Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 06:28
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 06:44

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

B. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

C. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

D. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 2

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. solaryzacja.

B. krystalizacja.

C. płaskorzeźba.

D. wyostrzenie.

Wyostrzenie polega na zwiększeniu kontrastu krawędzi w obrazie, co ma na celu poprawę jego ostrości. Ta technika jest często wykorzystywana do poprawy detali zdjęć, jednak nie jest to efekt, który można by pomylić z solaryzacją. Wyostrzenie polega na manipulacji pikselami w taki sposób, aby uwydatnić różnice w jasności wzdłuż krawędzi. Płaskorzeźba to technika, która nadaje obrazom trójwymiarowości poprzez symulację cieni i świateł, co również nie ma nic wspólnego z solaryzacją. W rzeczywistości, płaskorzeźba może sprawić, że obraz będzie wyglądał na bardziej płaski, a nie na odwrócony w kontekście jasności. Krystalizacja, z drugiej strony, to proces, który wprowadza do obrazu efekt przypominający kryształy, co również jest zupełnie inną techniką. Użytkownicy mogą mylić te terminy, myśląc, że wszystkie te efekty wpływają na sposób przedstawienia obrazu, jednak każda z wymienionych technik ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że efekt solaryzacji nie polega na poprawie detali, ale na ich całkowitej transformacji poprzez manipulację jasnością, co odróżnia go od innych technik edycji obrazu.

Pytanie 3

Jaki filtr powinien być użyty podczas wykonywania zdjęć szerokich krajobrazów, aby zredukować różnice w jasności pomiędzy częścią nad i pod horyzontem?

A. Polaryzacyjny

B. Konwersyjny

C. Połówkowy szary

D. Zwielokratniający

Filtr połówkowy szary, znany również jako filtr gradacyjny, jest nieocenionym narzędziem w fotografii krajobrazowej, ponieważ pozwala na zrównoważenie różnic w jasności między niebem a ziemią. Przy fotografowaniu rozległych pejzaży, często występuje problem z nadmierną jasnością w górnej części kadru (niebo) i zbyt ciemnymi dolnymi obszarami (ziemia, roślinność). Użycie filtra połówkowego szarego, który ma gradację od przezroczystego do ciemnego, umożliwia redukcję jasności nad obszarem nieba, a jednocześnie pozwala na zachowanie naturalnej ekspozycji dolnej części kadru. Przykładowo, fotografując zachód słońca, można zastosować filtr połówkowy, aby zredukować intensywność światła słonecznego w górnej części kadru, umożliwiając równocześnie uchwycenie detali krajobrazu. Zastosowanie filtra połówkowego szarego staje się standardem w praktyce fotograficznej, pomagając uchwycić bardziej zrównoważone i estetycznie przyjemne ujęcia, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii krajobrazowej.

Pytanie 4

Jak długo trwa okres obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej, aby uznać ją za zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 4 latach

B. Po 5 latach

C. Po 2 latach

D. Po 3 latach

Jest dużo nieporozumień co do tego, jak długo trwa umowa licencyjna, co może prowadzić do błędnych wniosków. Niektórzy mogą myśleć, że umowa zmienia się na czas nieokreślony po dwóch, trzech czy czterech latach. Takie myślenie często bierze się z tego, że przepisy dotyczące umów licencyjnych są czasem skomplikowane i nie zawsze wszystko jest jasne. Nawiasem mówiąc, umowy te są z reguły tworzone z myślą o dłuższych relacjach, a czas ich trwania to dużo zmienia. Zbyt krótki okres, na przykład dwa lata, może nie być korzystny dla którejkolwiek ze stron, bo nie pozwala w pełni wykorzystać potencjału licencji. Często ludzie mylą się także, myśląc, że jeśli umowa nie jest przedłużona, to kończy się automatycznie. A jednak, zgodnie z przepisami, mogą one przejść na stan nieokreślony, co jest ważne zwłaszcza dla firm, które planują inwestycje na dłużej. Dlatego warto dobrze zrozumieć, jak działają umowy licencyjne oraz jakie są standardy w tej kwestii.

Pytanie 5

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 45 x 60 mm

B. 60 x 70 mm

C. 24 x 36 mm

D. 100 x 150 mm

Obiektyw o ogniskowej 190 mm to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o zdjęcia w formacie 100 x 150 mm. Zasada jest prosta: dobrze dobrana ogniskowa pod format zdjęcia to klucz do fajnych efektów, a ten obiektyw pozwala na uchwycenie szczegółów i głębi. Dlatego często jest wykorzystywany w portretach czy zdjęciach przyrody. A ten standard 100 x 150 mm, znany jako A6, to popularny wybór przy drukowaniu, co czyni ten obiektyw jeszcze bardziej praktycznym, szczególnie w komercyjnych projektach. Dodatkowo, obiektywy tej ogniskowej potrafią tworzyć ładny bokeh, co jest super przy słabym świetle. Myślę, że zrozumienie, jak dobierać ogniskowe do formatów zdjęć, to naprawdę podstawa dla każdego, kto chce dobrze fotografować. To pomoże w planowaniu sesji i lepszym wykorzystaniu sprzętu.

Pytanie 6

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które wystąpiły na fotografii budynku z niewielkiej odległości?

A. Malowanie pędzlem

B. Zmiana rozmiaru

C. Skraplanie

D. Korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu to zaawansowane narzędzie w Adobe Photoshop, które służy do eliminacji zniekształceń perspektywicznych i aberracji optycznych, często występujących przy fotografowaniu budynków i innych obiektów z bliskiej odległości. Poniżej przedstawiam kilka kluczowych aspektów tego narzędzia. Przede wszystkim, pozwala ono na dostosowanie kątów widzenia, co skutkuje bardziej realistycznym odwzorowaniem obiektów. Na przykład, w przypadku fotografii architektury, zniekształcenia mogą spowodować, że prostokątne obiekty będą wyglądały na trapezowe. Korekcja obiektywu umożliwia precyzyjne prostowanie linii i kształtów, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii nieruchomości, gdzie dokładność jest kluczowa. Dodatkowo, dzięki możliwości zastosowania profili korekcji dla konkretnych obiektywów, użytkownik może szybko i efektywnie skorygować zdjęcia, co znacznie podnosi jakość finalnego obrazu. Używanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, co sprawia, że jest ono niezbędne dla każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 7

Korzystając z programu Adobe Photoshop do usunięcia niepożądanych przebarwień na skórze modela należy użyć narzędzia

A. wyostrzenie.

B. pędzel korygujący.

C. stempel ze wzorkiem.

D. pędzel historii.

Pędzel korygujący w Photoshopie to absolutna podstawa przy retuszu skóry, zwłaszcza gdy chodzi o usuwanie przebarwień, wyprysków czy drobnych defektów. Jego siła polega na tym, że automatycznie analizuje otoczenie miejsca, które retuszujesz, i miesza teksturę oraz kolor z wybranych fragmentów skóry. Dzięki temu efekt jest naturalny i nie widać później sztucznych plam czy powtarzających się wzorów, co – moim zdaniem – jest niesamowicie ważne przy pracy z portretami. Branżowo to już praktycznie standard – zarówno w szybkim retuszu do internetu, jak i w zaawansowanych produkcjach do druku. Jeśli chcesz uzyskać równomierną, gładką cerę, a jednocześnie zachować fakturę skóry, to właśnie pędzel korygujący jest narzędziem numer jeden. Można nim szybko kliknąć pojedyncze przebarwienie albo przesuwać po większych powierzchniach w trybie „content-aware” – Photoshop sam dobiera najlepiej pasujące fragmenty. Kiedy pracuję nad zdjęciami do portfolio, zawsze zaczynam właśnie od tego narzędzia, zanim sięgnę po inne techniki. Dla osób zaczynających przygodę z retuszem warto poeksperymentować z różnymi ustawieniami narzędzia, np. trybami mieszania czy twardością pędzla. Naprawdę warto je dobrze opanować, bo to ogromna oszczędność czasu i gwarancja lepszych efektów, niż przy ręcznym kopiowaniu obszarów stemplem czy kombinowaniu z filtrami.

Pytanie 8

Której czynności nie można wykonać w programie Adobe Photoshop?

A. Trasowania mapy bitowej.

B. Obrysowania zaznaczenia.

C. Wypełnienia zaznaczenia.

D. Rasteryzacji warstwy tekstowej.

Trasowanie mapy bitowej to proces charakterystyczny głównie dla programów do grafiki wektorowej, takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. Photoshop, choć potężny w obróbce obrazów rastrowych i posiadający narzędzia wektorowe (np. pióro czy kształty), nie umożliwia bezpośredniego trasowania bitmapy, tzn. nie przekształca automatycznie obrazu rastrowego w obiekty wektorowe. W praktyce oznacza to, że jeśli mamy zdjęcie czy rysunek w postaci bitmapy, Photoshop pozwoli nam je poprawiać, malować, retuszować, nawet zamieniać pojedyncze elementy na kształty, ale nie wygeneruje wektorowych ścieżek odpowiadających całemu obrazkowi tak, jak to robi np. funkcja 'Image Trace' w Illustratorze. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób próbuje takiej konwersji właśnie w Photoshopie, ale kończy się to na ręcznym rysowaniu ścieżek lub eksportowaniu do programów wektorowych. Standardy branżowe wyraźnie rozdzielają funkcje programów rastrowych i wektorowych – Photoshop jest liderem w pracy nad bitmapą, ale trasowanie pozostaje domeną narzędzi wektorowych. Dlatego też, jeśli ktoś chce uzyskać profesjonalny, skalowalny kontur grafiki, powinien sięgnąć po odpowiednie oprogramowanie wektorowe. Photoshop świetnie sobie radzi z wypełnieniami zaznaczeń, obrysowywaniem czy rasteryzacją warstw tekstowych, ale trasowania bitmapy w nim po prostu nie znajdziesz.

Pytanie 9

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Specjalną

B. Twardą

C. Normalną

D. Miękką

Wybór twardej gradacji papieru fotograficznego do kopiowania niedoświetlonego, małokontrastowego negatywu czarno-białego jest kluczowy, aby uzyskać odpowiedni sposób reprodukcji tonalnej. Twarda gradacja papieru charakteryzuje się większym kontrastem, co oznacza, że lepiej oddaje detale w światłach i cieniach, a tym samym potrafi wydobyć formy, które w małokontrastowym negatywie mogłyby się zlać. W przypadku negatywu, który jest niedoświetlony, twarda gradacja pomaga w wydobyciu szczegółów, które normalnie mogłyby pozostać niewidoczne. Przykładem zastosowania twardej gradacji mogą być sytuacje, w których negatywy pochodzą z robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, jak np. w cieniu lub w czasie zachodu słońca. Dobre praktyki w fotografii analogowej wskazują, że dobór odpowiedniej gradacji papieru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów, a twarda gradacja jest standardowo polecana w takich okolicznościach, aby uzyskać świeże i wyraziste odbitki.

Pytanie 10

Wyszczuplenie modeli w programie Adobe Photoshop można przeprowadzić z użyciem narzędzia

A. filtr skraplanie.

B. rozmycie inteligentne.

C. filtr renderowanie.

D. rozmycie kształtu.

Filtr skraplanie w Photoshopie to jedno z tych narzędzi, które szczególnie docenia się przy retuszu zdjęć portretowych albo modowych. Pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie sylwetki, np. wyszczuplanie talii, zwężanie ramion czy nawet subtelne korygowanie rysów twarzy. W branży graficznej wręcz nie wyobrażam sobie profesjonalnej obróbki bez korzystania z tej funkcji, bo daje maksymalną kontrolę nad detalami i nie psuje jakości zdjęcia tak, jak niektóre inne efekty. Najważniejsze jest to, że skraplanie działa na zasadzie "przeciągania" pikseli, przez co można płynnie modyfikować kształty i proporcje bez utraty naturalności – oczywiście o ile zachowuje się umiar! Często początkujący graficy próbują osiągnąć podobny efekt innymi narzędziami, ale to właśnie Liquify (czyli filtr skraplanie) sprawdza się najlepiej i jest standardem branżowym. Ja zawsze staram się pamiętać, żeby pracować na oddzielnej warstwie i wracać do historii zmian, żeby nie przesadzić – to serio ułatwia życie. Co ciekawe, Photoshop pozwala nawet na zapisywanie masek do skraplania, więc można wracać do danego etapu retuszu. W praktyce to narzędzie jest wykorzystywane zarówno w fotografii reklamowej, jak i zwykłym retuszu zdjęć rodzinnych – możliwości są ogromne. No i warto dodać, że to nie jest tylko do "wyszczuplania" – można też np. powiększać oczy, wydłużać nogi czy poprawiać fryzurę. Niby prosta rzecz, a daje efekty jak z katalogu mody.

Pytanie 11

Do wertykalnego odwracania obrazu w lustrzankach cyfrowych służy

A. wizjer.

B. lustro półprzepuszczalne.

C. matówka.

D. pryzmat pentagonalny.

Pryzmat pentagonalny to kluczowy element w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, który odpowiada za odwracanie obrazu w pionie, czyli wertykalnie. Gdy światło wpada przez obiektyw, trafia najpierw na lustro, potem na matówkę, ale to pryzmat pentagonalny w wizjerze prostuje ten obraz, żebyśmy mogli widzieć scenę prawidłowo – tak, jak wygląda na żywo, a nie do góry nogami. To rozwiązanie jest stosowane w lustrzankach od dekad i moim zdaniem bardzo dobrze się sprawdza, bo umożliwia natychmiastową ocenę kadru bez konieczności przetwarzania obrazu elektronicznie. W pryzmacie światło przechodzi przez układ pięciu ścian, co skutecznie odwraca obraz wertykalnie, ale bez zmiany orientacji poziomej. Takie rozwiązania są standardem w fotografii profesjonalnej i amatorskiej – widać to na przykład w aparatach Nikon czy Canon. Warto też wiedzieć, że alternatywą dla pryzmatu w tańszych lustrzankach jest układ luster zwany kominem, ale pryzmat daje wyższą jakość, lepszą jasność i ostrość obrazu w wizjerze. Z doświadczenia wiem, że brak odwrócenia obrazu powodowałby ogromny dyskomfort podczas fotografowania, bo wszystko byłoby dosłownie na opak. To jeden z tych szczegółów, które robią ogromną różnicę w codziennej pracy fotografa.

Pytanie 12

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. bromku potasu

B. wodorotlenku sodu

C. węglanu sodu

D. kwasu octowego

Kwas octowy jest kluczowym składnikiem w procesie przygotowania kąpieli przerywacza dla czarno-białych papierów fotograficznych. Jego rola polega na neutralizacji alkalicznych resztek po procesie wywoływania, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej jakości obrazu oraz zachowania integralności materiału fotograficznego. Kwas octowy, działając jako przerywacz, powoduje zatrzymanie reakcji chemicznych, co pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów. W praktyce, stosować można roztwory kwasu octowego w odpowiednich stężeniach, zwykle 5-10%, co jest zgodne z przyjętymi standardami w laboratoriach fotograficznych. Poprawne użycie tego kwasu przyczynia się do minimalizacji uszkodzeń emulsji światłoczułej na papierze, a także do poprawy stabilności obrazu w późniejszych etapach obróbki. Warto również wspomnieć, że kwas octowy jest preferowany ze względu na swoją dostępność i niski koszt, co czyni go popularnym wyborem wśród fotografów oraz w instytucjach edukacyjnych zajmujących się fotografią. Dodatkowo, jego stosowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ jest substancją ekologicznie bezpieczną.

Pytanie 13

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy szary

B. polaryzacyjny

C. połówkowy czerwony

D. połówkowy pomarańczowy

Filtr połówkowy szary jest kluczowym narzędziem w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcemy uzyskać zrównoważoną ekspozycję między jasnym niebem a ciemniejszym horyzontem. Działa on poprzez stopniowe przyciemnienie górnej części kadru, co pozwala na zredukowanie nadmiaru światła pochodzącego z nieba. Stosując ten filtr, fotograf może uzyskać lepszą równowagę tonalną, co przekłada się na bardziej efektowne zdjęcia, w których niebo nie jest prześwietlone, a szczegóły krajobrazu są odpowiednio uwydatnione. Praktycznym zastosowaniem tego filtra jest jego użycie podczas fotografowania o wschodzie lub zachodzie słońca, kiedy to niebo jest szczególnie jasne w porównaniu do ciemniejszych elementów krajobrazu. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów z różnymi ustawieniami filtra, aby znaleźć optymalne ustawienia dla konkretnego ujęcia, co może znacząco zwiększyć jakość uzyskanych zdjęć. Ponadto, stosowanie filtrów połówkowych jest zalecane w kontekście zachowania zakresu tonalnego w zdjęciach, co jest istotne w obróbce cyfrowej, gdyż pozwala na łatwiejsze dostosowanie kolorów i kontrastu.

Pytanie 14

Aby poprawić kontrast obrazu na papierze wielogradacyjnym, należy przy kopiowaniu negatywu czarno-białego zastosować filtr w odcieniu

A. niebieskozielonym

B. czerwonym

C. żółtym

D. purpurowym

Wybór filtrów czerwonego, niebieskozielonego i żółtego nie jest najlepszy, jeśli chodzi o zwiększanie kontrastu na papierze wielogradacyjnym. Filtr czerwony wprawdzie może zmieniać tonację, ale nie podkreśla szczegółów w ciemnych miejscach, bo nie blokuje wystarczająco zielonego światła, które jest ważne do wydobycia detali. A filtr niebieskozielony to już w ogóle nic nie daje; tylko osłabia ciepłe tonacje, nie poprawiając kontrastu. Żółty filtr z kolei może ocieplić obraz, ale nie da dobrego efektu w kwestii kontrastu, bo także nie skutecznie eliminuje zielonego światła. W praktyce, wybierając filtr do druku, warto wiedzieć, że każdy filtr ma swoje unikalne właściwości, które wpływają na końcowy efekt. Zrozumienie tych zasad może pomóc uniknąć błędów myślowych, jak niewłaściwe przypisywanie filtrów do oczekiwań wizualnych. Klucz do udanego druku to przemyślane podejście i znajomość właściwości filtrów w fotografii czarno-białej.

Pytanie 15

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy

B. biały zasłania maskowaną warstwę

C. czarny zakrywa maskowaną warstwę

D. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą

Odpowiedź wskazująca, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest poprawna. W Adobe Photoshop maski działają na zasadzie zmiany przejrzystości warstwy. Używając czarnego koloru podczas malowania po masce, użytkownik w rzeczywistości 'ukrywa' (maskuje) obszary warstwy znajdującej się pod maską. Oznacza to, że te fragmenty warstwy nie będą widoczne w ostatecznym obrazie. Z kolei malując na masce białym kolorem, przywracamy widoczność tych obszarów. Zastosowanie maski warstwy to podstawowa technika w edycji zdjęć, która pozwala na precyzyjne manipulowanie widocznością elementów bez ich trwałego usuwania. Dobrą praktyką jest używanie maski warstwy do tworzenia efektów przejściowych lub do selektywnego retuszowania, co daje większą kontrolę nad końcowym efektem. Warto również pamiętać, że maski można edytować w dowolnym momencie, co czyni je bardzo elastycznym narzędziem w pracy z obrazami.

Pytanie 16

Które z narzędzi dostępnych w programie Adobe Photoshop pozwala na redukcję nasycenia kolorów?

A. Gąbka

B. Lasso

C. Stempel

D. Różdżka

Lasso to narzędzie, które służy do zaznaczania nieregularnych kształtów w obrazie, co umożliwia precyzyjną edycję wybranych części. Użytkownicy często mylą jego funkcje z narzędziem do zmiany nasycenia, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w procesie edycji. Z kolei stempel jest narzędziem, które pozwala na klonowanie fragmentów obrazu, co również nie ma związku z manipulacją nasyceniem kolorów. Użytkownicy mogą pomyśleć, że przez klonowanie obszarów z niższym nasyceniem można osiągnąć podobny efekt, jednak nie jest to prawidłowe podejście, ponieważ stempel nie wpływa na nasycenie oryginalnych kolorów. Różdżka, z drugiej strony, to narzędzie do zaznaczania obszarów w oparciu o podobieństwo kolorów, ale również nie służy do zmiany nasycenia. Często zdarza się, że użytkownicy mylnie interpretują działanie tych narzędzi, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście edycji kolorów. Właściwe zrozumienie roli każdego z narzędzi jest kluczowe dla efektywnej pracy w Photoshopie, a ich niepoprawne zastosowanie może prowadzić do niezadowalających rezultatów oraz frustracji podczas pracy nad projektami graficznymi.

Pytanie 17

Największy stopień rozmycia tła uzyska się dla obiektywu o ogniskowej

A. 50 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/4

B. 105 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/2

C. 35 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/5,6

D. 20 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/8

Odpowiedź z ogniskową 105 mm i przysłoną f/2 zdecydowanie daje największe rozmycie tła, czyli tzw. efekt bokeh. To się bierze z kilku czynników, ale najważniejsze są właśnie: długa ogniskowa i szeroko otwarta przysłona. Im dłuższa ogniskowa, tym bardziej spłaszcza się perspektywa i odseparowuje fotografowany obiekt od tła. Szerokie otwarcie przysłony (niskie f/, czyli f/2) powoduje, że głębia ostrości jest bardzo płytka – ostre będzie tylko to, co jest na zdefiniowanej płaszczyźnie ostrości, a reszta kadru staje się ładnie rozmyta. Takie ustawienie jest bardzo popularne w portretach, produktowych zdjęciach czy nawet w kreatywnej fotografii ulicznej. W branży fotograficznej to wręcz standardowa praktyka – profesjonaliści często sięgają po jasne obiektywy o długiej ogniskowej do uzyskiwania tzw. miękkiego tła. Warto pamiętać, że im bliżej obiektu ustawi się aparat, tym efekt ten się nasili, ale sama kombinacja 105 mm i f/2 już zapewnia bardzo mocne rozdzielenie obiektu od tła. W praktyce, nawet na popularnych forach fotograficznych często poleca się takie zestawienia do robienia portretów na ślubach czy plenerach. Moim zdaniem to najprostszy i najbardziej skuteczny sposób na uzyskanie profesjonalnie wyglądającego rozmycia – nawet jeśli nie ma się jakiegoś super aparatu, to sama optyka robi tu robotę.

Pytanie 18

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie gniazda do drukowania

B. Czyszczenie wkładu drukującego

C. Wymiana tonera

D. Zmiana pojemnika z tuszem

Wymiana tonera to coś, co robimy przy konserwacji drukarek laserowych, a nie atramentowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z tuszem, które trzeba wymieniać, żeby wszystko działało jak należy. Z tego, co zauważyłem, konserwacja atramentówek polega też na czyszczeniu wkładów, co jest ważne, bo dzięki temu jakość druku się utrzymuje i nie ma problemu z tym, że dysze się zapychają. Ważne jest też czyszczenie gniazda dokowania, żeby wkład dobrze siedział w drukarce, bo to wpływa na to, jak efektywnie działa. Jeśli nie będziesz dbał o swoją drukarkę atramentową, to mogą być problemy z jakością wydruków i na pewno więcej zapłacisz za naprawy. Fajnie, jakby użytkownicy wiedzieli, że konserwacja różni się w zależności od tego, czy mają laserówkę czy atramentówkę.

Pytanie 19

Podaj rodzaj aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Aparaty bezlusterkowe

B. Aparaty kompaktowe

C. Kompaktowe wodoodporne

D. Wielkoformatowe

Wielkoformatowe aparaty fotograficzne to urządzenia, które charakteryzują się dużym formatem matrycy lub filmu, co umożliwia uzyskanie wyjątkowo wysokiej jakości obrazów. Takie aparaty są powszechnie używane w profesjonalnej fotografii, zwłaszcza w studiach fotograficznych oraz przy fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Ze względu na swoją konstrukcję i zastosowanie, aparaty wielkoformatowe nie posiadają trybu rejestracji wideo. Ich głównym celem jest tworzenie statycznych obrazów o wysokiej rozdzielczości, co jest zgodne z ich specyfiką oraz wymaganiami branżowymi. Przykładem zastosowania aparatów wielkoformatowych mogą być fotografie wykonywane na wystawach sztuki, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, te urządzenia często wykorzystują techniki takie jak kontrola perspektywy i głębi ostrości, co daje fotografom kreatywne możliwości, które są niedostępne w innych typach aparatów. Standardy jakości w profesjonalnej fotografii wymagają użycia sprzętu, który zapewnia doskonałą reprodukcję kolorów i detali, a aparaty wielkoformatowe idealnie spełniają te potrzeby.

Pytanie 20

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

B. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

C. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

D. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

Wybierając maksymalną rozdzielczość optyczną i ustawiając zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0, uzyskujemy najlepsze warunki do rejestrowania szczegółów oraz szerokiej rozpiętości tonalnej podczas skanowania materiałów refleksyjnych, np. fotografii czy odbitek. To podejście jest zgodne z zaleceniami większości producentów profesjonalnych skanerów oraz literalnie powtarzane w branżowych poradnikach. Rozdzielczość optyczna, w przeciwieństwie do interpolowanej, oznacza faktyczną zdolność urządzenia do odwzorowania detali, bez sztucznego „podrasowywania” pliku przez algorytmy. Posługiwanie się najwyższą możliwą rozdzielczością optyczną od razu gwarantuje, że jeśli później będziemy potrzebować powiększenia czy wydruku, nie zabraknie nam jakości – lepiej mieć więcej danych na starcie niż później żałować. Zakres dynamiki od 0 do 2,0 pozwala uchwycić zarówno głębokie cienie, jak i jasne partie obrazu, co jest kluczowe np. przy digitalizacji archiwalnych fotografii. Z mojego doświadczenia wynika też, że w praktyce, jeśli chcesz np. obrabiać zdjęcia później w Photoshopie czy Lightroomie, to szeroki zakres dynamiki daje o wiele większą elastyczność przy korekcji ekspozycji czy kontrastu. Tak naprawdę, profesjonalne digitalizacje bez tych ustawień bardzo szybko tracą sens – praktycznie nie da się później naprawić utraconych detali. Stąd taka kolejność działań jest absolutną podstawą w branży fotograficznej i archiwistycznej.

Pytanie 21

Schemat przedstawia budowę aparatu typu

A. bridge camera.

B. camera obscura.

C. lustrzanka z pryzmatem pentagonalnym.

D. kompakt z wymienną optyką.

Odpowiedź "lustrzanka z pryzmatem pentagonalnym" jest poprawna, ponieważ schemat rzeczywiście przedstawia klasyczną budowę lustrzanki jednoobiektywowej, która jest jednym z najpopularniejszych typów aparatów fotograficznych. Lustrzanki pracują na zasadzie odbicia światła za pomocą lustra i pryzmatu, co umożliwia fotografowi obserwację dokładnego ujęcia poprzez wizjer. W przypadku lustrzanek z pryzmatem pentagonalnym, światło przechodzi przez obiektyw, odbija się od lustra, a następnie przechodzi przez pryzmat, co pozwala na uzyskanie naturalnego, prostego obrazu. Tego typu aparaty są często preferowane przez profesjonalnych fotografów ze względu na ich możliwość wymiany obiektywów oraz szeroką gamę akcesoriów, co zwiększa elastyczność w fotografii. Dodatkowo, lustrzanki są wyposażone w zaawansowane systemy autofokusa i pomiaru ekspozycji, co czyni je doskonałym narzędziem zarówno do fotografii portretowej, krajobrazowej, jak i reportażowej. Przykłady popularnych modeli to Canon EOS 90D czy Nikon D750, które zachowują te standardy branżowe.

Pytanie 22

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych służy do

A. porównywania dwóch różnych ekspozycji tego samego kadru

B. wizualnej pomocy przy ustawianiu ostrości na matówce

C. wizualnego ostrzegania o prześwietlonych obszarach obrazu

D. automatycznej korekcji balansu bieli

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych jest kluczowym narzędziem dla fotografów, którzy chcą uniknąć prześwietlenia swoich zdjęć. Ta technika wizualizuje obszary obrazu, które są zbyt jasne, co skutkuje utratą szczegółów. Dzięki temu użytkownik ma możliwość szybkiego reagowania, np. poprzez dostosowanie ekspozycji, przysłony czy czułości ISO, co pozwala na lepsze uchwycenie detali w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce, gdy fotografuje się w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak oświetlenie słoneczne, zebra pattern staje się nieocenionym wsparciem. Warto dodać, że stosowanie tej funkcji powinno być zgodne z zasadami dobrego fotografowania, które zalecają regularne kontrolowanie ekspozycji, co przyczynia się do lepszej jakości kompozycji. Wiedza o tym, jak korzystać z zebra pattern, jest standardem w pracy profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala uniknąć późniejszych rozczarowań przy edytowaniu zdjęć.

Pytanie 23

Plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym należy przygotować w minimalnej rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 600 ppi

C. 150 ppi

D. 75 ppi

300 ppi to taka wartość rozdzielczości, która praktycznie stała się branżowym standardem dla materiałów przeznaczonych do profesjonalnego druku – zwłaszcza w poligrafii reklamowej. Chodzi o to, żeby w folderach, ulotkach czy katalogach każda grafika, zdjęcie albo nawet drobna czcionka wyglądała ostro i wyraźnie, bez żadnych widocznych pikseli. Drukarnie praktycznie zawsze wymagają minimum właśnie tych 300 punktów na cal, bo wtedy detale grafiki odwzorowują się bardzo precyzyjnie. Co ciekawe, jeśli ktoś zrobi plik w niższej rozdzielczości, to potem na wydruku wychodzą "pikselozy", rozmycia, a czasem nawet całkiem nieczytelne elementy. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo nie raz widziałem osoby, które pracowały w 72 czy 150 ppi, bo tak wyglądało dobrze na ekranie – a potem cała praca do poprawki, bo drukarnia odrzuciła projekt. 300 ppi to taki złoty środek między jakością a rozmiarem pliku – więcej nie daje już zauważalnie lepszych efektów, a pliki rosną do niepraktycznych rozmiarów. Także, jeśli chodzi o foldery reklamowe czy inne druki wysokiej jakości, po prostu nie ma co schodzić poniżej tej wartości. Warto też wiedzieć, że np. zdjęcia z internetu przeważnie mają 72 ppi, więc nie nadają się do druku reklamowego bez wcześniejszego przeskalowania, co zwykle pogarsza jakość.

Pytanie 24

Efekt prezentowany na zdjęciu 2 w stosunku do zdjęcia 1 uzyskano przez

A. zmniejszenie kontrastu i zwiększenie nasycenia barw.

B. zmniejszenie jasności i zwiększenie nasycenia barw.

C. zwiększenie kontrastu i zmniejszenie nasycenia barw.

D. zwiększenie jasności i zwiększenie nasycenia.

Często przy pierwszym spojrzeniu na takie zestawienie zdjęć pojawia się pokusa, by wskazać zwiększenie jasności lub kontrastu jako główną przyczynę zmiany. W praktyce jednak takie podejście prowadzi do mylnego rozumowania, bo pozorna intensywność barw czy rozjaśnienie nie zawsze idzie w parze z rzeczywistą zmianą tych parametrów. Zwiększenie jasności skutkuje zwykle rozbieleniem zdjęcia, przez co kolory stają się mniej wyraziste, a obraz zyskuje "wypalony" charakter – dokładnie jak na zdjęciu 1, gdzie barwy są blade i jakby zamglone. Podobnie zwiększenie kontrastu przy zmniejszeniu nasycenia prowadzi do sytuacji, gdzie kolory tracą głębię i wszystko zaczyna wyglądać na nieco plastikowe, czasem wręcz sztuczne. Zwiększenie kontrastu bez podkręcania nasycenia to częsty błąd początkujących – efekt końcowy jest wtedy zbyt surowy, a szczegóły często giną w ciemnych lub jasnych partiach. Z kolei zmniejszenie kontrastu przy zwiększeniu nasycenia może dać efekt mdłego "filtru", gdzie kolory są mocne, lecz całość traci na czytelności i dynamice. W rzeczywistości, jeśli zależy nam na wydobyciu mocnych, żywych kolorów przy zachowaniu czytelności szczegółów, kluczowe jest wyważone zmniejszenie jasności oraz podbicie saturacji, co doskonale pokazuje zdjęcie 2. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nasycenia z jasnością – choć oba te parametry wpływają na odbiór kolorów, to jednak ich rola w kompozycji zdjęcia jest zupełnie inna i zmiana jednego nie zastąpi zmiany drugiego. Dobre praktyki branżowe sugerują, by zawsze analizować zarówno histogram jasności jak i rozkład nasycenia, zanim podejmie się decyzję o korekcie. Z mojego doświadczenia wynika, że właściwe balansowanie tych dwóch wartości daje najlepsze efekty wizualne, zgodne z oczekiwaniami zarówno grafików, jak i odbiorców zdjęć.

Pytanie 25

Fotografia podlega ochronie prawa autorskiego, gdy

A. jest powielana i publikowana bez ograniczeń

B. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa

C. stanowi formę komunikatu pozbawionego cech indywidualnych

D. jest oryginalna i odzwierciedla twórczość intelektualną twórcy

Fotografia jest objęta prawem autorskim, gdy wykazuje cechy oryginalności i twórczości intelektualnej autora. To oznacza, że musi być rezultatem indywidualnego spojrzenia na otaczający świat, a nie jedynie prostą rejestracją rzeczywistości. Na przykład, zdjęcie wykonane z unikalnej perspektywy, które uwiecznia nie tylko przedmiot, ale także emocje i kontekst, będzie chronione prawem autorskim. Przykłady zastosowania to zdjęcia artystyczne, które są tworzone z myślą o ekspresji artystycznej, a także fotografie dokumentalne, gdzie autor ma na celu przedstawienie swojego punktu widzenia na dany temat. W branży fotograficznej ważne jest, aby twórcy wiedzieli, że oryginalność ich pracy nie tylko przyczynia się do ochrony prawnej, ale również wpływa na wartość rynkową ich dzieł. Podczas publikacji lub sprzedaży fotografii, znajomość przepisów prawa autorskiego oraz umiejętność udowodnienia oryginalności może być kluczowa w przypadku sporów dotyczących naruszenia praw.

Pytanie 26

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ustawia

A. balans bieli, a aparat dobiera pozostałe parametry ekspozycji

B. czułość ISO, a aparat dobiera czas naświetlania i przysłonę

C. wartość przysłony, a aparat dobiera czas naświetlania

D. czas naświetlania, a aparat dobiera wartość przysłony

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ma pełną kontrolę nad wartością przysłony, co pozwala mu na decydowanie o głębi ostrości w kadrze. Ustawiając przysłonę, fotograf wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na to, jak bardzo tło będzie rozmyte lub ostre. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większa ilość światła wpada do obiektywu, a także mniejsza głębia ostrości, co jest idealne do portretów, gdzie chcemy, aby tło było rozmyte. Z kolei przy większej wartości przysłony (np. f/16) uzyskujemy większą głębię ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby wszystko od pierwszego planu po horyzont było ostre. Warto również dodać, że aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, aby zrównoważyć ekspozycję, co stanowi wygodę dla fotografa, który może skupić się na artystycznych aspektach fotografii. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami w fotografii, pozwalając na twórcze wyrażenie wizji bez zbędnej komplikacji związanej z ręcznym ustalaniem wszystkich parametrów.

Pytanie 27

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. RAW

B. TIFF

C. JPEG

D. PDF

Wybierając inne formaty, można napotkać liczne ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do dalszej obróbki skanowanych obrazów. JPEG, chociaż popularny ze względu na korzystną kompresję, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas zapisu plików w tym formacie dochodzi do utraty danych, co może znacząco wpłynąć na jakość obrazu, zwłaszcza w przypadku wielokrotnej edycji. Kompresja stosowana w JPEG może prowadzić do pojawienia się artefaktów, co czyni go mało użytecznym w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie każda jakość detalu ma znaczenie. PDF, choć przydatny do dokumentacji i prezentacji, nie jest idealnym formatem do przechowywania obrazów do edycji, ponieważ może ograniczać dostęp do oryginalnych danych graficznych, a także nie zapewnia optymalnej jakości kolorów. Natomiast RAW, mimo że jest formatem bezstratnym, zazwyczaj wymaga specjalistycznego oprogramowania do obróbki i nie jest powszechnie używany w przypadkach skanowania dokumentów. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z jakością, utratą szczegółów oraz ograniczonymi możliwościami edycyjnymi, co stanowi istotne błędne podejście w kontekście efektywnej obróbki skanowanych materiałów.

Pytanie 28

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

B. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.

C. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

D. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.

W polskim prawie dość jasno określono, że wizerunek osoby powszechnie znanej (czyli np. polityka, sportowca, artysty) można upubliczniać w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez konieczności uzyskiwania jej pisemnej zgody. Wynika to z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – takie osoby są po prostu niejako „na świeczniku” i społeczeństwo ma prawo wiedzieć, jak działają czy zachowują się publicznie. Oczywiście, pod jednym warunkiem: musisz użyć tego wizerunku w kontekście związanym z działalnością tej osoby publicznej, np. relacjonując wydarzenie, konferencję, czy nawet protest. Praktyka branżowa i kodeksy etyczne mediów też to potwierdzają – nie trzeba biegać za każdym radnym czy piłkarzem po autograf, jeśli robisz zdjęcia w trakcie oficjalnych wystąpień. Często się o tym zapomina, ale publikowanie wizerunku w innym kontekście (np. prywatnym życiu gwiazdy) już wymaga zgody. Moim zdaniem to sensowne – balansuje ochronę prywatności i prawo do informacji. Warto też pamiętać o szacunku – nawet osoba publiczna nie powinna być kompromitowana przez wybiórczy dobór kadr czy obraźliwe opisy. Codzienna praktyka w redakcjach czy na portalach informacyjnych dokładnie tak to rozwiązuje. Pamiętaj – nie zawsze samo rozpoznanie osoby wystarczy do braku zgody, liczy się kontekst jej działalności publicznej.

Pytanie 29

W którym formacie należy zapisać zdjęcie przeznaczone do publikacji drukowanej, aby zachować jego najwyższą jakość?

A. JPEG

B. DOC

C. TIFF

D. CDR

TIFF to zdecydowanie najlepszy wybór, jeśli chodzi o format zapisu zdjęć przeznaczonych do druku. Wynika to z faktu, że pliki TIFF pozwalają na bezstratną kompresję lub nawet całkowity jej brak, co oznacza, że obraz nie traci na jakości podczas zapisywania i późniejszej edycji. W branży poligraficznej to wręcz standard – drukarnie i studia DTP praktycznie zawsze proszą właśnie o TIFF-y, bo mogą mieć pewność, że kolory oraz detale zostaną zachowane praktycznie idealnie. Co ciekawe, TIFF obsługuje też przestrzenie kolorystyczne CMYK, które są niezbędne do profesjonalnego druku, podczas gdy inne popularne formaty, jak JPEG, są ograniczone głównie do RGB. Pracując z TIFF-ami, możesz również korzystać z warstw, przezroczystości i pełnej 16-bitowej głębi kolorów, co pozwala zachować naprawdę wysoką jakość obrazu. W praktyce często dostaję od grafików materiały właśnie w tym formacie – żadnych niespodzianek, zero artefaktów. Szczerze mówiąc, jeśli tylko zależy Ci na profesjonalnym efekcie końcowym w druku, to nie wyobrażam sobie innego rozwiązania niż TIFF. To taka branżowa „żelazna zasada” i warto ją dobrze zapamiętać.

Pytanie 30

Gromadząc sprzęt potrzebny do robienia zdjęć lustrzanką jednoobiektywową małych obiektów z podkreśleniem ich szczegółów, trzeba uwzględnić

A. obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro

B. filtr UV

C. soczewkę nakładaną

D. obiektyw zmiennoogniskowy

Obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro to idealny wybór do fotografowania małych przedmiotów z uwidocznieniem ich detali. Tego typu obiektywy charakteryzują się dużą zdolnością do odwzorowywania szczegółów oraz umożliwiają fotografię z bliskiej odległości. W standardach fotografii makro, kluczowe znaczenie ma także niska głębia ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, tła pięknie rozmytego, co podkreśla detale fotografowanego obiektu. Przykładem zastosowania obiektywu makro może być fotografia biżuterii, gdzie detale takie jak kamienie szlachetne czy faktura materiałów są kluczowe dla estetyki zdjęcia. Obiektywy makro są również często wykorzystywane w dokumentacji naukowej i przyrodniczej, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest niezbędne. Dodatkowo, stosując obiektyw makro, warto zwrócić uwagę na oświetlenie, które również odgrywa istotną rolę w fotografii detali, dlatego zaleca się użycie lamp makro lub pierścieniowe lampy LED.

Pytanie 31

Jaki obiektyw o konkretnej ogniskowej powoduje, że na zdjęciu występuje efekt zniekształcenia w formie beczki?

A. 10 mm

B. 500 mm

C. 200 mm

D. 50 mm

Obiektyw o ogniskowej 10 mm jest uważany za obiektyw szerokokątny, który ma zdolność do tworzenia efektu dystorsji beczkowatej. Dystorsja beczkowata polega na odkształceniu obrazu, gdzie linie proste w rzeczywistości są przedstawiane jako krzywe na zdjęciu, przypominające kształt beczki. Efekt ten jest szczególnie zauważalny w narożnikach kadru. W przypadku obiektywów o krótkiej ogniskowej, takich jak 10 mm, kąt widzenia jest znacznie szerszy, co prowadzi do zwiększenia dystorsji. Tego rodzaju obiektywy są często wykorzystywane w fotografii architektury, krajobrazów oraz w foto-reportażu, gdzie szeroki kąt widzenia pozwala na uchwycenie większej ilości szczegółów w ograniczonej przestrzeni. W praktyce, aby zminimalizować efekt dystorsji, fotografowie często stosują techniki postprodukcji, takie jak korekcja obrazu w programach graficznych. Zrozumienie charakterystyki obiektywów szerokokątnych pozwala na lepsze planowanie ujęć i wykorzystanie ich zalet.

Pytanie 32

Jakie jest najniższe wymaganie dotyczące rozmiaru obrazu cyfrowego przeznaczonego do druku w formacie 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi?

A. 0,5 Mpx

B. 1,5 Mpx

C. 1,0 Mpx

D. 2,0 Mpx

Jeśli chcesz obliczyć, jakiej wielkości powinien być obraz cyfrowy do druku w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba najpierw przeliczyć centymetry na piksele. Przy 300 dpi oznacza to, że mamy 300 punktów w jednym calu. Jak przeliczymy centymetry na cale (1 cal ma 2,54 cm), to 10 cm to w przybliżeniu 3,937 cala. Tak więc, jeśli weźmiemy 3,937 cala i pomnożymy przez 300 dpi, dostaniemy 1181,1 pikseli na każdym boku. Jeśli chcemy znać całkowitą ilość pikseli, to po prostu pomnóżmy te wymiary: 1181,1 px razy 1181,1 px, co daje około 1396 Mpx. Dlatego minimalna wielkość obrazu powinna wynosić około 1,5 Mpx. W praktyce oznacza to, że obrazy przeznaczone do druku muszą być dostatecznie dobrej jakości, żeby uniknąć rozmycia czy zniekształceń, bo to są istotne rzeczy w grafice.

Pytanie 33

Który z histogramów przedstawia zbyt jasny obraz?

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Histogram B przedstawia zbyt jasny obraz, co można zidentyfikować poprzez analizę rozkładu tonów na histogramie. Zbyt jasny obraz charakteryzuje się dominacją jasnych pikseli, co skutkuje ich skupieniem w prawej części histogramu. W kontekście fotografii cyfrowej, takie zjawisko może prowadzić do utraty detali w jasnych partiach obrazu, zwanej prześwietleniem. Przykładowo, podczas fotografowania scen o dużej kontrastowości, zaleca się zastosowanie techniki bracketingu lub użycie filtrów ND, aby uniknąć przesunięcia rozkładu tonów w prawo. W praktyce, profesjonalni fotografowie często korzystają z histogramów podczas oceny ekspozycji, co pozwala na optymalizację parametrów aparatu w celu uzyskania zrównoważonego obrazu. Przy pracy w postprodukcji, również istotne jest monitorowanie histogramu, aby uniknąć sytuacji, w której obraz staje się zbyt jasny przez błędy w edycji. Prawidłowe zrozumienie histogramów jest kluczowe dla każdego, kto chce poprawić swoje umiejętności fotograficzne i edycyjne.

Pytanie 34

Który z poniższych formatów plików pozwala na osiągnięcie najwyższego poziomu kompresji?

A. TIFF

B. PSD

C. PNG

D. JPEG

Odpowiedź JPEG jest całkowicie na miejscu. Ten format wykorzystuje stratną kompresję, co pozwala na znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku, a przy tym jakość obrazu jest wciąż akceptowalna. W praktyce JPEG jest mega popularny w fotografii cyfrowej i wszędzie tam, gdzie musimy wrzucać zdjęcia do internetu, bo wszyscy chcą, żeby strona ładowała się szybko, a miejsce na dysku też jest cennym towarem. Wiesz, zdjęcia w JPEG mogą mieć rozmiar od paru kilobajtów do kilku megabajtów, więc są naprawdę wygodne do używania w sieci. Ciekawe, że JPEG sprawdza się najlepiej przy obrazach z bogatymi kolorami i różnymi przejściami, ale jak mamy do czynienia z dużymi płaszczyznami jednolitych barw, to może warto pomyśleć o innym formacie, np. PNG. Standard JPEG, wymyślony przez grupę JPEG, jest jednym z najczęściej używanych formatów na świecie, co tylko pokazuje, że jest niezawodny i sprawdzony w praktyce.

Pytanie 35

Stylizację fotografii wykonano, stosując polecenie

A. filtr/szkic/wzór rastra.

B. filtr/tekstura/witraż.

C. filtr/artystyczne/akwarele.

D. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

Wybierając inne filtry, jak 'filtr/artystyczne/akwarele', 'filtr/tekstura/witraż' czy 'filtr/rozmycie/rozmycie promieniste', można się w łatwy sposób pogubić co do stylizacji zdjęć. Na przykład filtr akwarelowy daje efekt malarskiego wykończenia, ale to już nie jest to samo co wzór rastra. Kiedy ktoś decyduje się na ten efekt, myśli, że uzyska podobny wygląd, a w rzeczywistości akwarele bardziej skupiają się na miękkich kolorach i krawędziach. Z kolei filtr tekstury witrażu dodaje za dużo elementów, co może zepsuć oryginalny obraz i sprawić, że wydaje się chaotyczny. Filtr rozmycia promienistego działa inaczej, bo rozmywa obraz dookoła centrum, co zmienia pierwotny zamiar artysty. Często nowi w edytowaniu zdjęć myślą, że zmiana stylu to od razu poprawa estetyki, a to niestety nie zawsze tak działa. Warto zrozumieć różnice między tymi efektami, żeby lepiej stylizować swoje fotografie.

Pytanie 36

W metodzie addytywnej uzyskiwania kolorów wykorzystuje się zestaw filtrów:

A. żółty, purpurowy, niebieski

B. czerwony, zielony, żółty

C. czerwony, zielony, niebieski

D. żółty, niebieski, purpurowy

Odpowiedź "czerwony, zielony, niebieski" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do addytywnej metody tworzenia barw, która opiera się na zasadzie mieszania światła. W tej metodzie podstawowe kolory to czerwony, zielony i niebieski (RGB), a ich połączenie w różnych proporcjach pozwala na uzyskanie szerokiego spektrum kolorów. Na przykład, łącząc czerwone i zielone światło, uzyskujemy kolor żółty, a łącząc wszystkie trzy kolory w równych ilościach, otrzymujemy kolor biały. Ta metoda jest szeroko stosowana w technologii ekranów, takich jak telewizory i monitory, gdzie piksele składają się z diod LED emitujących światło w tych trzech podstawowych kolorach. W praktyce, zrozumienie addytywnego mieszania kolorów jest kluczowe dla projektantów grafiki oraz inżynierów pracujących nad oświetleniem oraz wizualizacjami komputerowymi, ponieważ umożliwia im precyzyjne dobieranie kolorów oraz tworzenie harmonijnych palet barw. Wiedza ta jest również istotna w kontekście standardów branżowych, takich jak sRGB, które definiują przestrzeń kolorów używaną w sieci i przy produkcji multimediów.

Pytanie 37

Obraz z dużymi zniekształceniami wynikającymi z dystorsji powstaje przy zastosowaniu obiektywu

A. portretowego.

B. standardowego.

C. rybie oko.

D. długoogniskowego.

Odpowiedź z obiektywem typu "rybie oko" jest jak najbardziej trafiona. Fotografia z wykorzystaniem takich obiektywów charakteryzuje się bardzo szerokim kątem widzenia – czasem nawet powyżej 180 stopni – co prowadzi do specyficznych, mocno widocznych zniekształceń geometrycznych, zwłaszcza przy krawędziach kadru. To właśnie ta dystorsja, czyli zakrzywienie linii prostych w obrazie, sprawia, że zdjęcia wyglądają wręcz surrealistycznie. Obiektywy "rybie oko" są używane głównie do efektów specjalnych, zdjęć wnętrz, czasem w sportowej fotografii ekstremalnej, a także przez twórców chcących podkreślić nietypowość perspektywy. Z mojego doświadczenia – nie nadają się raczej do zdjęć portretowych czy architektury, gdzie zależy nam na prostych liniach. W branży przyjęło się, by stosować te obiektywy ostrożnie, bo bardzo łatwo przesadzić z efektem i uzyskać nieczytelny, chaotyczny obraz. Profesjonaliści często korzystają z tych szkieł świadomie, budując konkretny nastrój lub podkreślając dynamikę ujęcia. Dodatkowo, warto wiedzieć, że nie każda szeroka ogniskowa to "rybie oko" – tylko te celowo projektowane do bardzo mocnej dystorsji. Moim zdaniem umiejętne użycie tego typu obiektywu to sztuka sama w sobie.

Pytanie 38

Na którym etapie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do metalicznego srebra?

A. Utrwalania

B. Wybielania

C. Stabilizowania

D. Wywoływania

Etap wywoływania w procesie chemicznej obróbki zdjęć to naprawdę kluczowy moment. Wtedy halogenki srebra przechodzą w srebro metaliczne. Gdy wkładasz film do wywoływacza, zaczynają zachodzić chemiczne reakcje, które przekształcają te nieaktywne halogenki (jak AgBr czy AgCl) w aktywne srebro (Ag). To srebro tworzy obraz na filmie, który potem staje się widoczny. W tym procesie używa się różnych standardowych chemikaliów, takich jak metol, hydrochinon czy fenidyna, które są dość popularne w fotografii. Dla osób zajmujących się fotografią i laboratoriami ważne jest, żeby dobrze kontrolować czas i temperaturę wywoływania. Te rzeczy mają spory wpływ na kontrast i szczegóły obrazu. Tak nawiasem mówiąc, warto też przemywać film po wywołaniu, żeby pozbyć się resztek chemikaliów — to kluczowe, żeby zdjęcia były trwałe i dobrej jakości.

Pytanie 39

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Ploter

B. Przystawka cyfrowa

C. Skaner

D. Aparat cyfrowy

Ploter to urządzenie głównie używane do drukowania złożonych grafik, rysunków technicznych i schematów, a nie do skanowania czy digitalizacji obrazów. Jego działanie opiera się na nakładaniu tuszu lub innego medium na papier, co jest zupełnie innym procesem od skanowania slajdów lub negatywów. Aparat cyfrowy, z kolei, służy do rejestrowania obrazów w czasie rzeczywistym, a nie do przekształcania fizycznych nośników na format cyfrowy. Choć aparaty cyfrowe mogą być używane do tworzenia zdjęć, nie są one przeznaczone do pracy ze slajdami czy negatywami. Przystawki cyfrowe mogą mieć różne zastosowania, ale zazwyczaj są dodatkowymi akcesoriami do innych urządzeń, takich jak skanery czy aparaty, i nie spełniają funkcji skanowania. Typowym błędem jest mylenie zasad działania tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania sprzętu w pracy z obrazem.

Pytanie 40

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (oznaczonej x) od obiektu, który jest fotografowany, powinien znajdować się aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i zmniejszony dwukrotnie?

A. x > 2f

B. x = 2f

C. x < f

D. x = f

Umieszczając aparat w odległości równej f, nie osiągniemy pożądanego efektu wizualnego, ponieważ obraz wytworzony w tej sytuacji będzie nierzeczywisty, co oznacza, że nie będzie mógł być zarejestrowany na materiale światłoczułym. W przypadku umiejscowienia aparatu w odległości x = 2f, uzyskujemy obraz rzeczywisty, jednakże nie jest on dwukrotnie pomniejszony; w rzeczywistości jego wielkość będzie równa wielkości przedmiotu. Pomniejszenie obrazu o połowę wymagałoby dalszego zwiększenia odległości, co prowadzi nas do konkluzji, że zbyt bliskie umiejscowienie obiektywu skutkuje deformacją obrazu oraz ogranicza głębię ostrości, co jest kluczowe w kontekście profesjonalnej fotografii. Ponadto, umieszczenie aparatu w odległości mniejszej niż f prowadzi do powstania obrazu wirtualnego, co w praktyce oznacza, że nie można go zarejestrować na matrycy aparatu. Takie zrozumienie relacji między odległością aparatu a ogniskową jest fundamentalne dla fotografa, który dąży do osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Dlatego zrozumienie tych podstawowych zasad optyki oraz ich zastosowanie w praktyce jest niezbędne dla prawidłowego wykonywania zdjęć oraz uzyskiwania zamierzonych efektów wizualnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej