Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 26 grudnia 2025 21:36
Data zakończenia: 26 grudnia 2025 21:52

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rodzaj drewna z pierścieniami naczyniowymi, charakteryzujący się elastycznymi włóknami drzewnymi, występujący na wilgotnych terenach w całej Polsce, używany do produkcji sprzętu sportowego (narty, trampoliny) to

A. robinia

B. dąb

C. wiązek

D. jesion

Jesion (Fraxinus excelsior) to drzewo pierścieniowonaczyniowe, które charakteryzuje się elastycznymi włóknami drzewnymi oraz wysoką odpornością na różnorodne obciążenia mechaniczne. Jego drewno doskonale sprawdza się w produkcji akcesoriów sportowych, takich jak narty czy trampoliny, ponieważ łączy lekkość z odpowiednią sprężystością. W zastosowaniach sportowych, gdzie kluczowe są właściwości dynamiczne materiału, jesion jest często preferowany ze względu na swoją zdolność do absorbowania energii podczas uderzeń. W praktyce oznacza to, że sprzęt wykonany z jesionu nie tylko jest wytrzymały, ale również komfortowy w użyciu. W branży sportowej normy dotyczące materiałów, takie jak EN 12221 dla sprzętu do sportów wodnych, podkreślają znaczenie wykorzystania drewna o odpowiednich parametrach mechanicznych. Dodatkowo, jesion jest powszechnie występujący w wilgotnych siedliskach całej Polski, co czyni go dostępnym surowcem dla przemysłu. Wybór jesionu jako materiału do produkcji sportowych akcesoriów wpisuje się w tendencję do wykorzystywania lokalnych surowców, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 2

W zapisach dotyczących gospodarki leśnej w opisie taksacyjnym znajduje się oznaczenie Rb IIc. Co to oznacza w kontekście planowania zagospodarowania w danym pododdziale?

A. pasową

B. smugową

C. gniazdową

D. wielkopowierzchniową

Wybór odpowiedzi dotyczącej rębni wielkopowierzchniowej jest niepoprawny, ponieważ ta metoda polega na wycinaniu dużych obszarów lasu, co prowadzi do znaczącego zakłócenia ekosystemu i redukcji bioróżnorodności. Rębnia wielkopowierzchniowa jest często krytykowana ze względu na negatywne skutki dla środowiska, takie jak erozja gleby czy zanieczyszczenie wód gruntowych. Podobnie, wybór gniazdowej rębni jest mylący; ta metoda zakłada wykorzystywanie niewielkich obszarów w celu odnowienia drzewostanu, co w praktyce nie odpowiada metodzie smugowej, polegającej na wąskich pasach. Gniazdowa rębnia może również prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak zakłócenie naturalnych procesów ekologicznych. Rębnia pasowa z kolei odnosi się do układania pasów o większej szerokości niż smugi, co skutkuje większym obszarem wycinki oraz bardziej znaczącym wpływem na otoczenie. Te wszystkie metody nie są zgodne z zasadami zrównoważonego leśnictwa, które kładzie nacisk na zachowanie różnorodności biologicznej oraz dbałość o ekosystemy. Dlatego, aby zrozumieć, dlaczego odpowiedzi inne niż smugowa są nieprawidłowe, kluczowe jest rozróżnienie celów, jakie przyświecają różnym metodom rębni oraz ich wpływu na środowisko naturalne.

Pytanie 3

Na gruntach rolnych do całkowitej przebudowy wybiera się drzewostany lub ich fragmenty, w których łączna powierzchnia luk przekracza

A. 10%

B. 70%

C. 30%

D. 50%

Wybór nieprawidłowej wartości procentowej, takiej jak 70%, 30% czy 10%, świadczy o niepełnym zrozumieniu procesu przebudowy drzewostanów i wpływu struktury drzewostanu na jego funkcjonowanie. W przypadku 70%, zbyt wysoka wartość może prowadzić do nieuzasadnionej interwencji w drzewostany, które mogą być w dobrej kondycji, mimo obecności luk. Takie podejście nie uwzględnia złożoności ekosystemów leśnych, które mogą tolerować pewne luki, które są naturalnym elementem dynamiki lasu. Z drugiej strony, wartości takie jak 30% czy 10% mogą wskazywać na zbyt dużą tolerancję na obecność luk, co w dłuższym okresie prowadzi do degradacji drzewostanów, zmniejszenia ich produktywności oraz utraty bioróżnorodności. Błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wyborów, obejmują błędne założenie, że mniejsze wartości luk są zawsze korzystne, co nie jest zgodne z praktykami silnie zrównoważonego zarządzania lasami. W rzeczywistości, odpowiedni poziom luk jest kluczowy dla zdrowia lasu, a decyzje o przebudowie powinny opierać się na kompleksowej ocenie stanu ekosystemu, a nie jedynie na prostych statystykach. Właściwe monitorowanie i ocena drzewostanów, zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie ich zarządzania.

Pytanie 4

Rosiczka okrągłolistna jest gatunkiem odróżniającym

A. bór suchy od boru świeżego

B. bór bagienny od boru wilgotnego

C. bór wilgotny od boru mieszanego wilgotnego

D. bór świeży od boru mieszanego świeżego

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać na szereg nieporozumień związanych z klasyfikacją i różnicowaniem typów borów. Pierwsza z odrzuconych odpowiedzi, dotycząca boru suchego i boru świeżego, sugeruje, że te dwa biotopy różnią się jedynie wilgotnością, co jest zbyt uproszczonym podejściem. Bór suchy, głównie zdominowany przez sosny, występuje na glebach ubogich, a bór świeży, z kolei, charakteryzuje się wyższym poziomem wilgotności i bogatszym składem gatunkowym. Druga z odrzuconych opcji, różnicowanie boru wilgotnego od boru mieszanego wilgotnego, ignoruje kluczowe elementy struktury ekologicznej. Bór wilgotny, z przewagą gatunków wymagających większej ilości wody, różni się od boru mieszanego, który zawiera różne gatunki roślinności. Różnice te nie są tak wyraźne, jak w przypadku boru bagiennego. Ostatnia błędna odpowiedź, dotycząca boru świeżego i boru mieszanego świeżego, również bazuje na mylnym założeniu, że te dwa typy borów są do siebie bardziej podobne. W rzeczywistości, bór mieszany świeży zawiera różnorodność gatunków, co wpływa na jego bioróżnorodność i struktury ekosystemowe. Te nieporozumienia mogą prowadzić do trudności w interpretacji i decyzji dotyczących zarządzania i ochrony ekosystemów leśnych.

Pytanie 5

Na przedstawionej mapie leśnej kolorem zielonym oznaczono

A. otwarte szlaki turystyczne.

B. lasy.

C. lasy objęte zakazem wstępu.

D. rezerwaty przyrody.

Poprawna odpowiedź to rezerwaty przyrody, ponieważ na przedstawionej mapie leśnej obszary te są oznaczone kolorem zielonym, co zgodnie z legendą odnosi się do ochrony cennych ekosystemów i gatunków. Rezerwaty przyrody są szczególnie istotne w kontekście ochrony bioróżnorodności, gdyż stanowią miejsca, gdzie flora i fauna mogą rozwijać się bez ingerencji człowieka. Przykładem mogą być obszary chronione w Polsce, takie jak Białowieski Park Narodowy, które są domem dla wielu rzadkich gatunków. Zrozumienie funkcji rezerwatów przyrody jest kluczowe dla ochrony środowiska, a także dla edukacji ekologicznej. Warto zauważyć, że takie miejsca mogą również pełnić rolę w turystyce ekologicznej, promując zrównoważony rozwój i zwiększając świadomość w zakresie ochrony przyrody.

Pytanie 6

Z czego wynika wysokość podatku leśnego?

A. wartości drzewostanu

B. wartości gruntów oraz drzewostanu

C. średniej cen sprzedaży drewna w nadleśnictwach

D. wartości drewna sprzedanego przez każdego właściciela

Poprawna odpowiedź, dotycząca wysokości podatku leśnego, opiera się na średniej cenie sprzedaży drewna w nadleśnictwach. Wysokość tego podatku jest uzależniona od wartości drewna, która jest ustalana na podstawie cen rynkowych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, średnia cena sprzedaży drewna w danym nadleśnictwie jest podstawowym czynnikiem, który pozwala na określenie wartości podatkowej. W praktyce oznacza to, że właściciele lasów muszą śledzić zmiany w cenach drewna na rynku, aby prawidłowo oszacować swoje zobowiązania podatkowe. Warto zauważyć, że w polskim systemie prawnym przyjęto zasady transparentności i równości, co oznacza, że stawka podatku powinna być proporcjonalna do realnej wartości drewna. Przykładowo, jeśli ceny drewna wzrastają w skali kraju, to i wysokość podatku leśnego powinna adekwatnie wzrosnąć, co ma na celu zapewnienie sprawiedliwości w obciążeniach podatkowych dla właścicieli lasów. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie publikacji Głównego Urzędu Statystycznego, który dostarcza informacji o średnich cenach drewna na poszczególnych rynkach.

Pytanie 7

Jesienne badania szkodników pierwotnych sosny przeprowadza się w lasach

A. iglastych oraz mieszanych z przewagą gatunków iglastych, w wieku powyżej 20 lat

B. iglastych oraz mieszanych z przewagą gatunków iglastych, w wieku poniżej 20 lat

C. sosnowych oraz wielogatunkowych z dominacją sosny, w wieku powyżej 20 lat

D. sosnowych oraz wielogatunkowych z dominacją sosny, w wieku poniżej 20 lat

Odpowiedzi, które wskazują na drzewostany poniżej 20 lat, są nieprawidłowe z kilku powodów. Po pierwsze, młodsze drzewostany iglaste, zwłaszcza poniżej 20 lat, są zazwyczaj mniej narażone na intensywne ataki szkodników pierwotnych. W tym wieku drzewa są w fazie wzrostu, a ich tkanki są bardziej odporne na uszkodzenia. Z tego powodu monitoring szkodników w tych drzewostanach jest mniej krytyczny i nie wymaga tak intensywnego podejścia, jak w przypadku drzewostanów dojrzałych. Po drugie, w przypadku iglastych i mieszanych drzewostanów z przewagą gatunków iglastych, brak wyraźnej przewagi sosny sprawia, że nie można zidentyfikować specyficznych zagrożeń związanych z danym gatunkiem szkodnika, który preferuje sosnę jako główny cel. W tym kontekście, odpowiedzi sugerujące badania w mieszanych drzewostanach mogą prowadzić do mylnej oceny stanu szkodników, gdyż nie uwzględniają specyfiki ekologicznej i biologicznej zjawisk zachodzących w drzewostanach sosnowych. Takie podejścia mogą skutkować niedoszacowaniem zagrożeń i błędnymi decyzjami w zarządzaniu lasami, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych strat w zdrowotności drzewostanów i ich produktywności.

Pytanie 8

Defoliacja koron w 2 stopniu (żer średni) oznacza spadek ulistnienia w granicach

A. 31-60%

B. 61-90%

C. 11-30%

D. powyżej 90%

Defoliacja koron w 2 stopniu, określana jako żer średni, rzeczywiście oznacza ubytek ulistnienia na poziomie od 31% do 60%. W praktyce, ten zakres wskazuje na istotne uszkodzenia drzewa, co jest zazwyczaj wynikiem długotrwałego stresu, takiego jak ataki szkodników, choroby czy niekorzystne warunki środowiskowe. W kontekście zarządzania lasami, wiedza na temat stopni defoliacji ma kluczowe znaczenie dla monitorowania zdrowia ekosystemów leśnych oraz podejmowania odpowiednich działań mających na celu ich ochronę. Przykładowo, w przypadku zauważenia defoliacji w tym zakresie, leśnicy mogą zastosować środki ochrony roślin, aby zredukować populację szkodników lub poprawić warunki wzrostu drzew poprzez nawadnianie czy nawożenie. Standardy określające klasyfikację uszkodzeń drzew, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) czy lokalne instytucje ochrony środowiska, dostarczają narzędzi do właściwej oceny stanu drzewostanów.

Pytanie 9

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

B. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

C. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

D. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

Odpowiedź przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność cięć w procesie samosiewu górnego. Cięcie przygotowawcze ma na celu stworzenie warunków sprzyjających naturalnemu odnowieniu lasu, co oznacza usunięcie niepożądanej roślinności oraz stymulację wzrostu młodych drzew. Następnie przeprowadza się cięcie obsiewne, które polega na wprowadzeniu nasion do przygotowanego środowiska, co zwiększa szansę na ich kiełkowanie. Cięcie odsłaniające polega na usunięciu drzew, które mogą konkurować z młodymi sadzonkami o światło i składniki odżywcze, natomiast cięcie uprzątające ma na celu oczyszczenie terenu z pozostałości po cięciach oraz poprawę estetyki i funkcji leśnych. Stosowanie tej sekwencji cięć jest zgodne z aktualnymi standardami leśnictwa, które zalecają zrównoważoną gospodarkę leśną, mającą na celu zarówno ochronę bioróżnorodności, jak i maksymalizację produkcji drewna.

Pytanie 10

Wskaż sposób pozyskiwania drewna, który obejmuje transport ściętych drzew z koroną oraz ich okrzesywanie i cięcie na składnicy.

A. Technika drzewa w częściach

B. Technika dłużycowa

C. Technika całej strzały

D. Technika całego drzewa

Metoda całego drzewa z definicji odnosi się do pozyskiwania drewna w sposób, który nie przewiduje transportu z koroną. Zamiast tego, koncentruje się na pozyskiwaniu drewna w całości, co nie zawsze jest efektywne, szczególnie w kontekście przeróbki na składnicy. Z kolei metoda całej strzały, która odnosi się do ścięcia i transportu drewna w postaci całej strzały, również nie odpowiada na opisane w pytaniu kryteria dotyczące transportu z koroną i etapu okrzesywania. Metoda drzewa w częściach zakłada, że drewno jest rozdrabniane na mniejsze elementy już w lesie, co jest sprzeczne z pojęciem transportu całego drzewa do miejsca przeróbki. W praktyce, wybór niewłaściwej metody może prowadzić do zwiększenia strat, zarówno materiałowych, jak i finansowych. Właściwe podejście do pozyskiwania drewna powinno uwzględniać specyfikę surowca, a metody te powinny być dostosowane do rodzaju drewna oraz lokalnych warunków. Często spotykaną pomyłką w myśleniu o tych metodologiach jest uproszczenie, które ignoruje różnice między nimi oraz ich realne zastosowania w praktyce leśnej.

Pytanie 11

Zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli najwyższą wartość opałową w kWh/m³ ma

Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	Wartość opałowa, wilgotność 20% (drewno sezonowane)
Rodzaj drewna	Gęstość kg/m³	kWh/m³	kWh/m.p.	kWh/kg
Drewno liściaste
brzoza	580	2.900	2.000	4,1
wiąz	620	3.000	2.100	3,9
buk	650	3.100	2.200	3,8
jesion	650	3.100	2.200	3,8
dąb	630	3.100	2.200	4,0
grab	720	3.300	2.300	3,7
Drewno iglaste
świerk	430	2.100	1.500	4,0
jodła	420	2.200	1.550	4,2
sosna	510	2.600	1.800	4,1
modrzew	545	2.700	1.900	4,0

A. dąb.

B. grab.

C. brzoza.

D. jesion.

Odpowiedź 'grab' jest prawidłowa, ponieważ drewno grabowe ma najwyższą wartość opałową wynoszącą 3.300 kWh/m³, co czyni je najlepszym wyborem do zastosowań, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Wartość opałowa drewna to miara ilości energii, jaką można uzyskać z danego materiału przy jego spalaniu, co jest istotne nie tylko w kontekście ogrzewania, ale także w przemyśle energetycznym. Grab, jako drewno liściaste, charakteryzuje się dobrą gęstością i niską wilgotnością, co dodatkowo zwiększa jego wartość opałową. W praktyce oznacza to, że mniejsze ilości drewna grabowego będą potrzebne do osiągnięcia tego samego poziomu ciepła w porównaniu do innych rodzajów drewna, takich jak dąb czy brzoza. Używanie drewna o wysokiej wartości opałowej, jak grab, jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, ponieważ pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zasobów leśnych i redukcję emisji spalin. W kontekście norm branżowych, stosowanie drewna z certyfikatem FSC lub PEFC, które zapewniają zrównoważone źródła, również ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji wpływu na środowisko.

Pytanie 12

Który popularny w całym kraju grzyb, typowy dla ubogich borów, jest przedstawiony na rysunku?

A. Opieńka miodowa.

B. Pieprznik jadalny.

C. Zielonka sosnowa.

D. Czarka szkarłatna.

Pieprznik jadalny, czyli Cantharellus cibarius, to fajny grzyb, bo ma charakterystyczne żółte kapelusze i blaszkowaty hymenofor. W Polsce jest bardzo popularny, zwłaszcza w lasach liściastych i iglastych. Często można go spotkać w ubogich borach. W kuchni pieprznik jadalny jest ceniony za delikatny, owocowy aromat oraz zdrowotne właściwości. Zawiera różne witaminy, jak D czy B, oraz minerały, które są świetne dla organizmu. Warto wiedzieć, że te grzyby nie tylko poprawiają smak potraw, ale też są składnikiem wielu tradycyjnych polskich dań. Przy zbieraniu pieprznika warto przestrzegać zasad, czyli brać tylko dojrzałe owocniki i zostawiać te młodsze, żeby miały szansę się rozwijać. Dobrze jest też wiedzieć, gdzie rosną, co sprawia, że zbieranie staje się efektywniejsze i bezpieczniejsze.

Pytanie 13

Korowanie drzew pułapkowych (klasycznych pułapek) powinno być rozpoczęte, gdy długość chodników macierzystych cetyńca większego osiągnie mniej więcej

A. 16 cm

B. 8 cm

C. 4 cm

D. 12 cm

Odpowiedź '8 cm' jest poprawna, ponieważ korowanie drzew pułapkowych, takich jak cetyńce większe, należy rozpocząć, gdy długość chodników macierzystych osiągnie właśnie ten wymiar. W praktyce, długość 8 cm wskazuje na odpowiedni stan rozwoju pułapek, co jest niezwykle istotne dla skuteczności zabiegów związanych z kontrolą szkodników. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, rozpoczynanie korowania zbyt wcześnie, na przykład przy długości 4 cm, może prowadzić do nieefektywności w eliminacji szkodników, ponieważ pułapki nie są jeszcze w pełni rozwinięte. Z kolei zbyt późne korowanie, przy długości np. 12 cm lub 16 cm, może wpłynąć na ich funkcjonalność, a także na dalszy rozwój samego drzewa. W praktyce, monitorowanie wzrostu chodników macierzystych oraz ich odpowiednie oznakowanie jest kluczowe dla efektywności ochrony roślin. Oprócz tego, warto stosować metody wspierające rozwój pułapek, takie jak optymalizacja warunków glebowych oraz odpowiednia pielęgnacja drzew. Utrzymanie tych standardów pozwala na osiągnięcie lepszych rezultatów w ochronie roślin przed szkodnikami.

Pytanie 14

Przyrząd przedstawiony na zdjęciu służy do określania

A. kąta prostego.

B. wysokości.

C. nachylenia terenu.

D. przyrostu drzewa.

Poziomica to narzędzie niezwykle istotne w budownictwie i stolarce, służące do precyzyjnego określania kątów prostych oraz sprawdzania poziomu powierzchni. Umożliwia mierzenie zarówno pionów, jak i poziomów, co jest kluczowe w trakcie budowy struktury, aby zapewnić jej stabilność oraz funkcjonalność. Przyrząd ten działa na zasadzie umieszczonego w poziomicy pęcherzyka powietrza w cieczy, który wskazuje, czy dany element jest ustawiony w poziomie. W praktyce, poziomica jest używana podczas stawiania ścian, montażu drzwi oraz okien, a także w instalacjach elektrycznych i hydraulicznych, gdzie precyzyjne ustawienie jest niezbędne. Dobre praktyki wskazują, że każda ekipa budowlana powinna regularnie kalibrować swoją poziomicę, aby uniknąć błędów, które mogłyby prowadzić do poważnych konsekwencji strukturalnych. Wiedza na temat wykorzystania poziomicy i jej właściwego stosowania jest fundamentem pracy w branży budowlanej.

Pytanie 15

Jeżeli czas pracy potrzebny do usunięcia pokrywy gleby pasami wynosi 30 roboczogodzin na 1 000 mb, to ile roboczogodzin potrzeba na usunięcie pasa pokrywy gleby o długości 120 mb?

A. 0,36 roboczogodziny

B. 360 roboczogodzin

C. 36 roboczogodzin

D. 3,6 roboczogodziny

Obliczenia związane z pracochłonnością są kluczowe w planowaniu prac związanych z zarządzaniem glebą. W tym przypadku, pracochłonność zdarcia pokrywy gleby wynosi 30 roboczogodzin na 1000 metrów bieżących. Aby obliczyć czas potrzebny do zdarcia pasa pokrywy gleby o długości 120 mb, należy zastosować proporcję. Obliczamy to w następujący sposób: (120 mb / 1000 mb) * 30 roboczogodzin = 3,6 roboczogodzin. Taka kalkulacja jest nie tylko prosta, ale także bardzo praktyczna w projektach związanych z budownictwem i rolnictwem, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy jest kluczowe dla efektywności projektów. W przemyśle budowlanym, na przykład, znajduje to zastosowanie w harmonogramowaniu prac, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest również uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak warunki atmosferyczne czy jakość gleby, które mogą wpłynąć na rzeczywistą pracochłonność.

Pytanie 16

Najbardziej uboga grupa siedlisk, charakteryzująca się bardzo kwaśnymi glebami, powstałymi z piasków, z sosną jako dominującym gatunkiem lasotwórczym, to

A. bory mieszane.

B. lasy mieszane.

C. bory.

D. lasy.

Bory to specyficzny typ siedliska leśnego, który odgrywa kluczową rolę w ekosystemach leśnych, szczególnie w obszarach o glebach silnie kwaśnych. W takich siedliskach dominującym gatunkiem jest sosna, która jest doskonale przystosowana do trudnych warunków wzrostu, takich jak ubogie gleby i niski poziom składników odżywczych. Bory często występują na terenach piaszczystych, co sprzyja ich rozwojowi. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy o borach jest ich wykorzystanie w leśnictwie i ochronie środowiska. Zrozumienie charakterystyki borów pomaga w efektywnym zarządzaniu tymi ekosystemami, w tym w planowaniu prac leśnych, ochronie bioróżnorodności oraz w działaniach z zakresu rekultywacji terenów zdegradowanych. Standardy w zarządzaniu lasami, takie jak FSC (Forest Stewardship Council), podkreślają znaczenie zachowania naturalnych siedlisk, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony borów, które są siedliskiem wielu gatunków roślin i zwierząt.

Pytanie 17

Wiosenną kontrolę wylęgu gąsienic na drzewach z wykorzystaniem pułapek lepowych, na stosach kontrolnych lub poprzez obserwację tzw. "lusterek", przeprowadza się w celu

A. barczatki sosnówki

B. strzygoni choinówki

C. brudnicy mniszki

D. paprocha cetyniaka

Brudnica mniszka to naprawdę ważny szkodnik w naszych lasach liściastych. Jak gąsienice się wylęgają, to warto je monitorować, bo to pomaga ocenić, jak radzi sobie cały ekosystem leśny. Można to robić na dwa sposoby: pierwszym jest zakładanie opasek lepowych na pniach drzew, które łapią dorosłe osobniki. Drugi sposób to wpatrywanie się w tzw. 'lustra', co pozwala zobaczyć, ilu gąsienic się wylęgło. Ogólnie rzecz biorąc, szybka reakcja jest kluczowa, bo gąsienice brudnicy mogą przeżuć całe liście, co z kolei doprowadza do poważnych uszkodzeń drzew. Regularne kontrole pomagają w szybszym wprowadzeniu działań ochronnych, co zmniejsza straty i wspiera zdrowe lasy. W moim doświadczeniu, lepiej dmuchać na zimne i nie czekać, aż będzie za późno.

Pytanie 18

Co oznacza termin "sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat"?

A. obecną miąższość drzewostanu w wieku 100 lat w m3/ha.

B. sumę miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat

C. uzyskaną miąższość drewna w m3 po 100 latach.

D. obecną miąższość drzewostanów w wieku 100 lat w m3 całego nadleśnictwa.

Termin 'sumaryczna produkcja dla wieku 100 lat' odnosi się do miąższości drzewostanu głównego oraz użytków przedrębnych do 100 lat, co jest kluczowym wskaźnikiem w leśnictwie. Ta definicja uwzględnia zarówno drzewa, które osiągnęły wiek 100 lat, jak i te młodsze, które są częścią systemu zarządzania lasami. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena zdolności produkcyjnej lasów oraz planowanie działań związanych z gospodarką leśną. Dzięki dokładnemu określeniu sumy miąższości można lepiej zrozumieć dynamikę wzrostu i zdrowotność drzewostanu, co jest niezbędne w kontekście ochrony bioróżnorodności i efektywnego zarządzania zasobami leśnymi. W praktyce, leśnicy korzystają z tego wskaźnika, aby podejmować decyzje dotyczące cięć, zalesień oraz konserwacji lasów, zapewniając zrównoważony rozwój ekosystemów leśnych. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami zrównoważonego zarządzania lasami, w tym zasadami FSC (Forest Stewardship Council).

Pytanie 19

Czas nawrótu cięć w rębni gniazdowej pomiędzy dwiema następującymi cięciami na tej samej powierzchni wynosi

A. 5 – 10 lat

B. 3 – 10 lat

C. 4 – 5 lat

D. 5 – 15 lat

Odpowiedzi 5 – 10 lat, 3 – 10 lat oraz 4 – 5 lat są nieprawidłowe, gdyż nie uwzględniają kompleksowo dynamiki wzrostu drzew oraz zasadności dłuższych okresów nawrótu w rębni gniazdowej. Zbyt krótki nawrót, jak 5 - 10 lat, nie daje wystarczająco czasu na regenerację młodych drzew, co może prowadzić do osłabienia całego ekosystemu. W praktyce, zbyt intensywna eksploatacja lasów w krótszym czasie może skutkować wyczerpaniem zasobów glebowych, zmniejszeniem bioróżnorodności oraz większą podatnością na choroby i szkodniki. Odpowiedź 3 – 10 lat sugeruje, że drzewa będą miały czas na wzrost, jednak nie uwzględnia różnorodności siedlisk, co jest kluczowe w kontekście silwotechnicznym. Z kolei odpowiedź 4 – 5 lat jest szczególnie nieadekwatna, gdyż w tym czasie młode drzewa nie zdobędą niezbędnej masy i siły, aby wytrzymać konkurencję w lesie. Warto pamiętać, że dobre praktyki w zarządzaniu lasami, takie jak te zalecane przez organizacje silwotechniczne, nakładają obowiązek zachowania równowagi między pozyskiwaniem drewna a ochroną zasobów naturalnych, co w praktyce oznacza wykorzystywanie nawrót cięć w granicach 5 – 15 lat, aby osiągnąć zrównoważony rozwój i zdrowie lasów.

Pytanie 20

Obszary leśne takie jak Puszcza Drawska, Bory Tucholskie, Bory Lubuskie oraz Dąbrowy Krotoszyńskie, stanowią najważniejsze zespoły Krainy

A. VI Małopolskiej

B. V Śląskiej

C. IV Mazowiecko - Podlaskiej

D. III Wielkopolsko - Pomorskiej

Prawidłowa odpowiedź to III Wielkopolsko-Pomorska, ponieważ kompleksy leśne takie jak Puszcza Drawska, Bory Tucholskie, Bory Lubuskie oraz Dąbrowy Krotoszyńskie są integralną częścią tej krainy. Region ten charakteryzuje się bogatą bioróżnorodnością oraz specyficznymi ekosystemami leśnymi, które są kluczowe dla ochrony przyrody. Przykładem może być Bory Tucholskie, które są jednym z największych kompleksów leśnych w Polsce, stanowiącym habitat dla wielu rzadkich gatunków fauny i flory. W praktyce, zrozumienie podziału na krainy geograficzne jest niezbędne dla lepszego zarządzania zasobami naturalnymi oraz w planowaniu działań ochronnych. Standardy ochrony środowiska, takie jak Natura 2000, wskazują na konieczność identyfikacji i ochrony obszarów o wysokiej wartości ekologicznej, co w kontekście Wielkopolsko-Pomorskiej staje się szczególnie istotne. Wiedza na temat tych kompleksów leśnych jest kluczowa dla ecologistów i pracowników ochrony środowiska, którzy muszą podejmować decyzje oparte na solidnych fundamentach wiedzy o środowisku.

Pytanie 21

Na ilustracji przedstawiono spreparowane trofeum łowieckie, które nazywamy

A. sztyletem.

B. tuszką.

C. medalionem.

D. piórem.

Pojęcia związane z trofeami łowieckimi są często mylone, co prowadzi do nieporozumień. W przypadku pióra, jest to element anatomiczny ptaków, nie mający związku z trofeami łowieckimi, które zazwyczaj są trwale prezentowane w formie dekoracyjnej. Pióra mogą być kolekcjonowane, ale nie występują w kontekście medalionów. Sztylet, z kolei, jest narzędziem służącym do cięcia czy obrony, a nie do prezentacji trofeów. Jego związek z tematem polega głównie na myślistwie, ale nie na upamiętnianiu zwierząt. Tuszka, natomiast, to pojęcie, które odnosi się do tuszy zwierzęcia, ale nie w kontekście jego ekspozycji jako trofeum. Pojęcia te są często mylone, ponieważ odnoszą się do różnych aspektów myślistwa, jednak każdy z nich ma swoje specyficzne znaczenie. Zrozumienie różnic pomiędzy nimi jest kluczowe dla pełnego poznania sztuki myśliwskiej i jej kulturowych aspektów. Użycie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między myśliwymi oraz w kontekście edukacji ekologicznej.

Pytanie 22

Jaki udział miąższościowy wg gatunków rzeczywistych zajmuje dąb bezszypułkowy?

A. 59,00%

B. 0,30%

C. 8,40%

D. 11,70%

Dąb bezszypułkowy, znany także jako Quercus robur, zajmuje 11,70% udziału miąższościowego wg gatunków rzeczywistych, co jest istotnym wskaźnikiem przy analizie struktury lasów. To drzewo jest niezwykle ważne z punktu widzenia ekosystemów leśnych, ponieważ stanowi siedlisko dla wielu gatunków zwierząt oraz roślin. Udział miąższościowy jest kluczowy w kontekście gospodarki leśnej, gdyż pozwala na ocenę zasobów drzewnych i planowanie ich użytkowania w sposób zrównoważony. W praktyce, znajomość udziału miąższościowego poszczególnych gatunków drzew umożliwia lepsze zarządzanie zasobami leśnymi, co przekłada się na długoterminowe korzyści ekologiczne i ekonomiczne dla regionalnych gospodarek. Ponadto, dąb bezszypułkowy jest często wykorzystywany w budownictwie, meblarstwie oraz rzemiośle, co jeszcze bardziej podkreśla znaczenie jego właściwego zarządzania i ochrony.

Pytanie 23

Drzewostan IVB klasy wieku znajduje się w zakresie wiekowym

A. 91 ÷ 100 lat

B. 81 ÷ 90 lat

C. 61 ÷ 70 lat

D. 71 ÷ 80 lat

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji wiekowych drzewostanów. Klasa wieku IVB obejmuje drzewa w przedziale od 71 do 80 lat, co oznacza, że odpowiedzi sugerujące inne przedziały są błędne. Przykładowo, wiek 61 ÷ 70 lat (pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi) to klasa wieku IIIA, co wskazuje na młodsze drzewostany, które nie osiągnęły jeszcze pełnej dojrzałości produkcyjnej. Z kolei przedziały 81 ÷ 90 lat oraz 91 ÷ 100 lat odwołują się do wyższych klas wieku, takich jak IV C i V, co nie odpowiada rzeczywistości dla drzewostanu IVB. Błędy te mogą wynikać z nieznajomości terminologii leśnej lub mylenia klas wiekowych z innymi kategoriami oceny stanu zdrowia drzew. Zrozumienie klasyfikacji wieku drzewostanów jest kluczowe dla leśnictwa, ponieważ wpływa na podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania zasobami leśnymi. Wiedza ta jest niezbędna do oceny potencjału produkcyjnego lasu i jego zdolności do regeneracji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu lasami.

Pytanie 24

Która deska będzie miała najmniejsze odkształcenia?

A. zawierająca rdzeń.

B. wycięta skośnie z pnia.

C. wycięta z przekroju stycznego.

D. wycięta z przekroju poprzecznego.

Deska zawierająca rdzeń jest mniej podatna na wypaczenia ze względu na jej strukturę i sposób, w jaki drewno rozkłada siły wewnętrzne. Rdzeń znajdujący się w centrum pnia drzewa ma bardziej stabilną strukturę komórkową, co sprzyja lepszej odporności na zmiany wilgotności oraz temperatury. Przykładem zastosowania tego typu desek są elementy mebli czy podłogi, gdzie stabilność i minimalizacja wypaczeń są kluczowe dla jakości produktu końcowego. W praktyce, deski wycięte z rdzenia drzewa m.in. z gatunków takich jak dąb czy buk, są preferowane w budownictwie oraz stolarstwie, gdzie wymagane są wysokie standardy jakości i trwałości. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, powinno się stosować drewno wycięte z rdzeniem do konstrukcji, które eksponowane są na zmienne warunki atmosferyczne.

Pytanie 25

W szacunkach brakarskich pomiar pierśnicy każdego drzewa stosuje się w metodzie

A. klasyfikacyjnej

B. drzewa wzorcowego

C. posztucznej

D. drzew wyselekcjonowanych

Pomiar pierśnicy każdego drzewa w kontekście szacunku brakarskiego przy zastosowaniu metody posztucznej jest kluczowym elementem w zarządzaniu lasami oraz w ocenie zasobów leśnych. Metoda posztuczna polega na oznaczaniu i pomiarze drzew, które będą wycinane, co pozwala na dokładne oszacowanie ich objętości i wartości. W ramach tej metody, pierśnica mierzona jest na wysokości 130 cm nad poziomem gruntu, co jest standardową praktyką w leśnictwie. Dzięki temu, leśnicy mogą podejmować decyzje o wykorzystaniu drzew, uwzględniając ich zdrowotność, wiek oraz wartość ekonomiczną. Przykładem zastosowania metody posztucznej może być ocena drzewostanów w kontekście planowania cięć i zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi. Stosowanie tej metody przyczynia się do efektywnego gospodarowania lasami, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz dobrymi praktykami w ochronie i rekultywacji środowiska leśnego.

Pytanie 26

Jeżeli obszar lasu, który został objęty ogniem, wynosi 1,2 ha, to mamy do czynienia z pożarem

A. bardzo dużym

B. dużym

C. małym

D. średnim

Odpowiedzi 'małym', 'dużym' oraz 'bardzo dużym' są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Klasyfikacja pożarów leśnych opiera się na precyzyjnych kryteriach dotyczących powierzchni objętej ogniem, które są zgodne z obowiązującymi standardami ochrony przeciwpożarowej. Pożar uznawany za mały zazwyczaj nie przekracza 1 ha, podczas gdy pożar dużych rozmiarów klasyfikuje się, gdy jego powierzchnia wynosi powyżej 10 ha. W przypadku pożaru o powierzchni 1,2 ha, zalicza się on jednoznacznie do kategorii średnich pożarów, co oznacza, że jego potencjalne skutki dla środowiska mogą być znacznie większe niż w przypadku pożaru małego. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że powierzchnia pożaru zawsze musi być znacznie większa niż w rzeczywistości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o skali zagrożenia. Odpowiedzi 'duży' i 'bardzo duży' mogą wynikać z mylnego postrzegania intensywności pożaru, co nie zawsze przekłada się na jego powierzchnię. W praktyce, w przypadku pożarów średnich, istotne jest podejmowanie działań zaradczych, takich jak mobilizacja dodatkowych zasobów i szkolenie zespołów ratunkowych, aby skutecznie zarządzać sytuacją kryzysową.

Pytanie 27

Ilość Leśnych Kompleksów Promocyjnych w Polsce to

A. 25

B. 15

C. 30

D. 19

Wybór odpowiedzi innej niż 25 może wynikać z nieporozumień dotyczących struktury i liczby Leśnych Kompleksów Promocyjnych w Polsce. Odpowiedzi takie jak 15, 19, czy 30 nie tylko nie oddają dokładnej liczby, ale mogą być wynikiem nieaktualnych danych lub błędnej interpretacji dokumentów dotyczących zarządzania lasami. Często pojawiają się także błędne założenia, że LKP są jednostkami, które mogą być tworzone i zlikwidowane w łatwy sposób, co nie jest prawdą. Jest to proces skomplikowany, wymagający spełnienia określonych kryteriów i procedur, co wpływa na stałość liczby tego typu kompleksów. Ważne jest również zrozumienie, że LKP są częścią szerszego systemu ochrony i zarządzania zasobami leśnymi w Polsce, obejmującego różne formy ochrony przyrody, jak parki narodowe czy rezerwaty przyrody. Dlatego też umiejętność rozpoznawania i interpretowania właściwych informacji na temat LKP jest kluczowa dla lepszego zrozumienia zasad zrównoważonego zarządzania lasami w naszym kraju.

Pytanie 28

Jaką część powierzchni kraju tworzą parki narodowe w Polsce?

A. 10 %

B. 2 %

C. 30 %

D. 20 %

Odpowiedzi sugerujące znacząco wyższy procent powierzchni kraju zajmowanej przez parki narodowe, takie jak 10%, 20% czy 30%, opierają się na nieporozumieniach dotyczących zakresu ochrony przyrody w Polsce. Na przykład, w przypadku 10%, błędnie przyjmuje się, że znacznie więcej obszarów jest chronionych w porównaniu do rzeczywistości. To może wynikać z mylnego postrzegania parków narodowych jako jedynych form ochrony, podczas gdy w Polsce istnieją także inne formy, takie jak rezerwaty przyrody czy obszary Natura 2000, które również przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności, ale nie są formalnie parkami narodowymi. Podobny błąd występuje w przypadku odpowiedzi sugerujących 20% lub 30%, które są całkowicie niezgodne z danymi statystycznymi i standardami ochrony środowiska. Warto zaznaczyć, że zrozumienie roli parków narodowych w systemie ochrony przyrody oraz ich rzeczywistego udziału w powierzchni kraju jest kluczowe dla poszanowania i efektywnego zarządzania zasobami naturalnymi. Wspieranie ochrony przyrody powinno opierać się na rzetelnych danych i zrozumieniu rzeczywistych wyzwań, a nie na nieuzasadnionych przypuszczeniach.

Pytanie 29

Jakie zastosowanie ma listewka Bitterlicha?

A. określania wysokości drzewostanu

B. mierzenia miąższości drzewa stojącego

C. wyznaczania miąższości drzewa leżącego

D. ustalania zasobności drzewostanu

Listewka Bitterlicha to naprawdę fajne narzędzie w leśnictwie. Używają go do oceny, ile drewna mamy w danym lesie. To ważne, bo dzięki temu możemy lepiej zarządzać lasami, a nawet zrozumieć, jakie korzyści ekonomiczne można uzyskać z wycinki. Leśnicy, korzystając z tego narzędzia, mogą szybko oszacować, ile drzewa możemy ściąć, nie niszcząc przy tym ekosystemu. Narzędzie opiera się na pomiarach średnic drzew i ich wysokości, co daje im możliwość obliczenia miąższości drzewostanu. Warto też dodać, że ta metoda jest zgodna z najlepszymi praktykami w leśnictwie, co pomaga w ochronie wszystkich organizmów żyjących w lesie i zachowaniu równowagi.

Pytanie 30

Pomnik przyrody ustanawia się w sposób

A. zarządzenia dyrektora RDLP

B. decyzji nadleśniczego

C. uchwały rady gminy

D. rozporządzenia ministra środowiska

Ustanowienie Pomnika przyrody w Polsce odbywa się na mocy uchwały rady gminy, co jest zgodne z przepisami Ustawy o ochronie przyrody. Rada gminy, jako organ samorządowy, ma prawo podejmować decyzje dotyczące ochrony zasobów przyrody na swoim terenie, w tym ustanawiać pomniki przyrody, które mają na celu zachowanie cennych elementów fauny i flory. Przykładem może być sytuacja, gdy lokalna społeczność identyfikuje drzewo o szczególnych walorach estetycznych lub historycznych, a rada gminy, po przeprowadzeniu odpowiednich konsultacji społecznych oraz ocen ekologicznych, podejmuje uchwałę w celu jego ochrony. Warto zwrócić uwagę, że proces ten powinien być zgodny z dobrymi praktykami ochrony środowiska, które zakładają aktywne zaangażowanie społeczności lokalnych oraz ochronę bioróżnorodności. Takie podejście sprzyja nie tylko utrzymaniu lokalnych ekosystemów, ale również edukacji ekologicznej mieszkańców, co ma kluczowe znaczenie dla długotrwałej ochrony przyrody.

Pytanie 31

Kto zatwierdza Plan Urządzenia Lasu dla nadleśnictwa?

A. dyrektora regionalnej dyrekcji ochrony środowiska

B. Ministra odpowiedzialnego za sprawy środowiska

C. dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych

D. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych

Zrozumienie procesu zatwierdzania Planu Urządzenia Lasu jest kluczowe dla poprawnego zarządzania zasobami leśnymi. Wybór dyrektora Generalnego Lasów Państwowych jako organu zatwierdzającego jest błędny, ponieważ to Minister właściwy do spraw środowiska pełni tę rolę. Wyboru dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych również nie można zaakceptować, gdyż jego kompetencje nie obejmują zatwierdzania planów, lecz nadzorowanie ich realizacji na poziomie regionalnym. Z kolei dyrektor regionalnej dyrekcji ochrony środowiska, mimo że ma istotny wpływ na ochronę zasobów naturalnych, nie jest odpowiedzialny za bezpośrednie zatwierdzanie planów urządzenia lasu. Te błędne odpowiedzi wynikają z mylnego rozumienia struktury organizacyjnej i kompetencji poszczególnych instytucji ochrony środowiska w Polsce. Kluczowe jest zrozumienie, że zatwierdzanie tego dokumentu przez Ministra zapewnia spójność polityki leśnej z krajowymi oraz międzynarodowymi standardami ochrony środowiska. Zrozumienie hierarchii oraz kompetencji poszczególnych organów administracji publicznej pozwala na efektywniejsze gospodarowanie zasobami leśnymi oraz lepsze przygotowanie do wdrażania strategii zrównoważonego rozwoju w praktyce.

Pytanie 32

Nawadnianie w szkółkach pozwala na zabezpieczenie roślin przed

A. zgorzelą słoneczną siewek

B. przymrozkami

C. gołomrozem

D. wyparzaniem siewek

Zgorzel słoneczna siewek, gołomróz oraz wyparzanie siewek to zjawiska związane z różnymi rodzajami stresu środowiskowego, które nie są bezpośrednio związane z niską temperaturą otoczenia, a tym samym nie są skutecznie niwelowane przez deszczowanie. Zgorzel słoneczna jest spowodowana nadmiernym nasłonecznieniem i wysokimi temperaturami oraz niską wilgotnością, co prowadzi do uszkodzenia komórek i gnicia młodych roślin. W tej sytuacji lepszym rozwiązaniem byłyby techniki zacieniania lub nawadniania przez kroplówki, które mogą pomóc w regulacji temperatury i wilgotności. Gołomróz, z kolei, to zjawisko polegające na nagłym spadku temperatury, ale jego negatywne skutki dla siewek są minimalizowane przez odpowiednie techniki ochrony, jak mulczowanie, a nie przez deszczowanie. Wyparzanie siewek odnosi się do ich uszkodzenia na skutek zbyt wysokiej temperatury, często w wyniku działania promieni słonecznych lub braku wody. W takim przypadku kluczowe jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności gleby oraz unikanie przegrzewania się siewek, co można osiągnąć poprzez odpowiednie nawadnianie i wentylację. W związku z tym, zastosowanie deszczowania jako metody ochrony przed tymi zjawiskami jest niewłaściwe i może prowadzić do dodatkowego stresu dla roślin, co negatywnie wpłynie na ich rozwój.

Pytanie 33

Jakim gatunkiem runa można odróżnić Bśw od Bs?

A. gajnik lśniący

B. chrobotek reniferowy

C. widłoząb miotlasty

D. szczotlicha siwa

Gajnik lśniący (Polytrichum formosum) jest kluczowym gatunkiem runa, który odgrywa istotną rolę w identyfikacji bioróżnorodności oraz w ocenie stanu ekosystemów leśnych. To mszak, który charakteryzuje się silnym wzrostem i zdolnością do formowania gęstych dywanów, co czyni go wskaźnikiem zdrowych, wilgotnych siedlisk. Gajnik lśniący jest również ważny w kontekście retencji wody i stabilizacji gleby, co przyczynia się do ograniczenia erozji. W praktyce, rozpoznawanie takich gatunków jak gajnik lśniący pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zasobami leśnymi oraz ochronę siedlisk. W kontekście badań ekologicznych, jego obecność może wskazywać na wysoką jakość środowiska leśnego, co jest zgodne z założeniami zrównoważonego rozwoju i ochrony przyrody. Warto zatem zwrócić uwagę na ten gatunek, gdyż jego obserwacja i monitoring mogą dostarczać cennych informacji na temat kondycji ekosystemów leśnych oraz ich zdolności do regeneracji.

Pytanie 34

Szyszki rozsypują się same

A. świerka

B. sosny

C. jodły

D. modrzewia

Sosny, świerki i modrzewie to popularne gatunki drzew iglastych, jednak ich mechanizmy uwalniania nasion różnią się od jodły. Sosna, na przykład, wytwarza szyszki, które otwierają się w wyniku wysokich temperatur, co jest odpowiedzią na naturalne zjawiska, takie jak pożary. W efekcie, te nasiona są uwalniane w specyficznych warunkach, co może wskazywać na ich strategię przetrwania w trudnych warunkach. Świerk również różni się w tym kontekście, ponieważ jego szyszki mogą pozostać zamknięte przez dłuższy czas, a uwalnianie nasion następuje głównie na skutek wiatru lub opadów deszczu, które popychają szyszki do otwarcia. Modrzew z kolei, będąc drzewem liściastym w rodzinie iglastych, przejawia inne cechy. Jego szyszki nie otwierają się na skutek działania warunków atmosferycznych, co oznacza, że proces uwalniania nasion jest bardziej kontrolowany i nie następuje w sposób samoistny. W związku z tym, błędne jest przypisanie jodły do ich charakterystyki, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie leśnictwa i zarządzania zasobami przyrodniczymi. Wiedza o różnicach pomiędzy tymi gatunkami jest kluczowa dla efektywnego zarządzania lasami oraz planowania działań związanych z ochroną i zachowaniem bioróżnorodności.

Pytanie 35

Do jakiego rodzaju odłowu wykorzystywana jest pułapka IBL-4?

A. brudnicy mniszki

B. barczatki sosnówki

C. szeliniaka sosnowca

D. chrabąszcza majowego

Inne odpowiedzi dotyczą pułapek stosowanych do odłowu różnych gatunków owadów, jednak nie są one zgodne z zastosowaniem pułapki IBL-4. Barczatka sosnówka to owad, który preferuje inne metody zwalczania, a stosowanie pułapek na jej odłowienie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Niektóre gatunki, takie jak brudnica mniszka, posługują się zupełnie innymi mechanizmami obronnymi i odłowowymi, co sprawia, że pułapka IBL-4 nie jest dostosowana do ich zwalczania. Chrabąszcz majowy, z kolei, ma znacznie szerszy zasięg i inne preferencje żywieniowe, które nie są zgodne z metodami zastosowanymi w pułapkach IBL-4. Użytkownicy często mylą rodzaje pułapek i ich zastosowanie, co skutkuje niewłaściwym doborem metod, a tym samym ograniczoną skutecznością w ich działaniach. Ostatecznie, aby skutecznie zwalczać szkodniki, ważne jest, aby dobrze rozumieć specyfikę danego gatunku oraz odpowiednie techniki kontroli populacji, które będą najefektywniejsze w danym kontekście ekologicznym.

Pytanie 36

Bezpośredni nadzór stosuje się w przypadku

A. zbierania szyszek i nasion na zrębie

B. realizacji trzebieży przy użyciu wycinarek

C. usuwania powalonych drzew oraz tych z pękniętym pniem

D. określania kształtu drzew na zrębie

Nadzór bezpośredni to naprawdę ważna sprawa przy pracy w lesie, szczególnie gdy chodzi o usuwanie wywrotów i drzew z uszkodzonymi pniami. To nie tylko pomaga w utrzymaniu lasu w dobrej kondycji, ale też dba o bezpieczeństwo ludzi, którzy tam pracują. Na przykład, kiedy trzeba usunąć drzewo, które się przewróciło czy zostało zniszczone przez pogodę, trzeba być naprawdę ostrożnym i precyzyjnym, żeby zminimalizować ryzyko wypadków. W praktyce chodzi o to, żeby w pobliżu był ktoś doświadczony, kto będzie obserwował, co się dzieje, oceni warunki i podejmie decyzje jak najlepiej usunąć te drzewa. Różne organizacje leśne mają swoje standardy, które podkreślają, jak ważny jest nadzór dla ochrony środowiska i bezpieczeństwa. No i nie zapominajmy o dokumentacji, bo to jest istotne dla przyszłych prac leśnych i dla zarządzania ekosystemem.

Pytanie 37

W przypadku stwierdzenia w obszarze łowieckim dzikich zwierząt z objawami chorobowymi, dzierżawca lub zarządca danego obwodu łowieckiego ma obowiązek powiadomić odpowiedni organ

A. Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe

B. Państwowej Inspekcji Sanitarnej

C. Inspekcji Weterynaryjnej

D. Polskiego Związku Łowieckiego

Wybór Państwowej Inspekcji Sanitarnej jako instytucji odpowiedzialnej za zgłaszanie przypadków zwierząt dziko żyjących z objawami chorobowymi jest mylny. Państwowa Inspekcja Sanitarna koncentruje się głównie na zdrowiu publicznym i ochronie zdrowia ludzi, a nie na zdrowiu zwierząt. Choć ich działania są kluczowe w kontekście higieny i zapobiegania chorobom przenoszonym przez zwierzęta na ludzi, nie są kompetentni w kwestiach zdrowotnych zwierząt. Ponadto, Polskiego Związku Łowieckiego nie można uznać za organ wykonawczy w tym zakresie, ponieważ organizacja ta działa na rzecz łowiectwa i nie jest odpowiedzialna za kwestie weterynaryjne. Zgłoszenie do tej instytucji nie wpłynie na stan zdrowia populacji zwierząt. Odpowiedzi związane z Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe również nie są właściwe, ponieważ ta instytucja zajmuje się zarządzaniem lasami i ochroną środowiska, a nie zdrowiem zwierząt. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda instytucja publiczna powinna zajmować się problemami zdrowotnymi zwierząt. W rzeczywistości, odpowiedzialność ta spoczywa wyłącznie na wyspecjalizowanych organach, takich jak Inspekcja Weterynaryjna, która jest odpowiednio przeszkolona i wyposażona do radzenia sobie z takimi przypadkami.

Pytanie 38

Podczas produkcji sadzonek oznaczonych symbolem 3/0, które rozwijają rozległy system korzeniowy, istotne jest zaplanowanie działania

A. szkółkowania

B. podcinania korzeni

C. przerzedzania siewów

D. pikowania

Podcinanie korzeni to kluczowy zabieg w produkcji sadzonek o symbolu 3/0, szczególnie gdy rośliny rozwijają rozległy system korzeniowy. Celem tego działania jest stymulowanie wzrostu nowych korzeni, co prowadzi do lepszego przyjęcia sadzonek po przesadzeniu. Podcinanie korzeni pozwala na usunięcie uszkodzonych, zbyt długich lub zbyt gęstych korzeni, co wspiera zdrowy rozwój roślin. Zgodnie z praktyką szkółkarską, zabieg ten powinien być przeprowadzany w okresie wiosennym, kiedy rośliny są w fazie aktywnego wzrostu. Przykładem zastosowania tej metody jest produkcja drzew owocowych, gdzie odpowiednie podcinanie korzeni wpływa na zwiększenie plonów w przyszłości. Warto również zaznaczyć, że podcinanie korzeni powinno odbywać się przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak sekatory lub nożyce do gałęzi, aby zminimalizować stres roślin i zapobiec zakażeniom. Takie dobre praktyki są zgodne z zaleceniami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w skutecznej produkcji roślinnej.

Pytanie 39

Wskaż na podstawie tabeli, ile poczwarek strzygoni choinówki wskazuje zagrożenie w stopniu krytycznym
90–letniego drzewostanu?

Wiek drzewostanu [lat]	Liczby poczwarek wskazujące na zagrożenie drzewostanu w stopniu
Wiek drzewostanu [lat]	słabym (+)	średnim (++)	silnym (+++)	krytycznym	ostrzegawczym
1	2	3	4	5	6
21-40	2-3	4-6	> 6	11	1
41-60	4-6	7-11	> 11	20	2-3
61-80	4-6	7-11	> 11	20	2-3
81-100	6-9	10-16	> 16	30	4-5

A. 11 szt.

B. 30 szt.

C. 5 szt.

D. 20 szt.

Odpowiedź '30 szt.' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla ona krytyczny poziom zagrożenia dla 90-letniego drzewostanu. Analizując tabelę, kluczowe jest zrozumienie, że wartość '> 16' wskazuje, iż jakakolwiek liczba poczwarek powyżej 16 uznawana jest za zagrożenie krytyczne. W praktyce, tego rodzaju wskaźniki są niezwykle istotne dla leśników i specjalistów ds. ochrony roślin, ponieważ pozwalają na wczesne podejmowanie działań ochronnych. Na przykład, w przypadku stwierdzenia 30 poczwarek strzygoni choinówki, leśnicy powinni rozważyć zastosowanie środków ochronnych, takich jak biologiczne metody kontroli, które są zgodne z zaleceniami ochrony środowiska. Dobrą praktyką jest także monitorowanie populacji szkodników w cyklu rocznym, co umożliwia dostosowanie strategii zarządzania lasem do zmieniających się warunków. Zrozumienie tych wartości i ich praktycznego zastosowania jest kluczowe dla zarządzania ekosystemem leśnym oraz ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 40

Jaką średnią wartość zbieżystości posiada brzoza o wysokości 20 m i średnicy w podstawie 30 cm?

A. 1,5 cm/m

B. 1,0 cm/m

C. 0,67 cm/m

D. 2,0 cm/m

Obliczanie średniej zbieżystości wymaga zrozumienia podstawowych parametrów dotyczących wzrostu drzew. W przypadku podanych odpowiedzi, wiele osób może błędnie interpretować pojęcie zbieżystości, myląc je z innymi wskaźnikami wzrostu lub właściwościami drewna. Na przykład, odpowiedzi sugerujące wartości 2,0 cm/m, 1,0 cm/m oraz 0,67 cm/m są wynikiem niewłaściwego oszacowania, które może wynikać z nadmiernych uproszczeń w kwestii dynamiki wzrostu drzew. Często, osoby nieznające się na leśnictwie mogą oceniać zbieżystość na podstawie ogólnych wyobrażeń o wzroście drzew, nie uwzględniając specyficznych cech gatunku, takich jak brzoza. Przy określaniu zbieżystości kluczowe jest, aby zwrócić uwagę na wzór wzrostu drzewa oraz jego środowisko życia. Warto zaznaczyć, że wskazywanie na zbyt niską lub wysoką zbieżystość może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zarządzania lasami, w tym niewłaściwego planowania cięć. Należy podkreślić, że zbieżystość jest wskaźnikiem, który powinien być interpretowany w kontekście lokalnych warunków glebowych, klimatycznych oraz genotypowych danej rośliny. Ostatecznie, zrozumienie tego wskaźnika jest kluczowe dla osób zajmujących się leśnictwem oraz ochroną środowiska, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami leśnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej