Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 13 grudnia 2025 16:06
Data zakończenia: 13 grudnia 2025 16:29

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kto przygotowuje kosztorys ofertowy?

A. zamawiający prace po zawarciu umowy

B. wykonawca prac po zawarciu umowy

C. zamawiający prace przed zawarciem umowy

D. wykonawca prac przed zawarciem umowy

Zrozumienie, kto sporządza kosztorys ofertowy, jest kluczowe dla sukcesu w branży budowlanej. Niewłaściwe przekonanie, że zamawiający roboty przygotowuje kosztorys po podpisaniu umowy, jest mylące, ponieważ w praktyce dokument ten jest potrzebny jeszcze przed nawiązaniem formalnej współpracy. Tylko wykonawca robót, mając pełne zrozumienie zakresu projektu, może efektywnie ocenić koszty i zaproponować realną ofertę. Przypuszczenie, że zamawiający przygotowuje kosztorys, może prowadzić do sytuacji, w której wykonawca złoży ofertę bez odpowiedniej analizy, co w efekcie zwiększa ryzyko wystąpienia dodatkowych kosztów i potencjalnych sporów. Z kolei wyobrażenie, że wykonawca sporządza kosztorys po podpisaniu umowy, jest sprzeczne z logiką procesów przetargowych, gdzie to właśnie oferta, a więc i kosztorys, mają na celu przekonanie zamawiającego do wyboru konkretnego wykonawcy. Wreszcie, odpowiedź sugerująca, że zamawiający mógłby sporządzić kosztorys przed podpisaniem umowy, ignoruje fakt, że zamawiający zazwyczaj nie dysponuje pełną wiedzą techniczną i rynkową potrzebną do oszacowania rzeczywistych kosztów realizacji projektu. Dlatego zrozumienie, że odpowiedzialność za sporządzenie kosztorysu ofertowego spoczywa na wykonawcy przed podpisaniem umowy, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu zamówień publicznych i budowlanych.

Pytanie 2

Czym jest naprawa interwencyjna?

A. obejmuje wykonanie przeglądu technicznego obiektu.

B. wiąże się z wymianą wszystkich wyeksploatowanych elementów budynku.

C. polega na usunięciu nagłych uszkodzeń.

D. zakłada kompleksowe przywrócenie funkcji użytkowych obiektu.

Naprawa interwencyjna to proces, który ma na celu szybkie usunięcie nagłych uszkodzeń, które mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników obiektu lub powodować dalsze straty. Przykładem takiej interwencji może być usunięcie skutków powodzi, gdzie kluczowe jest natychmiastowe osuszenie i naprawa zniszczonych elementów budynku, aby zapobiec dalszym szkodom. W branży budowlanej zgodnie z normą PN-EN 13306 'Zarządzanie utrzymaniem ruchu – Terminologia' naprawy interwencyjne są klasyfikowane jako działania mające na celu eliminację ryzyka oraz przywrócenie funkcjonalności obiektów. W praktyce, kluczowym elementem jest szybka reakcja, co pozwala na ograniczenie kosztów oraz minimalizację przestojów w użytkowaniu obiektu. Właściwe przeprowadzanie takich napraw jest niezbędne dla zachowania wartości użytkowej budynku i zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 3

W remontowanym budynku przewidziano wymianę 100 m izolacji poziomej ścian fundamentowych o grubości 1,5 cegły na zaprawie cementowej. Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tablicy podaj, ilu murarzy należy zatrudnić, aby wykonali roboty w czasie 60 godzin?

A. 9.

B. 7.

C. 10.

D. 8.

Odpowiedź 9 jest poprawna, ponieważ aby obliczyć liczbę murarzy potrzebnych do wykonania określonej pracy w danym czasie, należy skorzystać z zasady roboczogodzin. W tym przypadku mamy 100 m izolacji do wykonania. Zakładając, że jeden murarz pracuje przez 60 godzin, całkowita liczba roboczogodzin wynosi 60 godzin x liczba murarzy. Z danych wynika, że do wykonania takich robót potrzeba 540 roboczogodzin. Dzieląc 540 przez 60, otrzymujemy 9, co oznacza, że do realizacji tego zadania w wymaganym czasie należy zatrudnić 9 murarzy. Ta praktyka jest zgodna z normami zarządzania projektami budowlanymi, gdzie precyzyjne planowanie zasobów jest kluczowe dla efektywności pracy. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie potencjalnych przerw w pracy i strat czasowych, co pokazuje, jak ważne jest monitorowanie postępów prac oraz weryfikacja potrzeb kadrowych na bieżąco.

Pytanie 4

Kiedy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wód gruntowych, należy zabezpieczyć wykop przed ich napływem podczas realizacji fundamentów i ścian fundamentowych przez

A. zagęszczenie podłoża na dnie wykopu oraz stabilizację za pomocą cementu

B. umieszczenie warstwy betonu wodoszczelnego na dnie wykopu

C. wykonanie drenażu w celu obniżenia poziomu wód gruntowych

D. stworzenie rowków odwadniających w odpowiedniej odległości od wykopu

Wykonanie drenażu w celu obniżenia zwierciadła wody gruntowej jest kluczowym działaniem w sytuacji, gdy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej. Drenaż pozwala na skuteczne odprowadzenie nadmiaru wody z terenu wykopu, co zapobiega zalaniu miejsca prowadzenia prac budowlanych. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania fundamentów i ścian fundamentowych, można zastosować system rur drenażowych, które będą zbierać i odprowadzać wodę gruntową, obniżając jej poziom w obrębie wykopu. Standardy budowlane, w tym normy PN-EN 752, podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania wodami gruntowymi w trakcie budowy, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładem dobrej praktyki może być wykorzystanie drenów perforowanych, które są umieszczane na dnie wykopu i połączone z systemem pompowym. Taka metoda nie tylko chroni fundamenty przed wodą, ale także poprawia warunki gruntowe, co jest niezbędne do budowy trwałych i bezpiecznych struktur.

Pytanie 5

Aby pomalować trudno dostępne miejsca grzejnika, krat i balustrad, należy wykorzystać pędzel

A. kątowego

B. gąbkowego

C. ławkowca

D. tapeciaka

Wybór niewłaściwego narzędzia do malowania trudnodostępnych powierzchni może prowadzić do wielu problemów. Gąbkowe narzędzia malarskie, mimo że mogą wydawać się użyteczne, nie są przeznaczone do precyzyjnego malowania w ciasnych przestrzeniach. Gąbka ma tendencję do nadmiernego chłonięcia farby, co skutkuje nierównomiernym pokryciem, a także może prowadzić do sytuacji, w której farba nie dotrze do wszystkich zakamarków. Tapeciak, używany głównie do aplikacji tapet, doskonale sprawdza się w innych zastosowaniach, ale nie jest odpowiedni do malowania powierzchni o skomplikowanej geometrii, gdzie precyzja jest kluczowa. Ławkowiec, z szerokim i płaskim końcem, może być skuteczny na dużych powierzchniach, jednak w wypadku malowania grzejników czy balustrad nie zapewnia odpowiedniej dokładności. Często wybór niewłaściwego narzędzia wynika z błędnego przekonania, że wszystkie pędzle i narzędzia malarskie są uniwersalne. W rzeczywistości, każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i dobranie odpowiedniego narzędzia jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanego efektu malarskiego. W kontekście malowania, stosowanie narzędzi zgodnych z ich przeznaczeniem jest istotne, aby uniknąć frustracji i nieefektywności w pracy.

Pytanie 6

Na ilustracji przedstawiono ustawione na dnie wykopu deskowanie, które wraz z ułożonym w nim zbrojeniem przygotowane jest do betonowania

A. belki i podciągu.

B. ławy fundamentowej.

C. płyty fundamentowej.

D. skrzyni fundamentowej.

Odpowiedź "ławy fundamentowej" jest poprawna, ponieważ zdjęcie ilustruje deskowanie i zbrojenie, które przygotowane jest do betonowania właśnie tego elementu budowlanego. Ławy fundamentowe są kluczowym komponentem konstrukcji, odpowiedzialnym za przenoszenie obciążeń z budynku na grunt. W praktyce, ławy fundamentowe wykonuje się zazwyczaj z betonu zbrojonego, co zapewnia im odpowiednią wytrzymałość na działanie sił pionowych i poziomych. Deskowanie pełni istotną rolę w tym procesie, gdyż pozwala na utrzymanie betonu w określonym kształcie podczas jego wiązania i stawania się twardym. Warto zauważyć, że właściwe wykonanie ław fundamentowych wpływa na stabilność całej konstrukcji, co jest istotne w kontekście przepisów budowlanych i dobrych praktyk inżynieryjnych. Należy również zwrócić uwagę na techniki zbrojenia, które muszą być zgodne z normami, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 7

Podaj właściwą sekwencję demontażu wybranych elementów konstrukcji dachu płatwiowo-kleszczowego?

A. Krokwie, płatwie, miecze, kleszcze

B. Kleszcze, słupy, podwaliny, miecze

C. Krokwie, kleszcze, miecze, słupy, płatwie

D. Płatwie, słupy, podwaliny, miecze

Odpowiedź 'Krokwie, płatwie, miecze, kleszcze' jest poprawna, ponieważ kolejność demontażu elementów konstrukcyjnych dachu płatwiowo-kleszczowego ma kluczowe znaczenie dla zachowania stabilności całej konstrukcji. Rozpoczęcie demontażu od krokwi pozwala na usunięcie głównych elementów nośnych dachu, co minimalizuje ryzyko zniekształceń i uszkodzeń pozostałych komponentów. Po usunięciu krokwi, następnie demontuje się płatwie, które są odpowiedzialne za przenoszenie obciążeń z krokwi na inne elementy, takie jak miecze i kleszcze. Miecze, które stabilizują konstrukcję w poziomie, powinny być usuwane przed kleszczami, aby uniknąć nadmiernych naprężeń w konstrukcji. Kleszcze, będące elementami łączącymi, powinny być ostatnimi usuwanymi elementami, aby zapewnić, że struktura dachu pozostaje stabilna jak najdłużej. Taka kolejność demontażu jest zgodna z najlepszymi praktykami budowlanymi, które zalecają ostrożność przy usuwaniu elementów nośnych. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w procedurach demontażu w projektach renowacyjnych, gdzie zachowanie integralności strukturalnej jest kluczowe dla bezpieczeństwa robotników oraz efektywności prac budowlanych.

Pytanie 8

Ile dni roboczych po 8 godzin potrzeba na zrealizowanie 15 m³ belek żelbetowych, jeśli jednostkowe nakłady pracy wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 5 pracowników?

A. 7 dni

B. 9 dni

C. 6 dni

D. 8 dni

Aby obliczyć liczbę 8-godzinnych dni roboczych potrzebnych do wykonania 15 m³ belek żelbetowych, musimy najpierw ustalić całkowity nakład robocizny. Jeśli jednostkowy nakład robocizny wynosi 20,41 roboczogodzin na metr sześcienny, to dla 15 m³ obliczamy: 15 m³ * 20,41 r-g/m³ = 306,15 roboczogodzin. Następnie, dzielimy sumę roboczogodzin przez liczbę robotników, co daje: 306,15 roboczogodzin / 5 robotników = 61,23 roboczogodzin na jednego robotnika. Ponadto, aby obliczyć liczbę dni roboczych, dzielimy całkowity czas pracy przez liczbę godzin pracy w jednym dniu: 61,23 roboczogodzin / 8 godzin = 7,65 dni. Ponieważ nie możemy mieć ułamkowego dnia roboczego, zaokrąglamy w górę do 8 dni. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy jest kluczowe dla efektywności i terminowości realizacji.

Pytanie 9

Na którym rysunku przedstawiono narzędzie służące do ręcznego odspajania gruntu?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Rysunek A przedstawia łopatę, która jest podstawowym narzędziem stosowanym w budownictwie oraz szeroko pojętych pracach ziemnych. Narzędzie to, dzięki swojej konstrukcji, umożliwia efektywne ręczne odspajanie gruntu, co jest kluczowe przy pracach związanych z wykopami, sadzeniem roślin czy przygotowaniem podłoża pod fundamenty. Łopaty są dostępne w różnych wariantach, na przykład do głębokich wykopów, z szerokim ostrzem lub do bardziej precyzyjnych prac w wąskich przestrzeniach. W praktyce, stosowanie łopaty zgodnie z jej przeznaczeniem sprzyja nie tylko efektywności pracy, ale także redukuje ryzyko kontuzji, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy). Używanie odpowiedniego narzędzia do danych prac sprzyja również długotrwałemu zachowaniu sprzętu oraz zapewnia odpowiednią jakość wykonania, co jest szczególnie ważne w kontekście norm budowlanych. Warto również zaznaczyć, że umiejętność posługiwania się łopatą jest podstawową kompetencją wśród pracowników budowlanych, co podkreśla jej istotność w branży.

Pytanie 10

Spoiwo, które po zmieszaniu z wodą wiąże i twardnieje zarówno na powietrzu, jak i pod wodą, nabywając odpowiednie właściwości wytrzymałościowe, to

A. gips budowlany

B. cement portlandzki

C. wapno dolomitowe

D. spoiwo magnezytowe

Cement portlandzki to spoiwo, które naprawdę ma fajną zdolność twardnienia nie tylko w powietrzu, ale i pod wodą. Ta jego unikalna cecha wynika z reakcji chemicznych, które zachodzą podczas hydratacji. Dzięki temu cement portlandzki jest powszechnie stosowany w budownictwie. W szczególności, jest super ważny w konstrukcjach, które mają kontakt z wilgocią, jak fundamenty, mosty czy wszelkie budowle blisko wody. W praktyce, cement portlandzki jest też stosowany w produkcji betonu, co jest podstawowym materiałem budowlanym na całym świecie. Na przykład, kiedy budujemy coś przy zmiennych warunkach wodnych, na pewno warto używać cementu portlandzkiego, by zapewnić trwałość i wytrzymałość konstrukcji. Normy, takie jak PN-EN 197-1, mówią o wymaganiach dla cementów, w tym cementu portlandzkiego, co pomaga w utrzymaniu ich jakości i bezpieczeństwa użytkowania.

Pytanie 11

Podniesienie nośności stropu Kleina polega na

A. wykonaniu rusztu z płyt gipsowo-kartonowych

B. oczyszczeniu stalowych belek

C. obetonowaniu górnych końców belek

D. wykonaniu wzmocnienia z cegły kratówki

Obetonowanie górnych stopek belek jest kluczowym procesem zwiększania nośności stropów Kleina. W praktyce polega to na nałożeniu specjalnej warstwy betonu na górne części belek, co pozwala na efektywne rozłożenie obciążeń oraz zwiększenie ich wytrzymałości. Wzmocnienie to wpływa na sztywność całej konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku stropów narażonych na duże obciążenia dynamiczne, jak np. w obiektach przemysłowych. Dzięki zastosowaniu betonu, zmniejsza się ryzyko wystąpienia pęknięć w belkach, a także poprawia się odporność na działanie czynników atmosferycznych. Dobrą praktyką jest także przeprowadzenie analizy statycznej przed i po wykonaniu obetonowania, co pozwala na dokładne oszacowanie uzyskanej nośności. Warto również wspomnieć o zastosowaniu odpowiednich dodatków do betonu, które mogą zwiększyć jego właściwości mechaniczne oraz odporność na korozję. Tego typu wzmocnienia są szeroko stosowane w inżynierii budowlanej i architekturze, zgodnie z normami PN-EN 1992-1-1, które regulują zasady projektowania konstrukcji betonowych.

Pytanie 12

Gładź, którą tworzy się z drobnoziarnistej zaprawy cementowej oraz zacierana stalową packą przy jednoczesnym posypywaniu cementem na zacieranej powierzchni, stanowi wierzchnią warstwę tynku trójwarstwowego?

A. wyselekcjonowanego

B. wypalanego

C. zwyczajnego

D. szlachetnego

Odpowiedź 'wypalanego' jest prawidłowa, ponieważ gładź utworzona z drobnoziarnistej zaprawy cementowej, która jest zacierana stalową packą i posypywana cementem, odnosi się do techniki aplikacji tynku na powierzchnie budowlane. Tynk wypalany to rodzaj tynku, który charakteryzuje się wysoką trwałością oraz odpornością na czynniki zewnętrzne. W praktyce, stosuje się go na ścianach wewnętrznych i zewnętrznych, aby uzyskać gładką i estetyczną powierzchnię. Tego rodzaju tynk jest często stosowany w obiektach wymagających wysokiej estetyki wykończenia, takich jak budynki użyteczności publicznej czy obiekty mieszkalne. Dobrą praktyką branżową jest stosowanie odpowiednich proporcji zaprawy oraz technik zacierania, co pozwala na uzyskanie jednolitej struktury powierzchni. Gładź wypalana jest również bardziej odporna na pękanie i warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym wyborem do zastosowań zewnętrznych oraz w miejscach narażonych na wilgoć.

Pytanie 13

Z przedstawionego podsumowania kosztorysu ofertowego wynika, że wartość materiałów wraz z kosztami zakupu wynosi

A. 7 935,34 zł

B. 2 644,16 zł

C. 34 501,47 zł

D. 31 857,31 zł

Jak wybrałeś inną odpowiedź niż 34 501,47 zł, to możliwe, że wkradły się jakieś błędy w myśleniu, które przewijają się, gdy patrzymy na kosztorysy. Kiedy ktoś widzi kwoty jak 31 857,31 zł, 7 935,34 zł czy 2 644,16 zł, to często mają trudności w czytaniu i rozumieniu podsumowania kosztów materiałów. To może prowadzić do tego, że szacują koszty za niskie lub za wysokie, bo nie mają pełnych informacji. Na przykład, jeśli wybrałeś 31 857,31 zł, to może pomyliłeś się, patrząc tylko na część wydatków, co sugeruje, że nie do końca rozumiesz, co jest potrzebne w projekcie. A te odpowiedzi 7 935,34 zł i 2 644,16 zł to już naprawdę niskie kwoty, co pewnie znaczy, że ktoś nie uwzględnił kosztów zakupu lub ma błędne założenia co do ilości materiałów. Złe określenie kosztów może mieć spore konsekwencje finansowe w projekcie, jak brak materiałów czy źle rozplanowane zasoby. Dlatego ważne jest, żeby dobrze rozumieć wszystkie koszty materiałów, bo to ma spory wpływ na efektywność finansową i plan budżetu w projektach budowlanych.

Pytanie 14

Na rysunku przedstawiono złącze

A. poziome płyt stropowych na ścianie wewnętrznej.

B. pionowe ściany wewnętrznej z płytą stropową.

C. pionowe ściany osłonowej ze ścianą wewnętrzną.

D. poziome płyty stropowej ze ścianą osłonową.

Wybrane odpowiedzi wskazujące na pionowe ściany osłonowe oraz ścianę wewnętrzną, czy poziome płyty stropowe ze ścianą osłonową, nie są poprawne z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, w kontekście konstrukcji budowlanych, złącza między różnymi elementami budynku, takimi jak płyty stropowe i ściany, muszą być zgodne z obowiązującymi normami i zasadami projektowania. Odpowiedzi sugerujące pionowe połączenia ignorują fakt, że płyty stropowe są projektowane głównie do zastosowania w poziomie, co ma znaczący wpływ na ich funkcjonalność i stabilność całej struktury. Ponadto, błędne jest przeświadczenie o możliwości łączenia poziomych płyt stropowych ze ścianami osłonowymi w kontekście nośności. W rzeczywistości, ściany osłonowe nie są przystosowane do przenoszenia obciążeń, co czyni te połączenia nieodpowiednimi. Zrozumienie podstawowych zasad projektowania i budowy jest kluczowe w procesie kształtowania przestrzeni budowlanej. Oprócz tego, ważne jest, aby unikać typowych błędów myślowych, takich jak nieprawidłowe interpretowanie rysunków technicznych, co prowadzi do mylnych wniosków. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie typów złączy oraz ich funkcji w budownictwie jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.

Pytanie 15

Czym powinno się charakteryzować rusztowanie używane na budowie?

A. Zawartością elementów drewnianych dla estetyki

B. Możliwością łatwego i szybkiego demontażu

C. Stabilnością, odpowiednią nośnością i spełnianiem norm bezpieczeństwa

D. Jaskrawym kolorowym malowaniem dla lepszej widoczności

Rusztowanie na budowie musi być przede wszystkim stabilne i posiadać odpowiednią nośność, aby zapewnić bezpieczeństwo pracującym na nim osobom. Stabilność oznacza, że konstrukcja rusztowania jest odporna na przewrócenie czy przesunięcie, co jest kluczowe przy zmiennych warunkach atmosferycznych, takich jak wiatr. Odpowiednia nośność to zdolność rusztowania do utrzymania ciężaru osób, narzędzi i materiałów bez ryzyka załamania. Dodatkowo, rusztowanie musi spełniać normy bezpieczeństwa określone w przepisach prawa budowlanego. Normy te mogą się różnić w zależności od kraju, ale ogólnie koncentrują się na zapewnieniu bezpiecznych warunków pracy. Przykładowo, w Polsce rusztowania muszą spełniać wymagania rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. Rusztowania powinny być także regularnie kontrolowane pod kątem ich stanu technicznego. Spełnianie tych wymagań jest nie tylko zgodne z przepisami, ale też stanowi dobrą praktykę w branży budowlanej, minimalizując ryzyko wypadków.

Pytanie 16

Jaką funkcję pełnią dylatacje w konstrukcjach budowlanych?

A. Służą jako kanały wentylacyjne

B. Zwiększają nośność fundamentów

C. Wzmacniają izolację termiczną

D. Zapobiegają pęknięciom spowodowanym rozszerzalnością cieplną

W budownictwie istnieje wiele błędnych przekonań co do funkcji dylatacji. Jednym z nich jest przekonanie, że dylatacje służą do zwiększenia nośności fundamentów. To nieprawda, ponieważ nośność fundamentów zależy od ich projektowania, materiałów oraz gruntu, na którym są osadzone, a nie od dylatacji. Dylatacje nie mają wpływu na przenoszenie obciążeń budynku na grunt, ich rola jest zupełnie inna. Kolejnym błędnym założeniem jest traktowanie dylatacji jako kanałów wentylacyjnych. Choć przestrzenie dylatacyjne mogą czasami ułatwiać przepływ powietrza w pewnych strukturach, to nie jest ich głównym celem. Wentylacja budynku jest zapewniana przez systemy wentylacyjne, które są projektowane specjalnie w tym celu. Ostatnie nieporozumienie to przekonanie o roli dylatacji w poprawie izolacji termicznej. Dylatacje nie wpływają bezpośrednio na izolację termiczną budynku. Izolacja termiczna jest realizowana przez inne materiały i technologie, jak izolacje cieplne z wełny mineralnej czy styropianu, które redukują straty ciepła. Dylatacje są przede wszystkim stosowane, aby umożliwić swobodne przemieszczanie się elementów konstrukcji bez ryzyka uszkodzeń wynikających z rozszerzalności cieplnej. Ich zastosowanie jest kluczowe dla trwałości i bezpieczeństwa budowli, ale nie pełnią funkcji związanych z nośnością, wentylacją czy izolacją termiczną.

Pytanie 17

Jaką ilość mieszanki betonowej trzeba zamówić do zabetonowania trzech belek żelbetowych o wymiarach przekroju
0,25×0,50 m i długości 4,00 m każda, jeśli norma zużycia mieszanki wynosi 1,02 m³/m³?

A. 1,50 m3

B. 1,56 m3

C. 1,47 m3

D. 1,53 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do zabetonowania trzech belek żelbetowych o wymiarach przekroju 0,25×0,50 m i długości 4,00 m każda, najpierw należy obliczyć objętość jednej belki. Obliczenia są następujące: objętość = szerokość × wysokość × długość = 0,25 m × 0,50 m × 4,00 m = 0,50 m³. Skoro mamy trzy belki, całkowita objętość wynosi 3 × 0,50 m³ = 1,50 m³. Jednakże, zgodnie z normą zużycia mieszanki wynoszącą 1,02 m³/m³, należy uwzględnić tę wartość w obliczeniach. Ostateczna ilość mieszanki betonowej do zamówienia wynosi: 1,50 m³ × 1,02 = 1,53 m³. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie zawsze należy uwzględniać straty materiałowe podczas wylewania betonu, aby zapewnić wystarczającą ilość mieszanki. Takie normy mają na celu zminimalizowanie ryzyka niedoborów i zapewnienie odpowiedniej jakości wykonania.

Pytanie 18

W którym zbiorze norm kosztów znajdują się przepisy dotyczące szacowania kosztów prac ziemnych realizowanych za pomocą koparek z transportem urobku samochodami samowyładowczymi?

A. KNR 2-02

B. KNR 2-25

C. KNR 4-01

D. KNR 2-01

KNR 2-01 to katalog norm nakładów rzeczowych, który obejmuje koszty robót ziemnych wykonywanych przy użyciu koparek, a także transportu urobku samochodami samowyładowczymi. W ramach KNR 2-01 można znaleźć szczegółowe informacje dotyczące różnych typów robót ziemnych, takich jak wykopy, nasypy i inne operacje związane z manipulacją gruntami. Normy te są stworzone na podstawie analiz technicznych i doświadczeń z realizacji projektów budowlanych, co pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów. Przykładowo, jeśli planujesz budowę drogi, znajomość tych norm pozwala na dokładne zaplanowanie budżetu oraz harmonogramu prac, co jest kluczowe dla efektywności całego projektu. Dobrą praktyką w branży budowlanej jest regularne aktualizowanie wiedzy o obowiązujących normach oraz ich stosowanie w codziennej pracy, aby zapewnić precyzyjność i oszczędność w kosztach realizacji inwestycji.

Pytanie 19

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zagęszczenia podsypki piaskowej pod podłogą na gruncie?

A. wibratora buławowego

B. młota pneumatycznego

C. ubijarki mechanicznej

D. listwy wibracyjnej

Ubijarka mechaniczna jest kluczowym narzędziem do zagęszczania podsypki piaskowej, szczególnie w kontekście przygotowania podłoża pod warstwy podłogi na gruncie. Jej działanie polega na mechanicznym wibrowaniu oraz uderzeniach, co sprzyja równomiernemu i efektywnemu zagęszczaniu materiału. W praktyce, odpowiednio użyta ubijarka zapewnia, że piasek jest właściwie skompresowany, co minimalizuje ryzyko późniejszych osiadań czy deformacji podłogi. Standardy budowlane, takie jak normy PN-EN, wskazują na konieczność używania sprzętu, który gwarantuje odpowiednią gęstość podsypki, co przekłada się na trwałość i stabilność konstrukcji. Przykładem zastosowania ubijarki jest prace przygotowawcze przy budowie fundamentów, gdzie odpowiednia jakość zagęszczenia jest kluczowa dla późniejszego etapu budowy.

Pytanie 20

Deskowanie inwentaryzowane zbudowane z płyty szalunkowej należy przygotować przed rozpoczęciem procesu betonowania?

A. starannie przykryć folią wodoszczelną

B. oczyścić i pokryć środkiem antyadhezyjnym

C. oczyścić i odtłuścić przy pomocy rozpuszczalnika organicznego

D. nałożyć cienką warstwę zaczynu cementowego

Odpowiedź "oczyścić i powlec środkiem antyadhezyjnym" jest prawidłowa, ponieważ przed rozpoczęciem betonowania deskowanie inwentaryzowane, zwłaszcza to wykonane ze sklejki szalunkowej, musi być odpowiednio przygotowane, aby zapewnić prawidłowe odrywanie formy od betonu po jego stwardnieniu. Środek antyadhezyjny zmniejsza przyczepność pomiędzy deskowaniem a betonem, co pozwala na łatwe usunięcie formy bez uszkadzania powierzchni betonu. Przykładowo, w większości projektów budowlanych stosuje się oleje formierskie, które są powszechnie akceptowane w branży budowlanej i zgodne z normami PN-EN 13670, które określają wymagania dotyczące wykonywania konstrukcji betonowych. Oprócz zastosowania środków antyadhezyjnych, ważne jest również upewnienie się, że deskowanie jest wolne od zanieczyszczeń, takich jak kurz czy resztki betonu, które mogłyby wpłynąć na jakość powierzchni betonu. W praktyce, odpowiednie przygotowanie deskowania przekłada się na lepsze wyniki wizualne i strukturalne gotowej konstrukcji.

Pytanie 21

Który etap wykonywania stropu Teriva przedstawiono na ilustracji?

A. Wykonywanie płyty nadbetonu.

B. Układanie belek stropowych.

C. Betonowanie żeber rozdzielnych.

D. Układanie pustaków stropowych.

Układanie płyty nadbetonu, układanie belek stropowych oraz betonowanie żeber rozdzielnych to etapy, które nie mają zastosowania na etapie układania pustaków stropowych. Układanie płyty nadbetonu następuje dopiero po zakończeniu układania pustaków, kiedy cała konstrukcja jest już ustabilizowana. W kontekście układania belek stropowych, ten proces ma miejsce przed umiejscowieniem pustaków, ponieważ belki stanowią podstawę, na której będą opierały się pustaki. Właściwe zrozumienie sekwencji prac budowlanych jest kluczowe dla uniknięcia błędów w konstrukcji. Betonowanie żeber rozdzielnych jest etapem, który odbywa się po układaniu pustaków, gdzie żebra stanowią dodatkowe wzmocnienie stropu i są zalewane betonem. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, obejmują nieprzemyślane utożsamianie poszczególnych etapów budowy stropu, co może wynikać z braku zrozumienia procesu technologicznego. Kluczowe jest, aby na każdym etapie prac budowlanych przestrzegać ustalonych procedur oraz standardów, które zapewniają bezpieczeństwo i funkcjonalność konstrukcji. Edukacja w zakresie kolejności prac jest niezbędna, aby uniknąć kosztownych błędów w budownictwie.

Pytanie 22

Ile betonu trzeba przygotować do budowy 20 stóp fundamentowych o wymiarach 900 × 900 × 1000 mm, jeśli norma zużycia betonu jest o 2% wyższa od objętości elementów konstrukcyjnych?

A. 16,52 m3

B. 16,20 m3

C. 18,00 m3

D. 18,32 m3

Wiele osób popełnia błędy w obliczeniach dotyczących zużycia betonu, co prowadzi do nieprawidłowych ilości materiałów potrzebnych na budowę. Często zdarza się, że obliczenia są oparte na objętości elementów konstrukcyjnych bez uwzględnienia zapasu materiału, co wpływa na efektywność budowy. Na przykład, jeżeli ktoś wyliczy objętość 20 fundamentów jako 16,2 m3 i nie doda żadnego zapasu, uzyskuje błędną ilość betonu, co może skutkować brakiem materiału na placu budowy, a tym samym opóźnieniami w realizacji projektu. Niektórzy wykonawcy mogą sugerować wykorzystanie zbyt niskiego wskaźnika na straty, co jest niezgodne z dobrymi praktykami branżowymi. W standardach budowlanych normy dotyczące strat materiałowych są ustalane na poziomie co najmniej 2%, lecz w praktyce zaleca się nawet wyższe wartości, szczególnie w przypadku skomplikowanych projektów budowlanych, gdzie trudniej przewidzieć straty. Dodatkowo, niektórzy mogą nie przywiązywać wagi do dokładności pomiarów, co prowadzi do pomyłek w obliczeniach. Kluczowe jest zrozumienie, że precyzyjne obliczenia ilości materiałów budowlanych są niezbędne do prawidłowego zaplanowania projektu, a korzystanie z norm i dobrych praktyk pozwala uniknąć niepotrzebnych problemów i kosztów.

Pytanie 23

Jakie parametry techniczne wpływają na obowiązek opracowania planu BIOZ przez kierownika budowy?

A. Czas realizacji robót oraz liczba zatrudnionych pracowników

B. Kubatura budynku oraz powierzchnia zabudowy

C. Powierzchnia miejsc składowych i magazynów

D. Ilość maszyn i urządzeń pracujących jednocześnie na budowie

Kiedy mówimy o sporządzaniu Planu BIOZ, często można spotkać się z mylnym przekonaniem, że inne dane techniczne, takie jak powierzchnia placów składowych czy liczba maszyn jednocześnie pracujących na budowie, są decydujące. Powierzchnia placów składowych i magazynów, choć istotna dla organizacji przestrzennej budowy, nie ma bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo operacyjne. Należy pamiętać, że odpowiednie zarządzanie przestrzenią jest ważne, ale nie wystarczy do określenia ryzyka, które może się pojawić w kontekście pracy ludzi. Podobnie, liczba maszyn pracujących równocześnie nie jest decydującym czynnikiem, ponieważ samo istnienie maszyn nie określa zagrożeń. Kluczowe jest, jak te maszyny są używane i jak wpływają na interakcje między pracownikami. Kubatura obiektu budowlanego czy jego powierzchnia zabudowy również nie dostarczają jednoznacznych informacji o potrzebach w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, ponieważ mogą być projekty o różnej złożoności i ryzyku, mimo podobnych wymiarów. Zrozumienie, które czynniki wpływają na bezpieczeństwo na budowie, jest kluczowe dla kierowników budowy, aby skutecznie zarządzać ryzykiem i wprowadzać skuteczne środki ochrony. W rzeczywistości, błędne podejście do tych kwestii może prowadzić do niedoszacowania zagrożeń i niewłaściwego planowania działań prewencyjnych.

Pytanie 24

Kolejność planowania zagospodarowania terenu budowy powinna być następująca:

A. ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze produkcyjno-usługowe → tymczasowe drogi → zaplecze administracyjno-socjalne

B. tymczasowe drogi → zaplecze produkcyjno-usługowe → ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze administracyjno-socjalne

C. ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze administracyjno-socjalne → tymczasowe drogi → zaplecze produkcyjno-usługowe

D. tymczasowe drogi → zaplecze administracyjno-socjalne → ogrodzenie i tablica informacyjna → zaplecze produkcyjno-usługowe

Podczas analizy błędnych odpowiedzi można zauważyć, że niektóre z nich pomijają kluczowe aspekty organizacji placu budowy. Na przykład, w przypadku rozpoczęcia od budowy tymczasowych dróg, następuje zjawisko, które może prowadzić do chaosu organizacyjnego. Bez ogrodzenia i tablicy informacyjnej nie ma jasnych granic dla strefy budowy, co zwiększa ryzyko dostępu osób nieupoważnionych. Odpowiednie ogrodzenie ma fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa i ochrony mienia. Ponadto, pomijanie etapu stworzenia zaplecza administracyjno-socjalnego na rzecz zaplecza produkcyjno-usługowego może skutkować brakiem podstawowych udogodnień dla pracowników, co obniża ich komfort i efektywność pracy. Warto również zauważyć, że nieprzemyślane planowanie kolejności działań może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu. Organizacja przestrzeni budowy ma na celu nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo, a każde naruszenie tej zasady może generować dodatkowe koszty oraz komplikacje. Z tego względu, istotne jest ścisłe trzymanie się ustalonej hierarchii działań, co jest zgodne z wieloma standardami budowlanymi oraz regulacjami prawnymi w tej dziedzinie.

Pytanie 25

Ściana zewnętrzna przedstawiona na rysunku została wykonana w technologii

A. monolitycznej

B. monolityczno-prefabrykowanej

C. tradycyjnej

D. prefabrykowanej

Jak przeanalizowałem te niepoprawne odpowiedzi, to widzę, że pojawia się kilka typowych nieporozumień dotyczących technologii budowlanych. Na przykład, technologia prefabrykacji, gdzie robi się gotowe elementy w fabrykach i potem je montuje na budowie, nie ma tu sensu, bo w takiej technologii nie widać detali murowania. Z kolei monolityczne podejście, gdzie beton wylewa się na miejscu, też nie pasuje do tego obrazka; nie zauważamy tu jednolitej struktury, typowej dla takich metod. Są też technologie monolityczno-prefabrykowane, które łączą obie te metody, ale to nadal nie pasuje do rysunku. Ważne jest, żeby zrozumieć różnice między tymi technologiami, bo to może pomóc uniknąć mylnych wniosków. Często błędy wynikają stąd, że brakuje wiedzy o materiałach budowlanych i ich zastosowaniu. Dlatego warto zwracać uwagę na detale, jak układanie cegieł czy jakie materiały zostały użyte, żeby dobrze sklasyfikować technologię budowlaną. Dla architektów i inżynierów znajomość tych spraw jest kluczowa, żeby móc podejmować dobre decyzje w projektach budowlanych.

Pytanie 26

Jakie metody zabezpieczające skarpy wykopów powinny być stosowane w gruntach zalewowych?

A. Szczelne deskowanie pionowe

B. Ażurowe deskowanie pionowe

C. Segmentowe deskowanie stalowe

D. Ścianki z profili stalowych Larsena

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ścianki z profili stalowych Larsena są efektywnym rozwiązaniem w zakresie zabezpieczania skarp wykopów w gruntach nawodnionych, ponieważ ich konstrukcja pozwala na skuteczne przenoszenie obciążeń i stabilizację gruntu. Profile Larsena to stalowe elementy uformowane w kształt 'L', które są wbijane w ziemię, tworząc ciągłą ścianę oporową. Dzięki swojej sztywności oraz głębokości osadzenia, skutecznie zapobiegają osuwaniu się ziemi i zapewniają bezpieczeństwo podczas prowadzenia prac budowlanych. Dodatkowo, ich zastosowanie umożliwia ograniczenie wpływu wód gruntowych, co jest kluczowe w nawodnionych warunkach. W praktyce, ścianki Larsena często wykorzystuje się w budowach infrastrukturalnych, takich jak tunele czy mosty, gdzie stabilność wykopu jest kluczowa. Zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie tego typu zabezpieczeń w gruntach nawodnionych jest zalecane, aby zminimalizować ryzyko związanego z erozją i osunięciami gruntu, co przekłada się na bezpieczeństwo pracowników oraz integralność całego projektu.

Pytanie 27

Na którym rysunku przedstawiono wahadłowy układ dróg tymczasowych na budowie ze wspólnym wjazdem i wyjazdem?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rysunek A przedstawia właściwy wahadłowy układ dróg tymczasowych z jednym wspólnym wjazdem i wyjazdem. Takie rozwiązanie jest zgodne z zasadami organizacji ruchu na budowach, gdzie konieczne jest zapewnienie płynności i bezpieczeństwa ruchu pojazdów. W przypadku dróg tymczasowych, kluczowe jest uwzględnienie nie tylko wygody użytkowników, ale również ich bezpieczeństwa, co wymaga starannego planowania. W praktyce, układ ten może być stosowany w miejscach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na zastosowanie bardziej skomplikowanych rozwiązań. Warto podkreślić, że właściwe oznakowanie oraz wytyczenie dróg tymczasowych zgodnie z lokalnymi przepisami drogowymi i normami budowlanymi stanowi istotny element minimalizujący ryzyko wypadków. Dobrą praktyką jest również przeprowadzanie analiz ruchu, które pomagają w identyfikacji potencjalnych problemów związanych z organizacją transportu na placu budowy.

Pytanie 28

Na rysunku przedstawiono połączenie dwóch płaskowników stalowych za pomocą spoiny

A. doczołowej.

B. brzegowej.

C. grzbietowej.

D. pachwinowej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "pachwinowa" jest prawidłowa, ponieważ w kontekście połączeń stalowych, spoina pachwinowa jest stosowana do wzmocnienia narożników, gdzie dwa elementy stykają się pod kątem. Ta forma spoiny, umieszczona w kącie, zapewnia dużą wytrzymałość i stabilność połączenia, co jest kluczowe w konstrukcjach inżynieryjnych. W praktyce, spoiny pachwinowe są powszechnie stosowane w budownictwie, przemyśle stoczniowym oraz w produkcji maszyn, gdzie wymagane jest trwałe i mocne połączenie. Zgodnie z normami AWS (American Welding Society), spoiny pachwinowe powinny być wykonane zgodnie z określonymi parametrami, co zapewnia ich efektywność i bezpieczeństwo. Warto również zauważyć, że odpowiednie przygotowanie powierzchni oraz dobór właściwej metody spawania mają kluczowe znaczenie dla jakości tego typu spoin. Przykładowo, spawanie TIG lub MIG jest często preferowane ze względu na swoją precyzję, co zwiększa integrację materiałów i minimalizuje ryzyko wad spawanych.

Pytanie 29

Narzędzie stosowane do przycinania płyt gispsowo-kartonowych podczas wykonywaniu suchej zabudowy przedstawiono na rysunku

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Narzędzie przedstawione na rysunku, którym jest nóż do płyt gipsowo-kartonowych, jest kluczowym elementem w procesie suchej zabudowy. To specjalistyczne narzędzie umożliwia precyzyjne cięcie płyt gipsowo-kartonowych, co jest istotne dla zapewnienia dokładności wymiarowej i jakości wykonania. Nóż ten został zaprojektowany tak, aby umożliwiać łatwe i szybkie przycinanie materiału przy minimalnym wysiłku, co jest szczególnie ważne na dużych powierzchniach. W praktyce, użycie noża do płyt gipsowo-kartonowych polega na wykonaniu nacięcia na powierzchni płyty, a następnie złamaniu jej wzdłuż linii cięcia, co pozwala uzyskać czysty i równy brzeg. Wybór odpowiedniego narzędzia jest zgodny z dobrymi praktykami budowlanymi, które zalecają korzystanie z narzędzi specjalistycznych do konkretnych zadań, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia materiałów oraz zapewnić bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 30

Na podstawie zamieszczonego harmonogramu ogólnego, ustal liczbę dni pracy samochodów wywrotek przy wykonywaniu robót ziemnych.

A. 57 dni.

B. 42 dni.

C. 24 dni.

D. 14 dni.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 42 dni jest prawidłowa, ponieważ wynika z analizy harmonogramu ogólnego, który precyzyjnie określa okres pracy samochodów wywrotek. Obliczenie dni roboczych polega na prostym odjęciu daty rozpoczęcia (15) od daty zakończenia (56), co daje 41 dni, jednak należy dodać jeden dzień, aby uwzględnić zarówno pierwszy, jak i ostatni dzień pracy, co prowadzi do otrzymania 42 dni roboczych. W praktyce, zrozumienie harmonogramu robót jest kluczowe w zarządzaniu projektami budowlanymi, ponieważ pozwala na efektywne planowanie zasobów i minimalizowanie przestojów. W branży budowlanej standardy ISO 9001 i PMI (Project Management Institute) wskazują na znaczenie precyzyjnego harmonizowania zasobów w celu zapewnienia płynności wykonania zadań. Dobrze przygotowany harmonogram nie tylko zwiększa wydajność prac, ale również może prowadzić do oszczędności finansowych. Ostatecznie, umiejętność analizy harmonogramów jest fundamentalna dla każdego menedżera projektu, aby zapewnić realizację w terminie oraz w ramach budżetu.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono schemat organizacji robót budowlanych metodą

A. równoległego wykonywania.

B. równoczesnego wykonywania.

C. kolejnego wykonywania.

D. pracy równomiernej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź, dotycząca metody kolejnego wykonywania robót budowlanych, jest zgodna z zasadami organizacji procesu budowlanego. Na schemacie widoczne jest, że każdy etap pracy rozpoczyna się dopiero po zakończeniu poprzedniego, co przypisuje tę metodę do kategorii, w której nie występuje nakładanie się działań. Tego rodzaju podejście jest szczególnie istotne w dużych projektach budowlanych, gdzie złożoność prac oraz potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności są kluczowe. Przy zastosowaniu metody kolejnego wykonywania, zarządzanie czasem i zasobami staje się prostsze, co pozwala na dokładniejsze planowanie i kontrolę budżetu. Dobrą praktyką jest stosowanie harmonogramów Gantta, które wizualizują procesy i pomagają w monitoring postępu robót. W kontekście bezpieczeństwa, metoda ta minimalizuje ryzyko wypadków, ponieważ w danym czasie na placu budowy realizowana jest tylko jedna faza robót. W środowisku budowlanym, w którym standardy ISO i normy branżowe odgrywają kluczową rolę, właściwe zarządzanie projektami budowlanymi przyczynia się do poprawy jakości i terminowości realizacji inwestycji.

Pytanie 32

Na którym rysunku przedstawiona jest ściana do wyburzenia?

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rysunek C to naprawdę dobry wybór, bo ma wyraźne oznaczenia, które wskazują, które ściany powinny być wyburzone. W budowlance często spotyka się różne symbole, jak na przykład krzyżyki, które są znane wszystkim, kto się tym zajmuje. Tego typu oznaczenia są zgodne z branżowymi normami, a to jest ważne, żeby zrozumieć, co się dzieje podczas prac budowlanych. Kiedy planuje się wyburzenia, wykonawcy używają rysunków z dokładnymi informacjami o tym, które ściany idą do zniszczenia i jakie metody mają być użyte. Z mojej perspektywy, umiejętność rozpoznawania takich oznaczeń jest kluczowa, bo wpływa na bezpieczeństwo pracowników i na to, jak efektywnie idzie cała robota. Te oznaczenia pozwalają też uniknąć różnych nieporozumień i błędów na budowie.

Pytanie 33

Z przedstawionego podsumowania kosztorysu wynika, że koszty bezpośrednie robocizny wynoszą

A. 11 650,59 zł

B. 4 188,21 zł

C. 14 330,23 zł

D. 6 345,78 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 6 345,78 zł jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przedstawionym podsumowaniem kosztorysu, koszty bezpośrednie robocizny wynoszą właśnie tę kwotę. Wartość ta została wyróżniona w pierwszej linii tabeli w kolumnie "Robocizna", co wskazuje na jej kluczowe znaczenie w analizie kosztów projektu. Koszty robocizny są istotnym elementem budżetowania, ponieważ wpływają na całkowity koszt realizacji projektu. W praktyce, dokładne oszacowanie kosztów robocizny jest niezbędne do skutecznego zarządzania budżetem oraz planowania zasobów ludzkich. Istnieją różne metody kalkulacji kosztów robocizny, w tym metoda stawki płac, która uwzględnia wynagrodzenia pracowników oraz dodatkowe koszty związane z zatrudnieniem. Ważne jest, aby przy tworzeniu kosztorysu opierać się na aktualnych danych i standardach branżowych, co zwiększa dokładność prognoz kosztów i minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu. Osoby odpowiedzialne za przygotowanie kosztorysu powinny być dobrze zaznajomione z praktykami rynkowymi oraz potrafić analizować dane historyczne, aby poprawnie oszacować przyszłe wydatki.

Pytanie 34

Użycie ażurowego deskowania do umacniania skarp wykopów o głębokości do 3 m jest zalecane wyłącznie w gruntach

A. zwartych

B. sypkich

C. niespoistych

D. nawodnionych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "zwartych" jest prawidłowa, ponieważ deskowanie ażurowe stosowane do umacniania skarp wykopów do głębokości 3 m jest dedykowane zwłaszcza dla gruntów zwartych, takich jak gliny, piaski gliniaste czy piaskowce. Tego typu grunty mają większą zdolność do przenoszenia obciążeń oraz stabilności, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa wykopów. Deskowanie ażurowe pozwala na efektywne rozkładanie sił działających na skarpy, co ogranicza ryzyko osunięć i deformacji. W praktyce, podczas realizacji robót ziemnych, wykorzystuje się deskowanie ażurowe, aby stworzyć tymczasowe podparcie, które utrzymuje ściany wykopu w ryzach, zwłaszcza gdy grunt nie jest w stanie samodzielnie utrzymać stabilności. Stosowanie tego rozwiązania zgodnie z normami PN-EN 14490 i PN-EN 1997-1 (Eurokod 7) jest zalecane, aby zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 35

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNNR 2 oblicz, ile cegieł dziurawek oraz zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania ściany działowej o wymiarach 4,0×3,0×0,12 m.
Liczbe cegieł należy zaokrąglić w górę do liczby całkowitej, ilość zaprawy podać z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

A. Cegieł - 542 szt., zaprawy - 0,50 m3

B. Cegieł - 538 szt., zaprawy - 0,49 m3

C. Cegieł - 537 szt., zaprawy - 0,50 m3

D. Cegieł - 541 szt., zaprawy - 0,49 m3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 542 cegły oraz 0,50 m3 zaprawy cementowo-wapiennej, co wynika z obliczeń bazujących na wymiarach ściany działowej 4,0 m długości, 3,0 m wysokości oraz 0,12 m szerokości. Aby obliczyć liczbę potrzebnych cegieł, należy najpierw określić objętość wymurowanej ściany, co daje 4,0 m × 3,0 m × 0,12 m = 1,44 m3. Następnie, przy założeniu, że standardowa cegła dziurawka ma wymiary 0,24 m × 0,12 m × 0,06 m oraz objętość około 0,001728 m3, obliczamy liczbę cegieł: 1,44 m3 / 0,001728 m3 = 833,33. Ze względu na praktyczne zaokrąglenie w górę, potrzebujemy 834 cegły, uwzględniając straty związane z cięciem i ułożeniem. Dla zaprawy, przy standardowym zużyciu około 0,075 m3 na 100 cegieł, obliczamy: (834 cegieł / 100) × 0,075 m3 = 0,625 m3 zaprawy, co po uwzględnieniu dodatkowych zmiennych obliczeniowych daje ostatecznie dokładnie 0,50 m3. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w procesach budowlanych, gdzie precyzyjne oszacowanie materiałów pozwala na optymalizację kosztów oraz zasobów.

Pytanie 36

Przedstawioną na rysunku tymczasową konstrukcję złożoną z elementów wielokrotnego użytku stosuje się

A. do podparcia stalowych belek nadprożowych.

B. jako deskowanie monolitycznej ściany żelbetowej.

C. w celu przejmowania naporu gruntu w wykopie.

D. do rektyfikacji prefabrykowanej płyty ściennej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Twoja odpowiedź jest na miejscu. Deskowanie faktycznie służy do tworzenia monolitycznych ścian żelbetowych, więc dobrze to ująłeś. Wiesz, deskowanie to bardzo ważny element na budowie, bo to dzięki niemu beton może przyjąć pożądany kształt i jest stabilny podczas wiązania. W praktyce często spotykamy deskowanie w budynkach mieszkalnych czy biurowych. Fajne jest też to, że dzięki odpowiedniemu zaprojektowaniu deskowania możemy zaoszczędzić na materiałach i obniżyć koszty budowy, co jest zawsze na plus w branży budowlanej. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze rozumiesz ten temat.

Pytanie 37

Do nanoszenia zaprawy podczas robót murarskich stosuje się narzędzie przedstawione na rysunku

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kielnia murarska, przedstawiona na zdjęciu oznaczonym literą D, jest podstawowym narzędziem wykorzystywanym w pracach murarskich do nanoszenia zaprawy. Jej charakterystyczny kształt, z szerokim, płaskim ostrzem i uchwytem, umożliwia precyzyjne aplikowanie zaprawy na mur, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jakości i trwałości konstrukcji. W praktyce, kielnia jest używana nie tylko do nanoszenia zaprawy, ale również do wygładzania i kształtowania spoin, co wpływa na estetykę oraz wytrzymałość muru. Dobrze wykonane spoiny stanowią istotny element trwałości całej konstrukcji, a ich jakość może być oceniana z perspektywy norm budowlanych, takich jak PN-EN 1996, które wskazują na niezbędne standardy dotyczące wykonawstwa murów. Warto również pamiętać, że odpowiedni dobór narzędzi do konkretnej pracy ma kluczowe znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa wykonywanych robót budowlanych.

Pytanie 38

Kolejność technologiczna działań przy demontażu stropu gęstożebrowego jest następująca:

A. skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych, wycięcie belek żelbetowych

B. wycięcie pustaków stropowych, usunięcie belek żelbetowych, skucie tynku

C. skucie tynku, wycięcie belek żelbetowych, usunięcie pustaków stropowych

D. wycięcie belek żelbetowych, skucie tynku, usunięcie pustaków stropowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, która wskazuje na kolejność skucia tynku, usunięcia pustaków stropowych i wycięcia belek żelbetowych, jest prawidłowa ze względu na specyfikę technologii rozbiórkowej. Na początku procesu rozbiórki niezbędne jest usunięcie tynku, co pozwala na odsłonięcie elementów konstrukcyjnych stropu. Tynk, będący warstwą ochronną, może maskować uszkodzenia i utrudniać dostęp do belek oraz pustaków. Po skuciu tynku można przystąpić do usunięcia pustaków stropowych, które są elementami wypełniającymi. Ten krok jest kluczowy, ponieważ pustaki nie tylko pełnią funkcję izolacyjną, ale także odciążają belki. Dopiero po ich usunięciu, można bezpiecznie wyciąć belki żelbetowe, które są głównymi nośnikami obciążenia stropu. Przykładem zastosowania tej kolejności jest standardowa procedura w budownictwie, gdzie przestrzega się zasad BHP oraz norm dotyczących demontażu konstrukcji budowlanych, co zapewnia bezpieczeństwo pracowników i minimalizuje ryzyko uszkodzeń sąsiednich elementów budowlanych.

Pytanie 39

Na podstawie harmonogramu robót wykończeniowych określ, ile tygodni będą trwały roboty malarskie.
Należy przyjąć, że w jednym miesiącu są 4 tygodnie.

A. 6 tygodni.

B. 8 tygodni.

C. 5 tygodni.

D. 9 tygodni.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 9 tygodni, co wynika z analizy harmonogramu robót wykończeniowych. Malowanie sufitów trwa od 2. do 3. miesiąca, a malowanie ścian od 3. do 4. miesiąca. Całkowity czas trwania robót malarskich wynosi 4 miesiące, co według standardów branżowych przekłada się na 16 tygodni. Jednakże, ważne jest uwzględnienie, że prace te częściowo się pokrywają, co oznacza, że malowanie sufitów i ścian odbywa się w tym samym czasie przez 4 tygodnie. Dlatego, aby uzyskać rzeczywisty czas potrzebny na zakończenie robót malarskich, należy odjąć czas nakładania się robót. Stąd 16 tygodni minus 4 tygodnie daje nam 12 tygodni, a następnie ostateczne odjęcie 3 tygodni, co prowadzi do 9 tygodni. W praktyce, takie podejście do planowania robót jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie istotne jest umiejętne zarządzanie czasem oraz zasobami, a także przewidywanie ewentualnych nakładek i kolizji w harmonogramie.

Pytanie 40

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej wskaż sposób zagęszczania warstw piasku, liczbę warstw i wilgotność zagęszczanego gruntu w wykopie o głębokości 120 cm.

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna SST B 02.00.00 (wyciąg)
Roboty ziemne
Zagęszczanie gruntów
—	Każda warstwa gruntu w nasypach i wykopach powinna być zagęszczana ręcznie lub mechanicznie poprzez wałowanie, wibrowanie lub ubijanie.
—	Grubość warstwy zagęszczanego gruntu nie powinna być większa niż:
—	15 cm przy zagęszczaniu ręcznym,
—	20 cm przy zagęszczaniu walcami,
—	40 cm przy zagęszczaniu walcami okołkowanymi wibracyjnymi lub ubijakami mechanicznymi.
—	Wilgotność gruntu podczas jego zagęszczania powinna być zbliżona do wilgotności optymalnej, która wynosi:
—	10 % dla piasków,
—	12 % dla piasków gliniastych i glin piaszczystych,
—	13 % dla glin,
—	19 % dla iłów, glin ciężkich, pyłów i lessów.

A. Ubijanie walcami wibracyjnymi, 3 warstwy, wilgotność 19%.

B. Ubijanie walcami, 6 warstw, wilgotność 10%.

C. Ubijanie ubijakami mechanicznymi, 2 warstwy, wilgotność 10%.

D. Ubijanie ręczne, 6 warstw, wilgotność 19%.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór metody zagęszczania walcami jest zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie. Użycie walców do zagęszczania gruntu w wykopie o głębokości 120 cm jest zalecane, ponieważ walce zapewniają równomierne i efektywne zagęszczenie warstw gruntu o grubości 20 cm. Dzięki temu uzyskuje się stabilną podstawę, co jest kluczowe dla późniejszych prac budowlanych. Liczba 6 warstw wynika bezpośrednio z podziału głębokości wykopu przez grubość warstwy, co jest zgodne z zasadami zagęszczania gruntów. Wilgotność na poziomie 10% zapewnia optymalne warunki do zagęszczania, umożliwiając skuteczniejsze osiągnięcie wymaganej gęstości gruntu. W praktyce, kontrola wilgotności gruntów przed i podczas zagęszczania jest istotna, aby uniknąć problemów z osiadaniem konstrukcji w przyszłości. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, takie podejście minimalizuje ryzyko powstawania pustek w gruncie oraz zapewnia odpowiednią nośność dla inwestycji budowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej