Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.11 - Eksploatacja urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 22:38
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 23:00

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najbardziej powszechną metodą zapobiegania wzrostowi bakterii Legionelli w systemie c.w.u. jest regularne podgrzewanie wody w zbiorniku i instalacji, tak aby temperatura wody w miejscach czerpania wynosiła

A. 60-65°C

B. 45-50°C

C. 70-80°C

D. 85-95°C

Odpowiedź 70-80°C jest prawidłowa, ponieważ w tej temperaturze następuje skuteczne eliminowanie bakterii Legionella, które są przyczyną legionellozy. Woda w instalacjach ciepłej wody użytkowej (c.w.u.) powinna być podgrzewana do tych wartości, aby zminimalizować ryzyko ich rozwijania się. Zgodnie z normą PN-EN 806 oraz wytycznymi WHO, temperatura wody w punktach czerpalnych powinna wynosić co najmniej 60°C, lecz dla skuteczniejszego działania zaleca się osiągnięcie temperatury 70-80°C. Przy tej temperaturze bakterie Legionella są efektywnie eliminowane w ciągu kilku minut. W praktyce, wiele systemów c.w.u. w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej korzysta z podgrzewania wody do tych wartości, szczególnie w okresowych cyklach, co zapewnia zarówno bezpieczeństwo, jak i komfort użytkowania. Ważne jest również, aby regularnie kontrolować i utrzymywać systemy c.w.u. w dobrym stanie technicznym, co przyczyni się do zapobiegania rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów.

Pytanie 2

Przedstawiony na rysunku znak ostrzega przed

A. polem magnetycznym.

B. promieniowaniem niejonizującym.

C. zatruciem oparami.

D. gorącą powierzchnią.

Poprawna odpowiedź to "gorącą powierzchnią", co w pełni odpowiada symbolice znaku przedstawionego na rysunku. Znak ten, zgodny z międzynarodowymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak ISO 7010, ostrzega przed ryzykiem poparzeń związanym z dotykaniem gorących powierzchni. Wyraźny trójkątny kształt z żółtym tłem oraz czarnym obramowaniem, w połączeniu z symbolem pary, jednoznacznie wskazuje na potencjalne niebezpieczeństwo związane z wysoką temperaturą. W praktyce, takie oznaczenia można znaleźć w różnych miejscach pracy, szczególnie w przemyśle chemicznym oraz podczas obsługi urządzeń grzewczych. Ich stosowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz minimalizacji ryzyka wypadków. Warto zaznaczyć, że nieprzestrzeganie tych oznaczeń może prowadzić do poważnych obrażeń, dlatego edukacja na temat ich znaczenia jest niezwykle istotna w kontekście bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 3

Od czego zależy moc wiatru?

A. iloczynu prędkości wiatru oraz gęstości powietrza

B. iloczynu sześcianu prędkości wiatru i gęstości powietrza

C. ilorazu sześcianu prędkości wiatru do gęstości powietrza

D. iloczynu kwadratu prędkości wiatru i gęstości powietrza

W przypadku błędnych odpowiedzi istnieją pewne nieporozumienia dotyczące właściwej formuły do obliczania mocy wiatru. Pierwsza z błędnych odpowiedzi sugeruje jedynie iloczyn prędkości wiatru i gęstości powietrza, co jest niewystarczające, ponieważ moc wiatru jest znacznie bardziej złożona i zależy od kwadratu prędkości wiatru. To podejście ignoruje istotny fakt, że moc wiatru rośnie z kwadratem prędkości; jeśli prędkość wzrasta tylko o 10%, moc wzrasta o 21%. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź wskazuje na podniesienie prędkości wiatru do sześcianu, co jest częściowo bliskie, ale nie uwzględnia fundamentalnej zasady, że moc jest proporcjonalna do kwadratu prędkości. Ostatnia propozycja, która odnosi się do ilorazu prędkości wiatru podniesionej do sześcianu, również jest błędna, ponieważ wprowadza mylne pojęcie, że moc mogłaby być obliczana w ten sposób, co jest sprzeczne z zasadami fizyki. Typowe błędy myślowe w tej dziedzinie obejmują niedocenianie wpływu prędkości wiatru na moc oraz zrozumienie, że moc wiatru nie jest liniowo związana z prędkością, ale rośnie znacznie szybciej. W kontekście projektów związanych z energią wiatrową kluczowe jest zatem przyjęcie prawidłowych wzorów i zrozumienie ich implikacji dla efektywności systemów energetycznych.

Pytanie 4

Jaką moc osiąga moduł fotowoltaiczny o powierzchni 0,8 m² i sprawności 15% przy naświetlaniu promieniowaniem słonecznym o mocy 660 W/m²?

A. 79 W/m2

B. 99 W/m2

C. 528 W/m2

D. 660 W/m2

Obliczając moc modułu fotowoltaicznego, należy uwzględnić zarówno jego powierzchnię, jak i sprawność. W tym przypadku mamy moduł o powierzchni 0,8 m² i sprawności 15%. Aby obliczyć moc, stosujemy wzór: moc = powierzchnia × sprawność × moc napromieniowania. Podstawiając wartości: moc = 0,8 m² × 0,15 × 660 W/m², otrzymujemy moc równą 79,2 W. Zaokrąglając, uzyskujemy 79 W. Taki sposób obliczeń jest zgodny z używanymi standardami w branży energii odnawialnej, gdzie precyzyjne obliczenia wydajności modułów są kluczowe dla oceny ich efektywności. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest projektowanie systemów fotowoltaicznych, gdzie inwestorzy muszą wiedzieć, jakie moduły wybrać, aby spełniały ich potrzeby energetyczne. Ponadto, znajomość sprawności modułów i ich wydajności w różnorodnych warunkach atmosferycznych jest niezbędna przy analizie opłacalności inwestycji w instalacje PV. Warto również zauważyć, że poprawne obliczenia wpływają na dobór inwerterów oraz innych komponentów systemu, co jest istotne dla uzyskania optymalnej efektywności całej instalacji.

Pytanie 5

Przemieszczający się cień przez znaczną część dnia nad modułami fotowoltaicznymi skutkuje

A. obniżeniem natężenia prądu

B. zwiększeniem bezpośredniego wpływu prądów wyładowczych

C. zwiększeniem zanieczyszczenia modułu

D. wzrostem natężenia prądu

Cień na modułach fotowoltaicznych rzeczywiście może zmniejszać natężenie prądu, bo zakłóca to, jak one generują energię elektryczną. Moduły te działają tak, że przekształcają energię słoneczną w prąd, korzystając ze zjawiska fotowoltaicznego. Jeśli cień pada na część modułu, to zazwyczaj mniej komórek jest aktywowanych, co prowadzi do mniejszej ilości wytwarzanego prądu. Na przykład, gdy cień pokrywa 10% modułu, to możemy stracić około 10% maksymalnej mocy prądowej. Żeby zminimalizować te straty, w praktyce używa się optymalizatorów mocy i mikroinwerterów. One pomagają lepiej zarządzać cieniami i zwiększają efektywność systemu. Przy projektowaniu instalacji ważne jest, żeby dobrze ustawić moduły, czyli zwrócić uwagę na ich kąt nachylenia i unikać zacienienia przez otaczające obiekty. No i nie zapominajmy o tym, że regularne czyszczenie tych modułów również może pomóc w ograniczaniu problemów, które wynikają z cieni.

Pytanie 6

Aby chronić zbiornik c.w.u. przed korozją, zaleca się stosowanie

A. zaworu bezpieczeństwa

B. zaworu zwrotnego

C. anody tytanowej

D. filtru siatkowego

Anoda tytanowa to naprawdę ważny element, który chroni zbiorniki ciepłej wody użytkowej przed korozją. Korozja elektrochemiczna to spory problem, szczególnie gdy woda jest bardzo agresywna. Anoda tytanowa działa trochę jak tarcza, redukując reakcje chemiczne, co spowalnia korozję na zbiorniku. W praktyce montuje się je w zbiornikach c.w.u. w domach czy w zakładach przemysłowych, co znacząco wydłuża ich żywotność. Warto też wspomnieć, że normy branżowe, jak PN-EN 12897, polecają stosowanie anod tytanowych jako skutecznej metody ochrony przed korozją. Moim zdaniem, to rozwiązanie nie tylko zwiększa trwałość zbiornika, ale także zmniejsza koszty serwisowania, więc to naprawdę opłacalna opcja i bardziej ekologiczna.

Pytanie 7

Jakimi metodami można dokonać pomiaru strat ciepła w ogrzewanym obiekcie?

A. za pomocą kamery termowizyjnej

B. dzięki luksomierzowi

C. przy użyciu woltomierza

D. z wykorzystaniem amperomierza

Pomiar strat ciepła z ogrzewanego obiektu przy użyciu kamery termowizyjnej jest nowoczesną i efektywną metodą, która pozwala na wizualizację rozkładu temperatury na powierzchniach. Kamery termograficzne działają na zasadzie detekcji promieniowania podczerwonego emitowanego przez obiekty, co pozwala na identyfikację miejsc, w których następuje utrata ciepła. Na przykład, w budynkach mieszkalnych, analiza przeprowadzona za pomocą kamery termograficznej może wskazać nieszczelności w izolacji, mostki termiczne czy problemy z wentylacją. Tego typu inspekcje są zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, a także ze standardami energetycznymi, które promują efektywność energetyczną i zmniejszenie emisji CO2. Dodatkowo, kamery termograficzne są wykorzystywane do monitorowania stanu obiektów przemysłowych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów z urządzeniami grzewczymi i wentylacyjnymi, a tym samym na zmniejszenie kosztów eksploatacji.

Pytanie 8

Jednym z elementów warunkujących gwarancję na zbiornik do magazynowania wody w słonecznej instalacji grzewczej jest

A. podgrzewanie wody do maksymalnej temperatury 70°C

B. cykliczna wymiana anody magnezowej

C. wykorzystanie grzałki elektrycznej jako dodatkowego źródła ciepła

D. używanie w zasobniku wody zdemineralizowanej

Cykliczna wymiana anody magnezowej jest kluczowym elementem konserwacji zbiorników magazynujących w instalacjach grzewczych. Anoda magnezowa działa jako element ochronny, zapobiegający korozji wewnętrznej zbiornika, co jest szczególnie istotne w przypadku zbiorników wykonanych z materiałów podatnych na korozję. Wymiana anody powinna być realizowana co 1-2 lata, w zależności od twardości wody i warunków eksploatacyjnych. W praktyce oznacza to, że regularna kontrola i wymiana anody mogą znacznie wydłużyć żywotność zbiornika, a tym samym zabezpieczyć inwestycję w instalację grzewczą. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stanu anody za pomocą wskaźników korozji, co pozwala na wczesne wykrycie problemów. Zgodnie z normami branżowymi, takich jak PN-EN 12897, przestrzeganie procedur związanych z wymianą anod jest fundamentalne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa systemu grzewczego.

Pytanie 9

Zainstalowano kocioł do spalania paliw stałych o nominalnej mocy 200 kW. Absolutnie zabronione jest nawet próba uruchomienia kotła w sytuacji, gdy

A. nie skonfigurowano precyzyjnie wydajności dmuchawy

B. nie zrealizowano wymaganej kontroli kotła przez Urząd Dozoru Technicznego

C. nie wypełniono dokumentu gwarancyjnego

D. stwierdzono niewielkie przekroczenie wilgotności paliwa

Odpowiedź dotycząca przeprowadzenia wymaganego odbioru kotła przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT) jest absolutnie kluczowa dla bezpieczeństwa i prawidłowego funkcjonowania instalacji grzewczej. Odbiór ten ma na celu zapewnienie, że kocioł został zainstalowany i przetestowany zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi oraz technicznymi. Kocioł o mocy nominalnej 200 kW musi być zgodny z wymaganiami określonymi przez UDT, które obejmują aspekty takie jak bezpieczeństwo użytkowania, efektywność energetyczna, a także zgodność z normami emisyjnymi. Przykładowo, w przypadku kotłów na paliwa stałe, UDT weryfikuje, czy instalacja została wykonana zgodnie z instrukcją producenta i odpowiednimi normami branżowymi, co pomaga uniknąć potencjalnych awarii i zagrożeń dla zdrowia użytkowników. Niezgłoszenie kotła do odbioru może prowadzić do katastrofalnych skutków, w tym pożarów, emisji szkodliwych substancji do atmosfery, a także może skutkować odpowiedzialnością prawną dla właściciela obiektu.

Pytanie 10

Histereza regulatora temperatury grzałki w zbiorniku wynosi 2°C, a temperatura docelowa została ustawiona na 40°C. Regulator wyłączy grzałkę i ponownie ją włączy przy temperaturach wody w zbiorniku odpowiednio:

A. wyłączenie 38°C, załączenie 40°C

B. wyłączenie 42°C, załączenie 38°C

C. wyłączenie 40°C, załączenie 38°C

D. wyłączenie 42°C, załączenie 40°C

W przypadku wskazania wyłączenia grzałki przy 38°C oraz załączenia przy 40°C, pojawia się fundamentalny błąd w zrozumieniu zasad działania regulatorów z histerezą. Regulator temperatury działa w oparciu o różnice między ustawioną temperaturą a rzeczywistą temperaturą otoczenia. Gdy grzałka się załącza przy 40°C, to nie powinno być sytuacji, w której wyłącza się ona przy temperaturze poniżej tej wartości, w tym przypadku przy 38°C. W rzeczywistości, jego wyłączenie powinno następować przy wartości powyżej temperatury zadanej, co zapobiega ciągłemu włączaniu i wyłączaniu urządzenia, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń i zmniejszonej efektywności energetycznej. Dodatkowo, wyłączenie przy 40°C i ponowne załączenie przy 38°C stwarzałoby ryzyko niestabilności temperatury w systemie, co mogłoby powodować częstsze cykle pracy grzałki, a tym samym zwiększenie kosztów eksploatacji oraz ryzyko awarii. Takie podejście jest sprzeczne z dobrymi praktykami stosowanymi w automatyzacji, gdzie celem jest nie tylko zarządzanie temperaturą, ale również minimalizacja zużycia energii oraz zapewnienie długotrwałej pracy urządzeń. W systemach grzewczych stosuje się różne metody, aby unikać tego typu problemów, a zrozumienie zasady histerezy jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania systemami grzewczymi.

Pytanie 11

W jakim dokumencie opisane są zasady użytkowania kotłów na biomasę?

A. W fakturze zakupu urządzenia

B. W świadectwie jakości urządzenia

C. W dokumentacji technicznej urządzenia

D. W dokumentacji techniczno-ruchowej urządzenia

Dokumentacja techniczno-ruchowa urządzenia jest kluczowym źródłem informacji dotyczących warunków eksploatacji kotłów na biomasę. Zawiera ona szczegółowe instrukcje dotyczące montażu, eksploatacji, konserwacji oraz zasad bezpieczeństwa. W kontekście kotłów na biomasę, dokumentacja ta obejmuje także wymagania dotyczące jakości paliwa, procedury uruchamiania i wyłączania, a także wskazówki dotyczące monitorowania parametrów pracy urządzenia. Przykładowo, może zawierać informacje na temat odpowiednich temperatur i ciśnień, które powinny być utrzymywane podczas pracy kotła. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takimi jak EN 303-5 dotycząca kotłów na paliwa stałe, dokumentacja techniczno-ruchowa jest niezbędna do zapewnienia efektywności energetycznej oraz spełnienia wymagań dotyczących emisji zanieczyszczeń. Użycie tego dokumentu w codziennej eksploatacji kotłów na biomasę pozwala na optymalizację pracy urządzenia oraz minimalizację ryzyka awarii, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności działania systemu grzewczego.

Pytanie 12

Jak dokonuje się regulacji przepływu czynnika solarnego w systemie?

A. przed ustawieniem właściwego ciśnienia czynnika w systemie

B. po odłączeniu stacji napełniającej od grupy pompowej

C. przed napełnieniem systemu czynnikiem

D. przed odpowietrzeniem systemu

Regulacja przepływu czynnika solarnego w instalacji powinna być przeprowadzana po odłączeniu stacji napełniającej od grupy pompowej, ponieważ umożliwia to skuteczne ustawienie parametrów pracy systemu. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem regulacji, należy upewnić się, że nie zachodzi ryzyko wprowadzenia powietrza do układu, co mogłoby negatywnie wpłynąć na jego efektywność. W momencie, gdy stacja napełniająca jest odłączona, można bezpiecznie dostosować przepływ czynnika, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej wydajności instalacji solarnej. Właściwa regulacja przepływu czynnika jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają, aby każda zmiana w systemie była przeprowadzana w sposób kontrolowany, aby uniknąć uszkodzeń oraz zapewnić odpowiednią cyrkulację ciepła. Przykładem zastosowania tej procedury może być ustawienie zaworów regulacyjnych, które powinny być precyzyjnie dostosowane do specyfikacji producenta oraz wymagań systemu, co zapewnia stabilność i efektywność działania instalacji.

Pytanie 13

Kotły na biomasę są połączone z kominem dymnym. N accumulation of soot may result in improper combustion and carbon monoxide emissions. Czyszczenie komina powinno być realizowane

A. 5-6 razy w roku

B. 7-8 razy w roku

C. 1-2 razy w roku

D. 3-4 razy w roku

Czyszczenie komina dymowego może wydawać się kwestią mniej istotną, jednak odpowiedzi sugerujące 1-2 razy w roku lub 5-6 razy w roku nie uwzględniają specyfiki kotłów na biomasę oraz ich wpływu na bezpieczeństwo eksploatacji. Odpowiedź sugerująca 1-2 razy do roku jest niewystarczająca, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego tempa nagromadzania się sadzy, które może być znaczne, zwłaszcza w okresach intensywnego użytkowania. Z kolei propozycja czyszczenia 5-6 razy do roku może być przesadnie zbyt częsta i niepraktyczna, co wiąże się z niepotrzebnymi kosztami i przestojami w użytkowaniu urządzenia. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę czynniki takie jak jakość używanego paliwa, sposób użytkowania kotła oraz lokalne warunki atmosferyczne, które mogą wpływać na tempo gromadzenia się osadów. Muł powstający w wyniku nieefektywnego spalania może w krótkim czasie zablokować komin, co zagraża bezpieczeństwu użytkowników poprzez wzrost ryzyka emisji tlenku węgla. Ponadto, ignorowanie regularnej konserwacji może prowadzić do poważnych uszkodzeń systemu grzewczego, co w dłuższej perspektywie wiąże się z dużymi kosztami napraw. Dlatego niezwykle istotne jest stosowanie się do sprawdzonych zaleceń dotyczących częstotliwości czyszczenia komina, aby uniknąć nieprzewidzianych sytuacji i zapewnić bezpieczne oraz efektywne działanie kotła na biomasę.

Pytanie 14

Zakres prędkości znamionowej wiatru dla turbin wiatrowych z poziomą osią wynosi

A. 80÷100 km/h

B. 10÷16 km/h

C. 110÷130 km/h

D. 36÷60 km/h

Prędkości wiatru chojone w odpowiedziach 10÷16 km/h, 80÷100 km/h oraz 110÷130 km/h są nieprawidłowe w kontekście działania turbin wiatrowych z osią poziomą. Pierwszy przedział, 10÷16 km/h, nie odpowiada rzeczywistym warunkom operacyjnym turbin, które zazwyczaj zaczynają produkować energię przy wyższych prędkościach. Turbiny wiatrowe potrzebują wystarczającej prędkości wiatru, aby wytworzyć energię, a zbyt niskie wartości oznaczają, że nie będą funkcjonować efektywnie. Prędkość 80÷100 km/h jest z kolei za wysoka dla standardowych turbin, które mają ograniczenia dotyczące prędkości wiatru, powyżej których mogą zostać uszkodzone lub wyłączone dla bezpieczeństwa. Wartości 110÷130 km/h są z reguły sytuacjami kryzysowymi, w których turbiny muszą być chronione przed uszkodzeniem, co oznacza, że powinny być zatrzymane, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z ekstremalnymi warunkami atmosferycznymi. W praktyce, typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie granicznych wartości operacyjnych z wartościami, przy których turbiny są zaprojektowane do pracy. Użytkownicy powinni być świadomi, że projektowanie i eksploatacja turbin wiatrowych wiążą się z uwzględnieniem specyfikacji technicznych oraz ograniczeń związanych z bezpieczeństwem, co wpływa na efektywność energetyczną oraz niezawodność tych instalacji.

Pytanie 15

Pompa obiegowa o mocy 80 W, działająca przez 15 godzin każdego dnia od 1 października do 28 lutego, zużyła energię elektryczną

A. 181,2 kWh

B. 60 kWh

C. 24 kWh

D. 0,026 kWh

Pompa obiegowa o mocy 80 W zużywa energię elektryczną w czasie swojej pracy, co możemy obliczyć, mnożąc moc przez czas pracy. W tym przypadku pompa pracuje 15 godzin dziennie przez 151 dni (od 1 października do 28 lutego). Obliczenia przedstawiają się następująco: moc 80 W to 0,08 kW. Całkowita energia zużyta wynosi 0,08 kW * 15 h/dzień * 151 dni = 181,2 kWh. Obliczenia te są zgodne z ogólnymi zasadami obliczania zużycia energii elektrycznej, które są kluczowe w inżynierii związanej z systemami HVAC i instalacjami hydraulicznymi. Dzięki tym obliczeniom można ocenić koszty eksploatacji urządzeń oraz ich wpływ na efektywność energetyczną budynków. Zrozumienie tego procesu jest istotne dla projektantów systemów grzewczych i hydraulicznych, gdyż pozwala na dokonanie lepszego doboru urządzeń oraz optymalizację ich pracy, co w efekcie prowadzi do oszczędności energii i kosztów. W praktyce, monitorowanie zużycia energii pomoże w identyfikacji potencjalnych oszczędności oraz w implementacji rozwiązań zwiększających efektywność energetyczną.

Pytanie 16

Wymiana czynnika solarnego nie jest wymagana w instalacji usytuowanej w III strefie klimatycznej, jeżeli po jego analizie ustalono, że wartość pH oraz mrozoodporność wynoszą odpowiednio

A. pH 5,0; -33°C

B. pH 8,0; -5°C

C. pH 7,0; 0°C

D. pH 9,5; -30°C

Patrząc na inne odpowiedzi, to widać, że niestety nie spełniają one wymogów pH i mrozoodporności, co prowadzi do błędnych wniosków. Np. to pH 8,0 i mrozoodporność -5°C raczej nie będą dobrze chronić przed korozją i zamarzaniem. Chociaż pH 8,0 jest trochę zasadowe, to jednak w porównaniu do 9,5, to tak średnio. Mrozoodporność -5°C nie da rady przy zimowych temperaturach, które mogą być znacznie niższe, a to już zwiększa ryzyko uszkodzeń. Z kolei pH 5,0 i mrozoodporność -33°C to połączenie, które wręcz odstrasza, bo kwasowość mocno szkodzi, zwłaszcza metalowym elementom. To może przyspieszać korozję rur i zbiorników. A ostatnia kombinacja, czyli pH 7,0 i mrozoodporność 0°C, co prawda ma neutralny odczyn, ale mrozoodporność znowu nie spełnia wymogów do tego, co może się dziać w tej strefie. Dlatego przed wyborem czynnika solarnego warto bardzo dokładnie sprawdzić, co on sobą reprezentuje i jakie są lokalne warunki klimatyczne, bo to naprawdę ma znaczenie dla tego, jak długo i efektywnie system solarów będzie działał.

Pytanie 17

Kontrola instalacji solarnej powinna być wykonywana co

A. 3 lata

B. 2 lata

C. 1 rok

D. 4 lata

Wybór dłuższych interwałów czasowych, takich jak 2, 3 lub 4 lata, może prowadzić do istotnych konsekwencji dla efektywności i bezpieczeństwa instalacji solarnej. Rekomendacje dotyczące przeglądów często opierają się na praktykach zarządzania ryzykiem, które wskazują, że regularne inspekcje są kluczowe dla wczesnego wykrywania problemów. W przypadku zaniedbania przeglądów przez dłuższy okres, istnieje ryzyko, że drobne usterki przekształcą się w poważniejsze awarie, co z kolei może prowadzić do kosztownych napraw. Systemy fotowoltaiczne działają w zmiennym środowisku, co oznacza, że różnorodne czynniki, takie jak opady, kurz czy uszkodzenia mechaniczne, mogą mieć znaczący wpływ na ich działanie. Ponadto, nowe standardy takie jak IEC 62446 zalecają regularne przeglądy co roku, aby zapewnić, że instalacja spełnia normy bezpieczeństwa i wydajności. W przypadku instalacji, które nie były regularnie kontrolowane, można również zaobserwować spadek wydajności i efektywności energetycznej, co ostatecznie przekłada się na niższy zwrot z inwestycji. Z tego względu, ignorowanie regularnych przeglądów nie tylko narusza zasady dobrych praktyk, ale także może prowadzić do poważnych problemów operacyjnych i finansowych.

Pytanie 18

Co może oznaczać wysoka temperatura kolektora słonecznego przy jednoczesnej niskiej temperaturze wody w zbiorniku po dłuższym okresie oczekiwania?

A. Możliwe zbyt mała powierzchnia kolektorów

B. Możliwe awaria pompy obiegowej

C. Możliwe uszkodzenie naczynia wzbiorczego

D. Możliwe uszkodzenie wodowskazu

Wysoka temperatura kolektora słonecznego w połączeniu z niską temperaturą wody w zbiorniku jest typowym objawem awarii pompy obiegowej. Pompa obiegowa ma za zadanie cyrkulację wody w systemie solarnym, co pozwala na efektywne wykorzystanie energii słonecznej do podgrzewania wody. Gdy pompa nie działa lub jej wydajność jest ograniczona, ciepło z kolektora słonecznego nie jest transportowane do zbiornika. W efekcie kolektor może osiągać wysoką temperaturę, podczas gdy woda w zbiorniku pozostaje zimna. Dobrą praktyką jest regularne serwisowanie systemów solarnych oraz monitorowanie ich wydajności, aby w porę wykrywać takie problemy. W przypadku awarii pompy ważne jest również szybko zidentyfikowanie przyczyny, która może wynikać z zablokowania wirnika, uszkodzeń elektrycznych lub niskiego poziomu wody w systemie. Przykładem standardów branżowych, które zalecają takie praktyki, są normy ISO 50001, które dotyczą zarządzania energią i efektywności systemów energetycznych.

Pytanie 19

Zjawisko uszkodzenia powierzchni łopatek wirnika turbiny wodnej spowodowane uderzaniem bąbelków powietrza to

A. kawitacja

B. adhezja

C. osmoza

D. korozja

Kawitacja to takie ciekawe zjawisko, które powstaje, gdy w cieczy tworzą się małe pęcherzyki gazu, na przykład powietrza, bo ciśnienie spada. W turbinach wodnych, kiedy wirniki kręcą się szybko, czasami są miejsca z niskim ciśnieniem, gdzie te pęcherzyki się formują. Jak te pęcherzyki przemieszkają do obszarów z wyższym ciśnieniem, to eksplodują, przez co łopatki turbiny mogą być mocno uderzane. To wcale nie jest dobre, bo może prowadzić do erozji materiału, a w najgorszym przypadku nawet do zniszczenia turbiny. W inżynierii hydraulicznej ważne jest, żeby projektować turbiny tak, by ograniczyć ryzyko kawitacji. Zwykle robi się to przez odpowiednie dobranie kształtu wirnika i parametrów, w jakich pracuje. Wiedza o kawitacji przydaje się przy projektowaniu pomp, turbin i innych systemów hydraulicznych, szczególnie w energetyce, gdzie wszystko musi działać stabilnie.

Pytanie 20

Jaka jest minimalna prędkość wiatru, która spowoduje automatyczne wyłączenie siłowni wiatrowej z poziomą osią, ustawioną równolegle do kierunku wiatru?

A. 40 m/s

B. 10 m/s

C. 25 m/s

D. 15 m/s

Odpowiedź 25 m/s jest prawidłowa, ponieważ to przy tej prędkości wiatru siłownie wiatrowe o poziomej osi, które są najbardziej powszechne w zastosowaniach przemysłowych, osiągają tzw. prędkość zatrzymania. Prędkość ta jest ściśle związana z bezpieczeństwem i efektywnością działania turbin. W momencie, gdy prędkość wiatru przekracza ten poziom, systemy zabezpieczające automatycznie odcinają zasilanie, aby zapobiec uszkodzeniom mechanicznym i zapewnić bezpieczeństwo operacyjne. W praktyce, siłownie wiatrowe są projektowane tak, aby mogły bezpiecznie funkcjonować w zmiennych warunkach wiatrowych, a ich systemy monitoringu stale śledzą prędkość wiatru. W przypadku przewidywanej prędkości wiatru powyżej 25 m/s, mogą zostać wprowadzone procedury awaryjne, które zminimalizują potencjalne ryzyko. Tego rodzaju mechanizmy są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak IEC 61400, które definiują zasady projektowania i testowania turbin wiatrowych. Wybór tej prędkości oparty jest na badaniach dotyczących wytrzymałości materiałów oraz zachowania mechanizmów w skrajnych warunkach pogodowych.

Pytanie 21

W trakcie inspekcji technicznej pompy ciepła dokonuje się oceny

A. gęstości oleju sprężarki

B. gęstości czynnika chłodniczego

C. ciśnienia czynnika chłodniczego

D. ciśnienia oleju w sprężarce

Ciśnienie czynnika chłodniczego jest kluczowym parametrem, który należy ocenić podczas przeglądu technicznego pompy ciepła. Jego monitorowanie pozwala na określenie efektywności systemu i wykrycie potencjalnych usterek. Właściwe ciśnienie czynnika chłodniczego zapewnia optymalne działanie sprężarki, co jest niezbędne dla zachowania właściwej wydajności pompy ciepła. Na przykład, zbyt niskie ciśnienie może prowadzić do przegrzewania sprężarki, co z kolei może spowodować jej uszkodzenie. Z kolei zbyt wysokie ciśnienie może wskazywać na zator w obiegu, co również negatywnie wpływa na funkcjonowanie systemu. Regularne pomiary ciśnienia są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji urządzeń HVAC i są zalecane przez producentów pomp ciepła. Dodatkowo, analiza ciśnienia czynnika chłodniczego pozwala na identyfikację strat energii i wprowadzenie działań mających na celu ich minimalizację, co przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynku.

Pytanie 22

Producent wskazuje współczynnik efektywności cieplnej COP = 4,3 w punkcie operacyjnym A2/W35. Co to oznacza dla podanego COP?

A. gruntowej pompy ciepła dla temperatur: wody gruntowej +35°C i powietrza wylotowego +2°C

B. powietrznej pompy ciepła dla temperatur: górnego źródła +2°C i dolnego źródła +35°C

C. powietrznej pompy ciepła dla temperatur: powietrza atmosferycznego +2°C i wody grzewczej na zasilaniu +35°C

D. gruntowej pompy ciepła dla temperatur: dolnego źródła +2°C i górnego źródła +35°C

Odpowiedź dotycząca powietrznej pompy ciepła w punkcie pracy A2/W35 jest prawidłowa, ponieważ współczynnik wydajności cieplnej (COP) określa efektywność urządzenia w konkretnej konfiguracji. W przypadku pompy ciepła, COP jest zdefiniowany jako stosunek energii cieplnej dostarczonej do systemu grzewczego do energii elektrycznej zużytej przez pompę. Dla powietrznej pompy ciepła A2/W35 oznacza to, że pompa pracuje w warunkach, gdzie powietrze atmosferyczne ma temperaturę +2°C, a woda grzewcza zasilająca system ma temperaturę +35°C. W praktyce, taki COP wskazuje wysoką efektywność, co jest szczególnie istotne w kontekście obniżania kosztów eksploatacyjnych. Przykładem zastosowania może być ogrzewanie domu jednorodzinnego, gdzie powietrzna pompa ciepła wykorzystuje niskotemperaturowe źródło ciepła. Zastosowanie powietrznych pomp ciepła staje się standardem w nowoczesnym budownictwie, zgodnym z normami efektywności energetycznej, takimi jak dyrektywy EU dotyczące budynków energooszczędnych, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i redukcji emisji CO2.

Pytanie 23

Jakimi jednostkami wyraża się moc znamionową pieców kominkowych?

A. kWh

B. kJ

C. J

D. kW

Moc znamionowa pieców kominkowych jest opisana w kilowatach (kW), co jest jednostką miary mocy w układzie SI. Kilowat to jednostka odpowiadająca 1000 watom i jest powszechnie stosowana do określenia mocy urządzeń grzewczych, w tym pieców kominkowych. Moc znamionowa informuje nas, ile energii cieplnej piec jest w stanie wygenerować w jednostce czasu, co jest kluczowe przy doborze odpowiedniego urządzenia do danego pomieszczenia. Przykładowo, dobierając piec do salonu o powierzchni 40 m², ważne jest, aby jego moc wynosiła od 4 do 6 kW, w zależności od izolacji budynku, co zapewni komfort cieplny. Dzięki stosowaniu kW w praktyce, użytkownicy mogą łatwo porównywać różne urządzenia i dobrać odpowiednie do swoich potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży grzewczej i wentylacyjnej.

Pytanie 24

Ciąg w kominie z grawitacyjnym odpływem spalin z kotła na biomasę jest przede wszystkim uzależniony od

A. ilości emitowanych spalin

B. długości czopucha

C. wysokości komina

D. rozmiaru kotła

Wysokość komina ma kluczowe znaczenie dla siły ciągu grawitacyjnego, który jest niezbędny do skutecznego usuwania spalin z kotła na biomasę. Im wyższy komin, tym większa różnica ciśnień między wnętrzem komina a otoczeniem, co prowadzi do lepszego ciągu. W praktyce, efektywny komin powinien mieć wysokość co najmniej 4-5 metrów nad poziomem dachu, aby zminimalizować wpływ turbulencji powietrza oraz zapewnić odpowiednią wentylację. Dobre praktyki branżowe sugerują również, że wysokość komina powinna być dostosowana do rodzaju kotła oraz rodzaju paliwa, aby uzyskać optymalne parametry spalania i emisji zanieczyszczeń. Wysokość komina ma również wpływ na rozprzestrzenianie się spalin, co jest istotne z punktu widzenia ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego. Zastosowanie odpowiednich materiałów budowlanych oraz zachowanie właściwych kąta nachylenia również przyczynia się do efektywności ciągu.

Pytanie 25

Odnawialne źródło energii to źródło, które w procesie przetwarzania korzysta m.in. z energii:

A. wiatru, prądów i pływów morskich, spalania węgla kamiennego

B. prądów i pływów morskich, geotermalną, spalania gazu

C. promieniowania słonecznego, wiatru, prądów i pływów morskich

D. promieniowania słonecznego, spalania węgla brunatnego, geotermalną

Odnawialne źródła energii to takie, które korzystają z naturalnych procesów, które są praktycznie nieograniczone w skali czasowej. Wymienione w poprawnej odpowiedzi źródła energii, takie jak promieniowanie słoneczne, wiatr oraz prądy i pływy morskie, są przykładami zasobów, które mogą być wykorzystywane do wytwarzania energii elektrycznej bez negatywnego wpływu na środowisko. Przykładowo, panele fotowoltaiczne przetwarzają energię promieniowania słonecznego na energię elektryczną, co jest podstawą dla zrównoważonego rozwoju. Turbiny wiatrowe, które wykorzystują energię wiatru, również przyczyniają się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Ponadto, energia morskich prądów i pływów może być wykorzystywana za pomocą różnych technologii, w tym turbin podwodnych, co czyni ją obiecującym kierunkiem w odnawialnych źródłach energii. Takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 50001, które promują efektywność energetyczną oraz zrównoważone praktyki w zarządzaniu energią.

Pytanie 26

Podczas przeglądu instalacji solarnej stwierdzono sygnalizację błędu przez sterownik, który na rysunku oznaczony jest numerem

A. 8

B. 11

C. 7

D. 4

Poprawna odpowiedź to numer 11, ponieważ na załączonym schemacie instalacji solarnej, element oznaczony tym numerem jest sterownikiem, który odpowiedzialny jest za monitorowanie i sygnalizowanie błędów w systemie. Sterowniki w instalacjach solarnych pełnią kluczową rolę w zarządzaniu pracą systemu i zapewniają jego efektywność. Na przykład, w momencie wystąpienia awarii lub nieprawidłowego działania, sterownik generuje odpowiednią sygnalizację, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie działań naprawczych. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, takie urządzenia powinny być regularnie sprawdzane podczas przeglądów technicznych, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz długowieczność całej instalacji. Warto również pamiętać, że odpowiednia diagnostyka i serwisowanie sterowników mogą znacząco zwiększyć wydajność systemu solarnego, co jest istotne dla optymalizacji kosztów energii i maksymalizacji produkcji energii ze źródeł odnawialnych.

Pytanie 27

Jakie środki ochrony przed porażeniem prądem są wymagane w instalacji z układem TN-S?

A. wyłącznik dwubiegunowy

B. wyłącznik różnicowoprądowy

C. kondensator ceramiczny

D. wyłącznik przeciążeniowy

Wyłącznik różnicowoprądowy (RCD) jest kluczowym elementem ochrony przed porażeniem prądem w instalacjach elektrycznych o układzie TN-S. Jego główną funkcją jest wykrywanie różnicy prądów między przewodami fazowymi a przewodem neutralnym. W przypadku wystąpienia upływu prądu, co może wskazywać na uszkodzenie izolacji lub kontakt z ciałem człowieka, wyłącznik różnicowoprądowy szybko odcina zasilanie, minimalizując ryzyko porażenia. Takie urządzenia są niezwykle istotne w miejscach o dużym ryzyku kontaktu z wodą, na przykład w łazienkach czy kuchniach, gdzie ich zastosowanie jest regulowane przez normy PN-EN 61008 oraz PN-EN 60947. Dodatkowo, w instalacjach domowych zaleca się stosowanie RCD o prądzie różnicowym 30 mA, co skutecznie chroni przed groźnymi skutkami porażenia prądem. Przykładowe zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych to instalacje w domach jednorodzinnych oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie bezpieczeństwo użytkowników jest priorytetem.

Pytanie 28

Lokalizację tzw. gorących punktów w działających modułach fotowoltaicznych można dokładnie ustalić za pomocą

A. pomiarów temperatury modułów PV przy użyciu kamery termowizyjnej

B. pomiarów temperatury na powierzchni modułów PV za pomocą termometru stykowego

C. analizy nagrania prezentującego moduły PV zrealizowanego przy użyciu drona

D. dotykania powierzchni modułów PV ręką

Pomiary temperatury modułów PV kamerą termowizyjną to najskuteczniejsza metoda identyfikacji gorących punktów, które mogą znacząco wpływać na wydajność systemu fotowoltaicznego. Kamery termograficzne umożliwiają wizualizację rozkładu temperatury na powierzchni paneli, co pozwala na szybką detekcję anomalii. Gorące punkty mogą powstawać w wyniku uszkodzeń, wadliwych połączeń elektrycznych lub zanieczyszczeń, które mogą prowadzić do lokalnych przegrzewów, co z kolei może skrócić żywotność modułów i obniżyć ich efektywność. W branży stosuje się tę metodę zgodnie z normami, takimi jak IEC 61215, które wskazują na konieczność regularnych inspekcji termograficznych. Przykładem zastosowania może być przeprowadzanie inspekcji w trakcie użytkowania instalacji, aby szybko zidentyfikować i usunąć potencjalne problemy, co przekłada się na dłuższy czas eksploatacji i wyższe zyski z inwestycji. Warto również zauważyć, że kamery termograficzne są w stanie uchwycić dane, które mogą być analizowane w czasie rzeczywistym, co zwiększa efektywność monitorowania systemów PV.

Pytanie 29

Na podstawie rysunku przedstawiającego ekran sterownika układu kolektora słonecznego, temperatura czynnika na powrocie do kolektora wynosi

A. 60°C

B. 65°C

C. 50°C

D. 48°C

Odpowiedź 50°C jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku ekranu sterownika układu kolektora słonecznego wartość temperatury czynnika na powrocie do kolektora, oznaczona jako T3, wynosi właśnie 50°C. Jest to kluczowy parametr w monitorowaniu efektywności systemów kolektorów słonecznych. W praktyce, odpowiednia temperatura powrotu czynnika wpływa na wydajność całego układu, umożliwiając optymalne wykorzystanie zgromadzonego ciepła. Wysokie wartości temperatury powrotu mogą wskazywać na niewłaściwą pracę systemu, co może prowadzić do strat energetycznych oraz obniżenia jego sprawności. W kontekście norm i standardów, zaleca się regularne monitorowanie temperatury, aby zapewnić, że układ działa w optymalnych warunkach. Na przykład, w przypadku niewłaściwych parametrów, można podjąć działania takie jak przegląd instalacji czy regulacja przepływu czynnika grzewczego. Zrozumienie tych wartości jest niezbędne dla efektywnego zarządzania energią w systemach odnawialnych.

Pytanie 30

Pompa ciepła o regulowanej wydajności, będąca częścią instalacji do ogrzewania c.w.u. i c.o., przez 10 dni pobierała średnio moc 2,5 kW z sieci elektrycznej. Jaki wskaźnik efektywności energetycznej ma ta pompa, jeśli w tym samym okresie przekazała 1800 kWh ciepła do c.w.u. i c.o.?

A. 1,5

B. 5,5

C. 2,0

D. 3,0

Wskaźnik efektywności energetycznej (COP - Coefficient of Performance) pompy ciepła oblicza się jako stosunek energii cieplnej dostarczonej do energii elektrycznej pobranej z sieci. W tym przypadku pompa ciepła dostarczyła 1800 kWh ciepła, a moc pobrana z sieci wynosiła średnio 2,5 kW przez 10 dni, co daje łączny pobór energii elektrycznej równy 2,5 kW * 240 h = 600 kWh. Obliczamy więc COP: 1800 kWh / 600 kWh = 3,0. Wysoki wskaźnik efektywności energetycznej oznacza, że pompa ciepła efektywnie przekształca energię elektryczną w ciepło, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży HVAC (ogrzewanie, wentylacja, klimatyzacja). Przykładem zastosowania wysokiego COP mogą być nowoczesne systemy grzewcze, które korzystają z energii odnawialnej, co pozwala na zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych oraz emisji CO2. W kontekście zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej, prawidłowe obliczenie COP jest kluczowe dla oceny wydajności instalacji grzewczej.

Pytanie 31

Podczas eksploatacji pompy ciepła technik serwisowy dostrzegł wyciekające krople wody z króćca oznaczonego "Odpływ kondensatu". Co może być przyczyną tego zjawiska?

A. awaria zaworu bezpieczeństwa

B. zbyt wysoka temperatura dolnego źródła ciepła

C. skraplająca się para wodna ze schłodzonego powietrza

D. uszkodzona sprężarka, którą należy bezzwłocznie wymienić

Skraplająca się para wodna ze schłodzonego powietrza to naturalny proces występujący w systemach grzewczych, w tym w pompach ciepła. W momencie, gdy powietrze, będące nośnikiem energii, przechodzi przez wymiennik ciepła, jego temperatura może spaść poniżej punktu rosy. W rezultacie para wodna zawarta w powietrzu skrapla się, tworząc wodę, która odprowadza się przez króciec oznaczony "Odpływ kondensatu". Jest to zjawisko normalne i pożądane, które świadczy o prawidłowym działaniu systemu. Ważne jest, aby system odprowadzania kondensatu był odpowiednio zaprojektowany i utrzymywany, aby uniknąć zalania lub uszkodzenia innych elementów instalacji. W praktyce, aby zapewnić skuteczne odprowadzanie kondensatu, często wykorzystuje się odpowiednie rury i kraniki, które odpowiadają obowiązującym normom budowlanym oraz standardom branżowym. Świadomość tego procesu jest kluczowa dla serwisantów, którzy powinni umieć różnicować pomiędzy normalnym funkcjonowaniem systemu a poważniejszymi problemami, takimi jak zatory w odpływie czy uszkodzenia podzespołów.

Pytanie 32

Jaką minimalną głębokość powinno się stosować w województwie podlaskim przy układaniu poziomego wymiennika gruntowego, aby zapobiec naturalnemu przemarzaniu w jego bezpośrednim otoczeniu?

A. 3,5 m

B. 0,5 m

C. 2,0 m

D. 1,0 m

Odpowiedź 2,0 m jest prawidłowa, ponieważ układanie wymiennika gruntowego na tej głębokości skutecznie zabezpiecza go przed naturalnym przemarzaniem. W województwie podlaskim, ze względu na specyfikę klimatu, temperatura gruntu na głębokości 2 m pozostaje na stałym poziomie, co zapobiega ujemnym temperaturom w obrębie wymiennika. W praktyce, wymienniki gruntowe są często projektowane z uwzględnieniem tego aspektu, aby zapewnić efektywność systemu pompy ciepła. Wartości te są również zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniej głębokości instalacji dla optymalizacji wymiany ciepła. Na przykład, w projektach budowlanych często stosuje się zalecenia dotyczące głębokości układania rur, aby uniknąć problemów z wydajnością i funkcjonowaniem systemu. Przy odpowiedniej głębokości instalacji, zyskujemy również większą stabilność temperatury, co ma znaczący wpływ na efektywność energetyczną budynku oraz zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych.

Pytanie 33

W trakcie inwentaryzacji systemu ciepłej wody użytkowej wykonano pomiary, a aby stworzyć rysunki w skali 1:100, konieczne jest ustalenie długości poszczególnych rur. Zmierzona długość rury łączącej punkt czerpania z pionem wynosi 26 m. Na planie kondygnacji będzie to segment o długości

A. 2,6 cm

B. 2,60 m

C. 0,26 cm

D. 0,26 m

Wybór niewłaściwej odpowiedzi wynika z nieprawidłowego zrozumienia zasady przeliczania długości w kontekście skali. Odpowiedzi takie jak 2,60 m, 0,26 m, czy 0,26 cm nie uwzględniają podstawowych zasad odwzorowywania długości. Na przykład, odpowiedź 2,60 m sugeruje, że długość na rysunku powinna być większa niż rzeczywista długość przewodu, co jest logicznie nieprawidłowe. W kontekście skali 1:100, każdemu 1 metrowi w rzeczywistości odpowiada 1 centymetr na rysunku. Ponadto, odpowiedź 0,26 cm byłaby również błędna, ponieważ to zbyt mała wartość, nieadekwatna w stosunku do długości przewodu wynoszącego 26 metrów. Typowe błędy w myśleniu polegają na niepoprawnym przeliczeniu jednostek lub niezweryfikowaniu zastosowanej skali, co prowadzi do błędnych konkluzji. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie, że przeliczanie długości na rysunkach inżynieryjnych musi być precyzyjnie wykonane zgodnie z przyjętymi normami, takimi jak PN-EN 60617 dotyczące symboli i rysunków technicznych. Takie zrozumienie wpływa na jakość realizacji projektów budowlanych oraz instalacyjnych.

Pytanie 34

Znak oznaczający, że wyrób wykonano zgodnie z Polskimi Normami, przedstawia rysunek

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Znak 'PN' symbolizuje, że wyrób został wykonany zgodnie z Polskimi Normami, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktów w Polsce. Odpowiedź A przedstawia logo 'PN', które jest powszechnie używane w różnych branżach, w tym budownictwie, elektronice i przemysłach spożywczych. Zastosowanie Polskich Norm zapewnia, że produkt spełnia określone wymagania techniczne oraz normy bezpieczeństwa. Na przykład, w budownictwie normy te mogą dotyczyć właściwości materiałów budowlanych, takich jak ich wytrzymałość czy odporność na warunki atmosferyczne. W przypadku produktów elektronicznych, normy mogą odnosić się do bezpieczeństwa użytkowania czy zgodności z normami elektromagnetycznymi. Wprowadzenie znaku 'PN' na wyrobie nie tylko zwiększa zaufanie konsumentów, ale także ułatwia producentom wprowadzenie swoich produktów na rynek, ponieważ wiele instytucji i klientów wymaga, aby produkty były certyfikowane zgodnie z Polskimi Normami. Przykładami takich norm mogą być PN-EN 1991 dla obciążeń budowlanych czy PN-EN ISO 9001 dotycząca zarządzania jakością.

Pytanie 35

Jak długo maksymalnie może być używana anoda magnezowa w zasobniku c.w.u. systemu solarnego działającego w typowych warunkach?

A. 3 lat

B. 2 lat

C. 5 lat

D. 6 lat

Wybór okresu eksploatacji anody magnezowej na 5 lat, 3 lata czy 6 lat może wynikać z nieporozumień dotyczących dynamiki korozji i specyfiki tego elementu w systemach solarnych. Anody magnezowe powinny być wymieniane co dwa lata, ponieważ ich efektywność w ochronie przed korozją maleje w miarę upływu czasu. Wybierając dłuższy okres, można założyć, że nie zachodzą znaczące zmiany w warunkach eksploatacyjnych, co jest błędne. W praktyce, czynniki takie jak temperatura wody, jej chemiczne właściwości, a także intensywność użytkowania systemu mogą znacznie przyspieszyć zużycie anody. Na przykład, w obszarach z twardą wodą, gdzie obecność minerałów jest wyższa, anody mogą się szybciej wypalać, a ich ochrona może być niewystarczająca. Ponadto w przypadku błędnego oszacowania czasu eksploatacji, użytkownicy mogą nieświadomie narazić swoje instalacje na ryzyko korozji, co może prowadzić do uszkodzenia zasobnika. Kluczowe jest więc przestrzeganie zaleceń dotyczących wymiany anod, które są oparte na badaniach i doświadczeniach branżowych. Warto również zauważyć, że regularne przeglądy stanu technicznego układów solarnych oraz ich komponentów są istotnym elementem utrzymania systemów w dobrym stanie oraz długotrwałej efektywności ich działania.

Pytanie 36

Kosztorys, który umożliwia zamawiającemu określenie wartości planowanej inwestycji, to kosztorys

A. ofertowy

B. powykonawczy

C. inwestorski

D. zamienny

Odpowiedź 'inwestorski' jest prawidłowa, ponieważ kosztorys inwestorski to dokument, który pozwala zamawiającemu na oszacowanie wartości przewidywanej inwestycji. Jego głównym celem jest określenie kosztów, które będą niezbędne do zrealizowania danego projektu budowlanego. Kosztorys ten uwzględnia różnorodne koszty, takie jak materiały budowlane, robocizna, a także inne wydatki związane z realizacją inwestycji. W praktyce kosztorys inwestorski jest kluczowym narzędziem dla inwestorów, architektów oraz kierowników budów, którzy muszą mieć świadomość, jakie są przewidywane wydatki, aby móc efektywnie zarządzać budżetem. Dobrą praktyką jest również periodiczne aktualizowanie kosztorysu w miarę postępu prac, aby móc na bieżąco kontrolować koszty oraz identyfikować potencjalne oszczędności lub ryzyka finansowe. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z Ustawą Prawo Zamówień Publicznych, kosztorys inwestorski jest niezbędnym dokumentem w procesie przetargowym, co podkreśla jego znaczenie w branży budowlanej.

Pytanie 37

W trakcie eksploatacji instalacji fotowoltaicznej typu off-grid zaleca się, nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy dokonać pomiaru i analizy napięcia baterii akumulatorów. Na jaki zakres należy ustawić miernik napięcia, aby poprawnie zmierzyć napięcie akumulatora przedstawionego na rysunku?

A. 200 V AC

B. 20 V DC

C. 20 V AC

D. 2 V DC

Wybór niewłaściwego zakresu pomiarowego może prowadzić do poważnych błędów w ocenie stanu akumulatora. Ustawienie miernika na zakres 20 V AC jest nieodpowiednie, ponieważ akumulatory pracują na napięciu stałym (DC), a nie zmiennym (AC). Napięcie AC jest stosowane w instalacjach, które zasilają urządzenia oparte na prądzie zmiennym, natomiast akumulatory, jak te stosowane w instalacjach fotowoltaicznych, przechowują energię w postaci prądu stałego. Ponadto, wybór zakresu 200 V AC nie tylko nie odpowiada rzeczywistemu napięciu akumulatora, ale może również zmniejszyć dokładność pomiaru, ponieważ miernik nie jest w stanie precyzyjnie uchwycić niskich napięć w tak szerokim zakresie. Wybór zbyt niskiego zakresu, takiego jak 2 V DC, może skutkować uszkodzeniem miernika, ponieważ napięcie akumulatora znacznie przekracza tę wartość, co skutkuje przeciążeniem. Często zdarza się, że użytkownicy nie są świadomi różnic pomiędzy pomiarami DC i AC, co prowadzi do błędnych interpretacji danych. Aby uniknąć tych pułapek, niezwykle ważne jest, aby przed przystąpieniem do pomiarów zrozumieć zasady działania urządzeń oraz rodzaje napięcia, które są mierzono. Edukacja w tym zakresie jest kluczowa dla zapewnienia efektywnej eksploatacji systemów energii odnawialnej.

Pytanie 38

Ciśnienie robocze w najwyższym punkcie systemu solarnego do ogrzewania powinno wynosić 1 bar. Każdy metr wysokości statycznej instalacji zwiększa ciśnienie robocze na manometrze zainstalowanym w grupie pompowej o 0,1 bar. Jakie powinno być ciśnienie robocze na manometrze dla systemu o wysokości statycznej 10 m?

A. 1,1 bar

B. 2,2 bar

C. 11 bar

D. 2 bar

Odpowiedź 2 bar jest prawidłowa, ponieważ ciśnienie robocze w instalacji grzewczej musi uwzględniać zarówno podstawowe ciśnienie robocze, jak i ciśnienie związane z wysokością instalacji. Zgodnie z zasadą, każdy metr wysokości zwiększa ciśnienie o 0,1 bar. W przypadku instalacji o wysokości 10 m, ciśnienie zwiększa się o 1 bar (10 m x 0,1 bar/m). Zatem, dodając 1 bar do początkowego ciśnienia roboczego 1 bar, otrzymujemy 2 bar. W praktyce, odpowiednie ustawienie ciśnienia roboczego w systemach grzewczych jest kluczowe dla zapewnienia ich sprawności oraz bezpieczeństwa. Niewłaściwe ciśnienie może prowadzić do problemów z cyrkulacją wody, co w konsekwencji może skutkować uszkodzeniami elementów instalacji. Zgodnie z normami branżowymi, ciśnienie powinno być monitorowane regularnie, a manometry powinny być umieszczone w odpowiednich miejscach, aby umożliwić łatwy odczyt i kontrolę parametrów pracy instalacji. Prawidłowe ciśnienie robocze jest również istotne dla komfortu użytkowników, wpływając na efektywność ogrzewania.

Pytanie 39

Z dokumentacji dotyczącej pompy ciepła wynika, że napięcie zasilające może się różnić w zakresie +/- 5% od wartości nominalnej w polskiej sieci elektroenergetycznej. Pomiar napięcia fazowego wykazał 237 V. Jakie jest zmierzone napięcie zasilania?

A. wyższe od nominalnego, ale w granicach akceptowalnych odchyleń

B. niższe od nominalnego, lecz w granicach akceptowalnych odchyleń

C. zbyt wysokie dla poprawnej pracy pompy

D. zbyt niskie dla poprawnej pracy pompy

Pompa ciepła, jako urządzenie energetyczne, jest projektowana tak, aby działać w określonym zakresie napięcia zasilania. W polskiej sieci elektroenergetycznej nominalne napięcie wynosi 230 V, co oznacza, że dopuszczalne wahania napięcia powinny mieścić się w granicach +/- 5%. Oznacza to, że przy nominalnym napięciu 230 V, akceptowane wahanie wynosi od 218,5 V do 241,5 V. Mierzony poziom 237 V mieści się w tym zakresie, co oznacza, że jest większy od nominalnego, ale akceptowalny dla prawidłowego działania pompy ciepła. W praktyce oznacza to, że urządzenie będzie funkcjonować efektywnie, nie powodując nadmiernego obciążenia ani uszkodzenia. Wartość napięcia jest istotna nie tylko dla samej pompy, ale również dla jej efektywności energetycznej. Właściwe napięcie zasilania przyczynia się do optymalnej pracy systemów grzewczych i chłodzących, co ma znaczenie zarówno z perspektywy operacyjnej, jak i ekonomicznej. W przypadkach, gdy napięcie zasilania przekracza dopuszczalne normy, może to prowadzić do awarii sprzętu oraz zwiększonego zużycia energii, dlatego monitorowanie parametrów zasilania jest kluczowe w eksploatacji urządzeń tego typu.

Pytanie 40

Na dachu jednorodzinnego domu zainstalowano 4 panele słoneczne, z których każdy ma powierzchnię absorbera wynoszącą 1,80 m² oraz powierzchnię brutto (w obrysie) 2,2 m². Dla jednego kolektora średni dzienny uzysk energii z powierzchni czynnej wynosi 3,4 kWh/m². Jaki będzie dzienny uzysk energii z całej instalacji?

A. 6,12 kWh

B. 24,48 kWh

C. 7,48 kWh

D. 29,92 kWh

Dzienny uzysk energetyczny instalacji kolektorów słonecznych można obliczyć, mnożąc powierzchnię czynna jednego kolektora przez jego średni dzienny uzysk energetyczny, a następnie przez liczbę kolektorów. Powierzchnia czynna jednego kolektora wynosi 1,80 m², a średni dzienny uzysk energetyczny to 3,4 kWh/m². Wzór na obliczenie całkowitego uzysku energetycznego to: Uzysk = Powierzchnia czynna × Średni uzysk × Liczba kolektorów. Zatem: Uzysk = 1,80 m² × 3,4 kWh/m² × 4 = 24,48 kWh. Odpowiedź ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie odnawialnych źródeł energii i opiera się na rzeczywistych parametrach kolektorów. Instalacje takie są często wykorzystywane w budownictwie ekologicznym, gdzie energia słoneczna jest konwertowana na energię cieplną do podgrzewania wody lub wspomagania centralnego ogrzewania, co przyczynia się do obniżenia kosztów eksploatacyjnych budynków oraz redukcji emisji CO2.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej