Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:41
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 11:53

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zamieszczony na fotografii portret wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. dolne.

B. boczne.

C. tylne.

D. górne.

Odpowiedź "boczne" jest poprawna, ponieważ na podstawie analizy zdjęcia można zauważyć, że światło pada na postać z boku. W fotografii portretowej oświetlenie boczne jest często stosowane, aby uzyskać bardziej trójwymiarowy efekt i podkreślić kształt oraz rysy twarzy. Oświetlenie to tworzy wyraźne różnice w jasności między oświetloną a zacienioną stroną twarzy, co pozwala na uwydatnienie faktury skóry oraz detali, takich jak kości policzkowe czy kontury szczęki. Przykładowo, fotografowie często korzystają z reflektorów lub softboxów ustawionych pod kątem, aby uzyskać subtelne cienie, które dodają głębi i charakteru portretu. Dobrym przykładem zastosowania oświetlenia bocznego jest portret wykonywany w warunkach naturalnych, gdy światło słoneczne pada z boku, co może stworzyć dramatyczny efekt, a jednocześnie ukazać naturalne piękno modela.

Pytanie 2

Przygotowując plan zdjęciowy do wykonania fotografii w technice wysokiego klucza, należy uwzględnić

A. jasne tło, oświetlenie skierowane.

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone.

C. jasne tło, oświetlenie rozproszone.

D. ciemne tło, oświetlenie skierowane.

Technika wysokiego klucza (high key) polega na uzyskaniu bardzo jasnej, miękkiej fotografii z minimalną ilością cieni. To jest taka trochę wizytówka profesjonalnych sesji beauty, portretów dziecięcych albo zdjęć reklamowych, gdzie zależy nam na lekkim, czystym klimacie. Kluczowe jest tutaj jasne tło – najczęściej białe lub bardzo jasne, które pozwala światłu odbijać się i wypełniać kadr, eliminując ciemniejsze partie. Rozproszone oświetlenie to drugi fundament tej techniki. Najlepiej sprawdzają się softboxy, parasolki lub inne modyfikatory światła, które “rozmywają” cienie i sprawiają, że nawet twarz modela wydaje się świetlista i gładka. Z mojego doświadczenia – im bardziej równomiernie rozłożysz światło, tym efekt high key jest bardziej przekonujący. W praktyce często używa się nawet kilku źródeł światła, głównego i dodatkowych, by dokładnie kontrolować ekspozycję każdego fragmentu kadru. Tego typu zdjęcia wymagają też odpowiedniego ustawienia bieli w aparacie i lekkiego prześwietlenia, żeby całość była jeszcze bardziej eteryczna. Branżowy standard mówi jasno: high key = jasne tło + rozproszone światło, i wydaje mi się, że nie da się tu za dużo kombinować, bo każda próba zastosowania tła ciemnego albo światła skierowanego kończy się zupełnie innym efektem.

Pytanie 3

Fotograf, który do wykonania zdjęć krajobrazowych ustawił liczbę przysłony: f/1.2, czułość matrycy: ISO 1400 i czas ekspozycji: 30 sekund, najprawdopodobniej zamierza wykonać zdjęcia przy świetle zastanym

A. o świcie.

B. w południe.

C. nocą.

D. po południu.

Takie ustawienia aparatu – bardzo niska liczba przysłony f/1.2, wysoka czułość ISO 1400 i niezwykle długi czas naświetlania, bo aż 30 sekund – są typowe w fotografii nocnej. Przy tak słabym świetle, jakim dysponujemy w nocy, aparat musi zebrać maksymalnie dużo światła. Przysłona f/1.2 to jedna z najjaśniejszych dostępnych opcji i pozwala na wejście bardzo dużej ilości światła przez obiektyw. ISO 1400 to dość wysoka wartość, dzięki której matryca jest bardziej czuła, choć trzeba uważać na szumy, zwłaszcza w ciemnych partiach obrazu – to częsty kompromis w fotografii nocnej. 30 sekund ekspozycji pozwala rejestrować detale, których gołym okiem często nie widać – np. gwiazdy, światła miasta, czy nawet delikatne poświaty zorzy polarnej. Moim zdaniem, to klasyczny zestaw do robienia krajobrazów nocą, kiedy światła jest naprawdę mało. W praktyce wielu fotografów krajobrazowych właśnie tak ustawia sprzęt podczas sesji po zachodzie słońca lub przy nowiu księżyca. To też świetna okazja, żeby pobawić się z efektami, jak tzw. star trails czy rozmyte chmury. W ciągu dnia takie parametry skutkowałyby całkowitym prześwietleniem – zdjęcie byłoby po prostu białą plamą. W nocy natomiast pozwalają wydobyć piękno otoczenia, które normalnie byłoby niewidoczne dla ludzkiego oka. Takie podejście dobrze pokazuje praktyczne zastosowanie teorii ekspozycji w prawdziwych, często trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 4

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 5

Ilustracja przedstawia

A. slider.

B. konwerter.

C. światłomierz.

D. pilota do lamp.

To na zdjęciu to klasyczny światłomierz – bardzo praktyczne narzędzie, szczególnie dla osób pracujących z fotografią analogową lub w studiu, gdzie precyzyjna kontrola ekspozycji jest kluczowa. Światłomierz mierzy natężenie światła padającego na scenę lub odbijanego od obiektu, dzięki czemu można właściwie ustawić parametry aparatu: przysłonę, czas naświetlania i czułość ISO. Jest to sprzęt pozwalający uzyskać powtarzalne i kontrolowane efekty, o co trudno przy samym korzystaniu z pokręteł w aparacie na oko – szczególnie w złożonych warunkach oświetleniowych. Z mojego doświadczenia, światłomierze ręczne są niezastąpione podczas sesji portretowych czy fotografii produktowej, gdzie liczy się drobiazgowa kontrola światła. Warto wiedzieć, że profesjonaliści w branży przestrzegają standardu pracy ze światłomierzem, bo zapewnia on powtarzalność i eliminuje zgadywanie we wstępnych ustawieniach. Co ciekawe, światłomierze bywają używane też w filmowaniu, gdzie odpowiedni dobór ekspozycji wpływa na odbiór całości materiału. Moim zdaniem – jeśli ktoś poważnie myśli o fotografii czy pracy ze światłem, to umiejętność obsługi światłomierza to absolutna podstawa fachu.

Pytanie 6

Rozświetlenie cieni powstających pod brodą i oczami modelki uzyskuje się poprzez ustawienie

A. aparatu powyżej głowy modelki.

B. aparatu na wysokości oczu modelki.

C. blendy poniżej brody modelki.

D. blendy nad głową modelki.

Ustawienie blendy poniżej brody modelki to jeden z najstarszych i najskuteczniejszych trików w fotografii portretowej, który sprawdza się na planie niemal zawsze, gdy zależy nam na ukryciu niepożądanych cieni pod oczami i brodą. Tak naprawdę to wszelkie cienie powstające pod brodą, ale też w okolicach nosa czy pod dolnymi powiekami często sprawiają, że twarz wygląda na zmęczoną albo nawet starszą niż jest w rzeczywistości. Umieszczając blendę pod brodą, odbijamy światło z głównego źródła (czy to lampa, czy słońce) właśnie w kierunku tych miejsc, które naturalnie byłyby zacienione. Fotografowie i retuszerzy portretów bardzo sobie cenią to rozwiązanie, bo pozwala ono uzyskać przyjemny, miękki efekt bez konieczności późniejszego retuszu. Osobiście uważam, że to podstawowa umiejętność na każdej sesji beauty, glamour, ale też przy klasycznym portrecie biznesowym. W praktyce blendę możesz trzymać sam, poprosić asystenta albo nawet wykorzystać statyw – ważne, by była dość blisko twarzy, ale nie wchodziła w kadr. Dużo zależy od materiału blendy: biała da subtelny efekt, srebrna mocniej rozjaśni cienie, złota doda ciepła tonacji skóry. Duże światowe studia i wytyczne branżowe, np. zalecenia PPA (Professional Photographers of America), rekomendują takie podejście zwłaszcza przy zdjęciach osób, którym zależy na młodym i świeżym wyglądzie. Bez blendy cienie bywają bardzo trudne do usunięcia, a efekt finalny bywa po prostu gorszy. Warto o tym pamiętać nawet podczas robienia zdjęć smartfonem – czasem wystarczy zwykła biała kartka położona pod brodą, żeby twarz wyglądała o wiele lepiej.

Pytanie 7

Ukrycie fragmentu zawartości warstwy bez poddawania bezpośredniej edycji obiektów znajdujących się na tej warstwie jest możliwe w programie Adobe Photoshop przy użyciu

A. stempla.

B. balansu bieli.

C. maski.

D. filtra krystalizacja.

Maska w Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na bardzo precyzyjne ukrywanie lub ujawnianie fragmentów warstwy bez ingerowania w oryginalne piksele. To jest szczególnie przydatne, jeśli chcemy pracować nieniszcząco – czyli tak, aby zawsze móc wrócić do pierwotnego wyglądu warstwy. Z mojego doświadczenia, maski są absolutną podstawą w retuszu zdjęć, bo pozwalają na przykład selektywnie rozjaśnić tylko twarz na portrecie albo zamaskować tło bez cięcia grafiki na kawałki. W praktyce działa to tak, że czarne fragmenty maski ukrywają dane obszary, a białe je pokazują. Można to zastosować do wszystkiego: od zaawansowanych fotomontaży po szybkie korekty. Branżowe standardy, jak praca na warstwach z maskami, zdecydowanie przewidują takie podejście, bo pozwala unikać destrukcyjnych zmian. Fajnie jest też to, że maski można modyfikować w dowolnym momencie – np. rozmywać ich krawędzie, malować pędzlem, stosować gradienty, a nawet nakładać filtry. W sumie ciężko sobie wyobrazić profesjonalną obróbkę bez użycia masek, bo dają mnóstwo swobody i kontrolę nad efektem końcowym.

Pytanie 8

Który modyfikator światła daje najbardziej miękkie, rozproszone oświetlenie?

A. Wrota

B. Softbox

C. Strumienica

D. Plaster miodu

Softbox to jeden z najbardziej efektywnych modyfikatorów światła, który zapewnia miękkie i rozproszone oświetlenie. Działa on na zasadzie rozpraszania światła, co minimalizuje ostre cienie i tworzy bardziej naturalny efekt na zdjęciach. Dzięki swojej budowie, softbox odbija światło z lampy błyskowej lub ciągłej i rozprasza je na dużej powierzchni, co daje efekt delikatnego oświetlenia. W praktyce softbox idealnie sprawdza się w portretach, ponieważ łagodnie modeluje rysy twarzy, co jest kluczowe w fotografii portretowej. Dodatkowo, różne rozmiary softboxów pozwalają na dostosowanie oświetlenia do konkretnej sytuacji – większe softboxy dają jeszcze bardziej miękkie światło, natomiast mniejsze mogą być używane do bardziej skoncentrowanego oświetlenia. Warto również wspomnieć, że w zastosowaniach studyjnych softboxy są standardem, ponieważ pozwalają na uzyskanie kontrolowanego i przewidywalnego efektu, co jest niezwykle ważne w pracy profesjonalnych fotografów. Wybierając softbox, warto zwrócić uwagę na jego kształt i materiał, co ma bezpośredni wpływ na uzyskiwane rezultaty.

Pytanie 9

Światło oświetlające fotografowanego modela na wysokości twarzy, wpadające pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu, ma kierunek

A. górno-boczny

B. dolno-boczny

C. przednio-boczny

D. boczno-boczny

Odpowiedź "przednio-boczny" jest poprawna, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu pochodzi z przodu i nieco z boku. Taka technika oświetleniowa jest powszechnie stosowana w fotografii portretowej, ponieważ podkreśla rysy twarzy, nadając im głębię i charakterystyczny wygląd. W praktyce, ustawiając źródło światła w tej pozycji, można uzyskać korzystne efekty świetlne, które uwydatniają teksturę skóry oraz tworzą atrakcyjne cienie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto zwrócić uwagę na to, że oświetlenie przednio-boczne minimalizuje ryzyko powstawania niekorzystnych cieni, które mogą wystąpić przy innych kątów oświetlenia. Użycie tej techniki jest zgodne z praktykami stosowanymi przez doświadczonych fotografów, którzy często eksperymentują z różnymi kątami i wysokościami źródeł światła, aby uzyskać optymalne efekty wizualne.

Pytanie 10

Co jest podstawowym celem korekcji kolorów w fotografii cyfrowej?

A. Zwiększenie rozdzielczości

B. Zredukowanie rozmiaru pliku

C. Zmiana formatu pliku

D. Dostosowanie balansu bieli i nasycenia

Korekcja kolorów w fotografii cyfrowej ma na celu przede wszystkim dostosowanie balansu bieli i nasycenia, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych i estetycznych obrazów. Balans bieli odnosi się do ustawienia kolorów w taki sposób, aby białe obiekty na zdjęciu rzeczywiście były białe, bez niepożądanych odcieni, które mogą wynikać z oświetlenia o różnej temperaturze barwowej. Z kolei nasycenie wpływa na intensywność kolorów, umożliwiając ich wzmocnienie lub stonowanie w zależności od zamierzonego efektu artystycznego. Korekcja kolorów jest procesem, który łączy aspekty techniczne i artystyczne, pozwalając fotografom na tworzenie zdjęć zgodnych z ich wizją, a także na wierne odzwierciedlenie rzeczywistości. W praktyce korekcja kolorów odbywa się przy użyciu oprogramowania do edycji zdjęć, takiego jak Adobe Lightroom lub Photoshop, które oferują zaawansowane narzędzia do precyzyjnego dostosowania każdego aspektu kolorystyki obrazu.

Pytanie 11

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła żarowego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

C. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

W tej sytuacji kluczowe było zwrócenie uwagi na rodzaj materiałów światłoczułych oraz źródło światła, do którego są one przeznaczone. Materiały negatywowe do światła żarowego (czyli światła o temperaturze barwowej ok. 3200K) są zoptymalizowane właśnie pod tego typu oświetlenie. Halogeny to klasyczne lampy żarowe – ich widmo jest bardzo zbliżone do światła żarowego, dzięki czemu uzyskujemy wierne odwzorowanie barw i nie musimy stosować dodatkowych filtrów korekcyjnych. Statywy oświetleniowe są niezbędne, żeby ustawić lampy stabilnie i precyzyjnie – bez tego trudno o równe, przewidywalne światło, a to w katalogowej fotografii produktów podstawa. Stół bezcieniowy to już taki fotograficzny klasyk: pozwala zminimalizować cienie, wydobyć szczegóły i zapewnić jednolite tło, co przy zdjęciach katalogowych jest zwyczajnie wymagane przez większość klientów. Moim zdaniem, nie ma tu miejsca na przypadek – wszystkie elementy zestawu mają swoje uzasadnienie w praktyce i wynikają z wypracowanych standardów branżowych. Mało tego, praca na halogenach pozwala kontrolować oświetlenie na żywo, więc od razu widzisz efekt – to ogromna przewaga zwłaszcza, gdy liczy się czas i powtarzalność. Z doświadczenia wiem, że profesjonalne sesje produktowe na negatywie niemal zawsze realizuje się właśnie w takim układzie – to sprawdzony, bezpieczny wybór i podstawa, jeśli chodzi o rzetelność kolorystyczną materiałów do druku czy publikacji internetowych.

Pytanie 12

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/125 s

B. f/4 i 1/125 s

C. f/5,6 i 1/250 s

D. f/4 i 1/250 s

Kiedy analizy dokonujemy na podstawie dostępnych opcji, istotne jest zrozumienie, jak różne ustawienia przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości. Przykłady f/4 i 1/250 s lub f/4 i 1/125 s oznaczają, że używamy większej wartości przysłony, co skutkuje mniejszym rozmyciem tła i większą głębią ostrości. Zastosowanie f/4 skutkuje szerszym otwarciem przysłony niż f/5,6, co w teorii zwiększa głębię ostrości, a nie ją zmniejsza, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem w portretach. Ponadto, odpowiadając na pytanie, nie wystarczy jedynie skupić się na jednym parametrze. W przypadku odpowiedzi z f/5,6 i 1/125 s, czas naświetlania 1/125 s jest zbyt długi w kontekście użycia szerszej przysłony, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu w jasnych warunkach oświetleniowych. Zatem, popełniając błąd w ocenie, można nie tylko wybrać niewłaściwą wartość przysłony, ale także nie dostosować czasu naświetlania w odpowiedni sposób, co może skutkować niepożądanym efektem na końcowym zdjęciu. Kluczowym aspektem jest tutaj umiejętność zrozumienia, jak różne wartości przysłony wpływają na obraz i jak dostosować je do warunków, by uzyskać zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 13

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. nocą.

B. późnym popołudniem.

C. w samo południe.

D. po zachodzie słońca.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 14

Zdjęcie studyjne zostało wykonane z wykorzystaniem

A. oświetlenia przedniego i kontrastu jasności.

B. oświetlenia przedniego i kontrastu wielkości.

C. oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości.

D. oświetlenia bocznego i kontrastu barw.

Odpowiedź "oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości" jest jak najbardziej trafna. W fotografii studyjnej światło boczne naprawdę robi różnicę – dodaje głębi i tekstury do zdjęć. Kiedy robimy portrety czy martwą naturę, to dokładnie to oświetlenie potrafi wydobyć detale, bo cienie dodają życia i pomagają lepiej pokazać fakturę. Co do kontrastu wielkości, to jest super technika! Zestawiając obiekty o różnych rozmiarach, przyciągamy wzrok i wprowadzamy dynamikę. Przykład? Duży kubek obok małej filiżanki robi robotę. Fotografowie często mieszają różne źródła światła, żeby osiągnąć zamierzony efekt i przy tym korzystają z zasad sztuki, jak zasada trójpodziału czy teoria kolorów. Te umiejętności zdecydowanie mają zastosowanie w branży fotograficznej!

Pytanie 15

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. softbox i blendy.

B. soczewkę Fresnela.

C. stożkowy tubus.

D. wrota.

Softboxy i blendy to podstawa, jeśli chodzi o równomierne i upiększające oświetlenie twarzy w fotografii studyjnej. Softbox działa tak, że rozprasza światło, przez co cienie na twarzy są miękkie, a skóra wygląda naturalnie i gładko – no, dokładnie o to chodzi przy sesjach beauty albo portretowych. Kiedy dodasz blendę, możesz wypełnić cienie, które powstały od głównego światła, i zrobić efekt delikatnego, rozświetlającego światła pod oczami (taki klasyczny "catch light" w oczach modelki). Większość profesjonalnych fotografów portretowych zawsze korzysta właśnie z tego zestawu, bo daje przewidywalny, kontrolowany efekt – światło jest plastyczne, nie przepala skóry i wydobywa detale bez ostrych, nieestetycznych kontrastów. Moim zdaniem, trudno wyobrazić sobie profesjonalne studio bez softboxów i blend – nawet w reklamie czy modzie, gdzie liczy się każda zmarszczka i szczegół. Warto wiedzieć, że rozmiar softboxa też robi swoje: im większy, tym światło bardziej miękkie i naturalne. Często spotykam się z przekonaniem, że skoro studyjne światło to musi być mocne i kontrastowe – a to nieprawda, właśnie softbox i blenda pozwalają pracować subtelniej i modelować twarz tak, jak wymaga tego branża. Takie rozwiązania od lat pojawiają się w podręcznikach fotografii portretowej. Zdecydowanie polecam zawsze mieć je pod ręką.

Pytanie 16

Wskaż obecnie najczęściej używaną skalę do określania czułości na światło matrycy lub filmu?

A. ISO

B. GOST

C. DIN

D. ASA

Odpowiedź ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (International Organization for Standardization) jest międzynarodowym standardem określającym czułość matryc i filmów fotograficznych na światło. Wartości ISO wskazują, jak bardzo materiał wrażliwy na światło, jak film lub matryca cyfrowa, reaguje na oświetlenie. Wyższa wartość ISO oznacza większą czułość na światło, co umożliwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych. Na przykład, przy ustawieniu ISO 1600, aparat będzie w stanie uchwycić więcej detali w ciemnych scenach, podczas gdy przy ISO 100 lepsze wyniki uzyskamy w jasnym świetle dziennym. W praktyce, profesjonalni fotografowie często dostosowują wartość ISO w zależności od sytuacji – w słabym oświetleniu zwiększają czułość, aby uniknąć rozmycia obrazu, natomiast w jasnych warunkach obniżają ją, aby zminimalizować szumy. Warto podkreślić, że standard ISO jest powszechnie akceptowany w branży fotograficznej i stanowi kluczowy element w procesie tworzenia zdjęć, a jego znajomość jest istotnym narzędziem w rękach każdego fotografa.

Pytanie 17

Które z prezentowanych zdjęć wykonane jest w technice low key?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Odpowiedź B to strzał w dziesiątkę, bo technika low key naprawdę skupia się na ciemnym tle i mocnym kontraście między światłem a cieniem. To wszystko ma na celu uwydatnienie detali i kształtów obiektów na zdjęciu. Jak w przypadku zdjęcia B, gdzie manekiny są oświetlone w taki sposób, że ich kontury wyglądają naprawdę dobrze, a tło jest dostatecznie ciemne, przez co zdjęcie ma dramatyczny i napięty klimat. W portretach, na przykład, artysta używa mocnego światła, żeby skupić widza na twarzy modela, przy jednoczesnym przyciemnieniu reszty. Technika low key świetnie sprawdza się nie tylko w portretach, ale także w reklamach mody czy produktach, gdzie ciemne tło potrafi przyciągnąć wzrok klienta. Jak ktoś dobrze to ogarnie, ma szansę stworzyć naprawdę niezwykłe i pełne emocji fotografie.

Pytanie 18

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. automatyczny balans bieli

B. afocus

C. autobracketing

D. stabilizację obrazu

Autobracketing to technika, która umożliwia wykonanie serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych wartościach ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne lub trudne do uchwycenia. W praktyce oznacza to, że aparat automatycznie wykonuje kilka ujęć, zmieniając parametry naświetlenia, takie jak czas otwarcia migawki, przysłona i ISO, co pozwala na uzyskanie zdjęć z różnym poziomem jasności. Dzięki tej metodzie, fotograf ma możliwość wyboru najlepszego ujęcia, które najlepiej oddaje zamierzony efekt estetyczny. Autobracketing jest szczególnie popularny w fotografii krajobrazowej oraz w sytuacjach, gdzie konieczne jest uchwycenie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach zdjęcia. Użytkownicy aparatów cyfrowych powinni znać i wykorzystywać tę funkcję, aby zwiększyć swoje możliwości twórcze i osiągnąć wyższe standardy w swoich pracach.

Pytanie 19

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/250 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/8

C. 1/30 s, f/8

D. 1/30 s, f/16

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 20

Pomiar, który nie uwzględnia luminancji filmowanej sceny to:

A. punktowy, na cienie.

B. integralny światła odbitego.

C. światła padającego.

D. punktowy, na światła.

Odpowiedź 'światła padającego' jest prawidłowa, ponieważ luminancja sceny jest miarą intensywności światła, które dociera do obserwatora z określonego kierunku. W kontekście fotografii, luminancję obiektów można zmierzyć jedynie w przypadku, gdy uwzględniamy światło, które oświetla te obiekty, a nie światło, które jest od nich odbijane. Na przykład, w technice pomiaru luminancji, użycie jasności padającego światła pozwala na określenie, jak dana scena będzie wyglądała na zdjęciu, uwzględniając obecne oświetlenie. W praktyce fotograficznej, dobrą praktyką jest korzystanie z pomiaru światła padającego przy ustawianiu ekspozycji, co pozwala na uzyskanie odpowiednich parametrów na zdjęciu, a tym samym lepszego odwzorowania kolorów i detali. W przemyśle fotograficznym, standardy takie jak ISO, przesłona i czas naświetlania, są ściśle związane z właściwym pomiarem luminancji, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzi.

Pytanie 21

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/60 s, f/22

B. 1/30 s, f/11

C. 1/30 s, f/8

D. 1/60 s, f/32

Odpowiedź 1/30 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ umożliwia zwiększenie głębi ostrości przy zachowaniu tej samej ekspozycji. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 oznacza, że w obiektywie otworzy się mniejsza szczelina, co zwiększy głębię ostrości. Aby kompenować stratę światła wynikającą z użycia niższej wartości przysłony, czas naświetlania musi zostać wydłużony. Zmiana z 1/125 s na 1/30 s daje nam więcej światła, co jest zgodne z zasadą zachowania ekspozycji. W praktyce, zwiększona głębia ostrości jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były wyraźnie widoczne. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie scen z dużymi odległościami, gdzie chcemy, aby wszystkie elementy obrazu były ostre. Zachowanie stałej ekspozycji, mimo zmiany przysłony i czasu naświetlania, jest kluczowe w uzyskaniu pożądanych efektów wizualnych, a praktyka ta jest standardowo stosowana przez profesjonalnych fotografów.

Pytanie 22

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Zielone tło.

B. Wzornik barw.

C. Blenda.

D. Światłomierz.

Wzornik barw, czyli tzw. color checker, to naprawdę podstawowe i bardzo praktyczne narzędzie w profesjonalnej fotografii cyfrowej. Moim zdaniem, jeśli chcesz na poważnie zabrać się za zarządzanie kolorem i zależy Ci na wiernym odwzorowaniu barw, to bez wzornika prędzej czy później trafisz na ścianę. Podczas sesji zdjęciowej umieszcza się wzornik w kadrze, zwykle na początku, by potem na etapie edycji – np. w Lightroomie albo Capture One – za pomocą odpowiednich narzędzi skalibrować balans bieli oraz kolorystykę na podstawie znanych i neutralnych pól barwnych wzornika. To pozwala na uzyskanie powtarzalnych rezultatów, niezależnie od zmiennych warunków oświetleniowych. Branżowo stosuje się je w fotografii produktowej, portretowej, a szczególnie tam, gdzie klient wymaga wysokiej zgodności kolorystycznej – np. e-commerce czy reprodukcje dzieł sztuki. Standardy takie jak X-Rite ColorChecker czy SpyderCHECKR są uznawane na całym świecie właśnie z tego powodu. Często spotykam się z sytuacją, że początkujący fotografowie pomijają wzorniki, a potem nie mogą dojść do ładu z kolorami – szczególnie, jeśli zdjęcia mają być publikowane w druku lub na różnych ekranach. Wzornik nie tylko ułatwia życie, ale wręcz gwarantuje spójność barw, co moim zdaniem jest kluczowe, jeśli chcesz być postrzegany jako profesjonalista.

Pytanie 23

Do prawidłowego wykonania fotografii do biometrycznego paszportu stosuje się tło w kolorze

A. ciemnym granatowym

B. intensywnie zielonym

C. intensywnie czerwonym

D. jasnym neutralnym

Aby uzyskać prawidłową fotografię do biometrycznego paszportu, stosuje się tło w kolorze jasnym neutralnym. Tego typu tło pozwala na odpowiednie wyodrębnienie twarzy osoby fotografowanej, minimalizując jednocześnie ryzyko zakłóceń wizualnych. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak te określone przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO), tło powinno być jednolite, co sprawia, że jasne neutralne kolory, takie jak biel, szarość czy jasny beż, są najbardziej zalecane. Pozwalają one na lepszy kontrast z rysami twarzy, co jest kluczowe dla automatycznego rozpoznawania twarzy. Praktycznie rzecz biorąc, użycie takiego tła wpływa na jakość zdjęcia i jego akceptację przez instytucje zajmujące się wydawaniem dokumentów. Warto również pamiętać, że tło nie powinno zawierać żadnych wzorów ani tekstur, które mogłyby zakłócać odbiór obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy osobę w białej koszuli, jasne tło zneutralizuje efekt zlewania się kolorów, co jest zalecane w kontekście formalnych dokumentów.

Pytanie 24

Na zdjęciu największy efekt kontrastu walorowego uzyskamy dzięki połączeniu kolorów

A. niebieskiego i żółtego

B. białego i czarnego

C. białego i szarego

D. niebieskiego i czerwonego

Połączenie kolorów białego i czarnego tworzy najbardziej wyrazisty kontrast walorowy, ponieważ te dwa kolory reprezentują skrajne wartości jasności. W kontekście teorii kolorów, biel jest uważana za najjaśniejszy kolor, podczas gdy czerń jest całkowitym brakiem światła. Taki kontrast jest kluczowy w fotografii, grafice i projektowaniu, ponieważ podkreśla główne elementy kompozycji oraz prowadzi wzrok widza w określone miejsca. Przykładem zastosowania tego kontrastu może być fotografia portretowa, gdzie tło w odcieniu czarnym sprawia, że twarz modela, oświetlona mocnym światłem, wydaje się bardziej wyrazista. W sztuce, klasyczne obrazy często korzystają z kontrastów walorowych, aby nadać dynamikę i głębię. Zgodnie z zasadami kompozycji wizualnej, silne kontrasty przyciągają uwagę i mogą być wykorzystywane do tworzenia emocjonalnego wpływu na odbiorcę. Użycie bieli i czerni w projektach wizualnych to także element stylizacji, który odzwierciedla elegancję i nowoczesność.

Pytanie 25

Podczas pracy na planie zdjęciowym z lampami błyskowymi w studiu należy mieć na uwadze, aby czas otwarcia migawki szczelinowej był nie mniejszy niż

A. 1/125 s

B. 1/60 s

C. 1/1000 s

D. 1/30 s

Odpowiedź 1/125 s jest poprawna, ponieważ czas otwarcia migawki szczelinowej w fotografii studyjnej powinien być dostosowany do czasu trwania błysku lampy błyskowej. Lampy studyjne zazwyczaj emitują błysk o czasie trwania od 1/1000 do 1/20000 sekundy, co wymaga, aby czas otwarcia migawki był wystarczająco długi, aby zarejestrować pełny błysk światła. Jeśli czas otwarcia migawki jest krótszy niż czas trwania błysku, może wystąpić efekt niedoświetlenia lub częściowego oświetlenia obrazu, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. Ustalając czas otwarcia migawki na 1/125 s, zapewniamy, że migawka jest otwarta wystarczająco długo, aby uchwycić całkowitą moc błysku lampy, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć. W praktyce oznacza to lepsze odwzorowanie kolorów, detali i kontrastów, a także pozwala na uzyskanie ostrego, klarownego obrazu. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii studyjnej, gdzie precyzja i kontrola nad oświetleniem są niezbędne dla profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 26

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień w godzinach południowych

B. pochmurny dzień wieczorem

C. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

D. słoneczny dzień wczesnym rankiem

Odpowiedź "słoneczny dzień wcześnie rano" jest prawidłowa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co powoduje długie i ostre cienie. Zjawisko to jest wynikiem kąta padania promieni słonecznych na obiekty oraz ich wysokości względem poziomu gruntu. W praktyce, wczesnym rankiem, szczególnie w okolicach wschodu słońca, cienie są znacznie dłuższe niż w późniejszych godzinach dnia. Przykładowo, fotografując krajobrazy o wschodzie słońca, można uzyskać dramatyczne efekty wizualne dzięki długim cieniom, które podkreślają formy terenu. W kontekście fotografii krajobrazowej, zrozumienie zachowań światła i cieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów artystycznych. Ponadto, znajomość tych zasad pozwala również na lepsze planowanie sesji zdjęciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 27

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu” szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/500 s

B. 1/80 s

C. 1/15 s

D. 1/30 s

Zamrożenie ruchu w fotografii, zwłaszcza gdy chodzi o szybko jadący samochód, wymaga naprawdę krótkiego czasu naświetlania. Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to taki podręcznikowy przykład z praktyki – pozwala to uchwycić nawet bardzo szybko przemieszczające się obiekty bez rozmycia. Sprawdzi się to nie tylko przy samochodach na torze wyścigowym, ale też gdy na przykład chcesz sfotografować rozpędzony motocykl czy rowerzystę. W branży mówi się często, że wszystko co poniżej 1/250 s jest granicą dla zamrożenia większości codziennych ruchów, ale im szybciej porusza się obiekt, tym ten czas musi być krótszy – stąd 1/500 s to taka bezpieczna wartość. Oczywiście, są sytuacje, gdzie jeszcze szybszy czas (np. 1/1000 s, 1/2000 s) będzie potrzebny, np. przy fotografowaniu sportów motorowych czy ptaków w locie, ale dla samochodu na zwykłej drodze 1/500 s jest już bardzo skuteczne. Warto pamiętać, że tak krótki czas wymaga zazwyczaj dobrego światła lub wysokiego ISO, bo inaczej zdjęcie wyjdzie za ciemne. Z mojego doświadczenia, lepiej mieć trochę wyższe ISO i zamrożony ruch niż niższe ISO i rozmyty obraz – tu jakość czytelności sceny jest najważniejsza. Często widzę u początkujących fotografów, że próbują robić takie zdjęcia na zbyt długim czasie i potem są rozczarowani efektem. Dlatego zawsze warto pamiętać o tej zasadzie: szybki obiekt = szybki czas migawki.

Pytanie 28

Fotografię wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. konturowe.

B. boczne.

C. zastane.

D. tylne.

Zdjęcie zostało wykonane przy użyciu oświetlenia zastanego, co w praktyce oznacza, że fotograf nie korzystał z dodatkowych lamp błyskowych czy paneli, tylko wykorzystał światło już obecne na miejscu. W tym przypadku są to światła neonów oraz ulicznych lamp, które tworzą bardzo charakterystyczny klimat nocnej fotografii miejskiej. Oświetlenie zastane jest często wykorzystywane w fotografii reportażowej, ulicznej czy architektonicznej, ponieważ pozwala oddać autentyczną atmosferę danej sceny. Moim zdaniem, to jedna z ciekawszych technik, bo zmusza fotografa do kreatywnego podejścia — trzeba umieć dobrać odpowiednie parametry ekspozycji, by nie przepalić jasnych elementów, a jednocześnie wydobyć szczegóły z cieni. W branży uważa się, że dobre wykorzystanie światła zastanego świadczy o wyczuciu i doświadczeniu fotografa, bo światło to bywa kapryśne i trudne do kontrolowania. Warto pamiętać, że takie podejście jest zgodne z etosem dokumentalisty – pokazuje świat takim, jaki jest, bez sztucznego ingerowania w oświetlenie. Z mojego doświadczenia, zdjęcia wykonywane światłem zastanym są naturalniejsze i mają większą autentyczność, ale wymagają od fotografa solidnej znajomości zasad pracy z aparatem i światłem.

Pytanie 29

Dla podkreślenia faktury wyrobów drewnianych należy zastosować oświetlenie

A. tylne.

B. dolne.

C. boczne.

D. przednie.

Boczne oświetlenie to naprawdę świetny wybór, jeśli chcemy dobrze wyeksponować fakturę drewna. Chodzi o to, że światło padające z boku podkreśla wszelkie nierówności, usłojenie i nawet bardzo delikatne detale, które inaczej mogłyby umknąć uwadze. W praktyce, w pracowniach stolarskich czy na ekspozycjach, boczne światło stosuje się właśnie po to, by uwidocznić strukturę materiału – bardzo często tak robią nawet fotografowie przy sesjach produktowych, bo wtedy drewno wygląda najatrakcyjniej. Takie rozwiązanie jest też zgodne z zaleceniami projektantów wnętrz, którzy chcą uzyskać efekt przestrzenności i głębi. Moim zdaniem, jak się patrzy na meble czy boazerię z drewnianą strukturą pod takim kątem światła, od razu widzi się całą pracę rzemieślnika i różnorodność drewna. To nie tylko kwestia estetyki, ale też praktyczności – łatwiej ocenić jakość obróbki. W świetle bocznym wyraźnie widoczne są np. szlifowania, wyżłobienia czy celowe postarzenia. W sumie, jeśli ktoś chce prezentować drewno z jak najlepszej strony, boczne światło to podstawa. Fachowcy z branży często powtarzają, że bez tego trudno coś naprawdę pokazać klientowi.

Pytanie 30

Oświetlenie padające na obiekt fotografowany jest mierzone przy użyciu zewnętrznego światłomierza

A. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

B. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu

C. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła

D. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

Odpowiedź "z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego" jest poprawna, ponieważ dyfuzor ma na celu rozproszenie światła padającego na fotografowany obiekt, co pozwala na uzyskanie bardziej jednolitego i naturalnego oświetlenia. Kiedy korzystamy z dyfuzora, światło nie jest skierowane bezpośrednio z jednego źródła, co zmniejsza intensywność cieni i refleksów, a tym samym podnosi jakość zdjęć. Użycie dyfuzora jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy obiekt jest oświetlany przez silne światło, takie jak słońce lub mocne lampy studyjne. Dyfuzor działa również jako filtr, co pozwala na uzyskanie lepszej reprodukcji kolorów i bardziej naturalnych tonów skórnych w portretach. Zgodnie z najlepszymi praktykami w fotografii, pomiar światła za pomocą światłomierza z dyfuzorem pozwala na precyzyjne dostosowanie ekspozycji aparatu, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w różnych warunkach oświetleniowych. Warto również zauważyć, że w sytuacjach o zmiennym oświetleniu, użycie dyfuzora pomaga stabilizować pomiary, co jest niezwykle istotne dla zachowania konsekwencji w serii zdjęć.

Pytanie 31

Jakie urządzenie reguluje natężenie strumienia świetlnego wpadającego do wnętrza aparatu fotograficznego?

A. osłona na słońce

B. przysłona

C. lampa zewnętrzna

D. migawka

Przysłona to element aparatu fotograficznego, który reguluje wielkość otworu, przez który światło wpada do wnętrza urządzenia. Jej główną funkcją jest kontrola ilości światła docierającego do matrycy lub kliszy, co ma bezpośredni wpływ na ekspozycję zdjęcia. Im większa wartość przysłony (np. f/2.8), tym większy otwór, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, idealne w warunkach słabego oświetlenia. Z kolei mniejsza wartość przysłony (np. f/16) oznacza mniejszy otwór, co skutkuje zmniejszeniem ilości światła i zwiększeniem głębi ostrości. W praktyce, dobór odpowiedniej wartości przysłony jest kluczowy dla uzyskania pożądanej kompozycji zdjęcia oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu szczegółowości na różnych planach. Używając przysłony, fotografowie mogą także wpływać na efekt bokeh, czyli rozmycie tła, co jest szczególnie cenione w portretach. W standardach fotograficznych zaleca się przysługujące wartości przysłony do określonych sytuacji, co w pełni ilustruje jej znaczenie w procesie tworzenia obrazu.

Pytanie 32

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. luksometr.

B. densytometr.

C. fotometr.

D. sensytometr.

Sensytometr to specjalistyczne urządzenie służące do oceny światłoczułości materiałów światłoczułych, takich jak filmy fotograficzne czy materiały graficzne. Dzięki kontrolowanej ekspozycji na światło, sensytometr umożliwia dokładne określenie charakterystyki filmu, co jest niezbędne w procesach fotograficznych oraz w grafice komputerowej. W praktyce, sensytometr pozwala na ustalenie krzywej charakterystycznej materiału, co jest kluczowe dla optymalizacji parametrów naświetlania w różnych warunkach. Profesjonaliści w dziedzinie fotografii i druku graficznego wykorzystują sensytometry do doskonalenia technik naświetlania oraz do zapewnienia wysokiej jakości reprodukcji kolorów. Przykładem zastosowania sensytometru jest przygotowanie materiałów do druku, gdzie dokładne dopasowanie światłoczułości jest kluczowe dla uzyskania właściwych efektów końcowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 6 czy ISO 9, wskazują na znaczenie tych pomiarów w zachowaniu jakości obrazu i zgodności z normami.

Pytanie 33

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

C. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

D. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji i możliwości lampy błyskowej. Na przykład, maksymalna liczba błysków na 1 sekundę sugeruje, że lampa błyskowa działa jak urządzenie rejestrujące, co jest mylne. Lampa błyskowa nie działa w ten sposób; jej główną rolą jest dostarczenie intensywnego, krótkotrwałego światła, które ma na celu oświetlenie obiektu w momencie ekspozycji. W przypadku minimalnego zasięgu oświetlenia fotografowanego obiektu, stwierdzenie to jest również nieprecyzyjne. Liczba przewodnia koncentruje się na maksymalnym zasięgu, a nie minimalnym, co może prowadzić do błędnych podejść podczas fotografowania. Dodatkowo, koncepcja minimalnej liczby błysków na 1s nie odnosi się do liczby przewodniej, ale do tempa zdjęć, co jest zupełnie innym aspektem pracy z lampą błyskową. Takie nieścisłości mogą prowadzić do nieodpowiednich ustawień aparatu i nieefektywnego korzystania z lampy błyskowej, co z kolei wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć. Warto, zatem, zwrócić uwagę na definicje i zastosowania związane z liczbą przewodnią, aby poprawić umiejętności fotograficzne oraz świadome korzystanie z dostępnych narzędzi. W kontekście dobrych praktyk, zawsze warto zweryfikować wartości liczby przewodniej lampy przed rozpoczęciem sesji zdjęciowej, co pozwoli uniknąć rozczarowań związanych z niedostatecznym oświetleniem.

Pytanie 34

Aby uzyskać jednorodne, bezcieniowe oświetlenie obiektów w fotografii katalogowej, jakie rozwiązania powinno się zastosować?

A. kolumnę reprodukcyjną i lampę błyskową z wrotami

B. stół bezcieniowy i lampę z soczewką Fresnela

C. kolumnę reprodukcyjną i strumienicę

D. stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy

Stół bezcieniowy, lampy z softboxami i białe blendy to świetny zestaw do fotografii katalogowej. Używając stołu bezcieniowego, możesz uniknąć cieni, co jest mega ważne, żeby pokazać produkty jak najbardziej naturalnie. Lampy z softboxami rozpraszają światło, dzięki czemu cienie są łagodniejsze i wyglądają bardziej naturalnie, a białe blendy pomagają odbić światło, co jeszcze bardziej poprawia jakość. Kiedy fotografujesz ubrania czy biżuterię, taki zestaw daje naprawdę fajne efekty wizualne i wiernie oddaje kolory oraz fakturę. Dobrze jest też igrać z kątami padającego światła, bo to może zmienić cały obraz. W fotografii dążymy do jak najlepszego wyglądu, a ten sprzęt na pewno pomaga to osiągnąć.

Pytanie 35

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. lampę błyskową z dyfuzorem.

B. kalibrator kolorów.

C. ekran odblaskowy.

D. blendę uniwersalną.

Przy fotografowaniu osoby w kapeluszu z dużym rondem, szczególnie w ostrym słońcu, pojawia się problem bardzo głębokich, kontrastowych cieni na twarzy. Jednak wiele osób ma tendencję do sięgania po narzędzia, które w rzeczywistości nie rozwiążą tego problemu. Kalibrator kolorów, choć jest super przydatny podczas późniejszej obróbki zdjęć, nie ma absolutnie żadnego wpływu na samo światło na planie zdjęciowym – jego zadaniem jest kontrola zgodności barw, a nie niwelowanie cieni. Ekran odblaskowy i blenda uniwersalna to często pierwsze, co przychodzi na myśl, ale gdy cień jest bardzo głęboki, a światło słoneczne mocno pada z góry, nawet największa blenda czy odbłyśnik nie są wystarczające. W praktyce po prostu nie są w stanie „przebić” tego ostrego kontrastu – światło odbite jest zbyt słabe lub nie dociera tam, gdzie trzeba, szczególnie pod rondem kapelusza. To typowy błąd – bazujemy na doświadczeniach z łagodnym światłem, a w tak trudnych warunkach bez mocnego, kontrolowanego źródła światła po prostu się nie obejdzie. W dobrych praktykach fotografii plenerowej mówi się jasno: jeśli cień jest zbyt głęboki, trzeba go doświetlić światłem błyskowym i najlepiej rozproszonym, żeby nie zrobić jeszcze większego "bałaganu" na twarzy. Rozwiązania w stylu blendy czy ekranu są w porządku, ale tylko wtedy, gdy słońce nie jest aż tak ostre i nie mamy do czynienia z tak problematycznym cieniem. W mocnym słońcu, bez lampy błyskowej z dyfuzorem, zawsze będzie nam brakowało tego "kopa" światła, który jest niezbędny, by uzyskać profesjonalny efekt bez przepalonych czy niedoświetlonych partii twarzy.

Pytanie 36

Jaka technika pozwala na uzyskanie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości kolorów w fotografii produktowej?

A. fotografowanie z kartą wzorcową kolorów i kalibracja w postprodukcji

B. zastosowanie techniki HDR i zwiększonego nasycenia kolorów

C. użycie filtrów polaryzacyjnych i światła ciągłego

D. wykonanie zdjęć w trybie monochromatycznym i późniejsze kolorowanie

Fotografowanie z kartą wzorcową kolorów oraz kalibracja w postprodukcji to kluczowy proces w osiąganiu realistycznych i dokładnych kolorów w fotografii produktowej. Karta wzorcowa, zazwyczaj zawierająca różne odcienie kolorów, pozwala na uchwycenie i późniejszą korekcję kolorów w programach graficznych. Dzięki temu, można precyzyjnie zidentyfikować różnice między rzeczywistymi barwami a tymi, które zostały uchwycone przez aparat. Postprodukcja, w której wykorzystuje się oprogramowanie do edycji zdjęć, jest niezbędna do dostosowania kolorów, aby były zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w marketingu produktów. W praktyce, odpowiednie ustawienie balansu bieli oraz zastosowanie profili kolorów w programach jak Adobe Lightroom czy Photoshop, umożliwia uzyskanie efektów, które są bardziej przyjazne dla oka i bardziej wiarygodne dla potencjalnych klientów. Dlatego technika ta jest niezwykle cenna w branży fotografii komercyjnej, gdzie dokładność kolorów ma kluczowe znaczenie dla sprzedaży.

Pytanie 37

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. rozproszone na wprost

B. kontrastowe z dwóch stron

C. równo rozproszone z dwóch stron

D. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

Odpowiedź 'bezpośrednie z jednego kierunku bocznego' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie takie oświetlenie skutecznie uwypukla fakturę tkaniny, tworząc wyraźne cienie i podkreślając detale strukturalne materiału. W fotografii produktowej oraz modowej, gdzie szczegółowe przedstawienie tekstury jest kluczowe, odpowiednie umiejscowienie źródła światła jest niezbędne. Na przykład, ustawienie lampy z boku tkaniny sprawia, że światło pada pod kątem, co powoduje, że zmarszczki, splot czy inne cechy tekstury są widoczne dzięki kontrastowi między światłem a cieniem. Dobry fotograficzny styl opiera się na zasadzie, że światło boczne działa jak naturalna forma modelowania, nadając trójwymiarowość obiektom. W praktyce, wiele osób stosuje takie techniki w sesjach zdjęciowych mody, gdzie uwydatnienie faktury materiału jest kluczowe dla atrakcyjności wizualnej. Standardowe podejścia do oświetlenia w fotografii zakładają, że umiejscowienie źródła światła w odpowiedniej pozycji jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 38

W celu zrównoważenia ekspozycji pomiędzy jasnym niebem a ciemnym pierwszym planem najlepiej zastosować

A. filtr ciepły

B. filtr UV

C. filtr polaryzacyjny

D. filtr połówkowy szary (ND Grad)

Filtr połówkowy szary (ND Grad) to niezwykle przydatne narzędzie w fotografii, szczególnie w sytuacjach, gdy chcemy zrównoważyć różnice w jasności między niebem a pierwszym planem. Jego struktura polega na tym, że jedna część filtra jest przeszklona, co pozwala na przepuszczenie większej ilości światła, a druga część jest ciemniejsza, redukując ekspozycję w jaśniejszych obszarach, takich jak niebo. Dzięki temu, gdy robimy zdjęcia krajobrazów, możemy uniknąć przepaleń w jasnych partiach nieba, jednocześnie zachowując szczegóły w ciemniejszym pierwszym planie. Na przykład, podczas fotografowania zachodu słońca, filtr ten pozwala uchwycić intensywne kolory nieba, jednocześnie dbając o to, by detale w terenie nie były zbyt ciemne. Użycie filtra połówkowego szarego jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w fotografii krajobrazowej i jest szeroko stosowane przez profesjonalnych fotografów. Takie filtry są dostępne w różnych odmianach, w zależności od stopnia zaciemnienia, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 39

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografowanym obiekcie, należy użyć oświetlenia

A. tylnego

B. przedniego

C. górnego

D. górno-bocznego

Oświetlenie tylne to technika, która wprowadza charakterystyczny efekt konturowy, podkreślając kształt i fakturę fotografowanego obiektu. Dzięki umiejscowieniu źródła światła za obiektem, tworzony jest kontrast pomiędzy jasno oświetlonym tłem a ciemniejszym obiektem. Taki efekt jest szczególnie użyteczny w fotografii portretowej oraz produktowej, gdzie zależy nam na wydobyciu detali i nadaniu głębi. Przykładem zastosowania oświetlenia tylnego jest fotografia kwiatów, gdzie światło przechodzi przez płatki, eksponując ich przezroczystość i fakturę. Dodatkowo, dobre praktyki w zakresie użycia oświetlenia tylnego wymagają odpowiedniego ustawienia kątów oraz mocy oświetlenia, aby uniknąć prześwietlenia tła i uzyskać pożądany efekt. Warto też pamiętać o użyciu dyfuzorów, aby złagodzić intensywność światła, co przyczyni się do uzyskania bardziej artystycznego efektu końcowego.

Pytanie 40

W oświetleniu upiększającym zwanym glamour główne źródło światła jest umieszczone

A. nieco poniżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

B. w osi obiektywu aparatu fotograficznego za fotografowaną postacią.

C. nieco powyżej ale równolegle do osi obiektywu aparatu fotograficznego na wprost fotografowanej postaci.

D. z boku i nieco poniżej osi obiektywu aparatu fotograficznego.

W oświetleniu glamour, które jest naprawdę bardzo charakterystyczne dla portretów beauty, kluczowe jest umieszczenie głównego źródła światła trochę powyżej i centralnie przed twarzą fotografowanej osoby. To naprawdę nie jest przypadek – dzięki temu światło rozchodzi się równomiernie po twarzy, minimalizując cienie pod oczami i nosem, a skóra wydaje się gładka i świeża. Właśnie takie ustawienie pozwala uzyskać efekt tej „miękkiej maski”, która wygładza rysy, ale nie wygasza zupełnie naturalnych konturów. Fotografowie beauty, makijażyści, a nawet operatorzy w telewizji korzystają z tej techniki, bo światło z góry na wprost działa jak naturalny lifting – tuszuje niedoskonałości, ale nie zabiera trójwymiarowości. W praktyce bardzo często korzysta się z softboxów lub pierścieniowych lamp LED ustawionych idealnie z przodu, lekko ponad linią wzroku modela. Takie światło jest bazą, a potem można dołożyć delikatne wypełnienie lub kontrę, ale ten główny kierunek światła jest kluczowy. Moim zdaniem nawet początkujący zobaczą ogromną różnicę, jak tylko przestawią lampę nieco wyżej i na wprost – od razu widać ten specyficzny, elegancki efekt jak z okładki magazynu. To taki fundament w pracy z portretami i beauty, bez tego trudno mówić o klasycznym glamour.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej