Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:33
  • Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:59

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Próbkę kału do analizy parazytologicznej należy przechowywać do następnego dnia w temperaturze

A. powyżej 25°C
B. poniżej 0°C
C. 2 do 8°C
D. około 15°C
Przechowywanie próbki kału do badania parazytologicznego w temperaturze poniżej 0°C, powyżej 25°C lub około 15°C jest niewłaściwe i niezgodne z najlepszymi praktykami laboratoryjnymi. Przechowywanie w temperaturze poniżej 0°C może prowadzić do zamrożenia próbki, co skutkuje uszkodzeniem komórek i zmienia strukturę próbek, a tym samym może wpłynąć na wyniki analizy. W przypadku przechowywania w temperaturze powyżej 25°C, ryzyko szybkiego rozwoju mikroorganizmów wzrasta, co może prowadzić do degradacji materiału i zmiany jego składników, co jest nieakceptowalne w kontekście badań parazytologicznych. Z kolei temperatura około 15°C, choć wydaje się umiarkowana, wciąż nie jest optymalna dla zachowania integralności próbki. W praktyce laboratoryjnej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie warunki przechowywania mają fundamentalne znaczenie dla uzyskania rzetelnych wyników. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z nieznajomości właściwych procedur lub z niedoceniania wpływu temperatury na próbki biologiczne. Właściwe szkolenie personelu oraz znajomość standardów dotyczących przechowywania próbek są niezbędne, aby zapewnić wysoką jakość wyników diagnostycznych.
Pytanie 2

Wymóg identyfikacji za pomocą transpodera lub tatuażu dla zwierząt domowych towarzyszących podróżnym przy wjeździe na teren Polski dotyczy psów, kotów oraz

A. fretek.
B. papużek.
C. królików.
D. świnek morskich.
Odpowiedź dotycząca fretek jako zwierząt domowych, które wymagają identyfikacji za pomocą transpodera lub tatuażu przy wjeździe na terytorium Polski, jest prawidłowa. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej oraz krajowymi regulacjami weterynaryjnymi, wszystkie zwierzęta towarzyszące, w tym fretki, muszą być odpowiednio identyfikowane, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz zdrowie publiczne. Praktyczne zastosowanie tego obowiązku ma na celu minimalizację ryzyka rozprzestrzeniania chorób zakaźnych oraz umożliwienie szybkiej identyfikacji zwierząt w przypadku zagubienia. Warto zauważyć, że fretki, jako gatunek egzotyczny, mogą przenosić specyficzne patogeny, dlatego ich rejestracja i identyfikacja są szczególnie istotne. Standardy weterynaryjne wymagają od właścicieli zapewnienia, że każde zwierzę, które podróżuje z nimi, jest zarejestrowane w odpowiednich bazach danych. W praktyce oznacza to, że przed wyjazdem warto skonsultować się z weterynarzem, aby upewnić się, że wszystkie formalności są dopełnione, co ułatwia podróżowanie oraz zapewnia zgodność z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 3

Zgodnie z rozporządzeniem w rzeźni o małej zdolności ubojowej w ciągu roku można dokonać uboju maksymalnie

§ 1.1. Rozporządzenie określa niektóre wymagania weterynaryjne dotyczące konstrukcji, rozplanowania i wyposażenia, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rzeźniach o małej zdolności produkcyjnej, w których rocznie poddaje się ubojowi nie więcej niż:
1) 1000 jednostek przeliczeniowych zwierząt gospodarskich kopytnych lub kopytnych zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, przy maksymalnej liczbie 20 jednostek przeliczeniowych zwierząt w tygodniu;
2) Jednostka przeliczeniowa, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oznacza:
- owcę albo kozę powyżej 15 kilogramów żywej wagi – stanowiącą 0,10 jednostki przeliczeniowej;
(…)
5) owcę albo kozę do 15 kilogramów żywej wagi – stanowiącą 0,05 jednostki przeliczeniowej.
A. 100 sztuk owiec powyżej 15 kg.
B. 1000 sztuk owiec powyżej 15 kg.
C. 10 000 sztuk owiec powyżej 15 kg.
D. 10 sztuk owiec powyżej 15 kg.
Wybór odpowiedzi, która wskazuje na mniejszą liczbę owiec, takie jak 100 sztuk, 1000 sztuk lub 10 sztuk, jest nieprawidłowy z perspektywy regulacji dotyczących uboju w rzeźniach o małej zdolności ubojowej. Te wartości nie tylko nie odzwierciedlają rzeczywistych możliwości uboju, ale także sugerują błędne zrozumienie jednostek przeliczeniowych obowiązujących w przemyśle mięsnym. Na przykład, odpowiedź mówiąca o 100 sztukach owiec może wydawać się sensowna na pierwszy rzut oka, jednak w kontekście przepisów prawnych jest znaczącym niedoszacowaniem potencjału uboju. Również liczby takie jak 1000 sztuk mogą nie uwzględniać pełnego zakresu dozwolonych jednostek przeliczeniowych, co prowadzi do mylnego wniosku o limitach uboju. Podczas analizy regulacji prawnych dotyczących uboju, kluczowe jest zrozumienie definicji jednostki przeliczeniowej i jej zastosowania w praktyce. Właściwe zrozumienie tych zasad nie tylko wpływa na przestrzeganie regulacji, ale także jest istotne w kontekście zapewnienia właściwej jakości mięsa oraz bezpieczeństwa żywnościowego. Dlatego istotne jest, aby osoby pracujące w branży rolniczej i mięsnej miały pełne zrozumienie obowiązujących przepisów i zasad, aby unikać błędów, które mogą prowadzić do niewłaściwego planowania działalności oraz ewentualnych konsekwencji prawnych.
Pytanie 4

Zagospodarowanie produktów ubocznych zwierzęcych z grupy pierwszej polega na

A. produkcji nawozów organicznych
B. spopieleniu ich lub w niektórych przypadkach wykorzystaniu w żywieniu ptaków padlinożernych
C. produkcji biogazu
D. żywieniu zwierząt futerkowych, cyrkowych, bezdomnych oraz w ogrodach zoologicznych
Zagospodarowanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z kategorii pierwszej, zgodnie z przepisami prawa dotyczącego zarządzania odpadami, obejmuje ich spopielenie oraz w niektórych przypadkach wykorzystanie w żywieniu ptaków padlinożernych. Produkty uboczne tej kategorii są źródłem potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i środowiska, dlatego ich utylizacja musi odbywać się zgodnie z rygorystycznymi normami. Spopielenie jest uważane za jedną z najskuteczniejszych metod, ponieważ pozwala na całkowite zniszczenie patogenów oraz ograniczenie ryzyka zanieczyszczenia środowiska. Przykładem zastosowania tej metody jest spalarnia, która spełnia normy emisji i zapewnia, że wszystkie materiały są przetwarzane w sposób bezpieczny i ekologiczny. Wykorzystanie tych produktów w żywieniu ptaków padlinożernych, takich jak sępy, także znajduje zastosowanie, ponieważ te ptaki pełnią istotną rolę w ekosystemie, przyczyniając się do usuwania martwych zwierząt i ograniczania rozprzestrzeniania się chorób.
Pytanie 5

W ramach kontroli właścicielskiej w kierunku pałeczek Salmonella oraz Campylobacter konieczne jest pobieranie próbek z tusz

A. wołowych
B. końskich
C. drobiowych
D. wieprzowych
Odpowiedź drobiowe jest prawidłowa, ponieważ nadzór właścicielski w kierunku patogenów, takich jak Salmonella i Campylobacter, koncentruje się głównie na produktach drobiowych. Salmonella i Campylobacter to jedne z najczęstszych czynników wywołujących zatrucia pokarmowe na całym świecie, a ich źródłem często są nieodpowiednio przetworzone lub niewłaściwie przechowywane produkty drobiowe. W ramach norm HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli) oraz regulacji unijnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 2073/2005, wymagane jest regularne monitorowanie i badanie tusz drobiowych na obecność tych patogenów. Przykładowo, w przypadku wykrycia Salmonelli w tuszy drobiowej, następuje natychmiastowe wstrzymanie sprzedaży i przeprowadzenie dalszych badań, a także działań mających na celu eliminację zagrożenia. Oprócz tego, właściwe praktyki w hodowli drobiu, takie jak bioasekuracja i kontrola paszy, są kluczowe dla ograniczenia ryzyka wystąpienia tych bakterii.
Pytanie 6

Proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych insektów, to

A. dezynsekcja
B. dezynfekcja
C. deratyzacja
D. dekoronizacja
Dezynsekcja to proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych owadów, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi, zwierząt oraz stanowić zagrożenie dla mienia. W ramach dezynsekcji stosuje się różne metody, takie jak chemiczne środki owadobójcze, pułapki lub techniki biologiczne. Przykładowo, dezynsekcja może być stosowana w przypadku infestacji karaluchami w budynkach mieszkalnych czy też w restauracjach, gdzie higiena jest kluczowa. Procedury dezynsekcji muszą być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz normami bezpieczeństwa, co zapewnia skuteczność i minimalizuje ryzyko dla ludzi i zwierząt. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie regularnych kontroli i monitoringów po dezynsekcji, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się szkodników. Warto podkreślić, że skuteczna dezynsekcja powinna być częścią szerszego programu zarządzania szkodnikami, który obejmuje również prewencję i edukację na temat zabezpieczania obiektów przed inwazją owadów.
Pytanie 7

W jakiej temperaturze należy przechowywać próbki mleka do badań bakteriologicznych?

A. poniżej 0°C
B. od 6°C do 10°C
C. od 1°C do 5°C
D. około 15°C
Przechowywanie próbek mleka w temperaturze poniżej 0°C, około 15°C oraz w zakresie od 6°C do 10°C jest niewłaściwe, ponieważ prowadzi do nieprawidłowych wyników analizy mikrobiologicznej. Przechowywanie poniżej 0°C może skutkować zamarzaniem próbek, co zmienia ich właściwości fizyczne i chemiczne, oraz może prowadzić do zniszczenia komórek mikroorganizmów. Zamarzanie wpływa na integralność próbki i może uniemożliwić dokładną ocenę liczby bakterii. Również przechowywanie w temperaturze około 15°C oraz w zakresie 6°C do 10°C stwarza klimat sprzyjający namnażaniu niepożądanych bakterii. W temperaturze 15°C wiele bakterii ma możliwość aktywnego wzrostu, co prowadzi do fałszywie dodatnich wyników badań. Ponadto, trzymanie próbek w temperaturze 6°C do 10°C, która jest zbyt wysoka dla zachowania stabilności próbek, również sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, co w konsekwencji wpływa na jakość produktów mlecznych oraz może prowadzić do problemów zdrowotnych. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących przechowywania próbek w odpowiednim zakresie temperatur, aby zapewnić rzetelność wyników badań.
Pytanie 8

System jakości, który gwarantuje bezpieczeństwo żywności poprzez identyfikację kluczowych punktów kontroli w zakładzie przetwarzającym surowce zwierzęce, określany jest skrótem

A. GHP
B. ISO
C. HACCP
D. GMP
HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania jakością żywności, który koncentruje się na identyfikacji i kontroli zagrożeń, które mogą wpływać na bezpieczeństwo żywności w trakcie przetwarzania surowców pochodzenia zwierzęcego. Kluczowym elementem HACCP jest ustalenie krytycznych punktów kontrolnych (CCP), które są miejscami w procesie produkcyjnym, gdzie jest możliwe zapobieganie, eliminowanie lub redukowanie zagrożeń do akceptowalnego poziomu. Przykładem zastosowania HACCP w praktyce może być zakład przetwarzający mięso, gdzie monitorowanie temperatury w chłodniach (jako CCP) zapewnia, że surowce nie psują się i nie stanowią zagrożenia dla zdrowia konsumentów. Wdrażanie systemu HACCP jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 22000, które podkreślają znaczenie proaktywnego podejścia do bezpieczeństwa żywności. Dobre praktyki w zakresie HACCP przyczyniają się do minimalizacji ryzyka wystąpienia kontaminacji oraz do zwiększenia zaufania konsumentów do produktów spożywczych.
Pytanie 9

Gdzie odbywa się odpoczynek bydła przed ubiciem?

A. w hali przedubojowej
B. w trakcie transportu
C. w magazynie żywca
D. w tunelu ogłuszania
Odpoczynek przedubojowy bydła w magazynie żywca jest kluczowym etapem w procesie uboju zwierząt. Przestrzeń ta zapewnia odpowiednie warunki do odpoczynku przed transportem do miejsca uboju. Zgodnie z normami welfare zwierząt, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1099/2009 dotyczące ochrony zwierząt w trakcie uboju, bydło powinno mieć zapewniony czas na adaptację do nowego środowiska. Magazyn żywca zapewnia odpowiednią temperaturę, wentylację i przestrzeń, co minimalizuje stres zwierząt oraz ryzyko urazów. Praktyczne przykłady pokazują, że odpowiednie przygotowanie bydła do uboju, w tym odpoczynek, wpływa na jakość mięsa. Zarządzanie tym procesem w zgodzie z dobrymi praktykami branżowymi przyczynia się do zmniejszenia stresu, co jest kluczowe dla utrzymania jakości produktów mięsnych. Dodatkowo, odpoczynek w magazynie żywca jest zgodny z zasadami etyki i zrównoważonego rozwoju, co staje się coraz bardziej istotne w branży mięsnej.
Pytanie 10

Co jest dozwolone w celu przepędzania zwierząt podczas ich transportu w rzeźni?

A. ciągnięcie za futro
B. stosowanie grzechotek
C. naciskanie na gałki oczne
D. wykręcanie ogona
Stosowanie grzechotek jako metody przepędzania zwierząt w rzeźniach jest zgodne z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt oraz standardami branżowymi, które mają na celu minimalizowanie stresu i cierpienia zwierząt podczas transportu. Grzechotki są narzędziem, które wydaje dźwięk, co może skutecznie skupić uwagę zwierzęcia, kierując je w pożądanym kierunku bez konieczności stosowania przemocy. Przykłady zastosowania grzechotek obejmują ich użycie w rzeźniach, gdzie zwierzęta mogą być kierowane do odpowiednich pomieszczeń w sposób, który nie powoduje ich paniki czy strachu. Warto również zauważyć, że zgodnie z przepisami prawnymi i etycznymi w obszarze hodowli i uboju zwierząt, należy stosować metody, które zapewniają dobrostan zwierząt. Użycie grzechotek jest zgodne z tymi założeniami, ponieważ nie wpływa negatywnie na ich stan zdrowia ani nie wywołuje traumy. W praktyce, odpowiednie szkolenie pracowników w zakresie stosowania takich narzędzi jest kluczowe, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo tego podejścia.
Pytanie 11

Na podstawie zamieszczonej informacji wskaż substancję, której stężenie w pomieszczeniach zajmowanych przez cielęta nie powinno przekraczać wartości 20 ppm?

W pomieszczeniach, w których utrzymuje się cielęta,

1) stężenie

a) dwutlenku węgla nie powinno przekraczać 3000 ppm

b) siarkowodoru nie powinno przekraczać 5 ppm

2) koncentracja amoniaku nie powinna przekraczać 20 ppm

A. CO2
B. NH3
C. H2S
D. H2O
Amoniak (NH3) to substancja, której stężenie w pomieszczeniach dla cieląt nie powinno być wyższe niż 20 ppm. Gdy jest go za dużo, może to powodować poważne problemy zdrowotne u zwierząt. Wysokie stężenia amoniaku mogą podrażniać drogi oddechowe cieląt i osłabiać ich odporność na różne choroby. Z praktyki wiem, że hodowcy powinni na bieżąco sprawdzać poziom amoniaku w powietrzu i dbać o dobrą wentylację oraz czystość w oborze. Dobre praktyki w zarządzaniu stężeniem amoniaku będą obejmować stosowanie podłoża, które pochłania wilgoć, a także dostosowanie procesu żywienia i zapewnienie zwierzętom wystarczającej przestrzeni. Warto też znać standardy takie jak ISO 14001, które mogą pomóc w zarządzaniu emisjami i przestrzeganiu norm środowiskowych - to naprawdę ważne w nowoczesnej hodowli zwierząt.
Pytanie 12

W ciągu 7 dni od narodzin cielęcia lub przed jego opuszczeniem przez gospodarstwo, posiadacz zwierzęcia ma obowiązek

A. złożenia wniosku o kolczyki oraz zgłoszenia tego faktu do ARiMR
B. oznakowania zwierzęcia i złożenia wniosku o paszport do zatwierdzonego dostawcy
C. oznakowania zwierzęcia i zgłoszenia tego faktu do ARiMR
D. złożenia wniosku o kolczyki do zatwierdzonego dostawcy
Wybierając odpowiedź, która mówi o oznakowaniu cielęcia i zgłaszaniu tego do ARiMR, trafiłeś w sedno. Oznakowanie zwierząt to naprawdę ważna rzecz w hodowli, bo dzięki temu można śledzić ich zdrowie i w ogóle, skąd pochodzą. Przepisy mówią, że jak masz nowo narodzone cielę, to musisz je zarejestrować w ciągu 7 dni, inaczej mogą się pojawić problemy. Zwykle robi się to poprzez zakładanie kolczyków z unikalnym numerem. Jak już zgłosisz cielę do ARiMR, masz dostęp do różnych programów wsparcia i informacji o zdrowiu swoich zwierząt, co jest mega ważne. Oznakowanie i rejestracja są też kluczowe w przypadku chorób, bo wtedy można szybko reagować i monitorować sytuację w stadzie.
Pytanie 13

Tuszki brojlerów kurzych muszą być obowiązkowo badane pod kątem obecności pałeczek

A. Yersinia oraz Campylobacter
B. Campylobacter oraz Listeria
C. Listeria oraz Salmonella
D. Salmonella i Campylobacter
Odpowiedź "Salmonella i Campylobacter" jest prawidłowa, ponieważ te dwa patogeny są kluczowymi zagrożeniami zdrowotnymi związanymi z hodowlą brojlerów kurzych. Salmonella to jeden z najczęściej występujących patogenów w produktach drobiowych, który może prowadzić do poważnych zatruć pokarmowych u ludzi. Campylobacter jest również powszechnym czynnikiem zakaźnym, odpowiedzialnym za wiele przypadków biegunek na całym świecie. Oba mikroorganizmy są objęte rygorystycznymi standardami kontroli zdrowotnej w przemyśle drobiarskim. Badania w kierunku ich obecności są wymagane przez przepisy prawa, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. W praktyce, rutynowe badania tuszek brojlerów pozwalają na wczesne wykrywanie tych patogenów, co z kolei umożliwia podjęcie odpowiednich działań, aby zapobiec ich dalszemu rozprzestrzenieniu. Przykładowo, w przypadku wykrycia Salmonelli, cała partia może zostać wycofana z rynku, a hodowca może zostać zobowiązany do zaktualizowania procedur bioasekuracji. Wdrożenie surowych norm i procedur w hodowli drobiu jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego oraz reputacji branży spożywczej.
Pytanie 14

Nie zezwala się na stosowanie zwierzętom gospodarskim

A. tyreostatyków
B. neuroleptyków
C. sulfonamidów
D. kokcydiostatyków
Tyreostatyki to substancje, które hamują syntezę hormonów tarczycy, co jest szczególnie istotne w kontekście produkcji zwierzęcej. W wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej, stosowanie tyreostatyków u zwierząt gospodarskich jest zabronione z powodu ich wpływu na zdrowie ludzi, a także z powodu możliwości wprowadzenia tych substancji do łańcucha pokarmowego. Przykładem może być propylotiouracyl, który mógłby prowadzić do niepożądanych skutków w produktach pochodzenia zwierzęcego. Zgodnie z regulacjami, takimi jak rozporządzenie (WE) nr 470/2009, substancje te są klasyfikowane jako niedozwolone w hodowli zwierząt, co zabezpiecza konsumentów przed potencjalnym ryzykiem zdrowotnym. To podejście jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, które mają na celu zapewnienie, że produkty pochodzenia zwierzęcego są wolne od szkodliwych substancji.
Pytanie 15

Aby zapobiec powikłaniom bakteryjnym w trakcie zakaźnej choroby wirusowej, stosuje się

A. surowicę
B. hemostatyki
C. witaminy
D. antybiotyki
Antybiotyki są lekami stosowanymi w leczeniu infekcji bakteryjnych, a ich stosowanie w kontekście zakaźnych chorób wirusowych ma na celu zapobieganie powikłaniom, które mogą wystąpić w wyniku osłabienia organizmu. W przypadku chorób wirusowych, takich jak grypa czy COVID-19, pacjenci mogą być bardziej podatni na wtórne infekcje bakteryjne, które mogą prowadzić do poważnych komplikacji, w tym zapalenia płuc. Dlatego, w odpowiednich sytuacjach klinicznych, lekarze mogą zalecić stosowanie antybiotyków, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich powikłań. Przykładem może być pacjent z grypą, u którego występują objawy wskazujące na bakteryjne zapalenie płuc. W takich okolicznościach, wdrożenie antybiotykoterapii jest zgodne z najlepszymi praktykami medycznymi oraz standardami leczenia. Należy jednak podkreślić, że antybiotyki nie działają na wirusy, dlatego ich stosowanie powinno być ściśle uzasadnione i oparte na ocenie lekarza.
Pytanie 16

Jak nazywa się system zapewniania jakości?

A. RASFF
B. HACCP
C. WHO
D. CELAB
HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system, który ma na celu zapewnienie jakości w produkcji żywności. Zamiast czekać na problemy, lepiej wykrywać je na etapie produkcji. Przykładem może być produkcja mięsa, gdzie kluczowe są takie rzeczy jak odpowiednia temperatura czy czystość w zakładzie. System ten jest ważny, bo pomaga uniknąć różnych zagrożeń. Wdrażając HACCP, trzeba pamiętać, że wszyscy w firmie muszą być dobrze przeszkoleni i wiedzieć, co mają robić, żeby wszystko działało jak należy. Dobre praktyki w kuchni i ustalone procedury są tu naprawdę istotne, żeby to wszystko miało sens.
Pytanie 17

W ramach kontroli właścicielskiej w kierunku pałeczek Salmonella i Campylobacter konieczne jest pobieranie próbek z tusz

A. końskich
B. brojlerów
C. wieprzowych
D. wołowych
Odpowiedź dotycząca brojlerów jest prawidłowa, ponieważ w ramach nadzoru właścicielskiego, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa żywności, obowiązkowe jest pobieranie próbek tusz brojlerów w celu wykrywania patogenów takich jak Salmonella i Campylobacter. Te bakterie są często związane z drobiem i mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, gdyż wywołują zatrucia pokarmowe. W praktyce, kontrolowanie obecności tych patogenów w tuszach brojlerów jest kluczowe dla utrzymania wysokich standardów jakości żywności oraz dla ochrony konsumentów. Przykładem zastosowania tej wiedzy mogą być rutynowe kontrole w zakładach przetwórczych, które powinny być prowadzone zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe instytucje sanitarno-epidemiologiczne. Regularne badania próbek pomagają w identyfikacji i eliminacji źródeł zakażeń, co jest istotne dla zapobiegania epidemiom związanym z konsumpcją zanieczyszczonego mięsa.
Pytanie 18

Materiał SRM powstaje w procesie uboju

A. bydła.
B. ptaków.
C. świnek.
D. zwierzyny.
Materiał SRM, czyli Specjalny Materiał Ryzyko, to coś, co powstaje podczas uboju bydła. W sumie to chodzi o tkaniny, które mogą być zakaźne, dlatego trzeba z nimi uważać w produkcji mięsa. Na przykład, w przypadku bydła, takie tkanki jak rdzeń kręgowy czy mózg to właśnie SRM. Unia Europejska ma swoje zasady, które każą usuwać i przetwarzać te materiały, żeby zminimalizować ryzyko chorób, na przykład BSE, czyli tej choroby szalonych krów. Moim zdaniem, dobrze jest, że są takie procedury, bo pomagają zapewnić bezpieczeństwo jedzenia i zdrowie ludzi. Dlatego każda rzeźnia musi przestrzegać surowych zasad związanych z identyfikacją i utylizacją tych materiałów, a to wszystko w ramach HACCP i innych przepisów. To ważne, żeby dbać o te szczegóły.
Pytanie 19

Na podstawie dostarczonych danych oblicz, jaka będzie maksymalna ilość preparatu Dezosan, która może być użyta w pomieszczeniu inwentarskim o wymiarach 3 m × 5 m.

Dezosan Wigor do dezynfekcji kurnika, w zależności od poziomu zanieczyszczenia, stosuje się w proporcji 40-100 g/m2.

A. 1,5 kg
B. 500 g
C. 1,0 kg
D. 150 g
Właściwe obliczenie maksymalnej dawki preparatu Dezosan w pomieszczeniu o wymiarach 3 m × 5 m wymaga znajomości jego zalecanej proporcji stosowania. Dezosan powinien być stosowany w ilości od 40 do 100 g/m², co w przypadku pomieszczenia o powierzchni 15 m² (3 m x 5 m) oznacza, że maksymalna dawka wynosi 100 g/m² x 15 m² = 1500 g, co równocześnie odpowiada 1,5 kg. Jednak odpowiedzią, którą podano jako poprawną, jest 1,0 kg, co sugeruje użycie niższej dawki niż maksymalna. W praktyce, wybór konkretnej dawki zależy od stopnia zabrudzenia pomieszczenia. Dla mniej zabrudzonych powierzchni wystarczająca może być dawka 66,67 g/m², co daje nam wynik 1,0 kg. Wybór odpowiedniej ilości preparatu ma kluczowe znaczenie nie tylko dla efektywności dezynfekcji, ale również dla bezpieczeństwa zwierząt. Używając odpowiednich norm, można właściwie dostosować dawkę do potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie bioasekuracji.
Pytanie 20

Kto odpowiada za zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego żywności?

A. Państwowa Inspekcja Sanitarna
B. producent żywności
C. powiatowy lekarz weterynarii
D. Inspekcja Weterynaryjna
Bezpieczeństwo zdrowotne żywności to temat złożony, a kwestie związane z odpowiedzialnością za nie są często mylone. Powiatowy lekarz weterynarii, Inspekcja Weterynaryjna oraz Państwowa Inspekcja Sanitarna to instytucje, które pełnią rolę nadzorczą, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za produkcję żywności. Powiatowy lekarz weterynarii i Inspekcja Weterynaryjna zajmują się głównie kontrolą weterynaryjną, co oznacza, że ich działania koncentrują się na zapewnieniu zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego, a nie na wszystkich aspektach produkcji żywności. Ich głównym zadaniem jest nadzór nad procesami, które nie zawsze obejmują pełen cykl produkcyjny. Państwowa Inspekcja Sanitarna odpowiada za kontrolę zdrowia publicznego i nadzór nad warunkami sanitarnymi w miejscach sprzedaży żywności oraz w zakładach produkcyjnych, ale nie jest bezpośrednim producentem żywności. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji nadzoru z odpowiedzialnością za produkcję, co prowadzi do przekonania, że to te instytucje odpowiadają za bezpieczeństwo żywności, podczas gdy ich rola polega głównie na monitorowaniu i egzekwowaniu przepisów. Właściwe zrozumienie tych ról jest istotne dla realizacji standardów jakości i bezpieczeństwa w branży spożywczej.
Pytanie 21

Co należy zrobić z próbką krwi zbieraną do badań biochemicznych surowicy, których realizacja nie jest możliwa w krótkim czasie?

A. odwirować i pozostawić surowicę w temperaturze pokojowej
B. zamrozić
C. odwirować i zamrozić surowicę
D. pozostawić w temperaturze pokojowej
Zatrzymanie próbki krwi w temperaturze pokojowej w celu przeprowadzenia badań biochemicznych jest nieodpowiednie, ponieważ prowadzi do niekontrolowanej degradacji wielu składników. Pozostawienie próbki w takiej temperaturze sprzyja rozwojowi mikroorganizmów oraz niepożądanym reakcjom chemicznym, które mogą powodować zmiany w składzie biochemicznym surowicy. W praktyce, enzymy i inne substancje czynne w surowicy mogą ulegać denaturacji, co wpływa na wyniki analiz. Odwirowanie próbki, ale pozostawienie surowicy w temperaturze pokojowej, również nie jest wystarczające, ponieważ nie zatrzymuje procesów biochemicznych. Propozycja, by zamiast zamrożenia po prostu odwirować i pozostawić surowicę, ignoruje kluczowy aspekt stabilności próbki. Zamrożenie surowicy jest najlepszym sposobem na zabezpieczenie jej integralności. Z kolei odpowiedź sugerująca zamrożenie próbki przed odwirowaniem jest również błędna, ponieważ nie można zamrozić całej próbki w stanie nienałożonym, co prowadzi do nieefektywnej separacji składników. Każdy z tych błędów wynika z niezrozumienia procesu analitycznego i znaczenia odpowiedniego przygotowania próbki.
Pytanie 22

W sytuacji, gdy istnieje podejrzenie pryszczycy, właściciel hodowli świń ma obowiązek niezwłocznie powiadomić Powiatowego Lekarza Weterynarii oraz

A. transportować zwierzęta do rzeźni w celu przeprowadzenia uboju sanitarnego.
B. pozostawić zwierzęta w ich dotychczasowym miejscu.
C. przenieść zwierzęta do pomieszczenia zamykanego na klucz w tym samym obiekcie.
D. przenieść zwierzęta do osobnego obiektu.
Zgodnie z przepisami prawa weterynaryjnego, w przypadku podejrzenia pryszczycy, kluczowym działaniem właściciela trzody chlewnej jest niezwłoczne poinformowanie Powiatowego Lekarza Weterynarii. Pozostawienie zwierząt w miejscu ich przebywania jest nie tylko zgodne z zaleceniami, ale również istotne dla ograniczenia rozprzestrzenienia choroby. Właściwe zarządzanie sytuacją opiera się na zasadzie bioasekuracji, która ma na celu minimalizowanie ryzyka zakażeń. Przykładowo, w sytuacji podejrzenia pryszczycy, zwierzęta nie powinny być przenoszone ani przemieszczać się, ponieważ może to prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzenienia wirusa. Dobre praktyki weterynaryjne zalecają, aby w takim przypadku pozostawić zwierzęta w ich aktualnym środowisku, gdzie są znane ich kontakty z innymi osobnikami. Właściwe postępowanie pozwala na szybsze monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz ewentualne wdrożenie działań mających na celu ich ochronę i zdrowie publiczne.
Pytanie 23

W procesie etching’u próbki zbiorczej z wykorzystaniem techniki magnetycznego mieszania, do składników mieszanki wytrawiającej należy kwas

A. fosforowy
B. siarkowy
C. octowy
D. solny
Kwas solny (HCl) jest powszechnie stosowany w metodzie wytrawiania próby zbiorczej z zastosowaniem magnetycznego mieszania ze względu na swoje właściwości chemiczne. Wysoka reaktywność kwasu solnego skutkuje efektywnym usuwaniem zanieczyszczeń oraz składników niepożądanych z próbki. Kwas solny działa jako silny kwas, co umożliwia jego reakcję z wieloma metalami, tworząc chlorki metalowe, które są bardziej rozpuszczalne i łatwiej usuwalne. W praktyce, w laboratoriach chemicznych, kwas solny jest często używany do przygotowywania próbek metalowych przed analizą spektroskopową, co jest zgodne z normą ISO 11885 dotycząca analizy chemicznej. Dodatkowo, proces magnetycznego mieszania zwiększa homogeniczność roztworu, co prowadzi do jednorodnej reakcji i lepszej kontroli nad parametrami procesu wytrawiania. Użycie kwasu solnego w tej metodzie jest więc nie tylko standardem, ale także podstawą wielu praktyk laboratoryjnych, co czyni go kluczowym w analizie chemicznej.
Pytanie 24

Czym jest zabieg trymowania u psa?

A. przycinaniem sierści
B. wycinaniem sierści
C. pozbywaniem się martwej sierści
D. obcinaniem sierści
Zabieg trymowania polega na usuwaniu martwej sierści, co jest istotne dla zdrowia i wyglądu psa. W przypadku ras szorstkowłosych, takich jak terriery, trymowanie jest kluczowym procesem, który pozwala na zachowanie odpowiedniej struktury i koloru sierści. Martwa sierść, jeśli nie jest usuwana, może prowadzić do powstawania kołtunów, co z kolei wpływa negatywnie na komfort psa oraz może przyczyniać się do problemów skórnych, takich jak podrażnienia czy infekcje. Proces trymowania powinien być przeprowadzany zgodnie z zaleceniami specjalistów, którzy często rekomendują wykonywanie go co kilka tygodni, w zależności od potrzeb rasy. Dzięki temu można zapewnić psu zdrową sierść i skórę, a także estetyczny wygląd. Warto również zwrócić uwagę na to, że trymowanie różni się od strzyżenia, które polega na skracaniu sierści maszynką. Właściwe techniki trymowania obejmują także odpowiednie narzędzia, takie jak nożyczki, trymery czy ostrza, które są dostosowane do rodzaju sierści i potrzeb konkretnego psa, co przyczynia się do efektywności zabiegu.
Pytanie 25

Przed wysłaniem do ubojni, stado brojlerów jest badane pod kątem obecności pałeczek

A. Salmonella
B. Listeria
C. Campylobacter
D. Escherichia coli
Odpowiedź 'Salmonella' jest prawidłowa, ponieważ pałeczki Salmonella są jednymi z najczęstszych patogenów związanych z zakażeniami pokarmowymi, a ich obecność w hodowlach brojlerów może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Badania kierowane na nosicielstwo Salmonelli przed ubojem są standardową procedurą w przemyśle drobiarskim, aby zminimalizować ryzyko zakażeń w produktach mięsnych. W praktyce, stosowanie metod mikrobiologicznych do analizy próbek pobranych z kurczaków jest kluczowe dla wczesnego wykrywania tego patogenu. Przykłady zastosowania obejmują wdrażanie programów monitorujących oraz standardów takich jak Hazard Analysis and Critical Control Points (HACCP), które pomagają w identyfikacji krytycznych punktów w procesie produkcji, gdzie może dojść do zanieczyszczenia. Dodatkowo, wiedza o nosicielstwie Salmonelli pomaga w implementacji skutecznych strategii bioasekuracji, które zapobiegają rozprzestrzenieniu się patogenu w stadzie i w końcu do produktów końcowych.
Pytanie 26

W procesie produkcji żywności system HACCP obejmuje ocenę

A. konsumencką.
B. zagrożeń.
C. sprzedaży.
D. statystyczną.
Odpowiedzi "sprzedaży", "konsumencką" oraz "statystyczną" są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do fundamentalnych zasad systemu HACCP. Koncentrowanie się na sprzedaży żywności, choć istotne z perspektywy marketingu i logistyki, nie jest kluczowym elementem zapewnienia jej bezpieczeństwa. W kontekście HACCP, analiza sprzedaży nie uwzględnia potencjalnych zagrożeń, które mogą pojawić się w procesie produkcji czy przetwarzania. Również podejście konsumenckie, które zakłada skupienie się na oczekiwaniach i preferencjach klientów, nie jest tożsame z identyfikacją zagrożeń dla zdrowia publicznego. Choć zrozumienie potrzeb konsumentów jest ważne dla sukcesu rynkowego, nie zastępuje to wymogu analizy zagrożeń. Z kolei odpowiedź dotycząca analizy statystycznej odnosi się do metodyki oceny danych i monitorowania, ale nie jest to wprost związane z systemem HACCP, który wymaga praktycznej analizy zagrożeń w konkretnych procesach produkcji. Wiele osób błędnie interpretuje znaczenie analizy statystycznej jako wystarczające dla zapewnienia bezpieczeństwa, co jest mylne, ponieważ statystyka może wspomagać procesy, ale nie może zastąpić systematycznej analizy zagrożeń. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że HACCP jest systemem opartym na prewencji, a nie na reakcji na problemy, które mogą wystąpić w późniejszych etapach łańcucha dostaw.
Pytanie 27

Temperaturę, wilgotność względną oraz prędkość przepływu powietrza w pomieszczeniu dla bydła mierzy się

A. na wysokości środka ciężkości zwierzęcia
B. na wysokości głowy zwierzęcia
C. blisko sufitu
D. w pobliżu podłogi
Pomiar temperatury, wilgotności i prędkości powietrza w stajni to sprawa dość ważna, zwłaszcza na wysokości głowy bydła. To tam zwierzaki spędzają najwięcej czasu, więc takie pomiary dają nam najlepszy obraz ich warunków. Jak wiadomo, to właśnie w tej strefie dzieje się najwięcej interakcji między zwierzęciem a jego otoczeniem. Moim zdaniem, jeśli zmiany w tych parametrach są zaniedbywane, to może to źle wpłynąć na ich komfort i zdrowie. Przykład? Kiedy mamy do czynienia ze stresem cieplnym, to może to obniżyć wydajność mleka czy przyrosty masy. Dlatego też organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt zalecają, aby te pomiary były robione na właściwej wysokości, co ułatwia zarządzanie stadem i podejmowanie decyzji w oparciu o rzetelne dane.
Pytanie 28

Analiza punktu zamarzania surowego mleka ma na celu wykrycie dodania do niego

A. białek
B. tłuszczu
C. drobnoustrojów
D. wody
Badanie punktu zamarzania mleka surowego jest kluczowym testem stosowanym w przemyśle mleczarskim, który pozwala na identyfikację ewentualnego dodania wody do mleka. Mleko ma charakterystyczny punkt zamarzania, który wynika z jego składników, a dodanie wody obniża ten punkt. W praktyce, jeśli pomiar wskaże, że punkt zamarzania mleka jest niższy od normatywnego, może to świadczyć o fałszowaniu produktu poprzez dodanie wody, co jest niezgodne z obowiązującymi normami jakości. W Polsce i w wielu krajach Unii Europejskiej takie działania są surowo zabronione z uwagi na ochronę konsumentów oraz zapewnienie jakości produktów mleczarskich. Zgodnie z normami, punkt zamarzania mleka surowego powinien wynosić około -0,530°C. Test ten jest jednym z elementów kontroli jakości mleka i pozwala na wczesne wykrycie nieprawidłowości, co jest szczególnie istotne dla producentów, aby utrzymać standardy jakościowe i zaufanie klientów.
Pytanie 29

Podmiot funkcjonujący w branży spożywczej nie jest zobowiązany do wdrożenia

A. GHP
B. GMP
C. HACCP
D. ISO
Odpowiedź wskazująca, że podmiot działający na rynku spożywczym nie ma obowiązku wdrożenia normy ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest standardem, który nie jest obligatoryjny, lecz dobrowolny. Wdrożenie systemu zarządzania jakością według norm ISO 9001 może przynieść korzyści w postaci poprawy procesów, zwiększenia satysfakcji klientów oraz lepszej organizacji pracy. Przykładem może być przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją żywności, które korzystając z certyfikacji ISO, zyskało uznanie na rynku oraz przyciągnęło nowych klientów. Niezależnie od tego, czy firma zdecyduje się na certyfikację, ISO dostarcza ramy, które mogą wspierać rozwój organizacyjny i procesowy, a ich implementacja może być korzystna, jednak nie jest wymagana przez prawo. Dla porównania, inne wymienione standardy, takie jak GMP, GHP czy HACCP, są regulacjami, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności i są obligatoryjne w wielu krajach, co oznacza, że przedsiębiorstwa muszą je wdrażać, aby prowadzić działalność na rynku spożywczym.
Pytanie 30

Aby zlikwidować powierzchniowe zanieczyszczenia mikroorganizmami, stosowanie 2-5% roztworów kwasu mlekowego w formie spryskiwania jest dozwolone w odniesieniu do

A. tuszu końskich
B. tuszu wieprzowych
C. tuszu wołowych
D. tuszków drobiowych
Stosowanie 2-5% roztworów kwasu mlekowego w celu usunięcia powierzchniowych zanieczyszczeń drobnoustrojami jest dopuszczone w odniesieniu do tusz wołowych. Kwas mlekowy działa jako środek dezynfekujący, który skutecznie redukuje liczbę patogenów na powierzchni mięsa, co jest kluczowe z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności. W praktyce, rozpylanie takiego roztworu na tusze wołowe przed obróbką, np. przed krojeniem lub pakowaniem, może znacząco zmniejszyć ryzyko zakażeń bakteryjnych, takich jak Salmonella czy E. coli. Stosowanie kwasu mlekowego w przemyśle mięsnym jest zgodne z regulacjami unijnymi oraz z wytycznymi dotyczącymi dobrej praktyki higienicznej, co potwierdza jego akceptację przez wiele organów regulacyjnych. Ponadto, kwas mlekowy jest substancją naturalnie występującą, co dodatkowo podnosi jego akceptowalność w procesach technologicznych w porównaniu z syntetycznymi środkami dezynfekującymi. Takie działania są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów mięsnych i ochrony zdrowia konsumentów.
Pytanie 31

Znak potwierdzający jakość zdrowotną, umieszczany na produktach pochodzenia zwierzęcego, zawiera informacje na temat

A. numeru identyfikacyjnego zakładu produkującego
B. obecności GMO w danym produkcie
C. terminu ważności do spożycia
D. zawartości dodatków do żywności w produkcie
Znak jakości zdrowotnej, który znajdziesz na produktach pochodzenia zwierzęcego, ma za zadanie dać pewność konsumentom, że wszystko jest w porządku, jeśli chodzi o normy jakości i bezpieczeństwo. Ważnym elementem tego znaku jest numer identyfikacyjny zakładu, gdzie dany produkt został zrobiony. Dzięki temu, zarówno klienci, jak i różne instytucje mogą łatwo ustalić skąd pochodzi żywność, co ma ogromne znaczenie w sytuacjach, gdy pojawią się jakieś problemy zdrowotne z danym produktem. Na przykład, jeżeli dojdzie do jakiejś choroby związanej z żywnością, to ten numer pomoże szybko znaleźć i wycofać niebezpieczne produkty z rynku. Przepisy Unii Europejskiej mówią, że takie oznaczenia są obowiązkowe i są częścią systemu, który ma na celu zapewnienie jakości, co podkreśla, jak ważne jest zaufanie i przejrzystość w branży spożywczej.
Pytanie 32

Jaka powinna być temperatura sterylizacji narzędzi w autoklawie?

A. 120-135°C
B. 80-110°C
C. 190-230°C
D. 150-180°C
Temperatura sterylizacji narzędzi w autoklawie jest kluczowym elementem zapewnienia skuteczności procesu, a odpowiedzi wskazujące na zakresy temperatur zbyt niskie lub zbyt wysokie mogą prowadzić do nieefektywnej sterylizacji. Odpowiedzi sugerujące zakres 80-110°C są niewłaściwe, ponieważ w tym zakresie nie osiąga się temperatur wystarczających do zabicia wszystkich form życia mikroorganizmów, w tym spor. Bakterie mogą przetrwać w niższych temperaturach, co skutkuje ryzykiem zakażeń. Z kolei zakres 150-180°C, choć może być skuteczny dla niektórych materiałów, jest zbyt wysoki dla standardowych narzędzi medycznych, które mogą ulegać uszkodzeniu lub deformacji. Takie temperatury są stosowane w procesach zwanych suchą sterylizacją, które wymagają specjalistycznych materiałów odpornych na wysoką temperaturę. Ostatnia odpowiedź wskazująca na 190-230°C jest również błędna, ponieważ w takich warunkach wiele materiałów, w tym tworzywa sztuczne, może się stopić lub ulegnąć zniszczeniu. W praktyce, dobór odpowiedniej temperatury i czasu sterylizacji jest zgodny z normami, które wymagają użycia odpowiednio dobranych parametrów dla różnych typów materiałów i narzędzi. Niewłaściwy dobór temperatury sterylizacji może prowadzić do konsekwencji zdrowotnych, co podkreśla znaczenie przeszkolenia personelu oraz przestrzegania norm i dobrych praktyk w zakresie sterylizacji.
Pytanie 33

Jeżeli zwierzę jest w pełni zdrowe, lecz doznało kontuzji, która uniemożliwia jego przewóz do rzeźni z powodów związanych z jego dobrostanem, wówczas na terenie gospodarstwa zajdzie konieczność wykonania uboju

A. rytualnemu
B. z konieczności
C. sanitarnemu
D. rutynowemu
Odpowiedź "z konieczności" jest poprawna, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której zwierzę, mimo iż jest zdrowe, nie może być przetransportowane do rzeźni z powodu wypadku. W takich okolicznościach ubój z konieczności jest praktyką, która ma na celu zapewnienie humanitarnego traktowania zwierzęcia, które znajduje się w trudnej sytuacji. Zgodnie z europejskimi standardami dobrostanu zwierząt, w przypadkach, gdy transport jest niemożliwy, należy podjąć decyzję o uboju na miejscu, aby uniknąć cierpienia zwierzęcia. Przykładem może być zwierzę, które doznało urazu w wyniku wypadku drogowego lub innego incydentu. W takich sytuacjach, dla dobra zwierzęcia, należy przeprowadzić ubój w sposób szybki i maksymalnie humanitarny, przestrzegając przy tym odpowiednich regulacji prawnych dotyczących uboju zwierząt. Takie postępowanie jest zgodne z dokumentami normatywnymi, jak Rozporządzenie (WE) nr 1099/2009 w sprawie ochrony zwierząt w trakcie uboju, które kładzie nacisk na unikanie zbędnego cierpienia.
Pytanie 34

Aplikacja kwasu mlekowego na tusz wołowy ma na celu eliminację zanieczyszczeń na powierzchni

A. sierścią
B. ziemią
C. kałem
D. drobnoustrojami
Rozpylanie kwasu mlekowego na powierzchni tusz wołowych ma na celu eliminację drobnoustrojów, które mogą być obecne na ich powierzchni. Kwas mlekowy działa jako środek konserwujący, który obniża pH powierzchni tuszy, co wprowadza nieprzyjazne warunki dla rozwoju bakterii, w tym patogenów, które mogą prowadzić do zakażeń pokarmowych. W przemyśle mięsnym, higiena jest kluczowa, a stosowanie kwasu mlekowego jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności, takich jak EFSA i FDA. Dodatkowo, proces ten nie tylko wpływa na mikrobiologiczne bezpieczeństwo produktów mięsnych, ale również na ich jakość sensoryczną, ponieważ może ograniczać rozwój nieprzyjemnych zapachów i smaków. Przykłady zastosowania to obróbka mięsa w zakładach przetwórstwa mięsa, gdzie regularnie aplikuje się kwas mlekowy, aby zapewnić zgodność z normami sanitarnymi oraz zwiększyć trwałość produktów mięsnych.
Pytanie 35

W przypadku bydła właściciel zwierzęcia ma obowiązek oznakowania oraz zgłoszenia tego faktu do ARiMR w terminie do

A. 30 dni od daty urodzenia zwierzęcia
B. 7 dni od daty urodzenia zwierzęcia
C. 24 dni od daty urodzenia zwierzęcia
D. 14 dni od daty urodzenia zwierzęcia
Odpowiedź 7 dni od dnia urodzenia zwierzęcia jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła. Zgodnie z regulacjami Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) posiadacze zwierząt mają obowiązek oznakowania cieląt oraz zgłoszenia tego faktu w terminie 7 dni od ich urodzenia. Oznakowanie zwierząt ma na celu zapewnienie ich identyfikowalności, co jest kluczowe dla monitorowania zdrowia zwierząt, kontroli chorób oraz przestrzegania norm dotyczących dobrostanu zwierząt. Przykładem praktycznego zastosowania tej regulacji jest konieczność zgłoszenia urodzenia cielęcia w Księdze Rodowodowej, co jest istotne dla przyszłych operacji handlowych oraz w celach hodowlanych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania stadem opierają się na rzetelnej dokumentacji oraz terminowym wykonywaniu obowiązków związanych z identyfikacją zwierząt, co z kolei wpływa na efektywność zarządzania gospodarstwem. Warto także pamiętać, że niewykonanie tych obowiązków może skutkować nałożeniem kar administracyjnych.
Pytanie 36

Inspekcja Weterynaryjna wykonuje działania związane z bezpieczeństwem produktów pochodzenia zwierzęcego, aby

A. zapewnić ochronę zdrowia publicznego
B. poprawić jakość artykułów spożywczych pochodzenia zwierzęcego
C. usprawnić proces produkcji produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego
D. nadzorować choroby przenoszone przez zwierzęta
Inspekcja Weterynaryjna odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu ochrony zdrowia publicznego poprzez nadzorowanie bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego. Jej zadania obejmują kontrolę jakości mięsa, mleka, jaj oraz innych produktów, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność. Przykładowo, inspekcje przeprowadzane w rzeźniach czy zakładach przetwórstwa mięsnego są niezbędne do wykrywania nieprawidłowości, takich jak obecność patogenów, które mogą wpływać na zdrowie konsumentów. Dodatkowo, Inspekcja Weterynaryjna prowadzi działania edukacyjne dla producentów, aby promować dobre praktyki higieniczne oraz standardy produkcji, które są zgodne z przepisami unijnymi, takimi jak Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 dotyczące higieny środków spożywczych. W efekcie, ich działania przyczyniają się do budowania zaufania publicznego do produktów pochodzenia zwierzęcego oraz zapewnienia, że spełniają one wymogi zdrowotne i sanitarno-epidemiologiczne.
Pytanie 37

Zwierzęta kręgowe w rzeźni mogą być zabijane tylko po wcześniejszym

A. uspokojeniu
B. oszołomieniu
C. wykrwawieniu
D. unieruchomieniu
Oszołomienie zwierząt kręgowych przed uśmierceniem jest kluczowym elementem standardów dotyczących humanitarnego traktowania zwierząt w rzeźniach. Metody oszołomienia, takie jak użycie pistoletów pneumatycznych czy elektrody, mają na celu zapewnienie, że zwierzę nie odczuwa bólu ani stresu w trakcie uśmiercania. Proces ten jest zgodny z dyrektywami Unii Europejskiej, które nakładają obowiązek na producentów żywności, aby stosowali metody uśmiercania minimalizujące cierpienie zwierząt. Przykładami praktycznego zastosowania tej wiedzy są szkolenia dla pracowników rzeźni w zakresie bezpiecznego i skutecznego oszołomienia, co nie tylko poprawia dobrostan zwierząt, ale także zwiększa efektywność procesu produkcji. Oszołomienie jest również przewidziane w przepisach dotyczących ochrony zwierząt, co podkreśla znaczenie tej procedury w przemyśle mięsnym.
Pytanie 38

W temperaturze otoczenia powinno się przechowywać

A. insulinę
B. szczepionki
C. surowice
D. antybiotyki
Trzymanie surowic, insuliny i szczepionek w temperaturze pokojowej to na pewno nie jest dobry pomysł. Te substancje mają naprawdę ściśle określone wymagania co do tego, jak je przechowywać. Surowice, zwłaszcza w immunoterapii, powinny być w niskich temperaturach, zazwyczaj między 2 a 8°C, żeby nie straciły swojej skuteczności. Wysoka temperatura może po prostu zniszczyć białka w surowicach, co sprawia, że są mniej skuteczne, a to może z kolei wpłynąć na skuteczność leczenia. Insulina, kluczowa w terapii cukrzycy, też musi być w lodówce, a nie na blacie. Jak się będzie za ciepło, to traci swoje działanie, co dla pacjentów może być niebezpieczne. Szczepionki również powinny być przechowywane zgodnie z zasadami, najczęściej w tych samych temperaturach co surowice, żeby nie straciły zdolności do działania. Niewłaściwe warunki mogą sprawić, że nie będą działać, a to wpływa na zdolność organizmu do obrony. Dlatego przestrzeganie zasad przechowywania, które podają producenci, jest super ważne.
Pytanie 39

Hodowca może nabyć paszę leczniczą na podstawie

A. dokumentu handlowego producenta pasz
B. łańcucha pokarmowego zwierząt
C. recepty wydanej przez lekarza weterynarii
D. zgody uzyskanej w ARiMR
Zakup paszy leczniczej przez hodowcę jest regulowany przepisami prawnymi, które zapewniają odpowiednie zabezpieczenie zdrowia zwierząt. Recepta wystawiona przez lekarza weterynarii stanowi kluczowy dokument umożliwiający nabycie tego rodzaju paszy. Lekarz weterynarii, zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza weterynarii, jest odpowiedzialny za diagnozowanie i leczenie zwierząt, co oznacza, że tylko on ma kompetencje do oceny potrzeby stosowania paszy leczniczej. Przykładowo, jeśli zwierzę cierpi na określoną dolegliwość, lekarz może zalecić zastosowanie paszy leczniczej, która pomoże w rehabilitacji lub leczeniu schorzenia. W takich sytuacjach, hodowca musi przedstawić receptę w punkcie sprzedaży, co gwarantuje, że pasza jest stosowana zgodnie z zaleceniami, co minimalizuje ryzyko nadużyć oraz zapewnia właściwe stosowanie substancji leczniczych w hodowli. Przestrzeganie tego procesu jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ochrony konsumentów na rynku produktów pochodzenia zwierzęcego.
Pytanie 40

Substancje wykorzystywane w dietetyce zwierząt, między innymi w celu uzupełnienia podstawowych składników odżywczych, witamin oraz minerałów to

A. dodatki paszowe
B. pasze lecznicze
C. mieszanki paszowe
D. premiksy lecznicze
Dodatki paszowe to substancje, które są stosowane w żywieniu zwierząt w celu uzupełnienia ich diety o niezbędne składniki odżywcze, takie jak witaminy, minerały, aminokwasy czy kwasy tłuszczowe. Są one kluczowe w zapewnieniu zbilansowanej diety dla zwierząt hodowlanych i domowych, co przekłada się na ich zdrowie oraz efektywność produkcji. Przykładem zastosowania dodatków paszowych może być wzbogacenie paszy dla bydła w witaminy z grupy B, co wspiera metabolizm zwierząt i ich odporność na choroby. Dodatki paszowe są ściśle regulowane przepisami prawnymi, co zapewnia ich bezpieczeństwo i skuteczność. W praktyce, hodowcy często korzystają z premiksów, które są specjalnie skomponowanymi mieszankami dodatków paszowych, aby zoptymalizować dietę zwierząt w różnych etapach ich życia.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej