Telecommunications Industry Association/Electronic Industries Association)

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, znana jako ISO (International Organization for Standardization), jest odpowiedzialna za opracowanie wielu standardów, które mają kluczowe znaczenie w różnych dziedzinach, w tym w telekomunikacji i informatyce. Model Referencyjny Połączonych Systemów Otwartym (OSI) składa się z siedmiu warstw, które pomagają w zrozumieniu procesów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. Każda warstwa w modelu OSI odpowiada za różne aspekty komunikacji - od fizycznych po aplikacyjne. Przykładem zastosowania tego modelu jest projektowanie sieci komputerowych, gdzie inżynierowie mogą analizować problemy na różnych warstwach, co ułatwia diagnozowanie i rozwiązywanie problemów. ISO dostarcza także standardy dotyczące jakości, bezpieczeństwa i interoperacyjności, co jest istotne w kontekście globalnej wymiany danych. Właściwe zrozumienie modelu OSI jest kluczowe dla specjalistów w dziedzinie IT, którzy dążą do tworzenia efektywnych i skalowalnych rozwiązań sieciowych.

Pytanie 29

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia sieciowe są połączone z jednym centralnym urządzeniem?

A. drzewa

B. gwiazdy

C. siatki

D. pierścienia

Topologie sieciowe, takie jak topologia drzewa, pierścienia i siatki, różnią się od topologii gwiazdy w sposobie organizacji urządzeń. Topologia drzewa łączy w sobie cechy topologii gwiazdy i magistrali, gdzie urządzenia są połączone w hierarchiczny sposób, co może prowadzić do trudności w diagnostyce, gdyż awaria jednego węzła może wpływać na większą część sieci. W topologii pierścienia każdy węzeł jest połączony z dwoma innymi, tworząc zamknięty obieg, co oznacza, że uszkodzenie jednego połączenia może przerwać komunikację w całej sieci. Natomiast topologia siatki, która zakłada połączenie między wieloma urządzeniami, zapewnia dużą redundancję, ale jest bardziej skomplikowana w implementacji i wymagająca większej ilości kabli i portów. Wybór niewłaściwej topologii może prowadzić do trudności w zarządzaniu, awarii i zwiększonych kosztów utrzymania. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci zawsze kierować się zasadami najlepszych praktyk oraz dostosowywać strukturę do potrzeb organizacji.

Pytanie 30

Jaka jest kolejność przewodów we wtyku RJ45 zgodnie z sekwencją połączeń T568A?

Kolejność 1	Kolejność 2	Kolejność 3	Kolejność 4
1. Biało-niebieski 2. Niebieski 3. Biało-brązowy 4. Brązowy 5. Biało-zielony 6. Zielony 7. Biało-pomarańczowy 8. Pomarańczowy	1. Biało-pomarańczowy 2. Pomarańczowy 3. Biało-zielony 4. Niebieski 5. Biało-niebieski 6. Zielony 7. Biało-brązowy 8. Brązowy	1. Biało-brązowy 2. Brązowy 3. Biało-pomarańczowy 4. Pomarańczowy 5. Biało-zielony 6. Niebieski 7. Biało-niebieski 8. Zielony	1. Biało-zielony 2. Zielony 3. Biało-pomarańczowy 4. Niebieski 5. Biało-niebieski 6. Pomarańczowy 7. Biało-brązowy 8. Brązowy

A. Kolejność 4

B. Kolejność 1

C. Kolejność 2

D. Kolejność 3

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ przedstawia właściwą sekwencję przewodów we wtyku RJ45 zgodnie z normą T568A. Sekwencja ta ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania sieci komputerowych, ponieważ zapewnia odpowiednią komunikację i minimalizuje zakłócenia sygnału. Wtyk RJ45 z sekwencją T568A powinien być ułożony w następującej kolejności: Biało-zielony, Zielony, Biało-pomarańczowy, Niebieski, Biało-niebieski, Pomarańczowy, Biało-brązowy, Brązowy. Zastosowanie tej sekwencji jest szczególnie istotne w instalacjach sieciowych, gdzie nieprawidłowe połączenia mogą prowadzić do problemów z przepustowością i stabilnością sieci. W praktyce, stosując standard T568A, można również łatwo przełączać się na jego alternatywę, czyli T568B, co jest przydatne w wielu sytuacjach. Warto również pamiętać, że zgodność ze standardami, takimi jak TIA/EIA-568, ma kluczowe znaczenie dla profesjonalnych instalacji kablowych, a znajomość tych norm jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami.

Pytanie 31

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Kabel światłowodowy

B. Skrętka kat. 4

C. Kabel współosiowy

D. Skrętka kat. 5e

Skrętka kat. 5e to kabel, który został zaprojektowany z myślą o zwiększonej wydajności transmisji danych, osiągając maksymalną prędkość do 1 Gb/s na odległości do 100 metrów. Jest to standard szeroko stosowany w sieciach Ethernet, zgodny z normą IEEE 802.3ab. Kabel ten charakteryzuje się lepszym ekranowaniem oraz wyższą jakością materiałów w porównaniu do starszych kategorii, co pozwala na minimalizację interferencji elektromagnetycznej i poprawia jakość sygnału. Skrętka kat. 5e znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, od biur po małe i średnie przedsiębiorstwa, stanowiąc podstawę lokalnych sieci komputerowych (LAN). Dzięki swojej wydajności oraz stosunkowo niskim kosztom, jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury sieciowej w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, takich jak przesyłanie dużych plików czy wideokonferencje. Warto również zauważyć, że skrętka kat. 5e jest kompatybilna z wcześniejszymi standardami, co ułatwia modernizację istniejących sieci.

Pytanie 32

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. obowiązkowy

B. mobilny

C. lokalny

D. tymczasowy

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 33

Którego z elementów dokumentacji lokalnej sieci komputerowej nie uwzględnia dokumentacja powykonawcza?

A. Kosztorysu wstępnego

B. Wyników pomiarów oraz testów

C. Norm i wytycznych technicznych

D. Opisu systemu okablowania

Dokumentacja powykonawcza lokalnej sieci komputerowej ma na celu przedstawienie rzeczywistych parametrów oraz stanu zrealizowanej instalacji, które mogą różnić się od planowanych. Kosztorys wstępny nie jest częścią tej dokumentacji, ponieważ dotyczy on fazy projektowej i szacowania kosztów, a nie rzeczywistego stanu inwestycji. W dokumentacji powykonawczej znajdują się wyniki pomiarów i testów, które potwierdzają zgodność z normami oraz wymaganiami technicznymi. Opis okablowania również jest ważnym elementem, gdyż dostarcza szczegółowych informacji o użytych komponentach i ich rozmieszczeniu. Normy i zalecenia techniczne są istotne, aby zapewnić, że instalacja została wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami, co gwarantuje jej efektywność i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania dokumentacji powykonawczej może być przygotowanie raportu dla klienta, wskazującego na zgodność instalacji z projektem, co jest istotne przy odbiorze technicznym.

Pytanie 34

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS

B. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci

C. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie

D. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych

Narzędzie <i>tracert</i> (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać <i>tracert</i> do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!

Pytanie 35

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Ruter z WiFi

B. Konwerter mediów

C. Przełącznik zarządzalny

D. Punkt dostępu

Przełącznik zarządzalny (ang. managed switch) to urządzenie, które umożliwia tworzenie segmentów sieciowych, co pozwala na wydzielenie grup komputerów pracujących w tej samej sieci lokalnej (LAN), które mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio. W przeciwieństwie do przełączników niezarządzalnych, przełączniki zarządzalne oferują szereg zaawansowanych funkcji, takich jak VLAN (Virtual Local Area Network), które umożliwiają izolację grupy w obrębie tej samej fizycznej infrastruktury. Dzięki tym funkcjom, administratorzy sieci mogą zarządzać ruchem danych oraz zwiększyć bezpieczeństwo poprzez ograniczenie komunikacji do wybranych urządzeń. Przykładem zastosowania może być środowisko biurowe, gdzie różne departamenty są odseparowane w swoich VLAN-ach, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych. Standardami, które często są stosowane w kontekście przełączników zarządzalnych, są IEEE 802.1Q dla VLAN oraz SNMP (Simple Network Management Protocol) do zarządzania siecią. Te praktyki są kluczowe w nowoczesnych infrastrukturach IT, gdzie zarządzanie ruchem i bezpieczeństwo danych są priorytetami.

Pytanie 36

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędnie skonfigurowana maska podsieci

B. Błędny adres IP serwera DNS

C. Niewłaściwy adres IP hosta

D. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna

Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.

Pytanie 37

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu

B. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze

C. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem

D. błąd w autoryzacji użytkownika

Błąd 404, znany jako "Not Found", oznacza, że serwer nie może odnaleźć żądanego zasobu, co w praktyce oznacza, że dokument, do którego próbuje uzyskać dostęp użytkownik, nie istnieje na serwerze. Może to być spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak zmiana lokalizacji pliku, usunięcie go, bądź błędnie wprowadzony adres URL. W przypadku, gdy użytkownik napotyka błąd 404, powinien sprawdzić, czy adres strony został poprawnie wpisany, a także czy nie zawiera literówek lub zbędnych znaków. W kontekście dobrych praktyk, administratorzy stron internetowych powinni wdrażać osobne strony błędu 404, które informują użytkowników o zaistniałym problemie i oferują alternatywne linki do innych części witryny, co poprawia doświadczenie użytkownika. Ponadto, monitorowanie występowania błędów 404 w narzędziach do analizy ruchu, takich jak Google Analytics, może pomóc w identyfikacji usuniętych lub przeniesionych treści, co jest kluczowe dla utrzymania integralności witryny.

Pytanie 38

Komputer ma pracować w sieci lokalnej o adresie 172.16.0.0/16 i łączyć się z Internetem. Który element konfiguracji karty sieciowej został wpisany nieprawidłowo?

A. Adresy serwerów DNS.

B. Brama domyślna.

C. Maska podsieci.

D. Adres IP.

Wybór błędnych elementów konfiguracji karty sieciowej może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci. Adres IP jest unikalnym identyfikatorem urządzenia w sieci, a maska podsieci określa, która część adresu IP jest przeznaczona dla identyfikacji sieci, a która dla identyfikacji urządzeń w tej sieci. W przypadku sieci lokalnej 172.16.0.0/16, maska podsieci 255.255.0.0 jest poprawna, ponieważ umożliwia skonfigurowanie dużej liczby adresów IP w tej podsieci. Podobnie, adresy serwerów DNS odpowiadające lokalnej sieci nie są błędne, o ile są właściwie skonfigurowane i dostępne. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że każdy element konfiguracji może mieć dowolny adres, niezwiązany z lokalną siecią. Adresy IP, maski podsieci i bramy domyślne muszą być zgodne, aby urządzenia mogły poprawnie się komunikować. W przypadku, gdy brama domyślna znajduje się poza zakresem lokalnej sieci, pakiety wysyłane do Internetu nie będą mogły dotrzeć do celu, co skutkuje problemami z łącznością. Na przykład, jeśli komputer z adresem 172.16.1.10 ma bramę domyślną ustawioną na 172.0.1.1, nie będzie w stanie nawiązać połączenia z żadnym urządzeniem w Internecie, ponieważ router nie będzie wiedział, jak przekierować pakiety. Kluczowe jest utrzymywanie wszystkich elementów konfiguracji w zgodności z zasadami routingu i projektowania sieci, co zapewnia skuteczną komunikację i unikanie problemów z łącznością.

Pytanie 39

Do których komputerów dotrze ramka rozgłoszeniowa wysyłana ze stacji roboczej PC1?

A. PC4 i PC5

B. PC2 i PC6

C. PC2 i PC4

D. PC3 i PC6

Zrozumienie, dlaczego odpowiedzi typu PC4 i PC5, PC2 i PC6 czy PC2 i PC4 są błędne, wymaga analizy mechanizmu, w jaki sposób działają VLANy oraz ramki rozgłoszeniowe. W przypadku tych odpowiedzi, kluczowym błędem jest nieprawidłowe zakładanie, że urządzenia znajdujące się w różnych VLANach mogą odbierać ramki rozgłoszeniowe z VLANu, z którego pochodzą. Takie podejście nie uwzględnia fundamentalnej zasady izolacji VLANów. Ramki rozgłoszeniowe są projektowane z myślą o dotarciu tylko do urządzeń w tym samym VLANie, co oznacza, że urządzenia w różnych VLANach, takie jak PC2, PC4, PC5, PC3 i PC6, nie będą miały możliwości komunikacji poprzez ramki rozgłoszeniowe, chyba że w sieci zastosowane zostaną dodatkowe mechanizmy, takie jak routing między VLANami. Jednak w ramach standardowej konfiguracji, która nie uwzględnia takich rozwiązań, każde urządzenie rozgłoszeniowe działa autonomicznie w granicach swojego VLANu. To prowadzi do typowego błędu myślowego polegającego na zakładaniu, że ramki z jednego VLANu mogą być dostępne dla urządzeń w innych VLANach. Kluczowe jest zrozumienie, że izolacja VLAN jest podstawowym elementem architektury sieci, mającym na celu zarówno optymalizację ruchu, jak i zwiększenie bezpieczeństwa. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na te aspekty, planując sieć oraz konfigurując urządzenia w niej działające.

Pytanie 40

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady grupy

B. zasady zabezpieczeń

C. listy dostępu

D. ustawienia przydziałów

Listy dostępu to mechanizm kontroli dostępu, który określa, który użytkownik lub grupa użytkowników ma prawo do korzystania z określonych zasobów w systemie. Choć są one istotne dla zarządzania uprawnieniami, nie oferują one centralnej kontroli, jaką zapewniają zasady grupy. Listy dostępu działają na poziomie obiektów, takich jak pliki czy foldery, i wymagają manualnej konfiguracji dla każdego zasobu. Ustawienia przydziałów, z drugiej strony, są używane do określania limitów zasobów, takich jak pamięć lub procesor, które mogą być przypisane użytkownikom lub grupom, ale nie dotyczą one bezpośrednio kontroli dostępu do zasobów. Natomiast zasady zabezpieczeń obejmują szeroki zakres polityk dotyczących bezpieczeństwa, ale również nie koncentrują się one na centralnym zarządzaniu uprawnieniami, co jest kluczowym elementem zasad grupy. W praktyce, częstym błędem jest mylenie tych mechanizmów, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania uprawnieniami oraz potencjalnych luk w bezpieczeństwie. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego administrowania systemami w sieci, szczególnie w kontekście ochrony danych i zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej