Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 22 października 2025 15:47
Data zakończenia: 22 października 2025 16:14

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pomiar natężenia odbitego światła przeprowadza się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w kierunku obiektu

B. w kierunku aparatu

C. w kierunku źródła światła

D. wyłącznie na tło

Pomiar natężenia światła odbitego w kierunku obiektu jest kluczowy dla uzyskania dokładnych wartości. Światłomierz, skierowany w stronę obiektu, pozwala na pomiar ilości światła, które jest odbijane od powierzchni danego obiektu. To podejście jest zgodne z zasadami pomiarów oświetleniowych, które wskazują na konieczność uwzględnienia rzeczywistego oświetlenia obiektu oraz jego właściwości odbicia. Przykładem zastosowania tej metody jest praca w fotografii studyjnej, gdzie pomiar światła na obiekcie jest niezbędny do uzyskania poprawnej ekspozycji. W standardach ISO dotyczących pomiarów oświetlenia, podkreśla się, że pomiary powinny być prowadzone w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, co obejmuje kierunek pomiaru, a także uwzględnienie charakterystyki powierzchni obiektu. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać wiarygodne dane, światłomierz musi być odpowiednio ustawiony, aby rejestrować światło odbite, co jest kluczowe przy planowaniu oświetlenia w różnych zastosowaniach, takich jak architektura czy design wnętrz.

Pytanie 2

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. polaryzacyjny

B. połówkowy

C. szary

D. efektowy

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Pytanie 3

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Izohelia

B. Dagerotypia

C. Solaryzacja

D. Guma

Solaryzacja to zjawisko, które zachodzi w srebrowych warstwach światłoczułych, polegające na ich nieodwracalnym ciemnieniu pod wpływem silnego, krótkotrwałego naświetlania. Proces ten jest związany z reakcją chemiczną, która prowadzi do zmiany struktury kryształów srebra w emulsji fotograficznej. W praktyce solaryzacja może być wykorzystywana w technikach artystycznych do uzyskiwania nietypowych efektów wizualnych, takich jak kontrastowe obrazy o wyrazistych detalach. Artystyczne zastosowanie solaryzacji może być zauważalne w fotografii eksperymentalnej, gdzie artyści celowo manipulują procesem naświetlania, aby uzyskać unikalne rezultaty. W kontekście standardów branżowych, solaryzacja jest często omawiana w materiałach dotyczących technik ciemniowych oraz w podręcznikach zajmujących się historią fotografii, co potwierdza jej istotność w rozwoju tego medium.

Pytanie 4

Najlepiej do zdjęć makro zastosować lampę

A. wbudowaną

B. zewnętrzną dedykowaną

C. błyskową studyjną

D. pierścieniową

Użycie wbudowanej lampy błyskowej w aparacie podczas fotografii makro zazwyczaj nie jest zalecane, ponieważ ma ona tendencję do generowania silnych cieni oraz refleksów na obiekcie, co skutkuje niepożądanym efektem wizualnym. Przez bliskość lampy do obiektywu światło pada na obiekt pod dużym kątem, co może prowadzić do ujarzmienia detali, które są kluczowe w fotografii makro. Ponadto, wbudowane lampy często oferują ograniczone możliwości regulacji, co sprawia, że ich użycie w zmiennych warunkach oświetleniowych jest problematyczne. Zewnętrzne lampy dedykowane mogą poprawić sytuację, ale ich efektywność w kontekście makrofotografii zależy od ich ustawienia i typu. Z kolei błyskowe lampy studyjne, mimo że zapewniają potężne źródło światła, mogą być trudne do użycia w terenie, wymagają dodatkowego sprzętu i mogą wpływać na naturalne cechy obiektów, które chcemy uchwycić. W efekcie, fotografia makro wymaga specyficznych narzędzi i technik, a niewłaściwe oświetlenie może prowadzić do niezadowalających rezultatów, co podkreśla znaczenie stosowania lampy pierścieniowej, która została zaprojektowana z myślą o takich warunkach.

Pytanie 5

W cyfrowej postprodukcji obrazu technika przechowywania dużych bibliotek zdjęć zwana smart previews pozwala na

A. automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów

B. edycję mniejszych wersji proxy zdjęć bez konieczności dostępu do oryginalnych plików

C. jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach

D. kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji

Odpowiedzi, które wskazują na automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów, jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach czy kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji, wprowadzają w błąd, ponieważ nie odnoszą się do istoty technologii smart previews. Automatyczne katalogowanie zdjęć należy do innego obszaru technologii, często związane z algorytmami sztucznej inteligencji, które skanują obrazy i klasyfikują je na podstawie zawartych w nich obiektów. Tego rodzaju funkcje są niezwykle przydatne, ale nie mają bezpośredniego związku z edycją proxy. Synchronizacja edycji na wielu urządzeniach to kolejny temat, który dotyczy platform, a nie samej techniki smart previews, która raczej koncentruje się na lokalnej edycji plików. Co do kompresji plików RAW, smart previews nie mają na celu zmiany formatu oryginalnych plików, a raczej umożliwiają pracę na ich mniejszych wersjach, co nie wpływa na jakość edytowanych zdjęć. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieporozumień dotyczących tego, jak działają nowoczesne technologie w postprodukcji. Kluczowe jest zrozumienie, że smart previews służą jako narzędzie wspierające efektywność, a nie jako mechanizm do katalogowania czy synchronizacji.

Pytanie 6

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 150 spi

B. 200 spi

C. 300 spi

D. 72 spi

W przypadku wyboru rozdzielczości do skanowania oryginału, odpowiedzi 72 spi, 150 spi i 200 spi są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają standardów jakości wymaganych w druku profesjonalnym. Rozdzielczość 72 spi jest powszechnie stosowana w materiałach przeznaczonych do publikacji w sieci, takich jak strony internetowe czy grafiki do mediów społecznościowych. Skanowanie w tej rozdzielczości nie jest wystarczające dla materiałów drukowanych, gdzie wymagana jest znacznie wyższa jakość obrazu. Wybór 150 spi może być stosunkowo odpowiedni dla prostych projektów, takich jak ulotki o niskiej jakości, jednak nie zapewnia wystarczającej ostrości dla bardziej skomplikowanej grafiki. Z kolei 200 spi także nie osiąga standardu 300 spi, co jest powszechnie zalecane dla druku, szczególnie w przypadku wydruków fotograficznych oraz materiałów wymagających dużej precyzji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że niższe rozdzielczości mogą wystarczyć do uzyskania zadowalającej jakości w druku, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do rozmycia i utraty detali. W rezultacie finalny produkt może wyglądać na nieprofesjonalny, co jest nieakceptowalne w kontekście marketingowym. Warto zawsze kierować się zaleceniami branżowymi dotyczącymi rozdzielczości skanowania, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne.

Pytanie 7

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Skraplanie

B. Pociągnięcie pędzlem

C. Skalowanie

D. Korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na usunięcie zniekształceń perspektywicznych, które mogą wystąpić w przypadku fotografowania budynków z bliskiej odległości. Te zniekształcenia, zwane często 'efektem beczkowym' lub 'efektem podłogi', sprawiają, że budynki mogą wyglądać na przewrócone lub rozwichrzone. Korekcja obiektywu działa na zasadzie analizy metadanych zdjęcia oraz algorytmów, które dostosowują perspektywę obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy wysoki budynek z dołu, możemy zauważyć, że jego górna część wydaje się być znacznie mniejsza w porównaniu do podstawy. Używając opcji Korekcji obiektywu, możemy zniekształcenia te skorygować, przywracając proporcje i równą perspektywę. To narzędzie jest szczególnie przydatne w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne oddanie kształtów i proporcji jest kluczowe. Warto również zaznaczyć, że użytkownicy powinni korzystać z profili korekcyjnych specyficznych dla używanych obiektywów, co zwiększa efektywność korekcji.

Pytanie 8

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. widać cienie pod oczami

B. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone

C. na twarzy nie występują żadne cienie

D. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta

Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.

Pytanie 9

Technika fotografowania w podczerwieni wymaga zastosowania

A. lampy błyskowej z funkcją podczerwieni aktywnej

B. filtra polaryzacyjnego o zwiększonej przepuszczalności

C. specjalnego filtra IR przepuszczającego tylko promieniowanie podczerwone

D. obiektywu o zwiększonej jasności minimum f/1.2

Technika fotografowania w podczerwieni, znana również jako fotografia IR, wymaga zastosowania specjalnego filtra IR, który przepuszcza tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie inne długości fal. Działa to na zasadzie separacji fal elektromagnetycznych, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładem zastosowania takiej techniki jest fotografia krajobrazowa, gdzie IR może wydobyć ciekawe detale w roślinności, sprawiając, że zielone liście stają się jasne, a niebo może przybrać dramatyczny kontrast. Użycie filtra IR jest kluczowe, aby uzyskać czyste i wyraźne obrazy, ponieważ bez niego zdjęcia będą przesiąknięte światłem widzialnym, co zniekształci zamierzony efekt. Warto zaznaczyć, że nie wystarczy sam aparat do rejestracji podczerwieni – wiele kamer wymaga modyfikacji, by mogły prawidłowo rejestrować takie obrazy. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty, specjaliści często korzystają z dedykowanych kamer IR, które są w stanie wychwycić szerszy zakres fal w podczerwieni.

Pytanie 10

UWAGA! Stan prawny do 01.03.2015r. Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

B. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

C. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm

D. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm

Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.

Pytanie 11

W cyfrowej obróbce zdjęć, krzywe tonalne (curves) pozwalają na

A. usuwanie szumów przy wysokich wartościach ISO

B. automatyczne wyrównanie poziomów ekspozycji

C. precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych

D. selektywną korekcję zniekształceń obiektywu

Krzywe tonalne to jedno z najpotężniejszych narzędzi w cyfrowej obróbce zdjęć, które umożliwia precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych. Dzięki nim można manipulować światłem w sposób lokalny, co oznacza, że mamy pełną kontrolę nad jasnością i kontrastem w różnych częściach obrazu. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach bez wpływu na jasne partie zdjęcia, możemy to łatwo osiągnąć przy pomocy krzywych. To narzędzie jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy zdjęcia wymagają korekcji ekspozycji, ale nie chcemy degradacji jakości w wybranych fragmentach obrazu. W praktyce, krzywe tonalne są często stosowane do podkreślenia detali w cieniach i światłach lub do nadania zdjęciom bardziej dramatycznego, artystycznego wyrazu. Dobry fotograf powinien opanować tę technikę, aby z pełnym zrozumieniem wykorzystać potencjał swojej pracy.

Pytanie 12

Właściwie zrobione zdjęcie do paszportu to zdjęcie

A. kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia

B. kolorowe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia

C. czarno-białe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia

D. czarno-białe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia

No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.

Pytanie 13

Wskaź przestrzenie kolorów uporządkowane rosnąco pod względem liczby odwzorowanych barw?

A. sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB

B. Adobe RGB, sRGB, ProPhoto RGB

C. ProPhoto RGB, Adobe RGB, sRGB

D. sRGB, ProPhoto RGB, Adobe RGB

Wybór odpowiedzi, który nie uwzględnia prawidłowej kolejności przestrzeni barw, prowadzi do zrozumienia niewłaściwych relacji między nimi. Wiele osób przypisuje Adobe RGB pierwszeństwo przed sRGB, co jest błędne. sRGB jest przestrzenią kolorów, której używa się w większości aplikacji internetowych i urządzeń, co czyni ją podstawowym standardem. Jej ograniczona gama kolorów jest odpowiednia do użytku codziennego, ale nie wystarcza w zadaniach wymagających większej precyzji kolorystycznej. Adobe RGB, z szerszą gamą kolorów, jest często postrzegana jako bardziej zaawansowana, ale użytkownicy muszą pamiętać, że jej zalety ujawniają się głównie w kontekście drukowania i profesjonalnej edycji obrazów. ProPhoto RGB, posiadając największą gamę kolorów, jest idealna dla zaawansowanych profesjonalistów, jednak praca w tej przestrzeni wymaga większej wiedzy i umiejętności, aby uniknąć problemów z konwersją i wyświetlaniem na standardowych urządzeniach. Często błędne rozumienie hierarchii przestrzeni barw wynika z nieznajomości ich zastosowań i ograniczeń. Osoby, które nie uwzględniają pierwotnego przeznaczenia sRGB jako standardu, mogą nie doceniać jego znaczenia w codziennej pracy. Prawidłowe zrozumienie tego tematu jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego posługiwania się grafiką oraz fotografią.

Pytanie 14

Tryb działania aparatu fotograficznego, w którym rejestracja obrazu odbywa się z priorytetem migawki, jest oznaczony symbolem literowym

A. A/AV

B. P

C. M

D. T/TV

Symbole A/AV, P oraz M reprezentują różne tryby pracy aparatów fotograficznych, które mają swoje unikalne funkcjonalności, ale nie dotyczą priorytetu migawki. A/AV (Aperture Value) to tryb, w którym fotograf ustawia wartość przysłony, a aparat automatycznie dostosowuje czas otwarcia migawki, co może prowadzić do niewłaściwych efektów w sytuacjach, gdy kluczowe jest zamrożenie ruchu. Wybór tego trybu może być mylny, gdyż nie daje on możliwości zachowania pełnej kontroli nad czasem ekspozycji, co jest istotne w dynamicznych warunkach zdjęciowych. Z kolei tryb P (Program) automatycznie dobiera zarówno czas migawki, jak i przysłonę, co również odbiera fotografowi kontrolę nad istotnymi aspektami ekspozycji. Może wydawać się wygodny, ale nie jest idealny dla zaawansowanych technik, które wymagają precyzyjnego ustawienia migawki. Natomiast tryb M (Manualny) pozwala na pełną kontrolę nad ustawieniami aparatu, jednak wymaga to od fotografa wiedzy i umiejętności w zakresie odpowiedniego zbalansowania przysłony i czasu otwarcia migawki, co może być trudne dla początkujących. Typowym błędem jest mylenie tych trybów z priorytetem migawki, co może prowadzić do niezadowalających wyników fotograficznych. Zrozumienie różnicy między tymi trybami jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów i poprawnej ekspozycji zdjęć.

Pytanie 15

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. filtr polaryzacyjny

B. matryca CFA

C. sensor BSI

D. filtr Bayera

Wybór filtrów polaryzacyjnych jest niewłaściwy, ponieważ ich głównym celem jest redukcja refleksji i zwiększenie kontrastu, a nie rejestracja kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminacji niepożądanych odblasków z powierzchni, takich jak woda czy szkło, a jego zastosowanie w fotografii ma na celu poprawę jakości obrazu w sytuacjach, gdzie światło odbija się w sposób niekorzystny dla przedstawiania detali i kolorów. W kontekście rejestracji kolorowego obrazu, jest to podejście, które nie dostarcza informacji o kolorze, co czyni je nieadekwatnym w przypadku podanego pytania. Matryca CFA (Color Filter Array) jest terminem ogólnym dla wszelkich matryc filtrów kolorowych, w tym filtrów Bayera, ale sama w sobie nie jest technologią, która rejestruje kolorowy obraz. Natomiast sensor BSI (Backside Illuminated) odnosi się do konstrukcji sensorów, które pozwalają na lepsze zbieranie światła, co może poprawić jakość obrazu, ale również nie jest bezpośrednio związany z rejestracją kolorów przy użyciu filtrów. Wybór błędny może wynikać z mylnego założenia, że inne technologie matrycowe lub ich modyfikacje zastępują podstawowy filtr Bayera, który pozostaje kluczowym rozwiązaniem w obrazowaniu kolorowym. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pragnie zgłębić temat technologii obrazowania w aparatach i kamerach.

Pytanie 16

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

B. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

C. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

D. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.

Pytanie 17

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. RAW

B. JPEG

C. TIFF

D. DOCX

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 18

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 600 spi

C. 1 200 spi

D. 300 spi

Odpowiedź 600 spi (czyli punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać pożądany efekt wydruku, musimy obliczyć odpowiednią rozdzielczość skanowania oryginału. Proces ten opiera się na zasadzie, że rozdzielczość skanowania musi być co najmniej równa rozdzielczości wydruku pomnożonej przez rozmiar wydruku w calach. W przypadku rozdzielczości wydruku 150 dpi oraz wymaganego formatu 40×60 cm (co odpowiada 15.75×23.62 cali), obliczamy wymaganą rozdzielczość skanowania jako 150 dpi * 15.75 cali (szerokość) oraz 150 dpi * 23.62 cali (wysokość). Po wykonaniu tych obliczeń otrzymujemy odpowiednio 2362 i 3543 pikseli. Zmieniając to na centymetry, musimy zrozumieć, że skanowanie musi odbywać się w rozdzielczości 600 spi, aby zachować jakość i szczegóły. Przy skanowaniu w zbyt niskiej rozdzielczości, w trakcie powiększenia obrazu na wydruku, mogą pojawić się artefakty i utrata detali. W praktyce, stosowanie rozdzielczości 600 spi jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z oczekiwaniami klientów oraz estetyką końcowego produktu.

Pytanie 19

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 135 o wysokiej kontrastowości

B. format 120 o wysokiej kontrastowości

C. format 135 o niskiej kontrastowości

D. format 120 o niskiej kontrastowości

Wybór filmów o dużej kontrastowości, jak typ 120 czy 135, to nie najlepsza decyzja w fotografii portretowej. Często prowadzi to do zbyt dużych różnic tonalnych, przez co detale w cieniach mogą zniknąć, a światła wychodzą zbyt blado. Takie efekty potrafią wybitnie zmienić obraz, co w portretach nie wygląda zbyt dobrze. Oprócz tego, w sytuacjach z różnym oświetleniem, mogą być problematyczne, bo zwiększają ryzyko przepałów i zbyt ciemnych miejsc, co może zniekształcać rzeczywisty wygląd osoby. Wiele osób myli kontrastowość z wyrazistością zdjęć, co nie jest do końca prawdą. Kluczowe w portretach jest złapanie naturalności, a to lepiej wychodzi przy filmach o małej kontrastowości. Dlatego lepiej uważać przy wyborze filmu, żeby nie skończyć z niezadowalającymi efektami.

Pytanie 20

Aby zarejestrować różne etapy ruchu, konieczne jest zastosowanie oświetlenia

A. błyskowego

B. ciągłego

C. stroboskopowego

D. dziennego

W przypadku analizy ruchu, wybór odpowiedniego źródła światła ma kluczowe znaczenie. Oświetlenie dzienne, mimo że jest naturalne i szeroko dostępne, nie zapewnia wystarczającej precyzji w rejestracji szybkich ruchów. Jego zmieniająca się intensywność oraz różnorodność warunków atmosferycznych mogą prowadzić do niejednolitych wyników, co utrudnia analizę. Oświetlenie ciągłe, podobnie jak dzienne, dostarcza stałego strumienia światła, ale nie jest w stanie uchwycić szczegółów ruchu o dużej prędkości, co czyni je niewłaściwym wyborem. W kontekście badań naukowych i inżynieryjnych, ważne jest, aby unikać podejść, które mogą powodować rozmycie obrazu, co jest typowe dla tych metod. Z kolei oświetlenie błyskowe, które również emituje intensywne światło, działa na zasadzie jednorazowego błysku, co może prowadzić do utraty informacji o ruchu w czasie, zwłaszcza gdy wymagana jest rejestracja serii ruchów. Stosowanie tych typów oświetlenia wiąże się z typowymi błędami myślowymi, takimi jak przekonanie, że każde źródło światła będzie skuteczne w każdej sytuacji. Kluczowe jest zrozumienie, że dla precyzyjnej analizy ruchu, oświetlenie stroboskopowe jest preferowane, ponieważ zapewnia stabilność i możliwość uchwycenia dynamicznych zmian, co przekłada się na jakość badań i analiz.

Pytanie 21

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. osób

B. owadów

C. architektury

D. krajobrazu

Zauważyłem, że odpowiedzi na pytanie z mieszkami mogą być trochę mylące. Wybierając odpowiedzi takie jak 'osób' czy 'architektury', wydaje mi się, że można się pogubić w tym, do czego mieszek jest tak naprawdę potrzebny. Do robienia zdjęć ludzi najczęściej korzysta się z obiektywów standardowych albo portretowych, które są lepsze do takich zdjęć. Z kolei w fotografii architektury zazwyczaj używa się obiektywów szerokokątnych lub tilt-shift, które pomagają korygować perspektywę. A jeśli chodzi o 'krajobraz', to też nie jest dobry wybór, bo do tego najczęściej idą obiektywy szerokokątne, żeby można było uchwycić szerszy widok. Mieszek, który potrafi blisko fokować, nie jest używany w tych kontekstach. Myślę, że błędne odpowiedzi mogą wynikać ze słabego zrozumienia, jakie są właściwe zastosowania narzędzi do fotografii. Dobrze jest znać właściwości tych narzędzi i wiedzieć, jak ich używać w odpowiednich sytuacjach.

Pytanie 22

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. JPEG

B. TIFF

C. AI

D. CDR

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.

Pytanie 23

Dzieło, w którym wyraźnie przeważają jasne tonacje, zostało stworzone w technice

A. izohelii

B. wysokiego klucza

C. niskiego klucza

D. pseudosolaryzacji

Odpowiedź 'wysokiego klucza' jest poprawna, ponieważ odnosi się do techniki, w której dominują jasne tony i światło. Wysoki klucz charakteryzuje się jasnym oświetleniem oraz minimalną ilością cieni, co sprawia, że obraz staje się lekki i eteryczny. Technika ta jest często wykorzystywana w portretach, reklamach oraz w sztuce, aby przekazać wrażenie radości, świeżości lub delikatności. Przykładem może być fotografia mody, gdzie jasne tła i odbicie światła nadają modelkom subtelny i elegancki wygląd. W praktyce, artyści i fotografowie stosują różnorodne źródła światła, takie jak softboxy czy reflektory, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Wysoki klucz znajduje również zastosowanie w malarstwie, gdzie twórcy używają jasnych kolorów i technik mieszania, aby stworzyć harmonijne i optymistyczne kompozycje. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie sztuki wizualnej, ponieważ pozwala na świadome kreowanie atmosfery i emocji w dziełach.

Pytanie 24

Metoda naświetlania zwana HDR (High Dynamic Range) polega na

A. zwiększaniu czułości matrycy powyżej nominalnej wartości ISO

B. zastosowaniu specjalnych obiektywów z wysokim współczynnikiem transmisji światła

C. zmniejszaniu kontrastu sceny poprzez użycie filtrów polaryzacyjnych

D. łączeniu kilku zdjęć o różnej ekspozycji w jedno o rozszerzonej rozpiętości tonalnej

Metoda HDR (High Dynamic Range) polega na łączeniu kilku zdjęć o różnej ekspozycji, co pozwala na uzyskanie obrazu o znacznie szerszej rozpiętości tonalnej niż w przypadku pojedynczego ujęcia. W praktyce, technika ta jest szczególnie przydatna w scenach o dużym kontraście, gdzie są zarówno bardzo jasne, jak i bardzo ciemne partie. Dzięki HDR można uchwycić szczegóły zarówno w cieniach, jak i w jasnych obszarach, co jest trudne do osiągnięcia tradycyjnymi metodami. Przykładem zastosowania HDR jest fotografowanie krajobrazów o zachodzie słońca, gdzie niebo jest bardzo jasne, a ziemia pozostaje w cieniu. Standardy branżowe, takie jak Adobe RGB i sRGB, są często wykorzystywane do obróbki zdjęć HDR, co pozwala na zachowanie jak najwięcej informacji o kolorze i tonacji. Warto dodać, że w ostatnich latach HDR zyskał popularność w filmie i transmisjach telewizyjnych, co dodatkowo pokazuje jego praktyczne zastosowanie. Używając tej metody, fotografowie mogą tworzyć bardziej realistyczne i atrakcyjne wizualnie obrazy, co przyciąga uwagę widza.

Pytanie 25

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. luksografia

B. reprodukcja

C. makrofotografia

D. kserografia

Luksografia to technika fotograficzna, która pozwala na uzyskanie obrazów na papierze fotograficznym bez użycia tradycyjnego aparatu fotograficznego. W tej metodzie wykorzystuje się światło do naświetlania papieru, co skutkuje powstaniem obrazu, który jest następnie utrwalany. Proces ten jest ściśle związany z historią fotografii, w której pierwotnie stosowano różnego rodzaju techniki kontaktowe, takie jak np. pinhole photography. Luksografia ma zastosowanie w sztuce i edukacji, szczególnie w kontekście eksperymentów artystycznych, gdzie można uzyskać unikalne efekty wizualne. Artystów i fotografów często przyciąga możliwość pracy z różnymi materiałami światłoczułymi oraz kreatywne podejście do procesu twórczego, co wpisuje się w filozofię sztuki współczesnej. Wiedza o luksografii może być przydatna w praktycznym zastosowaniu technik alternatywnych w fotografii oraz w zrozumieniu historycznego kontekstu rozwoju technologii fotograficznej.

Pytanie 26

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu

B. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu

C. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu

D. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej

W systemie E-TTL (Evaluative Through The Lens) przedbłysk pełni kluczową rolę w pomiarze energii błysku, który jest niezbędny do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego obiektu. Działa to tak, że przed właściwym błyskiem błyskowa lampa emituje krótki błysk, który umożliwia pomiar poziomu oświetlenia w kadrze. Na podstawie tego pomiaru aparat dostosowuje moc błysku, co pozwala uzyskać optymalną ekspozycję bez ryzyka prześwietlenia lub niedoświetlenia. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w warunkach słabego oświetlenia, gdzie precyzyjne ustawienie źródła światła jest kluczowe. Stosując E-TTL, fotografowie mogą uzyskać naturalne efekty oświetleniowe, które są szczególnie cenione w portretach i zdjęciach produktowych. Taka automatyzacja procesu pozwala na szybsze i bardziej efektywne wykonywanie zdjęć, co jest zgodne z aktualnymi standardami w fotografii cyfrowej.

Pytanie 27

Metoda tworzenia obrazu, w której przeważają ciemne tonacje oraz czerń, to

A. pigment

B. low key

C. guma

D. high key

Teknika low key odnosi się do stylu fotografii i sztuki wizualnej, w której dominują ciemne tony oraz czerń, co pozwala na uzyskanie dramatycznego i głębokiego efektu wizualnego. W tej technice kluczowym elementem jest kontrast między światłem a cieniem, co tworzy atmosferę tajemniczości oraz intensywności. Przykładami zastosowania low key mogą być portrety artystyczne, w których gra światła i cienia podkreśla rysy twarzy modela, nadając im wyrazistość i charakter. Fotografowie często stosują takie metody w fotografii mody czy portretowej, aby skoncentrować uwagę widza na danym obiekcie. Efekty low key są również wykorzystywane w filmie i sztukach performatywnych, aby wywołać emocje poprzez atmosferę. W branży filmowej technika ta ma zastosowanie w tworzeniu napięcia i dramatyzmu, co można zaobserwować w wielu filmach kryminalnych i thrillerach, gdzie ciemne, niejednoznaczne oświetlenie wpływa na odbiór narracji. Zrozumienie tej techniki jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy pragną bawić się światłem, aby osiągać zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 28

Jaki typ oświetlenia przy robieniu zdjęć portretowych może doprowadzić do osiągnięcia na fotografii efektu porcelanowego, zbyt intensywnie rozjaśnionego, nienaturalnego odcienia skóry modela?

A. Od dołu

B. Z boku

C. Z przodu

D. Od góry

Oświetlenie z przodu jest jednym z najczęściej stosowanych w fotografii portretowej, jednak może prowadzić do uzyskania efektu porcelanowego, co jest efektem zbyt mocnego rozjaśnienia cieni na twarzy modela. Gdy światło pada bezpośrednio z przodu, eliminuje naturalne cienie, które dodają głębi i trójwymiarowości portretom. W rezultacie skóra może wydawać się nienaturalnie gładka i jednolita, co odbiega od rzeczywistego wyglądu. Dla uzyskania bardziej realistycznych efektów, warto rozważyć kierunki oświetlenia, które tworzą cień i uwydatniają teksturę skóry, np. oświetlenie boczne czy górne. W praktyce, aby uniknąć efektu porcelanowego, fotografowie często stosują dyfuzory lub odbłyśniki, które rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnego wyglądu. Zrozumienie, jak różne rodzaje oświetlenia wpływają na zdjęcia, jest kluczowe dla profesjonalnych wyników w fotografii portretowej.

Pytanie 29

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. skylight

B. polaryzacyjny

C. połówkowy

D. IR

Filtr połówkowy jest stosowany głównie do kontrolowania ekspozycji w sytuacjach, gdy scena ma duże różnice w jasności, jak w przypadku zachodów słońca. Jego rola polega na redukcji jasności części kadru, co nie wpłynie na ocieplenie barw sceny, a wręcz przeciwnie, może powodować problemy z naturalnym odwzorowaniem kolorów. Z kolei filtr IR, czyli filtr podczerwony, służy do rejestrowania promieniowania podczerwonego, co skutkuje nietypowymi efektami kolorystycznymi, które w większości przypadków nie mają nic wspólnego z ociepleniem barw. Filtr polaryzacyjny, choć bardzo użyteczny do eliminacji refleksów i zwiększania nasycenia kolorów, nie jest narzędziem, które zapewnia delikatne ocieplenie barw. Może wręcz prowadzić do zbyt intensywnego efektu, co w niektórych sytuacjach będzie niepożądane. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jaki efekt chcemy osiągnąć i odpowiednio dobierać filtry do danego zadania. Błędne interpretacje funkcji filtrów mogą prowadzić do niezamierzonych rezultatów w końcowej postprodukcji, dlatego niezbędne jest zapoznanie się z podstawowymi zasadami ich działania oraz zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 30

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x < f

B. x > 2f

C. x = 2f

D. x = f

Zrozumienie zasad optyki jest kluczowe dla uzyskania poprawnych obrazów fotograficznych. Odpowiedzi sugerujące, że aparat powinien znajdować się w odległości f lub x < f, opierają się na nieprawidłowym rozumieniu, jak ogniskowa wpływa na obraz. Gdy aparat znajduje się w odległości mniejszej niż f, obiekt jest w obszarze bliskim ogniskowej łamiącej promienie, co skutkuje tym, że obraz staje się wirtualny, nieodwrócony i powiększony. Jest to powszechny błąd, zwłaszcza wśród początkujących fotografów, którzy myślą, że bliskość do obiektu może poprawić jakość zdjęcia. Odpowiedź sugerująca odległość większą niż 2f również jest błędna, ponieważ w takim przypadku obraz staje się rzeczywisty, ale mniejszy niż obiekt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnej pracy z różnymi obiektywami oraz w celu osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii, gdzie kontrola nad obrazem jest kluczowa dla sukcesu artystycznego.

Pytanie 31

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. Połówkowy

B. IR

C. UV

D. Polaryzacyjny

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 32

Największe zniekształcenie w obrazie portretowym (przy założonej stałej odległości od obiektu) można osiągnąć, używając

A. obiektywu długoogniskowego

B. obiektywu standardowego

C. teleobiektywu

D. obiektywu szerokokątnego

Wybór obiektywu standardowego, teleobiektywu lub obiektywu długoogniskowego w kontekście zniekształcenia obrazu w fotografii portretowej jest nieadekwatny wobec pytania o największe zniekształcenie. Obiektyw standardowy, zazwyczaj o ogniskowej zbliżonej do 50 mm, odwzorowuje proporcje ludzkiej twarzy w sposób naturalny i jest często preferowany do portretów, gdyż nie wprowadza znaczących zniekształceń. Z kolei teleobiektywy, które mają dłuższą ogniskową, działają na zasadzie kompresji przestrzeni, co sprawia, że obiekty znajdujące się w tle wydają się bliższe. To zjawisko zmniejsza zniekształcenia, ale nie zwiększa ich, a wręcz przeciwnie, pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych proporcji, co jest pożądane w portretach. Obiektyw długoogniskowy działa na podobnej zasadzie, a dodatkowo pozwala na wyizolowanie tematu poprzez rozmycie tła. W kontekście portretów, oba te rodzaje obiektywów stosuje się, aby uzyskać estetyczne efekty bez zniekształceń, które mogą odwrócić uwagę od samego portretu. Warto również zaznaczyć, że mylenie zniekształcenia z kompresją perspektywy prowadzi do błędnych wniosków, gdzie zamiast zrozumieć, jakie efekty daje każdy typ obiektywu, można dojść do nieodpowiednich konkluzji dotyczących ich zastosowania w praktyce fotograficznej.

Pytanie 33

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

B. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

C. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

D. portretów ze światłem punktowym z tyłu

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej zauważalne podczas fotografowania jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony, ponieważ w takich warunkach światło jest równomiernie rozproszone, co sprawia, że wszelkie niedoskonałości stają się bardziej widoczne. Kiedy wykorzystujemy mały otwór przysłony, głębia ostrości się zwiększa, co oznacza, że więcej elementów na zdjęciu jest w ostrości. W rezultacie wszelkie plamy, pyłki czy zanieczyszczenia na matrycy, które normalnie mogłyby zostać zatuszowane przez różnorodność kadrów, stają się wyraźnie dostrzegalne. Przykładem mogą być zdjęcia nieba, białych ścian lub innych jednolitych powierzchni, gdzie każdy drobiazg przejawia się jako niepożądany punkt. Warto pamiętać, że regularne czyszczenie matrycy oraz dbanie o sprzęt to podstawowe standardy w fotografii, które pozwalają uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas sesji zdjęciowych.

Pytanie 34

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

B. wymontować zużytą żarówkę

C. odkręcić śruby zabezpieczające

D. odłączyć powiększalnik od zasilania

Wymiana żarówki w powiększalniku wymaga zrozumienia kolejności działań, jakie należy podjąć, aby zapewnić zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność. Usuwanie negatywu z powiększalnika wydaje się być pierwszym logicznym krokiem, jednak nie jest to właściwe podejście. Negatyw można usunąć dopiero po zapewnieniu, że urządzenie jest wyłączone i nie ma ryzyka porażenia prądem. Również odkręcanie śrub zabezpieczających przed wyłączeniem zasilania jest niewłaściwe – wszelkie prace serwisowe powinny być wykonywane na urządzeniu, które nie jest podłączone do zasilania. Podobnie, wymontowanie zużytej żarówki, nie zabezpieczając się wcześniej, może skutkować nie tylko uszkodzeniem samego urządzenia, ale także stanowi zagrożenie dla użytkownika. W praktyce, brak przestrzegania tej zasady prowadzi do nieprawidłowości, które mogą skutkować poważnymi uszkodzeniami sprzętu oraz narażeniem zdrowia operatora. Z tego powodu zawsze powinno się zaczynać od odłączenia urządzenia od zasilania, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji, a dopiero potem przystępować do dalszych kroków związanych z konserwacją lub wymianą elementów.

Pytanie 35

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. centralną, prostą.

B. zamkniętą, dynamiczną.

C. symetryczną, otwartą.

D. wieloelementową, centralną.

Poprawna odpowiedź to "symetryczna, otwarta". W kompozycji symetrycznej, elementy obrazu są zorganizowane w sposób, który przekłada się na równowagę wizualną. W tym przypadku drewniana balustrada jest rozłożona równomiernie po obu stronach osi pionowej, co tworzy harmonię i stabilność w odbiorze wizualnym. Tego typu kompozycja często wykorzystywana jest w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie zachowanie równowagi jest kluczowe dla estetyki obrazu. Kompozycja otwarta odnosi się do sytuacji, w której elementy w obrazie nie są zamknięte w ramach płaszczyzny, co pozwala widzowi na percepcję przestrzeni poza krawędziami. Horyzont i widok na morze w tym zdjęciu wskazują na otwartość, co sprzyja uczuciu swobody i możliwości eksploracji. Praktyka ta jest zgodna z zasadami projektowania przestrzennego, gdzie dąży się do maksymalnego wykorzystania przestrzeni i tworzenia wrażenia głębi. Warto również zauważyć, że symetria często przyciąga wzrok i staje się centralnym punktem zainteresowania, co potwierdzają badania nad percepcją wizualną.

Pytanie 36

Czym jest emulsja fotograficzna?

A. wzmacniacz rtęciowy jednoroztworowy

B. roztwór stężony chlorku glinowego i kwasu octowego

C. zawiesina drobnokrystalicznych światłoczułych halogenków srebra w żelatynie

D. substancja wywołująca w formie siarczanu

Emulsja fotograficzna jest kluczowym elementem w procesie fotografii analogowej. Składa się z drobnokrystalicznych halogenków srebra, które są światłoczułe, zawieszonych w żelatynie. Kiedy światło pada na emulsję, halogenki srebra reagują, co prowadzi do powstania obrazu. W praktyce wykorzystanie emulsji fotograficznej znajduje zastosowanie w produkcji filmów fotograficznych oraz papierów fotograficznych. Standardy jakości emulsji są regulowane przez normy ISO, które definiują m.in. czułość, kontrast i ziarnistość. Dobór odpowiednich halogenków srebra oraz ich proporcje w żelatynie wpływają na ostateczny rezultat zdjęcia, co w praktyce oznacza, że jakość emulsji ma bezpośredni wpływ na realizację wizji artystycznej fotografa. Dobre praktyki w pracy z emulsją fotograficzną obejmują m.in. przechowywanie w odpowiednich warunkach, aby uniknąć degradacji na skutek działania światła czy wilgoci. Dzięki zrozumieniu natury emulsji, można lepiej operować w świecie fotografii tradycyjnej, co pozwala na uzyskanie satysfakcjonujących efektów.

Pytanie 37

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. wybielacz

B. wywoływacz

C. utrwalacz

D. stabilizator

Zastosowanie tiosiarczanu sodu w kontekście obróbki chemicznej materiałów światłoczułych jest często źródłem nieporozumień, zwłaszcza w odniesieniu do jego funkcji. Niekiedy mylnie uważa się go za wywoływacza lub stabilizatora, co może prowadzić do błędnego zrozumienia procesu obróbki. Wywoływacz pełni inną rolę, polegającą na przekształceniu naświetlonego materiału światłoczułego w obraz widoczny, poprzez redukcję halogenków srebra do metalicznego srebra. Tiosiarczan sodu w tym procesie nie działa jako wywoływacz, ponieważ nie jest odpowiedzialny za inicjowanie reakcji chemicznych, które prowadzą do powstania obrazu. Ponadto, jako wybielacz, tiosiarczan sodu nie ma zastosowania, ponieważ nie usuwa barwników ani nie zmienia stopnia naświetlenia. W kontekście stabilizatora, funkcja ta również jest mylnie przypisywana tiosiarczanowi sodu, który nie stabilizuje obrazu w tradycyjnym sensie. Stabilizatory w procesach chemicznych zwykle zapobiegają degradacji substancji, co nie jest rolą tiosiarczanu w obróbce zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że tiosiarczan sodu jest istotnym elementem procesu utrwalania, a zrozumienie jego roli może znacząco poprawić jakość uzyskiwanych obrazów."

Pytanie 38

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Makro.

B. Szerokokątnym.

C. Zwykłym.

D. Fotogrametrycznym.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 39

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. projektor.

B. skaner.

C. rzutnik.

D. powiększalnik.

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w ciemni fotograficznej, służącym do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny. Działa na zasadzie projekcji obrazu negatywu poprzez soczewki na światłoczuły materiał. Umożliwia to nie tylko uzyskanie większej wersji zdjęcia, ale także precyzyjną kontrolę nad ekspozycją, kontrastem oraz głębią ostrości. Przykładowo, podczas wykonywania odbitki, fotograf może manipulować czasem naświetlania oraz używać filtrów, aby poprawić jakość obrazu. Powiększalnik pozwala również na stosowanie różnych formatów negatywów, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy w ciemni. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe w zakresie druku fotograficznego kładą duży nacisk na jakość odbitek, co czyni powiększalnik niezbędnym elementem procesu fotograficznego w tradycyjnej fotografii analogowej.

Pytanie 40

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. izohelia

B. guma

C. pseudosolaryzacja

D. solaryzacja

Techniki fotograficzne, takie jak guma, solaryzacja czy pseudosolaryzacja, są zupełnie inne od izohelii. Guma to taki proces, co robi odbitki i wykorzystuje organiczne podłoża, no i te mokre emulsje, co daje miękkie przejścia tonalne. Ale nie chodzi tutaj o wyraźne płaszczyzny szarości, jak w izohelii. Solaryzacja to technika, gdzie mamy do czynienia z częściową ekspozycją na światło i efekty są dość nieprzewidywalne, z negatywnymi tonami – a to już nie ma nic wspólnego z izohelią. Pseudosolaryzacja trochę wprowadza zamieszanie w tonacji obrazu, więc teoretycznie nie uzyskujemy oddzielnych obszarów szarości, co faktycznie powinno być kluczowe przy izohelii. Kiedy wybieramy techniki, które do tego się nie nadają, jak guma czy solaryzacja, to zwykle kończy się na tym, że detale znikają i kontrast idzie w dół. Dlatego warto dobrze zrozumieć izohelię, jeśli chce się, żeby prace miały ten odpowiedni styl i tonalność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej