Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:37
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:05

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z przedstawionych w tabeli firm oferuje najkorzystniejszą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km.

Firma transportowa	Odległość przewozowa	Opłata ogólna za przewóz ładunku
A.	600 km	1 320 zł
B.	400 km	1 000 zł
C.	1 200 km	1 440 zł
D.	850 km	1 530 zł

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ firma C oferuje najkorzystniejszą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km, wynoszącą 1,20 zł/km. W praktyce, przy wyborze dostawcy usług transportowych, kluczowe jest porównanie stawek, ale także jakości obsługi oraz standardów bezpieczeństwa. W branży logistycznej koszt przewozu jest istotnym czynnikiem, jednak ważne jest, aby nie kierować się wyłącznie ceną. Firmy transportowe powinny spełniać standardy dotyczące terminowości, niezawodności oraz bezpieczeństwa przewożonych ładunków. Przykładowo, wybierając firmę transportową, warto zwrócić uwagę na opinie innych klientów, certyfikaty jakości oraz doświadczenie w branży, co pozwoli na uniknięcie problemów związanych z przewozem. Idealny przewoźnik nie tylko oferuje konkurencyjne stawki, ale również gwarantuje wysoką jakość usług, co przekłada się na długoterminową współpracę oraz zadowolenie zleceniodawców.

Pytanie 2

Jaką metodę transportu powinno się zastosować przy przewozie kontenerów?

A. Specjalizowaną

B. Zunifikowaną

C. Specjalną

D. Uniwersalną

Odpowiedzi 'Specjalną', 'Uniwersalną' oraz 'Specjalizowaną' nie są właściwe w kontekście przewozów kontenerowych. Wybór technologii transportu powinien być oparty na zunifikowanych rozwiązaniach, które zapewniają interoperacyjność i elastyczność w transporcie. Specjalna technologia transportu mogłaby sugerować, że kontenery są przystosowane tylko do jednego typu transportu, co ogranicza ich zastosowanie. W praktyce, kontenery powinny być projektowane tak, aby mogły być łatwo transportowane zarówno drogą, koleją, jak i morzem, co wymaga jednolitych standardów. Uniwersalna technologia transportu również nie odpowiada wymaganiom przewozów kontenerowych, ponieważ sugeruje rozwiązania, które mogą nie być dostosowane do specyficznych norm i wymogów, jakie nakładają różne środki transportu. Z kolei specjalizowana technologia transportu może wprowadzać zbyt wiele ograniczeń w zakresie eksploatacji kontenerów, przez co może być nieefektywna w kontekście globalnych łańcuchów dostaw. Właściwe podejście do transportu kontenerowego opiera się na zunifikowanych standardach, które gwarantują bezpieczne i efektywne przewozy towarów na całym świecie, co jest kluczowe w obliczu rosnącej globalizacji handlu.

Pytanie 3

Przedstawionym na fotografii przedmiotem do zabezpieczania ładunku podczas transportu oraz wypełniania pustych przestrzeni jest

A. kątownik.

B. napinacz.

C. worek sztauerski.

D. klin zabezpieczający.

Worek sztauerski to niezbędny element wyposażenia w transporcie i logistyce, który jest używany do zabezpieczania ładunku oraz wypełniania pustych przestrzeni w pojazdach transportowych. Jego główną funkcją jest zapobieganie przesuwaniu się towarów podczas transportu, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno samego ładunku, jak i osób uczestniczących w transporcie. W praktyce, worek sztauerski jest często stosowany w samochodach ciężarowych, kontenerach morskich oraz w magazynach, gdzie wspiera stabilizację ładunków o różnych kształtach i rozmiarach. Dobrze wypełnione i odpowiednio umieszczone worki sztauerskie mogą znacznie ograniczyć ryzyko uszkodzenia towaru, co jest zgodne z zaleceniami standardów ISO dotyczących zabezpieczania ładunków. Dzięki elastyczności i łatwości w użyciu, worki sztauerskie stanowią efektywne rozwiązanie, które przyczynia się do poprawy efektywności transportu oraz minimalizacji strat.

Pytanie 4

Metoda negocjacji, która opiera się na zastosowaniu działań demonstrujących siłę w celu skłonienia drugiej strony do owocnych rozmów lub ustępstw, nazywana jest

A. dekoncentrowania

B. wygórowanego żądania

C. ultimatum

D. odrzucania propozycji

Odpowiedzi wskazujące na dekoncentrowanie, wygórowane żądanie oraz odrzucanie propozycji nie oddają złożoności i specyfiki techniki negocjacyjnej, jaką jest ultimatum. Dekoncentrowanie, choć mogące być taktyką w negocjacjach, polega na wprowadzeniu elementów rozpraszających uwagę drugiej strony, co niekoniecznie prowadzi do efektywnego rozwiązywania konfliktów. Tego typu podejście może być postrzegane jako manipulacyjne i rzadko przynosi trwałe rezultaty. Wygórowane żądanie, z drugiej strony, odnosi się do sytuacji, w której jedna strona składa przesadnie wysokie oczekiwania, co może wywołać opór lub frustrację drugiej strony, zamiast kształtować konstruktywną atmosferę do negocjacji. Ostatnia odpowiedź, dotycząca odrzucania propozycji, oznacza brak gotowości do dialogu, co jest sprzeczne z ideą aktywnego prowadzenia negocjacji. W negocjacjach kluczowe jest dążenie do kompromisu i wspólnego poszukiwania rozwiązań, a nie jedynie odrzucanie. Typowym błędem myślowym jest założenie, że twarde podejście zawsze przynosi korzyści, podczas gdy w rzeczywistości skuteczne negocjacje powinny łączyć elementy asertywności z umiejętnościami współpracy i komunikacji. Warto zwrócić uwagę, że każda ze wspomnianych koncepcji może prowadzić do impasu w negocjacjach, co nie sprzyja osiągnięciu obopólnych korzyści.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Dobrowolne wyrażenie woli związane z odpowiedzialnością producenta za towar oraz obejmujące jego obowiązki i prawa nabywcy to

A. rokowanie

B. rękojmia

C. gwarancja

D. reklamacja

Gwarancja jest dobrowolnym oświadczeniem woli producenta, które określa odpowiedzialność producenta za wady produktu oraz prawa i obowiązki konsumenta. Z perspektywy prawnej, gwarancja stanowi dodatkowy poziom ochrony dla konsumenta, który może korzystać z przyznanych przez producenta uprawnień, takich jak naprawa, wymiana towaru lub zwrot pieniędzy w przypadku stwierdzenia wady w określonym czasie. Przykładem zastosowania jest sytuacja, w której kupujący nabywa elektronikę, a producent oferuje 2-letnią gwarancję, co oznacza, że przez ten czas konsument ma prawo do usług serwisowych bez dodatkowych kosztów w przypadku awarii wynikającej z wad fabrycznych. Gwarancje są często stosowane przez producentów jako narzędzie marketingowe, co zwiększa zaufanie konsumentów. Warto pamiętać, że gwarancja jest dobrowolna, co oznacza, że jej zakres oraz warunki są ustalane przez producenta, dlatego przed zakupem warto zapoznać się z jej zapisami.

Pytanie 7

Do przewozu ładunku w transporcie lotniczym stosowany jest kontener przedstawiony na rysunku

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Kontener oznaczony literą A, znany jako 'air cargo container' lub 'Unit Load Device' (ULD), jest kluczowym elementem w transporcie lotniczym, ponieważ zapewnia efektywne i bezpieczne przewożenie ładunków. Jego konstrukcja jest dostosowana do specyfikacji samolotów, co umożliwia maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. Kontenery te są wykonane z lekkich, ale wytrzymałych materiałów, co zmniejsza wagę całkowitą transportu, a jednocześnie zapewniają odpowiednią ochronę ładunku przed uszkodzeniami oraz warunkami atmosferycznymi. ULD są projektowane zgodnie z międzynarodowymi standardami, co gwarantuje ich kompatybilność z różnymi typami samolotów. Dodatkowo, kontenery te często wyposażone są w systemy zabezpieczeń, takie jak pasy mocujące, co zapewnia stabilność ładunku w trakcie lotu. Dlatego użycie kontenerów typu A w transporcie lotniczym jest nie tylko praktyką, ale i standardem branżowym, który przekłada się na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych.

Pytanie 8

Przedstawiony przykład oznaczenia umieszczony na wagonie kolejowym informuje

REV

02.02.16

A. o pojemności wagonu zbiornikowego.

B. o terminie ostatniej naprawy okresowej.

C. o granicy ładowności wagonu na wózkach trzy- lub więcej osiowych.

D. o terminie następnego przeglądu doraźnego.

Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg nieporozumień dotyczących oznaczeń na wagonach kolejowych. Odpowiedzi sugerujące, że oznaczenie dotyczy pojemności wagonu zbiornikowego lub terminu następnego przeglądu doraźnego, bazują na mylnym założeniu, że oznaczenia wagonów mówią wyłącznie o ich funkcjonalności lub przyszłych terminach przeglądów. W rzeczywistości, oznaczenia takie jak 'REV' odnoszą się bezpośrednio do przeszłych działań konserwacyjnych. Odpowiedź dotycząca granicy ładowności wagonu również jest błędna, ponieważ taki parametr oznaczany jest innymi symbolami, a nie 'REV'. W branży kolejowej istnieją szczegółowe normy dotyczące oznaczeń, które mają na celu jednoznaczne przekazywanie informacji związanych z bezpieczeństwem i stanem technicznym. Oznaczenia dotyczące ładowności czy terminy przeglądów doraźnych są kluczowe, ale nie powinny być mylone z rewizjami, które koncentrują się na historii napraw. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pracuje w branży kolejowej, ponieważ pozwala to na bardziej efektywne planowanie działań operacyjnych oraz utrzymanie wysokich standardów bezpieczeństwa. W praktyce, brak właściwej interpretacji oznaczeń może prowadzić do nieprawidłowego użytkowania taboru, co stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa operacji kolejowych.

Pytanie 9

Podstawowym aspektem strategii marketingowej jest ustalenie właściwego momentu na wprowadzenie produktu na rynek.
Okoliczność, w której przedsiębiorstwo z danym towarem pojawia się najwcześniej na rynku, ponosząc znaczne ryzyko oraz wysokie wydatki na promocję, nazywa się wejściem

A. pionierskim.

B. jednoczesnym.

C. późnym.

D. wtórnym.

Wejście pionierskie na rynek to taka strategia, gdzie firma jako pierwsza wypuszcza nowy produkt albo usługę. To jest dość ryzykowne, bo nie ma wcześniejszych przykładów, które mogłyby pomóc przewidzieć, co się stanie. Firmy muszą ponosić spore koszty, żeby dobrze wypromować produkt i nauczyć klientów, co to w ogóle jest. Przykłady, które przychodzą mi do głowy, to Apple z iPhone'em, który naprawdę zmienił rynek telefonów, czy Tesla, która jako jedna z pierwszych zjechała z elektrykami na szerszy rynek. Dzięki temu, że były pionierami, zbudowały mocną pozycję i zdobyły spory kawałek rynku. Trzeba jednak mieć na uwadze, że to wymaga dokładnego przemyślenia rynku i dobrego planowania, żeby nie narazić się na niepowodzenie.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Rodzaj środka transportowego, który odbiera ładunek z miejsca załadunku i następnie przewozi go do kilku punktów, wykonuje zadanie transportowe w modelu

A. wahadłowego

B. sztafetowego

C. promienistego

D. obwodowego

W modelu transportu sztafetowego ładunek jest przewożony w cyklach, gdzie pojazdy wykonują kursy pomiędzy stałymi punktami, bezpośrednio przekazując ładunki. Jest to efektywne w przypadku przewozu osób, ale nie sprawdza się w transporcie towarów, gdzie istotne jest dostarczanie do różnych lokalizacji w jednym kursie. Z kolei model wahadłowy polega na przewozie ładunków w stałych relacjach pomiędzy dwoma punktami, co nie uwzględnia dostarczania do wielu odbiorców. Ten model jest stosowany głównie w transporcie surowców z miejsca wydobycia do zakładów przetwórczych. Promienisty model transportu z kolei skupia się na rozprowadzeniu towarów promieniście z jednego centralnego punktu, co może prowadzić do nieefektywności, gdyż nie zawsze pozwala na optymalne wykorzystanie środków transportu. Typowym błędem jest mylenie tych modeli ze względu na ich podobieństwo, jednak kluczowe różnice w strukturze i celach transportu prowadzą do nieprawidłowych wniosków. W praktyce, zrozumienie, który model jest najbardziej odpowiedni dla konkretnego zadania transportowego, jest kluczowe dla efektywności operacyjnej i minimalizacji kosztów.

Pytanie 13

W tabeli zestawiono proporcje między masą i objętością dla przykładowych ładunków. Oblicz minimalną liczbę potrzebnych środków transportu wg objętości do przewozu 24 ton żyta, jeżeli każdy środek transportu ma przestrzeń ładunkową o wymiarach 3,60 x 1,70 x 1,10 m?

Rodzaj produktu	Przeciętna masa 1 m³ [kg]	Przeciętna objętość 1 t [m³]
Pszenica	750	1,33
Żyto	650	1,50
Jęczmień	600	1,67

A. 6 środków transportu.

B. 4 środki transportu.

C. 36 środków transportu.

D. 40 środków transportu.

Odpowiedź wskazująca na potrzebę 6 środków transportu jest prawidłowa, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni ładunkowej. Obliczenia wykazały, że 24 tony żyta zajmują objętość 36 m³. Średnia objętość jednego środka transportu wynosi 6,732 m³. Podzielając 36 m³ przez 6,732 m³ uzyskujemy wynik około 5,35, co oznacza, że potrzebujemy zaokrąglić do 6, aby w pełni pomieścić ładunek. W praktyce, zrozumienie takich obliczeń jest kluczowe w branży logistycznej i transportowej, gdzie efektywność kosztowa i czasowa ma ogromne znaczenie. Przyjęte dobre praktyki w logistyce zalecają zawsze uwzględniać margines bezpieczeństwa w obliczeniach, co zapobiega niedoborom przestrzeni w trakcie transportu. Obliczenia te powinny być rutynowo stosowane podczas planowania wszelkiego rodzaju transportów, aby zapewnić maksymalne wykorzystanie dostępnych zasobów i uniknąć przestojów.

Pytanie 14

Oblicz minimalną ilość naczep o ładowności 27 ton i pojemności 36 m³, które trzeba użyć do przewozu 72 ton cementu, jeśli gęstość cementu wynosi 1,5 t/m³?

A. 2 naczepy

B. 5 naczep

C. 4 naczepy

D. 3 naczepy

Aby obliczyć minimalną liczbę naczep potrzebnych do przewozu 72 ton cementu, najpierw musimy znać gęstość cementu, która wynosi 1,5 t/m³. Z tego wynika, że 1 m³ cementu waży 1,5 tony. Zatem, aby obliczyć objętość 72 ton cementu, możemy użyć równania: objętość = masa / gęstość. W tym przypadku objętość cementu wyniesie 72 t / 1,5 t/m³ = 48 m³. Naczepa ma pojemność 36 m³, więc aby obliczyć liczbę naczep, dzielimy wymaganą objętość (48 m³) przez pojemność naczepy (36 m³), co daje nam 48 m³ / 36 m³ = 1,33. Oznacza to, że potrzebujemy co najmniej 2 naczep, aby pomieścić całkowitą objętość, jednak ze względu na ograniczenie wagowe, musimy również sprawdzić, ile ton może przewieźć każda naczepa. Każda naczepa ma ładowność 27 ton, co oznacza, że jedna naczepa może przewieźć 27 ton cementu, a dwie naczepy 54 tony. A więc potrzebujemy 3 naczep, aby pomieścić 72 tony cementu zgodnie z wymaganiami zarówno pod względem objętościowym, jak i wagowym, co czyni odpowiedź poprawną. Tego typu obliczenia są kluczowe w logistyce transportu, zapewniając efektywne planowanie zasobów i zgodność z przepisami transportowymi.

Pytanie 15

Głównym kryterium klasyfikacji spedycji jest

A. typ zastosowanego środka transportu

B. ilość transportowanego ładunku

C. czas wykonania usługi

D. typ transportowanego ładunku

Rodzaj użytego środka transportu jest kluczowym kryterium podziału spedycji, ponieważ determinuje nie tylko sposób przygotowania ładunku, ale także złożoność oraz koszty całego procesu logistycznego. W praktyce wyróżniamy różne rodzaje transportu, takie jak transport drogowy, kolejowy, morski czy lotniczy, z których każdy ma swoje specyficzne wymagania dotyczące zabezpieczenia ładunku, dokumentacji oraz terminów realizacji. Na przykład, transport morski jest często wykorzystywany do przewozu dużych ilości towarów na długich dystansach, jednak wymaga on odpowiedniego przygotowania ładunku oraz dłuższego czasu dostawy. Z kolei transport kolejowy może być bardziej efektywny w przypadku przewozu towarów na średnich dystansach. Wybór odpowiedniego środka transportu jest zatem kluczowy dla optymalizacji kosztów i czasu realizacji usług spedycyjnych, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 16

Przepisy umowy regulują czas pracy kierowców pojazdów towarowych realizujących transport międzynarodowy

A. CIM

B. CMR

C. AETR

D. FIATA

Odpowiedzi dotyczące FIATA, CMR i CIM poruszają różne aspekty transportu, ale nie mówią bezpośrednio o czasie pracy kierowców ciężarówek w międzynarodowych przewozach, co jest bardzo istotne. FIATA to organizacja, która zajmuje się promowaniem działalności spedycyjnej i standaryzacją, ale nie reguluje czasu pracy kierowców. CMR, czyli Konwencja o międzynarodowym przewozie drogowym towarów, dotyczy umowy przewozu i odpowiedzialności przewoźnika, a temat czasu pracy załogi traktuje zupełnie drugorzędnie. CIM jest związany z transportem kolejowym, więc w ogóle nie dotyczy przewozów drogowych. Często ludzie mylą różne regulacje transportowe z zasadami dotyczącymi czasu pracy kierowców. Każdy z tych dokumentów skupia się na innych rzeczach, a właśnie to wprowadza nieporozumienia w temacie czasu pracy. Żeby dobrze zarządzać czasem pracy kierowców, konieczne jest odniesienie się do AETR, bo tam jasno jest napisane, jakie zasady kierowcy muszą przestrzegać w międzynarodowym transporcie.

Pytanie 17

Zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy o podatku od towarów i usług przedsiębiorca realizujący usługę przewozu 10 stycznia bieżącego roku jest zobowiązany do wystawienia faktury za jej wykonanie najpóźniej do dnia

Fragment ustawy o podatku od towarów i usług
Art. 106i. 1.	Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę (...)

A. 15 stycznia bieżącego roku.

B. 15 lutego bieżącego roku.

C. 25 stycznia bieżącego roku.

D. 25 lutego bieżącego roku.

Odpowiedź 15 lutego bieżącego roku jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, termin wystawienia faktury za usługi przewozu powinien przypadać na 15. dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym usługa została wykonana. W tym przypadku, usługa przewozu miała miejsce 10 stycznia, co oznacza, że termin na wystawienie faktury upływa 15 lutego. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy powinni planować swoje działania związane z fakturowaniem, aby nie przekroczyć ustawowych terminów, co mogłoby prowadzić do niepotrzebnych komplikacji podatkowych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie terminów wystawiania faktur w systemach księgowych, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami prawnymi.

Pytanie 18

Dokument stanowiący nieodwracalne zobowiązanie banku importera do uregulowania płatności na rzecz eksportera po spełnieniu warunków określonych w tym dokumencie to

A. umowa dzierżawy

B. packing list

C. umowa spedycji

D. akredytywa dokumentowa

Umowa dzierżawy to po prostu dokument, który reguluje zasady między wynajmującym a osobą, która coś wynajmuje. Nie ma to nic wspólnego z międzynarodowym handlem ani z płatnościami. Za to packing list to lista rzeczy w przesyłce, ale to nie jest żadna forma zabezpieczenia finansowego, raczej przydaje się w logistyce, żeby wiedzieć, co jest w paczce. Z kolei umowa spedycji dotyczy transportu, ale nie gwarantuje zapłaty za towary. Często ludzie mylą te dokumenty z akredytywą, co prowadzi do błędnych wniosków. Niektórzy nie rozumieją, że akredytywa to coś zupełnie innego – specjalne narzędzie do zabezpieczania transakcji, a inne dokumenty mają swoje własne zadania. Jak nie ogarniasz, o co chodzi z akredytywą w handlu międzynarodowym, to łatwo można ją pomylić z czymś innym.

Pytanie 19

Numer seryjny jednostki wysyłkowej, który jest umieszczany na każdej jednostce transportowej i umożliwia ścisłe śledzenie przemieszczanych jednostek, oznaczany jest jako identyfikator

A. EAN-8

B. UPC-A

C. CODE 39

D. SSCC

SSCC, czyli Serial Shipping Container Code, jest standardem stosowanym w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, który umożliwia śledzenie jednostek transportowych na każdym etapie ich przemieszczania. Kod ten składa się z 18 cyfr, które zawierają informacje o pochodzeniu i historii jednostki transportowej. Dzięki SSCC możliwe jest przypisanie unikalnego identyfikatora do każdej przesyłki, co znacząco ułatwia zarządzanie jej ruchem oraz umożliwia automatyzację procesów logistycznych. Przykładowo, podczas transportu towarów SSCC pozwala na szybkie skanowanie i identyfikację paczek w magazynach, co przyspiesza procesy przyjęcia i wydania towaru. Dodatkowo, w przypadku problemów z przesyłką, SSCC umożliwia łatwe odnalezienie informacji o danej jednostce w systemach informatycznych. Standard SSCC jest zgodny z wytycznymi GS1, organizacji odpowiedzialnej za standaryzację kodów kreskowych i technologii identyfikacji w globalnej gospodarce.

Pytanie 20

Ubezpieczenie CARGO zapewnia ochronę ubezpieczeniową

A. ładunek

B. przewoźnika

C. pojazdu

D. spedytora

Wybór odpowiedzi dotyczącej ubezpieczenia przewoźnika, pojazdu czy spedytora jest nieprawidłowy, ponieważ każde z tych podejść pomija kluczowy cel ubezpieczenia CARGO, jakim jest ochrona ładunku. Ubezpieczenie przewoźnika dotyczy odpowiedzialności przewoźnika za szkody związane z transportem, jednak nie pokrywa strat, jakie mogą wystąpić w przypadku uszkodzenia lub utraty ładunku. W praktyce, przewoźnicy mogą posiadać własne ubezpieczenia, które jednak nie są równoważne z ubezpieczeniem CARGO, ponieważ koncentrują się na ich odpowiedzialności. Odpowiedź dotycząca pojazdu również jest myląca, ponieważ dotyczy ubezpieczenia komunikacyjnego, które chroni pojazd samego przewoźnika przed ryzykiem związanym z wypadkami drogowymi, ale nie zapewnia wsparcia dla przewożonych towarów. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź, związana ze spedytorem, odnosi się do roli tej osoby w organizacji transportu, ale nie obejmuje ochrony ładunku. Spedytorzy mogą działać jako pośrednicy i organizować transport, jednak ich działalność nie jest związana z samym ubezpieczeniem przewożonych dóbr. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest mylenie ról w łańcuchu dostaw i niewłaściwe przypisywanie odpowiedzialności, co może prowadzić do braku odpowiedniego zabezpieczenia finansowego w przypadku wystąpienia szkody. Aby zminimalizować ryzyko, przedsiębiorstwa powinny zawsze rozważać zakup stosownego ubezpieczenia CARGO, które jest dostosowane do specyfiki przewożonych towarów.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jak często przedsiębiorstwo dokonuje rozliczenia, aby sprostać obowiązkowi złożenia deklaracji VAT-7 w Urzędzie Skarbowym?

A. Co 14 dni

B. Raz w miesiącu

C. Raz w tygodniu

D. Co 90 dni

No, odpowiedź "Raz w miesiącu" to właściwy wybór. W polskim prawie podatkowym, przedsiębiorcy muszą składać deklaracje VAT-7 co miesiąc, chyba że wybiorą kwartalne rozliczenie, ale to jest rzadziej stosowane. Miesięczne składanie pozwala na lepsze śledzenie swoich zobowiązań podatkowych, a to jest ważne, żeby zawsze wiedzieć, na czym się stoi finansowo. Na przykład, jeśli firma dużo sprzedaje, wtedy lepiej jest na bieżąco robić te rozliczenia, a nie czekać na koniec kwartału. To pozwala też na szybkie odliczanie VAT-u, co może pomóc w utrzymaniu płynności finansowej. Pamiętaj, że nieprzestrzeganie terminów może wiązać się z karami, więc lepiej mieć to pod kontrolą. Jak ktoś ma niskie obroty, to może wybrać kwartalnie, ale musi się zarejestrować. W każdym razie, wiedza o terminach i zasadach to klucz do sukcesu w prowadzeniu firmy.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Całkowity koszt świadczenia usługi transportowej, łącznie z dodatkowymi czynnościami, wynosi 3 500,00 zł, a przedsiębiorstwo planuje osiągnąć rentowność na poziomie 25%. Jakia jest wartość narzutu zysku na tę usługę?

A. 2 625,00 zł

B. 1 625,00 zł

C. 875,00 zł

D. 345,00 zł

Narzut zysku na usługi transportowe można łatwo obliczyć, jak się tylko wie, jak to zrobić. W tym wypadku mamy koszt wytworzenia na poziomie 3 500 zł, a rentowność wynosi 25%. Żeby obliczyć narzut, wystarczy pomnożyć te dwie wartości: 3 500 zł razy 0,25, co daje nam 875 zł. Dlaczego to jest ważne? Bo narzut pozwala pokryć wszystkie koszty i jeszcze na tym zarobić. Ciekawe jest to, że dobrze dobrany narzut ma duży wpływ na to, jak firma będzie postrzegana na rynku. W branży transportowej każdy powinien mieć określony narzut dla każdej usługi, bo to ułatwia zarządzanie budżetem. Przez to przedsiębiorstwa mogą też lepiej reagować na zmiany w gospodarce i dostosowywać ceny, jak to potrzeba.

Pytanie 25

W przypadku strat lub uszkodzenia towaru, zgodnie z kodeksem cywilnym, roszczenia wynikające z umowy spedycji przedawniają się po upływie

A. dwóch lat od daty jego dostarczenia

B. jednego roku od daty j ego dostarczenia

C. jednego roku od dnia, w którym towar miał być dostarczony według umowy

D. dwóch lat od dnia, w którym towar miał być dostarczony zgodnie z umową

Odpowiedź 'jednego roku od dnia jego dostarczenia' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, roszczenia z tytułu umowy spedycji, w tym wszelkie roszczenia dotyczące uszkodzeń lub ubytków towaru, przedawniają się po upływie roku od daty dostarczenia towaru. Przykładowo, jeśli towar zostaje dostarczony 1 stycznia 2023 roku, to roszczenie związane z jego uszkodzeniem musi być zgłoszone do 1 stycznia 2024 roku. Ta zasada ma na celu zapewnienie szybkości w dochodzeniu roszczeń oraz ochronę spedycji i przewoźników przed długotrwałymi zobowiązaniami. W praktyce, przedsiębiorstwa spedycyjne powinny dokumentować daty dostarczenia oraz wszelkie stany towaru, aby w przypadku ewentualnych roszczeń móc szybko zidentyfikować termin przedawnienia. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się również zawieranie umów, które jasno określają te terminy oraz procedury zgłaszania roszczeń, co przyspiesza proces rozwiązywania sporów oraz zwiększa przejrzystość relacji między stronami.

Pytanie 26

Skrót, którym oznaczana jest Konwencja o Tymczasowej Odprawie Celnej, umożliwiająca czasowy import/eksport towarów w celach nienałogowych, to

A. WPT

B. ATP

C. ATA

D. TIR

Odpowiedzi wskazujące na TIR, ATP oraz WPT są nieprawidłowe z kilku powodów. TIR to skrót od 'Transport International Routier', który dotyczy międzynarodowego transportu drogowego towarów, a nie procedur czasowego przywozu czy wywozu. System TIR pozwala na uproszczenie procedur celnych w transporcie drogowym, ale nie jest on związany z przepływem artykułów w celach niehandlowych. ATP oznacza 'Accord Transport de Marchandises Périssables', który z kolei odnosi się do transportu towarów łatwo psujących się. Choć jest to ważne w kontekście logistyki i transportu, nie ma zastosowania w przypadku czasowego wywozu lub przywozu artykułów na wystawy czy wydarzenia. WPT, czyli 'Wewnętrzny Przesył Towarowy', nie jest standardowym terminem w międzynarodowym prawie celnym i również nie odnosi się do procedur związanych z czasowym przywozem lub wywozem. Błędne zrozumienie tych terminów może prowadzić do zamieszania w kontekście międzynarodowego handlu i procedur celnych. Kluczowe jest zrozumienie kontekstu użycia tych skrótów, aby unikać nieporozumień i błędnych praktyk w logistyce oraz w obrocie towarami na skalę międzynarodową.

Pytanie 27

Wskaż grupę, w której zostały wskazane czynności organizacyjne procesu transportowo-spedycyjnego.

Grupa A.		Grupa B.
przekazanie dokumentów odbiorcy, podstawienie środka transportu pod załadunek, załadunek towaru na środki transportu, rozliczenie należności przewozowych		wytyczenie trasy przewozu, zaplanowanie rozmieszczenia ładunków na środkach transportu, sporządzenie dokumentów przewozowych, ubezpieczenie ładunków
Grupa C.		Grupa D.
załadunek, zabezpieczenie ładunków na środkach transportu, przewóz, rozładunek, rozliczenie należności, przyjęcie reklamacji		zabezpieczenie ładunków na środkach transportu, przewóz, rozładunek, przejazd środka transportu do nowego miejsca załadunku

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Grupa B jest prawidłowa, ponieważ zawiera kluczowe czynności organizacyjne, które są niezbędne w procesie transportowo-spedycyjnym. Wytyczenie trasy przewozu jest podstawowym elementem, który zapewnia efektywność transportu, minimalizując czas i koszty. Planowanie rozmieszczenia ładunków na środkach transportu jest również istotne, ponieważ wpływa na stabilność ładunku oraz bezpieczeństwo w trakcie transportu. Sporządzanie dokumentów przewozowych, takich jak listy przewozowe, jest konieczne dla legalności przewozu oraz ułatwia proces kontroli i ewidencji. Ubezpieczenie ładunków zabezpiecza interesy nadawcy i odbiorcy w przypadku nieprzewidzianych zdarzeń. Wszystkie te czynności są odzwierciedleniem dobrych praktyk w branży transportowej, zgodnych z normami ISO oraz regulacjami prawa transportowego, co czyni Grupę B najwłaściwszą odpowiedzią.

Pytanie 28

Na podstawie przedstawionego zestawienia złożonych określ, która z ofert jest najkorzystniejsza z punktu widzenia zlecającego przewóz ładunku?

Zestawienie złożonych ofert
Kryteria wyboru	Oferta 1	Oferta 2	Oferta 3	Oferta 4
Stawka za 1 tkm	0,17 zł	0,18 zł	0,22 zł	0,18 zł
Termin realizacji przewozu	40 godzin	2 dni	58 godzin	3 dni
Wskaźnik terminowo zrealizowanych przewozów	0,9	0,9	0,8	0,9

A. Oferta 4

B. Oferta 3

C. Oferta 2

D. Oferta 1

Wybór oferty niekorzystnej dla zlecającego przewóz ładunku często wynika z niewłaściwej analizy kluczowych wskaźników. Oferty z wyższymi stawkami za 1 km mogą być kuszące, ze względu na inne aspekty, jak na przykład deklarowany czas realizacji lub reputacja dostawcy, jednak w przypadku transportu cena jest jednym z najważniejszych czynników. Nie analizując szczegółowo struktury kosztów i terminu realizacji, można łatwo popaść w pułapkę błędnych założeń o efektywności danej oferty. Wiele osób może przyjąć, że oferta z krótszym czasem dostawy z automatu jest bardziej korzystna, co nie zawsze jest prawdą, szczególnie jeśli wiąże się to z wyższymi kosztami. Kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji uwzględniać wskaźniki efektywności, takie jak terminowość realizacji, a także sprawdzić, jak oferta wpisuje się w ogólne wymagania logistyczne i budżetowe firmy. Często błędem jest także niedocenianie wiarygodności dostawcy, co może prowadzić do nieprzewidzianych problemów w trakcie realizacji przewozu. Dlatego przed podjęciem decyzji warto dokładnie przeanalizować wszystkie dostępne oferty poprzez zastosowanie ram oceny, które uwzględniają zarówno koszty, jak i jakość usług.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Załadunek 68 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) przy użyciu 2 wózków widłowych rozpoczął się o godzinie 9:45. Kiedy zakończy się załadunek, jeżeli czas jednego cyklu pracy wózka wynosi 3 minuty, a każdy wózek jednocześnie transportuje 1 pjł?

A. O godzinie 11:27

B. O godzinie 11:57

C. O godzinie 10:47

D. O godzinie 13:09

Aby obliczyć czas zakończenia załadunku, najpierw należy określić całkowity czas potrzebny na załadunek 68 palet. Ponieważ mamy dwa wózki widłowe, które pracują równocześnie, można podzielić całkowitą liczbę palet przez liczbę wózków. W tym przypadku 68 podzielone przez 2 daje 34 cykle, które każdy wózek musi wykonać. Każdy cykl trwa 3 minuty, co oznacza, że czas załadunku dla jednego wózka wyniesie 34 cykle x 3 minuty = 102 minuty. Ponieważ jednak obie maszyny pracują równocześnie, łączny czas załadunku to tylko 102 minuty podzielone przez 2, co daje 51 minut. Zaczynając załadunek o godzinie 9:45, dodając 51 minut, otrzymujemy godzinę 10:36. Następnie, aby uwzględnić dodatkowy czas potrzebny na zakończenie operacji, możemy przyjąć, że załadunek powinien zakończyć się o godzinie 11:27. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w logistyce, gdzie efektywne zarządzanie czasem i zasobami ma ogromne znaczenie dla redukcji kosztów i zwiększenia wydajności operacyjnej.

Pytanie 31

Która norma określa uproszczone procedury na granicach i w urzędach celnych przy międzynarodowym transporcie towarów środkami komunikacji drogowej?

A. AETR

B. ATP

C. TIR

D. CIM

Odpowiedzi CIM, ATP i AETR, choć związane z transportem, nie regulują uproszczonych procedur celnych na przejściach granicznych. CIM (Konwencja o międzynarodowym przewozie kolejami) dotyczy transportu towarów koleją i instytucji związanych z przewozem kolejowym. Nie obejmuje ona procedur związanych z transportem drogowym ani uproszczonych formalności celnych, co sprawia, że odpowiedź ta jest niewłaściwa w kontekście pytania. ATP (Umowa o międzynarodowym przewozie drobnoustrojów w temperaturze kontrolowanej) koncentruje się na przewozie towarów w kontrolowanej temperaturze, takich jak żywność czy farmaceutyki, i również nie odnosi się do procedur celnych w transporcie drogowym. Z kolei AETR (Umowa europejska o pracy załóg pojazdów samochodowych za granicą) reguluje kwestie dotyczące czasu pracy kierowców, co jest istotne dla organizacji transportu, ale nie dotyczy procedur celnych. Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zakresu regulacji poszczególnych konwencji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych umów ma swoje specyficzne obszary zastosowania, a ich pomylenie prowadzi do mylnych wniosków dotyczących uproszczonych procedur celnych, które są wyraźnie regulowane przez konwencję TIR.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jarzma, klatki, metalowe kosze, pojernniki ażurowe oraz skrzynie o ażurowych ścianach zaliczają się do kategorii opakowań

A. przeznaczonych do jednorazowego wykorzystania

B. jednostkowych całkowicie zabezpieczających wyrób

C. transportowych częściowo zabezpieczających wyrób

D. ulegających naturalnemu procesowi biodegradacji

Wybór odpowiedzi dotyczącej jednorazowego użytku jest błędny, ponieważ jarzma, klatki, metalowe kosze i skrzynie ażurowe są projektowane jako opakowania wielokrotnego użytku, co oznacza, że ich konstrukcja oraz materiał powinny zapewniać długotrwałość i odporność na różne warunki transportowe. Stosowanie opakowań jednorazowych nie tylko generuje większe koszty, ale także prowadzi do zwiększenia odpadów, co jest sprzeczne z obecnymi trendami zrównoważonego rozwoju. Z kolei opakowania ulegające naturalnemu procesowi rozkładu, takie jak te wykonane z materiałów biodegradowalnych, nie są odpowiednie dla produktów wymagających ochrony w transporcie. Tego rodzaju materiały mogą nie zapewnić odpowiedniej wytrzymałości i bezpieczeństwa, co może prowadzić do uszkodzenia towarów. Odpowiedź mówiąca o jednostkowych opakowaniach całkowicie osłaniających wyrób jest również nieprawidłowa, ponieważ wymienione pojemniki są w rzeczywistości częściowo otwarte, co czyni je idealnymi do transportu produktów, które wymagają wentylacji. Kluczowe jest zrozumienie, że opakowania transportowe muszą być dostosowane do specyficznych potrzeb ładunków, co obejmuje ich ochronę przed czynnikami zewnętrznymi oraz zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania. W praktyce oznacza to konieczność starannego doboru materiałów i konstrukcji opakowań, aby spełniały one wymogi bezpieczeństwa oraz efektywności w procesach logistycznych.

Pytanie 34

Na jednej palecie znajduje się 36 kartonów. W każdym kartonie jest 20 sztuk części do maszyn. Ile paletowych jednostek ładunkowych można uformować, mając do zapakowania 15 120 sztuk części do maszyn?

A. 21 pjł

B. 756 pjł

C. 17 pjł

D. 420 pjł

Aby obliczyć, ile paletowych jednostek ładunkowych (pjł) zostanie uformowanych, należy najpierw ustalić, ile części do maszyn mieści się na jednej palecie. Na jednej palecie znajduje się 36 kartonów, a w każdym kartonie jest 20 sztuk części. Zatem, na jednej palecie mieści się 36 kartonów x 20 sztuk = 720 części do maszyn. Teraz, mając 15 120 sztuk części, musimy obliczyć, ile palet potrzeba, dzieląc całkowitą liczbę części przez liczbę części na jednej palecie: 15 120 sztuk ÷ 720 sztuk/paletę = 21 palet. Taka kalkulacja jest zgodna z praktykami w logistyce i transporcie, gdzie ważne jest efektywne zarządzanie przestrzenią ładunkową oraz optymalizacja kosztów transportu. Znajomość tych zasad jest kluczowa, aby móc skutecznie planować transport i magazynowanie towarów, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 35

W formułach grupy F sprzedawca jest zobowiązany dostarczyć towar do punktu załadunku

A. na koszt i ryzyko nabywcy

B. na koszt nabywcy i ryzyko sprzedawcy

C. na własny koszt i ryzyko

D. na koszt własny i ryzyko nabywcy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że koszty lub ryzyko przenoszone są na kupującego, jest mylny i opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu zasad odpowiedzialności w transakcjach handlowych. Odpowiedzi, które wskazują, że kupujący ponosi koszty transportu lub ryzyko przed załadunkiem, ignorują podstawowe założenia dotyczące incoterms. Na przykład, w przypadku opcji, w której kupujący miałby ponosić odpowiedzialność za ryzyko, sprzedający mógłby być zobowiązany do dostarczenia towaru w niepełnym zakresie, co nie odpowiada standardom handlu międzynarodowego. Inny błąd myślowy to założenie, że w sytuacji, gdy sprzedający ponosi koszty, nie ma również związku z ryzykiem – to obie te kwestie są ze sobą ściśle związane i wynikają z definicji warunków dostaw. Zrozumienie, że w warunkach F sprzedający ma pełną odpowiedzialność do momentu załadunku, jest kluczowe. Dodatkowo, omijanie tego aspektu prowadzi do niewłaściwego planowania logistycznego oraz do potencjalnych sporów prawnych w przypadku problemów z dostawą. Na rynku międzynarodowym kluczowe jest również stosowanie precyzyjnych rozliczeń i umów, aby uniknąć nieporozumień, które mogą wynikać z różnicy w interpretacji warunków dostawy.

Pytanie 36

Samochód dostawczy ustawiony tyłem do rampy jest opróżniany przez wózek widłowy, który w jednym cyklu podnosi 2 paletowe jednostki ładunkowe (pjł). Czas pracy wózka w trakcie jednego cyklu wynosi 1 minutę i 36 sekund. Ile czasu potrzebne będzie na rozładunek naczepy, na której znajduje się 66 pjł?

A. Około 53 minuty

B. Około 106 minut

C. Około 90 minut

D. Około 45 minut

Wybierając inne opcje odpowiedzi, można wpaść w pułapki związane z nieprawidłowym oszacowaniem czasu potrzebnego na rozładunek. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 90 minut czy 106 minut sugerują, że obliczenia koncentrują się na nieprawidłowym ustaleniu liczby cykli lub błędnie interpretują czas trwania jednego cyklu. Czas pracy wózka wynosi 1 minutę i 36 sekund, co jest często mylone z 2 minutami, co prowadzi do przeszacowania. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą bazować na założeniu, że wózek może przewozić więcej niż 2 pjł na raz, co jest niezgodne z podanym pytaniem. Kluczowe jest również zrozumienie zasad efektywności operacyjnej oraz zastosowania metodyki czasowej w logistyce. W procesach magazynowych należy przywiązywać uwagę do detali takich jak czas cyklu i liczba jednostek, aby uniknąć błędnych oszacowań. Przeciwdziałanie typowym błędom myślowym w tym kontekście wymaga nie tylko znajomości podstawowych zasad logistyki, ale także umiejętności analizy kosztów i czasu pracy. Dlatego tak istotne jest opieranie się na precyzyjnych danych i systematycznej analizie, aby móc skutecznie planować i zarządzać procesami w łańcuchu dostaw.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jak wiele warstw paletowych ładunków można umieścić w pojeździe 0, gdy wysokość skrzyni ładunkowej wynosi 2,3 m, wysokość palety to 0,1 m, a wysokość ładunku osiąga 0,5 m, zakładając ułożenie ładunku w dwóch warstwach na jednej palecie?

A. 2 warstwy

B. 3 warstwy

C. 4 warstwy

D. 1 warstwa

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 4 warstwy, 1 warstwa czy 3 warstwy, opiera się na błędnych założeniach dotyczących obliczenia dostępnej wysokości. Na przykład, odpowiedź sugerująca 4 warstwy nie uwzględnia wymogu dodania wysokości palety do wysokości ładunku. Błąd ten wynika z niepełnego zrozumienia, że każda warstwa składa się z palety oraz ładunku. W rzeczywistości, dla każdej warstwy musimy uwzględnić zarówno wysokość palety, jak i wysokość ładunku, co daje łącznie 0,6 m na jedną warstwę. Gdybyśmy chcieli zmieścić 4 warstwy, zajmowałyby one 2,4 m, co przekracza wysokość skrzyni ładunkowej. Z kolei odpowiedzi 1 warstwa i 3 warstwy również są wynikiem nieprawidłowych kalkulacji. W przypadku 1 warstwy, wysokość 0,6 m byłaby odpowiednia, ale nie wykorzystuje się pełnej dostępnej przestrzeni, co jest nieefektywne. Natomiast 3 warstwy są z kolei niemożliwe do załadowania z powodu ograniczeń wysokości. Poprawne zrozumienie zasad załadunku i wysokości skrzyni ładunkowej jest kluczowe w logistyce, gdyż nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do uszkodzeń ładunków oraz problemów w trakcie transportu.

Pytanie 39

Jaką wartość brutto ma usługa transportowa, której cena jednostkowa wynosi 3 500,00 zł netto, przy stawce VAT na poziomie 23%?

A. 4 305,00 zł

B. 805,00 zł

C. 2 695,00 zł

D. 3 500,00 zł

Obliczenia dotyczące wartości brutto usługi transportowej mogą prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie zostaną przeprowadzone z odpowiednią starannością. Na przykład, odpowiedzi, które wskazują na kwoty niższe niż 4 305,00 zł, takie jak 2 695,00 zł czy 3 500,00 zł, mogą wynikać z braku uwzględnienia podatku VAT w obliczeniach lub błędnego rozumienia jego zastosowania. Cena 2 695,00 zł mogłaby sugerować, że ktoś pomylił się przy obliczeniach, być może myśląc, że stawka VAT powinna być odejmowana od ceny netto, co jest błędne. Z kolei odpowiedź 3 500,00 zł to po prostu cena netto, która nie uwzględnia dodatkowych kosztów związanych z VAT-em. Użytkownicy często mylą pojęcia związane z cenami netto i brutto, co prowadzi do nieporozumień i błędnych obliczeń. Również szacowanie kwoty VAT jako 805,00 zł bez prawidłowego dodania jej do ceny netto skutkuje pomyłką. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wartość brutto to suma ceny netto i podatku VAT, co pozwala uniknąć nieporozumień i zapewnia poprawność finansową w prowadzeniu działalności gospodarczej. Regularne szkolenia i aktualizacje wiedzy na temat przepisów podatkowych mogą pomóc w uniknięciu tych problemów.

Pytanie 40

SDR (Specjalne Prawa Ciągnienia) jest jednostką wykorzystywaną do

A. wynagradzania zatrudnionych

B. bezgotówkowych transakcji rozrachunkowych

C. uregulowania mandatów

D. rozliczania czasu pracy kierowców

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania SDR. Wynagradzanie pracowników, opłacanie mandatów czy rozliczanie czasu pracy kierowców to zagadnienia całkowicie niezwiązane z międzynarodowymi systemami walutowymi. Wynagrodzenie pracowników jest obszarem, który koncentruje się na relacjach pomiędzy pracodawcą a pracownikami, a jego podstawą są ustalenia umowne oraz prawo pracy. Opłacanie mandatów to procedura administracyjna związana z naruszeniami przepisów prawa, natomiast rozliczanie czasu pracy kierowców dotyczy regulacji transportowych i bezpieczeństwa. Takie odpowiedzi mogą wynikać z błędnego myślenia o funkcji SDR jako narzędzia do operacji wewnętrznych krajów, co jest mylne. SDR są narzędziem międzyrządowym wykorzystywanym w kontekście międzynarodowych transakcji i współpracy gospodarczej, a nie lokalnych rozliczeń. Kluczowe jest zrozumienie, że SDR mają na celu wsparcie stabilności gospodarczej w skali globalnej, a nie w codziennych operacjach finansowych czy administracyjnych indywidualnych podmiotów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej