Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 18:37
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 18:57

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na fotografii zastosowano

A. perspektywę zbieżną.

B. kompozycję symetryczną.

C. perspektywę bocianią.

D. kompozycję odśrodkową.

Kompozycja odśrodkowa to technika, która angażuje widza poprzez skierowanie uwagi do centralnego punktu obrazu. W przedstawionej fotografii z papryczkami, ich rozmieszczenie oraz różnorodność kierunków, w jakich są ustawione, skutkuje naturalnym przyciąganiem wzroku w stronę środka kompozycji. Przykłady zastosowania tej techniki można znaleźć w wielu dziełach sztuki i fotografii, gdzie artysta świadomie projektuje układ elementów, aby stworzyć dynamikę i zainteresowanie. Kompozycje odśrodkowe są szczególnie skuteczne w reklamie i marketingu, gdzie kluczowe jest zwrócenie uwagi na produkt. Warto również zauważyć, że stosowanie takiej kompozycji wspiera zasady równowagi wizualnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii artystycznej i komercyjnej, pozwalając na bardziej efektywne przekazywanie emocji i narracji. Użycie kompozycji odśrodkowej może być także doskonałym sposobem na prowadzenie wzroku widza w kierunku określonych detali, co zwiększa siłę przekazu wizualnego.

Pytanie 2

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. architektury

B. owadów

C. krajobrazu

D. osób

Mieszek to takie fajne urządzenie do robienia zdjęć, które jest naprawdę stworzone, żeby uwieczniać detale owadów. Główna jego zaleta to bliskie fokusowanie, co pozwala złapać obrazki z dużą precyzją. Jak się go używa w makrofotografii, to można uzyskać naprawdę duże powiększenia – to bardzo ważne, gdy chodzi o małe obiekty, jak owady. Warto łączyć go z obiektywami makro, bo wtedy wychodzą super szczegółowe zdjęcia. W branży zauważa się, jak istotne jest, żeby zdjęcia były stabilne i dobrze oświetlone, bo w makrofotografii rozmycia psują efekt i wtedy nie widać ładnych konturów. Poza tym, do pracy z tymi mieszkami przyda się znajomość technik typu stacking, co pomaga uzyskać zdjęcia z większą głębią ostrości. W sumie, te mieszki to świetne narzędzie dla każdego, kto pasjonuje się owadami i makrofotografią.

Pytanie 3

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu” szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/30 s

B. 1/15 s

C. 1/500 s

D. 1/80 s

Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to moim zdaniem absolutna podstawa, jeśli chcesz naprawdę zamrozić szybki ruch, taki jak pędzący samochód. To już taka wartość, którą polecają praktycznie wszyscy profesjonaliści zajmujący się fotografią sportową czy reportażową. Krótki czas naświetlania sprawia, że matryca rejestruje tylko ułamek sekundy – dokładnie tyle, ile trzeba, żeby nawet bardzo dynamiczny obiekt był ostry, bez rozmycia. Przykładowo, na torze wyścigowym albo nawet na zwykłej ulicy w ruchu miejskim – 1/500 s to taki kompromis, który daje poczucie „zatrzymania chwili”, a jednocześnie nie wymaga aż takich ekstremalnych ustawień ISO lub superjasnego światła. W praktyce, jeśli masz do czynienia z jeszcze szybszym pojazdem albo bardzo dynamiczną sceną, niektórzy idą nawet na 1/1000 czy 1/2000 sekundy, ale 1/500 s to już naprawdę standard na dobry początek. I warto wiedzieć, że w fotografii ruchu nie tylko czas jest ważny – trzeba też przemyśleć ustawienie ostrości, no i dobrać odpowiednią czułość ISO, żeby zdjęcie nie wyszło za ciemne. Często początkujący fotografowie boją się używać krótkich czasów naświetlania w obawie przed „przepaleniem” lub niedoświetleniem, ale z mojego doświadczenia, w plenerze lepiej ciut podnieść ISO niż psuć ostrość przez rozmazanie. Branżowe zalecenia są jednoznaczne: do zamrożenia szybkiego ruchu – krótkie czasy, minimum 1/500 s, a lepiej nawet krócej, szczególnie przy słabym świetle czy bardzo szybkich obiektach.

Pytanie 4

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 200

B. ISO 1400

C. ISO 800

D. ISO 1600

Ustawienie czułości ISO 200 podczas fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym to praktyka, którą można spotkać właściwie w każdym profesjonalnym studiu. ISO 200 uznaje się za kompromis między niskim poziomem szumów a wystarczającą czułością matrycy, szczególnie że światło błyskowe jest bardzo intensywne i daje dużą swobodę w doborze parametrów ekspozycji. Moim zdaniem, jeśli tylko nie ma super nietypowych sytuacji, ISO 200 pozwala uzyskać najlepszą jakość obrazu – zdjęcia są czyste, bez niepożądanych szumów cyfrowych, które pojawiają się przy wyższych wartościach ISO. Do tego, przy odpowiedniej mocy lamp błyskowych, nie ma potrzeby podbijania ISO wyżej, bo i tak można łatwo doświetlić scenę, balansując mocą lamp oraz przysłoną. W praktyce, większość lustrzanek i bezlusterkowców daje najładniejszy, najbardziej „plastyczny” obraz właśnie na niskich czułościach – to jest taka trochę złota zasada pracy w studiu. Wielu fotografów nawet ustawia ISO 100, ale niektóre aparaty mają natywne ISO 200 jako najniższe – i wtedy właśnie to jest najlepszy wybór. Dobrą praktyką jest trzymać ISO jak najniżej wszędzie tam, gdzie mamy zapas światła, czyli właśnie w warunkach studyjnych z błyskiem.

Pytanie 5

Jaki obiektyw powinno się wykorzystać do fotografowania dużej części wnętrza z niewielkiej odległości?

A. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm

B. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm

C. Standardowy o ogniskowej 50 mm

D. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm

Szerokokątny obiektyw o ogniskowej 35 mm jest idealnym narzędziem do uchwycenia dużych fragmentów pomieszczeń z bliskiej odległości. Takie obiektywy charakteryzują się szerszym kątem widzenia, co pozwala na rejestrowanie większej części sceny w kadrze. Przykładem zastosowania może być fotografia wnętrz, gdzie szerokokątny obiektyw umożliwia pokazanie zarówno całego pomieszczenia, jak i jego detali, co jest kluczowe dla architektów oraz projektantów wnętrz. Szerokokątne obiektywy mają również tendencję do minimalizowania zniekształceń na brzegach, co jest korzystne w kontekście fotografii architektury. Dodatkowo, w warunkach ograniczonej przestrzeni, takich jak małe mieszkania czy ciasne korytarze, szerokokątny obiektyw pozwala na efektywne uchwycenie kompozycji bez potrzeby stawania w odległości, która mogłaby wywołać problemy z perspektywą. W praktyce oznacza to, że fotografowie mogą lepiej ukazywać cechy architektoniczne i aranżacyjne, co czyni ten wybór uzasadnionym w kontekście efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 6

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/125 s, f/16

B. 1/60 s, f/11

C. 1/125 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/8

W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.

Pytanie 7

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Wielkoformatowe.

B. Kompaktowe.

C. Wodoodporne kompaktowe.

D. Bezlusterkowe.

Wielkoformatowe aparaty to sprzęt raczej z innej epoki, kojarzony głównie z fotografią analogową, choć są też wersje cyfrowe, ale te wciąż nastawione są na ultra-wysoką jakość statycznych zdjęć. Takie aparaty praktycznie nie mają funkcji rejestracji wideo, bo ich konstrukcja i przeznaczenie zupełnie tego nie wymagają. Te aparaty spotkasz głównie w profesjonalnych studiach fotograficznych, muzeach czy podczas cyfrowej archiwizacji dzieł sztuki i dokumentów. Rejestracja obrazu odbywa się tu na pojedynczych klatkach, zwykle na dużych płytach światłoczułych lub bardzo specjalistycznych matrycach, gdzie liczy się przede wszystkim jakość jednego zdjęcia, nie szybkość rejestrowania serii. Moim zdaniem taki aparat zupełnie nie nadaje się do filmowania – nawet nie ma w nim mechaniki do płynnej rejestracji klatek na sekundę, brak autofocusa, podglądu na żywo, a cała obsługa to ręczne manipulowanie mieszkiem i kasetami. W branży standardem jest, że każde urządzenie fotograficzne mające tryb wideo to raczej sprzęt kompaktowy, bezlusterkowy albo lustrzanka, a wielkoformaty to osobna kategoria, dedykowana tylko najwyższej jakości zdjęciom studyjnym. Nawet jeśli ktoś by się uparł, to nie uzyska z nich płynnego obrazu ruchomego, bo po prostu nie są do tego przystosowane. W zasadzie, jeśli komuś zależy na wideo, to wielkoformatowy aparat jest ostatnim wyborem z możliwych.

Pytanie 8

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. kąpieli pośredniej

B. kąpieli końcowej

C. wywołania

D. utrwalania

To pytanie często sprawia trudność, bo etapy obróbki fotograficznej brzmią podobnie, a jednak ich funkcje są zdecydowanie różne. Utrwalanie, choć bardzo ważne, nie redukuje halogenków srebra do srebra metalicznego – jego rolą jest usunięcie pozostałych, nienaświetlonych halogenków, które nie uległy wcześniej redukcji. Dzięki temu obraz staje się trwały i odporny na dalsze działanie światła. Z kolei kąpiel pośrednia to przemywanie materiału wodą pomiędzy wywołaniem a utrwalaniem; nie zachodzą tu żadne istotne reakcje chemiczne, tylko spłukuje się resztki wywoływacza, by uniknąć jego niekorzystnego wpływu na proces utrwalania. Kąpiel końcowa natomiast to już praktycznie kosmetyka – przemywanie, stosowanie środków antystatycznych, ewentualnie środki zmiękczające wodę, ale chemia obrazu praktycznie się wtedy nie zmienia. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób błędnie sądzi, że utrwalacz zamienia obraz utajony w widoczny, bo to właśnie po utrwaleniu zdjęcie można oglądać na świetle dziennym. To jednak jest efekt utrwalenia już powstałego obrazu, a nie jego kreacji. Często spotykam się też z przekonaniem, że kąpiele wodne mają wpływ na właściwości obrazu poza ochroną przed zanieczyszczeniami, co nie do końca jest prawdą – to raczej etap konserwacji niż tworzenia obrazu. W praktyce, jeśli ktoś chce świadomie pracować z procesem fotograficznym, musi dobrze rozróżniać te etapy, bo błędne rozumienie roli poszczególnych kąpieli może prowadzić do nieodwracalnych błędów technologicznych, zwłaszcza przy archiwizacji czy pracy z cennymi materiałami światłoczułymi.

Pytanie 9

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Photoshop i CorelDRAW

B. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

C. Adobe Illustrator i GIMP

D. Adobe Flash i Adobe InDesign

Adobe Photoshop oraz Adobe Lightroom to dwa z najbardziej powszechnie stosowanych programów do edycji zdjęć w formacie RAW, który jest używany przez profesjonalnych fotografów. Format ten umożliwia zapisanie danych z matrycy aparatu w sposób, który zachowuje najwięcej informacji o obrazie, co jest kluczowe podczas późniejszej obróbki. Adobe Photoshop oferuje zaawansowane narzędzia do edycji zdjęć, w tym funkcje warstw, maski, różnorodne filtry oraz możliwość retuszu. Z kolei Adobe Lightroom jest bardziej wyspecjalizowany w zarządzaniu i organizacji dużych zbiorów zdjęć, oferując jednocześnie potężne narzędzia do podstawowej korekcji kolorów i ekspozycji. Oba programy obsługują różne profile kolorów, co jest ważne dla zachowania spójności wizualnej w projektach graficznych. W praktyce użycie formatu RAW pozwala na większą elastyczność w edytowaniu, co jest istotne w postprodukcji, zwłaszcza w kontekście wydruków o wysokiej jakości i publikacji cyfrowych.

Pytanie 10

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. białego i czarnego.

B. niebieskiego i żółtego.

C. niebieskiego i czerwonego.

D. białego i szarego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 11

Do wykonania portretowego zdjęcia studyjnego, z efektem demoniczności postaci, uzyskanym poprzez głębokie cienie na twarzy i duży kontrast oświetlenia, należy zastosować

A. parasolkę.

B. strumienicę.

C. ring flash.

D. softbox.

Strumienica to akcesorium, które w fotografii studyjnej służy do kierunkowania światła i znacznego zawężenia jego rozproszenia. Dzięki niej uzyskuje się tzw. światło punktowe, które daje bardzo twarde, ostre cienie – szczególnie charakterystyczne dla portretów z efektem dramatyczności lub wręcz demoniczności. Takie światło mocno podkreśla rysy twarzy, tworzy głębokie kontrasty i wydobywa teksturę skóry, przez co postać nabiera wyrazistości, a nawet niepokojącego charakteru. W dobrych praktykach branżowych strumienice wykorzystywane są zawsze wtedy, gdy zależy nam na kontrolowanym, precyzyjnym oświetleniu – świetnie sprawdzają się także w fotografii teatralnej czy przy podkreślaniu szczegółów w reklamie. Osobiście zauważyłem, że przy portretach typu „low key” lub gdy chcemy uzyskać światło typu „Rembrandt” albo mocną iluminację od dołu (tzw. światło grozy), strumienica praktycznie nie ma sobie równych. Jej użycie wymaga też większej uwagi przy ustawieniu modela, bo niewielkie przesunięcie potrafi całkowicie zmienić charakter światła. To zdecydowanie narzędzie dla tych, którzy chcą mieć pełną kontrolę nad atmosferą ujęcia i nie boją się eksperymentować z cieniami.

Pytanie 12

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

B. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

C. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

D. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

Prawidłowe ustawienie skanera ma ogromny wpływ na końcową jakość cyfrowego obrazu, zwłaszcza jeśli chodzi o materiały analogowe, takie jak zdjęcia czy wydruki. Maksymalna rozdzielczość optyczna to kluczowy parametr, bo właśnie ona określa, ile szczegółów fizycznie potrafi wychwycić urządzenie, bez sztucznego podbijania pikseli przez algorytmy. Interpolowanie tylko „oszukuje” rzeczywistość – niby obraz robi się większy, ale szczegółów nie przybywa, a czasem wręcz tracimy ostrość. Z kolei zakres dynamiki, w praktyce oznaczany jako Dmax, mówi, ile stopni odcieni między czernią a bielą skaner potrafi zarejestrować. Im wyższa wartość (tu wskazano do 2,0, co jest raczej minimalnym akceptowalnym progiem dla materiałów refleksyjnych), tym lepiej oddane są cienie i światła – po prostu więcej „miejsca” na subtelności. W profesjonalnej digitalizacji (np. archiwizacji, reprodukcji dzieł sztuki czy dokumentacji fotograficznej) zawsze stawia się właśnie na jakość optyczną i najpełniejszy możliwy zakres dynamiki. Warto dodać, że sam proces skanowania wymaga też kontroli nad kalibracją kolorystyczną, czystością szybki skanera i odpowiednim oświetleniem, ale bez tych dwóch parametrów – optycznej rozdzielczości oraz szerokiej dynamiki – nawet najlepsza postprodukcja nie wyciągnie ze skanu więcej niż „dał” sprzęt. Moim zdaniem, nawet do domowego archiwum warto się przyłożyć i nie iść na skróty z interpolacją.

Pytanie 13

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości

B. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału

C. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości

D. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze

Siatka kadrowa, znana również jako grid, jest narzędziem fotograficznym, które pomaga w poprawnym komponowaniu kadru. Jednym z najczęściej stosowanych standardów kompozycji jest zasada trójpodziału, według której obraz dzielimy na dziewięć równych części za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Umiejscowienie kluczowych elementów kompozycji wzdłuż tych linii lub na ich przecięciach pomaga w stworzeniu wizualnie bardziej atrakcyjnych i zrównoważonych zdjęć. Taki układ jest zgodny z naturalnym sposobem, w jaki ludzkie oko skanuje obraz, co sprawia, że zdjęcie jest przyjemniejsze do oglądania. Zasada ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale również w malarstwie i filmie. Użycie gridu w wizjerze aparatu ułatwia fotografowi szybkie i efektywne zastosowanie tej zasady bez konieczności późniejszego kadrowania podczas postprodukcji. Z mojego doświadczenia, stosowanie siatki kadrowej może znacząco poprawić jakość wizualną zdjęć, zwłaszcza dla osób początkujących, które dopiero uczą się zasad kompozycji.

Pytanie 14

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

B. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

C. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

D. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

Struktura słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności to kluczowy element organizacji danych w systemach zarządzania biblioteką zdjęć. Hierarchie słów kluczowych pozwalają na efektywne kategoryzowanie i wyszukiwanie zdjęć w oparciu o powiązania pomiędzy różnymi terminami. Na przykład, jeśli mamy słowo kluczowe 'zwierzęta' jako termin nadrzędny, to pod nim możemy mieć terminy podrzędne takie jak 'psy', 'koty' czy 'ptaki'. Dzięki temu, gdy użytkownik wyszuka zdjęcia z kategorii 'zwierzęta', system automatycznie uwzględni również obrazy przypisane do bardziej szczegółowych kategorii. Tego rodzaju podejście wspiera zarządzanie dużymi zbiorami zdjęć, które mogą być skomplikowane do przeszukiwania bez odpowiedniej struktury. W praktyce zastosowanie hierarchii zwiększa efektywność operacji takich jak przeszukiwanie, filtrowanie i organizowanie zdjęć, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją oraz archiwizacją cyfrową.

Pytanie 15

Do wykonania fotografii makro w skali 2:1 najlepiej zastosować

A. obiektyw makro z pierścieniami pośrednimi

B. teleobiektyw z konwerterem

C. standardowy obiektyw z filtrem makro

D. obiektyw szerokokątny z telekonwerterem

Aby uzyskać zdjęcia makro w skali 2:1, najbardziej odpowiednim wyborem jest użycie obiektywu makro z pierścieniami pośrednimi. Obiektywy makro są zaprojektowane specjalnie do pracy z bliskimi odległościami, co pozwala na uzyskanie dużego powiększenia i szczegółowości obrazu. W połączeniu z pierścieniami pośrednimi, które zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, możemy osiągnąć jeszcze większe powiększenie. Przykładowo, fotografując owady lub detale roślin, obiektyw makro z pierścieniami pozwala na uchwycenie detali, które są niedostrzegalne gołym okiem. Standardy w fotografii makro wskazują, że użycie dedykowanego obiektywu makro zapewnia lepszą jakość obrazu oraz ostrzejsze detale w porównaniu do innych rodzajów obiektywów. Używając takiego zestawu, mamy większą kontrolę nad parametrami ekspozycji i uzyskujemy lepszą głębię ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Warto również dodać, że taka kombinacja minimalizuje zniekształcenia i aberracje optyczne, co sprzyja uzyskaniu profesjonalnych efektów.

Pytanie 16

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. powiększalnik

B. skaner płaski

C. naświetlarkę

D. kopiarkę stykową

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w procesie uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych. Dzięki możliwości regulacji powiększenia obrazu, powiększalnik pozwala uzyskać kopiowane obrazy w różnych skalach, w tym 4:1, co oznacza, że obraz wyjściowy jest czterokrotnie większy niż oryginalny negatyw. Praktycznie, podczas używania powiększalnika, negatyw jest umieszczany w odpowiedniej kasetce, a źródło światła oświetla go, przechodząc przez soczewki, które powiększają obraz i rzutują go na papier fotograficzny. W ten sposób można uzyskać wysoką jakość srebrowych kopii, które charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem detali oraz kontrastu. W branży fotograficznej korzystanie z powiększalników jest standardem, a to narzędzie znajduje zastosowanie zarówno w profesjonalnych laboratoriach, jak i w amatorskich darkroomach. Dodatkowo, powiększalniki oferują możliwość precyzyjnej kontroli nad parametrami naświetlania, co pozwala na uzyskiwanie pożądanych efektów artystycznych.

Pytanie 17

Reguła podziału obrazu na trzy części w fotografii umożliwia

A. określenie odpowiedniego bracketingu

B. właściwe umiejscowienie elementu w kadrze

C. ustalenie właściwej ekspozycji

D. dobór odpowiedniego sprzętu fotograficznego

Reguła trójpodziału jest jedną z podstawowych zasad kompozycji w fotografii, która pomaga w efektywnym umieszczaniu obiektów w kadrze. Zasada ta polega na podzieleniu kadru na trzy równe części zarówno w pionie, jak i w poziomie, co tworzy dziewięć prostokątów. Kluczowe elementy zdjęcia, takie jak główny obiekt czy punkt zainteresowania, powinny być umieszczone w miejscach przecięcia linii, co zwiększa dynamikę i atrakcyjność wizualną obrazu. Na przykład, w fotografii krajobrazowej, umieszczenie horyzontu na jednej z linii poziomych, a interesującego obiektu na przecięciu, może stworzyć bardziej zbalansowaną kompozycję. Ta technika jest szeroko stosowana przez profesjonalnych fotografów, ponieważ w naturalny sposób przyciąga wzrok widza i nadaje zdjęciom większą głębię i interesującość. Warto również pamiętać, że reguła trójpodziału jest jedynie wskazówką, a nie sztywną zasadą - czasami złamanie jej może prowadzić do interesujących efektów artystycznych.

Pytanie 18

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/125 s

B. 1/60 s

C. 1/2000 s

D. 1/15 s

Użycie czasu otwarcia migawki 1/2000 s podczas fotografowania spadającej kropli wody pozwala na uchwycenie jej ruchu w momencie, gdy jest w pełnym biegu. Krótkie czasy naświetlania są kluczowe do zamrożenia dynamicznych scen, ponieważ minimalizują rozmycie ruchu spowodowane ruchem samego obiektu oraz drżeniem rąk fotografa. W praktyce, stosując czas 1/2000 s, można uzyskać wyraźne detale, jak kształt kropli czy rozpryskujące się cząstki wody. W fotografii sportowej czy przyrodniczej często korzysta się z takich czasów, aby uchwycić szybko poruszające się obiekty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze ISO oraz przysłony, aby uniknąć nadmiernego prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia, planując podobne ujęcia, warto także pomyśleć o użyciu statywu lub stabilizacji obrazu, by jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko rozmycia obrazu.

Pytanie 19

Aby chronić przednią soczewkę obiektywu aparatu fotograficznego przed zarysowaniami, należy użyć

A. osłony przeciwsłonecznej

B. osłony przedniej obiektywu

C. konwertera

D. uchwytu pistoletowego

Osłona przednia obiektywu jest kluczowym akcesorium w fotografii, które chroni przednią soczewkę obiektywu przed porysowaniem, kurzem czy innymi zanieczyszczeniami. Jej zastosowanie pozwala na znaczne wydłużenie żywotności obiektywu oraz utrzymanie wysokiej jakości zdjęć, ponieważ wszelkie rysy na soczewce mogą prowadzić do niepożądanych efektów optycznych, takich jak flary czy rozmycia. Osłony przednie są dostępne w różnych materiałach, takich jak szkło czy tworzywa sztuczne, a ich wybór powinien być uzależniony od rodzaju fotografii oraz warunków, w których będziemy używać sprzętu. Przykładowo, w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie obiektyw narażony jest na działanie piasku czy innych cząstek, warto zainwestować w osłonę, która zapewnia dodatkową ochronę. Ponadto, stosowanie osłony przedniej to standardowa praktyka w branży fotograficznej, rekomendowana przez producentów obiektywów, co potwierdza jej znaczenie w zachowaniu jakości sprzętu.

Pytanie 20

Jakiego koloru tusz jest niezbędny do wykonania druku zdjęcia o parametrach C0 M150 Y0 K0?

A. Turkusowy

B. Purpurowy

C. Żółty

D. Czarny

Odpowiedź purpurowy jest prawidłowa, ponieważ w systemie kolorów CMYK (Cyjan, Magenta, Żółty, Czarny) wartości C0 M150 Y0 K0 oznaczają brak cyjanu, maksymalną wartość magenty, brak żółtego oraz brak czarnego. W praktyce do uzyskania intensywnego purpurowego koloru, które występuje przy tej kombinacji, wykorzystuje się przede wszystkim tonację magenty, przy jednoczesnym wyeliminowaniu cyjanu oraz pozostałych barw. Wydruk w kolorze purpurowym jest powszechnie stosowany w różnych dziedzinach, począwszy od druku reklamowego, przez projektowanie graficzne, aż po produkcję materiałów promocyjnych. Przykładowo, firmy zajmujące się drukiem offsetowym często wykorzystują określone składy tuszy, aby uzyskać pożądane odcienie na podstawie zdefiniowanych przez klientów specyfikacji kolorystycznych. Warto również pamiętać, że zachowanie odpowiednich wartości kolorów w procesie druku jest kluczowe dla uzyskania spójności i jakości wizualnej, co jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące kolorystyki w druku.

Pytanie 21

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.

B. Ręcznika papierowego.

C. Chusteczki higienicznej.

D. Ściereczki z mikrofibry.

Ściereczka z mikrofibry to naprawdę najlepszy wybór, jeśli chodzi o czyszczenie powierzchni monitora LCD. Te tkaniny zostały zaprojektowane tak, żeby skutecznie zbierać kurz, drobinki brudu, a nawet trochę tłuszczu, i to wszystko bez ryzyka porysowania delikatnej powierzchni ekranu. Moim zdaniem to jest w ogóle taki must-have dla każdego, kto dba o sprzęt elektroniczny – w wielu serwisach komputerowych czy sklepach z elektroniką pracownicy korzystają właśnie z mikrofibry, bo to po prostu sprawdzona branżowa praktyka. Warto też wiedzieć, że standardy producentów (np. Dell, HP, Samsung) wręcz sugerują stosowanie miękkich, suchych lub lekko zwilżonych ściereczek z mikrofibry, bo inne materiały potrafią zostawić mikrorysy albo pyłki, które z czasem psują jakość obrazu. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet lekko zwilżona mikrofibra radzi sobie z tłustymi plamkami po palcach, nie zostawiając smug. Fajną sprawą jest też to, że mikrofibra nie wymaga żadnych specjalnych środków czyszczących – tylko woda destylowana wystarcza. Taką ściereczkę łatwo uprać i ponownie używać, więc to rozwiązanie jest i ekologiczne, i ekonomiczne. No i jeszcze jedno – regularne czyszczenie monitora mikrofibrą przedłuża jego żywotność, bo nie ściera się powłoka antyrefleksyjna. To naprawdę nie jest marketingowa gadka, tylko konkretne zalecenie z instrukcji obsługi większości marek!

Pytanie 22

Który modyfikator oświetlenia należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego w celu uzyskania bardzo ukierunkowanej wąskiej wiązki?

A. Blendę.

B. Softbox.

C. Strumienicę.

D. Parasol transparentny.

Strumienica to zdecydowanie najlepszy wybór, gdy zależy nam na bardzo skupionej, wąskiej wiązce światła w studio. Działa trochę jak latarka – pozwala precyzyjnie skierować światło dokładnie tam, gdzie chcemy, bez rozpraszania go na boki. Z mojego doświadczenia, fotografowie mody i portretowi często używają strumienic, gdy chcą podkreślić tylko wybraną część twarzy albo stworzyć wyraziste, kontrastowe światłocienie. Strumienica sprawdzi się też świetnie, gdy fotografujemy produkty i musimy wydobyć jakąś fakturę czy kształt, nie oświetlając przy tym całego tła. W branży mówi się, że to podstawowe narzędzie do tzw. światła punktowego – nie zastąpisz jej softboxem czy blendą, bo one z założenia zmiękczają i rozpraszają światło. Warto pamiętać, że stosując strumienicę, można łączyć ją z gridem (plastrem miodu), żeby jeszcze bardziej zawęzić strumień i uzyskać bardziej dramatyczny efekt. W profesjonalnych studiach to taki trochę must-have, szczególnie przy zdjęciach wymagających dużej kontroli nad światłem. To po prostu konkretne narzędzie do zadań specjalnych, bez którego wiele kreatywnych ujęć byłoby niemożliwych do uzyskania.

Pytanie 23

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

B. koryguje wady optyczne obiektywu

C. zmiękcza obraz, który jest powiększany

D. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

Odpowiedzi sugerujące, że kondensor koryguje błędy optyczne obiektywu lub zmiękcza obraz, opierają się na niepoprawnych założeniach dotyczących funkcji tego elementu. Kondensor nie jest projektowany do korekty wad optycznych obiektywu; zamiast tego, jego zadaniem jest skupianie światła, co ma na celu zapewnienie równomiernego oświetlenia negatywu. Użytkownicy często mylą funkcje kondensora z funkcjami optycznymi soczewek, co może prowadzić do błędnych wniosków. W praktyce, to obiektyw i jego parametry powinny być odpowiednio dobrane, aby minimalizować wszelkie zniekształcenia optyczne. Warto także zwrócić uwagę na to, że odpowiedni wybór obiektywu oraz jego ustawienia są kluczowe dla uzyskania pożądanej ostrości i kontrastu. Twierdzenie, że kondensor zapobiega kondensacji pary wodnej na obudowie powiększalnika, jest mylące, ponieważ takie zjawisko nie jest związane z jego funkcją, lecz z konstrukcją urządzenia i warunkami panującymi w laboratorium. Zachowanie właściwych warunków do pracy, w tym kontrola wilgotności, jest niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z parowaniem czy osadzaniem się wilgoci. Takie błędy myślowe mogą zniekształcać zrozumienie funkcjonalności kondensora, dlatego tak ważne jest, aby mieć świadomość jego rzeczywistych zadań w procesie powiększania.

Pytanie 24

Jakie wymiary będzie miała fotografia 10 x 15 cm umieszczona na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi?

A. 591 x 887 px

B. 283 x 425 px

C. 378 x 568 px

D. 788 x 1183 px

Podane odpowiedzi o wymiarach 378 x 568 px, 591 x 887 px i 788 x 1183 px są błędne, ponieważ wynikają z nieprawidłowych obliczeń dotyczących przeliczenia centymetrów na piksele przy danej rozdzielczości. Wiele osób popełnia błąd, nie przeliczając dokładnie jednostek, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, przyjmując, że 10 cm to 4 cale i mnożąc przez 72 ppi, otrzymujemy 288 px, co daje obraz o wielkości 288 x 425 px. Jednakże, prawidłowe przeliczenie 10 cm powinno dać około 3,94 cala, co po przemnożeniu przez 72 ppi prowadzi do 283 px dla szerokości. Wysokość, z kolei, powinna być prawidłowo policzona jako 5,91 cala, co daje 425 px. Typowym błędem, który można zauważyć przy obliczeniach, jest zaokrąglanie wartości bez uwzględnienia rzeczywistego przeliczenia na cale. Ponadto, niektórzy mogą mylić wartości ppi z dpi (punktów na cal), co również prowadzi do nieporozumień w kontekście przygotowania grafiki do publikacji w internecie. Ważne jest, aby podczas pracy z grafiką stosować standardowe metody przeliczania jednostek, aby zapewnić, że ostateczne wymiary są zarówno technologicznie poprawne, jak i dostosowane do oczekiwań dotyczących jakości obrazu w środowisku online.

Pytanie 25

Na przedstawionej fotografii zastosowano efekt dostępny w programie Adobe Photoshop o nazwie

A. balans bieli

B. filtr chmury różnicowe

C. filtr flara obiektywu

D. jaskrawość

Efekt widoczny na tej fotografii to klasyczny przykład użycia filtra „flara obiektywu” w programie Adobe Photoshop. Ten filtr symuluje optyczne zjawisko polegające na rozpraszaniu się światła wewnątrz obiektywu aparatu – coś, co często pojawia się na zdjęciach wykonanych pod światło, gdy promień słońca trafia bezpośrednio w soczewki. W Photoshopie można dość swobodnie kontrolować intensywność, położenie oraz rodzaj takiej flary, co daje fotografowi lub grafikowi spore możliwości kreatywnego wzbogacenia obrazu. Moim zdaniem to bardzo fajny sposób na nadanie zdjęciu efektu realizmu, szczególnie w projektach reklamowych lub filmowych, gdzie zależy nam na uzyskaniu tzw. „filmowego looku”. W praktyce flarę stosuje się często tam, gdzie chcemy zasymulować silne źródło światła lub dodać dynamiki statycznym obrazom – przykładem mogą być plakaty filmowe, wizualizacje architektoniczne czy nawet okładki płyt. Ważne, by nie przesadzić, bo efekt jest bardzo charakterystyczny i łatwo można popaść w przesadę, co z kolei sprawia, że praca wygląda nienaturalnie. Branżowe standardy wskazują, żeby używać tego filtra z umiarem i zawsze sprawdzać, jak wpływa na odbiór całej kompozycji. Z mojego doświadczenia – jeśli dobrze dobierzesz parametry, flara potrafi mocno podkręcić klimat zdjęcia.

Pytanie 26

Zdjęcie wnętrza teatru wykonano w oświetleniu

A. słonecznym.

B. dodanym.

C. punktowym.

D. zastanym.

Wybór odpowiedzi 'słonecznym' nie jest właściwy, ponieważ nie ma bezpośrednich dowodów na obecność naturalnego światła słonecznego w przedstawionej scenie. Oświetlenie słoneczne ma specyficzne cechy, takie jak zmienna intensywność i kierunek, które nie są charakterystyczne dla wnętrza teatru, które z reguły jest zaprojektowane do działania w warunkach sztucznego oświetlenia. Odpowiedź 'dodanym' sugeruje, że w celu wykonania zdjęcia zastosowano dodatkowe źródła światła, co nie jest zgodne z tym, co możemy ocenić na podstawie obrazu. W teatrze oświetlenie jest na stałe zainstalowane, a nie dodawane na potrzeby zdjęcia. Odpowiedź 'punktowym' również jest myląca, gdyż odnosi się do koncentracji światła na konkretnym obszarze, co nie jest widoczne w przedstawionym wnętrzu teatru. Oświetlenie w teatrze jest zazwyczaj rozproszone i zrównoważone, co podkreśla detale architektoniczne oraz atmosferę przestrzeni. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków mogą obejmować niepełne zrozumienie zasad oświetlenia i braki w praktycznej wiedzy na temat projektowania oświetlenia w kontekście teatralnym.

Pytanie 27

W celu uzyskania efektu zmiany ogniskowej obiektywu należy zastosować

A. konwerter.

B. nasadkę zwielokrotniającą.

C. filtr konwersyjny

D. filtr korekcyjny.

Wiele osób mylnie utożsamia efekt zmiany ogniskowej obiektywu z zastosowaniem różnego rodzaju nasadek czy filtrów, co wynika często z nieprecyzyjnego rozumienia pojęć optycznych. Nasadka zwielokrotniająca brzmi kusząco, ale w praktyce nie jest terminem spotykanym w literaturze branżowej – to raczej potoczna nazwa albo nieprecyzyjne określenie akcesoriów zwiększających zasięg, czyli właśnie konwerterów. Filtr konwersyjny natomiast służy głównie do zmiany barwy światła (np. z żółtego na niebieski), co przydaje się np. w fotografii pod sztucznym oświetleniem, ale nie wpływa ani na kąt widzenia, ani na ogniskową obiektywu. Często początkujący fotografowie myślą, że wystarczy użyć jakiegoś filtra, żeby uzyskać „zoom” lub szeroki kąt – to klasyczny błąd, bo filtry nie zmieniają parametrów geometrycznych obrazu, a jedynie wpływają na kolorystykę, kontrast czy czasem ostrość. Filtr korekcyjny z kolei to ogólna nazwa dla filtrów korygujących barwy, kontrast czy intensywność światła, ale nie mają one żadnego wpływu na właściwości optyczne związane z ogniskową. Rynek jest pełen gadżetów, które obiecują „więcej mocy” dla twojego obiektywu, ale tylko zastosowanie odpowiedniego konwertera – jako dedykowanego elementu optycznego – rzeczywiście wydłuży (lub skróci) ogniskową. W praktyce, mylenie tych akcesoriów prowadzi do rozczarowania, bo efekty nie będą zgodne z oczekiwaniami. Moim zdaniem warto nauczyć się rozróżniać funkcje filtrów i konwerterów, żeby nie inwestować w sprzęt, który nie spełni naszej realnej potrzeby.

Pytanie 28

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. pędzelka.

B. sprężonego powietrza.

C. roztworu soli kuchennej.

D. roztworu alkoholu izopropylowego.

Roztwór alkoholu izopropylowego to tak naprawdę najbezpieczniejszy i najczęściej rekomendowany środek do czyszczenia delikatnych powierzchni optycznych, takich jak soczewki obiektywów. Optyka jest bardzo wrażliwa na zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy czy smary – i tu zwykłe metody mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Alkohol izopropylowy (IPA) ma tę przewagę, że doskonale rozpuszcza tłuszcze, a przy tym szybko odparowuje, nie zostawiając smug czy osadów. Z mojego doświadczenia, nawet w serwisach sprzętu fotograficznego, używa się specjalnych preparatów opartych właśnie o izopropanol, czasem z domieszkami innych substancji, ale główny składnik to zawsze IPA. Co ważne, nie oddziałuje on negatywnie na powłoki antyrefleksyjne, które pokrywają nowoczesne obiektywy – o ile oczywiście nie stosujemy zbyt dużego nacisku i korzystamy z odpowiednich miękkich ściereczek, najlepiej z mikrofibry. Warto pamiętać, żeby nie rozmazywać smaru po całej powierzchni, tylko delikatnie zebrać go przy pomocy zwilżonego roztworem alkoholu fragmentu szmatki. Tak czy siak, to jest najlepsza praktyka, nawet jeśli czasem wydaje się, że "byle co" dałoby radę – naprawdę, soczewki są drogie i wymagają takiego profesjonalnego podejścia.

Pytanie 29

Korzystając z programu Adobe Photoshop do usunięcia niepożądanych przebarwień na skórze modela należy użyć narzędzia

A. wyostrzenie.

B. pędzel historii.

C. stempel ze wzorkiem.

D. pędzel korygujący.

Pędzel korygujący w Photoshopie to absolutna podstawa przy retuszu skóry, zwłaszcza gdy chodzi o usuwanie przebarwień, wyprysków czy drobnych defektów. Jego siła polega na tym, że automatycznie analizuje otoczenie miejsca, które retuszujesz, i miesza teksturę oraz kolor z wybranych fragmentów skóry. Dzięki temu efekt jest naturalny i nie widać później sztucznych plam czy powtarzających się wzorów, co – moim zdaniem – jest niesamowicie ważne przy pracy z portretami. Branżowo to już praktycznie standard – zarówno w szybkim retuszu do internetu, jak i w zaawansowanych produkcjach do druku. Jeśli chcesz uzyskać równomierną, gładką cerę, a jednocześnie zachować fakturę skóry, to właśnie pędzel korygujący jest narzędziem numer jeden. Można nim szybko kliknąć pojedyncze przebarwienie albo przesuwać po większych powierzchniach w trybie „content-aware” – Photoshop sam dobiera najlepiej pasujące fragmenty. Kiedy pracuję nad zdjęciami do portfolio, zawsze zaczynam właśnie od tego narzędzia, zanim sięgnę po inne techniki. Dla osób zaczynających przygodę z retuszem warto poeksperymentować z różnymi ustawieniami narzędzia, np. trybami mieszania czy twardością pędzla. Naprawdę warto je dobrze opanować, bo to ogromna oszczędność czasu i gwarancja lepszych efektów, niż przy ręcznym kopiowaniu obszarów stemplem czy kombinowaniu z filtrami.

Pytanie 30

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. złotej spirali.

B. trójpodziału.

C. podziału ukośnego.

D. złotego podziału.

W zdjęciu widać zastosowanie reguły podziału ukośnego, co jest naprawdę fajną techniką w fotografii i sztuce wizualnej. Używa się jej, by umieścić główne elementy wzdłuż ukośnych linii, dzięki czemu całość wygląda znacznie dynamiczniej i przyciąga wzrok. Te ukośne linie dodają ruchu i głębi, co można zauważyć, zwłaszcza w krajobrazach – jak zdjęcia z drogami czy rzekami, które są ustawione ukośnie. Moim zdaniem, dobrze jest zwrócić uwagę na to, jak rozmieszczone są obiekty w kadrze, bo odpowiednia kompozycja robi ogromną różnicę i sprawia, że obraz staje się bardziej harmonijny. W praktyce, ta technika jest super przydatna nie tylko w fotografii, ale i w projektowaniu graficznym, gdzie widać, jak ważne są zarówno estetyka, jak i przekaz wizualny.

Pytanie 31

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. kontrastowe z dwóch stron

B. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

C. równo rozproszone z dwóch stron

D. rozproszone na wprost

Odpowiedź 'bezpośrednie z jednego kierunku bocznego' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie takie oświetlenie skutecznie uwypukla fakturę tkaniny, tworząc wyraźne cienie i podkreślając detale strukturalne materiału. W fotografii produktowej oraz modowej, gdzie szczegółowe przedstawienie tekstury jest kluczowe, odpowiednie umiejscowienie źródła światła jest niezbędne. Na przykład, ustawienie lampy z boku tkaniny sprawia, że światło pada pod kątem, co powoduje, że zmarszczki, splot czy inne cechy tekstury są widoczne dzięki kontrastowi między światłem a cieniem. Dobry fotograficzny styl opiera się na zasadzie, że światło boczne działa jak naturalna forma modelowania, nadając trójwymiarowość obiektom. W praktyce, wiele osób stosuje takie techniki w sesjach zdjęciowych mody, gdzie uwydatnienie faktury materiału jest kluczowe dla atrakcyjności wizualnej. Standardowe podejścia do oświetlenia w fotografii zakładają, że umiejscowienie źródła światła w odpowiedniej pozycji jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 32

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. ogniskowa i minimalna przysłona

B. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

C. liczba soczewek oraz typ autofokusa

D. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 33

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. za obiektem w stronę obiektywu

B. przed obiektem w kierunku tła

C. przed obiektem w stronę obiektywu

D. za obiektem w kierunku tła

Oświetlenie konturowe fotografowanego obiektu uzyskuje się poprzez strategiczne umiejscowienie światła głównego za obiektem w kierunku obiektywu. Taka konfiguracja pozwala na uwydatnienie krawędzi obiektu, co tworzy efekt trójwymiarowości i głębi. Gdy światło pada z tyłu, częściowo oświetla kontury obiektu, jednocześnie odcinając go od tła, co skutkuje wyraźniejszym zarysowaniem formy. Zastosowanie tej techniki jest szczególnie cenione w portrecie oraz fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest podkreślenie charakterystycznych detali. Przykładem może być sytuacja, w której fotografujemy osobę na tle zachodzącego słońca, co pozwala na stworzenie dramatycznego efektu świetlnego. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tej metody w celu uzyskania atrakcyjnych wizualnie zdjęć, w których obiekt wyróżnia się na tle, a jednocześnie prezentuje się w sposób estetyczny i harmonijny.

Pytanie 34

Prawidłowa ekspozycja podczas wykonywania zdjęcia krajobrazu określona jest następująco: czas naświetlania 1/125 s, liczba przysłony f/5,6. Dla zwiększenia głębi ostrości i zachowania takiej samej ilości światła padającego na matrycę należy ustawić parametry naświetlania:

A. 1/30 s; f/11

B. 1/30 s; f/16

C. 1/125 s; f/16

D. 1/125 s; f/22

To jest bardzo dobrze dobrana odpowiedź. Wybierając ustawienie 1/30 s i f/11, robisz klasyczną korektę ekspozycji przy zachowaniu równowagi światła i zwiększeniu głębi ostrości, co w krajobrazie jest szalenie ważne. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 to dwie pełne działki w stronę większego domknięcia, więc do zachowania tej samej ekspozycji musisz proporcjonalnie wydłużyć czas naświetlania. Z 1/125 s na 1/60 s to jedna działka, z 1/60 s na 1/30 s – druga. W praktyce bardzo często podczas fotografowania krajobrazu zależy nam, by zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre, a to wymusza stosowanie wyższej liczby przysłony. Jeśli nie mamy możliwości podnieść wartości ISO (np. żeby nie pogorszyć jakości zdjęcia szumem), musimy wydłużyć czas naświetlania. Używanie statywu robi się wtedy wręcz obowiązkowe, bo przy 1/30 s ciężko utrzymać aparat bez poruszenia obrazu. Takie podejście to podstawa w pracy każdego fotografa krajobrazu, bo pozwala kontrolować ekspozycję i głębię ostrości równocześnie. Moim zdaniem warto pamiętać też, że dla zwiększenia głębi stosujemy raczej domkniętą przysłonę, ale nie zawsze na maksa – f/11 to optymalne rozwiązanie, bo powyżej tej wartości może już występować dyfrakcja i spadek ostrości obrazu. Takie ustawienie jest więc nieprzypadkowe i wynika z praktyki fotograficznej.

Pytanie 35

W trakcie robienia portretowych zdjęć w plenerze w słoneczne południe, aby zmiękczyć światło, należy zastosować

A. ekran odbijający

B. ekran dyfuzyjny

C. blendę srebrną

D. blendę złotą

Ekran dyfuzyjny to doskonałe narzędzie do zmiękczania ostrych cieni, które mogą powstawać podczas fotografowania w pełnym słońcu. W praktyce, stosując ekran dyfuzyjny, można uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone oświetlenie portretu, co jest szczególnie ważne w fotografii plenerowej. Dyfuzor rozprasza światło, co redukuje kontrast i sprawia, że skóra modela wydaje się bardziej gładka oraz mniej błyszcząca. W standardowych ustawieniach fotograficznych, takich jak wykonywanie zdjęć w południe, użycie dyfuzora pozwala na uzyskanie efektu „złotej godziny” nawet w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, umieszczając dyfuzor między modelem a źródłem światła, można w prosty sposób zmiękczyć intensywne promienie słoneczne, co skutkuje bardziej estetycznym odwzorowaniem detali na twarzy oraz minimalizuje niepożądane cienie. Warto również pamiętać, że dyfuzory są dostępne w różnych rozmiarach i materiałach, co pozwala na ich elastyczne wykorzystanie w zależności od potrzeb sesji zdjęciowej oraz efektów, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 36

Do wykonywania zdjęć w podczerwieni wskazane jest zastosowanie filtru

A. UV

B. IR

C. neutralnego.

D. polaryzacyjnego.

Filtr IR, czyli filtr podczerwieni, to absolutna podstawa, jeśli chcesz robić zdjęcia w tej konkretnej części widma. Standardowe matryce aparatów cyfrowych są naturalnie czułe na światło podczerwone, ale producenci najczęściej montują w nich wbudowane filtry odcinające IR, żeby odwzorowanie kolorów było jak najbardziej naturalne dla ludzkiego oka. Jeżeli ktoś celowo chce fotografować w podczerwieni, musi albo usunąć ten fabryczny filtr, albo zastosować dedykowany filtr IR nakładany na obiektyw. Filtr ten blokuje światło widzialne i przepuszcza jedynie promieniowanie podczerwone, dzięki czemu uzyskujemy bardzo specyficzny, surrealistyczny efekt – np. białe liście drzew i ciemne niebo. Zdjęcia IR są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, naukowej czy w archeologii, bo pozwalają ujawniać detale niewidoczne w świetle widzialnym. Z mojego doświadczenia taki filtr daje najciekawsze efekty przy mocnym słońcu i jasnych scenach – wtedy kontrasty są wyraźne, a zdjęcia mają niesamowity klimat. W branży ogólnie uznaje się, że dobry filtr IR to taki, który przepuszcza tylko wybrany zakres długości fali, np. 720 nm czy 850 nm. Warto też pamiętać, że autofocus i ekspozycja mogą działać trochę inaczej, trzeba się przestawić na myślenie w kategoriach światła niewidocznego gołym okiem. To zdecydowanie temat, który warto eksplorować, bo daje zupełnie nowe spojrzenie na znane miejsca.

Pytanie 37

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. pełnym.

B. ogólnym.

C. totalnym.

D. amerykańskim.

Odpowiedź "totalnym" jest poprawna, ponieważ prawidłowo identyfikuje rodzaj planu używanego w analizowanym zdjęciu. Plan totalny, znany również jako plan szeroki, jest techniką fotograficzną, która obejmuje rozległy obszar, w którym postacie ludzkie są ukazane w małej skali, często jako drobne elementy w kontekście większego krajobrazu. W przypadku zdjęcia przedstawiającego piaszczystą przestrzeń z sylwetkami ludzi w oddali, widoczna jest charakterystyczna cecha planu totalnego - podkreślenie przestrzeni i otoczenia, co skutkuje kreowaniem wrażenia ogromu i skali. Tego rodzaju ujęcia są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, filmowej oraz reklamowej, aby oddać proporcje i kontekst przestrzenny. Umiejętnie stosując plan totalny, fotografowie mogą wywoływać emocje związane z rozległością natury, jak również konfrontować postacie z ich otoczeniem. Wiedza o rodzajach planów w fotografii jest kluczowa dla skutecznego komunikowania się z widzem oraz osiągania zamierzonych efektów estetycznych.

Pytanie 38

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować.

A. osłonę przeciwsłoneczną.

B. telekonwerter.

C. statyw.

D. filtr UV.

Wiele osób myśląc o problemie odbić czy refleksów na zdjęciach, wpada w pułapkę różnych skojarzeń związanych z akcesoriami fotograficznymi. Statyw, choć bardzo przydatny przy długich czasach naświetlania albo gdy chcemy ustabilizować kadr, absolutnie nie ma wpływu na ilość światła odbitego od soczewki obiektywu. To zupełnie inna kategoria sprzętu – statyw dba o ostrość i stabilność, nie o jakość światła wpadającego do obiektywu. Podobnie filtr UV, który kiedyś rzeczywiście był używany do poprawy jakości obrazu na starych filmach światłoczułych, dziś to głównie ochrona mechaniczna przedniej soczewki – praktycznie nie eliminuje refleksów czy niechcianych odbić, szczególnie w erze cyfrowej. Telekonwerter natomiast, to urządzenie zmieniające ogniskową obiektywu, czyli umożliwia „przybliżenie” obiektu – a nie ma absolutnie żadnego wpływu na światło boczne, bliki czy refleksy. W praktyce, wybierając któreś z tych rozwiązań, można tylko rozczarować się efektem, bo zdjęcia dalej będą miały niechciane odbicia albo utratę kontrastu, zwłaszcza przy mocnym świetle słonecznym. To częsty błąd myślenia – sugerujemy się nazwą czy domniemanym przeznaczeniem sprzętu, zamiast zastanowić się, jak działa światło w obiektywie. Zdecydowanie najlepszą, sprawdzoną i rekomendowaną metodą w takich warunkach jest użycie osłony przeciwsłonecznej. To ona bezpośrednio chroni soczewkę przed bocznym światłem i minimalizuje powstawanie refleksów, pozwalając uzyskać ostrzejsze, bardziej kontrastowe zdjęcia. Warto o tym pamiętać przy każdej sesji w plenerze – wybór odpowiedniego akcesorium naprawdę robi różnicę.

Pytanie 39

Najnowsze medium służące do długoterminowej archiwizacji zdjęć to

A. dyski M-DISC o trwałości szacowanej na 1000 lat

B. papier fotograficzny RC o podwyższonej trwałości

C. taśmy magnetyczne LTO-9

D. dyski SSD z pamięcią typu MLC

Dyski M-DISC to najnowsze rozwiązanie w dziedzinie długoterminowej archiwizacji danych, które oferuje wyjątkową trwałość sięgającą nawet 1000 lat. W przeciwieństwie do tradycyjnych dysków DVD czy CD, gdzie dane są zapisywane na nośniku w formie organicznych materiałów, M-DISC stosuje technologię, która wykorzystuje materiał mineralny. To sprawia, że dane są znacznie bardziej odporne na działanie wysokich temperatur, wilgoci i promieniowania UV. Przykłady zastosowania M-DISC obejmują archiwizację zdjęć rodzinnych, ważnych dokumentów lub projektów artystycznych, które wymagają długoterminowego przechowywania bez ryzyka ich utraty. Warto również zaznaczyć, że M-DISC spełnia standardy przechowywania danych, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla instytucji, które muszą przestrzegać regulacji w zakresie zarządzania danymi. Dzięki tym cechom, M-DISC staje się praktycznym wyborem dla każdego, kto pragnie mieć pewność, że jego zdjęcia i dokumenty przetrwają próbę czasu.

Pytanie 40

W którym formacie należy zapisać obraz fotograficzny o 24 bitowej głębi koloru przeznaczony do umieszczenia w internecie?

A. JPEG

B. GIF

C. TIFF

D. RAW

JPEG to zdecydowanie najczęściej stosowany format do publikacji zdjęć w internecie, zwłaszcza jeśli chodzi o obrazy o 24-bitowej głębi koloru, czyli takie, które pozwalają na wyświetlenie ponad 16 milionów kolorów. Ten format został specjalnie opracowany z myślą o efektywnej kompresji fotografii i obrazów realistycznych, gdzie zależy nam na niskim rozmiarze pliku przy zachowaniu akceptowalnej jakości wizualnej. JPEG wykorzystuje kompresję stratną, ale pozwala naprawdę sporo "wycisnąć" z obrazu dla zastosowań internetowych – na przykład na stronach WWW, blogach fotograficznych, sklepach internetowych czy nawet w mediach społecznościowych. Co istotne, praktycznie wszystkie przeglądarki i urządzenia obsługują JPEG, więc nie ma problemów z kompatybilnością. Z mojego doświadczenia wynika, że większość fotografów i grafików, gdy przygotowuje zdjęcia do sieci, robi eksport właśnie do JPEG-a, dobierając odpowiedni poziom kompresji, żeby balansować między rozmiarem a jakością. Standardy branżowe, jak np. zalecenia Google dotyczące optymalizacji stron (PageSpeed), też sugerują JPEG jako podstawowy wybór dla fotografii. Warto jeszcze dodać, że format ten obsługuje pełną paletę kolorów i nie obsługuje przezroczystości – co akurat w przypadku fotografii nie jest żadnym problemem. Gdyby chodziło o grafikę z przezroczystością, to inny temat, ale dla typowego zdjęcia JPEG jest absolutnie na miejscu. Trochę szkoda, że niektórzy wciąż używają PNG do zdjęć – w praktyce to tylko niepotrzebnie obciąża serwer i łącze.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej