Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:10
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:24

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile arkuszy netto formatu BI jest potrzebnych do wydrukowania 8 000 egzemplarzy 64-stronicowych książek w formacie A5?

A. 16 000 szt.

B. 8 000 szt.

C. 12 000 szt.

D. 20 000 szt.

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z nieporozumień związanych z obliczeniami potrzebnego materiału. Na przykład, błędna interpretacja liczby arkuszy może prowadzić do przekonania, że 8 000 arkuszy wystarczy. Jednakże, aby zrozumieć, dlaczego to podejście jest mylne, warto przyjrzeć się, jak należy właściwie obliczać ilości materiałów w kontekście druku książek. Wiele osób może mylnie założyć, że każda książka potrzebuje jednego arkusza, co jest niewłaściwe, ponieważ każda książka A5 składa się z wielu stron, a w tym przypadku, 64 strony oznaczają konieczność wykorzystania znacznie większej ilości arkuszy. Zastosowanie niewłaściwej metody obliczeniowej, jak np. nieuwzględnienie, że arkusze mają dwie strony, prowadzi do znaczących różnic w obliczeniach. Standardowa praktyka w branży drukarskiej polega na dokładnym przeliczeniu wymagań materiałowych, uwzględniając formaty arkuszy oraz ilości stron, co pozwala uniknąć niepotrzebnych strat materiałowych oraz kosztów. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że nie każdy arkusz można traktować jako jednostkę dla pojedynczej książki. Użycie właściwych wzorów i procedur obliczeniowych jest kluczowe dla efektywności produkcji i zadowolenia klienta.

Pytanie 2

Na którym rysunku zilustrowano impozycję 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad impozycji w druku. W przypadku rysunków B, C i D występują błędy w układzie stron, które uniemożliwiają utworzenie prawidłowej składki. Impozycja polega na odpowiednim rozmieszczeniu stron na arkuszu, tak aby po złożeniu i przecięciu powstała logiczna sekwencja, która jest zgodna z numeracją stron. Błędne podejście polega najczęściej na ignorowaniu zasady, że strony muszą być ułożone parami na arkuszu, co jest niezbędne do uzyskania prawidłowego efektu końcowego. W praktyce, brak zrozumienia dla tych zasad może prowadzić do produkcji materiałów, gdzie strony są pomieszane, co nie tylko obniża estetykę publikacji, ale również wpływa na jej funkcjonalność. Użytkownicy mogą popełniać typowe błędy myślowe, takie jak mylenie numeracji stron z ich układem na arkuszu, co jest częstym problemem wśród osób nowicjuszy w branży. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady impozycji, co pozwoli uniknąć negatywnych konsekwencji w przyszłych projektach drukarskich.

Pytanie 3

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 200 zł

B. 3 400 zł

C. 3 000 zł

D. 3 600 zł

Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 4

Program do zarządzania cyfrowymi zasobami, który umożliwia organizowanie plików używanych do tworzenia treści dla druku, stron internetowych i materiałów wideo, to aplikacja Adobe

A. Bridge

B. Animate

C. Photoshop

D. Illustrator

Wybór programu Illustrator, Animate lub Photoshop jako narzędzi do zarządzania zasobami cyfrowymi, choć zrozumiały, jest niewłaściwy, gdyż te aplikacje koncentrują się na tworzeniu i edytowaniu grafik oraz animacji, a nie na ich organizacji. Illustrator to program do wektoryzacji, który umożliwia projektowanie ilustracji i grafik, ale nie oferuje zaawansowanych funkcji przetwarzania i organizacji plików multimedialnych. Podobnie, Animate skupia się na tworzeniu animacji i interaktywnych treści, co nie ma związku z zarządzaniem zasobami. Z kolei Photoshop, będący potężnym narzędziem do edycji zdjęć, nie jest zaprojektowany jako system zarządzania plikami, a raczej jako aplikacja do ich obróbki. Wybierając te programy, można wpaść w pułapkę myślenia, że każde narzędzie graficzne również obsługuje zarządzanie plikami, co jest błędnym założeniem. Kluczowe jest zrozumienie, że do efektywnego zarządzania zasobami cyfrowymi potrzebne są dedykowane narzędzia, takie jak Adobe Bridge, które oferują funkcje katalogowania, sortowania, a także wyszukiwania, co ma kluczowe znaczenie w kontekście profesjonalnej produkcji treści.

Pytanie 5

Przedstawiony na rysunku zrzut z ekranu ilustruje

A. definiowanie stylów akapitowych.

B. tworzenie szablonu tzw. layoutu.

C. ustawianie paginacji.

D. określanie sposobu justowania.

Odpowiedź "tworzenie szablonu tzw. layoutu" jest poprawna, ponieważ zrzut ekranu ilustruje okno dialogowe "Nowy dokument" w programie Adobe InDesign CS3. To narzędzie ma kluczowe znaczenie w procesie projektowania publikacji, umożliwiając ustawienie fundamentalnych parametrów dokumentu, takich jak rozmiar strony, orientacja czy marginesy. Te elementy są podstawą dla przyszłego layoutu, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz organizację treści. W praktyce, dobrze skonfigurowany layout pozwala na lepsze rozmieszczenie tekstów, obrazów i innych elementów graficznych, co w rezultacie przekłada się na czytelność i estetykę publikacji. W branży graficznej, tworzenie odpowiednich szablonów jest standardem, który pozwala na szybkie i efektywne przygotowanie projektów, oszczędzając czas oraz zasoby. Ponadto, ustanowienie dobrego layoutu sprzyja zgodności z zasadami typografii oraz hierarchii wizualnej, co jest niezbędne dla skutecznego komunikowania treści.

Pytanie 6

Na projekcie opakowania, oznaczone na szkicu symbolem X, niezadrukowane fragmenty podłoża pozostawia się w celu

A. umieszczenia w tym miejscu znaków akcyzy.

B. zaznaczenia, od której strony następuje bigowanie.

C. umożliwienia prawidłowego wnikania kleju w podłoże.

D. wskazania miejsca lakierowania wybiórczego.

Patrząc na odpowiedzi, każda z nich dotyka jakiegoś aspektu technologii produkcji opakowań, jednak tylko jedna odpowiada na praktyczne wymagania procesu klejenia. Wiele osób może pomylić takie strefy z miejscem na znaki akcyzy, bo faktycznie czasem na opakowaniach zostawia się wolne pole na kontrolowane oznaczenia, ale tam chodzi raczej o kwestie podatkowe i ich lokalizacja jest określana przez ustawodawcę, a nie przez potrzeby techniczne produkcji. Wskazywanie miejsca lakierowania wybiórczego to też częsty trop, ale lakier wybiórczy albo jest dokładnie zaznaczony odrębnymi warstwami projektowymi, albo wręcz przeciwnie – nie nakłada się go tam, gdzie nie jest potrzebny, natomiast w miejscach pod klej nigdy nie stosuje się lakieru, bo to bardzo utrudnia przyczepność. Bigowanie, czyli wygniatanie linii zgięcia, również wymaga precyzji, ale linie bigowania są oznaczane inaczej – zazwyczaj liniami przerywanymi, a nie przez wskazywanie pustych pól. Typowy błąd polega na myleniu tych wszystkich technik przygotowania produkcji, gdy tymczasem w praktyce miejsca bez zadruku są konsekwentnie rezerwowane dla operacji klejenia. To podstawa, bo tylko wtedy uzyskujemy trwałe, estetyczne i funkcjonalne połączenia. Branża nie pozostawia tu miejsca na przypadek – nieprzestrzeganie tej zasady to prosta droga do reklamacji opakowań, czego chyba nikt nie chce. Warto zwracać uwagę na te niuanse, bo to one odróżniają projektanta świadomego procesów produkcyjnych od osoby skupiającej się wyłącznie na walorach graficznych.

Pytanie 7

Jakie są wymiary brutto foldera, gdy wymiary netto wynoszą A3, a spady wynoszą 3 mm z każdej strony?

A. 303 × 420 mm

B. 297 × 426 mm

C. 297 × 430 mm

D. 303 × 426 mm

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one prawidłowo spadów, co prowadzi do błędnych wymiarów brutto. Na przykład odpowiedź 297 × 430 mm nie uwzględnia żadnych spadów, co jest fundamentalnym błędem w procesie przygotowania projektu do druku. Tego rodzaju podejście może skutkować wystąpieniem białych krawędzi na finalnym produkcie, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym druku. Kolejna odpowiedź, 303 × 420 mm, dodaje tylko wymiar na szerokość, ale nie uwzględnia spadów na wysokość, co również jest błędne. W przypadku druku, gdzie materiały często są cięte na wymiar, kluczowe jest dodanie spadów zarówno do szerokości, jak i wysokości. Odpowiedź 297 × 426 mm także jest błędna, ponieważ nie dodaje odpowiedniego wymiaru do szerokości, co prowadzi do niedoszacowania wymaganego formatu brutto. Błędy te podkreślają znaczenie dokładnego rozumienia wymagań w zakresie przygotowania materiałów do druku, a także świadomego stosowania standardów branżowych, które zalecają uwzględnianie spadów w każdym projekcie graficznym. Warto pamiętać, że niedokładności w wymiarach mogą prowadzić do dodatkowych kosztów i opóźnień w produkcji, dlatego staranność przy obliczeniach jest kluczowa.

Pytanie 8

Którą funkcję oblewania tekstem zastosowano na rysunku?

A. Omiń obiekt

B. Bez oblewania tekstem

C. Oblewanie dookoła obwiedni

D. Oblewanie dookoła kształtu obiektu

Tu mamy przykład zastosowania opcji 'Oblewanie dookoła kształtu obiektu'. Dlaczego akurat ta opcja? Otóż tekst układa się w tym przykładzie dokładnie według nieregularnych krawędzi różowego kształtu, a nie prostokątnej obwiedni, co jest kluczowe. W praktyce takie oblewanie szczególnie przydaje się w projektach graficznych, gdzie chcemy, żeby tekst 'otulał' grafikę, podkreślając jej niestandardowy kontur – na przykład w magazynach, katalogach reklamowych albo plakatach. W wielu programach DTP (np. Adobe InDesign) czy nawet w bardziej zaawansowanych edytorach tekstu, taka funkcja pozwala tworzyć naprawdę ciekawe i profesjonalne układy, bo tekst nie wygląda wtedy sztucznie odcięty, tylko dopasowuje się do projektu. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej wykorzystuje się tę opcję przy grafikach o nieregularnych, czasem wręcz fantazyjnych kształtach. Warto wiedzieć, że taka technika to też standard w branży wydawniczej – pozwala lepiej zagospodarować przestrzeń i przyciągnąć wzrok odbiorcy. Trochę zachodu z przygotowaniem konturów, ale efekt wizualny jest naprawdę warty zachodu. Najlepiej sprawdza się tam, gdzie liczy się kreatywność i indywidualne podejście do projektu.

Pytanie 9

Ile brutto arkuszy drukowych powinno się przygotować, jeśli rzeczywisty nakład wynosi 5 000 netto, a planowany naddatek technologiczny na materiał drukowy wynosi 5%?

A. 5 500 arkuszy

B. 5 250 arkuszy

C. 5 125 arkuszy

D. 5 050 arkuszy

Aby obliczyć ilość arkuszy drukowych brutto, musimy dodać naddatek technologiczny do nakładu netto. W tym przypadku mamy 5000 arkuszy netto oraz naddatek wynoszący 5%. Obliczamy naddatek: 5000 * 0,05 = 250. Następnie dodajemy naddatek do nakładu netto: 5000 + 250 = 5250 arkuszy brutto. Zastosowanie naddatku technologicznego jest kluczowe w procesie drukowania, ponieważ rekompensuje straty wynikające z nieodpowiednich cięć, błędów przy drukowaniu oraz innych czynników technologicznych. Przykładowo, jeśli podczas drukowania zdarzy się, że kilka arkuszy będzie uszkodzonych, naddatek pozwala na zrealizowanie zamówienia w pełnym wymiarze. W branży poligraficznej standardowym podejściem jest uwzględnianie naddatku, aby zapewnić pełne zaspokojenie potrzeb klienta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami jakościowymi, takimi jak ISO 9001.

Pytanie 10

Na rysunku przedstawiono książkę z oprawą

A. specjalną.

B. zeszytową.

C. prostą.

D. złożoną.

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na oprawę złożoną, może wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii używanej w przemyśle wydawniczym. Oprawa prosta, określana również jako oprawa miękka, to konstrukcja, która nie zapewnia takiej samej ochrony i trwałości jak oprawa złożona. Zwykle składa się z cienkiej tektury i jest stosowana w książkach, które mają być tańsze w produkcji, ale przez to są mniej odporne na uszkodzenia. Wybierając książki z oprawą zeszytową, możemy myśleć o publikacjach, takich jak zeszyty czy broszury, które zazwyczaj są mniej trwałe i przeznaczone do krótkotrwałego użytku. Odpowiedzi, które wskazują na oprawę specjalną, mogą przywodzić na myśl różnorodne techniki bindowania, ale termin ten jest zbyt ogólny, aby odzwierciedlał specyfikę oprawy złożonej. Często błędne wnioski są wynikiem mylenia terminów lub niedostatecznej znajomości typów opraw, co może prowadzić do pomyłek przy ocenie jakości książek. Dlatego zrozumienie właściwych kategorii opraw oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto chce świadomie wybierać materiały do czytania lub kolekcjonowania.

Pytanie 11

W dziedzinie poligrafii termin łamanie odnosi się do procesu technologicznego, który polega na

A. składaniu arkusza lub wstęgi w sposób krzyżowy

B. formatowaniu tekstu na stronie oraz integrowaniu go z grafiką

C. zmianie kątów rastra w odcieniach kolorów RGB

D. cięciu stosów papierowych o wysokości przekraczającej 30 mm

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie najczęściej wynikają z niezrozumienia specyfiki procesu łamania w poligrafii. Krojenie stosów papieru powyżej 30 mm nie ma związku z łamaniem, które odnosi się do rozmieszczenia treści w obrębie strony. Takie działanie dotyczy raczej produkcji papieru lub przygotowania materiałów do druku, a nie ich kompozycji. Krzyżowe składanie arkusza lub wstęgi również nie jest związane z łamaniem tekstu. To technika związana z procesem końcowym, jakim jest składanie gotowych materiałów drukowanych, a nie sama ich konstrukcja. Z kolei zamiana kątów rastra w rozbarwieniu kolorów RGB dotyczy obróbki kolorów w grafice cyfrowej, co jest innym etapem w przygotowywaniu materiałów do druku. Te aspekty są technicznie odrębne, a ich pomieszanie może prowadzić do mylnej interpretacji procesu łamania. Kluczowym błędem w takich rozumowaniach jest nieodróżnianie przygotowania materiałów od ich przetwarzania i końcowej obróbki. Zrozumienie, czym jest łamanie, jest istotne nie tylko dla projektantów, ale także dla specjalistów zajmujących się produkcją druków, aby zapewnić spójność i jakość końcowego produktu.

Pytanie 12

Określ technologiczny zapis barw dla akcydensu zadrukowanego z jednej strony na złoto, a z drugiej na czarno i srebrnie.

A. 1 + 2

B. 1 + 4

C. 1 + 3

D. 2 + 2

Odpowiedzi 1 i 2 są w porządku, bo pokazują, jak fajnie można łączyć kolory w druku. Kolor złoty, jako metaliczny, zazwyczaj dostaje numer 2, a czarny i srebrny to odpowiednio 1 i 3. To wszystko działa w ramach systemu Pantone, który w drukarstwie jest bardzo popularny – pomaga w precyzyjnym określaniu kolorów. Technologia druku, jak offset, sprawia, że kolory są intensywne i mają efekty metaliczne, co jest ważne w reklamie czy opakowaniach. Dobrze dobrane kolory nie tylko ładnie wyglądają, ale też wpływają na to, jak klienci postrzegają produkt. Dlatego warto znać te oznaczenia i umieć je dobrze wykorzystać, żeby wszystko wyglądało tak, jak powinno.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono introligatorską oprawę

A. specjalną.

B. zeszytową.

C. prostą.

D. złożoną.

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć kilka nieporozumień związanych z charakterystyką opraw introligatorskich. Oprawa zeszytowa, na którą wskazuje jedna z niepoprawnych odpowiedzi, z reguły odnosi się do publikacji, które mają grzbiet w formie zszycia, co nie jest zgodne z tym, co prezentuje zdjęcie. Z kolei oprawa złożona charakteryzuje się wykorzystaniem bardziej skomplikowanych technik, takich jak klejenie warstwowe czy zastosowanie dodatkowych okładek, co również nie pasuje do opisu przedstawionej oprawy. Odpowiedź wskazująca na oprawę specjalną sugeruje, że publikacja ma unikalne cechy lub dodatkowe zabezpieczenia, co również nie znajduje potwierdzenia w wizualizacji. Często przyczyną błędnych wyborów jest mylenie różnych typów opraw, szczególnie w kontekście ich funkcji i estetyki. Warto pamiętać, że dobór odpowiedniej metody introligatorskiej zależy od wymagań związanych z trwałością, estetyką oraz funkcjonalnością publikacji. Zrozumienie różnic w typach opraw i ich zastosowaniach jest kluczowe w branży wydawniczej i introligatorskiej, a znajomość tych zależności pozwala na podejmowanie lepszych decyzji projektowych.

Pytanie 14

Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?

A. na stopień pisma oraz szerokość łamu.

B. na typ pisma oraz wysokość łamu.

C. na ilość kolumn w układzie.

D. na liczbę akapitów w dokumencie.

Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości wcięcia akapitowego jako zależnej od stopnia pisma i szerokości łamu opiera się na fundamentalnych zasadach typografii. Stopień pisma, czyli jego wielkość wyrażona w punktach, wpływa na to, jak tekst jest postrzegany przez czytelnika. Większe czcionki wymagają często większych wcięć, aby zachować estetykę i czytelność. Szerokość łamu, czyli szerokość kolumny tekstu, ma również kluczowe znaczenie. W szerszych łamach wcięcia mogą być większe, aby zrównoważyć przestrzeń białą, co sprawia, że tekst jest bardziej przejrzysty i nie przytłacza czytelnika. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w publikacjach drukowanych oraz online, gdzie projektanci i redaktorzy muszą dbać o harmonijną kompozycję tekstu. W dobrych praktykach typograficznych stosuje się również zasady dotyczące proporcji wcięć w kontekście ogólnej estetyki strony oraz interakcji z innymi elementami layoutu, co zwiększa komfort czytania i pozwala zachować spójność wizualną.

Pytanie 15

Który z systemów wystawowych umożliwia prezentację przenośnej pionowej reklamy na materiale frontlite o wymiarach 1 x 2 m?

A. Roll Up

B. Cityscroll

C. Potykacz B2

D. Gablota szklana

Roll Up to system wystawienniczy, który doskonale nadaje się do ekspozycji przenośnej reklamy. Charakteryzuje się on prostą konstrukcją, która umożliwia szybkie i łatwe rozwijanie i zwijanie grafiki reklamowej. Wymiary 1 x 2 m idealnie wpisują się w standardowe wymiary, które są często stosowane w roll-upach, co sprawia, że prezentacja wizualna staje się atrakcyjna i profesjonalna. Roll Up jest bardzo popularny na targach, w biurach oraz podczas prezentacji, ponieważ jego niewielka waga oraz możliwość transportu w futerale sprawiają, że jest łatwy do przenoszenia. Dodatkowo, roll-upy wykonane są z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, co pozwala na ich wykorzystanie również w plenerze. Dobrą praktyką jest również dostosowanie grafiki do wymagań klientów oraz przestrzeni, co podnosi efektywność reklamową. Warto również pamiętać, że roll-upy można łączyć z innymi formami reklamy, co zwiększa ich efektywność i zasięg.

Pytanie 16

Jakie wymiary odpowiadają formatowi plakatu brutto, kiedy gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 849 x 1197 mm

B. 508 x 708 mm

C. 420 x 594 mm

D. 602 x 849 mm

Odpowiedź 602 x 849 mm jest poprawna, ponieważ odpowiada wymiarom formatu A1 z uwzględnieniem spadu wynoszącego 4 mm. Format A1 ma znormalizowane wymiary 594 x 841 mm, co w przypadku dodania spadu dookoła plakatów skutkuje wymiarami roboczymi 602 x 849 mm. W praktyce oznacza to, że wydrukowany plakat będzie miał większe wymiary, aby umożliwić przycięcie go do właściwego formatu bez utraty istotnych elementów projektu. Proces dodawania spadu jest kluczowy w druku wielkoformatowym, ponieważ gwarantuje, że przycięcie nie usunie istotnych elementów graficznych lub tekstowych. W branży poligraficznej standardowe spady wynoszą zazwyczaj od 3 mm do 5 mm, co czyni 4 mm odpowiednią wartością. Utrzymanie takich standardów jest niezbędne w celu zapewnienia wysokiej jakości wydruków oraz zminimalizowania ryzyka błędów podczas cięcia. Dobrą praktyką jest zawsze projektowanie z uwzględnieniem spadu, co nie tylko zwiększa estetykę końcowego produktu, ale również jego funkcjonalność.

Pytanie 17

Oprawa książki przedstawionej na rysunku to oprawa

A. zeszytowa.

B. prosta.

C. specjalna.

D. złożona.

Zła klasyfikacja oprawy książki może wynikać z nieznajomości podstawowych cech poszczególnych typów opraw stosowanych w poligrafii. Oprawy złożone charakteryzują się wieloetapowym procesem produkcyjnym – często obejmują twardą okładkę, kapitałkę, wyklejki, czasem nawet dodatkowe zdobienia lub obwolutę. Takie rozwiązania są stosowane głównie w literaturze pięknej, albumach, książkach kolekcjonerskich czy pozycjach, które mają przetrwać wiele lat intensywnego użytkowania. Oprawa specjalna natomiast to najczęściej bardzo nietypowe rozwiązania, np. z elementami metalowymi, nietypową techniką szycia, materiałami o wyjątkowych właściwościach lub dodatkowymi funkcjami, które praktycznie nie występują w masowej produkcji szkolnej. Oprawa zeszytowa z kolei polega na zszyciu kartek drutem na środku – taka konstrukcja sprawia, że grzbiet pozostaje miękki, a całość zachowuje się jak zwykły zeszyt i nie jest stosowana w pozycjach o większej liczbie stron jak ta na zdjęciu. Często myli się oprawę prostą z zeszytową, bo obie mają elastyczną i cienką okładkę, ale w przypadku prostych zeszytowych materiałów grzbiet jest płaski, a liczba stron ograniczona. W rzeczywistości, jeśli książka ma grubszy grzbiet i okładkę miękką, ale klejoną lub zszywaną, to prawie zawsze będzie to oprawa prosta. Warto o tym pamiętać, bo w branży poligraficznej dobór odpowiedniej oprawy jest kluczowy dla funkcjonalności oraz ceny końcowej produktu.

Pytanie 18

Na rysunku zamieszczono zrzut ekranowy, obrazujący fazę próbkowania kolorów bitmapy. Wskaż kolor o składowych: C:100 M:80 Y:0 K:40.

A. Zielony.

B. Niebieski.

C. Żółty.

D. Czarny.

Wybór błędnych kolorów, takich jak zielony, czarny czy żółty, jest wynikiem nieprawidłowego zrozumienia składowych modelu CMYK oraz ich wpływu na uzyskiwany kolor. Zielony, którego nie można uzyskać przy tych wartościach, powstaje z mieszania błękitu (C) i żółtego (Y). W przypadku podanych składowych, brak składowej żółtej (Y:0) neguje możliwość uzyskania tego koloru. Czarny (K) nie może być również interpretowany jako główny kolor, ponieważ jego obecność w wartości K:40 jedynie przyciemnia barwę, ale nie definiuje jej. Odpowiedź "Żółty" jest również nieadekwatna, ponieważ żółty wymaga pełnej wartości żółtej (Y:100), a brak tej składowej uniemożliwia jakiekolwiek uzyskanie koloru żółtego. Typowym błędem myślowym jest nadinterpretowanie roli wartości K w modelu CMYK, co prowadzi do błędnych wniosków o dominacji czerni w takich kolorach. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego korzystania z przestrzeni kolorów w projektowaniu graficznym, zwłaszcza w druku, gdzie każda składowa wpływa na ostateczny rezultat. W związku z tym, fundamentalna wiedza o modelu kolorów i ich mieszaniu jest niezbędna dla prawidłowego wyboru kolorów w każdym zadaniu projektowym.

Pytanie 19

Który program należy wybrać, aby stworzyć publikację elektroniczną w standardzie ePUB?

A. Inkscape

B. Birdfont

C. GIMP

D. Sigil

Chociaż GIMP, Birdfont i Inkscape to bardzo przydatne i kreatywne narzędzia, ich główne zastosowania odbiegają od typowego procesu tworzenia publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Często zdarza się, że pojawia się mylne przekonanie, jakoby programy graficzne nadawały się do tworzenia całych e-booków, bo przecież pozwalają na projektowanie ilustracji czy okładek. Jednak to tylko fragment całości – format ePUB opiera się na strukturze plików XHTML, CSS i metadanych, których nie wygenerujemy automatycznie w programach graficznych. GIMP to edytor grafiki rastrowej, idealny do przygotowania ilustracji, retuszu zdjęć czy projektowania okładek książek, ale nie potrafi zarządzać tekstem w strukturze ePUB ani eksportować gotowych plików w tym standardzie. Birdfont służy tworzeniu własnych fontów i, choć może być ciekawym uzupełnieniem e-booka (np. przez stworzenie unikalnego kroju pisma), nie posiada żadnych narzędzi do składania publikacji, a tym bardziej do eksportu ePUB. Inkscape natomiast jest świetnym narzędziem do grafiki wektorowej, sprawdzi się przy rysowaniu schematów czy ilustracji do e-booka, ale, podobnie jak GIMP, nie umożliwia tworzenia kompletnej książki elektronicznej w formacie ePUB. Częsty błąd polega na myleniu narzędzi do projektowania grafiki z wyspecjalizowanymi edytorami e-booków. W branżowych workflowach poleca się wykorzystywać GIMP, Birdfont i Inkscape do przygotowywania elementów graficznych, a dopiero potem składać całą publikację w programie takim jak Sigil lub podobnym, który obsługuje wszystkie wymagane standardy i metadane ePUB. Dobór właściwego narzędzia to klucz do poprawnej i wydajnej pracy nad e-bookiem, szczególnie jeśli zależy nam na szerokiej kompatybilności i zgodności z wymaganiami dystrybucji cyfrowej.

Pytanie 20

Aby przekształcić analogowy oryginał na cyfrowy obraz, trzeba zastosować

A. skaner płaski

B. ploter tnący

C. laminator rolowy

D. drukarkę sublimacyjną

Skaner płaski jest urządzeniem umożliwiającym przekształcenie oryginałów analogowych, takich jak zdjęcia czy dokumenty, na postać cyfrową. Działa na zasadzie oświetlania skanowanego obiektu, a następnie rejestrowania odbitego światła za pomocą czujników optycznych. Dzięki temu uzyskujemy obraz o wysokiej rozdzielczości, który można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać. Skanery płaskie stosowane są powszechnie w biurach, archiwach oraz w domach, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie digitalizacji. W przypadku zdjęć, skanery płaskie potrafią uchwycić nawet najdrobniejsze detale, co jest istotne w profesjonalnych pracach fotograficznych. Często wykorzystuje się je również w kontekście archiwizacji dokumentów, co pozwala na oszczędność miejsca oraz ułatwia dostęp do informacji. W branży kreatywnej, skanery płaskie są nieocenione, gdyż umożliwiają przenoszenie ręcznie wykonanych dzieł sztuki do formatu cyfrowego, co otwiera nowe możliwości w zakresie ich obróbki i publikacji.

Pytanie 21

Którym akronimem określa się system bezpośredniego naświetlania form drukowych?

A. CFP

B. CTP

C. CFT

D. CTF

System bezpośredniego naświetlania form drukowych to właśnie CTP, czyli z angielskiego Computer to Plate. Ten skrót funkcjonuje w branży poligraficznej już od lat i tak naprawdę zmienił sposób przygotowania do druku. Wcześniej używało się klasycznych klisz, które robiło się przez naświetlanie filmu (to była technika CTF – Computer to Film). Natomiast CTP polega na tym, że dane z komputera trafiają od razu na płytę drukarską. Osobiście uważam, że to była prawdziwa rewolucja – mniej odpadów, mniej pośrednich etapów, a do tego dokładność obrazu na płycie jest naprawdę niesamowita. W drukarniach offsetowych takie maszyny CTP to już praktycznie standard, bo gwarantują powtarzalność oraz spójność jakości, i znacznie skracają przygotowanie produkcji. Warto wiedzieć, że są różne rodzaje CTP (np. termiczne, fioletowe, laserowe), ale ogólna zasada jest taka sama: cyfrowe dane – prosto na płytę drukową. To pozwala minimalizować ryzyko błędów i umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w projektach. Według mnie, jeśli ktoś planuje pracę w poligrafii, powinien znać ten skrót i proces. Może nie brzmi to zbyt ekscytująco, ale w praktyce robi ogromną różnicę dla kosztów i jakości produkcji. Dzisiaj naprawdę trudno sobie wyobrazić nowoczesną drukarnię bez CTP, a standardy ISO 12647 wręcz zakładają użycie tej technologii w profesjonalnych procesach drukowania.

Pytanie 22

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. QuarkXPress

B. Adobe Photoshop

C. Adobe InDesign

D. Microsoft Publisher

Adobe Photoshop to taki fajny program do obrabiania zdjęć i grafiki rastrowej, ale nie jest najlepszy do składania publikacji. Głównie wykorzystuje się go do retuszu zdjęć, tworzenia grafik do reklam czy robienia fotomontaży. Jeśli chodzi o skład publikacji, to lepiej sprawdzają się Adobe InDesign, QuarkXPress czy Microsoft Publisher. Te programy są stworzone po to, żeby łatwo zarządzać tekstem i układami stron, które są kluczowe w projektowaniu. Photoshop może być użyty do przygotowania ładnych obrazków, które wrzucimy później do InDesigna, ale sam w sobie nie nadaje się do składania całych publikacji. W branży często korzysta się z Photoshopa, żeby mieć obrazy w dobrej jakości, które potem wykorzystujemy w innych programach do składu.

Pytanie 23

Najlepszym materiałem do druku wielobarwnej pocztówki jest

A. tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

B. papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2

C. karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2

D. papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2

Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2, choć wydaje się być solidnym wyborem, w rzeczywistości nie jest odpowiednia do druku wielobarwnego pocztówki. Jej wysoka gramatura czyni ją zbyt sztywną, co może prowadzić do problemów podczas obróbki, pakowania i wysyłki. W przypadku druku, wysoka gramatura często skutkuje także trudnościami w uzyskiwaniu jednorodnego, estetycznego wykończenia. Ponadto tektura introligatorska nie jest przystosowana do uzyskiwania wyrazistych kolorów, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych. Z kolei papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2 może być zbyt cienki, co wpływa na trwałość pocztówki oraz jej zdolność do przetrwania w transporcie. Choć kredowanie obu stron poprawia jakość druku, to nie dostarcza wystarczającej sztywności. Papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2 jest zdecydowanie zbyt lekki i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla wielobarwnego druku, co może skutkować pojawieniem się zagnieceń lub uszkodzeń w trakcie korzystania. Kluczowym błędem w rozważaniach nad wyborem podłoża jest nie uwzględnianie wymagań jakościowych oraz funkcjonalnych, które powinny być kierunkowskazem w takich decyzjach. W poligrafii istotne jest, aby dobrać materiał nie tylko na podstawie gramatury, ale również jego właściwości technologicznych, które wpływają na końcowy efekt wizualny oraz trwałość produktu.

Pytanie 24

Które wydawnictwo publikowane jest z numeracją ciągłą, pod tą samą nazwą, co tydzień lub rzadziej?

A. Czasopismo

B. Akcydens

C. Książka

D. Broszura

Czasopismo to publikacja, która ukazuje się w regularnych odstępach czasu, zazwyczaj raz w tygodniu lub rzadziej, co jest zgodne z definicją podaną w pytaniu. Czasopisma charakteryzują się ponadto numeracją bieżącą, co oznacza, że każda nowa publikacja jest oznaczana numerem, na przykład "Tom 5, Nr 3". Dzięki tej regularności i numeracji, czasopisma są często wykorzystywane w nauce i edukacji, jako źródło aktualnych informacji z różnych dziedzin, takich jak nauka, kultura, polityka czy sport. Warto zauważyć, że czasopisma mogą być naukowe, profesjonalne lub popularnonaukowe, co wpływa na ich treść oraz grupę docelową. W kontekście standardów branżowych, czasopisma są odpowiednio indeksowane w bazach danych, co sprzyja ich odnajdywaniu i cytowaniu. Przykładem czasopisma może być „Nature”, które ukazuje się co tydzień i jest uznawane za jedno z najważniejszych czasopism naukowych na świecie.

Pytanie 25

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. refleksyjne i transparentne

B. jednobarwne oraz wielobarwne

C. regularne i nieregularne

D. analogowe oraz cyfrowe

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 26

Czasopismo interaktywne, które ma być opublikowane w Internecie, powinno być zapisane w formacie

A. JPEG

B. EPS

C. EPUB

D. PNG

Format EPUB (Electronic Publication) to standardowy format plików zaprojektowany z myślą o publikacjach elektronicznych, szczególnie e-bookach i interaktywnych czasopismach. EPUB wspiera różne typy treści, w tym tekst, obrazy oraz multimedia, co sprawia, że jest idealny do tworzenia interaktywnych materiałów. Dzięki możliwości dostosowania układu tekstu do różnych rozmiarów ekranów, użytkownicy mogą korzystać z publikacji na wielu urządzeniach, takich jak czytniki e-booków, tablety czy smartfony. Co więcej, format ten obsługuje funkcje takie jak zakładki, indeksy oraz nawigację, co zwiększa użyteczność publikacji. Zastosowanie standardów takich jak EPUB 3, który wspiera multimedia i interaktywne elementy, pozwala twórcom na wzbogacenie treści o wideo, audio oraz animacje. To sprawia, że EPUB jest uznawany za najlepszą praktykę w branży wydawniczej dla interaktywnych publikacji.

Pytanie 27

Którą technikę należy zastosować do zadrukowania 10 000 egzemplarzy produktu pokazanego na rysunku?

A. Rotograwiurową.

B. Fleksograficzną.

C. Offsetową.

D. Sitodrukową.

Wybór nieodpowiedniej techniki druku może prowadzić do wielu problemów, zwłaszcza w przypadku dużych nakładów. Technika sitodruku, chociaż stosunkowo popularna, jest bardziej efektywna przy mniejszych seriach i specyfice produktów, takich jak odzież lub materiały reklamowe. Proces sitodruku wymaga przygotowania matrycy dla każdego koloru, co czyni go czasochłonnym i kosztownym w przypadku zadrukowywania 10 000 egzemplarzy. Z drugiej strony, fleksografia wykorzystuje elastyczne formy drukarskie i jest idealna do druku na materiałach nietypowych, jak folie czy kartony. Nie jest jednak optymalnym rozwiązaniem dla standardowych zleceń na papierze, zwłaszcza w przypadku wysokiej jakości druku, jak przy kalendarzach. Rotograwiura, choć doskonała do drukowania dużych nakładów z świetną jakością, jest bardziej skomplikowana i kosztowna w przygotowaniu, co czyni ją niepraktyczną dla nakładów powyżej kilku tysięcy egzemplarzy. Kluczowym błędem w analizie tego pytania jest pominięcie aspektu ekonomicznego oraz jakościowego, które są kluczowe w wyborze technologii druku dla dużych nakładów. Wybór metody druku powinien zawsze uwzględniać specyfikę produktu, technologie oraz budżet, co w tym przypadku wskazuje jednoznacznie na offset jako najbardziej odpowiednią opcję.

Pytanie 28

Który efekt trzeba zastosować do utworzenia widocznej na ilustracji misy z jabłkiem po narysowaniu połowy konturów obiektów piórem w programie wektorowym?

A. Smużenie.

B. Szkic.

C. 3D.

D. Tekstury.

Efekt 3D jest kluczowy w uzyskiwaniu trójwymiarowego wyglądu obiektów w grafice wektorowej. Dzięki jego zastosowaniu można nadać płaskim kształtom wrażenie głębi i objętości, co jest szczególnie przydatne w ilustracjach takich jak misa z jabłkiem. W praktyce, efekt 3D pozwala na dodanie cieni, które tworzą iluzję światła i perspektywy, co jest niezbędne do realistycznego przedstawienia obiektów. W programach wektorowych, takich jak Adobe Illustrator, efekt ten można zrealizować poprzez wykorzystanie opcji takich jak 'Extrude & Bevel', które pozwalają na wydobycie formy z płaskiego konturu oraz modyfikację kątów i intensywności cieni. Dobrą praktyką jest również dostosowanie kolorów i gradacji, aby jeszcze bardziej podkreślić trójwymiarowość. Dzięki temu, ilustracja staje się bardziej angażująca i przyciągająca wzrok, co jest nie tylko estetyczne, ale także istotne w kontekście komunikacji wizualnej.

Pytanie 29

Które urządzenie pozwala na bezpośrednie rejestrowanie oryginałów w postaci cyfrowej?

A. Aparat fotograficzny.

B. Spektrofotometr.

C. Ploter wielkoformatowy.

D. Drukarka cyfrowa.

Aparat fotograficzny to urządzenie, które zdecydowanie najlepiej nadaje się do bezpośredniego rejestrowania oryginałów w postaci cyfrowej. W praktyce aparat pozwala na uchwycenie obrazu dowolnego przedmiotu, dokumentu czy sceny i zapisanie go natychmiast jako cyfrowy plik graficzny. Dzięki matrycy światłoczułej – najczęściej typu CMOS lub CCD – światło padające na obiektyw zamieniane jest na sygnał elektroniczny, a następnie przetwarzane na dane cyfrowe. To rozwiązanie jest standardem w branży fotograficznej, reklamowej, poligraficznej, a także w codziennym życiu – na przykład przy dokumentowaniu stanu technicznego maszyn, inwentaryzacji czy archiwizacji dokumentów. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze dobrany aparat cyfrowy, na przykład z wysoką rozdzielczością i możliwością zapisu w formatach bezstratnych typu RAW, daje pełną swobodę dalszej obróbki. Warto pamiętać, że urządzenia takie jak skanery również rejestrują oryginały cyfrowo, ale to właśnie aparat jest najbardziej wszechstronny – można go wziąć w teren, szybko reagować na zmienne warunki oświetleniowe i rejestrować zarówno dokumenty, jak i obiekty przestrzenne. Branżowe standardy, jak ISO 12233, wskazują wyraźnie na rolę aparatów w profesjonalnej digitalizacji obrazu. Sam aparat to podstawa nowoczesnych procesów digitalizacji wszędzie tam, gdzie liczy się mobilność, jakość i elastyczność.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. tracking

B. proofing

C. rendering

D. kerning

Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 32

Jaki jest domyślny format plików w programie Corel Draw?

A. DOC

B. AI

C. CDR

D. INDD

Wybór formatu INDD, AI lub DOC jako domyślnego dla programu Corel Draw może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnic między formatami plików a aplikacjami graficznymi. INDD jest formatem plików używanym w Adobe InDesign, który służy przede wszystkim do składu tekstu i grafiki w publikacjach drukowanych, a nie do edycji grafiki wektorowej. Oznacza to, że INDD nie jest odpowiedni do zadań typowych dla Corel Draw, takich jak precyzyjne rysowanie kształtów i tworzenie ilustracji wektorowych. Podobnie format AI, który jest natywnym formatem dla Adobe Illustrator, jest przeznaczony do pracy z grafiką wektorową, ale nie oferuje wszystkich funkcji specyficznych dla Corel Draw. DOC natomiast jest formatem dokumentów tekstowych Microsoft Word, co czyni go całkowicie nieodpowiednim do zadań związanych z grafiką. Typowym błędem przy wyborze formatu jest nieznajomość funkcji i zastosowań poszczególnych programów, co prowadzi do nieodpowiednich wniosków. Zrozumienie, które formaty są dostosowane do jakich zastosowań, jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania narzędzi graficznych i osiągania zamierzonych celów projektowych.

Pytanie 33

Stworzenie wizytówki oraz realizacja próbnego wydruku wymaga zestawu:

A. komputer z systemem operacyjnym, program graficzny, drukarka cyfrowa

B. komputer z systemem operacyjnym, tablet graficzny, skaner

C. oprogramowanie graficzne, naświetlarka, maszyna offsetowa

D. oprogramowanie graficzne, tablet graficzny, drukarka cyfrowa

W analizie błędnych odpowiedzi zauważamy, że wiele z nich zawiera komponenty, które nie są niezbędne lub nie wystarczą do realizacji projektu wizytówki. Przykładowo, tablet graficzny, wymieniony w niektórych odpowiedziach, jest narzędziem pomocniczym, które może wspierać proces rysowania, ale nie jest koniecznością dla każdego projektanta. W praktyce, projekt można zrealizować wyłącznie przy pomocy komputera i odpowiedniego oprogramowania. Skaner, również wspomniany w jednej z odpowiedzi, służy do digitalizacji istniejących dokumentów, co nie jest wymagane w przypadku tworzenia wizytówki od podstaw. Z kolei maszyna offsetowa i naświetlarka odnoszą się do tradycyjnych metod druku, które są bardziej skomplikowane i wymagają zaawansowanego przygotowania plików oraz znacznych nakładów czasu i kosztów. Takie podejścia nie są optymalne w kontekście małych nakładów, gdzie szybki i efektywny druk cyfrowy staje się bardziej praktycznym rozwiązaniem. Warto także pamiętać o tym, że projektowanie wizytówki to nie tylko kwestia sprzętu, ale także umiejętności artystycznych oraz znajomości zasad kompozycji i typografii. Poprawne podejście do projektowania powinno być związane z dobrymi praktykami w branży, które obejmują zarówno estetykę, jak i funkcjonalność.

Pytanie 34

Jakie wymiary posiadają plakaty brutto, jeśli gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 508 × 708 mm

B. 420 × 594 mm

C. 849 × 1197 mm

D. 602 × 849 mm

Odpowiedź 602 × 849 mm jest prawidłowa, ponieważ odpowiada formatowi A1, uwzględniając dodatkowy spad wynoszący 4 mm. Format A1 w standardzie ISO 216 ma wymiary 594 × 841 mm. Aby uwzględnić spad, należy dodać 4 mm do każdej z krawędzi, co daje wymiary 602 × 849 mm. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w branży poligraficznej, gdzie spady są kluczowe dla zapewnienia, że kolor i obraz pokrywają całą powierzchnię po przycięciu. W przypadku projektowania plakatów lub innych materiałów drukowanych, istotne jest, aby zaplanować odpowiedni spad, co minimalizuje ryzyko białych krawędzi po przycięciu i zapewnia estetyczny wygląd finalnego produktu. Ponadto, znajomość standardowych formatów papierów, takich jak A1, pozwala na lepsze planowanie oraz organizację pracy w drukarniach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 35

Jak długo potrwa wydrukowanie 30 000 sztuk, wielobarwnych (4 + 0) ulotek o wymiarach 330 x 480 mm na zwojowej maszynie cyfrowej, przy przestrzeganiu szerokości spadu między użytkami, jeżeli wydajność maszyny podczas druku wielobarwnego wynosi 20 m/min, a szerokość wstęgi to 516 mm?

A. 8 h 30 min

B. 8 h 20 min

C. 8 h 10 min

D. 8 h 00 min

Obliczenia związane z czasem drukowania ulotek mogą wydawać się skomplikowane, szczególnie gdy chodzi o dużą liczbę arkuszy. Niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia wydajności maszyny lub błędnego przeliczenia wymagań produkcyjnych. Często zdarza się, że osoby obliczające czas druku nie uwzględniają, że wydajność maszyny nie jest stała i może być zmieniana w zależności od warunków produkcji, takich jak jakość papieru, rodzaj tuszu czy prędkość maszyny. Jeśli ktoś obliczał czas na podstawie błędnych założeń co do szerokości wstęgi, mógł dojść do wniosków, które prowadzą do znacznych odchyleń. Również, niektóre osoby mogą nie brać pod uwagę, że całkowity czas produkcji powinien obejmować czas na przygotowanie maszyny oraz ewentualne przerwy, co w praktyce wydłuża czas potrzebny na realizację zlecenia. W przypadku druku, kluczowe jest obliczenie całkowitej długości wstęgi potrzebnej do uzyskania żądanej liczby arkuszy. Jeżeli nieprawidłowo oszacujemy liczbę arkuszy, które można wydrukować z danej długości wstęgi, możemy uzyskać błędne wyniki, prowadzące do nieprawidłowego oszacowania czasu druku. Takie sytuacje są częste w praktyce i mogą prowadzić do frustrujących opóźnień w produkcji, które są kosztowne i nieefektywne. Dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i zawsze dokładnie analizować każdy parametr związany z procesem produkcyjnym, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.

Pytanie 36

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu

B. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza

C. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład

D. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych

Hmm, odpowiedzi, które mówią, że koszt jednostkowy akcydenów wzrośnie albo zostanie taki sam, są trochę na bakier z prawdą. Bo wzrost zamówienia o 40% wcale nie musi oznaczać wyższych kosztów jednostkowych. Tak naprawdę, przy większym nakładzie te stałe koszty rozkładają się na więcej produktów, co powinno obniżyć koszty. Warto też pamiętać o produkcji masowej, która daje oszczędności. Mówiąc, że większa liczba zmian pracy drukarza podniesie koszt jednostkowy, nie uwzględnia się, że przy dobrej organizacji i nowoczesnych technologiach, czas drukowania na jednostkę może być krótszy. Jeśli zamawiamy więcej, to drukarnia nie zmienia liczby form, więc koszty przygotowania wciąż są takie same, co prowadzi do ich rozkładu na większą liczbę jednostek. Złe założenia mogą prowadzić do złych wniosków o kosztach produkcji, a to może przyczynić się do nieodpowiednich decyzji zakupowych klientów.

Pytanie 37

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. INDD

B. AI

C. CDR

D. DOC

Wybór formatów CDR, AI oraz DOC jako odpowiedzi na pytanie dotyczące macierzystego formatu programu Adobe InDesign jest niepoprawny z kilku powodów. Format CDR to natywny plik programu CorelDRAW, który jest używany głównie do grafiki wektorowej, a nie do składu publikacji. Oznacza to, że nie oferuje on tych samych funkcji zarządzania wielostronicowymi dokumentami, jakie są dostępne w InDesign. Z kolei AI to format stworzony przez Adobe Illustrator, również przeznaczony do grafiki wektorowej, a nie do składu tekstu i układów stron. Chociaż Illustrator jest potężnym narzędziem do tworzenia ilustracji i grafiki, nie jest on zoptymalizowany do kompleksowych projektów wydawniczych. Format DOC to z kolei format używany przez Microsoft Word, który jest przeznaczony do edycji tekstów, a nie do profesjonalnego składu. Wybór DOC często prowadzi do problemów z układem i formatowaniem, które są kluczowe w projektowaniu publikacji. W branży graficznej, zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe, aby prawidłowo dobierać narzędzia do specyficznych zadań i projektów. Często mylące jest używanie formatów nieprzeznaczonych do składu w kontekście programów takich jak InDesign, co prowadzi do niedoskonałości w ostatecznym produkcie i rozczarowania związanego z niewłaściwym doborem narzędzi.

Pytanie 38

Proces technologiczny wykonania 20 opakowań takich jak na ilustracji obejmuje druk

A. cyfrowy i wykrawanie.

B. offsetowy i nadkrawanie.

C. sitowy i przekrawanie.

D. tamponowy i perforowanie.

Wybór innej metody druku, takiej jak sitowy, offsetowy, tamponowy czy ich połączeń, nie jest odpowiedni dla opakowań złożonych graficznie i małych formatów. Druk sitowy, chociaż może być stosowany do różnych materiałów, wymaga dłuższego przygotowania i jest mniej elastyczny w produkcji krótkich serii. Offset, z kolei, jest najlepszym wyborem dla dużych nakładów, ponieważ wiąże się z wysokimi kosztami początkowymi, a jego czas realizacji jest dłuższy, co nie współczesne standardy, które dążą do minimalizacji czasu produkcji. Metoda tamponowa, chociaż użyteczna, nie nadaje się do skomplikowanych wzorów na małych opakowaniach, gdyż może nie odwzorować detali graficznych w odpowiedniej jakości. Perforowanie, jak i nadkrawanie, są technikami wykończeniowymi, które są stosowane w innych kontekstach, natomiast wykrawanie gwarantuje precyzyjne kształty, co jest niezwykle ważne w branży opakowaniowej. Wiele osób popełnia błąd myślowy, zakładając, że stare metody są zawsze wystarczające, podczas gdy nowoczesne technologie przynoszą znaczące korzyści w postaci oszczędności czasu i kosztów. Dlatego warto zwracać uwagę na aktualne technologie, które odpowiadają na potrzeby rynku, a także na zmieniające się preferencje konsumentów.

Pytanie 39

Masz przygotować grafikę na stronę internetową, która ma być szybko ładowana i dobrze wyświetlać się na różnych urządzeniach. Jakie działania optymalizacyjne powinieneś zastosować?

A. Użyć profilu kolorów CMYK zamiast RGB

B. Zmniejszyć rozdzielczość oraz skompresować plik z zachowaniem akceptowalnej jakości obrazu

C. Zastosować format TIFF bez kompresji

D. Zwiększyć liczbę warstw w pliku graficznym

Optymalizacja grafiki na potrzeby stron internetowych polega przede wszystkim na znalezieniu kompromisu pomiędzy jakością obrazu a rozmiarem pliku. Zmniejszenie rozdzielczości grafiki do wymiarów rzeczywistego wyświetlania na stronie oraz odpowiednia kompresja (np. JPEG, WebP, PNG z optymalizacją) znacząco przyspiesza ładowanie się strony i zmniejsza zużycie transferu, co jest kluczowe zwłaszcza w przypadku urządzeń mobilnych. Z mojego doświadczenia, wielu początkujących grafików zostawia grafiki w zbyt dużych rozdzielczościach, licząc na 'lepszą jakość', a efekt jest odwrotny – spowolnienie strony i strata użytkowników. W branży webowej przyjmuje się zasadę, że plik graficzny nie powinien być większy niż to konieczne, a kompresja powinna być na takim poziomie, żeby artefakty nie były zauważalne gołym okiem. Przykładowo, zdjęcia na banery warto zapisywać w JPEG z kompresją ok. 70-80%, natomiast grafiki z przezroczystością jako zoptymalizowane PNG lub WebP. Dzięki temu strona ładuje się szybko zarówno na komputerach, jak i smartfonach, co pozytywnie wpływa na SEO i ogólne doświadczenie użytkownika. Ta praktyka jest standardem nie tylko w pracy grafików webowych, lecz także w wytycznych Google PageSpeed Insights czy Web.dev.

Pytanie 40

Interlinia to przestrzeń pomiędzy

A. paginą a tekstem.

B. następującymi po sobie literami.

C. sąsiednimi wierszami.

D. sąsiednimi akapitami.

W odpowiedziach, które nie odnoszą się do poprawnego pojęcia interlinii, pojawiają się pewne powszechne nieporozumienia. Na przykład, idea, że interlinia odnosi się do odległości między sąsiednimi akapitami, jest błędna. Akapity są zazwyczaj oddzielane innym typem przerwy, znaną jako odstęp akapitowy. Jest to odmienny aspekt formatowania tekstu, który ma na celu wyraźne oddzielanie różnych części treści, a nie samych wierszy. Kolejny błąd to myślenie, że interlinia dotyczy odległości między literami. To z kolei odnosi się do pojęcia kerningu, które dotyczy regulacji odstępów pomiędzy poszczególnymi znakami w tekście. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego formatowania dokumentów, ponieważ każdy z tych elementów ma swoje specyficzne funkcje i wpływa na czytelność oraz estetykę. Ignorując te zasady, można stworzyć dokumenty, które są nie tylko trudne do odczytania, ale także nieprofesjonalne. Przy projektowaniu tekstów warto pamiętać o spójności interlinii oraz odstępów, ponieważ wpływa to na odbiór treści przez czytelnika. Dobre praktyki typograficzne zasugerowałyby utrzymanie jednolitego stylu w całym dokumencie, co jest nie tylko estetyczne, ale także korzystne dla użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej