Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:20
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:49

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie narzędzie należy wykorzystać do aktualizacji sterownika urządzenia w systemie MS Windows?

A. wygląd oraz personalizacja
B. menedżer urządzeń
C. ustawienia zasilania
D. bezpieczeństwo i konserwacja
Zarządzanie urządzeniami w systemie Windows wymaga znajomości narzędzi, które są dedykowane do tych zadań. Wybór opcji zabezpieczeń i konserwacji nie jest związany z aktualizacją sterowników, ponieważ narzędzie to służy do zarządzania funkcjami bezpieczeństwa systemu operacyjnego oraz monitorowania stanu systemu. Oferuje informacje na temat aktualnych zagrożeń i rekomendacji dotyczących konserwacji systemu, jednak nie ma możliwości zarządzania sterownikami sprzętowymi. Opcje zasilania dotyczą ustawień związanych z oszczędzaniem energii, które mają na celu optymalizację zużycia energii przez komputer, ale również nie mają realnego wpływu na aktualizację sterowników. Z kolei sekcja wygląd i personalizacja koncentruje się na dostosowywaniu interfejsu użytkownika, co jest istotnym, ale niezwiązanym z aktualizacjami sterowników aspektem. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji zamiast Menedżera urządzeń wynikają z pomylenia funkcji narzędzi oraz niewłaściwego rozumienia ich zastosowania. Użytkownicy często nie mają pełnej świadomości, jakie narzędzia są dostępne w systemie Windows i jakie konkretne zadania mogą realizować. Dlatego kluczowe jest zdobycie wiedzy na temat struktury systemu operacyjnego oraz jego narzędzi, co pozwoli na efektywne zarządzanie urządzeniami i ich sterownikami.

Pytanie 2

Jaką pamięć operacyjną komputera przedstawia rysunek?

Ilustracja do pytania
A. SDRAM
B. DDR
C. DIMM
D. DDR II
Wybór odpowiedzi DIMM, DDR II, czy DDR może wynikać z pewnego zamieszania dotyczącego terminologii i technologii pamięci. DIMM (Dual In-line Memory Module) jest jedynie formą, w jakiej pamięć SDRAM może być zamontowana w komputerze. Oznacza to, że pamięć DIMM może być zarówno SDRAM, jak i nowszym DDR, ale nie jest to konkretny typ pamięci. Z kolei DDR II to druga generacja pamięci DDR, która różni się od SDRAM pod względem architektury i wydajności. DDR II oferuje wyższe prędkości i efektywność energetyczną w porównaniu do SDRAM, ale nie jest bezpośrednio związana z technologią przedstawioną na rysunku. Z kolei SDRAM odnosi się do pamięci, która działa synchronicznie z zegarem systemowym, a nie do jej formatu. Wybór DDR może również wynikać z mylnego założenia, że wszystkie nowoczesne systemy korzystają jedynie z DDR, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości SDRAM jest kluczowym krokiem w ewolucji pamięci komputerowej, a brak zrozumienia tego pojęcia może prowadzić do nieporozumień na temat architektury pamięci w komputerach. Wiedza na temat standardów pamięci operacyjnej jest istotna, aby poprawnie dobierać komponenty do systemu komputerowego oraz zrozumieć ich wpływ na wydajność operacyjną.

Pytanie 3

Jakiego typu zwielokrotnienie jest wykorzystywane w systemie PDH?

A. WDM (Wavelength Division Multiplexing)
B. TDM (Time Division Multiplexing)
C. FDM (Frequency Division Multiplexing)
D. CDM (Code Division Multiplexing)
TDM, czyli multiplexing czasowy, to fajna technika, która pozwala przesyłać różne strumienie danych przez jeden kanał. Jak to działa? Po prostu dzieli się czas na mniejsze kawałki i każdy strumień dostaje swój kawałek czasu na nadawanie. W systemach PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy) TDM jest super ważny, bo świetnie zarządza pasmem i synchronicznie przesyła dane. Dzięki temu możemy przesyłać różne informacje, jak głos czy wideo, jednocześnie, co znacznie zwiększa efektywność. Przykładowo, w PDH można przesyłać sygnały cyfrowe z prędkością 2Mbit/s, co pozwala na zgrupowanie wielu połączeń telefonicznych na jednej linii. Różne standardy, jak ETSI i ITU-T, zalecają korzystanie z TDM, co sprawia, że jest ona kluczowa w nowoczesnych systemach komunikacyjnych.

Pytanie 4

Fragment pomiaru tłumienności światłowodu, który określamy jako strefę martwą, to

A. oznacza stan nieustalony na początku pomiaru
B. reprezentuje odbicie Fresnela
C. reprezentuje spaw
D. oznacza koniec linii
Strefa martwa w kontekście pomiaru tłumienności światłowodów odnosi się do początkowego etapu pomiaru, w którym sygnał nie osiągnął jeszcze stabilnego poziomu. W praktyce strefy martwe są istotne, ponieważ mogą występować w przypadku pomiarów na złączach, gdzie sygnał przechodzi przez różne media oraz na początku pomiaru. Oznacza to, że pomiary powinny być dokonywane po ustabilizowaniu się sygnału, aby zapewnić dokładne wyniki. W standardach branżowych, takich jak ITU-T G.657, podkreśla się znaczenie dokładności pomiarów tłumienności w kontekście projektowania sieci światłowodowych. W przypadku pomiarów z użyciem reflektometrów czasowych (OTDR), strefa martwa może wpływać na zdolność do identyfikacji rzeczywistych problemów w sieci, takich jak uszkodzenia lub nieprawidłowe złącza. Przykładowo, jeśli strefa martwa jest zbyt duża, może zniekształcić wyniki, prowadząc do błędnych wniosków o stanie sieci, co w praktyce może prowadzić do kosztownych napraw. Dlatego tak ważne jest, aby inżynierowie oraz technicy byli świadomi strefy martwej i umieli ją uwzględniać podczas pomiarów.

Pytanie 5

Jakiego rodzaju licencji używa się do przypisania oprogramowania wyłącznie do jednego, określonego zestawu komputerowego?

A. GNU GPL
B. OEM
C. BOX
D. CPL
Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) odnosi się do oprogramowania, które jest sprzedawane wyłącznie z konkretnym sprzętem komputerowym, co oznacza, że jest przypisane do jednego zestawu maszyn. Ta forma licencji jest często stosowana przez producentów komputerów, którzy preinstalowują systemy operacyjne i inne aplikacje na nowych urządzeniach. Dzięki temu klienci otrzymują gotowy produkt, który jest dostosowany do konkretnego sprzętu, co może zwiększać wydajność i stabilność systemu. Licencje OEM często wiążą się z niższymi kosztami w porównaniu do wersji detalicznych, ale mają ograniczenia, takie jak brak możliwości przenoszenia oprogramowania na inny komputer. Przykładami zastosowania licencji OEM są sytuacje, gdy użytkownik kupuje laptopa z zainstalowanym systemem Windows, który jest przypisany do tego konkretnego urządzenia. Warto zauważyć, że standardy licencjonowania oprogramowania OEM są regulowane przez organizacje takie jak Microsoft, które określają zasady użytkowania i wsparcia technicznego. Rozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego użytkowania oprogramowania w kontekście biznesowym oraz indywidualnym.

Pytanie 6

Metryka rutingu to wartość stosowana przez algorytmy rutingu do wyboru najbardziej efektywnej ścieżki. Wartość metryki nie jest uzależniona od

A. szerokości pasma łącza
B. fizycznej odległości między ruterami
C. ilości przeskoków
D. całkowitego opóźnienia na danej trasie
Odpowiedź wskazująca, że metryka rutingu nie zależy od odległości fizycznej pomiędzy ruterami, jest prawidłowa, ponieważ metryka rutingu jest obliczana na podstawie różnych parametrów sieciowych, takich jak suma opóźnień, przepustowość łącza oraz liczba przeskoków. W praktyce, algorytmy rutingu, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), oceniają trasy na podstawie tych wartości, a nie konkretnej odległości fizycznej. Przykładowo, dwa routery mogą być oddalone od siebie o dużą odległość fizyczną, ale połączenie między nimi może mieć wysoką przepustowość i niskie opóźnienie, co sprawia, że jest bardziej efetywne niż inne krótsze trasy. W standardach rutingu, takich jak RFC 2328 dla OSPF, definicja metryk opiera się na zasadach, które uwzględniają wydajność i jakość łącza, a nie jego fizyczne położenie.

Pytanie 7

Jaką wartość domyślną ma dystans administracyjny dla sieci bezpośrednio połączonych z routerem?

A. 120
B. 0
C. 20
D. 90
Domyślna wartość dystansu administracyjnego dla bezpośrednio podłączonych sieci do routera wynosi 0. Oznacza to, że gdy router otrzymuje informacje o trasie do sieci, która jest bezpośrednio podłączona do jego portu, traktuje tę trasę jako najbardziej wiarygodną. W praktyce, jest to kluczowe dla efektywnego routingu, ponieważ umożliwia natychmiastowe i precyzyjne przekazywanie danych w lokalnej sieci. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy router łączy się z innym urządzeniem, takim jak switch, i ma bezpośredni dostęp do zasobów w tej sieci. W przypadku, gdyby istniała inna trasa do tej samej sieci, która miała wyższy dystans administracyjny, router zignorowałby tę trasę na rzecz bezpośrednio podłączonej. Wartości dystansu administracyjnego są standardem w protokołach rutingu, takich jak RIP, OSPF czy EIGRP, co pozwala na efektywne zarządzanie trasami i zapewnia optymalne kierowanie pakietów w sieci.

Pytanie 8

Zanim przystąpimy do wymiany pamięci RAM w komputerze, powinniśmy

A. zdjąć zasilacz
B. usunąć system operacyjny
C. odłączyć komputer od zasilania
D. wyłączyć komputer przyciskiem POWER znajdującym się na panelu przednim
Wybór innych opcji jako przygotowanie do wymiany pamięci RAM jest niewłaściwy z technicznego punktu widzenia. Odinstalowanie systemu operacyjnego nie jest konieczne przed wymianą RAM-u. System operacyjny jest zainstalowany na dysku twardym i nie ma związku z fizycznym działaniem pamięci RAM. Jego odinstalowanie zajmuje czas oraz może prowadzić do utraty danych, a także komplikacji przy ponownej instalacji. Wyłączenie komputera za pomocą przycisku POWER na płycie czołowej, mimo że wydaje się sensowne, również nie jest wystarczające. W sytuacji, gdy komputer jest wyłączony, ale wciąż podłączony do zasilania, istnieje ryzyko, że pozostaną w nim napięcia, co może prowadzić do nieprzewidzianych uszkodzeń. Zdemontowanie zasilacza przed przystąpieniem do wymiany pamięci RAM również jest niepraktyczne i niepotrzebne, gdyż taka procedura nie jest wymagana i może wprowadzać zamieszanie w kolejności składania i demontażu komponentów. Przy prawidłowym podejściu wystarczy odłączyć komputer od sieci zasilającej, co zapewnia, że nie ma żadnego napięcia w obwodach, co z kolei minimalizuje ryzyko uszkodzenia sprzętu i zapewnia bezpieczeństwo podczas wykonywania prac. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji mogą wynikać z niepełnej wiedzy o tym, jak działa komputer i jakie są procedury serwisowe związane z jego obsługą.

Pytanie 9

Jakie jest impedancja wejściowa standardowego dipola półfalowego?

A. 300 Ω
B. 600 Ω
C. 150 Ω
D. 75 Ω
Wartość impedancji wejściowej prostego dipola półfalowego wynosi 75 Ω, co czyni go bardzo efektywnym w zastosowaniach radiowych oraz telekomunikacyjnych. Taki dipol, wykonany z odpowiednich materiałów, wykazuje najlepszą charakterystykę dopasowania, co minimalizuje straty sygnału podczas transmisji. W praktyce, 75 Ω jest standardowym poziomem impedancji dla systemów telewizyjnych i wielu zastosowań w radiokomunikacji, co z kolei pozwala na optymalne połączenie z kablami koncentrycznymi, które także są projektowane z tą impedancją. Dobrą praktyką w inżynierii radiowej jest użycie dipoli półfalowych w konfiguracjach, gdzie wymagana jest wysoka efektywność oraz niskie straty energii, na przykład w stacjach nadawczych czy w systemach antenowych do odbioru sygnałów telewizyjnych. Ponadto, wiedza o impedancji jest kluczowa przy projektowaniu urządzeń do transmisji radiowej, co ma bezpośredni wpływ na jakość sygnału oraz zasięg transmisji.

Pytanie 10

Jakie jest tłumienie toru transmisyjnego, jeśli na wejściu sygnał ma poziom - 10 dBm, na wyjściu - 20 dBm, a impedancje po obu stronach są takie same?

A. 20 dB
B. 10 dB
C. 0 dB
D. 30 dB
Tłumienność toru transmisyjnego jest miarą strat sygnału podczas jego przechodzenia przez dany system. W analizowanym przypadku, poziom sygnału na wejściu wynosi -10 dBm, a na wyjściu -20 dBm. Aby obliczyć tłumienność, stosuje się wzór: T = P_in - P_out, gdzie T to tłumienność w dB, P_in to poziom sygnału na wejściu, a P_out to poziom sygnału na wyjściu. Podstawiając wartości, otrzymujemy T = -10 dBm - (-20 dBm) = 10 dB. Oznacza to, że sygnał stracił 10 dB podczas przejścia przez tor transmisyjny. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu systemów komunikacyjnych, gdzie utrzymanie odpowiedniego poziomu sygnału jest niezbędne dla zapewnienia jakości transmisji. W praktyce stosuje się różne techniki, takie jak wzmacniacze, aby zminimalizować tłumienność i poprawić jakość sygnału. W kontekście standardów, normy takie jak ITU-T G.652 dotyczące włókien optycznych podkreślają znaczenie kontrolowania strat sygnału, aby zapewnić niezawodną komunikację w sieciach telekomunikacyjnych.

Pytanie 11

W nowych biurowych pomieszczeniach rachunkowych konieczne jest zainstalowanie sieci strukturalnej. Wykonawca oszacował koszty materiałów na 2 800 zł brutto, robocizny na 2 000 zł brutto oraz narzut od sumy łącznej na poziomie 10%. Jaką sumę brutto zapłaci klient za realizację sieci?

A. 4 800 zł
B. 5 080 zł
C. 5 280 zł
D. 4 000 zł
Aby obliczyć całkowity koszt wykonania sieci strukturalnej, należy zsumować koszty materiałów i robocizny, a następnie dodać narzut. Koszt materiałów wynosi 2 800 zł brutto, a koszt robocizny to 2 000 zł brutto, co daje łączną sumę 4 800 zł. Następnie obliczamy narzut, który wynosi 10% od 4 800 zł, co daje 480 zł. Zatem całkowity koszt, który zapłaci klient, to 4 800 zł plus 480 zł, co łącznie wynosi 5 280 zł brutto. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w projektach budowlanych i instalacyjnych, gdzie istotne jest uwzględnienie wszystkich kosztów związanych z realizacją zadań. W branży budowlanej, takie podejście jest zgodne z metodologią kalkulacji kosztów, która pomaga w precyzyjnym określeniu wartości projektów oraz w zapewnieniu przejrzystości finansowej. Dlatego prawidłowe zrozumienie tych kalkulacji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania projektami oraz budżetowaniem.

Pytanie 12

W modelu OSI warstwa transportowa odpowiada za

A. zarządzanie transmisją danych pomiędzy systemami końcowymi
B. przepływ pakietów przez sieci fizyczne
C. kodowanie i dekodowanie danych w formacie binarnym
D. zapewnienie fizycznego połączenia pomiędzy urządzeniami
Warstwa transportowa w modelu OSI pełni kluczową rolę w zarządzaniu transmisją danych pomiędzy systemami końcowymi. Odpowiada ona za segmentację danych, kontrolę przepływu, korekcję błędów oraz zapewnienie, że dane dotrą w odpowiedniej kolejności i w całości. Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest najczęściej używanym protokołem w tej warstwie. Co ważne, warstwa transportowa może zapewniać niezawodne połączenie, używając mechanizmów takich jak potwierdzenia odbioru (ACK) i retransmisje. Dzięki temu można mieć pewność, że dane zostaną przesłane w sposób niezawodny, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających pełnej integralności danych, jak np. w transmisji plików czy komunikacji głosowej. Warstwa ta również odpowiada za realizację funkcji multipleksacji, co pozwala na jednoczesne przesyłanie danych różnych aplikacji przez te same zasoby sieciowe. Funkcje te są fundamentalne dla jakości i niezawodności komunikacji w sieciach rozległych, co czyni je istotnym elementem nauki o sieciach komputerowych.

Pytanie 13

Aby zmienić datę systemową w komputerze, należy w menu BIOS Setup wybrać opcję

A. Advanced BIOS Features
B. Standard CMOS Features
C. Advanced Chipset Features
D. Power Management Setup
Aby ustawić datę systemową komputera, należy skorzystać z opcji Standard CMOS Features w menu programu BIOS Setup. Ta sekcja BIOS-u pozwala na konfigurację podstawowych ustawień systemowych, w tym daty i godziny. Poprawne ustawienie daty jest kluczowe dla prawidłowego działania systemu operacyjnego oraz aplikacji, które mogą bazować na czasie systemowym, takich jak harmonogramy zadań czy logi zdarzeń. Na przykład, jeśli system nie ma poprawnie skonfigurowanej daty, może to prowadzić do błędów w synchronizacji z serwerami czasowymi lub w działaniu aplikacji wymagających aktualnych informacji o czasie. Standard CMOS Features zawiera również inne istotne opcje, takie jak konfiguracja dysków twardych oraz ustawienia pamięci, co czyni tę sekcję jednym z najważniejszych elementów BIOS-u. Użytkownicy powinni pamiętać, aby przy zmianie daty i godziny odpowiednio zapisać zmiany przed wyjściem z BIOS-u, aby miały one zastosowanie w systemie operacyjnym.

Pytanie 14

Z jakiego surowca wykonane są żyły kabli telekomunikacyjnych przeznaczonych do stacji oraz miejscowych, a także skrętek symetrycznych w lokalnych sieciach komputerowych?

A. Włókno szklane
B. Stal
C. Aluminium
D. Miedź
Miedź jest super materiałem, jeśli chodzi o produkcję kabli telekomunikacyjnych, zarówno w stacjach, jak i w różnych sieciach komputerowych, takich jak skrętki. To dlatego, że ma świetne właściwości przewodzące, co sprawia, że sygnały przesyłają się bez problemu. Jej niski opór elektryczny oznacza mniejsze straty energii, a w efekcie lepszą jakość sygnału na większych odległościach. Kable miedziane są więc bardzo popularne, zwłaszcza w aplikacjach, gdzie liczy się szybkość przesyłania danych, jak na przykład w Ethernet czy DSL. Co więcej, miedziane przewody są bardziej elastyczne i łatwiejsze w montażu, co ma duże znaczenie w dynamicznych środowiskach sieciowych. W standardach, takich jak ANSI/TIA-568, określa się wymagania dotyczące jakości kabli miedzianych, co podkreśla ich rolę w telekomunikacji i informatyce.

Pytanie 15

Podaj wartość maski odwrotnej dla podsieci 255.255.240.0?

A. 255.255.0.255
B. 0.0.15.255
C. 0.0.240.255
D. 255.255.15.255
Maska podsieci 255.255.240.0 w systemie IPv4 wskazuje na to, że 20 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a 12 bitów na identyfikację hostów. Aby obliczyć maskę odwrotną (ang. wildcard mask), należy odjąć wartość każdej części maski podsieci od 255. W tym przypadku: 255 - 255 = 0, 255 - 255 = 0, 255 - 240 = 15 i 255 - 0 = 255. Dlatego maska odwrotna dla podanej podsieci to 0.0.15.255. Maska odwrotna jest często używana w konfiguracjach zapór sieciowych oraz protokołach routingu, takich jak OSPF, gdzie definiuje, które adresy IP mają być brane pod uwagę w ramach danej podsieci. Ze względu na zmiany w wielkości podsieci, znajomość maski odwrotnej jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz zapewnienia bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania jest konfiguracja reguł w zaporze sieciowej, gdzie maska odwrotna może określać zakres adresów IP, które mają być objęte daną polityką. Na przykład, w przypadku OSPF, maska odwrotna 0.0.15.255 pozwala na zdefiniowanie, które adresy w danej grupie będą uczestniczyć w protokole routingu.

Pytanie 16

W technologii xDSL, usługa POTS korzysta z naturalnego pasma przenoszenia w kanale o szerokości

A. 8 kHz
B. 2 kHz
C. 4 kHz
D. 6 kHz
Pasmo przenoszenia w technologii xDSL oraz POTS ma istotne znaczenie dla jakości i wydajności usług telekomunikacyjnych. Wybór szerokości 2 kHz, 6 kHz lub 8 kHz wskazuje na błędne zrozumienie podstawowych zasad działania systemów komunikacyjnych. Szerokość 2 kHz, choć może być mylona z częstotliwościami używanymi w niektórych starszych systemach, jest zbyt ograniczona do skutecznej transmisji głosu w jakości odpowiadającej nowoczesnym standardom. Oferuje ona tylko podstawowe połączenia, które nie są wystarczające w dzisiejszym świecie telekomunikacyjnym, gdzie jakość dźwięku i niezawodność są kluczowe. Szerokość 6 kHz z kolei, mimo że nie jest standardem w POTS, mogłaby teoretycznie poprawić jakość dźwięku, ale w praktyce nie jest wykorzystywana w tradycyjnych systemach. Ostatecznie 8 kHz, chociaż jest stosowane w niektórych aplikacjach cyfrowych, przekracza standardowy zakres używany w połączeniach POTS. Poprawne zrozumienie zasad pasm przenoszenia pozwala uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieporozumień związanych z technologiami telekomunikacyjnymi. W kontekście standardów branżowych, zrozumienie zasad pasm przenoszenia oraz ich zastosowania w systemach xDSL jest kluczowe dla projektowania i implementacji rozwiązań telekomunikacyjnych, które spełniają wymagania współczesnych użytkowników.

Pytanie 17

Optymalna wartość tłumienia prawidłowo zrealizowanego spawu światłowodu telekomunikacyjnego (SiO₂) powinna mieścić się w zakresie

A. 0,05 ÷ 0,2 dB
B. 0,15 ÷ 0,2 dB
C. 0,20 ÷ 1,0 dB
D. 0,01 ÷ 0,1 dB
Wybór wartości tłumienia spawu światłowodu z przedziałów 0,20 ÷ 1,0 dB, 0,05 ÷ 0,2 dB lub 0,15 ÷ 0,2 dB wskazuje na istotne nieporozumienie w zakresie norm jakościowych dla światłowodów telekomunikacyjnych. Wartości tłumienia, które są zbyt wysokie, mogą być wynikiem nieodpowiednich technik spawania, zanieczyszczeń, czy niewłaściwego doboru materiałów. Przykładem może być spawanie z użyciem niewłaściwego sprzętu lub nieprzestrzeganie procedur spawania, co prowadzi do większego tłumienia. W praktyce, wyższe wartości tłumienia, jak te wskazane w błędnych odpowiedziach, mogą skutkować znacznie niższą jakością sygnału, co z kolei prowadzi do problemów z przepustowością i stabilnością połączeń sieciowych. W kontekście zastosowań komercyjnych, gdzie transmisja danych na długich dystansach jest kluczowa, takie wartości mogą być nieakceptowalne. Ostatecznie, należy również dodać, że w przemyśle telekomunikacyjnym zaleca się przestrzeganie wytycznych i najlepszych praktyk przedstawionych w dokumentach normatywnych, aby osiągnąć optymalne parametry spawów. Dlatego ważne jest, aby technicy i inżynierowie odpowiedzialni za instalacje światłowodowe dokładnie znali te normy, aby unikać błędów, które mogą mieć poważne konsekwencje dla wydajności sieci.

Pytanie 18

Jakie jest pasmo kanału D w dostępie BRA w sieci ISDN?

A. 64 kbit/s
B. l00 kbit/s
C. 56 kbit/s
D. 16 kbit/s
Jeśli wybrałeś złą odpowiedź, to może to być przez nieporozumienie co do tego, jak działają kanały w ISDN. Wiesz, wartości takie jak 56 kbit/s albo 64 kbit/s mogą się mylić z tym, ile wynosi maksymalna przepływność pojedynczego kanału B, który rzeczywiście ma te 64 kbit/s. Ale to wcale nie dotyczy kanału D, który jest używany do sygnalizacji. A wartość 56 kbit/s, to już bardziej coś z połączeń modemowych, więc może stąd ten błąd. Ważne, żeby mieć w głowie, że w przypadku ISDN mamy dostęp BRA podzielony na kanały B i D, gdzie B przesyła dane, a D zajmuje się sygnalizacją. Jeśli postawiłeś na 100 kbit/s lub 64 kbit/s, to wydaje mi się, że nie do końca zrozumiałeś, że przepływność kanału D nie może być wyższa niż 16 kbit/s, bo tak to wygląda w specyfikacji ISDN. W praktyce, kanały B w dostępie podstawowym dają 128 kbit/s, ale kanał D zawsze ma te 16 kbit/s. Kluczową pomyłką jest pomieszanie ról kanałów B i D oraz ich zastosowania, co prowadzi do zafałszowanych odpowiedzi.

Pytanie 19

Który protokół routingu jest stosowany w ramach systemu autonomicznego?

A. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)
B. CIDR (Classless Inter-Domain Routing)
C. EGP (Exterior Gateway Protocol)
D. BGP (Border Gateway Protocol)
EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem rutingu zaprojektowanym przez firmę Cisco, który jest wykorzystywany wewnątrz systemu autonomicznego (AS). Jest to protokół typu hybrydowego, łączący cechy zarówno protokołów wektora odległości, jak i stanu łącza, co pozwala na bardziej efektywne i elastyczne zarządzanie trasami w sieciach. EIGRP wykorzystuje algorytm DUAL (Diffusing Update Algorithm), który zapewnia szybką konwergencję oraz minimalizuje ryzyko tworzenia pętli w rutingu. Protokół ten obsługuje różnorodne media transmisyjne oraz protokoły IP, co czyni go uniwersalnym narzędziem w dużych i złożonych środowiskach sieciowych. Przykładem jego zastosowania może być sieć korporacyjna, gdzie EIGRP pomaga w zarządzaniu trasami między różnymi lokalizacjami, zapewniając jednocześnie wysoką dostępność i niezawodność komunikacji. Ponadto, EIGRP wspiera funkcje takie jak Load Balancing i Route Summarization, co przyczynia się do efektywności wykorzystania zasobów sieciowych oraz uproszczenia konfiguracji i administracji. Standardy i dobre praktyki branżowe wskazują na EIGRP jako jeden z preferowanych protokołów do zarządzania ruchem wewnętrznym w sieciach przedsiębiorstw.

Pytanie 20

Protokół służący do określenia desygnowanego rutera (DR), który odbiera informacje o stanach łączy od wszystkich ruterów w danym segmencie oraz stosuje adres multicastowy 224.0.0.6, to

A. RIPv2 (Routing Information Protocol)
B. BGP (Border Gateway Protocol)
C. OSPF (Open Shortest Path First)
D. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)
BGP, czyli Border Gateway Protocol, to protokół, który głównie robi sobie z rutingiem między różnymi systemami w Internecie. I szczerze mówiąc, nie nadaje się za bardzo do użycia w sieciach lokalnych, bo jego system jest skomplikowany, a skupia się na wymianie tras między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do tego, EIGRP, czyli Enhanced Interior Gateway Routing Protocol, działa na zasadzie wektora odległości, ale nie ma ruterów desygnowanych i grup adresowych, co ogranicza jego zdolność do efektywnego zbierania informacji o stanie łączy, tak jak robi to OSPF. EIGRP jest też protokołem stworzonym przez Cisco, co może być problemem w różnych środowiskach. Mamy też RIPv2, który jest dość prosty, ale także nie korzysta z ruterów desygnowanych ani z grup adresowych. Opiera się głównie na metryce liczby przeskoków, co czyni go niewydajnym w większych sieciach, w porównaniu do OSPF, które radzi sobie lepiej z wieloma routerami i trasami. Generalnie, te protokoły różnią się sporo od OSPF, jeśli chodzi o zarządzanie topologią sieci oraz komunikację między ruterami, co w dużych infrastrukturach może prowadzić do problemów.

Pytanie 21

Tony DTMF powstają z nałożenia na siebie dwóch sygnałów o różnych częstotliwościach przypisanych danemu przyciskowi (patrz tabela). Naciśnięcie 6 powoduje wytworzenie tonu, którego składowe to

1209 Hz1336 Hz1477 Hz1633 Hz
697 Hz123A
770 Hz456B
852 Hz789C
941 Hz*0#D
A. 697 Hz i 1477 Hz
B. 852 Hz i 1336 Hz
C. 770 Hz i 1633 Hz
D. 770 Hz i 1477 Hz
Naciśnięcie klawisza 6 w systemie DTMF (Dual-Tone Multi-Frequency) generuje dwa tony o częstotliwościach 770 Hz i 1477 Hz. To wynika z zasady, że każdy klawisz na klawiaturze telefonicznej odpowiada unikalnej kombinacji dwóch częstotliwości. W praktyce jest to kluczowe w systemach telefonicznych i komunikacyjnych, gdzie precyzyjne rozpoznanie tonów jest niezbędne do poprawnego przesyłania sygnału. W standardach telekomunikacyjnych, takich jak ITU-T, jasne jest, że każda częstotliwość musi być dokładnie określona, aby zapewnić interoperacyjność urządzeń. Przykładowo, w systemach automatyzacji i inteligentnych domach, DTMF może być wykorzystywane do sterowania urządzeniami, co potwierdza konieczność znajomości tych częstotliwości przez inżynierów i techników. Wiedza ta jest nie tylko teoretyczna, ale ma praktyczne zastosowanie w projektowaniu systemów komunikacyjnych, gdzie prawidłowa detekcja tonów DTMF wpływa na jakość usług i ich niezawodność.

Pytanie 22

Który aplet w panelu sterowania systemu MS Windows 10 pozwala na ręczne zaktualizowanie sygnatur zagrożeń w wbudowanym oprogramowaniu antywirusowym systemu?

A. Ustawienia internetowe
B. Aktualizacja systemu
C. Windows Defender
D. Dostosowanie
Windows Defender to wbudowany program antywirusowy w systemie operacyjnym Windows 10, który zapewnia ochronę przed złośliwym oprogramowaniem i innymi zagrożeniami. Umożliwia użytkownikom ręczne uaktualnienie sygnatur zagrożeń, co jest kluczowe dla efektywności ochrony. Regularne aktualizacje sygnatur pozwalają na identyfikację najnowszych zagrożeń i reakcji na nie. W praktyce oznacza to, że użytkownik może ręcznie sprawdzić dostępność aktualizacji w panelu Windows Defender, co jest zalecane, zwłaszcza gdy system nie przeprowadza automatycznych aktualizacji. Dobrym podejściem jest również ustawienie regularnych przypomnień do weryfikacji aktualności sygnatur, co wpisuje się w najlepsze praktyki związane z bezpieczeństwem IT. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak NIST, proaktywne zarządzanie aktualizacjami oprogramowania antywirusowego jest kluczowe w strategii ochrony przed cyberzagrożeniami.

Pytanie 23

System SS7 służy do realizacji sygnalizacji

A. międzycentralowej w sieciach cyfrowych
B. międzycentralowej w sieciach analogowych
C. impulsowej dla abonentów
D. tonowej dla abonentów
Odpowiedź dotycząca sygnalizacji międzycentralowej dla sieci cyfrowych jest prawidłowa, ponieważ system SS7, znany jako Signaling System No. 7, jest zaprojektowany do realizacji sygnalizacji w sieciach telekomunikacyjnych, w szczególności w sieciach cyfrowych. SS7 umożliwia przesyłanie informacji o połączeniach między różnymi centralami telefonicznymi, co jest kluczowe dla realizacji połączeń głosowych i usług dodatkowych, takich jak przesyłanie SMS, mobilne usługi roamingowe czy usługi przedpłacone. Przykładem zastosowania SS7 jest sytuacja, gdy użytkownik dzwoni do innego użytkownika, którego telefon jest podłączony do innej centralnej. SS7 koordynuje proces zestawienia połączenia, zapewniając, że wszystkie niezbędne informacje, takie jak numery telefonów i informacje o lokalizacji, są przekazywane między centralami. W praktyce, system ten opiera się na zestawie protokołów, które spełniają standardy ITU-T, co gwarantuje interoperacyjność różnych dostawców usług telekomunikacyjnych. Wiedza o działaniu SS7 jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie telekomunikacji, aby zrozumieć, jak współczesne usługi telefoniczne są realizowane.

Pytanie 24

Jak wiele razy w systemie SDH przepływność jednostki transportowej STM-4 przewyższa przepływność jednostki transportowej STM-1?

A. Czterokrotnie
B. Trzykrotnie
C. Dwuplnie
D. Sześciokrotnie
Przepływność jednostki transportowej STM-4 wynosi 622 Mbps, podczas gdy STM-1 ma przepływność 155 Mbps. Aby obliczyć, ile razy STM-4 jest większe od STM-1, należy podzielić 622 przez 155, co daje nam 4. Oznacza to, że STM-4 jest czterokrotnie bardziej wydajne pod względem przepustowości. W praktyce, ta różnica w przepływności ma kluczowe znaczenie w projektowaniu sieci telekomunikacyjnych. Dzięki wyższej przepustowości, STM-4 jest w stanie obsługiwać więcej danych w tym samym czasie, co jest niezbędne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu, jak centra danych czy operatorzy telekomunikacyjni. W standardach SDH (Synchronous Digital Hierarchy) wykorzystywanie wyższych jednostek transportowych, takich jak STM-4, pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych, przyczyniając się do obniżenia kosztów operacyjnych oraz zwiększenia jakości usług (QoS).

Pytanie 25

W celu określenia całkowitego tłumienia toru światłowodowego najczęściej stosuje się

A. analizatory widma optycznego
B. reflektometr TDR
C. miernik PMD
D. źródło światła optycznego oraz miernik mocy optycznej
Wykorzystanie analizatorów widma optycznego w kontekście pomiaru tłumienności toru światłowodowego jest często mylnie postrzegane jako alternatywa dla właściwych metod. Analizatory te są narzędziami do oceny widma optycznego sygnału, co pozwala na identyfikację różnych długości fal oraz analizę jakości sygnału. Nie są jednak bezpośrednio odpowiednie do pomiaru tłumienności, ponieważ nie mierzą one strat mocy w sposób, który jest wymagany do określenia tłumienności toru. Miernik PMD (Polarization Mode Dispersion) jest użyteczny w ocenie zjawiska rozpraszania modów polaryzacyjnych, ale nie dostarcza informacji dotyczących całkowitej tłumienności toru. Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) służy do lokalizacji uszkodzeń w torze światłowodowym i również nie jest narzędziem do bezpośredniego pomiaru tłumienności. Zastosowanie tych narzędzi w niewłaściwy sposób może prowadzić do błędnych interpretacji stanu toru, co może mieć poważne konsekwencje w kontekście optymalizacji i utrzymania infrastruktury światłowodowej. Przy pomiarach tłumienności ważne jest, aby stosować odpowiednie metody i urządzenia zgodne z normami branżowymi, aby uzyskać wiarygodne rezultaty oraz uniknąć problemów związanych z jakością sygnału.

Pytanie 26

Wskaż typ modulacji, w której przy stałej amplitudzie sygnału nośnego o charakterze harmonicznym każdemu poziomowi logicznemu przyporządkowana jest inna częstotliwość nośna.

A. ASK
B. FSK
C. PSK
D. QAM
Modulacja FSK (Frequency Shift Keying) to technika, w której różnym poziomom logicznym przyporządkowane są różne częstotliwości nośne, przy stałej amplitudzie sygnału nośnego. W praktyce oznacza to, że podczas transmisji cyfrowych informacji, sygnał nośny zmienia swoją częstotliwość w zależności od przesyłanych bitów, co zwiększa odporność na zakłócenia i błędy transmisji. FSK jest często stosowana w systemach komunikacyjnych, takich jak radiokomunikacja, modemy oraz w transmisji danych w technologii bezprzewodowej. Dobrze zaprojektowane systemy FSK mogą z powodzeniem działać w złożonych warunkach, takich jak silne zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je preferowanym wyborem w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności. Przykładowo, FSK jest często używana w systemach identyfikacji radiowej (RFID) oraz w telemetrii. Warto również zauważyć, że FSK jest zgodna z wieloma standardami, takimi jak ITU-T G.703, co potwierdza jej szerokie zastosowanie i uznanie w branży.

Pytanie 27

Wartość rezystancji jednostkowej pary symetrycznej przedstawionej w formie schematu zastępczego linii długiej jest uzależniona między innymi od

A. pojemności pomiędzy przewodami
B. średnicy przewodów
C. typu izolacji przewodów
D. stanu izolacji przewodów
Stan izolacji żył, rodzaj izolacji oraz pojemność między żyłami to czynniki, które mogą wpływać na inne parametry linii elektrycznej, ale nie mają bezpośredniego wpływu na wartość rezystancji jednostkowej. Stan izolacji żył jest kluczowy dla bezpieczeństwa i niezawodności instalacji, ponieważ uszkodzenia izolacji mogą prowadzić do zwarć lub wycieków prądu, co zagraża nie tylko urządzeniom, ale i użytkownikom. Jednakże, sama rezystancja żył w dużym stopniu zależy od ich średnicy, a nie od stanu czy rodzaju izolacji. Rodzaj izolacji może wpływać na właściwości dielektryczne i ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, ale nie zmienia rezystancji samego przewodnika. Pojemność między żyłami, z kolei, jest związana z właściwościami kondensatorowymi linii, które mogą wpływać na efektywniejsze przesyłanie sygnałów w przypadku linii telekomunikacyjnych, ale nie jest czynnikiem decydującym o rezystancji elektrycznej. Te błędne koncepcje mogą prowadzić do mylnych wniosków, gdzie kluczowe dla efektywnego przesyłania prądu parametry są pomijane lub źle interpretowane.

Pytanie 28

Jakie jest znaczenie skrótu BIOS?

A. Zestaw podstawowych procedur zapisany w pamięci operacyjnej, który działa jako pośrednik między systemem operacyjnym a sprzętem
B. Dodatkowy koprocesor, który współpracuje z głównym procesorem w celu wykonywania zaawansowanych obliczeń matematycznych
C. Układ pamięci, który pośredniczy między wejściami szeregowymi a równoległymi oraz odwrotnie
D. Zapisany w pamięci ROM zestaw podstawowych procedur pośredniczących pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może prowadzić do mylenia funkcji BIOS-u z innymi komponentami w architekturze komputerowej. Na przykład, pierwsza błędna odpowiedź sugeruje, że BIOS jest zapisany w pamięci operacyjnej, co jest niezgodne z rzeczywistością. BIOS jest przechowywany w pamięci ROM, co zapewnia, że jest dostępny niezależnie od stanu pamięci operacyjnej. Pamięć ROM jest nieulotna, co oznacza, że dane w nim zawarte nie znikają po wyłączeniu komputera. Z kolei układ opisany w drugiej odpowiedzi, który miałby pośredniczyć między wejściami szeregowymi a równoległymi, jest bardziej związany z konwerterami sygnałów niż z funkcją BIOS-u. Ponadto, błędne zestawienie BIOS-u z dodatkowymi koprocesorami, jak w trzeciej odpowiedzi, prowadzi do nieporozumień dotyczących jego rzeczywistych zadań. BIOS nie jest koprocesorem, lecz podstawowym zestawem instrukcji uruchamiających komputer i przygotowujących go do pracy. Zrozumienie roli BIOS-u jest kluczowe dla efektywnego zarządzania komputerem, ponieważ każda nieprawidłowa interpretacja tej funkcji może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego lub rozwiązywaniem konfliktów sprzętowych.

Pytanie 29

Dokumentem zawierającym informacje o zainstalowanych systemach operacyjnych oraz partycjach, na których są uruchamiane, jest

A. autoexec.bat
B. boot.ini
C. ntbootdd.sys
D. mrinfo.exe
Odpowiedzi wskazane jako błędne mają swoje specyficzne funkcje, ale nie są odpowiednie w kontekście pytania dotyczącego opisu zainstalowanych systemów operacyjnych i ich partycji. Plik ntbootdd.sys, na przykład, jest plikiem sterownika używanym w Windows, ale jego rola dotyczy obsługi dysków twardych, zwłaszcza w sytuacjach, gdy system operacyjny nie może zainstalować sterowników w standardowy sposób. Nie służy on do zarządzania konfiguracją rozruchu ani nie zawiera informacji o zainstalowanych systemach operacyjnych. Z kolei autoexec.bat to plik konfiguracyjny używany głównie w systemach DOS, odpowiedzialny za automatyczne wykonywanie poleceń podczas uruchamiania systemu. Nie ma on nic wspólnego z partycjami ani z systemami operacyjnymi zainstalowanymi na dysku. mrinfo.exe to program narzędziowy do zbierania informacji o sieci, który nie ma zastosowania w kontekście zarządzania rozruchem ani partycjami. Wybór niewłaściwej odpowiedzi często wynika z pomylenia funkcji plików i ich roli w systemie operacyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, jakie pliki odpowiadają za które elementy systemu, aby uniknąć błędnych wniosków w przyszłości, zwłaszcza przy rozwiązywaniu problemów związanych z uruchamianiem komputerów.

Pytanie 30

Modulacja PCM (Pulse Code Modulation) jest wykorzystywana do przedstawiania

A. sygnałów binarnych w systemach cyfrowych
B. sygnału mowy w analogowych systemach telekomunikacyjnych
C. sygnału analogowego mowy w cyfrowych systemach telekomunikacyjnych
D. sygnałów binarnych w radiokomunikacji
Wybór odpowiedzi, która wskazuje na sygnały binarne w systemach cyfrowych, jest błędny, ponieważ PCM nie odnosi się do reprezentacji sygnałów binarnych, lecz do analogowych. Sygnały binarne są już w formacie cyfrowym i nie wymagają modulacji takiej jak PCM, która jest techniką przeznaczoną do konwersji sygnałów analogowych na cyfrowe. Z kolei odpowiedź dotycząca sygnału mowy w telekomunikacyjnych systemach analogowych również jest niepoprawna, ponieważ PCM jest techniką stosowaną w systemach cyfrowych, a nie analogowych. Użycie PCM w systemach analogowych byłoby nieefektywne, gdyż analogowe systemy nie wymagają konwersji do postaci cyfrowej. W kontekście radiokomunikacji, błędne jest sugerowanie, że PCM jest wykorzystywane do sygnałów binarnych. W rzeczywistości radiokomunikacja opiera się na modulacji sygnałów analogowych, takich jak AM czy FM, które różnią się od PCM. Typowym błędem przy interpretacji jest mylenie charakterystyki sygnału z jego reprezentacją w różnych formatach. Kluczem do zrozumienia PCM jest świadomość, że jest to technika, która ma na celu przekształcenie sygnału analogowego w cyfrowy, a nie operowanie na sygnałach, które są już w formie cyfrowej.

Pytanie 31

W opisie zestawu komputerowego wskazano, że dołączony nośnik pamięci, określony jako recovery disc, jest częścią zestawu. Co to oznacza w kontekście tego zestawu komputerowego?

A. oprogramowanie stosowane do tworzenia kopii zapasowej systemu operacyjnego
B. nośnik pamięci zawierający sterownik dysku twardego
C. oprogramowanie stosowane do odzyskiwania systemu operacyjnego
D. nośnik pamięci zawierający materiały promocyjne
Odpowiedź dotycząca oprogramowania stosowanego do odzyskiwania systemu operacyjnego jest poprawna, ponieważ nośnik pamięci oznaczony jako recovery disc zazwyczaj zawiera zestaw narzędzi, które umożliwiają przywrócenie systemu do stanu fabrycznego lub naprawę zainstalowanego systemu operacyjnego. Takie nośniki są szczególnie ważne w sytuacjach awaryjnych, gdy system operacyjny ulegnie uszkodzeniu w wyniku błędów oprogramowania, wirusów lub innych problemów. Przykładem zastosowania recovery disc jest sytuacja, w której użytkownik doświadcza problemów z uruchomieniem systemu Windows – może on zresetować komputer do stanu, w którym był tuż po zakupie, przywracając wszystkie fabryczne ustawienia i oprogramowanie. Zgodnie z najlepszymi praktykami, producenci komputerów często dołączają takie nośniki, aby użytkownicy mieli łatwy dostęp do narzędzi naprawczych. Warto również pamiętać, że posiadanie recovery disc jest elementem dobrych praktyk w zakresie zarządzania IT, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne rozwiązanie problemów, minimalizując przestoje w pracy.

Pytanie 32

Zgodnie z protokołem IPv6 każdy interfejs sieciowy powinien posiadać adres link-local. Który prefiks określa adresy typu link-local?

A. FE80::/10
B. FF00::/8
C. FC00::/7
D. FEC0::/10
Adresy link-local w protokole IPv6 są kluczowe dla komunikacji w obrębie lokalnych segmentów sieci, a ich identyfikacja odbywa się za pomocą prefiksu FE80::/10. Adresy te są wykorzystywane przez urządzenia do komunikacji bez konieczności posiadania globalnego adresu IP. To oznacza, że każdy interfejs sieciowy wyposażony w IPv6 automatycznie generuje adres link-local z wykorzystaniem tego prefiksu. Przykładem zastosowania adresów link-local jest wymiana informacji w protokołach takich jak Neighbor Discovery Protocol (NDP), który pozwala na wykrywanie sąsiednich urządzeń w tej samej sieci. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie adresami i optymalizacja komunikacji. Adresy te są również wykorzystywane w sytuacjach, gdy nie ma dostępnych serwerów DHCPv6, co podkreśla ich znaczenie w praktycznych scenariuszach sieciowych. W ramach standardów IETF, np. RFC 4862, opisano, jak urządzenia powinny tworzyć i zarządzać adresami link-local w IPv6, co jest istotnym elementem nowoczesnych architektur sieciowych.

Pytanie 33

Zidentyfikuj modulację analogową.

A. ASK (Amplitude Shift Keying)
B. PSK (Phase Shift Keying)
C. SSB (Single Sideband)
D. FSK (Frequency-Shift Keying)
Zarówno ASK (Amplitude Shift Keying), PSK (Phase Shift Keying), jak i FSK (Frequency Shift Keying) to techniki modulacji cyfrowej, a nie analogowej. Modulacja amplitudy (ASK) polega na zmianie amplitudy sygnału nośnego w odpowiedzi na dane cyfrowe, co może prowadzić do utraty jakości sygnału w obecności szumów. Modulacja fazy (PSK) zmienia fazę nośnej w odpowiedzi na bit danych, co sprawia, że jest mniej podatna na zakłócenia niż ASK, ale nadal nie jest techniką analogową. Z kolei FSK polega na zmianie częstotliwości sygnału nośnego, aby reprezentować różne stany logiczne, co czyni ją użyteczną w różnych systemach komunikacyjnych, zwłaszcza w modemach, jednak również należy do grupy modulacji cyfrowej. Ważne jest zrozumienie, że analogowe techniki modulacji, takie jak SSB, mają zastosowanie w kontekście ciągłych sygnałów, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnego pasma i zapewnia wyższą jakość sygnału w długodystansowych transmisjach. Typowym błędem myślowym przy odpowiedziach na tego typu pytania jest mylenie terminów analogowych i cyfrowych. Dlatego kluczowe jest, aby uważnie zwracać uwagę na klasyfikacje technik modulacji i ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 34

Jak powinno się postępować podczas korzystania z komputera w domu w trakcie burzy z intensywnymi wyładowaniami atmosferycznymi?

A. Należy wyjąć przewód zasilający z gniazda komputera lub z gniazdka elektrycznego
B. Należy wyłączyć komputer przyciskiem Power na obudowie
C. Można spokojnie kontynuować pracę na komputerze
D. Należy wyłączyć komputer przyciskiem Reset na obudowie
Wyłączanie komputera przyciskiem Reset na obudowie to procedura, która nie tylko nie jest odpowiednia w czasie burzy, ale także może prowadzić do poważnych uszkodzeń systemu operacyjnego. Resetowanie komputera w trakcie burzy nie eliminuje ryzyka uszkodzenia sprzętu spowodowanego przepięciem, a ponadto może prowadzić do utraty danych, ponieważ nie daje możliwości zamknięcia wszystkich otwartych programów oraz zapisania pracy. Pozostawienie komputera włączonego i kontynuowanie pracy podczas burzy to skrajnie nieodpowiedzialne zachowanie, które może skutkować uszkodzeniem zarówno komponentów sprzętowych, jak i oprogramowania. Nie wszystkie komputery są wyposażone w skuteczną ochronę przed przepięciami, a nawet te, które ją mają, nie są w 100% niezawodne. Ponadto, wyłączanie komputera przyciskiem Power na obudowie nie jest najlepszą praktyką, ponieważ podobnie jak w przypadku resetu, nie zapewnia ono ochrony przed nagłymi skokami napięcia. W każdej sytuacji ryzyko uszkodzenia sprzętu jest realne, a odpowiednie procedury zabezpieczające powinny być kluczowym elementem świadomości użytkowników komputerów. Warto inwestować w odpowiednie rozwiązania ochronne oraz stosować się do zasad bezpieczeństwa, aby uniknąć ewentualnych problemów w przyszłości.

Pytanie 35

Jednostkowa indukcyjność długiej linii, w której zachodzi przesył sygnału, oznacza

A. pole elektryczne w dielektryku pomiędzy przewodami linii
B. pole magnetyczne przewodów linii
C. straty cieplne w przewodach linii
D. straty cieplne w dielektryku pomiędzy przewodami linii
Indukcyjność jednostkowa linii długiej jest bezpośrednio związana z polem magnetycznym generowanym przez prąd płynący w przewodach. To zjawisko można opisać na podstawie równań Maxwella, które stanowią fundament elektromagnetyzmu. W momencie, gdy przez przewód przepływa prąd, wokół niego generuje się pole magnetyczne, które jest proporcjonalne do natężenia tego prądu. Indukcyjność jednostkowa reprezentuje zdolność linii do przechowywania energii w tym polu magnetycznym na jednostkę długości. Praktycznie, w zastosowaniach inżynieryjnych, takie jak projektowanie linii przesyłowych czy obwodów elektronicznych, znajomość indukcyjności jednostkowej jest kluczowa dla określenia, jak sygnały elektryczne będą się propagować przez tę linię. Dobrze zaprojektowane systemy uwzględniają wpływ indukcyjności na wydajność energetyczną, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie telekomunikacji oraz elektrotechniki.

Pytanie 36

Koncentrator (ang. hub) jest urządzeniem

A. dzielącym sieć lokalną na podsieci
B. łączącym komputery w topologii gwiazdy
C. dzielącym sieć lokalną na osobne domeny kolizji
D. łączącym komputery w topologii pierścienia
Koncentrator, znany jako hub, jest urządzeniem sieciowym, które odgrywa kluczową rolę w topologii gwiazdy. W tej konfiguracji wszystkie komputery i urządzenia sieciowe są podłączone do centralnego punktu, którym jest właśnie koncentrator. Gdy jeden z podłączonych komputerów wysyła dane, koncentrator rozsyła te informacje do wszystkich innych podłączonych urządzeń, co umożliwia im komunikację w ramach lokalnej sieci. Praktycznym zastosowaniem koncentratorów jest ich wykorzystanie w małych biurach i domach, gdzie nie ma potrzeby zaawansowanych rozwiązań, jak przełączniki czy routery. W branży IT, huby są często używane w prostych instalacjach sieciowych, co sprawia, że są popularnym wyborem dla małych firm. Warto jednak zauważyć, że ze względu na ograniczenia w zakresie wydajności i bezpieczeństwa, koncentratory są stopniowo zastępowane przez bardziej zaawansowane urządzenia, takie jak przełączniki, które oferują większą kontrolę nad ruchem sieciowym i efektywność w zarządzaniu pasmem.

Pytanie 37

Jaki port służy do realizacji wysyłania i odbierania zapytań w protokole SNMP?

A. Port 443 protokołu UDP
B. Port 23 protokołu TCP
C. Port 161 protokołu UDP
D. Port 80 protokołu TCP
Port 161 protokołu UDP jest standardowo używany przez protokół SNMP (Simple Network Management Protocol), który jest szeroko stosowany w zarządzaniu urządzeniami sieciowymi. SNMP umożliwia administratorom monitorowanie i zarządzanie różnorodnymi urządzeniami w sieci, takimi jak routery, przełączniki, serwery czy drukarki. Port 161 jest wykorzystywany do wysyłania i odbierania żądań dotyczących stanu i konfiguracji urządzeń, a także do zbierania danych o ich wydajności. Przykładem zastosowania SNMP może być monitorowanie obciążenia CPU na serwerze, co pozwala na podejmowanie decyzji w zakresie zarządzania zasobami. Zgodnie z praktykami branżowymi, SNMP jest często implementowany w rozwiązaniach do zarządzania siecią, co podkreśla jego znaczenie i powszechność w nowoczesnych infrastrukturach IT. Warto również zaznaczyć, że SNMP operuje w różnych wersjach (v1, v2c, v3), przy czym nowoczesne implementacje zalecają stosowanie wersji 3 z uwagi na zwiększone bezpieczeństwo oferowane przez uwierzytelnianie i szyfrowanie danych.

Pytanie 38

W odpowiedzi na zgłoszenie połączenia przez użytkownika, sygnalizowane podniesieniem słuchawki, centrala przesyła do użytkownika sygnał potwierdzający, który jest oznaką

A. w szczelinie
B. poza szczeliną
C. w paśmie
D. poza pasmem
Odpowiedź 'w paśmie' jest prawidłowa, ponieważ sygnał zgłoszenia centrali, wysyłany do abonenta po podniesieniu słuchawki, mieści się w pasmie częstotliwości przeznaczonym do komunikacji głosowej. W systemach telekomunikacyjnych, sygnały takie jak dzwonki, ton zgłoszenia czy sygnały zajętości są transmitowane w paśmie, co oznacza, że są przesyłane w tym samym zakresie częstotliwości, który jest wykorzystywany do prowadzenia rozmów. Zgodnie ze standardami telekomunikacyjnymi, takie podejście zapewnia, że wszystkie sygnały związane z połączeniem są transmitowane w sposób spójny, co zwiększa efektywność komunikacji. Przykładem zastosowania tej zasady może być telefonia analogowa, gdzie sygnał zgłoszenia jest generowany w momencie podniesienia słuchawki, a następnie przesyłany do centrali, która w odpowiedzi na to sygnalizuje dostępność linii. W nowoczesnych systemach VoIP również dąży się do utrzymania tego typu komunikacji w paśmie, co pozwala na minimalizację zakłóceń oraz zapewnienie lepszej jakości połączeń.

Pytanie 39

Metoda, w której podczas trwania połączenia ustanawia się odrębne łącze zarezerwowane na cały okres połączenia, nazywa się komutacją

A. ramek
B. pakietów
C. kanałów
D. komórek
Komutacja pakietów, komutacja ramek oraz komutacja komórek to alternatywne techniki przesyłania danych, które różnią się od komutacji kanałów, co może prowadzić do pomyłek w zrozumieniu tych koncepcji. Komutacja pakietów polega na dzieleniu danych na małe pakiety, które są przesyłane niezależnie i mogą korzystać z dostępnych ścieżek w sieci. Ta technika jest bardziej elastyczna i efektywna w wykorzystaniu zasobów sieciowych, ale może prowadzić do zmienności w jakości połączenia. Często stosowana jest w sieciach komputerowych, gdzie wymagana jest szybka transmisja dużych ilości danych, takich jak w Internecie. Komutacja ramek, z kolei, odnosi się do protokołów takich jak Frame Relay, które również segmentują dane, ale na warstwie łącza danych, co umożliwia przesyłanie danych w formie ramek. Komutacja komórek, charakterystyczna dla technologii ATM (Asynchronous Transfer Mode), dzieli informacje na stałej długości komórki, co umożliwia ich przesyłanie z minimalnym opóźnieniem, ale wciąż nie zapewnia zarezerwowanego łącza. Wybierając jedną z tych metod, często popełniane są błędy w ocenie potrzeb jakościowych transmisji, co prowadzi do wyboru nieodpowiedniej techniki, która nie spełnia wymagań dotyczących stabilności i jakości połączenia. Zrozumienie różnic między tymi technikami jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu nowoczesnymi sieciami telekomunikacyjnymi.

Pytanie 40

W analogowym łączu abonenckim sygnalizacja wybiórcza jest wykorzystywana do przesyłania z urządzenia końcowego do centrali kolejnych cyfr numeru, który ma być wykonany w celu

A. zrealizowania połączenia
B. zestawienia połączenia
C. świadczenia usług
D. liczenia impulsów
Zrozumienie roli sygnalizacji wybiórczej w analogowym łączu abonenckim jest kluczowe dla prawidłowego zestawienia połączenia, jednak niektóre odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd. Realizacja połączenia to proces, który zachodzi po zestawieniu połączenia, a nie jest bezpośrednio związany z sygnalizacją wybiórczą. W analogowych systemach telekomunikacyjnych, sygnalizacja jest pierwotnym krokiem do nawiązania łączności, więc wskazanie na realizację połączenia jako odpowiedzi jest mylące. Zliczanie impulsów odnosi się do mechanizmu rejestrowania liczby wybranych cyfr, co jest istotne w kontekście naliczania opłat, ale nie jest to główny cel sygnalizacji wybiórczej. Z drugiej strony, realizacja usług to szersza kategoria, która obejmuje nie tylko połączenia głosowe, ale także inne formy komunikacji, które mogą zachodzić już po zestawieniu połączenia. Wiele osób może mylić pojęcia związane z sygnalizacją i zestawieniem połączenia, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że sygnalizacja wybiórcza działa jako pierwszy krok w procesie nawiązywania połączenia, dlatego zrozumienie tej różnicy jest istotne dla efektywnej komunikacji oraz zarządzania usługami telekomunikacyjnymi.