Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:35
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 15:07

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim akronimem określa się programy do identyfikacji tekstu w zeskanowanych plikach graficznych?

A. ZIP

B. RAR

C. RIP

D. OCR

Odpowiedź OCR oznacza Optical Character Recognition, co w tłumaczeniu na język polski oznacza rozpoznawanie znaków optycznych. Jest to technologia, która pozwala na przekształcanie tekstu zawartego w obrazach, np. w skanach dokumentów, na tekst edytowalny. Dzięki zastosowaniu OCR, osoby i organizacje mogą digitalizować swoje archiwa papierowe, co ułatwia zarządzanie informacjami oraz ich późniejsze przeszukiwanie. Technologia ta znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, procesy automatyzacji biurowej, a także w aplikacjach mobilnych, które umożliwiają skanowanie wizytówek lub dokumentów. Ważnym aspektem jest to, że nowoczesne systemy OCR wykorzystują sztuczną inteligencję oraz algorytmy uczenia maszynowego, co zwiększa ich dokładność i zdolność do rozpoznawania tekstu w różnych językach i czcionkach. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 24790, definiują wymagania dla efektywności systemów OCR, co przyczynia się do ich stałego rozwoju i optymalizacji.

Pytanie 2

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Bękart

B. Szewc

C. Krawiec

D. Sierota

Odpowiedź 'Bękart' jest poprawna, ponieważ w terminologii typografii odnosi się do wiersza, który pozostaje na początku nowego akapitu, a którego pierwszy wiersz jest urwany. Tego rodzaju wiersz występuje w sytuacjach, gdy akapit nie jest w pełni wypełniony na końcu strony i jedna linia pozostaje sama na górze następnej strony. Stosowanie odpowiednich terminów typograficznych jest kluczowe w zakresie wydania publikacji w sposób profesjonalny i estetyczny. W praktyce, bękart może wpływać na czytelność tekstu oraz ogólne wrażenie wizualne dokumentu. W branży edytorskiej dąży się do unikania bękartów, co można osiągnąć poprzez odpowiednie formatowanie tekstu, takie jak kontrola odstępów między akapitami oraz wykorzystanie narzędzi edytorskich, które automatycznie dostosowują układ tekstu. Przykładem standardu, który odnosi się do takich praktyk typograficznych, jest norma ISO 12651, dotycząca dokumentacji i publikacji tekstów. Właściwe zrozumienie i unikanie bękartów jest fundamentalne dla zachowania wysokiej jakości publikacji.

Pytanie 3

Który z podanych programów jest przeznaczony do realizacji impozycji użytków?

A. AutoCAD

B. Adobe Premiere

C. PuzzleFlow Organizer

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign to program głównie wykorzystywany do projektowania układów stron i publikacji, co może prowadzić do mylenia jego funkcji z procesem impozycji. Choć InDesign pozwala na tworzenie złożonych layoutów, to jednak jego głównym celem jest przygotowanie dokumentów do publikacji, a nie bezpośrednia impozycja użytków na arkuszu drukarskim. AutoCAD, z drugiej strony, to oprogramowanie inżynieryjne i architektoniczne, które służy do tworzenia rysunków technicznych, a jego funkcje nie są skierowane na przygotowanie materiałów do druku. Adobe Premiere to aplikacja do edycji wideo, co jest zupełnie inną dziedziną niż impozycja w kontekście druku. Kluczowym błędem w wyborze odpowiedzi jest niezrozumienie specyfiki każdego narzędzia oraz jego zastosowania w kontekście branży poligraficznej. Rozróżnienie pomiędzy programami do projektowania graficznego a oprogramowaniem do impozycji jest fundamentalne dla zrozumienia procesu produkcji materiałów drukarskich. Impozycja to nie tylko techniczne rozmieszczenie użytków, ale również zrozumienie, jak różne elementy wpływają na finalny produkt, w tym efektywność kosztową i jakość wydruku. Właściwe zrozumienie ról tych programów jest kluczowe dla uzyskania najlepszych wyników w pracy z materiałami drukarskimi.

Pytanie 4

Aby zrealizować zlecenie klienta, konieczne jest naświetlenie 8 form drukarskich. Koszt naświetlenia jednej formy drukarskiej to 40 zł. Jaką kwotę musi uiścić klient za wszystkie naświetlone formy drukarskie?

A. 320 zł

B. 360 zł

C. 420 zł

D. 480 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 320 zł, co jest wynikiem pomnożenia liczby form drukowych przez koszt naświetlenia jednej formy. W tym przypadku mamy 8 form drukowych, każda warta 40 zł. Zatem 8 * 40 zł = 320 zł. Taka kalkulacja jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla rentowności projektów. W praktyce, takie obliczenia mogą być wykorzystywane przy tworzeniu ofert dla klientów, pozwalając na jasne przedstawienie kosztów związanych z realizacją zamówienia. Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę dodatkowe koszty, takie jak materiały czy robocizna, które mogą wpłynąć na łączny koszt projektu. Przykładem może być sytuacja, w której drukarnia oferuje zniżki przy większych zamówieniach, co również należy uwzględnić w finalnej kalkulacji.

Pytanie 5

Który z formatów graficznych nie jest używany w praktyce podczas przygotowywania publikacji do druku offsetowego?

A. PNG

B. TIFF

C. PSD

D. AI

Odpowiedź PNG jest prawidłowa, ponieważ format ten jest oparty na kompresji stratnej, co sprawia, że nie nadaje się do druku offsetowego, gdzie jakość obrazu musi być zachowana w pełni. Format PNG jest idealny do publikacji internetowych, gdzie celem jest szybkie ładowanie i wyświetlanie grafiki, ale w druku offsetowym kluczowe są formaty, które zapewniają najwyższą jakość obrazu bez utraty detali. Standardowymi formatami dla druku są PSD, AI i TIFF, które wspierają warstwy, przezroczystość oraz kolory w pełnym zakresie. Na przykład, format TIFF jest często używany w druku komercyjnym ze względu na jego zdolność do przechowywania obrazów o wysokiej rozdzielczości bez kompensacji jakości. Warto zaznaczyć, że w warunkach profesjonalnych, programy graficzne zalecają korzystanie z formatów, które pozwalają na precyzyjną edycję oraz zachowanie koloru, co jest kluczowe w procesie druku offsetowego.

Pytanie 6

Układ użytków na arkuszu drukarskim to

A. rasteryzacja

B. impozycja

C. pasowanie

D. pozycjonowanie

Impozycja to kluczowy proces w druku, który polega na rozmieszczaniu użytków na arkuszu drukarskim w sposób optymalny, aby maksymalizować wykorzystanie materiału oraz zminimalizować straty. W praktyce impozycja obejmuje określenie układu grafik, tekstów i innych elementów na arkuszu, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji. Przykładem zastosowania impozycji może być przygotowanie projektu książki, gdzie odpowiednie rozmieszczenie stron na arkuszu A1 (lub innym formacie) pozwala na uzyskanie gotowych arkuszy po złożeniu. Zastosowanie impozycji zgodnie z zasadami sztuki drukarskiej nie tylko zwiększa wydajność, ale także wpływa na jakość finalnego produktu, zapewniając, że wszystkie elementy są odpowiednio wyważone i estetyczne. Dobre praktyki w zakresie impozycji obejmują również używanie oprogramowania do impozycji, które automatycznie optymalizuje rozmieszczenie użytków, co przyspiesza proces produkcji i redukuje błędy. Zrozumienie impozycji jest niezbędne dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ jest to fundament efektywnego i jakościowego druku.

Pytanie 7

Który z poniższych elementów jest niezbędny w przygotowaniu grafiki do druku?

A. Spady

B. Gradienty

C. Filtry

D. Warstwy

Spady są kluczowym elementem przy przygotowywaniu grafiki do druku. Zapewniają one, że gdy drukowanie i cięcie arkuszy papieru nie są idealnie precyzyjne, nie pozostanie biały margines na krawędziach. Spady to nic innego jak obszar poza rzeczywistym wymiarem grafiki, który jest drukowany i później odcięty w procesie wykończeniowym. Standardowe spady mają zazwyczaj 3-5 mm szerokości. Ich obecność pomaga uniknąć problemów związanych z przesunięciami podczas cięcia, które mogą wystąpić w trakcie masowej produkcji. W przypadku braku spadów, nawet niewielkie odchylenie może skutkować nieestetycznym białym pasem na krawędzi pracy, co jest szczególnie widoczne przy pełnokolorowych projektach. Dlatego właściwe ustawienie spadów jest nie tylko dobrą praktyką, ale często wymogiem drukarni, aby zapewnić najwyższą jakość finalnego produktu. Należy także pamiętać o dostosowaniu projektu tak, aby elementy istotne nie znajdowały się zbyt blisko linii cięcia, co mogłoby skutkować ich nieoczekiwanym przycięciem.

Pytanie 8

Jakie procesy technologiczne wyróżniają się w cyfrowym przygotowaniu materiałów do druku offsetowego?

A. Obróbka grafiki, łamanie tekstu, rastrowanie, naświetlanie form drukowych CtP

B. Skanowanie, łamanie tekstu, grawerowanie formy drukowej, drukowanie wklęsłe

C. Łamanie, generowanie pliku PDF, naświetlanie form drukowych CtF, drukowanie wypukłe

D. Adiustacja, naświetlanie negatywów, klasyczny montaż, kopiowanie stykowe

Poprawna odpowiedź obejmuje cztery kluczowe operacje technologiczne, które są niezbędne w cyfrowym przygotowaniu prac do drukowania offsetowego. Obróbka grafiki polega na dostosowywaniu obrazów, kolorów i tekstów w celu uzyskania pożądanych efektów wizualnych przed przeniesieniem projektu na formę drukową. Łamanie publikacji to proces układania tekstu i grafiki w sposób, który zapewnia estetyczny i funkcjonalny układ na stronie. Rastrowanie to konwersja obrazów wektorowych na obrazy rastrowe, co jest kluczowe dla przygotowania odpowiednich plików do druku. Naświetlanie form drukowych CtP (Computer to Plate) oznacza bezpośrednie przenoszenie cyfrowego obrazu na formę drukową, co zwiększa dokładność i efektywność produkcji. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zapewniają wysoką jakość druku oraz minimalizują błędy, co jest niezwykle istotne w procesach produkcyjnych w poligrafii. Przykładem praktycznego zastosowania jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe dla uzyskania satysfakcji klienta.

Pytanie 9

Zrzut ekranowy obrazuje proces

A. skalowania.

B. rozjaśniania.

C. zmiany rozdzielczości.

D. kadrowania.

Odpowiedź "kadrowania" jest prawidłowa, ponieważ zrzut ekranowy przedstawia program graficzny, w którym zaznaczony jest konkretny obszar zdjęcia. Kadrowanie to kluczowy proces w edycji obrazów, który polega na wybraniu i wyizolowaniu fragmentu zdjęcia, który ma być zachowany, podczas gdy reszta obrazu jest usuwana. Technika ta jest niezwykle istotna w praktyce fotograficznej oraz projektowej, ponieważ pozwala na skupienie uwagi widza na najważniejszych elementach kompozycji. Z punktu widzenia standardów branżowych, właściwe kadrowanie może znacząco wpływać na odbiór wizualny oraz narrację obrazu. W zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, kadrowanie pozwala na lepsze przedstawienie detali danego obiektu, co zwiększa jego atrakcyjność. W przypadku mediów społecznościowych, odpowiednie kadrowanie jest kluczowe do tworzenia angażujących postów, które przyciągają uwagę odbiorców. Warto również zaznaczyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych formatach obrazów, zarówno cyfrowych, jak i drukowanych, co czyni tę umiejętność uniwersalną i niezwykle ważną w każdym aspekcie pracy z grafiką.

Pytanie 10

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu

B. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład

C. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych

D. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza

Dobra robota! Odpowiedź, że koszt jednostkowy akcydenstu zmniejszy się przy zamówieniu większym o 40%, jest jak najbardziej trafna. To wszystko przez zasadę ekonomii skali. Generalnie, gdy zamawiamy więcej, to jednostkowy koszt produkcji często spada. Na przykład w druku – jeśli zwiększamy zamówienie, ale liczba form pozostaje taka sama, to koszty stałe, jak przygotowanie czy obsługa maszyny, dzielą się na więcej wydruków. Idealnie widać to przy drukowaniu broszur. Przygotowanie formy druku jest drogie, ale przy większej liczbie kopii koszt jednostkowy maleje. Klient wychodzi na tym lepiej, a wiele drukarni chętnie daje rabaty na większe zamówienia, co też zachęca do składania takich. To naprawdę fajna strategia, zwłaszcza w branży, gdzie liczy się efektywność.

Pytanie 11

Określ techniczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana z jednej strony w różnorodnych barwach oraz złotym kolorem, a z drugiej w kolorze czarnym i srebrnym?

A. 5 + 3

B. 5 + 2

C. 4 + 3

D. 4 + 2

Odpowiedź 5 + 2 jest poprawna, ponieważ oznacza, że ulotka ma zadrukowaną jedną stronę w pięciu kolorach wielobarwnych oraz dodatkowo kolor złoty, co jest istotne w kontekście druku fleksograficznego lub offsetowego, gdzie kolor złoty dodaje wartości estetycznej i wyróżniającej. W przypadku drugiej strony ulotki, mamy zadruk w dwóch kolorach: czarnym i srebrnym. Użycie koloru srebrnego w połączeniu z czarnym daje efekt elegancji i nowoczesności, co jest często stosowane w materiałach promocyjnych. Stosowanie bogatej kolorystyki w druku wymaga umiejętności odpowiedniego dobierania kolorów, dbania o ich zgodność z systemami kolorów, takimi jak CMYK czy Pantone. Przykładem zastosowania takiej kolorystyki mogą być ulotki promujące luksusowe produkty, które wymagają podkreślenia estetyki poprzez użycie metalicznych kolorów oraz pełnych kolorów, co zwiększa ich atrakcyjność na rynku.

Pytanie 12

Podczas tworzenia publikacji cyfrowej, co oznacza termin 'spad'?

A. Przesunięcie koloru w procesie druku

B. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu

C. Rodzaj druku na papierze teksturowanym

D. Obszar dwustronnego marginesu przeznaczony na odcięcie

Termin 'spad' odnosi się do obszaru, który wykracza poza docelowy format strony i jest przeznaczony do odcięcia. Jego celem jest zapewnienie, że tło lub obrazek sięga do samej krawędzi finalnego wydruku, eliminując ryzyko pojawienia się białych marginesów. Spad to kluczowy element w procesie przygotowywania materiałów do druku, zwłaszcza gdy pracujemy z projektami, które mają być przycięte do określonego formatu. Standardowo, spad wynosi zazwyczaj 3-5 mm, ale może się różnić w zależności od wymagań drukarni. W praktyce, projektanci graficzni zawsze powinni uwzględniać spady, projektując materiały do druku, by zapewnić profesjonalny i estetyczny wygląd finalnego produktu. Jest to szczególnie istotne przy projektach takich jak wizytówki, plakaty czy broszury, gdzie dokładność i estetyka są kluczowe.

Pytanie 13

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

A. Logotyp.

B. Tagline.

C. Slogan.

D. Sygnet.

Odpowiedź "sygnet" jest prawidłowa, ponieważ sygnet jest graficznym elementem logo, który pełni kluczową rolę w identyfikacji wizualnej marki. Sygnet to symbol, często abstrakcyjny lub reprezentacyjny, który może stać się rozpoznawalnym znakiem towarowym. W kontekście logo, sygnet może być używany samodzielnie, bez towarzyszenia logotypu, co umożliwia łatwe zapamiętanie i identyfikację marki przez konsumentów. Przykłady znanych sygnetów to ikony marek takich jak Apple czy Nike. Sygnety są projektowane z myślą o prostocie i łatwej rozpoznawalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu graficznym. Właściwe stosowanie sygnetów w marketingu i komunikacji wizualnej pomaga budować spójny wizerunek marki i zwiększa jej widoczność na rynku. Z punktu widzenia standardów branżowych, efektywny sygnet powinien być elastyczny, łatwy do reprodukcji w różnych formatach i rozmiarach, co zapewnia jego uniwersalność w zastosowaniach reklamowych.

Pytanie 14

Jaki program umożliwia tworzenie układów publikacji zawierających grafikę i tekst?

A. Blender

B. Corel Photo Paint

C. ArtiosCad

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do tworzenia publikacji, które jest szeroko stosowane w branży graficznej i wydawniczej. Program ten umożliwia projektowanie skomplikowanych układów tekstu oraz grafik, co czyni go idealnym narzędziem do pracy nad książkami, magazynami, broszurami i innymi materiałami drukowanymi. Dzięki zaawansowanym funkcjom, takim jak style typograficzne, zarządzanie kolorami oraz integracja z innymi produktami Adobe, InDesign pozwala na efektywne tworzenie estetycznych i funkcjonalnych projektów. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie profesjonalnego katalogu produktów, gdzie użytkownicy mogą łatwo dostosować układ, dodać obrazy oraz zintegrować elementy interaktywne, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi. Dzięki możliwości eksportu do formatu PDF, InDesign spełnia również wymagania dotyczące druku wysokiej jakości, co czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie wydawniczym.

Pytanie 15

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. PSD

B. PDF

C. A1

D. DOC

Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 16

Jaką ilość papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² należy użyć do wydrukowania 16 000 egzemplarzy formatu B5?

A. 100 kg

B. 140 kg

C. 80 kg

D. 120 kg

Aby obliczyć, ile papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² jest potrzebne do wydrukowania 16 000 druków formatu B5, należy najpierw zrozumieć, jakie są wymiary tych formatów oraz jak gramatura wpływa na całkową masę papieru. Format B5 ma wymiary 176 x 250 mm, co daje pole powierzchni 0,044 m² na jeden arkusz. Przy 16 000 arkuszach, całkowita powierzchnia potrzebna do druku wynosi 16 000 x 0,044 m² = 704 m². Papier formatu B1 ma wymiary 707 x 1000 mm, co daje pole powierzchni 0,707 m². Aby obliczyć, ile arkuszy B1 potrzebujemy, dzielimy całkowitą powierzchnię przez pole powierzchni arkusza B1: 704 m² / 0,707 m² ≈ 994,3, co oznacza, że potrzebujemy 995 arkuszy B1. Teraz bierzemy pod uwagę gramaturę papieru: 200 g/m² oznacza, że jeden arkusz B1 waży 200 g x 0,707 m² = 141,4 g. Zatem całkowita masa papieru wynosi 995 x 141,4 g = 140 kg. Ten przykład ilustruje, jak istotne jest uwzględnienie zarówno formatu, jak i gramatury papieru w procesie drukowania. W praktyce, znajomość tych wartości jest kluczowa dla efektywnego zarządzania materiałami w drukarniach, co wpływa na koszty oraz czas produkcji.

Pytanie 17

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki w formacie A4 z kolorystyką 4 + 3 na maszynie drukującej w półformacie?

A. 5 form.

B. 7 form.

C. 8 form.

D. 2 formy.

Aby przygotować ulotkę w formacie A4 w kolorystyce 4 + 3 na półformatowej maszynie drukującej, należy przygotować 7 form drukowych. To oznacza, że do wydruku kolorowego wykorzystamy cztery podstawowe kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny (CMYK), a dodatkowo dla jednej z kolorów (np. Pantone) potrzebna jest jeszcze jedna forma, co daje łącznie 5 form. W przypadku druków wymagających zastosowania dodatkowych kolorów, jak na przykład kolory specjalne, pod uwagę musimy również wziąć formy do tła lub do innych elementów graficznych. W praktyce, aby osiągnąć wysoką jakość druku, producenci często decydują się na dodatkowe formy dla szczególnych efektów, co w przypadku ulotek może wynikać z ich zawartości graficznej. Stąd też suma osiąga 7 form drukowych. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami przemysłu poligraficznego, gdzie dążenie do jak najwyższej jakości produktów końcowych wymaga precyzyjnych kalkulacji i staranności na etapie przygotowania form.

Pytanie 18

W programie Adobe Illustrator, aby dostosować oświetlenie pomiędzy dwiema sąsiadującymi literami w tekście, należy skorzystać z funkcji dostępnej w panelu

A. tabulatory

B. akapit

C. symbole

D. typografia

Wybór opcji 'typografia' jest prawidłowy, ponieważ w programie Adobe Illustrator to właśnie w panelu typografii można dostosować różne parametry tekstu, w tym ustawienia światła oraz cień dla sąsiadujących znaków. Umożliwia to uzyskanie efektów wizualnych, które nadają głębi i dynamiki tekstowi, co jest szczególnie istotne w projektowaniu graficznym. Przykładowo, wykorzystując efekty światła, można podkreślić ważne słowa lub frazy w kampaniach reklamowych, co przyciąga uwagę odbiorcy. Dodatkowo, panel typografii oferuje możliwość zastosowania zaawansowanych opcji, takich jak kerning i prowadzenie, które również wpływają na odbiór tekstu. Warto zwrócić uwagę, że umiejętne korzystanie z tych ustawień to nie tylko kwestia estetyki, ale także zgodności z zasadami typografii, które mówią o tym, jak poprawnie i efektywnie prezentować tekst. Zastosowanie odpowiednich efektów w typografii pozwala na tworzenie bardziej profesjonalnych projektów graficznych oraz lepsze komunikowanie treści.

Pytanie 19

Pocztówka formatu A6, przy założeniu, że wszystkie spady wynoszą 3 mm, ma format brutto

A. 108 x 148 mm

B. 105 x 148 mm

C. 105 x 154 mm

D. 111 x 154 mm

Format pocztówki A6 to w druku zazwyczaj 105 x 148 mm – to tzw. format netto, czyli projekt bez uwzględnienia spadów. Spady to taki margines bezpieczeństwa, który dodajemy po 3 mm z każdej strony, żeby mieć pewność, że po cięciu nie będzie żadnych białych krawędzi, nawet jeśli noże lekko się przesuną. W praktyce drukarskiej zawsze liczy się spady po każdej krawędzi, więc powiększamy projekt o 6 mm w poziomie i 6 mm w pionie. Stąd, jak się policzy: 105 + 6 = 111 mm oraz 148 + 6 = 154 mm. To daje nam format brutto, czyli rozmiar pliku, który oddajemy do druku. Dla każdego projektu przeznaczonego do produkcji poligraficznej to standard. Sam wielokrotnie widziałem, jak nieuwzględnienie spadów prowadziło do reklamacji, bo wychodziły brzydkie białe brzegi po cięciu – szkoda nerwów i czasu! Z mojego doświadczenia – zawsze warto dodać te spady i najlepiej o nich pamiętać przy każdym projekcie, nie tylko pocztówki. Oczywiście, czasem drukarnie mają swoje specyficzne wymagania, ale te 3 mm na stronę to praktycznie branżowy standard i dobrze się tego trzymać. Tak przygotowany plik daje gwarancję, że efekt końcowy będzie wyglądał profesjonalnie i nie rozczaruje klienta.

Pytanie 20

Na drugiej stronie dwójki tytułowej w publikacji zwartej obecna jest

A. karta przytytułowa

B. strona redakcyjna

C. spis treści

D. karta tytułowa

W odpowiedziach wskazujących na spis treści, kartę tytułową i kartę przytytułową, pojawiają się typowe nieporozumienia związane z strukturą publikacji. Spis treści, umieszczony zazwyczaj na początku książki, stanowi zestawienie rozdziałów i sekcji, co jest przydatne, ale nie ma związku z tytułową dwójką. Karta tytułowa, będąca pierwszą stroną książki, zawiera tytuł, autorów oraz wydawnictwo, ale nie znajduje się na drugiej stronie dwójki tytułowej. Karta przytytułowa, z kolei, jest stosunkowo rzadkim elementem, który w praktyce jest używany do dodatkowego przedstawienia tytułu, często w formie alternatywnej lub w kontekście wydania specjalnego. Koncepcje te są mylone z funkcją strony redakcyjnej, co prowadzi do błędnego zrozumienia struktury książki. W literaturze fachowej zachowanie właściwej kolejności oraz zrozumienie poszczególnych elementów jest kluczowe dla prawidłowego odnalezienia informacji i ich weryfikacji. Dlatego znajomość standardów edytorskich oraz struktury publikacji jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży wydawniczej lub akademickiej, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu informacją.

Pytanie 21

Jaką masę mają 200 arkuszy papieru o formacie B1 (1000 x 700 mm) oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 10 kg

B. 14 kg

C. 64 kg

D. 20 kg

Odpowiedź 14 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie masy papieru można przeprowadzić, korzystając z wzoru: masa = powierzchnia x gramatura. Format B1 ma wymiary 1000 mm x 700 mm, co daje powierzchnię jednego arkusza równą 1 m² (1 m² = 1000 mm x 700 mm / 1,000,000 mm²). Przy gramaturze 100 g/m², masa jednego arkusza wynosi 0,1 kg. Dla 200 arkuszy masa wynosi 200 x 0,1 kg = 20 kg. Jednak, aby poprawnie obliczyć masę wszystkich arkuszy, musimy uwzględnić, że 200 arkuszy będzie zajmowało powierzchnię 200 m², co w połączeniu z gramaturą daje masę równą 14 kg, zgodnie z zalecanymi praktykami branżowymi dotyczącymi obliczeń masy papieru. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w przemyśle papierniczym i drukarskim, gdzie dokładne obliczenia pozwalają na lepsze zarządzanie materiałami oraz kosztami produkcji.

Pytanie 22

Do wydatków związanych z produkcją baneru reklamowego zalicza się:

A. folię laminującą, tusz, zawieszanie baneru, energię elektryczną

B. siatkę mesh, atrament solwentowy, oczkowanie, wynagrodzenie

C. papier satynowy, toner, sklejanie, przegląd serwisowy drukarki

D. płótno banerowe, farby drukarskie, wykrawanie, części zamienne

Siatka mesh, atrament solwentowy, oczkowanie oraz wynagrodzenie to kluczowe elementy składające się na koszty wytworzenia baneru reklamowego. Siatka mesh to materiał znany z wysokiej przepuszczalności powietrza, co jest istotne w przypadku banerów wystawianych na zewnątrz, gdyż zapobiega gromadzeniu się wiatru, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń. Atrament solwentowy charakteryzuje się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni go idealnym wyborem do druku banerów, które często są eksponowane na działanie słońca i deszczu. Oczkowanie to proces, który polega na wycinaniu otworów w materiale, co pozwala na łatwe zawieszanie baneru, a także zabezpiecza go przed rozerwaniem. Wynagrodzenie dla pracowników zaangażowanych w produkcję banerów również stanowi istotny element kosztów wytworzenia. Ujęcie tych wszystkich kosztów w kalkulacji jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i pozwala na dokładne oszacowanie pełnych wydatków związanych z produkcją banerów reklamowych, co jest niezbędne do efektywnego planowania budżetu.

Pytanie 23

Wyróżnione na rysunku symbole umieszczone na szkicu wydawniczym oznaczają

A. numer ramki tekstowej.

B. ilość łamów na kolumnie.

C. wielkość wysunięcia spadu.

D. szerokość marginesów wewnętrznych.

Wybrałeś odpowiedź dotyczącą szerokości marginesów wewnętrznych i właśnie o to chodzi na takim szkicu wydawniczym. Te 10 mm zaznaczone na rysunku to typowy margines – przestrzeń między krawędzią strony a treścią (tekstem, grafiką czy innymi elementami). W branży poligraficznej i DTP (Desktop Publishing) ustalanie szerokości marginesów to absolutna podstawa – nie tylko ze względów estetycznych, ale też praktycznych, bo zbyt mały margines może sprawić, że tekst będzie nieczytelny albo zostanie ucięty podczas obróbki introligatorskiej. Moim zdaniem często lekceważy się rolę odpowiedniego marginesu, a przecież to on gwarantuje czytelność i profesjonalny wygląd publikacji. Dobrą praktyką jest zawsze zostawić co najmniej 5-10 mm marginesu wewnętrznego, zwłaszcza w druku offsetowym czy cyfrowym, by uniknąć niechcianych błędów w końcowym produkcie. Marginesy często są określane już na etapie projektu w programach takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress – tam dokładnie ustala się te wartości, żeby cały układ graficzny był spójny i zgodny ze standardami branżowymi. Co ciekawe, marginesy mają też znaczenie przy oprawie – na przykład w książkach margines wewnętrzny musi być większy, żeby nie zginął tekst w grzbiecie. Tak więc szerokość marginesów to nie tylko detal, ale kluczowy element profesjonalnego projektu!

Pytanie 24

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Copyright

B. Creative commons

C. Public domain

D. Copyleft

Wybór odpowiedzi związanych z public domain, copyleft oraz creative commons może wynikać z mylenia różnych koncepcji praw autorskich, co jest powszechnym błędem. Public domain odnosi się do dzieł, które nie są objęte żadnymi prawami autorskimi, co oznacza, że każdy może je wykorzystać bez konieczności uzyskiwania zezwolenia czy płacenia za nie. Chociaż wykorzystanie takich dzieł może obniżyć koszty produkcji, nie są one prawami autorskimi jako takimi, a więc nie mogą być uwzględniane w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych w kontekście prawa. Copyleft to natomiast strategia licencjonowania, która pozwala na swobodne wykorzystanie, modyfikację i dystrybucję dzieła, pod warunkiem, że wszelkie pochodne prace również będą udostępnione na takich samych zasadach. Chociaż ta koncepcja wspiera otwartość i współpracę, wciąż wymaga spełnienia pewnych obowiązków prawnych, co może wiązać się z dodatkowymi wymaganiami i kosztami. Z kolei creative commons to zbiór licencji, które pozwalają twórcom na udostępnienie swoich prac przy zastrzeżeniu określonych warunków, co może również wpływać na koszty. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych podejść ma swoje własne zasady i ograniczenia, które nie są bezpośrednio związane z kalkulowaniem kosztów praw autorskich w kontekście produktów poligraficznych. Użytkownicy powinni być świadomi różnic między tymi koncepcjami, aby prawidłowo podejmować decyzje dotyczące wykorzystania zasobów w swoich projektach.

Pytanie 25

Jakie są wymiary obwoluty dla książki formatu A5 z grzbietem o szerokości 30 mm, jeżeli obwoluta ma skrzydełka o szerokości 35 mm i nie zawiera spadów drukarskich?

A. 396 x 210 mm

B. 148 x 210 mm

C. 248 x 297 mm

D. 402 x 216 mm

Obwoluta na książkę o formacie A5 i szerokości grzbietu 30 mm powinna mieć wymiary 396 x 210 mm. Wymiary te obliczamy, dodając do szerokości książki, która wynosi 148 mm, szerokość skrzydełek oraz grzbiet. Książka A5 ma szerokość 148 mm, a po dodaniu dwóch skrzydełek o szerokości 35 mm (2 x 35 mm = 70 mm) oraz grzbietu 30 mm, otrzymujemy wymiary: 148 mm + 70 mm + 30 mm = 396 mm. Wysokość obwoluty odpowiada wysokości książki, czyli 210 mm. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie, iż obwoluta nie posiada spadów drukarskich, co oznacza, że podane wymiary są ostateczne. Tego rodzaju obliczenia są istotne w procesie produkcji materiałów drukowanych, zapewniając, że drukowane elementy będą odpowiednio dopasowane i estetycznie prezentowane. Każdy projektant powinien przestrzegać tych standardów, aby uniknąć problemów w fazie druku i oprawy.

Pytanie 26

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 4 formy

B. 2 formy

C. 6 form

D. 8 form

Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.

Pytanie 27

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym w formacie B1?

A. 9 elementów.

B. 12 elementów.

C. 10 elementów.

D. 8 elementów.

Aby obliczyć, ile użytków o wymiarach 190 × 330 mm zmieści się na arkuszu drukowym formatu B1, należy najpierw zrozumieć wymiary formatu B1, które wynoszą 707 × 1000 mm. Przekształcając wymiary użytków do wymiarów arkusza, możemy spróbować zmieścić je w różnych orientacjach. W orientacji pionowej zmieszczą się 3 użytki w poziomie (3 × 190 mm = 570 mm) oraz 5 użytków w pionie (5 × 330 mm = 1650 mm), co razem daje 15 użytków. Jednak w rzeczywistości, biorąc pod uwagę marginesy i przestrzeń pomiędzy użytkami, zmieści się 10 użytków. W branży poligraficznej stosowanie formatu B1 oraz dokładne obliczenia dotyczące produkcji są kluczowe dla optymalizacji materiałów i minimalizacji odpadów. Umiejętność efektywnego projektowania układów arkuszy ma istotne znaczenie dla zarządzania kosztami i maksymalizacji wykorzystania materiałów. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być proces przygotowania do druku, gdzie precyzyjne obliczenie liczby użytków na arkuszu pozwala na lepszą kontrolę nad kosztami produkcji oraz zwiększenie efektywności.

Pytanie 28

Aby stworzyć ulotkę według projektu wydawniczego, sformatować tekst publikacji oraz umieścić w niej elementy graficzne, należy przeprowadzić

A. rastrowanie

B. kaszerowanie

C. łamanie

D. złamywanie

Odpowiedź 'łamanie' jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania materiałów do druku, który obejmuje układ i formatowanie tekstu oraz grafik w odpowiedni sposób. Łamanie polega na rozmieszczaniu treści na stronie w taki sposób, aby była ona czytelna i estetyczna, co jest kluczowe w procesie projektowania ulotek. W praktyce oznacza to wykorzystanie odpowiednich programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie rozmiaru, czcionki oraz układu elementów ilustracyjnych. Dobre praktyki wymagają również znajomości zasad typografii oraz kompozycji wizualnej, co pozwala na stworzenie atrakcyjnego i funkcjonalnego projektu. Na przykład, przy tworzeniu ulotki, projektant musi uwzględnić odpowiednie marginesy, kolumny oraz wyróżnienia, aby przyciągnąć uwagę odbiorcy i skutecznie przekazać zawarte informacje. Zastosowanie procesu łamania zgodnie z obowiązującymi standardami graficznymi zapewnia, że gotowy produkt będzie nie tylko estetyczny, ale również łatwy w odbiorze.

Pytanie 29

Którą operację wykonuje się w programie InDesign, aby zmienić światło pomiędzy znakami?

A. Kerning

B. Tracking

C. Printing

D. Copying

Kerning jest kluczowym elementem w typografii, który odnosi się do precyzyjnego dostosowywania odstępu pomiędzy konkretnymi parami znaków. Celem kerningu jest poprawa czytelności i estetyki tekstu, co jest szczególnie istotne w projektach graficznych, gdzie każdy detal ma znaczenie. W praktyce, kerning pozwala na eliminację niepożądanych luk lub nadmiarowych przestrzeni, które mogą wystąpić w wyniku standardowego odstępu ustawionego przez czcionkę. Na przykład, w przypadku pary liter „A” i „V”, odpowiedni kerning może zredukować odstęp, tworząc zharmonizowany i spójny wygląd. Dobrze zrealizowany kerning jest zgodny z zasadami typografii, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność tekstu. Warto zauważyć, że kerning różni się od tracking, który odnosi się do ogólnego odstępu między całymi grupami znaków, co czyni go mniej precyzyjnym narzędziem w porównaniu do kerningu. W profesjonalnych projektach graficznych i publikacjach wydawniczych, umiejętność stosowania kerningu zgodnie z dobrymi praktykami jest niezbędna dla uzyskania wysokiej jakości wizualnej.

Pytanie 30

Oprogramowanie do konwersji obrazu ciągłotonalnego identyfikuje się symbolem

A. RGB

B. RIP

C. GCR

D. DTP

Odpowiedź RIP (Raster Image Processor) jest prawidłowa, ponieważ oznacza oprogramowanie odpowiedzialne za przetwarzanie obrazów rastrowych w kontekście druku i publikacji. RIP konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest kluczowe w procesie druku, zwłaszcza w systemach DTP (Desktop Publishing). Oprogramowanie to jest wykorzystywane w profesjonalnych drukarniach i studio graficznych, gdzie wymagane jest precyzyjne odwzorowanie kolorów oraz detali w finalnym produkcie. RIP obsługuje różne profile kolorów i techniki zarządzania barwą, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruków. W branży wydawniczej standardem jest korzystanie z RIP, aby zapewnić zgodność z postanowieniami norm ISO dotyczących kolorów i jakości druku. Przykładowo, przy przygotowywaniu plików do druku offsetowego, RIP jest niezbędnym narzędziem, które przekształca dane wektorowe z programów graficznych do formatu rastrowego, eliminując błędy i poprawiając jakość finalnego wydruku.

Pytanie 31

Który z formatów plików graficznych nie obsługuje przezroczystości tła?

A. PNG

B. TIFF

C. GIF

D. JPEG

JPEG kompletnie nie obsługuje przezroczystości tła, co jest dość istotną cechą tego formatu. Ten format został zaprojektowany głównie z myślą o kompresji zdjęć i grafiki rastrowej, gdzie przezroczystość po prostu nie była wtedy potrzebna. Z mojego doświadczenia, kiedy ktoś próbuje zapisać obraz z przezroczystością do JPEG, to przezroczyste fragmenty po prostu zamienią się na jednolite tło – najczęściej białe lub czarne, w zależności od programu. No i to potrafi kompletnie popsuć wygląd, chociażby logotypów czy ikon. W projektowaniu stron internetowych czy UI do aplikacji, stosowanie JPEG-a do plików wymagających przezroczystości jest dużym błędem; tu dużo lepiej sprawdzają się PNG lub GIF. Również w grafice rastrowej, wszędzie tam gdzie wymagana jest alfa (np. cienie, ładne przejścia na przezroczystość), JPEG się nie sprawdzi. Moim zdaniem o tym ograniczeniu powinien wiedzieć każdy, kto pracuje z grafiką cyfrową, bo nie raz widziałem, jak ktoś przypadkowo eksportuje plik z przezroczystością do JPEG i potem się dziwi, że tło 'magicznie' się pojawiło. Generalnie, jeśli zależy Ci na przezroczystości – trzymaj się z daleka od JPEG-a. Warto dodać, że jest to zgodne ze standardem JPEG (Joint Photographic Experts Group), który nie przewiduje kanału alfa, a przezroczystość możliwa jest tylko w nielicznych, niestandardowych rozszerzeniach, które praktycznie się nie przyjęły.

Pytanie 32

Ile punktów typograficznych przypada na jeden kwadrat?

A. 12 punktom

B. 48 punktom

C. 10 punktom

D. 24 punktom

Odpowiedź 48 punktom jest poprawna, ponieważ w typografii jeden kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym. System punktowy, w którym jednostki są mierzone w punktach, jest powszechnie stosowany w druku oraz w projektowaniu graficznym. Punkt typograficzny jest standardową jednostką miary, która ma swoją długość równą 1/72 cala, co oznacza, że 48 punktów to 2/3 cala. W praktyce, zrozumienie tej konwersji jest kluczowe dla projektantów, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowywanie rozmiarów tekstu oraz elementów graficznych. W standardach typograficznych, takich jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), punkty są używane do określenia wielkości czcionek, co ma istotny wpływ na czytelność i estetykę projektów. Zastosowanie 48 punktów dla kwadratu może być również przydatne w kontekście layoutu stron, gdzie odpowiednie ustawienie marginesów i odstępów wpływa na ogólny wygląd publikacji. Wiedza ta jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się grafiką komputerową, drukiem czy publikacjami elektronicznymi.

Pytanie 33

Jaki symbol odpowiada rozmiarowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm?

A. B4

B. A4

C. B3

D. A5

Symbol B3 odpowiada formatowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm, co czyni go odpowiednim dla tego konkretnego wymiaru. Warto zauważyć, że formaty papieru są ustandaryzowane w systemach A i B, gdzie system B jest szerszy i zazwyczaj stosowany w przypadku większych publikacji, takich jak gazety i czasopisma. Format B3, z wymiarami 353 × 500 mm, jest idealny dla wielu zastosowań drukarskich, zwłaszcza w kontekście druku offsetowego, gdzie efektywne wykorzystanie arkuszy papieru jest kluczowe. Przykładem zastosowania formatu B3 może być produkcja gazet, które muszą być łatwe w czytaniu i jednocześnie dobrze edytowalne. W praktyce, znając odpowiedni format, drukarnie mogą optymalizować proces produkcji, co przyczynia się do oszczędności materiałowych oraz czasu. Dodatkowo, umiejętność doboru właściwego formatu papieru jest ważną kompetencją w branży poligraficznej, pomagając w dostosowywaniu projektów do specyficznych potrzeb klientów.

Pytanie 34

Który rodzaj filtra należy zastosować do uzyskania zmiany fragmentu obrazu cyfrowego widocznej na zdjęciach?

A. Stylizacja dyfuzja.

B. Wyostrzanie obrazu.

C. Skraplanie obrazu.

D. Rozmycie gaussowskie.

Rozmycie gaussowskie jest techniką przetwarzania obrazów szeroko stosowaną w grafice komputerowej oraz w fotografii cyfrowej. Główną cechą tego filtra jest to, że wygładza obraz, eliminując szumy, a jednocześnie zachowuje ogólną strukturę i kształty obiektów. W praktyce, rozmycie gaussowskie używane jest do uzyskiwania efektu bokeh w portretach, gdzie tło jest rozmyte, dzięki czemu główny obiekt staje się bardziej wyeksponowany. Ponadto, technika ta jest kluczowa w procesach takich jak detekcja krawędzi, gdzie wstępne wygładzenie obrazu może poprawić wyniki algorytmów. W kontekście standardów branżowych, rozmycie gaussowskie jest często stosowane jako krok w przetwarzaniu obrazów przed zastosowaniem bardziej złożonych algorytmów analizy, co potwierdzają liczne publikacje i badania w dziedzinie wizji komputerowej.

Pytanie 35

Jaka metoda druku powinna zostać użyta do przygotowania 100 wizytówek?

A. Rotograwiurową

B. Tampondrukową

C. Offsetową

D. Cyfrową

Technika druku cyfrowego jest najbardziej odpowiednia do wykonania 100 wizytówek, szczególnie gdy zlecenie jest niewielkie i wymaga szybkiej realizacji. Druk cyfrowy umożliwia bezpośrednie przeniesienie projektu graficznego na nośnik, co eliminuje potrzebę tworzenia matryc i przygotowania skomplikowanych form drukarskich, co jest powszechne w metodach offsetowych. Dodatkowo, druk cyfrowy pozwala na łatwą personalizację – każda wizytówka może mieć unikalne dane, co jest trudne do osiągnięcia przy większych nakładach bez znacznych kosztów. W przypadku zamówienia na 100 sztuk, ekonomiczność i szybkość realizacji czynią tę technikę idealnym rozwiązaniem. Praktycznie rzecz biorąc, wiele drukarni oferuje usługi druku cyfrowego w formie „print on demand”, co pozwala klientom na łatwe składanie zamówień bez konieczności inwestowania w dużą liczbę kopii, a także na elastyczność w projektowaniu wizytówek. Na uwagę zasługuje również możliwość użycia różnych typów papieru oraz wykończeń, co wpływa na estetykę i funkcjonalność wizytówek.

Pytanie 36

Które urządzenie należy zastosować do przetworzenia obrazu z transparentnych oryginałów na sygnał cyfrowy?

A. Skaner bębnowy.

B. Aparat fotoreprodukcyjny.

C. Naświetlarkę CtF.

D. Naświetlarkę CtP.

Wybór skanera bębnowego to naprawdę rozsądna decyzja, szczególnie kiedy mamy do czynienia z transparentnymi oryginałami, czyli na przykład slajdami lub negatywami na folii. Tego typu urządzenie, chociaż dzisiaj spotykane raczej w profesjonalnych studiach czy w archiwach, wciąż jest uznawane za złoty standard w precyzyjnym odwzorowaniu szczegółów i barw z przezroczystych nośników. Skaner bębnowy wykorzystuje specjalny mechanizm – oryginał zakładany jest na przezroczysty bęben, który obraca się z dużą prędkością, a światło przechodzi przez materiał, co pozwala na uzyskanie wyjątkowo wiernego sygnału cyfrowego. To rozwiązanie szczególnie polecam wszędzie tam, gdzie liczy się rozdzielczość i jakość digitalizacji – na przykład przy archiwizacji dzieł sztuki czy przygotowywaniu druku wysokiej klasy. Co ciekawe, profesjonalne skanery bębnowe są w stanie „wyciągnąć” detale nawet z bardzo ciemnych lub bardzo jasnych partii obrazu dzięki wysokiemu zakresowi tonalnemu. W praktyce taki sprzęt jest może trochę trudniejszy w obsłudze i wymaga wprawy, jednak efekty naprawdę są zauważalne. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli komuś zależy na archiwizacji slajdów do druku artystycznego czy publikacji naukowych, nie ma lepszej opcji. Warto wiedzieć, że w branży poligraficznej i fotograficznej ten standard wciąż jest bardzo ceniony, mimo rozwoju cyfrowych aparatów i płaskich skanerów.

Pytanie 37

Do prawidłowego odtwarzania barw w produkcji poligraficznej jest stosowany CMS – system zarządzania kolorami, a podstawą jego działania jest określenie

A. składu kolorów RGB, nasycenia kolorów.

B. profilu ICC, skali szarości.

C. przestrzeni barwnej, profilu ICC.

D. modułu dopasowania kolorów, jasności kolorów.

Systemy zarządzania kolorem (CMS) w poligrafii opierają się głównie na precyzyjnym określeniu przestrzeni barwnej oraz użyciu profili ICC. To właśnie profil ICC (International Color Consortium) jest takim „paszportem” koloru – opisuje, jak dany urządzenie (monitor, drukarka, skaner) interpretuje i prezentuje kolory w konkretnej przestrzeni barwnej, dajmy na to sRGB, Adobe RGB czy CMYK. Moim zdaniem, bez tego praktycznie nie da się osiągnąć powtarzalności kolorów, zwłaszcza przy zaawansowanych wydrukach – raz coś ładnie wygląda na monitorze, a później na wydruku już zupełnie inaczej. W praktyce, w drukarni najpierw kalibruje się urządzenia, potem tworzy i stosuje profile ICC, które są zgodne z normami branżowymi, np. ISO 12647. Dzięki temu projektant czy operator DTP nie musi się zastanawiać, jak przełożyć swoje pomysły na rzeczywisty wydruk – system robi to za niego, korzystając z odpowiedniej przestrzeni barwnej i profilu ICC. To jest taka podstawa profesjonalnej pracy z kolorem – właściwie w każdej większej drukarni taki proces to standard. Warto pamiętać, że profile ICC można aktualizować, testować i wymieniać, żeby jeszcze lepiej dostosować kolory do oczekiwań klientów. Dobrze działający CMS to spokój podczas przekazywania plików do druku i mniej nerwów przy odbiorze gotowych materiałów.

Pytanie 38

Przygotowanie książki do drukowania wymaga wprowadzenia paginacji, czyli

A. niezadrukowanej stronnicy.

B. numeru identyfikacyjnego książki.

C. określenia praw autorskich.

D. numeracji stron.

Paginacja to po prostu nadawanie numerów stronom w książce lub innym dokumencie wielostronicowym. To taki trochę niedoceniany, a bardzo ważny detal podczas przygotowywania materiałów do druku. W branży poligraficznej numeracja stron jest jednym z pierwszych kroków przy składzie publikacji – praktycznie żadna książka, czasopismo czy nawet zwykła broszura nie może się bez niej obejść. Dzięki paginacji czytelnik łatwo odnajduje się w tekście, może sprawdzić spis treści, wrócić do konkretnego rozdziału czy cytatu. Z mojego doświadczenia, przy większych projektach numerowanie stron pozwala też uniknąć wielu błędów na etapie montażu arkuszy drukarskich, bo bez numeracji łatwo coś przestawić lub zgubić. Standardy branżowe (np. ISO 216 czy wytyczne wydawnictw) jasno wskazują, że numeracja stron powinna być czytelna, konsekwentna i dobrze widoczna – najczęściej na dole lub w górnym rogu strony, choć czasem dostosowuje się ją do designu publikacji. Warto wiedzieć, że czasami stosuje się tzw. numerację rzymską do części wstępnych (np. spis treści, wprowadzenie), a główną treść numeruje się cyframi arabskimi. To detale, które ułatwiają życie zarówno czytelnikowi, jak i osobom pracującym przy druku czy składzie.

Pytanie 39

Odbitki umożliwiające ocenę rozmieszczenia stron lub elementów na arkuszu drukarskim to wydruki próbne

A. stykowe

B. koncepcyjne

C. impozycyjne

D. fotograficzne

Odpowiedź impozycyjne jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do próbnych odbitek, które wykorzystywane są w procesie przygotowania do druku. Impozycja to etap, w którym rozmieszczenie stron na arkuszu drukarskim jest planowane i wizualizowane w celu zapewnienia prawidłowego ułożenia finalnych materiałów. W praktyce, impozycyjne odbitki umożliwiają weryfikację, jak będą wyglądać poszczególne strony po złożeniu i cięciu arkusza, co jest kluczowe dla uniknięcia pomyłek, które mogą prowadzić do dużych strat w materiałach oraz czasie pracy. W branży poligraficznej stosuje się różne techniki impozycyjne, w tym cyfrowe narzędzia do przygotowania impozycji, które pozwalają na efektywne zarządzanie procesem produkcji oraz optymalizację kosztów. Dobrą praktyką jest wykonywanie próbnych odbitek w różnych formatach, co pozwala na lepsze zrozumienie, jak finalny produkt będzie się prezentował w rzeczywistości.

Pytanie 40

W magazynie drukarni znajduje się 105 kg papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 150 g/m². Wskaż liczbę arkuszy B1 jaką dysponuje drukarnia.

A. 1 150 sztuk.

B. 1 100 sztuk.

C. 1 050 sztuk.

D. 1 000 sztuk.

Odpowiedź 1 000 sztuk jest prawidłowa, bo wynika bezpośrednio z obliczeń typowych dla branży poligraficznej. Przede wszystkim trzeba znać wzór na wyliczenie masy pojedynczego arkusza – tutaj: arkusz B1 to 0,7 m x 1 m = 0,7 m². Gramatura 150 g/m² oznacza, że 1 m² waży 150 g. Zatem jeden arkusz B1 waży 0,7 x 150 = 105 g. Mając 105 kg, czyli 105 000 g, dzielimy to przez masę jednego arkusza: 105 000 g : 105 g = 1 000 sztuk. Taki sposób liczenia jest codziennością w drukarniach, bo pozwala w prosty sposób kontrolować zużycie materiałów i precyzyjnie planować produkcję. Dobrze wiedzieć, że w praktyce branżowej, podczas inwentaryzacji magazynu papieru, zawsze korzysta się z takich prostych wzorów, bo nikt nie liczy pojedynczo arkuszy. Często w handlu papierem spotyka się właśnie rozliczenia kilogramowe – to wbrew pozorom ułatwia logistykę. Moim zdaniem, znajomość tego typu przeliczników jest nie tylko przydatna na egzamin, ale i potem w pracy, bo pozwala szybko oszacować, czy zapas papieru wystarczy na cały nakład albo ile należy jeszcze zamówić. Co ciekawe, bardzo podobnie liczy się zapasy dla innych formatów czy gramatur – wystarczy podstawić odpowiednie wartości. Warto też pamiętać, że takie obliczenia są zgodne z normami ISO dotyczącymi określania gramatury i formatów papieru – to standard w każdej profesjonalnej drukarni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej