Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: EE8 - Kwalifikacja EE8
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:59
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:24

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Dysk twardy o specyfikacji 250 GB 7200 RPM SATAII HD252HJ NCQ,16MB ma:

A. pojemność 16 MB, prędkość obrotową 252 obr/min., bufor 250 GB
B. pojemność 16 MB, prędkość obrotową 7200 obr/min., bufor 250 GB
C. pojemność 250 GB, prędkość obrotową 252 obr/min., bufor 16 MB
D. pojemność 250 GB, prędkość obrotową 7200 obr/min., bufor 16 MB
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ dysk twardy o parametrach 250 GB 7200 RPM SATAII HD252HJ NCQ posiada rzeczywiście pojemność 250 GB, co oznacza, że jest w stanie przechować dużą ilość danych, co czyni go odpowiednim do zastosowań wymagających znaczącej przestrzeni, takich jak serwery plików, komputery osobiste czy stacje robocze. Prędkość obrotowa 7200 obr/min jest typowa dla dysków twardych średniej i wyższej klasy, co zapewnia lepszą wydajność podczas odczytu i zapisu danych w porównaniu do dysków o prędkości 5400 obr/min. Wartość bufora wynosząca 16 MB jest istotna, ponieważ bufor działa jak tymczasowa pamięć, co przyspiesza transfer danych pomiędzy dyskiem a komputerem. Użytkownicy, którzy potrzebują szybkiego dostępu do aplikacji i plików, skorzystają z tego typu dysku, zwłaszcza w przypadku gier, programów graficznych czy pracy z dużymi zestawami danych. Warto również zauważyć, że standard SATA II wspiera szybkie transfery danych, co w połączeniu z powyższymi parametrami sprawia, że dysk ten jest odpowiedni do wielu zastosowań w środowisku komputerowym.
Pytanie 2

W systemie Windows, aby zarządzać właściwościami konta użytkownika, takimi jak okres ważności hasła, minimalna długość hasła oraz czas blokady konta, używa się komendy

A. NET ACCOUNTS
B. NET USE
C. NET USER
D. NET CONFIG
Polecenie NET ACCOUNTS jest kluczowym narzędziem w systemie Windows do zarządzania ustawieniami kont użytkowników. Umożliwia administratorom konfigurowanie różnych parametrów, takich jak okres ważności haseł, minimalna długość haseł oraz okres blokady konta po nieudanej próbie logowania. Te ustawienia są zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, które zalecają regularną zmianę haseł oraz ich odpowiednią długość w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. Na przykład, użycie polecenia NET ACCOUNTS z opcją /MAXWEEKS:4 ustawia maksymalny okres ważności hasła na cztery tygodnie, co zapewnia, że użytkownicy będą regularnie aktualizować swoje hasła. Dodatkowo, administratorzy mogą ustawić minimalną długość hasła, co również jest ważnym aspektem zabezpieczeń, skutkującym zwiększeniem trudności w łamaniu haseł. Wdrożenie takich polityk w organizacjach nie tylko zwiększa poziom bezpieczeństwa, ale również jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi ochrony danych, jak RODO, które kładą nacisk na odpowiednie zabezpieczenia danych osobowych.
Pytanie 3

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do "Zarządzania dokumentami". Co powinno zostać zrobione, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia "Drukuj"
B. Dla grupy Pracownicy należy wycofać uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"
C. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"
D. Dla grupy Administratorzy należy odebrać uprawnienia "Drukuj"
Odpowiedź, która zakłada nadanie grupie Pracownicy uprawnień "Drukuj", jest szczególnie uzasadniona w kontekście zarządzania dostępem do zasobów sieciowych, takich jak serwery wydruku w systemie Windows Server. Uprawnienia "Zarządzanie dokumentami" umożliwiają jedynie manipulację dokumentami w kolejce wydruku, ale nie pozwalają na samodzielne ich drukowanie. Przydzielając uprawnienia "Drukuj", użytkownicy będą mogli wysyłać dokumenty do druku. W praktyce, aby dodać te uprawnienia, administrator powinien otworzyć właściwości drukarki w konsoli zarządzania, przejść do zakładki "Zabezpieczenia" i tam ustawić odpowiednie uprawnienia dla grupy Pracownicy. Dobrą praktyką w zarządzaniu uprawnieniami jest stosowanie zasady najmniejszych uprawnień, gdzie użytkownicy otrzymują jedynie te prawa, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Prawidłowe skonfigurowanie uprawnień przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa oraz efektywności pracy użytkowników.
Pytanie 4

Do jakich zadań w komputerze służy koprocesor (Floating Point Unit)?

A. operacji zmiennoprzecinkowych
B. operacji na liczbach całkowitych
C. podprogramów
D. operacji na liczbach naturalnych
Zrozumienie funkcji koprocesora zmiennoprzecinkowego (FPU) jest kluczowe w kontekście obliczeń komputerowych, dlatego warto zwrócić uwagę na błędne interpretacje związane z innymi rodzajami operacji matematycznych. Odpowiedzi sugerujące, że FPU obsługuje operacje na liczbach całkowitych, podprogramy czy liczby naturalne, są mylące. Po pierwsze, operacje na liczbach całkowitych są w rzeczywistości realizowane przez jednostkę arytmetyczno-logiczna (ALU), która jest zaprojektowana do szybkich obliczeń na liczbach całkowitych, natomiast FPU specjalizuje się w obliczeniach, które wymagają większej precyzji, jak liczby zmiennoprzecinkowe. Po drugie, podprogramy to konstrukcje programistyczne, które pozwalają na organizowanie kodu, a nie są one bezpośrednio związane z operacjami matematycznymi wykonywanymi przez koprocesory. Trzecim błędnym zrozumieniem jest myślenie, że FPU obsługuje liczby naturalne, co również jest nieprawidłowe. Liczby naturalne są zagadnieniem, które, podobnie jak liczby całkowite, jest obsługiwane przez ALU. Warto również zauważyć, że błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia architektury komputerów i sposobu, w jaki różne układy współpracują ze sobą. Zastosowanie koprocesora zmiennoprzecinkowego ma na celu zwiększenie wydajności obliczeń, a nie zastępowanie podstawowych operacji arytmetycznych realizowanych przez inne jednostki przetwarzające. Dobre praktyki w programowaniu i projektowaniu systemów komputerowych opierają się na właściwym wykorzystaniu sprzętu zgodnie z jego specyfikacją i przeznaczeniem.
Pytanie 5

Określ prawidłową sekwencję działań przygotowujących nowy laptop do użytkowania?

A. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego
B. Montaż baterii, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego
C. Włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego
D. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, montaż baterii, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego
Właściwa kolejność operacji przygotowujących nowy laptop do pracy zaczyna się od montażu baterii, co jest zgodne z wytycznymi producentów sprzętu. Po pierwsze, zamontowanie baterii zapewnia, że urządzenie jest przygotowane na mobilność i może działać niezależnie od zewnętrznego zasilania. Następnie podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego zapewnia, że laptop ma wystarczającą moc podczas uruchamiania. Włączenie laptopa powinno następować po tych operacjach, aby umożliwić systemowi rozpoznanie zainstalowanego sprzętu i rozpoczęcie procedury instalacji systemu operacyjnego, co jest kluczowym krokiem w konfiguracji urządzenia. Po zakończeniu instalacji, wyłączenie laptopa jest istotne, aby zakończyć proces konfiguracji w bezpieczny sposób. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami NIST (National Institute of Standards and Technology) dotyczącymi bezpiecznego rozruchu i konfiguracji urządzeń komputerowych, co podkreśla znaczenie prawidłowej kolejności operacji w zapewnieniu funkcjonalności i bezpieczeństwa urządzeń.
Pytanie 6

Protokół internetowy, który umożliwia przesyłanie wiadomości e-mail z aplikacji pocztowej do serwera, to

A. SMTP
B. POP3
C. TELNET
D. IMAP
SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół, który odgrywa kluczową rolę w wysyłaniu wiadomości e-mail z klienta pocztowego do serwera pocztowego. Jest to standardowy protokół komunikacyjny używany w Internecie, który umożliwia przesyłanie e-maili oraz ich przekazywanie między serwerami. SMTP działa na zasadzie modelu klient-serwer, gdzie klient pocztowy, taki jak Outlook czy Thunderbird, wykorzystuje ten protokół do wysyłania wiadomości. Praktycznym zastosowaniem SMTP jest na przykład procedura wysyłania newsletterów lub komunikacji biznesowej, gdzie ważne jest, aby wiadomości docierały do odbiorców w sposób bezpieczny i efektywny. Protokół ten korzysta z portu 25 lub 587 dla połączeń zabezpieczonych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa danych. Warto również wspomnieć, że SMTP współpracuje często z innymi protokołami, takimi jak POP3 i IMAP, które są odpowiedzialne za pobieranie wiadomości z serwera, co tworzy spójną architekturę komunikacji e-mailowej. Używanie SMTP zgodnie z jego specyfikacjami zapewnia, że wiadomości są wysyłane w sposób niezawodny i zgodny z branżowymi standardami.
Pytanie 7

W trakcie działania jednostki centralnej oraz płyty głównej z uszkodzonym systemem chłodzenia może dojść do uszkodzenia

A. klawiatury
B. procesora
C. myszy
D. pamięci zewnętrznej
Odpowiedź 'procesor' jest poprawna, ponieważ to właśnie układ chłodzenia ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania procesora. Procesor, jako centralna jednostka obliczeniowa komputera, generuje dużą ilość ciepła podczas pracy. Gdy układ chłodzenia jest niesprawny, procesor może szybko osiągnąć krytyczne temperatury, co prowadzi do throttlingu (automatycznego ograniczenia wydajności) lub w najgorszym przypadku do uszkodzenia. Przykładowo, wiele nowoczesnych procesorów jest zaprojektowanych tak, aby działały w określonym zakresie temperatur (zwykle do 85-95°C). W przypadku niesprawnego chłodzenia te temperatury mogą zostać łatwo przekroczone. W standardach branżowych dotyczących chłodzenia komputerów, takich jak ASHRAE czy Intel Thermal Guidelines, podkreśla się znaczenie skutecznego odprowadzania ciepła. Dbanie o właściwe chłodzenie procesora jest zatem kluczowe nie tylko dla wydajności, ale przede wszystkim dla stabilności i długowieczności systemu komputerowego.
Pytanie 8

Jakie działania podejmuje się w celu ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym w przypadku dotyku pośredniego?

A. zastosowaniu bariery
B. ochrony przed napięciami pozostałymi
C. izolacji części czynnych
D. wprowadzeniu samoczynnego wyłączenia zasilania
Zastosowanie samoczynnego wyłączenia zasilania jest kluczowym środkiem ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym w przypadku dotyku pośredniego. Dotyk pośredni odnosi się do sytuacji, w której osoba dotyka elementu, który nie jest bezpośrednio pod napięciem, ale znajduje się w pobliżu części czynnych, co może prowadzić do niebezpiecznego przepływu prądu przez ciało. Samoczynne wyłączenie zasilania, na przykład przez zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych (RCD), działa w sposób automatyczny, odcinając zasilanie w momencie wykrycia niewielkiego prądu upływu, co chroni użytkownika przed poważnymi skutkami porażenia. W praktyce, przy instalacjach elektrycznych w domach i obiektach użyteczności publicznej, takie mechanizmy są wymagane przez normy, takie jak PN-IEC 60364. Ponadto, implementacja takich rozwiązań może znacząco zwiększyć bezpieczeństwo użytkowników, zwłaszcza w miejscach narażonych na wilgoć, jak łazienki czy kuchnie. Samoczynne wyłączenie zasilania jest więc uznawane za jedną z najskuteczniejszych metod ochrony przeciwporażeniowej.
Pytanie 9

Aby wydobyć dane z archiwum o nazwie dane.tar, użytkownik korzystający z systemu Linux powinien zastosować polecenie

A. tar –xvf dane.tar
B. gunzip –r dane.tar
C. gzip –r dane.tar
D. tar –cvf dane.tar
Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie są poprawne, ponieważ nie wykorzystują właściwych poleceń i opcji do ekstrakcji plików z archiwum tar. Użycie 'tar –cvf dane.tar' jest nieodpowiednie, ponieważ ta komenda służy do tworzenia nowego archiwum, a nie jego rozpakowywania. Flaga '-c' oznacza 'create', co wskazuje, że zamiast wydobywać pliki, użytkownik próbuje stworzyć nowe archiwum, co jest sprzeczne z zamiarem ekstrakcji. Ponadto, odpowiedzi zawierające polecenia 'gzip' i 'gunzip' są niewłaściwe w kontekście archiwum tar, ponieważ te narzędzia służą do kompresji i dekompresji plików, a nie do ekstrakcji zawartości archiwum tar. Gzip jest używane zazwyczaj do kompresji pojedynczych plików lub strumieni danych, a gunzip do dekompresji. Użytkownicy często mylą te programy, myśląc, że gzip może być używane do pracy z archiwami tar, co prowadzi do frustracji. Rozpowszechnionym błędem jest założenie, że kompresja i archiwizacja są tym samym procesem, podczas gdy są to różne operacje. Zrozumienie różnicy między archiwizowaniem (za pomocą tar) a kompresją (za pomocą gzip) jest kluczowe dla efektywnego zarządzania plikami w systemach Linux.
Pytanie 10

Przerywając aktywność na komputerze, możemy szybko wrócić do pracy dzięki wybraniu w systemie Windows opcji

A. wylogowania.
B. restartu.
C. zamknięcia systemu.
D. stanu wstrzymania.
Odpowiedź 'stanu wstrzymania' jest prawidłowa, ponieważ ta opcja pozwala na szybkie zatrzymanie pracy na komputerze, a następnie na błyskawiczny powrót do niej. Stan wstrzymania to tryb oszczędzania energii, który przechowuje aktualny stan systemu i otwartych aplikacji w pamięci operacyjnej. Dzięki temu, po wznowieniu pracy, użytkownik nie musi ponownie uruchamiać programów ani otwierać plików, co znacznie przyspiesza proces kontynuacji pracy. W praktyce, gdy użytkownik wybiera stan wstrzymania, komputer przestaje działać, ale nie traci danych, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania czasem pracy. Warto również zwrócić uwagę na różnice pomiędzy stanem wstrzymania a innymi opcjami, takimi jak hibernacja, która zapisuje stan systemu na dysku, co wymaga dłuższego czasu na wznowienie pracy. Używanie stanu wstrzymania jest szczególnie rekomendowane w biurach i środowiskach, gdzie czas reakcji jest kluczowy.
Pytanie 11

Jak nazywa się proces monitorowania ruchu w sieci?

A. smishing
B. phishing
C. sniffing
D. spoofing
W odpowiedziach, które były błędne, skupiłeś się na technikach związanych z oszustwami internetowymi i manipulacjami, które w ogóle nie mają związku z monitorowaniem ruchu. Spoofing, na przykład, to sytuacja, kiedy ktoś podszywa się pod inny adres IP, co może prowadzić do oszustw, ale to nie jest to samo co sniffing. Z kolei smishing to forma phishingu w wiadomościach SMS, która także dotyczy wyłudzania danych, a nie analizowania ruchu w sieci. Phishing to w ogóle metoda wyłudzania danych osobowych, jak hasła czy numery kart, przez podszywanie się pod coś zaufanego. Często te pomyłki w myśleniu wynikają z tego, że mylimy ogólne pojęcia dotyczące zagrożeń w sieci z konkretnymi metodami monitorowania. Ważne jest, żeby rozróżniać te różne metody i zrozumieć ich specyfikę, bo to kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w sieci.
Pytanie 12

Zintegrowana karta sieciowa na płycie głównej uległa uszkodzeniu. Komputer nie jest w stanie uruchomić systemu operacyjnego, ponieważ brak mu dysku twardego oraz napędów optycznych, a system jest ładowany przez sieć lokalną. W celu przywrócenia utraconej funkcji, należy zainstalować w komputerze

A. napęd DVD-ROM
B. najprostszy adapter sieciowy obsługujący IEEE 802.3
C. dysk HDD
D. kartę sieciową obsługującą funkcję Preboot Execution Environment
Odpowiedź, która wskazuje na kartę sieciową wspierającą funkcję Preboot Execution Environment (PXE), jest prawidłowa, ponieważ PXE jest protokołem, który umożliwia uruchamianie systemu operacyjnego za pomocą sieci, co jest kluczowe w opisanej sytuacji. W przypadku braku dysku twardego i napędów optycznych, komputer nie ma możliwości lokalnego uruchomienia systemu operacyjnego, dlatego konieczne jest zastosowanie karty sieciowej, która obsługuje funkcję PXE. Przykładowo, wiele serwerów oraz komputerów w środowiskach korporacyjnych wykorzystuje PXE do zdalnego uruchamiania systemów operacyjnych, co upraszcza proces instalacji oraz zarządzania systemami. Karty sieciowe z obsługą PXE pozwalają na pobranie obrazu systemu z serwera DHCP, a następnie jego uruchomienie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT. Warto również pamiętać, że korzystanie z PXE może znacząco przyspieszyć proces wdrażania nowych komputerów w organizacji, co czyni tę technologię niezwykle użyteczną w nowoczesnych rozwiązaniach IT.
Pytanie 13

Jaki typ pliku umożliwia zapisywanie fotografii z aparatu cyfrowego z maksymalną dokładnością odwzorowania obrazu i pozwala na precyzyjną edycję tego pliku na komputerze?

A. RAW
B. SWF
C. PNG
D. EPS
Formaty takie jak SWF (Shockwave Flash) są przeznaczone do animacji i interaktywności w środowisku internetowym, ale nie są używane do przechowywania danych obrazowych z aparatu. SWF nie jest w stanie zachować wysokiej wierności odwzorowania obrazu, ponieważ jego głównym celem jest prezentacja multimedialna, a nie rejestracja szczegółów zdjęć. PNG (Portable Network Graphics) to format kompresji bezstratnej, który jest lepszy od JPEG w kontekście zachowania jakości obrazu, ale nadal nie oferuje takiej głębokości danych jak RAW. PNG jest stosowany głównie do grafiki internetowej i nie jest optymalny dla profesjonalnej fotografii, w której kluczowe jest zachowanie pełnych informacji o obrazie. EPS (Encapsulated PostScript) to format plików wektorowych, a jego głównym zastosowaniem jest druk i grafika wektorowa. Pomimo iż można w nim przechowywać obrazy rastrowe, nie jest odpowiedni do rejestrowania zdjęć w ich surowej postaci, co ogranicza jego użyteczność w kontekście obróbki fotograficznej. Typowym błędem jest mylenie formatów przeznaczonych do różnych celów, co może prowadzić do wyboru niewłaściwego formatu dla konkretnego zastosowania w fotografii. Zrozumienie, jakie parametry i możliwości oferują poszczególne formaty, jest kluczowe dla uzyskania najlepszych efektów pracy z obrazami.
Pytanie 14

Liczba 512(10) w zapisie binarnym wygląda następująco

A. 10000000
B. 1000000000
C. 100000
D. 1000000
Wybór odpowiedzi inne niż 1000000000 wskazuje na powszechny błąd w zrozumieniu konwersji z systemu dziesiętnego na binarny. Odpowiedzi 1, 2 oraz 3 to liczby binarne, które nie odpowiadają wartości 512 w systemie dziesiętnym. Odpowiedź 1 (100000) odpowiada liczbie dziesiętnej 32, co może wynikać z błędnego podziału liczby na mniejsze jednostki lub braku znajomości wartości potęg liczby 2. Odpowiedź 2 (1000000) reprezentuje wartość 64 w systemie dziesiętnym, a wybór tej odpowiedzi może być rezultatem błędnego zapamiętania konwersji lub pomyłki w obliczeniach. Odpowiedź 3 (10000000) odpowiada liczbie 128, co również wskazuje na brak umiejętności przeliczenia potęg liczby 2 na wartość dziesiętną. Aby skutecznie przeprowadzać konwersje między systemami numerycznymi, należy zrozumieć, że każda cyfra w systemie binarnym reprezentuje potęgę liczby 2. W przypadku liczby 512, mamy 2 do potęgi 9, co w rezultacie daje 512. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w informatyce, gdzie operacje na różnych systemach są na porządku dziennym. Aby uniknąć tych typowych błędów, warto przeprowadzać ćwiczenia polegające na konwersji różnych liczb oraz zapoznawać się z materiałami edukacyjnymi, które wyjaśniają zasady działania systemów liczbowych. Taka praktyka zapewnia nie tylko lepsze zrozumienie, ale także umiejętności analityczne, które są nieocenione w pracy z programowaniem i inżynierią oprogramowania.
Pytanie 15

Symbol LGA 775, znajdujący się w dokumentacji technicznej płyty głównej, określa typ złącza dla procesorów,

A. których obudowa ma pola stykowe.
B. które zawierają mniej połączeń zasilających niż gniazdo dla procesorów mające obudowę PGA
C. które łączą się z szyną systemową o maksymalnej częstotliwości taktowania do 1 333 MHz.
D. których obudowa ma piny.
Odpowiedź dotycząca obudowy z polami stykowymi jest prawidłowa, ponieważ gniazdo LGA 775 (Land Grid Array) rzeczywiście wykorzystuje pola stykowe do kontaktu z procesorem. W tej konstrukcji procesor ma płaską powierzchnię, na której znajdują się liczne styki, które przylegają do pól stykowych w gnieździe. Taki typ gniazda zapewnia lepsze prowadzenie ciepła oraz stabilniejsze połączenia w porównaniu z tradycyjnymi obudowami z pinami, które mogą być bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne. Gniazda LGA są często stosowane w procesorach Intel, co potwierdza, że LGA 775 jest odpowiednie dla modeli takich jak Pentium 4, Core 2 Duo i Core 2 Quad. Standardy dotyczące projektowania gniazd i obudów procesorów, takie jak IPC (Integrated Passive Component) oraz różne normy EIA-310, uwzględniają zalety konstrukcji LGA, które są kluczowe w nowoczesnej elektronice. Dodatkowo, stosowanie gniazd LGA ułatwia proces montażu komponentów, co przekłada się na większą efektywność w produkcji oraz serwisie sprzętu komputerowego.
Pytanie 16

Wskaż najkorzystniejszą trasę sumaryczną dla adresów IPv4:
10.10.168.0/23
10.10.170.0/23
10.10.172.0/23
10.10.174.0/24?

A. 10.10.168.0/16
B. 10.10.168.0/21
C. 10.10.160.0/21
D. 10.10.168.0/22
Odpowiedź 10.10.168.0/21 jest jak najbardziej trafna. Reprezentuje ona odpowiednią trasę sumaryczną dla podsieci, które wymieniłeś. Mamy tu adresy 10.10.168.0/23, 10.10.170.0/23, 10.10.172.0/23 oraz 10.10.174.0/24, które łącznie obejmują zakres od 10.10.168.0 do 10.10.175.255. A z maską /21 dostajemy 2048 adresów, które idealnie pasują do tych podsieci. Trasowanie sumaryczne jest naprawdę istotne w zarządzaniu siecią, bo pozwala zmniejszyć liczbę wpisów w tablicach routingu, co ułatwia administrację. W praktyce to też pomaga lepiej wykorzystać zasoby i zwiększyć efektywność sieci. W większych firmach, gdzie jest sporo podsieci, stosowanie tras sumarycznych jest wręcz obowiązkowe, bo to znacznie upraszcza życie administratorom. Warto mieć na uwadze, że skuteczne użycie tras sumarycznych wymaga pewnego zrozumienia tego, jak działają adresacji w danej organizacji.
Pytanie 17

Użytkownik A nie może nawiązać połączenia z użytkownikiem B w sieci Internet. Musi on przeanalizować trasę połączenia do adresu IP użytkownika B. Jakie polecenie powinien zastosować, korzystając z komputera działającego na systemie Windows XP?

A. tracert
B. ping
C. winipcfg
D. ipconfig
Polecenie 'tracert' (tracert.exe) jest narzędziem diagnostycznym w systemie Windows, które służy do śledzenia trasy pakietów danych przesyłanych z jednego komputera do drugiego w sieci, wskazując wszystkie punkty pośrednie, przez które przechodzą. Kiedy użytkownik A chce zlokalizować problem z połączeniem do użytkownika B, używając polecenia 'tracert', system wykonuje serię zapytań ICMP Echo Request, a następnie zwraca odpowiedzi od każdego routera w trasie. Dzięki temu A może zidentyfikować, na którym etapie występuje opóźnienie lub przerwa w komunikacji. Takie narzędzie jest niezwykle ważne w zarządzaniu sieciami, ponieważ pozwala administratorom szybko zdiagnozować problemy i podejmować odpowiednie kroki naprawcze. Na przykład, jeśli tracert wskazuje, że pakiety zatrzymują się na konkretnym routerze, administratorzy mogą skontaktować się z dostawcą usług internetowych, aby zbadać problem na tym etapie. To narzędzie jest więc nieocenione w rozwiązywaniu problemów z wydajnością sieci oraz w optymalizacji tras komunikacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania siecią.
Pytanie 18

Jakie złącze jest używane do montażu procesora na płycie głównej?

A. gniazdo rozszerzeń PCI
B. gniazdo typu AGP
C. złącze typu IrDa
D. gniazdo CPU socket lub CPU slot
Wybór gniazda CPU socket lub CPU slot jako odpowiedzi na pytanie jest poprawny, ponieważ to właśnie te gniazda odpowiadają za fizyczne połączenie procesora z płytą główną. Gniazda te są zaprojektowane w sposób, który umożliwia stabilne i efektywne połączenie, zapewniając odpowiednie zasilanie oraz komunikację między procesorem a innymi komponentami systemu. Na przykład, płyty główne korzystające z gniazd Intel LGA (Land Grid Array) lub AMD AM4 są przykładami standardów, które dominują na rynku. Użycie odpowiednich gniazd gwarantuje również, że procesor będzie zgodny z płytą główną, co jest kluczowe przy budowie lub modernizacji komputerów. Dobre praktyki branżowe sugerują również, aby przed zakupem procesora upewnić się, że jego gniazdo jest kompatybilne z gniazdem na płycie głównej, co minimalizuje ryzyko niekompatybilności i problemów z wydajnością systemu.
Pytanie 19

Aby zamocować nowe radiatory na modułach pamięci karty graficznej, gdy stare i uszkodzone zostały usunięte, można wykorzystać

A. smar
B. filament
C. taśmy termoprzewodzącej
D. alkohol izopropylowy
Wybór alkoholu izopropylowego, filamentu czy smaru jako materiałów do umocowania radiatorów na układach pamięci karty graficznej jest niewłaściwy. Alkohol izopropylowy jest powszechnie stosowany do czyszczenia powierzchni przed nałożeniem termoprzewodzącego materiału, ale nie ma właściwości wiążących ani przewodzących ciepła, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Podobnie filament, który jest materiałem stosowanym w druku 3D, nie ma zastosowania w kontekście chłodzenia komponentów elektronicznych i nie zapewnia odpowiedniego kontaktu termicznego. Użycie filamentu mogłoby wręcz prowadzić do problemów z odprowadzaniem ciepła, a w dłuższej perspektywie powodować przegrzewanie się podzespołów. Z kolei smar, który ma zastosowanie głównie w mechanice, nie jest przeznaczony do kontaktu z elektroniką i może negatywnie wpływać na przewodnictwo cieplne oraz prowadzić do osadzania się zanieczyszczeń. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że jakiekolwiek materiały mogą zastąpić dedykowane rozwiązania termiczne. Takie podejście nie tylko zagraża wydajności układów, ale również może prowadzić do trwałego uszkodzenia komponentów. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich materiałów, takich jak taśmy termoprzewodzące, aby zapewnić skuteczne odprowadzanie ciepła i długoterminową stabilność sprzętu.
Pytanie 20

Technologia umożliwiająca synchronizację działania dwóch lub trzech kart graficznych w celu przyspieszenia renderowania obrazu nosi nazwę

A. HDMI
B. SLI
C. DVI
D. MCA
HDMI to standard do przesyłania sygnału audio i wideo, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem kart graficznych, żeby zwiększyć ich moc. Jego głównym zadaniem jest transfer fajnych sygnałów do telewizorów i monitorów. Nie ma żadnych cech, które mogłyby przyspieszyć renderowanie grafiki w wymagających grach czy programach. Natomiast MCA to architektura, która była używana w komputerach w latach 80. i 90. XX wieku, ale nie ma to nic wspólnego z grafiką. DVI to również standard do przesyłania obrazu, ale podobnie jak HDMI, nie łączy kart graficznych w żaden sposób. Często ludzie mylą te technologie, co może prowadzić do złych decyzji przy wyborze sprzętu. Dlatego warto zrozumieć różnicę między nimi, zanim podejmie się jakieś decyzje dotyczące komputera.
Pytanie 21

Z jakim urządzeniem związane są domeny kolizyjne dla podłączonych elementów?

A. Routera
B. Przełącznika
C. Koncentratora
D. Regeneratora
Regenerator, przełącznik i router to urządzenia o różnych funkcjach w architekturze sieciowej, które nie są odpowiedzialne za tworzenie domen kolizyjnych, jak ma to miejsce w przypadku koncentratora. Regenerator, działający na poziomie fizycznym, ma na celu wzmocnienie sygnału w sieciach rozległych, ale nie wpływa na zarządzanie ruchem danych, więc nie jest źródłem kolizji. Przełącznik, działający na warstwie drugiej modelu OSI, tworzy osobne domeny kolizyjne dla każdego portu, co oznacza, że nie pozwala na kolizje między urządzeniami podłączonymi do różnych portów. To jest kluczowa różnica, która znacznie poprawia wydajność sieci w porównaniu do koncentratorów. Router, z kolei, operuje na warstwie trzeciej, odpowiadając za trasowanie pakietów między różnymi sieciami, co oznacza, że nie jest zaangażowany w kolizje w lokalnej sieci. Typowym błędem w myśleniu o kolizjach jest mylenie funkcji tych urządzeń; zrozumienie, jak każdy z tych elementów wpływa na ruch w sieci, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W dzisiejszych czasach, aby uniknąć problemów z kolizjami, zaleca się korzystanie z przełączników oraz stosowanie technologii, które umożliwiają segmentację ruchu. Warto również pamiętać o standardach Ethernet, które definiują zasady komunikacji w sieciach lokalnych.
Pytanie 22

Użytkownicy, którzy wchodzą na stronę internetową za pośrednictwem sieci, pragną mieć pewność, że dane dotyczące ich transakcji online są chronione i tajne. Protokół, który gwarantuje użytkownikom bezpieczne połączenie w Internecie, to

A. SSL
B. MMS
C. FTP
D. NAT
MMS (Multimedia Messaging Service) jest protokołem używanym głównie do przesyłania multimediów w sieciach komórkowych, a jego funkcjonalność nie obejmuje zapewnienia bezpiecznego połączenia z Internetem. Został stworzony do komunikacji między telefonami komórkowymi, co czyni go nieodpowiednim do zabezpieczania transakcji online. FTP (File Transfer Protocol) z kolei służy do transferu plików pomiędzy komputerami, ale nie oferuje wbudowanych mechanizmów szyfrowania, co naraża przesyłane dane na przechwycenie. NAT (Network Address Translation) jest techniką pozwalającą na maskowanie adresów IP w sieci lokalnej, lecz nie zabezpiecza danych ani nie zapewnia ich poufności w trakcie przesyłania. Często mylnie uważa się, że protokoły te mogą zapewnić bezpieczeństwo w Internecie, jednak ignorują one fundamentalne aspekty szyfrowania oraz ochrony danych. Właściwe zrozumienie protokołów i ich przeznaczenia jest kluczowe dla ochrony informacji w sieci. W dobie rosnących zagrożeń cybernetycznych, konieczne jest korzystanie z uznawanych standardów, takich jak SSL/TLS, które skutecznie chronią komunikację online, zamiast polegać na protokołach, które nie są zaprojektowane z myślą o bezpieczeństwie.
Pytanie 23

Na stanowisku serwisu komputerowego, aby chronić sprzęt przed ładunkami elektrostatycznymi, wykorzystuje się

A. osłonę ebonitową
B. zasilacz awaryjny
C. matę antystatyczną
D. zabezpieczenie różnicowoprądowe
Mata antystatyczna to kluczowy element w ochronie urządzeń elektronicznych przed ładunkami elektrostatycznymi, które mogą uszkodzić delikatne komponenty. W środowisku serwisowym, gdzie często manipuluje się podzespołami komputerowymi, istotne jest zapewnienie odpowiednich warunków pracy. Maty antystatyczne wykonane są z materiałów, które przewodzą ładunki elektryczne, co pozwala na ich odprowadzanie do uziemienia, minimalizując ryzyko wystąpienia wyładowań elektrostatycznych. Zastosowanie maty w połączeniu z innymi środkami ochrony, takimi jak opaski antystatyczne, tworzy kompleksowy system zabezpieczeń. W praktyce, podczas pracy z komponentami, takimi jak pamięci RAM czy karty graficzne, technicy powinni stać na macie antystatycznej, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia sprzętu. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie stanu technicznego maty, aby zapewnić jej efektywność, a także stosowanie jej w pomieszczeniach o kontrolowanej wilgotności, co dodatkowo zmniejsza ryzyko gromadzenia ładunków elektrostatycznych. Standardy, takie jak ESD (Electrostatic Discharge), podkreślają znaczenie takich praktyk w branży elektronicznej.
Pytanie 24

Której klasy adresów IP dotyczy adres C0:4B:3C:10?

A. Klasa A
B. Klasa D
C. Klasa C
D. Klasa B
Adres C0:4B:3C:10 należy do klasy C, co oznacza, że jego adresacja IP jest zdefiniowana w standardzie IPv4 od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. Klasa C jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych, gdzie przydzielane są adresy dla mniejszych sieci, zazwyczaj obsługujących do 254 urządzeń. Adresy klasy C umożliwiają elastyczne zarządzanie siecią, co jest istotne w kontekście wydajności oraz konfiguracji. W praktyce, sieci klasy C są często wykorzystywane w środowiskach biurowych, gdzie z jednego adresu sieciowego można łatwo utworzyć podsieci. Warto również zauważyć, że klasy adresów IP są częścią klasycznego podziału, chociaż nowoczesne techniki, takie jak CIDR (Classless Inter-Domain Routing), zrewidowały sposób przydzielania adresów IP, to znajomość klas adresowych pozostaje kluczowa w zrozumieniu podstawowych koncepcji sieciowych. W standardach, takich jak RFC 791, klasyfikacja adresów IP została szczegółowo opisana, co pozwala na lepsze zrozumienie ich zastosowania i roli w architekturze Internetu.
Pytanie 25

Dostosowanie tekstu do prawej oraz lewej krawędzi nazywa się

A. kapitalikiem
B. justowaniem
C. interlinią
D. wersalikiem
Wybór wersalika, interlinii czy kapitalika jako odpowiedzi na pytanie o wyrównanie tekstu do marginesu wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w typografii. Wersalik to termin odnoszący się do pisma, które jest cały czas pisane dużymi literami. Użycie wersalików nie ma związku z wyrównywaniem, ale dotyczy stylu zapisu, który nie zawsze sprzyja czytelności, zwłaszcza w dłuższych tekstach. Interlinia natomiast odnosi się do odległości między wierszami tekstu. Chociaż jej ustawienie ma kluczowe znaczenie dla ogólnej estetyki tekstu, nie wpływa na wyrównanie do marginesów. Kapitalik z kolei to forma czcionki, w której pierwsza litera każdego wyrazu jest dużą literą, a pozostałe są małe, co również nie ma związku z justowaniem. Te terminy mogą być zatem mylone w kontekście formatowania tekstu, ponieważ odnoszą się do zupełnie innych aspektów typografii. W praktyce, aby skutecznie wyrównywać tekst, ważne jest zrozumienie, że justowanie jest techniką, która nie tylko poprawia estetykę tekstu, ale także wpływa na jego czytelność na stronie. Używanie innych terminów w kontekście wyrównania może prowadzić do poważnych błędów w edytowaniu dokumentów oraz osłabienia ich profesjonalnego wizerunku.
Pytanie 26

Trzech użytkowników komputera z zainstalowanym systemem Windows XP Pro posiada swoje foldery z dokumentami w głównym katalogu dysku C:. Na dysku jest zastosowany system plików NTFS. Użytkownicy mają utworzone konta z ograniczonymi uprawnieniami. W jaki sposób można zabezpieczyć każdy z folderów użytkowników, aby inni nie mieli możliwości modyfikacji jego zawartości?

A. Przypisać uprawnienia NTFS do modyfikacji folderu wyłącznie właściwemu użytkownikowi
B. Zmień typ konta każdego użytkownika na konto z ograniczeniami
C. Nadać dokumentom atrybut Ukryty w ustawieniach folderów
D. Nie udostępniać dokumentów w zakładce Udostępnianie w ustawieniach folderu
Zarządzanie uprawnieniami w systemach operacyjnych, zwłaszcza w kontekście ochrony danych użytkowników, jest kluczowym aspektem bezpieczeństwa. Stwierdzenie, że zmiana kont na konta z ograniczeniami zabezpieczy foldery użytkowników, jest błędne, ponieważ konta z ograniczeniami już nie mają pełnych praw dostępu do systemu. Oznacza to, że użytkownicy z ograniczonymi uprawnieniami wciąż mogą mieć możliwość przeglądania folderów innych użytkowników, co nie rozwiązuje problemu ochrony ich danych. Dodatkowo, nadanie atrybutu ukrytego folderom nie zabezpiecza ich w żaden sposób przed modyfikacją. Atrybut ukryty jedynie sprawia, że folder jest niewidoczny w standardowych widokach, ale nie uniemożliwia innym użytkownikom dostępu do danych, które mogą być nadal dostępne poprzez inne metody, takie jak wiersz poleceń. Ostatecznie, brak udostępniania dokumentów w zakładce Udostępnianie również nie wystarczy, aby skutecznie chronić foldery przed modyfikacją, ponieważ uprawnienia do modyfikacji można ustalać niezależnie od opcji udostępniania. W praktyce, zarządzanie uprawnieniami NTFS jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa danych, a ignorowanie tych mechanizmów prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, w których dane użytkowników mogą być narażone na nieautoryzowany dostęp lub modyfikację.
Pytanie 27

Jakie jest zamierzenie stosowania strefy zdemilitaryzowanej DMZ w sieci?

A. polepszenie przepustowości dla serwerów w tej sieci
B. podniesienie bezpieczeństwa przez całkowite oddzielenie serwerów oraz sieci od Internetu (Intranet)
C. usprawnienie konfiguracji sieci poprzez usunięcie zapory i NAT
D. zwiększenie bezpieczeństwa przez oddzielenie serwerów dostępnych z Internetu od sieci lokalnej
Zastosowanie strefy zdemilitaryzowanej (DMZ) w sieci nie polega na uproszczeniu konfiguracji przez eliminację zapory i NAT, ponieważ takie podejście naruszałoby podstawowe zasady ochrony danych i zasobów w sieci. Zapory ogniowe są kluczowymi elementami zabezpieczeń, które kontrolują ruch przychodzący i wychodzący, a ich eliminacja prowadziłaby do poważnych luk w zabezpieczeniach. Wyeliminowanie NAT również nie jest zasadne, gdyż NAT (Network Address Translation) jest wykorzystywany do ukrywania adresów IP wewnętrznych, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Kolejnym błędnym podejściem jest całkowite odcięcie serwerów i sieci od Internetu, które zamiast zwiększać bezpieczeństwo, może utrudniać funkcjonowanie organizacji. Takie podejście uniemożliwiłoby realizację zadań wymagających dostępu do Internetu, co w dobie cyfryzacji jest nieefektywne. Niezrozumienie roli DMZ jako strefy, w której zarządzanie ruchem i dostępem jest kluczowe, prowadzi do nieprawidłowych wniosków. DMZ powinno być traktowane jako rodzaj strefy bezpieczeństwa, a nie jako obszar do eliminacji zabezpieczeń. Właściwa architektura sieciowa wymaga zastosowania DMZ w połączeniu z innymi mechanizmami ochrony, zamiast ich eliminacji.
Pytanie 28

W pracy banków stosuje się złożony system informatyczny działający na bazie serwera

A. DTP
B. SMTP
C. SQL
D. FTP
Niestety, twoja odpowiedź jest niepoprawna. DTP, FTP i SMTP to protokoły, które nie są bezpośrednio związane z zarządzaniem danymi w bazach danych, a więc nie są one odpowiednie do obsługi systemów informatycznych w bankach. DTP (Desktop Publishing) to proces tworzenia dokumentów za pomocą oprogramowania do publikacji, co nie ma związku z zarządzaniem danymi. FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem do przesyłania plików w sieciach komputerowych, co również nie jest związane z zarządzaniem danymi. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokół do przesyłania wiadomości e-mail, co również nie jest stosowane do zarządzania danymi. Kluczowe jest zrozumienie, że w systemach informatycznych banków, zarządzanie danymi odbywa się za pomocą języka SQL, który pozwala na tworzenie, manipulację oraz zarządzanie danymi w bazach danych.
Pytanie 29

Które z poniższych poleceń w systemie Linux nie pozwala na wykonanie diagnostyki sprzętu komputerowego?

A. top
B. ls
C. lspci
D. fsck
Polecenia 'lspci', 'top' oraz 'fsck' pełnią różne, ale istotne funkcje w kontekście diagnostyki sprzętu komputerowego, co sprawia, że wybranie jednego z nich jako odpowiedzi na pytanie o diagnostykę może prowadzić do błędnych wniosków. 'lspci' jest narzędziem, które wyświetla listę wszystkich urządzeń podłączonych do magistrali PCI, co jest nieocenione podczas identyfikacji sprzętu, diagnostyki problemów z komponentami oraz sprawdzania zgodności. Narzędzie 'top' z kolei monitoruje zużycie zasobów systemowych w czasie rzeczywistym, pokazując procesy działające w systemie oraz ich obciążenie CPU i pamięci RAM. Choć nie jest bezpośrednio związane z diagnostyką sprzętu, dostarcza cennych informacji o ogólnym działaniu systemu. 'fsck' to program odpowiedzialny za sprawdzanie i naprawę systemu plików, co jest kluczowe w kontekście utrzymania integralności danych na dyskach. Użytkownicy często mylą funkcje tych poleceń, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. Dlatego ważne jest, aby mieć jasność co do definicji i funkcji każdego z poleceń, aby skutecznie korzystać z możliwości diagnostycznych systemu Linux oraz podejmować odpowiednie działania w przypadku problemów ze sprzętem.
Pytanie 30

Charakterystyka systemu operacyjnego, umożliwiająca jednoczesne uruchamianie kilku programów w kontekście podziału czasu, gdzie podział ten jest realizowany przez same programy, nosi nazwę

A. wielozadaniowości kooperatywnej
B. wielozadaniowości z wywłaszczeniem
C. wielodostępowości
D. wieloprogramowości
Wielozadaniowość z wywłaszczeniem to coś innego niż kooperatywna, chociaż mają ze sobą wiele wspólnego. W tym modelu system operacyjny miałby pełną kontrolę nad tym, jak przydziela czas procesora. Można to ująć tak, że może w każdej chwili przerwać działanie jakiejś aplikacji, żeby dać czas innym. Takie coś może podnieść responsywność systemu, ale także robi sprawę bardziej skomplikowaną. Przykładem są systemy jak Windows, które mają różne algorytmy planowania czasu procesora, żeby każda aplikacja miała szansę działać. No i jest coś takiego jak wielodostępność, która odnosi się do tego, jak system obsługuje wiele połączeń na raz, ale to niekoniecznie jest związane z procesami. A wieloprogramowość to z kolei to, że mogą działać różne programy, ale to nie mówi nic o tym, jak dzielą się zasobami i jak ze sobą współpracują. Jeżeli ktoś wybierze te odpowiedzi, to może wyjść z tego sporo nieporozumień co do zarządzania procesami, co ma kluczowe znaczenie dla wydajności i stabilności systemu. Źle to podejście może prowadzić do problemów z wykorzystaniem zasobów i wydajnością.
Pytanie 31

MBR (Master Boot Record) opisuje maksymalnie

A. 4 partycji
B. 6 partycji
C. 2 partycji
D. 8 partycji
Poprawna odpowiedź to 4 partycje, co jest zgodne ze specyfikacją MBR (Master Boot Record), która jest standardem dla struktury partycji na dyskach twardych. MBR zarezerwowany jest dla systemów operacyjnych, które potrzebują współpracy z BIOS-em. Główna jego funkcjonalność to przechowywanie informacji o lokalizacji partycji oraz kodu rozruchowego. Zgodnie z tym standardem, MBR może opisywać maksymalnie cztery podstawowe partycje. W praktyce, jeśli zachodzi potrzeba stworzenia większej liczby partycji, jedną z podstawowych partycji można skonwertować na partycję rozszerzoną, w ramach której można utworzyć dodatkowe, logiczne partycje. Takie podejście jest powszechnie stosowane przy organizacji przechowywania danych na dyskach, co umożliwia lepsze zarządzanie danymi i optymalizację przestrzeni dyskowej. Wiedza o strukturze MBR jest fundamentalna dla administratorów systemów oraz każdego, kto zajmuje się zarządzaniem dyskami i partycjami, a także dla osób zajmujących się tworzeniem systemów operacyjnych oraz oprogramowania narzędziowego.
Pytanie 32

Dla lokalnej podsieci komputerowej przypisano adres IP 172.16.10.0/24. Komputer1 ma adres IP 172.16.0.10, komputer2 - 172.16.10.100, a komputer3 - 172.16.255.20. Który z wymienionych komputerów znajduje się w tej podsieci?

A. Tylko komputer3 o adresie IP 172.16.255.20
B. Tylko komputer2 o adresie IP 172.16.10.100
C. Tylko komputer1 o adresie IP 172.16.0.10
D. Wszystkie trzy wymienione komputery
Odpowiedzi sugerujące, że komputer1 i komputer3 należą do tej samej podsieci, opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu koncepcji adresowania IP oraz maski podsieci. Komputer1, mający adres 172.16.0.10, znajduje się w podsieci 172.16.0.0/24, co skutkuje tym, że jego adres IP nie jest zgodny z podaną podsiecią 172.16.10.0/24. Ten typowy błąd może wynikać z mylnego założenia, że wszystkie adresy w obrębie tej samej klasy A (172.16.x.x) są w tej samej podsieci, co jest nieprawidłowe w kontekście zastosowania masek podsieci. Podobnie komputer3 z adresem 172.16.255.20 przynależy do podsieci 172.16.255.0/24 i również nie może być częścią podsieci 172.16.10.0/24. Właściwe zrozumienie hierarchii adresowania IP oraz podziału na podsieci jest kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi. W praktyce, niepoprawne przypisanie komputerów do podsieci może prowadzić do problemów komunikacyjnych, w tym utraty pakietów, opóźnień w transmisji, a także trudności w zarządzaniu bezpieczeństwem sieci. Umiejętność prawidłowego określenia przynależności do podsieci jest fundamentalną kompetencją w pracy z sieciami, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie technologii sieciowych i ich zastosowań w codziennych operacjach w firmach.
Pytanie 33

Model addytywny kolorów bazujący na czerwonym, zielonym i niebieskim jest reprezentowany symbolem

A. CMY
B. HLS
C. RGB
D. HSB
Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ odnosi się do addytywnego modelu kolorów, który wykorzystuje trzy podstawowe kolory: czerwony (R), zielony (G) i niebieski (B). Model ten jest szeroko stosowany w różnych dziedzinach, takich jak fotografia cyfrowa, telewizja, oraz projektowanie graficzne. W modelu RGB kolory są tworzone poprzez dodawanie różnych intensywności tych trzech kolorów podstawowych. Na przykład, łącząc pełną intensywność czerwonego, zielonego i niebieskiego uzyskujemy biały kolor, podczas gdy brak wszystkich trzech kolorów prowadzi do uzyskania czerni. Dodatkowo, RGB jest standardem w wielu formatach plików graficznych, takich jak JPEG i PNG, co czyni go kluczowym dla twórców treści cyfrowych. Zrozumienie tego modelu jest niezbędne dla profesjonalistów zajmujących się kolorystyką, ponieważ umożliwia właściwe zarządzanie kolorami w różnych mediach oraz zapewnia spójność wizualną w projektach.
Pytanie 34

Liczba 129 w systemie dziesiętnym zostanie przedstawiona w formacie binarnym na

A. 8 bitach
B. 5 bitach
C. 7 bitach
D. 6 bitach
Rozważając błędne odpowiedzi dotyczące liczby bitów koniecznych do zapisania liczby 129 w systemie binarnym, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Zaczynając od odpowiedzi wskazujących na 6 bitów, należy zrozumieć, że 6 bitów pozwala na reprezentację wartości od 0 do 63 (2^6 - 1), co jest niewystarczające dla liczby 129. Podobnie, odpowiedź sugerująca 5 bitów, która umożliwia zapis liczb od 0 do 31, również jest nieadekwatna. Z kolei 7 bitów pozwala na zapis wartości od 0 do 127, co wciąż nie obejmuje liczby 129. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest niewłaściwe zrozumienie, jak liczby binarne są konstruowane oraz jakie wartości są reprezentowane przez określone ilości bitów. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy dodatkowy bit podwaja zakres wartości, które mogą być zapisane. W kontekście praktycznym, umiejętność poprawnego przeliczenia wartości dziesiętnych na binarne jest niezbędna w wielu dziedzinach, od inżynierii oprogramowania po informatykę stosowaną, w tym w analizie danych oraz w programowaniu niskopoziomowym. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla prawidłowego działania algorytmów oraz dla efektywnego wykorzystania zasobów pamięci komputerowej.
Pytanie 35

W dokumentacji jednego z podzespołów komputera znajduje się informacja, że urządzenie obsługuje OpenGL. Do jakiego elementu odnosi się ta dokumentacja?

A. karty graficznej
B. karty sieciowej
C. dysku twardego
D. mikroprocesora
Karty sieciowe, mikroprocesory oraz dyski twarde nie są odpowiedzialne za renderowanie grafiki ani nie wspierają standardów graficznych takich jak OpenGL. Karty sieciowe są przeznaczone do komunikacji w sieciach komputerowych, umożliwiając przesyłanie danych między urządzeniami, co nie ma związku z grafiką. Mikroprocesory, chociaż są kluczowymi komponentami komputerów, odpowiedzialne za wykonywanie instrukcji i operacji obliczeniowych, nie są zaprojektowane do przetwarzania grafiki 3D w sposób, w jaki czyni to karta graficzna. Dyski twarde pełnią funkcję przechowywania danych i oprogramowania, ale nie mają żadnego wpływu na rendering grafiki. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji komponentów komputerowych – każdy z nich ma swoją specyfikę i dedykowane zastosowanie. Dlatego, by zrozumieć, dlaczego karta graficzna jest odpowiednia dla OpenGL, kluczowe jest poznanie roli, jaką każdy z tych elementów odgrywa w systemie komputerowym. Dobrze zrozumiana architektura komputera oraz funkcje poszczególnych komponentów są niezbędne do efektywnego wykorzystania technologii oraz do tworzenia aplikacji, które będą działały sprawnie i wydajnie.
Pytanie 36

Zdalne szyfrowane połączenie z terminalem komputera w sieci lokalnej można nawiązać przy użyciu protokołu

A. ssh
B. ftp
C. dns
D. irc
Protokół SSH (Secure Shell) jest standardem w dziedzinie zdalnego dostępu do systemów komputerowych, który zapewnia szyfrowane i bezpieczne połączenie zdalne. Umożliwia on użytkownikom zdalne logowanie się na serwery oraz wykonywanie poleceń w sposób zabezpieczony przed podsłuchiwaniem. W przeciwieństwie do protokołów takich jak FTP (File Transfer Protocol), które przesyłają dane w postaci niezaszyfrowanej, SSH szyfruje cały ruch sieciowy, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo. SSH jest szeroko stosowane w administracji systemami, zarządzaniu serwerami oraz w programowaniu, gdzie umożliwia bezpieczne połączenie z systemami w chmurze. Przykładem zastosowania może być zdalne łączenie się z serwerem Linux, gdzie administratorzy mogą wprowadzać zmiany w konfiguracji systemu oraz zarządzać aplikacjami, zachowując przy tym poufność przesyłanych danych. Warto również wspomnieć, że SSH wspiera autoryzację klucza publicznego, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo połączeń.
Pytanie 37

W komputerowych sieciach metoda przesyłania, która polega na wysyłaniu pakietu do wszystkich urządzeń w danej podsieci, nosi nazwę

A. Bluthcast
B. Multicast
C. Broadcast
D. Unicast
Multicast i unicast to dwie różne metody transmisji danych, które są często mylone z broadcastem, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich zastosowań. Multicast polega na przesyłaniu danych do wybranej grupy hostów, co jest bardziej efektywne niż broadcast, gdyż redukuje zbędny ruch w sieci. Przykładem multicastu jest streaming wideo, gdzie dane są wysyłane tylko do subskrybentów, a nie do wszystkich urządzeń. Z kolei unicast to sposób, w którym dane są przesyłane do jednego, konkretnego odbiorcy. Jest to najczęściej stosowany typ komunikacji w internecie, gdzie każde połączenie wymaga indywidualnego adresu docelowego. Bluthcast to termin nieistniejący w standardach sieciowych, co czyni go nieodpowiednią odpowiedzią. Często błędne wnioski wynikają z nieznajomości podstawowych różnic między tymi metodami. Warto zaznaczyć, że każda z tych metod ma swoje miejsce i zastosowanie w zależności od wymagań sieciowych, jednak zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym. W praktyce, stosowanie niewłaściwej metody może prowadzić do wydajnościowych problemów w sieci, a także do nieefektywnego wykorzystania zasobów.
Pytanie 38

Licencja CAL (Client Access License) przyznaje użytkownikowi uprawnienia

A. do użytkowania programu w sposób nieograniczony
B. do przenoszenia programu na nośniki zewnętrzne
C. do modyfikacji kodu źródłowego programu
D. do korzystania z usług dostępnych na serwerze
Licencja CAL (Client Access License) przyznaje użytkownikom prawo do korzystania z usług i zasobów udostępnianych przez serwer, co jest kluczowe w kontekście infrastruktury IT. CAL jest niezbędna w modelu licencjonowania, w którym klienci uzyskują dostęp do aplikacji i danych przechowywanych na serwerze, co ma zastosowanie w różnych środowiskach, takich jak Microsoft Windows Server czy SQL Server. Przykładem zastosowania CAL jest sytuacja, w której firma implementuje serwer plików, a każdy pracownik, który będzie miał dostęp do tego serwera, musi posiadać odpowiednią licencję CAL. To podejście zapewnia zgodność z licencjonowaniem, a także umożliwia administratorom IT zarządzanie dostępem do zasobów w sposób kontrolowany i zgodny z przepisami. Dodatkowo, licencjonowanie CAL jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają dokładne śledzenie i dokumentowanie dostępu do zasobów, aby uniknąć potencjalnych naruszeń licencyjnych.
Pytanie 39

W makro arkusza kalkulacyjnego znajduje się komenda ActiveSheet.Unprotect. Co nastąpi po jej wykonaniu?

A. zniesienie ochrony arkusza
B. aktywacja ochrony arkusza
C. zniesienie ochrony skoroszytu
D. aktywacja ochrony skoroszytu
To polecenie ActiveSheet.Unprotect w makrze do arkusza kalkulacyjnego sprawia, że możemy zdjąć zabezpieczenia z aktywnego arkusza. Ochrona arkusza to ważny aspekt, bo pozwala ograniczyć to, co mogą edytować inni. Fajnie jest używać tego polecenia, gdy chcemy coś zmienić w arkuszu, który wcześniej był zablokowany. Kiedy już odblokujemy arkusz, możemy na przykład zmieniać formuły, dodawać jakieś dane, a nawet zmieniać formatowanie. Moim zdaniem warto zawsze upewnić się, że mamy do tego prawo i rozumiemy, co robimy, zanim zaczniemy cokolwiek zmieniać w chronionych arkuszach. Jeśli arkusz jest zabezpieczony hasłem, to oczywiście trzeba je wpisać przed użyciem polecenia Unprotect. To podkreśla, jak ważne jest dbanie o bezpieczeństwo poufnych danych w Excelu.
Pytanie 40

Jaką rozdzielczość powinna mieć karta graficzna, aby móc wyświetlać materiał video w jakości Full HD na monitorze o przekątnej 23 cale?

A. 2560 x 1440
B. 2048x1152
C. 1920x1080
D. 1600 x 900
Wybór 2560x1440, 2048x1152 lub 1600x900 to nie najlepszy pomysł. Te rozdzielczości nie są standardem Full HD, a to właśnie 1920x1080 definiuje tę jakość. 2560x1440, mimo że ma więcej pikseli, nie jest konieczne, jeśli chodzi o oglądanie na Full HD i wymaga lepszej karty graficznej, co może być po prostu niepotrzebne dla podstawowych zastosowań. Z kolei 2048x1152 to nie jest standardowa rozdzielczość i nie pasuje do typowych formatów multimedialnych. A 1600x900 to za mało dla Full HD, więc jakość obrazu będzie gorsza, mniej szczegółów i jakieś zniekształcenia. Wiele osób myli wyższe rozdzielczości z lepszą jakością, a tak naprawdę kluczem jest dostosowanie specyfikacji karty graficznej do tego, co chcemy oglądać. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę istotne, żeby korzystać z komputera w pełni.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej