Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 27 grudnia 2025 10:01
  • Data zakończenia: 27 grudnia 2025 10:17

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Co będzie wynikiem działania poniższego kodu JavaScript?

const obj = { name: 'John', greet: function() { setTimeout(function() { console.log(`Hello, ${this.name}`); }, 1000); } }; obj.greet();
A. Hello, null
B. Hello, undefined
C. Hello, John
D. TypeError
Odpowiedzi `Hello, John`, `TypeError` oraz `Hello, null` są wynikiem niepełnego zrozumienia zasad działania kontekstu `this` w JavaScript oraz mechanizmów związanych z wywołaniami funkcji w różnych kontekstach. W przypadku pierwszej z tych odpowiedzi, można by sądzić, że `this` w funkcji anonimowej odwołuje się do obiektu `obj`, co jest błędne, ponieważ w momencie wywołania funkcji przez `setTimeout` kontekst `this` traci odniesienie do obiektu, a zamiast tego wskazuje na obiekt globalny. W efekcie `this.name` nie zwraca wartości `'John'`, lecz `undefined`. Druga odpowiedź, związana z `TypeError`, nie zrozumiała, że żadne błędy nie są generowane w tym kodzie, a funkcja anonimowa wykonuje się bezproblemowo, jednak z błędnym kontekstem. Ostatnia propozycja, `Hello, null`, również jest nietrafiona, ponieważ nie istnieje sytuacja, w której `this` w tym kontekście mogłoby się odwoływać do `null`. Należy również pamiętać, że JavaScript różni się od wielu innych języków programowania, gdzie `this` jest bardziej ściśle powiązane z obiektem, w którym metoda została wywołana. Zrozumienie kontekstu `this` jest kluczowe w pracy z JavaScript, szczególnie w pracy z funkcjami asynchronicznymi oraz w zastosowaniach programowania obiektowego.

Pytanie 2

Co oznacza walidacja kodu programu?

A. Czynnością polegającą na kompilowaniu kodu
B. Czynnością dotyczącą publikacji aplikacji w sklepie
C. Czynnością związaną z tworzeniem dokumentacji kodu
D. Czynnością weryfikującą poprawność i zgodność kodu z założeniami
Walidacja kodu programu to proces sprawdzania jego poprawności i zgodności z założeniami projektowymi oraz standardami programistycznymi. Celem walidacji jest wykrycie błędów logicznych, składniowych i zgodności kodu z wymaganiami aplikacji. Walidacja może obejmować analizę statyczną kodu (bez jego wykonywania) oraz testy jednostkowe i integracyjne, które sprawdzają funkcjonalność aplikacji. Dzięki walidacji programiści mogą uniknąć błędów na późniejszych etapach rozwoju projektu, co znacząco zwiększa niezawodność i stabilność aplikacji. Proces ten jest nieodzowny w metodykach Agile i Continuous Integration, gdzie regularne testowanie kodu stanowi podstawę dostarczania wysokiej jakości oprogramowania.

Pytanie 3

Jaki język programowania został stworzony z myślą o tworzeniu aplikacji na system Android?

A. Java
B. Swift
C. Objective-C
D. Python
Swift? To język, który Apple wymyśliło dla swoich aplikacji na iOS i macOS, więc nie ma go w Androidzie. Objective-C też jest używany do aplikacji Apple, ale na Androida nie zadziała. Python jest super i bardzo uniwersalny, ale nie jest językiem, który na Androidzie działa natywnie – są co prawda frameworki, jak Kivy, które pozwalają na pisanie aplikacji w Pythonie, ale to nie jest standard dla Androida.

Pytanie 4

Co oznacza skrót SOLID w programowaniu obiektowym?

A. Popularna metodologia testowania aplikacji mobilnych i webowych
B. System organizacji zadań w metodologii zwinnej używany w Scrum
C. Zbiór pięciu zasad projektowania oprogramowania ułatwiających tworzenie czytelnego kodu
D. Standard tworzenia dokumentacji technicznej dla aplikacji
Skrót SOLID odnosi się do pięciu podstawowych zasad projektowania obiektowego, które zostały sformułowane przez Roberta C. Martina. Zasady te, a mianowicie: Single Responsibility Principle (SRP), Open/Closed Principle (OCP), Liskov Substitution Principle (LSP), Interface Segregation Principle (ISP) oraz Dependency Inversion Principle (DIP), mają na celu ułatwienie tworzenia czytelnego, łatwego do modyfikacji i rozszerzenia kodu. Przykładowo, zasada SRP mówi o tym, że każda klasa powinna mieć jedną odpowiedzialność, co pozwala na łatwiejsze wprowadzanie zmian oraz testowanie. Implementacja SOLID sprzyja także lepszej organizacji kodu, co jest kluczowe w dużych projektach, gdzie złożoność i liczba współpracujących komponentów mogą prowadzić do trudności w zarządzaniu. Przykład praktyczny można zobaczyć w aplikacji używającej wzorców projektowych, gdzie zasady SOLID pomagają w tworzeniu elastycznych i dobrze zorganizowanych systemów. W branży programistycznej, przestrzeganie tych zasad jest uznawane za dobrą praktykę, co przyczynia się do zwiększenia jakości oprogramowania oraz satysfakcji zespołów developerskich.

Pytanie 5

W jakiej topologii sieciowe wszystkie urządzenia są bezpośrednio powiązane z każdym innym?

A. Topologia gwiazdy
B. Topologia magistrali
C. Topologia siatki
D. Topologia pierścienia
Topologia siatki to jedna z najbardziej wydajnych i wszechstronnych struktur sieciowych, w której każde urządzenie (węzeł) jest połączone bezpośrednio z każdym innym węzłem. Tego typu topologia zapewnia wysoką dostępność i odporność na awarie, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na komunikację pozostałych węzłów. W praktyce ma to zastosowanie w dużych, zaawansowanych sieciach komputerowych, takich jak sieci miejskie (MAN) czy sieci szerokopasmowe. Istnieją dwie główne formy topologii siatki: siatka pełna, gdzie każde urządzenie ma bezpośrednie połączenia z wszystkimi innymi, oraz siatka częściowa, gdzie nie wszystkie węzły są ze sobą bezpośrednio połączone, ale komunikacja jest możliwa przez inne węzły. Topologia siatki, z uwagi na swoje zalety, jest często wykorzystywana w standardach sieciowych, takich jak Ethernet, oraz w systemach rozproszonych, gdzie kluczowe są niezawodność i efektywność przesyłania danych. Dodatkowo, w kontekście Internetu rzeczy (IoT), topologia siatki umożliwia efektywne zarządzanie dużą liczbą urządzeń, co jest kluczowe w inteligentnych miastach i automatyzacji domowej.

Pytanie 6

Jakie z wymienionych narzędzi jest szeroko stosowane do debugowania aplikacji internetowych?

A. Blender
B. Chrome DevTools
C. Git
D. Postman
Chrome DevTools to potężne narzędzie wbudowane w przeglądarkę Google Chrome, które umożliwia debugowanie aplikacji webowych. Umożliwia ono analizowanie struktury DOM, monitorowanie sieci, profilowanie wydajności oraz inspekcję kodu JavaScript. Chrome DevTools pozwala na śledzenie błędów w czasie rzeczywistym, edytowanie stylów CSS oraz modyfikowanie HTML bezpośrednio w przeglądarce, co znacznie przyspiesza proces rozwoju i testowania aplikacji webowych.

Pytanie 7

Które z wymienionych oznaczeń wskazuje na liniową złożoność algorytmu?

A. O(1)
B. O(n²)
C. O(log n)
D. O(n)
Złożoność O(n) oznacza liniową zależność czasu wykonania algorytmu od rozmiaru danych wejściowych. Oznacza to, że dla każdego dodatkowego elementu algorytm wykonuje jedną dodatkową operację. Algorytmy liniowe są jednymi z najczęściej stosowanych w praktyce, ponieważ oferują dobrą równowagę między szybkością a złożonością implementacji. Przykłady algorytmów o złożoności O(n) to przeszukiwanie liniowe (Linear Search), sumowanie elementów tablicy oraz niektóre algorytmy sortowania, takie jak Counting Sort dla określonych warunków. Liniowa złożoność czyni te algorytmy bardzo efektywnymi przy przetwarzaniu dużych zbiorów danych.

Pytanie 8

Aby zdefiniować zmienną, która będzie działała jako licznik instancji danej klasy, należy wprowadzenie takiego zmiennej poprzedzić słowem kluczowym

A. virtual
B. operator
C. static
D. register
Słowo kluczowe static jest absolutnie podstawą, jeśli chodzi o definiowanie zmiennych, które mają być współdzielone przez wszystkie instancje danej klasy. Gdy w klasie utworzysz zmienną statyczną, nie jest ona powiązana z żadnym konkretnym obiektem, tylko istnieje jedna taka zmienna dla całej klasy, niezależnie od liczby utworzonych obiektów. To niesamowicie przydatne, np. właśnie przy liczeniu instancji – wystarczy inkrementować taką zmienną w konstruktorze. W C++ czy Javie jest to standardowy sposób na śledzenie, ile obiektów danego typu zostało utworzonych. Z mojej perspektywy, korzystanie ze static to nie tylko wygoda, ale też sygnał dla innych programistów, że dana wartość jest globalna w kontekście klasy, a nie obiektu. Przykład praktyczny: jeżeli masz klasę Samochód i chcesz wiedzieć, ile samochodów zostało już utworzonych, to deklarujesz static int licznik; i za każdym razem, gdy konstruktor się odpala, robisz licznik++. Takie podejście jest bardzo czytelne i od razu wiadomo, o co chodzi. Warto też pamiętać, że static może być używany nie tylko do liczenia instancji, ale też do przechowywania różnych konfiguracji czy referencji do wspólnych zasobów. Zdecydowanie jest to jedna z lepszych praktyk, szczególnie kiedy program zaczyna rosnąć i zależy nam na porządku w kodzie.

Pytanie 9

Które z poniższych pojęć nie jest związane z React.js?

A. Directives
B. Hooks
C. JSX
D. Virtual DOM
Wybór pojęcia, które nie jest związane z React.js, jest bardziej złożony, niż może się wydawać na pierwszy rzut oka. JSX jest jedną z podstawowych cech React, umożliwiającą pisanie komponentów w sposób zbliżony do HTML-a. Pozwala to na łatwiejsze tworzenie interfejsów użytkownika poprzez integrację składni HTML z możliwościami JavaScriptu. Virtual DOM to kolejne kluczowe pojęcie w React, które przyczynia się do wydajności aplikacji. Dzięki Virtual DOM, React minimalizuje operacje na prawdziwym DOM-ie, co prowadzi do szybszego renderowania i lepszej reaktywności aplikacji. Z kolei Hooks są nowoczesnym podejściem do zarządzania stanem i efektami w komponentach funkcyjnych, co umożliwia tworzenie bardziej złożonych interakcji bez konieczności korzystania z komponentów klasowych. Każda z tych koncepcji jest ściśle związana z architekturą React i stanowi fundament w jego ekosystemie. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do niepoprawnych wniosków, jest mylenie frameworków oraz ich specyficznych terminologii. Często deweloperzy mogą założyć, że terminologia z jednego frameworka jest uniwersalna dla wszystkich, co jest błędnym podejściem. Zrozumienie specyfiki React i jego ekosystemu jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania tego narzędzia w praktyce.

Pytanie 10

Który z protokołów w modelu TCP/IP odpowiada za pewne przesyłanie danych?

A. IP
B. TCP
C. HTTP
D. UDP
Protokół IP (Internet Protocol) działa na poziomie sieci i jest odpowiedzialny za adresowanie oraz routing pakietów w sieci, ale nie zapewnia niezawodności w przesyłaniu danych. IP może dostarczać pakiety w dowolnej kolejności, a także nie oferuje mechanizmów do ponownego przesyłania utraconych danych. Z tego powodu nie jest odpowiedni do zastosowań wymagających gwarancji dostarczenia. Z kolei UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem transportowym, który również nie zapewnia niezawodności. UDP umożliwia szybkie przesyłanie danych bez ustanawiania połączenia, co czyni go idealnym dla aplikacji takich jak strumieniowanie audio i wideo, gdzie opóźnienia są mniej krytyczne niż utrata niektórych pakietów. Wreszcie, HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem aplikacyjnym, który działa na szczycie TCP, ale nie jest odpowiedzialny za przesyłanie danych w niezawodny sposób samodzielnie, ponieważ korzysta z TCP, aby zapewnić te funkcje. HTTP używa TCP do transportu danych, co oznacza, że niezawodność komunikacji nie jest bezpośrednio przypisana do HTTP, ale raczej do protokołu, na którym jest oparty.

Pytanie 11

Która z poniższych technologii służy do tworzenia aplikacji mobilnych za pomocą języków webowych?

A. Spring Boot
B. ASP.NET Core
C. React Native
D. Django
React Native to popularna technologia opracowana przez Facebook, która umożliwia tworzenie aplikacji mobilnych z wykorzystaniem języków webowych, takich jak JavaScript oraz biblioteki React. React Native umożliwia programistom pisanie kodu raz i uruchamianie go na różnych platformach mobilnych, w tym iOS i Android, co znacząco przyspiesza proces developmentu. Dzięki temu, aplikacje stworzone w React Native zyskują natywną wydajność oraz dostęp do natywnych komponentów, co jest kluczowe dla uzyskania dobrego doświadczenia użytkownika. Przykłady zastosowania React Native obejmują znane aplikacje, takie jak Facebook, Instagram czy Skype, które wykorzystują tę technologię, aby szybko wprowadzać zmiany i aktualizacje. W branży uznaje się, że stosowanie React Native przyczynia się do oszczędności czasu i zasobów, a także wspiera dobre praktyki związane z wielokrotnym użyciem kodu. Warto również zauważyć, że React Native wspiera hot reloading, co pozwala programistom na bieżąco obserwować zmiany w kodzie bez potrzeby ponownego uruchamiania aplikacji.

Pytanie 12

Użycie typu DECIMAL w SQL wymaga wcześniejszego określenia liczby cyfr przed przecinkiem oraz ilości cyfr za przecinkiem. Jest to zapis:

A. stałoprzecinkowy
B. łańcuchowym
C. zmiennoprzecinkowy
D. logicznym
Typ DECIMAL w SQL to klasyczny przykład tzw. typu zmiennoprzecinkowego, który w praktyce pozwala na ścisłe określenie, ile cyfr ma być przed i po przecinku. To bardzo praktyczne, szczególnie w aplikacjach finansowych czy wszelkich rozliczeniach, gdzie precyzja liczb jest kluczowa. Nigdy nie wiadomo, ile miejsc po przecinku będzie potrzebne w danym przypadku, dlatego podanie tych parametrów już na etapie projektowania bazy danych jest według mnie super ważne. Moim zdaniem to jedna z tych rzeczy, które odróżniają profesjonalny projekt od takiego pisanego na kolanie. Standardy SQL (jak ANSI SQL) jasno określają, że DECIMAL pozwala na przechowywanie liczb dziesiętnych o dokładnie ustalonej liczbie miejsc przed i po przecinku, co różni go mocno od float czy real, które tego nie gwarantują. W praktyce korzystałem z DECIMAL np. w tabeli przechowującej ceny produktów – gdyby tam był float, mogłyby pojawić się drobne różnice, przez które coś by się nie zgadzało na fakturze. To właśnie DECIMAL daje gwarancję, że 0.1 + 0.2 zawsze będzie równe 0.3, w przeciwieństwie do typów zmiennoprzecinkowych binarnych. Warto o tym pamiętać, bo nawet drobny błąd w typie danych potrafi później wygenerować niemałe kłopoty w systemach rozliczeniowych czy bankowych.

Pytanie 13

Co oznacza pojęcie TDD w kontekście programowania?

A. Technical Design Document - dokumentacja techniczna projektu
B. Type Definition Document - dokumentacja typów danych w aplikacji
C. Test-Driven Development - praktyka pisania testów przed implementacją kodu
D. Task Deployment Diagram - schemat wdrażania zadań w projekcie
Pojęcia takie jak Type Definition Document, Technical Design Document, czy Task Deployment Diagram są związane z dokumentacją i zarządzaniem projektami, a niekoniecznie z samym procesem programowania, jakim jest TDD. Type Definition Document odnosi się do szczegółowego opisu typów danych używanych w aplikacji, co jest ważne, ale nie wpływa na proces tworzenia kodu i testowania. Z kolei Technical Design Document to dokument, który opisuje architekturę i techniczne aspekty projektu, ale nie stanowi podstawy dla praktyki TDD, w której testy są kluczowym elementem cyklu życia oprogramowania. Task Deployment Diagram to wizualizacja procesu wdrażania zadań w projekcie, co ma zastosowanie w zarządzaniu projektami, lecz nie odnosi się do samego wytwarzania oprogramowania. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylnego przekonania, że dokumentacja jest kluczowym elementem procesu programowania, co nie jest do końca prawdą. W rzeczywistości, TDD skupia się na iteracyjnym rozwoju poprzez testy, co prowadzi do lepszej jakości kodu, a jego podstawą jest koncepcja "testy przed kodem", a nie tworzenie dokumentacji czy schematów. Zrozumienie TDD jako podejścia programistycznego, które koncentruje się na testach, a nie na dokumentowaniu typu danych czy architektury, jest kluczowe dla właściwego podejścia do programowania w nowoczesnych projektach IT.

Pytanie 14

Który z poniższych przypadków stanowi test niefunkcjonalny?

A. Sprawdzenie obsługi formularza rejestracji
B. Testowanie wydajności aplikacji pod dużym obciążeniem
C. Weryfikacja poprawności logowania użytkownika
D. Sprawdzenie działania przycisku
Testowanie wydajności aplikacji pod dużym obciążeniem to przykład testu niefunkcjonalnego. Jego celem jest ocena, jak aplikacja zachowuje się przy dużej liczbie użytkowników lub operacji jednocześnie. Testy te pozwalają na identyfikację wąskich gardeł i optymalizację kodu oraz infrastruktury serwerowej. W ramach testów obciążeniowych analizowane są parametry takie jak czas odpowiedzi, zużycie zasobów (CPU, RAM) oraz stabilność aplikacji w warunkach skrajnego obciążenia. Testowanie wydajności jest kluczowe w aplikacjach webowych, e-commerce oraz systemach o dużej liczbie transakcji, gdzie każdy przestój może generować straty finansowe i negatywnie wpływać na doświadczenia użytkownika.

Pytanie 15

Który z komponentów interfejsu użytkownika umożliwia użytkownikowi wprowadzanie danych tekstowych?

A. Dialog wyboru pliku
B. Pole tekstowe
C. Przycisk
D. Pasek narzędziowy
Pole tekstowe to element interfejsu użytkownika, który pozwala użytkownikowi na wprowadzanie danych tekstowych. Jest to jeden z najczęściej używanych komponentów UI w aplikacjach desktopowych, mobilnych i webowych. Pole tekstowe umożliwia wprowadzanie haseł, adresów e-mail, wiadomości i innych danych. W nowoczesnych aplikacjach często zawiera walidację, która sprawdza poprawność wpisywanych danych w czasie rzeczywistym. Dzięki swojej elastyczności, pola tekstowe mogą być wykorzystywane w różnorodnych formularzach, ankietach i systemach rejestracji użytkowników, co czyni je nieodzownym elementem aplikacji o dowolnym przeznaczeniu.

Pytanie 16

Ile kilobajtów (KB) znajduje się w jednym megabajcie (MB)?

A. 1000
B. 10
C. 1024
D. 100
W informatyce jednostki pamięci są często używane do określenia pojemności danych. 1 megabajt (MB) równa się 1024 kilobajtom (KB) w systemie binarnym, który jest podstawowym systemem liczbowym używanym w komputerach. Wynika to z faktu, że komputery operują w systemie binarnym, gdzie wartości są potęgami liczby 2. Z definicji, 1 MB to 2 do potęgi 20 bajtów, co daje 1048576 bajtów. Kiedy dzielimy tę wartość przez 1024, otrzymujemy 1024 kilobajty. W praktyce, ta konwersja jest niezwykle istotna w kontekście zarządzania pamięcią oraz określania rozmiarów plików. Na przykład, przy pobieraniu plików z internetu, znając tę konwersję, można lepiej oszacować czas pobierania oraz zarządzanie przestrzenią dyskową. Warto również zauważyć, że niektóre systemy operacyjne i producenci sprzętu używają systemu dziesiętnego, w którym 1 MB to 1000 KB, co prowadzi do nieporozumień. Dlatego znajomość różnic między systemami binarnym i dziesiętnym jest kluczowa dla zrozumienia pojemności pamięci komputerowej i odpowiednich jednostek.

Pytanie 17

Który z przedstawionych poniżej przykładów ilustruje prawidłową deklarację zmiennej typu całkowitego w języku C++?

A. int liczba;
B. bool liczba;
C. float liczba;
D. char liczba;
W języku C++ zmienna typu całkowitego jest deklarowana za pomocą słowa kluczowego `int`. Przykładowa poprawna deklaracja to `int liczba;`, co oznacza, że `liczba` jest zmienną, która może przechowywać wartości całkowite, takie jak 1, 42 lub -15. Deklarowanie zmiennych w C++ pozwala na statyczne typowanie, co oznacza, że każda zmienna ma określony typ i nie może przechowywać wartości innego typu. Dzięki temu kod jest bardziej przejrzysty i mniej podatny na błędy związane z niezgodnością typów.

Pytanie 18

Jakie działania można podjąć, aby uniknąć pogorszenia wzroku podczas korzystania z komputera?

A. Stosować ergonomiczne podkładki pod ręce
B. Zachować stałą temperaturę w biurze
C. Używać filtrów przeciwodblaskowych na ekranie
D. Korzytać ze słuchawek tłumiących dźwięki
Stosowanie filtrów przeciwodblaskowych na monitorze to skuteczny sposób na zapobieganie pogorszeniu wzroku podczas pracy przy komputerze. Filtry te redukują odbicia światła, zmniejszając zmęczenie oczu i poprawiając komfort pracy. Długotrwała praca przy komputerze bez odpowiedniej ochrony może prowadzić do zespołu suchego oka, bólu głowy i problemów z widzeniem. Filtry przeciwodblaskowe to prosty, ale bardzo efektywny sposób na poprawę ergonomii stanowiska pracy. W połączeniu z odpowiednim ustawieniem monitora, regularnymi przerwami oraz ćwiczeniami wzrokowymi, pomagają one w utrzymaniu zdrowia oczu.

Pytanie 19

Jakie znaczenie ma poziom dostępności AAA w WCAG 2.0?

A. Średni standard dostępności
B. Najnizszy poziom dostępności
C. Dostosowanie tylko do użytkowników mobilnych
D. Najwyższy poziom dostępności
Poziom dostępności AAA w WCAG 2.0 oznacza najwyższy standard dostępności, który ma na celu zapewnienie, że treści internetowe są dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. WCAG, czyli Wytyczne dotyczące dostępności treści internetowych, są międzynarodowym standardem, który definiuje, jak tworzyć dostępne treści. Poziom AAA obejmuje wszystkie wytyczne z poziomów A i AA oraz dodatkowe wymagania, które są bardziej rygorystyczne. Przykładem może być konieczność zapewnienia alternatywnych opisów dla wszystkich mediów, w tym dla materiałów wideo i audio, a także użycie odpowiednich kontrastów kolorystycznych. W praktyce oznacza to, że strony internetowe muszą być projektowane z myślą o właściwej nawigacji, dostępnym oprogramowaniu czytającym oraz dostosowanych formatach tekstowych, które są łatwe do przetwarzania przez osoby z różnymi ograniczeniami. Wdrożenie poziomu AAA jest wyzwaniem, ale przyczynia się do bardziej inkluzywnego środowiska online.

Pytanie 20

Jakie są różnice pomiędzy środowiskiem RAD a klasycznym IDE w kontekście aplikacji webowych?

A. RAD umożliwia szybsze prototypowanie i rozwój aplikacji dzięki narzędziom wizualnym
B. RAD funkcjonuje tylko w systemach Windows
C. RAD nie wspiera żadnych języków backendowych
D. RAD koncentruje się wyłącznie na budowie frontendu aplikacji
Rapid Application Development (RAD) to metodologia, która koncentruje się na szybkim prototypowaniu i iteracyjnym tworzeniu aplikacji. Dzięki narzędziom wizualnym RAD umożliwia programistom i projektantom szybkie budowanie interfejsów użytkownika oraz testowanie funkcjonalności aplikacji na wczesnym etapie rozwoju. RAD skraca czas potrzebny na dostarczenie gotowego produktu, co czyni go idealnym rozwiązaniem w dynamicznie zmieniających się projektach webowych. Narzędzia RAD umożliwiają także automatyczne generowanie kodu, co znacznie przyspiesza proces programowania.

Pytanie 21

Jaki rodzaj licencji umożliwia dowolne zmienianie oraz rozpowszechnianie kodu źródłowego?

A. Licencja OEM
B. Licencja GNU GPL
C. Licencja shareware
D. Licencja komercyjna
Licencja komercyjna ogranicza możliwość modyfikacji kodu i zazwyczaj wymaga zakupu oprogramowania na określonych warunkach. Licencja shareware pozwala na testowanie oprogramowania przed zakupem, ale nie uprawnia do modyfikacji ani redystrybucji kodu. Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest związana z oprogramowaniem dostarczanym przez producenta sprzętu i ogranicza możliwość instalacji na innym urządzeniu lub modyfikacji kodu źródłowego.

Pytanie 22

Jakie elementy powinny być zawarte w instrukcji dla użytkownika danej aplikacji?

A. Informacje o narzędziach programistycznych zastosowanych w procesie tworzenia aplikacji
B. Opis instalacji, konfiguracji oraz obsługi oprogramowania
C. Wyjaśnienie struktur danych wykorzystywanych w kodzie
D. Harmonogram realizacji projektu
W instrukcji użytkownika aplikacji warto, żeby był opis tego, jak zainstalować, skonfigurować i korzystać z programu. Taka dokumentacja, pisana krok po kroku, pomaga użytkownikowi przejść przez wszystkie etapy, od pobrania oprogramowania, przez instalację, aż po to, żeby w pełni wykorzystać wszystkie funkcje. Dobrze, żeby były tam też info o wymaganiach systemowych, sposobach radzenia sobie z problemami czy aktualizacjach oprogramowania. Moim zdaniem, taka dokładna instrukcja jest mega ważna, bo zmniejsza szanse na napotkanie kłopotów podczas korzystania z aplikacji i sprawia, że łatwiej jest wdrożyć ją w pracy. Jak użytkownicy mają porządnie napisaną instrukcję, to są bardziej zadowoleni i szybciej przyzwyczajają się do nowego narzędzia.

Pytanie 23

Który z warunków logicznych weryfikuje, czy zmienna całkowita x jest dodatnią liczbą składającą się z dwóch cyfr i jest podzielna przez 4?

A. (x > 9 || x < 100) && (x / 4 == 0)
B. (x > 9 && x < 100) && (x % 4 == 0)
C. (x > 0 && x < 100) || (x / 4 == 0)
D. (x > 9 && x < 100) || (x % 4 == 0)
Ten warunek jest skonstruowany bardzo poprawnie, zarówno od strony logicznej, jak i praktycznej. Spójrz, jak działa: (x > 9 && x < 100) gwarantuje, że x musi być liczbą całkowitą większą od 9 i jednocześnie mniejszą od 100, a to oznacza, że jest to liczba dwucyfrowa (od 10 do 99). To się zgadza z typową definicją liczby dwucyfrowej w większości języków programowania, gdzie liczby są całkowite i nie mają zer wiodących. Druga część, czyli (x % 4 == 0), sprawdza podzielność przez 4 – operator modulo zwraca resztę z dzielenia, więc jeśli jest zero, to liczba jest faktycznie podzielna przez 4. Razem, połączenie tych dwóch warunków operatorem logicznym „i” (czyli &&) sprawia, że obie rzeczy muszą być spełnione jednocześnie – liczba jest dwucyfrowa i podzielna przez 4. To bardzo praktyczny sposób weryfikacji np. podczas walidacji danych wejściowych, generowania zadania dla użytkownika czy szybkiego filtrowania liczb. Spotyka się podobne zapisy w zadaniach rekrutacyjnych czy testach jednostkowych. Co ciekawe, taka konstrukcja jest bardzo czytelna dla innych programistów, co wpisuje się w dobre praktyki branżowe – kod łatwo się czyta i nie trzeba się długo zastanawiać, co autor miał na myśli. Moim zdaniem warto pamiętać, żeby właśnie takie warunki pisać w sposób przejrzysty i jednoznaczny. No i nie zapomnij – zawsze testuj swój warunek dla wartości brzegowych (np. 9, 10, 99, 100), żeby mieć pewność, że rzeczywiście działa tak, jak chcesz!

Pytanie 24

Jakie jest podstawowe zadanie konstruktora w klasie?

A. Nadanie wartości polom obiektu po jego zniszczeniu
B. Inicjalizacja obiektu w momencie jego tworzenia
C. Usuwanie instancji obiektów
D. Wprowadzenie nowej metody do już istniejącej klasy
Konstruktor to specjalna metoda klasy, która jest automatycznie wywoływana podczas tworzenia nowego obiektu. Jego głównym zadaniem jest inicjalizacja pól obiektu oraz przygotowanie go do użytku. Konstruktor ma tę samą nazwę co klasa i nie zwraca żadnej wartości. Przykład w C++: `class Samochod { public: Samochod() { marka = "Nieznana"; } }`. W tym przypadku konstruktor ustawia domyślną wartość dla pola `marka`. Dzięki konstruktorom programista może automatycznie ustawić początkowe wartości, co zwiększa czytelność kodu i eliminuje potrzebę ręcznego przypisywania wartości każdemu nowemu obiektowi.

Pytanie 25

Które z poniższych nie jest algorytmem sortowania?

A. Merge Sort
B. Quick Sort
C. Bubble Sort
D. Binary Search
Binary Search jest algorytmem, który służy do efektywnego przeszukiwania uporządkowanych zbiorów danych, a nie do sortowania. Działa na zasadzie dzielenia zbioru na pół i eliminowania połowy z nich w każdym kroku, co pozwala na szybkie znalezienie poszukiwanej wartości. Jest to przykład algorytmu o czasie działania O(log n), co sprawia, że jest znacznie szybszy od prostego przeszukiwania liniowego. Przykładowo, gdy mamy posortowaną tablicę liczb, Binary Search może być użyty do znalezienia konkretnej liczby, eliminując w każdym kroku połowę zbioru, aż do odnalezienia wartości lub stwierdzenia, że jej nie ma. W kontekście branżowym, Binary Search jest szeroko stosowany w różnych aplikacjach, gdzie wymagane jest szybkie przeszukiwanie danych, na przykład w bazach danych i aplikacjach wyszukiwania. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między algorytmem przeszukiwania a algorytmem sortowania; sortowanie odnosi się do organizacji danych w określonym porządku, podczas gdy Binary Search koncentruje się na znajdowaniu elementów w już posortowanych zbiorach.

Pytanie 26

Który z poniższych formatów plików jest używany do konfiguracji projektów Node.js?

A. package.json
B. node.config
C. config.xml
D. settings.ini
Odpowiedź 'package.json' jest prawidłowa, ponieważ jest to kluczowy plik konfiguracyjny w projektach Node.js. Zawiera on metadane dotyczące projektu, takie jak nazwa, wersja, autorzy, zależności oraz skrypty do uruchamiania różnych zadań związanych z projektem. Na przykład, sekcja 'dependencies' w tym pliku pozwala na zdefiniowanie zewnętrznych bibliotek, które są wymagane do działania aplikacji. Gdy użytkownik uruchamia polecenie 'npm install', system automatycznie instaluje wszystkie zależności określone w 'package.json'. Dodatkowo, plik ten pozwala na łatwe zarządzanie wersjami i aktualizacjami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami oprogramowania, zapewniając lepszą kontrolę nad środowiskiem deweloperskim. Użycie 'package.json' jest standardem w ekosystemie Node.js, co czyni go niezbędnym dla każdego dewelopera pracującego w tym środowisku.

Pytanie 27

Celem mechanizmu obietnic (ang. promises) w języku JavaScript jest

A. zarządzanie funkcjonalnością związaną z kodem asynchronicznym
B. ulepszenie czytelności kodu synchronicznego
C. zarządzanie przechwytywaniem błędów aplikacji
D. zastąpienie mechanizmu dziedziczenia w programowaniu obiektowym
Mechanizm obietnic (promises) w JavaScript to, moim zdaniem, jedno z najważniejszych udogodnień, które pojawiły się w języku, żeby ogarnąć cały ten chaos wokół asynchroniczności. Typowa sytuacja kiedyś wyglądała tak, że w kodzie robiło się „callback hell” – zagnieżdżone funkcje wywołujące się nawzajem, co mocno utrudniało życie. Promise pozwala na o wiele czytelniejsze i wygodniejsze zarządzanie operacjami, które kończą się „kiedyś”, np. pobieraniem danych z API, zapisem do pliku, czy czekaniem na odpowiedź użytkownika. Z mojego doświadczenia wynika, że dzięki promises jest dużo łatwiej obsłużyć zarówno sukces, jak i błędy – możesz skorzystać z then(), catch(), a nawet łańcuchować kilka asynchronicznych zadań bez gubienia się w kodzie. Szczególnie przydatne jest to w pracy z fetch(), gdzie bez promises cała obsługa sieci wyglądałaby strasznie topornie. Dodatkowo promises są w pełni zgodne ze standardem ECMAScript 2015 (ES6) i stanowią podstawę dla nowocześniejszych rozwiązań, takich jak async/await. Praktycznie każdy zawodowy frontendowiec czy backendowiec pracujący z Node.js powinien je znać, bo to już nie fanaberia, a codzienność. Dobra praktyka to właśnie korzystanie z promises tam, gdzie tylko mamy do czynienia z nieblokującymi operacjami. Takie podejście nie tylko poprawia czytelność kodu, ale znacząco ułatwia jego utrzymanie i debugowanie.

Pytanie 28

Jakie jest wymagane minimalne natężenie światła w biurze na stanowisku pracy?

A. 500 lx
B. 200 lx
C. 100 lx
D. 800 lx
Minimalne natężenie oświetlenia, jakie powinno być w biurze, to 500 lx (luksów). To taki standard, który ustalono w normach BHP i ergonomii. Dzięki temu lepiej się pracuje przy komputerze i łatwiej robić zadania, które wymagają dobrego wzroku. Odpowiednie oświetlenie zdecydowanie zmniejsza zmęczenie oczu i poprawia koncentrację, co jest istotne, żeby uniknąć bólów głowy i być bardziej efektywnym w pracy. Ważne, żeby światło było równomierne i nie odbijało się na monitorze, bo to może rozpraszać. Warto dbać o takie warunki, bo to zmniejsza ryzyko problemów ze wzrokiem, a komfort pracy jest mega ważny, zwłaszcza gdy ktoś spędza dużo czasu przed komputerem.

Pytanie 29

Jakie środowisko deweloperskie jest najczęściej wykorzystywane do budowy aplikacji na platformę Android?

A. Visual Studio
B. XCode
C. Android Studio
D. PyCharm
Android Studio to oficjalne środowisko programistyczne (IDE) do tworzenia aplikacji na system Android. Zostało opracowane przez Google i zapewnia pełne wsparcie dla języków takich jak Java, Kotlin oraz C++. Android Studio oferuje narzędzia do projektowania interfejsu użytkownika (UI), emulatory urządzeń, a także debugger i profiler, które pozwalają na testowanie i optymalizację aplikacji. IDE to jest zintegrowane z Android SDK, co ułatwia dostęp do API systemu Android oraz narzędzi takich jak ADB (Android Debug Bridge). Android Studio to kluczowe narzędzie dla deweloperów mobilnych, umożliwiające szybkie wdrażanie aplikacji na różne urządzenia oraz publikację w Google Play Store.

Pytanie 30

Jakie narzędzie umożliwia testowanie API w aplikacjach internetowych?

A. Postman
B. Blender
C. Microsoft Excel
D. Node.js
Postman to jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi do testowania API aplikacji webowych. Umożliwia wysyłanie żądań HTTP, testowanie endpointów oraz monitorowanie odpowiedzi serwera. Dzięki Postmanowi programiści mogą w łatwy sposób analizować dane przesyłane między frontendem a backendem, co jest kluczowe w trakcie budowania nowoczesnych aplikacji opartych na architekturze REST lub GraphQL. Narzędzie oferuje możliwość automatyzacji testów, co przyspiesza proces wykrywania błędów i zwiększa jakość dostarczanych aplikacji. Postman pozwala także na tworzenie skryptów pre-request i testowych, umożliwiając weryfikację poprawności danych oraz sprawdzanie integralności aplikacji na różnych etapach jej rozwoju.

Pytanie 31

Dziedziczenie jest używane, gdy zachodzi potrzeba

A. sformułowania klasy bardziej szczegółowej niż już stworzona
B. określenia zasięgu dostępności metod i pól danej klasy
C. wykorzystania stałych wartości, niezmieniających się w trakcie działania aplikacji
D. asynchronicznej realizacji długotrwałych zadań
Dziedziczenie to naprawdę jeden z kluczowych fundamentów programowania obiektowego. Chodzi tu o możliwość stworzenia nowej klasy (tzw. klasy pochodnej), która rozszerza lub precyzuje działanie już istniejącej klasy bazowej. Dzięki temu nie trzeba pisać wszystkiego od nowa – można po prostu przejąć cechy i zachowania ogólnej klasy, a potem dołożyć własne, bardziej szczegółowe funkcjonalności. Przykład? Klasa "Pojazd" może być ogólna, a potem robisz z niej "Samochód", "Rower" czy "Motocykl". Każda z tych klas dziedziczy podstawowe właściwości pojazdu (jak np. liczba kół), ale może mieć swoje dodatkowe pole czy metodę. W praktyce to pozwala na bardzo elastyczne i czytelne projektowanie kodu, no i łatwiejsze zarządzanie nim na dłuższą metę. Według większości standardów branżowych, np. w językach Java, C# czy C++, dziedziczenie jest zalecane właśnie wtedy, gdy chcesz odwzorować relację „jest rodzajem” (is-a). Z mojego doświadczenia, używanie dziedziczenia według tej zasady pozwala uniknąć wielu problemów z powielaniem kodu i z czasem naprawdę oszczędza mnóstwo roboty. Warto pamiętać, że nie wszystko należy dziedziczyć na siłę – czasem lepiej postawić na kompozycję, ale jeśli faktycznie potrzebujesz klasy bardziej szczegółowej, to dziedziczenie to chyba najlepszy wybór.

Pytanie 32

Co to jest lazy loading w kontekście ładowania obrazów na stronie?

A. Technika ładowania obrazów dopiero w momencie, gdy stają się widoczne dla użytkownika
B. Format przechowywania obrazów w pamięci podręcznej przeglądarki
C. Protokół transferu obrazów między serwerem a przeglądarką
D. Metoda kompresji obrazów przed wysłaniem na serwer
Lazy loading to technika, która pozwala na ładowanie obrazów oraz innych zasobów dopiero w momencie, gdy stają się one widoczne dla użytkownika na ekranie. Dzięki temu oszczędzamy zasoby sieciowe i poprawiamy czas ładowania strony, co jest szczególnie istotne w kontekście optymalizacji SEO oraz doświadczenia użytkownika. Na przykład, w przypadku długiej strony internetowej z wieloma obrazami, lazy loading sprawia, że podczas przewijania strony obrazy nie są ładowane od razu, co zmniejsza obciążenie serwera i przyspiesza wczytywanie widocznych części strony. W praktyce można zastosować atrybuty takie jak "loading='lazy'" w znaczniku <img>, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami HTML. Ponadto, wiele bibliotek i frameworków, jak np. Intersection Observer API, umożliwia zaawansowaną implementację lazy loadingu, co sprawia, że jest to obecnie powszechnie stosowana praktyka.

Pytanie 33

Po uruchomieniu poniższego kodu w języku C++ w konsoli pojawi się ciąg liczb:

int a = 1;
while (a++ < 6) {
    cout << a << " ";
}
A. 1 2 3 4 5 6
B. 1 2 3 4 5
C. 2 3 4 5 6 7
D. 2 3 4 5 6
Z tego co widzę, najczęstsze nieporozumienia związane z tym pytaniem wynikają z mylenia sposobu działania operatora postinkrementacji z preinkrementacją, a także niezrozumienia kolejności wykonania instrukcji w pętli. W tym przykładzie zapis a++ < 6 sprawia, że najpierw do warunku trafia obecna wartość a (sprawdzana jest 1 < 6), dopiero potem następuje zwiększenie a do 2. Wewnątrz pętli wypisywana jest już ta nowa wartość. To może być mylące, bo ktoś mógłby założyć, że najpierw następuje inkrementacja, a potem sprawdzenie warunku – tak by było przy ++a < 6, ale nie przy a++ < 6. Kolejna rzecz: wybierając odpowiedzi typu 1 2 3 4 5 6 lub 2 3 4 5 6 7, można nieświadomie przyjąć, że pętla wypisuje także wartości początkową lub końcową poza zakresem warunku, co w tym kodzie nie ma miejsca. Częstym błędem jest też założenie, że warunek a++ < 6 przepuszcza do wypisania wartość 6 lub nawet 7, ale w rzeczywistości przy a równym 6 warunek staje się fałszywy i pętla się kończy. Takie subtelności są bardzo istotne w codziennym programowaniu, szczególnie kiedy pracuje się z pętlami sterującymi wykonywaniem algorytmów czy przetwarzaniem danych w tablicach. Praktyka pokazuje, że przeoczenie różnic między post- i pre-inkrementacją prowadzi do bugów, które często trudno namierzyć, a ich efekty mogą wychodzić dopiero po dłuższym czasie. Moim zdaniem najlepiej przyjąć zasadę, by czytać kod spokojnie linijka po linijce i zwracać uwagę na to, co dzieje się z każdą zmienną w każdej iteracji. Uczy to logicznego myślenia i pozwala lepiej rozumieć mechanizmy języka – a to podstawa do pisania solidnego, przewidywalnego kodu.

Pytanie 34

Jakie znaczenie ma termin "przesłanianie metody" w kontekście programowania obiektowego?

A. Tworzenie nowej metody w klasie bazowej
B. Zmiana metody prywatnej na metodę publiczną
C. Zastosowanie tej samej nazwy metody w klasie bazowej i pochodnej, ale z inną implementacją w klasie pochodnej
D. Przenoszenie metod z jednej klasy do drugiej
Przesłanianie metody to mechanizm, w którym metoda w klasie pochodnej ma taką samą nazwę, typ zwracany i listę parametrów jak metoda w klasie bazowej, ale zawiera inną implementację. To kluczowy element polimorfizmu, umożliwiający dostosowanie zachowania klasy pochodnej do jej specyficznych potrzeb, przy zachowaniu spójnego interfejsu. Przesłanianie metod pozwala na elastyczne projektowanie kodu i jest szeroko stosowane w dużych projektach, aby umożliwić rozszerzalność oraz ponowne wykorzystanie istniejącej logiki. W C++ przesłanianie osiąga się za pomocą słowa kluczowego 'virtual' w klasie bazowej, a następnie redefinicji metody w klasie pochodnej.

Pytanie 35

Jakie są różnice między procesem kompilacji a interpretacją kodu?

A. Kompilacja jest stosowana jedynie w programowaniu obiektowym
B. Kompilacja przekształca cały kod źródłowy przed jego wykonaniem, podczas gdy interpretacja tłumaczy kod na bieżąco
C. Interpretacja umożliwia tworzenie bibliotek dynamicznych, a kompilacja bibliotek statycznych
D. Kompilacja wymaga użycia debuggera, natomiast interpretacja tego nie potrzebuje
Kompilacja i interpretacja to dwa różne sposoby, żeby uruchomić kod. Kiedy kompilujesz, to cały kod jest zamieniany na język maszynowy przed uruchomieniem programu, a na końcu dostajesz plik, który można odpalić. Z kolei w interpretacji, kod jest analizowany i wykonywany linia po linii „na żywo”. Kompilacja jest bardziej typowa dla języków takich jak C czy C++, a interpretacja jest popularna w językach skryptowych jak Python czy JavaScript. Kompilacja daje większą wydajność, ale musisz poczekać, aż cały kod się skompiluje, a interpretacja pozwala na szybkie testowanie i łatwiejsze znajdowanie błędów.

Pytanie 36

Jednym z elementów, które mają zostać zaimplementowane w aplikacji, jest możliwość cofnięcia ostatnich działań do 20 operacji wstecz (undo). Struktura danych, która jest odpowiednia do tego celu i pozwala na dostęp tylko do ostatnio dodanego elementu, to:

A. stos
B. kolejka
C. drzewo
D. tablica
Stos to struktura danych, która działa na zasadzie LIFO (Last In, First Out), co oznacza, że ostatni dodany element jest pierwszym, który zostaje usunięty. Ta cecha sprawia, że stos jest idealnym rozwiązaniem dla funkcjonalności cofania operacji, ponieważ pozwala na skuteczne zarządzanie historią działań użytkownika. W przypadku aplikacji, która wymaga cofania ostatnich 20 operacji, stos może przechowywać te operacje, dodając nowe elementy na szczyt, a następnie usuwając je z tej samej pozycji. Przykładem zastosowania stosu w praktyce może być edytor tekstu, w którym użytkownik może cofać swoje ostatnie zmiany. Gdy użytkownik wykonuje operację, taka jak dodanie lub usunięcie tekstu, ta operacja jest umieszczana na stosie. Jeśli użytkownik wybiera opcję cofnięcia, ostatnia operacja jest usuwana z góry stosu, co przywraca wcześniejszy stan dokumentu. Warto również zauważyć, że wiele języków programowania oferuje wbudowane klasy lub biblioteki do zarządzania stosami, co ułatwia jego implementację. Stos jest nie tylko efektywny w kontekście czasowym, ale także pamięciowym, co czyni go doskonałym wyborem dla tego typu aplikacji.

Pytanie 37

Który z wymienionych elementów UI w aplikacjach mobilnych jest odpowiedzialny za przechodzenie pomiędzy ekranami?

A. Przycisk
B. Navigation Drawer
C. Pasek narzędziowy
D. ListView
Navigation Drawer to jeden z najczęściej stosowanych komponentów interfejsu użytkownika w aplikacjach mobilnych na platformie Android. Pozwala na stworzenie bocznego menu nawigacyjnego, które użytkownik może wysunąć z lewej (lub rzadziej z prawej) krawędzi ekranu. Drawer umożliwia szybki dostęp do różnych sekcji aplikacji, co poprawia nawigację i organizację interfejsu. Navigation Drawer jest szeroko wykorzystywany w aplikacjach mobilnych takich jak Gmail, YouTube czy Google Maps, ponieważ zapewnia przejrzysty i intuicyjny sposób poruszania się po aplikacji, zachowując minimalistyczny wygląd interfejsu. Dzięki niemu użytkownik ma dostęp do wielu opcji bez konieczności zaśmiecania głównego ekranu aplikacji przyciskami nawigacyjnymi. W Android Studio Navigation Drawer można zaimplementować poprzez gotowe szablony lub za pomocą komponentu DrawerLayout.

Pytanie 38

W klasie pracownik zdefiniowano następujące metody:

pracownik()   { ... }
static void wypisz()   { ... }
int operator== (const pracownik &prac) { ... }
~pracownik()   { ... }
Która z nich jest odpowiednia do dodania elementu diagnostycznego o treści:
cout << "Obiekt został usunięty";
Ilustracja do pytania
A. pracownik
B. ~pracownik
C. operator==
D. wypisz
Destruktor to specjalna metoda w języku C++ oznaczona tyldą przed nazwą klasy która jest wywoływana automatycznie w momencie usuwania obiektu danego typu z pamięci. Dlatego dodanie elementu diagnostycznego cout<<Obiekt został usunięty; jest najbardziej sensowne w destruktorze ponieważ pozwala na śledzenie momentu w którym obiekt przestaje istnieć. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi ponieważ pomaga w debugowaniu i zarządzaniu zasobami w programie. Warto zauważyć że destruktory są kluczowe w kontekście zarządzania pamięcią szczególnie gdy klasa dynamicznie alokuje zasoby. Wówczas destruktor powinien zawierać kod zwalniający te zasoby aby uniknąć wycieków pamięci. Dodawanie diagnostycznych komunikatów może pomóc programistom w identyfikacji potencjalnych błędów związanych z zarządzaniem cyklem życia obiektów i poprawić ogólną stabilność i czytelność kodu. Praktyka ta jest szczególnie ważna w dużych projektach gdzie ręczne śledzenie wszystkich obiektów byłoby trudne i czasochłonne. Warto stosować taką diagnostykę w połączeniu z nowoczesnymi narzędziami do profilowania i analizy pamięci co zwiększa efektywność procesu programistycznego.

Pytanie 39

Mobilna aplikacja przedstawia listę, w której każdy element można dotknąć palcem, aby zobaczyć jego detale. Zdarzenie, które odpowiada tej czynności, to

A. value changed.
B. toggled.
C. button clicked.
D. tapped.
Zdarzenie 'tapped' oznacza, że stuknęliśmy w coś na liście na naszym telefonie. To takie podstawowe zdarzenie, które przydaje się w aplikacjach mobilnych. Dzięki temu możemy wchodzić w interakcje z różnymi elementami, na przykład, gdy klikniemy na coś w liście, pojawią się dodatkowe szczegóły. Ta obsługa zdarzeń 'tap' jest naprawdę ważna w aplikacjach mobilnych, bo to w zasadzie główny sposób, w jaki poruszamy się po interfejsie.

Pytanie 40

Które z wymienionych stanowi przykład zagrożenia fizycznego w miejscu pracy?

A. Nieodpowiednie relacje w zespole
B. Brak ergonomicznych miejsc pracy
C. Promieniowanie UV
D. Obciążenie psychiczne
Przeciążenie psychiczne jest zagrożeniem psychospołecznym, a nie fizycznym – dotyczy zdrowia psychicznego i samopoczucia pracownika. Złe relacje w zespole są również zagrożeniem psychospołecznym, prowadzącym do konfliktów i obniżenia efektywności pracy. Brak ergonomicznych stanowisk pracy to zagrożenie ergonomiczne, które może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców czy nadgarstków, ale nie jest klasyfikowane jako zagrożenie fizyczne. Zagrożenia fizyczne dotyczą głównie czynników środowiskowych wpływających bezpośrednio na ciało pracownika.