Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:03
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:05

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ właściwą sekwencję technologiczną działań związanych z obniżeniem poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych?

A. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → odciążenie ław → podbicie fundamentu

B. Podbicie fundamentu → odciążenie ław → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

C. Odciążenie ław → podbicie fundamentu → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

D. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → podbicie fundamentu → odciążenie ław

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że pierwszym krokiem w procesie obniżania poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych jest wykonanie wykopu oraz zabezpieczenie go deskowaniem. To kluczowy etap, gdyż odpowiednie przygotowanie terenu pozwala na bezpieczne przeprowadzenie kolejnych prac. Następnie, po zabezpieczeniu wykopu, przystępuje się do odciążenia ław, co ma na celu zmniejszenie obciążenia na fundamenty, aby zapobiec ich uszkodzeniu. Odciążenie jest niezbędne, aby fundamenty mogły być podbite bez ryzyka ich zniszczenia. Na końcu wykonuje się podbicie fundamentu, które jest procesem, w którym stosuje się specjalne materiały, takie jak beton lub zaprawa, aby podnieść poziom fundamentów do wymaganej wysokości. Taka sekwencja zgodna jest z procedurami zalecanymi w normach budowlanych, co zwiększa bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 2

Oblicz płatność dla tynkarza za nałożenie tynku zwykłego z obu stron ściany o wymiarach 5×3 m, jeśli stawka za godzinę pracy tynkarza wynosi 15,00 zł, a norma wykonania tego tynku to
1,2 r-g/m².

A. 225,00 zł

B. 540,00 zł

C. 270,00 zł

D. 450,00 zł

Podczas rozwiązywania problemów związanych z obliczaniem wynagrodzenia tynkarza, istotne jest zrozumienie podstaw matematycznych oraz zasad normowania pracy w budownictwie. Często błędne odpowiedzi wynikają z niepełnego obliczenia powierzchni, co prowadzi do niewłaściwego oszacowania roboczogodzin. Na przykład, pomijanie faktu, że tynk musi być nałożony na obie strony ściany, skutkuje obliczeniem tylko jedną stronę, co jest błędne. Ponadto, nieprawidłowe zastosowanie normy pracy, która wynosi 1,2 r-g/m², może prowadzić do zaniżenia lub zawyżenia potrzebnych roboczogodzin. Zrozumienie, że norma pracy wskazuje, ile czasu zajmie wykonanie jednego metra kwadratowego tynku, jest kluczowe. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często pojawia się także nieporozumienie, że stawka godzinowa powinna być mnożona przez całkowitą powierzchnię, co jest błędne, ponieważ stawka odnosi się do roboczogodzin, a nie do samej powierzchni. Wreszcie, przy kalkulacji wynagrodzenia należy zawsze upewnić się, że wszystkie dane zostały dokładnie zebrane i przeliczone, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych w projekcie budowlanym.

Pytanie 3

Kolejność technologiczna działań na pierwszym etapie prac rozbiórkowych budynku przy użyciu metod ręcznych przedstawia się następująco:

A. rozbiórka dachu, demontaż okien, demontaż instalacji budowlanych

B. rozbiórka dachu, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

C. demontaż instalacji budowlanych, demontaż okien i drzwi, rozbiórka ścianek działowych

D. demontaż okien, rozbiórka ścianek działowych, demontaż instalacji budowlanych

W analizie niepoprawnych odpowiedzi dostrzegamy kilka kluczowych błędów w podejściu do kolejności prac rozbiórkowych. Pierwszym z nich jest pomijanie znaczenia demontażu instalacji budowlanych na samym początku. Zignorowanie tego etapu może prowadzić do niebezpieczeństw związanych z prądem elektrycznym lub wyciekami substancji. Każde z wymienionych podejść zaczyna od rozbiórki dachu lub innych elementów konstrukcyjnych, co jest niewłaściwe, gdyż może to stwarzać ryzyko przygniecenia pracowników przez opadające materiały. Kolejnym błędem jest niezrozumienie, że odpowiednia kolejność prac wpływa na efektywność całego procesu. Demontaż okien i drzwi przed rozbiórką dachu czy ścianek działowych spowodowałby, że z wnętrza budynku wydostaje się kurz i zanieczyszczenia, co dodatkowo komplikowałoby prace. W kontekście praktycznym, doświadczenia na budowach pokazują, że niewłaściwa kolejność może prowadzić do niepotrzebnych opóźnień oraz wzrostu kosztów. Kluczowym aspektem w planowaniu rozbiórek jest nie tylko przestrzeganie przepisów prawa budowlanego, ale także wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, które jasno określają, jak powinny przebiegać te etapy, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz maksymalizować efektywność pracy zespołu budowlanego.

Pytanie 4

Jeśli w murowanym obiekcie długość filarka międzyokiennego z zastosowaniem cegły ceramicznej pełnej wynosi 90 cm, to oznacza, że konieczne jest wymurowanie filarka o długości

A. 4,0 cegły

B. 3,0 cegły

C. 2,5 cegły

D. 3,5 cegły

Wybór niewłaściwej długości filarka międzyokiennego wskazuje na niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących wymiarowania elementów murowanych. Opcje 3,0, 2,5 i 4,0 cegły zakładają błędne założenia co do wymagań projektowych. Na przykład, długość 3,0 cegły zakładałaby, że filarek o długości 90 cm mógłby być zbudowany z 3 cegieł, co jest niezgodne z rzeczywistością. Przyjęcie 2,5 cegły również mija się z celem, ponieważ nie można uzyskać takiej długości w standardowym murowaniu, a jakość i struktura muru mogłyby zostać poważnie naruszone. Wybór 4,0 cegły natomiast prowadziłby do nadmiernego zapasu materiału, co zwiększałoby koszty budowy i wpływało na efektywność wykorzystania zasobów. W praktyce wykorzystanie standardowych wymiarów cegły oraz uwzględnienie spoiny są kluczowe dla zapewnienia trwałości i stabilności konstrukcji. Zrozumienie tych aspektów jest fundamentalne dla każdego projektanta i wykonawcy w branży budowlanej, a merytoryczne podejście do obliczeń może znacząco wpłynąć na końcowy efekt budowlany.

Pytanie 5

Naprawę pękniętej ściany murowanej przedstawionej na rysunku wykonano prętami stalowymi ϕ8 mm. Które stwierdzenie jest nieprawdziwe?

A. Pręty sięgają 50 cm poza zewnętrzne pęknięcie ściany.

B. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm każdy.

C. Rozstaw między prętami w pionie wynosi 50 cm.

D. Do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o średnicy 8 mm.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że do naprawy pęknięcia wykorzystano 4 pręty o długości 150 cm, jest błędny i ilustruje powszechne nieporozumienia związane z interpretacją wymiarów w kontekście technicznym. Po pierwsze, długość prętów została podana bez uwzględnienia całkowitych wymiarów naprawianego pęknięcia. Pęknięcie, które ma około 100 cm długości, wymaga prętów, które w sposób efektywny je obejmą oraz wzmocnią. W przypadku użycia prętów o długości 150 cm, 50 cm pozostaje poza zasięgiem pęknięcia, co może prowadzić do nieprawidłowego rozkładu obciążeń. Niedopasowanie długości prętów do wymiarów pęknięcia jest częstym błędem, który może w przyszłości prowadzić do nieskutecznych napraw oraz dalszych uszkodzeń struktury. Ponadto, stwierdzenie to nie uwzględnia również kluczowego aspektu, jakim jest rozstawienie prętów w pionie, które wynosi 50 cm. Takie rozmieszczenie jest istotne dla równomiernego rozkładu sił w strukturze, a niepoprawne zrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do osłabienia całej konstrukcji. Konieczność precyzyjnego planowania i obliczeń w zakresie długości oraz rozmieszczenia prętów stalowych jest fundamentem dobrych praktyk budowlanych, które powinny być zawsze brane pod uwagę podczas napraw i wzmocnień.

Pytanie 6

Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?

A. Piwniczne

B. Osłonowe

C. Nośne

D. Fundamentowe

Ściany osłonowe to w sumie dość ważny element budynków. Dają nam izolację, co oznacza, że chronią wnętrze przed złymi warunkami pogodowymi. Jak to działa? Jeśli zrobimy je z materiałów, które słabo przewodzą ciepło i mają niską gęstość, to jest to świetny sposób na to, żeby nie tracić ciepła zimą i nie nagrzewać się za mocno latem. Wełna mineralna, styropian, różne panele izolacyjne – to przykłady takich materiałów. Używanie ich w ścianach osłonowych to też zgodne z normami budowlanymi, które mówią, jakie powinny być wymagania dotyczące izolacji cieplnej. Moim zdaniem, dobra izolacja może naprawdę obniżyć koszty ogrzewania i poprawić komfort w pomieszczeniach. Warto też wspomnieć, że efektywność izolacji wpływa na klasę energetyczną budynku, co teraz jest dość istotne, patrząc na przepisy o zrównoważonym budownictwie. Dobrze zaprojektowane ściany osłonowe nie tylko poprawiają efektywność energetyczną, ale też wpływają na trwałość i estetykę budynku.

Pytanie 7

Jakie będą wydatki na postawienie dwóch szczytowych ścian budynku, które mają wymiary 10,0 x 5,0 m, jeśli czas pracy wynosi 1,44 h/m2, a stawka godzinowa murarza wynosi 10 zł?

A. 560 zł

B. 720 zł

C. 1 440 zł

D. 1 220 zł

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Wiele osób może mylnie interpretować jednostki miary lub błędnie przeliczać powierzchnię ścian. Na przykład, jeśli ktoś pomyli jednostki i zamiast m2 zastosuje h, koszt robocizny wyjdzie znacznie niższy, co prowadzi do poważnych błędów w budżetowaniu projektu. Innym częstym błędem jest nieprawidłowe obliczenie całkowitego nakładu pracy. Zamiast poprawnie pomnożyć powierzchnię przez wartość nakładu pracy 1,44 h/m2, niektórzy mogą obliczyć to jako dodatkowy czas potrzebny na jedną ścianę, co również wpłynie na ostateczną kwotę. Warto również zwrócić uwagę na to, że nieprawidłowe odczytanie stawek godzinowych murarzy lub pominięcie dodatkowych kosztów materiałowych może prowadzić do błędnych kalkulacji. Dobry inżynier budowlany powinien znać zasady obliczania kosztów i nakładów pracy, a także umieć stosować standardowe wzory i metody, aby uniknąć takich pułapek. W praktyce, błędy te można zminimalizować poprzez staranne przygotowanie przed przystąpieniem do budowy, co w dłuższej perspektywie oszczędza czas i pieniądze.

Pytanie 8

Tynki szlachetne obejmują tynki

A. zmywane

B. ciepłochronne

C. pocienione

D. wodoszczelne

W kwestii tynków szlachetnych, odpowiedzi, które nie są zmywane, nie spełniają wymagań co do estetyki i funkcjonalności, które dziś są ważne. Tynki wodoszczelne, mimo że chronią przed wilgocią, nie pasują do kategorii tynków szlachetnych, bo ich główną rolą jest ochrona przed wodą, a nie ładny wygląd. Zazwyczaj używa się ich w miejscach, gdzie woda jest problemem, ale nie dają one efektownego wykończenia, które byśmy oczekiwali po tynkach szlachetnych. Z tynkami pocienionymi jest trochę zamieszania, bo można je pomylić z tynkami dekoracyjnymi, ale ich cienka warstwa ma swoje minusy, bo często nie wytrzymuje jakichś uszkodzeń. Ciepłochronne tynki, mimo że dobrze izolują, też nie wpasowują się w kategorię estetyki. Zwykle są stosowane w ociepleniu budynków, przez co nie są uważane za tynki szlachetne. Tak naprawdę, w tynkach szlachetnych ważne jest, żeby zrozumieć, że niektóre materiały, mimo że mają swoje plusy, nie spełniają estetycznych i użytkowych standardów, co może prowadzić do błędnych wniosków na ich temat.

Pytanie 9

Jaką minimalną grubość powinny mieć przegrody oddzielające przewody spalinowe od dymowych w ścianach murowanych z cegły?

A. ¼ cegły

B. 1½ cegły

C. ½ cegły

D. 1 cegły

Wybór grubości przegród oddzielających przewody spalinowe od dymowych jest zagadnieniem kluczowym dla zapewnienia bezpieczeństwa budynków. Odpowiedzi wskazujące na 1 cegłę, ¼ cegły oraz 1½ cegły nie są zgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Zastosowanie przegrody o grubości 1 cegły może być nieadekwatne w kontekście właściwości izolacyjnych i ognioodpornych, które są wymagane dla skutecznego oddzielenia tych przewodów. W przypadku ¼ cegły, grubość ta jest zbyt mała, co może prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzenienia się dymu i spalin, a tym samym stwarzać zagrożenie dla mieszkańców. Wybór 1½ cegły może być przekonujący, jednak w praktyce może powodować nieuzasadniony wzrost kosztów budowy i niepotrzebną masywność konstrukcji. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu takich rozwiązań kierować się normami, które precyzują minimalne wymagania dotyczące grubości przegród. Względy praktyczne, takie jak miejsce instalacji oraz rodzaj przewodów, powinny być analizowane w kontekście przepisów budowlanych, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z niewłaściwym wykonaniem. Właściwe podejście do tematu, uwzględniające specyfikacje techniczne, może znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo konstrukcji i komfort użytkowników budynków.

Pytanie 10

Oczytaj z danych zawartych w tabeli, jaką powierzchnię ściany zewnętrznej budynku należy otynkować?

KOSZTORYS

L p.	Podstawa	Opis	jm	Nakłady	Koszt jedn.	R	M	S
1	KNR 2-02 0103-06	Ściany budynków jednokond.o wys.do 4.5m z cegieł pełnych lub dziurawek na zapr.cement.gr.2ceg. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 3.91r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	488.7500	136.850	17106.25
2*		-- M -- cegła budowlana pełna 200.6szt/m² * 0.59zł/szt	szt	25075.0000	118.354		14794.25
3*		zaprawa cementowa 0.143m³/m² * 174.64zł/m³	m³	17.8750	24.974		3121.69
4*		materiały pomocnicze 1.5% * 17915.94zł	%	1.5000	2.150		268.74
Razem koszty bezpośrednie: 35291.00 Ceny jednostkowe					282.328	17106.25 136.850	18184.68 145.478	0.000
2	KNR 2-02 0903-02	Tynki zewn.zwykłe doborowe kat.IV na ścia- nach płaskich i pow.poziom.(balkony i loggie) wyk.mech. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 0.7567r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	94.5875	26.485	3310.56
2*		-- M -- zaprawa wapienna M1 0.0028m³/m² * 148.68zł/m³	m³	0.3500	0.416		52.04
3*		zaprawa cementowo wapienna M15 0.0217m³/m² * 233.64zł/m³	m³	2.7125	5.070		633.75
4*		zaprawa cementowo-wapienna M5 0.0007m³/m² * 318.60zł/m³	m³	0.0875	0.223		27.88
5*		materiały pomocnicze 1.5% * 713.67zł	%	1.5000	0.086		10.71
6*		-- S -- agregat tynkarski 1.1-3 m3/h 0.1225m-g/m² * 40.00zł/m-g	m-g	15.3125	4.900			612.50
Razem koszty bezpośrednie: 4647.50 Ceny jednostkowe					37.180	3310.56 26.485	724.38 5.795	612.50 4.900

A. 200,60 m2

B. 35,00 m2

C. 125,00 m2

D. 148,68 m2

Odpowiedź 125,00 m2 jest jak najbardziej na miejscu, bo odpowiada realnej powierzchni ściany zewnętrznej, która potrzebuje tynku. Z danych w tabeli wynika, że tynki zewnętrzne są w czwartej kategorii jakości, więc materiały muszą spełniać pewne normy i wymagania techniczne. W praktyce, dobre obliczenie powierzchni do otynkowania ma duże znaczenie, bo to pomaga określić koszty i wybrać odpowiednie materiały budowlane. Nie można też zapominać o lokalnych warunkach pogodowych i izolacji termicznej. Użycie odpowiednich standardów w obliczeniach i dobór właściwych tynków mogą znacząco wpłynąć na odporność i efektywność energetyczną budynku. Dlatego znajomość powierzchni do tynkowania jest kluczowa w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 11

Przedstawione na rysunku narzędzie, które służy do przycinania twardych bloków wapienno-piaskowych, to

A. piła.

B. prowadnica.

C. gilotyna.

D. strug.

Wybierając odpowiedzi takie jak "piła", "strug" czy "prowadnica", można łatwo popełnić błąd w zrozumieniu funkcji i zastosowania tych narzędzi. Piła, na przykład, jest używana głównie do przecinania drewna lub innych miękkich materiałów, a jej mechanizm opiera się na ruchu tnącym, co nie nadaje się do precyzyjnego cięcia twardych bloków kamiennych. Strugi są narzędziami, które służą do wygładzania powierzchni drewna, co również nie ma zastosowania w kontekście cięcia kamieni. Prowadnica, z kolei, jest elementem wspierającym inne narzędzia, ale sama w sobie nie jest narzędziem tnącym. Wybór nieodpowiednich narzędzi może prowadzić do nieefektywnego procesu obróbczy oraz niskiej jakości wykończenia. Często mylenie funkcji narzędzi wynika z braku zrozumienia ich specyfiki oraz zastosowania w odpowiednich branżach. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o użyciu konkretnego narzędzia, dokładnie przeanalizować ich funkcje oraz przeznaczenie, co pozwoli uniknąć typowych pułapek wynikających z mylnego postrzegania możliwości różnych urządzeń.

Pytanie 12

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej?

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Wybierając inne odpowiedzi, można zrozumieć, że oznaczenia graficzne materiałów budowlanych mają swoje specyficzne wymagania i normy, które są kluczowe dla poprawnego wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Odpowiedzi, które nie oznaczają materiałów przeciwwilgociowych, mogą odnosić się do innych rodzajów izolacji lub po prostu nie spełniają wymogów normatywnych. Na przykład, materiały takie jak wełna mineralna czy styropian, chociaż są często stosowane w budownictwie, nie mają zastosowania w kontekście izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna i przeciwwilgociowa to różne aspekty, które należy rozróżniać w kontekście projektowania budynków. Typowym błędem jest mylenie tych dwóch kategorii, co może prowadzić do zastosowania niewłaściwych materiałów i w konsekwencji do awarii budowli. Wybór nieodpowiednich oznaczeń może również wpływać na dalsze etapy budowy, w tym na weryfikację materiałów przez inspektorów budowlanych oraz na przyszłe prace konserwacyjne. Dlatego niezwykle istotne jest, aby znać i rozumieć różnorodność zastosowań oraz normatywne oznaczenia materiałów, które są niezbędne w procesie budowlanym.

Pytanie 13

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Wybór odpowiedzi B, C lub D nie jest najlepszy, bo każda z tych opcji ma inne przeznaczenie, co może prowadzić do nieefektywnego murowania. Chochla kuchenna, zaznaczona jako B, jest do gotowania i podawania jedzenia, a nie do budownictwa. Jakbyś jej użył do zaprawy, to mogłoby to wyjść bardzo nierówno lub byłoby za dużo materiału, co nie jest zgodne z zasadami. Szpachelka malarska, oznaczona C, służy do farb, a nie do murowania. Ma za cienkie krawędzie, przez co nie da rady dobrze rozłożyć zaprawy, co może znacznie osłabić ściany. A kielnia sztukatorska, z literą D, to narzędzie do wygładzania tynków, a nie do stawiania ścian. Jej użycie w murowaniu to prosty przepis na błędy budowlane. Takie pomyłki mogą zająć trochę czasu i doświadczenia, żeby je zrozumieć. Dobrze dobrane narzędzia i umiejętność ich używania są kluczowe dla jakości pracy w budownictwie.

Pytanie 14

Który z poniższych komponentów rusztowania nie wchodzi w skład trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego rusztowań, które występują na przykład przy drogach?

A. Ograniczniki ochronne

B. Poręcz środkowa

C. Bortnica

D. Poręcz górna

Poręcz środkowa stanowi jeden z kluczowych elementów zabezpieczeń stosowanych na rusztowaniach, jednak nie jest częścią trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego. Trzyczęściowe zabezpieczenie boczne składa się z poręczy górnej, bortnicy oraz ograniczników ochronnych. Poręcz górna zapewnia stabilność i bezpieczeństwo dla osób pracujących na wysokości, ponieważ zapobiega ich upadkom. Bortnica, z kolei, jest elementem zamykającym przestrzeń roboczą, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Ograniczniki ochronne pełnią funkcję ochrony przed przedmiotami spadającymi z rusztowania, co jest szczególnie ważne w strefach miejskich, gdzie może występować duże ryzyko dla przechodniów. Znajomość tych elementów oraz ich właściwe zastosowanie są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na placach budowy i w okolicach rusztowań zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 12811, które regulują projektowanie i wykorzystanie rusztowań.

Pytanie 15

Który etap naprawy spękanego tynku przedstawiono na ilustracji?

A. Oczyszczanie obrzeża rysy.

B. Nakładanie zaprawy szpachlowej.

C. Poszerzanie rysy.

D. Gruntowanie obrzeża rysy.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia procesu naprawy spękanego tynku. Gruntowanie obrzeża rysy, które może wydawać się odpowiednim krokiem, jest jednak etapem, który następuje po poszerzeniu rysy. To działanie ma na celu zwiększenie przyczepności nowej zaprawy do powierzchni tynku, ale bez wcześniejszego poszerzenia rysy i usunięcia luźnych fragmentów, gruntowanie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Nakładanie zaprawy szpachlowej bez odpowiedniego przygotowania rysy również jest niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do osłabienia struktury naprawy i szybszego pojawienia się pęknięć. Oczyszczanie obrzeża rysy jest ważne, lecz nie jest to pierwszy krok naprawy - ma ono na celu jedynie przygotowanie rysy do dalszych działań, ale bez poszerzenia nie będzie skuteczne. Typowym błędem jest mylenie kolejności wykonywanych prac; każdy etap ma swoje przeznaczenie i wykonać go należy w odpowiedniej kolejności, aby zapewnić trwałość i estetykę naprawy. Nieprawidłowe podejście do kolejności etapów naprawy tynku może prowadzić do nieefektywnych i nietrwałych rozwiązań, co jest sprzeczne z zasadami profesjonalnego rzemiosła budowlanego.

Pytanie 16

Na rysunku przedstawiono fragment stropu gęstożebrowego typu

A. Ceram.

B. Akermana.

C. Fert.

D. Teriva.

Wybór odpowiedzi spośród dostępnych opcji, takich jak Akermana, Fert czy Ceram, wskazuje na szereg nieporozumień dotyczących systemów stropowych. System Akermana, chociaż również stosowany w budownictwie, charakteryzuje się inną konstrukcją i sposobem montażu. Zawiera elementy, które nie są zgodne z przedstawionym rysunkiem, a jego zastosowanie jest ograniczone do specyficznych warunków budowlanych, co sprawia, że nie pasuje do kontekstu pytania. Fert to system, który bazuje na innych materiałach prefabrykowanych i nie jest popularny w polskim budownictwie jednorodzinnym. Natomiast Ceram to nazwa odnosząca się do pustaków ceramicznych, które mogą być stosowane w różnych systemach stropowych. Jednakże nie wskazuje to na powiązanie z systemem gęstożebrowym jak Teriva. Wybór nieodpowiednich systemów stropowych może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście bezpieczeństwa konstrukcji oraz efektywności energetycznej budynku. Warto pamiętać, że każdy system ma swoje specyficzne zastosowania, normy i standardy, które powinny być dokładnie analizowane przed podjęciem decyzji o wyborze konkretnego rozwiązania budowlanego. Dlatego kluczowe jest umiejętne rozróżnianie pomiędzy różnymi systemami oraz ich właściwościami, aby uniknąć pomyłek w ocenie ich zastosowania.

Pytanie 17

Jaką ilość tynku maszynowego należy przygotować do otynkowania ściany o wymiarach 5 m × 3 m przy grubości tynku 5 mm, wiedząc, że jego średnie zużycie wynosi 14 kg na 1 m²tynkowanej powierzchni przy grubości 10 mm?

A. 210 kg

B. 70 kg

C. 42 kg

D. 105 kg

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu zagadnienia. Często mylnie zakłada się, że zużycie tynku można bezpośrednio pomnożyć przez powierzchnię, nie uwzględniając zmiany grubości tynku. Na przykład, w przypadku odpowiedzi wskazujących na 42 kg, może występować błędne założenie, że proporcjonalnie zmniejszone zużycie będzie na tyle małe, że wystarczy tylko na pokrycie połowy powierzchni. Takie podejście ignoruje fakt, że przy grubości 5 mm rzeczywiste zużycie tynku będzie znacznie niższe niż to dla 10 mm, a wynikające z tego obliczenia muszą być dostosowane do aktualnych warunków aplikacji. Kolejnym błędem może być nieprawidłowe zrozumienie, co oznacza średnie zużycie; obliczenia opierające się na założeniu, że 14 kg/m² jest stałą wartością niezależną od grubości, prowadzą do niedokładnych wyników. Wiedza na temat proporcji i kalkulacji w budownictwie jest kluczowa, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów oraz nadmiernych kosztów związanych z zakupem. Dlatego znajomość technik obliczeniowych oraz ich praktyczne zastosowanie są niezwykle istotne w pracach budowlanych.

Pytanie 18

Na rysunku przedstawiony jest przekrój poprzeczny stropu

A. Kleina.

B. odcinkowego.

C. płytowego.

D. Ackermana.

Wybór odpowiedzi dotyczącej stropu Ackermana, płytowego czy Kleina wskazuje na nieporozumienie w kwestii charakterystyki geometrycznej oraz materiałowej tych konstrukcji. Strop Ackermana, znany ze swojej specyfiki w budownictwie z prefabrykatów, różni się od stropu odcinkowego, gdyż jego konstrukcja opiera się na sztywnych, prostokątnych elementach, co nie pozwala na uzyskanie łukowych form. Z kolei strop płytowy, charakterystyczny dla budownictwa mieszkaniowego i biurowego, charakteryzuje się jednolitą grubością i brakiem łuków, co czyni go bardziej odpornym na różne typy obciążeń, ale nie zapewnia takich samych możliwości w zakresie rozpiętości jak strop odcinkowy. Wreszcie, strop Kleina, który jest stosunkowo rzadko używany, ma swoje unikalne właściwości konstrukcyjne i nie odpowiada przedstawionemu na rysunku przekrojowi. Typowym błędem jest pomylenie stropów o różnych kształtach i funkcjonalności, co może prowadzić do niedokładnych wniosków na temat ich zastosowania i wykonalności w projektach budowlanych. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami stropów jest kluczowe dla ich prawidłowego doboru do konkretnego projektu budowlanego.

Pytanie 19

Do jakich zastosowań należy używać zapraw szamotowych?

A. do łączenia ceramicznych elementów palenisk

B. do realizacji tynków w pomieszczeniach sanitarnych

C. do wykonywania posadzek na gruncie

D. do mocowania izolacji termicznych w ścianach

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki zapraw szamotowych oraz ich zastosowań. Zaprawy stosowane do mocowania izolacji termicznych ścian nie są odpowiednie, gdyż do tych celów stosuje się materiały o innych właściwościach, takie jak zaprawy cementowe lub specjalistyczne kleje, które zapewniają dobrą przyczepność i odpowiednią izolacyjność. Co więcej, wykonywanie posadzek na gruncie wymaga zastosowania zapraw, które zapewniają wytrzymałość obciążeniową i odporność na wilgoć. Zaprawy szamotowe nie spełniają tych wymagań, gdyż ich główną funkcją jest łączenie elementów narażonych na wysokie temperatury, a nie typowe zastosowania budowlane. Z kolei stosowanie zapraw szamotowych do tynków w pomieszczeniach sanitarnych jest niewłaściwe, ponieważ w takich warunkach mamy do czynienia z wymogami dotyczącymi odporności na wilgoć, pleśnie i grzyby, co wymaga zastosowania tynków przeznaczonych do użytku w wilgotnych pomieszczeniach. Użycie zaprawy szamotowej w takich zastosowaniach byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do uszkodzeń strukturalnych oraz obniżenia funkcjonalności pomieszczenia. W związku z tym, kluczowe jest, aby znać i stosować odpowiednie materiały budowlane zgodnie z ich przeznaczeniem oraz wymaganiami technicznymi, co zapewnia długowieczność i stabilność konstrukcji.

Pytanie 20

Najlepszym rozwiązaniem przy demontażu ścianek działowych jest użycie rusztowania

A. wiszące

B. na kozłach

C. ramowe

D. stojakowe

Odpowiedzi stojakowe, wiszące oraz ramowe nie są najlepszym wyborem do zastosowania podczas rozbiórki ścianek działowych z kilku istotnych powodów. Rusztowania stojakowe, choć stabilne, zazwyczaj zajmują więcej miejsca i mogą ograniczać dostęp do obszaru pracy, co jest niepraktyczne w wąskich korytarzach czy pomieszczeniach biurowych. Ich konstrukcja nie pozwala na elastyczne dostosowanie wysokości, co może prowadzić do ograniczeń w efektywności wykonywanych prac. Rusztowania wiszące, z kolei, są dedykowane do zastosowań na elewacjach budynków lub pracach na wysokościach, co czyni je nieodpowiednimi w sytuacjach, gdy prace odbywają się blisko podłoża. W sytuacjach, gdy konieczne jest wykonywanie precyzyjnych cięć lub demontażu ścianek działowych, rusztowania wiszące mogą stwarzać niebezpieczeństwo i utrudniać kontrolę nad wykonywanymi zadaniami. Ostatecznie, rusztowania ramowe, choć popularne w różnych zastosowaniach budowlanych, nie zawsze zapewniają pożądaną elastyczność i łatwość dostępu do zróżnicowanych wysokości, co jest istotne w przypadku prac związanych z demontażem ścianek działowych. Właściwe zrozumienie zastosowań różnych typów rusztowań jest kluczowe, aby uniknąć nieefektywności i ryzyka podczas realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 21

Jaką metodę stosujemy do badania konsystencji zaprawy?

A. prasy hydraulicznej

B. stożka diamentowego

C. objętości omierza

D. penetrometru

Penetrometr to urządzenie stosowane do pomiaru konsystencji zaprawy, które działa na zasadzie wnikania stożka w materiał pod wpływem siły. Jego zastosowanie w branży budowlanej jest kluczowe, zwłaszcza przy ocenie świeżo przygotowanych mieszanek betonowych lub zapraw murarskich. Zgodnie z normami europejskimi, pomiar konsystencji zaprawy jest istotny, aby zapewnić odpowiednie właściwości użytkowe, takie jak urabialność, odporność na segregację czy przyczepność do podłoża. Penetrometr pozwala na szybkie i dokładne określenie, czy materiał spełnia normy jakościowe. W praktyce, wyniki pomiarów penetrometrem mogą być używane do oceny jakości surowców, a także do monitorowania procesu produkcji materiałów budowlanych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich trwałości i wytrzymałości. Warto również nadmienić, że poprawne użytkowanie penetrometru wymaga systematycznej kalibracji oraz przestrzegania zasad pomiaru, co przyczynia się do uzyskania rzetelnych wyników. Takie praktyki są zgodne z normami PN-EN 12350-4, które określają metody badania konsystencji mieszanki betonowej.

Pytanie 22

Jakie będzie łączne wynagrodzenie pracownika za tynkowanie 2 powierzchni o wielkości 50 m2 oraz 3 powierzchni po 30 m2, jeśli cena za 1 m2 tynku wynosi 8 zł?

A. 290 zł

B. 1 600 zł

C. 1 280 zł

D. 1 520 zł

Jak obliczasz wynagrodzenie za otynkowanie, to można popełnić kilka błędów, które prowadzą do złych wyników. Na przykład, jak ktoś tylko zsumuje koszty dwóch powierzchni po 50 m2 i pominie trzy powierzchnie po 30 m2, to wyjdzie mu 400 m2 całkowitej powierzchni, co jest totalnie nietrafione. Takie coś pokazuje, jak łatwo można przeoczyć ważne dane. Niezrozumienie, jak określić całkowitą powierzchnię do otynkowania, to poważny błąd, którego trzeba unikać w budowlance. Warto też wiedzieć, że niektórzy ludzie mogą źle obliczać koszty, używając nieaktualnych stawek lub pomijając ważne elementy pracy. Koszt tynku powinien być zawsze liczony na podstawie całości, a nie z kawałka, bo to prowadzi do fałszywych wyników. W branży budowlanej ważne jest też, żeby mieć zorganizowane podejście do kosztów materiałów i robocizny, bo błędy w tych obliczeniach mogą sporo kosztować podczas realizacji projektów.

Pytanie 23

Do wyrównywania powierzchni tynku służy narzędzie przedstawione na rysunku

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Wybór innej odpowiedzi może się brać z niedopowiedzeń na temat narzędzi. Na przykład lejek do maszyn tynkarskich, który można pomylić z szpachlą, służy raczej do transportowania tynku, a nie do jego nakładania. Jego główną rolą jest ułatwienie podawania tynku na powierzchnię, co jest istotne, ale nie pomoże w wyrównywaniu. Kątownik budowlany, choć przydatny, służy do sprawdzania kątów prostych i nie ma nic wspólnego z tynkowaniem. Poziomica, która mierzy poziom, może być pomocna w ocenie równości, ale nie zastąpi szpachli, która jest używana do samego nałożenia i wygładzenia tynku. Często błędy wynikają z mylnego założenia, że narzędzie, które nie jest bezpośrednio związane z aplikacją tynku, może spełniać tę samą rolę. W budownictwie każde narzędzie ma swoje jasno określone zastosowanie i zależy to od umiejętności użytkowników. Lepiej zwracać uwagę na to, co i jak się wybiera, żeby nie tracić czasu i robić wszystko na tip-top.

Pytanie 24

Czas pracy potrzebny do wykonania tynku o powierzchni 100 m² wynosi 42 r-g. Oblicz koszt robocizny związanej z otynkowaniem ścian o powierzchni 450 m², przy stawce 20,00 zł za 1 r-g.

A. 2 000,00 zł

B. 3 780,00 zł

C. 840,00 zł

D. 9 000,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi często występuje nieporozumienie związane z proporcjonalnym obliczaniem nakładów robocizny. Często osoby odpowiadające na takie pytanie mogą przyjąć założenie, że koszt robocizny rośnie liniowo jedynie w oparciu o powierzchnię, a nie uwzględniają, że wymagany nakład robocizny na 450 m² jest po prostu wielokrotnością nakładu na 100 m². Kolejnym błędem myślowym jest niewłaściwe pomnożenie nakładu robocizny przez stawkę, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, jeśli ktoś obliczy jedynie nakład robocizny dla 450 m² jako 42 r-g, zupełnie pomijając przeliczenie na właściwą powierzchnię, to w konsekwencji uzyska błędny wynik. Warto również zauważyć, że w branży budowlanej i remontowej kluczowe jest zrozumienie, jak różne czynniki, takie jak typ materiału, trudność prac oraz lokalizacja, mogą wpływać na rzeczywiste koszty robocizny. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze stosować właściwe wzory i proporcje, aby uniknąć nieprawidłowych obliczeń, które mogą prowadzić do poważnych błędów w budżetowaniu i realizacji projektów.

Pytanie 25

Na podstawie wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST wskaż, ile litrów zaprawy gipsowej można uzyskać z 20 kg worka suchej, gotowej mieszanki?

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST (wyciąg)
B.3.03. Tynk gipsowy Dane techniczne: - średnia grubość tynku: 10 mm (grubość min.8 mm) - ciężar nasypowy: 800kg/m³ - uziarnienie: do 1,2 mm - wydajność: 100 kg = 125 l zaprawy - zużycie: 0,8 kg na mm i m² - czas schnięcia: średnio około 14 dni

A. 5,01

B. 25,01

C. 2,51

D. 50,01

Wyniki, które wskazują na objętości inne niż 25,01 l, opierają się na błędnych założeniach dotyczących przeliczeń masy na objętość. Możliwe, że błędna odpowiedź wynika z nieprawidłowego zastosowania wzoru lub ignorowania kluczowych proporcji zawartych w dokumentacji technicznej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące objętości takie jak 50,01 l lub 5,01 l mogą wynikać z nieodpowiedniego pomnożenia lub podzielenia masy suchej mieszanki bez uwzględnienia właściwego współczynnika konwersji. Typowy błąd myślowy polega na założeniu, że objętość zaprawy jest bezpośrednio proporcjonalna do masy, co nie jest zgodne z rzeczywistością, ponieważ gęstość materiału odgrywa kluczową rolę w tej relacji. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą się opierać na nieaktualnych lub niekompletnych danych technicznych, co podkreśla znaczenie korzystania z wiarygodnych źródeł dokumentacji. Aby uniknąć takich błędów, zaleca się gruntowne zapoznanie się z obowiązującymi standardami branżowymi dotyczącymi przeliczeń i proporcji w budownictwie, co przyczyni się do poprawy efektywności pracy oraz jakości realizowanych projektów.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tablicy 0120 z KNR oblicz, ile cegieł dziurawek potrzeba do wykonana 10 m2 ścianki pełnej o grubości 1/2 cegły.

A. 481 sztuk.

B. 486 sztuk.

C. 286 sztuk.

D. 287 sztuk.

Czasami wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z tego, że nie rozumiesz, jak obliczać ilość materiałów budowlanych. W tym pytaniu kluczowe jest zrozumienie, ile cegieł dziurawek wchodzi na jednostkę powierzchni. Często ludzie mylą tę liczbę, nie zauważając, że 48,60 sztuk na 1 m2 jest związane z ścianką o grubości 1/2 cegły. Niektórzy mogą też pomylić to z danymi dla pełnej cegły, co prowadzi do błędnych wyników. Ważne jest też, by nie przeoczyć, że pytanie mówi o ściance pełnej, bo to istotnie wpływa na obliczenia. Czasami błąd wynika z niezrozumienia, jak działa mnożenie jednostek. Jeśli zapomnisz pomnożyć zużycie na m2 przez cały metraż, to możesz wylądować z odpowiedzią, która zupełnie mija się z prawdą. Dlatego tak ważne jest, aby w budownictwie korzystać z dokładnych danych zawartych w normach, żeby uniknąć kosztownych pomyłek.

Pytanie 27

Ścianę nośną w piwnicy powinno się wymurować z

A. bloczków z betonu zwykłego

B. cegieł dziurawek

C. bloczków z betonu komórkowego

D. cegieł kratówek

Wybór materiałów do budowy ścian nośnych kondygnacji piwnicznej jest kluczowy dla stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji. Cegły kratówek, choć stosowane w niektórych budowach, nie mają wystarczającej nośności, aby pełnić funkcję ściany nośnej w piwnicy. Ich lekka konstrukcja może być niewystarczająca do przenoszenia obciążeń, co naraża budynek na deformacje i uszkodzenia. Cegły dziurawki, mimo że lepiej izolują termicznie, również nie są optymalnym wyborem, ponieważ ich właściwości mechaniczne nie są dostateczne dla ścian nośnych w piwnicach. Użycie bloczków z betonu komórkowego w piwnicach często prowadzi do problemów z wilgocią, ponieważ te materiały mają tendencję do wchłaniania wody, co może prowadzić do degradacji struktury. Wybierając odpowiedni materiał, należy kierować się normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stosowanie betonowych bloczków, gwarantujących nie tylko odpowiednią nośność, ale również trwałość i odporność na wilgoć. Niewłaściwy dobór materiałów może prowadzić do znacznych kosztów napraw i renowacji w przyszłości, co czyni ten wybór kluczowym z perspektywy długoterminowej efektywności budynku.

Pytanie 28

W efekcie "klawiszowania" stropu na tynku sufitu w pomieszczeniu utworzyła się rysa. Usunięcie tego defektu polega w szczególności na

A. zaszpachlowaniu rysy zaprawą cementową

B. zaszpachlowaniu rysy zaprawą gipsową

C. pokryciu rysy pasem siatki z włókna szklanego

D. pokryciu rysy pasem papy asfaltowej

Zaszpachlowanie rysy zaprawą gipsową jest podejściem, które, mimo że może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie jest wystarczające w przypadku poważniejszych uszkodzeń, takich jak rysy wynikające z klawiszowania stropu. Zaprawa gipsowa, chociaż dobrze przylega do powierzchni i daje estetyczne wykończenie, nie jest materiałem elastycznym. W efekcie, w miejscach, gdzie występują mikro ruchy, gips może pękać, co prowadzi do konieczności powtarzania napraw. Używanie papy asfaltowej jako rozwiązania również jest nieadekwatne, ponieważ papa nie jest przeznaczona do użytku w pomieszczeniach i nie posiada właściwości wytrzymałościowych wymaganych do naprawy tynku. Zastosowanie zaprawy cementowej w tym kontekście również nie jest optymalne, gdyż cement, podobnie jak gips, nie rozwiązuje problemu związania materiału z ruchem konstrukcyjnym, a jego sztywność może pogłębiać problem. Te błędne podejścia wskazują na niezrozumienie dynamiki uszkodzeń budowlanych oraz braku znajomości materiałów, które powinny być stosowane w celu zapewnienia długotrwałej i efektywnej naprawy. Kluczowe jest, aby przy naprawach uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość i odporność na zmiany zachodzące w strukturze budynku.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jaką powierzchnię tynku mozaikowego nałożono na cokole o wysokości 50 cm wokół budynku o wymiarach w rzucie 15 x 10 m?

A. 75 m2

B. 45 m2

C. 95 m2

D. 25 m2

W przypadku odpowiedzi, które wskazują na inne wartości powierzchni tynku mozaikowego, można zauważyć kilka typowych błędów myślowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 45 m2 czy 75 m2 mogą wynikać z błędnego wyliczenia obwodu budynku. Użytkownicy mogą pomylić się, dodając dodatkowe metry lub pomijając niektóre części konstrukcji, co prowadzi do znacznych rozbieżności w końcowym wyniku. Inna możliwość błędu dotyczy pomiaru wysokości cokołu – jeśli ktoś zastosuje wysokość 1 m zamiast 0,5 m, otrzyma niepoprawny wynik, który będzie dwukrotnie większy niż właściwy. Ważne jest zrozumienie, że każdy element w obliczeniach ma znaczenie i wpływa na końcowy wynik. W przypadku odpowiedzi 95 m2, błąd mógł wynikać ze pomyłkowego obliczenia powierzchni całkowitej ścian budynku, co jest błędnym podejściem, ponieważ obliczamy jedynie powierzchnię cokołu. W praktyce, takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego zlecania ilości materiałów, co przekłada się na nieefektywność kosztową i czasową w realizacji projektu budowlanego. Dlatego kluczowe jest dokładne i staranne podejście do obliczeń oraz znajomość podstawowych zasad dotyczących obliczania powierzchni w budownictwie.

Pytanie 31

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

B. założeń do kosztorysu

C. projektu budowlanego

D. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

Projekt budowlany jest kluczowym dokumentem w procesie przebudowy budynku, ponieważ określa on szczegółowe rozwiązania architektoniczne oraz konstrukcyjne, w tym lokalizację nowych ścianek działowych. Zawiera on rysunki techniczne, które ilustrują układ pomieszczeń, a także specyfikacje materiałowe i technologiczne. Przykładowo, w przypadku przekształcenia przestrzeni biurowej, projekt budowlany pomoże zdecydować, gdzie najlepiej umieścić ścianki działowe, aby zachować optymalną funkcjonalność oraz estetykę. Ponadto, każda realizacja powinna być zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi i technicznymi, które są zawarte w planie. Stosowanie się do zatwierdzonego projektu budowlanego minimalizuje ryzyko konfliktów z przepisami prawa budowlanego, co może prowadzić do kosztownych opóźnień w realizacji projektu oraz konieczności wprowadzenia zmian w już zrealizowanych elementach budowlanych.

Pytanie 32

Które nadproże przedstawiono na rysunku?

A. Z prefabrykowanych belek "Porotherm".

B. Z prefabrykowanych kształtek typu "U".

C. Monolityczne żelbetowe.

D. Sklepione murowane z cegieł.

Odpowiedź "Z prefabrykowanych belek 'Porotherm'" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku rzeczywiście widać nadproże wykonane z prefabrykowanych belek ceramicznych tej marki. Prefabrykowane belki 'Porotherm' charakteryzują się specyficzną budową, która umożliwia łatwe wkomponowanie ich w konstrukcje budowlane. W porównaniu do tradycyjnych rozwiązań, takich jak nadproża żelbetowe czy murowane, prefabrykowane belki oferują szereg korzyści. Wykorzystanie takich elementów pozwala na znaczną redukcję czasu i kosztów budowy, ponieważ są one gotowe do użycia i eliminują potrzebę skomplikowanej obróbki na miejscu. Dodatkowo, w przypadku belek 'Porotherm', ich odpowiednia wentylacja i ciepłochronność wpływają na efektywność energetyczną budynku, co jest zgodne z aktualnymi standardami budownictwa pasywnego i energooszczędnego. Stosując te prefabrykaty, projektanci mogą również lepiej zarządzać obciążeniami i wymiarowaniem otworów w murze, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 33

Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy

A. zwilżyć wodą

B. nawilżyć mleczkiem cementowym

C. przykryć matami lub folią

D. zagęścić

Zastosowanie mleczka cementowego, zwilżanie wodą czy przykrywanie matami lub folią to takie rzeczy, które nie przynoszą oczekiwanych efektów, jeśli chodzi o przygotowanie betonu po jego ułożeniu. Mleczko cementowe, choć może poprawić wygląd powierzchni, nie ma wpływu na to, żeby beton był gęstszy czy miał lepsze właściwości mechaniczne. W rzeczywistości, to może wręcz zaszkodzić przyczepności kolejnych warstw, co prowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Zwilżanie wodą to ważna rzecz, ale ono nie zastępuje zagęszczania. Kiedy jest za dużo wody, może dość do segregacji składników mieszanki, a to naprawdę negatywnie odbija się na wytrzymałości betonu. Osłanianie betonu matami czy folią jest ważne, żeby chronić przed warunkami atmosferycznymi, ale to wciąż nie rozwiązuje problemu zagęszczenia, które jest kluczowe, żeby beton miał jednorodną strukturę. W budowlance często można usłyszeć błędne przekonania, że te metody mogą jakoś naprawić brak zagęszczenia, a to nieprawda i może prowadzić do poważnych defektów potem.

Pytanie 34

Na rysunku przedstawiono

A. sklepienie odcinkowe.

B. nadproże sklepione płasko.

C. sklepienie półkoliste.

D. nadproże sklepione łukowo.

W analizowanej sytuacji można zauważyć, że wiele osób może mylnie interpretować rodzaje konstrukcji, co prowadzi do wyboru niewłaściwych odpowiedzi. Sklepienie odcinkowe, na przykład, jest formą architektoniczną, która ma kształt łuku i jest stosowane w miejscach, gdzie zachodzi potrzeba pokrycia większych przestrzeni nad otworami, jak w przypadku mostów czy dużych sal. Z kolei sklepienie półkoliste, charakteryzujące się półkolistym kształtem, jest często stosowane w architekturze sakralnej oraz historycznych budynkach, co różni się od płaskiego nadproża, które ma zupełnie inną funkcję i formę. Nadproże sklepione łukowo to kolejna koncepcja, która zakłada zastosowanie łuku do przenoszenia obciążeń, co również różni się od nadproża płaskiego, które nie ma takiej krzywizny. Błędne rozumienie tych konstrukcji może być spowodowane niewłaściwym podejściem do analizy rysunków architektonicznych oraz brakiem znajomości podstawowych zasad budownictwa. W praktyce, znajomość tych różnic jest kluczowa dla prawidłowej oceny i projektowania konstrukcji, ponieważ niewłaściwy dobór typu nadproża może prowadzić do osłabienia całej struktury budynku oraz zwiększenia ryzyka awarii.

Pytanie 35

Cena realizacji 1 m² tynku cementowo-wapiennego to 15,50 zł, natomiast przygotowanie 1 m² podłoża pod tynk wymaga wydatku 7,70 zł. Oblicz całkowity koszt otynkowania ścian o łącznej powierzchni 250 m².

A. 1 925,00 zł

B. 2 900,00 zł

C. 5 800,00 zł

D. 3 875,00 zł

Obliczanie całkowitego kosztu otynkowania ścian wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich składowych, co nie zostało zrobione w przypadku innych odpowiedzi. Często, przy błędnych obliczeniach, naiwne podejście do kosztów prowadzi do pominięcia istotnych elementów, takich jak przygotowanie podłoża, co zazwyczaj prowadzi do zaniżenia całkowitych kosztów. W praktyce, przy wycenie prac budowlanych, kluczowe jest, aby dokładnie wyliczyć koszty materiałów i robocizny, a także wszelkie dodatkowe wydatki związane z przygotowaniem powierzchni. Przykładowo, niektóre odpowiedzi mogły wykazać jedynie koszt tynku, co jest niewystarczające, ponieważ nie uwzględniają one kosztów przygotowania podłoża, które są nieodłącznym elementem procesu tynkarskiego. Licząc jedynie na podstawie kosztów tynku, można dojść do błędnych wniosków, co w dłuższym okresie prowadzi do problemów finansowych na projekcie budowlanym. W branży budowlanej, dokładność w wycenach jest kluczowa, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków, które mogą znacznie przekroczyć pierwotny budżet. Dlatego, przy obliczaniu kosztów, zawsze należy uwzględniać wszystkie etapy, co w tym przypadku zostało zrobione prawidłowo tylko w jednej z odpowiedzi.

Pytanie 36

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 30 kg

B. 100 kg

C. 50 kg

D. 15 kg

Wybór niewłaściwej ilości zaprawy tynkarskiej może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących obliczeń. Na przykład, wybierając 50 kg jako odpowiedź, można założyć, że wystarczy to na pokrycie 20 m2, co jest mylne, biorąc pod uwagę normę zużycia 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Dzieląc 50 kg przez 20 m2, otrzymujemy zaledwie 2,5 kg/m2, co jest poniżej normy i niewystarczające do osiągnięcia wymaganej grubości tynku. Z kolei odpowiedzi takie jak 15 kg czy 30 kg również nie uwzględniają rzeczywistej normy zużycia, a ich wybór może świadczyć o niepełnym zrozumieniu procesu obliczania zapotrzebowania na materiały budowlane. Takie pomyłki mogą prowadzić do niedoborów materiałów na budowie, co z kolei opóźnia prace oraz zwiększa koszty w przypadku konieczności dokupienia materiału w trakcie realizacji projektu. W branży budowlanej niezwykle istotne jest precyzyjne planowanie i znajomość norm, aby uniknąć takich sytuacji. Aby poprawnie obliczyć potrzebne ilości materiałów, należy wziąć pod uwagę nie tylko powierzchnię, ale również grubość tynku i jego normy zużycia, co jest kluczowym elementem w profesjonalnym podejściu do prac budowlanych.

Pytanie 37

Tynk klasy 0, znany jako tynk rapowany, jest zaliczany do tynków

A. cienkowarstwowych

B. dwuwarstwowych

C. trójwarstwowych

D. jednowarstwowych

Wybór tynków dwuwarstwowych, cienkowarstwowych lub trójwarstwowych jako odpowiedzi na pytanie o tynk rapowany mógłby wynikać z nieporozumienia co do ich charakterystyki oraz zastosowania. Tynki dwuwarstwowe składają się z dwóch oddzielnych warstw, co często jest stosowane w bardziej wymagających aplikacjach, gdzie wymagana jest większa stabilność i ochrona przed uszkodzeniami. Przykładowo, tynki tego typu mogą być stosowane na powierzchniach, które muszą wytrzymać podwyższone obciążenia mechaniczne. Z kolei tynki cienkowarstwowe są aplikowane w bardzo cienkiej warstwie, co może być mylące, ponieważ ich technologia różni się znacznie od tynków jednowarstwowych. Tynki trójwarstwowe, które obejmują podłoże, warstwę izolacyjną i warstwę wierzchnią, są używane w bardziej skomplikowanych systemach ociepleń, gdzie kluczowe jest połączenie kilku funkcji, takich jak termika, akustyka, a także estetyka. Typowym błędem w rozumieniu tych kategorii jest mylenie ich w kontekście prostej aplikacji tynków jednowarstwowych, co prowadzi do nadmiernej komplikacji procesu oraz zwiększenia kosztów. Znajomość różnic pomiędzy tymi kategoriami i ich zastosowaniem jest kluczowa dla efektywnego planowania i realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 38

Na podstawie informacji podanych w tabeli określ minimalną grubość tynku mozaikowego, wykonanego produktem MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany gruboziarnistej

Wyciąg z opisu stosowania masy tynkarskiej
L.p.	Rodzaj masy tynkarskiej	Minimalna grubość wyprawy [mm]	Orientacyjne zużycie na 1 m² wyprawy [kg]
1	2	3	4
1.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY BARANEK odmiany
	1,0	1,0	1,9
	1,5	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,6
2.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK odmiany
	za	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,7
	3,0	3,0	4,2
3.	MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany:
	drobnoziarnisty	2,0	3,0
	średnioziarnisty	3,0	4,0
	gruboziarnisty	4,0	5,0

A. 4,0 mm

B. 5,0 mm

C. 3,0 mm

D. 2,0 mm

Wybierając grubość tynku mozaikowego, nie można kierować się jedynie intuicją lub przypuszczeniami. Odpowiedzi, które wskazują na mniejsze grubości, takie jak 5,0 mm, 3,0 mm czy 2,0 mm, są nieprawidłowe z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, grubość tynku ma fundamentalne znaczenie dla jego funkcji. Tynki o zbyt małej grubości mogą nie tylko nie spełniać norm estetycznych, ale także prowadzić do poważnych problemów technicznych, takich jak osłabienie struktury, zwiększone ryzyko pęknięć, a także niewystarczająca ochrona przed czynnikami atmosferycznymi. Tynk o grubości 5,0 mm może być nadmierny, co nie jest zgodne z wytycznymi, podczas gdy 3,0 mm i 2,0 mm są znacznie poniżej zalecanego minimum, co może skutkować błędnymi interpretacjami właściwości materiału. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na to, że każdy produkt budowlany, w tym tynki, podlega normom technicznym, które jasno określają wymogi dotyczące ich użycia. Użycie grubości niezgodnych z zaleceniami producenta stwarza ryzyko nie tylko obniżenia jakości końcowego wykończenia, ale także może narazić inwestycje na dodatkowe koszty związane z naprawą i konserwacją. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że każda decyzja dotycząca grubości tynku musi być oparta na solidnych podstawach technicznych oraz standardach, które zapewniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność budynku.

Pytanie 39

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Główkowe.

B. Wozówkowe.

C. Gotyckie.

D. Kowadełkowe.

Wybór odpowiedzi "Wozówkowe", "Główkowe" lub "Kowadełkowe" wskazuje na niepełne zrozumienie, czym charakteryzują się różne typy wiązań cegieł. Wiązanie wozówkowe polega na ustawieniu cegieł tylko wzdłuż, co nie zapewnia odpowiedniej stabilności w wyższych konstrukcjach, ponieważ obciążenia są skoncentrowane w jednej linii. Z kolei wiązanie główkowe skupia się na ułożeniu cegieł poprzecznie, co również może prowadzić do problemów z rozkładem obciążeń, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie jest wspierane przez inne formy wiązania. Kowadełkowe z kolei wykorzystuje zupełnie inny układ, który nie jest typowy dla murów gotyckich i w praktyce nie odpowiada na potrzeby konstrukcyjne wymagane w tego typu budowlach. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do tych wyborów, często wynikają z nieznajomości różnic w układzie cegieł oraz ich wpływu na nośność konstrukcji. Wiedza na temat wiązań cegieł jest kluczowa dla architektów i inżynierów budownictwa, ponieważ właściwy dobór wiązania ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości budowli. W praktyce stosowanie wiązań, takich jak gotyckie, powinno być zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które promują zrównoważony rozwój oraz efektywność konstrukcyjną.

Pytanie 40

Na ilustracjach przedstawiono kolejne etapy murowania ściany metodą

A. na docisk z kielnią.

B. na puste spoiny.

C. na wycisk z podcięciem kielnią.

D. na cienkie spoiny.

Technika murowania 'na docisk z kielnią' jest jedną z najpowszechniej stosowanych metod w budownictwie, zapewniającą wysoką jakość wykonania muru. Polega ona na precyzyjnym nałożeniu zaprawy budowlanej za pomocą kielni, co pozwala na jej równomierne rozprowadzenie pomiędzy cegłami. Kluczowym elementem jest tutaj docisk, który ma na celu eliminację pustych przestrzeni i poprawę przyczepności poszczególnych elementów muru. Dobrze wykonane murowanie na docisk skutkuje nie tylko estetycznym wyglądem, ale również zwiększa odporność na siły działające na mur, co jest szczególnie ważne w przypadku ścian nośnych. W praktyce, dobrym przykładem zastosowania tej metody jest budowa domów jednorodzinnych, gdzie stabilność konstrukcji jest priorytetem. Warto również zaznaczyć, że według norm budowlanych, właściwe wykonanie spoin oraz ich odpowiednia grubość mają kluczowe znaczenie dla trwałości całej budowli.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej