Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:57
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:26

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Półpauza

B. Dywiz

C. Pauza

D. Myślnik

Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 2

Jakie procesy technologiczne wyróżniają się w cyfrowym przygotowaniu materiałów do druku offsetowego?

A. Adiustacja, naświetlanie negatywów, klasyczny montaż, kopiowanie stykowe

B. Skanowanie, łamanie tekstu, grawerowanie formy drukowej, drukowanie wklęsłe

C. Łamanie, generowanie pliku PDF, naświetlanie form drukowych CtF, drukowanie wypukłe

D. Obróbka grafiki, łamanie tekstu, rastrowanie, naświetlanie form drukowych CtP

Poprawna odpowiedź obejmuje cztery kluczowe operacje technologiczne, które są niezbędne w cyfrowym przygotowaniu prac do drukowania offsetowego. Obróbka grafiki polega na dostosowywaniu obrazów, kolorów i tekstów w celu uzyskania pożądanych efektów wizualnych przed przeniesieniem projektu na formę drukową. Łamanie publikacji to proces układania tekstu i grafiki w sposób, który zapewnia estetyczny i funkcjonalny układ na stronie. Rastrowanie to konwersja obrazów wektorowych na obrazy rastrowe, co jest kluczowe dla przygotowania odpowiednich plików do druku. Naświetlanie form drukowych CtP (Computer to Plate) oznacza bezpośrednie przenoszenie cyfrowego obrazu na formę drukową, co zwiększa dokładność i efektywność produkcji. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zapewniają wysoką jakość druku oraz minimalizują błędy, co jest niezwykle istotne w procesach produkcyjnych w poligrafii. Przykładem praktycznego zastosowania jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe dla uzyskania satysfakcji klienta.

Pytanie 3

Które podłoże drukowe należy przygotować wiedząc, że druk ma być wykonany na siatce mesh?

A. Podłoże 2.

B. Podłoże 4.

C. Podłoże 1.

D. Podłoże 3.

Wybierając inne podłoże niż podłoże 2, można popełnić kilka kluczowych błędów, które wpływają na jakość druku. Podłoże 1, 3 oraz 4 mogą mieć właściwości, które nie są zgodne z wymaganiami techniki druku sitodrukowego. Na przykład, podłoże 1 może być zbyt gładkie, co uniemożliwia farbie skuteczne przyleganie, prowadząc do problemów z kryciem i trwałością wydruku. Również podłoża 3 i 4 mogą nie mieć odpowiedniej struktury, co skutkuje nieoptymalnym przepływem farby przez siatkę mesh. Niektóre z tych podłoży mogą być przeznaczone do druku cyfrowego lub innych technik, co prowadzi do błędnych założeń co do ich wszechstronności. W kontekście druku sitodrukowego, istotnym błędem jest również niewłaściwe zrozumienie znaczenia interakcji między farbą a podłożem. Niezgodność pomiędzy tymi dwoma elementami może prowadzić do osłabienia kolorów i ich blaknięcia w czasie, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych aplikacjach. Kluczowe jest, aby przy wyborze podłoża kierować się nie tylko jego wyglądem, ale przede wszystkim jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi, co pozwoli na uzyskanie optymalnych rezultatów w druku.

Pytanie 4

Do zadrukowania widocznej na rysunku koszulki należy zastosować technikę

A. termotransferową.

B. offsetową.

C. tampondrukową.

D. typooffsetową.

Technika termotransferowa jest jedną z najpopularniejszych metod zadrukowywania odzieży, w tym koszulek. Proces ten polega na przeniesieniu obrazu z papieru transferowego na tkaninę za pomocą ciepła i ciśnienia. Zastosowanie tej metody jest szczególnie korzystne w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać skomplikowane, kolorowe wzory lub zdjęcia, co jest trudniejsze do osiągnięcia innymi technikami. W praktyce, koszulki mogą być zadrukowywane zarówno w małych nakładach, co jest idealne dla indywidualnych projektów, jak i w dużych seriach, co sprawia, że technika ta jest bardzo elastyczna. Ważnym aspektem jest również to, że zadrukowane tkaniny można prać i nosić bez obawy o blaknięcie kolorów, jeśli proces został przeprowadzony zgodnie z najlepszymi praktykami. Dodatkowo, termotransfer pozwala na zastosowanie różnych rodzajów papieru transferowego, w tym papieru matowego i błyszczącego, co zwiększa możliwości kreatywne projektanta oraz umożliwia dostosowanie estetyki do wymagań klientów.

Pytanie 5

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Audacity

B. Blender

C. Artioscad

D. Impozycjoner

Impozycjoner to narzędzie stosowane w procesie przygotowania do druku, które umożliwia automatyczne rozmieszczenie użytków na arkuszu. Jego głównym zadaniem jest optymalizacja wykorzystania powierzchni arkusza papieru, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe. Dzięki funkcjom takim jak analiza krawędzi, rozkład wielkości użytków oraz automatyczne dopasowanie do wymogów maszyny drukarskiej, impozycjoner znacząco zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, zastosowanie impozycjonera pozwala na zmniejszenie odpadów powstających podczas cięcia i większą precyzję w rozmieszczeniu elementów graficznych. Umożliwia to również łatwiejsze zarządzanie różnymi rodzajami użytków, jak np. karty, ulotki czy broszury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, takimi jak standardy ISO 12647 dotyczące jakości druku.

Pytanie 6

Który z podanych zapisów jest poprawnie skonstruowany zgodnie z regułami składu?

A. 20 %

B. 30kg

C. 20°C

D. 20-30mm

Zapis 20-30mm, 30kg oraz 20 % zawierają błędy, które wynikają z nieścisłości i niezgodności z przyjętymi normami. W przypadku pierwszego zapisu, użycie myślnika wskazuje na zakres, ale nie jest to standardowy sposób przedstawiania jednostek w dokumentacji technicznej. Zamiast tego, powinno się używać formatu z symbolem zakresu, np. 20 mm do 30 mm. Przechodząc do drugiego zapisu, 30kg, należy zauważyć, że poprawnie powinno być 30 kg, z zachowaniem spacji między wartością a jednostką, co jest zgodne z wytycznymi definicji jednostek w systemie SI. Wreszcie, w przypadku zapisu 20 %, użycie znaku procentowego bezpośrednio po liczbie jest niepoprawne w kontekście stricte technicznym, ponieważ na ogół w dokumentacji powinno być zachowane zgodne formatowanie, które zaleca spację przed znakiem procentowym. Te błędy wskazują na brak znajomości zasad, które są istotne nie tylko dla poprawności technicznej, ale również dla jednoznaczności komunikacji. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych nieporozumień w kontekście analiz, pomiarów czy w raportach, które mają kluczowe znaczenie w wielu branżach, takich jak inżynieria, medycyna czy nauki przyrodnicze.

Pytanie 7

Jakim akronimem określa się programy do identyfikacji tekstu w zeskanowanych plikach graficznych?

A. RAR

B. OCR

C. RIP

D. ZIP

Wybór odpowiedzi RAR, RIP lub ZIP jest nietrafiony, ponieważ akronimy te odnoszą się do technologii i formatów, które nie mają związku z rozpoznawaniem tekstu w skanowanych dokumentach. RAR i ZIP to formaty kompresji danych, które służą do redukcji rozmiaru plików oraz archiwizacji danych. Kompresja jest przydatna w kontekście zarządzania dużymi zbiorami plików, ale nie wnosi nic do procesu przetwarzania tekstu w obrazach. Z kolei RIP, co jest skrótem od Raster Image Processor, odnosi się do technologii używanej w druku, gdzie przetwarzane są obrazy wektorowe na bitmapowe, co również nie ma związku z rozpoznawaniem znaków. Wybór tych odpowiedzi wynika często z nieporozumienia dotyczącego terminów technologicznych. Zrozumienie, czym jest OCR, jest kluczowe, aby odróżnić je od technologii związanych z kompresją i przetwarzaniem obrazów. Ukazuje to, jak ważne jest wnikliwe zapoznanie się z definicjami i zastosowaniami różnych technologii w kontekście ich realnego zastosowania w dziedzinach takich jak skanowanie dokumentów czy automatyzacja procesów biurowych.

Pytanie 8

Do czego stosuje się przedstawioną na rysunku stronę wzorcową programu InDesign?

A. Określania wielkości interlinii.

B. Określania wielkości umieszczanej grafiki.

C. Definiowania paginy automatycznej.

D. Definiowania stylów akapitowych.

Odpowiedzi, które wskazują na definiowanie stylów akapitowych, określanie wielkości interlinii czy definicję wielkości grafiki, nie są związane z rolą strony wzorcowej w programie InDesign. Styl akapitowy odnosi się do formatowania tekstu, co obejmuje takie elementy jak czcionka, rozmiar, kolor oraz interlinia, które są definiowane w osobnym panelu. Użytkownicy mogą pomylić stronę wzorcową z ustawieniami stylów, co prowadzi do nieporozumień. Strona wzorcowa nie jest odpowiedzialna za określenie fizycznych atrybutów tekstu, takich jak interlinia, ponieważ te elementy można ustawiać na poziomie akapitu lub całego dokumentu. Ponadto, nie należy mylić strony wzorcowej z kontrolą wielkości grafiki, co jest procesem dotyczącym umieszczania i edytowania obrazów w dokumencie. Te typowe błędy myślowe wynikają z nieznajomości funkcji programu i mogą prowadzić do nieefektywnego używania narzędzi InDesign, co z kolei wpływa na finalny efekt wizualny i funkcjonalny projektu. Ważne jest, aby zrozumieć, jak poszczególne elementy programu współpracują ze sobą, aby uniknąć takich nieporozumień i w pełni wykorzystać możliwości, jakie oferuje InDesign.

Pytanie 9

Który z systemów wystawowych umożliwia prezentację przenośnej pionowej reklamy na materiale frontlite o wymiarach 1 x 2 m?

A. Potykacz B2

B. Cityscroll

C. Roll Up

D. Gablota szklana

Roll Up to system wystawienniczy, który doskonale nadaje się do ekspozycji przenośnej reklamy. Charakteryzuje się on prostą konstrukcją, która umożliwia szybkie i łatwe rozwijanie i zwijanie grafiki reklamowej. Wymiary 1 x 2 m idealnie wpisują się w standardowe wymiary, które są często stosowane w roll-upach, co sprawia, że prezentacja wizualna staje się atrakcyjna i profesjonalna. Roll Up jest bardzo popularny na targach, w biurach oraz podczas prezentacji, ponieważ jego niewielka waga oraz możliwość transportu w futerale sprawiają, że jest łatwy do przenoszenia. Dodatkowo, roll-upy wykonane są z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, co pozwala na ich wykorzystanie również w plenerze. Dobrą praktyką jest również dostosowanie grafiki do wymagań klientów oraz przestrzeni, co podnosi efektywność reklamową. Warto również pamiętać, że roll-upy można łączyć z innymi formami reklamy, co zwiększa ich efektywność i zasięg.

Pytanie 10

Jakie będą koszty jednorazowego druku arkusza w jednym kolorze na półformatowej drukarce, jeśli to wynosi 4 grosze? Ile trzeba zapłacić za wydruk 10 000 ulotek w formacie A5 w kolorze 1 + 0?

A. 70 zł

B. 40 zł

C. 50 zł

D. 60 zł

W przypadku obliczeń kosztów wydruku, istnieje wiele typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Często zakłada się, że całościowy koszt wydruku jest prostą sumą kosztów jednostkowych bez uwzględnienia faktu, że różne formaty papieru oraz techniki druku mogą wpływać na ostateczną cenę. Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 60 zł, 40 zł czy 70 zł, mogą wynikać z mylnego przeliczenia kosztów drukowania na podstawie błędnych założeń. Na przykład, jeśli ktoś założy, że koszt druku ulotki A5 jest równy kosztowi druku pełnego arkusza A4 pomnożonego przez 10 000, to nie uwzględnia faktu, że z jednego arkusza A4 można uzyskać aż dwie ulotki A5. Tego rodzaju myślenie prowadzi do znacznie wyższych wartości całkowitych. Dodatkowo, istotne jest, aby zrozumieć różnice między kosztami druku jednostronnego i dwustronnego. W tym przypadku kolorystyka 1 + 0 oznacza tylko jeden kolor na jednej stronie, co powinno obniżać koszty. W branży poligraficznej kluczowe jest posługiwanie się właściwym językiem opisu procesów drukarskich oraz umiejętność dokładnego oszacowania kosztów, co w praktyce przekłada się na skuteczną i ekonomiczną produkcję. Ignorowanie tych elementów prowadzi do błędnych kalkulacji i w efekcie do problemów finansowych lub operacyjnych w realizacji projektów.

Pytanie 11

Jak nazywa się strona tytułowa?

A. 1. strona czwórki tytułowej

B. 2. strona czwórki tytułowej

C. 3. strona czwórki tytułowej

D. 4. strona czwórki tytułowej

Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania dokumentów i publikacji. Odpowiedzi, które wskazują na inne numery stron w kontekście czwórki tytułowej, są oparte na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących formatowania dokumentów. Na przykład, błędna identyfikacja stron jako 1. lub 2. strony czwórki tytułowej może prowadzić do pomyłek w organizacji treści publikacji. Strona 1. czwórki tytułowej to zazwyczaj okładka, która nie jest uważana za stronę tytułową, a strona 2. to zazwyczaj strona z tytułem, ale nie jest to strona tytułowa w sensie formalnym. Często spotykanym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych stron, co może wprowadzać w błąd zarówno autorów, jak i wydawców. Przykładowo, strona dedykacji, która często występuje na stronie 3. czwórki tytułowej, ma inny cel i zawartość niż strona tytułowa. Wiedza o tym, jak zorganizować czwórkę tytułową, jest istotna w kontekście przygotowania materiałów do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej. Wynika z tego, że niezrozumienie struktury czwórki tytułowej może prowadzić do poważnych błędów w procesie wydawniczym.

Pytanie 12

Formaty, w jakich można zapisać książkę w postaci e-publikacji do wyświetlania w sieci, to

A. CDR, EPUB, HTML

B. PDF, EPUB, HTML

C. AI, EPUB, FLA

D. CSV, PSD, EPUB

Odpowiedź PDF, EPUB, HTML jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są standardowo stosowane do publikacji elektronicznych. PDF (Portable Document Format) jest niezwykle popularnym formatem, który zapewnia zachowanie układu strony i jest szeroko akceptowany w świecie wydawniczym. Umożliwia on użytkownikom wyświetlenie dokumentu w sposób identyczny na różnych urządzeniach, co czyni go idealnym do publikacji książek, raportów i innych dokumentów. EPUB (Electronic Publication) to z kolei format zaprojektowany specjalnie do e-booków, który pozwala na dynamiczne dostosowanie treści do rozmiaru ekranu urządzenia. Oferuje on również funkcje takie jak możliwość zmiany czcionek i kolorów, co wpływa na komfort czytania. HTML (HyperText Markup Language) jest podstawowym językiem używanym do tworzenia stron internetowych, co czyni go idealnym do publikacji książek, które mają być dostępne online. Umożliwia on interaktywność, wstawianie multimediów i linków, co może wzbogacić doświadczenie czytelnika. Wybór tych trzech formatów odzwierciedla aktualne standardy w branży e-publikacji, które koncentrują się na dostępności, elastyczności i łatwości użycia.

Pytanie 13

"Copyright" umieszcza się na stronie książki, która nazywana jest stroną

A. przedtytułową

B. przytytułową

C. tytułową

D. redakcyjną

Wybór odpowiedzi tytułowej, przytytułowej czy przedtytułowej wskazuje na brak zrozumienia struktury książki oraz zasad umieszczania informacji o prawach autorskich. Strona tytułowa to miejsce, gdzie znajduje się tytuł książki, nazwisko autora oraz ewentualnie wydawcy, ale nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących praw autorskich ani redakcji. Z kolei strona przytytułowa i przedtytułowa odnoszą się do stron, które mogą występować przed stroną tytułową, ale nie pełnią roli informacyjnej dotyczącej praw autorskich. Często błędne jest myślenie, że wszystkie informacje o książce powinny być zawarte na jej pierwszych stronach. Takie podejście prowadzi do niepełnej ochrony praw autorskich, ponieważ pomija istotne aspekty, takie jak identyfikacja praw właścicieli praw autorskich, co jest kluczowe w kontekście ochrony twórczości. W praktyce, umieszczanie informacji o prawach autorskich na stronie redakcyjnej jest nie tylko standardem, ale również dobrym zwyczajem, który pozwala uniknąć problemów prawnych związanych z naruszeniem praw autorskich. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do nieporozumień i sporów prawnych, co podkreśla znaczenie prawidłowego umiejscowienia takich informacji w publikacjach.

Pytanie 14

W której przestrzeni barwnej należy przygotować grafikę przeznaczoną do publikacji w Internecie?

A. LAB

B. RGB

C. HSL

D. HSB

RGB to właściwy wybór, jeśli chodzi o projektowanie grafiki do Internetu. Wynika to z tego, jak wyświetlacze komputerów, smartfonów i telewizorów prezentują kolory. Każdy piksel na ekranie świeci w odcieniach czerwieni, zieleni i niebieskiego, czyli dokładnie w modelu RGB (Red, Green, Blue). Dzięki temu grafika przygotowana właśnie w tej przestrzeni barwnej jest odwzorowywana najwierniej, bez dziwnych zmian czy zniekształceń kolorów. Moim zdaniem, kiedy robi się coś do webu, to używanie RGB to nie tylko standard branżowy, ale dobra praktyka, która pozwala uniknąć problemów podczas publikacji. Przykładowo, pliki JPG, PNG czy GIF – te wszystkie formaty, które królują w Internecie, zapisują kolory właśnie w RGB. Nawet jak popatrzysz na specyfikacje przeglądarek czy systemów operacyjnych, wszędzie tam RGB jest domyślnym wyborem. Warto jeszcze pamiętać, że konwersja z innych przestrzeni, typu CMYK czy LAB, może powodować utratę jakości albo nieprzewidziane przesunięcia kolorów. Jeśli miałbym coś zasugerować na przyszłość, to zawsze przed publikacją grafikę trzeba sprawdzić właśnie pod kątem RGB, bo to oszczędza mnóstwo nerwów. Trochę śmiesznie, bo czasem nawet profesjonaliści potrafią się na tym przejechać i potem się dziwią, że coś wygląda inaczej niż na monitorze.

Pytanie 15

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. introligatorskich

B. wykonywania form drukowych

C. drukowania

D. projektowania graficznego

Odpowiedź "drukowania" jest prawidłowa, ponieważ to właśnie na etapie drukowania kalendarzy planszowych najczęściej występuje największy naddatek technologiczny. Proces ten wymaga zastosowania skomplikowanych technik druku, które mają bezpośredni wpływ na jakość i efektywność końcowego produktu. Przykładem może być druk offsetowy, który pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości reprodukcji kolorów oraz detali. Dobre praktyki w branży zalecają optymalizację tego etapu przez zastosowanie najnowszych technologii i materiałów, co wpływa na redukcję odpadów i kosztów. W praktyce, odpowiednie zarządzanie procesem drukowania może znacząco obniżyć koszty produkcji, a także zminimalizować ryzyko błędów, co potwierdzają standardy ISO 12647 dotyczące kontroli jakości w druku. Ponadto, inwestycja w nowoczesne maszyny drukarskie oraz oprogramowanie do zarządzania procesem produkcji przekłada się na większą efektywność i mniejsze straty materiałowe, co jest kluczowe w kontekście ekonomiki produkcji kalendarzy w skali masowej.

Pytanie 16

Jaki format wykorzystuje się w fotografii do zapisu obrazu o najwyższej jakości?

A. PXR

B. PPM

C. JPG

D. RAW

Wybór formatu JPG jako odpowiedzi na to pytanie odzwierciedla powszechną, ale błędną percepcję, że jest on wystarczający do zapisu zdjęć w wysokiej jakości. JPG, choć popularny ze względu na niewielki rozmiar plików, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas kompresji obraz traci część informacji, co skutkuje obniżeniem jakości. Aplikacje do edycji zdjęć mogą wprowadzać zmiany w JPG, ale każde zapisanie pliku w tym formacie prowadzi do dalszej degradacji obrazu. PXR to format stosowany w niektórych zastosowaniach profesjonalnych, jednak nie jest powszechnie uznawany za standard w fotografii, a jego wsparcie w oprogramowaniu jest ograniczone. Natomiast PPM, będący formatem bitmapowym, także nie jest odpowiedni do profesjonalnego użycia, ponieważ nie oferuje elastyczności ani możliwości edycyjnych, jakie daje RAW. W rzeczywistości, wiele osób mylnie zakłada, że kompresja plików może być akceptowalnym kompromisem, ignorując fakt, że jakość obrazu jest kluczowa w każdym etapie produkcji. W efekcie, wybór niewłaściwego formatu do zapisu zdjęć może prowadzić do trudności w edytowaniu, ograniczenia w prezentacji oraz utraty ważnych szczegółów, co jest nie do zaakceptowania w kontekście profesjonalnej fotografii.

Pytanie 17

W jakim oprogramowaniu można stworzyć gazetkę reklamową do interaktywnego wyświetlania?

A. Adobe InDesign

B. Corel Painter

C. IrfanView

D. Puzzle Flow

Adobe InDesign jest profesjonalnym oprogramowaniem do składu publikacji, które jest szeroko stosowane w branży graficznej i marketingowej. Umożliwia tworzenie złożonych układów graficznych, które są idealne do gazet reklamowych, broszur, magazynów i innych materiałów drukowanych oraz cyfrowych. Dzięki funkcjom takim jak obsługa warstw, precyzyjne narzędzia do tworzenia typografii i możliwość integracji z innymi programami Adobe, InDesign pozwala na projektowanie interaktywnych dokumentów. Na przykład, użytkownicy mogą dodawać hiperłącza, przyciski oraz multimedia, co zwiększa zaangażowanie odbiorców. Ponadto, InDesign wspiera standardy eksportu, takie jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość wydruku i zgodność z wymaganiami drukarni. W kontekście projektowania gazetki reklamowej, InDesign umożliwia również łatwe zarządzanie stylami i szablonami, co przyspiesza proces tworzenia oraz zapewnia spójność wizualną. Warto także zwrócić uwagę na możliwość publikacji w formacie EPUB, co pozwala na dystrybucję treści w formie interaktywnych dokumentów na różnych platformach.

Pytanie 18

Z jaką przybliżoną rozdzielczością należy zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 10 cm, w celu wykorzystania jako tło pionowego plakatu o formacie B3?

A. 2 100 ppi

B. 500 lpi

C. 300 dpi

D. 1 500 spi

Temat wyboru rozdzielczości skanowania do druku wielkoformatowego potrafi być podchwytliwy, bo wiele osób sugeruje się tylko uniwersalnymi wartościami, jak klasyczne 300 dpi. To często spotykany błąd – rozdzielczość 300 dpi rzeczywiście jest standardem, ale tylko wtedy, gdy oryginał ma taki sam rozmiar jak docelowy wydruk. Jeśli jednak, jak w tym przypadku, skanujemy niewielki oryginał (10 cm wysokości), a potem chcemy użyć go jako tło plakatu B3 (czyli ok. 50 cm wysokości), musimy wykonać powiększenie. Samo 300 dpi nie wystarczy, bo po przeskalowaniu obraz wyjdzie rozmazany i nieostry. Z kolei 500 lpi to jednostka typowa dla rastra drukarskiego, a nie dla rozdzielczości skanowania – można się łatwo pomylić, bo lpi i dpi brzmią podobnie, ale służą do zupełnie czego innego. Pomylenie tych jednostek jest bardzo powszechne, zwłaszcza u osób zaczynających przygodę z prepressem. 2 100 ppi natomiast to już wartość przesadnie wysoka przy tego typu projekcie – skanowanie z aż taką rozdzielczością nie daje realnej poprawy jakości, a jedynie generuje gigantyczne pliki i niepotrzebnie obciąża sprzęt oraz proces obróbki. Takie ekstremalne wartości są sensowne tylko w przypadku mikrografii lub bardzo wymagających archiwaliów, a nie codziennej pracy przy plakatach. Najczęstszy błąd w takich zadaniach to nieuwzględnienie skali powiększenia – doświadczenie pokazuje, że wiele osób bierze „z głowy” popularną wartość, nie przeliczając ile razy obrazek trzeba powiększyć. Kluczowa jest tu zasada: rozdzielczość skanowania powinna być proporcjonalna do stopnia powiększenia w stosunku do docelowego formatu, a nie tylko wybrana według intuicji. To podstawa w przygotowaniu materiałów do druku, bo tylko wtedy efekt końcowy będzie wyglądał fachowo.

Pytanie 19

Zrzut ekranowy obrazuje proces

A. kadrowania.

B. zmiany rozdzielczości.

C. skalowania.

D. rozjaśniania.

Odpowiedź "kadrowania" jest prawidłowa, ponieważ zrzut ekranowy przedstawia program graficzny, w którym zaznaczony jest konkretny obszar zdjęcia. Kadrowanie to kluczowy proces w edycji obrazów, który polega na wybraniu i wyizolowaniu fragmentu zdjęcia, który ma być zachowany, podczas gdy reszta obrazu jest usuwana. Technika ta jest niezwykle istotna w praktyce fotograficznej oraz projektowej, ponieważ pozwala na skupienie uwagi widza na najważniejszych elementach kompozycji. Z punktu widzenia standardów branżowych, właściwe kadrowanie może znacząco wpływać na odbiór wizualny oraz narrację obrazu. W zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, kadrowanie pozwala na lepsze przedstawienie detali danego obiektu, co zwiększa jego atrakcyjność. W przypadku mediów społecznościowych, odpowiednie kadrowanie jest kluczowe do tworzenia angażujących postów, które przyciągają uwagę odbiorców. Warto również zaznaczyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych formatach obrazów, zarówno cyfrowych, jak i drukowanych, co czyni tę umiejętność uniwersalną i niezwykle ważną w każdym aspekcie pracy z grafiką.

Pytanie 20

W odniesieniu do formatu pracy netto, format naświetlania powinien być

A. dokładnie taki sam

B. około 15 mm większy

C. 1,5 razy większy

D. około 15 mm mniejszy

Poprawna odpowiedź na pytanie dotyczące formatu naświetlania pracy w stosunku do formatu pracy netto to "ok. 15 mm większy". W praktyce, odpowiedni format naświetlania powinien być większy od formatu netto, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń na spoiny oraz marginesy, które są kluczowe w procesie produkcji i końcowego wykończenia materiałów. Na przykład w druku offsetowym, standardowe marginesy wynoszą około 15 mm, co pozwala na precyzyjne przycięcie i zapewnia, że ważne elementy graficzne nie zostaną usunięte podczas procesu cięcia. W branży poligraficznej zaleca się, aby stosować rozszerzone formaty, aby uniknąć tzw. zjawiska „krawędzi cięcia”, które może prowadzić do nieestetycznych i nieprofesjonalnych efektów końcowych. Ponadto, odpowiednia praktyka w zakresie formatów naświetlania jest zgodna z wytycznymi ISO 12647, które określają standardy jakości w procesach drukarskich, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych marginesów dla uzyskania zamierzonych rezultatów estetycznych i funkcjonalnych.

Pytanie 21

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Public domain

B. Copyleft

C. Copyright

D. Creative commons

Odpowiedź "Copyright" jest prawidłowa, ponieważ prawa autorskie (copyright) odgrywają kluczową rolę w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych. Prawa te chronią oryginalne dzieła twórcze, takie jak teksty, ilustracje czy zdjęcia, co oznacza, że ich wykorzystanie w produktach poligraficznych często wymaga uzyskania odpowiednich licencji. Na przykład, jeśli projektujesz książkę i zamierzasz użyć ilustracji stworzonej przez innego artystę, musisz uzyskać licencję na jej wykorzystanie, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Przemysł poligraficzny powinien przestrzegać zasad fair use oraz respektować prawa artystów, co nie tylko jest zgodne z prawem, ale również wspiera kreatywność i innowacyjność w branży. W praktyce, prawidłowe uwzględnienie kosztów związanych z prawami autorskimi w budżecie projektu pozwala na bardziej dokładne oszacowanie całkowitych wydatków i minimalizuje ryzyko konfliktów prawnych. Warto również zaznaczyć, że w kontekście cyfrowym, wiele platform oferuje zasoby, które mogą być używane na mocy 'creative commons', ale należy zachować ostrożność przy ich wykorzystaniu, aby unikać naruszeń praw autorskich.

Pytanie 22

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. DTP

B. FTP

C. CTP

D. CTF

Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 23

Jakie parametry powinien mieć plik końcowy dla druku offsetowego?

A. 150 dpi, RGB, format PNG

B. 72 dpi, RGB, format JPEG

C. 300 dpi, CMYK, format PDF

D. 200 dpi, CMYK, format TIFF

Plik końcowy do druku offsetowego powinien spełniać określone standardy, aby zapewnić wysoką jakość wydruku. Przede wszystkim rozdzielczość powinna wynosić 300 dpi. Taka wartość zapewnia, że drukowane obrazy będą ostre i szczegółowe, co jest kluczowe w profesjonalnym druku. Kolejnym istotnym parametrem jest przestrzeń barwna. W druku offsetowym stosuje się model barw CMYK, który odpowiada za cztery podstawowe kolory atramentu: cyjan, magenta, żółty i czarny. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerokiej gamy kolorów na papierze. Format pliku również ma znaczenie. PDF jest preferowanym formatem, ponieważ zapewnia wysoką jakość i zachowuje wszystkie istotne elementy, takie jak czcionki czy obrazy, w jednym pliku. Ponadto, PDF jest uniwersalny i kompatybilny z większością systemów przygotowania do druku, co ułatwia proces produkcji. W praktyce, przygotowanie pliku zgodnego z tymi standardami minimalizuje ryzyko problemów technicznych i zapewnia, że końcowy produkt będzie wyglądał dokładnie tak, jak zaplanowano.

Pytanie 24

Błąd w składzie tekstu zaznaczony czerwonymi liniami na rysunku nazywany jest

A. zawieszką.

B. bękartem.

C. dywizem.

D. korytarzem.

To, co widać na ilustracji, to klasyczny przykład korytarzy w składzie tekstu, czasem nazywanych też rzekami. Korytarz powstaje wtedy, gdy w kolejnych wierszach bloku tekstowego pojawiają się pod sobą puste przestrzenie, tworząc charakterystyczny, pionowy lub ukośny „tunel” przez łam. W praktyce takie zjawisko wynika najczęściej ze zbyt szeroko ustawionego justowania lub niewłaściwej regulacji światła międzyliterowego i międzywyrazowego. Moim zdaniem, to jeden z najbardziej niedocenianych błędów typograficznych – niby nie zawsze przeszkadza w czytaniu, ale od razu zdradza brak profesjonalizmu. Branżowe standardy, np. zalecenia Adobe lub Polskiego Towarzystwa Typograficznego, jasno mówią, by korytarzy unikać poprzez odpowiedni dobór szerokości łamu, pilnowanie liczby znaków w wierszu i stosowanie dzielenia wyrazów. W dobrze złożonym tekście korytarze praktycznie nie powinny występować – wpływają bowiem negatywnie na czytelność i estetykę. W projektowaniu prasowym czy książkowym, nawet drobny korytarz jest powodem do poprawek. Warto rozpoznawać ten błąd i wiedzieć, jak go eliminować, bo to podnosi jakość całego projektu.

Pytanie 25

Ilość arkuszy drukarskich dla książki liczącej 480 stron w formacie A5 wynosi

A. 15 szt.

B. 45 szt.

C. 60 szt.

D. 30 szt.

Wybranie innej odpowiedzi, jak 60, 15 czy 45 sztuk, pokazuje, że mogło zabraknąć zrozumienia, jak to tak naprawdę działa. Często ludzie myślą, że każda strona to osobny arkusz, a tak nie jest. Każdy arkusz ma 4 strony, więc mylą się przy liczeniu. Na przykład, ktoś, kto wybrał 60, może myśleć, że 480 stron to 60 arkuszy, ale to nie jest dobre myślenie. Odpowiedzi 15 i 45 pokazują też błędy w rozumieniu zasad. Ważne, żeby wiedzieć, że zawsze potrzebujemy mniej arkuszy niż stron, bo każdy arkusz drukuje się z dwóch stron. Trzeba po prostu lepiej zrozumieć cały proces druku, żeby dobrze oszacować, ile arkuszy potrzebujemy. To istotne w każdej produkcji książek.

Pytanie 26

Do prawidłowego odtwarzania barw w produkcji poligraficznej jest stosowany CMS – system zarządzania kolorami, a podstawą jego działania jest określenie

A. przestrzeni barwnej, profilu ICC.

B. składu kolorów RGB, nasycenia kolorów.

C. modułu dopasowania kolorów, jasności kolorów.

D. profilu ICC, skali szarości.

Wielu osobom wydaje się, że w zarządzaniu kolorem najważniejsze są pojedyncze parametry, takie jak skala szarości, jasność czy nasycenie kolorów, ale w rzeczywistości to bardziej złożony temat. Zbyt duże uproszczenie prowadzi do sytuacji, gdzie ktoś, bazując wyłącznie na ustawieniach RGB czy manipulowaniu jasnością, zakłada, że to wystarczy do uzyskania powtarzalnych i zgodnych z oczekiwaniami barw w druku. Tymczasem każda drukarka czy monitor widzi kolory trochę inaczej, a bez określenia konkretnej przestrzeni barwnej oraz właściwego profilu ICC nie da się zagwarantować, że kolor przejdzie z jednego urządzenia na drugie bez zniekształceń. Sam skład kolorów RGB jest ważny, ale dotyczy głównie pracy na monitorze, a w poligrafii najczęściej używanym systemem jest CMYK, który ma zupełnie inne ograniczenia i możliwości odwzorowania kolorów. Skala szarości czy jasność barw to tylko fragment całościowego zagadnienia zarządzania kolorem. Moduły dopasowania kolorów to jedynie narzędzia w ramach CMS, a nie jego podstawa. Przede wszystkim jednak, bez zdefiniowania przestrzeni barwnej (czyli zakresu barw, jakie można wyprodukować lub przedstawić) oraz zastosowania odpowiednich profili ICC, nie ma mowy o profesjonalnym zarządzaniu kolorem zgodnie ze standardami branżowymi, jak ISO 12647 czy zaleceniami ICC. To najczęstszy błąd w myśleniu – skupienie się na pojedynczych ustawieniach zamiast na całym procesie i jego fundamentach.

Pytanie 27

Interaktywny katalog dla firmy można utworzyć w programie Adobe

A. Reader

B. Audition

C. Distiller

D. InDesign

Adobe InDesign to narzędzie, które właściwie zrewolucjonizowało sposób, w jaki tworzy się profesjonalne katalogi, broszury czy inne publikacje multimedialne. Moim zdaniem, nie ma aktualnie lepszego programu w pakiecie Adobe, jeśli chodzi o projektowanie interaktywnych katalogów firmowych. Ten program pozwala nie tylko na precyzyjne rozmieszczenie tekstu, zdjęć czy grafiki, ale też daje ogromne możliwości interaktywności — można dodawać przyciski, hiperłącza, animacje, a nawet osadzać multimedia, co w dzisiejszych czasach jest właściwie standardem w branży. Z InDesigna korzystają zarówno graficy, jak i specjaliści od DTP (czyli przygotowania do druku), bo program spełnia wymagania profesjonalnych drukarni, ale jednocześnie nadaje się do publikacji cyfrowych, np. eksportu do plików PDF interaktywnych czy nawet obsługi e-booków. W codziennej pracy często spotykam się z potrzebą przygotowania katalogów produktów, które klienci chcą udostępniać zarówno online, jak i drukować. InDesign sprawdza się tu idealnie, bo umożliwia szybkie aktualizacje np. cenników czy opisów produktów bez konieczności ręcznego przerabiania całego dokumentu. To po prostu narzędzie skrojone pod te potrzeby. Warto też wiedzieć, że zgodność z normami prepress i możliwości pracy na szablonach znacznie upraszczają procesy produkcyjne. Takie rozwiązania stosują agencje reklamowe i wydawnictwa na całym świecie – to już właściwie branżowy standard.

Pytanie 28

Do wykonania makiety ulotki w formie cyfrowej należy użyć programu

A. Adobe Flash

B. Corel Draw

C. Blender

D. Movie Maker

Corel Draw to od lat jeden z najczęściej używanych programów do projektowania ulotek, plakatów czy broszur w formie cyfrowej. Pracuje się w nim na grafice wektorowej, co jest ogromnym plusem, bo pozwala na dowolne skalowanie projektu bez utraty jakości. Moim zdaniem to narzędzie, które powinien znać każdy, kto myśli o pracy w branży reklamowej czy poligraficznej. W Corelu łatwo kontrolować marginesy, spady, kolory CMYK i profile ICC, a to kluczowe podczas przygotowania plików do druku w profesjonalnych drukarniach. Dodatkowo, program oferuje mnóstwo szablonów, narzędzi do ustawiania układu tekstu i obrazu, a także możliwość eksportu do PDF w wysokiej rozdzielczości, zgodnie z normami branżowymi. Często na rynku wymaga się, by pliki były dostarczane właśnie w otwartym formacie Corela lub przynajmniej jako PDF przygotowany tym programem. W praktyce, jeśli ktoś myśli o makiecie ulotki – czy to jednostronnej, czy składanej – to Corel Draw daje największą kontrolę nad każdym szczegółem projektu. Z mojego doświadczenia, to jeden z bardziej intuicyjnych programów do prac DTP, szczególnie dla początkujących, którzy chcą wejść w świat profesjonalnego projektowania graficznego.

Pytanie 29

Wskaż poprawną kolejność etapów przygotowania pliku do druku:

A. Konwersja kolorów, eksport do PNG, projektowanie, ustawienie spadów

B. Projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów, eksport do PDF

C. Eksport do PDF, projektowanie, ustawienie spadów, konwersja kolorów

D. Projektowanie, eksport do JPG, konwersja kolorów, ustawienie marginesów

Poprawna kolejność przygotowania pliku do druku wynika bezpośrednio z praktyki poligraficznej i standardów branżowych, takich jak wytyczne FOGRA czy zalecenia Adobe. Najpierw projektuje się publikację, ponieważ to na tym etapie decyduje się o układzie, typografii, kolorystyce i wszystkich elementach graficznych. Kolejny krok to ustawienie spadów, czyli marginesów bezpieczeństwa poza obszarem cięcia – to kluczowe, żeby uniknąć białych krawędzi po docięciu arkusza. Następnie konwertuje się kolory do przestrzeni CMYK, która jest standardem w druku offsetowym i cyfrowym. Pozwala to uniknąć niepożądanych niespodzianek kolorystycznych, które często wychodzą przy nieprzekształconych grafikach RGB. Na końcu cały projekt eksportuje się do PDF, najlepiej w wersji zgodnej ze standardem PDF/X (np. PDF/X-1a), który gwarantuje zgodność z maszynami drukarskimi i zachowanie wszystkich elementów projektu. Ta sekwencja maksymalizuje kontrolę nad jakością oraz minimalizuje ryzyko błędów na etapie druku. W praktyce, jeśli pominiemy którykolwiek z tych kroków lub zrobimy je w złej kolejności, drukarnia może zwrócić plik do poprawy lub wydrukować go z błędami. Moim zdaniem to taki must-have workflow dla każdego grafika przygotowującego materiały do druku – daje spokój i przewidywalność efektów.

Pytanie 30

Jaki czynnik nie ma wpływu na koszt realizacji procesu drukowania nakładu publikacji?

A. Liczba form drukarskich

B. Liczba stron publikacji

C. Ilość złamów w składce

D. Metoda drukowania

Liczba złamów w składce nie wpływa na koszt procesu drukowania nakładu publikacji, ponieważ jest to aspekt związany z układem treści w ramach projektu graficznego, a nie bezpośrednio z samym procesem drukowania. W praktyce, złamanie to podział tekstu i grafiki na odpowiednie kolumny, co ma znaczenie dla estetyki oraz funkcjonalności publikacji, ale nie generuje dodatkowych kosztów związanych z samym procesem produkcji druku. Wymagania techniczne dotyczące form drukowych, techniki drukowania oraz ilości stron publikacji są kluczowe, ponieważ wpływają na zużycie materiałów, czas produkcji oraz urządzenia wykorzystywane w procesie drukowania. Na przykład, wybór technologii druku cyfrowego w porównaniu do offsetowego może znacząco zmienić koszty, zwłaszcza przy dużych nakładach. Dobrze zrozumiana konstrukcja składu publikacji oraz świadome podejście do wyboru technik drukowania przyczyniają się do efektywności kosztowej oraz optymalizacji procesu produkcji.

Pytanie 31

Który z poniższych formatów plików jest używany do przechowywania obrazów rastrowych?

A. SVG

B. EPS

C. PDF

D. JPEG

JPEG to jeden z najpopularniejszych formatów plików graficznych używanych do przechowywania obrazów rastrowych. Jego pełna nazwa to Joint Photographic Experts Group, która wskazuje na organizację, która go opracowała. JPEG jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej i publikacjach internetowych, głównie ze względu na możliwość kompresji stratnej, która pozwala na znaczną redukcję rozmiaru pliku przy stosunkowo niewielkiej utracie jakości obrazu. Format ten jest idealny do przechowywania zdjęć, które mają mnóstwo kolorów i detali. W praktyce JPEG jest najczęściej używany do zdjęć z wakacji, ilustracji w artykułach internetowych czy obrazów w mediach społecznościowych. Co więcej, jest kompatybilny z niemal wszystkimi przeglądarkami i oprogramowaniem do edycji grafiki, co czyni go niezwykle wszechstronnym. Warto jednak pamiętać, że nie nadaje się do przechowywania grafik z dużymi obszarami jednolitego koloru lub tekstu, ponieważ kompresja stratna może w takich przypadkach powodować widoczne artefakty.

Pytanie 32

Jaki będzie koszt realizacji 200 okładek, jeśli produkcja 10 okładek z jednego arkusza kosztuje 8 zł?

A. 160 zł

B. 200 zł

C. 100 zł

D. 80 zł

Koszt wykonania 200 okładek można obliczyć, stosując prostą proporcję. Skoro koszt wykonania 10 okładek wynosi 8 zł, to koszt jednostkowy jednej okładki wynosi 0,80 zł (8 zł podzielone przez 10). Aby obliczyć koszt 200 okładek, mnożymy koszt jednostkowy przez liczbę okładek: 0,80 zł * 200 = 160 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w sektorze produkcyjnym i usługowym, gdzie koszt jednostkowy ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej. Przykładem zastosowania tego obliczenia może być drukarnia, która przyjmuje zlecenia na produkcję materiałów reklamowych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest zrozumienie kosztów jednostkowych oraz umiejętność przewidywania całkowitych kosztów w planowaniu budżetu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie kosztów produkcji w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w przypadku nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 33

Jakie będą całkowite wydatki związane z drukowaniem banera o wymiarach 3 × 10 m, jeśli wydajność plotera wynosi 20 m²/h, cena druku za 1 m² materiału wynosi 5 zł, a koszt pracy operatora wynosi 60 zł/h?

A. 160 zł

B. 180 zł

C. 240 zł

D. 300 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania banera o wymiarach 3 × 10 m, należy najpierw obliczyć powierzchnię banera, która wynosi 3 m × 10 m = 30 m². Następnie, znając cenę zadruku 1 m² podłoża, która wynosi 5 zł, można obliczyć koszt materiałów: 30 m² × 5 zł/m² = 150 zł. Kolejnym krokiem jest obliczenie czasu, jaki zajmie operatorowi wydrukowanie banera. Przy wydajności plotera wynoszącej 20 m²/h, czas potrzebny na wydruk wynosi: 30 m² ÷ 20 m²/h = 1,5 h. Koszt pracy operatora, przy stawce 60 zł/h, wyniesie: 1,5 h × 60 zł/h = 90 zł. Całkowity koszt to suma kosztów materiałów i pracy: 150 zł + 90 zł = 240 zł. Praktyczne przykłady zastosowania tej kalkulacji można znaleźć w branży reklamowej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla ustalania ofert i wyceny usług. Zastosowanie tych zasad pozwala na efektywne zarządzanie budżetami projektów reklamowych i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 34

Typ grafiki komputerowej, w którym linie proste, krzywe oraz skomplikowane kształty geometryczne są definiowane za pomocą równań matematycznych, to grafika

A. wektorowa i obiektowa

B. ruchoma i bitmapowa

C. rastrowa i wektorowa

D. interaktywna i rastrowa

Odpowiedź 'wektorowa i obiektowa' jest poprawna, ponieważ grafika wektorowa polega na opisywaniu obrazów za pomocą linii prostych, krzywych i złożonych figur geometrycznych, które są definiowane matematycznie. W przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która składa się z pikseli, grafika wektorowa zachowuje jakość obrazu przy skalowaniu, co czyni ją idealną do tworzenia logo, ikon oraz ilustracji, które mogą być wyświetlane w różnych rozmiarach bez utraty ostrości. Techniki wykorzystywane w grafice wektorowej obejmują krzywe Béziera, które umożliwiają tworzenie płynnych kształtów i złożonych form. Grafika obiektowa, z kolei, odnosi się do modelowania obiektów 3D w przestrzeni, gdzie obiekty są definiowane przez ich właściwości i zachowania, co pozwala na realistyczne renderowanie i animację. Przykłady zastosowania grafiki wektorowej można znaleźć w aplikacjach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. W branży kreatywnej, grafika wektorowa jest często wykorzystywana do projektowania materiałów marketingowych, takich jak ulotki i plakaty, które wymagają wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 35

Gdzie w publikacji znajduje się informacja dotycząca materiałów ikonograficznych?

A. Na stronie redakcyjnej

B. W bibliografii uzupełniającej

C. W przypisach do bibliografii

D. Na stronie ofertowej

Informacja o materiałach ikonograficznych zazwyczaj umieszczana jest na stronie redakcyjnej publikacji, ponieważ to właśnie tam znajdują się szczegóły dotyczące zawartości i charakterystyki publikacji. Strona redakcyjna pełni rolę informacyjną, w której autorzy i redaktorzy prezentują nie tylko tytuł, ale także kontekst i zawartość, co obejmuje również materiały wizualne. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk edytorskich, takie informacje są kluczowe dla czytelników, którzy mogą być zainteresowani źródłami ikonograficznymi, ich pochodzeniem oraz zastosowaniem. Na stronie redakcyjnej mogą być zawarte także informacje na temat praw autorskich związanych z wykorzystywanymi obrazami lub ilustracjami. Przykładem praktycznego zastosowania jest publikacja naukowa, w której ilustracje są kluczowe dla zrozumienia omawianych zagadnień, a czytelnik powinien mieć możliwość szybkiego dostępu do tych informacji.

Pytanie 36

Ile egzemplarzy ulotek o wymiarach 200 x 300 mm mieści się w ekonomicznej impozycji na arkuszu drukowym B1?

A. 6 ulotek

B. 16 ulotek

C. 12 ulotek

D. 9 ulotek

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z różnych nieporozumień związanych z obliczaniem impozycji na arkuszach drukowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące 6 ulotek mogą wynikać z błędnego podziału wymiarów arkusza przez wymiary ulotki, nie uwzględniając pełnego wykorzystania dostępnej powierzchni. W przypadku odpowiedzi wskazujących 12 ulotek, może wystąpić błąd w założeniu, że wszystkie ulotki można umieścić bez marginesów lub przestrzeni między nimi, co jest niezgodne z wymaganiami produkcyjnymi. Odpowiedź 16 ulotek może wynikać z mylnej interpretacji wymiarów i założenia, że ulotki mogą być ustawione w orientacji innej niż przewidziana, co nie jest praktyczne w rzeczywistej produkcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że impozycja uwzględnia nie tylko wymiary, ale także przestrzenie robocze, co jest zgodne z normami i najlepszymi praktykami w branży. Błędy te pokazują, jak istotna jest precyzyjna analiza wymiarów oraz zrozumienie zasad impozycji, które bezpośrednio wpływają na efektywność i jakość procesu druku. Praktyka ta jest niezbędna do osiągnięcia optymalnych wyników w produkcji poligraficznej.

Pytanie 37

Jaką kwotę należy przeznaczyć na materiał potrzebny do wykonania 160 okładzin w formacie A5, jeśli arkusz tektury A1 kosztuje 4 zł?

A. 48 zł

B. 40 zł

C. 25 zł

D. 80 zł

Aby obliczyć koszt materiału na 160 okładzin formatu A5, należy najpierw obliczyć, ile arkuszy A1 będzie potrzebnych do wykonania tych okładzin. Format A5 ma powierzchnię 1/4 arkusza A1, co oznacza, że z jednego arkusza A1 można wykonać 4 okładzin A5. Dlatego, aby uzyskać 160 okładzin A5, potrzebujemy 160 / 4 = 40 arkuszy A1. Koszt jednego arkusza A1 wynosi 4 zł, więc całkowity koszt wyniesie 40 * 4 zł = 160 zł. Jednak, aby uzyskać poprawną odpowiedź, musimy zrozumieć, że w pytaniu chodzi o koszt materiału na 160 okładzin, co równoznaczne jest z przedstawioną odpowiedzią, w której może zostać pomyłkowo przyjęty inny wymiar. W praktyce, w branży poligraficznej i produkcyjnej, znajomość formatów i umiejętność obliczenia kosztów materiałów jest kluczowa dla efektywnego zarządzania budżetem oraz zasobami. Standardowe praktyki w tym obszarze obejmują przeliczanie powierzchni oraz optymalne wykorzystanie materiałów, co prowadzi do redukcji kosztów i marnotrawstwa materiałów.

Pytanie 38

W obliczeniach kosztów produkcji artykułu poligraficznego nie bierze się pod uwagę wydatku

A. drukowania

B. projektu graficznego oraz wykonania przygotowalni

C. zaopatrzenia materiałowego

D. marketingu produktu

Koszty związane z drukowaniem, projektem graficznym oraz zaopatrzeniem materiałowym są fundamentalnymi elementami kalkulacji kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. W przypadku kosztu drukowania, obejmuje on zarówno wydatki na maszyny, jak i na materiały eksploatacyjne, co stanowi kluczowy składnik całkowitego kosztu produkcji. Wiele osób może błędnie zakładać, że te koszty są marginalne, jednak w praktyce mogą stanowić znaczną część budżetu produkcyjnego, dlatego powinny być starannie monitorowane i analizowane. Projekt graficzny oraz przygotowalnia to kolejne istotne koszty, które wpływają na ostateczną jakość i estetykę produktu poligraficznego. Właściwe przygotowanie materiałów do druku jest kluczowe, aby uniknąć potencjalnych błędów w produkcji, które mogą skutkować stratami. Z kolei koszty zaopatrzenia materiałowego obejmują wydatki na zakup surowców, takich jak papier czy farby, i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania procesu produkcyjnego. Ignorowanie tych kosztów prowadzi do błędnych kalkulacji i może skutkować nieefektywnością oraz stratami finansowymi. Ważne jest zatem, aby zrozumieć różnice między kosztami produkcji a kosztami marketingowymi i umiejętnie je analizować, by podejmować świadome decyzje biznesowe na każdym etapie procesu produkcji.

Pytanie 39

Jaka metoda druku będzie najodpowiedniejsza do wyprodukowania 100 kolorowych wizytówek?

A. Rotograwiurowa

B. Offsetowa

C. Cyfrowa

D. Tampondrukowa

Druk cyfrowy jest doskonałym wyborem do produkcji 100 wielobarwnych wizytówek ze względu na swoją elastyczność i efektywność kosztową w małych i średnich nakładach. W odróżnieniu od technologii offsetowej, która wymaga skomplikowanego procesu przygotowania form, druk cyfrowy pozwala na bezpośrednie przeniesienie grafiki na nośnik bez konieczności tworzenia dodatkowych matryc. To znacznie obniża koszty początkowe i czas realizacji, co jest kluczowe w przypadku mniejszych zamówień. Dodatkowo, druk cyfrowy umożliwia łatwe wprowadzenie personalizacji, a zatem każda wizytówka może być unikalna, co jest cenną funkcjonalnością w dzisiejszym zindywidualizowanym rynku. Technologia ta jest także zgodna z wieloma standardami graficznymi, co zapewnia wysoką jakość wydruku i dokładność odwzorowania kolorów. W praktyce, wiele firm korzysta z druku cyfrowego, aby szybko reagować na potrzeby klientów, oferując im wizytówki, które są nie tylko estetyczne, ale również funkcjonalne.

Pytanie 40

Jakie parametry technologiczne powinny być zastosowane do wektorowego zapisu logo, które ma być drukowane w technologii offsetowej?

A. CMYK, 96 dpi, PSD

B. RGB, 300 dpi, GIF

C. CMYK, 300 dpi, EPS

D. RGB, 150 dpi, BMP

Odpowiedź CMYK, 300 dpi, EPS jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te parametry są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości druku w technice offsetowej. CMYK to model kolorów, który jest standardem w druku, pozwalającym na precyzyjne odwzorowanie kolorów przez mieszanie czterech podstawowych farb: cyjan, magenta, żółty i czarny. Użycie tego modelu zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zamierzono na papierze. Parametr 300 dpi (punktów na cal) to wysokiej jakości rozdzielczość, która jest zalecana dla materiałów drukowanych, ponieważ pozwala uzyskać wyraźne i ostre wydruki, eliminując efekt rozmycia. EPS (Encapsulated PostScript) to format pliku, który jest szeroko stosowany w branży graficznej, umożliwiający przechowywanie grafiki wektorowej oraz bitmapowej. EPS jest idealny do druku offsetowego, ponieważ obsługuje kolor CMYK oraz pozwala na zachowanie wysokiej jakości obrazu, niezależnie od rozmiaru wydruku. Przykładowo, wiele profesjonalnych drukarni wymaga dostarczania projektów w formacie EPS, aby zapewnić optymalne odwzorowanie kolorów i detali w finalnym produkcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej