Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:20
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:33

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. strumienicę.

B. filtr polaryzacyjny.

C. blendę.

D. filtr barwny.

Filtr polaryzacyjny to jedno z podstawowych narzędzi w arsenale fotografa, jeśli chodzi o walkę z refleksami czy odbiciami światła na fotografowanych powierzchniach, takich jak szkło, metal, woda czy nawet lakierowane przedmioty. Kiedy światło odbija się od takich powierzchni, jego fale stają się spolaryzowane, co powoduje powstawanie właśnie tych niechcianych refleksów widocznych na zdjęciu. Filtr polaryzacyjny pozwala na selektywne blokowanie światła o określonej polaryzacji, dzięki czemu można skutecznie wyeliminować albo znacząco zredukować odbicia – nie tylko na wodzie czy szybach, ale też na liściach czy lakierze samochodu. Osobiście zawsze trzymam taki filtr w torbie, bo to praktycznie niezbędny sprzęt podczas zdjęć plenerowych, zwłaszcza w mocnym słońcu. Dodatkowo filtr polaryzacyjny pogłębia kolory nieba i roślin, sprawiając, że zdjęcia są bardziej nasycone i kontrastowe, a ogólny odbiór wizualny – znacznie lepszy. Warto pamiętać, że w fotografii reklamowej czy produktowej właściwe zarządzanie refleksami jest kluczowe, by produkt wyglądał atrakcyjnie i profesjonalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie filtrów polaryzacyjnych to standard nie tylko w fotografii krajobrazowej, ale też w branży motoryzacyjnej, architekturze czy przy fotografowaniu biżuterii. Dobre praktyki to dobór odpowiedniego filtra do obiektywu i świadome operowanie jego kątem pracy względem źródła światła. To takie, powiedziałbym, podstawy warsztatu fotografa, ale dają naprawdę zauważalną różnicę w jakości zdjęć.

Pytanie 2

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia

Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.

Pytanie 3

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. dolne.

B. boczne.

C. górne.

D. przednie.

Zastosowanie oświetlenia bocznego w fotografii katalogowej, takiej jak ta przedstawiająca młynek, to naprawdę bardzo skuteczny wybór. Wynika to z tego, że światło padające z boku pozwala mocniej podkreślić kształty, tekstury i wszelkie detale powierzchni fotografowanego przedmiotu. Dzięki temu widoczne są nie tylko kontury, ale także subtelne różnice w strukturze materiału – tutaj dobrze widać, jak światło uwypukla drewno i metaliczne elementy młynka. W branży fotograficznej takie ustawienie światła jest bardzo popularne, zwłaszcza tam, gdzie zależy nam na pokazaniu głębi, trójwymiarowości i faktury produktu. Boczne światło często stosuje się też w fotografii kulinarnej czy produktowej, żeby przedmiot nie wyglądał płasko. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli ktoś chce uzyskać bardziej artystyczny i profesjonalny efekt, boczne światło to zdecydowanie najlepszy wybór. Warto pamiętać, że zgodnie ze standardami branżowymi (np. wytyczne Packshot) oświetlenie boczne pozwala minimalizować odblaski i wydobywać detale, przez co zdjęcie wygląda atrakcyjniej i bardziej zachęca potencjalnego klienta do zakupu.

Pytanie 4

Oświetlenie w stylu Rembrandta oznacza, że portretowany model na zdjęciu ma

A. widać cienie pod oczami

B. na twarzy nie występują żadne cienie

C. na policzku pojawia się światło w postaci trójkąta

D. obie strony twarzy są oświetlone w równym stopniu

Oświetlenie rembrandtowskie jest techniką oświetleniową, która charakteryzuje się charakterystycznym trójkątnym kształtem światła na policzku modela, przeciwnym do źródła światła. Ta forma oświetlenia powstaje, gdy głowa modela jest lekko obrócona w stronę źródła światła, co prowadzi do powstania cienia na jednym z policzków. Odpowiednie użycie tej techniki może nadać portretom głębię oraz trójwymiarowość, co jest niezwykle ważne w fotografii portretowej. Przykładem zastosowania oświetlenia rembrandtowskiego jest fotografowanie w studio, gdzie używa się jednego głównego źródła światła, często softboksu lub reflektora, które są ustawione pod kątem 45 stopni w stosunku do modela. W praktyce, aby uzyskać idealne efekty, warto eksperymentować z różnymi kątami i odległością źródła światła, co pozwoli na osiągnięcie pożądanej atmosfery i nastroju na zdjęciu. Technika ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale także w filmie, gdzie odpowiednie oświetlenie odgrywa kluczową rolę w budowaniu narracji i emocji.

Pytanie 5

Przy oświetleniu rembrandtowskie światło padające na fotografowaną osobę należy ustawić

A. nieco z góry i na wprost modela.

B. z tyłu za modelem.

C. nieco z góry i boku modela.

D. z góry nad modelem.

Odpowiedź jest zgodna z klasyczną techniką oświetleniową, której korzenie sięgają malarstwa holenderskiego XVII wieku. Rembrandtowskie światło to jeden z najczęściej stosowanych schematów w portrecie fotograficznym, bo pozwala uzyskać bardzo charakterystyczny trójkąt światła na policzku modela po stronie odwróconej od źródła światła. Ta technika opiera się na ustawieniu głównego światła nieco z góry i boku względem osoby, co daje naturalny efekt modelowania twarzy i podkreślenia jej struktury. Właśnie wtedy powstaje ten mały jasny trójkąt na cienistej stronie policzka, który jest znakiem rozpoznawczym rembrandta. Moim zdaniem, to jedno z fajniejszych rozwiązań, jeśli chcesz osiągnąć głębię i wyrazistość zdjęcia bez zbędnej teatralności. W praktyce często używa się softboxa lub beauty dish’a ustawionego lekko powyżej linii wzroku modela i przesuniętego na bok o jakieś 45 stopni. Takie światło nie tylko wygląda bardzo naturalnie, ale też świetnie maskuje niedoskonałości skóry i podkreśla kości policzkowe. Według większości podręczników fotografii portretowej, właśnie taki układ pozwala uzyskać najlepszy efekt modelowania światłem i nadaje twarzy wyjątkową plastyczność. Warto eksperymentować z kątem padania i wysokością lampy, bo nawet drobne zmiany potrafią bardzo mocno wpłynąć na charakter portretu. Rembrandtowskie światło jest wręcz kanonem w branży i jeśli zależy komuś na klasycznym, ponadczasowym portrecie – to właśnie ten układ będzie najczęściej wykorzystywany.

Pytanie 6

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografii, lampę trzeba ustawić

A. z boku obiektu

B. z przodu obiektu

C. za obiektem

D. z góry nad obiektem

Umieszczenie lampy za przedmiotem jest kluczowym elementem uzyskania efektu oświetlenia konturowego, który polega na podkreśleniu kształtów i faktur obiektów poprzez kontrast pomiędzy jasnością a cieniem. W tej technice światło pada na tylną część obiektu, co tworzy efekt halo, który nadaje głębi i trójwymiarowości. Przykładowo, w fotografii portretowej, umiejscowienie lampy za modelem może uwydatnić rysy twarzy, tworząc dramatyczne i estetyczne wrażenie. Dobrą praktyką jest także użycie filtrów lub dyfuzorów, aby łagodzić ostre krawędzie cienia, co pozwoli uzyskać bardziej naturalny efekt. W kontekście oświetlenia studyjnego, techniki te są powszechnie stosowane w celu uzyskania profesjonalnych rezultatów, a ich znajomość jest niezbędna dla fotografów oraz filmowców, którzy pragną tworzyć dynamiczne i angażujące obrazy.

Pytanie 7

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku

B. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych

C. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej

D. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki

Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.

Pytanie 8

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. tylnego.

B. przedniego.

C. górnego.

D. bocznego.

Fotografia została wykonana z wykorzystaniem oświetlenia tylnego, czyli tzw. podświetlenia lub światła kontrowego. W praktyce oznacza to, że główne źródło światła (w tym przypadku słońce) znajduje się za fotografowanym obiektem i jest skierowane w stronę obiektywu aparatu. To ustawienie światła powoduje powstawanie charakterystycznych efektów, takich jak silne kontrasty, wyraźne zarysy kształtów, a także często widoczne promienie światła czy wręcz flary. W branży fotograficznej przyjęło się, że takie oświetlenie jest świetnym sposobem na uzyskanie klimatycznych i dynamicznych zdjęć, podkreślających kontury, a niekiedy nawet dodających tajemniczości obrazowi. Często fotografowie używają tej techniki do fotografii portretowej w plenerze lub do tworzenia tzw. rim light, który podkreśla sylwetkę fotografowanego obiektu. Warto pamiętać, że kontrola ekspozycji przy takim świetle wymaga wprawy, bo łatwo prześwietlić tło lub niedoświetlić przedni plan, ale efekt końcowy naprawdę robi wrażenie. Moim zdaniem to jedno z najciekawszych rozwiązań, szczególnie gdy chcemy wyeksponować strukturę liści czy dodać zdjęciu głębi. Z doświadczenia wiem, że dobrze wykorzystane tylne światło potrafi całkowicie odmienić charakter zdjęcia.

Pytanie 9

Zgodnie ze schematem na planie zdjęciowym fotografowany przedmiot należy oświetlić światłem

A. bezpośrednim, skierowanym.

B. bezpośrednim, rozproszonym.

C. pośrednim, rozproszonym.

D. pośrednim, skierowanym.

Wybór oświetlenia bezpośredniego, zarówno skierowanego, jak i rozproszonego, w kontekście tego pytania, nie jest zgodny z najlepszymi praktykami w fotografii. Światło bezpośrednie, zwłaszcza gdy jest skierowane bezpośrednio na obiekt, generuje ostre cienie, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, takich jak zniekształcenia rysów w portretach czy nieodpowiednie wydobycie detali w obiektach. W przypadku oświetlenia bezpośredniego rozproszonego, chociaż może to złagodzić niektóre cienie, nadal nie zapewnia jednolitego oświetlenia, co może prowadzić do nierównomiernego naświetlenia. Ponadto, światło pośrednie jest szczególnie cenione za swoją zdolność do tworzenia delikatnych przejść tonalnych, co jest kluczowe w wielu stylach fotografii, takich jak fotografia produktowa czy krajobrazowa. W przypadku oświetlenia pośredniego, rozproszonego, światło dociera do obiektu z różnych kątów, co zapewnia bardziej naturalny wygląd i równomierne oświetlenie. Wybór niewłaściwego typu oświetlenia może również wskazywać na brak zrozumienia podstawowych zasad fotografii, takich jak zarządzanie światłem i cieniem, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć i zastosować techniki oświetleniowe, które są zgodne z uznanymi standardami branżowymi.

Pytanie 10

Pomiar, który nie uwzględnia luminancji filmowanej sceny to:

A. integralny światła odbitego.

B. punktowy, na cienie.

C. światła padającego.

D. punktowy, na światła.

Odpowiedź 'światła padającego' jest prawidłowa, ponieważ luminancja sceny jest miarą intensywności światła, które dociera do obserwatora z określonego kierunku. W kontekście fotografii, luminancję obiektów można zmierzyć jedynie w przypadku, gdy uwzględniamy światło, które oświetla te obiekty, a nie światło, które jest od nich odbijane. Na przykład, w technice pomiaru luminancji, użycie jasności padającego światła pozwala na określenie, jak dana scena będzie wyglądała na zdjęciu, uwzględniając obecne oświetlenie. W praktyce fotograficznej, dobrą praktyką jest korzystanie z pomiaru światła padającego przy ustawianiu ekspozycji, co pozwala na uzyskanie odpowiednich parametrów na zdjęciu, a tym samym lepszego odwzorowania kolorów i detali. W przemyśle fotograficznym, standardy takie jak ISO, przesłona i czas naświetlania, są ściśle związane z właściwym pomiarem luminancji, co podkreśla znaczenie tej odpowiedzi.

Pytanie 11

Jakie minimalne znaczenie ma aktualnie współczynnik Color Rendering Index (CRI) dla profesjonalnego oświetlenia fotograficznego?

A. CRI minimum 95

B. CRI minimum 60

C. CRI minimum 80

D. CRI minimum 70

Współczynnik Color Rendering Index (CRI) jest kluczowym parametrem w ocenie jakości oświetlenia, szczególnie w kontekście profesjonalnego oświetlenia fotograficznego. Wysoki CRI, na poziomie minimum 95, oznacza, że światło oddaje kolory w sposób zbliżony do naturalnego, co jest niezwykle istotne w fotografii, gdzie wierne odwzorowanie barw ma ogromne znaczenie. Przy CRI powyżej 95, światło jest w stanie dokładnie odwzorować odcienie skóry, nasycenie kolorów oraz subtelne różnice w tonacji, co jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać jak najlepsze efekty wizualne. W praktyce oznacza to, że przy oświetleniu o wysokim CRI można uzyskać zdjęcia, które zobrazują rzeczywiste kolory przedmiotów, co jest istotne w wielu dziedzinach, takich jak moda, portret czy fotografia produktowa. W branży fotograficznej standardy te są szeroko uznawane, a stosowanie oświetlenia o CRI minimum 95 stało się praktyką najlepszych specjalistów.

Pytanie 12

Podczas robienia zdjęć ustalono właściwe wartości ekspozycji: f/11 oraz 1/250 s. Jakie wartości ekspozycji w tych warunkach oświetleniowych powinno się przyjąć, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości?

A. f/5,6 i 1/500 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/22 i 1/60 s

D. f/22 i 1/500 s

Odpowiedź f/22 i 1/60 s jest poprawna, ponieważ f/22 oznacza większą wartość przysłony, co skutkuje większą głębią ostrości. W praktyce, większa głębia ostrości jest pożądana w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. W warunkach oświetleniowych, w których pierwotne ustawienia to f/11 i 1/250 s, zmniejszenie wartości przysłony do f/22 pozwala uzyskać efekt większej głębi ostrości. Aby utrzymać prawidłową ekspozycję przy zmniejszonej przepuszczalności światła, konieczne jest obniżenie czasu naświetlania do 1/60 s, co zgodnie z zasadą ekspozycji potrójnej (przysłona, czas naświetlania, ISO) pomoże zrównoważyć te zmiany. Użycie takich parametrów jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 13

Podczas wykonywania zdjęcia w plenerze ustalono parametry ekspozycji: – czas naświetlania 1/125 s, – przysłona f/5,6. Aby zwiększyć głębię ostrości, zachowując taką samą ilość światła padającego na matrycę, należy ustawić parametry:

A. 1/30 s, f/8

B. 1/60 s, f/22

C. 1/60 s, f/32

D. 1/30 s, f/11

Wybrana odpowiedź pokazuje dobre zrozumienie zależności między przysłoną a czasem naświetlania w fotografii. Jeśli zależy Ci na większej głębi ostrości, czyli chcesz, żeby więcej elementów w kadrze było ostrych, to musisz zastosować mniejszy otwór przysłony – wyższą wartość f, w tym przypadku f/11. No ale wiadomo, zmniejszając otwór przysłony, na matrycę trafia mniej światła, więc żeby zdjęcie nie wyszło za ciemne, trzeba to skompensować wydłużając czas naświetlania. Przejście z f/5,6 do f/11 to dwa pełne stopnie przysłony, czyli czterokrotnie mniej światła. Równoważąc to, czas naświetlania wydłużamy z 1/125 s do 1/30 s (czyli czterokrotnie dłużej). W praktyce takie przestawienie parametrów szczególnie przydaje się w fotografii krajobrazowej albo przy zdjęciach grupowych, gdzie ostrość na całej głębi jest kluczowa. Z mojego doświadczenia, zawsze warto pamiętać o trójkącie ekspozycji – każda zmiana jednego parametru wymusza dostosowanie pozostałych, żeby ekspozycja pozostała taka sama. W branży przyjęło się, że dla większej głębi ostrości najpierw zamykamy przysłonę, a potem balansujemy czasem lub czułością ISO. Fajnie, gdy nie trzeba podbijać ISO, bo wtedy nie ryzykujemy szumów cyfrowych. No i tak, statyw to często najlepszy przyjaciel fotografa, bo przy dłuższym czasie łatwo o poruszone zdjęcia. Takie podejście to po prostu podstawa rzetelnej pracy fotografa, niezależnie od sprzętu.

Pytanie 14

W nowoczesnej fotografii produktowej termin HDRI (High Dynamic Range Imaging) lighting oznacza

A. metodę pomiaru światła w trudnych warunkach oświetleniowych

B. wykorzystanie obrazów HDR jako źródeł światła w renderowaniu 3D

C. fotografowanie z użyciem lamp o zmiennej temperaturze barwowej

D. technikę łączenia zdjęć wykonanych z różnym oświetleniem

Podejścia zawarte w pozostałych odpowiedziach dotyczą różnych aspektów oświetlenia i fotografii, ale nie są zgodne z definicją HDRI. Wykorzystanie lamp o zmiennej temperaturze barwowej, choć istotne w kontekście stworzenia odpowiedniej atmosfery w fotografii, nie ma związku z HDRI. Temperatura barwowa jest związana z jakością światła, ale nie dostarcza informacji o zakresie dynamicznym obrazu i jego wykorzystaniu w renderowaniu. Podobnie, technika łączenia zdjęć z różnym oświetleniem jest bardziej związana z techniką HDR, ale nie odnosi się bezpośrednio do HDRI jako źródła światła. Metoda pomiaru światła w trudnych warunkach również nie ma nic wspólnego z funkcją HDRI. Tego rodzaju podejścia mogą prowadzić do nieporozumień, ponieważ mylą różne techniki i ich zastosowania. Warto wiedzieć, że HDRI skupia się na wykorzystaniu danych oświetleniowych w sposób, który pozwala na realistyczną symulację światła w przestrzeni 3D, co jest kluczowe w nowoczesnej produkcji wizualnej. Rozumienie tych różnic jest istotne dla prawidłowego stosowania technik w fotografii produktowej oraz renderowaniu, co może znacząco wpłynąć na efektywność i jakość końcowych efektów wizualnych.

Pytanie 15

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 5500 K

B. 3200 K

C. 2800 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 16

Do wykonania fotografii produktowej metodą packshot najlepiej wykorzystać

A. tło czarne aksamitne i oświetlenie konturowe

B. tło gradientowe i jedno źródło światła z przodu

C. tło typu greenscreen i oświetlenie punktowe

D. namiot bezcieniowy i oświetlenie z minimum trzech źródeł

Wykorzystanie namiotu bezcieniowego i oświetlenia z minimum trzech źródeł to najlepszy sposób na uzyskanie wysokiej jakości fotografii produktowej metodą packshot. Namiot bezcieniowy pozwala na równomierne rozproszenie światła, co minimalizuje cienie i refleksy. Dzięki temu produkt jest prezentowany w sposób atrakcyjny i profesjonalny. Oświetlenie z minimum trzech źródeł umożliwia uzyskanie odpowiedniej iluminacji, co jest kluczowe dla właściwego odwzorowania kolorów i detali produktu. W praktyce można stosować lampy LED, które oferują różne temperatury barwowe, co daje możliwość dostosowania oświetlenia do specyfiki fotografowanego obiektu. Stosowanie takich standardów sprzyja uzyskiwaniu spójnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym i sprzedażowym. W branży fotografii produktowej standardem jest również korzystanie z neutralnych teł, co pozwala na lepszą integrację z materiałami reklamowymi.

Pytanie 17

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. kluczowym

B. wypełniającym

C. konturowym

D. ogólnym

Światło kluczowe w fotografii portretowej to główne źródło oświetlenia, które definiuje wygląd i charakter przedstawianego obiektu. Działa na zasadzie podkreślenia kształtów i detali twarzy, co jest kluczowe dla stworzenia wyrazistego portretu. Przykładem zastosowania światła kluczowego mogą być portrety wykonywane w plenerze lub studio, gdzie fotograf wykorzystuje softboxy lub reflektory, aby uzyskać pożądany efekt. Dobrze ustawione światło kluczowe może tworzyć interesujące cienie, które nadają zdjęciu głębi i trójwymiarowości. W praktyce, światło kluczowe powinno być umieszczone pod kątem 45 stopni do twarzy modela, co pozwala na uzyskanie naturalnych efektów oświetleniowych. Warto również pamiętać, że w zależności od zamierzonego efektu, intensywność i temperatura barwowa światła kluczowego mogą być dostosowywane, co pozwala na osiągnięcie różnych nastrojów w portrecie.

Pytanie 18

Aby uzyskać zdjęcie owoców na tle koszyka z wyraźnym pierwszym i drugim planem, ustalono parametry ekspozycji:
− czas naświetlania 1/30 s
− przysłona f/8. Jakie parametry należy ustawić, aby tło było rozmyte, zachowując tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/2,8

C. 1/60 s, f/22

D. 1/250 s, f/5,6

Odpowiedź 3, czyli ustawienie czasu naświetlania na 1/250 s oraz przysłony na f/2,8, jest prawidłowe, ponieważ pozwala na uzyskanie efektu rozmytego tła przy zachowaniu tej samej ilości światła na matrycy. Zmniejszając przysłonę (f/2,8 zamiast f/8), zwiększamy ilość światła wpadającego na matrycę, co pozwala na skrócenie czasu naświetlania do 1/250 s. W praktyce, aby uzyskać pożądany efekt bokeh, czyli estetyczne rozmycie tła, istotne jest, aby stosować większe otwory przysłony. W fotografii portretowej czy makrofotografii, często używa się przysłon w zakresie f/1,4 do f/2,8, co skutkuje ładnym efektem rozmycia, podkreślając tym samym główny motyw zdjęcia. Dodatkowo, zmiana czasu naświetlania na 1/250 s pozwala na zminimalizowanie ryzyka poruszenia zdjęcia, co jest kluczowe podczas fotografowania w ruchu oraz przy dłuższych ogniskowych. Zatem, aby ostatecznie uzyskać ostry pierwszy plan i estetycznie rozmyte tło, kombinacja tej odpowiedzi jest optymalna.

Pytanie 19

Podczas robienia zdjęć określono prawidłowe ustawienia ekspozycji: f/11 oraz 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być użyte w danych warunkach oświetleniowych, aby osiągnąć maksymalną głębię ostrości i właściwe naświetlenie?

A. f/5,6 i 1/500 s

B. f/22 i 1/500 s

C. f/22 i 1/30 s

D. f/5,6 i 1/30 s

Wybór wartości przysłony f/22 oraz czasu naświetlania 1/30 s jest optymalny dla uzyskania największej głębi ostrości oraz prawidłowego naświetlenia w analizowanych warunkach oświetleniowych. Ustawienie przysłony na f/22 umożliwia większą ilość światła wpadającego do obiektywu, co przyczynia się do zwiększenia głębi ostrości. Głębia ostrości odnosi się do zakresu odległości, w którym obiekty na zdjęciu są ostre; w przypadku większej wartości przysłony (mniejszego otworu) ostrość rozciąga się na szerszym obszarze, co jest pożądane w fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Ustalony czas naświetlania 1/30 s, w połączeniu z większą przysłoną, pozwala na odpowiednie naświetlenie obrazu, zapobiegając jednocześnie prześwietleniu. Dobrą praktyką jest dostosowywanie tych parametrów w zależności od warunków oświetleniowych, a w tym przypadku zmiana z 1/125 s na 1/30 s w połączeniu z większą przysłoną gwarantuje uzyskanie wyraźnego obrazu z odpowiednim balansem światła. Ponadto, w sytuacjach wymagających dużej głębi ostrości, jak w fotografii makro, często zaleca się stosowanie przysłony od f/16 do f/32, co dodatkowo potwierdza poprawność tego ustawienia.

Pytanie 20

Błąd obrazu, którego nie można skorygować w trakcie edycji cyfrowej, to błąd

A. ostrości

B. perspektywy

C. kadru

D. balansu bieli

Odpowiedź "ostrości" jest poprawna, ponieważ błąd ostrości w obrazie jest błędem, którego nie można skorygować podczas obróbki cyfrowej. Ostry obraz jest kluczowy w fotografii, ponieważ wpływa na percepcję detali i ogólną jakość obrazu. Gdy zdjęcie jest nieostre, najczęściej wynika to z niewłaściwego ustawienia ostrości w momencie wykonywania zdjęcia, co skutkuje utratą informacji o detalach. W przeciwieństwie do błędów kadrowania, balansu bieli czy perspektywy, które można poprawić za pomocą programów do edycji zdjęć, błąd ostrości skutkuje trwale gorszą jakością obrazu. Chociaż istnieją techniki do prób poprawy nieostrych zdjęć, takie jak zwiększenie kontrastu lub użycie narzędzi do wyostrzania, nie przywracają one pierwotnych szczegółów. Przykładem może być zastosowanie filtru wyostrzającego, który może poprawić postrzeganą ostrość, lecz nie przywróci utraconych detali. Ważne jest, aby unikać sytuacji prowadzących do nieostrości, poprzez odpowiednie ustawienie aparatu, użycie statywu w przypadku długich czasów otwarcia migawki oraz dbanie o prawidłowe naświetlenie. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla fotografów, którzy pragną uzyskać jak najwyższą jakość swoich prac.

Pytanie 21

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. wielopunktowy

B. matrycowy

C. punktowy

D. centralnie ważony

Pomiar punktowy w aparatach cyfrowych odnosi się do metody, w której natężenie światła jest mierzone w bardzo małym obszarze, zwykle obejmującym 2÷5% powierzchni kadru, z centralnym punktem na obiekcie fotografowanym. Ta technika jest szczególnie przydatna, gdy chcemy uzyskać precyzyjne ustawienia ekspozycji dla specyficznych elementów w kadrze, które mogą być znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze niż reszta sceny. Przykładowo, pomiar punktowy będzie idealny w sytuacjach, gdzie obiekt, na którym się koncentrujemy, jest mały w porównaniu do tła, jak portret w jasnym otoczeniu. Dzięki temu, aparat może dokładnie określić wartość ekspozycji, co jest kluczowe dla uzyskania poprawnej jakości obrazu. Warto również zauważyć, że pomiar punktowy jest standardową praktyką w fotografii portretowej oraz w fotografii produktowej, gdzie detale i kolory mają kluczowe znaczenie. W połączeniu z umiejętnościami postprodukcji, pomiar punktowy pozwala na uzyskanie efektów, które są zbliżone do profesjonalnych standardów.

Pytanie 22

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/250 s; f/5,6

B. 1/125 s; f/5,6

C. 1/60 s; f/1,4

D. 1/30 s; f/4

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia relacji między czasem naświetlania a przysłoną. Na przykład, w przypadku zmiany czasu naświetlania na 1/250 s, jak w odpowiedzi, przy jednoczesnym ustawieniu przysłony na f/5,6, otrzymujemy znacznie mniej światła, co prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Zmiana czasu naświetlania na krótszy czas, jak 1/250 s, oznacza, że matryca ma jeszcze mniej czasu na zbieranie światła, co wymagałoby znacznego otwarcia przysłony, aby zrekompensować tę stratę. W odpowiedzi, w której przysłona ustawiona jest na f/1,4, wydaje się, że mamy większy dopływ światła, ale przy zbyt krótkim czasie naświetlania efekt końcowy może być nieprzewidywalny. Ponadto, odpowiedź 1/30 s; f/4 również nie zaspokaja wymagań, ponieważ czas naświetlania jest dłuższy, co prowadzi do prześwietlenia, a przysłona f/4 nie jest wystarczająco mała, aby to zrekompensować. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że samo zwiększenie przysłony wystarczy do uzyskania prawidłowej ekspozycji, podczas gdy kluczowe jest zachowanie równowagi między wszystkimi trzema parametrami: czasem, przysłoną i czułością ISO.

Pytanie 23

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu

B. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym

C. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora

D. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor

Odpowiedź, że parametr whitepoint oznacza temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym, jest jak najbardziej trafna. Whitepoint to kluczowy termin w kalibracji kolorów, który odnosi się do konkretnego punktu w przestrzeni barw, często wyrażanego w kelwinach. W praktyce oznacza to, że każdy wyświetlacz, drukarka czy inna forma reprodukcji kolorów ma swój własny whitepoint, który powinien odpowiadać standardom branżowym, takim jak D65 (6500K) czy D50 (5000K). Na przykład, jeśli pracujesz nad projektem graficznym, a whitepoint twojego monitora jest ustawiony na D65, kolory będą się wydawać bardziej naturalne i wierne rzeczywistości, ponieważ odpowiadają one typowemu oświetleniu dziennemu. Warto również zauważyć, że nieprawidłowo ustawiony whitepoint może prowadzić do niezgodności kolorów między różnymi urządzeniami, co jest szczególnie problematyczne w procesach takich jak drukowanie czy postprodukcja wideo. Kalibracja whitepoint jest zatem fundamentem w tworzeniu spójnych i profesjonalnych kolorów w projektach multimedialnych.

Pytanie 24

Temperatura barwowa światła świec wynosi około

A. 5500 K

B. 1800 K

C. 7000 K

D. 3200 K

Temperatura barwowa światła świec wynosi około 1800 K, co klasyfikuje to światło jako bardzo ciepłe i żółte. Tego rodzaju temperatura barwowa jest typowa dla źródeł światła, które emitują ciepłe odcienie, co w praktyce oznacza, że światło to jest przyjemne dla oka i często stosowane w domach oraz w oświetleniu nastrojowym. W kontekście oświetlenia, wiedza na temat temperatury barwowej jest kluczowa, szczególnie przy wyborze lamp do różnych pomieszczeń. Na przykład, w sypialniach często preferuje się niższe temperatury barwowe, takie jak 2700 K, aby stworzyć relaksującą atmosferę. Warto zauważyć, że standardy takie jak ANSI C78.377-2008 zalecają różnorodność temperatur barwowych w projektowaniu oświetlenia, co wpływa na nasze samopoczucie oraz estetykę otoczenia. Dodatkowo, zrozumienie temperatury barwowej jest istotne dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy muszą kontrolować oświetlenie, aby uzyskać właściwe odwzorowanie kolorów. Wiedza ta jest zatem niezwykle użyteczna w wielu dziedzinach, od architektury po sztukę.

Pytanie 25

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. za aparatem

B. z boku modela

C. za modelem

D. z przodu modela

Umieszczenie źródła światła za modelem to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcesz uzyskać efekt światła ciągłego typu kontra. To super działa na objętości i wyraźnie podkreśla kontury postaci. Dzięki temu widzimy wyraźny podział między tłem a modelem, co w fotografii portretowej i modowej ma ogromne znaczenie. Światło z tyłu modela tworzy mocny kontrast, co pomaga wydobyć tekstury i detale. Na przykład w artystycznych portretach czy reklamach to może dodać dramatyzmu i głębi. Warto także poeksperymentować z wysokością i kątem światła, bo to może dać naprawdę różne efekty wizualne. Z mojej perspektywy, zrozumienie, jak modelować światło, robi wielką różnicę w postrzeganiu obiektów, co jest nieocenione w pracy z różnymi stylami i tematami.

Pytanie 26

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku

B. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

C. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła

D. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia

Wybór odpowiedzi dotyczącej sprzętu fotograficznego, ustawienia oświetlenia i rejestracji obrazu jest jak najbardziej trafny. To są podstawowe czynności, które naprawdę wpływają na proces fotografowania, a nie tylko na to, co robimy przed sesją. Dobranie właściwego sprzętu wymaga od nas zrozumienia, co będzie na sesji, czyli jakie aparaty i obiektywy najlepiej się sprawdzą, żeby osiągnąć zamierzony efekt. Oświetlenie to z kolei kluczowy element, który naprawdę może zadecydować o jakości zdjęć, dlatego warto wcześniej zaplanować, z jakich źródeł światła skorzystamy, ich moc i kierunek. A sama rejestracja obrazu to moment, gdy wszystkie nasze wcześniejsze decyzje zaczynają działać, więc znajomość technik takich jak ekspozycja, balans bieli czy ostrość jest tu naprawdę ważna. Wszystko to trzeba przemyśleć, żeby uzyskać efekt, który będzie satysfakcjonujący, co jest zgodne z tym, co dobrze funkcjonuje w fotografii.

Pytanie 27

Oświetlenie, które dociera na wysokości twarzy fotografowanego modela w przybliżeniu pod kątem 90° względem osi optycznej obiektywu, charakteryzuje się rodzajem oświetlenia

A. dolnego

B. przedniego

C. tylnego

D. bocznego

Oświetlenie boczne jest techniką używaną w fotografii, która polega na umiejscowieniu źródła światła w taki sposób, aby padało na obiekt z boku, co tworzy ciekawe cienie i podkreśla teksturę. Kiedy światło pada na modela z boku, pod kątem zbliżonym do 90°, ujawnia detale, które byłyby niewidoczne przy innych typach oświetlenia. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być portretowanie modeli, gdzie cienie tworzą głębię i trójwymiarowość, co czyni zdjęcie bardziej dynamicznym. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe lub lampy ciągłe, które można ustawiać w różnych pozycjach, aby osiągnąć pożądany efekt. Technika ta jest również powszechnie stosowana w fotografii produktowej, gdzie oświetlenie boczne pomaga uwydatnić cechy produktów, zwłaszcza w przypadku materiałów o złożonej fakturze. Warto zwrócić uwagę na odpowiednią moc światła oraz jego temperaturę barwową, aby uzyskać efekty zgodne z zamierzonymi celami artystycznymi.

Pytanie 28

Jakie wartości parametrów ekspozycji powinny być zastosowane po nałożeniu filtru o krotności 4 na obiektyw, jeśli poprawne wartości bez filtru to: liczba przesłony 11 oraz czas naświetlania 1/500 s?

A. f/8 i 1/125 s

B. f/16 i 1/125 s

C. f/8 i 1/250 s

D. f/16 i 1/250 s

Wybór innej kombinacji wartości przysłony i czasu naświetlania może prowadzić do błędnej interpretacji zasad ekspozycji, co w konsekwencji skutkuje niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęcia. Na przykład, odpowiedź f/16 i 1/125 s, mimo że teoretycznie zmniejsza ilość światła docierającego do matrycy, nie kompensuje skutków zastosowanego filtru. W przypadku filtru o krotności 4, zmiana na f/16 powoduje, że ilość światła jest jeszcze bardziej ograniczona, co zwiększa ryzyko niedoświetlenia. Ponadto, wydłużenie czasu naświetlania do 1/125 s jest niewystarczające, aby zrekompensować oba ograniczenia związane z przysłoną i filtrem. Zdarza się, że początkujący fotografowie pomijają fakt, że każdy krok przysłony i czas naświetlania mają swoje zdefiniowane wartości związane z ekwiwalentem ekspozycji. Warto również podkreślić, że zastosowanie f/8 i 1/125 s również nie spełnia wymagań, gdyż nie otwiera przysłony wystarczająco, by zapewnić odpowiednie naświetlenie w obliczu wykorzystania filtru. Takie błędy mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasady działania przysłony i wpływu filtrów na światło, co prowadzi do niepoprawnych korekcji ustawień aparatu. Kluczowe jest zatem pamiętanie, że każda zmiana w jednym z parametrów ekspozycji wymaga odpowiedniej korekcji w pozostałych parametrach, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 29

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. jasne tło, oświetlenie skierowane

B. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

C. ciemne tło, oświetlenie skierowane

D. jasne tło, oświetlenie rozproszone

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 30

W celu zrównoważenia ekspozycji pomiędzy jasnym niebem a ciemnym pierwszym planem najlepiej zastosować

A. filtr polaryzacyjny

B. filtr UV

C. filtr ciepły

D. filtr połówkowy szary (ND Grad)

Filtr połówkowy szary (ND Grad) to niezwykle przydatne narzędzie w fotografii, szczególnie w sytuacjach, gdy chcemy zrównoważyć różnice w jasności między niebem a pierwszym planem. Jego struktura polega na tym, że jedna część filtra jest przeszklona, co pozwala na przepuszczenie większej ilości światła, a druga część jest ciemniejsza, redukując ekspozycję w jaśniejszych obszarach, takich jak niebo. Dzięki temu, gdy robimy zdjęcia krajobrazów, możemy uniknąć przepaleń w jasnych partiach nieba, jednocześnie zachowując szczegóły w ciemniejszym pierwszym planie. Na przykład, podczas fotografowania zachodu słońca, filtr ten pozwala uchwycić intensywne kolory nieba, jednocześnie dbając o to, by detale w terenie nie były zbyt ciemne. Użycie filtra połówkowego szarego jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w fotografii krajobrazowej i jest szeroko stosowane przez profesjonalnych fotografów. Takie filtry są dostępne w różnych odmianach, w zależności od stopnia zaciemnienia, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 31

Oświetlenie padające na obiekt fotografowany jest mierzone przy użyciu zewnętrznego światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła

B. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

C. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu

Odpowiedź "z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego" jest poprawna, ponieważ dyfuzor ma na celu rozproszenie światła padającego na fotografowany obiekt, co pozwala na uzyskanie bardziej jednolitego i naturalnego oświetlenia. Kiedy korzystamy z dyfuzora, światło nie jest skierowane bezpośrednio z jednego źródła, co zmniejsza intensywność cieni i refleksów, a tym samym podnosi jakość zdjęć. Użycie dyfuzora jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy obiekt jest oświetlany przez silne światło, takie jak słońce lub mocne lampy studyjne. Dyfuzor działa również jako filtr, co pozwala na uzyskanie lepszej reprodukcji kolorów i bardziej naturalnych tonów skórnych w portretach. Zgodnie z najlepszymi praktykami w fotografii, pomiar światła za pomocą światłomierza z dyfuzorem pozwala na precyzyjne dostosowanie ekspozycji aparatu, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w różnych warunkach oświetleniowych. Warto również zauważyć, że w sytuacjach o zmiennym oświetleniu, użycie dyfuzora pomaga stabilizować pomiary, co jest niezwykle istotne dla zachowania konsekwencji w serii zdjęć.

Pytanie 32

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce najczęstszym problemem jest

A. powstanie flary i zmniejszenie kontrastu

B. zwiększenie nasycenia kolorów

C. podwyższenie temperatury barwowej

D. zwiększenie głębi ostrości

Przy wykonywaniu zdjęć pod słońce, powstawanie flary i zmniejszenie kontrastu jest rzeczywiście najczęściej występującym problemem. Flara powstaje, gdy silne światło słoneczne pada na obiektyw aparatu, co prowadzi do niepożądanych efektów świetlnych, mogących zakłócać ostrość i klarowność zdjęcia. To zjawisko jest szczególnie widoczne w przypadku zdjęć robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, gdzie kontrast pomiędzy jasnymi i ciemnymi obszarami jest znaczny. Aby zminimalizować ten efekt, warto korzystać z osłon przeciwsłonecznych lub fotografować pod kątem, który ogranicza bezpośrednie padające światło na obiektyw. Dobrze również eksperymentować z ustawieniami aparatu, takimi jak zmniejszenie przysłony, co może pomóc w uzyskaniu lepszego kontrastu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych również sprawdzi się w eliminowaniu flar i poprawie kolorów. Wiedza o tych technikach pomoże w uzyskaniu lepszych efektów w fotografii plenerowej.

Pytanie 33

Wykonanie portretu rodzinnego pięcioosobowej grupy wymaga oświetlenia rozproszonego z zastosowaniem

A. srebrnej blendy.

B. transparentnych parasolek.

C. softboxu z wrotami.

D. stożkowego tubusu.

Transparentne parasolki to naprawdę jeden z najczęściej używanych modyfikatorów światła przy fotografowaniu większych grup, szczególnie w warunkach studyjnych. Ich główną zaletą jest to, że pozwalają uzyskać bardzo miękkie, rozproszone światło, które łagodnie obejmuje wszystkich uczestników zdjęcia, eliminując mocne cienie na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że przy portretach rodzinnych właśnie taki efekt jest najbardziej pożądany, bo każdy członek rodziny jest równomiernie oświetlony, a skóra wygląda naturalnie. Parasolka transparentna działa trochę jak ogromny dyfuzor — światło przechodzi przez materiał, rozprasza się i otacza fotografowane osoby, co daje bardzo przyjazny klimat zdjęcia. W branży często mówi się, że tego typu oświetlenie pozwala wydobyć naturalność i spontaniczność na rodzinnych fotografiach, a przy pięcioosobowej grupie szczególnie widać różnicę w komforcie pracy. Dodatkowo, korzystanie z transparentnych parasolek jest proste, nie wymaga zaawansowanego sprzętu i daje powtarzalne efekty, co doceniają zarówno profesjonaliści, jak i osoby dopiero zaczynające przygodę z fotografią portretową. W praktyce, jeśli zależy nam na naturalności, miękkim świetle i braku ostrych przejść tonalnych, parasolka transparentna to wybór w punkt.

Pytanie 34

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego, należy oświetlić fotografowany obiekt z jakiego kierunku?

A. tylne

B. górne

C. przednie

D. górno-boczne

Oświetlenie konturowe jest techniką, która ma na celu podkreślenie kształtu i tekstury obiektu poprzez kontrast między światłem a cieniem. Zastosowanie oświetlenia tylnego pozwala na uzyskanie efektu halo, który nie tylko definiuje kontury, ale również dodaje głębi i trójwymiarowości. W praktyce, jeśli fotografujesz portret, światło umieszczone za obiektem tworzy delikatną poświatę wokół krawędzi, co może efektywnie oddzielić osobę od tła. Ta technika jest powszechnie stosowana w fotografii mody oraz produktowej, gdzie ważne jest, aby obiekt wyglądał atrakcyjnie i wyróżniał się na tle. Dobrym przykładem zastosowania oświetlenia tylnego jest sesja zdjęciowa w plenerze podczas zachodu słońca, gdzie naturalne światło wprowadza ciepłe odcienie, podkreślając kontury postaci. Warto pamiętać, że umiejętne wykorzystanie różnych źródeł światła, zgodnie z zasadami kompozycji i estetyki, może znacząco wpłynąć na jakość finalnego obrazu. Zastosowanie tej techniki powinno być zgodne z zasadami sztuki fotograficznej i uwzględniać właściwe ustawienie parametrów aparatu, takich jak czas naświetlania i przysłona, co pozwoli na uzyskanie pożądanych efektów.

Pytanie 35

Aby uzyskać ciepły ton kolorystyczny podczas fotografowania przy użyciu lamp błyskowych, należy

A. użyć filtru zmniejszającego temperaturę barwową

B. zredukować moc błysku

C. zwiększyć moc błysku

D. użyć filtru podnoszącego temperaturę barwową

Zastosowanie filtru obniżającego temperaturę barwową jest kluczowym krokiem w procesie fotografowania w sztucznym świetle, zwłaszcza gdy używamy lamp błyskowych. Filtry tego rodzaju, znane także jako filtry CTB (Color Temperature Blue), mają na celu zredukowanie ciepłych tonów, które mogą dominować w wyniku wykorzystania lamp błyskowych o wyższej temperaturze barwowej. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy w pomieszczeniach o ciepłym świetle żarowym, zastosowanie filtru pozwala na zachowanie naturalnych kolorów i uzyskanie bardziej neutralnego obrazu. Dobrze dobrany filtr może także zminimalizować różnice w odcieniach skóry, co jest szczególnie istotne w portretach. Według standardów branżowych, odpowiednie użycie filtrów jest nie tylko techniką poprawiającą estetykę zdjęć, ale również narzędziem zgodnym z najlepszymi praktykami w fotografii, co gwarantuje uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Warto również pamiętać, że filtry mogą wpływać na ekspozycję i wymagają czasem dostosowania parametrów aparatu, aby zrekompensować ich wpływ na światło.

Pytanie 36

Na jaką temperaturę barwową powinno się ustawić balans bieli w cyfrowym aparacie fotograficznym podczas robienia zdjęć z użyciem lamp halogenowych?

A. 2000 ÷ 3000 K

B. 3200 ÷ 7500 K

C. 3200 ÷ 3500 K

D. 4000 ÷ 4400 K

Ustawienie balansu bieli na poziomie 3200 ÷ 3500 K jest właściwe podczas fotografowania w świetle halogenowym, ponieważ lampy te emitują ciepłe, żółtawe światło o temperaturze barwowej w tym zakresie. Halogeny, będące rodzajem lampy żarowej, charakteryzują się znacznie wyższą temperaturą barwową niż tradycyjne żarówki, co powoduje, że ich światło ma tendencję do zabarwienia na pomarańczowo. Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na uzyskanie naturalnych kolorów na zdjęciach, eliminując niepożądane odcienie i poprawiając jakość obrazu. Na przykład, jeśli fotografujemy portret w pomieszczeniu oświetlonym lampami halogenowymi, odpowiednie ustawienie balansu bieli na 3200 K pomoże uzyskać realistyczne skórne odcienie i wierne odwzorowanie kolorów otoczenia. W praktyce, wielu fotografów korzysta z ustawień manualnych, aby dopasować balans bieli do konkretnego oświetlenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 37

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła żarowego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

B. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

C. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

D. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

W tej sytuacji wybór lamp halogenowych oraz statywów oświetleniowych i stołu bezcieniowego to zdecydowanie najtrafniejsza opcja, zwłaszcza przy pracy z negatywem do światła żarowego. Halogeny emitują światło o temperaturze barwowej zbliżonej do tradycyjnych żarówek (ok. 3200 K), co doskonale odpowiada charakterystyce tego typu materiałów. Negatywy do światła żarowego są zbalansowane właśnie pod takie światło, dzięki czemu odwzorowanie kolorów wychodzi naturalnie, bez niepożądanych dominant. W profesjonalnych studiach produktowych do fotografii katalogowej standardem są właśnie lampy halogenowe oraz stół bezcieniowy – taki stół pozwala uzyskać czyste tło oraz minimalizuje cienie pod produktem, co znacznie ułatwia późniejszą obróbkę i spełnia katalogowe wymogi estetyczne. Z mojego doświadczenia, jeśli wybierzesz lampy błyskowe zamiast halogenowych, pojawią się rozbieżności w odwzorowaniu barw, bo światło błyskowe ma inną temperaturę, co bez odpowiednich filtrów powoduje przesunięcia kolorystyczne. Moim zdaniem to takie detale odróżniają profesjonalne podejście od amatorskiego. Warto pamiętać też, że używanie blend srebrnych i złotych jest praktyką raczej przy zdjęciach portretowych czy modowych, a nie typowo produktowych na białym tle. Najlepsze efekty daje właśnie połączenie halogenów i stołu bezcieniowego – to taka złota branżowa zasada.

Pytanie 38

Który zestaw działańnie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęć?

A. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, regulacja kontrastu oświetlenia

B. Ustawienie aparatu fotograficznego, oświetlenie obiektów do fotografii, pomiar natężenia światła

C. Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

D. Ustawienie oświetlenia, dobór akcesoriów do fotografii, próbne uruchomienie błysku

Odpowiedź 'Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu' jest poprawna, ponieważ obejmuje zadania, które są fundamentalne dla samego procesu fotografowania, a nie tylko dla organizacji planu zdjęciowego. W kontekście planowania sesji zdjęciowej, kluczowe jest, aby zrozumieć, że dobór sprzętu fotograficznego wpływa na jakość wykonanych zdjęć. Wybór odpowiednich aparatów, obiektywów oraz akcesoriów, takich jak statywy czy filtry, ma zasadnicze znaczenie i powinien być dostosowany do specyfiki sesji. Ustawienie oświetlenia również jest kluczowym aspektem, który wpływa na atmosferę oraz uchwycenie detali w obrazie. Ostatecznie, rejestracja obrazu to czynność, która kończy cały proces, jednak nie jest związana jedynie z jego planowaniem, lecz także z wykonawstwem. Dobry fotograf powinien stosować standardy branżowe, takie jak zasady kompozycji i oświetlenia, które są omawiane w literaturze fotograficznej, aby osiągnąć oczekiwane rezultaty w swojej pracy. Przykładowo, w przypadku sesji portretowej, ważne jest, aby dobrać odpowiednie obiektywy i oświetlenie, aby uzyskać naturalny efekt oraz odpowiednie odwzorowanie kolorów.

Pytanie 39

Kiedy wykonujemy zdjęcia portretowe w plenerze w słoneczne południe, aby złagodzić światło docierające wprost na fotografowany obiekt, co należy zastosować?

A. blenda złota

B. ekran odbijający

C. ekran dyfuzyjny

D. blenda srebrna

Ekran dyfuzyjny jest doskonałym narzędziem do zmiękczania światła, które pada bezpośrednio na obiekt fotografowany, szczególnie w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Zastosowanie takiego ekranu pozwala na rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i sprawia, że skóra modela wygląda bardziej naturalnie i atrakcyjnie. Ekrany dyfuzyjne, wykonane na przykład z materiału o wysokiej przepuszczalności światła, są lekkie i łatwe w użyciu, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla fotografów plenerowych. W praktyce można ustawić ekran w taki sposób, aby padające światło dzienne było miękko rozproszone, co poprawia jakość obrazu. Warto również zauważyć, że stosowanie ekranów dyfuzyjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie estetyka i komfort modela są kluczowe. Użycie ekranów dyfuzyjnych znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii portretowej, ale także w innych dziedzinach, takich jak fotografia produktowa czy mody, gdzie odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu.

Pytanie 40

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. srebrną

B. czarną

C. białą

D. złotą

Użycie czarnej blendy w studyjnej fotografii przedmiotów użytkowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w zakresie kontroli światła. Czarne powierzchnie absorbują światło, co pozwala na zniwelowanie odblasków oraz pogłębienie cieni, nadając obiektom głębię i wymiarowość. W praktyce, umieszczając czarną blendę w odpowiednim miejscu względem źródła światła, możemy znacząco wpłynąć na charakter zdjęcia, tworząc bardziej dramatyczne i wyraziste kompozycje. W przypadku fotografowania błyszczących przedmiotów, takich jak metal czy szkło, czarna blendy szczególnie przydaje się do eliminowania niepożądanych refleksów, które mogłyby zniekształcić obraz. Dodatkowo, wykorzystanie czarnej blendy jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają świadome zarządzanie światłem w celu osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Warto także eksperymentować z różnymi kątami i odległościami blendy, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej