Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 13:40
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 13:56

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do analiz pobiera się krew tętniczą

A. morfologicznych

B. bakteriologicznych

C. serologicznych

D. gazometrycznych

Pojęcie badań morfologicznych odnosi się głównie do analizy kompozycji krwi, w tym liczby krwinek czerwonych, białych i płytek krwi, co nie jest bezpośrednio związane z oceną funkcji gazowej. Morfologia krwi, chociaż istotna w diagnostyce ogólnoustrojowej, nie dostarcza informacji o stanie wymiany gazowej, która jest kluczowa w kontekście oceny stanu zdrowia pacjenta z problemami oddechowymi. Z kolei badania serologiczne koncentrują się na ocenie obecności przeciwciał oraz antygenów, co może być użyteczne w diagnostyce infekcji, ale również nie odnosi się do analizy gazów we krwi. Bakteriologia z kolei polega na identyfikacji drobnoustrojów w próbkach biologicznych i również nie dotyczy pomiaru gazów. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie różnych typów badań i ich zastosowań. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych badań ma swoje specyficzne przeznaczenie i nie można ich zamiennie stosować. Właściwe podejście do diagnostyki wymaga nie tylko wiedzy teoretycznej, ale także praktycznej znajomości metod i ich zastosowań w kontekście klinicznym.

Pytanie 2

W przypadku sprzedaży bezpośredniej dozwolona jest dystrybucja niewielkich ilości

A. mięsa wołowego oraz wieprzowego

B. mięsa wołowego oraz drobiu

C. drobiu i zajęczaków

D. zajęczaków oraz mięsa wołowego

Sprzedaż niewielkich ilości produktów mięsnych, takich jak wołowina czy wieprzowina, jest ściśle regulowana przez prawo. Odpowiedzi sugerujące te produkty są niepoprawne, ponieważ sprzedaż mięsa wołowego i wieprzowego wymaga spełnienia bardziej rygorystycznych norm oraz uzyskania odpowiednich zezwoleń. W odróżnieniu od drobiu i zajęczaków, które można sprzedawać w małych ilościach bez zbędnych formalności, sprzedaż wołowiny i wieprzowiny często wiąże się z koniecznością posiadania certyfikatów weterynaryjnych oraz spełnienia wymogów dotyczących przetwarzania i transportu. Z tego względu, wiele osób myli pojęcie 'niewielkiej ilości' w kontekście mięsa, co może prowadzić do niezgodności z obowiązującym prawem. Warto zrozumieć, że nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować surowymi konsekwencjami prawnymi, w tym karami finansowymi. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie rodzaje mięsa mogą być sprzedawane w ten sam sposób, co drobiowe czy zajęczaki. Ważne jest, aby łamać te stereotypy i dokładnie zapoznać się z regulacjami prawnymi oraz normami jakościowymi, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów oraz prawidłowego funkcjonowania lokalnych rynków.

Pytanie 3

Kiedy wymagane jest leczenie w przypadku zatrzymania błon płodowych i łożyska u bydła, jeśli nie zostaną one wydalone w ciągu

A. 6 godzin

B. 48 godzin

C. 72 godzin

D. 24 godzin

Zrozumienie czasu, w jakim powinno nastąpić wydalenie łożyska, jest istotne dla prawidłowego zarządzania zdrowiem bydła. Wybór odpowiedzi sugerującej, że łożysko może być zatrzymane przez 6, 48 lub 72 godziny po porodzie, wskazuje na niepełne zrozumienie zagrożeń związanych z zatrzymaniem błon płodowych. Odpowiedź wskazująca 6 godzin, chociaż sugerująca szybkie działanie, nie uwzględnia faktu, że normalne wydalenie łożyska u bydła może zająć nieco więcej czasu. Uznanie 48 godzin jako akceptowalnego czasu jest mylące, ponieważ może to prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Czas 72 godzin również jest nieprawidłowy, jako że opóźnienie o tak długo może prowadzić do sepsy i innych poważnych problemów zdrowotnych, co jest niezgodne z dobrymi praktykami weterynaryjnymi. Powinno się dążyć do wydalenia łożyska w ciągu 24 godzin po porodzie, co jest normą uznaną w literaturze weterynaryjnej. W przypadku zauważenia, że łożysko nie zostało wydalone w tym czasie, natychmiastowa interwencja lekarza weterynarii jest niezbędna dla zdrowia matki i cielęcia. Ignorowanie tego problemu może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego wiedza na temat czasu wydalenia łożyska jest kluczowa w praktyce hodowlanej.

Pytanie 4

Wśród fizycznych metod dezynfekcji zalicza się używanie

A. chlorku sodowego

B. wody utlenionej

C. pary wodnej

D. fioletu krystalicznego

Wybierając inne opcje, można napotkać na powszechne nieporozumienia dotyczące metod dezynfekcji. Chlorek sodu, choć jest powszechnie stosowany jako środek konserwujący i odkażający, nie jest fizyczną metodą dezynfekcji. Działa głównie na zasadzie osmozy, co oznacza, że jego skuteczność opiera się na chemicznych właściwościach roztworów, a nie na bezpośrednim działaniu fizycznym. Woda utleniona, będąca środkiem o działaniu utleniającym, ma swoje miejsce w dezynfekcji, jednak również nie należy do fizycznych metod, lecz chemicznych. Fiolet krystaliczny, z drugiej strony, stosowany w niektórych procedurach medycznych i jako barwnik, również nie kwalifikuje się jako fizyczna metoda dezynfekcji. W tym kontekście warto zauważyć, że dezynfekcja chemiczna różni się od fizycznej pod względem mechanizmu działania. Często mylnie przyjmuje się, że wszystkie metody dezynfekcji są równoważne, co prowadzi do niewłaściwego doboru technik w praktyce. Dla skutecznej dezynfekcji istotne jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich odpowiednich zastosowań. W zastosowaniach klinicznych i przemysłowych kluczowe jest, aby stosować metody zgodne z normami i standardami, które zapewniają efektywność w eliminacji patogenów. Dlatego warto być świadomym, jakie metody są dostępne i jak je prawidłowo wykorzystać w praktyce.

Pytanie 5

Środek transportu przeznaczony do długofalowego przewozu zwierząt powinien być zatwierdzony przez

A. odpowiedniego komendanta policji

B. Powiatowego Lekarza Weterynarii

C. przewoźnika

D. właściciela rzeźni

Wybór innych odpowiedzi opiera się na nieporozumieniu co do roli poszczególnych instytucji w kontekście transportu zwierząt. Właściwy komendant policji, choć ma istotne kompetencje w zakresie bezpieczeństwa, nie zajmuje się kwestiami weterynaryjnymi ani dopuszczeniem do transportu zwierząt. Przewoźnik, mimo że jest bezpośrednio zaangażowany w proces transportu, nie ma uprawnień do wydawania zezwoleń, a jedynie do ich uzyskania od odpowiednich organów. Co więcej, właściciel rzeźni również nie ma uprawnień do wydawania dopuszczeń transportowych; jego rola ogranicza się do przyjmowania zwierząt, które dotarły do zakładu. Zrozumienie ról i odpowiedzialności poszczególnych instytucji jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu transportu zwierząt. Wiele osób, wybierając niewłaściwe odpowiedzi, może mylnie zakładać, że różne instytucje mają zbliżone kompetencje, co prowadzi do nieporozumień. Dlatego istotne jest, aby zdobywać wiedzę na temat regulacji oraz ról poszczególnych organów w zakresie transportu zwierząt, co pozwoli na prawidłowe podejmowanie decyzji i zapewnienie zgodności z przepisami prawymi.

Pytanie 6

Choroba, która nie wykazuje wyraźnych objawów klinicznych i jest trudna do zidentyfikowania w badaniu przedubojowym, to

A. grypa ptaków.

B. pryszczyca.

C. pestka świń.

D. toksoplazmoza.

Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyta Toxoplasma gondii, który nie zawsze manifestuje się wyraźnymi objawami klinicznymi. Często infekcja przebiega bezobjawowo, co sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania w badaniach przedubojowych. W kontekście produkcji zwierzęcej, kluczowe jest zrozumienie, że toksoplazmoza może prowadzić do strat ekonomicznych związanych z obniżeniem wydajności i jakości zwierząt. W ocenie przedubojowej ważne jest stosowanie standardów takich jak analiza historii zdrowotnej stada oraz monitorowanie objawów u zwierząt. Zgodnie z dobrymi praktykami, hodowcy powinni regularnie przeprowadzać badania serologiczne, które mogą wykryć obecność przeciwciał przeciwko T. gondii. Znalezienie śladów obecności tego pasożyta jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście potencjalnych zakażeń u ludzi, które mogą wystąpić na skutek spożywania niedogotowanego mięsa. Właściwe zarządzanie oraz edukacja w zakresie profilaktyki są niezbędne, aby ograniczyć ryzyko zakażeń i poprawić stan zdrowia zwierząt w hodowlach.

Pytanie 7

Która z danych na temat nanoszenia symbolu jakości zdrowotnej jest zgodna z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi?

A. Symbol jest nanoszony niezwłocznie po przeprowadzeniu badania przedubojowego

B. Symbol musi zawierać numer identyfikacyjny rzeźni

C. Znakowanie zdrowotne odbywa się na wewnętrznej stronie tuszy

D. Nadzór nad procesem znakowania sprawuje właściciel rzeźni

Znak jakości zdrowotnej jest kluczowym elementem w systemie identyfikacji i śledzenia produktów pochodzenia zwierzęcego. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie, że mięso i inne przetwory mięsne spełniają określone normy zdrowotne oraz jakościowe. Obowiązujące przepisy prawa, takie jak Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 853/2004, jednoznacznie wskazują, że znak musi zawierać numer identyfikacyjny rzeźni, co umożliwia identyfikację miejsca, z którego pochodzi dany produkt. Przykładowo, jeśli klient zakupuje mięso z rzeźni, może łatwo sprawdzić, czy rzeźnia ta przestrzega wszelkich standardów sanitarno-epidemiologicznych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa konsumentów. Oznakowanie to ma również znaczenie w kontekście ewentualnych kontroli oraz w przypadku reklamacji związanych z jakością lub bezpieczeństwem produktu. Dodatkowo, numer identyfikacyjny rzeźni może być również używany w celach statystycznych oraz do monitorowania zdrowia zwierząt przed ich ubiciem, w celu zapobiegania chorobom. Właściwe oznakowanie jest zatem nie tylko kwestią legalności, ale również etyki w branży mięsnej.

Pytanie 8

Numer identyfikacyjny świni odnosi się do numeru siedziby stada, w którym zwierzę się urodziło lub innej siedziby stada, w której zwierzę przebywało dłużej niż

A. 36 dni

B. 30 dni

C. 18 dni

D. 24 dni

Właściwa odpowiedź to 30 dni, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi identyfikacji i rejestracji zwierząt hodowlanych, numer identyfikacyjny świni powinien być przypisany do stada, w którym zwierzę przebywało przez co najmniej 30 dni. Jest to kluczowy element zarządzania hodowlą, ponieważ pozwala na ścisłe monitorowanie zdrowia i pochodzenia zwierząt. Umożliwia to również zachowanie odpowiednich standardów bioasekuracji, co jest niezwykle ważne w kontekście chorób zakaźnych, takich jak afrykański pomór świń. Dodatkowo, rejestracja świni w odpowiednich bazach danych przez co najmniej 30 dni od jej przybycia do nowego stada jest standardem, który zapewnia przejrzystość i odpowiedzialność w hodowli. Przykładem może być sytuacja, w której hodowca musi udokumentować pochodzenie zwierząt w przypadku wystąpienia choroby w stadzie, co jest możliwe dzięki takiej regulacji.

Pytanie 9

Do przeprowadzenia badań dotyczących wścieklizny zbiera się próbki

A. tkanki mózgowej

B. nerwów obwodowych

C. płynu mózgowo-rdzeniowego

D. nerwów czaszkowych

Prawidłowa odpowiedź dotycząca badań w kierunku wścieklizny to pobieranie próbek tkanki mózgowej. Wścieklizna jest wirusową chorobą zakaźną, która atakuje układ nerwowy i prowadzi do śmierci zwierząt oraz ludzi. W przypadku diagnozowania tej choroby, badania histopatologiczne tkanki mózgowej są kluczowe, ponieważ wirus wścieklizny namnaża się w neuronach. Analiza tkanki mózgowej pozwala na wykrycie charakterystycznych zmian, takich jak obecność ciałek Negriego, które są wskaźnikiem zakażenia wirusem wścieklizny. W praktyce, próbki tkanki mózgowej są zazwyczaj pobierane od zwierząt podejrzanych o zakażenie oraz od ofiar ataku wścieklizny. Zgodnie z wytycznymi WHO oraz OIE, w celu skutecznego monitorowania i kontrolowania wścieklizny, konieczne jest stosowanie standardowych procedur pobierania i analizy próbek, co zapewnia rzetelność wyników i minimalizuje ryzyko zakażeń.

Pytanie 10

Ocena przesuwalności dotyczącej skóry oraz podłoża znajduje zastosowanie w badaniach

A. prostnicy

B. pęcherza moczowego

C. tarczycy

D. węzłów chłonnych

Węzły chłonne są kluczowymi elementami układu limfatycznego, który odgrywa istotną rolę w ocenie przeszuwalności względem skóry i podłoża. W praktyce klinicznej, ocena tej przeszuwalności jest istotna dla zrozumienia dynamiki procesów patologicznych, a także ich wpływu na funkcje zdrowotne pacjenta. Ocena węzłów chłonnych, szczególnie w kontekście chorób nowotworowych, pozwala na monitorowanie stanu zdrowia pacjenta oraz wczesne wykrywanie przerzutów. W badaniach klinicznych i diagnostycznych stosuje się różnorodne techniki obrazowania, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, które umożliwiają dokładną analizę stanu węzłów chłonnych. Przesuwalność węzłów chłonnych może również wpływać na decyzje terapeutyczne, takie jak wybór odpowiedniej metody leczenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami w diagnostyce onkologicznej, regularne monitorowanie węzłów chłonnych jest sprawdzonym sposobem na ocenę postępu choroby i efektywności leczenia.

Pytanie 11

Chwytanie za kłąb w celu ujarzmienia zwierzęcianie powinno być stosowane wobec psów rasy

A. pekińczyk.

B. jamnik,

C. labrador.

D. york.

Pekińczyk, jako rasa psów o stosunkowo wrażliwej budowie ciała i delikatnej psychice, nie toleruje chwytów za kłąb, które mogą być odbierane jako agresywne lub przemocowe. Takie podejście może prowadzić do traumatycznych doświadczeń, a nawet problemów behawioralnych. W przypadku psów tej rasy, lepszym rozwiązaniem jest stosowanie łagodnych technik dominacji i pozytywnego wzmocnienia. Na przykład, zamiast używać chwytu za kłąb, warto nauczyć psa komend i nagradzać go za ich wykonanie. W dobie etycznego traktowania zwierząt, dobrą praktyką jest również szukanie indywidualnego podejścia do każdego psa, co jest szczególnie istotne w przypadku ras, które mogą być bardziej podatne na stres. Warto również zaznaczyć, że profesjonalne szkolenie psów i wiedza na temat ich psychiki powinny być podstawą każdej interakcji z psem, co podkreśla znaczenie standardów w branży behawioralnej.

Pytanie 12

Minimalne wymagania dotyczące opieki nad bydłem w gospodarstwie nakładają obowiązek ich kontrolowania co najmniej

A. 2 razy dziennie

B. 4 razy dziennie

C. 1 raz dziennie

D. 3 razy dziennie

Wybór odpowiedzi, która zakłada częstsze doglądanie bydła, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego rzeczywistych potrzeb zwierząt. Utrzymanie bydła w warunkach zdrowotnych i komfortowych niekoniecznie wymaga wizyt 2, 3 czy 4 razy dziennie. Warto zauważyć, że nadmierne interakcje mogą wprowadzać stres do życia zwierząt, co negatywnie wpływa na ich zdrowie i wydajność. W przypadku odpowiedzi sugerujących wizyty 3 razy lub 4 razy dziennie, można dostrzec typowy błąd związany z wyolbrzymieniem potrzeb zwierząt. Dobre praktyki hodowlane promują minimalizację zakłóceń, co przyczynia się do lepszego samopoczucia bydła. Co więcej, zbyt częste odwiedzanie stada może prowadzić do niepotrzebnych interwencji i zaburzenia naturalnych zachowań zwierząt. Właściwy balans pomiędzy regularnością a intensywnością doglądania jest kluczowy, a jedno doglądanie dziennie wystarcza do monitorowania ich dobrostanu. Ostatecznie, każdy hodowca powinien dostosować swoje praktyki do specyficznych warunków panujących w gospodarstwie oraz samych zwierząt, zachowując jednak standardy branżowe.

Pytanie 13

Dziedzina zajmująca się odpowiedzią immunologiczną organizmu na patogeny to

A. immunologia

B. serologia

C. transplantologia

D. mikrobiologia

Immunologia to nauka zajmująca się badaniem mechanizmów obronnych organizmu przed patogenami, takimi jak bakterie, wirusy czy grzyby. Główne tematy badań w immunologii obejmują funkcjonowanie układu odpornościowego, rozpoznawanie i eliminację antygenów oraz mechanizmy pamięci immunologicznej. Przykładem zastosowania wiedzy z zakresu immunologii jest opracowywanie szczepionek, które stymulują odpowiedź immunologiczną w organizmie, a tym samym zapobiegają infekcjom. Szczepionki przeciwko wirusowi grypy czy COVID-19 są doskonałym przykładem praktycznego zastosowania zasad immunologii. W kontekście standardów branżowych, badania immunologiczne muszą być prowadzone zgodnie z wytycznymi instytucji takich jak WHO czy CDC, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność produktów immunologicznych. Zrozumienie podstaw immunologii jest niezbędne w medycynie, biotechnologii i farmakologii, co czyni tę dziedzinę kluczową dla współczesnej nauki i zdrowia publicznego.

Pytanie 14

Gleba może być źródłem zakażeń w przypadku

A. tężca

B. babeszjozy

C. brucelozy

D. wścieklizny

Tężec jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterie Clostridium tetani, które produkują toksynę odpowiedzialną za objawy kliniczne. Gleba stanowi naturalne środowisko, w którym te bakterie często występują, zwłaszcza w obszarach wiejskich i ogrodowych. Bakterie te wnikają do organizmu przez zranienia, zwłaszcza gdy dochodzi do kontaktu z zanieczyszczonymi przedmiotami, takimi jak gwoździe czy ostre narzędzia. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie zasad higieny oraz profilaktyka poprzez szczepienia, szczególnie w przypadku osób pracujących w rolnictwie czy mających kontakt z ziemią. Regularne szczepienia przeciw tężcowi są kluczowym elementem ochrony zdrowia publicznego, a ich skuteczność opiera się na precyzyjnych standardach ustalonych przez organizacje zdrowia, takie jak WHO. Przykładowo, w przypadku ran przenikających, należy zawsze uwzględnić ryzyko zakażenia tężcem i, jeśli to konieczne, podać dawkę przypominającą szczepionki. Właściwe postępowanie w przypadku ran oraz znajomość źródeł zakażeń to podstawy skutecznej profilaktyki.

Pytanie 15

Narzędzie pokazane na ilustracji przeznaczone jest do poskramiania

A. bydła.

B. koni.

C. owiec.

D. świń.

Wybór odpowiedzi dotyczącej świń, koni lub owiec może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zastosowania narzędzia, które zostało przedstawione. Narzędzia do poskramiania zwierząt różnią się w zależności od gatunku zwierzęcia oraz celu ich zastosowania. Świnie nie są zazwyczaj poskramiane za pomocą poganiaczy elektrycznych, ponieważ do ich zarządzania często stosuje się inne metody, takie jak wykorzystanie zmysłu zapachu oraz odpowiednie szkolenie pracowników. W przypadku koni, instrumenty do ich poskramiania są zazwyczaj bardziej związane z ich odczuwanym dobrostanem oraz metodami naturalnego treningu, co kontrastuje z używaniem elektrycznych poganiaczy. Owce z kolei, w kontekście hodowli, są często zarządzane przy pomocy psów pasterskich, co minimalizuje stres i unika nadmiernego zmuszania do ruchu. Wykorzystywanie konkretnego narzędzia w niewłaściwy sposób może prowadzić do błędów w zarządzaniu stadem, w tym do zwiększonego stresu zwierząt oraz potencjalnych urazów. Właściwe zrozumienie funkcji i zastosowania poganiacza elektrycznego jest kluczowe dla efektywnego i etycznego zarządzania bydłem, co czyni tę odpowiedź poprawną.

Pytanie 16

Na zdjęciu przedstawiony jest

A. otoskop.

B. oftalmoskop.

C. stetoskop.

D. stereoskop.

Wybór odpowiedzi innej niż oftalmoskop może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji poszczególnych narzędzi medycznych. Na przykład stetoskop jest urządzeniem przeznaczonym do auskultacji, czyli słuchania dźwięków generowanych przez narządy wewnętrzne, takie jak serce czy płuca. Jego zastosowanie jest zatem całkowicie inne niż w przypadku oftalmoskopu, który ma na celu ocenę stanu zdrowia oczu. Kolejnym błędnym wyborem mogłoby być stereoskop, które służy do oglądania obrazów trójwymiarowych, a jego użycie w diagnostyce medycznej jest ograniczone. Wreszcie, otoskop, będący narzędziem do badania ucha zewnętrznego i środkowego, nie ma zastosowania w kontekście oceny zdrowia oczu. Często mylone jest, że wszystkie te urządzenia mają podobne funkcje, jednak różnice w ich zastosowaniach są kluczowe w diagnostyce. Warto zatem zapoznać się z charakterystyką poszczególnych narzędzi oraz ich specyfiką, aby unikać błędów w przyszłości. Umiejętność właściwego rozpoznawania narzędzi medycznych i ich funkcji to istotna część kształcenia w dziedzinie medycyny, która ma kluczowe znaczenie dla efektywności diagnostyki i leczenia pacjentów.

Pytanie 17

Na podstawie zamieszczonej instrukcji określ, ile preparatu Virkon S należy odważyć do sporządzenia 100 litrów 1% roztworu dezynfekcyjnego.

Virkon S

Dezynfekcja profilaktyczna: stosować roztwór 0,5-1,0% (0,5/1 kg preparatu rozpuścić w 100 litrach letniej wody; 5,0/10,0 g w 1 litrze letniej wody). Czas działania 30-60 minut.

A. 10 g

B. 1 g

C. 100 g

D. 1000 g

Wybór błędnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie w zakresie obliczania stężenia roztworu. Udzielenie odpowiedzi, która sugeruje na przykład 10 g lub 1 g, opiera się na błędnym zrozumieniu, co oznacza 1% roztwór. Przy 1% stężeniu, ilość substancji czynnej powinna wynosić 1% całkowitej objętości roztworu, co w przypadku 100 litrów równa się 1 kg, a zatem 1000 g. Wybór 100 g również świadczy o niepoprawnym przeliczeniu, ponieważ to zaledwie 0,1% w stosunku do 100 litrów wody. Tego rodzaju błędy obliczeniowe mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia podstawowych zasad stężenia roztworów oraz zniekształconej interpretacji instrukcji dotyczących przygotowania roztworów dezynfekcyjnych. Ważne jest, aby zawsze odnosić się do wytycznych producenta dotyczących preparatów chemicznych, ponieważ niewłaściwe dawkowanie może prowadzić do niewystarczającej dezynfekcji i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia. W kontekście dezynfekcji, takim jak w szpitalach czy laboratoriach, precyzyjne obliczenia i stosowanie się do norm są kluczowe dla zapewnienia skuteczności i bezpieczeństwa, co czyni znajomość tych zasad niezbędną w praktyce zawodowej.

Pytanie 18

Do schorzeń przenoszonych z zwierząt nie zalicza się

A. afrykański pomór świń

B. salmonelloza

C. bruceloza

D. wąglik

Salmonelloza, wąglik i bruceloza to choroby, które mogą być przenoszone z zwierząt na ludzi, co kwalifikuje je jako choroby odzwierzęce. Salmonelloza jest wywoływana przez bakterie Salmonella, które mogą być obecne w surowym mięsie oraz jajkach, a także w odchodach zakażonych zwierząt. Ludzie mogą się zarazić poprzez spożycie skażonej żywności, co prowadzi do objawów takich jak biegunka, gorączka i bóle brzucha. W kontekście praktycznym, aby zminimalizować ryzyko salmonellozy, istotne jest przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania i gotowania jedzenia. Wąglik, wywoływany przez bakterie Bacillus anthracis, jest poważną chorobą zakaźną, związaną głównie z hodowlą zwierząt, takich jak bydło i owce. Może występować w postaci skórnej, płucnej lub jelitowej, w zależności od drogi zakażenia. Odpowiednie praktyki bioasekuracyjne, jak szczepienia zwierząt i kontrola ich zdrowia, są kluczowe w zapobieganiu tej chorobie. Bruceloza, spowodowana przez bakterie z rodzaju Brucella, również przenosi się z zwierząt na ludzi, zwłaszcza podczas kontaktu z zakażonymi zwierzętami lub ich produktami. Objawy brucelozy mogą być trudne do zdiagnozowania, ponieważ są podobne do wielu innych chorób. Dlatego istotne są działania profilaktyczne, takie jak unikanie spożycia surowego mleka oraz przestrzeganie zasad higieny w gospodarstwach rolnych. Zrozumienie różnic między tymi chorobami a afrykańskim pomorem świń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem publicznym i zwierzęcym.

Pytanie 19

Usuwanie ogonów u młodych świń to

A. karbonizacja

B. kauteryzacja

C. kurtyzacja

D. kantonizacja

Kurtyzacja to praktyka weterynaryjna polegająca na chirurgicznym obcinaniu ogonków prosiąt, która ma na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia urazów i infekcji. Ta procedura jest szczególnie istotna w hodowli świń, gdzie ogonki mogą być przyczyną agresji między zwierzętami, prowadząc do uszkodzeń ciała i bólu. Wiele krajów, zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak World Organisation for Animal Health (OIE), zaleca przeprowadzanie kurtyzacji w odpowiednich warunkach, aby zminimalizować stres i dyskomfort dla zwierząt. Procedura powinna być realizowana przez wykwalifikowany personel, z użyciem odpowiednich narzędzi i środków znieczulających, co zapewnia dobrostan zwierząt. W praktyce, kurtyzacja jest wykonywana w pierwszych dniach życia prosiąt, co pozwala na szybsze gojenie się ran. Przykład zastosowania: w stadzie, gdzie prosięta są w bliskim kontakcie, brak kurtyzacji może prowadzić do rozwoju agresywnych zachowań, co negatywnie wpływa na zdrowie i produkcyjność zwierząt.

Pytanie 20

W trakcie analizy skóry pod kątem działania lampy Wooda, fluorescencję wywołują zmiany o etiologii

A. pasożytniczej

B. immunologicznej

C. bakteryjnej

D. grzybiczej

Fluorescencja w świetle lampy Wooda jest charakterystyczna dla szeregu chorób skórnych, w szczególności tych o podłożu grzybiczym. Lampa Wooda emituje promieniowanie UV, które powoduje, że niektóre substancje chemiczne zawarte w tkankach fluorescencyjnych, jak na przykład melanina czy pewne metabolity grzybów, emitują światło. W przypadku zmian grzybiczych, takich jak grzybica skóry, patogeny te wytwarzają substancje, które pod wpływem promieniowania UV dają charakterystyczne fluorescencyjne zabarwienie. W praktyce dermatologicznej, lampa Wooda jest nieocenionym narzędziem diagnostycznym. Pomaga w szybkiej identyfikacji grzybic, a także w różnicowaniu ich od innych chorób skóry, takich jak łuszczyca czy egzema. Zastosowanie lampy Wooda jest zgodne z wytycznymi wydanymi przez organizacje dermatologiczne, które podkreślają jej rolę w diagnostyce chorób skóry. Warto również pamiętać, że fluorescencja może mieć różne kolory, co jest szczególnie istotne przy ocenie konkretnego patogenu, co czyni to narzędzie nie tylko funkcjonalnym, ale i efektywnym w codziennej praktyce lekarskiej.

Pytanie 21

Leptospiroza to schorzenie, które powoduje uszkodzenie

A. śledziony oraz jajników

B. jąder i macicy

C. wątroby oraz nerek

D. szpiku kostnego oraz mózgu

Wybór odpowiedzi dotyczących szpiku kostnego, mózgu, jąder, macicy, śledziony czy jajników jest błędny, ponieważ te narządy nie są bezpośrednio związane z patogenezą leptospirozy. Szpik kostny jest odpowiedzialny za produkcję komórek krwi, a jego uszkodzenie nie jest typowe dla leptospirozy. Z kolei mózg, mimo że może być dotknięty w wyniku powikłań, nie jest głównym narządem atakowanym przez bakterie Leptospira. W kontekście układu rozrodczego, jądra i macica również nie są związane z tą chorobą. Śledziona, jako narząd odpowiedzialny za filtrowanie krwi i odpowiedź immunologiczną, również nie jest bezpośrednim celem działania leptospir. Typowe myślenie, które prowadzi do takich błędnych wniosków, może wynikać z mylenia objawów leptospirozy z innymi chorobami, które wpływają na te narządy, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie specyfiki patogenu oraz jego wpływu na organizm ludzki. W ścisłym kontekście klinicznym, leczenie chorób związanych z niewydolnością wątroby i nerek wymaga specjalistycznego podejścia, które zdecydowanie różni się od leczenia schorzeń wpływających na inne narządy.

Pytanie 22

Czy koty wymagają obowiązkowego szczepienia przeciwko wściekliźnie?

A. Tak, co 2 lata.

B. Nie.

C. Tak, jedynie gdy wychodzą na zewnątrz.

D. Tak, raz na rok.

Odpowiedź "Nie" jest poprawna, ponieważ w Polsce nie ma obowiązkowego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie, w przeciwieństwie do psów. Obowiązek szczepienia dotyczy przede wszystkim psów, zwłaszcza tych, które są zgłaszane do schronisk, a także zwierząt, które mają kontakt z osobami lub innymi zwierzętami. Koty nie są uważane za zwierzęta, które w znacznym stopniu przenoszą wściekliznę, dlatego nie wymagają regularnych szczepień. Niemniej jednak, w przypadku kotów wychodzących na zewnątrz, ich szczepienie zaleca się dla ochrony zdrowia zwierzęcia oraz zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby. Dobrym przykładem są sytuacje, gdy koty mają kontakt z dzikimi zwierzętami, które mogą być nosicielami wirusa. Dlatego też, chociaż nie jest to obowiązkowe, właściciele kotów powinni rozważyć szczepienie swoich pupili, szczególnie w przypadku ich aktywności na zewnątrz.

Pytanie 23

Podczas przeprowadzania zdjęć RTG konieczne jest zabezpieczenie opiekuna zwierzęcia fartuchem wykonanym z gumy?

A. aluminiowej

B. ołowiowej

C. stalowej

D. miedzianej

Ołowiane fartuchy ochronne są standardem w ochronie przed promieniowaniem w medycynie obrazowej, w tym w radiografii weterynaryjnej. Ołów skutecznie blokuje promieniowanie rentgenowskie, co jest kluczowe w zapobieganiu narażeniu właściciela zwierzęcia na szkodliwe skutki promieniowania. Ołowiane fartuchy są projektowane tak, aby chroniły kluczowe obszary ciała, takie jak narządy rozrodcze i tarczyca, które są szczególnie wrażliwe na promieniowanie. W praktyce, stosowanie fartuchów ołowiowych jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak American Veterinary Medical Association (AVMA) oraz International Atomic Energy Agency (IAEA), które podkreślają znaczenie ochrony osobistej w kontekście rentgenografii. Dlatego w każdej sytuacji, gdy wykonuje się zdjęcia RTG, kluczowe jest, aby zabezpieczyć osoby obecne w pomieszczeniu, stosując odpowiednie środki ochrony, w tym fartuchy ołowiowe.

Pytanie 24

Kiedy zakupisz owcę w wieku 18 miesięcy z krajów Unii Europejskiej, to zwierzę

A. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie tatuażu, a stary kolczyk musi być zachowany

B. zachowuje dotychczasowe oznakowanie w formie tatuażu lub kolczyka

C. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie kolczyka, a poprzedni kolczyk musi być zachowany

D. otrzymuje nowy numer identyfikacyjny w formie kolczyka, a dotychczasowy kolczyk musi być usunięty

Niektóre odpowiedzi sugerują, że przy zakupie owcy z Unii Europejskiej konieczne jest wprowadzenie nowego numeru identyfikacyjnego lub usunięcie starego kolczyka. Takie podejście jest niezgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi, które nakładają obowiązek zachowania dotychczasowej identyfikacji zwierząt. Wprowadzenie nowego oznakowania byłoby uzasadnione jedynie w sytuacji, gdyby istnieły wątpliwości co do autentyczności lub jakości dotychczasowego oznakowania, co jest rzadkością w praktyce. Usunięcie starego oznakowania, jak kolczyk, może wprowadzać zamieszanie i utrudniać odnalezienie historii zdrowotnej zwierzęcia, co jest kluczowe dla zarządzania stadem. Często popełnianym błędem jest myślenie, że nowa identyfikacja jest formą aktualizacji, podczas gdy ważne jest, aby zachować ciągłość dokumentacji. Praktyki te są określane przez standardy unijne oraz krajowe, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia pełnej przejrzystości i identyfikowalności zwierząt. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do problemów z prawidłowym zarządzaniem stadem oraz spełnianiem wymogów zdrowotnych.

Pytanie 25

Zgony świń, które prowadzą do redukcji liczby zwierząt w stadzie, muszą być zgłoszone do ARiMR w terminie

A. 28 dni

B. 14 dni

C. 30 dni

D. 7 dni

Zgłoszenie upadków świń do ARiMR w terminie 7 dni jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, które regulują kwestie dotyczące zdrowia zwierząt oraz ich monitorowania. Przekazywanie informacji o zmniejszeniu liczby zwierząt w stadzie ma kluczowe znaczenie dla prowadzenia odpowiednich działań prewencyjnych oraz monitorowania stanu zdrowia zwierząt hodowlanych. Zgłoszenie powinno obejmować szczegóły dotyczące przyczyny upadków, co umożliwia służbom weterynaryjnym podjęcie działań w celu zbadania sytuacji i ewentualnego zapobieżenia dalszym stratą. Na przykład, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej, szybkie zgłoszenie pozwala na wdrożenie niezbędnych środków ochrony zdrowia zwierząt i kontrolę rozprzestrzeniania się choroby. Stosowanie się do tego terminu jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również dobrą praktyką zarządzania stadem, co wpływa na efektywność produkcji oraz bezpieczeństwo żywności. Dobrze prowadzone dokumentowanie i raportowanie upadków przyczynia się do poprawy monitorowania zdrowia zwierząt oraz wspiera działania związane z bioasekuracją.

Pytanie 26

Termin "DC" w nazwie leku, np. "Orbenin DC", wskazuje, że lek jest przeznaczony do stosowania

A. do wywołania rui.

B. w czasie karmienia.

C. w fazie zasuszenia.

D. w celu synchronizacji cyklu rujowego.

Stosowanie leków w okresie laktacji, indukcji rui oraz synchronizacji rui to koncepcje, które są często mylone z zastosowaniem preparatów oznaczonych jako "DC". Okres laktacji to czas, w którym krowy produkują mleko, a stosowanie leków w tym czasie zazwyczaj koncentruje się na wspomaganiu zdrowia wymienia oraz kontroli chorób, co różni się od celów, jakie mają preparaty stosowane w zasuszeniu. Indukcja rui i synchronizacja rui to procesy, które mają na celu kontrolowanie cyklu płodności samic, a ich związki z lekami "DC" są ograniczone. Preparaty te nie są używane do wspomagania tych procesów, ale raczej do zarządzania zdrowiem wymienia w kontekście przygotowania do kolejnej laktacji. Warto również zauważyć, że błędne przypisanie tych leków do innych faz cyklu produkcyjnego bydła może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zdrowiem zwierząt oraz obniżenia ich wydajności mlecznej. W praktyce, niewłaściwe użycie tych leków w nieodpowiednich momentach może skutkować problemami zdrowotnymi, takimi jak mastitis, co negatywnie wpływa na cały proces produkcji mleka. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy rozumieli właściwe zastosowanie leków w kontekście ich oznaczenia i przeznaczenia, aby zapewnić optymalne wyniki w hodowli bydła.

Pytanie 27

U 8-letniej suki rasy labrador lekarz weterynarii podejrzewa ropomacicze. W celu potwierdzenia diagnozy, najlepszym krokiem będzie wykonanie badania

A. USG

B. RTG

C. poziomu progesteronu

D. poziomu estradiolu

Badania poziomu hormonów, takie jak progesteron czy estradiol, nie są wystarczające do postawienia diagnozy ropomacicza, ponieważ ich wyniki mogą być mylące. W przypadku progesteronu, wartość tego hormonu może być podwyższona także w ciąży lub w fazie lutealnej cyklu estralnego, co może prowadzić do błędnych wniosków. Estradiol, z kolei, jest hormonem, którego poziom jest zmienny i również nie dostarcza jednoznacznych informacji na temat stanu macicy. Dodatkowo, badanie RTG, choć użyteczne w ocenie struktury ciała, ma swoje ograniczenia w przypadku ropomacicza. RTG może nie wykryć płynów w jamie brzusznej, a także nie daje wyraźnego obrazu struktury narządów rodnych. Często zdarza się, że badanie radiologiczne nie pozwala na postawienie rzetelnej diagnozy, co może prowadzić do opóźnień w leczeniu. Dlatego, aby uniknąć błędnych interpretacji i zapewnić dokładną diagnostykę, ultrasonografia stała się preferowaną metodą oceny stanu układu rozrodczego u suki. Skoncentrowanie się na hormonalnych badaniach oraz RTG jako głównych narzędziach diagnostycznych jest typowym błędem, który można uniknąć poprzez zrozumienie specyfiki schorzeń ginekologicznych i ich diagnostyki. Ważne jest, aby pamiętać, że skuteczna diagnostyka wymaga zastosowania odpowiednich metod obrazowania, które dostarczą precyzyjnych i adekwatnych informacji do dalszego postępowania klinicznego.

Pytanie 28

Podczas prowadzenia obserwacji dochodzeniowej w kierunku wścieklizny, badanie psa odbywa się w dniach

A. 1, 4, 8, 12

B. 1, 7, 14, 21

C. 1, 2, 3, 4

D. 1, 5, 10, 15

Podejścia przedstawione w pozostałych odpowiedziach nie są zgodne z aktualnymi standardami w diagnostyce i monitorowaniu wścieklizny. Na przykład, odpowiedzi sugerujące inne dni, takie jak 1, 2, 3, 4 czy 1, 7, 14, 21, opierają się na mylnych założeniach co do przebiegu choroby i czasu inkubacji wirusa. Wścieklizna ma zazwyczaj okres inkubacji, który może sięgać od kilku tygodni do kilku miesięcy, ale pierwsze objawy najczęściej pojawiają się w przeciągu 1 do 3 miesięcy po zakażeniu. Dlatego obserwacja w dniach 2, 3 lub 4 jest niewystarczająca, aby potwierdzić, czy pies jest zakażony, ponieważ objawy mogą nie być jeszcze widoczne. Z kolei odpowiedzi, które sugerują 1, 7, 14, 21, również są nieadekwatne, ponieważ nie obejmują kluczowych dat, które są rekomendowane w literaturze weterynaryjnej. Kluczowym błędem myślowym jest zatem pomijanie znaczenia regularności i precyzyjnych terminów w diagnostyce. Weterynaryjne zalecenia jasno wskazują, że obserwacja powinna być przeprowadzana w ustalonych interwałach czasowych, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych symptomów. Bez tego rygorystycznego podejścia, ryzyko rozprzestrzenienia się wirusa wśród zwierząt i ludzi jest znacznie wyższe, co czyni odpowiednie monitorowanie kluczowym elementem zdrowia publicznego.

Pytanie 29

Próbki poubojowe do analizy BSE pobiera się z każdej tuszy bydlęcej, która pochodzi od zwierzęcia mającego więcej niż

A. 72 miesiące życia

B. 96 miesięcy życia

C. 24 miesiące życia

D. 18 miesięcy życia

Zrozumienie, dlaczego niektóre odpowiedzi są niepoprawne, jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do kwestii monitorowania BSE. Odpowiedzi wskazujące na wiek 24 miesięcy oraz 18 miesięcy życia nie uwzględniają faktu, że BSE ma długi okres inkubacji. W przypadku młodszych zwierząt ryzyko wystąpienia choroby jest znacznie niższe, co sprawia, że takie podejście do prób pobierania jest niewystarczające. Obie te odpowiedzi sugerują, że wystarczające jest badanie młodszych zwierząt, co może prowadzić do poważnych luk w systemie nadzoru zdrowotnego. Odpowiedź wskazująca 72 miesiące życia również jest błędna, ponieważ nie odpowiada aktualnym standardom, które jednoznacznie określają wiek 96 miesięcy jako granicę. Dla porównania, w krajach, które stosują młodsze limity, nie tylko narażają siebie na potencjalne ryzyko związane z BSE, ale również mogą podważyć zaufanie do systemu bezpieczeństwa żywności. Ważne jest, aby pamiętać, że choroba ta była źródłem poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego, co wymusiło wprowadzenie sztywnych norm dotyczących wieku zwierząt, z których pobierane są próbki. Właściwe podejście do badań jest zatem kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenieniu się tej niebezpiecznej choroby.

Pytanie 30

Aby wyeliminować inwazję włosogłówki, konieczne jest pobranie do analizy

A. krew

B. mocz

C. płyn otrzewnowy

D. kał

Wybór kału jako materiału do badania w przypadku podejrzenia inwazji włosogłówki jest uzasadniony, ponieważ włosogłówka (Trichuris trichiura) jest pasożytem jelitowym, którego formy dorosłe żyją w jelicie grubym człowieka. W organizmie człowieka pasożyt ten składa jaja, które są następnie wydalane z kałem. W związku z tym badanie kału jest kluczowe do wykrywania obecności jaj włosogłówki. W praktyce, aby skutecznie zdiagnozować infekcje pasożytnicze, należy stosować metody, takie jak badanie mikroskopowe próbek kału lub testy immunologiczne. Standardowe procedury diagnostyczne, zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zalecają wykonywanie co najmniej dwóch badań kału w odstępie kilku dni, aby zwiększyć szanse na wykrycie jaj, biorąc pod uwagę ich zmienność w wydalaniu. Dobrą praktyką jest również zbieranie próbek rano, gdyż w tym czasie wydalanie jaj jest najintensywniejsze.

Pytanie 31

Leukocytoza oznacza

A. obniżenie liczby krwinek białych

B. wzrost liczby krwinek białych

C. wzrost liczby płytek krwi

D. wzrost liczby krwinek czerwonych

Leukocytoza to termin specyficzny, który odnosi się wyłącznie do zwiększenia liczby leukocytów w krwi, a nie do zmniejszenia ich ilości. Odpowiedzi sugerujące zmniejszenie liczby krwinek białych wskazują na leukopenię, co jest zupełnie innym stanem, często spowodowanym infekcjami wirusowymi, chorobami szpiku kostnego lub niedoborami składników odżywczych. Wzrost ilości krwinek czerwonych to zjawisko określane jako erytrocytoza, które również nie ma związku z leukocytozą, a może być wynikiem odwodnienia, chorób płuc lub przewlekłego niedotlenienia. Odpowiedź dotycząca zwiększenia ilości płytek krwi odnosi się do trombocytozy, która jest stanem zwiększonej liczby płytek krwi i może występować w różnych stanach klinicznych, takich jak procesy zapalne czy nowotworowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do nieprawidłowych wniosków polegają na myleniu pojęć i nieodróżnianiu różnych typów komórek krwi oraz ich funkcji. Kluczowe jest zatem zrozumienie różnicy między tymi stanami oraz ich potencjalnych przyczyn, aby właściwie interpretować wyniki badań laboratoryjnych i podejmować odpowiednie decyzje terapeutyczne. Właściwa klasyfikacja i zrozumienie tych procesów jest niezbędne w praktyce medycznej, aby uniknąć nieporozumień i błędnych diagnoz.

Pytanie 32

Mięso można uznać za nadające się do spożycia przez ludzi

A. zawierające materiały szczególnego ryzyka.

B. pochodzące od zwierząt, które przeszły badania przedubojowe i poubojowe, z wyjątkiem dzikiej zwierzyny.

C. wykazujące intensywny zapach płciowy.

D. uzyskane od zwierząt, które były poddane ubojowi upozorowanemu.

Prawidłowa odpowiedź podkreśla znaczenie przeprowadzania badań przedubojowych i poubojowych, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Badania te obejmują ocenę stanu zdrowia zwierząt przed ubojowaniem oraz kontrolę jakości mięsa po jego pozyskaniu. W przypadku zwierząt hodowlanych, takie jak bydło czy trzoda chlewna, stosowanie się do regulacji unijnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 854/2004, jest niezbędne. Wyjątek dla upolowanej zwierzyny łownej wynika z różnic w nadzorze weterynaryjnym, gdzie kontrola może być mniej rygorystyczna, co stawia takie mięso w potencjalnie niebezpiecznej kategorii. Przykłady właściwych praktyk obejmują również odpowiednie przechowywanie i transport mięsa, które muszą odbywać się w warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji oraz zepsucia. Warto dodać, że mięso, które nie przeszło wymaganych badań, może być źródłem chorób przenoszonych na ludzi, co czyni przestrzeganie tych standardów kluczowym aspektem zdrowia publicznego.

Pytanie 33

Jakie czynniki powodują ASF?

A. wirusy

B. grzyby

C. priony

D. bakterie

ASF to Afrykański Pomór Świń. Jest to wirus, który wywołuje poważne problemy w hodowli świń. I to zarówno dla dzikich, jak i hodowlanych. Problem z tym wirusem jest taki, że potrafi on przetrwać w różnych warunkach, co utrudnia jego kontrolowanie. Gdy dojdzie do zakażenia, szkody mogą być naprawdę ogromne dla całego przemysłu. Przykłady działań zapobiegawczych obejmują różne kontrole bioasekuracyjne w gospodarstwach oraz edukację hodowców na temat ważności dezynfekcji sprzętu. Moim zdaniem, wiedza na temat wirusa ASF jest niezbędna, żeby wprowadzać odpowiednie środki bezpieczeństwa i szybko reagować na zagrożenia. Warto też wiedzieć, że ta wiedza jest podstawą do rozwoju szczepionek i innych form leczenia, które mogą pomóc w walce z tą groźną chorobą.

Pytanie 34

Przedstawiony opis postępowania w nagłych wypadkach dotyczy fazy

W tej fazie można podjąć się przeprowadzenia szczegółowego wywiadu i gruntownego przebadania pacjenta. Wyniki kliniczne są zazwyczaj wystarczające dla postawienia rozpoznania, mogą także decydować o wdrożeniu innych, bardziej zaawansowanych technik diagnostycznych.

A. diagnostyki.

B. świadomości.

C. wstrząsu.

D. stabilizacji.

Wybór odpowiedzi dotyczącej fazy stabilizacji, świadomości lub wstrząsu nie jest zgodny z prawidłowym zrozumieniem postępowania w nagłych wypadkach. Faza stabilizacji odnosi się do działań mających na celu ustabilizowanie stanu pacjenta, co następuje po precyzyjnej diagnostyce. W tej fazie kluczowe jest monitorowanie podstawowych funkcji życiowych oraz podejmowanie działań w celu zapewnienia pacjentowi bezpieczeństwa, co nie ma miejsca w opisie zawartym w pytaniu. Z kolei faza świadomości dotyczy oceny stanu neurologicznego pacjenta, a także jego zdolności do interakcji z otoczeniem, co również nie odnosi się do podstawowego procesu diagnostycznego. Faza wstrząsu związana jest z agresywnym stanem krytycznym, w którym pacjent wymaga natychmiastowego działania, ale również wymaga wcześniejszej diagnostyki, by określić przyczynę tego stanu. W związku z tym, pomijanie etapu diagnostycznego w kontekście reagowania na nagłe wypadki prowadzi do niepełnego obrazu sytuacji i może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. W praktyce medycznej, każdy z tych etapów musiałby być poprzedzony odpowiednią diagnostyką, co czyni tę odpowiedź nietrafną w kontekście pytania.

Pytanie 35

Preparat Virkon S stosowany jest do

A. dezynsekcji

B. deratyzacji

C. dekoronizacji

D. dezynfekcji

Preparat Virkon S to fajny środek dezynfekcyjny, który znajduje zastosowanie w wielu miejscach, jak weterynaria, rolnictwo czy medycyna. Jego mocna strona to skuteczne eliminowanie różnych patogenów, czyli bakterii, wirusów i grzybów. To bardzo ważne, zwłaszcza w kontekście zapewnienia higieny i bioasekuracji. Na przykład, w hodowli zwierząt często używa się Virkon S do dezynfekcji pomieszczeń, narzędzi czy sprzętu, co pomaga zmniejszyć ryzyko zakażeń i rozprzestrzeniania się chorób. Dobrze jest pamiętać, żeby stosować preparaty zgodnie z normami, takimi jak EN 14476, które mówią o ich skuteczności wobec wirusów. Jak się stosuje Virkon S zgodnie z instrukcją, to jest szansa na wysoką efektywność i bezpieczeństwo, co jest kluczowe w zarządzaniu zdrowiem w różnych środowiskach.

Pytanie 36

Mięso świń, które zostało pozyskane na cele konsumpcyjne, a jego ubój odbył się na obszarze bez ograniczeń, musi być obowiązkowo poddane badaniu w kierunku

A. różycy

B. włośnicy

C. BSE

D. ASF

Mięso świń, które jest pozyskiwane na użytek własny i poddawane ubojowi na terenach nieobciążonych ograniczeniami, wymaga przeprowadzenia badania w kierunku włośnicy. Włośnica, wywoływana przez pasożytnicze nicienie z rodzaju Trichinella, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, gdyż może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, każde mięso świń, które ma być spożywane, powinno być poddane badaniu w celu wykrycia obecności larw Trichinella. Badania te są przeprowadzane w akredytowanych laboratoriach, które stosują metody zgodne z normami krajowymi i międzynarodowymi. Przykładem może być badanie mięsa wykonane w laboratoriach weterynaryjnych, które stosują metody suchych ekstrakcji i immunoenzymatyczne. Praktyczne zastosowanie wiedzy na temat włośnicy jest istotne nie tylko z punktu widzenia zdrowia publicznego, ale również dla producentów, którzy pragną zapewnić bezpieczeństwo swoich produktów. Wdrożenie tych procedur może zapobiec rozprzestrzenieniu się choroby w populacji ludzi, a także zwiększyć zaufanie konsumentów do lokalnych źródeł żywności.

Pytanie 37

Zjawisko zmiany koloru mięsa, wywołane zgromadzeniem karotenoidów, to

A. lipochromatoza

B. żółtaczka

C. porfiria

D. melanoza

Lipochromatoza to stan, w którym dochodzi do odkładania się karotenoidów w tkankach, co prowadzi do widocznej zmiany zabarwienia mięsa. Karotenoidy są naturalnymi barwnikami, które nadają czerwonym, żółtym i pomarańczowym kolorom wielu owocom i warzywom, a ich obecność w mięsie powoduje jego zabarwienie. Zjawisko to może być szczególnie widoczne w mięsie zwierząt, które są karmione paszami bogatymi w karotenoidy, takimi jak marchew czy zielone rośliny. Użycie lipochromatozy w praktyce weterynaryjnej może być istotne dla oceny jakości mięsa oraz jego wartości odżywczej. Przykładowo, lipochromatoza może być wykorzystana do oceny, czy zwierzęta były prawidłowo żywione i czy ich mięso spełnia normy jakościowe. Zrozumienie tego procesu jest również kluczowe w kontekście przemysłu spożywczego, gdzie standardy jakości mięsa są ściśle regulowane przez przepisy sanitarno-epidemiologiczne.

Pytanie 38

Zabieg ścierania zębów u koni wykonuje się

A. w przypadku potrzeby

B. dwa razy do roku

C. raz do roku

D. co dwa lata

Wiele osób myśli, że tarnikowanie zębów u koni powinno się robić co rok albo co dwa lata. To jednak nie do końca prawda, bo każdy koń jest inny i wymaga innego podejścia. Czasami można się spotkać z przekonaniem, że jak koń wygląda dobrze, to nie potrzebuje kontroli stomatologicznej. A to jest mylne, bo mnóstwo problemów z zębami może się rozwijać bez żadnych objawów. Dlatego regularne wizyty są mega ważne. Jak za długo czekasz między zabiegami, to mogą się zdarzyć poważne schody, jak krzywy zgryz czy stan zapalny dziąseł, co wpływa na komfort i samopoczucie konia. Zdarza się też, że właściciele źle oceniają stan zębów swojego konia, przez co zabiegi mogą być niewłaściwie zaplanowane. Dobrze jest regularnie zasięgać porady weterynarza, który zna się na stomatologii weterynaryjnej, żeby zapewnić koniowi najlepszą opiekę.

Pytanie 39

Jaką ilość mililitrów preparatu Enrobioflox 5% powinno się zastosować u psa ważącego 35 kg, który ma zapalenie ucha środkowego, jeśli dawka leku wynosi 0,1 ml na 1 kg masy ciała?

A. 10 ml

B. 3,5 ml

C. 35 ml

D. 1,0 ml

W przypadku niewłaściwych odpowiedzi, takich jak 35 ml, 1,0 ml oraz 10 ml, można zauważyć kilka typowych błędów w myśleniu. Odpowiedź 35 ml wyraźnie przeszacowuje dawkę, co jest często wynikiem mylnego założenia, że większa masa ciała automatycznie wymaga proporcjonalnie większej dawki, bez uwzględnienia specyficznego dawkowania. Natomiast odpowiedzi 1,0 ml i 10 ml również mogą sugerować niedostateczne zrozumienie zasad dawkowania, które oparte są na precyzyjnych przeliczeniach. 1,0 ml jest zbyt niską dawką, a 10 ml niezgodna z wymaganiami dawkowania, co mogłoby prowadzić do nieefektywności terapii. Dawkowanie leków jest kwestią niezwykle istotną, gdyż błędne obliczenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierzęcia. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze podchodzić do obliczeń z dużą starannością i skrupulatnością, stosując odpowiednie wzory i zasady, takie jak przeliczanie dawki na podstawie rzeczywistej masy ciała i zaleceń producentów. W medycynie weterynaryjnej, prawidłowe dawkowanie wpływa nie tylko na skuteczność leczenia, ale również na bezpieczeństwo pacjenta, co jest priorytetem w każdej praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 40

Materiał wysokiego ryzyka (SRM) u bydła, niezależnie od wieku, obejmuje

A. jelita od dwunastnicy do odbytnicy oraz migdałki

B. czaszkę wraz z mózgiem

C. mózg oraz rdzeń kręgowy

D. ostatni czterometrowy fragment jelita cienkiego, jelito ślepe, krezkę oraz migdałki

Jelita od dwunastnicy do odbytnicy oraz migdałki nie obejmują wszystkich tkanek uznawanych za materiały szczególnego ryzyka. W przypadku bydła, tylko określone odcinki jelit oraz struktury anatomiczne mają znaczenie w kontekście SRM. Wybór jelit jako odpowiedzi stawia w centrum uwagę na zrozumienie anatomii układu pokarmowego bydła, ale pomija kluczowe elementy, takie jak ostatni odcinek jelita cienkiego i jelito ślepe. Podobnie, czaszka łącznie z mózgiem, chociaż może być źródłem prionów, nie jest kompletna w kontekście całościowych materiałów ryzyka. Odpowiedź wskazująca na mózg i rdzeń kręgowy również ogranicza się do pojedynczych struktur, które mogą nie obejmować wszystkich aspektów ryzyka. Zrozumienie, które części ciała są klasyfikowane jako SRM, wymaga wiedzy na temat chorób prionowych i ich rozprzestrzeniania. Typowym błędem myślowym jest interpretacja SRM jako dowolnej tkanki, co prowadzi do niedoszacowania ryzyka zdrowotnego. Wiedza na temat SRM jest fundamentalna dla pracowników w branży mięsnej, którzy muszą znać procedury eliminacji oraz normy prawne, aby skutecznie zarządzać bezpieczeństwem żywności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej