Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 21 listopada 2025 21:37
Data zakończenia: 21 listopada 2025 21:55

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kapitał rezerwowy oraz kapitał zapasowy tworzą kapitały własne

A. przedsiębiorstwa państwowego

B. spółki jawnej

C. spółki akcyjnej

D. spółdzielni

Kapitał zapasowy i rezerwowy są specyficznymi pojęciami, które odnoszą się tylko do spółek akcyjnych, więc nie można ich mylić z kapitałami w innych typach organizacji, jak na przykład spółki jawne czy państwowe. Spółki jawne działają na wkładach wspólników, więc tam nie ma mowy o kapitale zapasowym w takim sensie, jak w spółkach akcyjnych. Co do przedsiębiorstw państwowych, to ich struktura kapitałowa jest ustalona przez przepisy prawa, więc nie ma tam miejsca na elastyczne przydzielanie kapitałów. A spółdzielnie to w ogóle inny model finansowy, bo są organizacjami non-profit i działają według własnych zasad. Często można spotkać się z błędnym myśleniem, że cechy spółek akcyjnych można przenosić na inne formy organizacyjne, co nie jest do końca słuszne. Zrozumienie tych różnic jest bardzo istotne dla skutecznego zarządzania kapitałem w różnych typach przedsiębiorstw.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Wskaźnik, który określa poziom finansowania działalności przedsiębiorstwa przez zewnętrzne źródła, to

A. zyskowności

B. zadłużenia

C. obrotowości

D. płynności

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych pojęć finansowych. Wskaźniki płynności, takie jak wskaźnik bieżący czy szybki, odnoszą się do zdolności przedsiębiorstwa do pokrywania swoich bieżących zobowiązań krótkoterminowych przy użyciu dostępnych aktywów. To jest zupełnie odmienny aspekt niż zadłużenie, które koncentruje się na długoterminowych zobowiązaniach i strukturze finansowania. Wskaźniki obrotowości, z kolei, dotyczą efektywności wykorzystania aktywów, co również nie odnosi się bezpośrednio do poziomu finansowania zewnętrznego. W końcu, wskaźniki zyskowności oceniają rentowność przedsiębiorstwa, a nie jego zadłużenie. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych wskaźników oraz ich zakresów zastosowań. Każdy z tych wskaźników ma swoje miejsce w analizie finansowej, jednak nie są one wymienne i nie służą do pomiaru tego samego aspektu działalności gospodarczej. Dlatego ważne jest, aby odpowiednio zrozumieć, jaki wskaźnik jest używany do jakich celów, aby unikać błędnych wniosków. W praktyce analitycy finansowi powinni być świadomi różnic i umiejętnie stosować każdy wskaźnik zgodnie z jego przeznaczeniem.

Pytanie 5

Niedobór materiałów, który nie przekracza ustalonych norm i limitów ubytków naturalnych, księguje się na konto

A. Inne koszty operacyjne

B. Zużycie materiałów i energii

C. Inne koszty rodzajowe

D. Rozliczenie kosztów działalności

Odpowiedzi takie jak 'Pozostałe koszty operacyjne', 'Pozostałe koszty rodzajowe' oraz 'Rozliczenie kosztów działalności' nie są zgodne z zasadami klasyfikacji kosztów. Koszty operacyjne obejmują znacznie szerszy zbiór wydatków, które niekoniecznie związane są bezpośrednio z produkcją materiałów, ale mogą obejmować np. koszty administracyjne czy marketingowe. Klasyfikowanie niedoboru materiałów jako pozostałych kosztów operacyjnych może prowadzić do zniekształcenia analizy kosztów produkcji i wyników finansowych, co jest niewłaściwe. Z kolei pozostałe koszty rodzajowe mogą dotyczyć różnorodnych wydatków, które nie są bezpośrednio związane z kosztami materiałów, a ich zastosowanie w kontekście niedoboru materiałów wprowadza dodatkowe niejasności. Ponadto, rozliczenie kosztów działalności jest zbyt ogólnym pojęciem, które nie odnosi się specyficznie do kosztów związanych z zużyciem materiałów i energii. Właściwe klasyfikowanie kosztów jest kluczowe dla zapewnienia transparentności finansowej, co z kolei pozwala przedsiębiorstwom na podejmowanie bardziej świadomych decyzji dotyczących zarządzania kosztami i efektywności operacyjnej.

Pytanie 6

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż, która spółka ma najwyższą rentowność.

Lp.	Wyszczególnienie	Spółki
Lp.	Wyszczególnienie	A.	B.	C.	D.
1.	Zysk netto w zł	1 000,00	2 500,00	2 000,00	5 500,00
2.	Przychody ogółem w zł	10 000,00	50 000,00	10 000,00	50 000,00

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Czasem wybór niewłaściwej odpowiedzi wynika z tego, że nie przeanalizowano wskaźników rentowności dobrze. Często ludzie, którzy muszą podejmować decyzje finansowe, skupiają się tylko na przychodach, zapominając o kosztach. Takie podejście sprawia, że spółki A, B lub D mogą wyglądać na atrakcyjne przez wyższe przychody, ale ich duże koszty sprawiają, że nie zarabiają na siebie. Warto pamiętać, że wysoka sprzedaż to nie wszystko – może się okazać, że firma tylko ledwo wychodzi na zero. Ten błąd zdarza się, gdy nie patrzy się na pełny obraz finansowy, co jest dalekie od dobrych praktyk analitycznych. Ważne, żeby analizować wskaźniki rentowności w kontekście danej branży, bo inaczej można łatwo się pomylić. Bez zrozumienia tych zasad, decyzje finansowe mogą być nietrafione, a to prowadzi do ryzykownych strategii inwestycyjnych.

Pytanie 7

Zgodnie z zasadą popytu, zwiększeniu cen dóbr i usług towarzyszy

A. spadek zapotrzebowania na te dobra i usługi

B. wzrost zapotrzebowania na inne dobra i usługi

C. spadek ilości oferowanych dóbr i usług

D. wzrost ilości oferowanych dóbr i usług

Zgodnie z prawem popytu, wzrost ceny dobra lub usługi prowadzi do spadku zapotrzebowania na to dobro. Prawo popytu mówi, że przy założeniu stałych warunków, gdy cena rośnie, konsumenci będą mniej skłonni kupować dane dobro, co prowadzi do obniżenia jego zapotrzebowania. Przykładem może być rynek żywności: gdy cena chleba wzrasta, klienci mogą zdecydować się na zakup tańszego zamiennika, takiego jak bułki. W praktyce obserwuje się również, że wysokie ceny mogą skłonić nabywców do poszukiwania alternatywnych produktów, co dokładnie ilustruje zasady działania rynku. Warto również zauważyć, że zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla strategii marketingowej i cenowej przedsiębiorstw, które powinny brać pod uwagę elastyczność popytu przy ustalaniu swoich cen. Uwzględniając te mechanizmy, przedsiębiorstwa mogą lepiej dostosować się do zmieniających się warunków rynkowych i potrzeb konsumentów.

Pytanie 8

Analiza finansowa obejmuje m.in. badanie

A. stanu technicznego wyposażenia firmy

B. sytuacji zatrudnienia oraz efektywności pracy

C. osiągniętych rezultatów finansowych i ocenę skuteczności zarządzania

D. asortymentu oraz poziomu produkcji

Analiza finansowa jest złożonym procesem, który obejmuje różne aspekty funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wiele osób może mylnie sądzić, że badanie asortymentu i wielkości produkcji, stanu zatrudnienia i wydajności pracy czy stanu wyposażenia technicznego jest kluczowe dla oceny finansowej. Te elementy są z pewnością istotne, ale nie są bezpośrednio związane z celami analizy finansowej. W rzeczywistości, analiza asortymentu i produkcji dotyczy bardziej zarządzania operacyjnego niż finansowego. Obserwacja stanu zatrudnienia i wydajności pracy jest związana z efektywnością zasobów ludzkich, co również nie jest głównym celem analizy finansowej. Stan wyposażenia technicznego ma znaczenie z punktu widzenia inwestycji, ale nie jest wystarczający do oceny wyników finansowych. Wiele osób popełnia błąd, koncentrując się na operacyjnych aspektach działalności zamiast na wynikach ekonomicznych, co prowadzi do niewłaściwej oceny sytuacji firmy. Kluczowe jest zrozumienie, że analiza finansowa dotyczy przede wszystkim danych liczbowych, które odzwierciedlają efektywność zarządzania zasobami finansowymi, a nie jedynie operacyjnymi. Aby właściwie ocenić przedsiębiorstwo, należy skupić się na wynikach finansowych, takich jak zyski, straty, płynność oraz inne wskaźniki finansowe, które rzeczywiście odzwierciedlają kondycję przedsiębiorstwa na rynku.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Koszt początkowy obrabiarki został ustalony na 16 500 zł. Jaką kwotę netto wydano na zakup, biorąc pod uwagę, że firma poniosła wydatki w wysokości 600 zł na transport i 300 zł na montaż, a stawka VAT wynosi 22 %?

A. 17 400 zł

B. 16 500 zł

C. 13 525 zł

D. 15 600 zł

Podejmując próbę obliczenia ceny zakupu netto obrabiarki, niektórzy mogą mylnie przyjąć wartość 17 400 zł. Ta odpowiedź błędnie uwzględnia całkowity koszt środków trwałych, pomijając kluczowy element obliczenia, którym jest odliczenie VAT. Stawka VAT w wysokości 22% oznacza, że wartość nabycia nie może być równa wartości brutto, a uwzględnienie podatku w obliczeniach prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Inni mogą wskazać na wartość 13 525 zł, co również jest pomyłką wynikającą z pomylenia netto z wartością po uwzględnieniu wszystkich kosztów. Cena zakupu netto powinna uwzględniać tylko te koszty, które rzeczywiście wpływają na wartość środka trwałego. W kontekście wartości 16 500 zł, przy założeniu, że kwoty transportu i montażu byłyby wliczone w tę wartość, niewłaściwe jest obliczenie ich jako osobnych wydatków w tym kontekście. Typowym błędem myślowym jest nieprawidłowe rozumienie aspektów związanych z naliczaniem podatku oraz pomijanie dodatkowych wydatków, które mogą zwiększać wartość aktywów. Użytkownicy powinni zwrócić uwagę na zasady rachunkowości i praktyki związane z ewidencjonowaniem kosztów, aby unikać takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 11

Inwentaryzację towarów w punktach sprzedaży detalicznej realizuje się raz

A. w roku

B. w ciągu 2 lat

C. na kwartał

D. w ciągu 4 lat

Inwentaryzacja zapasu towarów jest kluczowym procesem w zarządzaniu gospodarką magazynową, który powinien być przeprowadzany przynajmniej raz w roku. Regularne inwentaryzacje pozwalają na bieżąco kontrolować stan zapasów, identyfikować ewentualne straty oraz błędy w ewidencji towarów. Takie działania są zgodne z zaleceniami standardów rachunkowości oraz praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie dokładności w raportowaniu zapasów. Przykładem praktycznego zastosowania inwentaryzacji rocznej może być sytuacja, w której detalista zauważa różnicę między ilością towaru w systemie a faktycznym stanem na półkach. Regularne inwentaryzacje nie tylko umożliwiają eliminację takich niezgodności, ale także wspierają optymalizację procesów zakupowych oraz sprzedażowych, co przekłada się na zwiększenie efektywności operacyjnej. Dodatkowo, weryfikacja zapasów istotnie wpływa na planowanie przyszłych zamówień oraz na analizę rotacji towarów, co jest kluczowe dla zachowania płynności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 12

Podczas realizacji swoich obowiązków zawodowych pracownik biura doznał porażenia prądem. Jaką czynność powinna najpierw wykonać koleżanka z pracy, która była obecna na miejscu zdarzenia?

A. Zadzwonić po pogotowie

B. Przeprowadzić sztuczne oddychanie

C. Zadzwonić po straż pożarną

D. Odłączyć prąd

Wybór odpowiedzi dotyczących zastosowania sztucznego oddychania jest niewłaściwy, ponieważ ta procedura powinna być stosowana w sytuacji, gdy osoba nie oddycha, a nie w przypadku porażenia prądem, które wymaga najpierw wyłączenia źródła prądu. Podobnie, wezwanie straży pożarnej oraz pogotowia, choć mogą być istotne w niektórych sytuacjach, nie powinny być pierwszym krokiem, gdyż nie usuwają bezpośredniego zagrożenia. Różne służby ratunkowe posiadają swoje procedury, jednak w kontekście porażenia prądem, ratownik nie może skutecznie pomóc, jeżeli nie zadba najpierw o bezpieczeństwo. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że pomoc medyczna jest zawsze najważniejsza, a tymczasem w takich wypadkach kluczowa jest eliminacja zagrożenia, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i pierwszej pomocy. Ponadto, w przypadku porażenia prądem, dostarczenie sztucznego oddychania bez uprzedniego wyłączenia prądu może prowadzić do poważnych komplikacji i niebezpieczeństwa również dla ratownika. Dlatego niezbędne jest zrozumienie hierarchii działań ratunkowych, gdzie zawsze najpierw zapewnia się bezpieczeństwo, a dopiero później podejmuje się działania ratujące życie.

Pytanie 13

W celu oceny efektywności funkcjonowania jednostki można wykorzystać między innymi wskaźnik

A. rotacji zapasów w dniach.

B. całkowitego zadłużenia.

C. kompozycji aktywów obrotowych.

D. zysku ze sprzedaży.

Zadłużenie ogółem, rentowność sprzedaży oraz struktura aktywów obrotowych, chociaż istotne w kontekście analizy finansowej, nie są bezpośrednimi wskaźnikami oceny sprawności działania jednostki w zakresie zarządzania zapasami. Zadłużenie ogółem odnosi się do całkowitych zobowiązań finansowych przedsiębiorstwa, co może wpływać na jego zdolność do inwestycji i operacji, ale nie wskazuje na efektywność operacyjną w kontekście zarządzania zapasami. Rentowność sprzedaży natomiast skupia się na tym, jak efektywnie przedsiębiorstwo przekształca sprzedaż w zysk, co jest bardziej związane z polityką cenową i kosztami operacyjnymi niż bezpośrednią kontrolą zapasów. Struktura aktywów obrotowych pokazuje, jakie składniki majątku przedsiębiorstwo posiada w krótkim okresie, ale nie dostarcza informacji na temat dynamiki i rotacji zapasów. Błędem jest zatem pomylenie tych wskaźników z rotacją zapasów, która bezpośrednio mierzy efektywność zarządzania zapasami. Ważne jest, aby unikać skrótów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Efektywne zarządzanie zapasami wymaga uwzględnienia specyfiki branży, rotacji produktów oraz analizy danych o popycie, co jest kluczowe w kontekście poprawy wyników finansowych i operacyjnych firmy.

Pytanie 14

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, oblicz wskaźnik ogólnego zadłużenia.

Wybrane pozycje z bilansu	Wartość w zł
Zobowiązania ogółem	600 000,00
Aktywa ogółem	1 000 000,00
Kapitał własny	400 000,00

A. 167%

B. 250%

C. 40%

D. 60%

Obliczanie wskaźnika ogólnego zadłużenia wymaga zrozumienia jego definicji oraz sposobu obliczania, co niestety nie zostało uwzględnione w niepoprawnych odpowiedziach. W przypadku 250%, sugeruje to, że firma ma znacznie więcej zobowiązań niż aktywów, co jest sygnałem alarmowym dla inwestorów i analityków. Taki wskaźnik bywa często mylony z dźwignią finansową, ale w rzeczywistości wskazuje na nadmierne zadłużenie, co może prowadzić do problemów z płynnością i wypłacalnością. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na 40% oraz 167% nie oddają rzeczywistego obrazu sytuacji finansowej firmy. Wartości te mogą sugerować, że przedsiębiorstwo jest w lepszej kondycji, jednak nie uwzględniają pełnego kontekstu. Na przykład, 40% mogłoby być akceptowalne w niektórych branżach, ale nie dostarcza informacji o ryzykownych inwestycjach lub cyklicznych przychodach. W przypadku 167%, wskaźnik ten sugeruje, że przedsiębiorstwo polega na zobowiązaniach w sposób, który stawia je w niebezpieczeństwie, mogąc prowadzić do sytuacji finansowej krytycznej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują niepoprawną interpretację finansowych wskaźników oraz brak analizy kontekstu branżowego, co jest niezbędne w ocenie zdrowia finansowego przedsiębiorstwa.

Pytanie 15

Pani Janina Kowalska otrzymuje miesięczną płacę brutto w wysokości 2 000 zł. Składki na ubezpieczenia społeczne wynoszą 374,20 zł, koszty związane z uzyskaniem przychodu to 102,25 zł, a kwota obniżająca podatek to 44,17 zł. Znając stawkę podatku dochodowego wynoszącą 19%, oblicz zaliczkę na podatek dochodowy, która zostanie potrącona.

A. 245,30 zł

B. 308,90 zł

C. 289,47 zł

D. 380,00 zł

Aby obliczyć kwotę potrąconej zaliczki na podatek dochodowy, należy najpierw ustalić podstawę opodatkowania. Zaczynamy od miesięcznej płacy brutto pani Janiny Kowalskiej, która wynosi 2 000 zł. Następnie od tej kwoty odejmujemy składki na ubezpieczenia społeczne w wysokości 374,20 zł oraz koszty uzyskania przychodu wynoszące 102,25 zł. Obliczamy więc: 2000 zł - 374,20 zł - 102,25 zł = 1523,55 zł. Następnie obliczamy podatek dochodowy, stosując stawkę 19%: 1523,55 zł * 19% = 289,47 zł. Jednak kwota zmniejszająca podatek wynosi 44,17 zł, więc ostateczna zaliczka na podatek dochodowy to: 289,47 zł - 44,17 zł = 245,30 zł. Warto podkreślić, że znajomość zasad obliczania zaliczek na podatek dochodowy jest kluczowa dla każdej osoby zajmującej się rachunkowością, ponieważ pozwala na prawidłowe ustalanie zobowiązań podatkowych, co jest istotne zarówno z punktu widzenia pracowników, jak i pracodawców. Praktyka obliczania zaliczek ma również zastosowanie w kontekście rozliczeń rocznych oraz przy obliczaniu wynagrodzeń w różnych branżach.

Pytanie 16

Zasada podwójnego zapisu nie ma zastosowania w odniesieniu do kont

A. analitycznych

B. wynikowych

C. rozliczeniowych

D. korygujących

Konta rozliczeniowe czy korygujące mają swoje miejsce w księgowości, ale zasada podwójnego zapisu w zasadzie powinna obejmować wszystko. Konta rozliczeniowe, jak np. konto z dostawcami, zapisują transakcje związane z zakupami, co wpływa na bilans. Konta korygujące są do poprawiania błędów, więc też muszą trzymać się tej zasady, żeby wszystko się zgadzało. Konta wynikowe z kolei, które pokazują przychody i koszty, są ważne dla obliczeń wyniku finansowego i również stosują tę zasadę, bo każda transakcja wpływa na bilans. Jakby pominąć zasadę podwójnego zapisu, to mogłoby być wiele nieporozumień w raportach finansowych, no a to nie jest zgodne z międzynarodowymi standardami. Więc wszystkie te konta mają swoje miejsce w systemie, bo zasada podwójnego zapisu jest tu kluczowa, aby ewidencja była dokładna.

Pytanie 17

Korzystając z danych w tabeli, oblicz wskaźnik rotacji należności w dniach w IV kwartale 2017 r.

Wyszczególnienie	Stan na 31.10.2017 r.	Stan na 30.11.2017 r.	Stan na 31.12.2017 r.
Przychody ze sprzedaży towarów	—	—	100 000,00 zł
Należności	25 000,00 zł	20 000,00 zł	15 000,00 zł
Liczba dni w kwartale	90 dni

A. 2 dni

B. 18 dni

C. 73 dni

D. 5 dni

Błędne odpowiedzi, takie jak 5 dni, 73 dni czy 2 dni, mogą wskazywać na różne nieporozumienia związane z obliczaniem wskaźnika rotacji należności. Na przykład, odpowiedź 5 dni sugeruje, że firma mogłaby ściągać swoje należności w bardzo krótkim czasie, co w praktyce może być mało realistyczne. Taki wynik mógłby wskazywać na ekstremalne przyspieszenie procesów windykacyjnych, co nie zawsze jest korzystne dla zdrowia finansowego firmy. Z kolei 73 dni oznaczałoby, że należności pozostają na koncie firmy przez zbyt długi okres, co może prowadzić do problemów z płynnością finansową. W praktyce, długi czas rotacji może także wskazywać na problemy w relacjach z klientami lub niewłaściwe praktyki sprzedażowe. Wreszcie, odpowiedź 2 dni jest równie mało prawdopodobna, gdyż sugeruje, że firma byłaby w stanie zakończyć proces sprzedaży i ściągania należności w praktycznie jednym dniu, co jest wyjątkowo rzadkie. Prawidłowe obliczenie wymaga uwzględnienia przynajmniej jednego całego okresu kwartału, co zazwyczaj przekłada się na bardziej realistyczne wartości. Należy zawsze pamiętać, że rotacja należności jest kluczowym wskaźnikiem zdrowia finansowego firmy i wymaga szczegółowej analizy jej obliczeń oraz praktyk zarządzania. Wartości ekstremalne mogą sugerować błędy w analizach lub niewłaściwe podejście do zarządzania należnościami.

Pytanie 18

Księgowanie operacji gospodarczej PK — naliczenie miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych powinno być przeprowadzone w następujący sposób

A. Dt Rozrachunki z budżetami, Ct Podatek dochodowy

B. Dt Podatek dochodowy, Ct Rozrachunki z budżetami

C. Dt Podatek dochodowy, Ct Wynik finansowy

D. Dt Wynik finansowy, Ct Podatki i opłaty

Zaznaczyłeś dobrą odpowiedź: "Dt Podatek dochodowy, Ct Rozrachunki z budżetami". Przykład księgowania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych jest dość ważny. Oznacza to, że na koncie "Podatek dochodowy" (debet) rośnie wartość zobowiązań, a na koncie "Rozrachunki z budżetami" (kredyt) pokazujesz, że masz zobowiązanie wobec budżetu państwa. Na przykład, jakby firma naliczyła zaliczkę 10 000 zł, to księgowanie wyglądałoby tak: debet na "Podatek dochodowy" – 10 000 zł oraz kredyt na "Rozrachunki z budżetami" – też 10 000 zł. To jest zgodne z zasadami rachunkowości i MSSF, które mówią o rzetelnym ujmowaniu zobowiązań finansowych.

Pytanie 19

Pojazd dostawczy w zakładzie produkcyjnym mebli biurowych jest

A. surowcem

B. produktem

C. towarem gotowym

D. środkiem trwałym

Samochód dostawczy w kontekście fabryki mebli biurowych klasyfikowany jest jako środek trwały, co oznacza, że jest to aktywo wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa przez dłuższy czas, zazwyczaj powyżej jednego roku. Środki trwałe, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), są definiowane jako składniki majątku, które mają długoterminowe zastosowanie w działalności operacyjnej. Samochód dostawczy, jako środek trwały, jest niezbędny do transportu mebli, co wpływa na efektywność operacyjną oraz możliwość realizacji zamówień. Przykładem zastosowania takiego środka trwałego może być transport mebli do klientów, co wspiera proces logistyczny firmy oraz wpływa na czas realizacji zamówień. Prawidłowe zarządzanie środkami trwałymi, w tym prowadzenie ewidencji, amortyzacji oraz ich konserwacji, jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działalności oraz minimalizacji kosztów związanych z eksploatacją posiadanych aktywów.

Pytanie 20

Wskaż zestaw kont, na których księguje się zdarzenia gospodarcze, stosując wyłącznie zasadę jednostronnego zapisu.

Środki trwałe w likwidacji Środki trwałe Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Zapasy obce
A.	B.
Środki trwałe Zapasy obce Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Środki trwałe
C.	D.

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Zestaw kont wskazany w odpowiedzi B rzeczywiście spełnia kryteria jednostronnego zapisu. W ramach tej zasady, zdarzenia gospodarcze są rejestrowane tylko po jednej stronie bilansu, co w praktyce oznacza, że nie ma podwójnej rejestracji w księgach rachunkowych. Konta takie jak 'Środki trwałe w likwidacji', 'Obce środki trwałe' i 'Zapasy obce' należą do kategorii, które mogą być księgowane wyłącznie po stronie aktywów lub pasywów, co czyni je odpowiednimi dla tej metody. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo likwiduje środki trwałe, rejestrując je w odpowiednim koncie, można zauważyć, że wpływa to na bilans tylko w aspekcie zmniejszenia aktywów. W praktyce, stosowanie zasady jednostronnego zapisu upraszcza proces księgowania i pozwala na szybszą analizę zdarzeń gospodarczych. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, takie podejście sprzyja przejrzystości i zgodności z regulacjami prawnymi, co jest niezwykle istotne dla rzetelności sprawozdań finansowych.

Pytanie 21

Jakie konta księgowe są stosowane do rejestracji kosztów związanych z użytkowaniem środków trwałych?

A. Umorzenie środków trwałych oraz Środki trwałe

B. Amortyzacja oraz Rozliczenie kosztów

C. Amortyzacja oraz Umorzenie środków trwałych

D. Amortyzacja oraz Środki trwałe

Odpowiedź "Amortyzacja i Umorzenie środków trwałych" jest poprawna, ponieważ te konta księgowe są kluczowe w ewidencji kosztów związanych z używaniem środków trwałych. Amortyzacja to proces, w którym rozkładamy koszt środka trwałego na jego przewidywany okres użytkowania. W praktyce oznacza to, że każda firma musi regularnie odpisywać część wartości środka trwałego jako koszt, co wpływa na obniżenie podstawy opodatkowania. Umorzenie natomiast odnosi się do wartości, którą środek trwały stracił w wyniku jego użytkowania. Poznanie tych kont jest fundamentalne dla prawidłowego zarządzania księgowością, gdyż umożliwia nie tylko monitorowanie kosztów, ale również podejmowanie decyzji inwestycyjnych. Na przykład, gdy firma rozważa zakup nowego sprzętu, znajomość obecnych kosztów i umorzenia istniejących środków trwałych pozwala ocenić, czy inwestycja jest opłacalna. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), ujmowanie amortyzacji i umorzenia w księgach rachunkowych jest niezbędne, aby zapewnić transparentność finansową oraz zgodność z obowiązującymi przepisami prawa.

Pytanie 22

Jakiego rodzaju dowodem księgowym jest raport kasowy?

A. pierwotny, obcy, zewnętrzny

B. pierwotny, własny, wewnętrzny

C. wtórny, własny, wewnętrzny

D. wtórny, obcy, zewnętrzny

Raport kasowy klasyfikowany jest jako dowód księgowy wtórny, własny i wewnętrzny. Dowody księgowe wtórne to dokumenty, które są tworzone na podstawie innych dowodów, w tym przypadku raportów dotyczących transakcji gotówkowych. Przykładem zastosowania raportu kasowego może być jego wykorzystanie do sporządzania miesięcznych zestawień finansowych, które są niezbędne do oceny płynności finansowej przedsiębiorstwa. Własny charakter raportu oznacza, że jest on generowany przez samą organizację, co oznacza, że dane w nim zawarte są oparte na wewnętrznych informacjach. Z kolei wewnętrzny charakter dokumentu wskazuje na to, że nie jest on przeznaczony do obiegu zewnętrznego, co pozwala na zachowanie poufności danych finansowych. W kontekście dobrej praktyki księgowej, raporty kasowe powinny być regularnie przechodziły przez proces weryfikacji, aby zapewnić ich rzetelność i zgodność z obowiązującymi przepisami. W ten sposób organizacja może skutecznie zarządzać swoimi finansami i podejmować świadome decyzje biznesowe.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Do jakiej grupy archiwalnej zalicza się zaakceptowany roczny bilans oraz zestawienie zysków i strat?

A. Grupy BE

B. Grupy Bc

C. Grupy A

D. Grupy B

Odpowiedź dotycząca Kategorii A jest prawidłowa, ponieważ zatwierdzony roczny bilans oraz rachunek zysków i strat są kluczowymi dokumentami finansowymi, które są wymagane do archiwizacji zgodnie z przepisami prawa. Kategoria A obejmuje dokumentację finansową, która ma znaczenie dla analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego wyników operacyjnych. W praktyce, archiwizacja takich dokumentów zgodnie z normami branżowymi nie tylko zapewnia zgodność z obowiązującymi przepisami, ale także ułatwia dostęp do informacji w przyszłości, co jest niezbędne w kontekście audytów oraz kontrolowania finansów firmy. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być proces sporządzania sprawozdań finansowych, gdzie dane z rocznego bilansu i rachunku zysków i strat są niezbędne do oceny kondycji finansowej firmy oraz podejmowania strategicznych decyzji. Warto przypomnieć, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości, poprawne klasyfikowanie i archiwizowanie tych dokumentów jest kluczowe dla transparentności i rzetelności informacji finansowych.

Pytanie 25

Dokument stanowiący podstawę do dokonania storna to

A. faktura korygująca

B. nota księgowa

C. nota korygująca

D. polecenie księgowania

Nota korygująca, nota księgowa oraz faktura korygująca to różne dokumenty, które wprawdzie mają swoje miejsce w obiegu dokumentacyjnym, ale nie są podstawą do zapisu storna w księgowości. Nota korygująca jest używana przede wszystkim w kontekście korygowania błędów na fakturach sprzedaży lub zakupów, lecz nie stanowi zapisu w księgach rachunkowych. Jej funkcja to modyfikacja wartości na oryginalnym dokumencie, ale sama w sobie nie inicjuje zapisu w księgach. Nota księgowa, z kolei, jest dokumentem wewnętrznym, który może być używany do rejestracji różnych operacji księgowych, ale również nie jest wystarczająca do wykonania storna. Z kolei faktura korygująca, będąca innym rodzajem dokumentu, również ma na celu poprawę błędów w wystawionych fakturach, ale nie zastępuje polecenia księgowania. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych dokumentów z poleceniem księgowania, które skupia się na samych zapisach w kontach. W praktyce, aby poprawnie wykonać storno, należy mieć polecenie księgowania, które wyraźnie wskaże, jakie konta są zaangażowane w proces korekty. Ostatecznie, zrozumienie roli każdego z tych dokumentów jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i unikania pomyłek w ewidencji finansowej.

Pytanie 26

Firma zaciągnęła pożyczkę na wybudowanie hali produkcyjnej. Po zakończeniu tego projektu i wprowadzeniu środka trwałego do użycia, odsetki od pożyczki, naliczane co miesiąc, powinny być księgowane na konto

A. Koszty finansowe

B. Koszty ogólnego zarządu

C. Pozostałe koszty operacyjne

D. Środki trwałe

Odpowiedź "Koszty finansowe" jest poprawna, ponieważ odsetki od kredytu zaciągniętego na budowę hali produkcyjnej stanowią koszt związany z finansowaniem działalności jednostki. Zgodnie z zasadami rachunkowości, odsetki należy kwalifikować jako koszty finansowe, które są ujmowane w momencie ich powstawania. Przykładowo, jeśli jednostka zaciąga kredyt na inwestycję w środek trwały, odsetki naliczane w czasie budowy nie zwiększają wartości aktywów, ale obciążają wynik finansowy jako koszty, co jest zgodne z ustawą o rachunkowości. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), szczególnie MSR 23, odsetki mogą być kapitalizowane, ale po zakończeniu budowy i przyjęciu środka trwałego do eksploatacji stają się bieżącym kosztem finansowym. Taki sposób księgowania zapewnia rzetelne odzwierciedlenie sytuacji finansowej jednostki oraz zgodność z zasadami ostrożności i współmierności przychodów i kosztów, co jest kluczowym elementem prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pytanie 27

Na podstawie danych przedstawionych w tabeli oblicz wskaźnik rotacji należności w razach dla 2015 roku.

Lp.	Wybrane wielkości z bilansu i rachunku zysków i strat	Stan na dzień
Lp.	Wybrane wielkości z bilansu i rachunku zysków i strat	01.01.2015 r.	31.12.2015 r.
1.	Należności od odbiorców	2 000,00 zł	4 000,00 zł
2.	Przychody ze sprzedaży	----------	60 000,00 zł

A. 30 razy.

B. 20 razy.

C. 10 razy.

D. 15 razy.

Wskaźnik rotacji należności jest często mylony z innymi wskaźnikami efektywności finansowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Odpowiedzi takie jak 10, 15 czy 30 razy mogą być atrakcyjne, lecz nie uwzględniają fundamentalnych zasad obliczeń. Często błędem jest niedokładne rozumienie pojęcia przeciętnego stanu należności oraz jego wpływu na wskaźnik rotacji. Przyjęcie zbyt wysokiego wskaźnika, jak 30 razy, może sugerować, że firma ma ekstremalnie wysokie obroty, co w rzeczywistości może być niedostępne dla wielu przedsiębiorstw. Należy wspomnieć, że zbyt niski wskaźnik rotacji, na przykład 10 razy, może wskazywać na problemy z windykacją należności lub nieodpowiednią politykę kredytową. W praktyce, nie tylko liczby mają znaczenie, ale także kontekst rynkowy oraz branżowy, w którym firma operuje. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, które mogą różnić się w zależności od sektora. Dlatego kluczowe jest nie tylko obliczenie wskaźnika, ale także jego interpretacja w kontekście działalności firmy oraz porównanie z innymi podmiotami w branży.

Pytanie 28

Na debetowe konto księgowe powinny zostać przeksięgowane uzasadnione wydatki wydziałowe na zakończenie okresu sprawozdawczego?

A. Inne wydatki operacyjne

B. Koszty działalności podstawowej

C. Zestawienie kosztów

D. Wydatki na sprzedane produkty gotowe

Odpowiedzi, które wskazują na "Pozostałe koszty operacyjne", "Rozliczenie kosztów" oraz "Koszt sprzedanych wyrobów gotowych", nie są prawidłowe, gdyż nie uwzględniają specyfiki uzasadnionych kosztów wydziałowych w kontekście działalności podstawowej przedsiębiorstwa. Pozostałe koszty operacyjne obejmują różne wydatki, które nie są bezpośrednio związane z produkcją, co może wprowadzać w błąd przy klasyfikowaniu wydatków. Klasyfikacja kosztów jest kluczowa dla analizy rachunkowości, ponieważ niewłaściwe przyporządkowanie kosztów może prowadzić do fałszywych wniosków dotyczących rentowności firmy. Rozliczenie kosztów odnosi się do procesu, w ramach którego koszty są przypisywane do odpowiednich kont, ale samo w sobie nie wskazuje na właściwą klasyfikację wydatków. Koszt sprzedanych wyrobów gotowych jest z kolei pojęciem, które dotyczy kosztów związanych z wytworzeniem towarów, które zostały sprzedane w danym okresie, ale nie obejmuje kosztów wydziałowych, które są bardziej ogólne i mogą dotyczyć całego procesu produkcji. Błędy w klasyfikacji kosztów mogą prowadzić do nieprawidłowej oceny wyników finansowych i decyzji zarządczych, co w dłuższej perspektywie może zaszkodzić stabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 29

Niedobór materiałów w magazynie, stwierdzony w operacji gospodarczej o treści PK, powinien być zaksięgowany na kontach

A. Wn Zużycie materiałów i energii oraz Ma Materiały

B. Wn Materiały oraz Ma Rozlicznie niedoborów i szkód

C. Wn Rozlicznie niedoborów i szkód oraz Ma Materiały

D. Wn Materiały oraz Ma Zużycie materiałów i energii

Odpowiedź wskazująca na zaksięgowanie operacji w sposób: Wn Rozlicznie niedoborów i szkód oraz Ma Materiały jest prawidłowa, ponieważ w przypadku stwierdzenia niedoboru materiałów w magazynie, konieczne jest ujęcie tej sytuacji na kontach księgowych. Kiedy wykrywamy niedobór, to w księgowości rejestrujemy go poprzez zwiększenie konta związane z rozliczeniami niedoborów, co jest technicznie poprawnym zapisem obciążającym konto Wn. Z drugiej strony, konto Materiały, które reprezentuje posiadane zapasy, musi zostać zmniejszone, co odzwierciedla zapis Ma. W praktyce, takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby każde zdarzenie gospodarcze było ujmowane w sposób, który odzwierciedla realny stan zapasów. Przykładem może być firma, która regularnie przeprowadza inwentaryzację i w przypadku wykrycia różnic, dokonuje odpowiednich zapisów w księgach, aby utrzymać ich dokładność i zgodność z rzeczywistością.

Pytanie 30

W dniu 15.02.2023 r. przedsiębiorstwo nabyło oraz wprowadziło do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 70 000,00 zł. Jednostka dokonuje amortyzacji środka trwałego metodą liniową zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi. Jaką wartość osiągnie amortyzacja środka trwałego w pierwszym roku jego eksploatacji, jeśli stawka amortyzacji wynosi 12%?

A. 7 000,00 zł

B. 8 400,00 zł

C. 7 700,00 zł

D. 700,00 zł

W przypadku odpowiedzi 8 400,00 zł można zauważyć, że kwota ta z pewnością odpowiada rocznej stawce amortyzacji, jednak nie uwzględnia faktu, że środek trwały został nabyty w środku miesiąca lutego. Amortyzacja w metodzie liniowej wymaga starannego przeliczenia wartości amortyzacji w zależności od czasu użytkowania środka trwałego. Wartość 700,00 zł sugeruje z kolei, że obliczenia były prowadzone z myśleniem o amortyzacji miesięcznej, jednak nie jest to poprawne w kontekście zadania, ponieważ nie uwzględnia całościowej kwoty rocznej amortyzacji. Wartość 7 700,00 zł również nie jest poprawna, ponieważ nie odpowiada żadnemu zastosowanemu wzorowi na obliczanie amortyzacji. Typowym błędem jest przyjmowanie stawki amortyzacji jako miesięcznej, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Amortyzacja liniowa jest standardową metodą, która polega na równomiernym rozkładzie kosztów środka trwałego na jego okres użytkowania; zatem kluczowym jest pełne zrozumienie, że amortyzacja powinna być naliczana proporcjonalnie do rzeczywistego okresu użytkowania środka trwałego w danym roku, co w tej sytuacji ma kluczowe znaczenie. W związku z tym ważne jest, aby starannie podejść do obliczeń, uwzględniając zarówno stawki, jak i długość okresu użytkowania, co pozwala uniknąć błędnych interpretacji i skutków podatkowych.

Pytanie 31

Analiza obrotów i sald umożliwia identyfikację błędów wynikających z

A. zaksięgowania niewłaściwej kwoty transakcji gospodarczej

B. zaksięgowania operacji na jednym rachunku

C. pominięcia zapisu danej transakcji gospodarczej

D. wielokrotnego zarejestrowania tej samej transakcji gospodarczej

Zrozumienie błędów w księgowości wymaga analizy różnych aspektów transakcji gospodarczych. Odpowiedzi sugerujące błędne kwoty, pominięcia lub wielokrotne zaksięgowanie tej samej operacji gospodarczej nie biorą pod uwagę istoty zestawienia obrotów i sald. Zaksięgowanie błędnej kwoty operacji gospodarczej może wprawdzie prowadzić do niezgodności, ale zestawienie obrotów koncentruje się na sprawdzaniu kompletności i prawidłowości operacji w kontekście ich rozmieszczenia na kontach. Pominięcie księgowania danej operacji również skutkuje różnicami w saldach, ale nie jest głównym celem zestawienia, którego zadaniem jest zidentyfikowanie błędów w zakresie ujęcia operacji na kontach. Wielokrotne zaksięgowanie tej samej operacji gospodarczej, mimo że również prowadzi do niezgodności, jest bardziej kwestią kontroli wewnętrznej i audytu niż analizy zestawienia obrotów. Prawidłowe praktyki księgowe wymagają, aby każda transakcja była rejestrowana w sposób, który zapewnia zgodność sald, a zestawienie obrotów i sald powinno być narzędziem do weryfikacji, czy transakcje są prawidłowo ujęte na odpowiednich kontach, co pomaga eliminować błędy i zapewnia transparentność w raportowaniu finansowym.

Pytanie 32

Na podstawie danych przedstawionych w tabeli ustal wynik z działalności operacyjnej.

Przychody ze sprzedaży towarów	100 000,00 zł
Pozostałe przychody operacyjne	20 000,00 zł
Zyski nadzwyczajne	1 500,00 zł
Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu	50 000,00 zł
Pozostałe koszty operacyjne	3 000,00 zł
Straty nadzwyczajne	500,00 zł

A. 67 000,00 zł

B. 68 000,00 zł

C. 66 500,00 zł

D. 68 500,00 zł

Twoja odpowiedź jest prawidłowa. Aby obliczyć wynik z działalności operacyjnej, kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy wpływają na ten wynik. Przy obliczaniu wyniku operacyjnego należy uwzględnić przychody ze sprzedaży oraz wszystkie koszty, które są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną firmy, takie jak wartość sprzedanych towarów oraz pozostałe przychody i koszty operacyjne. W praktyce oznacza to, że przychody operacyjne wynoszą 100 000,00 zł, a koszty operacyjne składają się z 50 000,00 zł (wartości sprzedanych towarów) oraz 3 000,00 zł (pozostałych kosztów operacyjnych), podczas gdy pozostałe przychody operacyjne wynoszą 20 000,00 zł. Zastosowanie właściwej formuły matematycznej (przychody - koszty) prowadzi nas do wyniku 67 000,00 zł. Taka analiza jest istotna nie tylko w kontekście tworzenia raportów finansowych, ale również w podejmowaniu strategicznych decyzji operacyjnych w firmie. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują systematyczne monitorowanie wyników operacyjnych oraz porównywanie ich z planowanymi, co przyczynia się do lepszego zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

W firmie w styczniu zarejestrowano w magazynie materiały X na podstawie poniższych dokumentów księgowych:
Pz 1 - przyjęto 200 kg materiału X po 10,00 zł/kg,
Pz 2 - przyjęto 100 kg materiału X po 9,00 zł/kg.
Oblicz wartość rozchodu z magazynu na produkcję 250 kg materiału X, jeśli do wyceny rozchodu materiałów firma stosuje metodę LIFO?

A. 2 400,00 zł

B. 2 500,00 zł

C. 2 250,00 zł

D. 2 450,00 zł

Wartość rozchodu z magazynu przy zastosowaniu metody LIFO (Last In, First Out) oznacza, że przy wycenie zużycia materiałów wykorzystywane są najpierw najnowsze dostawy. W omawianym przypadku przedsiębiorstwo przyjęło dwa różne stany magazynowe materiału X: 200 kg po 10,00 zł/kg oraz 100 kg po 9,00 zł/kg. W pierwszej kolejności do produkcji zostanie wykorzystane 100 kg z najnowszej dostawy, co daje 100 kg x 10,00 zł/kg = 1 000,00 zł. Następnie pozostałe 150 kg będzie pochodzić z wcześniejszej dostawy, co odpowiada 150 kg x 9,00 zł/kg = 1 350,00 zł. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowity koszt rozchodu wynoszący 1 000,00 zł + 1 350,00 zł = 2 350,00 zł. Z uwagi na to, że przy wycenie rozchodu nie zastosowano całkowicie właściwego rozrachunku, poprawne wartości wyjściowe powinny być dokładnie zweryfikowane. W praktyce ważne jest, aby przedsiębiorstwa stosowały zwiększoną dokładność w rejestrowaniu przyjęć i rozchodów, co pozwala uniknąć błędów w wycenie. Warto też zwrócić uwagę na znaczenie doboru metody wyceny zapasów, gdyż może to wpłynąć na wyniki finansowe i podatkowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 35

Na fakturze sprzedaży podatnik VAT wpisał błędną cenę towarów. W celu skorygowania tego błędu należy wystawić

A. notę korygującą

B. notę księgową

C. fakturę korygującą

D. duplikat faktury

Faktura korygująca to ważny dokument, który pozwala na poprawienie błędów w fakturach sprzedaży. W Polsce, zgodnie z ustawą o VAT, to jedyny sposób na skorygowanie czegoś, co już zostało wystawione. Wyobraź sobie, że na fakturze pomyliłeś cenę towaru. W takim przypadku wystawienie faktury korygującej to najlepsze rozwiązanie – zarówno sprzedawca, jak i kupujący mogą zaktualizować swoje księgi. Wiem z doświadczenia, że ważne jest, żeby taka faktura miała wszystkie potrzebne dane, jak numer oryginalnej faktury, powód korekty i nowe kwoty. Dzięki temu masz pewność, że wszystko jest zgodne z prawem i nie ma później problemów z rozliczeniami podatkowymi.

Pytanie 36

Osoby pracujące w biurze, które piszą na maszynie lub komputerze, szczególnie bez wsparcia dla rąk, gdzie powtarzające się obciążenie wywołuje ucisk nerwów przechodzących przez nadgarstek, mogą być narażone na

A. syndrom Sicca

B. bóle mięśniowe

C. zespół cieśni nadgarstka

D. bóle kręgosłupa

Zespół cieśni nadgarstka to całkiem powszechny problem, zwłaszcza wśród ludzi, którzy długo siedzą przy komputerze, pisząc na klawiaturze bez odpowiedniego wsparcia dla rąk. Jak wiesz, ciągłe pisanie i niewłaściwe trzymanie rąk mogą wywoływać obrzęk nerwu pośrodkowego, co prowadzi do bólu, drętwienia czy osłabienia w dłoni. Żeby uniknąć tych dolegliwości, warto pomyśleć o ergonomicznych klawiaturach i myszkach, a także pamiętać, żeby robić sobie przerwy i rozciągać się. Bez dobrego ustawienia stanowiska pracy, gdzie nadgarstki są w neutralnej pozycji, ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka zdecydowanie rośnie.

Pytanie 37

Który wskaźnik wskazuje na częstotliwość rotacji zapasów materiałowych i jest wyliczany przez podzielenie przychodów ze sprzedaży netto przez średni poziom zapasów?

A. Dynamiki zapasów

B. Struktury sprzedaży

C. Rotacji zapasów w razach

D. Rotacji zapasów w dniach

Rotacja zapasów w razach to super ważny wskaźnik, który pokazuje, jak dobrze firma radzi sobie z zarządzaniem swoimi zapasami. Obliczamy to, dzieląc przychody ze sprzedaży netto przez przeciętny stan zapasów. Dzięki temu wiemy, ile razy firma sprzedaje swoje zapasy w danym okresie. Kiedy rotacja jest wysoka, to znaczy, że firma dobrze gospodaruje swoimi zasobami, co może pomóc w poprawie płynności finansowej i obniżeniu kosztów związanych z przechowywaniem. Na przykład, jeśli mamy do czynienia z jakimś sklepem, który sprzedaje sezonowe produkty, to powinien naprawdę dążyć do wysokiej rotacji, żeby nie zostały mu jakieś przestarzałe rzeczy. W niektórych branżach normalnie osiąga się przynajmniej kilka rotacji rocznie, co świadczy o zdrowym zarządzaniu. Także przy analizie rotacji zapasów można lepiej planować zakupy i zauważyć ewentualne problemy z popytem czy podażą.

Pytanie 38

W firmie handlowej rok obrotowy zbiega się z rokiem kalendarzowym. Jak długo należy przechowywać księgi rachunkowe tej jednostki, według przepisów ustawy o rachunkowości, jeżeli zostały one zamknięte 31 grudnia 2018 roku?

A. Do końca 2020 roku

B. Do końca 2021 roku

C. Do końca 2022 roku

D. Do końca 2023 roku

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, przedsiębiorstwa są zobowiązane do przechowywania ksiąg rachunkowych przez okres co najmniej 5 lat od końca roku obrotowego, w którym zostały zamknięte. W przypadku, gdy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2018 roku, okres przechowywania ksiąg rachunkowych trwa do 31 grudnia 2023 roku. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo zakończyło działalność w 2019 roku, wciąż ma obowiązek przechowywania dokumentacji finansowej z lat 2018-2023, co jest kluczowe dla celów audytu, kontroli skarbowej oraz ewentualnych postępowań sądowych. Przechowywanie tych dokumentów w odpowiednich warunkach fizycznych i elektronicznych jest niezbędne dla zapewnienia ich integralności oraz dostępności. Zgodność z przepisami dotyczącymi przechowywania ksiąg rachunkowych odzwierciedla profesjonalizm przedsiębiorstwa i odpowiedzialność finansową, co jest istotne dla budowania zaufania w relacjach z klientami oraz instytucjami finansowymi.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Operację gospodarczą o treści "WB - uregulowano zobowiązania z tytułu podatku dochodowego" od osób prawnych trzeba zaksięgować

A. Ct konta Rozrachunki z budżetami, Dt konta Rachunek bieżący

B. Dt konta Rozrachunki z budżetami, Ct konta Rachunek bieżący

C. Ct konta Rozrachunki z budżetami, Dt konta Kredyty bankowe

D. Dt konta Rozrachunki z budżetami, Ct konta Kredyty bankowe

Operacja gospodarcza dotycząca spłaty zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych wymaga odpowiedniego zaksięgowania na kontach księgowych. W tym przypadku, poprawna księgowość polega na zapisaniu zmniejszenia zobowiązań wobec budżetu, co realizujemy poprzez debetowanie konta Rozrachunki z budżetami. Oznacza to, że zobowiązania są spłacane, co jest zgodne z zasadą, że zmniejszenie zobowiązań księguje się po stronie debetowej. Warto zauważyć, że spłata zobowiązania pociąga za sobą również zmniejszenie środków na koncie bankowym, dlatego równocześnie dokonujemy kredytowania konta Rachunek bieżący, co odzwierciedla przepływ gotówki z konta firmy do budżetu. Tego rodzaju operacje są podstawą rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych i są zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek prawidłowego ewidencjonowania wszystkich transakcji finansowych, aby zapewnić pełną przejrzystość finansową oraz zgodność z przepisami prawa podatkowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej