Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:12
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:37

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką grubość warstwy ziemi trzeba zabezpieczyć podczas wykonywania działań ziemnych?

A. od 31 cm do 59 cm
B. od 60 cm do 90 cm
C. od 5 cm do 9 cm
D. od 10 cm do 30 cm
Odpowiedź 'od 10 cm do 30 cm' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi prowadzenia robót ziemnych, minimalna grubość warstwy ziemi, którą należy zabezpieczyć, wynosi właśnie od 10 cm do 30 cm. Zabezpieczenie tej warstwy jest kluczowe dla ochrony środowiska oraz zapobiegania erozji i zanieczyszczeniu gleby. W praktyce oznacza to, że podczas wykopów, budowy lub innych prac ziemnych, należy zachować ostrożność, aby nie zakłócać struktury gleby, co może prowadzić do problemów z jej nośnością i stabilnością. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie placów budowy, gdzie odpowiednie zabezpieczenie gruntu pozwala na zachowanie jego jakości oraz minimalizowanie wpływu na otaczające środowisko. Standardy takie jak PN-EN 1997-1 dotyczące geotechniki oraz wytyczne dotyczące ochrony środowiska jasno określają, jak należy postępować z urobkiem ziemi, aby zminimalizować ryzyko degradacji gleby.
Pytanie 2

Jakiego materiału budowlanego należy użyć do stworzenia trwałej, bezpiecznej oraz estetycznej krawędzi paleniska ogniska, które znajduje się wzdłuż ścieżki przyrodniczej na leśnej polanie?

A. Obrzeże betonowe
B. Kamień polny
C. Dwuteownik stalowy
D. Belkę sosnową
Wybór kamienia polnego jako materiału do wykonania krawędzi paleniska ogniska jest uzasadniony zarówno jego trwałością, jak i estetycznym wyglądem. Kamień polny jest naturalnym materiałem, który charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur oraz czynników atmosferycznych, co czyni go idealnym rozwiązaniem do zastosowań zewnętrznych. Jego różnorodność kolorystyczna i faktura pozwala na estetyczne wkomponowanie go w otoczenie leśne, co jest szczególnie istotne w kontekście ścieżek przyrodniczych. Ponadto, kamienie polne, dzięki swojej masywności, zapewniają stabilność i bezpieczeństwo, eliminując ryzyko przemieszczenia się krawędzi w wyniku działania sił mechanicznych, takich jak wiatry czy aktywność ludzi. W praktyce, takie obrzeża mogą być stosowane nie tylko w paleniskach, ale również w innych elementach małej architektury ogrodowej, co dodatkowo zwiększa ich funkcjonalność. Warto również wspomnieć o ich zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju, gdyż kamień polny jest materiałem naturalnym, który nie wpływa negatywnie na środowisko.
Pytanie 3

Jakiej techniki należy użyć do zapewnienia odpowiedniego drenażu na terenie podmokłym przed budową ścieżki?

A. Podsypanie terenu piaskiem
B. Ułożenie podbudowy z żwiru
C. Wykorzystanie folii izolacyjnej
D. Zastosowanie drenażu francuskiego
Podsypanie terenu piaskiem, choć może wydawać się prostym i szybkim rozwiązaniem, nie jest skuteczne w kontekście odprowadzania nadmiaru wody na terenach podmokłych. Piasek może pomóc w podniesieniu poziomu terenu, ale nie rozwiązuje problemu odprowadzania wody, a nawet może prowadzić do jej zatrzymywania, co pogłębia problem. Wykorzystanie folii izolacyjnej jest jeszcze mniej odpowiednie, ponieważ taka folia służy przede wszystkim do zabezpieczania przed przenikaniem wilgoci, a nie do jej odprowadzania. Co więcej, stworzenie bariery w postaci folii mogłoby prowadzić do gromadzenia się wody w jednym miejscu, zamiast jej efektywnego rozprowadzenia. Ułożenie podbudowy z żwiru jest lepszym rozwiązaniem niż dwa wcześniej wspomniane, gdyż żwir jest materiałem przepuszczalnym. Jednakże, sam żwir bez odpowiedniego systemu odprowadzającego wodę, jak w przypadku drenażu francuskiego, nie jest wystarczający do skutecznego zarządzania wodą na podmokłych terenach. Typowe błędy w planowaniu drenażu wynikają z niezrozumienia, że skuteczne odwodnienie wymaga nie tylko materiałów przepuszczalnych, ale również systemu, który aktywnie odprowadza wodę z problematycznego obszaru.
Pytanie 4

Który typ nawierzchni jest powszechnie stosowany w budowie bieżni, boisk sportowych oraz na placach zabaw dla dzieci z uwagi na odpowiednią elastyczność, sprężystość, minimalizację poślizgu, redukcję hałasu oraz dużą wytrzymałość mechaniczną?

A. Nawierzchnie z asfaltu piaskowego
B. Nawierzchnie z tworzyw sztucznych
C. Nawierzchnie trawiaste
D. Nawierzchnie piaszczyste
Nawierzchnie z tworzyw sztucznych cieszą się dużym uznaniem w budowie bieżni, boisk sportowych oraz terenów zabaw dla dzieci ze względu na ich wyjątkowe właściwości użytkowe. Dzięki elastyczności i sprężystości, nawierzchnie te skutecznie redukują ryzyko kontuzji, co jest szczególnie istotne w sportach wytrzymałościowych, gdzie obciążenia dla stawów są znaczne. Materiały te, takie jak poliuretan czy EPDM, tworzą powierzchnie o doskonałych parametrach technicznych, które nie tylko zapewniają komfort użytkowania, ale także są odporne na różne warunki atmosferyczne, co wydłuża ich żywotność. W kontekście terenów zabaw dla dzieci, nawierzchnie z tworzyw sztucznych mogą być również dostosowane do różnych poziomów bezpieczeństwa, w zależności od wysokości zjazdów i sprzętu. Dodatkowo, ich właściwości antypoślizgowe minimalizują ryzyko upadków, co jest kluczowe w miejscach intensywnie użytkowanych przez najmłodszych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami PN-EN 1176 oraz PN-EN 1177, nawierzchnie te muszą spełniać określone standardy bezpieczeństwa, co czyni je odpowiednim wyborem dla publicznych przestrzeni rekreacyjnych.
Pytanie 5

Wśród statycznych technik stabilizacji gruntu znajduje się

A. nawadnianie.
B. ugniatanie walcami.
C. uderzanie ubijakami.
D. wibrowanie.
Ugniatanie walcami jest jedną z kluczowych metod statycznych stabilizacji gruntu, która polega na mechanicznym zagęszczaniu materiałów gruntowych przy użyciu ciężkich walców. Proces ten ma na celu zwiększenie nośności gruntu oraz poprawę jego właściwości fizycznych, co jest niezwykle istotne w budownictwie drogowym, kolejowym oraz w projektach infrastrukturalnych. Walcowanie gruntu pozwala na efektywne usunięcie powietrza z przestrzeni porowych, co prowadzi do zwiększenia gęstości gruntu i zmniejszenia jego podatności na osiadanie. Metoda ta jest szeroko stosowana w praktyce inżynieryjnej, zwłaszcza w przypadku gruntów sypkich i półzwięzłych, które wymagają odpowiedniego zagęszczenia przed rozpoczęciem budowy. Zgodnie z normami branżowymi, aby uzyskać pożądany efekt, walcowanie powinno być prowadzone w odpowiednich warunkach wilgotności oraz w odpowiednich odstępach między kolejnymi przejazdami walca. Wiedza na temat właściwego doboru sprzętu oraz techniki walcowania jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wykonania, co potwierdzają doświadczenia inżynierów i praktyków z branży.
Pytanie 6

Aby stworzyć powierzchnię odporną na poślizgnięcia na tarasie, należy zastosować deski

A. heblowane
B. przecierane
C. ryflowane
D. polerowane
Deski ryflowane są najlepszym wyborem do budowy powierzchni antypoślizgowej tarasu, ponieważ ich charakterystyczne żłobienia zwiększają przyczepność, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa użytkowników. Dzięki ryflowanej powierzchni woda oraz inne substancje, które mogą powodować poślizg, skuteczniej spływają, co znacząco redukuje ryzyko wypadków. Przykładem zastosowania desek ryflowanych są tarasy przy basenach lub w miejscach narażonych na kontakt z wodą. Wybór tego typu desek powinien być zgodny z normami bezpieczeństwa, które zalecają stosowanie materiałów o odpowiednich właściwościach antypoślizgowych. Dobrą praktyką jest także regularne sprawdzanie stanu desek oraz ich konserwacja, co pozwala na utrzymanie właściwości antypoślizgowych przez długi czas. Warto również wspomnieć, że deski ryflowane mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno kompozytowe czy naturalne, co dodatkowo zwiększa ich wszechstronność w zastosowaniach zewnętrznych.
Pytanie 7

Wykopanie rowu, ustabilizowanie dna, nasypanie piasku, rozciągnięcie sznura, ustawienie obrzeży oraz zasypanie rowu ziemią po obu stronach i ubicie gruntu - to sekwencja działań przy montażu obrzeży nawierzchni?

A. pieszej
B. pieszo-jezdnej
C. jezdnej
D. parkingowej
Odpowiedź "pieszej" jest trafna, bo omawiane prace dotyczą budowy obrzeży nawierzchni, a te są mega ważne dla stabilności i wyglądu ścieżek dla pieszych. Ustabilizowanie dna wykopu i wsypanie piasku to kluczowe kroki, żeby mieć dobry drenaż i żeby obrzeża dobrze się osadziły. Rozciągnięcie sznura pozwala na precyzyjne zaznaczenie miejsca, gdzie będą montowane obrzeża. To ma znaczenie dla estetyki i funkcji nawierzchni. Ustawienie obrzeży i zasypanie rowu z boku ziemią sprawia, że są solidnie trzymane i nie będą się przesuwały w trakcie użytkowania. Na końcu ubijamy ziemię, co wzmocni całą konstrukcję. Takie podejście to naprawdę dobry sposób na budowanie, a trwała nawierzchnia piesza jest super ważna dla bezpieczeństwa ludzi korzystających z ścieżek.
Pytanie 8

Aby skonstruować mur oporowy, który nie jest pokryty tynkiem i jest narażony na działanie wody, należy zastosować cegłę

A. szamotową
B. zwykłą
C. dziurawki
D. klinkierową
Cegła klinkierowa jest idealnym materiałem do budowy nieotynkowanego muru oporowego narażonego na nasiąkanie wodą ze względu na swoje wyjątkowe właściwości fizyczne i chemiczne. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, co oznacza, że nie wchłania wody w takim stopniu jak inne typy cegieł. Dzięki temu, mury oporowe z cegły klinkierowej są znacznie bardziej odporne na działanie wilgoci oraz zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce, zastosowanie cegły klinkierowej przy budowie murów oporowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają użycie materiałów o wysokiej odporności na działanie wody w miejscach narażonych na jej działanie. Ponadto, klinkier jest materiałem trwałym, co zapewnia długotrwałą stabilność konstrukcji, a jego estetyka sprawia, że mur może być elementem dekoracyjnym w krajobrazie. Przykłady zastosowania cegły klinkierowej obejmują mury oporowe w ogrodach, na terenach o dużej wilgotności oraz w budynkach, gdzie estetyka również odgrywa istotną rolę.
Pytanie 9

Przy zakładaniu ogrodu na dachu garażu, zaczynając od stropu, jakie warstwy powinny być ułożone w odpowiedniej kolejności?

A. drenaż z keramzytu, izolację przeciwwilgociową, agrowłókninę, ziemię żyzną
B. drenaż z keramzytu, agrowłókninę, izolację przeciwwilgociową, ziemię żyzną
C. izolacje przeciwwilgociową, drenaż z keramzytu, agrowłókninę, ziemię żyzną
D. izolację przeciwwilgociową, agrowłókninę, drenaż z keramzytu, ziemię żyzną
Zastosowanie niewłaściwej kolejności warstw w konstrukcji ogrodu na dachu może prowadzić do poważnych problemów. Niektóre odpowiedzi sugerują, że drenaż z keramzytu może być umieszczony jako pierwsza warstwa, co jest błędne. Drenaż ma na celu odprowadzanie nadmiaru wody, ale jeśli zostanie ułożony bezpośrednio na stropie, nie będzie mógł skutecznie spełniać swojej funkcji, ponieważ nie będzie chroniony przed wilgocią. Taka konstrukcja może prowadzić do zawilgocenia stropu, co z czasem osłabia strukturę budynku. Innym powszechnym błędem jest umieszczanie agrowłókniny pod drenażem. Agrowłóknina ma chronić warstwę drenażową przed zanieczyszczeniem gleby, ale jeśli znajdzie się pod drenażem, nie spełni swojej funkcji, co może prowadzić do zatorów i gromadzenia wody. Ważne jest, aby pamiętać, że każda warstwa w systemie zielonego dachu ma swoje specyficzne zadanie i musi być odpowiednio umiejscowiona zgodnie z zasadami inżynieryjnymi. Niezastosowanie się do tego może skutkować nie tylko uszkodzeniem samego dachu, ale również problemami z roślinami, które nie będą miały odpowiedniego środowiska do wzrostu. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie właściwej sekwencji warstw, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi projektowania zielonych dachów.
Pytanie 10

Betonową palisadę używaną do budowy schodów terenowych należy osadzić na głębokości

A. 2/3 wysokości elementu
B. 1/3 wysokości elementu
C. 1/2 wysokości elementu
D. 1/4 wysokości elementu
Wybór niewłaściwej głębokości zakopania palisady betonowej, jak sugerują inne odpowiedzi, może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Zakopanie palisady na głębokość 1/3 wysokości elementu jest niewystarczające i może skutkować niestabilnością, ponieważ większość elementu pozostaje na powierzchni, co czyni konstrukcję podatną na przesunięcia pod wpływem obciążeń. Wykopanie palisady na głębokość 1/2 wysokości również nie zapewni odpowiedniej stabilności, zwłaszcza w warunkach niekorzystnych, takich jak grunt mokry czy skłonny do osuwisk. Z kolei wybór 1/4 wysokości elementu to podejście skrajnie nieodpowiedzialne, które w praktyce nie ma uzasadnienia w standardach budowlanych i prowadzi do szybkiego zużycia oraz uszkodzeń konstrukcji. Zdarza się, że osoby podejmujące takie decyzje kierują się intuicją lub brakiem wiedzy w zakresie inżynierii budowlanej, co w konsekwencji skutkuje nieprawidłowym oszacowaniem wymagań dotyczących stabilności. Warto również zauważyć, że różnorodność warunków gruntowych może wpłynąć na decyzje dotyczące głębokości zakopania. Z tego względu, w przypadku projektowania schodów terenowych, zawsze należy kierować się zasadami inżynieryjnymi oraz standardami budowlanymi, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.
Pytanie 11

Najbardziej wytrzymałe wzmocnienie brzegów naturalnego zbiornika wodnego o zmiennym poziomie wody można osiągnąć dzięki

A. faszynowym kiszkami.
B. narzutowi kamiennemu.
C. drewnianemu ogrodzeniu.
D. cegłom budowlanym.
Narzut kamienny jest jednym z najskuteczniejszych sposobów umacniania brzegów zbiorników wodnych, szczególnie tych o zmiennym poziomie lustra wody. Jego zastosowanie polega na układaniu warstwy kamieni na dnie i brzegach zbiornika, co pozwala na skuteczne przeciwdziałanie erozji oraz stabilizację gruntu. Kamienie, dzięki swojemu ciężarowi i trwałości, tworzą naturalną barierę, która chroni przed działaniem fal i zmieniającymi się warunkami hydrologicznymi. Ponadto, narzut kamienny dobrze integruje się z naturalnym środowiskiem, co sprzyja ochronie ekosystemów wodnych. Przykłady zastosowania narzutu kamiennego można znaleźć w budowie zbiorników retencyjnych, stawów rybnych czy w projektach ochrony brzegów rzek. Zgodnie z normami budowlanymi, narzut kamienny powinien być wykonany z odpowiednich frakcji kamienia, aby zapewnić optymalną stabilność i efektywność. Warto również zauważyć, że tego rodzaju umocnienia wymagają regularnych przeglądów, aby upewnić się o ich trwałości i skuteczności.
Pytanie 12

Jaka jest typowa sekwencja działań przy budowie panelowego ogrodzenia metalowego?

A. Wykonanie wykopu, zalanie wykopu mieszanką betonową, mocowanie paneli ogrodzeniowych, ustawienie słupków
B. Wykonanie wykopu, ustawienie słupków, mocowanie paneli ogrodzeniowych, zalanie wykopu mieszanką betonową
C. Wykonanie wykopu, ustawienie słupków, zalanie wykopu mieszanką betonową, mocowanie paneli ogrodzeniowych
D. Wykonanie wykopu, wylanie fundamentu, ustawienie słupków, mocowanie paneli ogrodzeniowych
Poprawna odpowiedź wskazuje na typową kolejność prac przy budowie metalowego ogrodzenia panelowego. Pierwszym krokiem jest wykonanie wykopu, co pozwala na przygotowanie fundamentu dla słupków. Ustawienie słupków jest kluczowe, ponieważ to one stanowią główną podporę dla całej konstrukcji. Następnie, zalanie wykopu mieszanką betonową zapewnia stabilność i trwałość umocowania słupków, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi fundamentacji ogrodzeń. Ostatecznym etapem jest mocowanie paneli ogrodzeniowych, co łączy wszystkie elementy w funkcjonalną całość. Taka sekwencja działań nie tylko zwiększa wytrzymałość ogrodzenia, ale także ułatwia jego montaż oraz późniejsze ewentualne prace konserwacyjne. Przykładem zastosowania tej metody jest budowa ogrodzeń w obiektach przemysłowych, gdzie stabilność i odporność na warunki atmosferyczne są kluczowe dla bezpieczeństwa i estetyki otoczenia.
Pytanie 13

Aby przywrócić funkcje użytkowe obszarom, które doświadczyły degradacji i straciły swoją pierwotną wartość biologiczną oraz użytkową, powinno się je poddać

A. rekonstrukcji
B. renowacji
C. konserwacji
D. rekultywacji
Rekultywacja to proces, który ma na celu przywrócenie wartości użytkowej i biologicznej terenów degradujących się lub zniszczonych, takich jak obszary poprzemysłowe, tereny rolnicze zubożone przez intensywne użytkowanie czy tereny zniszczone przez katastrofy naturalne. W ramach rekultywacji podejmuje się działania takie jak wprowadzenie odpowiednich technik agrotechnicznych, rekonstrukcja ekosystemów, przywracanie lokalnej flory i fauny czy poprawa jakości gleby. Przykładem może być rekultywacja terenów pokopalnianych, gdzie wprowadza się nowe warstwy gleby, zasiewa rośliny, które wspomagają regenerację środowiska oraz umożliwiają powrót dzikiej przyrody. Zgodnie z normami ISO 14001, w procesie rekultywacji istotna jest analiza wpływu na środowisko oraz wdrażanie praktyk zgodnych z zasadami zrównoważonego rozwoju, co czyni ten proces kluczowym w kontekście ochrony środowiska i bioróżnorodności.
Pytanie 14

Jaką konstrukcję wspierającą dla roślin pnących należy zastosować, aby osłonić powierzchnię ściany altany na odpady, minimalizując zajmowaną przestrzeń w rzucie?

A. Berso
B. Pergolę
C. Trejaż
D. Bindaż
Trejaż to konstrukcja wspierająca, która idealnie nadaje się do osłonięcia płaszczyzny ściany altany śmietnikowej, a jej kluczowym atutem jest minimalna powierzchnia rzutu. Dzięki swojej konstrukcji, trejaż pozwala na efektywne wspieranie roślin pnących, które mogą rosnąć zarówno w pionie, jak i w poziomie, przyczyniając się do estetyki przestrzeni. W praktyce, trejaż może być wykonany z różnych materiałów, takich jak drewno, metal lub tworzywa sztuczne, co pozwala na dostosowanie do indywidualnych potrzeb i stylu architektonicznego. Ponadto, trejaże są często wykorzystywane w ogrodnictwie jako element dekoracyjny, który wspiera wzrost roślin, jednocześnie zajmując minimalną przestrzeń. Stosowanie trejaży jest zgodne z dobrą praktyką w projektowaniu przestrzeni zielonych, gdzie efektywność i estetyka idą w parze. Warto wspomnieć, że trejaże mogą być również stosowane w celu zwiększenia wentylacji i dostępu światła do roślin, co sprzyja ich zdrowemu rozwojowi.
Pytanie 15

Jakiego materiału należy użyć do stworzenia górnej warstwy nawierzchni kortu tenisowego?

A. Płyty betonowe
B. Cegła klinkierowa
C. Kamienie rzeczne
D. Mączka ceglana
Mączka ceglana jest najczęściej stosowanym materiałem do budowy wierzchniej warstwy nawierzchni kortów tenisowych, ponieważ zapewnia odpowiednią przyczepność oraz amortyzację podczas gry. Jest to materiał naturalny, który charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością wody, co pozwala na szybkie osuszanie powierzchni po opadach deszczu. Co więcej, mączka ceglana sprzyja dynamicznej grze, umożliwiając graczom łatwiejsze hamowanie i zmianę kierunku. W praktyce, nawierzchnie z mączki ceglanej wymagają regularnego nawadniania, co zapobiega ich przesuszeniu i pękaniu, a także konieczności kontrolowania poziomu granulacji mączki, aby utrzymać optymalne warunki gry. Warto również zauważyć, że korty z mączki ceglanej są mniej kontuzjogenne w porównaniu do nawierzchni twardych, co czyni je preferowanym wyborem dla wielu profesjonalnych i amatorskich graczy. Ponadto, mączka ceglana sprzyja długowieczności kortu, ponieważ ma zdolność do samoregeneracji i łatwego dostosowywania się do warunków atmosferycznych.
Pytanie 16

Aby uzyskać idealnie gładką powierzchnię na tynkowanej ścianie, co należy zrobić?

A. wygładzić otynkowaną ścianę pacą na mokro
B. wygładzić otynkowaną ścianę pacą na sucho
C. obficie zwilżyć otynkowaną ścianę wodą
D. posypać otynkowaną ścianę suchym cementem
Zatarty tynk na mokro to bardzo ważny krok w wykończeniu ściany, bo dzięki temu uzyskujemy gładką i ładną powierzchnię. Użycie pacy na mokro pomaga rozprowadzić tynk równomiernie, a przy okazji eliminuje różne nierówności i drobne wady. Warto pamiętać, że woda w tynku ułatwia pracę, bo ziarna lepiej się wtapiają w podłoże, co sprawia, że wszystko lepiej się trzyma. Najlepiej zatrzeć tynk zaraz po nałożeniu, zanim zacznie twardnieć, co zwykle zdarza się w ciągu doby. Używając pacę na mokro, możemy uzyskać naprawdę gładką powierzchnię, co jest super ważne przed malowaniem czy tapetowaniem. Dobrym pomysłem jest też stosowanie okrężnych ruchów przy zatracaniu, bo to dodatkowo poprawia wygląd.
Pytanie 17

Którego zabiegu nie trzeba przeprowadzać w przypadku konserwacji nawierzchni żwirowej stabilizowanej?

A. Wyrównywania
B. Wałowania
C. Odchwaszczania
D. Betonowania
Odpowiedź 'betonowania' jest prawidłowa, ponieważ nawierzchnie żwirowe stabilizowane nie wymagają procesu betonowania w kontekście konserwacji. Nawierzchnie te są tworzone z materiałów naturalnych, takich jak żwir, które są połączone w sposób mechaniczny lub chemiczny, co pozwala na ich właściwą stabilizację i funkcjonowanie bez konieczności stosowania betonu. W praktyce, konserwacja nawierzchni żwirowej stabilizowanej obejmuje takie zabiegi jak wałowanie, odchwaszczanie oraz wyrównywanie, które mają na celu utrzymanie równej powierzchni, zapobieganie rozwojowi chwastów i poprawę ogólnej jakości nawierzchni. Dobrym przykładem jest regularne wałowanie, które zwiększa gęstość materiału i zapobiega jego erozji, co jest kluczowe dla długowieczności nawierzchni. Warto zauważyć, że zgodnie z normami branżowymi, takie podejście do konserwacji pozwala na efektywne zarządzanie infrastrukturą drogową bez zbędnych kosztów związanych z betonowaniem, które w tym przypadku są nieuzasadnione.
Pytanie 18

Aby uniknąć pękania muru oporowego z konstrukcją murowaną w wyniku zmiennych temperatur, należy zastosować

A. izolację poziomą
B. fundamenty punktowe
C. rynny stokowe
D. przerwy dylatacyjne
Przerwy dylatacyjne są kluczowym elementem w projektowaniu murków oporowych, szczególnie w konstrukcjach murowanych, które są narażone na zmiany temperatury oraz różne inne czynniki środowiskowe. Dylatacje pozwalają na swobodne przemieszczenie się elementów budowlanych, ograniczając powstawanie naprężeń wewnętrznych, które mogą prowadzić do pękania materiałów. W praktyce, przerwy dylatacyjne powinny być projektowane zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1992, które dostarczają wskazówek dotyczących rozstawu i szerokości dylatacji w zależności od materiałów i warunków eksploatacyjnych. W przypadku murków oporowych zaleca się umieszczanie dylatacji co kilka metrów, aby zminimalizować ryzyko deformacji. Przykładem zastosowania przerw dylatacyjnych są konstrukcje mostowe, gdzie ich obecność jest kluczowa dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budowli. Zastosowanie dylatacji w murkach oporowych jest więc niezbędne dla ich długowieczności i stabilności, wpływając na ich odpowiednią funkcjonalność oraz bezpieczeństwo.
Pytanie 19

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż skałę, która jest najmniej przydatna do produkcji materiałów przeznaczonych do budowy nawierzchni na placach miejskich.

Nazwy skałŚcieralność na tarczy Boehhmego [cm] (uśredniona dla polskich złóż)
A.Sjenit0,23 - 0,25
B.Granit0,16 - 0,24
C.Marmur0,39 - 0,65
D.Piaskowiec0,87 - 1,94
A. A.
B. C.
C. B.
D. D.
Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ wskazuje na skałę, która ma najwyższą wartość ścieralności, co czyni ją najmniej odporną na zużycie. Ścieralność skał na tarczy Boehmego jest kluczowym wskaźnikiem przydatności materiałów budowlanych do zastosowań, takich jak nawierzchnie miejskie. Piaskowiec, mający wartość ścieralności w zakresie 0,87 - 1,94 cm, jest szczególnie podatny na zużycie, co czyni go nieodpowiednim do miejsc o dużym natężeniu ruchu. W praktyce oznacza to, że materiały budowlane muszą być wybierane na podstawie ich odporności na ścieranie, aby zapewnić długowieczność i bezpieczeństwo nawierzchni. Branżowe normy, takie jak PN-EN 1338, wskazują na znaczenie ścieralności w kontekście trwałości nawierzchni. Wybór mniej odpornych materiałów może prowadzić do częstszych napraw i kosztów utrzymania, co w dłuższej perspektywie wpływa na efektywność ekonomiczną projektów budowlanych.
Pytanie 20

Aby zwiększyć przyczepność zaprawy klejowej do podłoża, należy zastosować

A. pacy gładkiej
B. kielni trójkątnej
C. pędzla płaskiego
D. pacy zębatej
Paca zębata jest narzędziem zaprojektowanym specjalnie do rozprowadzania zaprawy klejowej, które zapewnia odpowiednią przyczepność materiału do podłoża. Jej ząbkowana powierzchnia pozwala na tworzenie rowków w zaprawie, co zwiększa powierzchnię styku między klejem a materiałem, takim jak płytki ceramiczne czy kamień. Właśnie te rowki są kluczowe, ponieważ pozwalają na odpowiednie wnikanie zaprawy w nierówności podłoża, co znacząco poprawia adhezyjne właściwości połączenia. Przykładem zastosowania pacy zębatej może być układanie płytek w łazience, gdzie odpowiednia przyczepność ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykonanej powierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie pacy zębatej o odpowiednim rozmiarze zębów, co uzależnione jest od rodzaju kleju oraz materiału, który kładziemy. Na przykład, dla większych płytek ceramicznych zaleca się stosowanie pacy z większymi zębami, co pozwala na lepsze wypełnienie przestrzeni pod płytką zaprawą. Standardy branżowe, takie jak normy EN 12004 dotyczące klejów do płytek, również podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania podłoża oraz właściwego narzędzia do aplikacji, co w praktyce przekłada się na wytrzymałość i funkcjonalność wykonanej pracy.
Pytanie 21

Jak należy zabezpieczyć warstwę urodzajną gleby w trakcie wykonywania prac ziemnych?

A. Przykrycie gleby warstwą piasku w miejscach, gdzie będą realizowane zadania
B. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w kontenerach budowlanych
C. Zakrycie gleby folią w obszarach, gdzie będą prowadzone prace
D. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w pryzmie
Zabezpieczenie warstwy urodzajnej gleby podczas robót ziemnych jest naprawdę ważne, jeśli chcemy, żeby gleba była dobra i żeby rośliny mogły rozwijać się prawidłowo. Najlepiej jest ściągnąć tę warstwę urodzajną i przechować ją w pryzmie. Dzięki temu zachowujemy jej strukturę, a także mikroorganizmy oraz składniki odżywcze. Kiedy zmagazynujemy ziemię, łatwiej jest kontrolować wilgotność i zmniejszamy ryzyko jej degradacji, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Na przykład, w budowlance, jeśli odpowiednio zabezpieczymy glebę na terenach zielonych, później możemy ją wykorzystać do rekultywacji. To wszystko jest zgodne z wytycznymi, które podkreślają, żeby, jeśli się da, unikać uszkodzeń gleby podczas robót ziemnych.
Pytanie 22

Najlepszym materiałem do stworzenia wierzchniej warstwy ścieżki w ogrodzie z kruszywa jest

A. grys
B. piasek
C. żwir
D. tłuczeń
Wybór tłucznia, grysu czy piasku jako materiału do wykonania wierzchniej warstwy ścieżki ogrodowej może prowadzić do niekorzystnych efektów. Tłuczeń charakteryzuje się dużymi i ostrymi krawędziami, co sprawia, że jest mniej komfortowy do chodzenia, a jego struktura nie sprzyja dobremu odprowadzaniu wody. Może to prowadzić do zastoisk wody, a w konsekwencji do erozji podłoża. Grys, mimo że ma kilka zalet, takich jak estetyka, nie jest odpowiedni ze względu na swoją gęstość. Grys może być zbyt ciężki, co w przypadku dużych powierzchni ścieżek może powodować trudności w ich utrzymaniu. Piasek, z kolei, ma tendencję do przesuwania się pod wpływem ruchu, co może skutkować nierówną nawierzchnią i częstymi naprawami. W przypadku ścieżek ogrodowych, kluczowe jest zapewnienie stabilności i komfortu, a żwir, z uwagi na swoje właściwości, spełnia te wymagania. Użytkownicy często podejmują decyzje na podstawie estetyki, jednak powinny one być również oparte na praktycznych aspektach użytkowania oraz zgodności z dobrymi praktykami budowlanymi, co w przypadku żwiru jest niewątpliwie na korzyść tego materiału.
Pytanie 23

Jakie materiały są konieczne do zbudowania gabionowego murku oporowego?

A. Otoczaki, kosze z metalowej siatki
B. Żwir, palisada drewniana
C. Cegły, zaprawa cementowa
D. Kamień łamany, mieszanka piasku i torfu
Gabionowe murki oporowe są konstrukcjami wykorzystywanymi do stabilizacji zboczy oraz ochrony przed erozją. Kluczowymi materiałami potrzebnymi do ich budowy są otoczaki oraz kosze z metalowej siatki. Kosze, wypełnione naturalnym kamieniem, tworzą solidną strukturę, która jest jednocześnie estetyczna i funkcjonalna. Otoczaki, o gładkiej powierzchni, dobrze pasują do koszy, a ich różnorodność rozmiarów pozwala na efektywne wypełnienie przestrzeni, co przyczynia się do stabilności całej konstrukcji. Przykładowo, w budownictwie drogowym gabiony mogą być stosowane do umacniania skarp przy drogach, co minimalizuje ryzyko osuwisk. Warto również wspomnieć, że gabiony są zgodne z zasadami ekologii, ponieważ pozwalają na naturalne wkomponowanie się w otoczenie oraz umożliwiają przepływ wód gruntowych, co zmniejsza ryzyko nadmiernego gromadzenia się wody. Dobre praktyki wskazują, że przed przystąpieniem do budowy należy dokładnie zaplanować lokalizację oraz rozmiar gabionów, aby zapewnić ich skuteczność i trwałość.
Pytanie 24

Jaką właściwą sekwencję działań należy podjąć przy budowie małej, roślinnej skarpy na gruncie o niskiej przepuszczalności?

A. Wykopanie, ułożenie martwicy, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw, uformowanie kształtu
B. Ułożenie martwicy, uformowanie kształtu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wykonanie wykopu, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, wysiew nasion traw
C. Wykopanie, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, ułożenie martwicy, nadanie kształtu, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw
D. Ułożenie martwicy, wykonanie drenażu z kamieni lub gruzu, uformowanie kształtu, wykopanie, nałożenie warstwy ziemi urodzajnej, wysiew nasion traw
Poprawna odpowiedź wskazuje na właściwą sekwencję działań koniecznych do budowy zadarnionej skarpy na gruncie nieprzepuszczalnym. Rozpoczęcie od wykonania wykopu jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiednią głębokość oraz pozwala na osadzenie drenażu. Drenaż z kamieni lub gruzu jest niezbędny w przypadku gruntów nieprzepuszczalnych, aby odprowadzić nadmiar wody, co zapobiega erozji i osuwiskom. Po ułożeniu drenażu, konieczne jest dodanie martwicy, która poprawia strukturę gleby, a następnie kształtowanie skarpy, co umożliwia lepsze rozkładanie obciążenia i estetykę. Na końcu, ułożenie warstwy ziemi urodzajnej oraz wysiew nasion traw zapewnia trwałość i zieleń skarpy. Taka sekwencja prac jest zgodna z najlepszymi praktykami budowlanymi i hortikulturowymi, które zalecają staranne planowanie i realizację, aby uzyskać stabilne oraz estetyczne nasadzenia.
Pytanie 25

Należy stworzyć rysunek detalu ukazującego sposób łączenia deski sosnowej z metalową konstrukcją ławki przy użyciu śruby zamkowej, nakrętki i podkładki w odpowiedniej skali

A. 1:5
B. 1:50
C. 1:250
D. 1:25
Odpowiedź 1:5 jest prawidłowa, ponieważ ta skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie detalu połączenia deski sosnowej ze stalową konstrukcją. W kontekście projektowania mebli i konstrukcji drewnianych, stosowanie skali 1:5 umożliwia dokładne przedstawienie wszystkich istotnych elementów, takich jak śruby zamkowe, nakrętki oraz podkładki, co jest kluczowe dla zrozumienia i analizy konstrukcji. W praktyce, ta skala jest często używana w rysunkach technicznych i projektach, gdzie istotne są detale, a ich precyzyjne odwzorowanie ma wpływ na późniejsze wykonanie. Przykładem zastosowania tej skali może być projektowanie prototypu mebla, gdzie inżynierowie muszą zwrócić uwagę na każdy detal konstrukcji, aby zapewnić odpowiednią stabilność oraz bezpieczeństwo użytkowania. W branży meblarskiej, zgodność z normami rysunkowymi, takimi jak ISO 128, podkreśla wagę precyzyjnego przedstawienia detali w odpowiedniej skali, co pozwala na eliminację błędów w produkcji oraz zwiększa efektywność całego procesu.
Pytanie 26

Aby stworzyć oczko wodne, które będzie częścią tymczasowej wystawy i będzie łatwe do szybkiej demontażu, należy użyć

A. kamienia
B. betonu
C. folii
D. bentonitu
Folia jest idealnym materiałem do budowy oczek wodnych, szczególnie w przypadku krótkotrwałych ekspozycji, ponieważ oferuje łatwość montażu oraz demontażu. W przeciwieństwie do materiałów takich jak beton czy kamień, folia jest elastyczna i pozwala na łatwe dostosowanie kształtu zbiornika do wymogów projektowych. Umożliwia również szybkie usunięcie oczka po zakończeniu ekspozycji, co wpływa na zmniejszenie kosztów i zminimalizowanie wpływu na środowisko. Folie do oczek wodnych są dostępne w różnych wariantach, takich jak PVC czy EPDM, które charakteryzują się odpornością na działanie promieni UV oraz zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce, zastosowanie folii zyskuje na popularności wśród ogrodników i projektantów krajobrazu, którzy cenią sobie elastyczność oraz łatwość w utrzymaniu. Dodatkowo, stosowanie folii zgodnie z normami branżowymi pozwala na zapewnienie odpowiednich warunków dla fauny i flory wodnej, co jest istotne dla zachowania różnorodności biologicznej w danym ekosystemie.
Pytanie 27

Aby poprawić parametry gruntu na ściskanie, w nowoczesnych materiałach wspierających budowę nawierzchni, konieczne jest zastosowanie

A. georusztu
B. geodrenu
C. geotkaniny
D. geowłókniny
Georuszt to nowoczesny materiał geosyntetyczny, który służy do wzmocnienia gruntów, co jest szczególnie istotne w kontekście zwiększenia ich nośności na ściskanie. Działa poprzez rozkład obciążenia na większą powierzchnię, co pozwala na redukcję osiadania oraz poprawę stabilności nawierzchni. W praktyce georuszt znajduje zastosowanie w budowie dróg, parkingów, a także w stabilizacji nasypów i innych konstrukcji inżynieryjnych. Zgodnie z normami PN-EN 13252:2003, georuszty są klasyfikowane według rodzaju materiału i zastosowania, co umożliwia ich właściwy dobór do specyficznych warunków gruntowych. Przykłady zastosowań obejmują umacnianie podłoża w przypadku terenów o osłabionej nośności, jak również poprawę warunków w przypadku gruntów sypkich. W kontekście inżynierii lądowej, stosowanie georusztu jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk, zwiększającą trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji."
Pytanie 28

Następuje budowa drogi pieszo-jezdnej z nawierzchnią ścieralną wykonaną z betonowej kostki brukowej. Jaką czynność powinno się przeprowadzić tuż po wykorytowaniu terenu pod tę nawierzchnię?

A. Układanie kostek brukowych kamiennych
B. Położenie warstwy wiążącej
C. Ustawienie obrzeży na ławie betonowej
D. Położenie warstwy odsączającej
Ustawienie obrzeży na betonie to naprawdę ważny krok, gdy planujesz budowę nawierzchni z kostki brukowej. Obrzeża działają jak granice i zapobiegają przesuwaniu się kostek, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Po wykorytowaniu podłoża, powinieneś umieścić obrzeża na mocnym fundamencie, czyli na ławie betonowej. Betoniak daje potrzebną moc i trwałość, a to są rzeczy, które są zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, ława betonowa musi być zrobiona zgodnie z wytycznymi technicznymi, żeby miała odpowiednią nośność i była odporna na różne warunki pogodowe. Jak już obrzeża są na miejscu, można przejść do układania warstwy odsączającej, co jest mega ważne dla drenażu, żeby woda się nie gromadziła. Dbanie o te szczegóły w budowie jest kluczowe, bo dzięki temu uzyskasz trwałą nawierzchnię, która posłuży przez długie lata.
Pytanie 29

Aby zbudować kompletną ścianę przepuszczającą światło, należy wybrać

A. luksfery
B. cegły silikatowe
C. bloczki betonowe
D. gabiony
Luksfery to materiał budowlany, który jest idealnym rozwiązaniem do budowy ścian przepuszczających światło. W przeciwieństwie do tradycyjnych materiałów, luksfery są wykonane z przezroczystego szkła, co pozwala na swobodne przenikanie światła, jednocześnie zapewniając prywatność. Dzięki swojej strukturze, luksfery nie tylko umożliwiają naturalne oświetlenie wnętrz, lecz również mogą pełnić rolę izolacyjną, co jest szczególnie istotne w kontekście efektywności energetycznej budynków. Przykładem zastosowania luksferów mogą być ścianki działowe w biurach czy też elementy architektoniczne w nowoczesnych domach, gdzie pożądane jest zachowanie jasności pomieszczeń bez rezygnacji z prywatności. Stosowanie luksferów zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi pozwala na uzyskanie estetycznego i funkcjonalnego efektu, co czyni je popularnym wyborem w nowoczesnej architekturze. Warto również pamiętać o ich odporności na warunki atmosferyczne, co sprawia, że są one odpowiednie do zastosowań zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.
Pytanie 30

Wartość nakładu dla betonu potrzebnego do budowy ławek parkowych z betonu żwirowego monolitycznego wynosi 1,02 m3 na 1 m3. Jaką wartość ma nakład dla masy betonowej przy wykonaniu dwóch takich ławek o wymiarach 1,00 m x 0,50 m x 0,50 m?

A. 2,04 m3
B. 1,02 m3
C. 0,25 m3
D. 0,51 m3
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedokładnych obliczeń lub niezrozumienia koncepcji nakładu materiałów. Na przykład, jeśli ktoś wskazał 2,04 m3, mógł pomylić jednostki objętości lub nie uwzględnić nakładu. Również odpowiedzi takie jak 0,25 m3 są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do objętości jednej ławki, ale nie biorą pod uwagę dodatkowego nakładu na masę betonową. Z kolei odpowiedź 1,02 m3 sugeruje, że ktoś mógł błędnie przyjąć, że jest to całkowita ilość betonu potrzebna na dwie ławki, ale nie uwzględniłby przelicznika nakładu, co jest kluczowe w dostosowywaniu objętości materiałów budowlanych. W inżynierii budowlanej kluczowe jest, aby dokładnie znać wskaźniki nakładów, gdyż mają one istotne znaczenie w kontekście kosztów i efektywności materiałowej. Pominięcie tych wskaźników prowadzi do błędnych oszacowań, co w praktyce może skutkować poważnymi problemami w realizacji projektów budowlanych, w tym opóźnieniami i przekroczeniami budżetowymi.
Pytanie 31

Jakie źródło informacji pozwala na odszyfrowanie układu warstw podbudowy schodów terenowych?

A. przekroju podłużnego
B. wizualizacji fotorealistycznej
C. widoku z boku
D. planu wysokościowego
Przekrój podłużny schodów terenowych jest kluczowym narzędziem do analizy układu warstw podbudowy, ponieważ umożliwia uzyskanie dokładnego obrazu struktury konstrukcji. Dzięki temu widokowi można zidentyfikować wszelkie warstwy, takie jak podłoże, żwir, piasek czy inne materiały, które są używane w budowie schodów. Przekrój pozwala również na ocenę spadków, wysokości poszczególnych stopni oraz powiązania między różnymi elementami konstrukcyjnymi. W praktyce, inżynierowie budowlani i architekci posługują się przekrojami podłużnymi, aby zapewnić zgodność z normami budowlanymi oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa. W standardach takich jak Eurokod, szczegółowe informacje o projektowaniu i analizie konstrukcji mogą zawierać wymogi dotyczące prawidłowego wykonania warstw podbudowy, co jest szczególnie istotne w przypadkach, gdy schody są narażone na intensywne użytkowanie lub zmienne warunki atmosferyczne. Dodatkowo, korzystając z przekroju, można lepiej planować drenaż i zabezpieczenia przed wilgocią, co jest kluczowe dla trwałości konstrukcji.
Pytanie 32

Jakiego materiału można użyć do budowy dna oczka wodnego, które ma być eksploatowane przez cały rok?

A. Folię butylową
B. Beton lekki
C. Folię kubełkową
D. Beton zbrojony
Folia butylowa jest materiałem często rekomendowanym do budowy dna oczek wodnych, szczególnie gdy mają być one użytkowane przez cały rok. Jest to elastyczny, odporny na działanie UV materiał, który skutecznie zapobiega przenikaniu wody i jest odporny na zmiany temperatur. Folia butylowa ma długą żywotność, co stanowi istotny atut w przypadku całorocznych zbiorników wodnych. W praktyce, jej montaż polega na dokładnym wyprofilowaniu podłoża, co pozwala na zabezpieczenie przed ewentualnymi uszkodzeniami mechanicznymi. Istotne jest również, aby stosować odpowiednią podkładkę, która zminimalizuje ryzyko przetarcia folii. Standardy branżowe zalecają, aby folia była dostosowana do specyfiki danego projektu, uwzględniając głębokość oczka, jego powierzchnię oraz lokalne warunki klimatyczne. Dodatkowo, folia butylowa jest neutralna dla środowiska, co czyni ją bezpiecznym wyborem dla fauny i flory wodnej. Przykładem zastosowania mogą być oczka wodne w ogrodach, które wymagają wysokiej estetyki oraz funkcjonalności przez cały rok.
Pytanie 33

Aby ustabilizować warstwę ścieralną nawierzchni wykonanej z kostki brukowej betonowej, należy zastosować

A. zagęszczarkę płytową
B. walec wibracyjny
C. ubijak wibracyjny
D. walec gładki
Zagęszczarka płytowa to urządzenie szczególnie skuteczne w stabilizacji warstwy ścieralnej nawierzchni z kostki brukowej betonowej. Jej zasada działania opiera się na wykorzystaniu dużej masy i wibracji, co pozwala na skuteczne zagęszczenie materiału oraz wypełnienie szczelin pomiędzy kostkami. W kontekście budowy nawierzchni, kluczowe jest, aby kostka była odpowiednio osadzona, co zapobiega przyszłym deformacjom i uszkodzeniom. Użycie zagęszczarki płytowej przed zakończeniem prac zapewnia, że podłoże będzie trwałe i odporne na zmiany warunków atmosferycznych, a także na obciążenia mechaniczne. W praktyce, przy układaniu kostki brukowej, stosowanie zagęszczarki jest standardową procedurą, zalecaną przez producentów kostki oraz specjalistów zajmujących się budową nawierzchni. Warto również pamiętać, że rodzaj używanego urządzenia powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a odpowiednie zagęszczenie wpływa na estetykę i funkcjonalność nawierzchni przez wiele lat.
Pytanie 34

Jakiego rodzaju cegłę powinno się wykorzystać do budowy okładziny w palenisku grilla ogrodowego?

A. Zwykłą
B. Szamotową
C. Sylikatową
D. Klinkierową
Cegły szamotowe są specjalistycznym materiałem budowlanym, które charakteryzują się wysoką odpornością na działanie wysokich temperatur oraz długotrwałe wystawienie na ogień. W kontekście palenisk grillowych, ich właściwości termiczne zapewniają nie tylko efektywne akumulowanie ciepła, ale także ochronę przed pękaniem i uszkodzeniami, które mogą powstać w wyniku nagłych zmian temperatury. Przykładowo, cegły szamotowe są powszechnie stosowane w piecach chlebowych oraz kominkach, ponieważ utrzymują stabilną temperaturę, co jest kluczowe dla efektywnego procesów grzewczych. Zastosowanie cegły szamotowej w grillu ogrodowym zapewnia długoterminową trwałość oraz bezpieczeństwo użytkowania, zgodnie z normami budowlanymi i dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają użycie materiałów odpornych na wysokie temperatury. Właściwe dobranie materiałów budowlanych ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i bezpieczeństwa konstrukcji.
Pytanie 35

Jaką domieszkę powinno się dodać do mieszanki betonowej, aby uzyskać beton odporny na wodę, przeznaczony do budowy oczka wodnego?

A. Przyspieszającą wiązanie
B. Barwiącą
C. Opóźniającą wiązanie
D. Uszczelniającą
Uszczelniająca domieszka jest kluczowym elementem w procesie produkcji wodoszczelnego betonu, szczególnie w zastosowaniach takich jak budowa oczek wodnych. Te specjalistyczne domieszki mają na celu zmniejszenie porowatości betonu, co skutkuje zwiększoną odpornością na przenikanie wody. Przykładem mogą być preparaty na bazie polimerów, które wnikają w mikropory betonu, tworząc barierę, która skutecznie zapobiega przedostawaniu się wody. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206, wodoszczelność betonu jest kluczowym wymogiem w projektach, gdzie kontakt z wodą jest nieunikniony. Dobre praktyki inżynieryjne sugerują korzystanie z uszczelniających domieszek, które nie tylko poprawiają wodoszczelność, ale również wzmacniają strukturę betonu. W przypadku budowy oczka wodnego, istotne jest również odpowiednie dobranie klasy betonu, aby zapewnić trwałość i zabezpieczenie przed erozją.
Pytanie 36

Podaj kolejność działań realizowanych podczas budowy ogrodowej ścieżki pieszej z betonowej kostki brukowej, jeżeli ścieżka ma być zlokalizowana na gruncie, który jest przepuszczalny i ma wykonane koryto.

A. Zbudowanie podbudowy, zagęszczenie podbudowy, ułożenie kostki, wypełnienie wolnych przestrzeni piaskiem, ustabilizowanie kostki, osadzenie krawężników
B. Osadzenie krawężników, zbudowanie podbudowy, zagęszczenie podbudowy, wypełnienie wolnych przestrzeni piaskiem, ułożenie kostki, ustabilizowanie kostki
C. Osadzenie krawężników, wykonanie podbudowy, zagęszczenie podbudowy, ułożenie kostki, ustabilizowanie kostki, wypełnienie szczelin piaskiem
D. Zbudowanie podbudowy, zagęszczenie podbudowy, osadzenie krawężników, ułożenie kostki, ustabilizowanie kostki, wypełnienie wolnych przestrzeni piaskiem
Właściwa odpowiedź wskazuje na sekwencję działań zgodną z najlepszymi praktykami budowlanymi, szczególnie w kontekście budowy ścieżek ogrodowych z betonowej kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych. Osadzenie krawężników na początku procesu jest kluczowe, ponieważ zapewnia wytyczną dla dalszych prac i stabilizuje krawędzie ścieżki. Następnie wykonanie podbudowy, które jest podstawą całej konstrukcji, gwarantuje równomierne rozłożenie obciążeń oraz odpowiednią przepuszczalność wody. Zagęszczenie podbudowy jest niezbędne, aby zwiększyć jej wytrzymałość i zapobiec osiadaniu w przyszłości. Po tych krokach następuje ułożenie kostki, które powinno być przeprowadzone z zachowaniem odpowiednich odstępów i wzorów, co wpływa na estetykę oraz funkcjonalność ścieżki. Ustabilizowanie kostki poprzez jej delikatne ubijanie maksymalizuje trwałość konstrukcji. Na końcu, wypełnienie szczelin piaskiem nie tylko poprawia wygląd, ale także zwiększa stabilność kostki, minimalizując ryzyko przesuwania się poszczególnych elementów. Cały proces odzwierciedla standardy branżowe, które wskazują na znaczenie każdego z etapów w kontekście długowieczności i funkcjonalności ścieżki ogrodowej.
Pytanie 37

Wczesne etapy rozwoju dziedziny zwanej planowaniem przestrzennym przypadają na przełom stuleci

A. XIX i XX
B. XV i XVI
C. XVIII i XIX
D. XVI i XVII
Prawidłowa odpowiedź to XIX i XX wiek, ponieważ to właśnie w tym okresie nastąpił znaczący rozwój planowania przestrzennego jako dyscypliny. W XIX wieku zaczęto dostrzegać potrzebę zorganizowanego podejścia do kształtowania przestrzeni miejskiej, co było odpowiedzią na szybki rozwój miast, urbanizację oraz problemy społeczne związane z przeludnieniem i zanieczyszczeniem. Przykładem może być rozwój teorii urbanistyki i planowania, które były promowane przez wybitnych myślicieli takich jak Ebenezer Howard, który wprowadził koncepcję ogrodów miejskich. W XX wieku te idee rozwijały się jeszcze bardziej, a planowanie przestrzenne stało się kluczowym narzędziem w zarządzaniu rozwojem terenów, zarówno miejskich, jak i wiejskich. Standardy takie jak zasady zrównoważonego rozwoju oraz podejście oparte na udziale społecznym w planowaniu stały się fundamentem praktyk związanych z planowaniem przestrzennym, co pozwala na bardziej harmonijne współistnienie różnych funkcji w przestrzeni. Zatem zrozumienie ewolucji tej dziedziny jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji polityk przestrzennych.
Pytanie 38

Aby przywrócić terenowi utracone wartości ekologiczne, powinno się go poddać

A. adaptacji
B. rewaloryzacji
C. rekultywacji
D. modernizacji
Rekultywacja to tak naprawdę przywracanie życia w miejscach, które straciły swoje naturalne walory. To ważna rzecz, zwłaszcza gdzie były jakieś negatywne zmiany, jak po wydobyciu surowców czy zanieczyszczeniach. W tym procesie robimy różne rzeczy – np. przywracamy glebę, sadzimy rośliny, a nawet staramy się odbudować ekosystemy, które tam kiedyś były. Dobre przykłady to tereny po wydobyciu surowców, gdzie dodajemy odpowiednie materiały, żeby stworzyć warunki do życia dla roślin i zwierząt. W dokumentach dotyczących ochrony środowiska, jak ISO 14001, mówi się, jak ważna jest rekultywacja dla zrównoważonego rozwoju. To pokazuje, że coraz więcej ludzi zaczyna rozumieć, jak istotna jest ochrona przyrody i odbudowa zniszczonych miejsc.
Pytanie 39

Jakie wartości skali są rekomendowane do realizacji projektu detalu ilustrującego połączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym?

A. 1:100, 1:150
B. 1:250, 1:500
C. 1:5, 1:10
D. 1:50, 1:100
Wybór skali 1:5 i 1:10 jest odpowiedni do wykonania szczegółowego projektu detalu, który pokazuje łączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym. Takie skale umożliwiają przedstawienie detali konstrukcyjnych z dużą precyzją, co jest kluczowe w projektowaniu i budowie. Detale takie jak połączenia, wymiary oraz zastosowane materiały muszą być jasno przedstawione, aby wykonawcy mogli dokładnie zrealizować zamierzenia projektowe. W praktyce, przy skali 1:5 można zobaczyć szczegóły np. otworów na śruby, zastosowanych wkładek czy też kształtów elementów, co jest niezbędne do prawidłowego wykonania konstrukcji. W przypadku większych skali, takich jak 1:50 lub 1:100, detale te mogą być zbyt małe, co prowadzi do nieporozumień i błędów w realizacji. Zgodnie z normami projektowymi, szczegółowe rysunki wykonawcze powinny być przygotowane w dużych skalach, aby zapewnić właściwą interpretację i wykonanie. Dobre praktyki w projektowaniu zalecają również uwzględnienie odpowiednich tolerancji, co również można lepiej oddać w mniejszych skalach.
Pytanie 40

Najbardziej trwałe umocnienie brzegów naturalnego zbiornika wodnego o zmieniającym się poziomie lustra wody można uzyskać poprzez

A. narzut kamienny
B. drewnianą palisadę
C. kiszki faszynowe
D. cegły budowlane
Narzut kamienny jest jednym z najbardziej efektywnych rozwiązań w kontekście umacniania brzegów naturalnych zbiorników wodnych, zwłaszcza tych o zmiennym poziomie lustra wody. Dzięki swojej masywności, narzut kamienny skutecznie opiera się na siłach hydrodynamicznych, które działają na brzeg zbiornika, minimalizując erozję oraz osuwanie się gruntu. Kamienie umieszczone w sposób nienapowietrzony w strefie linii brzegowej tworzą stabilną strukturę, która jest odporna na działanie fal oraz zmiany poziomu wody. Przykłady zastosowania narzutu kamiennego można znaleźć w wielu projektach hydrotechnicznych, takich jak budowy zapór, zbiorników retencyjnych oraz w systemach ochrony przed powodziami. Standardy budowlane, takie jak Eurokod 7, podkreślają, że wybór odpowiednich materiałów, w tym kamieni, powinien być zgodny z analizą geotechniczną terenu, co zapewnia trwałość oraz skuteczność zabezpieczeń. Narzut kamienny nie tylko stabilizuje brzegi, ale również może stanowić habitat dla fauny i flory wodnej, co wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju w zarządzaniu wodami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej