Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 10:13
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:37

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie będą wydatki na zakup kabla UTP kat.5e potrzebnego do stworzenia sieci komputerowej składającej się z 6 stanowisk, przy średniej odległości każdego stanowiska od przełącznika równiej 9m? Należy doliczyć m zapasu dla każdej linii kablowej, a cena za metr kabla wynosi 1,50 zł?

A. 150,00 zł

B. 60,00 zł

C. 90,00 zł

D. 120,00 zł

Poprawna odpowiedź na to pytanie to 90,00 zł, co jest wynikiem obliczeń związanych z kosztami zakupu kabla UTP kat.5e. Aby zbudować sieć komputerową z 6 stanowiskami, każde z nich wymaga kabla o długości 9 m. Całkowita długość kabla potrzebnego na 6 stanowisk wynosi więc 6 * 9 m, co daje 54 m. Dodatkowo, zgodnie z dobrymi praktykami w branży, powinno się dodać zapas kabla, który zazwyczaj wynosi 10% całkowitej długości. W naszym przypadku zapas to 54 m * 0,1 = 5,4 m, co łącznie daje 54 m + 5,4 m = 59,4 m. Przy zaokrągleniu do pełnych metrów, kupujemy 60 m kabla. Cena metra kabla wynosi 1,50 zł, więc całkowity koszt zakupu wyniesie 60 m * 1,50 zł = 90,00 zł. Takie podejście nie tylko zaspokaja potrzeby sieciowe, ale również jest zgodne z normami instalacyjnymi, które zalecają uwzględnienie zapasu kabli, aby unikać niedoborów podczas instalacji.

Pytanie 2

Na przedstawionym rysunku widoczna jest karta rozszerzeń z systemem chłodzenia

A. aktywne

B. symetryczne

C. pasywne

D. wymuszone

Chłodzenie pasywne jest stosowane w kartach rozszerzeń, które nie generują dużej ilości ciepła lub w sytuacjach, gdy wymagane jest absolutnie bezgłośne działanie, jak w systemach HTPC lub serwerach. Polega na wykorzystaniu radiatorów wykonanych z materiałów dobrze przewodzących ciepło, takich jak aluminium lub miedź, które rozpraszają ciepło generowane przez komponenty elektroniczne. Radiatory zwiększają powierzchnię odprowadzania ciepła, co umożliwia efektywne chłodzenie bez użycia wentylatorów. Dzięki temu system jest całkowicie cichy, co jest pożądane w środowiskach, gdzie hałas powinien być minimalny. Brak elementów ruchomych w chłodzeniu pasywnym również przekłada się na większą niezawodność i mniejszą awaryjność. Chłodzenie pasywne znalazło szerokie zastosowanie w urządzeniach pracujących w środowisku biurowym oraz w sprzęcie sieciowym, gdzie trwałość i bezawaryjność są kluczowe. Warto pamiętać, że efektywność chłodzenia pasywnego zależy od odpowiedniego przepływu powietrza wokół radiatora, dlatego dobrze zaprojektowane obudowy mogą znacząco zwiększyć jego skuteczność. Dzięki temu chłodzeniu można osiągnąć efektywność przy niskich kosztach eksploatacji, co jest zgodne z aktualnymi trendami ekologicznymi w branży IT.

Pytanie 3

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej łączy jakie elementy?

A. główny punkt rozdzielczy z gniazdem abonenckim

B. dwa gniazda abonenckie

C. pośredni punkt rozdzielczy z gniazdem abonenckim

D. główny punkt rozdzielczy z pośrednimi punktami rozdzielczymi

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że każda z nich wskazuje na częściowe zrozumienie struktury sieci, jednak ich twierdzenia są niekompletne lub błędne. Wskazanie, że okablowanie pionowe łączy dwa gniazda abonenckie, jest mylące, ponieważ takie połączenie odnosi się do okablowania poziomego, które łączy gniazda z urządzeniami końcowymi. Z kolei stwierdzenie, że okablowanie to łączy główny punkt rozdzielczy z pojedynczym gniazdem abonenckim, również jest niewłaściwe, gdyż nie uwzględnia struktury rozdzielczej. Dodatkowo błędne jest przedstawienie pośredniego punktu rozdzielczego jako jedynego elementu łączącego z gniazdem; w rzeczywistości pośrednie punkty rozdzielcze występują w sieci jako część większej całości, a ich rola polega na rozdzielaniu sygnału w ramach struktur pionowych. Tworzenie sieci wyłącznie z pojedynczego punktu rozdzielczego nie zapewnia odpowiedniej redundancji ani możliwości rozbudowy, co jest kluczowe w nowoczesnych systemach komunikacyjnych. Dlatego ważne jest, aby w projektowaniu sieci uwzględniać zasady strukturalne, które umożliwią efektywne i przyszłościowe zarządzanie infrastrukturą.

Pytanie 4

Który typ rekordu w bazie DNS (Domain Name System) umożliwia ustalenie aliasu dla rekordu A?

A. CNAME

B. NS

C. AAAA

D. PTR

Rekord CNAME, czyli Canonical Name, jest przydatny w systemie DNS, bo pozwala na tworzenie aliasów dla innych rekordów, w tym rekordów A, które łączą nazwy domen z adresami IP. To trochę tak, jakbyś miał wiele nazw na jedną stronę. Na przykład, jeśli masz rekord A dla www.example.com, który wskazuje na adres IP 192.0.2.1, to możesz użyć rekordu CNAME dla shop.example.com, który też będzie kierował do www.example.com. Dzięki temu, jak zmienisz adres IP dla www.example.com, to nie musisz się martwić o shop.example.com - tylko w jednym miejscu aktualizujesz IP. Używanie rekordu CNAME to dobra praktyka w zarządzaniu DNS, bo to ułatwia życie i zmniejsza szansę na błędy podczas zmian adresów IP.

Pytanie 5

Jaka jest maksymalna ilość pamięci RAM w GB, do której może uzyskać dostęp 32-bitowa wersja systemu Windows?

A. 4GB

B. 12GB

C. 8GB

D. 2GB

Wybór 2GB jako odpowiedzi opiera się na błędnym zrozumieniu architektury 32-bitowej oraz jej ograniczeń. Użytkownicy często sądzą, że 2GB to wystarczająca ilość pamięci RAM dla współczesnych aplikacji, jednak w rzeczywistości wiele z nich, w tym systemy operacyjne, wymaga więcej pamięci, aby działać płynnie. W przypadku 4GB, niektórzy mogą mylić te wartości z poszczególnymi aplikacjami czy grami, które mogą działać w 32-bitowym środowisku, ale nie potrafią wykorzystać pełnych możliwości. Odpowiedzi takie jak 8GB i 12GB z kolei wynikają z błędnych założeń co do możliwości 32-bitowych systemów. Użytkownicy mogą być przekonani, że większa ilość pamięci RAM jest zawsze lepsza, ale w rzeczywistości 32-bitowe systemy operacyjne mają fizyczne ograniczenie w dostępie do pamięci, które uniemożliwia im rozpoznawanie i wykorzystanie więcej niż 4GB. Zatem, wybierając te wartości, użytkownicy ignorują fundamentalne zasady dotyczące adresowania pamięci, które są kluczowe w architekturze komputerowej. Dlatego też ważne jest zrozumienie, na czym polegają te ograniczenia oraz ich wpływ na wydajność systemu.

Pytanie 6

Komputer jest połączony z siecią Internetową i nie posiada zainstalowanego oprogramowania antywirusowego. Jak można sprawdzić, czy ten komputer jest zainfekowany wirusem, nie wchodząc w ustawienia systemowe?

A. zainstalowanie skanera pamięci

B. aktywowanie zapory sieciowej

C. uruchomienie programu chkdsk

D. skorzystanie ze skanera on-line

Skanowanie komputera za pomocą skanera online to naprawdę fajny sposób na sprawdzenie, czy nie mamy do czynienia z jakimś wirusem. Te skanery działają przez przeglądarkę, więc nie musimy nic instalować. Analizują pliki i procesy, używając baz danych wirusów, co pozwala szybko zidentyfikować ewentualne zagrożenia. Dobrym przykładem jest VirusTotal – można tam przesłać pliki lub linki, a narzędzie powie nam, czy coś jest nie tak. Moim zdaniem, korzystanie ze skanera online to świetny wybór, zwłaszcza gdy nie mamy zainstalowanego programu antywirusowego. Takie narzędzia pomagają też, gdy podejrzewamy, że nasz komputer może być zarażony jakimś złośliwym oprogramowaniem.

Pytanie 7

Jakie polecenie powinien zastosować użytkownik systemu Linux, aby wydobyć zawartość archiwum o nazwie dane.tar?

A. gunzip –r dane.tar

B. tar –xvf dane.tar

C. gzip –r dane.tar

D. tar –cvf dane.tar

Wybór polecenia 'tar –cvf dane.tar' jest nieprawidłowy, ponieważ ta komenda służy do tworzenia nowego archiwum, a nie do jego ekstrakcji. Opcje 'c' i 'v' oraz 'f' wskazują, odpowiednio, że mamy do czynienia z tworzeniem archiwum (create), wyświetlaniem postępu oraz wskazaniem pliku archiwum. Użycie 'cvf' oznacza, że zamierzamy skompresować pliki i zapisać je do nowego archiwum, co jest zupełnie inną operacją niż wydobycie danych z istniejącego archiwum. Z tego powodu, takie podejście prowadzi do pomyłek, szczególnie w kontekście zarządzania plikami oraz automatyzacji zadań w skryptach. Podobnie, wybór 'gunzip –r dane.tar' jest błędny, ponieważ 'gunzip' jest narzędziem przeznaczonym do dekompresji plików, ale działa głównie z plikami skompresowanymi w formacie gzip (.gz), a nie archiwami tar. Wreszcie, polecenie 'gzip –r dane.tar' również jest niepoprawne, ponieważ 'gzip' nie obsługuje archiwów tar, lecz tylko kompresję plików. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie zastosowania tych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi i frustracji w pracy, dlatego istotne jest, aby przed użyciem polecenia dobrze zrozumieć jego funkcjonalności i konteksty zastosowania.

Pytanie 8

Jak nazywa się atak na sieć komputerową, który polega na przechwytywaniu przesyłanych w niej pakietów?

A. nasłuchiwanie

B. spoofing

C. skanowanie sieci

D. ICMP echo

Niepoprawne odpowiedzi zawierają różne tematy dotyczące bezpieczeństwa sieciowego, ale nie są związane z przechwytywaniem pakietów. Na przykład spoofing to technika, w której ktoś podszywa się pod inny adres IP lub MAC, co może wprowadzać fałszywy ruch sieciowy, ale nie chodzi tu o przechwytywanie danych na żywo. Skanowanie sieci to inna sprawa, bo to służy do znajdowania aktywnych urządzeń i otwartych portów, ale znowu, to nie ma nic wspólnego z samym przechwytywaniem danych. A ICMP echo to część protokołu, który stosujemy, aby sprawdzić, czy hosty w sieci są dostępne (jak polecenie ping), ale nie jest to związane z nasłuchiwaniem danych. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów i opóźnienia w zrozumieniu, co oznaczają różne techniki ataków. Wiedza na ten temat jest na pewno ważna, ale kluczowe jest też, żeby być świadomym, jakie terminy i techniki dotyczą przechwytywania informacji w sieci.

Pytanie 9

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są umieszczane w nieprzylegających do siebie klastrach, nosi nazwę

A. kodowania danych

B. konsolidacji danych

C. fragmentacji danych

D. defragmentacji danych

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wynika z częstych nieporozumień dotyczących terminologii związanej z zarządzaniem danymi na dyskach. Defragmentacja danych, będąca przeciwieństwem fragmentacji, odnosi się do procesu, w którym fragmenty plików są reorganizowane w celu ich skonsolidowania w sąsiednich klastrach. To poprawia wydajność odczytu, ale nie jest związane z problemem fragmentacji, którego dotyczy pytanie. Kodowanie danych to technika stosowana do przekształcania informacji w formę zrozumiałą dla systemów komputerowych, co ma na celu ochronę danych, a nie ich organizację na dysku. Konsolidacja danych natomiast może odnosić się do procesu zbierania danych z różnych źródeł i ich integracji, co również nie ma bezpośredniego związku z fragmentacją na poziomie fizycznym na dysku twardym. Fragmentacja to problem, który pojawia się w miarę użytkowania dysku, gdy pliki są dodawane, usuwane i modyfikowane; ignorowanie tej kwestii prowadzi do obniżenia efektywności systemu. Kluczowe jest zrozumienie, że fragmentacja jest naturalnym efektem używania dysków twardych w dynamicznych środowiskach, dlatego administratorzy powinni regularnie monitorować stan dysków i stosować techniki defragmentacji, aby utrzymać ich optymalną wydajność.

Pytanie 10

Jakie oznaczenie na schematach sieci LAN przypisuje się punktom rozdzielczym dystrybucyjnym znajdującym się na różnych kondygnacjach budynku według normy PN-EN 50173?

A. BD (BuildingDistributor)

B. FD (Floor Distribution)

C. CD (Campus Distribution)

D. MDF (Main Distribution Frame)

Odpowiedź FD (Floor Distribution) jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie to odnosi się do punktów rozdzielczych dystrybucyjnych znajdujących się na poszczególnych piętrach budynku zgodnie z normą PN-EN 50173. Norma ta definiuje różne poziomy dystrybucji w strukturze sieci LAN, a FD jest stosowane w kontekście infrastruktury lokalnej, gdzie zainstalowane są urządzenia aktywne i pasywne. W praktyce, punkty FD umożliwiają efektywne zarządzanie ruchem danych w obrębie piętra, co jest kluczowe w biurowcach, uczelniach czy innych obiektach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie tego oznaczenia ułatwia identyfikację lokalizacji urządzeń sieciowych, co jest fundamentalne podczas prac serwisowych oraz w kontekście rozbudowy sieci. Dobrą praktyką jest także utrzymywanie dokumentacji, w której zaznaczone są wszystkie FD, co wspiera zarówno zarządzanie infrastrukturą, jak i ewentualne audyty związane z bezpieczeństwem i wydajnością sieci.

Pytanie 11

RAMDAC konwerter przekształca sygnał

A. cyfrowy na analogowy

B. stały na zmienny

C. analogowy na cyfrowy

D. zmienny na stały

Konwerter RAMDAC (Random Access Memory Digital to Analog Converter) jest kluczowym elementem w systemach graficznych, który przekształca sygnały cyfrowe generowane przez procesor graficzny na sygnały analogowe, które mogą być wykorzystywane przez monitor. Proces ten jest niezbędny, ponieważ większość nowoczesnych monitorów i telewizorów korzysta z sygnałów analogowych, takich jak RGB, do wyświetlania obrazu. Konwerter RAMDAC działa na zasadzie próbkowania danych z pamięci RAM i przekształcania ich w odpowiednie napięcia analogowe, które reprezentują różne kolory i jasności pikseli. Przykładem zastosowania RAMDAC jest w komputerach osobistych, gdzie umożliwia on wyświetlanie grafiki 2D i 3D. W praktyce, efektywność RAMDAC jest mierzona przez jego maksymalną rozdzielczość oraz częstotliwość odświeżania, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi wydajności sprzętu graficznego. Dlatego zrozumienie funkcji konwertera RAMDAC jest istotne dla projektantów systemów graficznych oraz dla każdego, kto zajmuje się technologią wizualizacji.

Pytanie 12

W komputerze użyto płyty głównej widocznej na obrazku. Aby podnieść wydajność obliczeniową maszyny, zaleca się

A. zamontowanie dwóch procesorów

B. rozszerzenie pamięci RAM

C. dodanie dysku SAS

D. instalację kontrolera RAID

Instalacja dwóch procesorów jest prawidłową odpowiedzią ze względu na architekturę płyty głównej przedstawionej na rysunku, która jest wyposażona w dwa gniazda procesorowe typu Socket. Dodanie drugiego procesora pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty, co skutkuje znacznym wzrostem mocy obliczeniowej komputera. Dzięki pracy w konfiguracji wieloprocesorowej, system może lepiej obsługiwać wielozadaniowość, szczególnie w zastosowaniach wymagających dużych zasobów, takich jak renderowanie grafiki 3D, analiza danych czy hosting serwerów aplikacji. Praktyczne zastosowania tej architektury często znajdują się w środowiskach serwerowych, gdzie wydajność i szybkość przetwarzania danych są kluczowe. Instalacja i konfiguracja dwóch procesorów powinna być wykonana zgodnie ze specyfikacją producenta, aby uniknąć problemów kompatybilności i zapewnić stabilność systemu. Standardy branżowe zalecają także użycie identycznych modeli procesorów, co zapewnia optymalne działanie systemu i równomierne rozkładanie obciążenia między jednostkami obliczeniowymi co jest jednym z kluczowych aspektów budowy wydajnych systemów komputerowych.

Pytanie 13

W systemie Linux plik messages zawiera

A. ogólne informacje o zdarzeniach systemowych

B. informacje dotyczące uwierzytelnienia

C. komunikaty odnoszące się do uruchamiania systemu

D. kody błędów systemowych

Wiele osób może mylić zawartość pliku messages z innymi rodzajami logów systemowych, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, kody błędów systemowych, które są zapisywane w innych lokalizacjach, zazwyczaj dotyczą konkretnych aplikacji lub zadań, a nie ogólnych zdarzeń systemowych. Z kolei dane dotyczące uwierzytelnienia, takie jak logi z procesu logowania, są gromadzone w plikach takich jak `/var/log/auth.log` lub `/var/log/secure`, w zależności od dystrybucji systemu. Komunikaty związane z inicjacją systemu są również rejestrowane w odrębnych plikach, takich jak `boot.log`, co czyni je nieodpowiednimi do klasyfikacji jako „ogólne informacje o zdarzeniach systemowych”. Typowym błędem jest także założenie, że wszystkie ważne informacje mogą być scentralizowane w jednym miejscu, co w praktyce rzadko się zdarza, z uwagi na różnorodność usług oraz różne etapy cyklu życia systemu operacyjnego, które generują swoje własne logi. Właściwe zrozumienie struktury logowania w systemie Linux oraz rozróżnianie między różnymi typami logów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem i jego bezpieczeństwem, a także dla szybkiego diagnozowania problemów. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy rodzaj logu pełni specyficzną funkcję i nie można ich mylić ani traktować wymiennie.

Pytanie 14

Podczas procesu zamykania systemu operacyjnego na wyświetlaczu pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zakończenie pracy systemu, spowodowane brakiem pamięci. Co może sugerować ten błąd?

A. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

B. uszkodzenie partycji systemowej

C. uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera

D. przegrzanie procesora

W przypadku błędu 0x000000F3, wiele osób może pomyśleć, że inne czynniki, takie jak uszkodzenie partycji systemowej, mogą być przyczyną problemów z zamykaniem systemu. To podejście jest mylne, ponieważ uszkodzenie partycji systemowej najczęściej objawia się innymi symptomami, takimi jak problemy z uruchamianiem systemu, błędy w dostępie do plików systemowych czy całkowity brak możliwości ładowania systemu operacyjnego. Z kolei uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera, choć może prowadzić do obciążenia procesora i pamięci, nie jest bezpośrednio związane z błędem podczas zamykania systemu. System operacyjny jest zaprojektowany do zarządzania zasobami w sposób, który powinien pozwolić na zamknięcie nieużywanych aplikacji w miarę potrzeb. Z tego powodu użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że nadmiar aplikacji może niekoniecznie powodować błąd zamykania. Ostatecznie przegrzanie procesora jest problemem, który może wpływać na wydajność systemu, lecz nie jest bezpośrednio związane z błędem 0x000000F3. Przegrzanie może prowadzić do spadku wydajności i stabilności systemu, ale nie jest przyczyną niepowodzenia zamykania, które jest bardziej związane z zarządzaniem pamięcią. Ważne jest, by unikać błędnych wniosków dotyczących przyczyn problemów z systemem operacyjnym, a zamiast tego skupić się na konkretnych symptomach i ich związku z zasobami systemowymi.

Pytanie 15

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pośrednictwem serwera drukarskiego w systemie operacyjnym Windows Server. Przysługuje im jedynie uprawnienie 'Zarządzanie dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać przedstawiony problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy wycofać uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

B. Dla grupy Administratorzy należy wycofać uprawnienia 'Drukuj'

C. Dla grupy Pracownicy należy wycofać uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

D. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

Odpowiedź, która sugeruje nadanie grupie Pracownicy uprawnienia 'Drukuj', jest prawidłowa, ponieważ użytkownicy tej grupy muszą mieć odpowiednie uprawnienia, aby móc wykonywać operacje związane z drukowaniem dokumentów. W systemie Windows Server uprawnienia do drukowania są kluczowe dla poprawnego funkcjonowania serwera wydruku. Użytkownicy, którzy posiadają jedynie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', mogą jedynie zarządzać zadaniami drukowania (takimi jak zatrzymywanie lub usuwanie dokumentów z kolejki drukowania), ale nie mają możliwości fizycznego wydruku. Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie, administrator musi dodać im uprawnienia 'Drukuj'. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach operacyjnych, które zalecają przydzielanie minimalnych, ale wystarczających uprawnień dla użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo i kontrolę nad zasobami. Na przykład, w organizacjach, gdzie dostęp do drukarek jest ograniczony, uprawnienia te powinny być nadawane na poziomie grupy, aby uprościć proces zarządzania i audytu. Zastosowanie tego rozwiązania powinno poprawić efektywność pracy w biurze oraz zminimalizować problemy związane z niewłaściwym dostępem do zasobów wydruku.

Pytanie 16

Program WinRaR pokazał okno informacyjne przedstawione na ilustracji. Jakiego rodzaju licencję na oprogramowanie użytkownik stosował do tej pory?

A. oprogramowanie trialowe

B. oprogramowanie bezpłatne

C. oprogramowanie reklamowe

D. domena publiczna

Public domain odnosi się do oprogramowania, które jest dostępne do użytku publicznego bez żadnych ograniczeń dotyczących prawa autorskiego. Tego rodzaju programy mogą być swobodnie modyfikowane i rozpowszechniane, co nie odpowiada sytuacji z WinRAR, który wymaga zakupu licencji po okresie próbnym. Adware to oprogramowanie, które jest darmowe, ale wyświetla reklamy jako źródło dochodu dla twórców. W przypadku WinRAR nie mamy do czynienia z wyświetlaniem reklam, a jedynie z ograniczeniem czasowym, co wyklucza tę kategorię. Freeware odnosi się do programów, które są dostępne do użycia bez żadnych opłat i zwykle na stałe, lecz z ograniczeniami dotyczącymi modyfikacji i redystrybucji. WinRAR nie spełnia tego kryterium, ponieważ wymaga zakupu po 40 dniach użytkowania. Kluczowym błędem jest nieodróżnienie pełnowartościowego okresu próbnego, jaki umożliwia licencja shareware, od pełnej wersji darmowej. Shareware jest specyficznym modelem dystrybucji oprogramowania, który przyciąga użytkowników możliwością przetestowania funkcji przed zakupem, co jest powszechną praktyką w branży oprogramowania komercyjnego. Użytkownicy często mylą te pojęcia, nie zważając na wyraźne informacje producenta dotyczące ograniczeń czasowych i konieczności zakupu, co prowadzi do błędnych wniosków na temat rodzaju licencji zastosowanej dla WinRAR. Właściwe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla świadomego korzystania z różnych modeli dystrybucji oprogramowania i podejmowania odpowiednich decyzji zakupowych.

Pytanie 17

Ile maksymalnie kanałów z dostępnego pasma kanałów w standardzie 802.11b może być używanych w Polsce?

A. 13 kanałów

B. 9 kanałów

C. 10 kanałów

D. 11 kanałów

Standard 802.11b to część rodziny standardów IEEE 802.11, który działa w paśmie 2,4 GHz i pozwala na użycie 13 kanałów radiowych w krajach, które przestrzegają regulacji ETSI, jak na przykład w Polsce. To naprawdę przydatne, bo w takich zatłoczonych miejscach jak biura czy kawiarnie, można lepiej zarządzać sieciami bezprzewodowymi dzięki różnym kanałom. Dzięki temu zmniejszamy zakłócenia i poprawiamy jakość sygnału. Z mojego doświadczenia, najlepsze są kanały 1, 6 i 11, bo to jedyne kanały, które się nie nakładają, co zmniejsza interferencję. Warto również znać przepisy dotyczące kanałów w danym kraju, żeby wszystko było zgodne z prawem. To ważne, zwłaszcza dla firm, które chcą rozbudować swoją sieć.

Pytanie 18

Który rodzaj pracy Access Pointa jest używany, aby umożliwić urządzeniom bezprzewodowym dostęp do przewodowej sieci LAN?

A. Punkt dostępowy

B. Repeater

C. Most bezprzewodowy

D. Tryb klienta

Wybór innych opcji, takich jak most bezprzewodowy, tryb klienta czy repeater, wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji i zastosowania punktów dostępu. Most bezprzewodowy, choć może łączyć dwie sieci bezprzewodowe, nie zapewnia urządzeniom bezprzewodowym dostępu do przewodowej sieci LAN. Jego głównym celem jest połączenie dwóch segmentów sieci, a nie udostępnienie zasobów użytkownikom końcowym. Tryb klienta natomiast przekształca punkt dostępowy w urządzenie, które łączy się z innym punktem dostępowym lub routerem, co czyni go nieodpowiednim do funkcji, które pełni punkt dostępowy. Z kolei repeater zwiększa zasięg istniejącej sieci, ale nie pozwala na jednoczesne połączenie wielu urządzeń, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście dostępu do sieci LAN. Myląc te różne tryby, można wpaść w pułapkę myślenia, że każdy z nich pełni tę samą funkcję, co prowadzi do nieefektywnego projektowania sieci i obniżenia jej wydajności. Przy projektowaniu sieci bezprzewodowej kluczowe jest zrozumienie ról poszczególnych urządzeń i wybranie odpowiedniego rozwiązania dostosowanego do specyficznych potrzeb sieciowych.

Pytanie 19

Na którym obrazku przedstawiono panel krosowniczy?

A. rys. C

B. rys. A

C. rys. B

D. rys. D

Rysunek A przedstawia organizator kabli, który służy do porządkowania przewodów i utrzymywania porządku w szafach serwerowych. Choć jest istotny dla estetyki i porządku, nie pełni funkcji panelu krosowniczego, czyli nie zarządza połączeniami sieciowymi. Rysunek C ukazuje przełącznik sieciowy, który jest aktywnym elementem sieciowym używanym do przełączania sygnałów między różnymi urządzeniami w sieci. Jego funkcja różni się znacząco od panelu krosowniczego, gdyż przełącznik aktywnie zarządza ruchem sieciowym, podczas gdy panel krosowniczy jedynie organizuje połączenia fizyczne. Rysunek D prezentuje router, kluczowy dla kierowania ruchem w sieci i zapewniania łączności pomiędzy różnymi sieciami. Routery mają zaawansowane funkcje związane z analizą i zarządzaniem pakietami danych, co nie jest celem panelu krosowniczego. Wybór niewłaściwego elementu jako panelu krosowniczego może wynikać z braku zrozumienia ich specyficznych ról w infrastrukturze sieciowej. Panel krosowniczy jest urządzeniem pasywnym i służy przede wszystkim do uporządkowania i łatwej rekonfiguracji połączeń kablowych, podczas gdy pozostałe urządzenia pełnią funkcje związane z aktywnym zarządzaniem siecią i przesyłem danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w projektowaniu oraz utrzymaniu nowoczesnych, wydajnych systemów IT.

Pytanie 20

Jakie czynności nie są realizowane przez system operacyjny?

A. zarządzaniem czasem procesora oraz przydzielaniem go poszczególnym zadaniom

B. umożliwianiem mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji między nimi

C. nadzorowaniem i alokowaniem pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

D. generowaniem źródeł aplikacji systemowych

Wszystkie inne odpowiedzi wskazują na kluczowe funkcje, które system operacyjny pełni w środowisku komputerowym. System operacyjny dostarcza mechanizmy do synchronizacji zadań i komunikacji pomiędzy nimi, co jest kluczowe w kontekście wielozadaniowości. Dzięki tym mechanizmom, różne aplikacje mogą współdzielić zasoby i współpracować, co jest niezbędne w nowoczesnych systemach operacyjnych. Planowanie oraz przydział czasu procesora są również fundamentalnymi rolami, które OS musi pełnić, aby zapewnić, że wszystkie uruchomione zadania otrzymują odpowiednią ilość czasu procesora, co z kolei wpływa na wydajność całego systemu. Kontrola i przydział pamięci operacyjnej dla uruchomionych zadań to kolejny kluczowy aspekt, który zapewnia, że każda aplikacja ma dostęp do pamięci, której potrzebuje, aby działać poprawnie. Błędne zrozumienie roli systemu operacyjnego, które może prowadzić do wyboru odpowiedzi, może wynikać z mylenia procesów tworzenia oprogramowania z funkcjami zarządzania zasobami. W rzeczywistości, OS działa jako mediator między aplikacjami a sprzętem komputerowym, a jego głównym celem jest efektywne zarządzanie zasobami, a nie tworzenie aplikacji. Takie nieporozumienie może być powszechne wśród osób, które nie mają głębokiej wiedzy na temat architektury systemów komputerowych i ich operacji.

Pytanie 21

Na ilustracji przedstawiono część procesu komunikacji z serwerem, która została przechwycona przez aplikację Wireshark. Jaki to serwer?

A. WWW

B. FTP

C. DNS

D. DHCP

FTP jest protokołem sieciowym stosowanym do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem. W odróżnieniu do DHCP FTP nie zajmuje się przydziałem adresów IP lecz umożliwia transfer danych w sieci. Charakteryzuje się operacjami takimi jak przesyłanie pobieranie i zarządzanie plikami na serwerze co czyni go nieodpowiednim do roli przypisywania adresów IP. Protokół DNS zajmuje się tłumaczeniem nazw domenowych na adresy IP co jest istotne dla wczytywania stron internetowych i usług sieciowych. Pomimo że DNS jest kluczową częścią działania internetu nie ma udziału w bezpośrednim przypisywaniu adresów IP urządzeniom w sieci co jest głównym zadaniem DHCP. Protokoły WWW takie jak HTTP czy HTTPS są używane do przesyłania stron internetowych i danych pomiędzy serwerem a przeglądarką użytkownika. WWW koncentruje się na dostarczaniu zawartości internetowej zamiast na zarządzaniu adresacją IP w sieci. Błędne przypisanie protokołów takich jak FTP DNS czy WWW do funkcji DHCP wynika z niezrozumienia ich podstawowych funkcji i różnic między nimi. Każdy z tych protokołów odgrywa unikalną rolę w sieci ale tylko DHCP jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP co czyni go kluczowym składnikiem infrastruktury sieciowej. Zrozumienie różnic w zastosowaniach tych protokołów pomaga w zapewnieniu prawidłowej konfiguracji i optymalnego działania sieci komputerowej.

Pytanie 22

Zamiana koncentratorów na switch'e w sieci Ethernet doprowadzi do

A. redukcji liczby kolizji

B. zmiany struktury sieci

C. konieczności modyfikacji adresów IP

D. powiększenia domeny rozgłoszeniowej

Wymiana koncentratorów na przełączniki w sieci Ethernet rzeczywiście prowadzi do zmniejszenia ilości kolizji. Koncentratory (huby) działają na poziomie fizycznym modelu OSI i po prostu transmitują dane do wszystkich portów, co powoduje, że urządzenia w sieci mogą jednocześnie nadawać dane, co skutkuje kolizjami. Przełączniki (switches) operują na poziomie drugiego poziomu OSI, czyli warstwie łącza danych, i inteligentnie zarządzają ruchem, kierując ramki tylko do docelowego portu. Dzięki temu, gdy jedno urządzenie nadaje, inne mogą odbierać, co eliminuje kolizje. Praktycznie oznacza to, że sieci oparte na przełącznikach mogą obsługiwać wyższe prędkości przesyłania danych oraz większą liczbę urządzeń, co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach pracy, gdzie wymagana jest wysoka wydajność przesyłu danych. Warto również wspomnieć o standardzie IEEE 802.3, który określa zasady działania sieci Ethernet i wprowadza różne techniki, jak pełnodupleksowy tryb pracy, który dodatkowo minimalizuje kolizje.

Pytanie 23

Jakiego protokołu używa polecenie ping?

A. FTP

B. LDAP

C. ICMP

D. RDP

Wybór odpowiedzi związanych z protokołami FTP, RDP i LDAP wskazuje na brak znajomości podstawowych protokołów używanych w komunikacji sieciowej. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest używany do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, jednak nie ma on związku z diagnozowaniem dostępności hostów. RDP (Remote Desktop Protocol) to protokół stworzony przez Microsoft, który umożliwia zdalny dostęp do komputerów i nie ma zastosowania w kontekście testowania łączności. Z kolei LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) jest protokołem używanym do dostępu do usług katalogowych, takich jak Active Directory, i również nie jest związany z monitorowaniem dostępności sieci. Wybierając te odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd myślowy polegający na myleniu protokołów transportowych lub aplikacyjnych z protokołami diagnostycznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że ICMP odgrywa unikalną rolę w komunikacji sieciowej, umożliwiając diagnostykę, podczas gdy inne protokoły mają odmienny cel. Niezrozumienie tego podziału może prowadzić do poważnych problemów w zarządzaniu sieciami, w tym do błędnej konfiguracji oraz trudności w identyfikacji problemów z łącznością.

Pytanie 24

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika?

A. whoami

B. users

C. who

D. id

Odpowiedź 'id' jest poprawna, ponieważ polecenie to wyświetla nie tylko numer identyfikacyjny użytkownika (UID), ale także inne istotne informacje, takie jak numer identyfikacyjny grupy (GID) oraz przynależność do grup. Użycie polecenia 'id' w terminalu umożliwia administratorom systemu oraz użytkownikom szybkie uzyskanie informacji o swojej tożsamości w systemie, co jest kluczowe przy zarządzaniu uprawnieniami. Przykładowo, polecenie 'id' może być użyteczne w skryptach automatyzujących, gdzie ważne jest dopasowanie uprawnień do zasobów systemowych. Znalezienie UID jest także istotne w kontekście bezpieczeństwa, gdyż pozwala na identyfikację oraz audyt działań użytkowników. Używając opcji 'id -G', możemy zobaczyć wszystkie grupy, do których należy użytkownik, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania dostępem w systemach Unix/Linux.

Pytanie 25

Który adres IP jest najwyższy w sieci 196.10.20.0/26?

A. 192.10.20.1

B. 196.10.20.63

C. 196.10.20.0

D. 196.10.20.64

Adres IP 196.10.20.63 jest największym adresem IP w podsieci 196.10.20.0/26, ponieważ podsieć ta ma 64 dostępne adresy (od 196.10.20.0 do 196.10.20.63). W tej konfiguracji 196.10.20.0 jest adresem sieci, a 196.10.20.63 to adres rozgłoszeniowy (broadcast), który jest używany do wysyłania wiadomości do wszystkich hostów w danej podsieci. W praktyce, największy adres IP, który można przypisać urządzeniom w tej podsieci, to 196.10.20.62, co oznacza, że 196.10.20.63 nie może być przypisany praktycznym hostom, ale pełni istotną rolę w komunikacji w sieci. Zrozumienie, jak wyznaczać adresy IP w ramach podsieci, oraz umiejętność identyfikacji adresów sieciowych i rozgłoszeniowych są kluczowe w zarządzaniu sieciami komputerowymi oraz w projektowaniu infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi. Te umiejętności są niezbędne dla administratorów sieci i inżynierów, którzy muszą dbać o efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów IP.

Pytanie 26

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. odczytać, zapisać oraz wykonać

B. odczytać oraz wykonać

C. zmieniać

D. wyłącznie wykonać

Odpowiedzi sugerujące, że właściciel pliku mógłby go modyfikować, mają swoje podstawy w niepełnym zrozumieniu systemu uprawnień w Linuxie. W Linuxie uprawnienia są przypisane na podstawie trzech kategorii: właściciela pliku, grupy oraz innych użytkowników. Wartość 541 oznacza, że właściciel pliku ma uprawnienia tylko do odczytu i wykonania, co wyklucza możliwość modyfikacji pliku. Odpowiedzi wskazujące na pełne uprawnienia do odczytu, zapisu i wykonania są również błędne, ponieważ właściciel nie ma prawa do zapisu w tym przypadku. Często błędne wnioski wynikają z mylenia pojęć związanych z uprawnieniami i brakiem zrozumienia, że każdy z bitów uprawnień ma swoją określoną funkcję. Warto również zauważyć, że nawet jeśli plik miałby inne uprawnienia, to praktyki związane z bezpieczeństwem często rekomendują ograniczanie możliwości zapisu do plików, które nie wymagają ciągłych modyfikacji. W związku z tym, wskazówki dotyczące przypisywania uprawnień powinny opierać się na zasadzie minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć dostęp jedynie do tych zasobów, które są mu absolutnie niezbędne do pracy.

Pytanie 27

Jakie polecenie pozwala na przeprowadzenie aktualizacji do nowszej wersji systemu Ubuntu Linux?

A. install source update

B. upgrade install dist high

C. apt-get sudo su update

D. sudo apt-get dist-upgrade

Polecenie 'sudo apt-get dist-upgrade' jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu systemem Ubuntu Linux, umożliwiającym aktualizację systemu do najnowszej wersji. 'sudo' oznacza, że wykonujemy polecenie z uprawnieniami administratora, co jest niezbędne do przeprowadzania operacji wymagających podwyższonych uprawnień. 'apt-get' to program do zarządzania pakietami, który obsługuje instalację, aktualizację i usuwanie oprogramowania. 'dist-upgrade' natomiast, różni się od standardowego 'upgrade', ponieważ nie tylko aktualizuje zainstalowane pakiety, ale także zajmuje się instalacją nowych pakietów oraz usuwaniem tych, które są niezbędne do poprawnego funkcjonowania systemu. Przykład praktyczny to sytuacja, w której po wydaniu nowej wersji Ubuntu, użytkownik może zaktualizować system do najnowszej wersji, aby zapewnić sobie dostęp do nowych funkcji oraz poprawek bezpieczeństwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie utrzymywania systemu operacyjnego. Ponadto, regularne aktualizacje pomagają w minimalizacji ryzyka związane z lukami zabezpieczeń, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa IT.

Pytanie 28

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. zmianę aktywnego katalogu na katalog domowy użytkownika

B. wyświetlenie identyfikatora terminala

C. uruchomienie programu pokazującego zawartość pamięci operacyjnej

D. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

Polecenie 'tty' w systemie Linux jest używane do wyświetlenia nazwy terminala, z którego aktualnie korzysta użytkownik. Terminal, w kontekście systemu operacyjnego, jest interfejsem, który pozwala na komunikację z systemem w sposób tekstowy. Użycie polecenia 'tty' zwraca ścieżkę do pliku urządzenia terminala powiązanego z sesją użytkownika. Przykładowo, gdy uruchomimy to polecenie w terminalu, możemy uzyskać wynik taki jak '/dev/pts/0', co oznacza, że korzystamy z wirtualnego terminala. To narzędzie może być przydatne w skryptach lub przy debugowaniu, aby upewnić się, z którego terminala wykonywane są komendy. W praktyce, wiedza na temat tego, jak identyfikować terminal, z którego korzysta użytkownik, jest kluczowa w kontekście zarządzania sesjami i uprawnieniami, zwłaszcza w środowiskach wieloużytkownikowych. Dobre praktyki sugerują, aby programiści i administratorzy systemów regularnie korzystali z polecenia 'tty' w celu monitorowania aktywności oraz diagnozowania potencjalnych problemów z sesjami terminalowymi.

Pytanie 29

Technik serwisowy zrealizował w ramach zlecenia działania wymienione w zestawieniu. Całkowity koszt zlecenia obejmuje cenę usług wymienionych w zestawieniu oraz wynagrodzenie serwisanta, którego stawka godzinowa wynosi 60,00 zł netto. Oblicz całkowity koszt zlecenia brutto. Stawka VAT na usługi wynosi 23%

LP	Czynność	Czas wykonania w minutach	Cena usługi netto w zł
1.	Instalacja i konfiguracja programu	35	20,00
2.	Wymiana płyty głównej	80	50,00
3.	Wymiana karty graficznej	30	25,00
4.	Tworzenie kopii zapasowej i archiwizacja danych	65	45,00
5.	Konfiguracja rutera	30	20,00

A. 492,00 zł

B. 400,00 zł

C. 436,80 zł

D. 455,20 zł

Widzę, że coś poszło nie tak z Twoimi obliczeniami. Główny błąd to pewnie to, że nie zliczyłeś dobrze kosztów netto i brutto. Koszty usług powinny dać 160,00 zł, a koszt pracy serwisanta to 240,00 zł, co razem daje 400,00 zł netto. Niektórzy mogą się mylić, bo nie uwzględnili pełnej stawki godzinowej serwisanta albo błędnie przeliczyli czas pracy. Pamiętaj, że przeliczanie minut na godziny jest ważne, bo stawki zazwyczaj podaje się za godzinę. Jak doliczasz VAT, też ważne, żeby dobrze ogarnąć tę stawkę. 23% to właściwie prawie jedna czwarta sumy, którą musisz dodać. Takie małe pomyłki mogą w końcu wpłynąć na wycenę, co z kolei może sprawić, że klient będzie niezadowolony albo firma straci na tym. Warto wiedzieć, jak to wszystko działa, żeby lepiej zarządzać finansami w serwisie i komunikować się z klientem.

Pytanie 30

Jaką wartość dziesiętną ma liczba FF w systemie szesnastkowym?

A. 250

B. 254

C. 248

D. 255

Liczba FF w systemie szesnastkowym odpowiada liczbie 255 w systemie dziesiętnym. System szesnastkowy, znany również jako hexadecymalny, wykorzystuje 16 symboli: 0-9 oraz A-F, gdzie A=10, B=11, C=12, D=13, E=14, F=15. Aby przeliczyć liczbę FF, należy zrozumieć, że F w systemie szesnastkowym oznacza 15. Obliczenie wartości FF polega na zastosowaniu wzoru: F * 16^1 + F * 16^0 = 15 * 16 + 15 * 1 = 240 + 15 = 255. Przykłady zastosowania tej konwersji można znaleźć w programowaniu, gdyż często używa się systemu szesnastkowego do reprezentowania wartości kolorów w HTML oraz w adresach pamięci w systemach komputerowych. Znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa w wielu aspektach informatyki, w tym w algorytmice oraz inżynierii oprogramowania, co podkreśla znaczenie tej wiedzy w praktyce.

Pytanie 31

Aby aktywować zaprezentowane narzędzie systemu Windows, konieczne jest użycie komendy

A. net localgroup

B. net users

C. show userpasswords

D. control userpasswords2

Polecenie show userpasswords nie istnieje w systemie Windows, co może wynikać z błędnego zrozumienia dostępnych narzędzi i poleceń. Możliwe, że próbujemy osiągnąć coś, co jest wykonywane innym poleceniem, co pokazuje, jak ważne jest dokładne zrozumienie narzędzi i ich przeznaczenia. Net localgroup jest poleceniem wiersza polecenia służącym do zarządzania grupami lokalnymi na komputerze, pozwalając na dodawanie i usuwanie grup lub użytkowników z grup. Chociaż jest to przydatne narzędzie w zarządzaniu komputerem, nie jest używane do bezpośredniego uruchamiania ustawień kont użytkowników. Net users to kolejne polecenie wiersza polecenia, które pozwala na zarządzanie kontami użytkowników, ale działa poprzez linię komend, umożliwiając dodawanie, usuwanie i modyfikowanie kont użytkowników. Pomimo że jest związane z zarządzaniem kontami, nie otwiera graficznego interfejsu, jakiego wymaga pytanie egzaminacyjne. Analizując te polecenia, widzimy, jak istotne jest rozróżnianie ich zastosowań i środowisk, w których są używane. W kontekście egzaminu zawodowego, umiejętność prawidłowego przypisania narzędzi do konkretnych zadań jest kluczowa, co pomaga w skutecznym zarządzaniu systemami IT i zapewnia zgodność z wymaganiami branżowymi oraz standardami zarządzania dostępem i bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 32

W technologii Ethernet 100BaseTX do przesyłania danych wykorzystywane są żyły kabla UTP podłączone do pinów

A. 1, 2, 3, 4

B. 4, 5, 6, 7

C. 1, 2, 5, 6

D. 1, 2, 3, 6

Niewłaściwe połączenie pinów w kablu UTP może prowadzić do różnych problemów z transmisją danych w sieci Ethernet. Odpowiedzi sugerujące użycie pinów 1 2 3 4 lub 4 5 6 7 nie są zgodne z standardem Ethernet 100BaseTX który określa użycie pinów 1 2 3 i 6 dla przesyłania sygnałów. Piny 4 5 6 7 często są błędnie kojarzone z konfiguracjami stosowanymi w innych systemach komunikacyjnych na przykład w telefonii gdzie mogą być używane różne parami przewodów. Standard Ethernet 100BaseTX wymaga konkretnej specyfikacji okablowania aby zapewnić kompatybilność i niezawodność połączeń sieciowych. Piny 1 i 2 są przeznaczone do nadawania sygnałów podczas gdy 3 i 6 są używane do odbioru. Nieprzestrzeganie tego standardu może prowadzić do problemów z jakością sygnału i prędkością transmisji danych co jest kluczowe w środowiskach o wysokim obciążeniu sieciowym. Dlatego istotne jest aby technicy sieciowi dokładnie przestrzegali specyfikacji takich jak EIA/TIA-568A/B podczas konfiguracji sieci. Umiejętność poprawnego zakończenia kabli według tych standardów jest niezbędna do zapewnienia efektywnego działania nowoczesnych sieci komputerowych. Niewłaściwe rozłożenie pinów może prowadzić do zakłóceń i utraty danych co w konsekwencji skutkuje spadkiem wydajności i stabilności sieci. Dlatego zrozumienie specyfikacji standardu Ethernet jest kluczowe dla wszelkich działań związanych z instalacją i zarządzaniem sieciami komputerowymi. Przy projektowaniu i wdrażaniu sieci istotne jest aby unikać takich błędów które mogą prowadzić do poważnych problemów z łącznością i wydajnością sieciową w środowiskach korporacyjnych i domowych.

Pytanie 33

Gdy użytkownik wpisuje w przeglądarkę internetową adres www.egzamin.pl, nie ma możliwości otwarcia strony WWW, natomiast wprowadzenie adresu 211.0.12.41 umożliwia dostęp do niej. Problem ten spowodowany jest brakiem skonfigurowanego serwera

A. DNS

B. SQL

C. WWW

D. DHCP

Odpowiedzi SQL, DHCP i WWW nie są właściwe w kontekście opisanej sytuacji. SQL, czyli Structured Query Language, to język zapytań używany do zarządzania danymi w relacyjnych bazach danych. Nie ma bezpośredniego związku z procesem rozpoznawania nazw domenowych. Problemy z dostępem do strony internetowej nie leżą w obszarze zarządzania bazami danych, chyba że zastosowanie SQL dotyczy problemów z pobieraniem treści z bazy, co nie jest przyczyną opisaną w pytaniu. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, służy do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej. Choć DHCP jest niezbędny do zapewnienia, że urządzenia mają dostęp do lokalnej sieci, nie odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP. Dlatego, jeśli adres IP jest znany i dostęp do serwisu internetowego jest możliwy poprzez jego wpisanie, problem leży w systemie DNS, a nie w DHCP. WWW, czyli World Wide Web, odnosi się do całego systemu publikowania i organizacji treści w Internecie, ale nie jest zjawiskiem technicznym, które wpływa na rozpoznawanie adresów w sieci. Często pomyłka wynika z mylenia terminów technicznych i ich funkcji. Kluczowe jest zrozumienie roli systemu DNS w dostępie do zasobów internetowych oraz jego wpływu na funkcjonowanie sieci jako całości.

Pytanie 34

Połączenia typu point-to-point, realizowane za pośrednictwem publicznej infrastruktury telekomunikacyjnej, oznacza się skrótem

A. VPN

B. VLAN

C. WLAN

D. PAN

VLAN, WLAN oraz PAN to terminy, które odnoszą się do różnych typów sieci, jednak żaden z nich nie opisuje technologii, która umożliwia bezpieczne połączenia przez publiczną infrastrukturę telekomunikacyjną. VLAN (Virtual Local Area Network) to metoda segmentacji sieci lokalnej, która pozwala na tworzenie wielu logicznych sieci w ramach jednego fizycznego medium. VLAN-y są często używane w dużych organizacjach do zwiększenia wydajności i bezpieczeństwa, umożliwiając separację ruchu sieciowego. WLAN (Wireless Local Area Network) odnosi się do sieci lokalnych opartych na technologii bezprzewodowej, co umożliwia urządzeniom mobilnym łączenie się z internetem bez użycia kabli. Z kolei PAN (Personal Area Network) to sieć o bardzo małym zasięgu, używana do komunikacji między urządzeniami osobistymi, takimi jak telefony czy laptopy, zazwyczaj za pośrednictwem technologii Bluetooth. Skupiając się na tych terminach, można zauważyć, że koncentrują się one na różnych aspektach lokalej komunikacji, zamiast na tworzeniu bezpiecznych połączeń przez publiczną infrastrukturę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać pomyłek w kontekście zastosowań technologii sieciowych oraz ich bezpieczeństwa.

Pytanie 35

Jakie rozwiązanie należy wdrożyć i prawidłowo ustawić, aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu?

A. skaner antywirusowy

B. zapora ogniowa

C. oprogramowanie antyspamowe

D. bezpieczna przeglądarka stron WWW

Odpowiedzi sugerujące instalację oprogramowania antyspamowego, bezpiecznej przeglądarki lub skanera antywirusowego jako środków ochrony przed atakami typu Smurf są nieprawidłowe, ponieważ nie adresują one bezpośrednio charakterystyki tego typu ataku. Oprogramowanie antyspamowe jest przeznaczone głównie do filtrowania niechcianych wiadomości e-mail i nie ma wpływu na ataki skierowane na infrastrukturę sieciową. Bezpieczna przeglądarka stron WWW, mimo że może chronić przed złośliwym oprogramowaniem lub phishingiem, nie zabezpiecza sieci przed atakami DDoS, takimi jak Smurf, które polegają na nadużywaniu komunikacji sieciowej. Skanery antywirusowe również nie mają na celu obrony przed tego typu atakami, gdyż są wykorzystywane do wykrywania i usuwania wirusów oraz złośliwego oprogramowania na lokalnych maszynach, a nie do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego. Wybór niewłaściwych narzędzi zabezpieczających prowadzi do mylnego przekonania, że system jest odpowiednio chroniony, podczas gdy rzeczywiste zagrożenia pozostają na wolności. W kontekście ataku Smurf, kluczową kwestią jest umiejętność rozpoznawania i zarządzania ruchem sieciowym, co można osiągnąć jedynie poprzez zastosowanie zapory ogniowej oraz implementację odpowiednich reguł filtrowania ruchu. Każda sieć powinna być wyposażona w odpowiednie rozwiązania zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak regularne audyty bezpieczeństwa oraz dostosowane polityki zarządzania dostępem.

Pytanie 36

Jakie oprogramowanie opisuje najnowsza wersja wieloplatformowego klienta, który cieszy się popularnością wśród użytkowników na całym świecie, oferującego wirtualną sieć prywatną do nawiązywania połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika i hasła, a także dodatkowych kart w wersji dla Windows?

A. TightVNC

B. Putty

C. Ethereal

D. OpenVPN

OpenVPN to jeden z najpopularniejszych klientów dla wirtualnych sieci prywatnych (VPN), który wspiera wiele platform, w tym Windows, Linux i macOS. Jego główną cechą jest możliwość korzystania z różnych metod uwierzytelniania, takich jak klucze prywatne, certyfikaty oraz tradycyjne nazwy użytkownika i hasła. OpenVPN stosuje złożone algorytmy szyfrowania, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych przesyłanych przez niezabezpieczone sieci, takie jak Internet. Użytkownicy często wykorzystują OpenVPN do bezpiecznego łączenia się z sieciami firmowymi zdalnie, co stało się szczególnie istotne w dobie pracy zdalnej. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której pracownik łączy się z firmowym serwerem, aby uzyskać dostęp do zasobów niedostępnych w publicznej sieci. Dzięki OpenVPN, dane przesyłane są szyfrowane, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo i prywatność. Dodatkowo, OpenVPN jest zgodny z różnymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak IETF RFC 5280, co czyni go zgodnym z aktualnymi praktykami branżowymi w obszarze ochrony danych.

Pytanie 37

Aby zrealizować transfer danych pomiędzy siecią w pracowni a siecią ogólnoszkolną, która ma inną adresację IP, należy zastosować

A. punkt dostępowy

B. przełącznik

C. ruter

D. koncentrator

Ruter jest urządzeniem, które pełni kluczową rolę w wymianie danych pomiędzy różnymi sieciami, szczególnie gdy te sieci mają różne adresacje IP. Ruter analizuje pakiety danych i podejmuje decyzje na podstawie informacji zawartych w nagłówkach tych pakietów. W przypadku, gdy sieci mają różne adresy IP, ruter przeprowadza proces routingu, który umożliwia przesyłanie danych z jednej sieci do drugiej. Przykładem praktycznego zastosowania rutera może być sytuacja w szkolnej infrastrukturze, gdzie ruter łączy sieć lokalną z siecią ogólnoszkolną, co pozwala uczniom na dostęp do zasobów edukacyjnych w internecie. Dodatkowo, ruter często pełni funkcję zapory sieciowej (firewall), co zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych danych. W branży IT obowiązują standardy, takie jak RFC 791 (IP) oraz RFC 1812 (IPv4 routing), które określają zasady działania ruterów oraz ich integracji z innymi elementami sieci. Dobre praktyki obejmują również zarządzanie trasami za pomocą protokołów takich jak OSPF czy BGP, co pozwala na efektywne zarządzanie dużymi sieciami. Zrozumienie funkcji rutera jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci.

Pytanie 38

W IPv6 odpowiednikiem adresu pętli zwrotnej jest adres

A. ::fff/64

B. 0:0/32

C. ::1/128

D. :1:1:1/96

Adres pętli zwrotnej w protokole IPv6 to ::1/128, co jest odpowiednikiem adresu 127.0.0.1 w IPv4. Adres ten jest używany do komunikacji wewnętrznej w systemie operacyjnym, co oznacza, że pakiety wysyłane na ten adres nie opuszczają urządzenia i są kierowane z powrotem do samego siebie. W praktyce, programy i usługi sieciowe mogą używać tego adresu do testowania lokalnej komunikacji oraz do debugowania. Zgodnie z dokumentacją RFC 4291, adres pętli zwrotnej jest zdefiniowany jako specyficzny adres unicast, co oznacza, że jest dedykowany do komunikacji z jednym, konkretnym urządzeniem. Warto też zauważyć, że w IPv6 format adresów jest znacznie bardziej elastyczny niż w IPv4, co pozwala na prostsze zarządzanie adresami w różnych scenariuszach sieciowych. Używanie adresu ::1/128 jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa oraz zarządzania IP, ponieważ pozwala na izolowanie testów i działań od zewnętrznych sieci.

Pytanie 39

Na zdjęciu widać

A. router

B. punkt dostępowy

C. przełącznik

D. most

Przełącznik jest kluczowym urządzeniem sieciowym, które działa w warstwie drugiej modelu OSI, czyli w warstwie łącza danych. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Przełączniki wykorzystują adresy MAC, aby skutecznie przesyłać dane, co pozwala na minimalizację kolizji i efektywniejsze zarządzanie ruchem sieciowym. Typowy przełącznik, jak ten na zdjęciu, posiada wiele portów Ethernet, co umożliwia podłączenie wielu urządzeń, takich jak komputery, drukarki czy serwery, do jednej sieci LAN. Przełączniki mogą być stosowane w różnych środowiskach – od małych sieci domowych po duże korporacyjne centra danych, gdzie zarządzają setkami urządzeń. Ponadto, współczesne przełączniki oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN-y, które poprawiają bezpieczeństwo i elastyczność sieci, oraz PoE (Power over Ethernet), które umożliwia zasilanie urządzeń sieciowych bez dodatkowych kabli. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie przełączników w sieciach pozwala na zwiększenie wydajności oraz lepsze zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w środowiskach wysokoobciążeniowych.

Pytanie 40

Umożliwienie stacjom roboczym Windows, OS X oraz Linux korzystania z usług drukowania Linuxa i serwera plików zapewnia serwer

A. APACHE

B. POSTFIX

C. SAMBA

D. SQUID

SAMBA to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokół SMB/CIFS, umożliwiając współdzielenie plików oraz drukowanie pomiędzy systemami Linux i Unix a klientami Windows oraz Mac OS X. Dzięki SAMBA można zintegrować różnorodne systemy operacyjne w jedną, spójną sieć, co jest kluczowe w środowiskach mieszanych. Przykładem zastosowania SAMBA może być sytuacja, w której dział IT w firmie chce, aby pracownicy korzystający z komputerów z Windows mogli łatwo uzyskiwać dostęp do katalogów i drukarek, które są fizycznie podłączone do serwera z systemem Linux. W kontekście dobrych praktyk, SAMBA zapewnia również mechanizmy autoryzacji i uwierzytelniania, co jest zgodne z zasadami zabezpieczania danych i zarządzania dostępem. Dodatkowo, SAMBA wspiera integrację z Active Directory, co umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami. Warto również zauważyć, że SAMBA jest szeroko stosowana w wielu organizacjach, co potwierdza jej stabilność, wsparcie społeczności i ciągły rozwój.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej