Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 13 listopada 2025 13:51
Data zakończenia: 13 listopada 2025 13:54

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do transportu naczep siodłowych przy użyciu kolei w systemie "na barana" należy wykorzystać wagony

A. kłonicowe

B. platformy

C. kieszeniowe

D. samowyładowcze

Wybór wagonów kłonicowych lub samowyładowczych do transportu naczep siodłowych w systemie 'na barana' nie jest odpowiedni z kilku powodów. Wagony kłonicowe, choć przystosowane do przewozu ładunków o większych wymiarach, nie są zaprojektowane do wsparcia naczep w taki sposób, jak wagony kieszeniowe. Brak odpowiedniego dno w wagonach kłonicowych często prowadzi do niestabilności ładunku, co może skutkować uszkodzeniem naczepy oraz zwiększonym ryzykiem wypadków. Samowyładowcze wagony, z kolei, są przeznaczone do transportu materiałów sypkich, co czyni je zupełnie nieodpowiednimi do przewozu naczep, które wymagają stabilnego i bezpiecznego podparcia. Ponadto, platformy, mimo że są często używane do transportu różnorodnych ładunków, nie posiadają wbudowanych mechanizmów zabezpieczających naczepy w układzie 'na barana', co może prowadzić do przesunięć ładunku w trakcie jazdy. Wybór odpowiedniego typu wagonu jest kluczowy nie tylko dla bezpieczeństwa, ale również dla efektywności operacji transportowych. Niewłaściwe podejście do doboru wagonów może prowadzić do znacznych kosztów związanych z uszkodzeniem ładunku, opóźnieniami w dostawach oraz obniżeniem zaufania klientów do świadczonych usług transportowych.

Pytanie 2

Analogowa tarcza tachografu jest używana do rejestrowania

A. średniej prędkości pojazdu

B. czasu pracy kierowcy

C. motogodzin pracy silnika pojazdu

D. średniego zużycia paliwa

Tarcza tachografu analogowego spełnia istotne funkcje w zakresie rejestrowania czasu pracy kierowcy. Wybór odpowiedzi dotyczących średniego zużycia paliwa, motogodzin pracy silnika czy średniej prędkości pojazdu jest niepoprawny, ponieważ te parametry nie są bezpośrednio rejestrowane przez tachograf. Tarcze te są zaprojektowane przede wszystkim do monitorowania czasu pracy kierowcy oraz jego odpoczynku, co jest kluczowe dla przestrzegania przepisów prawa dotyczących transportu drogowego. W przypadku średniego zużycia paliwa, informacja ta jest zazwyczaj zbierana przez inne systemy monitorujące, takie jak komputer pokładowy pojazdu lub systemy zarządzania flotą. Podobnie, motogodziny pracy silnika oraz średnia prędkość pojazdu są rejestrowane przez specjalistyczne urządzenia, ale nie są funkcją tachografu. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tachografu z innymi systemami pomiarowymi. W branży transportowej ważne jest, aby znać dokładnie funkcje poszczególnych urządzeń, ponieważ niezrozumienie ich zastosowania może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz obniżenia efektywności operacyjnej. Zrozumienie roli tachografu w kontekście regulacji dotyczących czasu pracy kierowcy jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania flotą oraz zapewnienia bezpieczeństwa na drogach.

Pytanie 3

Jaki model organizacji transportu wyróżnia się regularnymi kursami jednego środka przewozu pomiędzy ustalonym miejscem załadunku a punktem wyładunku?

A. Promienisty

B. Obwodowy

C. Wahadłowy

D. Sztafetowy

Wybór modelu obwodowego, sztafetowego lub promienistego nie jest trafny w kontekście pytania o regularne kursy między stałymi punktami. Model obwodowy, polegający na poruszaniu się środka transportu po zamkniętej trasie, nie zapewnia stałego połączenia między określonymi punktami, co może prowadzić do nieefektywności, zwłaszcza w kontekście czasów przejazdu oraz wydajności. Z kolei model sztafetowy, który zakłada zmianę środków transportu na różnych odcinkach trasy, wprowadza dodatkowe przestoje i komplikacje, które mogą negatywnie wpłynąć na regularność kursów. Natomiast model promienisty, z kolei, koncentruje się na rozprowadzeniu transportu promieniście z jednego centralnego punktu, co może prowadzić do rozproszenia zasobów i zmniejszenia częstotliwości połączeń między stałymi punktem załadunku a miejscem wyładunku. W przypadku transportu, gdzie kluczowa jest regularność, efektywność oraz przewidywalność, wybór modelu wahadłowego jest zdecydowanie bardziej odpowiedni. Ważne jest, aby w procesie decyzyjnym uwzględnić specyfikę operacyjną i wymagania klientów, co pomoże uniknąć błędów w wyborze odpowiedniego modelu organizacji transportu.

Pytanie 4

Transport ładunku pojazdem, którego wymiary, całkowita masa lub nacisk na oś przekraczają wartości dopuszczalne przez przepisy, określamy jako przewóz

A. kabotażowym

B. niebezpiecznym

C. bimodalnym

D. nienormatywnym

Pojęcia kabotażowego, bimodalnego oraz niebezpiecznego nie można mylić z przewozem nienormatywnym, ponieważ każde z nich odnosi się do odmiennych aspektów transportu. Kabotaż to działalność przewozowa, która polega na przewozie towarów pomiędzy dwoma punktami na terenie jednego kraju, realizowana przez firmę zarejestrowaną w innym państwie. Chociaż kabotaż jest istotnym elementem międzynarodowego transportu, nie dotyczy aspektów wymiarów ani masy ładunku, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą w kontekście zadanego pytania. Bimodalny przewóz, z drugiej strony, odnosi się do transportu ładunków z wykorzystaniem dwóch różnych środków transportu, na przykład kombinacji transportu drogowego i kolejowego, co z kolei nie ma związku z przekraczaniem normatywnych wymiarów lub masy ładunku. Przewozy niebezpieczne dotyczą transportu ładunków, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi lub środowisku, takich jak materiały chemiczne czy substancje radioaktywne. Choć przewozy te mają szczególne regulacje, nie są związane z przekroczeniem normatywnych wymiarów czy masy pojazdu. W związku z tym, wybierając odpowiedzi na pytania dotyczące transportu, ważne jest, aby zrozumieć specyfikę każdego terminu i kontekst, w jakim są używane, co pozwoli uniknąć powszechnych błędów w myśleniu.

Pytanie 5

Dokument dotyczący wspólnego użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym, zatwierdzony przez sygnatariuszy COTIF, jest oznaczony akronimem

A. CUI

B. RIV

C. RICo

D. ATMF

Umowa o wzajemnym użytkowaniu wagonów towarowych w komunikacji międzynarodowej, znana jako RIV (Reglement international concernant le matériel des chemins de fer), ma na celu ułatwienie transgranicznego transportu towarów przy użyciu wagonów kolejowych. RIV zapewnia jednolite zasady dotyczące użytkowania i odpowiedzialności za wagony, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej globalizacji i międzynarodowego handlu. Dzięki zastosowaniu RIV, przewoźnicy mogą współpracować na międzynarodowej scenie z większą efektywnością, co w praktyce oznacza szybszy czas dostawy, lepsze zarządzanie wagami oraz redukcję kosztów administracyjnych. Przykładem zastosowania RIV jest sytuacja, w której przewoźnik z jednego kraju korzysta z wagonów innego przewoźnika w trakcie transportu przez różne państwa, co pozwala na uproszczenie procedur celnych i administracyjnych. Dodatkowo, stosowanie RIV wspiera standardyzację w transporcie kolejowym, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa transportu.

Pytanie 6

Jaką maksymalną odległość w kilometrach pokona kierowca podczas standardowego czasu jazdy, między codziennymi przerwami, jeśli prędkość auta wynosi 70 km/h?

A. 315 km

B. 560 km

C. 280 km

D. 630 km

Odpowiedzi sugerujące inne wartości kilometrażu wynikają z nieprawidłowego zrozumienia przepisów regulujących czas pracy kierowców. Odpowiedzi takie jak 280 km i 315 km mogłyby wydawać się logiczne, jednak nie uwzględniają one maksymalnego czasu jazdy, który można rozłożyć na więcej niż jedną sesję. Zgodnie z normami, kierowcy mogą prowadzić pojazdy przez dłuższy czas, a po pierwszym okresie jazdy mogą robić przerwy, które następnie umożliwiają dalszą jazdę. Z kolei 560 km to również niepoprawny wynik, ponieważ wskazuje na błąd w obliczeniach dotyczących długości czasu jazdy i przerw. Często osoby rozwiązujące tego typu testy popełniają błąd, zakładając, że maksymalne odległości można osiągnąć jedynie w trakcie jednej sesji jazdy. W rzeczywistości, zgodnie z zasadami, kierowcy muszą planować swoje trasy, uwzględniając zarówno przepisy, jak i potrzebę odpoczynku. Dlatego prawidłowe obliczenie maksymalnego dystansu uwzględnia zarówno jazdę, jak i zaplanowane przerwy, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze oraz zgodności z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 7

Wartość współczynnika wypełnienia przestrzeni ładunkowej kontenera uzyskuje się, dzieląc

A. pojemność kontenera przez objętość ładunku znajdującego się w kontenerze

B. masę ładunku znajdującego się w kontenerze przez ładowność kontenera

C. objętość ładunku znajdującego się w kontenerze przez pojemność kontenera

D. ładowność kontenera przez masę ładunku znajdującego się w kontenerze

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że współczynnik wypełnienia oblicza się na podstawie masy ładunku w stosunku do ładowności kontenera, jest błędny i wynika z mylnego zrozumienia pojęcia wypełnienia przestrzeni. Współczynnik wypełnienia odnosi się do objętości, a nie masy. Ładowność kontenera to maksymalna masa, jaką może on pomieścić, i nie ma bezpośredniego związku z rzeczywistym wykorzystaniem przestrzeni. Obliczanie współczynnika wypełnienia na podstawie masy może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących efektywności transportu, ponieważ dwa różne ładunki mogą mieć tę samą masę, ale zupełnie różne objętości. Podobnie, odpowiedzi, które sugerują dzielenie pojemności kontenera przez objętość ładunku, również są nietrafione, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistego stopnia wypełnienia. Pojemność kontenera jest miarą całkowitej przestrzeni, a nie efektywnego wykorzystania tej przestrzeni przez ładunek. Dlatego, kluczowe jest zrozumienie, że współczynnik wypełnienia przestrzeni ładunkowej powinien być obliczany z wykorzystaniem objętości ładunku, co pozwala na dokładne określenie, jak efektywnie kontener jest wykorzystany. W praktyce, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do nieoptymalnych decyzji w zakresie transportu i logistyki, co może skutkować zwiększonymi kosztami i zmniejszoną efektywnością operacyjną.

Pytanie 8

Ile zapłaci klient za przewóz 45 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) na odległość 325 km zgodnie z przedstawionym cennikiem?

Cennik
Przewoźne
do 15 pjł – 3,00 zł/km
16 – 30 pjł – 3,50 zł/km
31 – 50 pjł – 3,70 zł/km
powyżej 50 pjł – 3,90 zł/km
Rabaty
Wartość usługi	Rabat
powyżej 1 000,00 zł	2%
powyżej 2 000,00 zł	5%
powyżej 3 000,00 zł	7%
powyżej 4 000,00 zł	10%

A. 1 242,15 zł

B. 1 178,45 zł

C. 1 202,50 zł

D. 1 142,38 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych. Przy ustalaniu kosztu przewozu, kluczowe jest prawidłowe zrozumienie, w jaki sposób stawki są naliczane. Często zdarza się, że osoby przystępujące do tego typu zadań pomijają istotny aspekt, jakim jest rabat, co prowadzi do zawyżenia ostatecznej kwoty. Jeśli pominiemy zniżkę, która wynosi 2% dla usług przekraczających 1000,00 zł, całkowity koszt nie ulegnie zmianie, co skutkuje błędnym wyliczeniem. W przypadku analizowania odpowiedzi, warto również zwrócić uwagę na błędne zastosowanie stawki za kilometr. Użycie niewłaściwej stawki lub błędne obliczenia związane z mnożeniem mogą prowadzić do znacznych różnic w końcowej kwocie. Przykładowo, obliczając koszt transportu bez zastosowania rabatu, można łatwo uzyskać wartości w przedziale 1 200,00 zł do 1 142,38 zł, co jest odzwierciedleniem niepoprawnych kalkulacji oraz nieprzestrzegania zasad ustalania rabatów. Kluczowym elementem w pracy w logistyce jest umiejętność precyzyjnego obliczania kosztów, co ma bezpośredni wpływ na efektywność finansową przedsiębiorstwa. Zrozumienie systemu rabatów oraz dokładne analizy kosztów pozwala uniknąć błędów i optymalizować wydatki, co jest niezbędne w każdej organizacji zajmującej się transportem.

Pytanie 9

Firma transportowa otrzymała zamówienie na przewóz betonu luzem. W celu wykonania tego zlecenia powinna zastosować nadwozie

A. kłonicowe

B. skrzyniowe

C. uniwersalne

D. specjalizowane

Wybór innego typu nadwozia może prowadzić do różnych problemów przy przewozie betonu. Nadwozie uniwersalne, mimo że jest wszechstronne, nie nadaje się do transportu materiałów płynnych i sypkich. To zwiększa ryzyko ich rozlania czy kontaminacji, a tym samym pogorszenia jakości betonu. Na przykład, używając takiego nadwozia, brak odpowiednich ścianek ochronnych może powodować, że materiał wypadnie podczas jazdy. Z kolei nadwozie kłonicowe jest dobre do transportu długich rzeczy, jak drewno czy rury, więc nie sprawdzi się przy sypkich substancjach. W przypadku betonu musimy mieć stabilne warunki, a to zapewnia tylko nadwozie skrzyniowe. Nadwozie specjalizowane, choć może wyglądać na słuszne, często jest dostosowane do konkretnych materiałów, a nie do ogólnych mieszkanek betonowych. Zdarza się, że ludzie generalizują zastosowania nadwozi i nie rozumieją, co tak naprawdę przewożą, co prowadzi do nieefektywnego transportu.

Pytanie 10

Zgodnie z regulacjami handlowymi INCOTERMS 2010 DAT (DELIVERED AT TERMINAL) towar jest uznawany za dostarczony, gdy sprzedawca odda go do dyspozycji

A. w wskazanym porcie rodzinnym.

B. w terminalu, wskazanym przez odbiorcę

C. przewoźnikowi, w terminalu nadawczym.

D. w swoim magazynie, do wykorzystania.

Wybór odpowiedzi, w której towar jest uznawany za dostarczony 'do dyspozycji w swoim magazynie' jest nietrafiony. Ten wybór nie bierze pod uwagę ważnych zasad z INCOTERMS. Mówi, że sprzedawca tylko musi włożyć towar do swojego magazynu, ale to się nie zgadza z definicją DAT. INCOTERMS precyzyjnie mówią, kiedy odpowiedzialność za towar przechodzi ze sprzedawcy na odbiorcę. Przy DAT, to się dzieje, gdy towar trafia do ustalonego terminala, a nie do magazynu sprzedawcy. Odpowiedź wskazująca na 'określony port macierzysty' pomija ważny szczegół, bo chodzi o miejsce, gdzie odbiorca odbierze towar, a nie port sprzedawcy. Dodatkowo, stwierdzenie, że towar jest przekazywany 'przewoźnikowi, w terminalu nadawcy' myli, bo sprzedawca ma dostarczyć towar do terminala wskazanego przez odbiorcę, a nie do swojego. Takie myślenie może prowadzić do nieporozumień odnośnie odpowiedzialności i kosztów, co może spowodować niepotrzebne wydatki i problemy w logistyce.

Pytanie 11

Książka serwisowa pojazdu nie zawiera danych dotyczących

A. licznika przebiegu pojazdu

B. adresu zameldowania właściciela pojazdu

C. napraw oraz wymiany komponentów

D. wykonanych przeglądów okresowych

Wielu użytkowników pojazdów myli zawartość książki serwisowej, sądząc, że może ona obejmować różnorodne dane osobowe, takie jak adres zamieszkania właściciela. Takie podejście jest błędne, ponieważ książka serwisowa jest dedykowana do gromadzenia i dokumentowania informacji technicznych związanych z pojazdem. Naprawy i wymiany części są kluczowymi informacjami, które pomagają w ocenie historii serwisowej i stanu technicznego auta. Tak samo, przebieg pojazdu oraz dane o przeglądach okresowych są niezbędne dla potencjalnych nabywców, którzy mogą chcieć poznać, w jakim stanie jest interesujący ich pojazd. Włączenie danych osobowych do książki serwisowej mogłoby prowadzić do naruszenia prywatności właściciela oraz łamania regulacji dotyczących ochrony danych osobowych. Tego typu informacje powinny być przechowywane w innych dokumentach, takich jak umowy sprzedaży czy ewidencja klientów w warsztatach. Dlatego, nie uwzględniając danych osobowych, książka serwisowa staje się dokumentem bardziej przejrzystym oraz zgodnym z przepisami prawa, a także ułatwia serwisom mechanicznym prowadzenie działalności zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie obsługi klienta.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Na podstawie cennika oblicz wysokość opłaty za obsługę jednego pełnego kontenera 20ft, jeżeli wykonane będą następujące czynności: przeładunek ze statku na plac składowy, składowanie przez 7 dni oraz przeładunek z placu składowego na wagon kolejowy.

Cennik
	KONTENERY	J.m.	Pełne		Puste
	KONTENERY	J.m.	20ft	40ft	20ft	40ft
1.	Sztauerka statkowa	szt.	264,00	343,00	176,00	232,00
2.	Przeładunek burta-plac lub odwrotnie	szt.	123,00	160,00	89,00	115,00
3.	Przeładunek plac samochód/wagon lub odwrotnie	szt.	123,00	160,00	89,00	115,00
4.	Opłata bezpieczeństwa (ISPS)	szt.	7,40	7,40	-	-
5.	Manipulacja	szt.	253,00	329,00	253,00	329,00
Składowanie:
6.	7 dni wliczone w stawkę przeładunkową		-	-	-	-
7.	Od 8. do 14. dnia	szt./dzień	10,70	21,40	10,70	21,40
8.	Od 15. do 21. dnia	szt./dzień	21,40	43,40	21,40	43,40
9.	Od 22. do 28. dnia	szt./dzień	27,50	54,60	27,50	54,60
10.	Od 29. dnia	szt./dzień	47,40	95,00	47,40	95,00
Stawki taryfy wyrażone są w zł.

A. 264,00 zł

B. 253,00 zł

C. 246,00 zł

D. 123,00 zł

Odpowiedzi 264,00 zł, 123,00 zł i 253,00 zł wydają się wynikać z nieporozumienia co do kosztów związanych z kontenerami. Na przykład, 264,00 zł może sugerować, że przeładunek albo składowanie są za wysokie. Z praktyki wiem, że często myli się te różne opłaty i potem wychodzą błędne obliczenia. Z kolei odpowiedź 123,00 zł chyba nie bierze pod uwagę wszystkich kosztów, jak na przykład składowanie, co sprawia, że widzimy niepełny obraz. Odpowiedź 253,00 zł też nie uwzględnia istotnych kosztów, co może prowadzić do mylnych wniosków. Warto pamiętać, że pomijanie kosztów składowania czy przeładunku to częsty błąd, a jest to kluczowe przy obliczaniu całkowitych wydatków. Dobrze jest zwracać uwagę na każdą pozycję w cenniku i jej zastosowanie w konkretnej usłudze. Zasada due diligence w ocenie kosztów jest naprawdę ważna, żeby uniknąć nieporozumień i niepotrzebnych wydatków w transporcie.

Pytanie 16

Przedstawiony znak, umieszczony na środkach transportu, informuje o przewozie materiałów niebezpiecznych o właściwościach

A. radioaktywnych.

B. trujących.

C. żrących.

D. zakaźnych.

Znak przedstawiony na zdjęciu jest międzynarodowym symbolem ostrzegawczym, który informuje o przewozie materiałów niebezpiecznych, a w szczególności substancji zakaźnych. Oznaczenie to jest zgodne z Międzynarodowym Przepisem o Przewozie Towarów Niebezpiecznych oraz standardami ustanowionymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Substancje zakaźne mogą obejmować wirusy, bakterie oraz inne patogeny, które mogą powodować choroby u ludzi i zwierząt. W praktyce, takie oznakowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu, ponieważ informuje kierowców i personel logistyczny o konieczności zachowania szczególnej ostrożności oraz stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej. W przypadku awarii lub wypadku, wiedza na temat rodzaju przewożonych materiałów jest niezbędna do prawidłowego zarządzania sytuacją kryzysową. Na przykład, w transporcie medycznym, gdzie mogą być przewożone próbki biologiczne, odpowiednie oznakowanie zabezpiecza przed niebezpieczeństwami związanymi z ich przypadkowym uwolnieniem.

Pytanie 17

W międzynarodowym liście przewozowym CMR, w polu oznaczonym Carrier, powinny być wprowadzone dane

A. przewoźnika

B. nadawcy

C. odbiorcy

D. ubezpieczyciela

W kontekście międzynarodowego transportu rzeczy, zrozumienie odpowiednich terminów i ich zastosowań jest kluczowe. Odpowiedzi wskazujące na odbiorcę czy nadawcę ignorują fundamentalną rolę przewoźnika w procesie przewozu. Odbiorca to osoba lub firma, która przyjmuje towary, a jego dane są istotne, ale nie w kontekście okna <i>Carrier</i>. Z kolei nadawca, odpowiedzialny za przygotowanie i nadanie przesyłki, również nie jest odpowiednim podmiotem do wpisania w tym polu. Zdarza się, że mylone są te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za towar. Ubezpieczyciel, jak sama nazwa wskazuje, zajmuje się ochroną przed ryzykiem, ale nie ma bezpośredniego związku z transportem, a jego dane wpisuje się w innym kontekście. Wypełniając list CMR, niepełne lub błędne informacje mogą prowadzić do komplikacji prawnych oraz finansowych. Nieprawidłowe rozumienie roli przewoźnika w transporcie towarów może skutkować brakiem ścisłej odpowiedzialności w przypadku uszkodzenia lub zagubienia przesyłki. Warto zatem zaznajomić się z definicjami i obowiązkami wszystkich stron uczestniczących w procesie transportowym, aby uniknąć typowych błędów myślowych wynikających z nieznajomości tematu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką jednostkę stosuje się do określenia pracy przewozowej w przypadku samochodów ciężarowych?

A. tkm

B. pkm

C. tkm/h

D. t/h

Jednostką pracy przewozowej dla ciężarówek jest tkm, co oznacza tonokilometr. To taka jednostka, która mówi nam, ile ton towaru przewozimy na odległość jednego kilometra. W logistyce i transporcie tkm jest standardem, bo pozwala na fajne określenie, jak efektywnie działa transport. Na przykład, jeśli mamy ciężarówkę z ładunkiem 10 ton, która jedzie 50 kilometrów, to robimy 500 tkm (10 ton razy 50 km). To przydaje się przy planowaniu transportu, analizie kosztów czy ocenie, jak dobrze są realizowane przewozy. Używanie tkm w analizach logistycznych ułatwia porównywanie różnych środków transportu oraz ich wydajności. Przykładowo, jak firma decyduje, co wybrać, często sprawdza te wartości tkm dla różnych opcji, co pozwala lepiej zorganizować koszty i czas dostawy. Dlatego zrozumienie tkm jest naprawdę ważne dla każdego, kto działa w branży transportowej.

Pytanie 20

Tabela zawiera zakres regulacji prawnej ustawy

Zakres regulacji prawnej
1. Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania: 1) krajowego transportu drogowego; 2) międzynarodowego transportu drogowego; 3) niezarobkowego krajowego przewozu drogowego; 4) niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego. 2. Ustawa określa również: 1) zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego; 2) odpowiedzialność za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego: a) podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, b) kierowców, c) osób zarządzających transportem, d) innych osób wykonujących czynności związane z przewozem drogowym.

Zakres regulacji prawnej

1. Ustawa określa zasady podejmowania i wykonywania:

1) krajowego transportu drogowego;

2) międzynarodowego transportu drogowego;

3) niezarobkowego krajowego przewozu drogowego;

4) niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego.

2. Ustawa określa również:

1) zasady działania Inspekcji Transportu Drogowego;

2) odpowiedzialność za naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego:

a) podmiotów wykonujących przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem,

b) kierowców,

c) osób zarządzających transportem,

d) innych osób wykonujących czynności związane z przewozem drogowym.

A. o kierujących pojazdami.

B. o transporcie kolejowym.

C. o czasie pracy kierowców.

D. o transporcie drogowym.

Wybór odpowiedzi dotyczącej transportu drogowego jest prawidłowy, gdyż tabela rzeczywiście odnosi się do regulacji prawnych związanych z tym obszarem. Przepisy dotyczące transportu drogowego obejmują szereg istotnych kwestii, takich jak zasady przewozu towarów, bezpieczeństwo na drogach, a także odpowiedzialność przewoźników oraz kierowców. Na przykład, regulacje te mogą dotyczyć wymagań dotyczących licencji transportowych, norm czasu pracy kierowców oraz norm związanych z pojazdami. Zgodnie z odpowiednimi standardami, takimi jak dyrektywy unijne oraz krajowe regulacje, zapewnienie bezpieczeństwa i efektywności transportu drogowego jest kluczowe dla funkcjonowania systemu transportowego. Dodatkowo, wiedza na temat zakresu regulacji prawnych jest niezbędna dla profesjonalistów w branży transportowej, aby prawidłowo interpretować i stosować przepisy prawa w praktyce.

Pytanie 21

Nadzór techniczny nad urządzeniami zainstalowanymi m.in. na terenach kolejowych, statkach morskich oraz śródlądowych, w dokach, a także na obszarze portów i przystani należy do

A. Państwowego Dozoru Technicznego

B. Urzędu Dozoru Technicznego

C. Wojskowego Dozoru Technicznego

D. Transportowego Dozoru Technicznego

Odpowiedzi wskazujące na Transportowy Dozór Techniczny oraz Wojskowy Dozór Techniczny są mylne, ponieważ te instytucje mają zupełnie inny zakres odpowiedzialności. Transportowy Dozór Techniczny zajmuje się głównie kontrolą i nadzorem nad środkami transportu publicznego, jednak nie obejmuje to wszystkich aspektów dozoru technicznego, zwłaszcza w kontekście urządzeń stacjonarnych. Wojskowy Dozór Techniczny, z kolei, jest odpowiedzialny za urządzenia i technologie stosowane w sektorze obronnym, co znacznie odbiega od nadzoru technicznego związanego z transportem cywilnym czy działalnością portową. Ponadto, wybór odpowiedzi wskazującej na Państwowy Dozór Techniczny także jest błędny, ponieważ ta instytucja nie istnieje w polskim systemie legislacyjnym w kontekście dozoru technicznego, który jest sprawowany bezpośrednio przez Urząd Dozoru Technicznego. Wybierając błędne odpowiedzi, można się kierować nieprecyzyjnym zrozumieniem zakresu działalności poszczególnych instytucji, co jest powszechnym błędem. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedzialność za nadzór techniczny nad urządzeniami w kontekście szerokiego spektrum zastosowań spoczywa na Urzędzie Dozoru Technicznego, a nie na instytucjach o ograniczonym zakresie działania.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Którą naczepę należy zastosować do transportu 160 beczek o wymiarach 600 x 900 mm (średnica x wysokość) i masie brutto 150 kg/beczka, aby uzyskać jak najwyższy współczynnik wypełnienia skrzyni ładunkowej oraz nie przekroczyć dopuszczalnej ładowności pojazdu?

Naczepa 1	Naczepa 2	Naczepa 3	Naczepa 4
długość 7,30 m	długość 10,62 m	długość 13,62 m	długość 13,62 m
szerokość 2,48 m	szerokość 2,49 m	szerokość 2,48 m	szerokość 2,48 m
wysokość 2,60 m	wysokość 2,95 m	wysokość 2,50 m	wysokość 2,95 m
ładowność 14 t	ładowność 20 t	ładowność 28 t	ładowność 26 t

A. Naczepa 2

B. Naczepa 1

C. Naczepa 3

D. Naczepa 4

Wybór niewłaściwej naczepy do transportu może wynikać z kilku kluczowych błędów. Naczepa 1, na przykład, nie spełnia wymagań objętościowych, co oznacza, że nie pomieści wszystkich beczek, co prowadzi do konieczności ich rozdzielenia na kilka transportów. To z kolei zwiększa koszty transportu oraz czas dostawy, co jest nieefektywne w kontekście logistyki. Naczepa 2 może być podobnie nieodpowiednia ze względu na niewystarczającą ładowność, co wpływa na ograniczenia operacyjne, a w praktyce może prowadzić do naruszenia przepisów dotyczących maksymalnego obciążenia. Wybór naczepy 4 również może wynikać z błędnych założeń co do jej objętości lub ładowności, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni ładunkowej. Przykłady z praktyki transportowej pokazują, że nieodpowiedni dobór naczepy może skutkować nie tylko zwiększonymi kosztami, ale również obniżeniem efektywności operacyjnej. Ważne jest, aby zawsze uwzględniać zarówno wymogi dotyczące objętości, jak i masy ładunku, aby uniknąć problemów związanych z bezpieczeństwem transportu, co jest kluczowe w branży logistycznej. W mądrym planowaniu transportu należy stosować standardy branżowe, które pozwalają na optymalizację ładowności i maksymalizację efektywności przewozu.

Pytanie 24

Jaki jest wskaźnik użycia taboru, jeśli z 20 pojazdów w trasie średnio 16 jest wykorzystywanych?

A. 0,60

B. 0,80

C. 1,25

D. 0,40

Obliczanie wskaźnika wykorzystania taboru polega na analizie stosunku pojazdów operacyjnych do całkowitej floty. W odpowiedziach oferowanych przez uczestników testu można zauważyć typowe nieporozumienia dotyczące interpretacji tego wskaźnika. Na przykład, wartość 0,60 oznaczałaby, że w trasie znajduje się tylko 60% pojazdów, co w przypadku 20 jednostek oznaczałoby jedynie 12 pojazdów, a nie 16. Z kolei odpowiedź 0,40 sugerowałaby, że tylko 8 pojazdów jest w użyciu, co również jest błędne. Wartość 1,25 jest całkowicie niepoprawna, ponieważ wskaźnik wykorzystania nie może przekraczać 1; wskazywałoby to, że w trasie jest więcej pojazdów niż dostępnych. Te błędne podejścia wskazują na nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami obliczeń procentowych oraz interpretacji danych. W praktyce, zrozumienie tego wskaźnika jest kluczowe dla efektywnego zarządzania flotą, a właściwe obliczenia mogą znacznie wpłynąć na decyzje dotyczące działań operacyjnych oraz inwestycji w nowy tabor. Aby uniknąć błędów w przyszłości, warto zwrócić uwagę na dokładne zrozumienie definicji oraz metodologii obliczania wskaźników wykorzystania, co jest istotne w kontekście analizy efektywności operacyjnej.

Pytanie 25

Transport, który wymaga specjalistycznego pojazdu, odpowiednich oznaczeń, przeszkolenia kierowcy oraz pisemnej instrukcji dla niego, to przewóz

A. ładunków w kontenerach

B. materiałów niebezpiecznych

C. ładunków dłużycowych

D. żywych zwierząt

Odpowiedź "materiałów niebezpiecznych" jest prawidłowa, ponieważ transport takich materiałów wymaga szczególnych środków ostrożności oraz specjalistycznego przygotowania. Przewóz materiałów niebezpiecznych, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Transportu Drogowego Materiałów Niebezpiecznych (ADR), obliguje przewoźników do używania taboru przystosowanego do transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia lub środowiska. Przykłady materiałów niebezpiecznych obejmują chemikalia, substancje łatwopalne, toksyczne gazy oraz materiały radioaktywne. Każdy pracownik zaangażowany w ten proces, w tym kierowcy, musi przejść specjalistyczne szkolenie oraz otrzymać pisemną instrukcję, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas transportu. Użycie odpowiednich oznakowań na pojeździe jest również wymogiem, aby informować innych uczestników ruchu o przewożonych substancjach. Przestrzeganie tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko wypadków, ale także jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia profesjonalny i odpowiedzialny transport.

Pytanie 26

W portach do załadunku wykorzystywane są suwnice, dźwigi oraz żurawie

A. pionowego

B. w systemie ro-lo

C. w systemie ro-ro

D. poziomego

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest na pewno dobra, bo dźwigi, suwnice i żurawie w portach naprawdę służą głównie do podnoszenia i opuszczania towarów. Przenoszą ciężkie rzeczy z pokładu statku na nabrzeże i odwrotnie. Na przykład, suwnice kontenerowe podnoszą kontenery z pokładu statku i kładą je na ciężarówki albo do magazynów. Normy ISO, jak te 9001, pokazują, jak ważne jest dobre zarządzanie procesami logistycznymi, a to obejmuje też wykorzystywanie dźwigów do operacji w pionie. Dzięki temu transport towarów jest bardziej wydajny, a to jest mega ważne w tak szybko zmieniającym się świecie transportu morskiego.

Pytanie 27

Przedsiębiorstwo transportowe posiada 4 zestawy drogowe o ładowności 18 ton każdy. Oblicz średni wskaźnik wykorzystania ładowności taboru przedsiębiorstwa, jeżeli pojazdy każdego dnia przewożą ładunki zgodnie z zestawieniem podanym w tabeli.

Zestaw drogowy	Ładunek
1	18 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o masie 740 kg/pjł
2	10 skrzyniopalet o masie 500 kg/szt. i 10 skrzyniopalet o masie 800 kg/szt.
3	20 beczek o masie 400 kg/szt. i 5 skrzyń o masie 372 kg/szt.
4	18 000 litrów benzyny o masie 13 500 kg

A. 0,69

B. 0,76

C. 1,45

D. 0,31

Analiza błędnych odpowiedzi może pomóc zrozumieć, dlaczego niektóre wartości nie są prawidłowe w kontekście obliczenia średniego wskaźnika wykorzystania ładowności taboru. Wartości takie jak 1,45, 0,31 i 0,76 mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Na przykład, wybór wartości 1,45 sugeruje, że użytkownik mógł błędnie pomyśleć, że wykorzystanie ładowności może przekraczać 100%, co jest niemożliwe w praktyce. W rzeczywistości wskaźnik ten zawsze powinien mieścić się w przedziale od 0 do 1, co odzwierciedla procentowe wykorzystanie dostępnej pojemności. Z kolei wybór wartości 0,31 może sugerować, że obliczenia opierały się na nieprawidłowo zsumowanych masach przewożonych ładunków lub błędnie oszacowanej maksymalnej ładowności zestawów. Warto również zauważyć, że wartość 0,76, mimo że bliska prawidłowej odpowiedzi, nie uwzględnia rzeczywistego poziomu wykorzystania, co może wynikać z nadmiernego założenia o efektywności transportu. Wszyscy ci, którzy zajmują się transportem, powinni rozumieć znaczenie precyzyjnych obliczeń w kontekście zarządzania flotą oraz efektywności operacyjnej. Właściwe podejście do obliczeń nie tylko zwiększa efektywność, ale także pozwala na lepsze prognozowanie kosztów i planowanie zasobów.

Pytanie 28

Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który w czasie 2 godzin i 30 minut przejechał 175 km?

A. 50 km/h

B. 70 km/h

C. 80 km/h

D. 60 km/h

Odpowiedź 70 km/h jest całkiem ustalona. Tak naprawdę, średnią prędkość pojazdu można obliczyć, dzieląc całkowitą odległość przez czas, który zajmuje podróż. W naszym przypadku musimy najpierw zamienić 2 godziny i 30 minut na godziny, co daje 2,5 godziny. Potem dzielimy 175 km przez 2,5 godziny i otrzymujemy 70 km/h. To jest dość proste, w praktyce wykorzystywane w różnych dziedzinach, jak transport czy inżynieria. Wiedza o średniej prędkości jest ważna, kiedy planujemy trasy lub szacujemy czas na dojazd, a także przydaje się w optymalizacji kosztów transportu. Widziałem, że firmy transportowe często opierają się na takich obliczeniach, by lepiej zarządzać flotą. Warto jednak pamiętać, że średnia prędkość nie bierze pod uwagę zmieniających się warunków na drodze, jak korki czy różne postoje. To może mieć duże znaczenie, gdy podróżujemy naprawdę.

Pytanie 29

Którego z kontenerów dotyczą wymiary zamieszczone w tabeli, jeżeli 1 stopa = 30,48 cm?

Wymiary kontenera
Wymiary wewnętrzne [mm]	Długość	13556
	Szerokość	2334
	Wysokość	2695
Wymiary zewnętrzne [mm]	Długość	13716
	Szerokość	2435
	Wysokość	2896

A. Kontenera 30-stopowego

B. Kontenera 40-stopowego

C. Kontenera 20-stopowego

D. Kontenera 45-stopowego

Dokonując wyboru niewłaściwego kontenera, można wprowadzić w błąd co do rzeczywistych wymiarów i pojemności. Kontener 30-stopowy ma długość około 9,1 metra, co sprawia, że jest zbyt mały, aby pomieścić ładunek przeznaczony dla kontenera 45-stopowego. Wybór kontenera 40-stopowego, który mierzy około 12,2 metra, również nie odpowiada wymiarom przedstawionym w tabeli, ponieważ nadal jest to za mało w kontekście specyfikacji wymaganej dla ładunków, które chcemy transportować. Kontener 20-stopowy, z długością wynoszącą około 6,1 metra, jest najkrótszym opcjonalnym kontenerem i z pewnością nie pasuje do wymiary wskazanych w pytaniu. Kluczowym błędem w analizie tej kwestii jest nieprawidłowe przeliczenie długości w stopach na metry, co może prowadzić do niewłaściwego doboru kontenera. W kontekście branży logistycznej, znajomość wymiarów kontenerów jest niezbędna, aby uniknąć kosztownych pomyłek w transporcie i magazynowaniu. Błędy te mogą prowadzić do nieefektywności operacyjnej oraz zwiększonego ryzyka uszkodzenia ładunku, co może pociągać za sobą dodatkowe koszty i straty. Ważne jest, aby dobrze zrozumieć różnice między różnymi typami kontenerów oraz ich zastosowanie w praktyce, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 30

Jaką technologię transportu intermodalnego wykorzystuje się do przewozu zestawu członowego na wagonach niskopodwoziowych?

A. Modalohr

B. Cargobeamer

C. Ruchoma droga

D. Na barana

Ruchoma droga to technologia transportu intermodalnego, która umożliwia przewóz zestawów członowych na wagonach niskopodwoziowych. Kluczowym elementem tej technologii jest zastosowanie specjalnych wagonów, które pozwalają na transport ładunków o dużych wymiarach, zapewniając jednocześnie efektywność i bezpieczeństwo. Ruchoma droga umożliwia transport pojazdów szynowych, które są w stanie przemieszczać się po drogach i torach, co znacząco zwiększa elastyczność operacyjną. Przykładem zastosowania ruchomej drogi jest przewóz lokomotyw czy wagonów towarowych, które muszą być dostarczone między różnymi terminalami. Technologia ta jest szczególnie przydatna w kontekście globalnych łańcuchów dostaw, gdzie czas i koszty transportu są kluczowymi czynnikami decydującymi o konkurencyjności. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność ścisłej współpracy pomiędzy operatorami transportu intermodalnego a producentami sprzętu, co pozwala na optymalne wykorzystanie ruchomej drogi.

Pytanie 31

Licencję na prowadzenie zarobkowego transportu drogowego wydaje się na okres, który nie może być krótszy niż

A. 1 rok i nie dłuższy niż 10 lat

B. 5 lat i nie może być dłuższy niż 50 lat

C. 5 lat i nie dłuższy niż 40 lat

D. 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat

Wiele osób może błędnie sądzić, że dłuższy okres obowiązywania licencji, jak na przykład 5 lat czy 10 lat, jest korzystniejszy dla przewoźników. Jednak takie podejście może prowadzić do stagnacji w branży transportowej oraz obniżenia jakości usług. Przykładowo, przedsiębiorcy, którzy otrzymują licencję na 5 czy 10 lat, mogą nie być odpowiednio zmotywowani do bieżącego dostosowywania się do zmieniających się przepisów czy standardów jakościowych. Dłuższe okresy licencji mogą w praktyce skutkować brakiem odpowiedniej kontroli nad działalnością przewoźników, co może prowadzić do nadużyć, a także do obniżenia standardów bezpieczeństwa. Ponadto, licencje na dłuższy okres to często mniejsze możliwości dla nowych graczy na rynku, którzy mogliby wprowadzać innowacje oraz zwiększać konkurencję. W konsekwencji, wybór 1 roku, jak również 5 lat lub 40 lat, nie spełniają założeń dotyczących elastyczności i odpowiedzialności w branży transportowej. Przemawiając za wprowadzeniem krótszego okresu licencji, należy podkreślić, że w dynamicznych realiach rynkowych, sektor transportowy wymaga regularnej weryfikacji i dostosowywania się do aktualnych trendów, co jest niemożliwe przy długoterminowych licencjach. Dlatego też, najlepszym rozwiązaniem jest 2-letni okres, który pozwala na bieżące monitorowanie i ocenę działalności przewoźników.

Pytanie 32

Która kategoria warunków handlowych INCOTERMS, określana jako "na dostarczenie", wskazuje, że wydatki oraz ryzyko związane z dostarczeniem towaru do wskazanego miejsca leżą po stronie sprzedawcy?

A. Kategoria E

B. Kategoria C

C. Kategoria F

D. Kategoria D

Wybór grupy C, E lub F może prowadzić do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności za transport i ryzyko. Grupa C, obejmująca terminy takie jak CIF (Cost, Insurance and Freight) i CFR (Cost and Freight), oznacza, że sprzedający ponosi koszty transportu i ubezpieczenia, ale ryzyko przechodzi na kupującego, gdy towar zostaje załadowany na statek. W praktyce oznacza to, że choć sprzedający płaci za transport, kupujący ponosi odpowiedzialność w przypadku uszkodzenia towaru w trakcie transportu. Z kolei grupa E, reprezentująca warunki EXW (Ex Works), stawia cały ciężar odpowiedzialności na kupującego, który musi zorganizować transport oraz wszelkie formalności celne od samego początku, co może być niekorzystne dla mniej doświadczonych nabywców. Co więcej, grupa F, obejmująca terminy takie jak FCA (Free Carrier), również nie przenosi pełnej odpowiedzialności na sprzedającego, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście wymagań dotyczących 'dostarczenia'. Warto zaznaczyć, że błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do konfliktów w umowach handlowych oraz nieporozumień przy realizacji dostaw, co z kolei wpływa na efektywność operacyjną i relacje między partnerami handlowymi.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Określ koszt przewozu 10-ciu paletowych jednostek ładunkowych o masie po 225 kg na odległość 120 kilometrów.

Tabela – Cennik przewozu
Waga	Odległość [w km]	Cena za kilometr
od 500 do 1000 kg	do 100	2,00 zł
od 500 do 1000 kg	powyżej 100	2,05 zł
powyżej 1001 kg	do 100	2,10 zł
powyżej od 1001 kg	powyżej 100	2,20 zł

A. 264 zł

B. 252 zł

C. 246 zł

D. 240 zł

Odpowiedzi takie jak 240 zł, 246 zł, 252 zł i inne błędne wartości wynikają często z mylnych założeń dotyczących kosztów przewozu. W przypadku obliczeń kosztu przewozu kluczowe jest zrozumienie, jak różne elementy wpływają na końcową wartość. Po pierwsze, istotnym błędem jest niewłaściwe określenie całkowitej masy ładunku. W przypadku tego pytania, 225 kg na jednostkę pomnożone przez 10 jednostek daje łączną masę 2250 kg, co kwalifikuje do stawki dla cięższych ładunków. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe zastosowanie stawki za kilometr, ponieważ w zależności od odległości oraz wagi ładunku, występują różne stawki. W tym przypadku, odległość 120 km spełnia kryteria dla wyższej stawki, co należy uwzględnić w kalkulacji. Ignorowanie tych zasad prowadzi do znaczącego zaniżenia kosztów przewozu oraz potrafi skutkować problemami w planowaniu budżetów logistycznych. Praktyczne zastosowanie wiedzy o stawkach i masach jest kluczowe dla efektywnej działalności w branży transportowej, a niedokładności mogą wpływać na rentowność firmy. Warto zatem zwracać uwagę na detale i stosować się do standardów branżowych przy kalkulacji kosztów.

Pytanie 35

Do transportu betonu powinno się użyć pojazdu o konstrukcji

A. specjalistycznej.

B. furgonowej.

C. uniwersalnej.

D. izotermicznej.

Odpowiedź "specjalistycznym" jest prawidłowa, ponieważ do przewozu betonu wymagane jest zastosowanie samochodu, który jest przystosowany do transportu materiałów budowlanych o specyficznych wymaganiach. Samochody specjalistyczne, takie jak betoniarki, są zaprojektowane z myślą o utrzymaniu odpowiedniej konsystencji betonu podczas transportu, co wymaga zastosowania odpowiednich mechanizmów mieszających oraz systemów izolacji. Dzięki temu beton nie tylko nie stwardnieje w trakcie transportu, ale także będzie transportowany w sposób, który minimalizuje ryzyko jego uszkodzenia. W praktyce, wybór odpowiedniego środka transportu ma kluczowe znaczenie w kontekście efektywności budowy oraz spełnienia norm budowlanych. Samochody specjalistyczne są również często wyposażone w systemy umożliwiające monitorowanie temperatury i wilgotności, co jest istotne dla jakości betonu. W branży budowlanej, zgodność z normami krajowymi i europejskimi dotyczącymi transportu materiałów budowlanych jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości realizowanych projektów.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Międzynarodowa Unia Kolejowa UIC wybrała standard, który stanowi podstawę cyfrowego systemu łączności ruchomej

A. UMTS

B. GPS

C. GSM-R

D. DGPS

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic pomiędzy różnymi standardami łączności mobilnej. DGPS (Differential Global Positioning System) jest systemem, który zwiększa dokładność tradycyjnego GPS, ale nie jest przeznaczony do komunikacji w czasie rzeczywistym pomiędzy pojazdami a infrastrukturą. Stosowanie DGPS w kontekście kolei może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie zapewnia ono wymiany istotnych informacji operacyjnych, jak to ma miejsce w GSM-R. GPS (Global Positioning System) z kolei jest standardem lokalizacyjnym, a nie komunikacyjnym, i nie dysponuje odpowiednimi funkcjami do zarządzania ruchem kolejowym. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) jest technologią szerokopasmową, która również nie spełnia specyficznych wymagań dla transportu kolejowego. Błędne przekonanie o zastosowaniu tych standardów może prowadzić do niewłaściwego doboru technologii w projektach kolejowych, co skutkuje obniżeniem efektywności i bezpieczeństwa operacji. Właściwe zrozumienie roli GSM-R w kontekście kolejowym jest kluczowe dla implementacji efektywnych rozwiązań w zakresie zarządzania ruchem oraz komunikacji.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

List przewozowy dla pojedynczej przesyłki lotniczej skonsolidowanej oznacza się skrótem

A. CIM

B. CMR

C. SMGS

D. HAWB

Odpowiedzi, które nie są związane z terminem HAWB, są oparte na niewłaściwych definicjach i koncepcjach. CMR, czyli międzynarodowy list przewozowy stosowany w transporcie drogowym, nie jest odpowiedni w kontekście transportu lotniczego. Jego zastosowanie ogranicza się do przewozu towarów na drogach lądowych i nie obejmuje lotniczych operacji transportowych. Z kolei SMGS, czyli międzynarodowy przewóz towarów koleją, dotyczy transportu kolejowego, a nie lotniczego, co czyni tę odpowiedź błędną w kontekście pytania. CIM to z kolei Konwencja o międzynarodowym przewozie towarów kolejami, która również nie odnosi się do przewozów lotniczych. Te terminy, choć są istotne w swoich odpowiednich dziedzinach transportu, nie mają zastosowania w kontekście przewozu lotniczego pojedynczej przesyłki skonsolidowanej. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych dokumentów przewozowych stosowanych w różnych gałęziach transportu, co może prowadzić do nieporozumień oraz opóźnień w procesie logistycznym. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego dokumentu oraz jego zastosowania w odpowiednich kontekstach, co jest fundamentalne w zarządzaniu logistyką i transportem.

Pytanie 40

Firma transportowa wynajęła 4 naczepy kłonicowe na czas 5 godzin. Koszt wypożyczenia jednej naczepy na godzinę wynosi 50,00 zł netto. Jaka będzie całkowita kwota brutto, za którą wystawiona zostanie faktura za korzystanie z naczep, jeśli przysługuje jej 10% rabatu, a usługa objęta jest stawką VAT wynoszącą 23%?

A. 1 230,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 900,00 zł

D. 1 107,00 zł

Obliczanie kosztów wynajmu naczep wymaga zrozumienia kilku kluczowych elementów, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. W przypadku kosztów wynajmu naczep kluczowe jest prawidłowe oszacowanie zarówno wartości netto, jak i późniejszego dodania podatku VAT. Jeśli ktoś pomija rabat lub nie uwzględnia podatku VAT, może dojść do znacznych rozbieżności w obliczeniach. Przykładowo, jeżeli ktoś oblicza koszt wynajmu bez uwzględnienia rabatu, może dojść do wniosku, że kwota 1 000,00 zł jest ostateczna, co jest nieprawidłowe. Kluczowym błędem jest także mylenie wartości brutto z wartością netto. Koszt 900,00 zł po uwzględnieniu rabatu musi być poddany dalszym obliczeniom, aby uzyskać wartość brutto z uwzględnieniem podatku VAT. Niektóre osoby mogą również mylnie zastosować inny procent VAT lub złą stawkę rabatu, co prowadzi do całkowicie błędnych wyników. Niezwykle istotne jest zrozumienie podziału kosztów, jak również umiejętność stosowania różnorodnych stawek podatkowych w praktyce, aby uniknąć tych powszechnych pułapek. Właściwe obliczenia pomagają w lepszym zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa oraz w przestrzeganiu przepisów prawnych, co jest kluczowe w każdej branży, w tym w transporcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej