Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:24
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:28

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czy po zainstalowaniu roli Hyper-V na serwerze Windows można

A. szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci

B. centralne zarządzanie oraz wsparcie dla rozproszonych aplikacji biznesowych

C. tworzenie maszyn wirtualnych oraz ich zasobów i zarządzanie nimi

D. upraszczanie i automatyzowanie zarządzania kluczami licencji zbiorczych

Odpowiedź wskazuje na kluczową funkcjonalność Hyper-V, która polega na tworzeniu i zarządzaniu maszynami wirtualnymi (VM). Hyper-V to wirtualizacyjna platforma oferowana przez Microsoft, która pozwala na uruchamianie wielu instancji systemów operacyjnych na tym samym fizycznym serwerze. Użytkownicy mogą tworzyć maszyny wirtualne z różnymi konfiguracjami sprzętowymi, co umożliwia testowanie aplikacji, uruchamianie serwerów plików, baz danych czy aplikacji webowych w izolowanym środowisku. Przykładem zastosowania może być wykorzystanie Hyper-V do symulacji środowiska produkcyjnego w celu przeprowadzenia testów przed wdrożeniem nowych rozwiązań. Dodatkowo, wirtualizacja za pomocą Hyper-V pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów fizycznych, zmniejszenie kosztów operacyjnych i zapewnienie elastyczności w zarządzaniu infrastrukturą IT. W kontekście dobrych praktyk branżowych, używanie Hyper-V jest zgodne z podejściem do wirtualizacji zasobów, które zwiększa skalowalność i redukuje czas przestojów serwerów.

Pytanie 2

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędny adres IP serwera DNS

B. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna

C. Błędnie skonfigurowana maska podsieci

D. Niewłaściwy adres IP hosta

Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.

Pytanie 3

Aby serwer DNS mógł poprawnie przekształcać nazwy domenowe na adresy IPv6, konieczne jest skonfigurowanie rekordu

A. CNAME

B. A

C. MX

D. AAAA

Rekord AAAA to prawdziwy must-have w DNS, bo pozwala na zamienianie nazw domen na adresy IPv6. To coś innego niż rekord A, który działa tylko z IPv4. Rekord AAAA jest zaprojektowany na długie adresy IPv6, które mają osiem grup po cztery znaki szesnastkowe. Dlaczego to takie ważne? Liczba dostępnych adresów IPv4 się kończy, więc musimy przejść na IPv6. Na przykład, kiedy jakaś firma zakłada nową stronę www obsługującą ruch z IPv6, musi dodać odpowiedni rekord AAAA. Dzięki temu przeglądarki mogą znaleźć ich stronę. Po dodaniu tego rekordu, dobrze jest przetestować, czy wszystko działa, używając narzędzi jak dig czy nslookup. I jeszcze jedno – hadoby dobrze mieć i rekord A, i AAAA, żeby użytkownicy mogą korzystać z obu rodzajów adresów, czyli zarówno IPv4, jak i IPv6.

Pytanie 4

Komputer ma problem z komunikacją z komputerem w innej sieci. Która z przedstawionych zmian ustawiania w konfiguracji karty sieciowej rozwiąże problem?

A. Zmiana adresu serwera DNS na 10.0.0.2

B. Zmiana maski na 255.255.255.0

C. Zmiana adresu bramy na 10.1.0.2

D. Zmiana maski na 255.0.0.0

Zmiana maski podsieci na 255.0.0.0 to rzeczywiście ważny krok w rozwiązaniu problemu komunikacji między komputerami w różnych sieciach. Dzięki tej masce możemy mieć dostęp do ponad 16 milionów adresów IP, co otwiera drzwi do komunikacji z wieloma innymi sieciami. W praktyce, jeżeli komputer w jednej sieci chce się połączyć z komputerem w drugiej, to ta maska to ułatwia, bo określa, które bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji hosta. Zmiana maski na 255.0.0.0 jest zgodna z tym, co się często stosuje w dużych firmach, gdzie trzeba być elastycznym w kwestii adresacji. Wiem, że w takich sytuacjach dobrze jest trzymać się standardów, jak na przykład RFC 1918, które pokazują, jakie maski powinno się używać w różnych scenariuszach. To wszystko jakoś uzasadnia tę decyzję oraz wskazuje na dobre praktyki w administracji sieciami.

Pytanie 5

W trakcie konfiguracji serwera DHCP administrator przypisał zbyt małą pulę adresów IP. Jakie mogą być skutki tej sytuacji w sieci lokalnej?

A. Nowe urządzenia nie otrzymają adresu IP i nie połączą się z siecią

B. Urządzenia będą otrzymywać adresy IPv6 zamiast IPv4

C. Każde urządzenie otrzyma dwa różne adresy IP

D. Serwer DHCP automatycznie powiększy zakres adresów IP

Jeśli serwer DHCP ma zbyt małą pulę adresów IP, nowe urządzenia próbujące dołączyć do sieci nie otrzymają wolnego adresu IP. W efekcie nie będą mogły poprawnie komunikować się w ramach tej sieci lokalnej, bo tylko urządzenia z przydzielonym ważnym adresem IP mogą korzystać z usług sieciowych. To bardzo powszechny problem w środowiskach firmowych, gdzie liczba urządzeń dynamicznie rośnie, a administrator zapomni powiększyć zakres. Z mojego doświadczenia wynika, że objawia się to np. błędami przy próbie połączenia Wi-Fi, komunikatami o braku adresu IP albo automatycznym ustawianiem przez urządzenie adresu z zakresu APIPA (169.254.x.x), co jest jasnym sygnałem, że DHCP nie przydzielił adresu. Standardy, takie jak RFC 2131, jasno określają, że serwer DHCP nie może przydzielić więcej adresów, niż jest dostępnych w puli. Dobrą praktyką jest monitorowanie liczby dzierżaw i odpowiednie planowanie zakresu adresów, tak aby zapewnić zapas na nowe urządzenia oraz rezerwować adresy dla ważnych zasobów sieciowych. W przypadku przekroczenia limitu pula wymaga powiększenia lub lepszego zarządzania adresacją (np. przez wydłużenie czasu dzierżawy lub segmentację sieci). To podstawa stabilnej pracy każdej sieci lokalnej, zarówno w małych biurach, jak i w dużych firmach.

Pytanie 6

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku na systemie operacyjnym Windows Server. Przydzielone mają tylko uprawnienia "Zarządzanie dokumentami". Co należy wykonać, aby rozwiązać ten problem?

A. Należy dla grupy Pracownicy przypisać uprawnienia "Drukuj"

B. Należy dla grupy Administratorzy anulować uprawnienia "Zarządzanie drukarkami"

C. Należy dla grupy Administratorzy usunąć uprawnienia "Drukuj"

D. Należy dla grupy Pracownicy anulować uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"

Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie dokumentów, niezbędne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienie 'Drukuj' jest kluczowe, ponieważ pozwala na wysyłanie dokumentów do drukarki. W przypadku, gdy użytkownik ma przydzielone wyłącznie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', może jedynie zarządzać już wydrukowanymi dokumentami, ale nie ma możliwości ich drukowania. Standardową praktyką w zarządzaniu dostępem do zasobów jest stosowanie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. W sytuacji, gdy użytkownicy nie mogą drukować, kluczowe jest zrozumienie, że ich ograniczenia w zakresie uprawnień są główną przyczyną problemu. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' użytkownikom z grupy Pracownicy pozwoli im na wykonywanie niezbędnych operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i serwerami wydruku.

Pytanie 7

Standardowa sekwencja przetwarzania zasad grupowych w systemie Windows jest następująca:

A. domena – lokacja – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

B. lokacja – domena – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

C. lokalny komputer – lokacja – domena – jednostka organizacyjna

D. jednostka organizacyjna – domena – lokacja – lokalny komputer

Domyślna kolejność przetwarzania zasad grupy w systemie Windows jest kluczowym elementem zarządzania konfiguracją i bezpieczeństwem w infrastrukturze IT. Zasadniczo, system operacyjny Windows przetwarza zasady grupy w określonej kolejności, która zaczyna się od lokalnego komputera, a następnie obejmuje lokację, domenę oraz jednostkę organizacyjną. Oznacza to, że lokalne zasady mają pierwszeństwo i mogą nadpisywać zasady na wyższych poziomach, takich jak domena czy jednostka organizacyjna. Przykładem zastosowania tej kolejności może być sytuacja w dużej organizacji, gdzie lokalny komputer jest skonfigurowany z pewnymi politykami bezpieczeństwa, które muszą być egzekwowane przed zastosowaniem szerszych zasad na poziomie domeny. W praktyce, administratorzy powinni dobrze rozumieć tę hierarchię, aby efektywnie zarządzać konfiguracją i zapewnić zgodność z politykami organizacji, jednocześnie minimalizując ryzyko kolizji zasad. Sposób, w jaki te zasady są przetwarzane, jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które sugerują, aby najpierw stosować zasady lokalne, a następnie stopniowo rozszerzać je na szersze zbiory, co umożliwia bardziej precyzyjne zarządzanie i kontrolę bezpieczeństwa.

Pytanie 8

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil mobilny

B. profil tymczasowy

C. profil lokalny

D. profil obowiązkowy

Profil mobilny to rodzaj profilu użytkownika, który jest przechowywany na serwerze i pozwala na logowanie się na różnych urządzeniach w sieci. Taki profil jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie użytkownicy potrzebują dostępu do tych samych ustawień i danych niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Dzięki temu rozwiązaniu, konfiguracja osobista użytkownika, takie jak preferencje systemowe, tapety, czy zainstalowane aplikacje, są synchronizowane i dostępne na każdym komputerze w sieci. W praktyce, profil mobilny wspiera użytkowników w pracy zdalnej i w biurze, co jest zgodne z obecnymi trendami umożliwiającymi elastyczność pracy. Dobrą praktyką w organizacjach IT jest wdrażanie profili mobilnych, co zwiększa bezpieczeństwo i umożliwia lepsze zarządzanie danymi. Na przykład, w przypadku awarii lokalnego sprzętu, użytkownicy mogą szybko przełączyć się na inny komputer bez utraty swoich ustawień. Tego typu rozwiązania są często stosowane w środowiskach z systemami operacyjnymi Windows, gdzie korzysta się z Active Directory do zarządzania profilami mobilnymi.

Pytanie 9

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. ftp.ftp.biuro.com

B. http.ftp.biuro.com

C. http://ftp.biuro.com

D. ftp://ftp.biuro.com

Odpowiedź 'ftp://ftp.biuro.com' jest całkiem na miejscu. To dobry sposób, żeby połączyć się z serwerem FTP, bo właśnie do tego ten protokół służy - do przesyłania plików w sieci. Jak przeglądarka widzi ten prefiks 'ftp://', to od razu wie, że chodzi o serwer FTP, a nie o coś innego. W praktyce wiele osób pewnie korzysta z programów typu FileZilla, bo są wygodne do zarządzania plikami, ale przeglądarki też dają radę. Warto jednak pamiętać, że lepiej używać bezpieczniejszego SFTP, bo to daje więcej ochrony dla danych. FTP może być super przy wysyłaniu dużych plików czy tworzeniu kopii zapasowych. Zrozumienie różnic między protokołami jest kluczowe, żeby dobrze ogarniać sprawy związane z danymi w sieci.

Pytanie 10

Jakie polecenie diagnostyczne powinno się wykorzystać do sprawdzenia, czy miejsce docelowe odpowiada oraz w jakim czasie otrzymano odpowiedź?

A. route

B. ipconfig

C. ping

D. nbtstat

Polecenie 'ping' jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych w sieciach komputerowych, umożliwiającym sprawdzenie dostępności hosta w sieci. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) Echo Request do wskazanego adresu IP, a następnie oczekiwania na odpowiedź w postaci pakietów Echo Reply. Dzięki temu użytkownik uzyskuje informację o tym, czy miejsce docelowe odpowiada oraz czas, który upłynął od wysłania zapytania do odebrania odpowiedzi. Praktycznym zastosowaniem polecenia 'ping' jest diagnozowanie problemów z łącznością sieciową, zarówno w lokalnych sieciach LAN, jak i w Internecie. W kontekście dobrych praktyk, regularne monitorowanie stanu dostępności kluczowych serwerów za pomocą 'ping' może pomóc w szybkim identyfikowaniu problemów z łącznością i wydajnością sieci. Dodatkowo, polecenie to może być używane w skryptach automatyzujących testy dostępności zasobów sieciowych, co przyczynia się do utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych.

Pytanie 11

Od momentu wprowadzenia Windows Server 2008, zakupując konkretną edycję systemu operacyjnego, nabywca otrzymuje prawo do zainstalowania określonej liczby kopii w środowisku fizycznym oraz wirtualnym. Która wersja tego systemu umożliwia nieograniczone instalacje wirtualne serwera?

A. Windows Server Foundation

B. Windows Server Essential

C. Windows Server Datacenter

D. Windows Server Standard

Windows Server Datacenter to edycja systemu operacyjnego zaprojektowana z myślą o środowiskach wirtualnych, umożliwiająca nieograniczoną liczbę instalacji wirtualnych maszyn. To rozwiązanie jest szczególnie przydatne w dużych organizacjach, które potrzebują elastyczności i skalowalności w zarządzaniu swoimi zasobami IT. Przykładowo, firmy korzystające z chmury obliczeniowej mogą wdrażać wiele instancji aplikacji lub usług bez dodatkowych opłat licencyjnych, co pozwala na optymalizację kosztów operacyjnych. W kontekście standardów branżowych, edycja Datacenter wspiera wirtualizację zgodnie z najlepszymi praktykami Microsoftu, takimi jak Hyper-V, co umożliwia efektywne zarządzanie infrastrukturą i zasobami. Dodatkowo, organizacje mogą łatwo dostosować swoją infrastrukturę do zmieniających się wymagań biznesowych, co jest kluczowe w dzisiejszym dynamicznym środowisku IT.

Pytanie 12

Jak nazywa się protokół używany do komunikacji za pomocą terminala tekstowego?

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)

B. Voice over IP (VoIP)

C. Internet Relay Chat (IRC)

D. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

Internet Relay Chat (IRC) to protokół komunikacyjny, który został stworzony w 1988 roku i służy do prowadzenia rozmów w czasie rzeczywistym za pomocą tekstowej konsoli. IRC umożliwia użytkownikom łączenie się w kanały dyskusyjne, gdzie mogą wymieniać wiadomości w grupach lub prowadzić rozmowy prywatne. Protokół ten jest szczególnie popularny wśród programistów, graczy i społeczności internetowych, które potrzebują efektywnej formy komunikacji. Dzięki architekturze klient-serwer, IRC pozwala na jednoczesne połączenie wielu użytkowników, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla grupowych dyskusji. Warto również zauważyć, że IRC obsługuje różne komendy, które pozwalają na zarządzanie kanałami, administrację użytkowników oraz moderowanie rozmów. Standardy dotyczące IRC są szeroko akceptowane w branży, co czyni go trwałym elementem internetowej kultury komunikacyjnej.

Pytanie 13

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w systemie Linux

B. głównego katalogu plików w systemie Linux

C. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji

D. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie

Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.

Pytanie 14

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. samba

B. vsftpd

C. apache

D. bind

Poprawna odpowiedź to bind, który jest popularnym serwerem DNS w systemach Linux. Bind, czyli Berkeley Internet Name Domain, to oprogramowanie, które implementuje protokół DNS (Domain Name System). Umożliwia to rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Bind jest skonfigurowany do pracy zarówno jako serwer nazw autoritarny, jak i serwer rekurencyjny, co oznacza, że może odpowiadać na zapytania o nazwę domeny i jednocześnie przekazywać zapytania do innych serwerów DNS w celu uzyskania odpowiedzi. Przykładowo, gdy użytkownik wpisuje adres www.example.com w przeglądarce, serwer DNS wykorzystujący bind przekształca tę nazwę w odpowiedni adres IP, co pozwala na nawiązanie połączenia z właściwym serwerem. Bind jest zgodny z różnymi standardami, w tym RFC 1035, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu nazwami domenowymi. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie konfiguracji serwera DNS oraz monitorowanie jego działania, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalną wydajność.

Pytanie 15

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące Active Directory?

A. Active Directory stanowi system katalogowy w sieciach operacyjnych firmy Microsoft

B. Domeny uporządkowane w hierarchii mogą tworzyć strukturę drzewa

C. W Active Directory informacje są organizowane w sposób hierarchiczny

D. Active Directory to usługa, która monitoruje wykorzystanie limitów dyskowych aktywnych katalogów

Active Directory (AD) to usługa katalogowa stworzona przez firmę Microsoft, która ułatwia zarządzanie użytkownikami i zasobami w sieci. Obejmuje funkcje takie jak zarządzanie tożsamościami, kontrola dostępu oraz centralizacja informacji o użytkownikach, grupach oraz urządzeniach. W praktyce AD umożliwia administratorom zarządzanie kontami użytkowników, grupami, komputerami oraz politykami bezpieczeństwa w zorganizowany sposób. Na przykład, dzięki hierarchicznej strukturze domen i jednostek organizacyjnych, administratorzy mogą łatwo przypisywać odpowiednie uprawnienia i ograniczenia w zależności od potrzeb organizacji. Standardy takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) są wykorzystywane do komunikacji z katalogiem, co zapewnia interoperacyjność z innymi systemami. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa, takie jak regularne audyty i stosowanie polityk dostępu, są kluczowe dla ochrony danych i zasobów w środowisku AD.

Pytanie 16

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. lokalny

B. obowiązkowy

C. mobilny

D. tymczasowy

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 17

Usługi na serwerze konfiguruje się za pomocą

A. Active Directory

B. serwer kontrolujący domenę

C. panel administracyjny

D. role i funkcje

Konfiguracja usług na serwerze za pomocą ról i funkcji jest zgodna z najlepszymi praktykami administracyjnymi w środowisku serwerowym. Role i funkcje w tym kontekście oznaczają specyficzne zestawy zadań, które serwer ma realizować, a także pożądane usługi, które mają być dostępne. Na przykład, w systemie Windows Server, administracja serwerem polega na przypisywaniu ról, takich jak serwer plików, serwer aplikacji czy kontroler domeny, co umożliwia skoncentrowanie się na konkretnych zadaniach i ich optymalizacji. Dobrą praktyką jest również korzystanie z Menedżera Serwera, który ułatwia zarządzanie rolami oraz funkcjami, umożliwiając łatwe dodawanie, usuwanie i konfigurowanie. Zrozumienie, jak działają role i funkcje, pozwala administratorom lepiej optymalizować zasoby serwera, a także zadbać o jego bezpieczeństwo i stabilność, co jest kluczowe w każdym środowisku IT.

Pytanie 18

Jak brzmi pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie http://ftp.nazwa.pl?

A. ftp:\ftp.nazwa.pl/

B. ftp://ftp.nazwa.pl/

C. http:\ftp.nazwa.pl/

D. http://ftp.nazwa.pl/

Poprawny adres logowania do serwera FTP to ftp://ftp.nazwa.pl/. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardem używanym do przesyłania plików między klientem a serwerem. W tym przypadku, prefiks 'ftp://' informuje, że będziemy korzystać z tego konkretnego protokołu, co pozwala na prawidłowe zainicjowanie połączenia. Adres 'ftp.nazwa.pl' to subdomena, która wskazuje na serwer przeznaczony do obsługi połączeń FTP. Używanie poprawnych adresów jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowo skonstruowane adresy mogą prowadzić do błędów w nawiązywaniu połączenia, co jest powszechnym problemem w praktyce, szczególnie w środowiskach, gdzie przesył danych jest krytyczny, na przykład w pracy z plikami konfiguracyjnymi czy aktualizacjami oprogramowania. Warto również pamiętać, że dobrym zwyczajem jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak klient FTP, który umożliwia graficzne zarządzanie plikami oraz automatyzuje wiele procesów, co zwiększa komfort pracy.

Pytanie 19

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przypisane jest do grupy

A. użytkownicy zaawansowani

B. operatorzy kopii zapasowych

C. administratorzy

D. goście

Konto użytkownika z grupy administratorzy w systemach operacyjnych Windows ma najwyższe uprawnienia domyślne, co oznacza, że może wprowadzać zmiany w systemie, instalować oprogramowanie oraz modyfikować ustawienia zabezpieczeń. Administratorzy mogą również zarządzać innymi kontami użytkowników, co czyni ich kluczowymi w kontekście zarządzania systemem. Przykładowo, administratorzy mogą tworzyć nowe konta, nadawać i odbierać uprawnienia, a także uzyskiwać dostęp do plików i folderów systemowych, które są niedostępne dla standardowych użytkowników. Z perspektywy praktycznej, rola administratora jest niezbędna w organizacjach, gdzie wymagane jest utrzymanie bezpieczeństwa i integralności danych. W kontekście standardów branżowych, dobrym przykładem jest wdrożenie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania ich zadań, a uprawnienia administratorów powinny być przydzielane z rozwagą i tylko w razie potrzeby.

Pytanie 20

Który element zabezpieczeń znajduje się w pakietach Internet Security (IS), ale nie występuje w programach antywirusowych (AV)?

A. Monitor wirusów

B. Aktualizacje baz wirusów

C. Skaner wirusów

D. Zapora sieciowa

Zapora sieciowa to taki istotny element ochrony, który znajdziesz w pakietach Internet Security, ale nie w zwykłych programach antywirusowych. Jej zadaniem jest pilnowanie, co się dzieje w sieci – to znaczy, że blokuje nieproszonych gości i chroni Twoje urządzenie przed różnymi atakami. Dobrym przykładem jest korzystanie z publicznego Wi-Fi, gdzie zapora działa jak tarcza, zabezpieczając Twoje dane przed przechwyceniem. W zawodowym świecie zabezpieczeń zapory sieciowe są na porządku dziennym, bo są częścią większej strategii, która obejmuje szyfrowanie danych i regularne aktualizacje. Jak mówią w branży, np. NIST, włączenie zapory do ochrony informacji to absolutna podstawa – bez niej trudno mówić o skutecznym zabezpieczeniu.

Pytanie 21

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. Ethereal

B. Putty

C. OpenVPN

D. TightVNC

Analizując inne podane opcje, można zauważyć, że Ethereal (obecnie Wireshark) to narzędzie służące do analizy ruchu sieciowego, a nie do tworzenia połączeń VPN. Jego główną funkcją jest przechwytywanie danych przesyłanych przez sieć i ich analiza, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż to, które oferuje OpenVPN. TightVNC to z kolei program do zdalnego dostępu do pulpitu, co również nie ma nic wspólnego z obsługą wirtualnych sieci prywatnych. Umożliwia on zdalne sterowanie komputerem, lecz nie zapewnia takiego poziomu bezpieczeństwa i szyfrowania, jak OpenVPN. Z kolei Putty jest klientem SSH, używanym głównie do bezpiecznego logowania się do serwerów i zarządzania nimi, ale nie oferuje funkcji stworzenia wirtualnej sieci prywatnej. Te pomyłki wynikają często z niepełnego zrozumienia różnicy pomiędzy różnymi narzędziami do zarządzania siecią i bezpieczeństwa. Właściwe rozróżnienie pomiędzy programami do analizy ruchu, zdalnego dostępu, a narzędziami do konfiguracji VPN jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania technologii i zapewnienia bezpieczeństwa w sieciach komputerowych. Wybierając odpowiednie oprogramowanie, warto zwracać uwagę na jego funkcje i przeznaczenie, aby uniknąć nieporozumień oraz zastosować je w praktyce zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 22

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń

B. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń

C. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3

D. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3

Wybór opcji, która zakłada udostępnienie dysku C: grupie Serwisanci lub grupie Wszyscy, nie jest zgodny z zasadą minimalnych uprawnień, co zwiększa ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Udostępnienie całego dysku C: może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych, co może narazić organizację na różnorodne zagrożenia, w tym utratę danych lub naruszenie prywatności. Dodatkowo, ograniczenie liczby równoczesnych połączeń do trzech w przypadku udostępnienia dysku C: dla grupy Wszyscy jest niewłaściwe, ponieważ nie rozwiązuje problemu z nadmiernym dostępem. Ograniczenie połączeń nie wpływa na bezpieczeństwo, a jedynie może wprowadzać frustrację wśród użytkowników, którzy będą musieli czekać na dostęp. Należy również zauważyć, że opcje udostępnienia folderu C:\instrukcje grupie Wszyscy są nieefektywne, ponieważ prowadzą do szerszego dostępu niż zamierzano, co narusza podstawowe zasady zarządzania dostępem. Ostatecznie, błędne podejście do zarządzania uprawnieniami może prowadzić do poważnych konsekwencji dla organizacji, w tym do naruszeń bezpieczeństwa oraz marnotrawstwa zasobów, co jest sprzeczne z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 23

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. ąuota

B. release

C. management

D. spool

Odpowiedzi 'release', 'spool' oraz 'management' nie odnoszą się bezpośrednio do mechanizmu limitów dyskowych, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich funkcji. Odpowiedź 'release' odnosi się do procesu zwalniania zasobów, co nie ma związku z przydzielaniem i zarządzaniem przestrzenią dyskową. Często myląc te pojęcia, można sądzić, że zwolnienie zasobów oznacza ich ograniczenie, co jest błędne. Z kolei odpowiedź 'spool' dotyczy zarządzania danymi w kolejkach wydruku lub buforach, co znowu nie jest związane z kontrolowaniem przestrzeni dyskowej, a bardziej z tymczasowym przechowywaniem danych. Natomiast 'management' jest terminem ogólnym, który odnosi się do zarządzania zasobami w szerszym kontekście, ale nie wskazuje na konkretne mechanizmy ograniczające dostęp do przestrzeni dyskowej. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi oraz zasobami w sieciach, a pomylenie ich z mechanizmami cząty może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania przestrzenią dyskową.

Pytanie 24

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Komenda ipconfig

B. Aplikacja McAfee

C. Komenda tracert

D. Program Wireshark

Program Wireshark to zaawansowane narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia szczegółowe monitorowanie i diagnostykę problemów w sieci lokalnej. Jego główną zaletą jest możliwość przechwytywania pakietów danych przesyłanych przez sieć, co pozwala administratorom na dokładną analizę protokołów oraz identyfikację nieprawidłowości, takich jak nadmierny ruch. Wireshark pozwala na filtrowanie ruchu według różnych kryteriów, co umożliwia skupienie się na podejrzanych aktywnościach. Przykładowo, można zidentyfikować nieautoryzowane połączenia lub anomalie w komunikacji. Dzięki wizualizacji danych, administratorzy mogą szybko dostrzegać wzorce ruchu, które mogą wskazywać na włamanie. W branży IT, korzystanie z narzędzi takich jak Wireshark jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem sieci, umożliwiając proaktywne wykrywanie zagrożeń oraz usprawnianie działania sieci.

Pytanie 25

W Active Directory, zbiór składający się z jednej lub wielu domen, które dzielą wspólny schemat oraz globalny katalog, określa się mianem

A. gwiazdą

B. lasem

C. liściem

D. siatką

Odpowiedzi takie jak 'siatką', 'liściem' czy 'gwiazdą' pomijają kluczowe koncepcje dotyczące struktury Active Directory i mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat tego, jak zorganizowane są zasoby w sieciach korporacyjnych. Termin 'siatką' nie odnosi się do żadnej standardowej struktury w AD. Możliwe jest, że użytkownik przyjął mylące skojarzenia ze strukturami sieciowymi, które obejmują topologie połączeń, ale w kontekście AD nie ma to zastosowania. 'Liść' również nie ma zastosowania w architekturze AD; w rzeczywistości jest to termin, który może być stosowany w kontekście innych dziedzin, na przykład w grafach czy drzewach hierarchicznych, ale nie w kontekście domen AD. Z kolei 'gwiazda' może odnosić się do topologii sieci, ale nie jest używana w kontekście struktury AD. W Active Directory kluczowe jest zrozumienie, że lasy i domeny są fundamentem dla centralizacji zarządzania tożsamościami i dostępem. Zrozumienie, czym jest las, a czym są inne terminy, jest istotne dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa w organizacji. Dlatego ważne jest, aby znać poprawne definiowanie i zastosowanie terminów związanych z AD, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu systemami informacyjnymi.

Pytanie 26

Komputer ma pracować w sieci lokalnej o adresie 172.16.0.0/16 i łączyć się z Internetem. Który element konfiguracji karty sieciowej został wpisany nieprawidłowo?

A. Adres IP.

B. Brama domyślna.

C. Maska podsieci.

D. Adresy serwerów DNS.

Wybór błędnych elementów konfiguracji karty sieciowej może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci. Adres IP jest unikalnym identyfikatorem urządzenia w sieci, a maska podsieci określa, która część adresu IP jest przeznaczona dla identyfikacji sieci, a która dla identyfikacji urządzeń w tej sieci. W przypadku sieci lokalnej 172.16.0.0/16, maska podsieci 255.255.0.0 jest poprawna, ponieważ umożliwia skonfigurowanie dużej liczby adresów IP w tej podsieci. Podobnie, adresy serwerów DNS odpowiadające lokalnej sieci nie są błędne, o ile są właściwie skonfigurowane i dostępne. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że każdy element konfiguracji może mieć dowolny adres, niezwiązany z lokalną siecią. Adresy IP, maski podsieci i bramy domyślne muszą być zgodne, aby urządzenia mogły poprawnie się komunikować. W przypadku, gdy brama domyślna znajduje się poza zakresem lokalnej sieci, pakiety wysyłane do Internetu nie będą mogły dotrzeć do celu, co skutkuje problemami z łącznością. Na przykład, jeśli komputer z adresem 172.16.1.10 ma bramę domyślną ustawioną na 172.0.1.1, nie będzie w stanie nawiązać połączenia z żadnym urządzeniem w Internecie, ponieważ router nie będzie wiedział, jak przekierować pakiety. Kluczowe jest utrzymywanie wszystkich elementów konfiguracji w zgodności z zasadami routingu i projektowania sieci, co zapewnia skuteczną komunikację i unikanie problemów z łącznością.

Pytanie 27

Jaką rolę odgrywa ISA Server w systemie operacyjnym Windows?

A. Stanowi system wymiany plików

B. Pełni funkcję firewalla

C. Działa jako serwer stron internetowych

D. Służy do rozwiązywania nazw domenowych

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłowym określeniem funkcji ISA Server, warto zwrócić uwagę na ich nieścisłości. Wskazanie, że ISA Server jest serwerem stron internetowych, jest mylące, ponieważ jego głównym celem nie jest hostowanie witryn, lecz zapewnienie bezpieczeństwa i zarządzania ruchem w sieci. Choć ISA Server może wspierać usługi HTTP, to nie jest dedykowanym serwerem webowym, jak np. IIS (Internet Information Services). Kolejną mylącą interpretacją jest stwierdzenie, że ISA Server rozwiązuje nazwy domenowe. Rozwiązywanie nazw domenowych to funkcjonalność związana głównie z serwerami DNS, a nie z ISA Server, który służy do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego. Trzeci typ odpowiedzi sugerujący, że ISA Server jest systemem wymiany plików, również jest daleki od prawdy. Systemy wymiany plików, takie jak SMB (Server Message Block), służą do transferu danych między komputerami, co jest zupełnie inną funkcjonalnością, niż ta, którą oferuje ISA Server. Takie nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z zamieszania pomiędzy różnymi rolami serwerów w infrastrukturze IT. Kluczowym błędem myślowym jest deformacja pojęć związanych z funkcjami serwerów, co prowadzi do przypisywania niewłaściwych zadań konkretnym technologiom. Warto zatem zrozumieć, że ISA Server ma na celu przede wszystkim bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów sieciowych, a nie pełnienie ról związanych z hostingiem stron, rozwiązaniem nazw czy wymianą plików.

Pytanie 28

Polecenie dsadd służy do

A. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory

B. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu

C. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny

D. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory

W kontekście zarządzania Active Directory, odpowiedzi sugerujące przenoszenie obiektów, usuwanie ich lub zmianę właściwości mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji polecenia dsadd. Przenoszenie obiektów w obrębie jednej domeny wymaga zastosowania innych poleceń, takich jak dsmove, które dedykowane są do zmiany lokalizacji obiektów w hierarchii Active Directory. Usuwanie obiektów, z kolei, jest realizowane za pomocą polecenia dsrm, które ma na celu usunięcie istniejących obiektów zamiast ich tworzenia. Zmiana właściwości obiektów wymaga wykorzystania polecenia dsmod, które umożliwia edytowanie atrybutów już istniejących obiektów. Te różnice w funkcjonalności podkreślają znaczenie precyzji w zarządzaniu Active Directory, gdyż błędne użycie poleceń może prowadzić do utraty danych lub naruszenia struktury organizacyjnej. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z wymienionych poleceń pełni swoją specyficzną rolę w zarządzaniu zasobami w Active Directory, co wymaga od administratorów wiedzy na temat ich zastosowania oraz odpowiedzialności za utrzymanie bezpieczeństwa i integralności systemu. Zrozumienie tych różnic oraz umiejętność właściwego wyboru polecenia w zależności od zadania jest niezbędne w codziennej pracy administratora systemów sieciowych.

Pytanie 29

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. ipconfig

B. ping

C. arp

D. tracert

Istnieje kilka narzędzi, które mogą być mylone z poleceniem tracert, a ich zastosowanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Narzędzie ping, na przykład, jest używane do sprawdzenia osiągalności określonego hosta w sieci, wysyłając do niego pakiety ICMP Echo Request. Choć ping informuje nas, czy urządzenie docelowe jest dostępne, nie pokazuje trasy, jaką pakiety przebywają, ani nie identyfikuje poszczególnych ruterów na tej trasie. Z kolei komenda arp (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest przydatne w lokalnej sieci, ale nie dostarcza informacji o trasie pakietów w Internecie. Natomiast ipconfig to polecenie używane do wyświetlenia konfiguracji IP lokalnego komputera, a nie do analizy ścieżki pakietów. Wiele osób może popełniać błąd, przypisując tym narzędziom funkcje, które w rzeczywistości im nie przysługują, co prowadzi do nieefektywnej diagnostyki problemów sieciowych. Kluczowe w zarządzaniu siecią jest zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie do określonych zadań, oraz umiejętność ich właściwego zastosowania w praktyce, co jest fundamentem skutecznej administracji sieciowej.

Pytanie 30

Przechwycone przez program Wireshark komunikaty, które zostały przedstawione na rysunku należą do protokołu

Queries

> www.cke.edu.pl: type A, class IN

Answers

> www.cke.edu.pl: type A, class IN, addr 194.54.27.143

A. HTTP

B. DHCP

C. FTP

D. DNS

Z tego, co widzę, wybrałeś odpowiedzi, które nie mają za dużo wspólnego z DNS, a to może prowadzić do zamieszania. Na przykład FTP, czyli Protokół Transferu Plików, służy do przesyłania plików, co jest kompletnie inną sprawą niż zamiana nazw domen na adresy. Z kolei HTTP to protokół używany głównie do przesyłania danych w sieci, a DHCP zajmuje się przypisywaniem adresów IP. Te pomyłki się zdarzają, bo czasem ludzie mylą działanie tych protokołów. Ważne, żeby każdy wiedział, że każdy z tych protokołów ma swoje unikalne zadania. Kiedy analizujesz ruch w Wireshark, rozpoznanie DNS jest kluczowe dla wykrywania problemów z nazwami domen, ale FTP czy HTTP odnoszą się do zupełnie innych rzeczy. Tak że warto nie tylko zapamiętywać, co każdy z tych protokołów robi, ale też w jakim kontekście się je stosuje.

Pytanie 31

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. ipconfig /release

B. netstat - r

C. netstat -n

D. ipconfig /renew

Wybierając 'ipconfig /renew', użytkownik wprowadza polecenie, które odnawia adres IP przypisany do interfejsu sieciowego za pośrednictwem protokołu DHCP. Choć jest to istotne w kontekście dynamicznego zarządzania adresami IP, nie ma to związku z wyświetlaniem tabeli routingu, gdyż to narzędzie nie dostarcza informacji o trasach, a jedynie odświeża adres IP. Z kolei 'netstat -n' to polecenie, które wyświetla aktywne połączenia sieciowe oraz ich stany, ale nie obejmuje tabeli routingu. Użytkownik może myśleć, że poprzez monitorowanie połączeń uzyska informacje o trasach, co jest błędne, ponieważ informacje te dotyczą jedynie aktualnych sesji komunikacyjnych. Ostatecznie, 'ipconfig /release' również nie dotyczy tabeli routingu, ponieważ jego funkcją jest zwolnienie aktualnie przypisanego adresu IP. Często mylone jest pojęcie zarządzania IP z zarządzaniem trasami, co prowadzi do nieporozumień. Użytkownicy powinni zrozumieć, że polecenia związane z konfiguracją DHCP różnią się od tych, które dotyczą analizy i zarządzania trasami w sieci. W kontekście zarządzania siecią, ważne jest właściwe rozróżnianie funkcji poszczególnych poleceń, aby efektywnie diagnozować i optymalizować działanie sieci.

Pytanie 32

Poniżej przedstawiono wynik działania polecenia

Interface Statistics

                         Received              Sent
Bytes                  3828957336        3249252169
Unicast packets          35839063         146809272
Non-unicast packets          5406             25642
Discards                       50                 0
Errors                          0                 0
Unknown protocols               0

A. dnslookup -e

B. netstat -e

C. tracert -e

D. ipconfig -e

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig -e', 'tracert -e' oraz 'dnslookup -e' są nieprawidłowe, ponieważ każde z tych poleceń ma zupełnie inną funkcjonalność i nie dostarcza informacji na temat statystyk interfejsu sieciowego. 'Ipconfig' jest używane do wyświetlania konfiguracji IP, takich jak adresy IP, maski podsieci i bramy domyślnej, ale nie prezentuje szczegółów dotyczących przesyłania danych. Z kolei 'tracert' jest narzędziem służącym do śledzenia trasy pakietów w sieci, co pozwala na identyfikację punktów przerywania połączenia, ale znowu nie odnosi się do statystyk interfejsu. 'Dnslookup' natomiast służy do zapytań o rekordy DNS, używane do tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Typowe nieporozumienia związane z tymi poleceniami polegają na myleniu ich funkcjonalności oraz niewłaściwym przypisywaniu ról narzędzi sieciowych. Aby efektywnie zarządzać siecią, kluczowe jest zrozumienie, jakie dane mogą być uzyskiwane z poszczególnych poleceń i w jaki sposób każde z nich przyczynia się do całościowego obrazu stanu sieci. Właściwe wykorzystanie narzędzi diagnostycznych jest fundamentalne w praktykach administracji systemami sieciowymi.

Pytanie 33

W zasadach grup włączono i skonfigurowano opcję "Ustaw ścieżkę profilu mobilnego dla wszystkich użytkowników logujących się do tego komputera":

\\serwer\profile\%username%

W którym folderze serwera będzie się znajdował profil mobilny użytkownika jkowal?

A. \profile\username\jkowal

B. \profile\serwer\username

C. \profile\username

D. \profile\jkowal

Wybór innych odpowiedzi wynika z nieporozumień dotyczących struktury ścieżek profilowych w systemach operacyjnych. Odpowiedzi takie jak \profile\serwer\username sugerują, że w ścieżce mogłoby być więcej subfolderów, co jest sprzeczne z zasadą prostoty konstruowania ścieżek do profili mobilnych. W kontekście zarządzania profilami mobilnymi, każda nazwa użytkownika tworzona jest jako podfolder bez dodatkowych poziomów hierarchii, co oznacza, że \profile\username jest również niewłaściwe z powodu braku konkretnej nazwy użytkownika. Z kolei \profile\username\jkowal zawiera zbędny poziom folderów, który nie jest wymagany w przypadku profili mobilnych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dodatkowe foldery są potrzebne do organizacji, co nie jest zgodne z logiką, jaką stosuje się w zarządzaniu profilami. Dobrą praktyką jest znajomość konwencji dotyczących tworzenia ścieżek w systemach operacyjnych, co pozwala uniknąć błędów w konfiguracji oraz poprawić organizację danych w systemie. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla efektywnego administrowania oraz dla użytkowników, którzy chcą mieć łatwy dostęp do swoich profili na różnych urządzeniach.

Pytanie 34

Aby móc zakładać konta użytkowników, komputerów oraz innych obiektów i przechowywać ich dane w sposób centralny, konieczne jest zainstalowanie na serwerze Windows roli

A. Usługi LDS w usłudze Active Directory

B. Usługi Domenowe Active Directory

C. Usługi certyfikatów Active Directory

D. Active Directory Federation Service

Usługi certyfikatów Active Directory są wykorzystywane do zarządzania certyfikatami cyfrowymi w środowisku Windows, lecz nie mają zastosowania w kontekście tworzenia kont użytkowników czy obiektów. Ich główną rolą jest zapewnienie infrastruktury klucza publicznego (PKI), co obejmuje wydawanie certyfikatów oraz zarządzanie nimi, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Active Directory Federation Service (AD FS) natomiast służy do umożliwienia jednolitych logowań i federacji tożsamości między różnymi systemami, ale nie zajmuje się bezpośrednim zarządzaniem kontami w domenie. Z kolei Usługi LDS w usłudze Active Directory (Active Directory Lightweight Directory Services) to usługa ułatwiająca dostęp do danych w formacie katalogowym, jednak również nie jest przeznaczona do zarządzania kontami użytkowników i komputerów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie funkcji zabezpieczeń, zarządzania tożsamością oraz dostępu do zasobów. Ważne jest, aby przyjrzeć się każdej z ról i ich rzeczywistym zastosowaniom, aby zrozumieć, w jakim kontekście są one używane. Właściwe podejście do zarządzania i utrzymania infrastruktury IT wymaga znajomości różnych ról i ich zastosowań, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa systemów informatycznych.

Pytanie 35

Administrator systemu Linux chce nadać plikowi dokument.txt uprawnienia tylko do odczytu dla wszystkich użytkowników. Jakiego polecenia powinien użyć?

A. chmod 444 dokument.txt

B. chmod 777 dokument.txt

C. chmod 755 dokument.txt

D. chmod 600 dokument.txt

Polecenie <code>chmod 444 dokument.txt</code> ustawia uprawnienia tak, by plik był możliwy do odczytu przez właściciela, grupę i wszystkich pozostałych użytkowników, ale nie pozwala na jego modyfikację ani wykonanie. W praktyce każda z trzech cyfr odpowiada jednej z grup: pierwsza to właściciel, druga to grupa, trzecia – pozostali. Cyfra 4 oznacza prawo do odczytu (r), a 4+4+4 daje właśnie ten efekt: <code>r--r--r--</code>. Tak skonfigurowany plik jest często używany w sytuacjach, gdy dane mają być dostępne dla wszystkich, ale żaden użytkownik – nawet właściciel – nie może ich przypadkowo zmienić lub usunąć. W środowiskach produkcyjnych, na przykład w katalogach współdzielonych, często stosuje się takie ustawienia, by ochronić ważne dokumenty przed nieautoryzowaną edycją. To zgodne z zasadą minimalnych uprawnień (principle of least privilege), która jest kluczowa w administrowaniu systemami operacyjnymi. Warto też pamiętać, że polecenie <code>chmod</code> jest uniwersalne i pozwala na szybkie zarządzanie dostępem do plików, co jest bardzo przydatne przy pracy z wieloma użytkownikami lub automatyzacją zadań skryptowych. Moim zdaniem każdy administrator powinien znać dobrze tę składnię i umieć ją stosować w praktyce, bo to właśnie takie pozornie proste komendy decydują o bezpieczeństwie plików i danych w systemie.

Pytanie 36

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Regenerator

B. Serwer wydruku

C. Koncentrator

D. Punkt dostępu

Podłączenie drukarki nieposiadającej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej za pomocą koncentratora jest nieefektywne i nieodpowiednie. Koncentrator, znany również jako hub, to podstawowe urządzenie sieciowe, które jedynie rozdziela sygnały pomiędzy podłączone urządzenia, ale nie zapewnia im inteligentnego zarządzania ani kontroli dostępu. Nie ma możliwości, aby koncentrator umożliwił komunikację drukarki z siecią, jeśli nie ma w niej wbudowanej karty sieciowej. Z kolei regenerator, który służy do wzmacniania sygnałów w długich liniach komunikacyjnych, nie ma żadnego wpływu na połączenie drukarki do sieci, gdyż jego zadaniem jest jedynie poprawa jakości przesyłanego sygnału. Punkt dostępu jest urządzeniem, które łączy urządzenia bezprzewodowe z siecią, ale również nie zapewnia wsparcia dla drukarek, które nie mają wbudowanej funkcji sieciowej. W praktyce, błędne przekonanie o możliwości wykorzystania tych urządzeń do podłączenia drukarki nieposiadającej karty sieciowej może prowadzić do frustracji użytkowników oraz marnotrawienia zasobów. W kontekście standardów branżowych, kluczowym zagadnieniem jest wybór odpowiednich rozwiązań, które rzeczywiście odpowiadają na potrzeby użytkowników i umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie urządzeń w sieci.

Pytanie 37

Jaką komendę wykorzystuje się do ustawiania interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. netsh

B. netstate

C. ifconfig

D. ipconfig

Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie używane w systemach operacyjnych Linux do konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono wyświetlanie informacji o interfejsach, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz status interfejsów. Przykładowe użycie to komenda 'ifconfig eth0 up', która aktywuje interfejs sieciowy o nazwie 'eth0'. Warto zaznaczyć, że 'ifconfig' jest częścią pakietu net-tools, który w wielu nowoczesnych dystrybucjach Linuxa jest zastępowany przez bardziej zaawansowane narzędzie 'ip'. Do konfigurowania interfejsów sieciowych zgodnie z aktualnymi standardami zaleca się korzystanie z polecenia 'ip', które oferuje szersze możliwości i jest bardziej zgodne z standardami sieciowymi. Prawidłowe zarządzanie konfiguracją interfejsów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa systemu operacyjnego oraz efektywności sieci.

Pytanie 38

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. ping

B. netstat

C. tracert

D. route

Użycie poleceń takich jak 'tracert', 'route' czy 'ping' w kontekście sprawdzania statystyk protokołów TCP/IP oraz aktualnych połączeń sieciowych może prowadzić do mylnych wniosków. 'Tracert' służy do śledzenia trasy pakietów do określonego hosta, co pozwala zidentyfikować punkty w sieci, przez które przechodzi ruch. Choć przydatne w diagnostyce trasowania, nie dostarcza informacji o stanie bieżących połączeń lub ich statystykach. Z kolei polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie, co także nie odnosi się do bezpośredniego monitorowania aktywnych połączeń. Pomocne w określaniu, jak pakiety są kierowane w sieci, ale nie dostarcza informacji o ich bieżącym stanie ani o tym, które aplikacje korzystają z tych połączeń. 'Ping' to narzędzie diagnostyczne, które sprawdza dostępność hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach ani o szczegółach protokołów. Błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcjonalności każdego z tych poleceń, co skutkuje mylnym przekonaniem, że oferują one podobne możliwości do 'netstat'. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i monitorowania sieci.

Pytanie 39

Jak nazywa się usługa, która pozwala na przekształcanie nazw komputerów w adresy IP?

A. WINS (Windows Internet Name Service)

B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

C. DNS (Domain Name System)

D. NIS (Network Information Service)

Prawidłowa odpowiedź to DNS (Domain Name System), który jest kluczowym elementem infrastruktury internetowej, umożliwiającym tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP. Bez DNS, korzystanie z Internetu byłoby znacznie trudniejsze, ponieważ użytkownicy musieliby zapamiętywać numeryczne adresy IP dla każdego zasobu online. DNS działa na zasadzie hierarchicznej struktury, w której poszczególne serwery DNS współpracują, aby dostarczyć odpowiednie informacje o adresach IP. Na przykład, kiedy wpisujesz adres www.example.com w przeglądarce, zapytanie DNS jest wysyłane do serwera DNS, który następnie zwraca odpowiadający mu adres IP, co pozwala na szybkie połączenie z odpowiednim serwisem. W praktyce, wiele organizacji korzysta z serwerów DNS, aby zapewnić łatwiejszy dostęp do swoich zasobów, a także do zarządzania rekordami DNS, co wpływa na wydajność i bezpieczeństwo sieci. Standaryzacja protokołu DNS, z jego rozbudowanymi funkcjami jak rekurencyjne zapytania czy strefy, jest kluczowym elementem nowoczesnej architektury sieciowej.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej