Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:50
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:12

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jeśli zleceniodawca wynagradza za rzeczywistą lub wyliczoną wagę ładunku, a środek transportu jest wybierany przez spedytora i jego rozmiar nie wpływa na cenę przewozu, to mamy do czynienia z przewozem

A. intermodalnym

B. całopojazdowym

C. drobnicowym

D. tranzytowym

Przewóz drobnicowy to forma transportu, która polega na przewożeniu towarów o niewielkiej masie, często w różnych ilościach, które nie zajmują całego ładunku pojazdu. W przypadku, gdy zleceniodawca płaci za faktyczną lub obliczeniową wagę towaru, a dobór pojazdu do transportu pozostaje w gestii spedytora, to mamy do czynienia z typowym przewozem drobnicowym. W praktyce oznacza to, że spedytor ma możliwość efektywnego wykorzystania przestrzeni ładunkowej, co pozwala na obniżenie kosztów transportu i zwiększenie efektywności operacyjnej. Przykładem może być sytuacja, w której firma zleca przewóz niewielkich partii towarów, które następnie są konsolidowane z innymi ładunkami do transportu drobnicowego na wspólnym pojeździe. Takie podejście jest zgodne z zasadami efektywności kosztowej oraz ekologicznej, co czyni je popularnym wyborem w branży logistycznej.

Pytanie 2

Jakie międzynarodowe porozumienie normuje transport szybko psujących się artykułów spożywczych w drogowym transporcie oraz określa wymagania dotyczące specjalnych urządzeń używanych do ich przewozu?

A. ADN

B. AGC

C. ADR

D. ATP

Odpowiedzią, która reguluje przewóz szybko psujących się produktów żywnościowych transportem drogowym, jest ATP, czyli Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego transportu drogowego produktów szybko psujących się. ATP definiuje zasady dotyczące pakowania, przewozu oraz wymagań dotyczących pojazdów i sprzętu, co jest kluczowe dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności w trakcie transportu. Przykładem zastosowania ATP może być transport świeżych owoców i warzyw, które wymagają utrzymania odpowiedniej temperatury, co można osiągnąć dzięki zastosowaniu pojazdów chłodniczych spełniających normy ATP. Ponadto, umowa ta obejmuje również szczegółowe wymagania dotyczące izolacji termicznej i systemów chłodniczych, co jest istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz zgodności z normami sanitarnymi. Stosowanie regulacji ATP jest niezbędne dla firm zajmujących się logistyką żywności, aby zapewnić wysoką jakość przewożonych produktów oraz spełnić wymagania prawne.

Pytanie 3

Wózek podnośnikowy czołowy może być użytkowany po zakończeniu badania technicznego przeprowadzonego przez Urząd Dozoru Technicznego. Ten przegląd ma ważność przez czas

A. 3 lat

B. 0,5 roku

C. 1 roku

D. 2 lat

Wybór odpowiedzi 0,5 roku, 1 roku lub 3 lat jest nieprawidłowy, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistych wymogów dotyczących badań technicznych wózków podnośnikowych. W przypadku odpowiedzi 0,5 roku, wiele osób może mylić to z tym, jak często powinny być przeprowadzane przeglądy techniczne, co skutkuje błędnym przekonaniem, że okres ten jest wystarczający dla zapewnienia bezpieczeństwa. Z kolei odpowiedź 3 lat jest zbyt długim okresem, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w eksploatacji wózków. W praktyce, wózki podnośnikowe muszą być regularnie kontrolowane, ponieważ ich intensywna eksploatacja oraz ciężkie warunki pracy mogą powodować szybkie zużycie komponentów. Nieprawidłowe podejście do tego tematu może prowadzić do sytuacji, w których wózek podnośnikowy, mimo pozornie dobrego stanu, będzie narażony na poważne awarie, potencjalnie zagrażające zdrowiu i życiu pracowników. Nawet niewielkie uszkodzenia mogą wpłynąć na bezpieczeństwo operacji. Dlatego tak ważne jest, aby pracodawcy oraz operatorzy nie lekceważyli przepisów UDT oraz przestrzegali zalecanych okresów do przeprowadzania badań technicznych. Zrozumienie i przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz dla utrzymania efektywności operacyjnej wózków podnośnikowych.

Pytanie 4

Pojazd spala 25 litrów diesel na każde 100 km dystansu. Jaką ilość paliwa zużyje ten samochód podczas podróży o długości 1 000 km?

A. 250 litrów

B. 200 litrów

C. 500 litrów

D. 150 litrów

Odpowiedź 250 litrów to strzał w dziesiątkę! Liczymy zużycie paliwa na podstawie tego, że mamy 25 litrów na 100 km. Jak to przeliczyć na 1000 km? To proste! Wychodzi 0,25 litra na kilometr, więc jak to pomnożymy przez 1000, to mamy 250 litrów. Świetnie to pokazuje, jak ważne jest zrozumienie, ile paliwa nam potrzeba, kiedy planujemy wyjazdy. Wiedza o tym, ile paliwa pójdzie na trasę, pomaga też w lepszym planowaniu kosztów związanych z autem. Chyba wiadomo, że przedsiębiorcy muszą mieć to na uwadze, żeby nie przepłacać za transport. W branży transportowej są różne techniki do monitorowania, ile paliwa się zużywa, co pomaga poprawić działania operacyjne.

Pytanie 5

Do której reguły Incoterms 2020 odnoszą się obowiązki sprzedającego i kupującego zapisane w tabeli?

Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko przechodzi na kupującego, jednakże nadal sprzedający ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu morskiego oraz ponieść koszty dostarczenia towaru do portu przeznaczenia.

A. EXW

B. FAS

C. CFR

D. DAP

Wybór reguł EXW, FAS czy DAP jest niewłaściwy w kontekście przedstawionego pytania, ponieważ każdy z tych terminów definiuje różne obowiązki sprzedającego i kupującego, które nie pokrywają się z warunkami CFR. Reguła EXW (Ex Works) oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie, a kupujący ponosi wszelkie koszty i ryzyko od momentu odbioru towaru. To podejście może prowadzić do nieporozumień, gdyż sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu, co wymaga od kupującego dużej samodzielności w logistyce. Reguła FAS (Free Alongside Ship) również nie jest odpowiednia, ponieważ sprzedający dostarcza towar obok statku, ale nie pokrywa kosztów transportu do portu przeznaczenia, co równie dobrze zmienia odpowiedzialność związaną z ryzykiem. Natomiast DAP (Delivered at Place) obliguje sprzedającego do dostarczenia towaru do określonego miejsca przeznaczenia, co jest sprzeczne z definicją CFR, gdzie ryzyko przechodzi na kupującego w momencie załadunku. Każda z tych reguł ma swoje zastosowanie, ale nie odpowiadają one na pytanie dotyczące obowiązków w ramach CFR, co może prowadzić do błędnych analiz w międzynarodowych transakcjach handlowych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi regułami, aby efektywnie zarządzać ryzykiem i obowiązkami w kontraktach handlowych.

Pytanie 6

W międzynarodowym liście przewozowym CMR, w polu oznaczonym Carrier, powinny być wprowadzone dane

A. ubezpieczyciela

B. przewoźnika

C. nadawcy

D. odbiorcy

W międzynarodowym samochodowym liście przewozowym CMR, okienko oznaczone jako <i>Carrier</i> jest dedykowane dla przewoźnika. Przewoźnik to podmiot odpowiedzialny za transport towaru na podstawie umowy przewozu, co jest kluczowym elementem w łańcuchu dostaw. Zgodnie z definicją zawartą w Konwencji CMR, przewoźnik jest osobą fizyczną lub prawną, która wykonuje przewóz lub zleca jego wykonanie innej osobie. Wpisując dane przewoźnika, mamy na celu zapewnienie pełnej identyfikowalności przesyłki oraz odpowiedzialności za jej transport. W praktyce, dane te mogą obejmować nazwę firmy, adres siedziby oraz dane kontaktowe. Właściwe wypełnienie tego pola jest istotne dla dalszych procesów, takich jak dochodzenie roszczeń w przypadku uszkodzenia towaru lub opóźnienia w dostawie. Ponadto, znajomość roli przewoźnika pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem oraz optymalizację kosztów transportu, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Jaką największą ilość pracy przewozowej wyrażonej w tonokilometrach (tkm) może zrealizować dziennie firma transportowa, która posiada 4 pojazdy o nośności 15 ton oraz 5 pojazdów o nośności 24 tony, jeśli każdy pojazd wykonuje jeden transport dziennie na przeciętną odległość 200 km?

A. 18 000 tkm

B. 36 000 tkm

C. 12 000 tkm

D. 24 000 tkm

Aby obliczyć maksymalną pracę przewozową przedsiębiorstwa transportowego, należy uwzględnić ładowność pojazdów oraz odległość, na jaką są w stanie transportować ładunki. W przypadku omawianego przykład, przedsiębiorstwo dysponuje 4 pojazdami o ładowności 15 ton oraz 5 pojazdami o ładowności 24 ton. Każdy pojazd wykonuje jeden przewóz dziennie na średnią odległość 200 km. Obliczenie pracy przewozowej dla każdego typu pojazdu przedstawia się następująco: dla pojazdów o ładowności 15 ton: 4 pojazdy x 15 ton x 200 km = 12 000 tkm. Dla pojazdów o ładowności 24 ton: 5 pojazdów x 24 tony x 200 km = 24 000 tkm. Sumując obie wartości, otrzymujemy 12 000 tkm + 24 000 tkm = 36 000 tkm. Taki sposób obliczania pracy przewozowej jest zgodny z powszechnie przyjętymi praktykami w branży transportowej, które wskazują, że efektywne zarządzanie flotą i optymalizacja transportu opierają się na dokładnych kalkulacjach wydajności. Umożliwia to nie tylko planowanie operacji transportowych, ale również oszacowanie kosztów i przychodów. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe dla przedsiębiorstw transportowych, aby mogły skutecznie konkurować na rynku.

Pytanie 8

Do działań związanych z procesem transportowym realizowanych w miejscu docelowym ładunku należą

A. odbiór ładunku od nadawcy

B. załadunek

C. zabezpieczenie ładunku w środku transportu

D. rozładunek

Rozładunek to naprawdę ważny etap w całym procesie transportowym. Dzieje się to w miejscu, gdzie ładunek ma trafić. Generalnie chodzi o to, żeby wyjąć towary z pojazdu i przenieść je do docelowego miejsca. Bez tego nie ma mowy o dalszym przetwarzaniu i dystrybucji. Ważne, żeby robić to według standardów bezpieczeństwa, żeby nie uszkodzić ładunku i by wszystkim było bezpiecznie. Fajnie jest używać odpowiednich narzędzi, na przykład wózków widłowych, a także dobrze jest mieć na uwadze, jak oznakowujemy i segregujemy towary. W logistyce to często łączy się z dokumentacją, jak protokoły odbioru, które mówią, że towar, który przyszedł, zgadza się z zamówieniem. Zrozumienie, jak działa rozładunek i dlaczego jest taki ważny w całym łańcuchu dostaw, naprawdę pomaga lepiej zarządzać logistyką.

Pytanie 9

W Polsce regulacje dotyczące umowy spedycji znajdują się w Kodeksie

A. pracy

B. celnym

C. cywilnym

D. handlowym

Umowa spedycji jest regulowana przez Kodeks cywilny, ponieważ dotyczy ona zobowiązań między stronami w zakresie przewozu towarów. W Kodeksie cywilnym zawarte są zasady dotyczące praw i obowiązków zarówno spedytora, jak i nadawcy. Umowa spedycji ma na celu zorganizowanie transportu towarów, a jej zawarcie wymaga jasnego określenia obowiązków oraz odpowiedzialności stron. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest sytuacja, gdy przedsiębiorca zleca spedytorowi transport swoich produktów do klienta. W takich przypadkach spedytor podejmuje się nie tylko przewozu, ale także organizacji załadunku, odbioru i ewentualnych formalności celnych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z Kodeksem cywilnym, spedytor odpowiada za szkody powstałe podczas transportu, o ile nie udowodni, że szkoda powstała z przyczyn niezależnych od niego, co stanowi standardową praktykę ochrony konsumentów w branży spedycyjnej.

Pytanie 10

Aby przewieźć 1 sztukę niepodzielnego ładunku o masie 37 ton, powinno się zastosować ciągnik

A. siodłowy z naczepą dwuosiową

B. rolniczy z przyczepą wieloosiową

C. rolniczy z HMBH dwuosiową

D. balastowy z naczepy wieloosiową

Odpowiedź "balastowego z naczepy wieloosiową" jest całkiem trafna. Jak wiadomo, przewóz ładunków ważących 37 ton to nie przelewki i potrzebne są do tego odpowiednio przystosowane pojazdy. Ciągniki balastowe są zaprojektowane z myślą o ciężkich ładunkach, a ich budowa sprawia, że świetnie stabilizują masę. Naczepy wieloosiowe z kolei pomagają w efektywnym transportowaniu większych obciążeń, co jest mega istotne, gdy mówimy o takich masach jak 37 ton. Można tu na przykład pomyśleć o przewozie dużych maszyn budowlanych czy elementów konstrukcyjnych. Z drugiej strony, przy przewozie takich ładunków trzeba też pamiętać o odpowiednich zezwoleniach i zgłoszeniach, żeby wszystko było zgodne z prawem i bezpieczne na drodze. W praktyce to wybór balastowego ciągnika z naczepą wieloosiową to nie tylko techniczne dopasowanie, ale też ważny aspekt regulacyjny, którego nie można zlekceważyć w planowaniu transportu.

Pytanie 11

Technologia umożliwiająca bezkontaktową identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych to

A. GS1

B. EDI

C. RFID

D. GPS

RFID, czyli Radio Frequency Identification, to technologia umożliwiająca bezdotykową identyfikację obiektów przy użyciu fal radiowych. System ten składa się z dwóch głównych komponentów: tagów RFID, które są umieszczane na przedmiotach, oraz czytników RFID, które wysyłają sygnał radiowy do tagów. Gdy tag znajduje się w zasięgu czytnika, aktywuje się i przesyła swoje dane identyfikacyjne. Technologia RFID znajduje zastosowanie w wielu branżach, w tym logistycznej, handlowej i produkcyjnej. Przykłady zastosowania obejmują śledzenie przesyłek w magazynach, automatyzację procesów inwentaryzacyjnych oraz kontrolę dostępu do obiektów. Standardy takie jak ISO/IEC 18000 regulują kwestie techniczne związane z RFID, co zapewnia interoperacyjność systemów. Dzięki RFID możliwe jest znaczne zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawa dokładności danych, co jest kluczowe w dzisiejszym złożonym środowisku biznesowym.

Pytanie 12

Przedsiębiorstwo transportowe ma swoje oddziały w czterech województwach. Oceń, który oddział w I kwartale uzyskał najwyższy wskaźnik niezawodności taboru.

Wyszczególnienie		Oddział małopolski	Oddział dolnośląski	Oddział mazowiecki	Oddział pomorski
I kwartał	łączna liczba przewozów	2 500	3 700	4 050	1800
I kwartał	przewozy zrealizowane na czas	2 450	2 950	3 560	1500

A. Dolnośląski.

B. Mazowiecki.

C. Małopolski.

D. Pomorski.

Wybór odpowiedzi: Dolnośląski, Pomorski lub Mazowiecki nie odzwierciedla rzeczywistego obrazu sytuacji w zakresie wskaźnika niezawodności taboru w omawianym przedsiębiorstwie transportowym. W przypadku Dolnośląskiego oddziału, mogą występować problemy z zarządzaniem flotą, takie jak niewystarczająca liczba przeglądów technicznych czy problemy z jakością serwisowania pojazdów. Taki stan rzeczy może prowadzić do zwiększonej liczby awarii, co w konsekwencji obniża wskaźnik niezawodności. Oddział Pomorski, mimo że może być aktywny operacyjnie, również nie osiągnął porównywalnych wyników, co może sugerować niewłaściwe podejście do zarządzania ryzykiem oraz nieefektywne wykorzystanie zasobów. Natomiast w Mazowieckim oddziale, problemy mogą wynikać z wysokiego obciążenia operacyjnego, co może prowadzić do większej eksploatacji pojazdów i skrócenia ich żywotności. Takie nieprawidłowości często są wynikiem braku systematycznej analizy danych operacyjnych, co jest kluczowe dla osiągania wysokich wskaźników niezawodności. W branży transportowej, nie wystarczy jedynie posiadać flotę pojazdów, ale kluczowe jest ich prawidłowe zarządzanie oraz wdrażanie skutecznych procedur utrzymania i serwisowania. Przykładem praktyki może być wdrożenie systemu zarządzania flotą, który umożliwia monitorowanie stanu technicznego pojazdów oraz przewidywanie awarii. Ostatecznie, niepoprawny wybór odpowiedzi może wynikać z niedostatecznej analizy dostępnych danych oraz braku zrozumienia kluczowych wskaźników efektywności w branży transportowej.

Pytanie 13

Jakie urządzenie używane do śledzenia stanu zapasów w magazynach bazuje na falach radiowych?

A. Czytnik RFID

B. Czytnik laserowy

C. Skaner laserowy

D. Skaner diodowy

Czytnik RFID (Radio-Frequency Identification) to urządzenie, które wykorzystuje fale radiowe do identyfikacji i monitorowania obiektów. Dzięki tej technologii możliwe jest bezkontaktowe skanowanie etykiet RFID, co pozwala na szybkie i efektywne zarządzanie zapasami w magazynach. W praktyce, czytniki RFID są często stosowane w logistyce do śledzenia przesyłek, w handlu detalicznym do zarządzania stanem magazynowym, a także w systemach zabezpieczeń. Standardy RFID, takie jak EPCglobal, zapewniają interoperacyjność różnych urządzeń i systemów, co jest kluczowe w efektywnym zarządzaniu łańcuchem dostaw. Przykładem zastosowania może być automatyzacja inwentaryzacji, gdzie czytniki RFID umożliwiają szybkie zliczanie produktów, co znacznie redukuje czas i błędy ludzkie. Ponadto, technologia ta sprzyja lepszej widoczności i kontroli nad zapasami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania operacyjnego.

Pytanie 14

Wózek widłowy z mechanicznym systemem podnoszenia może być eksploatowany, jeśli uzyska decyzję o dopuszczeniu do użytkowania wydaną przez

A. Państwową Inspekcję Pracy

B. Inspekcję Transportu Drogowego

C. Państwową Inspekcję Dozoru

D. Urząd Dozoru Technicznego

Wózek widłowy z mechanicznym napędem podnoszenia musi mieć zgodę od Urzędu Dozoru Technicznego (UDT), bo to jest zgodne z przepisami prawa w Polsce. UDT to ważny organ, który sprawdza, czy wszystkie maszyny, w tym wózki widłowe, spełniają normy bezpieczeństwa. Regularne kontrole techniczne wózków to przykład, jak te regulacje działają w praktyce. Dzięki temu można wychwycić ewentualne usterki i zadbać, żeby wszystko działało jak należy. Zanim wózek zacznie pracować, operatorzy muszą pokazać dokumenty, które potwierdzają, że wszystko jest zgodne z wymaganiami UDT. To również obejmuje szkolenia dla ludzi, którzy będą obsługiwać te urządzenia. W mojej opinii, regularne przeglądy i serwisowanie wózków są bardzo ważne nie tylko dla bezpieczeństwa, ale też dla efektywności pracy.

Pytanie 15

Zgodnie z INCOTERMS 2010, zasada handlowa FOB jest stosowana w transakcjach handlowych realizowanych przy użyciu środków transportu

A. kolejowego i śródlądowego

B. morskiego

C. morskiego i lotniczego

D. drogowego

Formuła handlowa FOB (Free On Board) według INCOTERMS 2010 odnosi się do transakcji handlowych, w których dostawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towarów na pokład statku w porcie załadunku. Oznacza to, że ryzyko i koszty przenoszone są na nabywcę w momencie, gdy towar przekroczy burtę statku. Zastosowanie tej formuły ma miejsce wyłącznie w transporcie morskim, co wynika z jej charakterystyki, w której kluczowym elementem jest dostarczenie towaru do portu załadunku. W praktyce, dla firm zajmujących się importem lub eksportem, wybór FOB może być korzystny, ponieważ pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami transportu oraz ryzykiem. Współczesne firmy logistyczne często stosują FOB w celu optymalizacji procesów transportowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Ponadto, ważne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w transakcję miały jasne zrozumienie warunków FOB, aby uniknąć nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za transport.

Pytanie 16

Maksymalny tygodniowy czas jazdy kierowcy, zgodnie z zamieszczonym fragmentem rozporządzenia, wynosi

Fragment Rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r.
Art. 6
1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu.
2. Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin i nie może skutkować przekroczeniem maksymalnego tygodniowego czasu pracy ustalonego w dyrektywie 2002/15/WE.
3. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.
Art. 7
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym cztery i pół godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej czterdzieści pięć minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku.
Przerwę tę może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z przepisami akapitu pierwszego.

A. 10 godzin.

B. 56 godzin.

C. 9 godzin.

D. 90 godzin.

Poprawna odpowiedź, 56 godzin, jest zgodna z przepisami zawartymi w Rozporządzeniu 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. Określa ono maksymalny czas prowadzenia pojazdu w cyklu tygodniowym, który nie może przekraczać 56 godzin. Takie regulacje mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa drogowego oraz zdrowia kierowców, którzy są narażeni na zmęczenie podczas długotrwałej jazdy. Przykładowo, w praktyce oznacza to, że kierowca ciężarówki pracujący 6 dni w tygodniu powinien planować swoje trasy w sposób umożliwiający mu przestrzeganie tego limitu, co jest kluczowe dla jego wydajności oraz bezpieczeństwa na drodze. Dodatkowo, przepisy te są zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które promują odpowiedzialność w transporcie i pomagają w minimalizowaniu ryzyka wypadków spowodowanych zmęczeniem kierowców.

Pytanie 17

Licencję na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego wydaje się na okres, który nie może być krótszy niż

A. 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat

B. 5 lat i nie może być dłuższy niż 50 lat

C. 1 rok i nie dłuższy niż 10 lat

D. 5 lat i nie dłuższy niż 40 lat

Licencja na wykonywanie zarobkowego transportu drogowego jest wydawana na czas określony, co ma na celu zapewnienie, że przedsiębiorcy będą w stanie spełniać obowiązujące normy prawne oraz standardy jakości. W Polsce minimalny czas, na jaki udziela się takiej licencji, wynosi 2 lata, a maksymalny to 50 lat. Taki okres jest wystarczający, aby weryfikować działalność przewoźnika, monitorować jego wyniki finansowe oraz przestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa. W praktyce, przedsiębiorcy muszą na bieżąco dostosowywać swoje działania do zmieniających się przepisów prawa, dlatego krótszy okres licencji sprzyja szybszej reakcji na ewentualne nieprawidłowości. Umożliwia to też wprowadzenie ewentualnych zmian w wymaganiach rynkowych, co jest kluczowe w dynamicznie rozwijającej się branży transportowej. Przykładem może być zmiana w przepisach dotyczących norm emisji spalin, która może wpłynąć na decyzje przedsiębiorców dotyczące floty pojazdów. W związku z tym, 2-letni okres licencji jest praktycznym rozwiązaniem, które wspiera zarówno regulację rynku, jak i rozwój odpowiedzialnych praktyk transportowych.

Pytanie 18

W systemie Ro-La (Rollende Landstrasse - ruchoma droga) pojazdy są załadowywane na wagony niskopodwoziowe zawsze w poziomie poprzez najazd z przodu pojazdu

A. tyłem na rampę boczną

B. przodem na rampę czołową

C. tyłem na rampę czołową

D. przodem na rampę boczną

Załadunek pojazdów tyłem na rampę czołową, przodem na rampę boczną oraz tyłem na rampę boczną są podejściami, które nie są zgodne z zasadami praktyki transportowej w systemie Ro-La. Załadunek tyłem na rampę czołową wiąże się z trudnościami w manewrowaniu, a także z problemami z widocznością, co zwiększa ryzyko wypadków i uszkodzeń. Tego rodzaju podejście jest niewskazane, ponieważ ogranicza kontrolę kierowcy nad pojazdem w trakcie wjazdu na wagon. Z kolei załadunek przodem na rampę boczną jest również niewłaściwy, ponieważ wiele wagonów Ro-La nie jest zaprojektowanych do obsługi takich manewrów. Rampy boczne nie zapewniają wystarczającej stabilności oraz przestrzeni do bezpiecznego wjazdu, co może prowadzić do nieprawidłowego umiejscowienia pojazdu na wagonie. Dodatkowo, załadunek tyłem na rampę boczną zwiększa ryzyko uszkodzenia części naczepy lub kontenera podczas manewrów. W praktyce, takie błędne podejścia mogą prowadzić do wydłużenia czasu załadunku oraz wyładunku, co jest nieefektywne z perspektywy operacyjnej. Niestety, często spotyka się mylne przekonania związane z różnymi metodami załadunku, które nie opierają się na rzetelnych standardach branżowych ani praktycznym doświadczeniu, co może prowadzić do niezamierzonych komplikacji.

Pytanie 19

W przedsiębiorstwie transportowym, miesięczny dystans pokonywany przez pojazd to 20 000 km, a koszty związane z jego użytkowaniem w danym miesiącu wynoszą 62 000,00 zł. Jaką stawkę przewozową za 1 km powinno się uwzględnić w ofercie, przy założeniu zysku na poziomie 20% w odniesieniu do poniesionych wydatków?

A. 2,48 zł

B. 3,41 zł

C. 3,72 zł

D. 3,10 zł

Aby obliczyć stawkę przewozową za 1 km pojazdu w przedsiębiorstwie transportowym, musimy uwzględnić zarówno poniesione nakłady, jak i zaplanowany zysk. W tym przypadku, miesięczny przebieg wynosi 20 000 km, a całkowite nakłady wynoszą 62 000,00 zł. Aby uwzględnić zysk na poziomie 20% w stosunku do poniesionych kosztów, najpierw należy obliczyć wartość zysku: 20% z 62 000,00 zł to 12 400,00 zł. Następnie sumujemy nakłady z zyskiem, co daje 74 400,00 zł. Teraz, aby znaleźć stawkę przewozową za 1 km, dzielimy tę kwotę przez miesięczny przebieg: 74 400,00 zł / 20 000 km = 3,72 zł/km. Tak obliczona stawka uwzględnia wszystkie koszty operacyjne oraz zysk, co jest kluczowe w branży transportowej, gdzie odpowiednia wycena usług jest niezbędna do utrzymania rentowności. Taka metoda kalkulacji jest zgodna z najlepszymi praktykami, pozwalając na transparentność w relacjach z klientami oraz konkurencyjność na rynku."

Pytanie 20

Przedsiębiorstwo transportowe ma swoje oddziały w czterech województwach. Który oddział w I kwartale uzyskał najwyższy wskaźnik niezawodności taboru?

Wyszczególnienie		Oddział małopolski	Oddział dolnośląski	Oddział mazowiecki	Odział pomorski
I kwartał	łączna liczba przewozów	2 500	3 700	4 050	1800
I kwartał	przewozy zrealizowane na czas	2 450	2 950	3 560	1500

A. Mazowiecki.

B. Pomorski.

C. Małopolski.

D. Dolnośląski.

Wybór innego oddziału, takiego jak "Pomorski", "Dolnośląski" czy "Mazowiecki", wskazuje na nieporozumienie dotyczące kluczowych wskaźników efektywności w branży transportowej. Wskaźnik niezawodności taboru jest fundamentalnym wskaźnikiem, który powinien być analizowany w kontekście porównawczym między różnymi oddziałami. Oddział dolnośląski, z wskaźnikiem wynoszącym 79,73%, jest znacznie poniżej oczekiwań branżowych, co wskazuje na problemy z utrzymaniem floty, które mogą prowadzić do większej liczby awarii, przestojów oraz niezadowolenia klientów. Mazowiecki oddział z wynikiem 87,90% oraz pomorski z 83,33% również nie osiągają poziomu, który zapewniałby optymalną operacyjność. Często mylone są pojęcia niezawodności oraz dostępności taboru; niezawodność odnosi się do zdolności taboru do funkcjonowania bez awarii w danym czasie, natomiast dostępność dotyczy ogólnej gotowości pojazdów do pracy. Dlatego też, wybierając odpowiedzi, należy dokładnie rozważyć, które wskaźniki są najbardziej istotne w kontekście jakości usług transportowych. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwych decyzji, które mogą negatywnie wpłynąć na funkcjonowanie całego przedsiębiorstwa, a w dłuższej perspektywie zmniejszyć jego konkurencyjność na rynku.

Pytanie 21

W celu transportu kruszywa z wyrobiska w kamieniołomie na powierzchnię wykorzystuje się przenośniki

A. taśmowe

B. rolkowe

C. paskowe

D. łańcuchowe

Przenośniki taśmowe są powszechnie stosowane do transportu kruszywa z wykopów w kamieniołomach na powierzchnię, głównie ze względu na ich efektywność i wszechstronność. Taśmy transportowe, wykonane z wytrzymałych materiałów, mogą transportować duże ilości kruszywa na długich dystansach, co jest kluczowe w procesach wydobywczych. Ich konstrukcja umożliwia nie tylko pionowy, ale również poziomy transport, co zwiększa elastyczność w organizacji transportu w kamieniołomie. Dodatkowo, taśmy są w stanie obsługiwać różne typy kruszywa, takie jak piasek, żwir czy kamień, co czyni je uniwersalnym narzędziem w branży budowlanej i górniczej. Zastosowanie przenośników taśmowych wpisuje się również w standardy bezpieczeństwa, eliminując potrzebę manualnego przenoszenia materiałów, co redukuje ryzyko urazów i zwiększa wydajność pracy. W zakresie dobrych praktyk zaleca się regularne przeglądy techniczne przenośników, co zapewnia ich niezawodność i minimalizuje ryzyko awarii podczas pracy.

Pytanie 22

Z przewozów realizowanych na podstawie karnetu TIR wyłączone są

A. wyroby cukiernicze

B. żywe zwierzęta

C. papierosy

D. soki

Odpowiedź "papierosy" jako wyjątek od przewozów pod osłoną karnetu TIR jest poprawna, ponieważ karnet TIR jest dokumentem stosowanym do uproszczenia międzynarodowego transportu towarów ułatwiającego ich przewóz przez granice państwowe. Zgodnie z międzynarodowymi regulacjami, przewóz niektórych towarów pod osłoną karnetu TIR jest zabroniony ze względu na różne przepisy celne i ograniczenia. Papierosy są regulowane przez przepisy dotyczące wyrobów tytoniowych, które często wymagają specjalnych zezwoleń oraz są obłożone wysokimi podatkami importowymi. Przewożenie papierosów może wiązać się z dodatkowymi kontrolami celnymi, co czyni karnet TIR niewłaściwym dokumentem do ich transportu. Dla przewoźników oraz firm logistycznych to zrozumienie przepisów i odpowiednich ograniczeń jest kluczowe, aby uniknąć problemów prawnych i finansowych związanych z niezgodnym z prawem przewozem towarów. W praktyce oznacza to konieczność korzystania z innych form dokumentacji transportowej, która spełnia wymogi prawne dotyczące transportu wyrobów tytoniowych.

Pytanie 23

Korzystając z cennika, oblicz koszt formowania 20 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) z materiałami niebezpiecznymi i ich przeładunku z placu na naczepę, jeżeli każda pjł waży po 500 kg.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka
formowanie ładunku	25,00 zł/t
przeładunek ładunku	35,00 zł/t
Dla ładunków niebezpiecznych stawka za usługi podlega podwyższeniu o 50%

A. 600,00 zł

B. 900,00 zł

C. 1 200,00 zł

D. 2 400,00 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często pojawiają się w procesie obliczeń kosztów. Niezrozumienie roli, jaką odgrywa masa ładunku i skomplikowanie przepisów dotyczących materiałów niebezpiecznych, może prowadzić do zawyżenia lub zaniżenia kosztów. Na przykład, jeśli ktoś obliczył tylko koszt formowania, ignorując dodatkowe opłaty za przeładunek oraz podwyżkę za materiały niebezpieczne, mógł dojść do wniosku, że koszt wyniesie 600 zł lub 1 200 zł, co jest błędne. Ważne jest, aby pamiętać, że w przypadku materiałów niebezpiecznych, przepisy nakładają dodatkowe obciążenia finansowe, które muszą być uwzględnione w całkowitym bilansie kosztów. Przy obliczeniach kluczowe jest także uwzględnienie wszystkich elementów procesu logistycznego, a nie tylko tych bezpośrednich. Współczesna logistyka opiera się na dokładności i przejrzystości, a pominięcie jakiegokolwiek elementu może prowadzić do poważnych problemów operacyjnych. Zrozumienie i umiejętność poprawnego stosowania stawek oraz przepisów jest niezbędne dla efektywnego zarządzania kosztami w branży transportowej i logistycznej.

Pytanie 24

Aktualny odczyt licznika całkowitego przebiegu pojazdu wynosi 128 720 km. Ostatni transport odbył się trasą Bydgoszcz – Paryż – Bydgoszcz. Jaki był odczyt licznika przed wyjazdem z Bydgoszczy, skoro odległość pomiędzy Bydgoszczą a Paryżem wynosi 1 424 km?

A. 128 008 km

B. 125 872 km

C. 130 144 km

D. 127 296 km

Stan licznika przed wyjazdem z Bydgoszczy można obliczyć, odejmując całkowity przebieg pokonany w trasie Bydgoszcz – Paryż – Bydgoszcz od obecnego stanu licznika. Całkowita odległość tej trasy wynosi 2 x 1 424 km = 2 848 km. Dlatego, aby znaleźć stan licznika przed wyjazdem, należy wykonać obliczenie: 128 720 km - 2 848 km = 125 872 km. To podejście odzwierciedla podstawową zasadę rachunkowości, gdzie wylicza się wartość początkową w oparciu o wartości końcowe oraz zmiany. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w logistyce i zarządzaniu flotą, gdzie dokładność pomiarów przebiegu jest kluczowa do planowania przeglądów technicznych oraz oszacowania zużycia paliwa. Regularne śledzenie przebiegu i jego analizy umożliwia optymalizację kosztów operacyjnych oraz lepsze zarządzanie cyklem życia pojazdów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 25

Na podstawie danych zawartych w tabeli, wskaż, które przedsiębiorstwo transportowe osiągnęło najwyższy wskaźnik niezawodności dostaw.

Przedsiębiorstwo transportowe	Liczba zrealizowanych przewozów [szt.]	Liczba terminowo zrealizowanych przewozów [szt.]	Liczba nieterminowo zrealizowanych przewozów [szt.]
A.	890	860	30
B.	1 450	1 310	140
C.	570	500	70
D.	2 380	2 050	330

A. Przedsiębiorstwo transportowe A

B. Przedsiębiorstwo transportowe B

C. Przedsiębiorstwo transportowe D

D. Przedsiębiorstwo transportowe C

Wybór innego przedsiębiorstwa transportowego niż A może wynikać z kilku powszechnych błędów myślowych związanych z interpretacją danych. Przykładowo, przedsiębiorstwo B, C czy D mogą mieć swoje mocne strony, jednak ich wskaźnik niezawodności dostaw nie osiągnął wartości porównywalnej z przedsiębiorstwem A. Często nie uwzględnia się pełnego kontekstu analizy danych, co prowadzi do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że wskaźnik niezawodności dostaw jest obliczany na podstawie procentu terminowo zrealizowanych przewozów. Jeśli dane z innych przedsiębiorstw wskazują na zrealizowane przewozy, ale z opóźnieniami, może to być mylące dla analizy. Ważne jest, aby zawsze analizować dane w kontekście ich źródła i metodologii obliczeń. Innym typowym błędem jest porównywanie jednostkowych wskaźników bez uwzględnienia specyfiki działalności i warunków rynkowych, w jakich operują różne przedsiębiorstwa. Dobrą praktyką jest również analizowanie danych w dłuższej perspektywie czasowej, co pozwala uchwycić trendy i zmiany, które mogą wpływać na wyniki. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do powierzchownej analizy i nieprawidłowych konkluzji, a w efekcie do wyborów, które nie są uzasadnione danymi.

Pytanie 26

Z fizycznych, chemicznych oraz biologicznych właściwości i cech przewożonych ładunków wynika

A. techniczna podatność transportowa

B. ładunkowa podatność transportowa

C. ekonomiczna podatność transportowa

D. naturalna podatność transportowa

Naturalna podatność transportowa odnosi się do cech fizycznych, chemicznych i biologicznych towarów, które mają bezpośredni wpływ na ich transport. Oznacza to, że różne materiały mają swoje unikalne właściwości, które mogą wpływać na sposób ich pakowania, przechowywania i transportu. Na przykład, towary wrażliwe na temperaturę, takie jak leki czy żywność, wymagają specjalnych warunków transportowych, aby zachować swoje właściwości. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, zwracają uwagę na zarządzanie jakością w procesie transportowym, co obejmuje również odpowiednie zabezpieczenie towarów w zależności od ich naturalnych cech. Zrozumienie naturalnej podatności transportowej pozwala na optymalizację procesów logistycznych, redukcję ryzyka uszkodzeń oraz zwiększenie efektywności dostaw. Przykładowo, transport żywności wymaga przestrzegania przepisów dotyczących temperatury, co jest kluczowe dla zachowania jej świeżości i bezpieczeństwa konsumpcji.

Pytanie 27

Zasady zawarte w umowie handlowej według INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) nakładają

A. większe obowiązki na sprzedającym

B. większe obowiązki na kupującym

C. jednakowe obowiązki na kupującym i sprzedającym

D. na sprzedającym obowiązek ubezpieczenia ładunku

Wybór odpowiedzi, że sprzedający ponosi większe obowiązki w ramach formuły Ex Works, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego podziału odpowiedzialności między stronami w umowach handlowych. W rzeczywistości, to sprzedający ma minimalne zobowiązania, polegające jedynie na przygotowaniu towaru do odbioru w swoim zakładzie. Sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu ani wypełniania formalności celnych, co stanowi istotny element definicji EXW. Uważanie, że sprzedający musi ubezpieczać ładunek, jest całkowicie błędne, ponieważ odpowiedzialność za ubezpieczenie towaru od momentu jego wydania spoczywa na kupującym. Kolejnym błędnym założeniem jest przekonanie, że obowiązki są równomiernie rozłożone. INCOTERMS zostały stworzone z myślą o jasnym określeniu, gdzie kończą się obowiązki sprzedającego, a zaczynają obowiązki kupującego. Zrozumienie zasadności i konsekwencji wyboru EXW jest kluczowe do efektywnego zarządzania ryzykiem i kosztami w transakcjach międzynarodowych. Dlatego ważne jest, aby przed podpisaniem umowy handlowej dobrze zrozumieć, jakie konkretne obowiązki i odpowiedzialności na siebie przyjmujemy, a także jak mogą one wpływać na całość transakcji.

Pytanie 28

Firma transportowa posiada 20 ciężarówek. W trakcie ostatnich siedmiu dni użytkowano kolejno: 14, 12, 18, 16, 13, 8 oraz 10 pojazdów. Jaki procentowy udział, średnio w skali tygodnia, stanowi wykorzystanie pojazdów z bazy transportowej?

A. 80%

B. 35%

C. 90%

D. 65%

Przy analizie błędnych odpowiedzi istnieje kilka kluczowych koncepcji, które mogą prowadzić do niepoprawnych wniosków. Odpowiedzi na poziomie 90% czy 80% mogą sugerować, że osoba rozwiązująca zadanie zbyt wysoko ocenia średnie dzienne wykorzystanie pojazdów, co może wynikać z niewłaściwego zrozumienia, jak obliczyć procentowe wykorzystanie floty. W rzeczywistości, aby uzyskać procent wykorzystania, należy uwzględnić zarówno liczbę eksploatowanych pojazdów, jak i całkowitą liczbę dostępnych pojazdów w danym okresie. Tego rodzaju błędy można przypisać braku umiejętności analizowania danych oraz wyciągania właściwych wniosków ze statystyk. Również odpowiedzi w granicach 35% mogą wynikać z błędnych założeń w obliczeniach. Na przykład, jeśli ktoś pomyliłby się w sumowaniu dni lub w obliczeniach, mógłby uzyskać znacznie niższy wskaźnik wykorzystania. Typowym błędem jest także nieuwzględnianie wpływu poszczególnych dni tygodnia na łączną ilość eksploatowanych pojazdów – niektóre dni mogą być bardziej intensywne, co wpływa na wynik końcowy. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo interpretować dane oraz wykorzystywać je do podejmowania decyzji operacyjnych, co jest fundamentem efektywnego zarządzania flotą.

Pytanie 29

Jaki jest współczynnik wykorzystania objętościowe pojazdu o pojemności 100 m³, w którym załadowano 50 skrzyniopalet o wymiarach 1200 x 1000 x 1500 mm?

A. 0,90

B. 0,80

C. 0,70

D. 1,00

Wybór innej wartości współczynnika wypełnienia, jak 0,70 lub 0,80, no, to może wynikać z jakiegoś nieporozumienia w obliczeniach. Współczynnik 0,70 mówi nam, że wykorzystaliśmy tylko 70% pojemności samochodu, co w tym przypadku jest nieprawdziwe, bo dane mówią co innego. Odpowiedź 0,80 też nie pokazuje, że przestrzeń była dobrze wykorzystana, bo obliczenia jasno mówią, że powinno być więcej. Jeśli ktoś wskazuje 1,00, to tak, jakby wszystko było wypełnione, a to w praktyce jest raczej mało realne, biorąc pod uwagę wymiary tych skrzyniopalet i to, że musimy mieć miejsce na ich załadunek i rozładunek. Takie błędy często wynikają z tego, że nie do końca rozumiemy zasady obliczeń związanych z objętością i współczynnikiem wypełnienia. W transporcie i logistyce, niezrozumienie tych zasad może prowadzić do marnowania zasobów i wyższych kosztów operacyjnych.

Pytanie 30

Zgodnie z obowiązującymi przepisami cysterna przewożąca aceton może być wypełniona maksymalnie w 90%. Określ, która cysterna nie została poprawnie załadowana pod względem ilości ładunku.

Cysterna	Pojemność cysterny w litrach	Ilość umieszczonego w cysternie acetonu w litrach
A.	21 000	18 900
B.	33 000	30 000
C.	34 000	29 920
D.	37 000	31 450

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące maksymalnych limitów wypełnienia cystern. Wiele osób może sądzić, że skoro inne cysterny, takie jak A, C i D, zawierają pojemności poniżej maksymalnego limitu, mogą być uznawane za poprawnie załadowane. Niestety, ten sposób myślenia nie uwzględnia znaczenia konkretnego kontekstu, jakim jest transport cieczy niebezpiecznych, w tym acetonu. Istotnym elementem jest znajomość pojemności cysterny, który musi być bezwzględnie przestrzegany. Często popełnianym błędem jest zrozumienie zasady maksymalnego wypełnienia jako jedynie sugerowanej wartości, a nie jako ścisłej granicy, co może prowadzić do realnych zagrożeń. Niezrozumienie tej regulacji może skutkować niebezpiecznymi sytuacjami, takimi jak niekontrolowane wycieki substancji chemicznych. W praktyce, każdy transport substancji niebezpiecznych wymaga dokładnej analizy nie tylko pojemności cysterny, ale także specyfiki przewożonego materiału. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, iż przestrzeganie przepisów dotyczących maksymalnego wypełnienia cystern jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również kwestią bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników transportu oraz ochrony środowiska.

Pytanie 31

W transporcie morskim do przewozu towarów wykorzystywany jest dokument

A. Bill of Lading

B. FIATA Warehause Receipt

C. Master Air Waybil

D. FIATA Forwarding Instruction

Bill of Lading, znany również jako konosament, to kluczowy dokument w transporcie morskim, który pełni trzy podstawowe funkcje: jest dowodem na zawarcie umowy przewozu, potwierdzeniem odbioru towaru przez przewoźnika oraz dokumentem własności ładunku. Dzięki jego zastosowaniu, właściciel towaru może skutecznie przekazywać prawa do ładunku innym osobom, co jest niezwykle istotne w międzynarodowym handlu. Przykładem praktycznego zastosowania Bill of Lading jest sytuacja, gdy importer otrzymuje towar drogą morską i musi przedstawić ten dokument w celu odbioru ładunku w porcie. Warto również zaznaczyć, że w przypadku transportu kontenerowego, Bill of Lading może mieć formę elektroniczną, co znacząco przyspiesza proces logistyczny. Zgodność z międzynarodowymi regulacjami, takimi jak Konwencja o jednolitym prawie stosowanym do międzynarodowego przewozu drogowego, podkreśla znaczenie Bill of Lading w praktyce, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo i przejrzystość w transakcjach handlowych.

Pytanie 32

Firma transportowa otrzymała zamówienie na przewóz betonu luzem. W celu wykonania tego zlecenia powinna zastosować nadwozie

A. skrzyniowe

B. specjalizowane

C. kłonicowe

D. uniwersalne

Wybór innego typu nadwozia może prowadzić do różnych problemów przy przewozie betonu. Nadwozie uniwersalne, mimo że jest wszechstronne, nie nadaje się do transportu materiałów płynnych i sypkich. To zwiększa ryzyko ich rozlania czy kontaminacji, a tym samym pogorszenia jakości betonu. Na przykład, używając takiego nadwozia, brak odpowiednich ścianek ochronnych może powodować, że materiał wypadnie podczas jazdy. Z kolei nadwozie kłonicowe jest dobre do transportu długich rzeczy, jak drewno czy rury, więc nie sprawdzi się przy sypkich substancjach. W przypadku betonu musimy mieć stabilne warunki, a to zapewnia tylko nadwozie skrzyniowe. Nadwozie specjalizowane, choć może wyglądać na słuszne, często jest dostosowane do konkretnych materiałów, a nie do ogólnych mieszkanek betonowych. Zdarza się, że ludzie generalizują zastosowania nadwozi i nie rozumieją, co tak naprawdę przewożą, co prowadzi do nieefektywnego transportu.

Pytanie 33

W morskim liście przewozowym nazwę odbiorcy przesyłki oraz jego adres umieszcza się w polu oznaczonym literą

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Odpowiedź wskazująca na pole D jest prawidłowa, ponieważ właśnie w tym miejscu morski list przewozowy przewiduje wpisanie danych odbiorcy przesyłki, czyli tzw. consignee. Wpisuje się tam nazwę firmy lub osoby fizycznej, która ma otrzymać ładunek, a także jej adres, numer telefonu i ewentualne dodatkowe dane kontaktowe. Jest to jedno z najważniejszych pól w całym dokumencie, ponieważ bez prawidłowego oznaczenia odbiorcy przewoźnik nie mógłby wydać towaru właściwej osobie ani zrealizować dostawy zgodnie z umową. W praktyce porty, firmy spedycyjne oraz przewoźnicy zawsze zwracają szczególną uwagę na dane umieszczone w polu consignee, aby uniknąć błędów przy przeładunku i wydawaniu przesyłki. Niepoprawne wypełnienie tego miejsca mogłoby spowodować poważne opóźnienia, a nawet ryzyko wydania towaru niewłaściwemu podmiotowi. Dlatego właśnie dane odbiorcy zawsze muszą znaleźć się w polu D, a poprawne ich uzupełnienie jest gwarancją bezpieczeństwa i płynności całego procesu transportowego.

Pytanie 34

Na schemacie przedstawiono

A. tranzyt bezpośredni.

B. system transportowy.

C. tranzyt pośredni.

D. proces przewozowy.

Odpowiedzi, które nie dotyczą tranzytu bezpośredniego, wskazują na pewne nieporozumienia związane z definicją i funkcją procesów transportowych. Tranzyt pośredni, na przykład, zakłada, że ładunek przechodzi przez kraj tranzytowy, jednak przy tym odbywają się różne operacje, takie jak przeładunki lub magazynowanie, co wydłuża czas transportu oraz zwiększa ryzyko uszkodzenia towaru. Z kolei proces przewozowy odnosi się do całości działań związanych z transportem towarów, co nie odpowiada specyfice tranzytu bezpośredniego, gdzie kluczowe jest szybkie i bezproblemowe przejście przez kraj tranzytowy. System transportowy to szersza koncepcja obejmująca różne metody i środki transportu, niekoniecznie związana z szybkim przewozem bez przestojów. Typowe błędy w myśleniu o tranzycie mogą wynikać z nieznajomości procedur celnych oraz regulacji międzynarodowych, które jasno definiują różnice między tymi pojęciami. Wiedza na temat efektywności tranzytu bezpośredniego jest kluczowa dla optymalizacji łańcuchów dostaw w dzisiejszej globalnej gospodarce.

Pytanie 35

Pierwsza kopia międzynarodowego listu przewozowego drogowego jest przeznaczona dla

A. odbiorcy towaru

B. nadawcy

C. urzędu celnego

D. przewoźnika

Niepoprawny wybór odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywają poszczególne podmioty w procesie przewozu. Przewoźnik, choć kluczowy w realizacji transportu, nie jest bezpośrednim odbiorcą oryginału listu przewozowego. Otrzymuje on kopię dokumentu, co jest zgodne z dobrą praktyką, jednak nie jest to oryginał. Odbiorca towaru z kolei, mimo że ma prawo do informacji o transporcie, również nie dostaje oryginału listu przewozowego, który jest właściwie dokumentem związanym z nadawcą. Urząd celny z kolei wymaga dokumentacji związanej z transportem, jednak jego rola koncentruje się na kontroli towarów w kontekście przepisów celnych, a nie na otrzymywaniu oryginału listu przewozowego. Niezrozumienie tych ról może prowadzić do błędnych założeń o tym, kto powinien otrzymać oryginał dokumentu, co może z kolei wpłynąć na efektywność procesów logistycznych i ewentualne problemy w zakresie zgodności z przepisami. Współpraca pomiędzy nadawcą, przewoźnikiem, odbiorcą a urzędami celnymi jest kluczowa dla sprawnego transportu towarów oraz minimalizowania ryzyka związanych z błędami dokumentacyjnymi.

Pytanie 36

Na podstawie zamieszczonego cennika oblicz koszt przewozu 34 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) jednym środkiem transportu na odległość 210 kilometrów, jeżeli jedna pjł waży 500 kilogramów.

Ładowność pojazdu	Cennik [zł/km]
pojazd o ładowności do 3,5 tony	2,50
pojazd o ładowności do 7,5 tony	3,00
pojazd o ładowności do 12,0 ton	3,50
pojazd o ładowności do 24,0 ton	4,00

A. 630,00 zł

B. 840,00 zł

C. 735,00 zł

D. 525,00 zł

Jak wybrałeś złą odpowiedź, to pewnie zauważyłeś, że ludzie często mylą się przy obliczeniu całkowitej masy ładunku lub mają problemy z interpretacją stawek. Czasem zdarza się, że stawka, którą wybierają, jest za niska i przez to koszty wychodzą zawyżone. Ważne jest, żeby pamiętać, że każda paleta ma swoją wagę, a masa ładunku ma wpływ na to, jaką stawkę wybrać. Często można też się pomylić z jednostkami miary, przez co obliczenia idą w złą stronę. W logistyce warto też rozumieć, że koszt transportu to nie tylko stawki za przewóz, ale też inne opłaty, jak na przykład opłaty drogowe czy różne dodatkowe koszty związane z ładunkiem. Więc przy analizie kosztów nie zapominaj o wszystkich czynnikach. Ludzie pracujący w transporcie powinni dokładnie sprawdzać cenniki, żeby uniknąć błędów i nieporozumień, które mogą prowadzić do złych decyzji finansowych. Zrozumienie, jak obliczać koszty przewozu, to lepsza podstawa do podejmowania dobrych decyzji w branży logistycznej.

Pytanie 37

Korzystając z zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, ustal dopuszczalną całkowitą masę trójosiowego ciągnika siodłowego ciągnącego trójosiową naczepę z kontenerem 40-stopowym w transporcie kombinowanym.

Fragment Rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia
§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie może przekraczać:
1)	pojazdu silnikowego, z wyłączeniem naczepy, przyczepy z osią centralną i ciągnika siodłowego:
a)	dwuosiowego, z zastrzeżeniem lit. B - 16 t,
b)	dwuosiowego autobusu o zawieszeniu kół pneumatycznym lub równoważnym, o ile równoważność ta została wykazana przez producenta pojazdu - 18 t,
c)	trzyosiowego - 24 t,
d)	o liczbie osi większej niż trzy - 32 t,
e)	autobusu przegubowego - 28 t;
2)	pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy:
a)	o liczbie osi nie większej niż cztery - 32 t,
b)	o liczbie osi większej niż cztery, z zastrzeżeniem pkt 3 - 40 t;
3)	pojazdu członowego składającego się z trzyosiowego pojazdu silnikowego i trzyosiowej naczepy, przewożącego 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 t.

A. 28 t

B. 40 t

C. 44 t

D. 36 t

Odpowiedzi 40 t, 36 t, 28 t oraz niepoprawne rozumienie dopuszczalnej masy całkowitej wynikają z typowych błędów myślowych dotyczących przepisów regulujących transport drogowy. Odpowiedź 40 t sugeruje, że masa całkowita pojazdu z naczepą z kontenerem byłaby znacznie niższa od rzeczywistej wartości, co nie uwzględnia wymogów związanych z transportem kombinowanym i norm określonych w przepisach prawa. W przypadku odpowiedzi 36 t, może to wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji pojazdów ciężarowych, gdzie często przyjmuje się błędne standardy, które nie odpowiadają rzeczywistym wymogom. Odpowiedź 28 t wskazuje na poważne niedoszacowanie masy całkowitej, co jest niedopuszczalne w kontekście transportu kontenerowego, gdzie sama naczepa oraz kontener mogą ważyć znacznie więcej. W praktyce, niedoszacowanie masy całkowitej może prowadzić do problemów podczas kontroli drogowej oraz w konsekwencji do kar finansowych, a także może stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa na drodze. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować i stosować się do norm prawnych oraz standardów branżowych, co pozwala na efektywne i bezpieczne prowadzenie operacji transportowych. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdego, kto uczestniczy w transporcie drogowym oraz logistyce.

Pytanie 38

Przeładunek kontenera z samochodu na wagon platformę na kolejowej rampie przeładunkowej powinien być realizowany przy użyciu

A. żurawia pokładowego

B. wyciągu towarowego

C. suwnicy bramowej

D. układnicy ramowej

Chociaż urządzenia takie jak układnice ramowe, żurawie pokładowe i wyciągi towarowe mają swoje zastosowanie w różnych zadaniach transportowych, nie są one optymalnymi rozwiązaniami do przeładunku kontenerów na rampach kolejowych. Układnice ramowe, choć mogą być efektywne w magazynach, nie są dostosowane do operacji wymagających dużej mobilności oraz przenoszenia ciężkich kontenerów. Ich konstrukcja jest bardziej odpowiednia do pracy w zamkniętych przestrzeniach magazynowych, a nie na otwartych rampach kolejowych, gdzie istnieje potrzeba szybkiego i efektywnego przeładunku. Żurawie pokładowe, które są używane głównie na jednostkach pływających, mają ograniczenia związane z nośnością i zasięgiem, co czyni je niewystarczającymi w kontekście przeładunku kontenerów o większych rozmiarach. Ich zastosowanie jest bardziej ukierunkowane na transport ładunków na wodzie, a nie na suchym lądzie. Wyciągi towarowe natomiast, choć użyteczne w transporcie pionowym, nie są przeznaczone do bezpośredniego przeładunku kontenerów na rampach kolejowych. W efekcie, wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do nieefektywności operacyjnej i zwiększenia ryzyka uszkodzenia ładunku oraz wypadków. W związku z tym kluczowe jest stosowanie odpowiednich urządzeń, takich jak suwnice bramowe, które są specjalnie zaprojektowane do tego typu operacji.

Pytanie 39

Który dokument uprawnia do realizacji przewozów między państwami Unii Europejskiej?

A. Wypis z licencji wspólnotowej

B. Zezwolenie dwustronne

C. Wypis z licencji ogólnej

D. Zezwolenie jednostronne

Zezwolenie dwustronne oraz jednostronne, a także wypis z licencji ogólnej, to dokumenty, które nie są wystarczające do przeprowadzania przewozów międzynarodowych pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Zezwolenie dwustronne jest dokumentem zatwierdzającym przewozy pomiędzy dwoma konkretnymi krajami, ale nie obejmuje one przewozów w obrębie całej Unii. Jest to ograniczone w czasie i zależne od umów między państwami, co znacznie komplikuje operacje transportowe na szerszą skalę. Zezwolenie jednostronne natomiast jest ograniczone do przewoźników z jednego kraju, co czyni je mało efektywnym narzędziem w kontekście międzynarodowego transportu w Unii Europejskiej. Wypis z licencji ogólnej nie uprawnia do prowadzenia działalności przewozowej za granicą, a jedynie dla krajowych operacji. W praktyce, posługiwanie się tymi dokumentami w kontekście transportu międzynarodowego prowadzi do licznych problemów prawnych i operacyjnych, takich jak ryzyko niezgodności z regulacjami unijnymi, co może skutkować karami finansowymi oraz utratą reputacji w branży transportowej. Właściwe zrozumienie i stosowanie licencji wspólnotowej jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz efektywności operacyjnej w międzynarodowym transporcie drogowym.

Pytanie 40

Jakie rozwiązania nie są odpowiednie do transportu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich?

A. nadwozia wymienne

B. przyczepy niskopodwoziowe

C. kontenery platformy

D. naczepy teleskopowe

Nadwozia wymienne to struktury, które są przeznaczone do transportu standardowych ładunków, takich jak palety czy kontenery, ale nie są odpowiednie do przewozu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich. W przeciwieństwie do innych środków transportu, takich jak przyczepy niskopodwoziowe, naczepy teleskopowe czy kontenery platformy, nadwozia wymienne charakteryzują się ograniczonymi możliwościami w zakresie manipulacji dużymi, nieporęcznymi lub niezwykle ciężkimi elementami. W praktyce oznacza to, że ich konstrukcja nie jest przystosowana do przyjmowania obiektów, których wymiary przekraczają standardowe wartości. Przykładowo, nadwozia wymienne są często używane w transportach miejskich lub regionalnych, gdzie zawartość jest przewidywalna i usystematyzowana. W związku z tym, w przypadku transportu maszyn budowlanych, dużych prefabrykatów czy innych obiektów o nietypowych wymiarach, zastosowanie nadwozi wymiennych byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do uszkodzenia ładunku lub pojazdu. Dlatego w branży transportowej i logistycznej zaleca się korzystanie z bardziej odpowiednich rozwiązań, które spełniają normy bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej