Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:41
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:19

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie jest główne źródło spękań w monolitycznych posadzkach betonowych?

A. Brak izolacji przeciwwilgociowej

B. Niska wilgotność podłoża

C. Brak dylatacji przeciwskurczowych

D. Zbyt duża grubość posadzki

Dylatacje przeciwskurczowe to bardzo ważna sprawa, jeśli mówimy o betonowych posadzkach. Bez nich, spękania to właściwie tylko kwestia czasu. Dylatacje pozwalają betonowi na naturalne kurczenie się i rozszerzanie w odpowiedzi na różne zmiany temperatury i wilgotności, co jest mega istotne. Jeśli ich brakuje, to w betonie mogą się wykładać ogromne naprężenia, które w końcu prowadzą do pęknięć. Jakby ktoś pytał, według norm PN-EN 1992-1-1, dylatacje powinny być co 8-12 metrów w posadzce, ale to też zależy od grubości betonu i jego rodzaju. Na przykład, w halach magazynowych, z mojej perspektywy, dylatacje to podstawa, żeby posadzka nie zniszczyła się po krótkim czasie. Stosując dylatacje, zmniejszamy ryzyko pęknięć, a dodatkowo dbamy o to, żeby posadzka była estetyczna i funkcjonalna przez długi czas. Regularne sprawdzanie tych dylatacji też jest ważne, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy.

Pytanie 2

Na podstawie fragmentu instrukcji montażu stropu Teriva określ minimalną liczbę podpór, którą należy zastosować przy rozpiętości modularnej stropu wynoszącej 6,0 m.

Instrukcja montażu stropu Teriva (fragment)

Podpory montażowe

Przy układaniu belek stropowych na budowie należy stosować podpory montażowe rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 2,0 m, tzn.:

– przy rozpiętości modularnej stropu l ≤ 4,0 m – 1 podpora,
– przy rozpiętości modularnej stropu 4,0 m < l ≤ 6,0 m – 2 podpory,
– przy rozpiętości modularnej stropu 6,0 m < l ≤ 8,0 m – 3 podpory,
– przy rozpiętości modularnej stropu l > 8,0 m – 4 podpory.

A. 3 podpory.

B. 4 podpory.

C. 1 podporę.

D. 2 podpory.

Odpowiedź wskazująca na 2 podpory jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją montażu stropu Teriva, przy rozpiętości modularnej wynoszącej 6,0 m, działanie to jest zgodne z wymogami bezpieczeństwa i stabilności konstrukcji. Stropy Teriva, z uwagi na swoje właściwości nośne oraz zastosowanie w budownictwie jednorodzinnym i wielorodzinnym, wymagają odpowiedniego wsparcia. W przypadku rozpiętości 6,0 m, zastosowanie dwóch podpór zapewnia równomierne rozłożenie obciążeń na konstrukcję oraz zwiększa jej stabilność, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania konstrukcji. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych, gdzie stropy pełnią funkcję nośną dla pięter, właściwe podparcie jest kluczowe dla zapobiegania pęknięciom i deformacjom. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, każda rozpiętość powinna być projektowana z uwzględnieniem obciążeń użytkowych, co potwierdza, że 2 podpory są minimum w przypadku stropu o długości 6,0 m. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych zasad ma bezpośredni wpływ na trwałość oraz bezpieczeństwo budynku.

Pytanie 3

Na podstawie charakterystyki eksploatacyjnej żurawia samochodowego określ, ile wynosi jego maksymalny udźwig przy długości wysięgnika 25,2 m.

A. 19,7 tony

B. 17,5 tony

C. 10,7 tony

D. 15,1 tony

Odpowiedź 15,1 tony jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla maksymalny udźwig żurawia samochodowego przy długości wysięgnika wynoszącej 25,2 m. Analizując wykres zależności udźwigu od długości wysięgnika, zauważamy, że żurawie posiadają różne parametry udźwigu w zależności od zastosowanego wysięgnika. W praktyce, znajomość maksymalnego udźwigu jest kluczowa dla bezpiecznej i efektywnej eksploatacji urządzenia, szczególnie w warunkach budowlanych, gdzie często zachodzi konieczność podnoszenia ciężkich materiałów. W branży budowlanej, standardy takie jak EN 13000 określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa żurawi, co podkreśla znaczenie dokładnych pomiarów oraz znajomości specyfikacji technicznych. Wiedza na temat maksymalnych udźwigów pozwala na optymalne planowanie prac i zmniejszenie ryzyka w przypadku przeciążenia, co mogłoby prowadzić do awarii sprzętu oraz zagrożenia dla zdrowia i życia pracowników.

Pytanie 4

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-01, oblicz koszt pracy żurawia samochodowego przy wykonywaniu placu o łącznej powierzchni 750 m² z płyt żelbetowych pełnych o wymiarach 3,0×1,5 m, jeżeli stawka pracy żurawia wynosi 145,00 zł/m-g .

A. 4567,50 zł

B. 4811,10 zł

C. 3610,50 zł

D. 3369,80 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że wszystkie one opierają się na błędnym założeniu co do obliczeń związanych z kosztami pracy żurawia. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego przeliczenia powierzchni płyt żelbetowych lub z niewłaściwego zastosowania stawki roboczej. Wiele osób może popełnić błąd, zakładając, że całkowity koszt pracy jest proporcjonalny do ilości płyt, nie uwzględniając czasu pracy żurawia na jednostkę płyt. Na przykład, przy obliczeniach może wystąpić niesłuszna interpretacja stawki roboczej jako kosztu całkowitego bez uwzględnienia czasu potrzebnego na podniesienie i umieszczenie płyt. Tego typu błędy są powszechne, zwłaszcza wśród osób, które nie mają doświadczenia w analizie kosztów projektów budowlanych. Przykłady tej natury mogą prowadzić do znacznych różnic w budżetowaniu, a także wpływać na terminowość realizacji projektu. Zrozumienie, jak prawidłowo przeprowadzić kalkulację kosztów pracy, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami w branży budowlanej.

Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, ile wynosi zalecane pochylenie obciążonych skarp wykopu o głębokości 3,5 m, wykonywanego w gruncie kategorii II.

A. 1 : 0,71

B. 1 : 0,60

C. 1 : 1,00

D. 1 : 1,25

Poprawna odpowiedź to 1 : 1,25. Zgodnie z normami dotyczącymi wykopów w gruntach kategorii II, dla głębokości wykopu wynoszącej 3,5 m, zaleca się pochylenie skarp obciążonych w proporcji 1 : 1,25. Oznacza to, że na każdy metr głębokości wykopu skarpa powinna być cofnięta o 1,25 metra. Taki stosunek jest kluczowy dla zapewnienia stabilności skarp, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa prac budowlanych. W praktyce, odpowiednie pochylenie skarp minimalizuje ryzyko osuwisk i zapewnia bezpieczeństwo pracowników. Zaleca się także przeprowadzenie analizy gruntu przed rozpoczęciem wykopów, aby dostosować parametry skarp do rzeczywistych warunków gruntowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi. Ustalając pochylenie skarp, inżynierowie kierują się także ogólnymi wytycznymi budowlanymi oraz wymaganiami określonymi w normach budowlanych, co pozwala na bezpieczne i efektywne prowadzenie prac budowlanych.

Pytanie 6

Powierzchnia tymczasowych obiektów socjalnych na placu budowy jest przede wszystkim uzależniona od

A. powierzchni użytkowej wznoszonych budynków

B. powierzchni terenu budowy

C. okresu realizacji budowy

D. liczby zatrudnionych pracowników na budowie

Wielkość powierzchni tymczasowych budynków socjalnych na terenie budowy jest ściśle związana z liczbą pracowników zatrudnionych na danym projekcie. W praktyce, ilość miejsca potrzebnego na takie obiekty, jak szatnie, stołówki czy pomieszczenia biurowe, rośnie proporcjonalnie do liczby osób, które będą z nich korzystać. Zgodnie z przepisami BHP oraz standardami budowlanymi, każdy pracownik powinien mieć zapewnione odpowiednie warunki do odpoczynku i regeneracji. W przypadku dużych projektów budowlanych, liczba pracowników może znacznie wzrosnąć, co z kolei wymusza dostosowanie infrastruktury socjalnej. Przykładem może być budowa dużego kompleksu mieszkaniowego, gdzie liczba zatrudnionych w różnych fazach budowy sięga kilkuset osób. W takich sytuacjach, zarządcy budowy muszą przewidzieć odpowiednią powierzchnię na tymczasowe obiekty socjalne, aby zapewnić efektywną organizację pracy oraz spełnić wymagania sanitarno-epidemiologiczne. Dobre praktyki w branży budowlanej wskazują, że planowanie takich przestrzeni powinno być integralną częścią etapu projektowania budowy, co pozwala uniknąć problemów związanych z niedoborem przestrzeni socjalnej.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono przekrój magazynu służącego do przechowywania

A. belek żelbetowych.

B. wapna hydratyzowanego w workach.

C. płyt stropowych żelbetowych.

D. prętów stalowych.

Właściwa odpowiedź na to pytanie to wapno hydratyzowane w workach, co można zidentyfikować na podstawie przedstawionego przekroju magazynu. Rysunek ukazuje worki ułożone w regularnych rzędach, co jest charakterystyczne dla składowania materiałów sypkich, takich jak wapno hydratyzowane. W branży budowlanej, wapno hydratyzowane jest powszechnie stosowane jako dodatek do zapraw murarskich oraz jako materiał do produkcji cementu. Zgodnie z normami PN-EN 459-1, wapno hydratyzowane powinno być przechowywane w suchych warunkach, aby zachować swoje właściwości. Dobrą praktyką w magazynowaniu tego materiału jest unikanie kontaktu z wilgocią, co może prowadzić do jego degradacji. Przykładem zastosowania wapna hydratyzowanego jest wytwarzanie tynków, które wymagają odpowiednich proporcji tego materiału, co ma bezpośredni wpływ na trwałość i estetykę finalnego wyrobu.

Pytanie 8

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze specyfikacji technicznej, określ maksymalną grubość warstwy gruntu, którą można zagęszczać płytami wibracyjnymi.

Specyfikacja techniczna ST-01 – roboty ziemne (wyciąg)

Jeżeli w dokumentacji projektowej nie przewidziano innego sposobu zagęszczania gruntu przy zasypywaniu wykopów, to układanie i zagęszczanie gruntu powinno być wykonywane warstwami o grubości dostosowanej do przyjętego sposobu zagęszczania i wynoszącej:
a) nie więcej niż 25 cm przy stosowaniu ubijaków ręcznych i wałowaniu,
b) nie więcej niż 30 cm przy ubijaniu urządzeniami wibracyjnymi, np.: płytami wibracyjnymi.
Jeżeli w zasypywanym wykopie znajduje się rurociąg, to do wysokości ok. 40 cm ponad górną krawędź rurociągu należy go pozasypywać i zagęszczać ręcznie.

A. 25 cm

B. 35 cm

C. 30 cm

D. 40 cm

Twoja odpowiedź jest poprawna. Zgodnie z przedłożonym wyciągiem ze specyfikacji technicznej ST-01, maksymalna grubość warstwy gruntu, którą można zagęszczać płytami wibracyjnymi, wynosi 30 cm. W praktyce oznacza to, że przy użyciu odpowiednich urządzeń wibracyjnych, takich jak płyty wibracyjne, możemy skutecznie zagęszczać grunt do tej wartości. Zagęszczanie gruntu jest kluczowe w procesie budowlanym, ponieważ poprawia nośność, redukuje osiadanie oraz zwiększa stabilność podłoża. Warto pamiętać, że przekroczenie tej grubości może prowadzić do nieefektywnego zagęszczania, co z kolei może skutkować osiadaniem konstrukcji w przyszłości. W branży inżynieryjnej zaleca się przestrzeganie wskazanych wartości maksymalnych, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania robót ziemnych, zgodnie z najlepszymi praktykami oraz normami budowlanymi.

Pytanie 9

Na fotografii przedstawiono montaż stropu prefabrykowanego

A. płytowego płaskiego.

B. belkowo-pustakowego.

C. płytowo-żebrowego.

D. gęstożebrowego.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnicy między poszczególnymi typami stropów prefabrykowanych. Strop płytowo-żebrowy, w przeciwieństwie do płytowego płaskiego, składa się z żeber, które są wsparte na podporach i pełnią funkcję nośną. Tego typu konstrukcja jest bardziej skomplikowana w montażu i często stosowana w przypadku dużych rozpiętości, gdzie wymagana jest większa nośność. Co więcej, strop gęstożebrowy charakteryzuje się większą ilością belek, które są bardziej rozłożone i często mają zastosowanie w budynkach przemysłowych, co również nie pasuje do opisanego montażu na zdjęciu. Natomiast strop belkowo-pustakowy jest rozwiązaniem, w którym używa się belek jako głównych elementów nośnych, co wprowadza dodatkowe komplikacje w procesie budowy oraz wymaga większej staranności przy projektowaniu. Te konstrukcje różnią się znacząco od stropów płytowych płaskich, które są prostsze i szybsze w montażu, a ich łatwiejsza instalacja sprawia, że są bardziej popularne w standardowych projektach budowlanych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby unikać błędów w doborze odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych oraz zapewnić odpowiednią jakość i bezpieczeństwo obiektów budowlanych.

Pytanie 10

Jakie stanowiska w brygadzie roboczej powinno się zaplanować do realizacji fundamentów żelbetowych w tradycyjnym deskowaniu?

A. Cieśla, zbrojarz, betoniarz

B. Betoniarz, cieśla

C. Monter, zbrojarz, betoniarz

D. Zbrojarz, betoniarz

Odpowiedź «Cieśla, zbrojarz, betoniarz» jest jak najbardziej trafna. Żeby zbudować solidne fundamenty żelbetowe w tradycyjnym deskowaniu, muszą ze sobą współpracować ci trzej specjaliści. Cieśla, jako pierwszy, odpowiada za przygotowanie deskowania, które jest jakby formą dla betonu. Musi to być zrobione porządnie, bo to od tego zależy, czy reszta konstrukcji będzie stabilna. Potem mamy zbrojarza, który układa zbrojenie w betonie, co jest kluczowe dla jego wytrzymałości. Wyobraź sobie, że te pręty stalowe to taki szkielet, który wzmacnia całą konstrukcję. A na końcu jest betoniarz, który wlewa mieszankę betonową do deskowania i musi uważać, żeby wszystko ładnie ułożyć i dobrze zagęścić. Bez tych trzech ról, fundamenty mogą być słabe i niesolidne, a to przecież klucz do bezpieczeństwa całego budynku.

Pytanie 11

Prace związane z kryciem dachów nie mogą być realizowane, jeśli prędkość wiatru jest wyższa niż

A. 4 m/s

B. 8 m/s

C. 2 m/s

D. 10 m/s

Przekonania, że prace dekarskie mogą być prowadzone przy prędkości wiatru poniżej 10 m/s, ale wyżej wartości przedstawionych w innych odpowiedziach, mogą prowadzić do poważnych błędów w ocenie ryzyka. Prędkości wiatru, takie jak 8 m/s, 4 m/s czy 2 m/s, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka bezpieczne, jednak należy pamiętać, że każdy materiał i technika montażu wymagają indywidualnej analizy ryzyka. Na przykład, przy prędkości 8 m/s, odczucia i zachowanie materiałów mogą być bardzo różne w zależności od ich rodzaju oraz warunków otoczenia, takich jak nachylenie dachu czy obecność przeszkód w postaci innych budynków. Ponadto, często ulega się złudzeniu, że niskie wartości wiatru są niewystarczające do wywołania niebezpiecznych sytuacji, co może prowadzić do bagatelizowania potencjalnych zagrożeń. Z tego powodu, kluczowe jest stosowanie się do wytycznych i standardów, które jednoznacznie określają maksymalne bezpieczne warunki pracy. Ponadto, nieprzestrzeganie tych zasad zwiększa ryzyko nie tylko dla pracowników, ale i dla osób w pobliżu. Dlatego tak istotne jest, aby zawsze odwoływać się do uznanych standardów branżowych oraz przeprowadzać dokładne oceny ryzyka przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu prac dekarskich.

Pytanie 12

Na podstawie przedstawionego fragmentu harmonogramu ogólnego budowy określ, ile dni roboczych zaplanowano na przerwę technologiczną.

A. 4 dni robocze.

B. 1 dzień roboczy.

C. 3 dni robocze.

D. 2 dni robocze.

Wiele osób mogło się pomylić z długością przerwy technologicznej, co pewnie prowadzi do wybierania błędnych odpowiedzi. Odpowiedzi 1, 2 i 3 pokazują, że nie każdy dobrze zrozumiał harmonogram. Czasami wydaje się, że przerwy technologiczne nie mają jakoś dużego znaczenia, ale w rzeczywistości są mega ważne dla jakości i bezpieczeństwa wykonania zadań. Krótkie przerwy mogą wydawać się zbędne, ale w praktyce są niezbędne do analizy postępów czy sprawdzenia jakości przed przystąpieniem do kolejnych etapów budowy. Jeśli przerwy będą za krótkie, może to prowadzić do nieefektywności, opóźnień i wyższych kosztów projektu. W branży budowlanej są różne standardy zarządzania projektami, jak PMI czy PRINCE2, które mówią, że trzeba dokładnie planować przerwy i dostosować harmonogram do wymagań projektu. Zrozumienie tych zasad naprawdę się przydaje, żeby projekt budowlany był udany i zasoby były dobrze wykorzystane.

Pytanie 13

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR oblicz łączny koszt robocizny przy wykonaniu ocieplenia ściany o powierzchni 200 m² płytami ze styropianu EPS grubości 20 cm. Ściana nie posiada otworów okiennych i drzwiowych. Stawka robocizny wynosi 21,30 zł za jedną roboczogodzinę.

A. 9 712,80 zł

B. 9 286,80 zł

C. 18 147,60 zł

D. 17 721,60 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku błędów w myśleniu i interpretacji danych zawartych w pytaniu. Przede wszystkim, kluczowym błędem może być nieprawidłowe oszacowanie nakładu robocizny na m², co prowadzi do błędnych obliczeń całkowitego kosztu robocizny. Bez dokładnego odniesienia do tabeli KNR, w której są zamieszczone dane dotyczące pracy przy ociepleniu ścian styropianem, nie można prawidłowo określić, ile godzin roboczych jest wymaganych na 200 m². Ponadto, niektórzy mogą mylnie dodawać różne elementy kosztów, takie jak materiały lub inne usługi, co również wpływa na ostateczny wynik. To prowadzi do nieprecyzyjnych oszacowań, które nie tylko mogą zwiększyć koszty projektu, ale także wpłynąć na jego terminowość. W branży budowlanej precyzyjne obliczenia są kluczowe, a nieprawidłowe oszacowania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych. Dobrą praktyką jest zawsze odniesienie się do aktualnych norm i tabel, aby mieć pewność, że wszystkie obliczenia są oparte na aktualnych danych i standardach branżowych.

Pytanie 14

Na fotografii przedstawiono widok klatki schodowej. Na którym rysunku przedstawiono rzut, który odpowiada układowi tej klatki schodowej?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ dokładnie odwzorowuje układ klatki schodowej przedstawionej na fotografii. Na zdjęciu widoczne są schody prowadzące w górę, które skręcają w lewo i podest znajdujący się na poziomie pierwszego piętra. Rysunek A przedstawia te cechy z odpowiednią orientacją, co jest zgodne z zasadami projektowania przestrzeni, w której klatki schodowe powinny być czytelne i intuicyjne. W praktyce, zrozumienie rzutów technicznych jest kluczowe dla architektów i projektantów wnętrz, ponieważ umożliwia im dokładne planowanie i realizację projektów budowlanych. Rzut klatki schodowej powinien być zgodny z wymogami dotyczącymi bezpieczeństwa, które określają m.in. szerokość biegów schodowych, wysokość stopni oraz rozmieszczenie poręczy. Dobrze zaprojektowana klatka schodowa nie tylko ułatwia komunikację w budynku, ale również spełnia normy ergonomiczne, co przyczynia się do komfortu użytkowników.

Pytanie 15

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej wskaż sposób zagęszczania warstw piasku, liczbę warstw i wilgotność zagęszczanego gruntu w wykopie o głębokości 120 cm.

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna SST B 02.00.00 (wyciąg)
Roboty ziemne
Zagęszczanie gruntów
—	Każda warstwa gruntu w nasypach i wykopach powinna być zagęszczana ręcznie lub mechanicznie poprzez wałowanie, wibrowanie lub ubijanie.
—	Grubość warstwy zagęszczanego gruntu nie powinna być większa niż:
—	15 cm przy zagęszczaniu ręcznym,
—	20 cm przy zagęszczaniu walcami,
—	40 cm przy zagęszczaniu walcami okołkowanymi wibracyjnymi lub ubijakami mechanicznymi.
—	Wilgotność gruntu podczas jego zagęszczania powinna być zbliżona do wilgotności optymalnej, która wynosi:
—	10 % dla piasków,
—	12 % dla piasków gliniastych i glin piaszczystych,
—	13 % dla glin,
—	19 % dla iłów, glin ciężkich, pyłów i lessów.

A. Ubijanie walcami wibracyjnymi, 3 warstwy, wilgotność 19%.

B. Ubijanie ręczne, 6 warstw, wilgotność 19%.

C. Ubijanie ubijakami mechanicznymi, 2 warstwy, wilgotność 10%.

D. Ubijanie walcami, 6 warstw, wilgotność 10%.

Analizując przedstawione odpowiedzi, można zauważyć pewne nieprawidłowości w podejściu do zagęszczania warstw piasku. Ubijanie ręczne jest metodą, która pomimo swojej skuteczności w niektórych sytuacjach, nie jest zalecana w przypadku dużych wykopów. Ręczne ubijanie nie pozwala na uzyskanie równomiernego zagęszczenia, co może prowadzić do powstawania pustek w gruncie, a tym samym obniżenia nośności fundamentów. Z kolei zastosowanie ubijaków mechanicznych, chociaż bardziej efektywne niż ubijanie ręczne, nie jest optymalne dla głębokości 120 cm, gdzie zazwyczaj przewiduje się wykorzystanie walców. Ograniczenie liczby warstw do 2 przy tej głębokości wykopu jest niewłaściwe, ponieważ każda warstwa powinna mieć grubość maksymalnie 20 cm, co oznacza, że minimalna liczba warstw powinna wynosić 6. Wilgotność 19% jest z kolei zbyt wysoka, co może prowadzić do problemów z zagęszczeniem, ponieważ nadmiar wody w gruncie wpływa na spadek jego nośności. Zrozumienie podstawowych zasad zagęszczania gruntów jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i stabilności konstrukcji, dlatego zastosowanie odpowiednich metod i parametrów jest niezbędne w inżynierii budowlanej.

Pytanie 16

Wyrób przedstawiony na rysunku stosuje się do łączenia elementów

A. stalowych.

B. betonowych.

C. drewnianych.

D. ceramicznych.

Wydaje się, że niektóre z odpowiedzi mogą budzić wątpliwości dotyczące zastosowań narzędzia przedstawionego na rysunku. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że frez do drewna wykorzystywany jest do łączenia elementów stalowych, betonowych czy ceramicznych, są błędne. Stal, beton oraz ceramika to materiały, które wymagają odmiennych metod obróbczych. Elementy stalowe często łączy się przy użyciu spawania, nitowania lub klejenia, gdyż ich struktura i właściwości mechaniczne wymagają takiej obróbki. W przypadku betonu, najczęściej stosuje się metody takie jak łączenie z użyciem zbrojenia czy specjalnych klejów budowlanych, a nie narzędzi skrawających. Ceramika natomiast, ze względu na swoją kruchość, wymaga precyzyjnych narzędzi, takich jak wiertła diamentowe, a nie frezów do drewna. Wybór niewłaściwego narzędzia do obróbki może prowadzić do uszkodzenia materiału, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki inżynieryjnej. Dlatego tak ważne jest zrozumienie różnorodności narzędzi i ich zastosowań w kontekście konkretnego materiału, aby uniknąć nieefektywności i błędów w procesach produkcyjnych.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tablicy wskaż skład zespołu, który należy przewidzieć do wykonania 100 m2 ściany o grubości 25 cm z bloków wapienno-piaskowych drążonych typu 2NFD o wymiarach 25 x 12 x 13,8 cm w czasie ośmiogodzinnego dnia roboczego.

A. 13 murarzy, 2 cieśli, 15 robotników.

B. 12 murarzy, 4 cieśli, 14 robotników.

C. 12 murarzy, 2 cieśli, 14 robotników.

D. 13 murarzy, 4 cieśli, 12 robotników.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera niepoprawnie określoną liczbę murarzy, cieśli i robotników, co prowadzi do błędnego oszacowania potrzebnych zasobów. Zbyt niska liczba murarzy w stosunku do wymaganej powierzchni pracy skutkuje wydłużeniem czasu realizacji projektu, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego planowania. W branży budowlanej kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej liczby wykwalifikowanych specjalistów, którzy potrafią efektywnie pracować z materiałami budowlanymi, takimi jak bloki wapienno-piaskowe. Ponadto, za duża liczba cieśli w niektórych odpowiedziach wskazuje na nieporozumienie dotyczące ich roli w procesie budowy. Cieśle są zazwyczaj odpowiedzialni za konstrukcje drewniane i formy, a ich udział w tej konkretnej robocie, która koncentruje się na murarce, powinien być ograniczony. Z kolei nadmierna liczba robotników, w sytuacjach, gdy nie ma wystarczającej liczby zadań do wykonania, prowadzi do marnotrawienia zasobów i obniża efektywność. Te błędne koncepcje mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia specyfiki pracy na budowie oraz nieznajomości norm i praktyk zawodowych, które powinny kierować planowaniem zasobów ludzkich w projektach budowlanych.

Pytanie 18

Do którego z elementów dachu zamocowana jest przedstawiona na rysunku rynna wisząca?

A. Do deski okapowej.

B. Do dachówki okapowej.

C. Do kontrłaty.

D. Do łaty.

Rynna wisząca, jak pokazano na rysunku, jest zamocowana do deski okapowej, co jest zgodne z powszechnie stosowanymi metodami w budownictwie. Deska okapowa pełni kluczową rolę w konstrukcji dachu, gdyż stanowi nie tylko wsparcie dla rynny, ale także element, który odprowadza wodę deszczową z dachu, chroniąc w ten sposób ściany budynku przed wilgocią. W praktyce, mocowanie rynny do deski okapowej zapewnia odpowiedni kąt nachylenia, co umożliwia efektywne odprowadzanie wody, zmniejszając ryzyko jej gromadzenia. Dobrą praktyką jest również stosowanie uszczelnień oraz mocowań odpornych na korozję, aby zapewnić długotrwałość tych elementów. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór materiałów i technik mocowania rynien jest kluczowy dla ich funkcjonalności oraz ochrony konstrukcji budynku. W przypadku zastosowania deski okapowej, należy również zwrócić uwagę na jej odpowiednie zabezpieczenie przed warunkami atmosferycznymi, co further enhances durability.

Pytanie 19

Element przedstawiony na zdjęciu przeznaczony jest do zamocowania

A. rury spustowej do konstrukcji budynku.

B. blachy okapowej do połaci.

C. rynny do konstrukcji budynku.

D. obróbki blacharskiej do gzymsu.

Element przedstawiony na zdjęciu to uchwyt rynny, który jest kluczowym elementem systemu odprowadzania wody deszczowej w budynku. Uchwyt ten montuje się na elewacji budynku, zapewniając stabilność rynny, co jest istotne w kontekście ochrony przed wodą opadową. Właściwy montaż rynien jest niezbędny, aby uniknąć ich uszkodzeń oraz zapewnić prawidłowe funkcjonowanie systemu odprowadzania wody, co zgodnie z normami budowlanymi ma na celu ochronę fundamentów i elewacji przed wilgocią. Praktyczne zastosowanie uchwytów rynnowych może być widoczne w projektach budowlanych, gdzie rynny muszą być zabezpieczone przed działaniem sił atmosferycznych, takich jak wiatr czy obciążenie śniegiem. Warto również zwrócić uwagę na to, że uchwyty powinny być montowane zgodnie z zaleceniami producentów, co gwarantuje ich trwałość i efektywność. Zastosowanie odpowiednich materiałów oraz przestrzeganie standardów montażu przyczynia się do długotrwałej funkcjonalności systemu rynnowego, co jest kluczowe w kontekście utrzymania budynku w dobrym stanie. Właściwy dobór uchwytów oraz ich montaż wpływa nie tylko na estetykę budynku, ale również na jego funkcjonalność.

Pytanie 20

Wzmocnienia przez darniowanie lub brukowanie wymagają

A. gruntowe podłoża pod ławy szeregowe

B. gruntowe podłoża pod drogi tymczasowe

C. skarpy wykopów tymczasowych

D. skarpy nasypów stałych

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć istotne różnice w ich zastosowaniu oraz wpływie na stabilność konstrukcji. Podłoża gruntowe pod ławy szeregowe, chociaż ważne dla fundamentów, nie wymagają wzmacniania przez darniowanie lub brukowanie. Ławy szeregowe opierają się na solidnym gruncie, który powinien być odpowiednio przygotowany i skompensowany, aby zapewnić nośność. W przypadku skarp wykopów tymczasowych, ich struktura jest zaprojektowana z myślą o krótkoterminowym użytkowaniu, a zatem wzmacnianie tych powierzchni nie jest konieczne. Skarpy te są zazwyczaj stabilizowane innymi technikami, takimi jak zastosowanie osłon czy ścianek oporowych. Z kolei podłoża gruntowe pod drogi tymczasowe również nie wymagają darniowania ani brukowania, gdyż ich celem jest jedynie zapewnienie przejezdności na krótki czas bez potrzeby długotrwałej stabilizacji. Często spotykanym błędem jest mylenie koncepcji wzmacniania z różnymi technikami, które nie są w stanie skutecznie rozwiązać problemu erozji czy stabilności w dłuższej perspektywie. W praktyce oznacza to, że wybór odpowiedniej metody wzmocnienia skarpy jest kluczowy dla długoterminowej efektywności i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 21

Na podstawie przedstawionego przekroju poziomego klatki schodowej określ wysokość stopni - h oraz szerokość stopni - s.

A. h - 9 cm, s - 27 cm

B. h - 17 cm, s - 27 cm

C. h - 27 cm, s - 17 cm

D. h - 9 cm, s - 17 cm

Odpowiedź 'h - 17 cm, s - 27 cm' jest prawidłowa, ponieważ wymiary te są zgodne z danymi przedstawionymi w przekroju poziomym klatki schodowej. Wysokość stopnia, wynosząca 17 cm, jest optymalna z punktu widzenia ergonomii i bezpieczeństwa użytkowania. Zgodnie z normami budowlanymi, wysokość stopnia nie powinna przekraczać 20 cm, aby zapewnić komfort przy wchodzeniu i schodzeniu po schodach. Natomiast szerokość stopnia, wynosząca 27 cm, również spełnia wymogi, umożliwiając stabilne oparcie stopy. W praktyce, odpowiednie wymiary stopni wpływają na płynność ruchu oraz zmniejszają ryzyko poślizgnięcia się. Warto również zauważyć, że zgodnie z zasadami projektowania schodów, różnica między wysokością stopni a długością ich głębokości powinna być przemyślana, aby zapewnić wygodę i bezpieczeństwo. W przypadku tego projektu, zastosowane wymiary są zgodne z dobrymi praktykami architektonicznymi, co czyni ten wybór trafnym.

Pytanie 22

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze specyfikacji technicznej wskaż, jakich podstawowych materiałów należy użyć do wykonania gładzi.

Specyfikacja techniczna ST-06 (wyciąg)
Roboty tynkarskie, tynki zwykłe
2.4 Piasek
1. Piasek powinien spełniać wymagania normy PN-79/B-06711 „Kruszywa mineralne. Piaski do zapraw budowlanych" lub normy PN-EN 13139:2003, a w szczególności: - nie zawierać domieszek organicznych, - mieć frakcje różnych wymiarów, a mianowicie: piasek drobnoziarnisty 0,25-0,5 mm, piasek średnioziarnisty 0,5-1,0 mm, piasek gruboziarnisty 1,0-2,0 mm. 2. Do spodnich warstw tynku należy stosować piasek gruboziarnisty odmiany 1, do warstw wierzchnich – średnioziarnisty odmiany 2. 3. Do gładzi piasek powinien być drobnoziarnisty i przechodzić całkowicie przez sito o prześwicie 0,5 mm. Do wykonania robót tynkarskich przewiduje się zastosowanie następującego podstawowego materiału: piasek do zapraw, wapno, cement portlandzki 32,5 bez dodatków, woda.

A. Piasku o ziarnach 1,0-2,0 mm, wapna, cementu murarskiego 22,5 z dodatkami, wody.

B. Piasku o ziarnach max. 0,5 mm, wapna, cementu portlandzkiego 32,5 bez dodatków, wody.

C. Piasku o ziarnach min. 2,0 mm, wapna, cementu specjalnego NA, wody.

D. Piasku o ziarnach 0,5-1,0 mm, wapna, cementu portlandzkiego białego 35, wody.

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla wymagania zawarte w specyfikacji technicznej dotyczącej wykonania gładzi. Używanie piasku o ziarnach max. 0,5 mm jest kluczowe, ponieważ drobnoziarnisty piasek zapewnia lepszą przyczepność i gładkość powierzchni, co jest niezbędne w procesie wygładzania. Cement portlandzki 32,5 bez dodatków jest preferowany, gdyż zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość gładzi, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach budowlanych, gdzie gładź jest często narażona na różne obciążenia. Wapno z kolei, dzięki swoim właściwościom, wspomaga proces wiązania oraz poprawia elastyczność masy, co przekłada się na dłuższą żywotność gładzi. W praktyce, przestrzeganie tych norm jest nie tylko kwestią estetyki, ale również technicznej solidności konstrukcji, co potwierdzają aktualne standardy budowlane.

Pytanie 23

Z przedstawionego wyciągu z warunków technicznych wykonania i odbioru robót wynika, że temperatura w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki z płytek układanych na kitach z żywic syntetycznych powinna wynosić

Warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych (wyciąg)
Podstawowe wymagania dotyczące posadzek z płytek są następujące: a. w pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki z płytek układanych na zaprawach cementowych, w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5°C, b. temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których posadzka z płytek jest układana na zaprawach i kitach z żywic syntetycznych, nie powinna być niższa niż 15°C w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki.

Warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych (wyciąg)

Podstawowe wymagania dotyczące posadzek z płytek są następujące:
a. w pomieszczeniach, w których wykonuje się posadzki z płytek układanych na zaprawach cementowych, w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5°C,
b. temperatura powietrza w pomieszczeniach, w których posadzka z płytek jest układana na zaprawach i kitach z żywic syntetycznych, nie powinna być niższa niż 15°C w trakcie robót i przez kilka dni po wykonaniu posadzki.

A. co najmniej 15°C

B. mniej niż 15°C

C. mniej niż 5°C

D. co najmniej 5°C

Odpowiedzi sugerujące niższe temperatury, takie jak "mniej niż 15°C", "mniej niż 5°C" oraz "co najmniej 5°C", są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowych wymagań dotyczących temperatury podczas pracy z żywicami syntetycznymi. Utrzymanie zbyt niskich temperatur może prowadzić do wielu problemów, takich jak opóźnione utwardzanie, które może wpływać na ostateczną jakość posadzki. Żywice syntetyczne, na przykład, wymagają określonego zakresu temperatur, aby chemiczne reakcje utwardzania mogły przebiegać prawidłowo. Gdy temperatura spada poniżej wymaganego poziomu, proces utwardzania może być niedostateczny, co prowadzi do obniżenia wytrzymałości strukturalnej i trwałości posadzki. W przypadku zastosowania materiałów budowlanych w nieodpowiednich warunkach, ryzyko pojawienia się uszkodzeń mechanicznych, takich jak pęknięcia czy odspojenia, znacznie wzrasta. Dodatkowo, niższe temperatury mogą sprzyjać wilgoci, co z kolei może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych w żywicach. Dlatego bardzo ważne jest, aby przestrzegać wytycznych dotyczących temperatury, aby zapewnić wysoką jakość i trwałość wykonanych prac. W praktyce, każda decyzja dotycząca wykonania posadzki powinna opierać się na analizie warunków otoczenia oraz zastosowanych materiałów budowlanych.

Pytanie 24

Na podstawie przedstawionego wyciągu z zaleceń producenta wskaż, na którym rysunku przedstawiono zestaw narzędzi potrzebnych do wykonania połączenia krawędzi płyt gipsowo-kartonowych.

Ogólne zalecenia producenta gładzi do pomieszczeń mokrych (wyciąg)

– Nakładamy pierwszą warstwę masy szpachlowej na połączenie krawędzi płyt. Następnie odcinamy taśmę zbrojącą z włókna szklanego na długość wykonywanej spoiny. Za pomocą szpachelki wciskamy ją w uprzednio nałożoną warstwę gipsu. Powierzchnię taśmy pokrywamy cienką warstwą gipsu szpachlowego i czekamy do wyschnięcia.

– Następnie nakładamy kolejną warstwę gipsu szpachlowego o 50-60 mm szerszą niż spoina i czekamy do wyschnięcia. Ostateczna warstwa wykończenia spoiny powinna być szersza o 60-80 mm od wcześniejszej warstwy.

– Po wyschnięciu ostatniej warstwy gipsu przystępujemy do szlifowania i wygładzania spoiny za pomocą zacieraczki i drobnoziarnistego ściernego papieru ściatkowego.

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Wybór innych rysunków jako odpowiedzi na to pytanie może wynikać z błędnych założeń dotyczących niezbędnych narzędzi do wykonania połączenia krawędzi płyt gipsowo-kartonowych. Rysunki A, B i D mogą przedstawiać narzędzia, które są mniej odpowiednie lub niepełne w kontekście zadania. Na przykład, jeżeli na którymś z rysunków pokazane są narzędzia, które nie służą bezpośrednio do nakładania ani wygładzania masy szpachlowej, to ich obecność w procesie może wprowadzać w błąd. W branży budowlanej kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi, co przekłada się na jakość wykonania. Niewłaściwy wybór narzędzi, takich jak niewłaściwe szpachelki czy brak taśmy zbrojącej, może prowadzić do problemów z trwałością połączeń, co jest szczególnie istotne w przypadku płyt gipsowo-kartonowych, które są narażone na różne obciążenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jakiekolwiek narzędzia do obróbki gipsu będą wystarczające. Należy pamiętać, że zgodność z zaleceniami producenta oraz stosowanie odpowiednich technik wykonywania połączeń są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego.

Pytanie 25

Jakie techniki łączenia arkuszy blachy gładkiej są wykorzystywane w konstrukcji pokryć dachowych?

A. Nitowanie oraz zgrzewanie

B. Zwidłowanie oraz nakładki

C. Spawanie oraz lutowanie

D. Rąbki stojące oraz leżące

Wybór innych metod połączeń blachy gładkiej, takich jak spawanie, lutowanie, zwidłowanie czy nitowanie, może być zrozumiały, jednak nie są one najlepszymi rozwiązaniami przy wykonywaniu pokryć dachowych. Spawanie i lutowanie, chociaż są solidnymi technikami łączenia metali, nie zapewniają wymaganej szczelności w kontekście pokryć dachowych. W przypadku spawania, proces ten generuje wysokie temperatury, co może prowadzić do odkształceń blachy oraz osłabienia jej struktury. Lutowanie, z kolei, jest bardziej czasochłonne i wymaga specjalistycznego sprzętu oraz materiałów, co może zwiększać koszty budowy. Z kolei zwidłowanie i nakładki nie są standardowymi metodami stosowanymi w kontekście pokryć dachowych; są one bardziej charakterystyczne dla innych aplikacji metalowych, gdzie wymagana jest jedynie estetyka, a nie szczelność. Nitowanie oraz zgrzewanie, choć mogą być stosowane w niektórych sytuacjach, nie gwarantują takiego poziomu zabezpieczenia przed wodą, jak rąbki stojące i leżące. Ogólnie rzecz biorąc, kluczowym błędem w podejściu do wyboru metody łączenia blachy jest niedostateczne uwzględnienie specyfiki zastosowania; każda technika łączenia ma swoje unikalne właściwości, a w kontekście pokryć dachowych liczy się przede wszystkim ich szczelność, trwałość oraz odporność na zmienne warunki atmosferyczne.

Pytanie 26

Książka obiektu budowlanego to dokument, w którym zawarte są informacje dotyczące między innymi

A. rezultatów odbiorów częściowych oraz odbioru końcowego obiektu budowlanego

B. wykonanych remontów w trakcie użytkowania obiektu budowlanego

C. przeszłych szkoleń pracowników budowlanych w dziedzinie przepisów bhp i ppoż

D. informacji o użytych materiałach budowlanych w następnych fazach budowy

Odpowiedzi dotyczące wyników odbiorów częściowych i odbioru końcowego obiektu budowlanego, odbytych szkoleń pracowników budowy w zakresie przepisów bhp i ppoż oraz danych o zastosowanych materiałach budowlanych, choć istotne w kontekście procesu budowlanego, nie są zgodne z definicją książki obiektu budowlanego. Książka ta ma na celu dokumentowanie stanu technicznego obiektu oraz przeprowadzonych w nim prac remontowych, co jest kluczowe w kontekście długoterminowego zarządzania nieruchomościami. Wyniki odbiorów dotyczą jedynie fazy budowy i nie są związane z użytkowaniem obiektu, natomiast informacje o szkoleniach bhp i ppoż odnoszą się do bezpieczeństwa pracy, a nie do stanu technicznego budynku. Z kolei dane dotyczące materiałów budowlanych są ważne, ale dotyczą procesu budowy, a nie samego obiektu w czasie jego użytkowania. W praktyce, aby prawidłowo prowadzić książkę obiektu budowlanego, konieczne jest skupienie się na aspektach eksploatacyjnych i remontowych, co z kolei wpływa na efektywność zarządzania oraz bezpieczeństwo użytkowników. Powszechne błędy w analizie tej kwestii często wynikają z pomieszania różnych etapów cyklu życia obiektu budowlanego oraz nieuwzględnienia celów, jakie ma spełniać książka obiektu budowlanego.

Pytanie 27

Z rysunku wynika, że do połączenia dwóch blach stalowych zastosowano spoinę

A. pachwinową.

B. czołową.

C. grzbietową.

D. otworową.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ spoina czołowa jest stosowana, gdy dwie blachy są łączone wzdłuż ich krawędzi, co jest dokładnie przedstawione na rysunku. Spoina czołowa charakteryzuje się tym, że krawędzie elementów łączonych są do siebie równoległe, co zapewnia mocne i stabilne połączenie. Tego rodzaju spoiny są powszechnie stosowane w konstrukcjach stalowych, szczególnie w budownictwie i przemyśle, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość połączeń. Przykładowo, spoiny czołowe są często używane w konstrukcjach nośnych mostów, budynków oraz innych dużych struktur, gdzie kluczowe jest zapewnienie integralności i trwałości. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami ISO oraz EN, spoiny czołowe powinny być wykonane zgodnie z określonymi procedurami, aby zapewnić ich jakość oraz bezpieczeństwo użytkowania. Dobre praktyki w zakresie spawania i łączenia materiałów stalowych podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów i odpowiedniego przygotowania krawędzi przed wykonaniem spoiny, co wpływa na ostateczną jakość połączenia.

Pytanie 28

Aby pomalować trudno dostępne miejsca grzejnika, krat i balustrad, należy wykorzystać pędzel

A. ławkowca

B. gąbkowego

C. tapeciaka

D. kątowego

Pędzel kątowy jest narzędziem doskonale przystosowanym do malowania trudnodostępnych powierzchni, takich jak grzejniki, kratki czy balustrady. Jego unikalny kształt, z ukośnie ściętymi włosiami, pozwala na precyzyjne dotarcie do zakamarków oraz miejsc o ograniczonym dostępie, co jest szczególnie istotne w przypadku malowania obiektów o skomplikowanej geometrii. Używając pędzla kątowego, możemy skutecznie nałożyć farbę w sposób równomierny, eliminując ryzyko powstawania zacieków czy nierówności. W praktyce, malując grzejniki, warto zwrócić uwagę na to, aby do pędzla dobrać odpowiednią farbę, która nie tylko dobrze się rozprowadza, ale także jest odporna na wysokie temperatury. Warto zaznaczyć, że stosowanie pędzli kątowych zgodnie z zaleceniami producentów farb oraz standardami branżowymi pozwala na osiągnięcie trwałych i estetycznych rezultatów malarskich. Takie podejście wpisuje się w najnowsze trendy w zakresie wykończenia wnętrz, gdzie jakość wykonania jest równie ważna, co estetyka.

Pytanie 29

Na podstawie zamieszczonego harmonogramu robót określ, którą metodą pracy będą wykonywane zaplanowane roboty ziemne.

A. Metodą pracy potokowej.

B. Metodą pracy równomiernej.

C. Metodą równoczesnego wykonania.

D. Metodą kolejnego wykonania.

Wybór niewłaściwej metody pracy w kontekście robót ziemnych wskazuje na niepełne zrozumienie zasad planowania i realizacji tego rodzaju projektów. Metoda równoczesnego wykonania, która zakłada jednoczesne prowadzenie kilku etapów, byłaby odpowiednia, gdyby harmonogram przewidywał, że różne grupy robocze mogą działać niezależnie. W przypadku robót ziemnych, jednak, często konieczność wynikająca z kolejności prac, jak transport gruntu po zakończeniu formowania nasypów, czyni tę metodę niepraktyczną. Z kolei metoda pracy potokowej, która zakłada ciągły przepływ materiałów i pracy, znajduje zastosowanie w liniach produkcyjnych, a nie w robotach budowlanych, gdzie każdy etap zależy od wcześniejszych wyników. Metoda pracy równomiernej, polegająca na stałym i jednorodnym tempie pracy, również nie znajduje zastosowania w omawianym harmonogramie, który charakteryzuje się wyraźnymi interwałami czasowymi dla poszczególnych etapów. Często błędne wnioski wynikają z mylnego przekonania, że wszystkie prace można prowadzić równolegle, co nie uwzględnia specyfiki procesów budowlanych. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że skuteczne planowanie wymaga analizy i dostosowania metod pracy do charakterystyki realizowanych robót, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 30

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 4-01 oblicz, ile wynosi norma wydajności dziennej pracy dekarza (przy założeniu 8-godzinnego dnia pracy) wykonującego roboty związane z rozbiórką pokrycia dachowego z dachówki karpiówki pojedynczej.

A. 29,63 r-g

B. 29,63 m2

C. 22,22 m2

D. 22,22 r-g

Prawidłowa odpowiedź, 29,63 m2, wynika z dokładnych obliczeń opartych na normach wydajności pracy dekarzy. Na podstawie danych zawartych w KNR 4-01, norma nakładów pracy dla dekarza przy rozbiórce pokrycia dachowego z dachówki karpiówki pojedynczej wynosi 0,27 r-g na 1 m2. Odwracając tę wartość, uzyskujemy wydajność na m2, co pozwala nam następnie przeliczyć na 8-godzinny dzień pracy. Taki sposób obliczeń jest standardem w branży budowlanej, gdzie określanie wydajności pracowników jest kluczowe dla planowania i realizacji projektów budowlanych. Praktyczne zastosowanie tej normy pozwala na efektywne zarządzanie czasem i zasobami, a także na precyzyjne kalkulacje kosztów robót. Warto również zaznaczyć, że znajomość tych norm jest niezbędna w procesie przygotowywania ofert i kosztorysów budowlanych, co wpływa na rentowność projektów. Dodatkowo, normy te są regularnie aktualizowane, stąd ich znajomość jest kluczowa dla dekarzy i firm budowlanych.

Pytanie 31

Na którym rysunku przedstawiono wiązanie krzyżykowe?

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wiązanie krzyżykowe, które zostało przedstawione na rysunku B, jest istotnym aspektem w murarstwie, a jego poprawne zastosowanie ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki konstrukcji. W tej metodzie cegły są układane w sposób, który zapewnia równomierne rozłożenie obciążeń oraz zwiększa odporność na pęknięcia. Przesunięcie co drugiej warstwy o połowę długości cegły wpływa na lepsze zazębianie się materiałów, co z kolei minimalizuje ryzyko powstawania szczelin i luki w murze. Zastosowanie wiązania krzyżykowego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, które podkreślają znaczenie takich technik w kontekście poprawy izolacyjności oraz stabilności konstrukcji. Warto także zauważyć, że tego rodzaju układ cegieł sprzyja efektywnemu usuwaniu wody opadowej, co jest niezbędne dla długowieczności obiektu. W przypadku murów nośnych, zastosowanie wiązania krzyżykowego jest wręcz zalecane przez normy budowlane, co czyni tę technikę fundamentalną dla każdego murarza.

Pytanie 32

Podłoga w lokalu mieszkalnym ulokowanym nad nieogrzewaną suszarnią

A. nie wymaga ani izolacji termicznej, ani paroszczelnej

B. wymaga izolacji termicznej oraz paroszczelnej

C. wymaga izolacji termicznej, natomiast izolacja paroszczelna nie jest potrzebna

D. nie wymaga izolacji termicznej, ale konieczna jest izolacja paroszczelna

Podłoga w pokoju, który jest nad nieogrzewaną suszarnią, naprawdę potrzebuje dobrej izolacji termicznej i paroszczelnej. Izolacja termiczna jest ważna, bo inaczej ciepło będzie uciekać, a to nie jest fajne, szczególnie w mieszkaniach, gdzie chcemy czuć się komfortowo. Jak nie zadbamy o tę izolację, to w zimie może być naprawdę zimno, a nasze rachunki za ogrzewanie mogą skoczyć w górę. Z drugiej strony, izolacja paroszczelna też ma swoją rolę - chroni nas przed wilgocią, która może przechodzić z dołu do góry. Dużo wilgoci może prowadzić do pleśni i innych problemów zdrowotnych, a tego przecież nikt nie chce. Dobrze jest np. używać folii paroszczelnej na ciepłej stronie murów, co jest zgodne z normami budowlanymi, jak PN-EN 13788. Jak zastosujemy obie izolacje, to nasze mieszkanie będzie długo w dobrym stanie i komfortowe do życia.

Pytanie 33

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz, ile cementu portlandzkiego zwykłego należy zamówić w celu przygotowania 5 m3 mieszanki betonowej o konsystencji gęstoplastycznej z kruszywa grupy II.

A. 0,296 t

B. 1,480 t

C. 0,261 t

D. 1,650 t

Odpowiedź "1,480 t" jest poprawna, ponieważ przy obliczeniach dotyczących mieszanki betonowej o konsystencji gęstoplastycznej z kruszywa grupy II, musimy zastosować odpowiednie wskaźniki z tabel KNR. Zgodnie z nimi, na 1 m³ tej mieszanki potrzeba 0,296 t cementu portlandzkiego zwykłego. W związku z tym, aby obliczyć ilość cementu potrzebną do przygotowania 5 m³ mieszanki, wystarczy pomnożyć tę wartość przez 5, co prowadzi nas do wyniku 1,480 t. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, gdyż zapewniają odpowiednią jakość i wytrzymałość betonu. Zastosowanie odpowiednich norm i przepisów, takich jak PN-EN 206 dotyczący betonu, gwarantuje, że mieszanka będzie miała pożądane właściwości mechaniczne i użytkowe. Warto pamiętać o dokładności pomiarów materiałów, co ma bezpośredni wpływ na trwałość konstrukcji oraz jej bezpieczeństwo. Dlatego, w kontekście projektowania i wykonawstwa, kluczowe jest stosowanie właściwych proporcji, które zapewniają optymalne osiągi betonu.

Pytanie 34

Na podstawie rzutu klatki schodowej określ, ile wynosi szerokość stopnia.

A. 110 cm

B. 15 cm

C. 350 cm

D. 25 cm

Wybór szerokości stopnia jako 110 cm, 15 cm lub 350 cm może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących ergonomicznego projektowania schodów. Szerokość stopnia 110 cm jest zbyt duża i niepraktyczna dla standardowych klatek schodowych. Tego rodzaju wymiary mogą występować w przypadku szerokich platform czy przeszkleń, ale nie mogą być stosowane w kontekście indywidualnych stopni schodów, gdzie nadmiar przestrzeni może wręcz stwarzać zagrożenie, powodując utrudnienia w poruszaniu się. Z kolei wybór 15 cm jako szerokości stopnia jest zdecydowanie niewłaściwy, ponieważ takie wymiary nie są wystarczające, aby zapewnić stabilność podczas stawiania stopy, co może prowadzić do potknięć i upadków. W praktyce, projektując schody, powinno się kierować zasadami ergonomii, które podkreślają, że komfort użytkowania schodów wymaga, by szerokość stopnia wynosiła co najmniej 25 cm. Odpowiedź 350 cm jest również całkowicie nieadekwatna, ponieważ sugeruje, że jeden stopień mógłby zajmować całą szerokość korytarza, co jest niewykonalne w standardowych projektach schodowych. Prawidłowe zrozumienie wymiarów schodów i ich zastosowania w praktyce budowlanej jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i funkcjonalności przestrzeni.

Pytanie 35

Która z warstw dachu drewnianego, którego przekrój przedstawiono na rysunku, pozwala uzyskać szczelinę wentylacyjną w przestrzeni połaci dachowej?

A. Wełna mineralna pomiędzy krokwiami.

B. Dachówki na łatach.

C. Folia paroizolacyjna pod termoizolacją.

D. Kontrłaty na krokwiach.

Folia paroizolacyjna pod termoizolacją pełni zupełnie inną funkcję w konstrukcji dachu, niż sugeruje to pytanie. Jej zadaniem jest ograniczenie przenikania pary wodnej z wnętrza budynku do warstwy izolacyjnej, co ma na celu ochronę przed kondensacją wody w materiale izolacyjnym. Gdyby folia była umieszczona w miejscu przeznaczonym na wentylację, mogłaby skutecznie zablokować cyrkulację powietrza, prowadząc do gromadzenia się wilgoci i potencjalnych uszkodzeń konstrukcji. Dachówki na łatach są elementem pokrycia dachu, które nie wpływa na wentylację. Ich głównym zadaniem jest ochrona przed opadami, a nie tworzenie przestrzeni wentylacyjnej. Wełna mineralna pomiędzy krokwiami również nie przyczynia się do wentylacji, ponieważ stanowi materiał izolacyjny, który nie pozwala na cyrkulację powietrza. Ponadto, na ogół wszelkie materiały izolacyjne montuje się tak, aby były one szczelne, co dodatkowo ogranicza ich wpływ na wentylację. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że materiały izolacyjne lub pokrycia mogą pełnić funkcję wentylacyjną, co jest niezgodne z zasadami budownictwa. Dlatego istotne jest, aby w konstrukcji dachu uwzględniać odpowiednie elementy, jak kontrłaty, które umożliwiają właściwą wentylację oraz ochronę całej struktury przed wilgocią.

Pytanie 36

Jakie narzędzie jest potrzebne do wyginania pojedynczych prętów zbrojeniowych o średnicy 10 mm?

A. Nożyc hydraulicznych

B. Giętarki ręcznej

C. Nożyc ręcznych

D. Wyciągarki

Giętarka ręczna jest narzędziem zaprojektowanym z myślą o precyzyjnym gięciu prętów zbrojeniowych, co czyni ją idealnym wyborem do pracy z prętami o średnicy 10 mm. Dzięki swojej konstrukcji pozwala na dokładne i kontrolowane gięcie, co jest kluczowe w procesach budowlanych, gdzie wymagana jest wysoka jakość wykonania oraz zgodność z normami budowlanymi. Przykładowe zastosowanie giętarki ręcznej obejmuje tworzenie złożonych kształtów zbrojenia w elementach konstrukcyjnych, takich jak stropy czy fundamenty. Narzędzie to umożliwia elastyczne dostosowanie kąta i promienia gięcia, co pozwala na łatwe realizowanie specyficznych wymagań projektowych. W branży budowlanej stosowanie giętarek ręcznych jest zgodne z normami PN-EN 1992, które określają zasady projektowania konstrukcji żelbetowych, a ich użycie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie obróbki metali.

Pytanie 37

Na podstawie zamieszczonego planu zagospodarowania terenu budowy wskaż, który z obiektów będzie montowany przy użyciu żurawia szynowego.

A. Budynek nr 124.

B. Warsztat zbrojarski.

C. Warsztat ciesielski.

D. Budynek nr 121.

Wybierając inne budynki, np. warsztat ciesielski, budynek nr 121 czy warsztat zbrojarski, można łatwo pomylić się w kwestii zasięgu żurawia szynowego. Problem polega na tym, że nie wszyscy rozumieją, jak działają dźwigi i jakie mają ograniczenia. Warsztaty ciesielskie i zbrojarskie zazwyczaj są w miejscach, gdzie nie potrzeba ciężkiego sprzętu do montażu, więc ich lokalizacja nie zależy od żurawia. Zresztą, budynek nr 121 też jest poza zasięgiem tego urządzenia, co widać na planie. Żeby dobrze wybrać obiekt do montażu z użyciem żurawia, trzeba dokładnie sprawdzić rysunki techniczne i specyfikacje. Ważne, żeby pamiętać, że żuraw ma swój maksymalny zasięg, a jego wydajność jest ograniczona przez długość szyn i maksymalne obciążenie. Jeśli ktoś tego nie zrozumie, może popełnić poważne błędy w planowaniu, co prowadzi do wypadków i opóźnień. Dlatego przed decyzją o wyborze obiektu, trzeba wszystko dobrze przeanalizować i policzyć zasięg oraz ciężar materiałów.

Pytanie 38

Reparacje w obiekcie polegające na usunięciu dotychczasowego fundamentu z cegły oraz budowie nowego, powinny być przeprowadzane w segmentach o maksymalnej długości

A. 3,2 m

B. 4,5 m

C. 1,2 m

D. 2,5 m

Odpowiedzi takie jak 2,5 m, 3,2 m oraz 4,5 m wskazują na nieprawidłowe podejście do prac naprawczych związanych z fundamentami. Wybór zbyt długiego odcinka rozbiórki może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak osunięcia ziemi czy uszkodzenia strukturalne budynku. W praktyce inżynieryjnej istnieje zasada, że im dłuższy odcinek, tym większe ryzyko destabilizacji istniejącego fundamentu. Odpowiedzi 2,5 m i 3,2 m wydają się zbyt długie, co może skutkować niekontrolowanym osiadaniem sąsiednich fragmentów budynku, a także może prowadzić do przeciążeń dla pozostałych elementów konstrukcyjnych. Jak pokazuje doświadczenie, fundamenty działają jako system, więc ich nagłe usunięcie w większych odcinkach zaburza równowagę całej konstrukcji. Odpowiedź 4,5 m jest jeszcze bardziej niebezpieczna, ponieważ przekracza dopuszczalne normy praktyczne i może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, należy zawsze kierować się zasadą minimalizacji ryzyka, a jednocześnie zapewnienia odpowiednich warunków pracy, co w tym przypadku oznacza ograniczenie długości odcinków do 1,2 m.

Pytanie 39

Jednoczesne rozmieszczanie wszystkich prefabrykatów (różnego typu) podczas jednego przejazdu maszyny montażowej wzdłuż instalowanego obiektu charakteryzuje się

A. montażem wymuszonym

B. montażem swobodnym

C. metodą kompleksową

D. metodą rozdzielczą

Wybór niewłaściwej metody montażu, takiej jak metoda rozdzielcza, montaż wymuszony czy montaż swobodny, może prowadzić do znaczących nieefektywności w procesie budowlanym. Metoda rozdzielcza polega na montażu elementów w różnych miejscach, co może wprowadzać chaos logistyczny i wydłużać czas realizacji projektu. Koszty transportu oraz składowania elementów stają się nieproporcjonalnie wysokie, a także zwiększa się ryzyko uszkodzenia prefabrykatów. Montaż wymuszony, z kolei, odnosi się do sytuacji, w której elementy są montowane w sposób z góry narzucony, co może ograniczać elastyczność w dostosowywaniu się do warunków panujących na placu budowy. Taki sposób działania może prowadzić do nieoptymalnych rozwiązań konstrukcyjnych. Montaż swobodny, który daje więcej swobody w ustawianiu elementów, jednak nie zapewnia efektywności czasowej i logistycznej, a także może prowadzić do wydłużenia procesu budowy. Kluczowe w tej tematyce jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie procesem montażu wymaga przemyślanej strategii, która łączy w sobie zarówno techniki montażowe jak i odpowiednie planowanie. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o metodzie montażu, przeanalizować specyfikę projektu oraz wymagania związane z jego realizacją.

Pytanie 40

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

B. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

C. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

D. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej