Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 08:10
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 08:26

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas tworzenia kompozycji obrazu z wykorzystaniem zasady kontrastu barw, powinno się w projekcie wykorzystać zestawienie kolorów

A. czarnego i granatowego

B. czerwonego i grafitowego

C. granatowego i żółtego

D. czarnego i grafitowego

Zestawienie koloru granatowego i żółtego jest doskonałym przykładem zastosowania zasady kontrastu kolorów w kompozycji obrazu. Granatowy, jako kolor ciemny, tworzy głębię i stabilność, podczas gdy żółty, jako kolor jasny, dodaje energii i przyciąga uwagę. Taki kontrast nie tylko wyróżnia elementy w projekcie, ale również zwiększa czytelność i dynamikę wizualną. W praktyce projektanci często wykorzystują ten kontrast w brandingowych grafikach, plakatach oraz stronach internetowych, aby podkreślić kluczowe informacje. Na przykład, w przypadku logo, granatowy może stanowić tło, a żółty napis przyciąga wzrok, dzięki czemu nazwa marki staje się bardziej zapadająca w pamięć. Zasada kontrastu kolorów jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi dostępności, co sprawia, że tekst jest czytelniejszy dla osób z różnymi wadami wzroku. Warto również zauważyć, że takie zestawienia kolorystyczne są powszechnie stosowane w sztuce, gdzie kontrasty są używane do wyrażania emocji i kierowania uwagi widza na najważniejsze elementy kompozycji.

Pytanie 2

Podczas wykonywania zdjęć w słoneczny dzień w aparacie fotograficznym należy ustawić balans bieli oznaczony symbolem

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Balans bieli oznaczony symbolem słońca, czyli odpowiedź B, to kluczowa sprawa, jeśli chcesz, żeby kolory na zdjęciach wyglądały naturalnie, zwłaszcza w słoneczne dni. Ustawiając balans bieli w aparacie, sprawiasz, że białe przedmioty wyglądają faktycznie białe, co z kolei pozwala na lepsze odwzorowanie innych kolorów. W słoneczne dni światło ma tendencję do bycia trochę cieplejszym, co może sprawić, że zdjęcia będą miały niepożądane odcienie. Dlatego ustawiając balans bieli na poziom słoneczny (symbol słońca), twój aparat zneutralizuje te niechciane tony, co robią też profesjonalni fotografowie. Weźmy na przykład krajobrazy – prawidłowy balans bieli pozwala na uchwycenie rzeczywistych kolorów nieba oraz zieleni przyrody. Warto pamiętać, że zawsze dobrze jest dostosowywać balans bieli do warunków oświetleniowych, bo to naprawdę robi różnicę, zwłaszcza podczas fotografowania o różnych porach dnia. Zrozumienie tego jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby twoje zdjęcia były jak najwyższej jakości.

Pytanie 3

Który z podanych czynników wpływa na zakres głębi ostrości?

A. Obiekt, który jest fotografowany

B. Wartość przysłony

C. Typ aparatu

D. Czas ekspozycji matrycy

Liczba przysłony to kluczowy parametr wpływający na głębię ostrości w fotografii. W miarę jak zmniejszamy wartość f (np. f/2.8 do f/22), zmienia się ilość światła wpadającego do obiektywu, a także zakres głębi ostrości. Mniejsza liczba przysłony (większa apertura) skutkuje mniejszym zakresem głębi ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu rozmycia tła i wyeksponowanie głównego obiektu. Przykładowo, w portretach często używa się szerokiej przysłony, aby skupić uwagę widza na osobie, a tło staje się mniej wyraźne. Z kolei większa liczba przysłony (np. f/16) zwiększa głębię ostrości, co jest pożądane w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. Umiejętne korzystanie z przysłony jest jednym z fundamentalnych aspektów techniki fotografii, a jej zrozumienie pozwala na kreatywne podejście do komponowania zdjęć oraz osiąganie zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 4

W jaki sposób oświetlony jest przedmiot na przedstawionym planie zdjęciowym?

A. Światłem pośrednim, rozproszonym.

B. Światłem pośrednim, skierowanym.

C. Światłem bezpośrednim, rozproszonym.

D. Światłem bezpośrednim, skierowanym.

Na tym planie zdjęciowym przedmiot oświetlony jest światłem pośrednim, rozproszonym. To podejście jest bardzo popularne, szczególnie kiedy zależy nam na równomiernym oświetleniu bez ostrych cieni i przejść tonalnych. Światło rozproszone uzyskuje się dzięki odpowiednim modyfikatorom, np. softboxom, parasolom lub płaszczyznom dyfuzyjnym – na rysunku widać wyraźnie takie elementy. Światło pośrednie oznacza, że nie pada ono bezpośrednio z lampy na obiekt, lecz najpierw jest rozpraszane przez powierzchnię dyfuzyjną. Dzięki temu faktury obiektu są delikatnie podkreślone, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie dla oka. Moim zdaniem to rozwiązanie jest wręcz branżowym standardem np. w fotografii produktowej czy kulinarnej, gdzie detal nie może być przytłoczony kontrastem. Praktycznie każda sesja, podczas której ważne jest wierne oddanie kolorystyki i szczegółów, korzysta z tego typu setupu. Z mojego doświadczenia wynika, że w codziennej pracy dużo łatwiej kontrolować taki rozkład światła – można szybko zniwelować niechciane refleksy czy zbyt ostre cienie. Warto pamiętać, że to ustawienie daje dużą powtarzalność efektów i jest mało podatne na błędy początkujących.

Pytanie 5

Która z poniższych par barw stanowi największy kontrast kolorystyczny?

A. czerwony i zielony

B. niebieski i granatowy

C. czerwony i pomarańczowy

D. żółty i pomarańczowy

Analizując pozostałe zestawienia barw, można zauważyć, dlaczego nie tworzą one tak wyraźnego kontrastu jak czerwony i zielony. Czerwony i pomarańczowy, choć obie barwy są ciepłe, mają zbyt zbliżone tonacje, co skutkuje mniej wyrazistym efektem. Pomarańczowy jest odcieniem czerwonego, co sprawia, że ich połączenie nie generuje wystarczającej różnicy tonalnej, co czyni je mało atrakcyjnym z punktu widzenia designu. Niebieski i granatowy również nie tworzą silnego kontrastu. Granatowy to ciemniejszy odcień niebieskiego, a ich bliskość w gamie barw sprawia, że zestawienie to może być trudne do odróżnienia na pierwszy rzut oka, co prowadzi do problemów z czytelnością. Z kolei żółty i pomarańczowy, mimo że oba są jasnymi, ciepłymi kolorami, również nie oferują wystarczającego kontrastu, ponieważ są zbliżone w tonacji. Dlatego wyraźny kontrast między barwami, szczególnie w kontekście zastosowań praktycznych, takich jak reklama czy projektowanie graficzne, jest kluczowy. Właściwe zestawienie kolorów może znacząco wpłynąć na postrzeganie projektu, jego użyteczność oraz estetykę.

Pytanie 6

Urządzenie cyfrowe umożliwiające przenoszenie obrazu analogowego do pamięci komputera to

A. skaner.

B. ploter.

C. drukarka.

D. naświetlarka.

Skaner to rzeczywiście urządzenie, które pozwala zmienić obraz analogowy (czyli np. zdjęcie, rysunek lub dokument na papierze) na cyfrową postać możliwą do dalszej obróbki na komputerze. Skanery są powszechnie używane w biurach, szkołach, ale też w domach – każdy, kto kiedyś musiał zeskanować dowód osobisty lub wydrukowaną fakturę, wie o co chodzi. W praktyce polega to na tym, że światło przechodzi przez obraz lub odbija się od niego, a specjalne czujniki (najczęściej CIS albo CCD) zamieniają to na sygnały elektryczne, które wędrują do komputera jako plik graficzny, np. PNG lub PDF. W branży IT i DTP (czyli przy przygotowaniu materiałów do druku) skanery umożliwiają cyfryzację archiwów, konwersję dokumentacji z papieru oraz przenoszenie ilustracji do programów graficznych. Standardy takie jak TWAIN czy WIA pozwalają komputerom na komunikację ze skanerami niezależnie od producenta – to bardzo ułatwia życie. Często też spotyka się skanery z opcją OCR (rozpoznawania tekstu), gdzie można uzyskać edytowalny tekst z papierowego dokumentu. Moim zdaniem, trudno o bardziej praktyczne narzędzie w pracy biurowej czy przy tworzeniu cyfrowych archiwów – jest to absolutny must-have w środowisku, gdzie papier i komputer muszą iść w parze.

Pytanie 7

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Wielkoformatowe.

B. Bezlusterkowe.

C. Kompaktowe.

D. Wodoodporne kompaktowe.

Wielkoformatowe aparaty to zupełnie inna liga w fotografii – głównie są wykorzystywane w profesjonalnych zastosowaniach takich jak fotografia architektury, reklamy czy prace studyjne, gdzie liczy się maksymalna jakość i duża powierzchnia materiału światłoczułego. Ich konstrukcja opiera się na manualnych ustawieniach, wymiennych kasetach na klisze lub matrycach światłoczułych, a także braku jakiejkolwiek automatyki, nie mówiąc już o funkcjach cyfrowych. Co ciekawe, nawet najnowsze modele wielkoformatowych kamer cyfrowych rzadko kiedy mają możliwość rejestracji wideo – głównie przez to, że tego typu praca wymaga zupełnie innych parametrów technicznych i przepustowości danych. Moim zdaniem takie aparaty zarezerwowane są dla świadomych fotografów, którzy wiedzą, kiedy i do czego użyć tego sprzętu. W codziennej pracy, kiedy klient chce film czy rejestrację ruchu, wielkoformat nie ma sensu – i po prostu tego nie oferuje. W przeciwieństwie do kompaktów, bezlusterkowców czy wodoodpornych kompaktów, które nawet w najtańszych wersjach mają już wideo, wielkoformat to skrajność totalnie analogowa lub nastawiona wyłącznie na statyczne zdjęcia. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że skoro coś jest duże i drogie, to musi mieć wszystko – a tu właśnie odwrotnie, mniej znaczy więcej, a wideo tu po prostu nie występuje. Takie rozwiązania wynikają z tradycji tego segmentu i z jasno określonych potrzeb rynku.

Pytanie 8

Jaki obiektyw umożliwia uchwycenie szerokiego fragmentu przestrzeni obiektów bez konieczności oddalania się od fotografowanej budowli?

A. Standardowy

B. Makro

C. Szerokokątny

D. Fotogrametryczny

Obiektyw szerokokątny charakteryzuje się krótką ogniskową, co pozwala na uchwycenie szerszego kadru w porównaniu do obiektywów standardowych. Dzięki temu jest szczególnie użyteczny w fotografii architektonicznej, gdzie często zachodzi potrzeba uwiecznienia całych budynków z bliska. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego eliminuje konieczność oddalania się od obiektu, co jest istotne w przestrzeniach miejskich, gdzie dostępność miejsca jest ograniczona. Przykładem zastosowania może być fotografowanie dużych budynków, takich jak katedry czy wieżowce, gdzie uchwycenie całej struktury w jednym kadrze może być trudne bez szerokokątnego obiektywu. Standardy branżowe zalecają stosowanie obiektywów szerokokątnych w takich sytuacjach, ponieważ pozwalają one również na uzyskanie efektu głębi w zdjęciach, co jest pożądane w architekturze. Warto również zauważyć, że obiektywy te mogą wprowadzać pewne zniekształcenia, dlatego istotne jest świadome ich użycie i ewentualna korekta w postprodukcji, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 9

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. korekcji perspektywy zbieżnej

B. podwyższenia kontrastu obrazu

C. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

D. zwiększenia głębi ostrości

Zwiększenie głębi ostrości, które sugerowane jest w jednej z odpowiedzi, nie jest podstawowym zastosowaniem techniki tilt-shift. Chociaż obiektywy tilt-shift mogą wpływać na głębię ostrości poprzez przesuwanie płaszczyzny ostrości, ich głównym celem jest korekcja perspektywy. Użycie obiektywu o dużej przysłonie może zwiększyć głębię ostrości, ale nie ma to związku z techniką tilt-shift, która koncentruje się na prostowaniu linii. Redukcja drgań przy długich ekspozycjach również nie jest właściwym zastosowaniem tilt-shift, ponieważ stabilizacja obrazu nie jest celem tej techniki. W rzeczywistości, aby zredukować drgania, stosuje się inne metody, takie jak stabilizatory obrazu czy statywy. Z kolei podwyższenie kontrastu obrazu nie jest bezpośrednio związane z techniką tilt-shift. Kontrast można zwiększyć w postprodukcji, ale tilt-shift nie wpływa na ten parametr bezpośrednio. Błędne wnioski mogą wynikać z mylenia funkcji obiektywu z efektami postprodukcji, co jest powszechnym błędem wśród początkujących fotografów. Warto zrozumieć, że technika tilt-shift nie tylko koryguje perspektywę, ale także pozwala na kreatywne podejście do kompozycji, co jest kluczowym elementem w fotografii architektonicznej.

Pytanie 10

Jakie parametry działania skanera wpływają na zdolność do wiernego odwzorowania drobnych detali w głębokich cieniach skanowanego dokumentu?

A. Rozdzielczość interpolowana i mała dynamika skanowania

B. Rozdzielczość interpolowana i duża dynamika skanowania

C. Rozdzielczość optyczna i duża dynamika skanowania

D. Rozdzielczość optyczna i mała dynamika skanowania

Wybór błędnych parametrów, takich jak rozdzielczość interpolowana oraz mała dynamika skanowania, może prowadzić do znacznych niedociągnięć w jakości skanowanych obrazów. Rozdzielczość interpolowana, w przeciwieństwie do optycznej, nie oznacza rzeczywistego zwiększenia zdolności skanera do rejestrowania detali, lecz polega na algorytmicznym powiększaniu istniejących pikseli. To podejście nie poprawia jakości obrazu, a wręcz może wprowadzać artefakty, które zacierają szczegóły, szczególnie w kontekście odwzorowywania drobnych detali w cieniach. Mała dynamika skanowania dodatkowo ogranicza zdolność skanera do uchwycenia szerokiego zakresu tonalnego, co prowadzi do utraty detali w jasnych i ciemnych obszarach obrazów. Skanowanie obrazów o słabej dynamice często skutkuje zjawiskiem zwanym „clipping”, gdzie szczegóły w najjaśniejszych lub najciemniejszych partiach są całkowicie „zdmuchiwane”. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do nieefektywnej archiwizacji oraz utraty wartości artystycznej i informacyjnej skanowanych materiałów. W profesjonalnym skanowaniu istotne jest przestrzeganie uznawanych standardów jakości, które wyraźnie wskazują na konieczność stosowania odpowiednich parametrów w celu zachowania autentyczności i detali skanowanych obiektów.

Pytanie 11

Który zestaw działańnie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęć?

A. Ustawienie aparatu fotograficznego, oświetlenie obiektów do fotografii, pomiar natężenia światła

B. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, regulacja kontrastu oświetlenia

C. Ustawienie oświetlenia, dobór akcesoriów do fotografii, próbne uruchomienie błysku

D. Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

Odpowiedź 'Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu' jest poprawna, ponieważ obejmuje zadania, które są fundamentalne dla samego procesu fotografowania, a nie tylko dla organizacji planu zdjęciowego. W kontekście planowania sesji zdjęciowej, kluczowe jest, aby zrozumieć, że dobór sprzętu fotograficznego wpływa na jakość wykonanych zdjęć. Wybór odpowiednich aparatów, obiektywów oraz akcesoriów, takich jak statywy czy filtry, ma zasadnicze znaczenie i powinien być dostosowany do specyfiki sesji. Ustawienie oświetlenia również jest kluczowym aspektem, który wpływa na atmosferę oraz uchwycenie detali w obrazie. Ostatecznie, rejestracja obrazu to czynność, która kończy cały proces, jednak nie jest związana jedynie z jego planowaniem, lecz także z wykonawstwem. Dobry fotograf powinien stosować standardy branżowe, takie jak zasady kompozycji i oświetlenia, które są omawiane w literaturze fotograficznej, aby osiągnąć oczekiwane rezultaty w swojej pracy. Przykładowo, w przypadku sesji portretowej, ważne jest, aby dobrać odpowiednie obiektywy i oświetlenie, aby uzyskać naturalny efekt oraz odpowiednie odwzorowanie kolorów.

Pytanie 12

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. otwartą

B. zamkniętą

C. skośną

D. diagonalną

Kompozycja po trójkącie jest definiowana jako kompozycja zamknięta, co oznacza, że jej kształt i struktura nie tylko są skończone, ale również tworzą spójną całość. Kompozycje zamknięte są często stosowane w architekturze i grafice, gdzie istotne jest, aby elementy składające się na daną kompozycję były ze sobą harmonijnie połączone, co zapewnia estetykę oraz funkcjonalność. Przykładem praktycznym może być projektowanie logo, w którym trójkąt jako forma geometryczna może symbolizować stabilność i dynamikę. W kontekście designu ważne jest, aby używać kompozycji zamkniętych, gdyż zapewniają one, że wzrok odbiorcy jest kierowany w obrębie całej formy, a nie poza nią. Warto również pamiętać, że w sztuce i projektowaniu graficznym kompozycje zamknięte są często preferowane w celu stworzenia spójnego przekazu wizualnego, co jest zgodne z zasadami dobrego projektowania, takimi jak zasada równowagi i harmonii.

Pytanie 13

Efekt prezentowany na zdjęciu 2 w stosunku do zdjęcia 1 uzyskano przez

A. zmniejszenie kontrastu i zwiększenie nasycenia barw.

B. zwiększenie kontrastu i zmniejszenie nasycenia barw.

C. zwiększenie jasności i zwiększenie nasycenia.

D. zmniejszenie jasności i zwiększenie nasycenia barw.

To, co widać na zdjęciu 2 w porównaniu do zdjęcia 1, to wyraźny przykład zastosowania zmniejszenia jasności przy jednoczesnym zwiększeniu nasycenia barw. Na zdjęciu 2 barwy są dużo bardziej żywe, nasycone, co widać zwłaszcza po żółtych i niebieskich elementach – kolory aż "wyskakują" z obrazu, są głębokie, nieprzypadkowo mówi się wtedy o "soczystych" kolorach. Jednocześnie całość sprawia wrażenie ciemniejszej – jasność globalna jest niższa niż na zdjęciu 1, gdzie wszystko jest takie rozmyte, jakby przepalone światłem. W praktyce graficznej, zwłaszcza przy obróbce zdjęć w programach typu Photoshop czy Lightroom, obniżenie jasności (brightness) i podkręcenie saturacji to bardzo częsty zabieg, gdy chce się nadać obrazowi głębi i wydobyć mocniejsze kolory bez efektu prześwietlenia. Z mojego doświadczenia to świetny sposób, by zdjęcia wyglądały bardziej profesjonalnie, szczególnie przy fotografii miejskiej czy architekturze. Trzeba tylko uważać, by nie przesadzić z nasyceniem, bo wtedy obraz zaczyna wyglądać nienaturalnie. W branży to jeden z podstawowych trików – najpierw przyciemnić, potem nasycić, żeby kolory były wyraziste, ale nie tracąc szczegółów w jasnych partiach. To też zgodne z klasycznymi standardami korekcji kolorystycznej, gdzie przyciemnianie i nasycanie wykorzystywane są do uzyskania mocnych efektów wizualnych.

Pytanie 14

Jaką minimalną wartość rozdzielczości powinno mieć skanowanie oryginału w formacie 4 x 6 cali, aby uzyskać cyfrowy plik o rozdzielczości 1200 x 1800 pikseli?

A. 350 ppi

B. 250 ppi

C. 200 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest prawidłowa, ponieważ przy tej wartości rozdzielczości uzyskujemy dokładnie 1200 x 1800 pikseli z oryginału o wymiarach 4 x 6 cali. Aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary w calach przez liczbę pikseli na cal. Dla szerokości: 4 cale x 300 ppi = 1200 pikseli, a dla wysokości: 6 cali x 300 ppi = 1800 pikseli. Używanie 300 ppi jest standardem w branży fotograficznej i graficznej, zapewniając wysoką jakość obrazu, która jest odpowiednia do druku. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości jest przygotowywanie materiałów promocyjnych lub albumów fotograficznych, gdzie jakość obrazu odgrywa kluczową rolę. Warto również zwrócić uwagę, że wyższa rozdzielczość, jak np. 600 ppi, nie zawsze jest konieczna, a może prowadzić do zwiększenia rozmiaru pliku bez zauważalnej poprawy jakości w druku.

Pytanie 15

Podczas wykonywania czarno-białych zdjęć krajobrazowych do uzyskania efektu uwydatnienia chmur, przyciemnienia nieba i zbudowania burzowego nastroju należy zastosować filtr

A. szary.

B. czerwony.

C. zielony.

D. niebieski.

W fotografii czarno-białej dobór odpowiedniego filtra to trochę taki klucz do gry światłem i kontrastem między różnymi partiami obrazu. Często pojawia się mylne przekonanie, że wystarczy zastosować dowolny filtr, by osiągnąć pożądany efekt dramatycznego nieba czy wyrazistych chmur, ale niestety sprawa jest bardziej złożona. Filtr szary, choć bywa używany w fotografii krajobrazowej, w rzeczywistości służy głównie do wydłużania czasu naświetlania bez wpływu na kontrast czy selektywne uwypuklenie kolorów. Stosowanie go do przyciemnienia nieba w fotografii czarno-białej zazwyczaj prowadzi do ogólnego przyciemnienia kadru, a nie do rozdzielenia tonów nieba i chmur. Filtr zielony to wybór raczej do portretów czy ujęć roślinności – dobrze podkreśla zielenie i tłumi czerwienie, ale nie wpływa zbyt mocno na niebo, więc efekt burzowego klimatu będzie niewielki. Filtr niebieski natomiast działa całkowicie odwrotnie niż oczekiwany – sprawia, że niebo robi się na zdjęciu jaśniejsze, a chmury zlewają się z tłem, przez co cały klimat dramatyzmu gdzieś ucieka. Typowym błędem jest myślenie, że filtr o kolorze podobnym do nieba je przyciemni, podczas gdy w rzeczywistości filtr przepuszcza swój kolor i blokuje barwy dopełniające. W czarno-białej fotografii krajobrazowej branżowy standard to właśnie filtr czerwony do podkreślenia chmur i przyciemnienia nieba – jest to szeroko opisywane w podręcznikach i na profesjonalnych forach. Warto pamiętać, że dobór filtra to nie tylko kwestia 'co mam pod ręką', ale świadome narzędzie wpływające na finalny nastrój i plastykę kadru.

Pytanie 16

Aby uzyskać zdjęcia w podczerwieni, zaleca się użycie filtru

A. polaryzacyjnego

B. neutralnego

C. UV

D. IR

Filtr IR (podczerwony) jest kluczowym narzędziem w fotografii podczerwonej, ponieważ pozwala na selektywne przepuszczanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Umożliwia to rejestrowanie szczegółów, które są niewidoczne w tradycyjnych zakresach światła widzialnego. W zastosowaniach praktycznych, filtr IR jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, by uzyskać unikalne efekty wizualne, takie jak jasne niebo i kontrastujące zieleń roślinności. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku kamer cyfrowych, które są wrażliwe na światło podczerwone, zastosowanie odpowiednich filtrów IR jest ważne dla uzyskania właściwego balansu kolorów i szczegółowości obrazu. Standardy dotyczące fotografii podczerwonej, takie jak ISO 12232, zalecają stosowanie filtrów IR w celu poprawy jakości obrazów, co potwierdza ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 17

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. dolne z dodatkiem górnego

B. tylne z dodatkiem bocznego

C. przednie z dodatkiem dolnego

D. górne z dodatkiem przedniego

W fotografii reklamowej produktów szklanych, oświetlenie tylne z dodatkiem bocznego jest kluczowym elementem, który pozwala na uzyskanie efektownego i atrakcyjnego wyglądu. Tylne oświetlenie tworzy głębię oraz podkreśla przezroczystość szkła, co jest niezbędne w przypadku tego typu produktów. Dzięki zastosowaniu dodatkowego bocznego światła, można uzyskać interesujące refleksy oraz cienie, co sprawia, że produkt staje się bardziej trójwymiarowy i przyciąga wzrok. Przykładem może być fotografia butelek, gdzie tylne światło podkreśla ich kontury, natomiast boczne światło akcentuje detale, takie jak etykiety czy tekstura szkła. W praktyce, dobrą praktyką jest również kontrolowanie intensywności oraz kierunku świateł, aby uniknąć prześwietleń i zapewnić równomierne oświetlenie. W branży reklamowej, stosowanie tego typu oświetlenia jest zgodne z ogólnymi standardami, które podkreślają znaczenie jakości i estetyki w prezentacji produktów.

Pytanie 18

W profesjonalnym procesie modelowania 3D na podstawie fotografii metoda Structure from Motion (SfM) wykorzystuje

A. technikę fotografowania z ruchomym źródłem światła

B. serię zdjęć wykonanych z różnych punktów widzenia do rekonstrukcji geometrii obiektu

C. technologię skanowania laserowego połączoną z fotografią

D. specjalny system oświetlenia strukturalnego z projektorem wzorów

W analizowanej odpowiedzi można zauważyć kilka nieporozumień związanych z metodą modelowania 3D. Przede wszystkim, techniki takie jak skanowanie laserowe połączone z fotografią, czy systemy oświetlenia strukturalnego, są to zupełnie różne podejścia do pozyskiwania danych przestrzennych. Skanowanie laserowe jest techniką, która polega na skanowaniu obiektów laserem i zbieraniu danych na temat ich kształtu oraz wymiarów, co różni się od SfM, które opiera się na analizie zdjęć. Oświetlenie strukturalne, z kolei, angażuje projektory do wyświetlania wzorów na obiektach, co pozwala na pomiar ich deformacji i głębokości, ale nie jest to metoda, która bazuje na sekwencji zdjęć z różnych kątów. Również technika fotografowania z ruchomym źródłem światła nie jest związana z SfM; ta metoda koncentruje się na oświetleniu obiektu, a nie na jego rekonstrukcji poprzez analizę wielokątnych obrazów z różnych perspektyw. Dlatego kluczowym błędem jest mylenie tych różnych technik i ich zastosowań. Warto zrozumieć, że SfM wymaga zbioru zdjęć z różnych punktów widzenia, a nie żadnej dodatkowej technologii skanowania czy oświetlenia, co jest podstawą jej efektywności i precyzji w tworzeniu modeli 3D.

Pytanie 19

W celu rekonstrukcji zniszczonego zdjęcia należy wykorzystać komputer z oprogramowaniem do obróbki grafiki

A. wektorowej oraz ploter grawerujący.

B. wektorowej oraz skaner przestrzenny.

C. rastrowej oraz ploter laserowy.

D. rastrowej oraz skaner optyczny.

Odpowiedź jest trafiona, bo do rekonstrukcji uszkodzonego zdjęcia naprawdę niezbędne jest połączenie dwóch kluczowych narzędzi – komputera z oprogramowaniem do obróbki grafiki rastrowej oraz skanera optycznego. Najpierw zdjęcie trzeba przenieść do postaci cyfrowej. Skaner optyczny jest tutaj niezastąpiony, bo pozwala uzyskać dokładny obraz uszkodzonej fotografii w wysokiej rozdzielczości. Potem wkracza oprogramowanie do grafiki rastrowej, takie jak Adobe Photoshop czy GIMP – to właśnie w nim można retuszować, usuwać zabrudzenia, rekonstruować brakujące fragmenty czy poprawiać kolory. W praktyce każdy profesjonalny grafik czy konserwator dokumentów działa właśnie tym schematem, bo grafika rastrowa najlepiej nadaje się do pracy z obrazami fotograficznymi, gdzie liczy się szczegółowość i możliwość edycji na poziomie pojedynczych pikseli. Moim zdaniem, kto raz spróbował pracy w Photoshopie nad starym zdjęciem, ten już wie, że bez narzędzi rastrowych ani rusz – no i skaner optyczny bywa wręcz nieoceniony. Branżowe standardy konserwacji cyfrowej i archiwistyki także wskazują to podejście jako najbardziej efektywne i pozwalające zachować jak najwięcej oryginalnych detali. Na co dzień korzysta się z takich metod np. w muzeach, bibliotekach, a nawet w prywatnych pracowniach zajmujących się odnawianiem rodzinnych fotografii.

Pytanie 20

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr barwny.

B. strumienicę.

C. blendę.

D. filtr polaryzacyjny.

Filtr polaryzacyjny to jedno z podstawowych narzędzi w arsenale fotografa, jeśli chodzi o walkę z refleksami czy odbiciami światła na fotografowanych powierzchniach, takich jak szkło, metal, woda czy nawet lakierowane przedmioty. Kiedy światło odbija się od takich powierzchni, jego fale stają się spolaryzowane, co powoduje powstawanie właśnie tych niechcianych refleksów widocznych na zdjęciu. Filtr polaryzacyjny pozwala na selektywne blokowanie światła o określonej polaryzacji, dzięki czemu można skutecznie wyeliminować albo znacząco zredukować odbicia – nie tylko na wodzie czy szybach, ale też na liściach czy lakierze samochodu. Osobiście zawsze trzymam taki filtr w torbie, bo to praktycznie niezbędny sprzęt podczas zdjęć plenerowych, zwłaszcza w mocnym słońcu. Dodatkowo filtr polaryzacyjny pogłębia kolory nieba i roślin, sprawiając, że zdjęcia są bardziej nasycone i kontrastowe, a ogólny odbiór wizualny – znacznie lepszy. Warto pamiętać, że w fotografii reklamowej czy produktowej właściwe zarządzanie refleksami jest kluczowe, by produkt wyglądał atrakcyjnie i profesjonalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie filtrów polaryzacyjnych to standard nie tylko w fotografii krajobrazowej, ale też w branży motoryzacyjnej, architekturze czy przy fotografowaniu biżuterii. Dobre praktyki to dobór odpowiedniego filtra do obiektywu i świadome operowanie jego kątem pracy względem źródła światła. To takie, powiedziałbym, podstawy warsztatu fotografa, ale dają naprawdę zauważalną różnicę w jakości zdjęć.

Pytanie 21

Na której fotografii zastosowano kompozycję otwartą?

A. Fotografia 3

B. Fotografia 2

C. Fotografia 1

D. Fotografia 4

Fotografia 1 doskonale ilustruje kompozycję otwartą, co wynika z tego, że kwiatowy wzór nie kończy się w obrębie kadru, tylko niejako wychodzi poza ramy zdjęcia. W praktyce kompozycja otwarta polega na takim ujęciu sceny, że widz ma wrażenie kontynuacji motywu poza fotografią. Moim zdaniem w branży fotograficznej to bardzo wartościowa technika – pozwala pokazać fragment większej całości, zachęca do interpretacji i buduje ciekawą narrację wizualną. Często stosuje się ją przy dokumentowaniu wzorów, tłumów czy przyrodniczych krajobrazów, gdzie nie zależy nam na domknięciu obrazu, tylko na pokazaniu nieograniczoności lub powtarzalności. Standardowe podręczniki fotografii, jak np. „The Photographer’s Eye” Michaela Freemana, podkreślają, że kompozycja otwarta jest bardzo ceniona zwłaszcza w reportażu czy fotografii ulicznej. Widać tu fajnie, że elementy są „ucięte” przez kadr – to charakterystyczne dla tej techniki. Sam nieraz korzystam z tej metody, np. fotografując tapety, tłumy lub serie przedmiotów. Pozwala to oddać dynamikę i życie, a nie jedynie zamknięty, wyizolowany fragment rzeczywistości. W praktyce, jeśli coś w fotografii sugeruje, że mogłoby się ciągnąć dalej poza kadr – to najpewniej właśnie kompozycja otwarta.

Pytanie 22

Błąd obrazu, którego nie można skorygować w trakcie edycji cyfrowej, to błąd

A. perspektywy

B. kadru

C. ostrości

D. balansu bieli

Każda z pozostałych odpowiedzi sugeruje błędy, które są w rzeczywistości możliwe do skorygowania podczas obróbki cyfrowej. W przypadku błędu kadrowania, możemy łatwo przyciąć obraz, aby uzyskać lepszą kompozycję. Programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Lightroom, oferują narzędzia do precyzyjnego przycinania i zmiany kadru, co pozwala na dostosowanie zdjęcia do zamierzonych efektów wizualnych. Błąd balansu bieli również można skutecznie skorygować, stosując odpowiednie filtry kolorów lub narzędzia do edycji kolorów, które umożliwiają dostosowanie temperatury barwowej obrazu do warunków oświetleniowych, w jakich zostało zrobione zdjęcie. Użytkownicy powinni być świadomi, jak różne oświetlenie wpływa na kolory i jak można to poprawić w postprodukcji. Z kolei błędna perspektywa, na przykład wynikająca z niewłaściwego kąt ustawienia aparatu, także może zostać skorygowana. Wiele programów do edycji zdjęć oferuje funkcję prostowania linii horyzontu oraz narzędzia do transformacji, które pozwalają na zmianę kąta i zniekształcenia perspektywy. Pomimo że każde z tych błędów można naprawić, kluczowe jest zrozumienie, że najlepsze rezultaty osiąga się poprzez odpowiednie przygotowanie i staranne planowanie przed wykonaniem zdjęcia. Właściwe przygotowanie sprzętu oraz technik fotograficznych jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu.

Pytanie 23

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

B. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.

C. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.

D. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika, która polega na połączeniu kilku zdjęć wykonanych z różnymi wartościami ekspozycji, żeby uzyskać obraz o szerszej rozpiętości tonalnej niż to, co jest możliwe na pojedynczej fotografii. Kluczową sprawą w fotografii HDR jest właśnie ten bracketing ekspozycji – aparat wykonuje serię zdjęć, każde z innym czasem naświetlania albo wartością EV. Dzięki temu masz potem ciemne zdjęcia z detalami w światłach, neutralne oraz jasne z detalami w cieniach. Format RAW jest tutaj bardzo ważny, bo pozwala zachować maksimum informacji z matrycy – szczególnie tych oświetleniowych, które później są kluczowe przy łączeniu i wywoływaniu HDR w postprodukcji. JPEG bezpowrotnie kasuje część informacji, więc HDR na JPEG-ach to nie jest dobry pomysł – efekty są dużo gorsze. Moim zdaniem, nawet początkujący fotograf zauważy różnicę na finalnym zdjęciu. W branży praktycznie wszyscy polecają RAW – Adobe, Phase One czy nawet producenci sprzętu, jak Canon czy Nikon, kładą na to nacisk w instrukcjach dotyczących HDR. Przykładowo, robiąc zdjęcia wnętrza kościoła lub krajobrazu o zachodzie słońca, RAW z bracketingiem ekspozycji pozwoli Ci zapanować nad światłami i cieniami tak, że zdjęcie będzie wyglądać bardziej naturalnie dla ludzkiego oka. Naprawdę, RAW i bracketing ekspozycji to fundamenty dobrego HDR-a – jak już się raz przekonałem na własnej skórze, innego sensownego sposobu nie ma.

Pytanie 24

Dla uzyskania efektu prowadzonej rozmowy przy użyciu telefonów komórkowych w kompozycji fotografii zastosowano częściowe odejście od zasady

A. złotego podziału.

B. podziału ukośnego.

C. trójpodziału.

D. podziału diagonalnego.

Zasady kompozycji, takie jak złoty podział, trójpodział czy inne, mają na celu ułatwienie tworzenia harmonijnych obrazów, jednak ich błędne zrozumienie może prowadzić do niepoprawnych wniosków. Złoty podział, na przykład, opiera się na proporcjach, które nie są wykorzystywane w tej sytuacji, a ich stosowanie do fotografii osób rozmawiających mogłoby wprowadzać niepotrzebny chaos w kadrze, wywołując wrażenie braku równowagi. Podobnie, podział ukośny oraz podział diagonalny to techniki, które mają swoje miejsce w specyficznych kontekstach. W przypadku prowadzonej rozmowy, kluczowe jest uwzględnienie interakcji między osobami, co może zostać zaburzone przez nadmierne trzymanie się zasad podziałów, które skupiają uwagę na statycznych elementach kompozycji. Typowym błędem myślowym jest mylenie zasad kompozycji z sztywnymi regułami, które muszą być przestrzegane. W rzeczywistości, fotografia to sztuka, która pozwala na kreatywność i wyrażenie emocji, a zbytnie trzymanie się reguł może ograniczać nasze możliwości artystyczne. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, kiedy i jak stosować te zasady, aby nie stracić z oczu głównego celu fotografii - komunikacji emocjonalnej i interakcji między osobami.

Pytanie 25

Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru

A. punktowy.

B. uśredniony.

C. centralnie ważony.

D. matrycowy.

Wybór innego trybu niż pomiar punktowy przy scenach o dużym kontraście bywa dość mylący, ale to częsty błąd, zwłaszcza u osób, które dopiero wchodzą głębiej w tematykę ekspozycji. Pomiar matrycowy (czyli wielosegmentowy) oraz uśredniony analizują praktycznie całą powierzchnię kadru lub jej dużą część, a w efekcie próbują dobrać ekspozycję według 'średniej jasności' całej sceny. Brzmi rozsądnie, ale w praktyce – jeśli masz bardzo jasne światła i bardzo ciemne cienie, aparat będzie dążył do kompromisu, co zwykle kończy się przepaleniem detali w światłach albo zanikaniem szczegółów w cieniach. Z mojego doświadczenia, to typowy problem podczas fotografowania koncertów, ślubów czy zimowych krajobrazów – ustawienie na matrycowy albo uśredniony sprawia, że aparat często 'gubi' to, co najważniejsze. Tryb centralnie ważony jest niby lepszy, bo skupia się bardziej na środku kadru, ale i tak bierze pod uwagę spory obszar wokół środka, więc przy bardzo kontrastowych scenach nadal łatwo o przesadną ekspozycję tła kosztem świateł. Typowym błędem jest myślenie, że aparaty zawsze 'wiedzą lepiej', jak ustawić ekspozycję – moim zdaniem właśnie z tego powodu warto nauczyć się korzystać z pomiaru punktowego, który daje największą kontrolę, szczególnie kiedy zależy nam, by nie stracić detali w najjaśniejszych miejscach. Branżowe standardy, zwłaszcza w fotografii profesjonalnej, podkreślają, że precyzyjny pomiar kluczowych partii obrazu (np. bieli sukni ślubnej pod słońce) deklasuje wszelkie automatyczne uśrednianie. Warto więc pamiętać – jeśli scena ma duży kontrast, a światła są krytyczne, zautomatyzowane tryby pomiaru nie dadzą Ci tej kontroli, którą zapewnia punktowy. To nie jest tak, że inne tryby są złe zawsze, ale w takich warunkach po prostu nie mają szans z precyzją pomiaru punktowego.

Pytanie 26

Podczas robienia zdjęć ustalono właściwe wartości ekspozycji: f/11 oraz 1/250 s. Jakie wartości ekspozycji w tych warunkach oświetleniowych powinno się przyjąć, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości?

A. f/5,6 i 1/500 s

B. f/22 i 1/500 s

C. f/5,6 i 1/60 s

D. f/22 i 1/60 s

Odpowiedź f/22 i 1/60 s jest poprawna, ponieważ f/22 oznacza większą wartość przysłony, co skutkuje większą głębią ostrości. W praktyce, większa głębia ostrości jest pożądana w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. W warunkach oświetleniowych, w których pierwotne ustawienia to f/11 i 1/250 s, zmniejszenie wartości przysłony do f/22 pozwala uzyskać efekt większej głębi ostrości. Aby utrzymać prawidłową ekspozycję przy zmniejszonej przepuszczalności światła, konieczne jest obniżenie czasu naświetlania do 1/60 s, co zgodnie z zasadą ekspozycji potrójnej (przysłona, czas naświetlania, ISO) pomoże zrównoważyć te zmiany. Użycie takich parametrów jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 27

W profesjonalnym procesie skanowania slajdów i negatywów współczynnik Dmax określa

A. maksymalny rozmiar skanowanego oryginału

B. maksymalną głębię kolorów wyrażoną w bitach

C. maksymalną gęstość optyczną, jaką skaner może poprawnie odczytać

D. maksymalną rozdzielczość skanowania wyrażoną w dpi

Poprawna odpowiedź to maksymalna gęstość optyczna (Dmax), którą skaner może poprawnie odczytać. Dmax odnosi się do zdolności skanera do rejestrowania różnic w intensywności światła pomiędzy różnymi obszarami obrazu. Wysoka gęstość optyczna pozwala na uchwycenie szczegółów w cieniach i jasnych partiach, co jest kluczowe w profesjonalnym skanowaniu slajdów i negatywów. Na przykład, skanery o Dmax równym 4,0 są w stanie uchwycić subtelne różnice w tonacji, co jest niezbędne w pracy nad fotografią artystyczną czy archiwalną. W praktyce, im wyższy wskaźnik Dmax, tym więcej szczegółów można uzyskać ze skanowanego oryginału, co przekłada się na lepszą jakość końcowego obrazu. Standardy branżowe, takie jak ISO 12232, definiują metody pomiaru Dmax, co jest istotne w kontekście oceny wydajności skanerów.

Pytanie 28

Jaką lampę oświetleniową należy wybrać do zapewnienia równomiernego oświetlenia dużego obiektu za pomocą światła rozproszonego?

A. Światła ciągłego z reflektorem

B. Błyskową z softboksem

C. Błyskową z wrotami

D. Światła ciągłego z tubusem

Błyskowa lampa z softboksem to najlepsze rozwiązanie do równomiernego oświetlenia dużego obiektu światłem rozproszonym. Softboksy są konstrukcją, która pozwala na rozprzestrzenienie światła, co minimalizuje cienie i zapewnia jednolite oświetlenie. Używanie błyskowych źródeł światła powoduje, że możemy uzyskać bardzo wysoką moc błysku, a dzięki softboksowi, światło staje się łagodniejsze i bardziej naturalne. Jest to szczególnie ważne w fotografii portretowej, produktowej czy też w przypadku oświetlania dużych scen. W praktyce, softboksy są wykorzystywane w studio fotograficznym oraz w warunkach zewnętrznych, gdzie wymagane jest oświetlenie o wysokiej jakości. Warto także zwrócić uwagę na różnorodność rozmiarów softboksów, co pozwala na dostosowanie ich do konkretnych potrzeb. Standardy branżowe podkreślają, że równomierne oświetlenie przyczynia się do uzyskania lepszej jakości obrazu oraz umożliwia łatwiejszą postprodukcję, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 29

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym

B. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor

C. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora

D. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu

Zrozumienie, czym jest parametr whitepoint, jest kluczowe w kontekście kalibracji kolorów. Wybór punktu odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu, choć związany z poprawnym odwzorowaniem kolorów, nie oddaje istoty whitepoint. Balans bieli to proces, który ma na celu dostosowanie kolorów w obrazie, aby neutralne kolory były wiernie odwzorowane, ale nie jest to to samo, co określenie bieli na poziomie sprzętowym. Kolejna niepoprawna koncepcja, mówiąca o najjaśniejszym punkcie na krzywej gamma monitora, prowadzi do mylnego wrażenia, że whitepoint odnosi się do luminancji. W rzeczywistości gamma to krzywa, która opisuje, jak luminancja jest przekształcana w sygnale wyświetlanym przez monitor, a nie bezpośrednio definiuje jego whitepoint. Co więcej, maksymalna wartość luminancji osiągana przez monitor to kwestia wydajności wyświetlacza, a nie parametru określającego biel. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego postrzegania kolorów w projektach graficznych czy fotograficznych. Właściwe ustawienia whitepoint mają ogromne znaczenie dla spójności kolorystycznej, dlatego warto poświęcić czas na ich dokładne zrozumienie i kalibrację.

Pytanie 30

Jaki plik można zapisać na nośniku, gdzie pozostało 1 MB przestrzeni, bez użycia kompresji?

A. Plik o rozmiarze 10 TB

B. Plik o rozmiarze 10 KB

C. Plik o rozmiarze 10 MB

D. Plik o rozmiarze 10 GB

Odpowiedź, że plik o wielkości 10 KB może być zapisany na nośniku z 1 MB wolnego miejsca, jest prawidłowa, ponieważ 1 MB to równowartość 1024 KB. Oznacza to, że na nośniku z 1 MB wolnego miejsca można pomieścić wiele plików o wielkości 10 KB. W praktyce, zrozumienie jednostek pamięci jest kluczowe w zarządzaniu danymi oraz projektowaniu systemów informatycznych. Dobrą praktyką jest zawsze obliczenie, ile danych można pomieścić na danym nośniku przed podjęciem decyzji o zapisie. W tym przypadku, gdybyśmy chcieli zapisać pliki o wielkości 10 KB, moglibyśmy teoretycznie zmieścić na nośniku aż 102,4 plików (1024 KB / 10 KB). Ta umiejętność jest szczególnie istotna w kontekście administracji systemami, gdzie efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową jest kluczowe dla wydajności operacyjnej. Warto również zwrócić uwagę na standardy dotyczące przechowywania danych oraz archiwizacji, które mogą obejmować zasady dotyczące optymalizacji przestrzeni dyskowej oraz kompresji danych, aby zminimalizować zajmowaną przestrzeń.

Pytanie 31

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 1,5 Mpx

B. 0,5 Mpx

C. 1,0 Mpx

D. 2,0 Mpx

Wybór niewłaściwej rozdzielczości do rejestracji obrazu cyfrowego może prowadzić do znacznych problemów z jakością wydruku. Na przykład, wybór 1,0 Mpx, 2,0 Mpx lub 0,5 Mpx jako minimalnej rozdzielczości jest błędny, ponieważ nie zapewnia ono wystarczającej liczby pikseli dla uzyskania wyraźnego obrazu w docelowym formacie. Jeśli zarejestrujemy obraz o rozdzielczości 1,0 Mpx, co przekłada się na 1 milion pikseli, oznacza to, że obraz nie będzie wystarczająco szczegółowy, co w efekcie prowadzi do jego rozmycia i utraty detali w druku. Podobnie, 0,5 Mpx, czyli 500 tysięcy pikseli, jest zdecydowanie zbyt małą rozdzielczością, aby uzyskać akceptowalną jakość, zwłaszcza w przypadku wydruków, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest kluczowe. Z kolei odpowiedź 2,0 Mpx oferuje minimalnie wystarczającą ilość pikseli, ale nadal nie jest optymalna, ponieważ standardy branżowe jasno wskazują, że dla wysokiej jakości druku wymagana jest rozdzielczość nie mniejsza niż 1,5 Mpx w kontekście obrazu 10 x 10 cm przy 300 dpi. Najczęstszym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest pomylenie liczby megapikseli z jakością wydruku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących rozdzielczości. Nie wystarczy jedynie wysoka liczba megapikseli; kluczowe jest także dostosowanie rozdzielczości do specyfikacji technicznych danego projektu.

Pytanie 32

Aby zredukować czerwoną dominację na wydruku kolorowym, należy podczas kopiowania stosować metodę subtraktywną, co należy zrobić?

A. zwiększyć intensywność filtru niebiesko-zielonego

B. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i niebiesko-zielonego

C. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

D. zwiększyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

Wybór zmniejszenia gęstości filtrów żółtego i purpurowego prowadzi do dalszego wzmocnienia dominacji czerwonego koloru na odbitce. W metodzie subtraktywnej, zmniejszając gęstość filtru żółtego, w rzeczywistości zwiększamy proporcje niebieskiego światła, które jest dopełnieniem żółtego, co przyczynia się do większego wzmocnienia czerwonej barwy, ponieważ czerwony powstaje z interakcji niebieskiego i żółtego. Z kolei wybór zwiększenia gęstości filtru niebiesko-zielonego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na redukcję czerwonego odcienia. Zwiększenie gęstości filtrów żółtego i purpurowego, z drugiej strony, skutkuje wzmocnieniem odcieni, które są przeciwwagą dla czerwieni. Warto również zauważyć, że nieprawidłowa konfiguracja filtrów w procesie druku może prowadzić do konsekwencji w postaci zniekształcenia kolorów oraz niesatysfakcjonującego odwzorowania barw, co jest sprzeczne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi kontroli jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasad działania podstawowych filtrów barwnych oraz ich wpływu na końcowy efekt kolorystyczny, aby uniknąć typowych błędów w procesie kopiowania i druku.

Pytanie 33

Tryb działania aparatu, w którym priorytet ma przesłona, oznaczany jest symbolem literowym

A. A/AV

B. P

C. M

D. T/TV

Tryb priorytetu przesłony, oznaczany literami A (Aperture Priority) lub AV (Aperture Value) w aparatach fotograficznych, pozwala fotografowi na bezpośrednie ustawienie wartości przesłony, co wpływa na ilość światła docierającego do matrycy oraz na głębię ostrości w kadrze. W tym trybie aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest kontrolowanie efektów wizualnych wynikających z użycia różnorodnych przysłon. Przykładowo, przy użyciu niskiej wartości f (np. f/2.8) można uzyskać efekt bokeh, czyli rozmycie tła, co jest często wykorzystywane w portretach. Z kolei wyższa wartość f (np. f/16) zapewnia większą głębię ostrości, co jest korzystne w krajobrazach. Używanie trybu A/AV jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ daje fotografowi pełną kontrolę nad kreatywnym aspektem kompozycji, a jednocześnie pozwala skupić się na innych detalach kadrowania bez martwienia się o czas naświetlania.

Pytanie 34

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować.

A. telekonwerter.

B. osłonę przeciwsłoneczną.

C. statyw.

D. filtr UV.

Osłona przeciwsłoneczna to naprawdę prosty, a zarazem bardzo skuteczny gadżet, który potrafi mocno poprawić jakość zdjęć w trudnych warunkach, zwłaszcza w słoneczny dzień. Jej główną rolą jest blokowanie bocznych promieni światła, które padają na przednią soczewkę obiektywu. Takie boczne światło bardzo często powoduje powstawanie refleksów, blików albo spadku kontrastu – szczególnie jeśli słońce świeci z boku lub zza aparatu. Szczerze mówiąc, osłona przeciwsłoneczna to taki standard w branży, coś jak kask na budowie – dużo osób jej nie docenia, a szkoda. W praktyce – nie tylko ograniczamy odbicia, ale też chronimy soczewkę przed przypadkowym dotknięciem, deszczem czy kurzem. Często fotografowie nawet trzymają ją założoną cały czas, a ja sam polecam ten nawyk. Warto zauważyć, że stosowanie osłon przeciwsłonecznych jest również rekomendowane przez producentów obiektywów w oficjalnych instrukcjach. No i taka osłona praktycznie nie wpływa na jakość kolorów, a wręcz pozwala uzyskać bardziej nasycone barwy i lepszy kontrast. Z mojego doświadczenia, nawet w pochmurny dzień może się przydać – ale w pełnym słońcu to wręcz konieczność. Naprawdę, to takie proste, a tyle daje.

Pytanie 35

Etapy archiwizacji zdjęć obejmują następujące działania:

A. nazywanie plików, backup

B. tworzenie przejrzystej struktury folderów, nazywanie plików, backup

C. backup, tworzenie folderów, nazywanie plików

D. backup, tworzenie struktury folderów, nazywanie plików

Odpowiedź, która wskazuje na kolejność 'tworzenie przejrzystej struktury katalogów, nazywanie plików, backup' jest prawidłowa, ponieważ przedstawia systematyczny proces archiwizowania zdjęć. Pierwszym krokiem jest stworzenie przejrzystej struktury katalogów, co umożliwia łatwe zarządzanie i lokalizowanie plików w przyszłości. Na przykład, można utworzyć katalogi według dat, wydarzeń lub tematów, co ułatwia przeszukiwanie zbiorów. Następnie nazywanie plików w sposób zrozumiały i spójny, na przykład poprzez dodanie daty lub opisu, pozwala na szybkie zidentyfikowanie zawartości bez konieczności otwierania każdego pliku. Wreszcie, backup jest kluczowym elementem procesu archiwizacji, który chroni przed utratą danych. Warto stosować zewnętrzne nośniki pamięci oraz usługi chmurowe, co zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo. Zgodnie z najlepszymi praktykami, należy regularnie aktualizować kopie zapasowe, aby mieć pewność, że wszystkie nowe zdjęcia również są chronione.

Pytanie 36

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz warstwę.

B. utwórz nową warstwę dopasowania.

C. utwórz maskę warstwy.

D. utwórz nową grupę.

Ikona przedstawiona na rysunku to klasyczny symbol maski warstwy w Adobe Photoshop. Moim zdaniem umiejętność korzystania z tego narzędzia jest absolutnie podstawowa dla każdego, kto poważnie myśli o pracy z grafiką rastrową. Maski warstw pozwalają na bardzo precyzyjne sterowanie widocznością poszczególnych fragmentów warstwy – bez ryzyka trwałego uszkodzenia oryginalnych pikseli. To właśnie dzięki niej można np. płynnie łączyć zdjęcia w fotomontażach, subtelnie retuszować tło lub robić tzw. 'przejścia tonalne' w sposób nieinwazyjny. Profesjonaliści zawsze polecają pracę na maskach zamiast wymazywania czy usuwania fragmentów obrazu – bo maska jest odwracalna, trzeba tylko malować na niej czernią i bielą (lub odcieniami szarości). Jeżeli chodzi o workflow, to maski są świetnym narzędziem do próbowania różnych pomysłów bez straty jakości i z możliwością natychmiastowego cofnięcia zmian. W branży kreatywnej taka elastyczność to po prostu standard. Przy okazji: maski warstw są wykorzystywane wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja – zarówno w retuszu portretów, korekcji selektywnej, jak i bardziej zaawansowanych kompozycjach graficznych. Nauczenie się dobrego operowania maskami daje ogromną przewagę i ułatwia realizację nawet bardzo złożonych projektów.

Pytanie 37

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

D. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

Wybór opcji takich jak 'Filtr>Stylizacja/Błyszczące krawędzie' czy 'Filtr>Artystyczne/Posteryzacja krawędzi' jest niewłaściwy, ponieważ te filtry służą zupełnie innym celom i nie są przeznaczone do precyzyjnego wyostrzania obrazu. Filtr 'Błyszczące krawędzie' dodaje efekt stylizacji, wydobywając krawędzie w sposób artystyczny, co może prowadzić do przesadzonego i nienaturalnego wyglądu, a nie do rzeczywistego wyostrzenia. Z kolei filtr 'Posteryzacja krawędzi' służy do przekształcania obrazu w styl posteryzowany, co redukuje liczbę kolorów i wpływa na ogólną strukturę obrazu, zamiast poprawiać jego szczegółowość. Wybór 'Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy' nie jest właściwy, ponieważ maski warstw służą do zarządzania widocznością warstw, a nie do wyostrzania obrazów. Użytkownicy często mylą zastosowania różnych filtrów, co prowadzi do niezamierzonych efektów i frustracji w pracy nad projektami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są dostępne i w jaki sposób można je wykorzystać, aby osiągnąć zamierzony efekt, co często wiąże się z praktyką i eksperymentowaniem w programie Photoshop.

Pytanie 38

Wskaż oprogramowanie służące do organizowania albumów zdjęciowych?

A. Adobe Reader

B. Adobe Lightroom

C. Adobe Ilustrator

D. Adobe Photoshop

Adobe Lightroom to zaawansowane oprogramowanie stworzone z myślą o fotografach, które umożliwia organizację, edycję i prezentację zdjęć. Jego główną funkcjonalnością jest zarządzanie dużymi zbiorami zdjęć, co jest niezwykle istotne w pracy profesjonalnych fotografów. Program oferuje szereg narzędzi do katalogowania zdjęć, takich jak oznaczanie, zastosowanie tagów, oraz możliwość tworzenia albumów i kolekcji. Dzięki temu użytkownicy mogą łatwo przeszukiwać swoje zbiory, co znacznie przyspiesza proces edycji i publikacji. Przykładowo, jeśli fotograf pracuje nad dużym projektem, może oznaczyć zdjęcia z różnych sesji, aby szybko odnaleźć te, które najlepiej pasują do jego wizji. Lightroom wspiera również standardy branżowe dotyczące zarządzania i archiwizacji zdjęć, co czyni go niezbędnym narzędziem w profesjonalnej fotografii. Program umożliwia także synchronizację z chmurą, co pozwala na dostęp do zdjęć z różnych urządzeń i zwiększa elastyczność pracy.

Pytanie 39

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2800 K

B. 5500 K

C. 3200 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 40

Największy stopień rozmycia tła uzyska się dla obiektywu o ogniskowej

A. 35 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/5,6

B. 105 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/2

C. 50 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/4

D. 20 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/8

Odpowiedź z ogniskową 105 mm i przysłoną f/2 zdecydowanie daje największe rozmycie tła, czyli tzw. efekt bokeh. To się bierze z kilku czynników, ale najważniejsze są właśnie: długa ogniskowa i szeroko otwarta przysłona. Im dłuższa ogniskowa, tym bardziej spłaszcza się perspektywa i odseparowuje fotografowany obiekt od tła. Szerokie otwarcie przysłony (niskie f/, czyli f/2) powoduje, że głębia ostrości jest bardzo płytka – ostre będzie tylko to, co jest na zdefiniowanej płaszczyźnie ostrości, a reszta kadru staje się ładnie rozmyta. Takie ustawienie jest bardzo popularne w portretach, produktowych zdjęciach czy nawet w kreatywnej fotografii ulicznej. W branży fotograficznej to wręcz standardowa praktyka – profesjonaliści często sięgają po jasne obiektywy o długiej ogniskowej do uzyskiwania tzw. miękkiego tła. Warto pamiętać, że im bliżej obiektu ustawi się aparat, tym efekt ten się nasili, ale sama kombinacja 105 mm i f/2 już zapewnia bardzo mocne rozdzielenie obiektu od tła. W praktyce, nawet na popularnych forach fotograficznych często poleca się takie zestawienia do robienia portretów na ślubach czy plenerach. Moim zdaniem to najprostszy i najbardziej skuteczny sposób na uzyskanie profesjonalnie wyglądającego rozmycia – nawet jeśli nie ma się jakiegoś super aparatu, to sama optyka robi tu robotę.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej