Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 18 kwietnia 2025 10:33
Data zakończenia: 18 kwietnia 2025 10:57

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki jest powód sytuacji widocznej na przedstawionym zrzucie ekranu, mając na uwadze adres IP serwera, na którym umieszczona jest domena www.wp.pl, wynoszący 212.77.98.9?

A. W sieci nie istnieje serwer o IP 212.77.98.9

B. Stacja robocza i domena www.wp.pl znajdują się w różnych sieciach

C. Domena www.wp.pl jest niedostępna w Internecie

D. Błędny adres serwera DNS lub brak dostępu do serwera DNS

Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS to częsta przyczyna problemów z dostępem do zasobów internetowych. DNS, czyli Domain Name System, pełni kluczową rolę w zamianie nazw domenowych na adresy IP, które są zrozumiałe dla urządzeń sieciowych. W przedstawionym przypadku, mimo że serwer odpowiada na ping pod adresem IP 212.77.98.9, próba pingowania domeny www.wp.pl kończy się niepowodzeniem, co sugeruje problem z tłumaczeniem nazwy na adres IP. Może to wynikać z nieprawidłowej konfiguracji adresu serwera DNS w ustawieniach sieciowych użytkownika lub z chwilowej awarii serwera DNS. Aby rozwiązać ten problem, należy sprawdzić, czy adres DNS w ustawieniach sieciowych jest poprawny i zgodny z zaleceniami dostawcy usług internetowych. Dobrą praktyką jest korzystanie z zewnętrznych, niezawodnych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) czy Cloudflare DNS (1.1.1.1), które są znane z wysokiej dostępności i szybkości. Problemy z DNS są powszechne, dlatego warto znać narzędzia takie jak nslookup lub dig, które pomagają w diagnostyce i rozwiązaniu takich problemów.

Pytanie 2

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń (command) w serwerze FTP

A. 25

B. 21

C. 110

D. 20

Domyślny port do przekazywania poleceń serwera FTP to port 21. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest używany do przesyłania plików między klientem a serwerem w sieci. Port 21 jest standardowym portem komunikacyjnym, który jest zarezerwowany przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority) dla zdalnego dostępu do serwerów FTP. W praktyce, kiedy klient FTP łączy się z serwerem, używa portu 21 do wysyłania poleceń, takich jak logowanie, nawigacja po katalogach czy zlecanie transferu plików. Warto zauważyć, że po nawiązaniu połączenia na porcie 21, może odbywać się także dodatkowy transfer danych, który zazwyczaj korzysta z portu 20. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa oraz zastosowań w sieciach, gdzie administracja musi zarządzać dostępem do tych portów poprzez odpowiednie reguły zapory sieciowej. Dobrą praktyką jest również stosowanie zabezpieczonej wersji protokołu FTP, czyli FTPS lub SFTP, które dodają warstwę szyfrowania do tradycyjnych operacji FTP, czyniąc przesyłanie danych bardziej bezpiecznym.

Pytanie 3

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP umożliwia

A. pełne uprawnienia dostępu

B. jedynie prawo do odczytu

C. uprawnienia do odczytu oraz zapisu

D. tylko prawo do zapisu

Wybór odpowiedzi sugerującej inne formy dostępu jest błędny, ponieważ nie uwzględnia zasad działania serwerów FTP w kontekście anonimowego dostępu. Pełne prawa dostępu lub prawa do zapisu są niewłaściwe, ponieważ umożliwiają użytkownikom nie tylko przeglądanie, ale też edytowanie lub usuwanie plików, co stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. W praktyce, umożliwienie takiego dostępu mogłoby prowadzić do nieautoryzowanej modyfikacji lub zniszczenia danych, co jest sprzeczne z zasadami ochrony informacji, takimi jak zasada najmniejszych uprawnień. W przypadku dostępu tylko do zapisu, użytkownicy mogliby wprowadzać nowe pliki, ale nie mieliby możliwości ich przeglądania. To również stanowi problem, ponieważ użytkownik nie byłby w stanie zweryfikować zawartości katalogu ani sprawdzić, co może być przez niego zapisane. Odpowiedzi sugerujące prawa do odczytu i zapisu są również mylące, gdyż w kontekście serwerów FTP anonimowy dostęp jest projektowany głównie z myślą o umożliwieniu użytkownikom przeglądania plików bez ryzyka ich ingerencji. Właściwe zarządzanie dostępem jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i zgodności z przepisami, dlatego organizacje powinny zawsze stosować najlepsze praktyki w zakresie ograniczania dostępu do zasobów serwera FTP.

Pytanie 4

Program firewall nie zapewnia ochrony przed

A. wirusami rozprzestrzeniającymi się za pomocą poczty elektronicznej

B. szpiegowaniem oraz kradzieżą poufnych informacji użytkownika

C. atakami generującymi zwiększony ruch w sieci

D. uzyskaniem dostępu do komputera przez hakerów

Odpowiedź, że firewall nie chroni przed wirusami, które mogą przyjść przez e-mail, jest jak najbardziej na miejscu. Firewalle głównie zajmują się ruchem w sieci – jakby stały na straży, sprawdzając, co wchodzi, a co wychodzi. Ich głównym zadaniem jest blokowanie niechcianych intruzów i filtrowanie danych, co sprawia, że radzą sobie z atakami z sieci. Ale już z załącznikami z e-maili to nie ta bajka. Dlatego warto mieć jeszcze coś, co się zajmie wirusami – programy antywirusowe są do tego stworzone. Używanie ich to dobry pomysł, bo skanują wiadomości i pliki, a także regularne aktualizowanie ich to naprawdę ważna sprawa. I nie zapominaj o filtrach antyspamowych – mogą pomóc w uniknięciu wielu problemów z wirusami w poczcie.

Pytanie 5

Jakie narzędzie powinno być użyte do zbadania wyników testu POST dla modułów na płycie głównej?

A. Rys. C

B. Rys. B

C. Rys. A

D. Rys. D

Prawidłowa odpowiedź to Rys. B. Jest to specjalne narzędzie diagnostyczne znane jako karta POST, używane do testowania i diagnozowania problemów z płytą główną komputera. Kiedy komputer jest uruchamiany, przechodzi przez test POST (Power-On Self-Test), który sprawdza podstawowe komponenty sprzętowe. Karta POST wyświetla kody wyników testu, co umożliwia technikom zidentyfikowanie problemów, które mogą uniemożliwiać prawidłowy rozruch systemu. Karty POST są niezwykle przydatne w środowiskach serwisowych, gdzie szybka diagnostyka jest kluczowa. Dają one bezpośredni wgląd w proces rozruchu płyty głównej i wskazują na potencjalne awarie sprzętowe, takie jak uszkodzone moduły pamięci RAM, problemy z procesorem czy kartą graficzną. W praktyce, kody wyświetlane przez kartę POST mogą być porównywane z tabelami kodów POST producenta płyty głównej, co pozwala na szybkie i precyzyjne określenie przyczyny awarii i przystąpienie do jej usunięcia. Warto zaznaczyć, że użycie karty POST jest standardem w diagnostyce komputerowej i stanowi dobrą praktykę w pracy serwisanta.

Pytanie 6

Osoba pragnąca jednocześnie drukować dokumenty w wersji oryginalnej oraz trzech kopiach na papierze samokopiującym, powinna nabyć drukarkę

A. termotransferową

B. atramentową

C. igłową

D. laserową

Drukarka igłowa jest odpowiednim wyborem do drukowania dokumentów w oryginale i kopiach na papierze samokopiującym, ponieważ wykorzystuje technologię, która pozwala na jednoczesne przenoszenie obrazu na kilka warstw papieru. W przypadku takich drukarek, igły uderzają w taśmę barwiącą i papier, co umożliwia uzyskanie wyraźnych odbitek zarówno na oryginale, jak i na kopiach. Drukarki igłowe są powszechnie stosowane w biurach, gdzie konieczne jest tworzenie wielu kopii dokumentów, jak faktury czy formularze, ponieważ oferują one niskie koszty eksploatacji oraz długą żywotność. Warto zauważyć, że w sytuacjach, gdzie wymagane są dokumenty do podpisu, drukarki te są niezastąpione, ponieważ umożliwiają jednoczesne uzyskanie oryginału oraz kilku kopii, co zdecydowanie poprawia efektywność pracy. Standardy jakości wydruku i zastosowanie papieru samokopiującego w branży wspierają również powszechną akceptację drukarek igłowych, jako jednych z najbardziej efektywnych rozwiązań do tego typu zadań.

Pytanie 7

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to

A. niepowtarzalny numer seryjny sprzętu

B. niepowtarzalna nazwa symboliczna sprzętu

C. adres logiczny urządzenia

D. adres fizyczny urządzenia

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to logiczny adres przypisywany urządzeniom w sieci komputerowej, który umożliwia ich identyfikację oraz komunikację. Jest kluczowym elementem protokołu IP, który tworzy podstawę dla przesyłania danych w Internecie. Adresy IP mogą być dynamiczne lub statyczne. Dynamiczne adresy IP są przypisywane przez serwery DHCP na krótki czas, co zwiększa elastyczność i oszczędność adresów w przypadku urządzeń, które często łączą się z siecią. Przykładowo, komputer łączący się z publiczną siecią Wi-Fi otrzymuje zazwyczaj dynamiczny adres IP. Z kolei statyczne adresy IP są stałe i wykorzystywane w serwerach oraz urządzeniach, które muszą być zawsze dostępne pod tym samym adresem, jak np. serwery www. Znajomość adresacji IP jest istotna dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie ruchem w sieci, diagnostykę problemów oraz zwiększa bezpieczeństwo poprzez odpowiednie ustawienia zapór i reguł routingu. Adres IP jest również podstawą do zrozumienia bardziej zaawansowanych koncepcji, takich jak NAT (Network Address Translation) czy VPN (Virtual Private Network).

Pytanie 8

W sytuacji, gdy nie ma możliwości uruchomienia programu BIOS Setup, jak przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej?

A. naładować baterię na płycie głównej

B. przełożyć zworkę na płycie głównej

C. zaktualizować BIOS Setup

D. ponownie uruchomić system

Przełożenie zworki na płycie głównej to właściwa metoda przywracania ustawień domyślnych BIOS-u, zwana również "resetowaniem BIOS-u". Zworki zazwyczaj znajdują się w pobliżu baterii CMOS i są oznaczone jako CLRTC, CLEAR, lub podobnie. Poprzez przestawienie zworki na odpowiednią pozycję przez kilka sekund, można zresetować wszystkie ustawienia BIOS-u do wartości fabrycznych. To szczególnie przydatne, gdy płyta główna nie odpowiada, a użytkownik stracił dostęp do ustawień BIOS. Po przywróceniu ustawień, ważne jest, aby z powrotem ustawić zworkę w pierwotnej pozycji, aby BIOS działał poprawnie. Dotyczy to także sytuacji, gdy na przykład zmieniono ustawienia overclockingu, które mogą uniemożliwić uruchomienie systemu. Resetowanie BIOS-u przez zworkę jest zgodne z najlepszymi praktykami i jest powszechnie stosowane przez techników komputerowych. Warto znać tę metodę, aby móc skutecznie radzić sobie z problemami płyty głównej.

Pytanie 9

Na ilustracji przedstawiono tylną stronę

A. koncentratora

B. modemu

C. routera

D. mostu

Tylna część urządzenia przedstawiona na rysunku to router co można rozpoznać po charakterystycznych portach WAN i LAN które pozwalają na jednoczesne połączenie z siecią zewnętrzną i lokalną Router jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej w biurach i domach umożliwiającym kierowanie ruchem danych między sieciami wykorzystuje tablice routingu i różne protokoły sieciowe dla optymalizacji przepływu danych W praktyce routery mogą obsługiwać różne funkcje takie jak firewall zarządzanie pasmem czy tworzenie sieci VPN co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność sieci Zgodnie ze standardami IEEE routery są urządzeniami warstwy trzeciej modelu OSI co oznacza że operują na poziomie sieci dostarczając inteligentne funkcje routingu które są nieosiągalne dla innych urządzeń sieciowych jak mosty czy koncentratory które operują na niższych warstwach Routery często posiadają także funkcje bezprzewodowe obsługujące standardy Wi-Fi co pozwala na elastyczne tworzenie sieci bezprzewodowych integrując różne urządzenia końcowe w jednym punkcie dostępu

Pytanie 10

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. RARP

B. RIP

C. HTTP

D. TCP

RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem używanym do wymiany informacji o trasach w sieciach komputerowych, zwłaszcza w obrębie jednego systemu autonomicznego. Działa na zasadzie protokołu wewnętrznego (IGP) i operuje w warstwie sieciowej modelu OSI. RIP wykorzystuje algorytm wektora odległości do określenia najlepszej trasy do docelowego adresu IP. W praktyce, każdy ruter używający RIP regularnie wymienia informacje o dostępnych trasach z innymi ruterami, co pozwala na dynamiczne dostosowywanie tras w przypadku zmiany topologii sieci. RIP obsługuje maksymalnie 15 przeskoków, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla małych i średnich sieci. Wspiera także protokół UDP na porcie 520. Przykładem zastosowania RIP może być mała sieć biurowa, gdzie prostota konfiguracji i mniejsze wymagania dotyczące zasobów są kluczowe. RIP jest również zgodny z różnymi standardami, co ułatwia jego integrację z innymi technologiami sieciowymi.

Pytanie 11

Aby prawidłowo uzupełnić składnię przedstawionego polecenia, które dzieli folder Dane pod nazwą test, w miejscu kropek należy wpisać słowo ```net ... test=C:\Dane```

A. apply

B. link

C. share

D. display

Słowo 'share' jest poprawną odpowiedzią w kontekście polecenia udostępniania folderów w systemie Windows. W systemach operacyjnych, aby udostępnić folder innym użytkownikom w sieci, należy użyć odpowiednich poleceń, które umożliwiają dzielenie się zasobami. Polecenie 'net share' jest standardowym sposobem na udostępnianie folderów, a jego składnia wymaga podania nazwy udostępnianego folderu oraz ścieżki do niego. Przykładowo, komenda 'net share test=C:\Dane' udostępnia folder 'Dane' pod nazwą 'test'. Użytkownicy w sieci mogą następnie uzyskać dostęp do tego folderu, co jest przydatne w wielu scenariuszach, takich jak współpraca w biurze czy dzielenie się plikami w grupie projektowej. Korzystanie z polecenia 'net share' jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania zasobami w sieciach komputerowych, a jego znajomość jest niezbędna dla administratorów systemów operacyjnych.

Pytanie 12

Które z poniższych poleceń systemu Windows generuje wynik przedstawiony na rysunku?

A. msconfig

B. ipconfig

C. tracert

D. netstat

Polecenie netstat w systemie Windows pozwala na wyświetlenie aktywnych połączeń sieciowych które są obecnie otwarte na komputerze. Umożliwia ono monitorowanie i diagnozowanie sieci poprzez pokazywanie aktualnego stanu połączeń TCP i UDP. Na załączonym obrazie widzimy wynik działania polecenia netstat które przedstawia listę aktualnych połączeń TCP z informacjami o lokalnym i zdalnym adresie oraz porcie jak również stanie połączenia. Takie dane są niezwykle użyteczne dla administratorów sieci i specjalistów IT gdyż pozwalają na śledzenie ruchu sieciowego oraz identyfikację potencjalnych problemów lub nieautoryzowanego dostępu. Dzięki netstat można również monitorować jakie aplikacje korzystają z konkretnych portów systemowych co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa systemu. Netstat jest powszechnie stosowany w praktyce w celu diagnozowania problemów z siecią a także aby sprawdzić czy nie występują nieautoryzowane połączenia co jest standardem w dobrych praktykach zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 13

Aby przywrócić dane, które zostały usunięte dzięki kombinacji klawiszy Shift+Delete, trzeba

A. zastosować kombinację klawiszy Shift+Insert

B. odzyskać je z systemowego kosza

C. skorzystać z oprogramowania do odzyskiwania danych

D. odzyskać je z folderu plików tymczasowych

Wiesz, jest sporo mitów o odzyskiwaniu danych, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, myślenie, że pliki da się przywrócić z kosza po usunięciu ich przez Shift+Delete to duży błąd. One po prostu nie trafiają do kosza, więc nie możesz ich tam znaleźć. Dalej, kombinacja Shift+Insert, to nie są żadne magiczne zaklęcia do odzyskiwania plików, a raczej służy do wklejania. No i pomysł, że da się odzyskać pliki z katalogu plików tymczasowych, jest mało skuteczny, bo są one stworzone tylko na służące do zapisywania danych roboczych. Często ludzie myślą, że jak plik zniknął, to da się go łatwo przywrócić, a tak naprawdę, żeby to zrobić, potrzebne są specjalistyczne narzędzia. Lepiej wiedzieć, jak to naprawdę działa, żeby nie mieć później niespodzianek.

Pytanie 14

Jakie polecenie w systemach operacyjnych Windows służy do prezentacji konfiguracji interfejsów sieciowych?

A. ipconfig

B. tracert

C. hold

D. ifconfig

Odpowiedź 'ipconfig' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie w systemach operacyjnych Windows, które służy do wyświetlania i konfiguracji ustawień interfejsów sieciowych. Umożliwia administratorom i użytkownikom łatwe sprawdzenie adresów IP, maski podsieci oraz bramy domyślnej dla wszystkich aktywnych interfejsów sieciowych. Przykładowo, użycie polecenia 'ipconfig /all' dostarcza szczegółowych informacji o każdym interfejsie, w tym o adresach MAC, statusie połączenia oraz konfiguracji DHCP. Jest to standardowe narzędzie w administracji sieciami, które często jest wykorzystywane w praktyce do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi. Znajomość tego narzędzia jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się zarządzaniem sieciami komputerowymi, zarówno w środowisku lokalnym, jak i w większych infrastrukturach. Warto również dodać, że 'ipconfig' współpracuje z innymi poleceniami, takimi jak 'ping' lub 'tracert', co zwiększa jego użyteczność w diagnostyce sieci.

Pytanie 15

Jakie polecenie jest używane do ustawienia konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. networking

B. interfaces

C. ifconfig

D. ipconfig

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig', 'interfaces' oraz 'networking' nie są poprawne w kontekście konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux. 'ipconfig' to polecenie specyficzne dla systemów operacyjnych Windows i jest używane do wyświetlania i zarządzania ustawieniami IP. Użytkownicy Linuxa mogą się mylić, zakładając, że polecenia z Windowsa mają analogiczne odpowiedniki w Linuxie, co jest błędem. Z kolei 'interfaces' odnosi się do pliku konfiguracyjnego w systemie Debian i jego pochodnych, gdzie definiowane są ustawienia interfejsów sieciowych, ale samo słowo 'interfaces' nie jest poleceniem, które można wykonać w terminalu. Jest to raczej element większej konfiguracji, co może być mylące dla tych, którzy nie mają wystarczającej wiedzy o strukturyzacji systemu. 'networking' również nie jest odpowiednim poleceniem, a może być używane w kontekście ogólnym dla konfiguracji sieci, jednak w praktyce nie odpowiada na konkretne zapytanie dotyczące zarządzania interfejsami. Poprawne podejście do nauki o systemach Linux wymaga znajomości różnic między systemami oraz rozumienia kontekstu, w jakim dane polecenia są używane, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 16

Aby zminimalizować różnice w kolorach pomiędzy zeskanowanymi obrazami prezentowanymi na monitorze a ich wersjami oryginalnymi, należy przeprowadzić

A. kalibrację skanera

B. modelowanie skanera

C. kadrowanie skanera

D. interpolację skanera

Kalibracja skanera to proces, który zapewnia zgodność kolorów między zeskanowanymi obrazami a ich oryginałami. Podczas skanowania, różne urządzenia mogą interpretować kolory w różny sposób z powodu niejednorodności w technologii LCD, oświetlenia czy materiałów użytych do druku. Kalibracja polega na dostosowywaniu ustawień skanera w taki sposób, aby odwzorowywane kolory były jak najbliższe rzeczywistym. Przykładowo, w profesjonalnym środowisku graficznym, kalibracja skanera jest kluczowa, aby uzyskać spójność kolorów w projektach graficznych, szczególnie w druku. Używanie narzędzi kalibracyjnych oraz standardów takich jak sRGB, Adobe RGB lub CMYK przyczynia się do uzyskania wiarygodnych wyników. Regularna kalibracja skanera jest standardową praktyką, która pozwala na utrzymanie wysokiej jakości obrazów oraz zapobiega problemom z odwzorowaniem kolorów, co jest istotne w pracy z fotografią, grafiką i drukiem.

Pytanie 17

Według modelu TCP/IP, protokoły DNS, FTP oraz SMTP zaliczają się do warstwy

A. transportowej

B. aplikacji

C. internetowej

D. dostępu do sieci

Wybór odpowiedzi wskazujący na warstwę dostępu do sieci, transportową lub internetową jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych poziomów modelu TCP/IP pełni inne funkcje i nie obejmuje bezpośrednio protokołów takich jak DNS, FTP czy SMTP. Warstwa dostępu do sieci odpowiada za fizyczne połączenie i przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami, obejmując technologie takie jak Ethernet czy Wi-Fi, co nie ma związku z protokołami aplikacyjnymi. Z kolei warstwa transportowa, która obejmuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol), zajmuje się zapewnieniem niezawodności i zarządzaniem połączeniami, ale nie dostarcza funkcji bezpośredniego przesyłania danych na poziomie aplikacji. Warstwa internetowa koncentruje się na przesyłaniu pakietów danych poprzez różne sieci, używając protokołu IP (Internet Protocol), co również nie odnosi się do funkcji protokołów DNS, FTP i SMTP. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie funkcji każdego z poziomów modelu TCP/IP oraz pomijanie istotnych różnic w ich zastosowaniu. Zrozumienie, że protokoły warstwy aplikacji są odpowiedzialne za konkretne interakcje użytkowników z aplikacjami, jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia działania całego modelu TCP/IP.

Pytanie 18

Którą kartę rozszerzeń w komputerze przedstawia to zdjęcie?

A. sieciową

B. telewizyjną (TV)

C. dźwiękową

D. graficzną

Odpowiedź sieciowa jest prawidłowa ponieważ karta rozszerzeń przedstawiona na zdjęciu to karta sieciowa. Karty te służą do podłączenia komputera do sieci komputerowej umożliwiając komunikację z innymi urządzeniami w sieci lokalnej LAN lub za pośrednictwem internetu. Typowe karty sieciowe wyposażone są w porty RJ-45 do połączeń kablowych Ethernet co jest standardem w większości sieci lokalnych. Karty sieciowe mogą obsługiwać różne prędkości transmisji danych w zależności od standardu np. 10/100/1000 Mbps. W środowiskach biznesowych stosuje się karty sieciowe wspierające bardziej zaawansowane funkcje jak tagowanie VLAN czy agregację łączy co umożliwia lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększenie przepustowości. Wybór odpowiedniej karty sieciowej zależy od wymagań sieciowych danego środowiska. Nowoczesne karty sieciowe często wspierają dodatkowe funkcje jak offloading które odciążają procesor komputera podczas intensywnej komunikacji sieciowej. W praktyce karty sieciowe są niezbędnym elementem w infrastrukturze IT umożliwiającym nie tylko dostęp do zasobów internetowych ale także do zasobów sieciowych takich jak serwery czy drukarki sieciowe. Dobrym zwyczajem jest stosowanie modeli wspierających najnowsze standardy sieciowe co zapewnia kompatybilność i skalowalność infrastruktury.

Pytanie 19

Jak nazywa się bezklasowa metoda podziału przestrzeni adresowej IPv4?

A. MASK

B. CIDR

C. IMAP

D. VLAN

W kontekście adresacji IP, pojęcia związane z podziałem przestrzeni adresowej są kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami. Odpowiedzi takie jak MASK, IMAP i VLAN odnoszą się do różnych aspektów technologii sieciowych, ale nie są bezklasowymi metodami podziału przestrzeni adresowej IPv4. MASK odnosi się do maski podsieci, która jest używana w połączeniu z adresami IP do określenia, która część adresu jest używana jako identyfikator sieci, a która jako identyfikator hosta. Maska podsieci jest istotna, ale nie zmienia fundamentalnej struktury adresowania, jaką wprowadza CIDR. IMAP, z drugiej strony, to protokół do zarządzania pocztą elektroniczną i nie ma bezpośredniego związku z adresacją IP. VLAN to technologia umożliwiająca tworzenie logicznych sieci w obrębie infrastruktury fizycznej, ale również nie jest metodą podziału przestrzeni adresowej. Zrozumienie tych koncepcji jest istotne, ponieważ każda z nich pełni odmienną rolę w architekturze sieciowej. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do mylenia tych terminów, obejmują nieznajomość różnicy między zarządzaniem adresami IP a innymi aspektami funkcjonowania sieci. Kluczem do skutecznego wykorzystania technologii sieciowych jest zrozumienie specyfiki i zastosowania poszczególnych pojęć.

Pytanie 20

Jakim protokołem jest protokół dostępu do sieci pakietowej o maksymalnej prędkości 2 Mbit/s?

A. Frame Relay

B. X . 25

C. VDSL

D. ATM

Jakbyś wybrał inne protokoły, na przykład ATM, VDSL albo Frame Relay, to mogłoby być trochę zamieszania, bo każdy z nich ma swoje specyfikacje i zastosowania. ATM, czyli Asynchronous Transfer Mode, jest protokołem, który potrafi obsługiwać różne dane jak głos czy wideo, ale jego minimalna prędkość to już 25 Mbit/s, co znacznie przewyższa 2 Mbit/s - więc nie nadaje się do sieci pakietowej o niskiej prędkości. VDSL, czyli Very High Bitrate Digital Subscriber Line, to kolejny przykład technologii, która też ma o wiele wyższe prędkości niż 2 Mbit/s, więc też źle by wypadł w tym kontekście. Frame Relay, chociaż dedykowany do przesyłania danych w rozległych sieciach, również operuje na prędkościach powyżej 2 Mbit/s, więc znów nie sprawdziłby się jako wybór. Wybierając coś, co się do tego nie nadaje, nie tylko byś miał słabą komunikację, ale też mogłyby się pojawić problemy z niezawodnością i zarządzaniem przepustowością. Duży błąd to mylenie różnych protokołów i ich zastosowań oraz ignorowanie wymagań o prędkości czy niezawodności, które są kluczowe w kontekście dostępu do sieci pakietowej.

Pytanie 21

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. gniazdo energetyczne

B. punkt rozdzielczy

C. punkt konsolidacyjny

D. gniazdo teleinformatyczne

Gniazdo teleinformatyczne jest kluczowym elementem infrastruktury okablowania strukturalnego, które służy jako punkt dostępu dla użytkowników końcowych do sieci telekomunikacyjnych i informatycznych. Zakończenie okablowania strukturalnego poziomego odbywa się właśnie w tym gnieździe, co umożliwia podłączenie urządzeń takich jak komputery, telefony IP czy drukarki do sieci. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568, gniazda teleinformatyczne powinny być instalowane w strategicznych lokalizacjach, aby zapewnić optymalną wydajność sieci oraz minimalizować straty sygnału. Przykładem zastosowania gniazd teleinformatycznych są biura, gdzie pozwalają one na elastyczne podłączanie stanowisk pracy do lokalnej sieci oraz internetu. Dodatkowo, gniazda te są często wyposażone w różnorodne złącza, co pozwala na obsługę różnych typów kabli i protokołów transmisyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania sieci. Właściwe umiejscowienie i typ gniazd teleinformatycznych znacząco wpływa na komfort pracy użytkowników oraz efektywność zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 22

Które z tych określeń nie odpowiada charakterystyce kabla światłowodowego?

A. ekranowany

B. 12 - włóknowy

C. jednomodowy

D. wielomodowy

Wybór odpowiedzi, które wskazują na "jednomodowy", "wielomodowy" czy "12-włóknowy" jako niepasujące do kabli światłowodowych, opiera się na błędnym zrozumieniu ich konstrukcji i funkcji. Kable światłowodowe są klasyfikowane głównie na podstawie sposobu przesyłania sygnału – jednomodowego lub wielomodowego. Kable jednomodowe, które mają pojedyncze włókno, są idealne do długodystansowego przesyłania sygnału, ponieważ umożliwiają znacznie mniejsze straty optyczne oraz eliminują problemy z rozpraszaniem sygnału. Z kolei kable wielomodowe, które posiadają wiele włókien, są bardziej odpowiednie w zastosowaniach, gdzie odległości są krótsze, a koszt budowy sieci musi być niższy. Określenie "12-włóknowy" odnosi się do liczby włókien w kablu i jest istotnym parametrem dla planowania i projektowania sieci optycznych. Prawidłowe zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe w kontekście planowania infrastruktury telekomunikacyjnej oraz optymalizacji wydajności sieci. Zatem, każdy z tych terminów jest istotny i ma odpowiednie zastosowanie w kontekście kabli światłowodowych, co pokazuje, że odpowiedzi te nie pasują do postawionego pytania.

Pytanie 23

Podaj właściwe przyporządkowanie usługi z warstwy aplikacji oraz standardowego numeru portu, na którym ta usługa działa?

A. SMTP - 80

B. DHCP - 161

C. DNS - 53

D. IMAP - 8080

Odpowiedzi wskazujące na inne usługi są nieprawidłowe z kilku powodów. Przykładowo, SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, służy do przesyłania wiadomości e-mail i standardowo działa na porcie 25, a nie 80. Port 80 jest zarezerwowany dla HTTP, co oznacza, że jest używany do przesyłania danych stron internetowych. W przypadku DHCP, to Dynamic Host Configuration Protocol, jego standardowy port to 67 dla serwera i 68 dla klienta, a nie 161, który jest zarezerwowany dla SNMP (Simple Network Management Protocol). IMAP, czyli Internet Message Access Protocol, używa portu 143 lub 993 w przypadku zabezpieczonej komunikacji SSL/TLS. Wybierając błędne odpowiedzi, można doświadczyć typowych pułapek myślowych, takich jak mylenie portów przypisanych do różnych protokołów lub nieznajomość standardów RFC, które dokładnie definiują te ustawienia. Zrozumienie, które porty są przypisane do konkretnych protokołów, jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci oraz bezpieczeństwa, a mylenie tych wartości prowadzi do problemów z komunikacją w sieci oraz zwiększa ryzyko wystąpienia luk bezpieczeństwa.

Pytanie 24

Który z parametrów twardego dysku NIE ma wpływu na jego wydajność?

A. MTBF

B. CACHE

C. Czas dostępu

D. RPM

Parametry takie jak RPM, CACHE i czas dostępu są kluczowe dla wydajności dysku twardego. RPM, czyli obroty na minutę, bezpośrednio wpływa na szybkość, z jaką dysk może odczytywać i zapisywać dane. Na przykład, dysk o prędkości 7200 RPM jest znacznie szybszy od dysku 5400 RPM, co jest szczególnie zauważalne podczas intensywnych operacji, takich jak transfer dużych plików czy uruchamianie aplikacji. CACHE, czyli pamięć podręczna, działa jako bufor, który pozwala na szybszy dostęp do często używanych danych, co przekłada się na ogólną wydajność systemu. Czas dostępu to czas, który dysk potrzebuje na odnalezienie i odczytanie danych, co także ma kluczowe znaczenie dla wydajności. Połączenie tych wszystkich parametrów tworzy obraz efektywności dysku twardego, co czyni MTBF, mimo iż ważnym wskaźnikiem niezawodności, parametrem, który nie wpływa na rzeczywistą wydajność w codziennym użytkowaniu. Błędne przypisanie MTBF do kategorii wydajności może skutkować nieodpowiednim doborem sprzętu do specyficznych zastosowań oraz nieoptymalnym zarządzaniem zasobami, co w dłuższym okresie może prowadzić do opóźnień i obniżonej efektywności operacyjnej systemów informatycznych.

Pytanie 25

Jakie pojęcia wiążą się z terminami „sequence number” oraz „acknowledgment number”?

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. TCP (Transmission Control Protocol)

Wybór innych protokołów niż TCP w kontekście pojęć sequence number i acknowledgment number wynika z nieporozumienia związanych z ich funkcjonalnością. HTTP, choć bardzo powszechny, jest protokołem warstwy aplikacji służącym głównie do przesyłania dokumentów hipertekstowych. Nie zajmuje się on kontrolą przepływu danych ani ich sekwencjonowaniem jak TCP dlatego sequence number i acknowledgment number nie mają w nim zastosowania. UDP jest protokołem warstwy transportowej podobnie jak TCP jednak różni się tym że jest protokołem bezpołączeniowym. UDP nie zapewnia mechanizmów do śledzenia kolejności czy potwierdzania odbioru danych dlatego jest używany w aplikacjach gdzie czas dostarczenia jest ważniejszy niż niezawodność jak w przypadku transmisji wideo czy gier online. IP natomiast działa na warstwie sieciowej i służy do przesyłania pakietów danych pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci. IP nie dba o porządek pakietów ani nie zapewnia ich dostarczenia dlatego sequence number i acknowledgment number są poza jego zakresem działania. Wybór protokołów innych niż TCP często wynika z braku zrozumienia ich roli i zastosowań co może prowadzić do błędnego przypisywania im cech charakterystycznych dla TCP.

Pytanie 26

W instrukcji obsługi karty dźwiękowej można znaleźć następujące dane: - częstotliwość próbkowania wynosząca 22 kHz, - rozdzielczość wynosząca 16 bitów. Jaką przybliżoną objętość będzie miało mono jednokanałowe nagranie dźwiękowe trwające 10 sekund?

A. 440000 B

B. 160000 B

C. 220000 B

D. 80000 B

Błędy w obliczeniach wielkości plików dźwiękowych często wynikają z niepełnego uwzględnienia kluczowych parametrów, takich jak częstotliwość próbkowania, rozdzielczość oraz liczba kanałów. Osoby, które proponują odpowiedzi 80000 B, 160000 B czy 220000 B, mogą zaniżać wartość obliczeń, przyjmując niewłaściwe założenia dotyczące czasu trwania nagrania, częstotliwości lub rozdzielczości. Na przykład, odpowiedź 80000 B może wynikać z obliczenia na podstawie zbyt krótkiego czasu nagrania lub pominięcia przeliczenia bitów na bajty. Warto zauważyć, że częstotliwość próbkowania 22 kHz oznacza, że 22000 próbek dźwięku jest rejestrowanych na sekundę, co w kontekście 10-sekundowego nagrania daje 220000 próbek. Dla jednego kanału w 16-bitowej rozdzielczości, 10-sekundowe nagranie wymaga 3520000 bitów, co po przeliczeniu na bajty daje 440000 B. Typowym błędem myślowym jest także uproszczenie procesu obliczeniowego, które prowadzi do pominięcia ważnych kroków. W praktyce, umiejętność dokładnego obliczania rozmiarów plików audio ma kluczowe znaczenie w procesach produkcji dźwięku oraz w tworzeniu aplikacji audio, gdzie efektywne zarządzanie danymi jest kluczowe dla jakości i wydajności operacyjnej.

Pytanie 27

Aby zainstalować serwer FTP w systemach z rodziny Windows Server, konieczne jest dodanie roli serwera

A. sieci Web

B. DHCP

C. aplikacji

D. DNS

Instalacja serwera plików FTP wymaga zrozumienia, że wprawdzie są różne komponenty w systemach Windows Server, to jednak nie każdy z nich jest odpowiedni do tego zadania. Wybór roli DNS, czyli Domain Name System, jest błędny, ponieważ DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, a nie za zarządzanie transferem plików. Rola DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, również nie ma nic wspólnego z FTP, ponieważ odpowiada za automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Rola aplikacji z kolei odnosi się do hostowania aplikacji webowych, co nie obejmuje funkcji FTP. Istnieje zatem powszechne nieporozumienie dotyczące ról serwerowych w Windows Server, gdzie użytkownicy mogą mylić zadania związane z obsługą sieci z funkcjami zarządzania plikami. Właściwe zrozumienie, które role są odpowiednie do konkretnych zadań, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Wybierając niewłaściwe role, można narazić system na problemy z wydajnością i bezpieczeństwem, co stanowi typowy błąd w podejściu do konfiguracji serwerów. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o instalacji określonej roli serwera, dokładnie przeanalizować jej funkcje oraz zastosowanie w kontekście wymagań organizacyjnych.

Pytanie 28

Na rysunku widać ustawienia protokołu TCP/IP serwera oraz komputera roboczego. Na serwerze działa rola serwera DNS. Wykonanie polecenia ping www.cke.edu.pl na serwerze zwraca wynik pozytywny, natomiast na stacji roboczej wynik jest negatywny. Co należy zmienić, aby usługa DNS na stacji pracowała poprawnie?

A. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.11

B. bramy na stacji roboczej na 192.168.1.10

C. bramy na serwerze na 192.168.1.11

D. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.10

W analizowanym przypadku kluczowym elementem jest prawidłowe skonfigurowanie usługi DNS. Adres bramy domyślnej nie ma bezpośredniego wpływu na działanie usługi DNS, ponieważ odpowiada za przekazywanie ruchu sieciowego z lokalnej sieci do innych sieci, w tym Internetu. Niewłaściwe skonfigurowanie bramy na serwerze czy stacji roboczej mogłoby prowadzić do problemów z dostępnością zasobów poza lokalną siecią, jednakże nie wpłynęłoby to na wewnętrzne rozwiązywanie nazw DNS, co jest sednem problemu przedstawionego w pytaniu. Ponadto, adres 127.0.0.1 jest adresem lokalnym, używanym przez serwer DNS do obsługi własnych zapytań, co oznacza, że nie może być używany przez inne urządzenia w sieci. Dlatego też, ustawienie go jako adresu DNS na stacji roboczej jest nieprawidłowe. Typowym błędem jest niezrozumienie, że każda stacja robocza w lokalnej sieci powinna być skonfigurowana tak, aby korzystać z adresu serwera DNS, który faktycznie obsługuje zapytania, dlatego wskazanie na wewnętrzny adres serwera jest kluczowe. Adres 192.168.1.10 jest właściwym adresem IP serwera w sieci lokalnej, który powinien być użyty jako serwer DNS na stacji roboczej, aby zapewnić prawidłowe działanie usługi DNS, co zgodne jest z dobrymi praktykami sieciowymi i zapewnia poprawne działanie całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 29

Narzędzie System Image Recovery dostępne w zaawansowanych opcjach uruchamiania systemu Windows 7 pozwala na

A. uruchomienie systemu w specjalnym trybie naprawy

B. naprawę uszkodzonych plików startowych

C. przywrócenie funkcjonowania systemu przy użyciu jego kopii zapasowej

D. naprawę systemu za pomocą punktów przywracania

Narzędzie System Image Recovery w systemie Windows 7 jest kluczowym elementem procesu przywracania systemu. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom przywrócenia systemu operacyjnego do stanu, w którym funkcjonował on poprawnie, przy wykorzystaniu wcześniej utworzonej kopii zapasowej obrazu systemu. W praktyce oznacza to, że użytkownik może przywrócić cały system, w tym wszystkie zainstalowane aplikacje, ustawienia oraz pliki, co jest szczególnie przydatne w przypadku awarii systemu lub jego poważnych uszkodzeń. Warto zaznaczyć, że tworzenie regularnych kopii zapasowych obrazu systemu jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, co pozwala na minimalizację ryzyka utraty danych. Użytkownicy powinni być świadomi, że przywracanie obrazu systemu nadpisuje aktualne dane na dysku, dlatego przed przystąpieniem do tego procesu warto zarchiwizować najnowsze pliki, aby uniknąć ich utraty.

Pytanie 30

W celu konserwacji elementów z łożyskami oraz ślizgami w urządzeniach peryferyjnych wykorzystuje się

A. smar syntetyczny

B. powłokę grafitową

C. sprężone powietrze

D. tetrową szmatkę

Sprężone powietrze, mimo że jest często stosowane w różnych aplikacjach przemysłowych, nie jest odpowiednim środkiem do konserwacji elementów łożyskowanych i ślizgowych. Może wprawdzie służyć do oczyszczania z zanieczyszczeń, jednak nie dostarcza ono żadnej substancji smarnej, co jest kluczowe dla zmniejszenia tarcia i zużycia. Użycie jedynie sprężonego powietrza może prowadzić do szybszego zużycia łożysk, ponieważ nie zabezpiecza ich przed korozją ani nie zmniejsza tarcia. Ponadto, stosowanie tetrowej szmatki do konserwacji jest równie niewłaściwe, ponieważ mimo że może być użyta do czyszczenia, nie ma właściwości smarnych, które są niezbędne do zapewnienia długotrwałej ochrony. Natomiast powłoka grafitowa, choć ma właściwości smarne, nie jest tak efektywna jak smar syntetyczny w długoterminowych aplikacjach, szczególnie tam, gdzie występują zmienne obciążenia i wysokie prędkości. W związku z tym, opieranie się na tych metodach może skutkować zwiększonym zużyciem urządzeń oraz wyższymi kosztami utrzymania. Należy pamiętać, że skuteczna konserwacja wymaga zastosowania odpowiednich substancji smarnych, co podkreśla znaczenie stosowania smaru syntetycznego w odpowiednich aplikacjach.

Pytanie 31

Który z wymienionych interfejsów stanowi port równoległy?

A. IEEE1294

B. IEEE1394

C. RS232

D. USB

Wybrane odpowiedzi nie są poprawnymi przykładami portu równoległego. USB, czyli Universal Serial Bus, to interfejs szeregowy, który zyskał ogromną popularność dzięki jego wszechstronności i łatwości użycia. USB przesyła dane w sposób szeregowy, co oznacza, że bity informacji są przesyłane jeden po drugim, co może być mniej efektywne w przypadku dużych ilości danych, ale pozwala na uproszczenie konstrukcji złącza i zmniejszenie kosztów produkcji. RS232 to również standard interfejsu szeregowego, który był szeroko stosowany w komunikacji komputerowej, lecz również nie jest portem równoległym. Jego zastosowanie obejmowało połączenia z modemami i innymi urządzeniami, jednak w dzisiejszych czasach jest już mniej powszechne. IEEE 1394, znany także jako FireWire, jest standardem interfejsu, również szeregowego, który umożliwia przesył danych w dużych prędkościach, głównie w zastosowaniach audio-wideo. Wybór tych interfejsów jako portów równoległych może być mylący, ponieważ mogą one oferować wysoką wydajność, jednak ich architektura jest oparta na przesyłaniu danych w trybie szeregowym, co jest fundamentalnie różne od metody równoległej, stosowanej w IEEE 1294. Warto pamiętać, że mylenie tych standardów może prowadzić do nieefektywnego doboru sprzętu oraz problemów z kompatybilnością w projektach technologicznych.

Pytanie 32

W systemie Linux polecenie touch jest używane do

A. stworzenia pliku lub zmiany daty edycji bądź daty ostatniego dostępu

B. policzenia liczby linii, słów oraz znaków w pliku

C. znalezienia określonego wzorca w treści pliku

D. przeniesienia lub zmiany nazwy pliku

Polecenie 'touch' w systemie Linux jest jednym z fundamentalnych narzędzi używanych do zarządzania plikami. Jego podstawową funkcją jest tworzenie nowych plików, a także aktualizowanie daty modyfikacji i daty ostatniego dostępu do istniejących plików. Kiedy wywołujemy 'touch', jeśli plik o podanej nazwie nie istnieje, zostaje on automatycznie utworzony jako pusty plik. To jest niezwykle przydatne w wielu scenariuszach, na przykład w skryptach automatyzacji, gdzie potrzebujemy szybko przygotować plik do dalszych operacji. Dodatkowo, zmiana daty modyfikacji pliku za pomocą 'touch' jest kluczowa w kontekście wersjonowania plików, gdyż pozwala na manipulowanie metadanymi plików w sposób, który może być zgodny z wymaganiami procesu. Dobrą praktyką jest również używanie opcji takich jak '-a' i '-m', które pozwalają odpowiednio na aktualizację daty ostatniego dostępu i daty modyfikacji bez zmiany pozostałych atrybutów. Warto zwrócić uwagę, że standardowe operacje na plikach, takie jak te wykonywane przez 'touch', są integralną częścią zarządzania systemem plików w Linuxie, co czyni zrozumienie ich działania kluczowym dla każdego administratora systemu.

Pytanie 33

Z jakiego oprogramowania NIE można skorzystać, aby przywrócić dane w systemie Windows na podstawie wcześniej wykonanej kopii?

A. Clonezilla

B. Norton Ghost

C. Acronis True Image

D. FileCleaner

Wybór Acronis True Image jako narzędzia do odzyskiwania danych jest poprawny, ponieważ oprogramowanie to oferuje pełne wsparcie w zakresie tworzenia kopii zapasowych, które można następnie przywrócić w razie awarii systemu lub utraty danych. Użytkownicy mogą tworzyć obrazy dysków, które zawierają wszystkie dane oraz konfiguracje systemowe, co znacznie ułatwia proces odzyskiwania. Podobnie Clonezilla jest narzędziem, które pozwala na klonowanie dysków i partycji oraz ich późniejsze przywracanie, co czyni je użytecznym w sytuacji, gdy zachodzi potrzeba odzyskania danych. Norton Ghost, choć nieco starsze, nadal jest popularne w środowisku IT jako jedno z rozwiązań do tworzenia obrazów dysków. Często użytkownicy mylą te programy z FileCleaner ze względu na mylne przeświadczenie, że każdy program, który ma w swojej ofercie jakiekolwiek funkcje związane z danymi, musi również obsługiwać ich odzyskiwanie. W rzeczywistości FileCleaner jest narzędziem o zupełnie innym przeznaczeniu, skupiającym się na optymalizacji dysku poprzez usuwanie niepotrzebnych plików, co jest niezbędne dla utrzymania sprawności systemu, ale nie ma to nic wspólnego z odzyskiwaniem danych. Kluczowym błędem jest zatem utożsamianie funkcji czyszczenia z funkcjami odzyskiwania, co prowadzi do nieporozumień w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi dla różnych zadań.

Pytanie 34

Przed przystąpieniem do modernizacji komputerów osobistych oraz serwerów, polegającej na dodaniu nowych modułów pamięci RAM, konieczne jest sprawdzenie

A. producenta modułów pamięci RAM oraz zewnętrznych interfejsów zainstalowanej płyty głównej

B. pojemności i typu interfejsu dysku twardego oraz rodzaju gniazda zainstalowanej pamięci RAM

C. gniazda interfejsu karty graficznej oraz wydajności zamontowanego zasilacza

D. modelu pamięci RAM, maksymalnej pojemności oraz liczby modułów wspieranej przez płytę główną

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych informacji dotyczących modernizacji pamięci RAM w komputerach osobistych oraz serwerach. Przed przystąpieniem do wymiany lub dodania nowych modułów pamięci RAM, istotne jest zweryfikowanie modelu pamięci, maksymalnej pojemności oraz liczby modułów, które są obsługiwane przez płytę główną. Każda płyta główna ma specyfikacje, które określają, jaki typ pamięci RAM jest kompatybilny (np. DDR4 lub DDR5), a także maksymalną ilość pamięci, jaką można zainstalować. Na przykład, jeśli płyta główna obsługuje do 32 GB RAM, a my chcemy zainstalować 64 GB, napotkamy problemy związane z niekompatybilnością. Ponadto, różne modele pamięci mogą mieć różne zegary taktowania, co również może wpływać na wydajność systemu. Dlatego przed zakupem nowych modułów pamięci, zawsze należy sprawdzić dokumentację płyty głównej, aby uniknąć niepotrzebnych wydatków i problemów z działaniem systemu. Przykładowo, korzystając z aplikacji takich jak CPU-Z, można łatwo zidentyfikować zainstalowaną pamięć i jej specyfikacje.

Pytanie 35

Na płycie głównej uszkodzona została zintegrowana karta sieciowa. Komputer nie ma możliwości uruchomienia systemu operacyjnego, ponieważ brakuje dysku twardego oraz napędów optycznych, a system operacyjny uruchamia się z lokalnej sieci. W celu odzyskania utraconej funkcjonalności należy zainstalować w komputerze

A. dysk twardy

B. najprostsza karta sieciowa obsługująca IEEE 802.3

C. napęd CD-ROM

D. kartę sieciową obsługującą funkcję Preboot Execution Environment

Karta sieciowa z obsługą PXE to naprawdę ważny element, jeśli chodzi o uruchamianie systemu z lokalnej sieci. Chodzi o to, że PXE pozwala komputerom na bootowanie z serwera, zamiast z lokalnych nośników, takich jak dyski twarde czy napędy optyczne. Gdy komputer nie ma dostępu do żadnych nośników, a zintegrowana karta sieciowa jest uszkodzona, to jedynym sposobem na uruchomienie systemu jest właśnie zamontowanie karty z obsługą PXE. Tego typu rozwiązania są mega przydatne w środowiskach serwerowych lub przy naprawach, bo dzięki nim można zarządzać wieloma urządzeniami bez potrzeby używania fizycznych nośników. No i nie zapominajmy, żeby ustawić wszystko w BIOS-ie, bo bez tego PXE nie zadziała. A serwer DHCP w sieci też jest konieczny, żeby wszystko działało jak należy. Dzięki PXE można centralnie przeprowadzać aktualizacje systemów operacyjnych, co znacząco zwiększa efektywność w zarządzaniu IT.

Pytanie 36

Wskaż tryb operacyjny, w którym komputer wykorzystuje najmniej energii

A. wstrzymanie

B. hibernacja

C. gotowość (pracy)

D. uśpienie

Tryb uśpienia, choć również zmniejsza zużycie energii, nie jest tak efektywny jak hibernacja. W trybie uśpienia komputer pozostaje w stanie aktywności z zachowaną zawartością pamięci RAM, co oznacza, że wymaga ciągłego zasilania, by utrzymać ten stan. To podejście jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik planuje krótką przerwę, ale w dłuższej perspektywie prowadzi do większego zużycia energii. Gotowość to kolejny tryb, który, podobnie jak uśpienie, nie wyłącza zasilania, co czyni go nieoptymalnym dla dłuższych przerw. Wstrzymanie to stan, który w praktyce nie jest często stosowany jako tryb oszczędzania energii, ponieważ w rzeczywistości nie różni się znacząco od trybu gotowości. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te tryby są wystarczające dla oszczędzania energii, nie zdając sobie sprawy z ich ograniczeń. Podejmując decyzję o wyborze trybu, ważne jest zrozumienie różnic między nimi oraz ich wpływu na zużycie energii. Zaleca się korzystanie z hibernacji jako najskuteczniejszego rozwiązania dla dłuższych przerw w użytkowaniu, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz efektywności energetycznej.

Pytanie 37

Cechą charakterystyczną pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer jest

A. numer telefonu, pod który powinien oddzwonić serwer, gdy użytkownik nawiąże połączenie telefoniczne.

B. maksymalna wielkość pulpitu przypisanego użytkownikowi.

C. maksymalna wielkość pojedynczego pliku, który użytkownik ma prawo zapisać na dysku serwera.

D. maksymalna wielkość profilu użytkownika.

Prawidłowa odpowiedź dotyczy numeru telefonu, pod który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez użytkownika. W systemach Windows Server, zarządzanie kontami użytkowników obejmuje różnorodne ustawienia, w tym możliwość integrowania różnych form komunikacji. Przykładowo, w przypadku zastosowania zdalnego dostępu lub funkcji VoIP, ważne jest, aby serwer potrafił zidentyfikować i zarządzać połączeniami telefonicznymi. Integracja z systemami telekomunikacyjnymi pozwala na automatyczne przekierowywanie połączeń do odpowiednich użytkowników, co znacząco poprawia efektywność komunikacji. W praktyce, takie rozwiązania są stosowane w środowiskach korporacyjnych, gdzie komunikacja zdalna z pracownikami jest niezbędna. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie integracji różnych systemów w celu zapewnienia płynności operacyjnej oraz zwiększenia wydajności zarządzania. W związku z tym, rozumienie i właściwe konfigurowanie takich ustawień jest kluczowe dla administratorów systemów.

Pytanie 38

Gdy użytkownik wykonuje w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, otrzymuje komunikat: "Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta www.onet.pl Sprawdź nazwę i ponów próbę". Z kolei, po wpisaniu w wierszu poleceń komendy ping 213.180.141.140 (adres IP serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny tej sytuacji?

A. błędny adres IP serwera DNS

B. błędnie ustawiona maska podsieci

C. błędnie skonfigurowana brama domyślna

D. błędny adres IP hosta

Wybór niepoprawnie skonfigurowanej maski podsieci jako przyczyny problemu jest błędny, ponieważ maska podsieci dotyczy lokalnego segmentu sieci, a nie procesu tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Maski podsieci są używane do określenia, która część adresu IP jest adresem sieciowym, a która częścią hosta. Zatem ewentualne problemy z maską podsieci mogłyby prowadzić do problemów z komunikacją w obrębie lokalnej sieci, ale nie wpływają na działanie DNS. Podobnie, wskazanie niepoprawnego adresu IP hosta jest mylne, ponieważ 'www.onet.pl' jest poprawną nazwą domeny, której serwer DNS powinien być w stanie przypisać odpowiedni adres IP. Problemy z lokalizacją adresu IP serwera DNS mogą skutkować brakiem odpowiedzi na zapytania DNS, ale niekoniecznie wymagają modyfikacji samego adresu IP hosta. Kolejna pomyłka to niepoprawnie skonfigurowana brama domyślna, która również nie ma wpływu na zdolność systemu do rozwiązywania nazw domen. Brama domyślna jest odpowiedzialna za trasowanie ruchu poza lokalny zakres sieci, ale nie ma wpływu na proces tłumaczenia nazw. Dlatego najważniejsze jest zrozumienie, że problem leży w konfiguracji DNS, a nie w ustawieniach sieciowych, takich jak maska podsieci, adres IP hosta czy brama domyślna. W praktyce warto zawsze upewnić się, że serwery DNS są poprawnie ustawione i działają, zwłaszcza w przypadku częstych problemów z łącznością sieciową.

Pytanie 39

Ile adresów IP można wykorzystać do adresowania komputerów w sieci o adresie 192.168.100.0 oraz masce 255.255.255.0?

A. 255

B. 253

C. 256

D. 254

Adres 192.168.100.0 z maską 255.255.255.0 wskazuje na sieć klasy C, w której dostępna przestrzeń adresowa wynosi 256 adresów (od 192.168.100.0 do 192.168.100.255). Jednakże, dwa adresy są zarezerwowane: jeden to adres sieci (192.168.100.0), a drugi to adres rozgłoszeniowy (192.168.100.255). To oznacza, że w tej sieci możemy efektywnie wykorzystać 254 adresy IP do przydzielenia urządzeniom. W praktyce oznacza to, że administratorzy sieci mogą skonfigurować do 254 komputerów, drukarek, serwerów i innych urządzeń w tej konkretnej podsieci bez obaw o konfl ikty adresowe. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania sieciami lokalnymi oraz projektowania ich struktury zgodnie z najlepszymi praktykami, co jest szczególnie istotne w kontekście bezpieczeństwa sieci i zarządzania zasobami.

Pytanie 40

Niektóre systemy operacyjne umożliwiają równoczesny dostęp wielu użytkownikom (multiuser). Takie systemy

A. zarządzają układem (klasterem) odrębnych komputerów

B. są głównie wykorzystywane w przemyśle oraz systemach sterujących

C. oprócz wielozadaniowości z wywłaszczeniem pełnią funkcję przydzielania czasu użytkownikom

D. jednocześnie realizują wiele programów (zadań)

Odpowiedź wskazująca na to, że systemy operacyjne wielodostępne realizują funkcję przydzielania czasu użytkownikom, jest poprawna z kilku powodów. Przede wszystkim, systemy te umożliwiają jednoczesne korzystanie z zasobów komputera przez wielu użytkowników, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie kilka osób musi pracować na tym samym sprzęcie. Mechanizm przydzielania czasu użytkownikom jest realizowany poprzez planowanie zadań, co pozwala na efektywne wykorzystanie mocy obliczeniowej. Przykładem może być system UNIX, w którym użytkownicy mogą logować się równocześnie i korzystać z różnych aplikacji. Dodatkowo, zastosowanie technologii wielozadaniowości z wywłaszczeniem oznacza, że system operacyjny może przerwać bieżące zadanie, aby przydzielić czas innemu użytkownikowi, co zwiększa responsywność i wydajność systemu. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zasobami w systemach operacyjnych, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych oraz w chmurze obliczeniowej, gdzie efektywność i elastyczność są na pierwszym miejscu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej