Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:33
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:30

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W portrecie oświetlenie sylwetkowe wykorzystywane jest do

A. zmniejszenia różnicy w oświetleniu między postacią a tłem

B. jednolitego oświetlenia całego obszaru zdjęcia

C. osiągnięcia efektu wtopienia fotografowanej osoby w otaczający ją krajobraz

D. uzyskania efektu oddzielenia portretowanej osoby od tła i otoczenia

Oświetlenie sylwetkowe w fotografii portretowej jest techniką, która polega na umieszczaniu źródła światła za portretowaną osobą, co skutkuje wyraźnym oddzieleniem jej od tła. Działanie to tworzy efekt halo, często wykorzystywany w celu podkreślenia konturów modela i nadania mu charakterystycznej głębi. Oświetlenie sylwetkowe przyczynia się do stworzenia dramatycznej atmosfery, a także do wydobycia detali, takich jak kształt włosów czy sylwetki. W praktyce, artysta może stosować tę technikę podczas sesji zdjęciowych, aby zastosować kontrast między jasnym tłem a ciemną postacią, co przyciąga uwagę widza do głównego motywu zdjęcia. Warto również zauważyć, że w przypadku oświetlenia sylwetkowego, kontrola nad kierunkiem i intensywnością świateł jest kluczowa, aby uzyskać pożądany efekt artystyczny. Technika ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, które podkreślają znaczenie kompozycji i odpowiedniego oświetlenia w pracy z modelami.

Pytanie 2

Przy wykonywaniu zdjęcia plenerowego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/11. Określ parametry ekspozycji, które należy zastosować po założeniu na obiektyw filtra o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/8

B. 1/60 s, f/8

C. 1/60 s, f/16

D. 1/125 s, f/4

Po założeniu filtra o współczynniku krotności 2 (czyli przepuszczającego tylko połowę światła) musisz skompensować stratę światła, żeby zdjęcie nie wyszło zbyt ciemne. Najprostszym sposobem jest zwiększenie ilości światła docierającego do matrycy aparatu o jeden stopień przysłony (czyli tzw. 1 EV). W tym przypadku, mając oryginalnie ustawioną przysłonę f/11, przejście na f/8 dokładnie odpowiada zwiększeniu ekspozycji o jeden stopień – bo f/8 przepuszcza dwa razy więcej światła niż f/11. Czas naświetlania zostaje bez zmian, bo można wybrać czy korygować czasem, czy przysłoną – a w przykładzie wybrano korektę przysłoną. To jest bardzo praktyczne rozwiązanie w plenerowej fotografii, bo łatwiej i szybciej zmienić przysłonę niż bawić się czasem, szczególnie przy zmieniającym się świetle. W branży takie podejście jest standardowe – zmiana o 1 EV przy filtrze NDx2 (krotność 2) jest podstawową wiedzą. Warto zwrócić uwagę, że podobnie postępuje się z filtrami o różnych krotnościach: NDx4 to już dwa stopnie, NDx8 – trzy itd. Z mojego doświadczenia, szybka zmiana przysłony to najlepszy sposób, gdy zależy nam na tym samym czasie naświetlania, np. żeby nie rozmazać ruchu. Warto sobie przećwiczyć takie sytuacje, bo to typowe w fotografii krajobrazowej czy portretowej.

Pytanie 3

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

B. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

C. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

D. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

Metoda Structure from Motion (SfM) to technika wykorzystywana w modelowaniu 3D, która opiera się na analizie serii zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia. Poprzez odpowiednią rekonstrukcję geometrii obiektu możliwe jest uzyskanie trójwymiarowego modelu, który wiernie odwzorowuje detale i kształty. W praktyce, wykorzystuje się SfM w różnych dziedzinach, takich jak architektura, archeologia, czy grafika komputerowa. Na przykład, w architekturze można wykonać model 3D budynku, fotografując go z różnych kątów, a następnie przetwarzając zdjęcia za pomocą oprogramowania SfM, co pozwala na dokładny wgląd w strukturę budowli. Ważnym aspektem SfM jest to, że nie wymaga specjalistycznego sprzętu, wystarczą standardowe aparaty fotograficzne. Zastosowanie tej metody zwiększa efektywność procesu tworzenia modeli 3D i pozwala na szybsze uzyskiwanie wyników.

Pytanie 4

Przy fotografowaniu nocnego nieba z widocznymi gwiazdami należy ustawić

A. wysoką wartość ISO, szeroki otwór przysłony i odpowiednio długi czas naświetlania

B. niską wartość ISO, szeroki otwór przysłony i krótki czas naświetlania

C. wysoką wartość ISO, małą przysłonę i krótki czas naświetlania

D. niską wartość ISO, małą przysłonę i długi czas naświetlania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przy fotografowaniu nocnego nieba kluczowe jest uchwycenie jak największej ilości światła, co pozwala na wyraźne zarejestrowanie gwiazd. Wysoka wartość ISO zwiększa czułość matrycy aparatu, co jest niezbędne w warunkach słabego oświetlenia. Dzięki temu możemy uchwycić więcej detali na zdjęciu. Szeroki otwór przysłony (mała wartość f) pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, co również przyczynia się do lepszej jakości zdjęcia. Odpowiednio długi czas naświetlania (w granicach kilku sekund do minut) jest konieczny, aby zarejestrować światło gwiazd w wystarczającej ilości, nie martwiąc się o efekty jak gwiaździste smugi, które mogą powstać przy zbyt długim naświetlaniu, gdy aparat się porusza. W praktyce, ustawienia te są często wykorzystywane przez astrofotografów do uchwycenia piękna nocnego nieba, a przykładem mogą być zdjęcia Drogi Mlecznej, gdzie te parametry mają kluczowe znaczenie dla uzyskania szczegółowego i estetycznego efektu.

Pytanie 5

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

B. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

C. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

D. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

Prawidłowe ustawienie skanera ma ogromny wpływ na końcową jakość cyfrowego obrazu, zwłaszcza jeśli chodzi o materiały analogowe, takie jak zdjęcia czy wydruki. Maksymalna rozdzielczość optyczna to kluczowy parametr, bo właśnie ona określa, ile szczegółów fizycznie potrafi wychwycić urządzenie, bez sztucznego podbijania pikseli przez algorytmy. Interpolowanie tylko „oszukuje” rzeczywistość – niby obraz robi się większy, ale szczegółów nie przybywa, a czasem wręcz tracimy ostrość. Z kolei zakres dynamiki, w praktyce oznaczany jako Dmax, mówi, ile stopni odcieni między czernią a bielą skaner potrafi zarejestrować. Im wyższa wartość (tu wskazano do 2,0, co jest raczej minimalnym akceptowalnym progiem dla materiałów refleksyjnych), tym lepiej oddane są cienie i światła – po prostu więcej „miejsca” na subtelności. W profesjonalnej digitalizacji (np. archiwizacji, reprodukcji dzieł sztuki czy dokumentacji fotograficznej) zawsze stawia się właśnie na jakość optyczną i najpełniejszy możliwy zakres dynamiki. Warto dodać, że sam proces skanowania wymaga też kontroli nad kalibracją kolorystyczną, czystością szybki skanera i odpowiednim oświetleniem, ale bez tych dwóch parametrów – optycznej rozdzielczości oraz szerokiej dynamiki – nawet najlepsza postprodukcja nie wyciągnie ze skanu więcej niż „dał” sprzęt. Moim zdaniem, nawet do domowego archiwum warto się przyłożyć i nie iść na skróty z interpolacją.

Pytanie 6

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

B. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

C. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

D. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 7

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. kąpieli końcowej

B. kąpieli pośredniej

C. utrwalania

D. wywołania

To pytanie często sprawia trudność, bo etapy obróbki fotograficznej brzmią podobnie, a jednak ich funkcje są zdecydowanie różne. Utrwalanie, choć bardzo ważne, nie redukuje halogenków srebra do srebra metalicznego – jego rolą jest usunięcie pozostałych, nienaświetlonych halogenków, które nie uległy wcześniej redukcji. Dzięki temu obraz staje się trwały i odporny na dalsze działanie światła. Z kolei kąpiel pośrednia to przemywanie materiału wodą pomiędzy wywołaniem a utrwalaniem; nie zachodzą tu żadne istotne reakcje chemiczne, tylko spłukuje się resztki wywoływacza, by uniknąć jego niekorzystnego wpływu na proces utrwalania. Kąpiel końcowa natomiast to już praktycznie kosmetyka – przemywanie, stosowanie środków antystatycznych, ewentualnie środki zmiękczające wodę, ale chemia obrazu praktycznie się wtedy nie zmienia. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób błędnie sądzi, że utrwalacz zamienia obraz utajony w widoczny, bo to właśnie po utrwaleniu zdjęcie można oglądać na świetle dziennym. To jednak jest efekt utrwalenia już powstałego obrazu, a nie jego kreacji. Często spotykam się też z przekonaniem, że kąpiele wodne mają wpływ na właściwości obrazu poza ochroną przed zanieczyszczeniami, co nie do końca jest prawdą – to raczej etap konserwacji niż tworzenia obrazu. W praktyce, jeśli ktoś chce świadomie pracować z procesem fotograficznym, musi dobrze rozróżniać te etapy, bo błędne rozumienie roli poszczególnych kąpieli może prowadzić do nieodwracalnych błędów technologicznych, zwłaszcza przy archiwizacji czy pracy z cennymi materiałami światłoczułymi.

Pytanie 8

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 135 o czułości ISO 50

B. Typ 220 o czułości ISO 50

C. Typ 135 o czułości ISO 200

D. Typ 220 o czułości ISO 200

Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.

Pytanie 9

Na podstawie cienia widocznego na fotografii można przypuszczać, że zdjęcie było wykonane

A. po południu.

B. bladym świtem.

C. w pochmurny dzień.

D. wieczorem.

Odpowiedź 'po południu' jest jak najbardziej trafna. Zauważ, że cień na zdjęciu jest długi i wskazuje w konkretnym kierunku. To oznacza, że słońce nie jest jeszcze na samej górze, bo wtedy cienie są krótsze. W późnym popołudniu cienie są bardziej wydłużone, a światło jest jasne i ładne, co dokładnie widać na tej fotce. Te obserwacje są naprawdę istotne w naukach przyrodniczych, zwłaszcza w meteorologii i astronomii, bo analiza cieni może pomóc określić porę dnia. Z mojego doświadczenia, umiejętność widzenia, gdzie jest słońce, przydaje się też w architekturze przy projektowaniu przestrzeni, bo naturalne światło wpływa na atmosferę. No i w fotografii to jest kluczowe, żeby uzyskać odpowiednie efekty wizualne.

Pytanie 10

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. PNG i TIFF

B. PSD i JPEG

C. PNG i JPEG

D. GIF i PSD

Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.

Pytanie 11

Jaką metodę rejestracji należy wybrać, aby uzyskać poprawny kolorowy obraz negatywowy?

A. Elektrofotograficzną

B. Fotochemiczną

C. Spektrostrefową

D. Hybrydową

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda fotochemiczna jest kluczowa w procesie uzyskiwania negatywów barwnych, ponieważ opiera się na reakcji światła z materiałem światłoczułym, co prowadzi do zmiany jego właściwości chemicznych. W przypadku negatywu barwnego, zastosowanie emulsji zawierających różne barwniki pozwala na uzyskanie pełnej gamy kolorów. W praktyce, podczas wykonywania zdjęć w metodzie fotochemicznej, naświetlone obszary emulsji reagują na światło, co skutkuje powstawaniem negatywów, które można następnie przetwarzać w celu uzyskania pozytywów. Przykładowo, w tradycyjnej fotografii analogowej, proces wywoływania negatywów barwnych opiera się na odpowiednich chemikaliach i temperaturze, co jest zgodne ze standardami branżowymi, takimi jak ISO 12300, które regulują jakość i metodykę pracy z materiałami fotograficznymi. Warto również wspomnieć, że w przypadku negatywów barwnych, różnorodność emulsji oraz precyzyjne naświetlenie mają bezpośredni wpływ na końcową jakość obrazu, co czyni tę metodę niezastąpioną w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 12

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

B. Światłem pośrednim, skierowanym.

C. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

D. Światłem pośrednim, rozproszonym.

Na tym planie zdjęciowym przedmiot oświetlony jest światłem pośrednim, rozproszonym. To podejście jest bardzo popularne, szczególnie kiedy zależy nam na równomiernym oświetleniu bez ostrych cieni i przejść tonalnych. Światło rozproszone uzyskuje się dzięki odpowiednim modyfikatorom, np. softboxom, parasolom lub płaszczyznom dyfuzyjnym – na rysunku widać wyraźnie takie elementy. Światło pośrednie oznacza, że nie pada ono bezpośrednio z lampy na obiekt, lecz najpierw jest rozpraszane przez powierzchnię dyfuzyjną. Dzięki temu faktury obiektu są delikatnie podkreślone, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie dla oka. Moim zdaniem to rozwiązanie jest wręcz branżowym standardem np. w fotografii produktowej czy kulinarnej, gdzie detal nie może być przytłoczony kontrastem. Praktycznie każda sesja, podczas której ważne jest wierne oddanie kolorystyki i szczegółów, korzysta z tego typu setupu. Z mojego doświadczenia wynika, że w codziennej pracy dużo łatwiej kontrolować taki rozkład światła – można szybko zniwelować niechciane refleksy czy zbyt ostre cienie. Warto pamiętać, że to ustawienie daje dużą powtarzalność efektów i jest mało podatne na błędy początkujących.

Pytanie 13

Schemat ilustruje błąd

A. paralaksy.

B. aberracji sferycznej.

C. aberracji chromatycznej.

D. dystorsji beczkowatej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "aberracja sferyczna" jest prawidłowa, ponieważ schemat ilustruje błąd optyczny, który występuje w soczewkach sferycznych. Aberracja sferyczna polega na tym, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki nie skupiają się w tym samym punkcie. W rezultacie obraz staje się rozmyty, co jest widoczne na schemacie, gdzie różne punkty ogniskowe (f1 i f2) wskazują na różnice w skupieniu promieni. Ten rodzaj błędu jest istotny w projektowaniu systemów optycznych, w tym aparatów fotograficznych i teleskopów, gdzie precyzyjne skupienie światła jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów. Aby zminimalizować aberracje sferyczne, inżynierowie wykorzystują soczewki asferyczne lub techniki korekcji w systemach optycznych. Stanowi to standard w branży, aby zapewnić wysoką jakość obrazu, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach optycznych.

Pytanie 14

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. RAW

B. JPEG

C. TIFF

D. GIF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najczęściej stosowanych formatów plików do przechowywania obrazów z kompresją bezstratną. Dzięki możliwości zachowania pełnej jakości obrazu, TIFF jest idealny do zastosowań profesjonalnych, takich jak druk czy archiwizacja, gdzie każdy detal jest istotny. W odróżnieniu od JPEG, który stosuje kompresję stratną, TIFF nie traci żadnych informacji podczas zapisu, co czyni go preferowanym wyborem w pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową oraz w obróbce obrazu. Format ten obsługuje zarówno kolory w odcieniach szarości, jak i kolorowe oraz jest szeroko wspierany przez oprogramowanie graficzne. Użytkownicy mogą także korzystać z różnych opcji kompresji bezstratnej, takich jak LZW czy ZIP, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru pliku bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że zdjęcia zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane wielokrotnie, a ich jakość pozostanie nienaruszona, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii oraz projektach graficznych.

Pytanie 15

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. lasso

B. gąbka

C. stempel

D. różdżka

Gąbka, różdżka i lasso to narzędzia, które mają odmienne funkcje i zastosowania, które nie są odpowiednie do precyzyjnego usuwania zanieczyszczeń lub uzupełniania ubytków w fotografii. Gąbka służy do zmiany nasycenia kolorów na obrazie, co nie ma związku z usuwaniem niepożądanych elementów. Użycie gąbki w tym kontekście może prowadzić do niezamierzonych zmian w kolorystyce zdjęcia, co skutkuje wprowadzeniem dodatkowych błędów. Różdżka, zwana również narzędziem zaznaczania, pozwala na wyodrębnienie obszarów o jednorodnej kolorystyce, ale nie jest przeznaczona do naprawy detali obrazu. Zastosowanie różdżki do usuwania defektów może prowadzić do powstawania zniekształceń w strukturze obrazu, gdyż nie rozwiązuje problemu zanieczyszczeń. Z kolei narzędzie lasso umożliwia ręczne zaznaczanie nieregularnych obszarów, ale również nie pozwala na skuteczne uzupełnienie ubytków. Jego użycie może być skomplikowane, a nieostrożne zaznaczenie może prowadzić do kłopotliwych efektów wizualnych, takich jak ostre krawędzie czy widoczne linie. Wszelkie te podejścia nie są zgodne z zaleceniami dotyczącymi skutecznej edycji zdjęć, co może skutkować niską jakością końcowego efektu oraz frustracją w procesie edycji.

Pytanie 16

Najlepszym sposobem usunięcia efektu czerwonych oczu na zdjęciu wykonanym aparatem kompaktowym jest

A. użycie narzędzia Red Eye Tool w programie do edycji zdjęć

B. wydrukowanie zdjęcia na papierze matowym

C. konwersja zdjęcia do skali szarości

D. zmiana wartości saturacji dla całego zdjęcia

Najlepszym sposobem usunięcia efektu czerwonych oczu na zdjęciu jest użycie narzędzia Red Eye Tool w programie do edycji zdjęć. To narzędzie jest specjalnie zaprojektowane do identyfikacji i eliminacji niepożądanego efektu, który często występuje, gdy zdjęcie jest robione w warunkach słabego oświetlenia. Czerwone oczy wynikają z odbicia światła od siatkówki oka, co jest szczególnie widoczne, gdy używa się lampy błyskowej. Korzystając z Red Eye Tool, użytkownik może łatwo wskazać obszary, które wymagają poprawy, a program automatycznie dostosuje kolory, przywracając naturalny wygląd oczu. Warto pamiętać, że wiele programów do edycji zdjęć, takie jak Adobe Photoshop czy GIMP, oferuje funkcje automatycznego usuwania efektu czerwonych oczu, co znacznie ułatwia pracę. Dzięki tym narzędziom można szybko poprawić zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w przypadku zdjęć rodzinnych czy portretów. Zastosowanie tej techniki nie tylko poprawia estetykę zdjęć, ale również przyczynia się do profesjonalnego wyglądu fotografii.

Pytanie 17

Podczas robienia zdjęcia aparatem lustrzanym cyfrowym przy użyciu lamp halogenowych, jaką temperaturę barwową należy ustawić dla balansu bieli?

A. 3200K

B. 5600K

C. 1800K

D. 10000K

Wybór temperatury barwowej 1800K, 10000K czy 5600K nie jest odpowiedni w przypadku lamp halogenowych. Wartość 1800K odnosi się do bardzo ciepłego, niemal czerwonego światła, które nie jest reprezentatywne dla halogenów. Tego rodzaju ustawienie może sprawić, że zdjęcia będą miały nienaturalny, zbyt czerwony odcień. Z kolei 10000K to temperatura barwowa, która odpowiada zimnemu, niebieskiemu światłu, typowemu dla niektórych lamp fluorescencyjnych lub nieba w słoneczny dzień. Ustawienie balansu bieli na tak wysoką wartość spowoduje, że zdjęcia będą wyglądały na zbyt chłodne, co może nie oddać rzeczywistych kolorów obiektu fotografowanego. Z kolei 5600K, które jest standardową wartością dla światła dziennego, także jest niewłaściwe w kontekście oświetlenia halogenowego. Przy tej temperaturze barwowej halogeny będą wydawały się zbyt żółte, co z kolei wpłynie na tonalność zdjęcia. W praktyce, popełniając te błędy, fotograf może uzyskać obrazy, które nie oddają rzeczywistego wyglądu sceny. Zrozumienie różnicy między temperaturami barwowymi oraz ich wpływu na estetykę zdjęcia jest kluczowe dla każdego fotografa, a wybór odpowiedniego balansu bieli powinien być dostosowany do źródła światła, co jest fundamentalną praktyką w fotografii.

Pytanie 18

Na ilustracji przeważa barwa

A. czysta.

B. zimna.

C. dopełniająca.

D. złamana.

Odpowiedź 'czysta' jest prawidłowa, ponieważ na załączonym zdjęciu dominującą barwą jest intensywna czerwień, która charakteryzuje się wysokim nasyceniem oraz wyrazistością. Barwy czyste to te, które nie są mieszane z innymi kolorami, co sprawia, że są pełne i wyraziste. W kontekście teorii koloru, czysta czerwień należy do barw podstawowych, a jej intensywność oraz nasycenie sprawiają, że przyciąga uwagę i jest często wykorzystywana w projektowaniu graficznym, reklamie i sztuce. W praktyce, stosowanie barw czystych jest kluczowe do osiągnięcia zamierzonego efektu wizualnego, co można zaobserwować w pracach znanych artystów, takich jak Piet Mondrian, który wykorzystywał czyste kolory w swoich kompozycjach. Zrozumienie różnicy między barwami czystymi a złożonymi jest istotne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie sztuki czy projektowania, ponieważ wpływa na percepcję i emocjonalny odbiór dzieła.

Pytanie 19

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. dymienia

B. odbielania

C. wywoływania

D. utrwalania

Odpowiedź "wywoływania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie obróbki chemicznej barwnych materiałów, to właśnie na etapie wywoływania dochodzi do redukcji halogenków srebra w warstwie światłoczułej. W wyniku tego procesu powstają barwniki, które mogą być wykorzystywane w dalszych etapach obróbki zdjęć. Wywoływanie jest kluczowym etapem w fotografii chemicznej, w którym obraz latentny staje się widoczny. Na tym etapie reagenty chemiczne, takie jak developer, odgrywają fundamentalną rolę, ponieważ ich działanie pozwala na przekształcenie nieaktywnych halogenków srebra w aktywne cząstki srebra, które przyczyniają się do powstania obrazu. W praktyce, wywoływanie jest przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, gdzie czas, temperatura i skład chemikaliów są ściśle monitorowane, aby uzyskać optymalne rezultaty. Właściwa technika wywoływania ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego obrazu oraz jego trwałości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 20

Z jakiego kąta matrycy aparatu cyfrowego należy usunąć zanieczyszczenia, jeśli na wyświetlaczu LCD są one widoczne w lewym górnym rogu?

A. Z lewego dolnego.

B. Z prawego dolnego.

C. Z prawego górnego.

D. Z lewego górnego.

Pytanie dotyczy zrozumienia zasady działania matrycy aparatu cyfrowego oraz sposobu, w jaki zabrudzenia wpływają na jakość obrazu. Odpowiedzi wskazujące na inne narożniki nie uwzględniają kluczowej zasady optyki, która mówi, że każde zanieczyszczenie widoczne na wyświetlaczu jest najczęściej związane z jego położeniem w przestrzeni optycznej. Na przykład, jeśli zabrudzenie jest widoczne w lewym górnym rogu ekranu, to naturalne jest, że jego rzeczywista lokalizacja na obiektywie musi być w przeciwnym rogu, co w tym przypadku jest prawym dolnym. Wybór narożnika, takiego jak lewy dolny lub prawy górny, ignoruje tę zasadę, prowadząc do błędnego wniosku. Warto również zauważyć, że zanieczyszczenia mogą być efektem działań użytkownika, np. nieprawidłowego przechowywania aparatu czy używania go w trudnych warunkach. Aby uniknąć takich problemów, profesjonaliści zalecają stosowanie osłon na obiektyw oraz systematyczne czyszczenie sprzętu. Ignorowanie tych praktyk prowadzi do niepotrzebnych trudności i frustracji w pracy fotografa, a także do obniżenia jakości uzyskiwanych zdjęć.

Pytanie 21

Widocznym na zdjęciach refleksom i odbiciom można zapobiec poprzez zastosowanie filtra

A. zmiękczającego.

B. polaryzacyjnego.

C. połówkowego barwnego.

D. połówkowego neutralnego.

W fotografii łatwo pomylić przeznaczenie różnych filtrów, zwłaszcza jeśli nie ma się jeszcze dużego doświadczenia praktycznego. Zmiękczający filtr, choć przydatny do portretów czy uzyskiwania „mgiełkowego” efektu, w żaden sposób nie ogranicza refleksów ani odbić – on po prostu łagodzi kontrast i wygładza światło, przez co zdjęcia wydają się trochę mniej ostre, bardziej analogowe, ale nie rozwiązuje problemów z odbiciami na szkle czy wodzie. Połówkowe filtry barwne używa się głównie do korygowania balansu kolorów w części kadru, na przykład kiedy niebo jest zbyt jasne i wymaga ochłodzenia, ale ich zadaniem nie jest ani eliminacja odbić, ani poprawa przejrzystości powierzchni odbijających światło. Filtr połówkowy neutralny (ND gradacyjny) natomiast służy do równoważenia ekspozycji między jasnym niebem a ciemniejszym gruntem, przez co ułatwia uzyskanie poprawnie naświetlonego zdjęcia krajobrazowego, jednak nie wpływa na polaryzację światła, a więc i na refleksy i odblaski nie ma żadnego sensownego wpływu. Często myli się funkcje tych filtrów, bo na pierwszy rzut oka wszystkie mają wpływ na jakość obrazu, ale kluczową sprawą jest zrozumienie, że tylko filtr polaryzacyjny bezpośrednio reaguje na światło odbite i pozwala „wyciąć” bliki, których chcemy się pozbyć. Takie nieporozumienia wynikają często z powierzchownej znajomości tematu albo zbyt dosłownego traktowania nazw filtrów. Dlatego zawsze warto zapamiętać: jeśli walczysz z odbiciami – sięgaj po polaryzację, a inne filtry zostaw do innych celów, bo nawet najbardziej zaawansowana optyka nie poradzi sobie z odbiciami bez właściwego narzędzia.

Pytanie 22

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

C. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

D. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

Wybór studyjnej lampy światła ciągłego z tubusem nie jest optymalny do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ tubus skupia światło w wąski strumień, co prowadzi do powstawania ostrych cieni. Oświetlenie tego typu jest bardziej odpowiednie do akcentowania szczegółów, a nie do ogólnego oświetlenia. Z kolei studyjna lampa błyskowa z wrotami, które są używane do kierowania światła, również nie daje pożądanego efektu rozproszenia, a zamiast tego pozwala na regulację kierunku światła bez jego równomiernego rozkładu. Efekt może być zbyt dramatyczny i nieprzyjemny dla oka, co nie pasuje do większości zastosowań w fotografii. Studyjna lampa światła ciągłego z reflektorem, choć może oferować większą dyfuzję niż tubus, nadal nie zapewnia takiej jakości oświetlenia, jak softboks. Reflektor koncentruje światło i zmienia jego kierunek, co może prowadzić do niepożądanych cieni, zwłaszcza przy dużych obiektach, które wymagają bardziej jednolitego oświetlenia. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że jakiekolwiek źródło światła, które wytwarza intensywne światło, będzie wystarczające do uzyskania równomiernego oświetlenia. Oczywiście, kluczem do sukcesu jest odpowiednie rozproszenie światła, co jest niezbędne przy fotografii obiektów o większych wymiarach, a wybór niewłaściwego sprzętu może znacznie wpłynąć na końcowy rezultat.

Pytanie 23

Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru

A. centralnie ważony.

B. matrycowy.

C. punktowy.

D. uśredniony.

Prawidłowo wskazałeś tryb pomiaru punktowego jako najlepszy wybór przy fotografowaniu scen o dużym kontraście, jeśli zależy Ci szczególnie na zachowaniu detali w światłach. Ten tryb umożliwia niezwykle precyzyjny pomiar ekspozycji tylko z niewielkiego fragmentu kadru – zwykle około 2-5% powierzchni obrazu, najczęściej zlokalizowanego w centrum lub w wybranym punkcie przez fotografa. To właśnie dzięki tej precyzji możesz dokładnie dobrać parametry ekspozycji pod kątem najjaśniejszego obszaru, który chcesz zachować – na przykład jasnej chmurki na tle ciemnego nieba albo świateł na twarzy w mocnych reflektorach. Z mojego doświadczenia, przy zdjęciach koncertowych albo zimą na śniegu, pomiar punktowy pozwala uniknąć przepaleń w światłach, bo aparat nie 'oszukuje się' na podstawie dużej ilości ciemnych partii obrazu. Branżowe praktyki, np. w reportażu czy przy fotografii studyjnej, wyraźnie wskazują na zasadę: jeśli musisz wybrać, co ma być poprawnie naświetlone w ekstremalnych warunkach, zaufaj pomiarowi punktowemu. Warto pamiętać, że cała sztuka tkwi wtedy w dobrze przemyślanym wyborze miejsca pomiaru – najlepiej tam, gdzie detal w światłach jest najbardziej istotny. Zresztą, tryb ten daje też największą kontrolę kreatywną, bo ogranicza wpływ reszty sceny na końcowy efekt. Często łączy się go też z techniką „ekspozycji na światła” (ETTR), która pozwala potem podczas obróbki zachować więcej informacji. Fajnie, że to zauważyłeś, bo to już poziom wyżej, jeśli chodzi o świadome fotografowanie.

Pytanie 24

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem funkcji

A. zniekształcenie wirówki.

B. zniekształcenie falowania.

C. krystalizacja.

D. solaryzacja.

Technika zniekształcenia wirówki, znana również jako efekt „twirl” w programach graficznych, opiera się na przekształceniu obrazu poprzez obrót wokół centralnego punktu. W praktyce wygląda to trochę tak, jakby ktoś chwycił środek zdjęcia i zakręcił nim jak karuzelą – im dalej od środka, tym bardziej linie zaczynają tworzyć charakterystyczny spiralny wzór. To narzędzie często wykorzystywane w grafikach kreatywnych, szczególnie gdy zależy nam na nadaniu statycznym obrazom dynamiczności i abstrakcyjnego charakteru. Moim zdaniem to bardzo efektowny sposób na ożywienie nudnych elementów lub zamaskowanie mniej udanych fragmentów zdjęcia. W branży graficznej, zniekształcenie wirówki jest stosowane zgodnie z dobrymi praktykami – przede wszystkim tam, gdzie liczy się ekspresja wizualna, na przykład w projektach okładek muzycznych, plakatach czy eksperymentalnych kampaniach reklamowych. Często polecam tę technikę uczniom podczas nauki Photoshopa lub GIMPa, bo bardzo dobrze pokazuje jak transformacje geometryczne potrafią zmienić odbiór obrazu. Warto pamiętać, że takie przekształcenia można kontrolować – intensywność efektu, kierunek skrętu czy punkt centralny. To daje duże pole do popisu i kreatywnej zabawy, a zarazem uczy praktycznych aspektów pracy z warstwami i narzędziami przekształceń.

Pytanie 25

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. kolumnę reprodukcyjną

B. kopiarkę stykową

C. aparat wielkoformatowy

D. skaner

Wybór skanera jako narzędzia do wykonywania pozytywów z negatywów 10x15 cm może wydawać się na pierwszy rzut oka uzasadniony, jednak w kontekście dokładności odwzorowania i jakości końcowego produktu, nie jest to optymalne rozwiązanie. Skanery, chociaż bardzo użyteczne w cyfrowym przetwarzaniu obrazu, wprowadzą dodatkowy etap w procesie reprodukcji. Skanowanie negatywu, a następnie drukowanie na materiale światłoczułym, może prowadzić do utraty detali oraz zmiany kolorystyki, co jest niepożądane w przypadku reprodukcji artystycznej. Ponadto, aparat wielkoformatowy, mimo że może wykonać zdjęcia na dużą skalę, nie jest dedykowany do reprodukcji pozytywów z negatywów, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Kolumna reprodukcyjna, będąca narzędziem do kopiowania dzieł sztuki, również nie jest w stanie zapewnić odwzorowania 1:1 w tak małych formatach jak 10x15 cm; jej zastosowanie jest bardziej związane z większymi formatami oraz specyficznymi technikami sztuki wizualnej. Zrozumienie zasad reprodukcji w kontekście jakości obrazu oraz specyfiki narzędzi jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów, a wybór niewłaściwego sprzętu może prowadzić do rozczarowujących rezultatów i nieosiągnięcia zamierzonego celu. W branży fotograficznej oraz artystycznej, gdzie precyzja jest kluczowa, istotne jest stosowanie odpowiednich technologii, które umożliwiają najwyższą jakość reprodukcji.

Pytanie 26

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka

B. dziecka

C. dyrektora przedszkola

D. koleżanek

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 27

Przedstawioną fotografię zbudowano na bazie kompozycji

A. spiralnej.

B. ukośnej z układem opartym na trójkątach.

C. diagonalnej.

D. według złotego podziału.

Podane odpowiedzi, które nie są poprawne, opierają się na nieprecyzyjnych zrozumieniach zasad kompozycji w fotografii. Kompozycja diagonalna, choć również wykorzystuje ukośne linie, zazwyczaj nie skupia się na tworzeniu trójkątnych form, co jest kluczowe w analizowanej fotografii. W tym przypadku, zając oraz towarzyszące mu elementy tworzą wyraźny układ w kształcie trójkąta, co jest charakterystyczne dla kompozycji ukośnej z układem opartym na trójkątach. Złoty podział, z kolei, to zasada estetyczna oparta na proporcjach, która może nie zawsze mieć zastosowanie w każdej sytuacji; w tym przypadku, nie oddaje ona w pełni charakterystyki przedstawionej kompozycji. Kompozycja spiralna, znana jako spirala Fibonacciego, skupia się na prowadzeniu wzroku po zakrzywionych liniach, co w tym kontekście nie jest odpowiednie. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, w których użytkownicy mogą mylić różne style kompozycji ze względu na elementy wizualne, które dostrzegają, ale które nie odpowiadają rzeczywistym zasadom kompozycyjnym. Dokładne zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla skutecznego stosowania ich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 28

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

B. wyjąć baterie z urządzenia

C. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

D. usunąć matrycę i ją wyczyścić

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 29

Jak nazywa się proces przetwarzania barwnego materiału negatywowego?

A. RA-4

B. E-6

C. C-41

D. EP-2

Inne wymienione procesy, takie jak EP-2, RA-4 i E-6, dotyczą różnych typów materiałów fotograficznych i obróbki zdjęć, co może prowadzić do nieporozumień. Proces EP-2 jest przeznaczony głównie dla materiałów czarno-białych, a jego stosowanie wymaga innej chemii niż ta, która jest używana w procesie C-41. EP-2 koncentruje się na uzyskiwaniu wysokiej jakości czarno-białych zdjęć, co nie ma zastosowania do materiałów negatywowych kolorowych. Z kolei RA-4 to proces przeznaczony do obróbki kolorowych papierów fotograficznych, a nie negatywów. RA-4 stosuje się do odbitek wykonanych z kolorowych negatywów, gdzie końcowym produktem jest pozytyw. Natomiast proces E-6 jest używany do przetwarzania materiałów pozytywnych, a w szczególności do filmów slajdowych. E-6 wymaga innego zestawu chemikaliów i kroków obróbczych, co czyni go nieodpowiednim dla negatywów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wybierania tych odpowiedzi, to mylenie różnych procesów obróbczych, co wynika z braku zrozumienia przeznaczenia poszczególnych metod oraz ich zastosowania w kontekście filmów negatywowych i pozytywnych. Dlatego kluczowe jest zapoznanie się z zasadami działania każdego z tych procesów, aby uniknąć błędnych wniosków.

Pytanie 30

Aby uzyskać pozytyw o odpowiednim kontraście i wiernie odwzorowanych detalach z naświetlonego negatywu, konieczne jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji

A. normalnej

B. miękkiej

C. specjalnej

D. twardej

Wybór papieru fotograficznego o gradacji twardej lub specjalnej w kontekście uzyskiwania pozytywu z negatywu będzie prowadził do niedoskonałości w odwzorowaniu detali i tonalnych przejść. Papiery twarde charakteryzują się wyższą kontrastowością, co w praktyce oznacza, że są bardziej czułe na silne źródła światła. To prowadzi do „wypalania” jasnych obszarów oraz utraty detali w ciemnych partiach obrazu. W przypadku negatywów z bogatymi tonalnymi przejściami, użycie papieru twardego często skutkuje powstawaniem obrazów o nieprzyjemnych artefaktach oraz nadmiernym kontraście, co nie sprzyja zachowaniu subtelności detali. Wybór papieru specjalnego może prowadzić do nadmiernych oczekiwań co do efektów wizualnych, które nie są w stanie być zrealizowane bez odpowiedniego dopasowania do specyfiki używanego negatywu. W realnych warunkach fotograficznych, takie błędy w doborze materiałów mogą skutkować stratą czasu i zasobów, a także frustracją związaną z niezadowalającymi wynikami. W profesjonalnej fotografii kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ papieru ma swoje unikalne właściwości, które powinny być dobierane do specyficznych potrzeb i warunków pracy, co jest istotne dla uzyskania wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 31

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.

B. Ręcznika papierowego.

C. Chusteczki higienicznej.

D. Ściereczki z microfibry.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia ekranu LCD, i to nie tylko moim zdaniem, ale praktycznie według wszystkich zaleceń producentów sprzętu. Mikrofibra ma tę przewagę, że jej włókna są bardzo delikatne, ale jednocześnie potrafią skutecznie przyciągać i zatrzymywać kurz oraz drobinki brudu. Dzięki temu nie rysuje powierzchni ekranu, co niestety łatwo może się zdarzyć przy użyciu innych materiałów, na przykład papierowych ręczników czy zwykłych gąbek. Z własnego doświadczenia powiem, że nawet trochę tłustych plamek czy odcisków palców można usunąć samą mikrofibrą, bez konieczności stosowania chemicznych środków. Branżowe standardy, jak chociażby wytyczne producentów monitorów takich firm jak Dell czy Samsung, jasno mówią, żeby nie stosować agresywnych materiałów ani silnych detergentów. Mikrofibra jest też wielorazowa, łatwo ją wyprać, więc to praktyczny i ekologiczny wybór. Warto, żeby taka ściereczka była czysta, bo nawet drobne zanieczyszczenia mogą zadziałać jak papier ścierny. Ja zawsze trzymam jedną dedykowaną tylko do ekranów, żeby nie przenosić przypadkiem żadnych zabrudzeń z innych powierzchni. Ta metoda sprawdza się zarówno przy komputerach, laptopach, jak i telewizorach czy smartfonach. Ostatecznie chodzi o to, żeby zachować jakość obrazu i nie narażać się na kosztowne uszkodzenia, których można łatwo uniknąć przestrzegając prostych zasad czyszczenia.

Pytanie 32

Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest

A. prawidłowo naświetlone.

B. małokontrastowe.

C. prześwietlone.

D. niedoświetlone.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zdjęcie cyfrowe, którego histogram posiada dużą liczbę pikseli o wysokiej jasności zlokalizowanych w pobliżu prawej krawędzi, wskazuje na prześwietlenie obrazu. Prześwietlenie występuje, gdy zbyt dużo światła dociera do matrycy aparatu, co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach kadru. W praktyce, takie zdjęcia mogą wyglądać na 'wypalone', gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, a kolory tracą swoją głębię i nasycenie. W branży fotograficznej istotne jest, aby monitorować histogram podczas robienia zdjęć, ponieważ pozwala to na szybką ocenę naświetlenia. Idealnie, histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez nadmiaru danych zepchniętych do ekstremów, co umożliwia zachowanie detali w cieniach oraz jasnych obszarach. W przypadku zdjęć prześwietlonych, jedyną metodą korekcji może być edycja w programach graficznych, choć często nie jest możliwe odzyskanie pełnych detali. Dlatego ważne jest, aby przed zrobieniem zdjęcia, ustawić odpowiednie parametry ekspozycji, takie jak czas naświetlania, przesłona i ISO, aby uniknąć tego typu problemów.

Pytanie 33

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe pięcioosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. blendę srebrną.

B. lampę z wrotami.

C. parasolki transparentne.

D. tubus stożkowy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Parasolki transparentne to naprawdę świetne rozwiązanie w fotografii portretowej, szczególnie gdy pracujemy z większą grupą, jak pięcioosobowa rodzina. Ich największą zaletą jest równomierne rozpraszanie światła, co daje bardzo miękki, naturalny efekt na skórze i eliminuje ostre cienie. Moim zdaniem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz zabawę z lampami studyjnymi, czy już masz trochę doświadczenia, korzystanie z parasolki transparentnej pozwala osiągnąć profesjonalny rezultat niemal od ręki. W praktyce taki modyfikator światła nie wymaga specjalnych umiejętności – po prostu ustawiasz lampę, kierujesz przez parasolkę, a światło samo pięknie się rozchodzi. To szczególnie ważne, gdy chcesz, żeby każdy członek rodziny wyglądał dobrze, niezależnie od miejsca w kadrze. W branży przyjmuje się, że światło rozproszone jest „kluczem” do udanych portretów, bo niweluje niedoskonałości i daje wrażenie miękkości. Parasolki transparentne są tanie, lekkie i błyskawicznie się je rozstawia, co w studiu jest dużym atutem. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie bardzo często stosują je przy sesjach rodzinnych czy grupowych, bo zmniejszają ryzyko powstania nieestetycznych kontrastów lub prześwietleń na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że użycie parasolki transparentnej to najprostszy sposób, by uzyskać naturalne zdjęcie, które przypadnie do gustu każdemu klientowi.

Pytanie 34

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. z efektem sztafażu

B. w nocy słabo oświetlonych budowli

C. pod słońcem

D. błyskawic w nocy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda wielokrotnego błysku jest techniką stosowaną przede wszystkim w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia słabo oświetlonych budowli. W takiej sytuacji, wielokrotne błyski lampy błyskowej pozwalają na uchwycenie różnych detali obiektu oraz zredukowanie problemów związanych z ruchem. Dzięki zastosowaniu tej metody, fotograf może uzyskać efekt 'zamrożenia' ruchu oraz poprawić równowagę między światłem naturalnym a sztucznym, co jest kluczowe przy fotografowaniu architektury nocą. Przykładowo, podczas fotografowania zabytkowego budynku w nocy, wielokrotny błysk umożliwia naświetlenie detali fasady, które mogłyby być w cieniu lub niedostatecznie oświetlone. W praktyce, zaleca się ustawienie lampy błyskowej w trybie synchronizacji z długim czasem naświetlania, co pozwala na połączenie efektów błysku z naturalnym światłem otoczenia, tworząc harmonijną kompozycję. Metoda ta jest szczególnie ceniona w fotografii architektury oraz reportażowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali i atmosfery otoczenia.

Pytanie 35

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

C. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 36

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. purpurowy

B. żółty

C. niebieski

D. czerwony

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zastosowanie filtra żółtego podczas kopiowania czarno-białego negatywu na fotograficzny papier wielogradacyjny służy do zmniejszenia kontrastu obrazu. Filtr ten pozwala na osłabienie niebieskich i purpurowych tonów, co końcowo prowadzi do uzyskania łagodniejszych przejść tonalnych i bardziej zrównoważonych tonów szaro-skalowych. W praktyce, gdy kopiujemy negatyw, intensywność światła, które przechodzi przez filtr, będzie różna w zależności od koloru nasycenia w negatywie. Żółty filtr obniża kontrast, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać mniej dramatyczny efekt lub gdy negatyw jest zbyt ostry. W fotografii analogowej dobór odpowiedniego filtra jest standardową praktyką, a dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi filtrami, aby osiągnąć pożądany efekt. Warto również zauważyć, że niektóre papiery wielogradacyjne reagują różnie na różne kolory filtrów, co czyni ich dobór istotnym elementem procesu tworzenia obrazu.

Pytanie 37

Tryb pracy ciągłego autofokusa (AI Servo/AF-C) jest najbardziej przydatny przy fotografowaniu

A. krajobrazów przy świetle naturalnym

B. statycznych martwych natur

C. portretów w studio

D. szybko poruszających się obiektów sportowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tryb pracy ciągłego autofokusa, znany jako AI Servo lub AF-C, jest kluczowy w sytuacjach, gdy fotografujemy obiekty w ruchu, takie jak zawodnicy w trakcie rozgrywek sportowych. W tym trybie aparat nieustannie monitoruje i dostosowuje ostrość, co pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów. Na przykład, podczas meczu piłkarskiego, sportowcy często zmieniają kierunek, a ich prędkość może być trudna do przewidzenia. Użycie AF-C pozwala na zachowanie ostrości na obiekcie nawet w przypadku nagłych zmian jego położenia. Warto zaznaczyć, że w tym trybie aparat wykonuje wiele zdjęć w krótkim czasie, co zwiększa szansę na uchwycenie idealnej chwili. W przypadku fotografii sportowej, gdzie precyzja i szybkość są kluczowe, tryb ten jest absolutnie niezbędny, co potwierdzają doświadczenia wielu profesjonalnych fotografów sportowych. Dobry aparat w trybie AF-C potrafi śledzić obiekty z dużą dokładnością, co jest standardem w profesjonalnej fotografii. Warto więc korzystać z tego trybu, aby poprawić jakość swoich zdjęć w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 38

Jaką ogniskową uznaje się za standardową dla obiektywu do aparatu średnioformatowego?

A. 50 mm

B. 200 mm

C. 80 mm

D. 110 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór obiektywu o ogniskowej 80 mm dla aparatu średnioformatowego jest uzasadniony z kilku powodów. W kontekście aparatów średnioformatowych, ogniskowa 80 mm jest uważana za standardową, co oznacza, że zapewnia zbliżoną perspektywę do ludzkiego oka. Taki obiektyw jest niezwykle uniwersalny, idealny do portretów, zdjęć krajobrazowych oraz ogólnych ujęć. W praktyce, obiektywy o tej ogniskowej pozwalają na uzyskanie naturalnych proporcji w portretach, z jednoczesnym zachowaniem detali tła. Dodatkowo, przy przysłonie f/2.8 lub f/4, możliwe jest uzyskanie efektu pięknego rozmycia tła, co jest szczególnie cenione w fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że wiele systemów średnioformatowych, takich jak Hasselblad czy Mamiya, oferuje obiektywy 80 mm, co czyni je popularnym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Takie podejście do wyboru ogniskowej wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe, które wskazują na zrozumienie i wykorzystanie właściwości optycznych sprzętu, aby osiągnąć zamierzony efekt artystyczny oraz techniczny.

Pytanie 39

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. mikrofotografii

B. makrofotografii

C. zdjęcia lotniczego

D. fotografii sportowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Makrofotografia to technika fotograficzna, która umożliwia uzyskanie powiększonych obrazów małych obiektów, takich jak owady, rośliny czy szczegóły przedmiotów. Zdjęcia w skali 1:1 oznaczają, że obiekt na zdjęciu jest przedstawiony w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe w makrofotografii. Daje to możliwość ukazania detali, które byłyby niewidoczne gołym okiem. Przykładem zastosowania makrofotografii jest dokumentowanie przyrody, gdzie fotograf może uchwycić szczegóły skrzydeł motyli lub tekstur liści. Standardy w makrofotografii wymagają odpowiedniego oświetlenia i stabilizacji, co często osiąga się za pomocą statywów oraz lamp błyskowych. W praktyce, makrofotografia jest również wykorzystywana w nauce, na przykład w badaniach biologicznych do analizowania struktury komórek czy organizmów. Właściwe zrozumienie tej techniki pozwala na bardziej precyzyjne i artystyczne podejście do fotografii.

Pytanie 40

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. wielokrotnej ekspozycji

B. bracketingu

C. samowyzwalacza

D. balansu bieli

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Bracketing to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych ustawieniach parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania, przysłona czy ISO. Użycie bracketingu pozwala na uzyskanie lepszego efektu końcowego, gdy chcemy dopasować ekspozycję w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, fotografując krajobraz o dużym kontraście, możemy wykonać jedno zdjęcie z normalną ekspozycją, drugie z ustawieniem na niedoświetlenie oraz trzecie na prześwietlenie. Taki zestaw zdjęć pozwala na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy zalety wszystkich wykonanych zdjęć. Bracketing jest szeroko stosowany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdy światło jest zmienne. Użycie tej funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości obrazów w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej