Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 19:13
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 19:24

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które zwielokrotnienie opiera się na niezależnym kodowaniu każdego sygnału oraz przesyłaniu ich w tym samym paśmie transmisyjnym?

A. Zwielokrotnienie czasowe (TDM)

B. Zwielokrotnienie w dziedzinie długości fali (WDM)

C. Zwielokrotnienie w dziedzinie częstotliwości (FDM)

D. Zwielokrotnienie kodowe (CDM)

Zwielokrotnienie kodowe (CDM) to technika, która umożliwia jednoczesne przesyłanie wielu sygnałów w tym samym paśmie transmisyjnym poprzez niezależne kodowanie każdego z sygnałów. W CDM każdy sygnał jest reprezentowany przez unikalny kod, co pozwala na ich rozróżnienie w momencie odbioru. Przykładem zastosowania CDM jest system Global Positioning System (GPS), w którym sygnały od różnych satelitów są kodowane różnymi sekwencjami, co umożliwia odbiorcy jednoczesne odbieranie i dekodowanie informacji z wielu źródeł. CDM jest szczególnie efektywne w środowiskach o dużym zagęszczeniu sygnałów, takich jak miasta, gdzie wiele urządzeń może korzystać z tego samego pasma bez zakłóceń. W branży telekomunikacyjnej, standardy takie jak CDMA (Code Division Multiple Access) są powszechnie stosowane, co potwierdza efektywność tej technologii w praktyce, zapewniając wysoką jakość usług i dużą pojemność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 2

Zgodnie z umową dotyczącą świadczenia usług internetowych, miesięczny limit przesyłania danych w ramach abonamentu wynosi 100 MB. Jakie wydatki poniesie klient, którego transfer w bieżącym miesiącu osiągnął 120 MB, jeżeli opłata za abonament to 50 zł, a każdy dodatkowy 1 MB transferu kosztuje 2 zł? Wszystkie ceny są podane brutto?

A. 80 zł

B. 100 zł

C. 90 zł

D. 60 zł

Klient w ramach umowy o świadczenie usług internetowych ma miesięczny limit transferu danych wynoszący 100 MB. Jeśli w danym miesiącu wykorzysta 120 MB, oznacza to, że przekroczył limit o 20 MB. Zgodnie z warunkami umowy, abonament wynosi 50 zł, a każdy dodatkowy 1 MB transferu kosztuje 2 zł. W związku z tym, dodatkowe koszty za 20 MB będą wynosiły 20 MB * 2 zł/MB = 40 zł. Całkowity koszt dla klienta zatem wyniesie 50 zł (abonament) + 40 zł (dodatkowe MB) = 90 zł. Taki sposób obliczania kosztów jest typowy w przypadku umów na usługi internetowe, gdzie klienci często mają określone limity transferu, a wszelkie przekroczenia są dodatkowo płatne. Przykład ten ilustruje również znaczenie zrozumienia warunków umowy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek związanych z dodatkowymi opłatami.

Pytanie 3

Co jest głównym celem stosowania protokołu VLAN?

A. Zmniejszenie przepustowości sieci, co jest błędnym twierdzeniem, gdyż VLAN ma na celu optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów.

B. Segmentacja sieci w celu zwiększenia bezpieczeństwa, wydajności oraz zarządzania ruchem w sieci.

C. Optymalizacja routingu pomiędzy sieciami WAN, co jest raczej rolą protokołów routingu, takich jak BGP.

D. Zapewnienie szyfrowania danych przesyłanych w sieci, co nie jest celem VLAN, ale zadaniem protokołów takich jak IPsec.

Niektóre odpowiedzi zawierają błędne założenia dotyczące funkcjonalności VLAN. Zapewnienie szyfrowania danych przesyłanych w sieci nie jest celem VLAN. Szyfrowanie to domena protokołów takich jak IPsec czy SSL/TLS, które zabezpieczają transmisję danych poprzez kodowanie informacji. VLAN, natomiast, skupia się na logicznej segmentacji sieci. Optymalizacja routingu pomiędzy sieciami WAN również nie jest zadaniem VLAN. Routing to proces określający ścieżki, którymi dane pakiety są przesyłane przez sieć, a protokoły takie jak BGP (Border Gateway Protocol) są tutaj kluczowe. VLAN natomiast operuje w ramach jednej sieci lokalnej, skupiając się na segmentacji i izolacji ruchu. Odpowiedź dotycząca zmniejszenia przepustowości sieci również jest błędna. W rzeczywistości VLAN zwiększa efektywność poprzez redukcję domen kolizyjnych i umożliwia lepsze zarządzanie ruchem sieciowym. Typowym błędem myślowym jest mylenie segmentacji z ograniczaniem zasobów, podczas gdy VLAN w istocie pozwala na bardziej efektywne ich wykorzystanie.

Pytanie 4

Jaką wartość ma tłumienie w torze światłowodowym, gdy poziom sygnału na początku wynosi -10 dBm, a na końcu -14 dB?

A. -34dB

B. +34dB

C. -4dB

D. +4dB

Pomiar tłumienia w torze światłowodowym to proces techniczny wymagający precyzyjnej analizy, a niektóre z błędnych odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień. Wartości +34 dB i +4 dB są oparte na mylnym rozumieniu pojęcia tłumienia. Tłumienie sygnału oznacza spadek poziomu sygnału, a nie jego wzrost. Odpowiedzi te sugerują, że sygnał na wyjściu jest silniejszy niż na wejściu, co jest niezgodne z zasadami optyki oraz standardami transmisji światłowodowej. W rzeczywistości, tłumienie jest zawsze wartością dodatnią, gdyż wskazuje na straty sygnału, które są nieodłącznym elementem każdej transmisji optycznej. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące wartości ujemne, takie jak -34 dB, są wynikiem błędnego obliczenia. Tłumienie -34 dB sugerowałoby, że sygnał na wyjściu jest znacznie silniejszy od sygnału na wejściu, co jest technicznie niemożliwe w rzeczywistych warunkach. Wartości tłumienia w światłowodach są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Normy branżowe i dobre praktyki wskazują, że wartości te powinny być starannie monitorowane i optymalizowane, co pozwala unikać strat sygnałowych i zapewnić prawidłowe działanie systemów światłowodowych.

Pytanie 5

Który protokół routingu do określenia optymalnej ścieżki nie stosuje algorytmu wektora odległości (distance-vector routing algorithm)?

A. EIGRP

B. IGRP

C. RIP

D. OSPFi

IGRP (Interior Gateway Routing Protocol), EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) i RIP (Routing Information Protocol) to przykłady protokołów rutingu opartych na algorytmie wektora odległości. IGRP, opracowany przez Cisco, wykorzystuje metryki takie jak opóźnienie, przepustowość, obciążenie oraz niezawodność do wyznaczania najlepszej trasy. Jednakże, ze względu na swoje ograniczenia, został zastąpiony przez EIGRP, który wprowadza dodatkowe możliwości, takie jak szybkie convergencje i obsługę większej liczby funkcji. EIGRP, także od Cisco, łączy cechy protokołów wektora odległości i stanu łącza, co czyni go bardziej elastycznym i efektywnym w dużych sieciach. RIP, z drugiej strony, opiera się na prostym algorytmie wektora odległości, gdzie najkrótsza trasa do celu jest oparta tylko na liczbie skoków, co czyni go mniej skalowalnym i mniej wydajnym w porównaniu do OSPF czy EIGRP. Typowym błędem, który prowadzi do mylnego wniosku, jest nieodróżnienie protokołów stanu łącza od protokołów wektora odległości, co prowadzi do błędnej oceny ich wydajności i zastosowań w różnych architekturach sieciowych. Warto zrozumieć różnice pomiędzy tymi dwoma podejściami, aby skutecznie dobierać odpowiednie protokoły do specyficznych potrzeb sieciowych.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Oblicz, według podanej taryfy, wysokość miesięcznego rachunku abonenta, który wysłał 100 SMS-ów, 20 MMS-ów i rozmawiał 10 minut.

Uwaga! Wszystkie ceny zawierają podatek VAT
Abonament	25 zł
Minuta do wszystkich sieci	0,49 zł
MMS	0,20 zł
SMS	0,15 zł
Taktowanie połączeń	1s/1s

A. 48,90 zł

B. 23,90 zł

C. 29,16 zł

D. 59,66 zł

Twoja odpowiedź jest poprawna. Aby obliczyć wysokość miesięcznego rachunku abonenta, należy zsumować wszystkie koszty związane z jego użytkowaniem usług. Koszt abonamentu wynosi 25 zł, co jest standardową opłatą dla wielu operatorów telefonicznych. Następnie, koszt wysłania 100 SMS-ów wynosi 15 zł, ponieważ każdy SMS kosztuje 0,15 zł. W przypadku MMS-ów, 20 wysłanych wiadomości to wydatek rzędu 4 zł (0,20 zł za wiadomość), co jest także zgodne z typowymi taryfami. Ostatnim elementem jest koszt rozmów - 10 minut rozmowy po 0,49 zł za minutę generuje koszt 4,90 zł. Łącząc te wszystkie wydatki: 25 zł (abonament) + 15 zł (SMS-y) + 4 zł (MMS-y) + 4,90 zł (rozmowy), otrzymujemy 48,90 zł. Tego rodzaju obliczenia są niezwykle ważne dla użytkowników, aby świadomie zarządzać swoimi wydatkami na usługi telefoniczne. Zachęcamy do dalszego zgłębiania tematu kalkulacji kosztów telefonicznych w celu lepszego planowania budżetu.

Pytanie 9

W jakich jednostkach wyraża się zysk energetyczny anteny w porównaniu do dipola półfalowego?

A. dBi

B. dBd

C. dBc

D. dB

Wybór takich odpowiedzi jak dB, dBi czy dBc może wynikać z pewnego zamieszania z tymi jednostkami miary zysku antenowego. Zysk w dB to tylko względny pomiar i nie odnosi się bezpośrednio do żadnego konkretnego punktu odniesienia. Na przykład, dB jest jednostką logarytmiczną do porównania mocy czy napięcia, ale nie mówi nam o rzeczywistym zysku anteny. Jeśli chodzi o dBi, to mówi o zysku w porównaniu do idealnego promiennika, co jest trochę teoretyczne. A dBc się zajmuje poziomem sygnału nośnej względem sygnałów bocznych, co jest super przydatne, ale nie dotyczy bezpośrednio zysku anteny w odniesieniu do dipola. Takie różnice mogą prowadzić do nieporozumień, bo ważne jest, żeby zrozumieć kontekst użycia tych jednostek, by dobrze analizować efektywność anten. Dlatego przy ocenie zysku antenowego warto odnosić się do dipola półfalowego, który stanowi standard w telekomunikacji.

Pytanie 10

W nowych pomieszczeniach firmy należy zainstalować sieć strukturalną. Do przetargu na wykonanie tych robót zgłosiły się cztery firmy (tabela). Wszystkie oferty spełniają założone wymagania. Biorąc pod uwagę sumę kosztów materiałów i robocizny oraz uwzględniając procent narzutów od tej sumy wskaż najtańszą ofertę.

Firma	Koszt materiałów	Koszt robocizny	Narzuty
F1	3 600 zł	1 400 zł	8%
F2	2 800 zł	2 000 zł	10%
F3	3 500 zł	1 500 zł	6%
F4	3 700 zł	2 300 zł	5%

A. F3

B. F1

C. F2

D. F4

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych błędów w analizie kosztów ofert przetargowych. Kluczowym aspektem jest dostateczna analiza całkowitych kosztów, które obejmują nie tylko ceny materiałów i robocizny, ale także dodatkowe narzuty, które mogą znacząco wpłynąć na ostateczną kwotę. Często zdarza się, że osoby analizujące oferty koncentrują się jedynie na podstawowych kosztach, co prowadzi do zafałszowania rzeczywistej wartości oferty. Kolejnym problemem jest błędne zrozumienie struktury kosztów – niektóre oferty mogą wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjne, jednak po uwzględnieniu narzutów całkowity koszt może być znacznie wyższy. Z tego powodu istotne jest, aby przeprowadzać dokładne analizy porównawcze i nie opierać się jedynie na widocznych cenach. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, zaleca się korzystanie z ustalonych procedur przetargowych oraz narzędzi do analizy kosztów, które mogą ułatwić zrozumienie i porównanie ofert. W kontekście zarządzania projektami budowlanymi, kluczowe jest, aby wszyscy uczestnicy procesu przetargowego byli świadomi tych zasad, co pozwoli na lepsze podejmowanie decyzji i optymalizację kosztów realizacji projektów.

Pytanie 11

Alarm LOF (Loss of Frame) jest aktywowany w urządzeniach transmisyjnych, gdy fazowania

A. ramki nie mogą zostać odzyskane w czasie dłuższym niż 3 ms

B. wieloramki nie mogą zostać odzyskane w czasie krótszym niż 3 ms

C. ramki nie mogą zostać odzyskane w czasie krótszym niż 3 ms

D. wieloramki nie mogą zostać odzyskane w czasie dłuższym niż 3 ms

Alarm LOF (Loss of Frame) wskazuje, że urządzenie transmisyjne nie jest w stanie odzyskać ramki w określonym czasie. W przypadku, gdy ramki nie można odzyskać w czasie dłuższym niż 3 ms, jest to sygnał, że występują problemy z synchronizacją. W standardach takich jak ITU-T G.703, definicja ramki i jej integralność są kluczowe dla zapewnienia jakości transmisji. W praktyce, jeżeli ramki są gubione lub opóźnione, może to prowadzić do degradacji jakości sygnału, co jest szczególnie ważne w aplikacjach w czasie rzeczywistym, takich jak VoIP czy transmisje wideo. Aby zapobiegać sytuacjom, które mogą prowadzić do alarmów LOF, stosuje się różne techniki, takie jak buforowanie, redundancja czy protokoły korekcji błędów. Właściwe monitorowanie i diagnostyka systemów transmisyjnych mogą pomóc zminimalizować ryzyko wystąpienia problemów z ramkami, co przyczynia się do stabilności i niezawodności całej infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 12

Do której metody łączenia włókien światłowodów należy zastosować urządzenie pokazane na rysunku?

A. Łączenia za pomocą adaptera.

B. Spawania termicznego.

C. Łączenia za pomocą złączek światłowodowych.

D. Mechanicznego łączenia.

Wybór metod łączenia włókien światłowodowych jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej jakości połączeń. Propozycje takie jak łączenie za pomocą adaptera, złączek światłowodowych czy mechanicznego łączenia zawierają wiele nieporozumień. Łączenie za pomocą adaptera w zasadzie dotyczy jedynie zestawienia dwóch odcinków włókien przy użyciu zewnętrznego urządzenia, co może prowadzić do wyższych strat sygnału w porównaniu do spawania. Adaptery są używane głównie w sytuacjach, gdzie nie można wykonać spawania, na przykład w tymczasowych instalacjach. Z kolei łączenie za pomocą złączek światłowodowych opiera się na wykorzystaniu złączy, które również mogą wprowadzać dodatkowe straty sygnału, a ponadto są bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne. W praktycznych zastosowaniach, złączki mogą być mniej trwałe i wymagają częstszej konserwacji. Mechaniczne łączenie włókien, choć czasem stosowane, również nie zapewnia takiej jakości, jak spawanie termiczne. Ta metoda polega na fizycznym łączeniu włókien, co w wielu przypadkach prowadzi do wyższych strat sygnału. Osoby odpowiadające w ten sposób mogą nie dostrzegać istotnych różnic między tymi metodami, co może wynikać z braku doświadczenia lub zrozumienia wpływu jakości połączenia na działanie całego systemu światłowodowego.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Według cennika usług telekomunikacyjnych dla użytkowników sieci stacjonarnej, którzy mają plan taryfowy rozliczany jednostką taryfikacyjną, okresy taryfikacyjne dla połączeń lokalnych oraz strefowych w sieci przedstawiają się następująco:
T1: 15,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w dni robocze
T2: 30,00 sekund w godzinach od 8:00 do 18:00 w soboty, niedziele oraz święta
T3: 40,00 sekund w godzinach od 18:00 do 8:00 we wszystkie dni tygodnia
Użytkownik telefonii stacjonarnej wykonał w południe, w piątek, 1 stycznia połączenie lokalne, które trwało 2 minuty. Oblicz koszt tego połączenia, wiedząc, że jedna jednostka taryfikacyjna kosztuje 0,31 zł.

A. 1,24 zł

B. 0,62 zł

C. 9,30 zł

D. 2,48 zł

Koszt połączenia wynosi 1,24 zł, co wynika z zastosowania odpowiedniej jednostki taryfikacyjnej w danym okresie taryfikacyjnym. Analizując podany czas połączenia, wynoszący 2 minuty (120 sekund), i biorąc pod uwagę, że połączenie odbyło się w piątek o godzinie 12:00, należy skorzystać z okresu taryfikacyjnego T1, który obowiązuje od 8:00 do 18:00 w dni robocze. W tym przypadku jednostka taryfikacyjna wynosi 15 sekund. Aby obliczyć ilość jednostek taryfikacyjnych, dzielimy czas połączenia przez długość jednostki: 120 sekund / 15 sekund = 8 jednostek. Koszt połączenia obliczamy mnożąc liczbę jednostek przez koszt jednej jednostki taryfikacyjnej: 8 jednostek * 0,31 zł = 2,48 zł. Jednak należy zauważyć, że jednostki taryfikacyjne są zaokrąglane w górę do najbliższej jednostki, co w praktyce oznacza, że 120 sekund to 8 jednostek, a zatem całkowity koszt wynosi 2,48 zł. Wysokość rachunku może się różnić w zależności od długości i czasu połączenia, co podkreśla znaczenie zrozumienia zasad taryfikacji w telekomunikacji. Na przykład, w niektórych usługach telefonicznych stosuje się także inne jednostki taryfikacyjne, co może prowadzić do różnych kosztów za te same połączenia w zależności od wybranego pakietu. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla oszczędzania na rachunkach telefonicznych.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Dla jakiej długości fali tłumienność światłowodu osiąga najniższą wartość?

A. 950 nm

B. 850 nm

C. 1 550 nm

D. 1 310 nm

Fala o długości 1550 nm charakteryzuje się najmniejszą tłumiennością w światłowodach, co czyni ją najbardziej optymalną dla długodystansowych transmisji. W tej długości fali, straty sygnału są minimalne, co pozwala na osiągnięcie większych odległości bez potrzeby stosowania dodatkowych wzmacniaczy. W praktyce, światłowody pracujące w zakresie 1550 nm są szeroko stosowane w sieciach telekomunikacyjnych oraz w systemach komunikacji optycznej. Zastosowanie tej długości fali jest zgodne z normami ITU-T G.652 i G.655, które definiują właściwości światłowodów jednomodowych. Dodatkowo, w kontekście praktycznym, fale te są również używane w systemach FTTH (Fiber To The Home), co znacząco poprawia jakość połączeń internetowych oraz zwiększa przepustowość sieci. Dzięki temu, operatorzy mogą świadczyć usługi o wyższej jakości, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie, gdzie zapotrzebowanie na szybki internet stale rośnie.

Pytanie 17

Jakie dwa typy telefonów można podłączyć do magistrali S/T w centrali telefonicznej i w jaki sposób?

A. ISDN równolegle

B. ISDN szeregowo

C. POTS równolegle

D. POTS szeregowo

Odpowiedzi 'ISDN szeregowo', 'POTS szeregowo' oraz 'POTS równolegle' są błędne z kilku powodów. W przypadku ISDN szeregowo, chociaż teoretycznie możliwe jest podłączenie urządzeń w tej konfiguracji, nie jest to zgodne z praktycznymi zastosowaniami, które preferują połączenia równoległe w celu zwiększenia efektywności. Podłączenie szeregowe nie pozwala na równoczesny dostęp do linii, co jest kluczowe w zastosowaniach komercyjnych. W przypadku POTS (Plain Old Telephone Service), standard ten nie jest przystosowany do podłączeń równoległych w kontekście centrali ISDN, ponieważ telefonia analogowa operuje na zupełnie innych zasadach. Ponadto, połączenia szeregowe w systemach POTS są ograniczone przez fakt, że mogą wspierać tylko jedno urządzenie na linii, co prowadzi do znacznych ograniczeń w komunikacji, szczególnie w środowiskach wymagających jednoczesnej obsługi wielu połączeń. Te pomyłki często wynikają z nieporozumień dotyczących różnic między technologią ISDN a analogową POTS oraz ich zastosowaniami w praktyce. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i implementacji systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 18

Celem wizowania anten kierunkowych jest

A. dopasowanie falowe do impedancji kabla

B. korygowanie współczynnika fali stojącej

C. określenie kierunku transmisji, żeby uzyskać maksymalną moc sygnału

D. dopasowanie falowe do impedancji nadajnika oraz odbiornika

Wizowanie anten kierunkowych ma kluczowe znaczenie dla efektywności transmisji sygnału. Ustalanie kierunku transmisji pozwala na maksymalizację mocy sygnału, co jest istotne w kontekście redukcji strat na drodze sygnału oraz zwiększenia zasięgu. Anteny kierunkowe, takie jak Yagi-Uda czy anteny paraboliczne, są projektowane tak, aby kierować energię radiową w określonym kierunku, co zwiększa ich efektywność. Na przykład, w zastosowaniach telekomunikacyjnych, takie jak rozmowy telefoniczne lub transmisje danych, skierowanie sygnału na stację bazową może znacznie poprawić jakość połączenia. W praktyce, wizowanie anteny może obejmować zarówno jej fizyczne ustawienie, jak i zastosowanie technik pomiarowych do oceny sygnału w różnych kierunkach. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie odpowiednich narzędzi do analizy sygnału, co pozwala na precyzyjniejsze dostosowanie kierunku anteny, zgodnie z wymaganiami norm branżowych, takich jak ITU-R, które promują optymalne warunki pracy systemów radiowych.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Który z poniższych opisów odnosi się do kabla transmisyjnego (skrętki) kategorii 5?

A. Klasyczna nieekranowana skrętka telefoniczna, zaprojektowana do przesyłania głosu, nieprzystosowana do transmisji danych.

B. Skrętka umożliwiająca przesył danych z przepływnością binarną do 100Mbit/s.

C. Skrętka działająca na częstotliwości do 16 MHz. Kabel składa się z czterech par przewodów.

D. Nieekranowana skrętka, z częstotliwością transmisji do 4 MHz. Kabel posiada 2 pary skręconych przewodów.

Kiedy rozważamy inne opisy związane z kablami transmisyjnymi, można zauważyć, że każdy z nich może zawierać informacje, które są niekompletne lub nieadekwatne do standardów używanych w branży. Na przykład, opisujący skrętkę działającą z częstotliwością do 16 MHz i zbudowaną z dwóch par przewodów, nie odnosi się do właściwych parametrów dla kabla kategorii 5. Cat 5 powinien charakteryzować się częstotliwością pracy do 100 MHz i czterema parami skręconych przewodów, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej szerokości pasma oraz jakości transmisji. Z kolei opis dotyczący tłumienia sygnału do 4 MHz odnosi się raczej do standardów kabla kategorii 1, który nie jest przystosowany do przesyłania danych, lecz jedynie do telefonii. Co więcej, tradycyjna nieekranowana skrętka telefoniczna nie spełnia wymogów dla transmisji danych, co czyni ją nieodpowiednią do współczesnych zastosowań internetowych. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego utożsamienia różnych typów kabli z ich zastosowaniami oraz z niedostatecznej wiedzy na temat norm telekomunikacyjnych. Zrozumienie różnic pomiędzy kategoriami kabli jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich parametrów sieci, co wpływa na jej wydajność i niezawodność. Wybór niewłaściwego kabla może prowadzić do problemów z transmisją, spadków prędkości oraz jakości sygnału.

Pytanie 23

Tabela przedstawia fragment dokumentacji technicznej drukarki dotyczący jej interfejsów zewnętrznych. W jaki sposób może być podłączona ta drukarka?

interfejs równoległy IEEE 1284,
interfejs USB 2.0 o dużej szybkości,
karta sieciowa Ethernet 10/100 Base TX

A. Do portu LPT w komputerze, bezpośrednio do sieci bezprzewodowej.

B. Do portu USB w komputerze, bezpośrednio do sieci przewodowej złączem RJ45, do sieci bezprzewodowej.

C. Do portu LPT w komputerze, portu USB w komputerze, bezpośrednio do sieci przewodowej złączem RJ45.

D. Do portu LPT, portu COM, portu USB w komputerze.

Wszystkie odpowiedzi, które nie wskazują na porty LPT, USB oraz złącze RJ45 jako metody podłączenia drukarki, zawierają istotne nieścisłości, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, podłączenie przez port COM, które sugeruje jedna z odpowiedzi, jest niepraktyczne, ponieważ porty te są przestarzałe w kontekście nowoczesnych drukarek, które nie korzystają z komunikacji szeregowej. Port COM jest rzadko spotykany w nowszych modelach drukarek, które zamiast tego preferują porty USB lub Ethernet. Ponadto, podłączanie drukarki bezpośrednio do sieci bezprzewodowej, bez uwzględnienia możliwości połączenia przewodowego, omija kluczową funkcjonalność, jaką zapewnia sieć lokalna. Wiele nowoczesnych drukarek dysponuje zintegrowanymi kartami sieciowymi, które umożliwiają zarówno połączenia przewodowe, jak i bezprzewodowe, ale ich błędna interpretacja prowadzi do niedoprecyzowania możliwości urządzenia. Użytkownicy powinni również pamiętać, że nie każda drukarka obsługuje wszystkie metody podłączenia, co może wprowadzać mylne przekonania o wszechstronności sprzętu. Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z dokumentacją techniczną, która jasno przedstawia możliwości interfejsów, co jest podstawą właściwego korzystania z urządzeń biurowych.

Pytanie 24

Jakiego typu komutacja jest stosowana w stacjonarnej telefonii analogowej?

A. Pakietów

B. Łączy

C. Ramek

D. Komórek

Komutacja ramek, komutacja pakietów oraz komutacja komórek to różne podejścia do zarządzania danymi w sieciach telekomunikacyjnych, które nie są adekwatne do analogowej telefonii stacjonarnej. Komutacja ramek polega na przesyłaniu danych w blokach określonej wielkości, co jest charakterystyczne dla sieci lokalnych (LAN) i nie zapewnia ciągłości połączenia, co jest kluczowe w tradycyjnej telefonii. W przypadku komutacji pakietów dane są dzielone na małe pakiety, które są przesyłane niezależnie, co prowadzi do opóźnień i zniekształceń dźwięku w przypadku transmisji głosu. Ta metoda jest powszechnie stosowana w sieciach IP, ale nie jest odpowiednia dla usług, które wymagają stałego połączenia, takich jak rozmowy głosowe w telefonii analogowej. Komutacja komórek, z kolei, jest stosowana głównie w sieciach komórkowych, gdzie dane są przesyłane w małych jednostkach zwanych komórkami, co również nie przekłada się na analogową telefonie stacjonarną. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie różnych technologii telekomunikacyjnych i ich zastosowań. Użytkownicy mogą założyć, że nowoczesne metody komutacji są również używane w tradycyjnej telefonii, co prowadzi do nieporozumień w zakresie podstawowych zasad działania takiej infrastruktury.

Pytanie 25

Interfejs, który pozwala na bezprzewodowe połączenie myszy z komputerem to

A. Bluetooth

B. IEEE_284

C. DVI

D. RS 232

Bluetooth to taki standard komunikacji bezprzewodowej, który pozwala na przesyłanie danych na krótkie odległości. Dzięki temu idealnie nadaje się do łączenia różnych urządzeń, jak np. myszki, klawiatury czy słuchawki z komputerami. Działa w paśmie 2.4 GHz, co sprawia, że zakłócenia są minimalne i połączenie jest stabilne. Co jest fajne, to to, że urządzenia peryferyjne łatwo się rozpoznają przez system operacyjny dzięki protokołom, takim jak HID. Oznacza to, że wystarczy podłączyć myszkę Bluetooth i od razu można z niej korzystać, co jest super wygodne! W praktyce, używanie myszek bez kabli daje więcej swobody w ruchach i eliminacja kabli sprawia, że praca staje się przyjemniejsza. Warto też pamiętać, że Bluetooth jest szeroko wspierany w różnych urządzeniach, co czyni go bardzo uniwersalnym rozwiązaniem dla osób, które szukają mobilności. W dzisiejszych czasach, szczególnie w biurach i przy pracy zdalnej, technologia ta nabiera naprawdę sporego znaczenia, bo umożliwia szybkie i łatwe połączenia w różnych sytuacjach.

Pytanie 26

Na podstawie oferty cenowej pewnej telefonii satelitarnej zaproponuj klientowi, dzwoniącemu średnio 1 000 minut miesięcznie, najtańszą taryfę.

Plany taryfowe	Taryfa A	Taryfa B	Taryfa C	Taryfa D
Taryfa miesięczna	50 €	100 €	250 €	300 €
Pakiet tanszych minut	100/m	200/m	800/m	1 000/m
Opłata za minutę w pakiecie	0,70 €	0,50 €	0,30 €	0,20 €
Opłata za dodatkowe minuty	1,50 €	1,00 €	0,50 €	0,40 €

A. Taryfa D

B. Taryfa A

C. Taryfa B

D. Taryfa C

Taryfa D jest najkorzystniejszym wyborem dla klienta dzwoniącego średnio 1000 minut miesięcznie, ponieważ oferuje stały koszt 300€ bez dodatkowych opłat za minuty. W kontekście telefonii satelitarnej kluczowym czynnikiem jest zrozumienie, że taryfy są projektowane z myślą o różnych profilach użytkowników. Dla kogoś, kto regularnie korzysta z telefonu przez dłuższy czas, stała opłata miesięczna z nielimitowanym dostępem do minut jest najlepszym rozwiązaniem. Przykładowo, jeśli porównamy inne taryfy, takie jak Taryfa A, B i C, każda z nich wiąże się z dodatkowymi kosztami za minuty ponad ustalony limit, co przy 1000 minutach miesięcznie znacząco podnosi ich łączny koszt. Optymalizacja kosztów w tym przypadku jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży telekomunikacyjnej, które zalecają dobór taryfy w oparciu o rzeczywiste potrzeby użytkowników oraz ich wzorce korzystania z usług. Wybierając Taryfę D, klient unika nieprzewidzianych wydatków, co jest kluczowe w zarządzaniu budżetem domowym.

Pytanie 27

Rysunek przedstawia

A. rejestr przesuwny.

B. dekoder kodu BCD

C. dzielnik częstotliwości.

D. licznik asynchroniczny.

Wybór odpowiedzi związanej z dekoderem kodu BCD, dzielnikiem częstotliwości czy licznikami asynchronicznymi odzwierciedla nieporozumienia dotyczące podstawowych koncepcji związanych z funkcjonowaniem układów cyfrowych. Dekodery kodu BCD są układami logicznymi, które przekształcają binarne reprezentacje liczb na formy kodowane, zatem ich działanie nie ma związku z przesuwaniem danych. Dzielniki częstotliwości, z kolei, są używane do redukcji częstotliwości sygnałów i nie mają nic wspólnego z przetwarzaniem danych w formie przesunięć. Liczniki asynchroniczne służą do zliczania impulsów zegarowych, jednak ich struktura i funkcjonalność różnią się od rejestrów przesuwnych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z mylenia funkcji układów. Użytkownicy mogą tworzyć błędne powiązania między różnymi typami układów cyfrowych, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich odpowiedzi. Aby poprawnie zrozumieć różnice, należy zwrócić uwagę na specyfikę i zastosowanie każdego z tych układów, co jest kluczowe dla rozwoju umiejętności w dziedzinie elektroniki cyfrowej.

Pytanie 28

Które z wymienionych zaliczamy do przewodów współosiowych?

A. przewody dwuparowe

B. kable koncentryczne

C. skrętkę komputerową

D. światłowody

Kable koncentryczne są rodzajem przewodów współosiowych, które składają się z centralnego rdzenia przewodnika, otoczonego dielektrykiem, a następnie od zewnętrznego przewodnika, który często stanowi metalowy ekran. Ta konstrukcja umożliwia przesyłanie sygnałów radiowych, telewizyjnych oraz danych w systemach telekomunikacyjnych. Kable koncentryczne są szeroko stosowane w instalacjach telewizyjnych, gdzie ich wysoka odporność na zakłócenia oraz zdolność do przesyłania sygnałów na dużych odległościach są kluczowe. Przykładowe zastosowanie to połączenia między antenami a odbiornikami telewizyjnymi, a także w telekomunikacji, gdzie wykorzystywane są w systemach kablowych. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak IEC 61196, kable koncentryczne muszą spełniać określone standardy, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału oraz bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Zespół działań związanych z analizą nowego zgłoszenia, przyjęciem żądań abonenta, który się zgłasza (wywołuje) oraz oceną możliwości ich realizacji, to

A. zawieszenie połączenia

B. zestawianie połączenia

C. rozmowa

D. preselekcja

Preselekcja to kluczowy etap w procesie zarządzania zgłoszeniami abonentów, polegający na wstępnym rozpoznaniu i selekcji przychodzących żądań. Ten proces ma na celu ocenę, czy zgłoszenie może być zrealizowane w danej chwili, co wpływa na wydajność operacyjną i satysfakcję klienta. Przykładem zastosowania preselekcji jest sytuacja, gdy system automatycznie identyfikuje typ zgłoszenia, co pozwala na szybsze skierowanie do odpowiednich działów, takich jak wsparcie techniczne czy obsługa klienta. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, efektywna preselekcja wykorzystuje algorytmy oparte na sztucznej inteligencji, co pozwala na optymalizację czasu reakcji na zgłoszenia. Warto również zauważyć, że dobrze zorganizowany proces preselekcji przyczynia się do minimalizacji błędów w przekazywaniu informacji i zwiększa efektywność całego systemu obsługi klienta.

Pytanie 32

Największą liczbę kanałów optycznych w systemach światłowodowych umożliwia zwielokrotnienie zwane

A. UWDM (Ultra Dense Wavelength Division Multiplexing)

B. WDM (Wavelength Division Multiplexing)

C. CWDM (Coarse Wavelength Division Multiplexing)

D. DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing)

Wybór innych opcji, takich jak DWDM, WDM czy CWDM, wskazuje na niepełne zrozumienie różnic pomiędzy tymi technologiami. DWDM, czyli Dense Wavelength Division Multiplexing, jest bardziej powszechnie stosowane, ale zwykle zapewnia mniejszą gęstość kanałów w porównaniu do UWDM. W przypadku DWDM, liczba kanałów wynosi zazwyczaj od 40 do 80, co sprawia, że w kontekście maksymalizacji liczby przesyłanych sygnałów, nie jest to najefektywniejsze rozwiązanie. WDM to bardziej ogólna technologia, która również oferuje możliwość multiplikacji sygnałów, ale nie osiąga tak dużej gęstości jak UWDM. Z kolei CWDM, czyli Coarse Wavelength Division Multiplexing, charakteryzuje się znacznie szerszymi odstępami między kanałami, co ogranicza całkowitą liczbę dostępnych długości fal. Ta technologia jest bardziej odpowiednia dla mniejszych aplikacji, gdzie mniejsza liczba kanałów jest wystarczająca. Wybierając jedną z tych opcji zamiast UWDM, można zatem napotkać poważne ograniczenia związane z przepustowością i wydajnością sieci. Warto zwrócić uwagę na to, że podejmowanie decyzji bez pełnego zrozumienia specyfiki każdej z technologii może prowadzić do wyboru niewłaściwego rozwiązania w kontekście potrzeb danej infrastruktury.

Pytanie 33

Rodzaj transmisji, w której pojedynczy pakiet jest kopiowany i przesyłany do wszystkich stacji w sieci, określa się mianem

A. ringcast

B. broadcast

C. unicast

D. multicast

Wybierając odpowiedzi inne niż broadcast, możemy natknąć się na różne koncepcje, które nie są zgodne z definicją opisanego mechanizmu transmisji. Ringcast to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście sieci komputerowych. Chociaż może sugerować ideę przesyłania danych w formie pierścienia, nie odnosi się on do metody wysyłania pakietów do wszystkich stacji w sieci. Multicast, z drugiej strony, odnosi się do wysyłania pakietu do określonej grupy odbiorców, a nie do wszystkich urządzeń. Ten mechanizm jest często stosowany w aplikacjach multimedialnych, gdzie tylko wybrane urządzenia potrzebują odbierać daną transmisję. Unicast to natomiast metoda komunikacji, w której pakiet jest wysyłany od jednego nadawcy do jednego odbiorcy. Chociaż jest to bardziej efektywna metoda przesyłania danych, nie odpowiada ona na opisany w pytaniu proces, który zakłada, że pakiet trafia do wszystkich stacji. Często popełniany błąd to mylenie tych pojęć, co może prowadzić do mylnego rozumienia sposobów przesyłania danych w sieciach. Kluczowe jest zrozumienie, że broadcast jest unikalny i odmienny od pozostałych typów transmisji, co ma znaczenie w kontekście projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Ile podsieci otrzymamy, dzieląc sieć o adresie 182.160.17.0/24 na równe podsieci zawierające po trzydzieści dwa adresy?

A. 16 sieci

B. 6 sieci

C. 8 sieci

D. 12 sieci

Podział sieci 182.160.17.0/24 na podsieci po 32 adresy to całkiem interesujące zadanie! Tak naprawdę, w tej sieci mamy 256 adresów IP, ale tylko 254 są dostępne dla hostów. Musimy pamiętać o tym, że jeden adres to adres sieci, a drugi to adres rozgłoszeniowy. Żeby podzielić to na podsieci, potrzebujemy 5 bitów, bo 2 do potęgi 5 daje nam 32. W związku z tym, mamy 3 bity na podsieci, co oznacza, że możemy stworzyć 8 podsieci. To super sprawa, bo każda z tych podsieci może być wykorzystana w różnych działach, co pozwala lepiej zarządzać całą siecią. W moim odczuciu, to świetne podejście, które przydaje się w korporacyjnych sieciach.

Pytanie 37

Głównym zadaniem pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest

A. umożliwienie nawiązywania połączeń pomiędzy łączami prowadzącymi do węzła komutacyjnego

B. zapewnienie ciągłości działania węzła komutacyjnego

C. organizacja zasobów systemu telekomunikacyjnego

D. umożliwienie podłączenia łączy sygnalizacyjnych dla sygnalizacji wspólnokanałowej

Podstawową funkcją pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest umożliwienie zestawienia połączeń pomiędzy łączami doprowadzonymi do węzła komutacyjnego. W kontekście telekomunikacji, pole komutacyjne działa jako centralny punkt, w którym różne linie telefoniczne lub inne łącza są łączone ze sobą. Proces ten jest kluczowy dla zestawiania połączeń głosowych oraz przesyłania danych. Przykładem zastosowania tej funkcji jest system PBX (Private Branch Exchange), który pozwala na wewnętrzne połączenia w firmach, a także na zestawianie połączeń zewnętrznych. Warto również zauważyć, że pola komutacyjne są zgodne z różnymi standardami, takimi jak ITU-T, które określają zasady i protokoły dla zestawiania połączeń. Dzięki temu, użytkownicy mogą korzystać z efektywnych i niezawodnych usług telekomunikacyjnych, które są fundamentem współczesnej komunikacji. Przykładem może być architektura sieci telefonicznych, gdzie pole komutacyjne jest odpowiedzialne za przekierowywanie połączeń w zależności od potrzeb użytkowników.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W biurze z wieloma stanowiskami komputerowymi, jaka powinna być minimalna odległość między miejscem pracy a tyłem sąsiedniego monitora?

A. 0,4 m

B. 1,0 m

C. 0,6 m

D. 0,8 m

Wybór mniejszych odległości, takich jak 0,6 m, 0,4 m czy 1,0 m, prowadzi do licznych problemów związanych z ergonomią oraz komfortem pracy. Odległość 0,6 m jest niewystarczająca, aby zapewnić odpowiedni zakres ruchów oraz przestrzeń dla pracowników. W takiej sytuacji często dochodzi do kolizji między stanowiskami, co zwiększa ryzyko przypadkowych uszkodzeń sprzętu. Z kolei 0,4 m to wręcz zbyt bliska odległość, mogąca prowadzić do stałego kontaktu z sąsiadującymi stanowiskami, co może powodować dyskomfort oraz stres psychiczny, poprzez uczucie ograniczenia przestrzeni osobistej. Z drugiej strony, wybranie odległości 1,0 m, mimo że teoretycznie komfortowe, może być niepraktyczne w kontekście wykorzystania dostępnej przestrzeni biurowej. W codziennej praktyce, zbyt duże odległości mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania powierzchni, co obraca się przeciwko organizacji pracy i może wpłynąć na komunikację między pracownikami. Zrozumienie znaczenia właściwej odległości między stanowiskami komputerowymi jest kluczowe dla zapewnienia zarówno komfortu, jak i efektywności pracy, a także przestrzegania zasad ergonomii, które powinny być fundamentem każdej dobrze zaplanowanej przestrzeni biurowej.

Pytanie 40

W badanym systemie przesyłania danych stopa błędów wynosi 0,0001. Jakie może być maksymalne количество błędnie odebranych bajtów, gdy zostanie wysłane 1 MB informacji?

A. 1000

B. 10

C. 100

D. 1

Pojęcie stopy błędów jest kluczowe w systemach transmisyjnych, a jego zastosowanie w obliczeniach może prowadzić do wielu nieporozumień. Przykładowo, obliczenie liczby błędów na podstawie błędnych założeń co do wielkości przesyłanych danych lub stopy błędów może skutkować nieprawidłowymi wynikami. Odpowiedź wskazująca na jedynie 1 błędnie odebrany bajt jest rażąco zaniżona, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistej stopy błędów i wielkości przesyłanych informacji. Z kolei opcja 10 błędów również nie ma podstaw w przeprowadzonych obliczeniach, co świadczy o niezrozumieniu relacji między liczbą przesyłanych bajtów a stopą błędów. Można również zauważyć, że odpowiedzi 1000 błędów oraz 100 są wynikiem różnych błędnych rozumień związanych z wpływem stopy błędów na całkowitą liczbę przesyłanych danych. Bardzo ważne jest, aby w procesie analizy zmiennych w komunikacji uwzględniać nie tylko matematyczne aspekty, ale również kontekst techniczny i inżynieryjny. Przykłady takie jak ARQ i FEC, które poprawiają jakość danych, także powinny być brane pod uwagę, gdyż same w sobie mogą wpływać na ostateczny wynik związany z błędami. Bez znajomości tych koncepcji i ich praktycznego zastosowania w systemach transmisyjnych, łatwo jest popaść w błędne myślenie, które prowadzi do mylnych wniosków na temat liczby błędów w przesyłach danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej