Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 00:48
Data zakończenia: 11 grudnia 2025 00:57

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Tuberkulinizację należy obowiązkowo wykonać u

A. koni

B. świń

C. psów

D. bydła

Tuberkulinizacja bydła jest kluczowym elementem zdrowia publicznego oraz ochrony zwierząt. Procedura ta ma na celu wczesne wykrywanie zakażeń prątkiem gruźlicy, co jest niezbędne do kontrolowania rozprzestrzeniania się tej choroby w stadach. W Polsce, zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia zwierząt, tuberkulinizacja jest obligatoryjna dla bydła, co odzwierciedla poważne zagrożenie, jakie stanowi gruźlica dla zarówno zwierząt, jak i ludzi. Stosowanie testów tuberkulinowych pozwala na identyfikację zwierząt zakażonych, co umożliwia ich izolację i leczenie, a w przypadku zaawansowanej choroby – eutanazję. W praktyce, systematyczne przeprowadzanie tuberkulinizacji jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także elementem dobrych praktyk hodowlanych, który przyczynia się do poprawy ogólnego stanu zdrowia stada oraz zwiększa jego produktywność. Z perspektywy zdrowia publicznego, kontrola gruźlicy bydła ma istotne znaczenie, ponieważ choroba ta może być przenoszona na ludzi, co podkreśla potrzebę przestrzegania standardów weterynaryjnych oraz bioasekuracji w gospodarstwach.

Pytanie 2

Gdy transport zwierząt odbywa się na dystansie przekraczającym 50 km, pojazd transportowy powinien mieć

A. dopuszczenie wydane przez Powiatowego Lekarza Weterynarii

B. decyzję przyznaną przez Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii

C. certyfikat wydany przez Inspektora Transportu Drogowego

D. świadectwo otrzymane od Inspektora Dozoru Technicznego

Wybór certyfikatu wydanego przez Inspektora Transportu Drogowego oraz świadectwa wydanego przez Inspektora Dozoru Technicznego jako alternatywnych odpowiedzi na pytanie o transport zwierząt jest problematyczny, ponieważ te dokumenty nie są bezpośrednio związane z przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Certyfikat wydany przez Inspektora Transportu Drogowego dotyczy raczej ogólnych przepisów dotyczących transportu drogowego, który nie zawsze uwzględnia specyfikę przewozu żywych zwierząt. Świadectwo Inspektora Dozoru Technicznego jest skierowane na bezpieczeństwo techniczne pojazdów, ale nie adresuje kwestii związanych z transportem zwierząt. Kolejną niepoprawną odpowiedzią jest decyzja wydana przez Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii, która często dotyczy kwestii zdrowotnych i weterynaryjnych, ale nie jest to dokument wymagany dla każdego transportu. W praktyce, aby zapewnić prawidłowy i odpowiedni transport zwierząt, ważne jest, aby środek transportu miał dopuszczenie od Powiatowego Lekarza Weterynarii, co jest zgodne z obowiązującymi normami i dobrymi praktykami w branży. Zignorowanie tego aspektu może prowadzić do poważnych problemów, takich jak naruszenie przepisów prawa oraz zagrożenie zdrowia i dobrostanu zwierząt."

Pytanie 3

Z uwagi na dobrostan zwierząt, niedopuszczalne jest przewożenie ciężarnych samic

A. po przekroczeniu 2/3 czasu trwania ciąży

B. po przekroczeniu 6 miesiąca ciąży

C. po przekroczeniu 90% czasu trwania ciąży

D. przez cały czas trwania ciąży

Transport ciężarnych samic zwierząt powinien odbywać się z zachowaniem szczególnej ostrożności, mając na uwadze ich dobrostan. Odpowiedzi sugerujące transport po przekroczeniu 2/3 czasu trwania ciąży lub 6 miesiąca ciąży są nieprawdziwe, ponieważ nie uwzględniają kluczowych informacji dotyczących etapu ciąży. Przekroczenie 2/3 czasu trwania ciąży nie jest wystarczającym wskaźnikiem dla oceny, czy samica powinna być transportowana, gdyż w rzeczywistości to sam moment bliski porodu, a nie tylko czas ciąży, jest decydujący dla dobrostanu zwierzęcia. Transport po 6 miesiącu również nie jest odpowiednim punktem odniesienia, ponieważ okres ciąży u różnych gatunków zwierząt znacznie się różni, a niektóre samice mogą być transportowane w późniejszych etapach ciąży tylko w wyjątkowych okolicznościach. Warto zauważyć, że związek między czasem trwania ciąży a dobrostanem zwierząt nie ogranicza się jedynie do aspektów fizycznych, ale również psychicznych. Wszelkie podejścia do transportu ciężarnych samic muszą również brać pod uwagę ich stres, co jest często pomijane w niektórych interpretacjach zasad transportu. Ignorowanie powyższych zasad i regulacji może prowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia zarówno samicy, jak i jej potomstwa, a także rodzić konsekwencje prawne dla transportera. Dlatego znajomość tych norm oraz ich poprawne zastosowanie jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt w każdej fazie transportu.

Pytanie 4

Do czego służy tarnik?

A. do korekcji racic bydła

B. do korekcji kopyt koni

C. do korekcji zębów koni

D. do dekornizacji bydła

Korekcja racic bydła, choć ważna w hodowli zwierząt, nie ma związku z zastosowaniem tarnika, który jest narzędziem dedykowanym do pracy nad uzębieniem koni. W przypadku bydła dotyczącego korekcji racic stosuje się specjalistyczne narzędzia, takie jak nożyce do racic i pilniki, aby utrzymać prawidłowy kształt i zdrowie racic. Problemy z racicami mogą prowadzić do poważnych schorzeń, dlatego istotne jest, aby stosować odpowiednie metody pielęgnacji. Natomiast korekcja kopyt koni odnosi się do innego obszaru, w którym stosuje się podkówki oraz narzędzia do ich formowania, a nie tarniki. Właściwe podejście do pielęgnacji kopyt jest również kluczowe, aby zapobiegać kontuzjom i zapewnić koniowi właściwą mobilność. Dekornizacja bydła, z kolei, jest procesem mającym na celu usunięcie rogów u bydła, co jest wykonywane z powodów bezpieczeństwa i zarządzania stadem, ale również w tym przypadku nie ma zastosowania tarnika. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdej osoby pracującej z końmi i bydłem, aby skutecznie dbać o ich zdrowie oraz dobrostan.

Pytanie 5

Do dodatkowych badań układu krążenia zalicza się

A. elektrokardiografia

B. opukiwanie

C. endoskopia

D. osłuchiwanie

Elektrokardiografia (EKG) to kluczowe badanie w diagnostyce schorzeń układu krążenia. Umożliwia ocenę aktywności elektrycznej serca, co jest istotne w identyfikacji różnych arytmii, bloków przewodzenia oraz zmian niedokrwiennych. EKG jest badaniem nieinwazyjnym, które może być przeprowadzane w warunkach ambulatoryjnych. W praktyce klinicznej, EKG jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w ocenie pacjentów z objawami chorób sercowo-naczyniowych, takimi jak ból w klatce piersiowej czy duszność. Dodatkowo, badanie to pozwala na monitorowanie pacjentów z chorobami przewlekłymi, takimi jak niewydolność serca, oraz na ocenę skutków terapii farmakologicznej. Standardy dotyczące elektrokardiografii, określone przez towarzystwa medyczne, podkreślają znaczenie precyzyjnego odczytu oraz analizy wyników w kontekście klinicznym, co czyni EKG nieocenionym narzędziem w ocenie stanu zdrowia pacjentów.

Pytanie 6

Dyskopatie to choroby

A. kręgosłupa.

B. zębów.

C. mięśni.

D. powięzi.

Dyskopatie to schorzenia, które dotyczą kręgosłupa, a dokładniej dysków międzykręgowych, które pełnią kluczową rolę w amortyzacji i stabilizacji kręgosłupa. Te struktury, zbudowane z tkanki chrzęstnej, mogą ulegać różnym zmianom, takim jak degeneracja czy przepuklina, co prowadzi do bólu oraz ograniczenia ruchomości. Przykładowo, dyskopatia lędźwiowa jest powszechnym schorzeniem, które może prowadzić do bólu promieniującego do kończyn dolnych, znanego jako rwa kulszowa. W praktyce, diagnoza dyskopatii opiera się na badaniach obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny, które pozwala ocenić stan dysków oraz ewentualne uciski na nerwy. Leczenie może obejmować rehabilitację, farmakologię, a w niektórych przypadkach zabiegi chirurgiczne. Zrozumienie dyskopatii ma istotne znaczenie w kontekście profilaktyki, ponieważ wielu pacjentów może uniknąć poważnych problemów poprzez regularne ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu oraz stosowanie odpowiedniej ergonomii w miejscu pracy.

Pytanie 7

Przytoczony fragment instrukcji dotyczy pobierania próbek celem wykluczenia

Wszystkie gatunki mięsa dzikich zwierząt łownych innych niż dziki, takich jak niedźwiedzie, mięsożerne ssaki (włączając ssaki morskie) oraz gady bada się, pobierając próbkę z mięśni w miejscach szczególnie narażonych. Miejsca predylekcyjne to:

u niedźwiedzia: przepona, mięśnie żwaczy i język;
u morsa: język;
u krokodyli: mięśnie żwaczy, skrzydłowe i międzyżebrowe;
u ptaków: mięśnie głowy (np. mięśnie żwaczy i szyi).

Masa próbki pierwotnej pobranej z miejsc predylekcyjnych nie może być mniejsza niż 10g.

A. wągrzycy.

B. włośnicy.

C. bąblowicy.

D. sarkosporydiozy.

Wybór odpowiedzi dotyczącej włośnicy jest prawidłowy, ponieważ fragment instrukcji odnosi się do procedury pobierania próbek mięśni w celu diagnozowania tej konkretnej choroby pasożytniczej. Włośnica jest wywoływana przez pasożyta - włośnia krętego, który zaraża gospodarzy poprzez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa zwierząt, które były nosicielami larw. W praktyce, pobieranie próbek mięśni od dzikich zwierząt jest kluczowym krokiem w diagnostyce, zwłaszcza w obszarach, gdzie włośnica jest endemiczna. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, laboratoria zajmujące się diagnostyką włośnicy powinny stosować standardowe procedury pobierania próbek, które zapewniają ich odpowiednią jakość i bezpieczeństwo analizy. Istotne jest, aby próbki były pobierane aseptycznie i odpowiednio transportowane do laboratorium, co pozwala na wyeliminowanie ryzyka kontaminacji oraz zwiększa szansę na dokładne wyniki. Dodatkowo, wiedza na temat włośnicy oraz procedur jej wykrywania jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się zdrowiem publicznym oraz weterynarią, aby skutecznie zapobiegać i kontrolować tę chorobę.

Pytanie 8

Po wprowadzeniu do gospodarstwa bydła lub świń, które nie były poddane kwarantannie i pochodziły z państwa trzeciego, żadne zwierzę z tego gospodarstwa nie może być sprzedane w ciągu

A. 20 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

B. 40 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

C. 10 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

D. 30 dni od momentu wprowadzenia tych zwierząt

Wybór innych okresów kwarantanny, takich jak 20, 10 lub 40 dni, opiera się na błędnych założeniach dotyczących procedur bioasekuracyjnych i przepisów weterynaryjnych. Na przykład, 20 dni może wydawać się wystarczającym okresem, jednak taka długość kwarantanny nie zapewnia pełnego monitorowania zdrowia wprowadzanego stada, co może prowadzić do późniejszego wykrycia chorób, które mogą mieć już negatywne skutki dla pozostałych zwierząt w gospodarstwie. Z kolei okres 10 dni jest zdecydowanie zbyt krótki, aby wykryć potencjalne objawy chorób, które mogą się przejawiać w późniejszych fazach. Niewłaściwe jest także sugerowanie 40 dni, ponieważ może to prowadzić do nieuzasadnionych opóźnień w zarządzaniu stadem, co w praktyce może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. Kluczowym błędem jest nieuznanie znaczenia dłuższego okresu monitorowania, który pozwala na dokładniejsze diagnozowanie stanu zdrowia zwierząt oraz egzekwowanie skutecznych zasad w zakresie bioasekuracji. Właściwe podejście obejmuje nie tylko kwarantannę, ale również odpowiednie badania weterynaryjne i stały nadzór, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 9

W UPPZ odpady klasyfikowane w kategorii 3 to odpady

A. średniego ryzyka

B. niskiego ryzyka

C. szczególnego ryzyka

D. wysokiego ryzyka

Odpady klasyfikowane jako materiał kategorii 3 w Ustawie o odpadach są uznawane za odpady niskiego ryzyka. Oznacza to, że ich potencjalny wpływ na zdrowie ludzi oraz środowisko jest ograniczony w porównaniu do odpadów wyższych kategorii. Przykładem mogą być odpady z działalności przemysłowej lub komunalnej, które nie zawierają niebezpiecznych substancji ani nie stanowią zagrożenia dla ekosystemów. W praktyce, odpady niskiego ryzyka mogą być kierowane do recyklingu lub kompostowania, co promuje zrównoważony rozwój i minimalizuje negatywny wpływ na środowisko. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania odpadami, istotne jest, aby odpady te były odpowiednio segregowane i przetwarzane zgodnie z obowiązującymi normami, co sprzyja efektywnemu gospodarowaniu zasobami.

Pytanie 10

Po zakończeniu którego miesiąca życia możliwe jest przywożenie psów i kotów do Polski?

A. Szóstego

B. Osiemnastego

C. Trzeciego

D. Dwunastego

Wybór złej odpowiedzi może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz przepisy dotyczące przywozu zwierząt. Musisz wiedzieć, że psy i koty nie mogą być przywożone przed ukończeniem trzeciego miesiąca życia, bo chodzi tu o ich zdrowie i bezpieczeństwo. Odpowiedzi mówiące o przywożeniu ich w wieku sześciu, dwunastu czy osiemnastu miesięcy to totalna pomyłka. Przywożenie zwierząt, które mają mniej niż 12 tygodni, stwarza ryzyko niewłaściwego zaszczepienia ich na choroby, co jest niebezpieczne. Co więcej, import takich młodych zwierząt może prowadzić do problemów z ich późniejszym zarejestrowaniem. Dlatego ważne jest, żeby każdy, kto planuje przywóz zwierzęcia, wiedział o tych wymaganiach. No i warto chyba skonsultować się z weterynarzem przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji, żeby nie było później nieporozumień.

Pytanie 11

Wskaż schorzenie, w którym obserwuje się wypuk zajawny?

A. Zapalenie płuc

B. Niedodma

C. Rozedma pęcherzykowa

D. Obrzęk płuc

Niedodma, obrzęk płuc i zapalenie płuc to różne jednostki chorobowe, które choć mogą prowadzić do problemów z oddychaniem, nie są związane z występowaniem wypuku zajawnego w taki sposób, jak rozedma pęcherzykowa. Niedodma to stan, w którym następuje zapadnięcie pęcherzyków płucnych, co skutkuje zmniejszeniem dostępnego miejsca do wymiany gazowej. W przypadku niedodmy, głównym problemem jest niedobór powietrza w płucach, a nie ich nieelastyczność, co odróżnia ją od rozedmy pęcherzykowej. Obrzęk płuc jest wynikiem nagromadzenia płynu w przestrzeni międzykomórkowej płuc, co prowadzi do trudności w oddychaniu i nie jest bezpośrednio związane z wypukiem zajawnym. Z kolei zapalenie płuc to infekcja tkanki płucnej, która także nie generuje wypuku zajawnego, lecz objawy takie jak kaszel, gorączka i ból w klatce piersiowej. Powszechnym błędem w identyfikacji jednostek chorobowych jest mylenie ich objawów z objawami rozedmy, co może prowadzić do nieprawidłowej diagnostyki i leczenia. Dlatego kluczowe jest stosowanie szczegółowych badań diagnostycznych oraz znajomość różnic między tymi schorzeniami, aby skutecznie zarządzać terapią i poprawić jakość życia pacjentów.

Pytanie 12

W odległości 3 kilometrów od miejsca wystąpienia choroby określa się strefę

A. ogniskową

B. zagrożoną

C. buforową

D. zapowietrzoną

Odpowiedzi takie jak 'zagrożoną', 'ogniskową' oraz 'buforową' są niepoprawne i opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu zasad epidemiologicznych. Strefa zagrożona jest terminem ogólnym, który nie odnosi się bezpośrednio do konkretnych działań prewencyjnych w kontekście ognisk chorób. Może sugerować, że obszar jest narażony na ryzyko wystąpienia choroby, ale nie definiuje konkretnych kroków, jakie należy podjąć. Z kolei określenie 'ogniskowa' jest mylące, ponieważ nie odnosi się do stref ochronnych, ale raczej do samego miejsca wystąpienia choroby. W epidemiologii używamy terminu 'ognisko' do oznaczenia miejsca, gdzie choroba występuje, ale nie definiuje to strefy jej otoczenia. Natomiast strefa buforowa sugerowałaby, że powinno się wprowadzić dodatkowe granice bezpieczeństwa wokół strefy choroby, co w kontekście praktycznym nie jest standardową praktyką. Zastosowanie tych terminów może prowadzić do błędnych wniosków i działań, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu kryzysowym w zdrowiu publicznym. Kluczowym błędem jest nieodróżnianie terminów używanych w epidemiologii oraz ich funkcji. Właściwe zrozumienie terminologii i praktyk jest niezbędne do skutecznego reagowania na sytuacje kryzysowe w zdrowiu publicznym.

Pytanie 13

Ubój, który jest poprzedzony oszołomieniem, określa się jako ubój

A. bezpośredni

B. rytualny

C. pozorowany

D. pośredni

Ubój poprzedzony oszołomieniem jest klasyfikowany jako ubój pośredni, co oznacza, że zwierzę najpierw jest oszołomione, a dopiero później poddawane ubojowi. Taki proces jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawa oraz normami dobrostanu zwierząt, które zakładają, że zwierzęta powinny być oszołomione w sposób zapewniający im jak najmniejsze cierpienie przed ubojem. Przykładem oszołomienia może być użycie urządzenia do oszołomienia elektrycznego, które natychmiastowo wywołuje utratę przytomności. Praktyki te są regulowane przez przepisy UE, które wymagają przestrzegania zasad humanitarnego traktowania zwierząt. Użycie oszołomienia przed ubojem zmniejsza stres i ból zwierzęcia, co jest kluczowe zarówno z etycznego, jak i prawnego punktu widzenia. Przestrzeganie tych standardów ma na celu zapewnienie, że proces uboju jest nie tylko efektywny, ale również etyczny, a także zgodny z ogólnymi zasadami zrównoważonego rozwoju branży mięsnej.

Pytanie 14

Narządy, które są najbardziej narażone na promieniowanie RTG, to

A. gonady i szpik kostny

B. żołądek oraz wątroba

C. mózg i mięsień serca

D. skóra oraz włosy

Wybór skór i włosów jako najbardziej wrażliwych narządów na promieniowanie RTG jest błędny, ponieważ te tkanki mają znacznie mniejszą podatność na uszkodzenia wynikające z ekspozycji na promieniowanie ionizujące. Skóra, mimo że narażona na promieniowanie, posiada zdolność regeneracji i nie wykazuje tak wysokiej czułości na uszkodzenia DNA, jak komórki gonad czy szpiku kostnego. Ponadto, włosy, będące martwymi komórkami wytworzonymi przez mieszki włosowe, nie są bezpośrednio narażone na skutki promieniowania, ponieważ nie mają zdolności podziału ani regeneracji jak komórki aktywne. Odpowiedź wskazująca na mózg i mięsień sercowy jest również myląca. Choć mózg jest istotnym organem, jego komórki nie dzielą się tak intensywnie jak komórki w gonadach czy szpiku, co czyni go mniej wrażliwym na promieniowanie. Z kolei mięsień sercowy, który jest tkanką mięśniową, również charakteryzuje się niską podatnością na uszkodzenia promieniowaniem. Żołądek i wątroba, mimo że są istotnymi organami w procesach metabolicznych, nie są najbardziej narażone na skutki promieniowania. Zrozumienie, które tkanki są najbardziej wrażliwe na promieniowanie RTG, jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka oraz zastosowania właściwych praktyk ochrony radiologicznej, co podkreśla ważność edukacji w tym zakresie.

Pytanie 15

Aby przeprowadzić bronchoskopię u kota, należy użyć

A. endoskopu

B. elektroencefalografu

C. elektrokardiografu

D. ultrasonografu

Użycie elektroencefalografu, ultrasonografu czy elektrokardiografu w kontekście bronchoskopii u kota jest błędnym podejściem do diagnostyki chorób układu oddechowego. Elektroencefalograf jest narzędziem przeznaczonym do rejestracji aktywności elektrycznej mózgu, co ma zastosowanie przede wszystkim w neurologii, a nie w badaniach układu oddechowego. Ultrasonograf, stosowany do obrazowania narządów wewnętrznych poprzez fale ultradźwiękowe, nie jest w stanie wizualizować dróg oddechowych, które wymagają bezpośredniego dostępu do ich wnętrza, co umożliwia jedynie endoskop. Elektrokardiograf z kolei służy do oceny czynności serca, a nie diagnostyki chorób płuc. Często mylnie zakłada się, że badania te mogą zastąpić bronchoskopię, jednak każde z tych narzędzi ma określone wskazania i nie jest zamiennikiem dla metody inwazyjnej, która zapewnia bezpośrednią wizualizację i możliwości interwencji terapeutycznych. Właściwe zrozumienie przeznaczenia i zastosowania tych narzędzi jest kluczowe w diagnostyce weterynaryjnej, aby unikać nieefektywnych i potencjalnie szkodliwych dla pacjenta praktyk.

Pytanie 16

Jaką chorobę układu rozrodczego mogą mieć bydło?

A. otręt

B. wągrzyca

C. ketoza

D. gzawica

Gzawica, wągrzyca i ketoza to schorzenia, które nie są związane bezpośrednio z układem rozrodczym bydła. Gzawica, znana również jako choroba gazy jelitowej, jest schorzeniem układu pokarmowego, które prowadzi do nagromadzenia gazów w jelitach, co może zagrażać zdrowiu bydła, ale nie wpływa na płodność. Wągrzyca, wynikająca z obecności larw tasiemców, także dotyczy układu pokarmowego i nie ma związku z rozrodem. Ketoza, z drugiej strony, jest metaboliczną chorobą bydła, która występuje głównie u samic w okresie laktacji, kiedy organizm nie jest w stanie zaspokoić swoich potrzeb energetycznych, co może prowadzić do osłabienia kondycji zwierzęcia, ale również nie dotyczy bezpośrednio układu rozrodczego. Powszechnym błędem jest mylenie tych chorób z problemami reprodukcyjnymi, co może wynikać z niewłaściwego zrozumienia ich przyczyn i skutków. W hodowli bydła istotne jest zrozumienie, że każda z tych chorób wymaga odrębnych strategii prewencyjnych i leczniczych, a skupienie się na układzie rozrodczym wymaga innego podejścia niż w przypadku schorzeń układu pokarmowego czy metabolicznego. Dobrze zorganizowane programy zarządzania zdrowiem stada powinny uwzględniać różnorodność schorzeń oraz ich specyfikę, aby skutecznie poprawić ogólny stan zdrowia zwierząt.

Pytanie 17

Do wytwarzania nawozów organicznych można wykorzystać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które należą do kategorii

A. 1 i 2

B. 1, 2 i 3

C. 2 i 3

D. 3 i 1

Odpowiedzi, które nie uwzględniają kategorii 2 i 3, bazują na niepełnym zrozumieniu klasyfikacji produktów pochodzenia zwierzęcego i ich zastosowania w produkcji nawozów organicznych. Wybierając inne kombinacje, można popełnić błąd, sądząc, że inne kategorie obejmują tylko te materiały, które są nieodpowiednie do wykorzystania. Kategoria 1, na przykład, zawiera odpady o wysokim ryzyku, które są niezgodne z przepisami dotyczącymi nawozów organicznych. Ponadto, kategoria 2 i 3 są kluczowe dla przemysłowej produkcji nawozów organicznych, jako że umożliwiają wykorzystanie materiałów, które są w inny sposób uznawane za odpady. Porównując klasyfikację kategorii, niektórzy mogą błędnie uznać, że wszystkie odpady można wykorzystać bez przetwarzania, co jest niezgodne z przepisami prawnymi i dobrymi praktykami. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko odpowiednio przetworzone materiały mogą stanowić cenną bazę dla nawozów organicznych, co poprawia nie tylko jakość gleby, ale i efektywność produkcji rolniczej. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do ryzykownych praktyk, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie roślin oraz jakość plonów.

Pytanie 18

Termin określający dezynfekcję budynków inwentarskich w kontekście ich przygotowania do przyjęcia nowych zwierząt to

A. wstępna

B. końcowa

C. bieżąca

D. zapobiegawcza

Wybór innych typów dezynfekcji, takich jak bieżąca, końcowa czy wstępna, jest mylny i wynika z niepełnego zrozumienia koncepcji dezynfekcji w kontekście przygotowania budynków inwentarskich. Dezynfekcja bieżąca odnosi się do regularnego utrzymywania czystości w obiektach, co jest istotne, ale nie wystarcza w kontekście przygotowania budynków dla nowej obsady zwierząt. Proces ten powinien być bardziej intensywny, aby zapewnić całkowite usunięcie patogenów, co jest charakterystyczne dla dezynfekcji zapobiegawczej. Końcowa dezynfekcja zazwyczaj odnosi się do procedur przeprowadzanych po zakończeniu cyklu hodowlanego, co nie jest adekwatne w sytuacji, gdy obiekt jest przygotowywany do przyjęcia nowych zwierząt. Z kolei dezynfekcja wstępna sugeruje przygotowanie budynku przed jego pierwszym użyciem, co również jest błędne w tym kontekście, ponieważ chodzi o działania podejmowane już po wcześniejszej obsadzie. Użycie tych terminów w niewłaściwy sposób prowadzi do nieporozumień dotyczących odpowiedzialnych praktyk bioasekuracji, które są kluczowe w hodowli zwierząt. Niezrozumienie różnicy między tymi rodzajami dezynfekcji może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla zwierząt, a nawet stratami finansowymi dla hodowców.

Pytanie 19

Zgodnie z podaną niżej instrukcją, pomieszczenie dla zwierząt mierzy się

Fragment z instrukcji GLW Nr GIWz.400A-462010 z dnia 23 sierpnia 2010 r.

Pomiary powierzchni utrzymania – dokonując pomiaru powierzchni pomieszczenia lub klatki przypadającej na zwierzę należy wykorzystać odpowiednie przyrządy, posiadające świadectwo legalizacji lub cechę legalizacji umieszczoną na przyrządzie pomiarowym, poświadczające dokonanie legalizacji. Pomiar taki powinien być dokonywany po wewnętrznej stronie pomieszczenia lub klatki. Mierząc powierzchnię przypadającą na zwierzę, należy pominąć tę część pomieszczenia lub klatki, która nie jest w pełni dostępna dla zwierzęcia, np. miejsce, w którym znajduje się koryto.

A. po wewnętrznej stronie pomieszczenia odpowiednim przyrządem wliczając część zajmowaną przez koryto.

B. po zewnętrznej stronie pomieszczenia przyrządem posiadającym legalizację wliczając część zajmowaną przez koryto.

C. po zewnętrznej stronie pomieszczenia odpowiednim przyrządem pomijając część zajmowaną przez koryto.

D. po wewnętrznej stronie pomieszczenia przyrządem posiadającym legalizację pomijając część zajmowaną przez koryto.

Poprawna odpowiedź wskazuje na kluczowe zasady dotyczące pomiaru pomieszczeń dla zwierząt. Zgodnie z obowiązującymi normami, pomiar powinien być przeprowadzany po wewnętrznej stronie pomieszczenia przyrządem posiadającym legalizację. Oznacza to, że należy używać narzędzi akredytowanych, co zapewnia dokładność i zgodność z przepisami. Ponadto, istotnym elementem jest pominięcie części zajmowanej przez koryto, co ma na celu uzyskanie rzeczywistej powierzchni dostępnej dla zwierząt. W praktyce oznacza to, że jeśli koryto zajmuje znaczną przestrzeń, pomiar powinien uwzględniać jedynie tę część powierzchni, która jest wykorzystywana przez zwierzęta. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie takich pomiarów, co zapewnia transparentność i ułatwia przyszłe kontrole. Dostosowywanie pomiarów do standartów branżowych jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz spełnienia wymogów prawnych, co w dłuższej perspektywie wpływa na efektywność operacyjną.

Pytanie 20

Wprowadzenie do paszy kokcydiostatyków ma na celu wyeliminowanie

A. tasiemców

B. włośni

C. pierwotniaków

D. nicieni

Dodanie kokcydiostatyków do paszy ma na celu zwalczanie pierwotniaków, szczególnie z rodzaju Eimeria, które są odpowiedzialne za kokcydiozę u zwierząt hodowlanych, takich jak drób. Kokcydioza prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych, w tym biegunek, osłabienia i znacznych strat w przyroście masy ciała. Wprowadzenie kokcydiostatyków do diety zwierząt jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli, mając na celu zarówno poprawę zdrowia, jak i wydajności produkcyjnej. Przykładem zastosowania kokcydiostatyków jest ich stosowanie w chowie brojlerów, gdzie ich zastosowanie może znacząco zmniejszyć występowanie chorób związanych z infekcją Eimeria. Warto również dodać, że stosowanie tych substancji powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz regulacjami prawnymi, aby uniknąć problemów z opornością i zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 21

Kto dokonuje powołania Głównego Lekarza Weterynarii?

A. Prezesa Rady Ministrów

B. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

C. Prezydenta RP

D. Sejm RP

W przypadku odpowiedzi wskazujących na Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz inne organy, warto zauważyć, że te podejścia wynikają z powszechnego błędnego przekonania, iż zarządzanie weterynarią w Polsce opiera się na bezpośrednim przypisaniu odpowiedzialności do ministerstw. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi ma kompetencje w zakresie polityki rolnej, jednak nie jest organem powołującym Głównego Lekarza Weterynarii. Istotnym jest, aby zrozumieć, że to Prezes Rady Ministrów ma prawo do tego powołania na podstawie obowiązujących przepisów. Pomieszanie kompetencji ministerialnych może prowadzić do mylnych wniosków o strukturze zarządzania w obszarze zdrowia zwierząt. Kolejnym błędnym podejściem jest sądzenie, że Sejm RP lub Prezydent RP mogą bezpośrednio powoływać Głównego Lekarza Weterynarii. W rzeczywistości, Sejm pełni rolę legislacyjną, a Prezydent RP ma inne prerogatywy, które nie obejmują tego konkretnego powołania. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest zrozumienie hierarchii administracyjnej oraz uprawnień poszczególnych organów państwowych. Aby poprawnie interpretować przepisy prawne, konieczne jest zrozumienie, które instytucje są odpowiedzialne za konkretne działania w ramach zarządzania zdrowiem zwierząt. Właściwe zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla efektywnego działania i odpowiedzialności w systemie ochrony zdrowia zwierząt w Polsce.

Pytanie 22

Aby utrwalić tkanki oraz narządy do analiz histopatologicznych, stosuje się

A. zasadę sodową

B. wodę demineralizowaną

C. kwas solny

D. formalinę

Woda destylowana, kwas solny i zasada sodowa nie nadają się do utrwalania tkanek do badań histopatologicznych, bo mają nieodpowiednie właściwości chemiczne. Woda destylowana jest rozpuszczalnikiem i po prostu nie potrafi utrwalać białek czy stabilizować komórek. To prowadzi do ich degradacji i zniekształceń. Użycie wody w preparatach histologicznych jest niewłaściwe, bo nie da się wiarygodnie ocenić tkanek, gdy są w stanie rozkładu. Kwas solny, no cóż, to substancja żrąca, która potrafi denaturować białka i niszczyć komórki, więc analizowanie ich w takim stanie to nieporozumienie. Co do próbek tkankowych, kwas ten sprawia, że one się rozkładają i są zniekształcone, co nie jest akceptowalne w diagnostyce. Zasada sodowa działa podobnie jak kwas solny i też potrafi zniszczyć strukturę komórek. W histopatologii chodzi o to, żeby zachować morfologię tkanek, a to jest niemożliwe przy substancjach o takich silnych właściwościach chemicznych. Wydaje mi się, że niektórzy źle myślą o tym i nie rozumieją, jak ważne są substancje chemiczne w procesie utrwalania, co jest kluczowe do analizy histopatologicznej.

Pytanie 23

Kiedy przeprowadza się odkażanie profilaktyczne?

A. w celu zabezpieczenia zwierząt przed chorobą zakaźną

B. po usunięciu zwierząt oraz martwych ciał zwierzęcych z gospodarstwa

C. po całkowitym oczyszczeniu, przed uznaniem ogniska choroby zakaźnej zwierząt za zamknięte

D. w obecności zwierząt przy podejrzeniu lub potwierdzeniu u nich choroby zakaźnej

Odkażanie zapobiegawcze to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o zdrowie zwierząt. Głównie chodzi o to, żeby chronić je przed chorobami zakaźnymi, eliminując różne patogeny, które mogą je zaatakować. Weźmy na przykład sytuację, gdzie w gospodarstwie ktoś zauważył, że jedno ze zwierząt jest chore. Jeszcze zanim choroba rozprzestrzeni się na inne sztuki, można przeprowadzić odkażanie, żeby ograniczyć ryzyko zakażeń. Warto pamiętać, że skuteczne odkażanie wymaga używania dobrych środków dezynfekcyjnych, które dobrze działają na konkretne patogeny. Fajnie, gdy hodowcy stosują się do norm weterynaryjnych i regularnie robią takie akcje prewencyjne – to naprawdę pomaga utrzymać zdrowe stado i unikać dużych strat finansowych związanych z chorobami.

Pytanie 24

Jaka powinna być względna wilgotność w pomieszczeniach dla zwierząt?

A. 40-50%

B. 20-30%

C. 10-15%

D. 70-80%

Wilgotność względna w pomieszczeniach dla zwierząt powinna wynosić 70-80%, ponieważ jest to optymalny zakres, który zapewnia komfort i zdrowie zwierząt. Wysoka wilgotność wpływa na zdolność zwierząt do regulacji temperatury ciała oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego. Przykładowo, w hodowlach drobiu, utrzymanie wyższej wilgotności jest kluczowe dla wzrostu piskląt, które są wrażliwe na zbyt suche powietrze. Istotne jest również, aby unikać zbyt niskiej wilgotności, która może prowadzić do stresu termicznego i obniżenia odporności. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt oraz krajowymi regulacjami, właściwe zarządzanie wilgotnością powietrza w pomieszczeniach hodowlanych jest kluczowym elementem dbania o dobrostan zwierząt. W praktyce, wykorzystanie odpowiednich systemów wentylacji i nawilżania, a także regularne monitorowanie poziomu wilgotności, pozwala na utrzymanie optymalnych warunków w pomieszczeniach dla zwierząt.

Pytanie 25

Jeśli 2,2 ml/kg masy ciała zwierzęcia prowadzi do wzrostu Ht o 1%, to jaką ilość krwi trzeba przetoczyć psu o wadze 10 kg, aby podnieść Ht o 2%?

A. 2,2 ml

B. 22 ml

C. 44 ml

D. 4,4 ml

Odpowiedzi, które sugerują przetoczenie 4,4 ml, 2,2 ml lub 22 ml, opierają się na błędnych obliczeniach i niewłaściwym zrozumieniu zależności między masą ciała a ilością przetaczanej krwi oraz wpływem na hematokryt. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niepełnego uwzględnienia proporcji związanych z masą ciała i żądanym wzrostem Ht. Na przykład, przetoczenie tylko 2,2 ml sugeruje, że wystarczy dostarczyć ilość odpowiadającą 1% wzrostu Ht dla całego psa, co jest zbyt małą ilością, aby osiągnąć zamierzony efekt. Podobnie, 4,4 ml to jedynie połowa wymaganej dawki dla uzyskania 1% wzrostu Ht, a więc nie spełnia celu zwiększenia Ht o 2%. Natomiast 22 ml, choć wydaje się być logicznym krokiem pośrednim, odpowiada jedynie jednemu wzrostowi o 1% i nie uwzględnia faktu, że potrzebna jest podwójna ilość dla osiągnięcia 2% wzrostu. W praktyce, kluczowe jest precyzyjne obliczanie dawek krwi na podstawie masy ciała i oczekiwanego wpływu na parametry hemostatyczne, co jest ugruntowaną dobrą praktyką w medycynie weterynaryjnej. Pominięcie tych zasad może prowadzić do niewłaściwych decyzji klinicznych i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 26

Wykonywanie badań pod kątem nosicielstwa pałeczek Salmonella jest niezbędne przed skierowaniem do uboju

A. bydła

B. królików

C. świń

D. drobiu

Badanie w kierunku nosicielstwa pałeczek Salmonella jest szczególnie istotne w przypadku drobiu, ponieważ ptaki te są jednym z głównych rezerwuarów tej bakterii. Salmonella może przenikać do organizmu człowieka przez spożycie zanieczyszczonego mięsa, jaj czy produktów pochodzenia drobiowego. Zgodnie z normami weterynaryjnymi oraz standardami bezpieczeństwa żywności, każde zwierzę kierowane do uboju musi być poddane badaniom na obecność patogenów, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego. W przypadku drobiu, szczególne procedury sanitarno-weterynaryjne są wdrażane, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Regularne testy na nosicielstwo pałeczek Salmonella pozwalają na szybką identyfikację i eliminację zarażonych osobników, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności oraz ochrony konsumentów. Przykładem dobrych praktyk może być wprowadzenie systemów HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli), które umożliwiają monitorowanie i kontrolowanie ryzyka związanego z patogenami w całym procesie produkcyjnym.

Pytanie 27

Chłodzenie immersyjne to proces schładzania

A. przez zanurzenie w zbiorniku z zimną wodą

B. poprzez obłożenie lodem

C. natryskiem zimnej wody

D. zimnym powietrzem

Chłodzenie immersyjne to technika, która polega na zanurzeniu obiektu w cieczy o niskiej temperaturze, co pozwala na efektywną wymianę ciepła. W tym przypadku, zbiornik z zimną wodą jest idealnym medium chłodzącym, ponieważ woda ma wysoką pojemność cieplną, co oznacza, że jest w stanie absorpować dużą ilość ciepła bez znacznego wzrostu temperatury. Tego typu chłodzenie jest powszechnie stosowane w różnych branżach, w tym w elektronice, gdzie układy scalone i inne komponenty są narażone na przegrzewanie. Przykładem zastosowania chłodzenia immersyjnego może być chłodzenie serwerów w centrach danych, gdzie zanurzenie ich w specjalnych cieczy dielektrycznych pozwala na utrzymanie optymalnej temperatury pracy. W kontekście standardów przemysłowych, takie rozwiązanie jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej oraz zrównoważonego rozwoju, co czyni je atrakcyjnym wyborem dla nowoczesnych aplikacji.

Pytanie 28

Jaki pasożyt żyje na skórze, tworząc w niej tuneliki?

A. Pchła

B. Wesz

C. Świerzbowiec

D. Kleszcz

Świerzbowiec, czyli Sarcoptes scabiei, jest pasożytem, który drąży korytarze w warstwie rogowej naskórka, co prowadzi do wystąpienia świerzbu. Jest to choroba zakaźna, przenoszona głównie poprzez kontakt z osobami zarażonymi. Świerzbowiec jest mikroskopijnym roztoczem, który żywi się komórkami skóry gospodarza, co powoduje intensywny świąd oraz stany zapalne. W odpowiedzi na inwazję, organizm wydziela substancje zapalne, co dodatkowo nasila dyskomfort. W praktyce, diagnoza świerzbu opiera się na badaniu klinicznym oraz potwierdzeniu obecności roztoczy w skórze. Leczenie obejmuje stosowanie preparatów miejscowych, takich jak permethrin lub benzylobenzonian, oraz ścisłe przestrzeganie zasad higieny, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Ważne jest również edukowanie pacjentów na temat profilaktyki i znaczenia unikania bliskiego kontaktu z osobami zakażonymi, co stanowi kluczowy aspekt w zapobieganiu szerzeniu się tej choroby.

Pytanie 29

W jakim gatunku zwierząt numer identyfikacyjny stanowi jedynie numer lokalizacji stada, w którym zwierzę się urodziło lub w którym po raz pierwszy zostało wpisane do rejestru zwierząt gospodarskich z oznaczeniem?

A. Owiec.

B. Świń

C. Byków.

D. Koni.

Odpowiedź dotycząca świń jako gatunku, w którym numer identyfikacyjny jest związany jedynie z numerem siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło lub zostało po raz pierwszy zgłoszone do rejestru, jest prawidłowa. System identyfikacji zwierząt gospodarskich, w tym świń, opiera się na zasadach nadzoru zdrowia zwierząt oraz monitorowania ich pochodzenia. W przypadku świń, każdy osobnik przypisany jest do konkretnej siedziby stada, co ma kluczowe znaczenie dla zarządzania zdrowiem i jakością mięsa. Biorąc pod uwagę, że świnie mogą być przemieszczane pomiędzy różnymi gospodarstwami, numer identyfikacyjny pozwala na ścisłą kontrolę ich historii oraz rozród. Dzięki tym praktykom, kontrolowane są potencjalne zagrożenia zdrowotne, a także usprawniona jest logistyka związana z obrotem zwierzętami. Tego rodzaju systemy są zgodne z obowiązującymi regulacjami unijnymi dotyczących dobrostanu zwierząt i bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 30

Jakiej chorobie kotów dotyczy przedstawiony opis?

Jest to bardzo zaraźliwa wirusowa dolegliwość kotowatych, manifestująca się objawami gorączki, stanem zapalnym błony śluzowej układu pokarmowego (wymioty, biegunka, czasami z krwią) oraz znacznym spadkiem liczby leukocytów. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest wirus FPV.

A. Zakaźnego zapalenia otrzewnej

B. Białaczki

C. Panleukopenii

D. Herpeswirozy

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP) to choroba wirusowa wywoływana przez koronawirusa, który może powodować szeroki wachlarz objawów, w tym problemy z układem pokarmowym i objawy ogólnoustrojowe. Jednakże, choroba ta charakteryzuje się innymi objawami, takimi jak gorączka, utrata wagi oraz objawy ze strony układu oddechowego, co różni ją od panleukopenii. Herpeswiroza to kolejna choroba wirusowa kotów, wywoływana przez wirusa herpes, która prowadzi do problemów z układem oddechowym oraz objawów ocznych. Objawy te są całkowicie inne niż te, które towarzyszą panleukopenii. Białaczka kotów (FeLV) to choroba wirusowa, która może prowadzić do osłabienia układu odpornościowego, ale nie wywołuje charakterystycznych objawów związanych z zapaleniem jelit i leukopenią. Często mylone są objawy różnych chorób wirusowych, co prowadzi do błędnych diagnoz. W przypadku kotów kluczowe jest zrozumienie, które objawy są charakterystyczne dla danej choroby, aby móc podjąć właściwe działania diagnostyczne i terapeutyczne. Ostatecznie, zidentyfikowanie panleukopenii wymaga nie tylko znajomości jej objawów, ale także umiejętności różnicowania jej od innych chorób wirusowych, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby.

Pytanie 31

Jakie narzędzia powinny zostać wykorzystane do szycia otrzewnej oraz mięśni podczas zabiegu sterylizacji?

A. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła

B. imadła Mathieu, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą trójkątną 1/3 koła

C. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici AMIFIL z igłą okrągłą 1/2 koła

D. igłotrzymacza Olsen-Hegar, pęsety chirurgicznej, nici PGA z igłą okrągłą 1/2 koła

Analizując pozostałe opcje, można zauważyć kilka istotnych nieprawidłowości. W pierwszej alternatywie zastosowanie imadła Mathieu jest niewłaściwe, ponieważ to narzędzie jest przeznaczone głównie do stabilizacji tkanek, a nie do szycia. Stosowanie nici AMIFIL z igłą trójkątną 1/3 koła w kontekście szycia otrzewnej nie jest zalecane, ponieważ igły trójkątne są bardziej odpowiednie do tkanin twardych, co może prowadzić do niepotrzebnego uszkodzenia otaczających tkanek. W kolejnej opcji, zastosowanie igłotrzymacza Olsen-Hegar oraz nici PGA jest poprawne, jednak użycie igły okrągłej 1/2 koła zapewnia lepszą kontrolę i mniejsze ryzyko uszkodzenia tkanek. Z kolei trzecia propozycja, mimo zastosowania pęsety chirurgicznej i nici PGA, zawiera błąd w zakresie użycia imadła Mathieu zamiast igłotrzymacza, co w praktyce chirurgicznej prowadziłoby do wydłużenia czasu operacji oraz zwiększenia ryzyka powikłań. W każdej z analizowanych odpowiedzi można dostrzec typowe błędy myślowe, takie jak mylenie ról narzędzi chirurgicznych oraz nieadekwatny dobór materiałów do specyfiki szycia otrzewnej, co w praktyce może prowadzić do zwiększenia ryzyka powikłań oraz wydłużenia procesu gojenia.

Pytanie 32

Mleko UHT to mleko, które zostało poddane wpływowi

A. niskiej temperatury przez kilka minut

B. bardzo wysokiej temperatury przez kilka sekund

C. bardzo niskiego ciśnienia przez kilkanaście sekund

D. promieniowania UV przez kilka sekund

Mleko UHT (Ultra High Temperature) to produkt, który został poddany procesowi pasteryzacji w bardzo wysokiej temperaturze, zazwyczaj od 135 do 150 stopni Celsjusza, przez krótki czas, zazwyczaj kilka sekund. Ten proces ma na celu zabicie drobnoustrojów i enzymów, które mogłyby powodować psucie się mleka. Dzięki temu mleko UHT może być przechowywane w temperaturze pokojowej przez długi czas, nawet do kilku miesięcy, bez potrzeby chłodzenia, co jest ogromną zaletą w przechowywaniu i dystrybucji produktu. W praktyce mleko UHT jest szeroko wykorzystywane w domach, restauracjach oraz w sektorze żywnościowym ze względu na swoją trwałość i wygodę użytkowania. Dobre praktyki w produkcji mleka UHT zalecają stosowanie zamkniętych systemów, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji mikrobiologicznej po obróbce termicznej. Ponadto, jakość mleka UHT jest regulowana odpowiednimi normami, co zapewnia bezpieczeństwo i wysoką jakość produktu.

Pytanie 33

Podczas pobierania krwi w celu przeprowadzenia badania na obecność choroby Aujeszkiego, jaką metodę poskromienia należy zastosować?

A. założenia pętli ryjowej

B. związania kończyn

C. przytrzymywania za uszy

D. założenia pętli na nogę

Założenie pętli ryjowej jest prawidłowym sposobem poskramiania świń w trakcie pobierania krwi, co wynika z jej skuteczności w zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno dla zwierzęcia, jak i personelu medycznego. Pętla ryjowa umożliwia kontrolowanie ruchów świni, jednocześnie minimalizując stres zwierzęcia. W praktyce stosuje się ją w sytuacjach, gdy konieczne jest unieruchomienie zwierzęcia w sposób, który nie zagraża jego zdrowiu, jak i nie wywołuje nadmiernego lęku. Kluczowym aspektem jest to, że pętla ryjowa powinno być zakładana w sposób, który nie powoduje ucisku na delikatne struktury anatomiczne, takie jak nos czy szczęka. W przypadku pobierania krwi, prawidłowe poskromienie świni pozwala na dokładne i efektywne przeprowadzenie procedury, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Dobre praktyki w zakresie weterynarii podkreślają znaczenie minimalizowania stresu u zwierząt, co jest możliwe dzięki właściwemu zastosowaniu pętli ryjowej.

Pytanie 34

Analizując fizykalnie obszar głowy jelita ślepego u konia, należy zbadać okolice

A. pachwinową

B. lewej słabizny

C. przedpępkową

D. prawej słabizny

Wybór odpowiedzi dotyczącej lewej słabizny jest błędny, ponieważ głowa jelita ślepego u koni zlokalizowana jest w prawej części jamy brzusznej. Lewej słabizny nie można użyć do oceny stanu jelita ślepego, ponieważ ta lokalizacja odpowiada innym strukturam, takim jak lewa część żołądka czy lewy nerkowy, które nie są związane z jelitem ślepym. Omacanie przedpępkowej również nie jest właściwe, gdyż ta okolica jest związana z innymi narządami, w tym pępkowym i szpiku. Co więcej, badanie pachwinowej jest również niewłaściwe, jako że nie odnosi się do analizy jelit, a raczej do struktury układu rozrodczego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi obejmują brak zrozumienia anatomii konia oraz nieumiejętność w prawidłowym określeniu lokalizacji narządów wewnętrznych. W praktyce weterynaryjnej istotne jest, aby lekarze weterynarii mieli dogłębną wiedzę na temat anatomii i fizjologii koni, aby skutecznie diagnozować i leczyć choroby związane z układem pokarmowym.

Pytanie 35

Ile wynosi prawidłowa ilość oddechów na minutę u psa w stanie spoczynku?

A. 10-30 oddechów

B. 70-100 oddechów

C. 4-7 oddechów

D. 40-60 oddechów

Prawidłowa liczba oddechów psa w spoczynku to tak naprawdę 10-30 oddechów na minutę. Z tego, co wiem, to jest zgodne z tym, co mówią weterynarze o zdrowych psach dorosłych. Gdy pies odpoczywa, jego oddech powinien być regularny, a to jest ważny wskaźnik jego zdrowia. Zauważ, że na to, ile pies bierze oddechów, wpływają różne rzeczy, jak rasa, wiek czy wielkość. Mniejsze rasy mogą mieć nieco więcej oddechów, a duże psy, jak dogi, oddychają rzadziej. Ważne, żeby właściciele psów regularnie sprawdzali, ile razy ich pupil oddycha, zwłaszcza po jakimś wysiłku albo w sytuacjach stresowych, bo to może pomóc w szybkim zauważeniu problemów zdrowotnych.

Pytanie 36

Dziedzina zajmująca się odpowiedzią immunologiczną organizmu na patogeny to

A. mikrobiologia

B. immunologia

C. serologia

D. transplantologia

Immunologia to nauka zajmująca się badaniem mechanizmów obronnych organizmu przed patogenami, takimi jak bakterie, wirusy czy grzyby. Główne tematy badań w immunologii obejmują funkcjonowanie układu odpornościowego, rozpoznawanie i eliminację antygenów oraz mechanizmy pamięci immunologicznej. Przykładem zastosowania wiedzy z zakresu immunologii jest opracowywanie szczepionek, które stymulują odpowiedź immunologiczną w organizmie, a tym samym zapobiegają infekcjom. Szczepionki przeciwko wirusowi grypy czy COVID-19 są doskonałym przykładem praktycznego zastosowania zasad immunologii. W kontekście standardów branżowych, badania immunologiczne muszą być prowadzone zgodnie z wytycznymi instytucji takich jak WHO czy CDC, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność produktów immunologicznych. Zrozumienie podstaw immunologii jest niezbędne w medycynie, biotechnologii i farmakologii, co czyni tę dziedzinę kluczową dla współczesnej nauki i zdrowia publicznego.

Pytanie 37

Babeszjoza jest przenoszona przez jakie organizmy?

A. kleszcze

B. pchły

C. komary

D. muchy

Babeszjoza jest chorobą pasożytniczą, która jest przenoszona przez kleszcze, a dokładniej przez ich larwy i nimfy. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest protozoon z rodzaju Babesia, który atakuje czerwone krwinki. Kleszcze, w szczególności gatunki takie jak Ixodes ricinus, odgrywają kluczową rolę w cyklu transmisji tego patogenu. W praktyce, osoby przebywające w obszarach, gdzie kleszcze są powszechne, powinny być świadome ryzyka i podejmować odpowiednie środki zapobiegawcze, takie jak stosowanie repelentów, noszenie odzieży ochronnej oraz regularne sprawdzanie ciała po powrocie z terenów zielonych. Warto również pamiętać, że wczesne wykrycie ukłucia kleszcza i jego usunięcie może znacząco obniżyć ryzyko zakażenia babeszjozą. W standardach zdrowotnych, szczególnie w profilaktyce chorób odzwierzęcych, kładzie się duży nacisk na edukację społeczeństwa na temat zagrożeń związanych z kleszczami i chorobami przez nie przenoszonymi.

Pytanie 38

Nadzór nad jakością surowców pochodzenia zwierzęcego importowanych do Polski z krajów spoza Unii Europejskiej leży w gestii inspektoratów weterynaryjnych

A. głównych

B. powiatowych

C. wojewódzkich

D. granicznych

Kontrola jakości surowców zwierzęcych, które wwozimy do Polski z krajów spoza Unii Europejskiej, to bardzo ważne zadanie dla inspektoratów weterynarii na granicy. To oni zajmują się sprawdzaniem, czy te surowce są bezpieczne i spełniają normy, co jest kluczowe dla zdrowia publicznego i dobrostanu zwierząt. Na przykład, kiedy na granicy przyjmowane jest mięso, inspektorzy muszą dokładnie je badać, żeby mieć pewność, że wszystko jest w porządku. Jeśli znajdą coś nie tak, to mają prawo zatrzymać towar i podjąć decyzję, co dalej z nim zrobić. Dobrze jest, gdy mają też procedury wycofania, bo wtedy mogą szybko zareagować w kryzysowych sytuacjach. No i ważne, żeby byli na bieżąco z przepisami, bo to zapewnia skuteczność w kontrolowaniu jakości.

Pytanie 39

Tuberkulinizację bydła przeprowadza się u zwierząt, które mają więcej niż

A. 3 miesiące.

B. 6 tygodni.

C. 6 miesięcy.

D. 3 tygodnie.

Tuberkulinizacja bydła jest procedurą diagnostyczną, która polega na ocenie reakcji organizmu zwierzęcia na tuberkulinę, co jest kluczowe w wykrywaniu gruźlicy bydła. Właściwe przeprowadzenie tego badania jest niezbędne dla monitorowania i kontrolowania chorób zakaźnych w stadzie. Zgodnie z zaleceniami i standardami weterynaryjnymi, tuberkulinizację należy przeprowadzać u bydła, które osiągnęło co najmniej 6 tygodni życia. Przeprowadzenie testu w tym okresie pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych zakażeń, co jest istotne dla zdrowia zarówno pojedynczych zwierząt, jak i całego stada. Praktyka ta jest zgodna z zasadami bioasekuracji oraz kontrolowania chorób zakaźnych, co jest szczególnie istotne w hodowlach, gdzie występują ryzyka związane z zoonozami. Systematyczne badania i monitorowanie stanu zdrowia bydła przyczyniają się do ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby, a także zwiększają bezpieczeństwo produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 40

Przemieszczanie żywych zwierząt oraz produktów zwierzęcych na obszarze państw członkowskich Unii Europejskiej regulowane jest przez system kontroli i informowania

A. ISO

B. GHP

C. TRACES

D. HACCP

GHP, czyli Good Hygiene Practices, to takie zasady, które mówią o higienie w produkcji żywności, ale to nie jest to samo, co system do zarządzania transportem zwierząt czy produktów pochodzenia zwierzęcego. GHP koncentruje się bardziej na ogólnych zasadach higienicznych, które stosuje się na różnych etapach produkcji, np. w hodowli czy przetwórstwie. To nie ma za wiele wspólnego z międzynarodowym handlem, co jest typowe dla TRACES. Z kolei HACCP, ten system analizy zagrożeń, jest super ważny dla bezpieczeństwa żywności, ale też w tym kontekście nie zajmuje się monitoringiem transportu zwierząt. Jest raczej o zarządzaniu ryzykiem w produkcji. No i na koniec, ISO, czyli organizacja zajmująca się standardami, nie ma bezpośredniego związku z kontrolowaniem przemieszczania zwierząt czy produktów pochodzenia. Często myli się te ogólne systemy z tymi, które są ściśle związane z monitorowaniem konkretnego procesu. Warto to rozumieć, żeby nie wpaść w pułapkę myślową.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej