Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 13:31
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 13:57

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Z przedstawionego zestawienia stali zbrojeniowej wynika, że łączna długość prętów o średnicy 6 mm wynosi

Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	Długość prętów [m]
Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	StOS-b Ø6	RB400W Ø16
1	16	4,6	8	-	36,8
2	6	1,6	71	113,6	-
3	16	2,2	4	-	8,8
4	16	4,9	20	-	98,0
5	16	1,1	10	-	11,0
6	16	2,5	10	-	25,0
7	6	1,1	70	77,0	-
8	16	2,5	2	-	5,0
9	16	4,9	4	-	19,6
10	16	4,5	4	-	18,0
11	16	1,9	2	-	3,8
Łączna długość prętów wg średnic [m]				190,6	226,0
Masa 1 m pręta [kg/m]				0,222	1,578
Łączna masa prętów wg średnic [kg]				42,3	356,6
Masa całkowita prętów [kg]					398,9

A. 190,6 m

B. 113,6 m

C. 77,0 m

D. 25,0 m

Poprawna odpowiedź to 190,6 m, ponieważ zgodnie z przedstawionym zestawieniem stali zbrojeniowej, ta wartość została bezpośrednio wskazana jako łączna długość prętów o średnicy 6 mm. W praktyce, znajomość łącznej długości prętów zbrojeniowych jest kluczowa w procesie projektowania konstrukcji, ponieważ wpływa na dobór odpowiednich materiałów oraz obliczenia statyczne. W branży budowlanej, niezwykle istotne jest przestrzeganie standardów, takich jak PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji żelbetowych. Dzięki znajomości ilości i długości prętów zbrojeniowych, inżynierowie mogą lepiej planować procesy montażowe oraz oszacować koszty materiałowe, co przyczynia się do efektywności i bezpieczeństwa realizacji projektów budowlanych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować zestawienia materiałów budowlanych i podejmować decyzje na podstawie wiarygodnych danych.

Pytanie 2

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

B. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

C. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

D. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

Przyklejanie płyt izolacji termicznej do ścian zewnętrznych budynku po wytrasowaniu i zamocowaniu listwy startowej to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednie przygotowanie powierzchni do dalszych prac. Listwa startowa ma za zadanie wyrównać poziom oraz ustabilizować pierwszą warstwę płyt, co jest niezwykle ważne dla zachowania ciągłości izolacji. Zastosowanie listwy startowej pozwala na uniknięcie problemów związanych z nierównym osadzeniem płyt, co mogłoby prowadzić do mostków termicznych. W praktyce, listwy startowe są często wykonane z materiałów odpornych na działanie warunków atmosferycznych, co zwiększa trwałość systemu izolacyjnego. Dodatkowo, prawidłowe zamocowanie listwy startowej jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanym, które wskazują na istotność poprawnych przygotowań przed przystąpieniem do klejenia płyt. Warto również wspomnieć o różnych typach klejów, które można zastosować w tej technologii, co dodatkowo wpływa na efektywność całego systemu izolacyjnego.

Pytanie 3

Przedstawiony na rysunku sprzęt indywidualnej ochrony pracowników pracujących na wysokościach, to

A. szelki bezpieczeństwa.

B. linka bezpieczeństwa.

C. amortyzator spadania.

D. urządzenie samoblokujące.

Szelki bezpieczeństwa to kluczowy element indywidualnej ochrony pracowników pracujących na wysokościach. Ich głównym zadaniem jest zabezpieczenie pracownika przed ryzykiem upadku, co jest szczególnie istotne w przypadku pracy na dużych wysokościach, gdzie nawet niewielki upadek może prowadzić do poważnych obrażeń. Szelki są projektowane tak, aby równomiernie rozkładały siły działające na ciało w momencie ewentualnego upadku, co zmniejsza ryzyko urazów. Przykładowo, zgodnie z normą EN 361, szelki bezpieczeństwa muszą być wykonane z materiałów o wysokiej wytrzymałości oraz być testowane pod kątem odporności na różne czynniki zewnętrzne, takie jak wilgoć czy promieniowanie UV. Dobrze zaprojektowane szelki powinny mieć również możliwość dopasowania do indywidualnych potrzeb użytkownika, co zapewnia komfort i efektywność podczas pracy. Dlatego tak ważne jest, aby każdy pracownik, który pracuje na wysokości, był wyposażony w odpowiednie szelki, które są zgodne z obowiązującymi standardami BHP.

Pytanie 4

Ile wynosi objętość ściany oporowej (części pionowej i poziomej) długości 10 m, której wymiary przekroju poprzecznego przedstawiono na rysunku?

A. 1,51 m3

B. 15,10 m3

C. 13,20 m3

D. 1,32 m3

Objętość ściany oporowej można obliczyć, mnożąc pole przekroju poprzecznego przez długość. W przypadku tej konstrukcji, której długość wynosi 10 m, ważne jest, aby znać dokładne wymiary przekroju poprzecznego, które są przedstawione na rysunku. Gdy mamy te dane, możemy zidentyfikować odpowiednią formułę: V = A * L, gdzie V to objętość, A to pole przekroju, a L to długość. W praktyce inżynieryjnej, obliczenie objętości jest kluczowe dla określenia ilości materiałów potrzebnych do budowy oraz dla oszacowania kosztów. Dobrą praktyką jest uwzględnienie ewentualnych marginesów, aby pokryć straty materiałowe. W licznych projektach budowlanych, przestrzeganie standardów takich jak Eurokod 2, dotyczących betonu, zapewnia odpowiednią jakość i bezpieczeństwo konstrukcji. W związku z tym, poprawna odpowiedź 13,20 m3 odzwierciedla dokładne obliczenia i normy inżynieryjne, co jest fundamentem efektywnego projektowania budowli.

Pytanie 5

Na podstawie zamieszonego przekroju poziomego klatki schodowej określ wysokość stopni - h oraz szerokość stopni - s.

A. h - 9 cm, s - 16 cm

B. h - 9 cm, s - 28 cm

C. h - 16 cm, s - 28 cm

D. h - 16 cm, s - 144 cm

Wysokość stopnia (h) wynosząca 16 cm oraz szerokość (s) 28 cm są zgodne ze standardami budowlanymi, które zalecają, aby wysokość stopni nie przekraczała 18 cm, a szerokość powinna wynosić co najmniej 26 cm, aby zapewnić komfortowe użytkowanie. Takie wymiary sprzyjają bezpieczeństwu, minimalizując ryzyko potknięcia się podczas wchodzenia lub schodzenia. W praktyce, dobrze zaprojektowane schody z odpowiednimi wymiarami pozwalają na wygodne poruszanie się w przestrzeni publicznej i prywatnej. Wysokość 16 cm jest także preferowana w budynkach użyteczności publicznej, co ułatwia dostęp osobom starszym oraz niepełnosprawnym. Dodatkowo, szerokość stopnia 28 cm daje wystarczająco dużo miejsca na postawienie stopy, co jest istotne z punktu widzenia ergonomii. Warto zaznaczyć, że projektowanie schodów powinno uwzględniać nie tylko wymiary, ale także materiał, z którego są wykonane, aby zapewnić odpowiednią przyczepność i wytrzymałość.

Pytanie 6

Aby przeprowadzić demontaż ściany działowej zgodnie z aktualnymi zasadami dotyczącymi prac rozbiórkowych, należy

A. rozbierać od góry, a gruz składować na stropie

B. podciąć na dole i przewrócić, cegły oczyścić i składować na stropie

C. podciąć na dole i przewrócić, a gruz zrzucać rynnami do kontenerów

D. rozbierać od góry, a gruz zrzucać rynnami do kontenerów

Odpowiedź, że ścianę działową najlepiej rozbierać od góry, a gruz wrzucać rynnami do kontenerów, jest całkiem trafna. To dobra praktyka, bo minimalizuje ryzyko, że coś spadnie na pracowników, a to jest ważne w takiej robocie. Zrzucanie gruzu rynnami pomaga utrzymać porządek w miejscu pracy, co z kolei sprawia, że jest bezpieczniej i łatwiej się wszystko sprząta. Nie ma też ryzyka uszkodzenia innych elementów budynku. W sumie, takie podejście naprawdę ogranicza szanse na wypadki, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa w budownictwie. Rynnami do wywozu gruzu to norma w branży, więc dobrze, że to zauważyłeś. Ułatwia to zarządzanie odpadami i dba o środowisko.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono grupę robotników podczas wykonywania

A. tynków gipsowych układanych mechanicznie.

B. okładzin z płytek ceramicznych.

C. tynków tradycyjnych nakładanych ręcznie.

D. betonowania podciągu.

Wybór tynków gipsowych układanych mechanicznie jest prawidłowy, ponieważ na przedstawionym zdjęciu zauważamy zastosowanie specjalistycznego sprzętu do aplikacji tynku gipsowego. Tynki gipsowe są często stosowane w budownictwie, szczególnie w celu uzyskania gładkich powierzchni ścian, co jest istotne dla późniejszego malowania lub tapetowania. Proces mechanicznego nakładania tynku gipsowego ma wiele zalet, w tym skrócenie czasu pracy, zwiększenie efektywności oraz równomierne nałożenie materiału, co jest trudne do osiągnięcia w metodach tradycyjnych. W przypadku tynków gipsowych, standardy branżowe, takie jak normy PN-EN 13914-1, określają wymogi dotyczące ich wykonania, co zapewnia wysoką jakość i trwałość. Praktyczne zastosowanie tej technologii obejmuje zarówno budynki mieszkalne, jak i komercyjne, gdzie estetyka i jakość wykończenia odgrywają kluczową rolę.

Pytanie 8

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie planu bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia?

A. projektant

B. inspektor nadzoru inwestorskiego

C. kierownik budowy

D. inwestor

Kierownik budowy jest osobą odpowiedzialną za opracowanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, co wynika z przepisów prawa budowlanego oraz norm dotyczących zarządzania budową. Jego rola obejmuje nie tylko nadzorowanie prac budowlanych, ale również zapewnienie, że wszystkie działania są realizowane zgodnie z obowiązującymi standardami BHP. W praktyce oznacza to, że kierownik budowy musi ocenić potencjalne zagrożenia na placu budowy i wdrożyć odpowiednie środki ochrony. Przykładem może być stworzenie planu, który uwzględnia procedury ewakuacyjne w sytuacjach awaryjnych lub szkolenie pracowników w zakresie bezpiecznego używania narzędzi i sprzętu. Kierownik budowy powinien również regularnie przeprowadzać inspekcje bezpieczeństwa, aby upewnić się, że wszyscy pracownicy przestrzegają ustalonych norm i procedur. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie współpracy z innymi członkami zespołu projektowego, aby osiągnąć wysoki poziom bezpieczeństwa na budowie.

Pytanie 9

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNNR 2 oraz w cenniku oblicz koszt pracy sprzętu niezbędnego do wykonania pojedynczych ścianek działowych z płyt gipsowych Pro-Monta o łącznej powierzchni 250 m².

A. 830,50 zł

B. 223,88 zł

C. 434,25 zł

D. 418,25 zł

Odpowiedź 434,25 zł jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla koszt pracy sprzętu potrzebnego do wykonania ścianek działowych z płyt gipsowych Pro-Monta na powierzchni 250 m². Proces obliczeniowy zaczynamy od ustalenia nakładu pracy wyciągu, który wynosi 10,8 m-g na 100 m², co jest standardem w branży budowlanej. Następnie obliczamy nakład pracy dla 250 m², co daje nam 27 m-g. Mnożymy ten wynik przez cenę jednostkową wyciągu, czyli 16,0833 zł/m-g, uzyskując 434,25 zł. Tego typu kalkulacje są niezbędne w planowaniu budżetu projektów budowlanych oraz w zarządzaniu kosztami, co jest kluczowe dla efektywności finansowej w branży. Używanie odpowiednich wskaźników, takich jak nakład pracy na jednostkę powierzchni, jest standardową praktyką, która pomaga w realistycznym oszacowaniu kosztów i przewidywaniu potencjalnych wydatków na projekcie.

Pytanie 10

Schemat dróg tymczasowych na placu budowy przedstawiony na rysunku posiada

A. pierścieniowy układ dróg.

B. wspólny wjazd i wyjazd.

C. jednokierunkowy układ dróg.

D. oddzielny wjazd i wyjazd.

Wybór odpowiedzi 'wspólny wjazd i wyjazd' jest prawidłowy, ponieważ schemat dróg tymczasowych na placu budowy rzeczywiście wskazuje na to, że zarówno wjazd, jak i wyjazd odbywają się w tym samym miejscu, co jest kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa operacji budowlanych. Tego typu rozwiązanie jest stosowane, aby uprościć ruch na placu budowy oraz zminimalizować konflikty ruchowe między pojazdami dostawczymi a tymi, które opuszczają teren. Z praktycznego punktu widzenia, wspólny wjazd i wyjazd zmniejsza potrzebę tworzenia dodatkowych infrastrukturalnych rozwiązań drogowych, co jest zgodne z zasadami optymalizacji kosztów w projektach budowlanych. W kontekście standardów, takie układy są rekomendowane w wytycznych dotyczących organizacji ruchu na placach budowy, gdyż zwiększają one przejrzystość i bezpieczeństwo, szczególnie w sytuacjach, gdzie liczba pojazdów jest znaczna. Dobrze zaprojektowane układy dróg tymczasowych mogą efektywnie prowadzić do zmniejszenia liczby wypadków i poprawy płynności ruchu, co jest niewątpliwie kluczowe w dynamicznym środowisku budowlanym.

Pytanie 11

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ metodę wykonania rozbiórki obiektu.

Opis techniczny do projektu wyburzenia stodoły (fragment)
(...) 2.2.Sposób wykonania rozbiórki
Planuje się wykonanie rozbiórki za pomocą specjalistycznego sprzętu, metodami tradycyjnymi zmechanizowanymi bez technik minerskich.
Do wykonania rozbiórki planuje się wykorzystanie koparki wyburzeniowej z zamontowanymi na końcu ramion wymiennymi narzędziami (nożyce do cięcia żelbetu i stali, młot do kruszenia betonu, standardowa łyżka).
Obiekt przed przystąpieniem do rozbiórki należy odpowiednio przygotować.
2.3. Przygotowanie obiektu do rozbiórki polega na:
−	sprawdzeniu występowania oraz odcięciu, zaślepieniu, zabezpieczeniu wszystkich mediów dochodzących do obiektu;
−	sprawdzeniu występowania oraz zdemontowaniu wewnętrznych instalacji lub ich fragmentów, które mogłyby stanowić utrudnienie lub zagrożenie podczas rozbiórki;
−	wyznaczeniu i oznakowaniu stref bezpośredniego zagrożenia i stref niebezpiecznych. (...)

A. Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym.

B. Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych.

C. Tradycyjna zmechanizowana bez technik minerskich.

D. Tradycyjna ręczna bez technik minerskich.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że odpowiedzi takie jak "Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym" czy "Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych" mogą być trafne, jednakże nie odpowiadają one rzeczywistym wymaganiom opisanym w technicznym opisie projektu. Wybór metod ręcznych może prowadzić do zwiększenia ryzyka wypadków, a także wydłużenia czasu realizacji projektu, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami branżowymi. Zastosowanie materiałów wybuchowych, jak w przypadku drugiej opcji, wiąże się z dodatkowymi zagrożeniami dla zarówno pracowników, jak i otoczenia, a także wymaga uzyskania specjalnych zezwoleń oraz odpowiednich warunków bezpieczeństwa, co w tym przypadku nie jest przewidziane. Odpowiedź "Tradycyjna ręczna bez technik minerskich" również nie jest adekwatna, ponieważ technologie ręczne są często mniej efektywne i bardziej czasochłonne, co w dłuższej perspektywie prowadzi do większych kosztów. Kluczowym błędem w myśleniu jest przyjęcie, że metoda ręczna może być wystarczająca bez wsparcia sprzętu mechanicznego. Współczesne podejścia do wyburzeń stawiają na automatyzację i mechanizację, co podnosi standardy bezpieczeństwa i efektywności, a ignorowanie tych aspektów prowadzi do nieefektywności oraz potencjalnych niebezpieczeństw.

Pytanie 12

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oszacuj stopień zużycia technicznego wybudowanej 20 lat temu, nigdy nie remontowanej, murowanej kotłowni.

Przewidywany okres trwałości budynków w latach
Lp.	Przeznaczenie budynku	Murowany, żelbeto-wy lub stalowy	Drewniany
1	dom letniskowy	60	40
2	budynek mieszkalny	150	100
3	szopa, wiata, letnia kuchnia, piwnica, suszarnia, kotłownia	50	40
4	chlewnia, tuczarnia, kurnik, pieczarkarnia	60	40

A. 50%

B. 30%

C. 20%

D. 40%

Odpowiedź 40% jest poprawna, ponieważ wynika z obliczeń opartych na przewidywanym okresie trwałości kotłowni murowanej, który wynosi 50 lat. Po 20 latach użytkowania, nie przeprowadzając żadnych remontów, stopień zużycia technicznego wynosi 40%. Wzór na obliczenie stopnia zużycia to: (liczba lat użytkowania / całkowity okres trwałości) * 100%. W tym przypadku obliczenia wyglądają następująco: (20 / 50) * 100% = 40%. Takie analizy są kluczowe w zarządzaniu majątkiem budowlanym, pozwalają na planowanie przyszłych remontów i modernizacji. W praktyce, wiedza o stopniu zużycia technicznego jest niezbędna do podejmowania decyzji dotyczących eksploatacji obiektów oraz alokacji budżetów na konserwację. Standardy branżowe, takie jak PN-ISO 15686, podkreślają znaczenie monitorowania stanu technicznego budynków, co bezpośrednio przekłada się na bezpieczeństwo użytkowników oraz efektywność energetyczną budowli.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono przekrój przez stropodach

A. kanalikowy.

B. dwudzielny wentylowany.

C. o odwróconej kolejności warstw.

D. nieocieplony pełny.

Odpowiedź o odwróconej kolejności warstw jest prawidłowa, ponieważ w analizowanym stropodachu hydroizolacja umieszczona jest pod warstwą termoizolacyjną, co jest charakterystyczne dla tego typu konstrukcji. W tradycyjnym stropodachu hydroizolacja znajduje się powyżej warstwy termoizolacyjnej, co chroni ją przed wnikaniem wody. W przypadku stropodachu o odwróconej kolejności warstw, jak na przedstawionym rysunku, termoizolacja wykonana z płyt XPS pełni funkcję ochronną dla hydroizolacji, co zwiększa jej trwałość i efektywność. Takie rozwiązanie jest szczególnie polecane w miejscach narażonych na działanie wilgoci, jak na przykład na dachach zielonych. Zastosowanie tego typu konstrukcji w budownictwie zgodne jest z normami i dobrymi praktykami, które sugerują, aby w warstwie drenażowej znajdowały się odpowiednie geowłókniny i materiał filtrujący, co zapobiega gromadzeniu wody i zapewnia efektywne odprowadzenie nadmiaru wilgoci.

Pytanie 14

Jaką kolejność powinny mieć poszczególne etapy robót tynkarskich?

A. wykonanie obrzutki, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

B. wykonanie narzutu, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

C. przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

D. przygotowanie podłoża pod tynk, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

Poprawna odpowiedź to 'przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki', ponieważ kolejność ta odzwierciedla standardowe praktyki w branży budowlanej. Przygotowanie podłoża pod tynk jest kluczowym etapem, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku do powierzchni. Przygotowanie obejmuje m.in. oczyszczenie podłoża, usunięcie luźnych fragmentów oraz nawilżenie, co jest istotne dla uzyskania trwałego efektu. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na określeniu granic, co jest ważne dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wykończenia. W końcowej fazie wykonuje się obrzutkę, czyli pierwszą warstwę tynku, która ma na celu zwiększenie przyczepności kolejnych warstw. Zgodnie z normami PN-EN 13914-1, właściwe przygotowanie i kolejność działań wpływają na jakość oraz trwałość tynków, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa budynków i ich estetyki. Przykładem może być zastosowanie tynku gipsowego, który wymaga szczególnej uwagi przy przygotowaniu podłoża, aby uniknąć problemów z jego pęknięciami czy odspajaniem w przyszłości.

Pytanie 15

Sprzęt przedstawiony na rysunku stosuje się do

A. pielęgnowania świeżego betonu.

B. wykuwania bruzd w betonie.

C. zagęszczania mieszanki betonowej.

D. narzucania masy betonowej pod ciśnieniem.

Sprzęt przedstawiony na rysunku to wibrator do betonu, który służy do zagęszczania mieszanki betonowej. Jego główną funkcją jest eliminacja pęcherzyków powietrza, co pozwala na poprawę gęstości i wytrzymałości gotowego betonu. Wibracje generowane przez urządzenie powodują, że cząsteczki betonu przesuwają się i układają w bardziej zwartej strukturze. Dzięki temu, uzyskiwana mieszanka jest bardziej jednorodna oraz mniej podatna na pęknięcia i inne uszkodzenia. W praktyce, stosowanie wibratorów jest kluczowe w procesie budowlanym, szczególnie w miejscach, gdzie wymagane jest uzyskanie wysokiej jakości betonu, jak fundamenty, stropy czy słupy. Dobrą praktyką jest również stosowanie wibratorów zgodnie z normami, co zapewnia optymalne efekty działania. Użycie sprzętu w odpowiedni sposób znacząco zwiększa trwałość obiektów budowlanych i zapewnia ich długowieczność.

Pytanie 16

Zaplecze administracyjno-socjalne przedstawione na ilustracji wykonane jest jako obiekt

A. zmontowany z płyt wiórowo-cementowych.

B. składany z elementów drewnianych.

C. murowany z bloczków betonowych.

D. zestawiony z pojedynczych kontenerów.

Odpowiedź 'zestawiony z pojedynczych kontenerów' jest poprawna, ponieważ na przedstawionej ilustracji widoczna jest modułowa konstrukcja składająca się z kontenerów biurowych. Modułowe budownictwo, oparte na kontenerach, stało się popularne ze względu na swoją elastyczność i możliwość szybkiego montażu. Stosowanie kontenerów jako jednostek mieszkalnych czy biurowych ma wiele zalet, takich jak łatwość transportu, niskie koszty budowy oraz szybkie tempo realizacji. Kontenery są projektowane zgodnie z normami jakości i bezpieczeństwa, co zapewnia ich trwałość. W praktyce, takie konstrukcje mogą być wykorzystywane jako biura tymczasowe na placach budowy, punkty sprzedaży czy obiekty mieszkalne. Dodatkowo, ich modułowy charakter pozwala na łatwe dostosowanie przestrzeni do zmieniających się potrzeb użytkowników. Prawidłowe zrozumienie tego typu budownictwa jest kluczowe w kontekście nowoczesnych rozwiązań architektonicznych i urbanistycznych.

Pytanie 17

Ściany działowe o grubości % cegły i długości przekraczającej 5 m należy wzmacniać

A. ciętym włóknem szklanym dodawanym do zaprawy murarskiej

B. bednarką w pionowych spoinach w odstępach mniej więcej co 1 m

C. bednarką w spoinach poziomych co 3-4 warstwę

D. siatką z prętów 0 8 w pierwszej oraz ostatniej spoinie poziomej

Zastosowanie włókna szklanego dodawanego do zaprawy murarskiej w przypadku zbrojenia ścian działowych o długości większej niż 5 m jest nietypowym podejściem. Włókna szklane mogą poprawić właściwości zaprawy, takie jak odporność na pękanie i zwiększenie trwałości, jednak nie są one przeznaczone do zbrojenia w sposób, który byłby wystarczający dla długich ścian działowych. Efekt, jaki można osiągnąć dzięki dodaniu włókien, jest znacznie mniejszy w porównaniu do tradycyjnych metod zbrojenia. Koncentrując się na bednarce, można zauważyć, że jej funkcja w rozkładaniu obciążeń na większym obszarze jest kluczowa, szczególnie przy dłuższych elementach. Jeśli chodzi o siatkę z prętów, jej stosowanie w pierwszej i ostatniej spoinie poziomej nie zapewnia wystarczającej ochrony w przypadku długich ścian, gdzie zbrojenie powinno być równomiernie rozmieszczone, aby skutecznie radzić sobie z siłami rozciągającymi i ściskającymi. Warto również zauważyć, że stosowanie bednarki w spoinach pionowych w odstępach co 1 m nie odpowiada wymaganiom dla długich ścian, gdzie kluczowe jest zbrojenie poziome. Te niepoprawne koncepcje mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad statyki i dynamiki budowli, co prowadzi do niewłaściwego doboru materiałów i technik zbrojenia.

Pytanie 18

Powierzchnia tymczasowych obiektów socjalnych na placu budowy jest przede wszystkim uzależniona od

A. okresu realizacji budowy

B. liczby zatrudnionych pracowników na budowie

C. powierzchni użytkowej wznoszonych budynków

D. powierzchni terenu budowy

Wielkość powierzchni tymczasowych budynków socjalnych na terenie budowy jest ściśle związana z liczbą pracowników zatrudnionych na danym projekcie. W praktyce, ilość miejsca potrzebnego na takie obiekty, jak szatnie, stołówki czy pomieszczenia biurowe, rośnie proporcjonalnie do liczby osób, które będą z nich korzystać. Zgodnie z przepisami BHP oraz standardami budowlanymi, każdy pracownik powinien mieć zapewnione odpowiednie warunki do odpoczynku i regeneracji. W przypadku dużych projektów budowlanych, liczba pracowników może znacznie wzrosnąć, co z kolei wymusza dostosowanie infrastruktury socjalnej. Przykładem może być budowa dużego kompleksu mieszkaniowego, gdzie liczba zatrudnionych w różnych fazach budowy sięga kilkuset osób. W takich sytuacjach, zarządcy budowy muszą przewidzieć odpowiednią powierzchnię na tymczasowe obiekty socjalne, aby zapewnić efektywną organizację pracy oraz spełnić wymagania sanitarno-epidemiologiczne. Dobre praktyki w branży budowlanej wskazują, że planowanie takich przestrzeni powinno być integralną częścią etapu projektowania budowy, co pozwala uniknąć problemów związanych z niedoborem przestrzeni socjalnej.

Pytanie 19

Podczas sporządzania kosztorysu budowlanego, jaką metodę stosuje się do wyceny robót ziemnych?

A. Globalną

B. Szacunkową

C. Procentową

D. Obmiarową

Metoda obmiarowa jest kluczowa przy wycenie robót ziemnych, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie kosztów na podstawie rzeczywistej ilości wykonanej pracy. W praktyce oznacza to, że najpierw dokonuje się pomiarów terenowych, a następnie na ich podstawie oblicza objętość wykopów, nasypów czy innych prac ziemnych. Taki sposób wyceny jest precyzyjny i opiera się na rzeczywistych danych, co jest niezmiernie ważne przy sporządzaniu kosztorysu. Stosowanie metody obmiarowej daje także możliwość bieżącej kontroli kosztów i dostosowywania się do ewentualnych zmian w trakcie realizacji projektu. Przykładowo, jeśli podczas budowy natrafimy na nieprzewidziane przeszkody gruntowe, możemy szybko zaktualizować kosztorys na podstawie nowych pomiarów, co minimalizuje ryzyko wystąpienia nieprzewidzianych wydatków. Ta metoda jest zgodna z branżowymi standardami, które zakładają maksymalną dokładność i przejrzystość w wycenie robót budowlanych, co jest fundamentem dobrze zarządzanego projektu budowlanego.

Pytanie 20

Na rysunku przedstawiono połączenie bali ścian wieńcowych w narożu

A. na czop podwójny.

B. na zwidłowanie.

C. na jaskółczy ogon.

D. na zamek.

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na technikę "na zamek", może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad łączenia elementów drewnianych. Połączenie na jaskółczy ogon, mimo iż popularne, charakteryzuje się całkowicie innym kształtem i mechanizmem mocującym. Ten typ połączenia jest stosowany głównie w mniej wymagających konstrukcjach, gdzie kluczowym czynnikiem jest estetyka, a niekoniecznie wytrzymałość. Dodatkowo, połączenie na zwidłowanie, wskazujące na łączenie skosów, nie znajduje zastosowania w narożach budynku, co może prowadzić do nieefektywnego przenoszenia obciążeń. W przypadku połączenia na czop podwójny, choć również jest to technika stosunkowo silna, nie gwarantuje ona takiej precyzji i dopasowania jak "na zamek". Niektórzy mogą mylić te techniki, sądząc, że ich podobieństwo w zastosowaniu drewna oznacza to samo podejście w kwestii mocowania. Kluczowe jest zrozumienie, że różne metody łączenia mają swoje unikalne właściwości, które determinują ich zastosowanie w różnych kontekstach budowlanych. W praktyce, właściwy wybór metody łączenia jest istotny dla trwałości i stabilności całej konstrukcji, co podkreśla znaczenie znajomości norm i standardów w budownictwie.

Pytanie 21

Na rysunku przedstawiono sposób wykonania podczas robót remontowych nowego oparcia drewnianej belki stropowej za pomocą stalowego wspornika wykonanego z

A. teownika.

B. kątownika.

C. płaskownika.

D. dwuteownika.

Wybór odpowiedzi dotyczących płaskownika, kątownika oraz teownika jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych profili ma zupełnie inną konstrukcję i właściwości mechaniczne w porównaniu do dwuteownika. Płaskownik to element konstrukcyjny o prostokątnym przekroju, który nie ma zdolności do przenoszenia dużych obciążeń zginających, co ogranicza jego zastosowanie w konstrukcjach wymagających wysokiej nośności. Kątownik, z kolei, jest profilem L, który również nie zapewnia odpowiedniej sztywności w przypadku dużych rozpiętości, gdyż jego geometryczna forma nie sprzyja efektywnemu przenoszeniu obciążeń. Z kolei teownik, choć bardziej zbliżony w kształcie do dwuteownika, różni się kluczowo, gdyż jego półki są znacznie węższe, co wpływa na jego wytrzymałość i stabilność. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków wynikają z braku znajomości podstawowych właściwości różnych typów profili stalowych oraz ich zastosowania w praktyce inżynierskiej. Efektywne projektowanie konstrukcji wymaga zrozumienia, jak różne kształty i materiały wpływają na całkowitą nośność oraz stabilność konstrukcji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze materiałów budowlanych kierować się odpowiednimi standardami i dobrą praktyką inżynieryjną.

Pytanie 22

Jaką rolę pełni warstwa podkładu w budowie podłogi?

A. fundamentu dla posadzki

B. ochrony przed utratą ciepła

C. barierą akustyczną

D. ochrony przed wilgocią

Warstwa podkładu w podłodze to naprawdę ważna sprawa, bo to od niej zależy, jak dobrze wszystko będzie się trzymać. To taki fundament, na którym stawiamy panele, płytki czy wykładziny. Musi być równy i stabilny, żeby cała podłoga dobrze funkcjonowała. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli podkład nie jest dobrze przygotowany, to później mogą się pojawić różne problemy. Powinno się go robić z odpowiednich materiałów, co nie tylko wpływa na komfort, ale też np. na akustykę w pomieszczeniu. Wiesz, są różne normy budowlane, jak ta PN-EN 14374, które mówią, jakie powinny być parametry wytrzymałościowe podkładu, żeby był trwały. A jak masz ogrzewanie podłogowe, to dobór podkładu jest kluczowy, żeby to wszystko działało efektywnie. Można więc śmiało powiedzieć, że ta warstwa ma spore znaczenie w kontekście nowoczesnego budownictwa.

Pytanie 23

Zgodnie z dokumentacją projektową rozstaw prętów głównych w płycie żelbetowej powinien wynosić 160 mm. Który z wymienionych wymiarów rozstawu prętów głównych nie spełnia warunku określonego w specyfikacji technicznej?

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót zbrojarskich (fragment)

[...]
– Dopuszczalne odchylenia strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno przekraczać 3%.
– Różnice rozstawu prętów głównych w płytach nie powinny przekraczać ±1 cm, a w innych elementach ±0,5 cm.
– Różnice w rozstawie strzemion w stosunku do wymagań określonych w projekcie nie powinny przekraczać ±2 cm.
[...]

A. 168 mm

B. 172 mm

C. 162 mm

D. 158 mm

Wybór nieprawidłowych rozstawów prętów głównych, takich jak 162 mm, 172 mm, 168 mm czy 158 mm, może wyniknąć z błędnego zrozumienia dokumentacji projektowej oraz specyfikacji technicznej. Istotne jest, aby nie tylko znać wartości liczbowe, ale również umieć je interpretować w kontekście wymogów projektowych. Na przykład rozstaw 162 mm jest tylko nieznacznie większy od wartości docelowej 160 mm, lecz nie przekracza dopuszczalnego zakresu. Takie podejście może prowadzić do założenia, że jest to akceptowalne, ale nie uwzględnia faktu, że projektowanie konstrukcji wymaga ścisłego przestrzegania ustalonych norm, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa. Rozstaw 168 mm, choć również bliski, wciąż nie może być traktowany jako poprawny, ponieważ granice tolerancji są ściśle określone. W przypadku 158 mm, chociaż jest on mniejszy od wymaganego, może to wydawać się teoretycznie akceptowalne, ale w praktyce każdy milimetr poniżej dolnej granicy może prowadzić do niedostatecznego wsparcia dla obciążeń działających na płytę. Te błędne wybory wynikają często z niedostatecznego zrozumienia specyfikacji oraz ich praktycznego zastosowania, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w realizacji projektów budowlanych. Zrozumienie zasad projektowania konstrukcji żelbetowych jest kluczowe dla unikania takich pomyłek, a ich konsekwencje mogą być nie tylko kosztowne, ale także niebezpieczne.

Pytanie 24

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze specyfikacji technicznej, określ maksymalną grubość warstwy gruntu, którą można zagęszczać płytami wibracyjnymi.

Specyfikacja techniczna ST-01 – roboty ziemne (wyciąg)

Jeżeli w dokumentacji projektowej nie przewidziano innego sposobu zagęszczania gruntu przy zasypywaniu wykopów, to układanie i zagęszczanie gruntu powinno być wykonywane warstwami o grubości dostosowanej do przyjętego sposobu zagęszczania i wynoszącej:
a) nie więcej niż 25 cm przy stosowaniu ubijaków ręcznych i wałowaniu,
b) nie więcej niż 30 cm przy ubijaniu urządzeniami wibracyjnymi, np.: płytami wibracyjnymi.
Jeżeli w zasypywanym wykopie znajduje się rurociąg, to do wysokości ok. 40 cm ponad górną krawędź rurociągu należy go pozasypywać i zagęszczać ręcznie.

A. 40 cm

B. 25 cm

C. 35 cm

D. 30 cm

Wybór innej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego maksymalnej grubości warstwy gruntu, która może być zagęszczana płytami wibracyjnymi. Odpowiedzi o grubości 25 cm, 35 cm i 40 cm są mylące, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji technicznej ST-01, która wyraźnie wskazuje, że maksymalna grubość wynosi 30 cm. Często spotyka się błędne założenia, że niższe wartości są bardziej bezpieczne, co może prowadzić do nadmiernej ostrożności, ale w przypadku zagęszczania gruntu, nie można aplikować zbyt dużych warstw, ponieważ każdy dodatkowy centymetr może zmniejszać efektywność procesu. Na przykład, zagęszczanie warstwy o grubości 35 cm może doprowadzić do nieodpowiedniego zagęszczenia dolnych partii gruntu, co z kolei negatywnie wpływa na stabilność przyszłych konstrukcji. Przy 40 cm ryzyko uszkodzenia sprzętu oraz obniżenia jakości robót jest znacznie zwiększone. W kontekście 25 cm, chociaż jest to wartość w zgodzie z normami, jest zbyt mała, aby w pełni wykorzystać potencjał zagęszczania płytami wibracyjnymi. Dlatego ważne jest, aby znać i przestrzegać określonych norm, które opierają się na badaniach i doświadczeniach praktyków w tej dziedzinie.

Pytanie 25

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 dobierz skład zespołu roboczego do wykonania żelbetowej płyty stropowej płaskiej o powierzchni 140 m² i grubości 10 cm, jeżeli prace mają być wykonane w czasie dwóch 8-godzinnych dni roboczych.

A. 1 betoniarz, 8 cieśli, 5 robotników.

B. 2 betoniarzy, 11 cieśli, 8 robotników.

C. 2 betoniarzy, 11 cieśli, 7 robotników.

D. 1 betoniarz, 8 cieśli, 6 robotników.

Poprawna odpowiedź to 2 betoniarzy, 11 cieśli i 8 robotników, co wynika z dokładnych obliczeń dotyczących składu zespołu roboczego niezbędnego do wykonania żelbetowej płyty stropowej o powierzchni 140 m² i grubości 10 cm. W przypadku realizacji takich zadań kluczowe jest właściwe oszacowanie nakładów pracy, co powinno być oparte na danych z KNR (Katalog Norm Roboczych). Po obliczeniu całkowitych nakładów pracy dla każdej grupy zawodowej, warto podzielić je przez dostępny czas pracy, który w tym przypadku wynosi 16 godzin. Ponieważ wyniki obliczeń muszą być zaokrąglane do najbliższej wyższej liczby całkowitej (ze względu na niemożność zatrudnienia części pracownika), otrzymujemy końcowy skład zespołu. Tego rodzaju podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie zasobów jest kluczowe dla efektywności i terminowości realizacji projektów budowlanych. Warto również pamiętać, że odpowiednie dobranie zespołu roboczego wpływa nie tylko na czas realizacji projektu, ale także na jakość wykonania, co jest szczególnie istotne w kontekście budownictwa żelbetowego.

Pytanie 26

Widoczny na rysunku osprzęt spycharki wykorzystywany jest zwykle do

A. przemieszczania urobku na placu budowy.

B. kruszenia materiałów pochodzących z rozbiórki.

C. usuwania pni i korzeni drzew z terenu pod zabudowę.

D. wykonywania rowów odwadniających.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ osprzęt spycharki, którym jest zrywak (ripper), jest zaprojektowany głównie do usuwania pni i korzeni drzew z terenu pod zabudowę. Zrywak, dzięki swojej konstrukcji, jest w stanie rozrywać twarde materiały, co czyni go nieocenionym narzędziem w procesie przygotowywania terenu budowlanego. W praktyce, gdy planowane są nowe inwestycje, konieczne jest usunięcie wszelkich przeszkód, w tym starych pni i korzeni, które mogą utrudniać prace budowlane. Wykorzystanie zrywaka przyspiesza ten proces, pozwalając na efektywne rozrywanie i podnoszenie materiałów, które w przeciwnym razie mogłyby być czasochłonne do usunięcia. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami budowlanymi oraz standardami bezpieczeństwa, ważne jest, aby teren budowy był odpowiednio oczyszczony, co z kolei wpływa na dalsze etapy budowy oraz stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Użycie zrywaka jest zatem nie tylko praktyczne, ale również kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości prac budowlanych.

Pytanie 27

Do realizacji głębokich wykopów o niewielkiej szerokości i długości wykorzystuje się koparki

A. zbierakowe

B. przedsiębierne

C. podsiębierne

D. chwytakowe

Wybór koparek przedsiębiernych, podsiębiernych lub zbierakowych jako alternatyw dla koparek chwytakowych może prowadzić do nieefektywności oraz problemów technicznych w czasie wykonywania wykopów. Koparki przedsiębierne, choć wykorzystywane są do wydobycia materiałów z większych głębokości, nie są przystosowane do wąskich wykopów, co prowadzi do ryzyka naruszenia struktury sąsiadujących elementów budowlanych. Z kolei koparki podsiębierne charakteryzują się zastosowaniem narzędzi tnących, które są mniej efektywne w kontekście precyzyjnego usuwania ziemi w ograniczonej przestrzeni. Użycie takich maszyn w kontekście głębokich, wąskich wykopów może prowadzić do problemów z dokładnością oraz kontrolą nad materiałem gruntowym, co może skutkować dodatkowymi kosztami i opóźnieniami w projekcie. Koparki zbierakowe, mimo że są skuteczne w zbieraniu materiałów z powierzchni, nie nadają się do głębokiego wykopywania, co jeszcze bardziej podkreśla, dlaczego ich użycie w tej sytuacji byłoby nieodpowiednie. Prawidłowy dobór maszyny jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych, a nieodpowiednia decyzja może prowadzić do nieplanowanych przestojów oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów wykonawczych.

Pytanie 28

Reparacje w obiekcie polegające na usunięciu dotychczasowego fundamentu z cegły oraz budowie nowego, powinny być przeprowadzane w segmentach o maksymalnej długości

A. 4,5 m

B. 3,2 m

C. 1,2 m

D. 2,5 m

Odpowiedzi takie jak 2,5 m, 3,2 m oraz 4,5 m wskazują na nieprawidłowe podejście do prac naprawczych związanych z fundamentami. Wybór zbyt długiego odcinka rozbiórki może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak osunięcia ziemi czy uszkodzenia strukturalne budynku. W praktyce inżynieryjnej istnieje zasada, że im dłuższy odcinek, tym większe ryzyko destabilizacji istniejącego fundamentu. Odpowiedzi 2,5 m i 3,2 m wydają się zbyt długie, co może skutkować niekontrolowanym osiadaniem sąsiednich fragmentów budynku, a także może prowadzić do przeciążeń dla pozostałych elementów konstrukcyjnych. Jak pokazuje doświadczenie, fundamenty działają jako system, więc ich nagłe usunięcie w większych odcinkach zaburza równowagę całej konstrukcji. Odpowiedź 4,5 m jest jeszcze bardziej niebezpieczna, ponieważ przekracza dopuszczalne normy praktyczne i może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, należy zawsze kierować się zasadą minimalizacji ryzyka, a jednocześnie zapewnienia odpowiednich warunków pracy, co w tym przypadku oznacza ograniczenie długości odcinków do 1,2 m.

Pytanie 29

Gdzie zamieszcza się opis metody oraz kolejności przeprowadzania robót rozbiórkowych?

A. projekcie rozbiórki

B. pozwoleniu na budowę

C. dzienniku rozbiórki

D. księdze obiektu

Wybór odpowiedzi, takich jak 'książka obiektu', 'pozwolenie na budowę' oraz 'dziennik rozbiórki' jest błędny, ponieważ te dokumenty pełnią inne funkcje w procesie budowlanym i nie są odpowiednie do szczegółowego opisania robót rozbiórkowych. Książka obiektu, na przykład, jest dokumentem, który gromadzi informacje o budynku, takie jak dane techniczne, dokumentacja dotycząca przeprowadzonych prac budowlanych oraz informacje o konserwacji. Nie zawiera ona jednak szczegółowych procedur dotyczących rozbiórki, co czyni ją niewłaściwym źródłem informacji w tym kontekście. Pozwolenie na budowę jest dokumentem prawnym, który uprawnia do rozpoczęcia budowy lub przebudowy obiektów, ale nie odnosi się bezpośrednio do procedur rozbiórkowych. Zawiera ono ogólne warunki, które powinny być spełnione, ale nie wskazuje na szczegółowe metody i etapy rozbiórki. Dziennik rozbiórki, natomiast, jest dokumentem roboczym, który służy do rejestrowania postępów prac oraz wszelkich incydentów podczas rozbiórki, ale także nie ma w nim miejsca na szczegółowy opis planu robót. W kontekście organizacji procesu budowlanego i zapewnienia bezpieczeństwa, kluczowe jest posiadanie dokładnego projektu rozbiórki, który uwzględnia wszystkie etapy i metody wykonywania prac, a także aspekty ochrony środowiska i minimalizowania ryzyka. Stąd wynika istotność odpowiedniego przygotowania dokumentacji przed przystąpieniem do robót budowlanych.

Pytanie 30

Na podstawie przedstawionej charakterystyki eksploatacyjnej żurawia wieżowego określ, ile wynosi jego maksymalny udźwig przy wysięgu wynoszącym 22 m.

A. 4,5 tony

B. 4,0 tony

C. 3,5 tony

D. 3,0 tony

Odpowiedź 3,5 tony jest prawidłowa, ponieważ na podstawie wykresu zależności między wysięgiem (L) a udźwigiem (Q) żurawia wieżowego, wartość udźwigu dla wysięgu wynoszącego 22 m wynosi właśnie 3,5 tony. W praktyce oznacza to, że żuraw jest w stanie podnieść ładunek o wadze do 3,5 tony przy określonym wysięgu, co jest kluczowe przy planowaniu prac budowlanych. Użycie wykresów charakterystyk eksploatacyjnych jest standardową praktyką w branży budowlanej, ponieważ pozwala na precyzyjne dobieranie sprzętu do konkretnych zadań. Ważne jest także, aby operatorzy żurawi byli świadomi ograniczeń swojego sprzętu oraz wpływu parametrów, takich jak kąt ustawienia wysięgnika, obciążenie oraz warunki otoczenia na ogólne możliwości żurawia. Wiedza ta jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa na miejscu pracy oraz optymalizacji wydajności operacji dźwigowych.

Pytanie 31

Który ze sposobów wzmocnienia stropów gęstożebrowych w miejscu planowanego wymurowania na nim ścianki działowej przedstawiono na rysunku?

A. Zwiększenie grubości nadbetonu w miejscu przebiegu ściany.

B. Wykonanie żebra ze zsuniętych ze sobą belek stropowych.

C. Wykonanie wieńców opuszczonych na ścianach nośnych.

D. Ułożenie dodatkowego zbrojenia w warstwie nadbetonu.

Zwiększenie grubości nadbetonu w miejscu przebiegu ściany jest podejściem, które może wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak nie zawsze jest skuteczne w przypadku stropów gęstożebrowych. W rzeczywistości, nadbeton pełni funkcję osłonową dla zbrojenia i nie jest głównym nośnikiem obciążeń. Samo zwiększenie jego grubości może nie wystarczyć do przeniesienia dodatkowych obciążeń wynikających z ciężaru ścianki działowej. Podobnie, ułożenie dodatkowego zbrojenia w warstwie nadbetonu, mimo że może poprawić wytrzymałość na zginanie, nie rozwiązuje problemu lokalnych obciążeń, które mogą występować w obrębie gęstożebrowego stropu. Z kolei wykonanie wieńców opuszczonych na ścianach nośnych skupia się głównie na połączeniach między stropem a ścianami, a nie na konkretnej lokalizacji wzmocnienia, jak to jest wymagane w przypadku planowanej ścianki działowej. Warto również zauważyć, że wykonanie żebra ze zsuniętych belek stropowych jest podejściem, które jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w budownictwie, pozwalającym na efektywne zarządzanie obciążeniami oraz zapewniającym odpowiednią sztywność konstrukcji. Decydując się na inne metody, można trafić w pułapkę myślenia, że każde wzmocnienie jest równie efektywne, co może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych w przyszłości.

Pytanie 32

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 5 zmian

B. 10 zmian

C. 6 zmian

D. 11 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 33

Czy kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku stworzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) podczas realizacji robót budowlanych związanych z?

A. montowaniem rusztowań przy wysokich budynkach

B. wykonywaniem wykopów o pionowych ścianach bez wsparcia, o głębokości do 1 m

C. rozbiórką budynków o wysokości przekraczającej 8 m

D. naprawą produktów budowlanych zawierających azbest

Kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku sporządzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) w przypadku robót budowlanych, które obejmują wykopy o ścianach pionowych bez rozparcia, o głębokości do 1 m. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego i aktualnymi standardami BHP, takie wykopy są uważane za stosunkowo bezpieczne, pod warunkiem, że są one prowadzone zgodnie z odpowiednimi normami technicznymi. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania wykopów do 1 m, ryzyko dla pracowników jest ograniczone, pod warunkiem, że są zachowane podstawowe zasady bezpieczeństwa, np. odpowiednie oznakowanie terenu, zapewnienie drożności przejść oraz kontrola warunków gruntowych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest budowa przyłączy wodociągowych, gdzie wykopy wykonywane są na niewielką głębokość, co nie wymaga szczegółowego planu BIOZ, ale nadal wymaga przestrzegania ogólnych zasad BHP.

Pytanie 34

Powiększenie fundamentu, bez względu na jego typ oraz sposób realizacji, zawsze odbywa się w segmentach o maksymalnej długości wynoszącej

A. 1,8 m

B. 2,0 m

C. 1,2 m

D. 1,5 m

Wielu inżynierów może błędnie oszacować długość odcinków poszerzenia fundamentu, co prowadzi do wyboru niewłaściwych wartości, takich jak 1,5 m, 1,8 m czy 2,0 m. Odpowiedzi te opierają się na przesłankach, które nie uwzględniają praktycznych aspektów związanych z konstrukcją fundamentów. W przypadku zbyt długich odcinków, istnieje ryzyko, że fundament nie będzie w stanie równomiernie przekazywać obciążeń do gruntu, co może prowadzić do miejscowych osiadania i nawet zniszczenia konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy segment, który jest zbyt długi, staje się źródłem potencjalnych problemów, które mogą przyczynić się do niestabilności całego budynku. Warto zauważyć, że normy budowlane, takie jak Eurokod 7, jasno określają maksymalne długości odcinków poszerzenia na 1,2 m, co ma na celu minimalizowanie ryzyka wystąpienia wahań w nośności fundamentu. Ignorowanie tych wytycznych może skutkować nie tylko zwiększonymi kosztami napraw, ale także poważnymi konsekwencjami dla bezpieczeństwa obiektu. Dlatego kluczowe jest, aby inżynierowie stosowali się do sprawdzonych standardów oraz przeprowadzali odpowiednie obliczenia przed podejmowaniem decyzji dotyczących fundamentów.

Pytanie 35

Na podstawie informacji zamieszczonych w specyfikacji określ poziom, do którego można wykonać wykop metodą mechaniczną, jeżeli projektowany poziom posadowienia fundamentu wynosi -0,95 m.

A. 0,75 m

B. 0,80 m

C. 0,90 m

D. 0,85 m

Odpowiedź 0,75 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami wykonania wykopów, wykop metodą mechaniczną może być realizowany do poziomu -0,75 m. Zgodnie z zasadami technologii budowlanej, warstwa gruntu do 20 cm powyżej projektowanego poziomu posadowienia (-0,95 m) powinna być usunięta ręcznie, co oznacza, że mechaniczne wykopy powinny być realizowane tylko do głębokości -0,75 m. Dopuszczalne odchyłki w głębokości wykopów wynoszą 10 cm, co jednak nie zmienia granicy, do której można wykonać wykop mechanicznie. Przykładowo, jeśli projekt zakłada wykop do poziomu -1,00 m, wówczas mechaniczne usunięcie gruntu do -0,75 m pozostawia konieczność ręcznego usunięcia kolejnych 20 cm. Jest to zgodne z dobrą praktyką budowlaną, która kładzie nacisk na bezpieczeństwo oraz efektywność realizacji robót ziemnych.

Pytanie 36

Jakie metody należy zastosować w celu zabezpieczenia wykopów ziemnych na placu budowy?

A. Ogrodzeniem z siatki postawionym na skraju wykopu

B. Balustradą umiejscowioną w odległości 1 m od krawędzi wykopu

C. Nasypem usytuowanym wzdłuż krawędzi wykopu

D. Tablicą ostrzegawczą umieszczoną przy krawędzi wykopu

Zastosowanie znaku ostrzegawczego na krawędzi wykopu jest niewystarczającym środkiem zabezpieczającym, gdyż nie zapewnia fizycznej ochrony przed upadkiem. Znaki ostrzegawcze mają na celu informowanie o niebezpieczeństwie, jednak nie eliminują ryzyka, które może wystąpić, zwłaszcza w sytuacjach nieprzewidzianych, takich jak poślizgnięcia czy utrata równowagi. Z kolei ogrodzenie z siatki, mimo że może stanowić barierę wizualną, nie spełnia wymogu stabilności i wytrzymałości, co jest kluczowe w obliczu dynamicznych warunków na placu budowy. Tego typu zabezpieczenia mogą ulegać uszkodzeniom lub deformacjom, co znacząco obniża ich skuteczność. Ponadto, nasyp wykonany wzdłuż krawędzi wykopu, choć może wydawać się sensownym rozwiązaniem, w praktyce nie jest wystarczający, aby zabezpieczyć przed upadkiem. Tego rodzaju podejście nie uwzględnia aspektów związanych z erozją czy osuwiskami, które mogą wystąpić w wyniku opadów deszczu czy w trakcie intensywnego użytkowania wykopu. Z perspektywy bezpieczeństwa pracowników, zastosowanie takich metod zabezpieczeń naraża ich na zbędne ryzyko, dlatego kluczowe jest stosowanie środków, które zapewniają zarówno informowanie o niebezpieczeństwie, jak i fizyczną ochronę przed upadkiem.

Pytanie 37

Na rysunku przedstawiono przekrój przez ścianę

A. dwuwarstwową ze szczeliną powietrzną.

B. jednowarstwową z dociepleniem.

C. trójwarstwową ze szczeliną powietrzną.

D. dwuwarstwową z dociepleniem.

Twoje odpowiedzi pokazują różne konstrukcje ścian, które w rzeczywistości nie pasują do tego, co widzimy na rysunku. Na przykład, konstrukcja dwuwarstwowa z dociepleniem sugeruje, że jest tam tylko dwa warstwy, a nie ma trzeciej i szczeliny powietrznej. Takie rozwiązania są mniej efektywne pod względem termiki, bo nie zapewniają wentylacji w ścianach, co może powodować wilgoć. Jednowarstwowe konstrukcje z dociepleniem też nie pasują do tego rysunku i są wbrew nowoczesnym standardom budowlanym, które mówią, że trzeba mieć przynajmniej dwie warstwy dla lepszej izolacji. Często popełniamy błąd myślowy myśląc, że więcej warstw zawsze znaczy lepszą izolację, a w rzeczywistości ich odpowiednie rozmieszczenie i projektowanie jest równie ważne. W praktyce, konstrukcje dwuwarstwowe mogą się wydawać proste i atrakcyjne, ale nie są najlepsze w budynkach narażonych na trudne warunki pogodowe. Odpowiednia identyfikacja typu konstrukcji jest kluczowa nie tylko dla komfortu, ale też dla długowieczności budynku, co pokazuje, jak istotne jest znajomość dobrych praktyk w projektowaniu i budowie.

Pytanie 38

Docieplenie przy użyciu metody lekkiej mokrej polega na przytwierdzaniu do powierzchni ścian poszczególnych warstw w następującej kolejności:

A. siatka z włókna szklanego, podkład tynkarski, izolacja cieplna na zaprawie klejowej, fakturowa warstwa elewacyjna

B. izolacja cieplna na zaprawie klejowej, podkład tynkarski, siatka z włókna szklanego, fakturowa warstwa elewacyjna

C. siatka z włókna szklanego, izolacja cieplna na zaprawie klejowej, podkład tynkarski, fakturowa warstwa elewacyjna

D. izolacja cieplna na zaprawie klejowej, siatka z włókna szklanego, podkład tynkarski, fakturowa warstwa elewacyjna

Docieplenie metodą lekką mokrą to coś, co dobrze zna każdy, kto ma do czynienia z budownictwem. Chodzi o to, żeby na zewnętrzne ściany budynków nałożyć odpowiednią izolację termiczną. Pierwsze, co trzeba zrobić, to przyczepić tę izolację na zaprawę klejową. To bardzo ważny krok, bo jak dobrze się trzyma, to cała reszta będzie działać. Potem kładziemy siatkę z włókna szklanego, która ma za zadanie wzmacniać tę izolację, co naprawdę uchroni ją przed pęknięciami czy uszkodzeniami. Dalej, nakładamy podkład tynkarski, żeby przygotować wszystko do ostatecznej warstwy elewacyjnej. To ma znaczenie dla wyglądu budynku oraz dla jego ochrony przed różnymi warunkami atmosferycznymi. Jak wszystko zrobimy zgodnie z zasadami, to budynek będzie miał lepszą efektywność energetyczną i dłużej wytrzyma na warunki zewnętrzne.

Pytanie 39

Norma użycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni dachu. Oblicz, jaką powierzchnię połaci dachowej można pokryć, mając 3 600 sztuk dachówki.

A. 720 m2

B. 180 m2

C. 20 m2

D. 36 m2

Norma zużycia dachówki ceramicznej zakładkowej wynosi 2 000 sztuk na 100 m² powierzchni pokrycia dachowego. Aby obliczyć powierzchnię, którą można pokryć przy użyciu 3 600 sztuk dachówki, należy najpierw określić, ile metrów kwadratowych pokrywa jedna sztuka dachówki. W tym przypadku: 2 000 sztuk pokrywa 100 m², co oznacza, że jedna sztuka pokrywa 0,05 m² (100 m² / 2 000 sztuk). Następnie obliczamy, ile m² można pokryć 3 600 sztuk: 3 600 sztuk * 0,05 m²/sztuka = 180 m². Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie potrzebnych materiałów, co wpływa na efektywność kosztową projektu. W branży budowlanej, prawidłowe obliczenia materiałów są zgodne z normami PN-EN, które promują zrównoważony rozwój i minimalizację odpadów. Właściwe planowanie i dobór materiałów przyczyniają się do zwiększenia trwałości pokrycia dachowego oraz jego estetyki.

Pytanie 40

Przedstawiony na rysunku kontener wykorzystuje się na terenie budowy jako

A. magazyn kruszyw lekkich.

B. magazyn spoiw przechowywanych luzem.

C. obiekt biurowy lub socjalny.

D. obiekt na odpady zawierające azbest.

Kontener biurowy lub socjalny na budowie pełni kluczową rolę jako przestrzeń do pracy i odpoczynku dla pracowników. W przeciwieństwie do innych typów kontenerów, ten charakteryzuje się obecnością drzwi, okien i często instalacji elektrycznej, co czyni go funkcjonalnym dla codziennego użytku. Takie kontenery są nie tylko wygodne, ale również zgodne z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, a ich wykorzystanie zwiększa komfort zatrudnionych. W praktyce, stają się one miejscem na spotkania, przechowywanie dokumentów czy relaks po ciężkim dniu pracy. Zgodnie z normami budowlanymi, takie przestrzenie powinny być odpowiednio wentylowane, aby zapewnić komfort pracowników, co również jest spełniane w przypadku kontenerów biurowych. Przykłady zastosowań obejmują wznoszenie tymczasowych biur na dużych placach budowy oraz miejsca do odpoczynku, co znacznie zwiększa efektywność pracy zespołu na budowie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej