Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:32
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:49

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

C. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

D. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Pytanie 2

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. białego i czarnego.

B. niebieskiego i czerwonego.

C. niebieskiego i żółtego.

D. białego i szarego.

Kontrast walorowy to jeden z najważniejszych środków wyrazu w fotografii. Chodzi tutaj o różnicę pomiędzy jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Największy kontrast walorowy uzyskamy zestawiając ze sobą biel i czerń – to są ekstremalne punkty na skali szarości. W praktyce, zdjęcia czarno-białe, w których występują obok siebie całkowicie białe i całkowicie czarne obszary, wydają się najbardziej „mocne” wizualnie. Takie połączenie daje wyrazistość, pomaga podkreślić formę i strukturę, no i po prostu sprawia, że obraz jest bardziej dynamiczny. Fotografowie bardzo często wybierają to rozwiązanie, na przykład przy portretach studyjnych lub fotografii architektury, jeśli chcą mocno zaakcentować kształty i światłocień. Sama branża graficzna i poligraficzna od lat uczy, żeby pilnować pełnego zakresu tonalnego, bo to właśnie daje obrazom głębię. Co ciekawe, nawet w kolorowych zdjęciach często stosuje się technikę tzw. „punktu czerni” i „punktu bieli”, aby poprawić czytelność obrazu. Spotkałem się też z opinią, że taki kontrast jest najbardziej „czytelny” dla ludzkiego oka, bo nasze oko bardzo szybko wychwytuje miejsca, gdzie są skrajne różnice jasności. Z mojego doświadczenia – dobre operowanie kontrastem walorowym to podstawa nie tylko w fotografii, ale także w projektowaniu graficznym czy nawet w malarstwie.

Pytanie 3

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę

B. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach

C. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę

D. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości

Koncepcja bracketingu głębi ostrości nie ma bezpośredniego związku z techniką HDR. Bracketing głębi ostrości polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi punktami ustawienia ostrości, co jest użyteczne w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać idealnie ostry obraz na różnych płaszczyznach. Zastosowanie tej techniki w przypadku scen o dużym kontraście tonalnym, które wymagałyby HDR, byłoby błędne. Z kolei stwierdzenie, że rozpiętość tonalna fotografowanej sceny jest mniejsza od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę, jest mylące, ponieważ w takich warunkach nie zachodzi potrzeba rejestracji HDR. W przypadku scen, gdzie rozpiętość tonalna jest mniejsza, standardowe zdjęcia powinny być wystarczające. Co więcej, pomysł, że aby uzyskać HDR, wystarczy użycie formatu RAW, jest uproszczeniem, gdyż kluczowym aspektem pozostaje różnica w ekspozycji między zdjęciami, a nie sam format pliku. Dla efektywnego uchwycenia detali w szerokim zakresie tonalnym, konieczne jest zrozumienie, że HDR to nie tylko kwestia formatu, ale przede wszystkim odpowiedniego zarządzania ekspozycją i kompozycją obrazu.

Pytanie 4

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

B. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

C. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

D. zwiększenia rozdzielczości wydruku

Profile ICC (International Color Consortium) w zarządzaniu kolorem mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami, takimi jak monitory, drukarki czy skanery. Dzięki tym profilom możliwe jest dokładne odwzorowanie kolorów niezależnie od specyfiki konkretnego urządzenia. Na przykład, jeśli stworzysz grafikę na monitorze, który ma swoje własne ustawienia kolorów, to kolory mogą wyglądać inaczej na drukarce. Profile ICC pomagają w kalibracji tych urządzeń, co pozwala na zminimalizowanie różnic i uzyskanie jednolitego efektu kolorystycznego w różnych mediach. W praktyce, podczas pracy z grafiką, stworzenie profilu ICC dla danego monitora i użycie go podczas edytowania zdjęć sprawia, że kolory wydrukowane na papierze będą bardziej zbliżone do tych, które widzimy na ekranie. Stosowanie standardów ICC jest powszechne w branży wydawniczej, fotograficznej oraz w produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 5

Który format pliku jest najczęściej używany do druku wysokojakościowych fotografii?

A. WEBP

B. TIFF

C. GIF

D. SVG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest standardem w druku wysokojakościowym ze względu na swoją zdolność do przechowywania obrazów o dużej rozdzielczości i pełnej głębi kolorów. Jest to format bezstratny, co oznacza, że nie kompresuje danych obrazu, zachowując wszystkie detale i jakość, co jest kluczowe przy drukowaniu materiałów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. W środowisku profesjonalnym, takim jak studia fotograficzne i agencje reklamowe, TIFF jest ceniony za swoją uniwersalność i kompatybilność z różnymi programami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy CorelDRAW. Dodatkowo, TIFF obsługuje wiele warstw, co jest przydatne przy tworzeniu złożonych projektów graficznych. Warto również wspomnieć, że ten format jest otwarty i dobrze udokumentowany, dzięki czemu jest wspierany przez większość drukarek wysokiej jakości. Moim zdaniem, wybór TIFF do druku to najlepsza praktyka, gwarantująca, że efekt końcowy na papierze będzie wiernym odzwierciedleniem oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 6

Na którym etapie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do metalicznego srebra?

A. Utrwalania

B. Stabilizowania

C. Wywoływania

D. Wybielania

Wybielanie, stabilizowanie i utrwalanie to różne etapy obróbki zdjęć, ale nie prowadzą do redukcji halogenków srebra w srebro metaliczne. Wyblakłe obrazy i ich stabilizacja to procesy, które mają na celu poprawę trwałości zdjęć i ich odporność na światło. Wybielanie, które często mylone jest z wywoływaniem, polega na usuwaniu niepożądanych resztek materiałów, co może wpłynąć na jasność i kontrast, ale to nie jest proces redukcji. Stabilizowanie to inna sprawa — chodzi o zabezpieczenie obrazu przed kolejnymi reakcjami chemicznymi, więc też się nie odnosi do redukcji halogenków srebra. Utrwalanie, mimo, że to ważny etap, to właściwie usunięcie niewykorzystanego halogenku srebra z filmu, a nie jego redukcja. Typowy błąd to mylenie tych etapów i ich funkcji, co prowadzi do złych wniosków o tym, jak tworzy się obraz fotograficzny. Żeby to ogarnąć, warto poznać cały cykl obróbki i zasady chemiczne, które rządzą tym wszystkim.

Pytanie 7

Prawidłowa kolejność etapów w procesie obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego to

A. utrwalanie, wywoływanie, przerywanie, płukanie

B. przerywanie, wywoływanie, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie, utrwalanie, przerywanie, płukanie

D. wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Analizując inne proponowane odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera istotne błędy merytoryczne, które mogą prowadzić do nieodpowiednich wyników w procesie obróbki chemicznej. Przykładowo, utrwalanie zaraz po wywoływaniu bez zastosowania przerywania może skutkować zbyt intensywnym rozwinięciem obrazu, co z kolei prowadzi do jego zniekształcenia. Utrwalacz działa na materiał światłoczuły, stabilizując obraz, ale wymaga wcześniejszego zatrzymania reakcji wywoływania, aby nie zaszkodzić detalom. Kolejną nieprawidłowością jest przerywanie przed wywoływaniem – nie ma sensu zatrzymywać reakcji, jeśli obraz jeszcze nie został ujawniony. To błędne podejście prowadzi do błędnych wniosków o możliwości uzyskania jakiegokolwiek obrazowania. Z perspektywy praktycznej, wszystkie te etapy są ze sobą w ścisłej relacji, a kolejność ich wykonywania jest ściśle związana z osiągnięciem pożądanych efektów. Niewłaściwe przeprowadzenie choćby jednego z tych etapów może doprowadzić do nieczytelnych lub całkowicie zniszczonych negatywów. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, że nie tylko same chemikalia, ale również kolejność ich użycia ma kluczowe znaczenie w procesie obróbki materiałów fotograficznych.

Pytanie 8

Zakres długości fali, który obejmuje część widzialną promieniowania elektromagnetycznego, wynosi

A. 380-760 nm

B. 0,380-0,760 nm

C. 380-760 mm

D. 0,380-0,760 cm

Wiele osób może mieć problem z poprawnym zrozumieniem zakresu długości fali widzialnego światła, co może prowadzić do błędnych odpowiedzi. Na przykład, podanie przedziału 0,380-0,760 cm to zasadniczo niepoprawne podejście, ponieważ jest to jednostka miary, która znacząco przekracza zakres fal elektromagnetycznych, które mogą być postrzegane przez ludzkie oko. Jedna centymetr to 10 000 nanometrów, co sprawia, że zakres ten jest równoznaczny z 3800-7600 nm, co nie mieści się w zakresie światła widzialnego, a obejmuje fale podczerwone oraz mikrofale. Podobnie, długości 380-760 mm są również zupełnie nieodpowiednie, jako że jedna milimetr to 1 000 000 nanometrów, co znowu wypycha nas poza zasięg widzialnych fal elektromagnetycznych. Użytkownicy mogą również mylić długości fali ze znaczeniem polegającym na percepcji kolorów. Koncepcja fal elektromagnetycznych i ich długości fali w nanometrach (nm) jest fundamentalna w naukach przyrodniczych, a niepoprawne zrozumienie tego może prowadzić do nieprawidłowych wniosków w naukach o materiałach, technologii optycznej oraz medycynie, gdzie pomiar i analiza różnych długości fal są kluczowe dla diagnostyki i zastosowań terapeutycznych.

Pytanie 9

Na ilustracjach przedstawiono efekt zastosowania w programie Adobe Photoshop filtra

A. solaryzacja.

B. krystalizacja.

C. wyostrzenie.

D. płaskorzeźba.

Solaryzacja to technika graficzna, która polega na odwróceniu jasności pikseli w obrazie, co tworzy efekt kontrastowy i surrealistyczny. W programie Adobe Photoshop, solaryzację można osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich filtrów, które manipulują wartościami tonalnymi. Przykładowo, solaryzacja może być używana w fotografii artystycznej do uzyskania unikalnych efektów wizualnych, nadając zdjęciom dramatyzmu i wyrazistości, co czyni je bardziej interesującymi dla odbiorcy. Zasady pracy z tym filtrem opierają się na zrozumieniu, jak różne ustawienia wpływają na końcowy obraz. Efekt ten jest często stosowany w projektach artystycznych oraz w grafice reklamowej, gdzie przyciągnięcie uwagi widza jest kluczowe. Warto również wspomnieć, że solaryzacja nie jest jedynie techniką estetyczną, ale także narzędziem do eksploracji i wyrażania emocji poprzez kolor i światło, co znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach sztuki cyfrowej.

Pytanie 10

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. DOCX

B. JPEG

C. TIFF

D. RAW

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 11

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Stempel

B. Efekt rozmycia

C. Narzędzie Lasso

D. Magiczna gumka

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 12

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. niebieskiego i czerwonego.

C. białego i szarego.

D. białego i czarnego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 13

W Adobe Photoshop proces wyszczuplania modeli wykonuje się przy wykorzystaniu narzędzia

A. filtr skraplanie

B. rozmycie kształtów

C. filtr renderowanie

D. rozmycie inteligentne

Rozmycie kształtu to technika stosowana do wygładzania konturów obiektów, ale nie jest przeznaczona do wyszczuplania modeli. Używając tego narzędzia, można jedynie osiągnąć efekt rozmycia, co w kontekście mody czy portretów nie przynosi zamierzonego efektu korekcji sylwetki. Filtr renderowanie, z kolei, służy do tworzenia efektów wizualnych, takich jak grafika 3D czy generowanie cieni, co również nie ma związku z procesem wyszczuplenia, a jedynie wzbogaca kompozycję graficzną. Rozmycie inteligentne to narzędzie do selektywnego rozmywania obszarów zdjęcia, ale jego zastosowanie nie przynosi rezultatów w kontekście zmian proporcji modeli. Każda z tych technik koncentruje się na innych aspektach edycji grafiki, co może prowadzić do błędnego zrozumienia ich funkcji. Użytkownicy często mylą cele tych narzędzi i stosują je w niewłaściwy sposób, co skutkuje nieefektywną edycją. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko odpowiednie narzędzie, takie jak filtr skraplanie, jest w stanie efektywnie realizować zamierzone korekcje w zakresie proporcji i sylwetek, co jest niezbędne w profesjonalnej pracy z obrazem.

Pytanie 14

Na testowym zdjęciu zauważono, że zanieczyszczenia matrycy są widoczne w prawym górnym rogu obrazu. Podczas czyszczenia matrycy konieczne jest usunięcie zanieczyszczeń z tego rogu

A. prawego górnego

B. prawego dolnego

C. lewego górnego

D. lewego dolnego

Wybór lewego dolnego rogu jako miejsca, z którego należy usunąć zabrudzenia, jest poprawny ze względu na konwencję opisu lokalizacji w kontekście matrycy obrazowej. Zabrudzenia na matrycy, zwłaszcza te widoczne w prawym górnym rogu, mogą powodować powstawanie ciemnych plam lub smug na zdjęciach, co znacząco obniża jakość obrazu. W praktyce, podczas czyszczenia matrycy, należy starannie podejść do lokalizacji zabrudzeń, aby uniknąć dalszych uszkodzeń. Standardowe procedury czyszczenia matryc zalecają użycie odpowiednich narzędzi, takich jak sprężone powietrze, specjalne ściereczki lub rozwiązania chemiczne dedykowane do czyszczenia optyki. Dobrą praktyką jest również wykonywanie czyszczenia w kontrolowanych warunkach, gdzie minimalizuje się ryzyko ponownego zanieczyszczenia matrycy. Warto pamiętać, że przestrzeganie tych zasad pozwala na dłuższą żywotność sprzętu oraz zapewnia optymalną jakość zdjęć.

Pytanie 15

Metoda fotografowania zwana bracketing ostrości (focus bracketing) służy do

A. wykonania serii zdjęć z różnymi płaszczyznami ostrości w celu późniejszego focus stacking

B. redukcji szumów w obszarach niedoświetlonych

C. niwelowania efektu winietowania na brzegach kadru

D. automatycznej korekcji aberracji chromatycznej na krawędziach obiektów

Bracketing ostrości, czyli focus bracketing, to technika, która polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości. Zazwyczaj fotograf wykonuje kilka ujęć, zmieniając punkt, na którym aparat skupia ostrość. Dzięki temu można uchwycić różne płaszczyzny ostrości, co jest szczególnie przydatne w fotografii makro lub w przypadku scen, gdzie głębia ostrości jest ograniczona. Następnie, w procesie zwanym focus stacking, te zdjęcia są łączone w programie graficznym, co pozwala na uzyskanie jednego obrazu, który jest ostry w całym zakresie. Ta technika jest szeroko stosowana w profesjonalnej fotografii produktowej oraz w makrofotografii, gdzie detale są kluczowe. Dobrze wykonany stacking ostrości pozwala na uzyskanie niezwykle szczegółowych i wyraźnych obrazów, co znacznie zwiększa jakość finalnych zdjęć. Używanie bracketingu ostrości staje się standardem w przypadku fotografów, którzy pragną osiągnąć maksymalną jakość i detale na swoich zdjęciach.

Pytanie 16

Zmniejszenie wielkości plików grafiki rastrowej bez utraty jakiejkolwiek informacji można przeprowadzić z użyciem programu

A. Adobe Dreamweaver.

B. Paint.

C. Adobe InDesign.

D. File Optimizer.

Wybranie programu File Optimizer jest w tym przypadku jak najbardziej zasadne, bo właśnie takie narzędzia służą do bezstratnej optymalizacji plików graficznych rastrowych. File Optimizer wykorzystuje specjalistyczne algorytmy kompresji bezstratnej, które redukują rozmiar pliku bez jakiejkolwiek utraty jakości obrazu czy informacji zawartych w grafice. To się szczególnie przydaje, kiedy ktoś chce zoptymalizować np. PNG albo BMP, które już same w sobie mogą być duże – zastosowanie File Optimizer sprawia, że plik zajmuje mniej miejsca, a obraz wygląda identycznie. Jest to podejście bardzo zgodne z branżowymi dobrymi praktykami, zwłaszcza w środowisku webowym albo kiedy przygotowuje się grafiki do archiwizacji, gdzie nie można sobie pozwolić na jakąkolwiek utratę danych. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z takich narzędzi to też oszczędność miejsca na dyskach i szybsze ładowanie stron internetowych. Warto pamiętać, że File Optimizer obsługuje różne formaty, nie tylko graficzne, ale akurat w kontekście grafiki rastrowej ta bezstratna kompresja naprawdę robi robotę i jest doceniana przez profesjonalistów.

Pytanie 17

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i kontrast

B. zaznaczenie i balans koloru

C. maska i skraplanie

D. zaznaczenie i rączka

Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.

Pytanie 18

Jaki symbol wskazuje na proces chemicznej obróbki materiału, który można odwrócić?

A. EP 2

B. C 41

C. E 6

D. RA 4

Odpowiedź "E 6" jest prawidłowa, ponieważ symbol ten wskazuje na proces obróbki chemicznej materiałów odwracalnych, co jest kluczowe w wielu branżach, w tym w inżynierii materiałowej i przemyśle chemicznym. Procesy te często obejmują zastosowanie substancji chemicznych, które mogą zmieniać właściwości materiałów, ale pozwalają na ich późniejsze przywrócenie do stanu wyjściowego. Przykładami takich procesów są niektóre techniki obróbki powierzchniowej, jak pasywacja stali nierdzewnej, gdzie chemiczne reakcje na powierzchni materiału prowadzą do utworzenia ochronnej warstwy, która jest odwracalna w przypadku, gdy czynnik agresywny usunie tę warstwę. W praktyce inżynieryjnej, znajomość takich procesów jest niezbędna do projektowania komponentów, które muszą być odporne na korozję lub degradację. Normy takie jak ASTM czy ISO dostarczają wytycznych dotyczących tych procesów, co pozwala na ich standaryzację i zapewnienie wysokiej jakości produktów.

Pytanie 19

Które wejście należy wybrać, aby przesłać zdjęcia z komputera na nośnik USB?

A. I.

B. II.

C. IV.

D. III.

Często zdarza się, że mylne rozpoznanie portów na komputerze prowadzi do problemów z przesyłaniem danych między urządzeniami. W tym przypadku tylko port oznaczony jako IV jest klasycznym złączem USB typu A, używanym powszechnie do podłączania pendrive’ów lub zewnętrznych dysków flash. Wybierając inne wejścia, można napotkać poważne ograniczenia techniczne. Port I, choć z pozoru może przypominać nowe wersje USB (np. typ C), w praktyce nie obsługuje tradycyjnych pendrive’ów z końcówką USB-A, ponieważ różni się zarówno kształtem, jak i przeznaczeniem. Port II to złącze HDMI, wykorzystywane wyłącznie do przesyłania obrazu i dźwięku do monitorów lub telewizorów – tutaj nie da się przesłać plików na nośnik USB, bo to zupełnie nie ta forma komunikacji. Port III natomiast to gniazdo sieciowe RJ-45 (Ethernet), służące do przewodowego łączenia się z siecią komputerową, np. internetem. Próba wykorzystania tych portów do przesyłania zdjęć na pendrive może się wiązać z frustracją i stratą czasu – złącza te nie są fizycznie i logicznie kompatybilne z nośnikami USB. Typowym błędem jest też założenie, że każdy nowocześniejszy port jest automatycznie lepszy do wszystkiego. Branżowe normy wyraźnie określają zastosowania każdego typu portu i dobrą praktyką jest każdorazowe sprawdzenie, jakie urządzenie do jakiego wejścia należy podłączyć. Moim zdaniem, jeśli masz wątpliwości, warto obejrzeć symbolikę obok portów – zwykle producenci umieszczają obok portu USB charakterystyczną ikonę z trójzębem, co bardzo ułatwia identyfikację. Wiedza o portach to podstawa w codziennym korzystaniu z komputera, a poprawny wybór oszczędza wiele nerwów.

Pytanie 20

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 ppi

B. 600 ppi

C. 300 ppi

D. 75 ppi

Wybór rozdzielczości 75 ppi jest niewłaściwy, ponieważ ta wartość jest zbyt niska do uzyskania wydruku o wysokiej jakości. Przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie miało zaledwie 600 x 900 pikseli, co zdecydowanie nie wystarczy, aby spełnić standardy druku w wysokiej rozdzielczości. Niska rozdzielczość prowadzi do utraty szczegółów oraz nieostrości, co jest szczególnie widoczne po wydruku, gdzie każdy detal jest bardziej zauważalny. Z kolei wybór 300 ppi jako minimalnej rozdzielczości skanowania jest błędny, ponieważ taka rozdzielczość nie uwzględnia rozmiaru skanowanego zdjęcia. Rozdzielczość skanowania powinna być odpowiednio dostosowana do wymagań wydruku, a rozdzielczość 300 ppi jest zarezerwowana dla wydruków z oryginalnych, wysokiej jakości zdjęć. Zastosowanie 600 ppi jest również przesadzone, ponieważ generuje pliki o ogromnych rozmiarach, co nie jest konieczne do druku w formacie 10 x 15 cm. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, warto również zrozumieć, że rozdzielczość musi być zgodna z wymogami druku i nie powinna być ani zbyt niska, ani zbyt wysoka. Typowym błędem jest zatem nie przemyślenie relacji między rozmiarami obrazu a wymaganą rozdzielczością, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i niezadowalających rezultatów w finalnym wydruku.

Pytanie 21

Jaki format pozwala na zapisanie wielobarwnego obrazu w trybie CMYK z wykorzystaniem kompresji bezstratnej?

A. PNG

B. TIFF

C. GIF

D. CDR

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym standardem dla przechowywania wielobarwnych obrazów w trybie CMYK, zwłaszcza w kontekście druku profesjonalnego. TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obraz może być skompresowany bez utraty jakości, co jest kluczowe dla zachowania detali i kolorów w druku. Używanie TIFF ma istotne znaczenie w branży graficznej, ponieważ pozwala na wysoką jakość, która jest wymagana w zastosowaniach takich jak druk broszur, plakatów czy czasopism. Warto również zauważyć, że TIFF wspiera różne głębokości kolorów oraz wiele warstw, co czyni go elastycznym narzędziem w rękach projektantów i grafików. Dodatkowo, ze względu na swoją wszechstronność i zgodność z wieloma programami graficznymi, TIFF stał się jednym z najczęściej używanych formatów w profesjonalnym workflow. Posiadanie obrazów w tym formacie pozwala na naukę i eksperymentowanie z różnymi technikami przeróbki bez obawy o degradację jakości obrazu.

Pytanie 22

Wyszczuplenie modeli w programie Adobe Photoshop można przeprowadzić z użyciem narzędzia

A. rozmycie kształtu.

B. rozmycie inteligentne.

C. filtr renderowanie.

D. filtr skraplanie.

Przy retuszu zdjęć czy modelowaniu sylwetek w Photoshopie łatwo pomylić narzędzia, bo program oferuje naprawdę sporo opcji do obróbki obrazu. Rozmycie kształtu czy rozmycie inteligentne mają zupełnie inne zastosowania – służą do zmiękczania wybranych obszarów, zmniejszania szczegółowości czy uzyskania efektu łagodnego przejścia między kolorami. Chociaż można nimi lekko ukryć drobne niedoskonałości skóry, to niestety nie nadają się do realnej zmiany proporcji ciała czy twarzy. Filtr renderowanie natomiast w ogóle nie jest związany z modyfikacją kształtu istniejących elementów na fotografii – używa się go raczej do generowania efektów świetlnych, cieni, mgły czy tekstur, a nie do „wyszczuplania” czy modelowania postaci. Często spotykam się z błędnym przekonaniem, że każde rozmycie daje efekt „smukłości”, ale to nie działa w ten sposób – rozmycie jedynie zaciera detale, a nie zmienia konturów sylwetki. Podobnie, osoby zaczynające przygodę z Photoshopem mogą sięgnąć po renderowanie, bo kojarzy się z zaawansowanymi efektami, jednak to ślepa uliczka w kontekście modelowania kształtów ludzi. Najlepszą praktyką jest korzystanie z narzędzi specjalnie zaprojektowanych do konkretnych zadań – i właśnie dlatego filtr skraplanie jest tutaj absolutnie niezastąpiony. Przemieszczanie pikseli, rzeźbienie detali czy subtelne zmiany to domena tego filtru, co odróżnia go od wszystkich innych wymienionych opcji. Warto mieć świadomość, że nieprawidłowy wybór narzędzia może prowadzić do nienaturalnego efektu lub niepotrzebnej utraty jakości obrazu, co w fotograficznej branży jest po prostu nieakceptowalne.

Pytanie 23

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie

B. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu

C. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu

D. Aby zwiększyć intensywność kolorów

W fotografii technika HDR nie jest stosowana do zmniejszania ilości szumów. Szumy to zakłócenia w obrazie, które są bardziej związane z czułością ISO i jakością przetwornika. Aby zmniejszyć ilość szumów, stosuje się techniki takie jak redukcja szumów w postprodukcji lub używanie niższych wartości ISO. Natomiast zwiększenie intensywności kolorów można osiągnąć poprzez regulację nasycenia lub kontrastu w edycji zdjęć, ale nie jest to główny cel HDR. HDR może wprawdzie wpływać na postrzeganie kolorów poprzez lepsze oddanie detali, ale nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Co do uzyskiwania efektu rozmycia ruchu, to jest to technika związana z długim czasem naświetlania, nie z HDR. Rozmycie ruchu jest używane do kreatywnego przedstawienia ruchu w fotografii, np. przy fotografowaniu płynącej wody czy poruszających się ludzi. Każda z tych technik ma swoje miejsce w fotografii i jest używana do osiągania konkretnych efektów, ale nie są one związane z zastosowaniem HDR.

Pytanie 24

Aby wzmocnić detale obrazu przez podkreślenie widocznych krawędzi, w programie Photoshop należy użyć

A. gąbki

B. filtru

C. wymazywacza

D. progu

Wybór filtru jako narzędzia do wyostrzania szczegółów obrazu jest w pełni uzasadniony. Filtry w programie Photoshop, takie jak 'Unsharp Mask' czy 'Smart Sharpen', są specjalnie zaprojektowane do poprawy ostrości krawędzi w obrazie, co prowadzi do lepszego uwydatnienia detali. Proces ten polega na zwiększeniu kontrastu pomiędzy pikselami sąsiadującymi, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. Przykładem zastosowania filtru może być edytowanie zdjęć portretowych, gdzie wyostrzanie oczu i ust dodaje żywotności i atrakcyjności zdjęciu. Warto również pamiętać o standardzie, który zaleca, aby proces wyostrzania był przeprowadzany na końcowym etapie edycji, po wykonaniu wszystkich innych korekcji, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dodatkowo, w zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, wyostrzenie za pomocą filtrów może znacząco poprawić postrzeganą jakość zdjęć, czyniąc je bardziej przyciągającymi dla potencjalnych klientów.

Pytanie 25

Ile kolorów może odwzorować głębia 8-bitowa?

A. 16,8 miliona kolorów

B. 16 kolorów

C. 4 kolory

D. 256 kolorów

Głębia 8-bitowa oznacza, że każdy kanał kolorów (czerwony, zielony, niebieski) w systemie RGB może przyjmować 256 różnych wartości (od 0 do 255). W rezultacie, kombinując te trzy kanały, otrzymujemy 256 x 256 x 256, co daje 16,7 miliona kolorów. Niemniej jednak, kolejne konwersje i operacje, takie jak dithering, mogą wpływać na postrzeganą liczbę kolorów, ale podstawowa głębia 8-bitowa daje 256 barw na każdy kanał. Takie odwzorowanie kolorów jest powszechnie stosowane w grafice komputerowej, fotografii cyfrowej oraz w tworzeniu multimediów, co pozwala na wierne przedstawienie rzeczywistych kolorów. Wiele standardów, takich jak sRGB, opiera się na tej koncepcji, co czyni ją kluczowym elementem w pracy z obrazami w różnych zastosowaniach, od web designu po profesjonalną edycję zdjęć.

Pytanie 26

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. kwasu octowego

B. węglanu sodu

C. bromku potasu

D. wodorotlenku sodu

Wodorotlenek sodu, bromek potasu i węglan sodu, mimo że są to związki chemiczne stosowane w różnych procesach chemicznych, nie nadają się do roli przerywacza w obróbce czarno-białych papierów fotograficznych. Wodorotlenek sodu, jako silny zasadowy reagent, prowadzi do dalszego rozwoju reakcji chemicznych, co skutkuje niepożądanym efektem prześwietlenia lub zniszczenia emulsji na papierze. Jego stosowanie w tym kontekście może prowadzić do znacznego pogorszenia jakości obrazu oraz utraty detali. Podobnie, bromek potasu, chociaż jest stosowany w niektórych procesach fotograficznych, nie spełnia roli przerywacza, ale raczej działa jako środek utrwalający lub w niektórych przypadkach jako środek wywołujący. Dlatego jego zastosowanie w kąpieli przerywacza byłoby nie tylko nieefektywne, ale wręcz szkodliwe. Węglan sodu, będący słabym zasadą, również nie jest odpowiedni w tej roli. Jego działanie w kąpieli przerywacza mogłoby prowadzić do niekontrolowanego wzrostu pH, co z kolei wpływałoby negatywnie na jakość uzyskiwanego obrazu. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych substancji, jest nieprawidłowe zrozumienie roli, jaką każdy z tych związków chemicznych odgrywa w procesach fotograficznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda chemikalia ma swoje specyficzne zastosowanie oraz odpowiednie warunki, w których może być używana, co w przypadku obróbki czarno-białych papierów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla uzyskania oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 27

Na jaki format powinien zostać zmieniony plik PSD, by można go było zamieścić w mediach społecznościowych?

A. JPEG

B. RAW

C. TIFF

D. DOCX

Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest najczęściej używanym formatem plików graficznych w sieci, w tym na portalach społecznościowych. Jest to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji pliku część danych jest usuwana, co pozwala znacząco zmniejszyć rozmiar pliku bez zauważalnej utraty jakości dla standardowego użytkownika. Dzięki temu zdjęcia w formacie JPEG ładowane są szybciej, co jest kluczowe w kontekście mediów społecznościowych, gdzie użytkownicy oczekują natychmiastowego dostępu do treści. Warto również zaznaczyć, że JPEG obsługuje pełną gamę kolorów, co jest istotne przy publikacji zdjęć, zapewniając im atrakcyjny wygląd. W praktyce, przy publikowaniu na platformach takich jak Facebook, Instagram czy Twitter, pliki JPEG są preferowane ze względu na ich powszechność i łatwość przetwarzania. Z tego powodu konwersja pliku PSD (Adobe Photoshop Document) do JPEG staje się standardem w branży, umożliwiającym efektywne udostępnianie wysokiej jakości grafik.

Pytanie 28

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. CDR

B. AI

C. JPEG

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.

Pytanie 29

Realizacja montażu zdjęcia panoramicznego, zestawienie fotografii w technice HDR oraz tworzenie stykówki i animacji jest możliwa w programie

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Lightroom

C. GIMP

D. Paint

Adobe Photoshop to wszechstronny program stworzony do zaawansowanej edycji grafiki rastrowej, który oferuje szeroki wachlarz narzędzi do montażu fotografii panoramicznych, łączenia zdjęć w technice HDR, wykonywania stykówek oraz animacji. Dzięki funkcji Photomerge, użytkownicy mogą łatwo łączyć wiele zdjęć w jedną panoramę, co jest szczególnie przydatne w przypadku krajobrazów lub dużych scen. Technika HDR, polegająca na łączeniu zdjęć o różnych ekspozycjach, pozwala uzyskać obrazy o szerokim zakresie tonalnym, co jest nieosiągalne w tradycyjnej fotografii. Photoshop udostępnia również narzędzia do tworzenia stykówek, które są zbiorem miniaturek zdjęć w jednym pliku, co ułatwia przeglądanie i wybieranie najlepszych ujęć. Dodatkowo, za pomocą funkcji animacji, użytkownicy mogą tworzyć ruchome obrazy i filmy, co otwiera nowe możliwości w zakresie prezentacji wizualnych. Adobe Photoshop jest uznawany za standard w branży, z licznymi samouczkami i materiałami edukacyjnymi dostępnymi w sieci, co czyni go idealnym narzędziem zarówno dla profesjonalnych fotografów, jak i amatorów.

Pytanie 30

Ustawienie jak na rysunku krzywej tonalnej w oknie dialogowym polecenia „Krzywe” spowoduje

A. ogólne zwiększenie kontrastu.

B. zmniejszenie kontrastu w tonach średnich.

C. ogólne zmniejszenie kontrastu.

D. zwiększenie kontrastu w tonach średnich.

Krzywa tonalna, której użyto na ilustracji, nie przypomina typowej litery „S”, która odpowiada za zwiększenie kontrastu, tylko wręcz przeciwnie – jej środek jest spłaszczony, co sprawia, że różnice w jasności w tonach średnich się wyrównują. Często spotykam się z przekonaniem, że każda modyfikacja krzywej prowadzi do ogólnej zmiany kontrastu na całym obrazie, ale to tylko część prawdy, bo krzywa pozwala działać bardzo selektywnie. Przekonanie, że tu następuje „ogólne zwiększenie kontrastu”, wynika pewnie z automatycznego kojarzenia manipulacji krzywą z efektem wzmocnienia. Tymczasem ogólne zwiększenie kontrastu to efekt „esowatej” krzywej, a tutaj mamy odwrotność – spłaszczenie w środkowej części. Z drugiej strony, „ogólne zmniejszenie kontrastu” to zbyt szerokie uproszczenie, bo ta modyfikacja najmocniej dotyka właśnie środkowego zakresu jasności, a nie skrajów histogramu. Zwiększenie kontrastu w tonach średnich występuje, gdy krzywa jest stroma w tym obszarze, a tu ewidentnie jest łagodna. Moim zdaniem najczęściej takie błędy biorą się z braku zrozumienia, jak krzywa tonalna oddziałuje na poszczególne zakresy obrazu – warto poeksperymentować na różnych zdjęciach, żeby to poczuć. W branży graficznej i fotograficznej bardzo się ceni precyzyjne operowanie krzywą, bo pozwala uzyskać dokładnie to, co chcemy – nie ma tu miejsca na przypadkowe przesunięcia. Ten przykład pokazuje, jak ważne jest patrzenie nie tylko na ogólny wykres, ale też na konkretne punkty kontrolne na krzywej i ich wpływ na końcowy obraz.

Pytanie 31

Technika mobilnej fotografii wspomagana przez sztuczną inteligencję computational RAW polega na

A. automatycznym rozpoznawaniu sceny i doborze odpowiednich parametrów

B. wykorzystaniu uczenia maszynowego do redukcji szumów

C. automatycznym retuszu portretów według zdefiniowanych wzorców

D. łączeniu wielu ekspozycji i zastosowaniu zaawansowanych algorytmów do poprawy jakości obrazu

Technika mobile photography wspierana przez sztuczną inteligencję, znana jako computational RAW, opiera się na łączeniu wielu ekspozycji, co znacząco poprawia jakość uzyskiwanych zdjęć. Ta procedura polega na rejestrowaniu obrazów w różnych warunkach oświetleniowych i późniejszym ich łączeniu w jeden finalny obraz. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerszego zakresu dynamiki, co jest kluczowe w fotografii. Przykładem może być sytuacja, gdy robimy zdjęcie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak w cieniu i słońcu jednocześnie. Algorytmy stosowane w tym procesie analizują różne ekspozycje, eliminując szumy i poprawiając detale w cieniach i światłach. W rezultacie zdjęcia są bardziej zrównoważone, a detale są lepiej widoczne. W branży fotograficznej standardem stało się stosowanie takich technik, ponieważ umożliwia to amatorom i profesjonalistom uzyskanie efektów, które jeszcze kilka lat temu były dostępne tylko za pomocą zaawansowanego sprzętu.

Pytanie 32

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej objawia się

A. powstawaniem kolorowych obwódek na krawędziach obiektów

B. zniekształceniami geometrycznymi na brzegach kadru

C. efektem "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach

D. zmniejszeniem nasycenia barw przy wysokich wartościach ISO

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej dotyczy w szczególności problemów związanych z rekonstrukcją obrazu, które występują, gdy sygnał analogowy jest próbkowany w niewłaściwy sposób. Efekt "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach jest wynikiem niewystarczającej liczby próbek, co powoduje, że krzywe linie wydają się ząbkowane. Problem ten jest szczególnie zauważalny w niskiej jakości obrazach lub podczas pracy z niską rozdzielczością. W praktyce, aby zminimalizować aliasing, warto stosować filtry dolnoprzepustowe, które wygładzają krawędzie przed próbkowaniem, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych linii i kształtów. Techniki takie jak supersampling, które polegają na próbkowaniu obrazu w wyższej rozdzielczości, a następnie jego skalowaniu w dół, również mogą znacząco poprawić jakość obrazu. Właściwe zrozumienie aliasingu jest kluczowe dla każdego fotografa, szczególnie podczas pracy z obiektami o wyraźnych krawędziach, jak też przy edytowaniu zdjęć. Przykładowo, w fotografii architektury lub portretowej, gdzie ostrość krawędzi jest kluczowa, umiejętność zarządzania aliasingiem może decydować o końcowym efekcie wizualnym.

Pytanie 33

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

B. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

C. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

D. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 34

Jak szybko zaznaczyć jednolitą kolorystycznie część obrazu w programie Adobe Photoshop?

A. zaznaczenie magnetyczne.

B. różdżkę.

C. zaznaczenie wielokątne.

D. lasso.

Zastosowanie narzędzi takich jak lasso, zaznaczenie wielokątne czy zaznaczenie magnetyczne w kontekście szybkiego zaznaczenia jednolitego kolorystycznie obiektu jest niewłaściwe z kilku powodów. Lasso to narzędzie, które wymaga manualnej kontroli przy zaznaczaniu, co czyni je bardziej czasochłonnym i mniej precyzyjnym, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużymi obszarami o jednolitej kolorystyce. Zaznaczenie wielokątne, z kolei, również polega na ręcznym wyznaczaniu granic zaznaczenia, co nie jest optymalne, gdy celem jest błyskawiczne uchwycenie kolorystycznych obiektów. Zaznaczenie magnetyczne, choć ułatwia zaznaczanie poprzez 'przyciąganie' do krawędzi obiektów, również wymaga znacznego wysiłku manualnego i może być mało skuteczne w przypadku obiektów o prostych kształtach i jednolitych kolorach. W praktyce, błędne wykorzystanie tych narzędzi prowadzi do nieefektywności i frustracji, ponieważ nie spełniają one wymagania szybkiego zaznaczania obiektów o jednorodnej kolorystyce. Warto zwrócić uwagę, że efektywna praca z grafiką wymaga znajomości odpowiednich narzędzi i ich właściwego zastosowania. Dlatego kluczowe jest, aby podczas pracy z programem Photoshop mieć świadomość, które narzędzie najlepiej odpowiada na konkretne potrzeby i wymagania projektu.

Pytanie 35

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. TIFF, 300 ppi, CMYK

B. JPEG, 72 ppi, RGB

C. JPEG, 300 ppi, CMYK

D. TIFF, 72 ppi, RGB

Wybór formatu JPEG, rozdzielczości 72 ppi oraz przestrzeni barwnej RGB to w zasadzie podstawowy standard przygotowania zdjęć na potrzeby galerii internetowej. JPEG jest lekki, dobrze kompresuje obrazy, bez widocznej dla laika utraty jakości – stąd naprawdę szeroko stosuje się go w internecie, szczególnie tam, gdzie liczy się szybkie ładowanie strony i niewielki transfer danych. 72 ppi to historyczna wartość, która była kiedyś domyślną rozdzielczością monitorów – dziś jest już trochę reliktem, bo nowoczesne ekrany mają wyższe DPI, ale w praktyce ta wartość oznacza po prostu, że plik nie jest przesadnie ciężki, bo rozdzielczość jest optymalna do wyświetlania na ekranie, a nie druku. Jeśli chodzi o przestrzeń barwną RGB – to dla internetu podstawa. Ekrany komputerów, smartfonów czy tabletów wyświetlają właśnie kolory RGB, dlatego inne formaty (np. CMYK) po prostu nie mają tutaj sensu. Moim zdaniem, przygotowując galerię zdjęć online, zawsze warto jeszcze zadbać o optymalizację plików JPEG pod kątem jakości (np. kompresja na poziomie 70–80%) – to pozwala jeszcze szybciej ładować witrynę, a różnica wizualna jest praktycznie niewidoczna. Czasami osoby początkujące mylą pojęcia związane z rozdzielczością i przestrzenią barw, ale w rzeczywistości do internetu tylko RGB i dość niska rozdzielczość mają sens. W profesjonalnych agencjach i firmach e-commerce to już właściwie standard i nikt nie stosuje innych wartości.

Pytanie 36

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 600 ppi

D. 75 ppi

Wybór 75 ppi to chyba nie najlepszy pomysł, bo ta rozdzielczość naprawdę nie wystarcza na dobry wydruk. Jak masz poniżej 150 ppi, to często wychodzi rozmycie i widać, że nie ma ostrości, zwłaszcza jak drukujesz coś większego. Na przykład, jak skanujesz zdjęcie 20 x 30 cm na 75 ppi, to dostajesz tylko 600 x 900 pikseli, a to na pewno za mało na wyraźny wydruk 10 x 15 cm przy 300 DPI. Z drugiej strony, 300 ppi i 600 ppi to za dużo na to zadanie. Skany w 300 ppi mają za dużo szczegółów, które potem i tak nie będą widoczne w druku, a do tego plik jest większy, a czas przetwarzania dłuższy. Po prostu, żeby mieć fajną jakość druku, musisz dostosować rozdzielczość skanowania do wymagań projektu i formatu. Dobrze zrozumieć, jak działają DPI i ppi, to klucz do sukcesu, bo błędy w tych wartościach mogą narobić bałaganu w obróbce obrazów.

Pytanie 37

W programie Adobe Photoshop można skorygować błędy perspektywy wynikające z nachylenia aparatu przy użyciu filtra

A. eliminacja szumu

B. korekcja obiektywu

C. odkrywanie krawędzi

D. rozmycie w kierunku radialnym

Korekcja obiektywu w Photoshopie to naprawdę przydatne narzędzie. Umożliwia nam pozbycie się tych wszystkich dziwnych zniekształceń, które mogą się pojawić, zwłaszcza przy użyciu szerokokątnych obiektywów. Niekiedy obiekty przy krawędziach kadru wyglądają na zniekształcone lub nawet spłaszczone. Dzięki filtrze korekcji obiektywu możemy poprawić te geometryczne proporcje obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają znacznie bardziej naturalnie. Weźmy na przykład zdjęcia budynków – korekcja obiektywu pozwala na prostowanie linii pionowych i poziomych. To jest istotne, bo gdy robimy zdjęcia architektury, musimy dbać o realistyczną perspektywę. W praktyce często wykorzystuje się również różne techniki jak warstwowanie i maskowanie, żeby móc dokładnie kontrolować efekt końcowy. Moim zdaniem, warto również zwracać uwagę na to, żeby zdjęcie przed i po korekcji porównać, żeby mieć pewność, że wszystkie zniekształcenia zostały usunięte i obraz nadal wygląda autentycznie.

Pytanie 38

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. złoty podział.

B. perspektywa centralna.

C. kontrast barw.

D. światłocień.

Wybór odpowiedzi dotyczącej złotego podziału, perspektywy centralnej lub światłocienia wskazuje na niepełne zrozumienie kluczowych zasad kompozycji w fotografii. Złoty podział, oparty na matematycznej proporcji, jest techniką używaną do harmonijnego rozmieszczania elementów w kadrze, jednak w kontekście tego konkretnego zdjęcia, nie można dostrzec dominujących linii ani punktów, które by podkreślały tę zasadę. Z kolei perspektywa centralna, która polega na umiejscowieniu głównego obiektu w centralnym punkcie kadru, nie ma zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ kompozycja skupia się na kontrascie kolorów, a nie na geometrii kadru. Przejrzystość i wyrazistość obiektu są kluczowe w tworzeniu emocji w obrazie, a nie centralne umiejscowienie. Ponadto, światłocień odnosi się do sposobu, w jaki światło kształtuje obiekty i nadaje im objętość, a nie do kontrastu barw. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z uproszczonego myślenia o kompozycji, ignorując złożoność interakcji między kolorami i ich percepcją przez widza. Zrozumienie, jak kolory współdziałają, jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej.

Pytanie 39

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

B. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

C. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

D. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

Technologia OLED w monitorach do edycji zdjęć rzeczywiście zapewnia doskonały kontrast, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Dzięki konstrukcji paneli OLED, każdy piksel emituje światło indywidualnie i może być całkowicie wyłączony. To oznacza, że czerń jest naprawdę czarna, co prowadzi do znacznie wyższego kontrastu w porównaniu do tradycyjnych wyświetlaczy LCD, które korzystają z podświetlenia. W praktyce, dzięki temu edytorzy zdjęć mogą znacznie dokładniej ocenić detale w cieniach i jasnych obszarach zdjęcia. Szeroka gama kolorów również jest istotna, ponieważ pozwala na wierniejsze odwzorowanie kolorów, co jest niezbędne w profesjonalnej edycji zdjęć. Standardy takie jak Adobe RGB i DCI-P3 są często wykorzystywane w branży i monitory OLED z reguły oferują szeroką przestrzeń kolorystyczną w obrębie tych standardów, co zwiększa ich przydatność w pracy kreatywnej.

Pytanie 40

Jaką metodę należy zastosować w trakcie chemicznej obróbki diapozytywu?

A. RA-4

B. E-6

C. C-41

D. R-3

Odpowiedź E-6 jest właściwa, ponieważ jest to proces przetwarzania chemicznego stosowany do diapozytywu, który polega na użyciu odpowiednich chemikaliów do uzyskania obrazów o wysokiej jakości. Proces E-6 jest standardem w obróbce kolorowych filmów negatywowych oraz diapozytywów, co zapewnia uzyskanie odpowiednich kolorów i tonalności. Zastosowanie tego procesu jest kluczowe dla fotografów i laborantów, którzy pragną zachować wysoką jakość swoich obrazów. W praktyce proces E-6 składa się z kilku etapów, w tym rozwijania, wywoływania, wybielania, utrwalania oraz płukania, co pozwala na uzyskanie odpowiednich wyników bez degradacji obrazu. Warto również zauważyć, że przestrzeganie standardów E-6 jest istotne dla uzyskiwania powtarzalnych i przewidywalnych rezultatów w zastosowaniach profesjonalnych, w tym w fotografii artystycznej i komercyjnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej