Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.10 - Organizacja i nadzorowanie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:33
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:36

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Chmura cumulonimbus oznacza

A. przelotne opady i nadchodzenie frontu ciepłego

B. łagodne i długie opady

C. silne opady i burze

D. długotrwałą i słoneczną pogodę

Chmura cumulonimbus jest jednym z najważniejszych typów chmur, które związane są z intensywnymi zjawiskami pogodowymi, takimi jak gwałtowne opady deszczu, burze, a także występowanie wyładowań atmosferycznych. Cumulonimbus to chmura, która ma formę potężnych wież, sięgających od poziomu gruntu aż do stratosfery, co pozwala jej na intensywne unoszenie ciepłego powietrza. W praktyce meteorologicznej, chmury te są często wskaźnikiem niebezpiecznych zjawisk, jak burze z piorunami, grad, a nawet tornada. W kontekście prognozowania pogody, identyfikacja cumulonimbusów jest kluczowa dla ostrzegania ludności przed nadchodzącymi zagrożeniami. Przykładowo, w rejonach tropikalnych, intensywne burze związane z cumulonimbusami mogą prowadzić do powodzi oraz zniszczeń infrastruktury. Warto również zauważyć, że standardy meteorologiczne, takie jak te opracowane przez Światową Organizację Meteorologiczną (WMO), podkreślają znaczenie monitorowania i badania tych chmur w celu zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.

Pytanie 2

Jaką cenę ma jeden kilogram azotu zawartego w saletrze amonowej (34%), jeśli koszt 100 kg tego nawozu wynosi 320,00 zł?

A. 108,80 zł

B. 3,20 zł

C. 9,41 zł

D. 10,88 zł

Obliczenie ceny jednego kilograma azotu w saletrze amonowej (34%) wymaga znajomości zawartości azotu w nawozie oraz ceny zakupu. W przypadku saletry amonowej, która zawiera 34% azotu, 100 kg tego nawozu zawiera 34 kg azotu. Cena 100 kg saletry wynosi 320,00 zł, więc cena 1 kg wynosi 3,20 zł. Aby obliczyć cenę 1 kg azotu, dzielimy cenę całego nawozu przez ilość azotu. Wzór to: (320,00 zł) / (34 kg) = 9,41 zł/kg. Znajomość cen nawozów i ich zawartości składników odżywczych jest kluczowa dla gospodarstw rolnych, ponieważ pozwala na optymalne planowanie nawożenia, co wpływa na plony. W praktyce, stosowanie nawozów o wysokiej zawartości azotu jest korzystne w uprawach wymagających tego makroskładnika, jak np. zboża czy warzywa. Warto również śledzić aktualne ceny nawozów na rynku, co jest zgodne z dobrymi praktykami agronomicznymi, aby podejmować świadome decyzje dotyczące zaopatrzenia.

Pytanie 3

Lochy wieloródki powinny być inseminowane podczas pierwszej rui po urodzeniu, która zazwyczaj następuje

A. w 21 dniu laktacji

B. w 21 dniu po odsadzeniu prosiąt

C. od 3 do 7 dni po odsadzeniu prosiąt

D. w ciągu 12 do 18 godz. po porodzie

Wybór niewłaściwego czasu inseminacji loch na podstawie odpowiedzi dotyczących 21 dnia po odsadzeniu prosiąt oraz 21 dnia laktacji może prowadzić do poważnych konsekwencji w hodowli. W rzeczywistości, inseminacja w 21 dniu po odsadzeniu może być zbyt późna, ponieważ lochy mogą nie wrócić do użytkowania reprodukcyjnego w optymalnym czasie, co opóźnia cykl produkcji. Ponadto, inseminacja w 21 dniu laktacji jest również nieefektywna, ponieważ w tym okresie lochy są nadal w fazie laktacji, co może wpływać na ich zdolność do zajścia w ciążę i przynosić negatywne skutki dla zdrowia prosiąt. Często występującym błędem jest założenie, że wystarczy czekać na naturalny powrót rui po porodzie lub odsadzaniu prosiąt. Takie podejście może prowadzić do niższej wydajności hodowli, gdyż czasami może zająć znacznie dłużej, zanim locha wróci do cyklu reprodukcyjnego. W branży hodowlanej kluczowe jest nie tylko zrozumienie cykli rujowych, ale także aktywne monitorowanie i podejmowanie odpowiednich działań w odpowiednim czasie, aby zminimalizować przestoje w produkcji. Dlatego tak ważne jest, aby hodowcy byli dobrze poinformowani o tym, kiedy dokładnie inseminować lochy, aby maksymalizować efektywność ich stada.

Pytanie 4

Czyszczenie kopyt przeprowadza się

A. owcom

B. koniom

C. cielętom

D. krowom

Rozczyszczanie kopyt jest niezbędnym zabiegiem pielęgnacyjnym, który dotyczy przede wszystkim koni. Kopyta tych zwierząt są dynamicznymi strukturami, które podlegają ciągłym obciążeniom w trakcie chodzenia, biegania i skakania. Regularne czyszczenie kopyt, które powinno być przeprowadzane co najmniej raz w tygodniu, zapobiega gromadzeniu się brudu, odchodów i wilgoci, co może prowadzić do poważnych infekcji, takich jak pleśniawki czy wrzody. Dodatkowo, poprzez usuwanie nadmiaru strzałki i martwego rogu kopytowego, poprawiamy wentylację i zdrowie kopyt. W przypadku koni sportowych, odpowiednie dbanie o kopyta jest szczególnie istotne, ponieważ ich kondycja bezpośrednio wpływa na osiągi w trakcie zawodów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, każdy właściciel koni powinien współpracować z profesjonalnym kowalem, który pomoże w utrzymaniu kopyt w odpowiednim stanie.

Pytanie 5

Oblicz koszt nawożenia łąki o powierzchni 3 ha pełną dawkę nawozową, przy zastosowaniu nawozów mineralnych przedstawionych w tabeli.

Dawki oraz ceny nawozów mineralnych stosowanych w nawożeniu łąk
Nawóz	Dawka (dt/ha)	Cena 1dt nawozu (zł)
Superfosfat granulowany 19%	5,5	48,00
Sól potasowa 60%	2,0	73,00
Saletra amonowa 34%	3,0	70,00
Saletrzak 28%	2,5	62,00

A. 1 518 zł

B. 2 325 zł

C. 253 zł

D. 775 zł

Obliczenia kosztów nawożenia mogą być skomplikowane, a błędy często wynikają z niewłaściwego zrozumienia jednostkowych kosztów nawozów lub powierzchni, na której są stosowane. Odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnego wyniku, mogą wynikać z nieprawidłowego pomnożenia kosztów nawozów przez hektary lub z pominięcia niektórych nawozów w obliczeniach. Na przykład, wybierając odpowiedzi takie jak 775 zł czy 253 zł, można wpaść w pułapkę zaniżania rzeczywistych kosztów, co jest częstym błędem w ocenie wydatków na nawożenie. Tego typu pomyłki mogą prowadzić do niedoszacowania kosztów produkcji, co w dłuższej perspektywie negatywnie wpłynie na rentowność gospodarstwa. Ponadto, brak uwzględnienia pełnej dawki nawozowej może skutkować niewystarczającym nawożeniem, co z kolei odbije się na plonach. Warto również zwrócić uwagę, że niektóre odpowiedzi mogą być wynikiem pomyłek w zaokrąglaniu cen nawozów lub przyjęciu niewłaściwych dawek. Dobrym podejściem jest szczegółowe analizowanie kosztów oraz korzystanie z aktualnych danych rynkowych, aby podejmować świadome decyzje dotyczące nawożenia, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i efektywności produkcji rolnej.

Pytanie 6

Opad płaskich kulek lub nieregularnych bryłek lodu, zazwyczaj o średnicy od 5 do 50 mm, nazywamy

A. gradem

B. szronem

C. szadzią

D. gołoledzią

Grad to zjawisko meteorologiczne, które polega na opadzie spłaszczonych kulek lodu, zazwyczaj o średnicy od 5 do 50 mm. Powstaje w wyniku gwałtownych burz, gdzie silne prądy wstępujące unoszą krople wody do dużych wysokości, gdzie następuje ich zamarzanie. Kiedy te zamarznięte krople stają się zbyt ciężkie, opadają na ziemię, tworząc grad. Grad może powodować znaczne uszkodzenia w rolnictwie, infrastrukturze oraz pojazdach, dlatego istotne jest monitorowanie prognoz pogody i ostrzeżeń o możliwych opadach gradu. W praktyce, wiedza na temat gradu jest kluczowa dla rolników, którzy mogą wdrożyć działania prewencyjne, takie jak osłony na uprawy czy zabezpieczenia dla maszyn. Dobre praktyki obejmują również edukację społeczności w zakresie rozpoznawania zagrożeń związanych z opadami gradu oraz przygotowanie planów awaryjnych. Zrozumienie tego zjawiska jest istotne w kontekście zmian klimatycznych, które mogą wpływać na częstotliwość i intensywność opadów gradu.

Pytanie 7

Jakie czynniki wpływają na ograniczenie zanieczyszczenia ziarna mykotoksynami w magazynach zbóż?

A. zachowanie niskiej wilgotności w pomieszczeniach

B. zwiększanie gęstości siewu

C. podnoszenie temperatury ziarna przechowywanego

D. zbieranie ziarna w fazie dojrzałości woskowej miękkiej

Odpowiedź, która wskazuje na utrzymywanie niskiej wilgotności pomieszczeń jako czynnik ograniczający zanieczyszczenie ziarna mykotoksynami, jest zgodna z najlepszymi praktykami w przechowywaniu zbóż. Mykotoksyny to toksyczne metabolity produkowane przez niektóre gatunki pleśni, które mogą rozwijać się w warunkach wysokiej wilgotności. Utrzymanie wilgotności względnej poniżej 14% w magazynach zbożowych znacząco ogranicza ryzyko ich pojawienia się. W praktyce, stosowanie systemów wentylacyjnych oraz monitorowanie poziomu wilgotności jest kluczowe dla zachowania jakości ziarna. Dobre praktyki obejmują również regularne czyszczenie i dezynfekcję pomieszczeń, a także kontrolowanie temperatury, ponieważ wyższe temperatury sprzyjają rozwojowi pleśni, zwłaszcza w połączeniu z wilgocią. Przykładem może być stosowanie silosów z systemami osuszania, które pomagają w utrzymaniu optymalnych warunków składowania, co jest zgodne z normami ISO 22000, które wskazują na konieczność zarządzania bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 8

Jak długo zazwyczaj trwa ruja u loch?

A. 120 godzin

B. 14 godzin

C. 30 godzin

D. 50 godzin

Odpowiedź 50 godzin jest prawidłowa, ponieważ czas trwania rui u loch, czyli okres, w którym samice są gotowe do krycia, wynosi zwykle od 40 do 60 godzin. To zjawisko jest kluczowe dla hodowli trzody chlewnej, ponieważ odpowiedni czas rui wpływa na efektywność rozrodu. W praktyce, hodowcy monitorują zachowanie loch, aby precyzyjnie określić moment rui, co pozwala na optymalne zaplanowanie inseminacji. Ponadto, zrozumienie cyklu rui loch ma ogromne znaczenie dla zarządzania stadem, co może wpłynąć na zdrowie zwierząt i wydajność produkcji. Stosowanie odpowiednich technik, takich jak obserwacja zachowań samic czy stosowanie hormonów do synchronizacji rui, może przyczynić się do zwiększenia wskaźników urodzeń oraz poprawy jakości miotów. Właściwe zarządzanie okresem rui jest zatem istotnym aspektem nowoczesnej hodowli trzody chlewnej, co podkreśla znaczenie znajomości cyklu rozrodczego tych zwierząt.

Pytanie 9

Po sprasowaniu, bele wilgotnej zielonki przeznaczonej do zakiszania powinny być owinięte folią w ciągu

A. 2-4 godzin

B. 5-6 godzin

C. 9-10 godzin

D. 7-8 godzin

Odpowiedzi, które wskazują na dłuższy czas, niż 4 godziny, nie uwzględniają kluczowych aspektów biologicznych i chemicznych związanych z procesem zakiszania. Udzielenie odpowiedzi, że bele należy owinąć w czasie 5-6, 7-8 lub 9-10 godzin, może prowadzić do poważnych problemów z jakością kiszonki. Zbyt długie odkładanie owinięcia pozwala na zbyt dużą utratę wody, co może skutkować niewłaściwym poziomem wilgotności. To z kolei sprzyja rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów, takich jak pleśnie czy bakterie gnilne, które mogą znacząco obniżyć wartość odżywczą i smakową kiszonki. Ponadto, długotrwałe narażenie na atmosferę powoduje utlenienie, co zmienia właściwości organoleptyczne, a także powoduje straty cennych składników odżywczych. W praktyce, kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej równowagi pomiędzy czasem a warunkami przechowywania, aby zapewnić optymalne warunki fermentacji. Zbyt długie odkładanie owinięcia można również interpretować jako błąd organizacyjny, co stanowi istotny problem w procesach produkcyjnych, gdzie czas reakcji jest kluczowy dla jakości końcowego wyrobu. Dobrze jest pamiętać, że w codziennej praktyce rolniczej starannie należy planować czas i sposób przeprowadzania zakiszania, aby uniknąć tych typowych błędów.

Pytanie 10

Kukurydzę, którą uprawia się w plonie głównym, najlepiej jest siać, gdy temperatura gleby na głębokości 8 cm wynosi

A. 4 – 6°C

B. 8 – 10°C

C. 1 – 3°C

D. 12 – 15°C

Wybór niewłaściwej temperatury do siewu kukurydzy może prowadzić do niekorzystnych skutków dla uprawy. W przypadku pierwszej odpowiedzi, sugerującej temperaturę 4 – 6°C, należy zauważyć, że tak niskie wartości są zbyt chłodne, co może spowodować, że nasiona nie wykiełkują w odpowiednim czasie lub w ogóle. Kukurydza jako roślina ciepłolubna, wymaga wyższej temperatury, aby rozpocząć proces wzrostu. Druga propozycja, 12 – 15°C, również nie jest optymalna dla wczesnego siewu plonów głównych. Choć w tej temperaturze nasiona mogą wykiełkować, to zbyt wysoka temperatura może prowadzić do szybkiego starzenia się roślin i obniżenia plonów. Kiełkowanie w zbyt wysokich temperaturach może również zwiększać ryzyko stresu termicznego, co wpływa negatywnie na rozwój kukurydzy. Ostatnia odpowiedź, 1 – 3°C, jest skrajnie nieodpowiednia, gdyż w takich warunkach nasiona kukurydzy praktycznie nie mają szans na kiełkowanie. Kiełkowanie w zbyt niskiej temperaturze prowadzi do zahamowania wzrostu, a rośliny mogą stać się bardziej podatne na choroby i szkodniki. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w praktyce agronomicznej i pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących terminu siewu, co jest niezbędne dla uzyskania dobrych plonów kukurydzy.

Pytanie 11

W gospodarstwach usytuowanych na terenach szczególnie podatnych na zanieczyszczenia wynikające z azotanów pochodzenia rolniczego (OSN) należy przechowywać płynne nawozy organiczne w sposób, który zapobiegnie ich wyciekom do gleby oraz wód. Konieczne jest zapewnienie odpowiedniej pojemności zbiorników na gnojówkę i gnojowicę na czas, kiedy ich rolnicze zastosowanie nie jest możliwe. Jak długo, w miesiącach, trwa co najmniej ten okres?

A. 3 miesiące

B. 4 miesiące

C. 1 miesiąc

D. 6 miesięcy

Wybór krótszych okresów przechowywania płynnych nawozów naturalnych, takich jak 1, 3 czy 4 miesiące, jest nieodpowiedni i może prowadzić do poważnych problemów ekologicznych. Przechowywanie nawozów przez zbyt krótki czas ogranicza możliwości ich efektywnego wykorzystania, a jednocześnie zwiększa ryzyko ich wycieku do środowiska. Krótsze okresy mogą skłaniać rolników do stosowania nawozów w nieodpowiednich warunkach, co zwiększa prawdopodobieństwo ich spływu do wód gruntowych podczas intensywnych opadów deszczu. Ponadto, brakuje w takim podejściu uwzględnienia sezonowych zmian w uprawach oraz różnych cykli produkcyjnych, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju gospodarstw. Przechowywanie przez co najmniej 6 miesięcy zapewnia elastyczność w planowaniu aplikacji nawozów oraz minimalizuje zagrożenia związane z ich nadmiernym wykorzystaniem w niekorzystnych warunkach. W praktyce, odpowiednie zaplanowanie i przestrzeganie regulacji dotyczących przechowywania nawozów wpływa na poprawę jakości gleby oraz ochronę zasobów wodnych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie.

Pytanie 12

Na owies użyto 170 kg soli potasowej. Jaką kwotę należy przeznaczyć na zakup tego nawozu, gdy cena soli potasowej to 1 300 zł/t?

A. 442 zł

B. 170 zł

C. 221 zł

D. 1300 zł

Koszt wynosi 221 zł, co można łatwo obliczyć. Jak to działa? Mamy 170 kg soli potasowej, co przekłada się na 0,17 tony (bo 170 kg to trochę mniej niż 1 tona). Cena za tonę soli potasowej to 1 300 zł, więc koszt jaki wychodzi: 0,17 t × 1 300 zł/t = 221 zł. W praktyce to super ważne, żeby wiedzieć, ile wydajemy na nawozy w rolnictwie. Właściwe nawożenie ma ogromny wpływ na plony i jakość roślin. Rolnicy powinni mieć pojęcie, jakie są koszty związane z różnymi zabiegami, bo to pomaga w planowaniu finansowym i podejmowaniu lepszych decyzji o kupnie nawozów. Muszą też pamiętać, żeby regularnie sprawdzać obliczenia, bo ceny potrafią się zmieniać, a to wpłynie na ich strategię nawożenia.

Pytanie 13

Na podstawie przedstawionej instrukcji oblicz, ile ml preparatu należy zastosować do zaprawienia 150 kg ziarna pszenżyta ozimego.

Galmano 201 FS 15L zaprawa nasienna
Instrukcja stosowania
Środek grzybobójczy w formie płynnego koncentratu o działaniu systemicznym, stosowany do zaprawiania
ziarna siewnego zbóż ozimych w zaprawiarkach, przystosowanych do zapraw ciekłych i zawiesinowych.
Zastosowanie – do zwalczania pleśni śniegowej, zgorzeli podstawy źdźbła, zgorzeli siewek.
Zalecana dawka – 450 ml na 100 kg ziarna z dodatkiem 150 ml wody.

A. 225 ml

B. 675 ml

C. 450 ml

D. 150 ml

Odpowiedzi 150 ml, 225 ml i 450 ml są nie do końca trafione. Wybór 150 ml sugeruje, że myślisz, że ilość preparatu rośnie liniowo z masą ziarna, ale to nie tak działa. Przy 225 ml można zauważyć, że próbujesz zrozumieć proporcje, ale to wciąż za mało – może nie ochronić ziarna jak powinno. A 450 ml, to standardowa dawka na 100 kg, ale nie uwzględnia dodatkowej masy ziarna, co jest ważne. Żeby dobrze policzyć dawkę, trzeba brać pod uwagę całkowitą masę, a nie tylko to, co przeznaczone na 100 kg. W praktyce, złe dawkowanie może prowadzić do problemów, jak choroby grzybowe, co szkodzi plonom. W rolnictwie dokładne obliczenia są kluczowe, żeby produkcja była efektywna i opłacalna, więc warto zwracać uwagę na zalecenia producentów i standardy ochrony roślin.

Pytanie 14

Które rasy owiec są odpowiednie do produkcji mięsa?

A. polska owca górska i fińska

B. ile-de-France i suffolk

C. merynos australijski i wrzosówka

D. karakuł i fryzyjska

Wybierając rasy owiec do produkcji mięsnej, należy zwrócić szczególną uwagę na ich właściwości oraz wyniki hodowlane. Rasy takie jak merynos australijski i wrzosówka, choć mogą być interesujące z perspektywy produkcji wełny, nie są najlepszymi wyborami dla hodowli mięsnej. Merynosy charakteryzują się wybitnymi walorami wełnianymi, jednak ich wydajność rzeźna i przyrosty masy ciała są znacznie niższe w porównaniu do ras mięsnych. W przypadku karakuła i fryzyjskiej, również te rasy nie są zalecane do produkcji mięsa, ponieważ są bardziej znane ze względu na jakość skóry i wełny, a nie na parametry mięsne. Polska owca górska i fińska to rasy, które mogą być dostosowane do lokalnych warunków, ale ich zastosowanie w produkcji mięsa jest ograniczone, ponieważ osiągają mniejsze masy ciała oraz nie mają odpowiednich cech rzeźnych. Wybór rasy do produkcji mięsnej powinien być oparty na wszechstronnych analizach genetycznych oraz wynikach wydajnościowych, które wskazują na zdolność danej rasy do produkcji wysokiej jakości mięsa o korzystnych parametrach. Istotne jest, aby unikać mylnych przekonań związanych z hodowlą owiec, które koncentrują się na innych aspektach niż wydajność mięsna.

Pytanie 15

W gospodarstwie zajmowano się tuczem trzody chlewnej od masy 30 kg do 110 kg. Całkowite zużycie mieszanki pełnoporcjowej dla jednego osobnika wyniosło 240 kg. Jakie było zużycie tej mieszanki na 1 kg przyrostu wagi tucznika?

A. 3,0 kg

B. 3,5 kg

C. 2,0 kg

D. 2,5 kg

Obliczanie zużycia mieszanki pełnoporcjowej na 1 kg przyrostu tucznika wymaga znajomości całkowitego przyrostu masy ciała oraz zużycia paszy. W przypadku błędnych odpowiedzi, często dochodzi do nieprawidłowych założeń dotyczących podstawowych obliczeń. Na przykład odpowiedzi sugerujące zużycie paszy na poziomie 2,5 kg czy 2,0 kg na 1 kg przyrostu, mogą wynikać z błędnej interpretacji danych dotyczących całkowitego przyrostu lub zużycia paszy. Niektórzy mogą błędnie uważać, że mniejsze zużycie paszy na jednostkę przyrostu jest lepsze, nie uwzględniając jednocześnie, że zbyt mała ilość paszy może prowadzić do nieoptymalnego wzrostu tucznika, co skutkuje wydłużeniem czasu tuczu oraz obniżeniem ogólnej efektywności produkcji. Ponadto, w praktyce hodowlanej, różnice w wynikach mogą być spowodowane także jakością stosowanej paszy, warunkami środowiskowymi oraz genetyką zwierząt. Brak uwzględnienia tych czynników może prowadzić do fałszywych wniosków na temat efektywności produkcji. Właściwe zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się hodowlą trzody chlewnej, a także pozwala na podejmowanie lepszych decyzji dotyczących zarządzania paszami oraz optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 16

Prowadzenie sprzedaży bezpośredniej artykułów roślinnych wymaga dokonania rejestracji w

A. Powiatowym Inspektoracie Weterynarii

B. Powiatowym Inspektoracie Sanitarnym

C. Wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa

D. Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Rejestracja działalności w Wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa albo w Ministerstwie Rolnictwa czy Powiatowym Inspektoracie Weterynarii nie do końca ma sens dla sprzedaży bezpośredniej produktów roślinnych, zwłaszcza jeśli mówimy o wymogach sanitarno-epidemiologicznych. Inspekcja Ochrony Roślin zajmuje się bardziej kontrolowaniem chorób roślin niż jakością jedzenia. Ministerstwo Rolnictwa ma inne zadania, jak wspieranie rolników czy regulacje prawne, ale nie sprawdza bezpośrednio warunków sanitarnych, które są kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. Powiatowy Inspektorat Weterynarii z kolei odpowiada głównie za produkty zwierzęce, więc nie ma to zastosowania do roślinnych. Także, wybierając niewłaściwy organ, można wpaść w problemy z prawem i nie dostosować się do norm dotyczących zdrowia. Ważne jest, aby dobrze rozumieć, co robią różne instytucje, żeby dobrze prowadzić sprzedaż produktów roślinnych.

Pytanie 17

W gospodarstwach, gdzie jednocześnie przebywa więcej niż 6 sztuk cieląt starszych niż 8 tygodni, powinny być one trzymane do 6 miesiąca życia

A. w zbiorowych kojcach

B. indywidualnie w budkach z wybiegami

C. na uwięzi

D. w indywidualnych kojcach

Odpowiedzi sugerujące utrzymywanie cieląt w kojcach indywidualnych, na uwięzi lub indywidualnie w budkach z wybiegami są nieprawidłowe, ponieważ nie są zgodne z aktualnymi standardami dobrostanu zwierząt. Utrzymywanie cieląt w kojcach indywidualnych może prowadzić do izolacji społecznej, co negatywnie wpływa na ich rozwój psychiczny. Cielęta, podobnie jak inne zwierzęta hodowlane, są istotami społecznymi, które potrzebują interakcji z innymi osobnikami, aby rozwijać odpowiednie zachowania społeczne. Utrzymywanie ich na uwięzi również ogranicza ich ruchomość i dostęp do naturalnych dla nich zachowań, co może prowadzić do stresu oraz zaburzeń rozwoju. Z kolei indywidualne budki z wybiegami, choć mogą wydawać się lepszą alternatywą, w rzeczywistości również ograniczają interakcje między cielętami. Wysokiej jakości hodowla cieląt powinna opierać się na koncepcji zapewnienia im odpowiedniego środowiska, w którym mogą się rozwijać w grupach. Należy również zwrócić uwagę na właściwe zarządzanie ich dietą oraz zdrowiem, co w przypadku kojców zbiorowych jest znacznie łatwiejsze do osiągnięcia. W związku z tym, hodowcy powinni wprowadzać praktyki, które sprzyjają naturalnym zachowaniom cieląt i zapewniają im odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju.

Pytanie 18

Wybierz płodozmian dla gospodarstwa położonego na glebach o uregulowanych stosunkach wodnych, w którym jest bardzo wysoka obsada bydła, a mało użytków zielonych.

I	II	III	IV
Okopowe	okopowe pastewne	ziemniaki	okopowe
jęczmień jary	jęczmień jary z wsiewką mieszanki	marchew jadalna	pszenica jara
kukurydza na ziarno	mieszanka motylkowatych z trawami	jęczmień jary	len włóknisty
strączkowe na nasiona	mieszanka motylkowatych z trawami	strączkowe na nasiona	strączkowe na nasiona
zboża ozime	mieszanka motylkowatych z trawami	zboża ozime	rzepak ozimy
	kukurydza na paszę		zboża ozime

A. Płodozmian IV.

B. Płodozmian III.

C. Płodozmian II.

D. Płodozmian I.

Płodozmian II jest idealnym wyborem dla gospodarstwa z wysoką obsadą bydła oraz ograniczoną ilością użytków zielonych, ponieważ oferuje optymalne źródło paszy. W skład tego płodozmianu wchodzą rośliny okopowe pastewne, mieszanka motylkowatych z trawami oraz kukurydza, które zapewniają wysoką produkcję paszy objętościowej oraz białkowej. Przykładowo, uprawa kukurydzy jest szczególnie korzystna w warunkach uregulowanych stosunków wodnych, ponieważ roślina ta wymaga dużej ilości wody, co umożliwia jej zdrowy rozwój. Dodatkowo, mieszanka motylkowatych, takich jak koniczyna czy lucerna, wzbogaca glebę w azot, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania ekosystemu glebowego. Takie podejście nie tylko zwiększa plony, ale również przyczynia się do zrównoważonego rozwoju gospodarstwa poprzez poprawę jakości gleb i ograniczenie potrzeb nawozowych. Dobrze dobrany płodozmian jest zatem kluczowym elementem efektywnego zarządzania gospodarstwem rolnym i zapewnia stabilność produkcji. Warto również wspomnieć o zasadach płodozmianu, które zalecają rotację roślin w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia chorób i szkodników.

Pytanie 19

Na podstawie przedstawionej w tabeli prognozy pogody na kolejne dni tygodnia wskaż, którego dnia wystąpią warunki zapewniające najwyższą skuteczność wykonania zabiegu chemicznej ochrony roślin.

Przewidywana pogoda w ciągu kolejnych dni tygodnia
Elementy meteorologiczne	Poniedziałek	Wtorek	Środa	Czwartek
Temperatura powietrza (°C)	12°C	20°C	18°C	11°C
Opady	deszcz	deszcz	brak	brak
Wiatr	silny	silny	słaby	porywisty
Zachmurzenie nieba	duże	duże	duże	małe

A. Poniedziałek.

B. Wtorek.

C. Środa.

D. Czwartek.

Wybór dni, takich jak wtorek, poniedziałek czy czwartek, może prowadzić do nieefektywności zabiegu chemicznej ochrony roślin z różnych powodów. Wtorek i poniedziałek mają prognozowane opady deszczu, co jest istotnym czynnikiem negatywnie wpływającym na skuteczność zastosowania środków ochrony. Deszcz może zmywać substancje aktywne z roślin, co oznacza, że nie tylko nie osiągamy zamierzonych efektów, ale również narażamy nasze uprawy na potencjalne uszkodzenia. Ponadto, czwartek charakteryzuje się niską temperaturą, co może wpływać na aktywność biologiczną wielu substancji chemicznych. Zbyt niska temperatura może ograniczać ich skuteczność, obniżając zdolność do zwalczania patogenów. Z kolei porywisty wiatr w czwartek może prowadzić do rozprzestrzenienia substancji chemicznych na niekontrolowane tereny, co jest sprzeczne z zasadami odpowiedzialnego stosowania pestycydów. Typowe błędy myślowe to ignorowanie lokalnych warunków pogodowych i ich wpływu na skuteczność zabiegów, co jest krytycznym elementem w zarządzaniu zdrowiem roślin. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze terminu zabiegów kierować się kompleksową analizą prognozowanych warunków atmosferycznych oraz ich konsekwencjami dla efektywności ochrony roślin.

Pytanie 20

Na podstawie informacji zawartych w tabeli wskaż ostateczny termin składania przez plantatora wniosku owykonanie oceny polowej materiału siewnego lucerny mieszańcowej.

Terminy składania wniosków do wojewódzkiego inspektora, właściwego ze względu na położenie plantacji, o dokonanie oceny polowej materiału siewnego
– do dnia 15 marca – dla gatunków roślin uprawnych jednorocznych ozimych;
– do dnia 20 maja – dla ziemniaka;
– do dnia 15 maja – dla gatunków roślin uprawnych jednorocznych innych niż wymienione w powyżej;
– do dnia 15 marca – dla gatunków roślin uprawnych wieloletnich;
– do dnia 10 marca – dla materiału szkółkarskiego mateczników porzeczek i agrestu.

A. 10 marca.

B. 20 maja.

C. 15 marca.

D. 15 maja.

Wybór terminu składania wniosku o wykonanie oceny polowej materiału siewnego lucerny mieszańcowej, który nie jest 15 marca, prowadzi do wielu nieporozumień, wynikających z niezrozumienia specyfiki tej uprawy. Odpowiedzi takie jak 20 maja, 10 marca czy 15 maja są niewłaściwe ze względu na fakt, że nie uwzględniają sezonowości siewu oraz wymagań związanych z oceną polową. W przypadku lucerny, która jest rośliną wieloletnią, kluczowe znaczenie ma wcześniejsze przygotowanie i zgłoszenie, co ma na celu zapewnienie, że materiał siewny spełnia odpowiednie normy jakości. Przyjęcie 10 marca jako terminu może sugerować, że plantatorzy nie są świadomi, iż ocena polowa powinna być przeprowadzona wcześniej, co może prowadzić do późniejszych problemów z jakością siewu. Z kolei odpowiedzi wskazujące na daty maju mogą sugerować, że plantatorzy nie biorą pod uwagę, iż niektóre prace muszą być zrealizowane przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, co jest kluczowe w kontekście efektywności produkcji. Warto podkreślić, że nieprzestrzeganie terminów może prowadzić do opóźnień w uprawach i negatywnie wpływać na wyniki finansowe, dlatego tak ważne jest, aby być na bieżąco z obowiązującymi przepisami i terminami.

Pytanie 21

Na glebach nie należy zakładać plantacji nasiennych traw

A. po uprawach roślin okopowych oraz strączkowych

B. żyznych oraz lekko kwaśnych

C. na których w ostatnich trzech latach były uprawiane trawy

D. z głęboką warstwą ornej, dobrze drenowanych oraz niezalewanych

Zakładanie plantacji nasiennych traw na glebach po roślinach okopowych i strączkowych jest mylnym podejściem. Choć te rośliny mają korzystny wpływ na strukturę gleby oraz wprowadzają do niej różnorodne składniki odżywcze, ich obecność nie wyklucza uprawy traw. Trawy mogą być uprawiane po roślinach okopowych, jednak ważne jest, aby przeprowadzić odpowiednie badania gleby i dostosować nawożenie do jej potrzeb. Z kolei gleb o głębokiej warstwie ornej, zdrenowanych i niezalewanych, są wręcz idealne dla traw, ponieważ zapewniają optymalne warunki wzrostu. Uprawa traw wymaga odpowiednich warunków wodnych i przewiewności, co można uzyskać na glebach o dobrej strukturze. Z kolei gleby żyzne i lekko kwaśne również nie stanowią przeszkody dla uprawy traw. W przypadku tych gleb, koniecznością jest jednak monitorowanie poziomu pH i właściwe dostosowywanie nawożenia. Typowe błędy w myśleniu dotyczą kwestii obiegów upraw oraz zastosowania różnych roślin, co może prowadzić do fałszywych wniosków na temat ich wpływu na przyszłe uprawy. Zrozumienie zasad rotacji i odpowiedniego doboru roślin jest kluczowe w skutecznym zarządzaniu plantacjami.

Pytanie 22

Gdzie w żołądku przeżuwaczy zachodzi proces trawienia mechanicznego?

A. w księgach

B. w trawieńcu

C. w żwaczu

D. w czepcu

Trawienie mechaniczne w żołądku przeżuwaczy odbywa się głównie w żwaczu, który jest pierwszą komorą układu pokarmowego przeżuwaczy. Żwacz pełni kluczową rolę w procesie trawienia, ponieważ jest miejscem, gdzie pokarm jest mieszany z wydzielinami ślinowymi i mikroorganizmami. Dzięki temu następuje fermentacja i rozkład dużych cząsteczek pokarmu, co ułatwia ich dalsze trawienie w kolejnych częściach układu pokarmowego. Mechaniczne rozdrabnianie pokarmu w żwaczu, możliwe dzięki ruchom perystaltycznym, pozwala na efektywne przygotowanie paszy do dalszych procesów enzymatycznych. Przykładem tego procesu jest fermentacja celulozy, która jest kluczowa dla przeżuwaczy, gdyż pozwala na uzyskanie energii z roślinnych składników. W kontekście praktycznym, właściwe funkcjonowanie żwacza jest istotne dla zdrowia i wydajności zwierząt gospodarskich, dlatego weterynarze i zootechnicy monitorują ten proces, aby zapewnić optymalne warunki żywieniowe.

Pytanie 23

W postaci roztworu można stosować

A. saletrę amonową

B. saletrzak

C. siarczan amonowy

D. mocznik

Mocznik jest jednym z najczęściej stosowanych nawozów azotowych w formie roztworu, ze względu na swoją wysoką rozpuszczalność w wodzie oraz korzystny wpływ na wzrost roślin. Jest to organiczny związek chemiczny, który dostarcza roślinom azot w formie, która jest łatwo przyswajalna. Stosowanie mocznika w formie dolistnej pozwala na szybkie wchłanianie azotu przez liście, co jest szczególnie korzystne w sytuacjach, gdy rośliny wykazują niedobory tego składnika lub w warunkach stresowych, takich jak susza. Przykładowo, dolistne nawożenie mocznikiem może być zastosowane w uprawie zbóż, gdzie szybka reakcja na niedobory azotu może znacząco wpłynąć na plon. Ponadto, mocznik w formie roztworu może być łączony z innymi nawozami, co pozwala na kompleksowe odżywienie roślin. Dobrą praktyką jest stosowanie mocznika w okresie aktywnego wzrostu roślin, co maksymalizuje jego efektywność i wpływ na plony, zgodnie z zaleceniami Agencji Rolnictwa i Żywności.

Pytanie 24

Jaką rasę owiec powinno hodować gospodarstwo skoncentrowane na produkcji wełny?

A. merynos polski

B. ile de france

C. teksel

D. czarnogłówka

Owce rasy merynos polski są szczególnie cenione w hodowli ze względu na wysoką jakość wełny, która charakteryzuje się dużą miękkością, elastycznością oraz doskonałymi właściwościami termoregulacyjnymi. Merynosy są źródłem wełny, która ma zastosowanie w produkcji odzieży wysokiej jakości, co czyni tę rasę niezwykle opłacalną dla gospodarstw specjalizujących się w produkcji wełny. Dodatkowo, merynos polski jest odporny na zmienne warunki atmosferyczne, co sprawia, że jego hodowla jest bardziej stabilna. Warto również zaznaczyć, że ta rasa owiec ma zdolność do efektywnego wykorzystania paszy, co jeszcze bardziej zwiększa jej atrakcyjność dla producentów. W Polsce, hodowla tej rasy wpisuje się w krajowe standardy związane z jakością produktów zwierzęcych oraz ich świadomym pochodzeniem, co jest istotne w kontekście rosnącego zainteresowania konsumentów kwestiami ekologicznymi oraz etycznymi.

Pytanie 25

W jelicie cienkim zwierząt zachodzi przede wszystkim

A. trawienie z udziałem mikroorganizmów

B. wchłanianie substancji powstałych w wyniku trawienia

C. formowanie kału

D. rozdrabnianie pokarmu

Rozdrabnianie pokarmu, formowanie kału oraz trawienie z udziałem mikroorganizmów są procesami, które nie zachodzą głównie w jelicie cienkim. Rozdrabnianie pokarmu dokonuje się głównie w jamie ustnej oraz przez działanie enzymów w żołądku, gdzie mechaniczne i chemiczne procesy działają na pokarm, aby przygotować go do dalszego trawienia. Formowanie kału ma miejsce przede wszystkim w jelicie grubym, gdzie niestrawione resztki pokarmowe są przetwarzane i odwadniane, co prowadzi do powstania stolca. Trawienie z udziałem mikroorganizmów jest bardziej charakterystyczne dla jelita grubego, gdzie bakterie symbiotyczne rozkładają błonnik i inne substancje, producując różne metabolity. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że wszystkie etapy procesu trawienia zachodzą w jednym odcinku przewodu pokarmowego. W rzeczywistości każdy odcinek pełni specyficzne funkcje, co jest kluczowe dla efektywności całego procesu metabolicznego. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla prawidłowego doboru diety oraz strategii żywieniowych, które mogą wspierać zdrowie i wydolność organizmów.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz dzienne zapotrzebowanie na energię produkcyjną konia o masie ciała 600 kg używanego do pracy lekkiej, jeżeli dzienne zapotrzebowanie na energię produkcyjną konia stanowi 120% zapotrzebowania bytowego.

Zapotrzebowanie bytowe na energię koni o różnej masie ciała
Masa ciała w kg	300	400	500	600	700	800
Zapotrzebowanie bytowe na energię strawną w MJ	43	50	63	75	88	100

A. 75,6 MJ ES

B. 90,0 MJ ES

C. 105,6 MJ ES

D. 133,3 MJ ES

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi, takich jak 75,6 MJ ES, 105,6 MJ ES lub 133,3 MJ ES, wskazuje na błędne zrozumienie zasad obliczania zapotrzebowania energetycznego koni. Odpowiedzi te mogą wynikać z pomyłek w prostym mnożeniu lub błędnych założeń dotyczących zapotrzebowania bytowego. Na przykład, odpowiedź 75,6 MJ ES mogła zostać uznana za prawidłową ze względu na pomyłkowe przyjęcie, że to jest zapotrzebowanie produkcyjne, co jest mylne, ponieważ nie uwzględnia wymaganego wzrostu o 20% dla koni pracujących. Odpowiedzi 105,6 MJ ES oraz 133,3 MJ ES mogą wynikać z nadmiernego pomnożenia zapotrzebowania bytowego przez niewłaściwy współczynnik. Współczynniki te opierają się na niepoprawnych założeniach, które nie są zgodne z wytycznymi żywieniowymi dla koni. Kluczowym elementem w obliczaniu zapotrzebowania energetycznego jest zrozumienie różnicy między zapotrzebowaniem bytowym a zapotrzebowaniem produkcyjnym, które jest wyższe w kontekście pracy koni. Odpowiednie zrozumienie tych różnic jest istotne dla zapewnienia zdrowia i dobrostanu koni, a także optymalizacji ich wydajności pracy.

Pytanie 27

W pierwszym roku po użyciu obornika na polu zalecana jest uprawa

A. łubinu żółtego na nasiona

B. bobiku na zielonkę

C. kukurydzy na kiszonkę

D. lnu włóknistego

Odpowiedzi takie jak bobik na zielonkę, łubin żółty na nasiona oraz len włóknisty, choć mogą być uznawane za cenną alternatywę w uprawie, nie są optymalnym wyborem zaraz po zastosowaniu obornika. Bobik, jako roślina motylkowa, ma zdolność do wiązania azotu atmosferycznego, co jest korzystne, ale może nie wykorzystać pełnego potencjału nawożenia organicznego w pierwszym roku. Rośliny te wymagają czasu na akumulację azotu i nie zawsze są w stanie w pełni skorzystać z zasobów, jakie dostarcza obornik. Łubin żółty na nasiona, z jednej strony, również korzysta z azotu, ale jego potrzeby oraz cykl wegetacyjny mogą sprawić, że nie w pełni wykorzysta on bogactwa gleby w pierwszym roku. Dodatkowo, len włóknisty jako roślina włóknista ma inne wymagania glebowe i nawozowe, które mogą nie zostać spełnione w wyniku zastosowania obornika. Uprawa takich roślin nie wykorzystuje w pełni potencjału nawozu organicznego, co może prowadzić do mniejszych plonów. Kluczowym aspektem jest, że dobór roślin do uprawy po oborniku powinien opierać się na ich potrzebach oraz zdolności do przetwarzania składników odżywczych, co w przypadku kukurydzy na kiszonkę jest zrealizowane w sposób optymalny.

Pytanie 28

Wyznacz datę inseminacji krowy, która urodziła 21 marca br., jeśli pierwszy zabieg unasieniania jest przewidziany na 70 dni po porodzie?

A. W okolicach 20 kwietnia

B. W okolicach 30 maja

C. W okolicach 22 marca

D. W okolicach 12 czerwca

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących czasu, jaki powinien upłynąć po porodzie przed inseminacją. Odpowiedzi takie jak 20 kwietnia czy 22 marca sugerują, że inseminacja powinna być przeprowadzona zbyt wcześnie, co jest sprzeczne z ustalonymi standardami praktyki hodowlanej. Wczesna inseminacja, mniej niż 60 dni po porodzie, może prowadzić do problemów zdrowotnych u krowy. Krowy potrzebują czasu na regenerację po porodzie, co jest kluczowe dla ich późniejszej wydajności. Ponadto, odpowiedzi sugerujące daty, które są zbyt wczesne, ignorują naturalne procesy biologiczne, jakie zachodzą w organizmie krowy po porodzie. Zbyt wczesne poddawanie inseminacji może prowadzić do obniżenia wskaźników płodności oraz zwiększenia ryzyka poronień. Dlatego ważne jest, aby hodowcy przestrzegali zalecanych okresów regeneracji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła. Ostatecznie, każda decyzja o inseminacji powinna opierać się na solidnych podstawach biologicznych oraz indywidualnych potrzebach i stanie zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 29

Kto w Polsce zajmuje się nadzorowaniem obrotu materiałem siewnym?

A. Ministerstwo Środowiska

B. Ministerstwo Rozwoju

C. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

D. Ministerstwo Finansów

Obrót materiałem siewnym w Polsce nadzoruje Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, które odpowiada za politykę rolną kraju. Materiał siewny obejmuje nasiona roślin uprawnych, a jego obrót regulowany jest przez przepisy prawa, które mają na celu zapewnienie jakości oraz bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, ministerstwo prowadzi kontrole jakości nasion, aby upewnić się, że spełniają one określone normy, co jest kluczowe dla efektywności produkcji rolniczej. W praktyce, rolnicy muszą posiadać certyfikowane nasiona, co zapewnia, że są one wolne od chorób i mają odpowiednie właściwości genetyczne. Działania ministerstwa uwzględniają również współpracę z instytucjami naukowymi oraz organizacjami branżowymi, co pozwala na wprowadzanie innowacji i dobrych praktyk w obszarze produkcji rolnej oraz ochrony środowiska. Regulacje te są zgodne z europejskimi standardami, co ma na celu harmonizację przepisów w całej Unii Europejskiej.

Pytanie 30

Jedna kilogram mieszanki pełnoporcjowej dla kur nioski zawiera 175 g białka ogólnego. Dzienne spożycie paszy przez nioskę wynosi 100 g. Ile białka ogólnego przyjmie nioska każdego dnia?

A. 0,175 g

B. 175,0 g

C. 1,750 g

D. 17,50 g

Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd, co do rzeczywistego pobrania białka przez nioskę. Stwierdzenie, że nioska pobierze 1,750 g białka, jest nieprawidłowe, ponieważ wynika z błędnego przeliczenia. Prawdopodobnie osoba, która wybrała tę odpowiedź, pomyliła jednostki miary lub nie uwzględniła proporcji białka w paszy. Przy obliczeniach, które wymagają uwzględnienia różnych jednostek, kluczowe jest zrozumienie, że 1 kg paszy zawiera 175 g białka, a nie 1 g białka na 1 g paszy. Odpowiedź 175,0 g również jest wynikiem błędnego zrozumienia proporcji, gdzie jednostka masy paszy została pomieszana z ilością białka. Warto zauważyć, że odpowiedź 0,175 g również bazuje na błędnym przeliczeniu, co może sugerować niedoszacowanie białka w passze i błędną konwersję jednostek. Kluczowym błędem w myśleniu jest pomijanie proporcjonalności stosunku ilości białka do masy paszy, co prowadzi do nieprawidłowego oszacowania wartości odżywczej. Aby unikać takich pomyłek, należy zawsze upewnić się, że stosowane obliczenia są poparte odpowiednimi wzorami i przeliczeniami, a także zrozumieć zasady dotyczące żywienia zwierząt, które opierają się na precyzyjnych danych dotyczących składników odżywczych.

Pytanie 31

Najskuteczniej miotłę zbożową w zbożach ozimych zwalcza się

A. jesienią, po wschodach zbóż

B. jesienią, przedsiewnie

C. wiosną, w fazie krzewienia zbóż

D. wiosną, w fazie strzelania w źdźbło

Zwalczanie miotły zbożowej jesienią, przedsiewnie, tj. przed siewem zbóż, jest podejściem, które nie przynosi oczekiwanych efektów. W tym okresie miotła nie jest jeszcze obecna w uprawach, a preparaty stosowane w tej fazie nie wpłyną na już ugruntowane rośliny chwastów. Stosowanie herbicydów przedsiewnych często prowadzi do nieefektywnego wykorzystania środków ochrony roślin, ponieważ ich działanie opiera się na zwalczaniu chwastów w momencie ich kiełkowania, a nie na eliminacji istniejących roślin. Ponadto, zwalczanie miotły wiosną, w fazie strzelania w źdźbło, jest również niewskazane. W tym czasie chwasty są już w pełni rozwinięte, co sprawia, że są bardziej odporne na działanie herbicydów. W fazie strzelania w źdźbło rośliny chwastów mają za sobą zjawisko konkurencji z uprawami, co dodatkowo zmniejsza efektywność zabiegów herbicydowych. Zwalczanie chwastów w fazie krzewienia zbóż to kolejny błąd, gdyż w tym okresie rośliny są również w dość zaawansowanej fazie wzrostu, a konkurencja o zasoby może już znacząco wpłynąć na rozwój zbóż. Należy unikać tych powszechnych pułapek myślowych i zamiast tego koncentrować się na precyzyjnym planowaniu ochrony roślin, które uwzględni cykle wzrostu zarówno zbóż, jak i chwastów, aby maksymalizować plony i minimalizować nakłady na środki ochrony roślin.

Pytanie 32

Aby zachować odpowiednią głębokość i umożliwić odpływ wody z wylotów drenarskich, odmulanie dna rowów melioracyjnych powinno być przeprowadzane co najmniej

A. jeden raz na 4 – 5 lat

B. jeden raz w miesiącu, z wyjątkiem okresu zimowego

C. dwa razy w roku, na początku oraz na końcu sezonu wegetacyjnego

D. jeden raz w roku

Odmulanie dna rowów melioracyjnych jest kluczowym procesem w utrzymaniu ich funkcjonalności. Właściwa głębokość rowów jest niezbędna, aby zapewnić efektywny odpływ wody, co ma bezpośredni wpływ na kondycję gleb oraz na zdrowie roślin. Zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie melioracji, przeprowadzanie odmulania co najmniej raz w roku pozwala na efektywne usuwanie osadów, które mogą blokować przepływ wody. Przykładowo, w przypadku obszarów rolniczych, regularne odmulanie wspiera optymalne warunki dla wzrostu roślin, co przyczynia się do zwiększenia plonów. Dodatkowo, przestrzeganie tej zasady jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania wodami, które zalecają monitorowanie stanu rowów i regularną konserwację. W ten sposób można uniknąć problemów związanych z nadmiernym gromadzeniem się wody, które mogą prowadzić do erozji gleby czy zastoju wód, co negatywnie wpływa na lokalny ekosystem.

Pytanie 33

Podczas realizacji prac polowych, czynnikiem wywołującym powstawanie kolein uszkadzających strukturę roli jest przede wszystkim

A. używanie kół drabinkowych.

B. agregacja narzędzi.

C. używanie kół bliźniaczych.

D. stosowanie wąskich opon.

Agregatowanie narzędzi, stosowanie kół bliźniaczych oraz stosowanie kół drabinkowych to techniki, które mogą być stosowane w pracach polowych, jednak nie są one rozwiązaniami, które skutecznie ograniczają powstawanie kolein w glebie. Agregatowanie narzędzi polega na łączeniu różnych narzędzi rolniczych w jedną jednostkę roboczą, co może zwiększyć wydajność pracy, lecz w sytuacji intensywnego użytkowania, prowadzi do większego nacisku na glebę, a tym samym zwiększa ryzyko powstawania kolein. Kola bliźniacze, choć wydają się stabilniejsze, w rzeczywistości mogą nieznacznie zmniejszyć nacisk na podłoże, ale ich zastosowanie nie jest powszechnie zalecane ze względu na ich większą szerokość, co w praktyce może prowadzić do większych zniszczeń w strukturze gleby. Z kolei koła drabinkowe, które mają na celu zwiększenie przyczepności w trudnym terenie, mogą powodować dodatkowe wgniecenia w glebie, co przyczynia się do degradacji jej struktury. W praktyce, błędne wnioski związane z doborem odpowiednich opon wynikają często z niepełnego zrozumienia dynamiki działania maszyn rolniczych na glebę oraz braku uwagi na wpływ rozmiaru opon na zachowanie się gleby. Kluczowe jest zrozumienie, że jedynie zastosowanie wąskich opon w odpowiednich warunkach uprawy jest rozwiązaniem, które rzeczywiście może zapobiec powstawaniu kolein i ochronić strukturę gleby.

Pytanie 34

Na owies użyto 170 kg soli potasowej 60%. Jak obliczyć koszt nabytej substancji nawozowej, jeśli cena soli potasowej 60% wynosi 2 800 zł/t?

A. 476,00 zł

B. 793,33 zł

C. 285,60 zł

D. 1680,00 zł

Odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnego wyniku, często wynikają z nieprawidłowego podejścia do obliczeń lub zrozumienia właściwego zastosowania danych. Na przykład, niektóre z błędnych odpowiedzi mogą biernie odnosić się do obliczeń, które nie uwzględniają pełnej masy nawozu lub zastosowanej koncentracji. W przypadku soli potasowej, nie rozważono, że 60% oznacza, że tylko ta część masy to czysty potas. Dla 170 kg stosowanej soli potasowej 60% obliczenie powinno odnosić się do całkowitego kosztu nawozu, a nie tylko do masy. Użytkownicy mogą pomylić się przy konwersji ton na kilogramy, co może prowadzić do zaniżenia lub zawyżenia kosztów. Warto także zwrócić uwagę na to, że niektóre odpowiedzi mogły być uzyskane przez błędne pomnożenie lub dodawanie, co nie uwzględnia rzeczywistej wartości nawozu. Dlatego istotne jest, aby podczas obliczeń uwzględnić nie tylko masę stosowanego nawozu, ale także jego cenę za jednostkę masy, co w końcu prowadzi do precyzyjniejszego oszacowania kosztów. Prawidłowe podejście do obliczeń finansowych w rolnictwie ma kluczowe znaczenie dla rentowności i efektywności produkcji.

Pytanie 35

Podawanie owcom wody rano oraz oferowanie im suchych pasz objętościowych przed wyjściem na pastwisko pomaga uniknąć

A. motylicy wątrobowej

B. wzdęcia żwacza

C. tężyczki pastwiskowej

D. kulawki zanokcicowej

Motylica wątrobowa, kulawka zanokcicowa oraz tężyczka pastwiskowa to problemy zdrowotne, które są związane z innymi aspektami hodowli owiec, a nie bezpośrednio z podawaniem suchych pasz objętościowych przed wyjściem na pastwisko. Motylica wątrobowa jest pasożytem, którego obecność w stadzie jest wynikiem narażenia owiec na larwy, które znajdują się w wodzie lub na pastwisku. Właściwe zarządzanie pastwiskami oraz regularne odrobaczanie owiec są kluczowe w zapobieganiu tej chorobie. Kulawka zanokcicowa z kolei jest schorzeniem wynikającym głównie z nieprawidłowej pielęgnacji kopyt oraz niewłaściwego podłoża, co nie ma związku z dietą owiec. Zapewnienie odpowiedniej higieny i warunków do życia jest fundamentalne w zapobieganiu tej dolegliwości. Tężyczka pastwiskowa jest zaś wynikiem niedoboru wapnia, co może być związane z nagłymi zmianami diety, ale nie jest bezpośrednio powiązane z praktyką pojenia owiec przed wyjściem na pastwisko. Żaden z tych problemów nie zostanie rozwiązany przez podawanie suchych pasz objętościowych, co jest częstym błędem myślowym. Uznawanie ich za bezpośrednie konsekwencje zmiany diety prowadzi do mylnych wniosków i niewłaściwych decyzji w zarządzaniu zdrowiem stada.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz przewidywany plon jęczmienia jarego na kompleksie żytnim bardzo dobrym.

Jakość gleb	Kompleks przydatności rolniczej	Klasa bonitacyjna	Plony ziarna
Bardzo dobre	Pszenny bardzo dobry	I i II	100 % (5,00 t/ha)
Dobre	Pszenny dobry, pszenny górski, żytni bardzo dobry, zbożowo-pastewny mocny	IIIa i IIIb	88 %
Średnie	Pszenny wadliwy	IVa	84 %

A. 4,40 t/ha

B. 6,20 t/ha

C. 4,20 t/ha

D. 5,00 t/ha

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, jest w porządku! Przewidywany plon jęczmienia jarego na bardzo dobrym kompleksie żytnim to 4,40 t/ha. Żeby to obliczyć, trzeba było spojrzeć na dane z tabeli, która pokazuje, jak plony różnych gleb odnoszą się do plonu pszenicy bardzo dobrej (w tym przypadku to 5,00 t/ha). Dla kompleksu żytniego mamy 88%, a zatem 5,00 t/ha razy 0,88 daje 4,40 t/ha. Takie obliczenia są naprawdę istotne dla rolników, bo pomagają im lepiej planować siewy i ocenić, ile mogą zarobić. Bez takich analiz ciężko byłoby efektywnie zarządzać produkcją rolniczą oraz wykorzystywać zasoby glebowe w maksymalny sposób.

Pytanie 37

Podział elementów odżywczych w układzie pokarmowym nazywa się

A. trawienie

B. sekrecja

C. wchłanianie

D. synteza

Trawienie jest kluczowym procesem, który odbywa się w przewodzie pokarmowym, mającym na celu rozkładanie składników odżywczych na mniejsze cząsteczki, które mogą być wchłonięte przez organizm. Proces ten rozpoczyna się już w jamie ustnej, gdzie enzymy w ślinie, takie jak amylaza, zaczynają rozkładać węglowodany. Następnie, w żołądku, kwasy oraz enzymy trawienne jak pepsyna kontynuują rozkład białek. W jelicie cienkim, pod wpływem soków trzustkowych i żółci, następuje dalsze trawienie tłuszczów, węglowodanów i białek. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy dotyczy nie tylko zrozumienia, jak odpowiednio dobrać dietę, ale także w jaki sposób można wspierać trawienie poprzez suplementację enzymami trawiennymi czy poprzez wybór produktów probiotycznych. Znajomość procesu trawienia jest niezbędna w dietetyce, a także w medycynie, gdzie problemy z trawieniem są powszechnie spotykane u pacjentów cierpiących na różne schorzenia przewodu pokarmowego, takie jak niedobory enzymatyczne czy nietolerancje pokarmowe.

Pytanie 38

Aby umieścić na dnie bruzdy górnej części skiby, należy w pługu zamontować

A. przedpłużek

B. krój

C. pogłębiacz

D. lemiesz

Przedpłużek to taki element pługa, który naprawdę robi różnicę, jeśli chodzi o głębokość orki. Dzięki niemu gleba lepiej się miesza, co jest super ważne, gdy przygotowujemy pole do uprawy. W praktyce współpracuje z lemieszem, który tnie glebę, a jego dłuższa konstrukcja sprawia, że łatwiej wchodzi w grunt. Gdy przedpłużek jest dobrze ustawiony, to nie tylko ułatwia zrywanie gleby, ale też wpływa na to, żeby gleba miała odpowiednią strukturę. Dobrze by było, żeby wybierać przedpłużek dopasowany do typu gleby i głębokości, z jaką chcemy pracować. Na glebach cięższych i gliniastych szerszy przedpłużek naprawdę ułatwia pracę, bo lepiej się osadza i zmniejsza opór. W nowoczesnych technikach orki widać, jak ważny jest przedpłużek, bo pomaga w optymalizacji procesów rolniczych.

Pytanie 39

W tradycyjnej uprawie pszenicy ozimej, wysiewanej w ostatnich dniach września po zbiorze rzepaku 15 lipca, należy przeprowadzić

A. skrócony zespół uprawek pożniwnych oraz pełny przedsiewnych

B. pełny zespół uprawek pożniwnych oraz przedsiewnych

C. pełny zespół uprawek pożniwnych oraz skrócony przedsiewnych

D. skrócony zespół uprawek pożniwnych oraz przedsiewnych

Zastosowanie skróconego zespołu uprawek pożniwnych i przedsiewnych w uprawie pszenicy ozimej może prowadzić do poważnych problemów związanych z jakością gleby i plonami. Skrócone uprawki pożniwne sugerują pominięcie kluczowych zabiegów, takich jak dokładne przygotowanie gleby poprzez orkę czy bronowanie, co wpływa negatywnie na jej strukturę i zdolność do zatrzymywania wody. W uprawie pszenicy ozimej, odpowiednie przygotowanie gleby po zbiorach jest kluczowe dla uzyskania zdrowych roślin. Uprawka skrócona pożniwna często prowadzi do pozostawienia nieprzygotowanej gleby, co może skutkować problemami z erozją i stratami składników odżywczych. Z kolei w przypadku skróconych uprawek przedsiewnych, często pomija się istotne zabiegi nawożenia i przygotowania nasion, co może prowadzić do niedoborów składników pokarmowych w glebie. Ignorowanie tych praktyk jest często wynikiem błędnego założenia, że mniej skomplikowane działania mogą być równie skuteczne, co pełny zespół uprawek. Tego rodzaju podejście nie tylko ogranicza potencjalne plony, ale także nie sprzyja zdrowiu ekosystemu glebowego, w którym rośnie pszenica. Dlatego pełny zespół uprawek pożniwnych i przedsiewnych jest uznawany za najlepszą praktykę w celu zapewnienia optymalnych warunków dla uprawy pszenicy ozimej.

Pytanie 40

Minimalna pojemność zbiorników do przechowywania nawozów naturalnych (na obszarach leżących poza OSN) powinna zapewniać ich składowanie przez co najmniej

A. 10 miesięcy

B. 6 miesięcy

C. 4 miesięcy

D. 12 miesięcy

Odpowiedzi wskazujące na krótszy okres składowania nawozów naturalnych, takie jak 10, 6 czy 4 miesiące, są błędne, ponieważ ignorują kluczowe aspekty związane z długoterminowym zarządzaniem i przechowywaniem tych materiałów. W przypadku nawozów naturalnych, ich właściwości mogą się zmieniać w czasie, co sprawia, że krótsze okresy składowania mogą prowadzić do degradacji substancji czynnych, a także do negatywnego wpływu na jakość gleby i wód gruntowych. W praktyce, nawozy, które są przechowywane przez zbyt krótki czas, mogą ulegać przedwczesnemu rozkładowi, przez co ich skuteczność jako nawozów jest znacząco obniżona. Ponadto, krótsze okresy przechowywania mogą zwiększać ryzyko ich marnotrawienia w przypadkach, gdy planowanie nawożenia nie jest odpowiednio dostosowane do cyklu upraw. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, odpowiednie składowanie nawozów powinno obejmować również uwzględnienie sezonowości oraz specyfiki upraw, co wymaga długoterminowego podejścia do zarządzania nimi. Z tego powodu, niewłaściwe podejście do czasów składowania nawozów może prowadzić do problemów środowiskowych oraz zmniejszenia efektywności produkcji rolnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej