Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 20:20
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 21:06

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

B. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

C. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

D. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

Wybór mechanicznego wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych jednowarstwowych przy użyciu agregatu tynkarskiego jest zgodny z obowiązującymi standardami w branży budowlanej. Agregaty tynkarskie umożliwiają szybkie i efektywne nakładanie tynku, co jest istotne w kontekście oszczędności czasu oraz uzyskiwania jednolitej grubości warstwy tynkarskiej. Dzięki temu proces tynkowania staje się bardziej przewidywalny, co redukuje ryzyko błędów związanych z ręcznym aplikowaniem materiału. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być prace w dużych obiektach budowlanych, gdzie wymagana jest stosunkowo duża powierzchnia do pokrycia tynkiem w krótkim czasie. Agregaty tynkarskie zapewniają również lepszą jakość wykończenia, eliminując niejednorodności, które mogą wystąpić przy ręcznym natryskiwaniu. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego typu sprzętu wiąże się z mniejszym zmęczeniem fizycznym pracowników, co przekłada się na ich wydajność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 2

Aby nałożyć tynk zwykły na suficie, jakie narzędzia są wymagane?

A. kielnia i listwa tynkarska

B. deska z trzonkiem oraz packa

C. czerpak tynkarski i packa

D. deska z trzonkiem i kielnią

Wybór narzędzi do narzutu tynku jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia. Odpowiedzi wskazujące na stosowanie czerpaka tynkarskiego oraz packi są nieprawidłowe, ponieważ te narzędzia nie są przeznaczone do aplikacji tynku na suficie. Czerpak tynkarski jest najczęściej używany do przygotowania mieszanki tynkarskiej, ale jego forma i kształt nie pozwalają na precyzyjne nakładanie tynku na dużą powierzchnię, taką jak sufit. Packa, która jest bardziej odpowiednia do wygładzania powierzchni, nie jest wystarczająco elastyczna, aby efektywnie rozprowadzić materiał w ruchu roboczym. Z kolei lista tynkarska, mimo że może być używana w pewnych zastosowaniach, nie zastąpi funkcji deski z trzonkiem. Dodatkowo, niepoprawne podejście do narzutu tynku może prowadzić do problemów takich jak nierówności, pęknięcia czy złe przyleganie tynku do podłoża. Wybór niewłaściwych narzędzi może wynikać z braku wiedzy na temat procesów tynkarskich oraz złych praktyk w branży budowlanej. Dlatego istotne jest, aby każdy wykonawca posiadał solidną wiedzę na temat narzędzi oraz umiejętności ich właściwego zastosowania zgodnie z normami i standardami obowiązującymi w budownictwie.

Pytanie 3

Układ cegieł, który zastosowano do wykonania parapetu przedstawionego na rysunku, jest rolką

A. stojącą zazębioną.

B. leżącą.

C. stojącą.

D. leżącą zazębioną.

Odpowiedź "stojąca zazębiona" sugeruje, że cegły są ustawione pionowo i się zazębiają, ale to raczej kiepski pomysł. W przypadku parapetów lepiej, żeby cegły były ułożone w poziomie, bo takim układzie obciążenie jest równomiernie rozłożone, a stabilność jest kluczowa. Jak są ustawione w sposób stojący, to obciążenie jest na mniejszej powierzchni, co zwiększa ryzyko pęknięć. To może prowadzić do problemów z parapetem, jak uszkodzenia albo zniekształcenia. Odpowiedzi dotyczące "leżąca zazębiona" i "stojąca" też nie są dobre, bo nie odzwierciedlają tego, co widać na rysunku. Zazębienie to sytuacja, gdzie cegły się wspierają, ale w parapetach liczy się bardziej ciągłość i estetyka. Często mylimy różne układy cegieł, a nie każdy da się zastosować wszędzie. W praktyce wybór układu cegieł zawsze powinien być związany z tym, co ten element budowli ma robić.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 9-01 oblicz, ile bloczków SILKA M8 należy zakupić do wykonania ścianki działowej na zaprawie cienkospoinowej, jeżeli ilość robót określona w przedmiarze wynosi 45,00 m².

Ściany działowe z bloczków SILKA M

Nakłady na 1 m²Tabela 0105 (fragment)

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	SILKA M8		SILKA M12
			o wys. do 4,5 m		o wys. do 4,5 m
			na zaprawie tradycyjnej	na zaprawie cienkospoinowej	na zaprawie tradycyjnej	na zaprawie cienkospoinowej
a	c	e	01	02	05	06
20	Bloczki SILKA M8	szt.	14,70	15,30	-	-
21	Bloczki SILKA M12	szt.	-	-	14,70	15,30
22	Zaprawa tradycyjna	m³	0,004	-	0,006	-
23	Zaprawa cienkospoinowa (klejowa)	kg	-	1,47	-	2,20

A. 689 szt.

B. 688 szt.

C. 661 szt.

D. 662 szt.

Odpowiedź 689 szt. to właściwa liczba, bo żeby obliczyć ilość bloczków SILKA M8 potrzebnych do ścianki działowej na zaprawie cienkospoinowej, trzeba zerknąć na dane z tabeli KNR 9-01. Tam znajdziesz, ile bloczków przypada na metr kwadratowy, więc wystarczy to pomnożyć przez powierzchnię robót, która wynosi 45,00 m². W praktyce, dobrze jest pamiętać o różnych aspektach, jak na przykład odpady materiałowe, które mogą się zdarzyć podczas pracy. Fajnie jest też zaokrąglać wynik do pełnych sztuk, co w tym przypadku ładnie daje nam 689 szt. Dzięki precyzyjnym obliczeniom możemy lepiej planować zakupy i uniknąć niepotrzebnych kosztów dotyczących nadmiaru materiału. Ważne, żeby też trzymać się standardów budowlanych i zaleceń producentów, bo to wpływa na jakość i bezpieczeństwo wykonanej roboty.

Pytanie 6

Jeśli na rysunku w skali 1:50 długość ściany, która ma być otynkowana, wynosi 15 cm, to rzeczywista długość tej ściany to

A. 7,50 m

B. 1,50 m

C. 0,75 m

D. 15,00 m

Aby obliczyć rzeczywistą długość ściany na podstawie rysunku wykonanego w skali 1:50, należy zastosować zasadę proporcji. Skala 1:50 oznacza, że 1 cm na rysunku odpowiada 50 cm w rzeczywistości. W tym przypadku długość ściany wynosi 15 cm, więc rzeczywista długość można obliczyć mnożąc długość na rysunku przez współczynnik skali: 15 cm * 50 = 750 cm, co jest równoznaczne z 7,50 m. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w branży budowlanej oraz architektonicznej, gdzie precyzja jest kluczowa. Używanie odpowiednich skal i umiejętność przeliczania wymiarów to podstawowe umiejętności, które pozwalają na dokładne planowanie oraz realizację projektów budowlanych. W praktyce, znajomość zasad przeliczania skali jest niezbędna do interpretacji rysunków technicznych oraz tworzenia kosztorysów, które są oparte na rzeczywistych wymiarach obiektów. Dodatkowo, znajomość skali umożliwia dokonanie właściwych pomiarów i planów, co jest kluczowe w procesach projektowych oraz budowlanych.

Pytanie 7

Tynk dekoracyjny stworzony z zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej, naśladujący marmur, to

A. sgraffito

B. sztukateria

C. fresk

D. stiuk

Stiuk to taka fajna technika wykończeniowa, która polega na nakładaniu zaprawy gipsowej albo gipsowo-wapiennej w taki sposób, żeby wyglądała jak marmur. Używa się jej głównie w architekturze wnętrz, zwłaszcza w stylach klasycznych i renesansowych, gdzie każdy detal ma znaczenie. Stiuk świetnie nadaje się do ozdabiania sufitów, ścian i różnych elementów architektonicznych, co daje naprawdę luksusowy efekt. Można go zobaczyć w pałacach, kościołach czy eleganckich willach, bo jego struktura i połysk naprawdę przypominają naturalny kamień. Ważne jest, żeby stosować odpowiednie techniki, bo to zapewnia super efekt wizualny. W kontekście budownictwa, jak się aplikuje stiuk, to powinny to robić wykwalifikowane osoby, które znają różne procesy utwardzania i polerowania, dzięki czemu efekt końcowy będzie trwały i estetyczny. Co więcej, stiuk można barwić na różne kolory, więc można go świetnie dopasować do różnych stylów wnętrz.

Pytanie 8

Warstwa styropianu umieszczona w wieńcach oraz nadprożach ścian zewnętrznych ma za zadanie izolację

A. wodoszczelnej

B. paroszczelnej

C. ciepłochronnej

D. akustyczną

Odpowiedź dotycząca funkcji ciepłochronnej warstwy styropianu w wieńcach i nadprożach ścian zewnętrznych jest prawidłowa, ponieważ styropian jest materiałem o niskiej przewodności cieplnej, co czyni go doskonałym izolatorem termicznym. Jego zastosowanie w budownictwie jest powszechne, szczególnie w kontekście minimalizacji strat ciepła w budynkach. Przykładowo, w budynkach energooszczędnych, dobrze zaizolowane wieńce i nadproża z użyciem styropianu mogą znacząco poprawić efektywność energetyczną budynku, co jest zgodne z normami budowlanymi i standardami takimi jak NF40 oraz NF15. Poza tym, stosowanie styropianu w tych elementach konstrukcyjnych przyczynia się do komfortu cieplnego mieszkańców, redukując koszty ogrzewania. Warto również pamiętać, że odpowiednia izolacja termiczna jest kluczowym elementem projektów budowlanych, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań dotyczących efektywności energetycznej w budownictwie. Zastosowanie materiałów izolacyjnych, takich jak styropian, w wieńcach i nadprożach przyczynia się do osiągnięcia lepszej klasy energetycznej budynku oraz spełnienia warunków określonych w Dyrektywie Unii Europejskiej w sprawie efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 9

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. stiuk

B. sgraffito

C. sztukateria

D. sztablatura

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 10

Na którym rysunku przedstawiono lico muru, który wykonano w wiązaniu krzyżykowym?

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z wiązaniem krzyżykowym, może wynikać z mylnego rozpoznania układu cegieł na rysunku. Często zdarza się, że osoby uczące się o różnych rodzajach wiązań murarskich, mylą układ cegieł w innych typach wiązań, takich jak wiązanie w stylu angielskim czy niemieckim, które mają zupełnie inne zasady układania. Wiązanie angielskie polega na układaniu cegieł w taki sposób, że każdy rząd posiada jedną cegłę, która przesunięta jest w stosunku do rzędu poniżej, co skutkuje brakiem charakterystycznego krzyżowania, które widoczne jest w wiązaniu krzyżykowym. Z kolei wiązanie niemieckie charakteryzuje się stałym przesunięciem cegieł w każdym rzędzie, co również nie odpowiada układowi przedstawionemu w odpowiedzi A. Te różnice są istotne, ponieważ każdy typ wiązania ma swoje specyficzne właściwości wytrzymałościowe i estetyczne, które mają bezpośredni wpływ na trwałość i stabilność konstrukcji. Rozumienie tych różnic jest kluczowe w projektowaniu i wykonywaniu murów, ponieważ niewłaściwe użycie jednego z typów wiązań może prowadzić do obniżenia jakości i bezpieczeństwa budowli. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać różne typy wiązań, ale także umieć je poprawnie rozpoznać na podstawie wizualnych wskazówek zawartych w projektach budowlanych.

Pytanie 11

W kolejnych warstwach w wiązaniu kowadełkowym jakie powinno być przesunięcie spoin pionowych?

A. 1/4 cegły

B. 1/3 cegły

C. 2/3 cegły

D. 1/2 cegły

Przesunięcie spoin pionowych w wiązaniu kowadełkowym wynoszące 1/4 cegły jest zgodne z ogólnymi zasadami budownictwa, które mają na celu zapewnienie odpowiedniej wytrzymałości i stabilności konstrukcji. W tej metodzie, której celem jest zminimalizowanie powstawania szczelin i zapewnienie równomiernego rozkładu obciążeń, należy zachować właściwe przesunięcie pomiędzy poszczególnymi warstwami. Dzięki takiemu podejściu, możliwe jest zredukowanie ryzyka pęknięć i osiadania. Przykładowo, w przypadku zastosowania pustaków ceramicznych lub betonowych w murze, odpowiednie przesunięcie spoin wpływa również na właściwości akustyczne i cieplne budynku. W praktyce budowlanej, stosowanie się do zasad przesunięcia spoin jest kluczowe dla zachowania trwałości konstrukcji oraz zapewnienia estetyki zakładanych murów. Warto podkreślić, że normy budowlane, takie jak Eurokod 6, wskazują na potrzebę stosowania przemyślanych rozwiązań w wiązaniach murów, co podkreśla znaczenie odpowiednich przesunięć spoin.

Pytanie 12

Określ szerokość i długość węgarka na podstawie przedstawionego fragmentu rzutu budynku.

A. 12 x 12 cm

B. 12 x 26 cm

C. 26 x 38 cm

D. 38 x 180 cm

Wybierając inne odpowiedzi, można wpaść w kilka typowych pułapek myślowych, które prowadzą do złych wniosków. Na przykład, odpowiedzi 26 x 38 cm czy 38 x 180 cm mogą wyglądać na sensowne z powodu większych wymiarów, ale tak naprawdę nie pasują do tego, co jest pokazane na rysunku. W przypadku węgarków ważne jest, żeby wymiary były zgodne z tym, co jest potrzebne w projekcie. Złe wymiary mogą sprawić, że cała konstrukcja będzie niestabilna. Odpowiedź 12 x 26 cm też jest zła, ponieważ sugeruje, że węgarek ma jedną stronę dłuższą, co nie pasuje do tego, co widzimy na rysunku. W architekturze i inżynierii, proporcje elementów są mega istotne. Zbyt duże lub za małe wymiary mogą powodować problemy z dopasowaniem do innych części budynku. Ważne, żeby zrozumieć, jak różne wymiary wpływają na cały projekt, bo to może uratować nas przed drogimi błędami i sprawić, że budynek będzie spełniał wszelkie normy bezpieczeństwa. Dobrze jest też zwracać uwagę na detale na rysunkach, bo mogą one wskazywać konkretne wymiary, co pomoże w poprawnej interpretacji danych.

Pytanie 13

Korzystając z danych zawartych w tabeli, wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość jednowarstwowego tynku chroniącego przed wodą, wykonanego z fabrycznie suchej zaprawy.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 5 mm

B. 20 mm

C. 10 mm

D. 15 mm

Odpowiedź 10 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami budowlanymi oraz danymi zawartymi w tabeli, najmniejsza dopuszczalna grubość jednowarstwowego tynku, który ma chronić przed wodą, powinna wynosić właśnie 10 mm. Tego typu tynki są stosowane w budownictwie do ochrony elewacji przed działaniem wilgoci, co jest kluczowe dla zapewnienia długowieczności konstrukcji. Przy zbyt małej grubości, tynk nie wypełni swojej funkcji, co może prowadzić do wnikania wody, a w efekcie do uszkodzenia struktury budynku. W praktyce, stosowanie tynków o grubości minimum 10 mm jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej oraz normami, co potwierdzają liczne badania i publikacje branżowe. Prawidłowe dobranie grubości tynku jest zatem kluczowe dla efektywności ochrony przed wilgocią.

Pytanie 14

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Silikatowe pełne

B. Klinkierowe

C. Ceramiczne pełne

D. Dziurawki

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne z otworami, są idealnym materiałem do budowy lekkich ścianek działowych o grubości 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki charakteryzują się niską masą oraz dobrą izolacyjnością akustyczną i termiczną. Otwory w cegle zmniejszają jej ciężar, co ma kluczowe znaczenie przy budowie ścianek działowych, gdzie nie ma potrzeby stosowania ciężkich materiałów. Zastosowanie takich cegieł pozwala na szybszy i łatwiejszy montaż ścianek, co przyspiesza cały proces budowy. Dodatkowo, dziurawki są często wykorzystywane w budownictwie ze względu na swoje dobre właściwości mechaniczne oraz łatwość w obróbce. W praktyce, wykorzystanie dziurek w konstrukcji ścianek działowych jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie lekkich materiałów w takich zastosowaniach. Warto również zauważyć, że dziurawki są bardziej przyjazne dla środowiska, ponieważ często są produkowane z naturalnych surowców i mają niską emisję CO2 podczas produkcji.

Pytanie 15

Oblicz wydatki związane z rozbiórką ścian o grubości 25 cm w pomieszczeniu o wymiarach 5 m × 4 m i wysokości 280 cm, jeśli koszt rozbiórki 1 m² takiej ściany wynosi 185,00 zł?

A. 4 662,00 zł

B. 9 324,00 zł

C. 10 360,00 zł

D. 12 950,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć, że niepoprawne wyniki wynikają głównie z błędnych obliczeń lub założeń dotyczących powierzchni ścian. Wiele osób może błędnie oszacować całkowitą powierzchnię, pomijając istotne czynniki, takie jak wysokość pomieszczenia lub wymiary ścian. Zdarza się, że pomijane są też mniejsze elementy, takie jak okna czy drzwi, które zmieniają całkowitą powierzchnię wyburzenia. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie kosztów, gdzie użytkownik błędnie mnoży powierzchnię przez niewłaściwą stawkę lub pomija jednostki. Możliwe jest także, że błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnego założenia dotyczącego grubości ścian, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w kalkulacji. W kontekście branży budowlanej, precyzyjne wyliczenia są kluczowe, gdyż błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do poważnych problemów finansowych dla inwestora. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie stosowania standardowych metod kalkulacji kosztów budowlanych, które opierają się na ugruntowanych zasadach i praktykach w branży, co znacznie zwiększa dokładność wyliczeń i pomaga uniknąć pułapek błędnych założeń.

Pytanie 16

Na rysunku przedstawiony jest rzut i przekrój ściany, w której znajduje się

A. otwór.

B. wnęka.

C. bruzda.

D. pilaster.

Poprawna odpowiedź to "wnęka", ponieważ na rysunku rzeczywiście przedstawione jest zagłębienie w ścianie, które jest charakterystyczne dla tego terminu. Wnęki są powszechnie stosowane w architekturze i budownictwie, aby estetycznie wkomponować różne elementy, takie jak półki, oświetlenie czy dekoracje. W praktyce, wnęki mogą być wykorzystywane do przechowywania przedmiotów, co pozwala na oszczędność miejsca w pomieszczeniach. Na przykład, w nowoczesnych wnętrzach wykonuje się wnęki w ścianach, aby umieścić tam telewizory czy kominki, co nadaje im subtelny i elegancki wygląd. Przestrzeganie zasad projektowania wnęk, takich jak odpowiednia głębokość i szerokość, ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz estetyki. Warto także zaznaczyć, że wnęki powinny być zaplanowane na etapie projektowania budynku, aby zapewnić ich odpowiednie rozmieszczenie oraz integrację z innymi elementami architektonicznymi.

Pytanie 17

Uszkodzenie tynku przedstawione na rysunku to

A. wysolenie.

B. pęknięcie.

C. odbarwienie.

D. zabrudzenie.

Wysolenie, jako zjawisko występujące na tynkach, jest wynikiem migracji soli z głębszych warstw budynku na powierzchnię tynku. Woda, która wnika w materiał budowlany, transportuje rozpuszczone sole, a ich kondensacja na powierzchni następuje w wyniku parowania wody. Wykwity solne, które widzimy na zdjęciu, są efektem tego procesu. W praktyce, identyfikacja wysolenia jest kluczowa dla oceny stanu tynku oraz planowania odpowiednich prac konserwacyjnych. Wysolenie nie tylko wpływa na estetykę, ale również na trwałość tynku, ponieważ sole mogą powodować kruszenie i osłabienie struktury. W przypadku wystąpienia tego zjawiska zaleca się zastosowanie odpowiednich środków, takich jak dedykowane preparaty do usuwania wykwitów solnych. Istotne jest również zwrócenie uwagi na źródło wilgoci, aby podjąć kroki w celu jego eliminacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 18

Który z poniższych komponentów rusztowania nie wchodzi w skład trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego rusztowań, które występują na przykład przy drogach?

A. Ograniczniki ochronne

B. Poręcz górna

C. Bortnica

D. Poręcz środkowa

Ograniczniki ochronne, poręcz górna oraz bortnica to elementy, które stanowią część trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego rusztowań. Ograniczniki ochronne są kluczowe w zapobieganiu wypadkom związanym z upadkiem przedmiotów, co jest niezmiernie istotne w kontekście pracy w rejonach miejskich. Poręcz górna, zapewniając stabilność, usztywnia konstrukcję rusztowania i chroni pracowników przed upadkiem. Z kolei bortnica działa jako fizyczna bariera, ograniczając przestrzeń roboczą i redukując ryzyko upadku narzędzi czy materiałów budowlanych na osoby znajdujące się poniżej. Niezrozumienie roli poręczy środkowej jako elementu, który nie należy do tego trio, może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących klasyfikacji zabezpieczeń. Poręcz środkowa, mimo że jest istotnym elementem w kontekście ogólnych zabezpieczeń na rusztowaniach, nie wchodzi w skład standardowego zestawienia zabezpieczeń bocznych. Takie nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do niewłaściwego planowania i realizacji bezpieczeństwa na budowach. Prawidłowe rozszyfrowanie i zastosowanie elementów zabezpieczeń jest niezbędne do przestrzegania standardów branżowych, takich jak PN-EN 12811, które określają zasady projektowania i montażu rusztowań.

Pytanie 19

Który sposób przygotowania klejowej zaprawy wapiennej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
PRZYGOTOWANIE KLEJOWEJ ZAPRAWY MURARSKIEJ
Należy przygotować 6 ÷ 7 litrów wody, do której wsypujemy zawartość worka (25 kg), a następnie za pomocą wiertarki z mieszadłem lub ręcznie urabiamy do momentu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Zaprawę należy co pewien czas przemieszać. Tak przygotowaną mieszankę należy zużyć w ciągu 4 godzin

A. Wymieszać część suchej mieszanki z wodą, a następnie dodać pozostałą ilość suchej mieszanki.

B. Do wody dodać całą porcję suchej mieszanki i razem wymieszać.

C. Wymieszać część suchej mieszanki z małą ilością wody, a następnie dolewać stopniowo wodę i dodawać pozostałą ilość suchej mieszanki.

D. Do porcji suchej mieszanki dodać wodę, a następnie wymieszać składniki.

Generalnie, to dodawanie całej porcji suchej mieszanki do wody to najlepszy sposób, aby uzyskać idealną konsystencję zaprawy. Jest to zgodne z tym, co mówi producent, więc nie ma co z tym dyskutować. Ważne, żeby te suche składniki trafiły do wody, bo wtedy ładnie się rozprowadzają i nie ma mowy o grudkach. W budownictwie to jest dość istotne, bo jak zaprawa jest dobrze wymieszana, to lepiej się trzyma i dłużej wytrzymuje. Przykład? Przy murowaniu, gdzie równa konsystencja ma ogromne znaczenie dla przyczepności. Pamiętaj też, żeby nie lać za dużo wody, bo to może zepsuć cały efekt. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest trzymać się wskazówek producenta i czasami warto sobie przeprowadzić kilka prób, żeby uniknąć kłopotów w trakcie pracy.

Pytanie 20

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii III

B. Dla tynku kategorii I

C. Dla tynku kategorii II

D. Dla tynku kategorii IV

Poprawna odpowiedź to kategoria IV, ponieważ zgodnie z Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich, tynki doborowe charakteryzują się wysokimi wymaganiami estetycznymi, co oznacza, że wszelkie widoczne miejscowe nierówności, takie jak ślady wygładzania kielnią czy zacierania packą, są całkowicie niedopuszczalne. Praktycznie, oznacza to, że w przypadku tynków doborowych, wykonawcy muszą szczególnie dbać o precyzję wykonania i staranność, aby zapewnić jednolitą i gładką powierzchnię, co jest kluczowe w kontekście późniejszego malowania lub tapetowania. W branży budowlanej, tynki doborowe są często stosowane w obiektach o wysokich standardach wykończenia, takich jak budynki użyteczności publicznej czy ekskluzywne mieszkania. Nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do problemów estetycznych i funkcjonalnych, dlatego tak ważne jest stosowanie się do tych wytycznych.

Pytanie 21

Do mineralnych spoiw hydraulicznych zalicza się

A. wapno hydratyzowane i palone

B. gips szpachlowy i autoklawizowany

C. cement hutniczy i pucolanowy

D. wapno dolomitowe i pokarbidowe

Cement hutniczy i pucolanowy zaliczają się do spoiw mineralnych hydraulicznych ze względu na ich zdolność do wiązania w obecności wody. Cement hutniczy, produkowany z klinkieru hutniczego, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na działanie wody, co czyni go istotnym materiałem w budownictwie hydrotechnicznym i inżynierii lądowej. Pucolany, z kolei, to naturalne lub sztuczne materiały, które w obecności wody i alkaliów wykazują właściwości hydrauliczne. Przykłady zastosowania cementu hutniczego w budownictwie obejmują konstrukcje mostów, zapór wodnych czy fundamentów w trudnych warunkach gruntowych. W praktyce, odpowiedni dobór spoiwa mineralnego ma kluczowe znaczenie dla trwałości oraz stabilności budowli, co podkreśla znaczenie znajomości norm i standardów branżowych, takich jak PN-EN 197-1, regulujących klasyfikację i wymagania dla cementów.

Pytanie 22

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. wapno hydratyzowane

B. cementy portlandzkie

C. żywice syntetyczne

D. szkło wodne

Żywice syntetyczne są powszechnie stosowanym spoiwem w tynkach akrylowych z uwagi na swoje doskonałe właściwości wiążące oraz elastyczność. Dzięki nim tynki akrylowe cechują się wysoką odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co sprawia, że są idealne do stosowania na zewnątrz budynków. Żywice te, będąc materiałami polimerowymi, tworzą trwałe połączenia z podłożem, co minimalizuje ryzyko pojawiania się pęknięć i odspojenia warstwy tynkowej. Dodatkowo, tynki akrylowe charakteryzują się dużą zdolnością do przepuszczania pary wodnej, co pozwala na zachowanie odpowiedniej wentylacji ścian budynków. Przykładem zastosowania takich tynków mogą być elewacje budynków mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe. W branży budowlanej stosuje się standardy, takie jak PN-EN 15824, określające wymagania dotyczące tynków zewnętrznych, co podkreśla znaczenie jakości używanych materiałów, takich jak żywice syntetyczne.

Pytanie 23

Na podstawie wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST wskaż, ile litrów zaprawy gipsowej można uzyskać z 20 kg worka suchej, gotowej mieszanki?

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST (wyciąg)
B.3.03. Tynk gipsowy Dane techniczne: - średnia grubość tynku: 10 mm (grubość min.8 mm) - ciężar nasypowy: 800kg/m³ - uziarnienie: do 1,2 mm - wydajność: 100 kg = 125 l zaprawy - zużycie: 0,8 kg na mm i m² - czas schnięcia: średnio około 14 dni

A. 50,01

B. 2,51

C. 25,01

D. 5,01

Odpowiedź 25,01 l jest poprawna, ponieważ wynika z właściwego przeliczenia masy suchej mieszanki na objętość zaprawy. Zgodnie z danymi technicznymi w Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych, stosunek masy do objętości wynosi 100 kg do 125 l. Oznacza to, że na każdy kilogram suchej mieszanki przypada 1,25 l zaprawy. W przypadku 20 kg suchej mieszanki, obliczenia są proste: 20 kg x 1,25 l/kg = 25 l. Tę wartość można również zaokrąglić do 25,01 l, co jest zgodne z wymaganiami technicznymi dotyczącymi precyzyjnego podawania objętości. Wiedza ta jest istotna nie tylko w kontekście przygotowania zaprawy, ale także w planowaniu ilości materiałów budowlanych. Znajomość przeliczeń pozwala na lepsze zarządzanie kosztami projektów budowlanych oraz minimalizację odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywnego gospodarowania zasobami.

Pytanie 24

Który z rodzajów tynków można zaklasyfikować jako trójwarstwowy zwykły kat. IV, charakteryzujący się równą i gładką, bardzo starannie wygładzoną powierzchnią uzyskaną przy użyciu packi?

A. Wypalany

B. Surowy

C. Pospolity

D. Doborowy

Tynk doborowy jest klasyfikowany jako tynk trójwarstwowy zwykły kat. IV, co oznacza, że spełnia określone wymagania techniczne dotyczące trwałości i estetyki. Jego powierzchnia jest bardzo starannie wygładzona packą, co zapewnia gładkość i równość, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach budowlanych. Tynki doborowe są często stosowane w budownictwie mieszkalnym oraz komercyjnym, gdzie estetyka i wytrzymałość są równie ważne. W praktyce, tynk doborowy można z powodzeniem stosować w pomieszczeniach wewnętrznych oraz na zewnętrznych elewacjach, a jego właściwości pozwalają na osiągnięcie wysokiej jakości wykończeń. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, tynki doborowe charakteryzują się doskonałą przyczepnością do podłoża oraz odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni je idealnym wyborem do różnych projektów budowlanych.

Pytanie 25

Który sposób przygotowania cienkowarstwowej zaprawy murarskiej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
Przygotowanie cienkowarstwowej zaprawy murarskiej
Zaprawę wsypać do odmierzonej ilości wody w proporcji 0,18 do 0,22 litra wody na 1 kg suchego proszku, następnie wymieszać mieszadłem mechanicznym do uzyskania jednorodnej masy. Odstawić na 3 do 5 minut i ponownie wymieszać. Zaprawę należy nakładać ręcznie pacą ząbkowaną lub innym narzędziem zwracając uwagę na dokładne wypełnienie spoin.

A. Do odmierzonej ilości wody wsypać porcję suchego proszku, razem wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, następnie dolać wody.

B. Wymieszać część suchego proszku z wodą, następnie do uzyskanej mieszanki wsypać pozostałą ilość suchego proszku i razem wymieszać.

C. Do odmierzonej ilości wody wsypać odpowiednią ilość suchego proszku, wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, odstawić na określony czas i ponownie wymieszać.

D. Wymieszać część suchego proszku z niewielką ilością wody, a następnie dodać pozostałą ilość wody oraz pozostałą ilość suchego proszku i ponownie wymieszać do uzyskania jednorodnej masy.

Poprawna odpowiedź opiera się na zaleceniach zawartych w instrukcji producenta, która jasno określa, że proces przygotowania zaprawy murarskiej powinien zaczynać się od odmierzenia odpowiedniej ilości wody. Następnie należy wsypać suchy proszek do wody, a całość dokładnie wymieszać, aby uzyskać jednorodną masę. Kluczowym krokiem jest odstawienie mieszanki na 3 do 5 minut, co pozwala na wchłonięcie wody przez proszek i aktywację składników chemicznych. Po tym czasie należy ponownie wymieszać zaprawę, aby zapewnić jej jednorodność. Praktyczne zastosowanie tej metody gwarantuje, że zaprawa uzyska właściwe parametry wytrzymałościowe oraz związki chemiczne będą właściwie aktywowane, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości w trakcie murarskich prac budowlanych. Stosowanie odpowiednich proporcji wody do proszku potwierdzają także standardy budowlane, które zalecają staranność w przygotowaniach, aby uniknąć problemów z trwałością i stabilnością konstrukcji.

Pytanie 26

Jaką ilość kg suchej mieszanki trzeba zakupić do realizacji tynku gipsowego o grubości 10 mm na powierzchni 15 m2, jeżeli zużycie wynosi 1 kg na m2 przy grubości 1 cm?

A. 2,5 kg

B. 25,0 kg

C. 15,0 kg

D. 1,5 kg

W przypadku podawania błędnych odpowiedzi w odniesieniu do zapotrzebowania na suchą mieszankę tynkarską ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób konstruuje się obliczenia. Wiele osób może błędnie przyjąć, że zużycie materiału jest zależne tylko od powierzchni, a nie od grubości tynku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 25,0 kg mogą wynikać z niepoprawnego przeliczenia lub założenia, że grubość tynku jest większa niż 10 mm, co prowadzi do nadmiernego oszacowania potrzebnej ilości materiału. Inna możliwość to mylne obliczenia, w których ktoś może przyjąć, że zużycie wynosi 2 kg/m2 zamiast właściwego 1 kg/m2, co także prowadzi do błędnych wyników. Z kolei odpowiedzi, które sugerują ilości takie jak 2,5 kg czy 1,5 kg, mogą wynikać z pomyłki w obliczeniach lub nieznajomości podstawowych zasad obliczania zapotrzebowania na materiały budowlane. Kluczowym elementem w takich obliczeniach jest zawsze dokładne określenie wszystkich parametrów, takich jak powierzchnia, grubość oraz właściwości samego materiału. Ważne jest, aby dokładnie znać standardowe wartości zużycia materiałów budowlanych, które są określone przez producentów i branżowe wytyczne. Zachęcam do zapoznania się z tymi danymi, co pozwoli uniknąć nieporozumień oraz błędnych oszacowań w przyszłych projektach budowlanych.

Pytanie 27

Masa asfaltowa dostępna jest w pojemnikach 10-litrowych w cenie 74,90 zł za pojemnik.
Oblicz koszt zakupu masy asfaltowej niezbędnej do przeprowadzenia dwuwarstwowej hydroizolacji na dwóch ścianach fundamentowych o powierzchni 25,0 m² każda, jeśli zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², a w drugiej 0,4 l/m².

A. 224,70 zł

B. 374,50 zł

C. 149,80 zł

D. 299,60 zł

Analizując nieprawidłowe odpowiedzi, można zauważyć, że wielu ludzi myli się w obliczeniach dotyczących zużycia masy asfaltowej lub kosztów zakupu. Na przykład, jeśli ktoś obliczy łączną ilość masy asfaltowej na podstawie jedynie jednej warstwy, co prowadzi do zupełnie zaniżonej kalkulacji, może dojść do wniosku, że potrzebne będą tylko 2 lub 3 opakowania. To jest wynik nieuwzględnienia, że hydroizolacja wymaga co najmniej dwóch warstw, każda o różnym zużyciu. Ponadto, błędy mogą również wynikać z pomyłek w przeliczeniach jednostek, na przykład, nieprawidłowego przeliczenia litrów na metry kwadratowe. Często pomija się również fakt, że do obliczeń kosztów należy uwzględnić całkowitą ilość materiału, a nie tylko potrzebne litry. Należy również pamiętać, że nawet niewielkie różnice w zużyciu na m² mogą prowadzić do znacznych różnic w całkowitym koszcie, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi. Używanie precyzyjnych obliczeń i poprawnych wartości jest kluczowe, aby uniknąć niepotrzebnych wydatków, które mogą zrujnować budżet projektu. Ważne jest, aby zwracać uwagę na szczegóły i stosować się do uznanych norm i praktyk branżowych, które pomagają w dokładnym planowaniu wydatków na materiały budowlane.

Pytanie 28

Przedstawione na ilustracji prefabrykowane belki przeznaczone są do wykonywania

A. nadproży.

B. żeber rozdzielczych.

C. podciągów.

D. belek stropowych.

Te belki, co widać na zdjęciu, to prefabrykowane nadproża. Używa się ich w budownictwie, żeby przenosiły obciążenia z elementów, które są powyżej otworów, jak drzwi czy okna. Są naprawdę solidne, bo są z betonu, więc dają stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, korzystanie z takich prefabrykowanych nadproży przyspiesza budowę, zmniejsza ilość pracy na placu budowy i zapewnia, że materiał jest zawsze tej samej jakości. Warto pamiętać, że w projektowaniu budynków, jak w Eurokodzie 2, wybór odpowiednich elementów jest mega ważny dla bezpieczeństwa budowli. Jeżeli nadproża nie są dobrze użyte, mogą pojawić się problemy, jak osiadanie czy pękanie ścianek. Dlatego znajomość ich zastosowania to podstawa dla każdego inżyniera budownictwa.

Pytanie 29

W jakim wiązaniu wykonano mur przedstawiony na rysunku?

A. Pospolitym.

B. Wozówkowym.

C. Krzyżykowym.

D. Główkowym.

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak pospolite wiązanie, wozówkowe czy główkowe, istnieją istotne różnice, które należy zrozumieć. Pospolite wiązanie cechuje się tym, że cegły są układane jedna na drugiej w linii, co prowadzi do powstawania długich spoin pionowych. Taki sposób układania jest mniej stabilny i może prowadzić do pęknięć w murze, zwłaszcza w przypadku dużych obciążeń. Wiązanie wozówkowe z kolei, gdzie cegły są układane w sposób naprzemienny, również nie zapewnia takiej stabilności jak krzyżykowe, ponieważ nie przeciwdziała rozwojowi pęknięć. Główkowe wiązanie, polegające na układaniu cegieł wzdłuż krawędzi, jest stosowane w specyficznych konstrukcjach, ale nie ma zastosowania w typowych murach, jak te przedstawione na rysunku. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie różnych typów wiązań oraz niedocenianie znaczenia rozkładu obciążeń w konstrukcjach murowanych. Znajomość i umiejętność rozróżniania tych technik jest kluczowa dla każdego fachowca w dziedzinie budownictwa, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowli.

Pytanie 30

Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?

A. opukiwanie tynku lekkim młotkiem

B. wykonanie kilku prób tynku

C. przetarcie tynku dłonią

D. inspekcja zewnętrzna

Opukiwanie tynku lekkim młotkiem jest skuteczną metodą oceny stanu przyczepności tynku do podłoża. Ta technika polega na delikatnym uderzaniu w tynk, co pozwala na uzyskanie charakterystycznego dźwięku, który może wskazywać na obecność pustek pod tynkiem. W przypadku, gdy tynk jest dobrze przylegający, dźwięk będzie niski i stłumiony, natomiast w obszarach odspojonych dźwięk będzie wyższy i bardziej rezonansowy. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szczególnie ważne w budownictwie, gdzie stabilność elementów wykończeniowych ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 13914-1, sugerują wykonywanie regularnych inspekcji stanu tynków, a opukiwanie jest jedną z metod, które można stosować w ramach tych procedur. Zastosowanie opukiwania jako metody diagnostycznej może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów i zapobieganiu większym uszkodzeniom w przyszłości, co przekłada się na oszczędności w kosztach remontów i zwiększenie bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 31

Na ilustracji przedstawiono fragment naroża ściany

A. trójwarstwowej.

B. dwuwarstwowej.

C. szczelinowej.

D. jednowarstwowej.

Wybór odpowiedzi związanych z konstrukcją trójwarstwową, dwuwarstwową czy szczelinową jest nieprawidłowy ze względu na charakterystykę przedstawionej ściany. Ściany trójwarstwowe składają się z trzech odrębnych warstw: wewnętrznej, izolacyjnej oraz elewacyjnej, co nie znajduje odzwierciedlenia w widocznych elementach na zdjęciu, gdzie brak jest dodatkowych warstw. Z kolei dwuwarstwowe konstrukcje angażują dwa różne materiały, z których jedna warstwa pełni rolę nośną, a druga izolacyjną, co również nie ma miejsca w analizowanym przypadku. Odpowiedź "szczelinowa" może wprowadzać w błąd, gdyż odnosi się do specyficznych konstrukcji z przestrzeniami powietrznymi, które mają na celu poprawę izolacji akustycznej lub termicznej, co nie jest zgodne z przedstawionym materiałem. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe nieporozumienia związane z różnicowaniem typów konstrukcji ścian, gdzie kluczem jest zrozumienie, że jednowarstwowe ściany wznoszone z odpowiednich materiałów mogą spełniać zarówno zadania nośne, jak i izolacyjne, eliminując konieczność stosowania bardziej skomplikowanych rozwiązań w wielu zastosowaniach budowlanych.

Pytanie 32

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. skucia wypełnienia stropu

B. wycięcia belek wzdłuż ścian

C. skucia tynku z sufitu

D. podstemplowania stropu

Podstemplowanie stropu jest kluczowym etapem w procesie rozbiórki, ale nie powinno być pierwszym krokiem. Jego celem jest zapewnienie wsparcia dla konstrukcji podczas usuwania elementów stropu, jednak bez wcześniejszego usunięcia tynku, ocena stanu belek oraz innych elementów nośnych może być utrudniona. Wycięcie belek przy ścianach przed skuciem tynku jest również niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do niekontrolowanego osunięcia się stropu, co zagraża bezpieczeństwu osób pracujących. W przypadku skucia wypełnienia stropu, podobnie jak w przypadku belek, najpierw konieczne jest przygotowanie konstrukcji przez usunięcie tynku, co pozwoli na dokładną ocenę stanu technicznego oraz ewentualnych uszkodzeń. Nieprzemyślane działania mogą prowadzić do poważnych wypadków oraz zwiększają ryzyko uszkodzenia sąsiednich elementów budowlanych. W branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa oraz stosowanie się do wytycznych dotyczących prac rozbiórkowych, aby uniknąć sytuacji niebezpiecznych i nieprzewidzianych, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i użytkowników budynku.

Pytanie 33

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 20 mm

B. 15 mm

C. 5 mm

D. 10 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 34

Jakie spoiwo powoduje korozję stali?

A. Cementowe

B. Gipsowe

C. Wapienne

D. Cementowo-wapienne

Spoiwo gipsowe wywołuje korozję stali ze względu na swoje właściwości chemiczne i fizyczne. Gips, jako materiał krystaliczny, w obecności wody może wydzielać kwas siarkowy, który reaguje z metalami, prowadząc do ich utlenienia. W praktyce, w budownictwie, gipsowe tynki i gipsowe elementy konstrukcyjne są stosowane w pomieszczeniach wilgotnych, co zwiększa ryzyko korozji stali zbrojeniowej, jeśli nie są odpowiednio zabezpieczone. Zastosowanie odpowiednich powłok antykorozyjnych oraz zastosowanie stali o podwyższonej odporności na korozję to standardy, które powinny być przestrzegane, aby minimalizować ryzyko uszkodzeń konstrukcji. W branży budowlanej rekomenduje się także regularne przeglądy stanu technicznego konstrukcji, aby wczesne wykrywanie korozji mogło umożliwić podjęcie odpowiednich działań naprawczych.

Pytanie 35

Jakie metody należy zastosować, aby zabezpieczyć metalowe elementy przed korozją podczas wznoszenia ścian z bloczków gipsowych?

A. Zastosować pokost lniany

B. Nałożyć farbę olejną

C. Pokryć lakierem asfaltowym

D. Aplikować mleczko cementowe

Pokrycie elementów metalowych lakierem asfaltowym to skuteczny sposób na ich zabezpieczenie przed korozją, szczególnie w kontekście murowania ścian z bloczków gipsowych. Lakier asfaltowy tworzy elastyczną, wodoodporną powłokę, która izoluje metal od wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych, co jest kluczowe w zapobieganiu korozji. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być zbrojenia w konstrukcjach betonowych, które są często narażone na działanie wody i innych substancji chemicznych. Stosowanie takiego zabezpieczenia jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które zalecają stosowanie odpowiednich powłok ochronnych na metalowych elementach konstrukcyjnych. Powłoka asfaltowa nie tylko chroni przed korozją, ale również przed działaniem substancji chemicznych, co czyni ją odpowiednim wyborem w różnych warunkach budowlanych. Warto również zauważyć, że prawidłowe przygotowanie powierzchni metalu przed nałożeniem lakieru asfaltowego, takie jak odtłuszczenie i oczyszczenie, jest kluczowe dla zapewnienia trwałości ochrony. W kontekście przepisów budowlanych, użycie lakierów asfaltowych jest często zalecane w standardach dotyczących ochrony przed korozją w obiektach budowlanych.

Pytanie 36

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne tynku?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ oznaczenie graficzne tynku w dokumentacji budowlanej zazwyczaj przedstawia się jako obszar wypełniony drobnymi kropkami. Taki symbol jest zgodny z normami i standardami, które regulują wizualizację materiałów budowlanych w rysunkach technicznych. W praktyce, zastosowanie tego oznaczenia jest kluczowe dla prawidłowego odczytania projektu oraz zrozumienia, jakie materiały zostaną użyte w danej części budynku. W przypadku tynków, ich różne rodzaje mogą być oznaczane różnymi wzorami, co pozwala na łatwe rozróżnienie między tynkiem gipsowym, cementowym czy innymi typami. Wiedza ta jest niezbędna dla architektów oraz inżynierów budowlanych, aby zapewnić zgodność z wymaganiami projektowymi oraz standardami wykonania. Ponadto, poprawna identyfikacja materiałów budowlanych w rysunkach może znacząco wpłynąć na efektywność realizacji projektu oraz jego późniejsze utrzymanie.

Pytanie 37

Długość belek stalowych dwuteowych, zastosowanych w nadprożu otworu okiennego, wykonanego w ścianie zewnętrznej przy klatce schodowej, w budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, wynosi

A. 240 cm

B. 206 cm

C. 146 cm

D. 144 cm

Wybór nieprawidłowej długości belek stalowych dwuteowych może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Odpowiedzi 144 cm, 206 cm oraz 146 cm są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają wymagań dotyczących długości belek w kontekście nadproży otworów okiennych. Często pojawiającym się błędem jest myślenie, że długość belek można dowolnie dobierać, co prowadzi do nieodpowiedniego wsparcia dla nadproży. Każda belka powinna być dostosowana do konkretnego wymiaru otworu oraz obciążeń, a ich długość powinna być co najmniej równa szerokości otworu z dodatkowymi marginesami dla zapewnienia stabilności. Odpowiedzi o zbyt małej długości, takie jak 144 cm, mogą sugerować niewłaściwe zrozumienie zasad projektowania, co jest kluczowe w branży budowlanej. Należy również pamiętać, że belki nie tylko muszą być odpowiedniej długości, ale również powinny być wykonane z odpowiedniego materiału i mieć właściwy przekrój, aby sprostać wymaganiom statycznym i dynamicznym. Błędne założenia co do długości mogą prowadzić do uszkodzeń w późniejszym etapie użytkowania budynku, co podkreśla znaczenie precyzyjnego projektowania zgodnie z normami i standardami branżowymi.

Pytanie 38

Na którym rysunku przedstawiono bloczek silikatowy?

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

W przypadku odpowiedzi, które wskazują na inne rysunki jako przedstawiające bloczki silikatowe, warto zauważyć, że każdy z tych materiałów jest wykonany z różnych surowców i ma odmienną charakterystykę. Bloczki oznaczone literami A, B i D mogą być wykonane na przykład z betonu komórkowego lub keramzytobetonu, które różnią się właściwościami fizycznymi i mechanicznymi od bloczków silikatowych. Beton komórkowy jest materiałem lżejszym, ale o niższej odporności na działanie wilgoci, co czyni go mniej odpowiednim do zastosowań w obszarach narażonych na wysoką wilgotność. Keramzytobeton natomiast, choć cechuje się dobrą izolacyjnością, ma zupełnie inną strukturę, co wpływa na sposób, w jaki odbierają go inżynierowie budowlani. Osoby wybierające bloczki budowlane powinny kierować się nie tylko ich wyglądem, ale przede wszystkim właściwościami materiałowymi, które określają ich zastosowanie oraz efektywność energetyczną budynku. W praktyce, mylenie tych materiałów może prowadzić do niewłaściwego doboru surowców, co w konsekwencji wpłynie na trwałość i komfort użytkowania obiektu. Dobrze jest również zasięgać opinii specjalistów oraz zapoznawać się z normami branżowymi, które dostarczają wskazówek dotyczących właściwego wyboru materiałów budowlanych.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli podaj, jaki jest jednostkowy koszt materiałów potrzebnych wykonania ściany budynku z pozycji pierwszej kosztorysu?

KOSZTORYS

L p.	Podstawa	Opis	jm	Nakłady	Koszt jedn.	R	M	S
1	KNR 2-02 0103-06	Ściany budynków jednokond.o wys.do 4.5m z cegieł pełnych lub dziurawek na zapr.cement.gr.2ceg. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 3.91r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	488.7500	136.850	17106.25
2*		-- M -- cegła budowlana pełna 200.6szt/m² * 0.59zł/szt	szt	25075.0000	118.354		14794.25
3*		zaprawa cementowa 0.143m³/m² * 174.64zł/m³	m³	17.8750	24.974		3121.69
4*		materiały pomocnicze 1.5% * 17915.94zł	%	1.5000	2.150		268.74
Razem koszty bezpośrednie: 35291.00 Ceny jednostkowe					282.328	17106.25 136.850	18184.68 145.478	0.000
2	KNR 2-02 0903-02	Tynki zewn.zwykłe doborowe kat.IV na ścia- nach płaskich i pow.poziom.(balkony i loggie) wyk.mech. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 0.7567r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	94.5875	26.485	3310.56
2*		-- M -- zaprawa wapienna M1 0.0028m³/m² * 148.68zł/m³	m³	0.3500	0.416		52.04
3*		zaprawa cementowo wapienna M15 0.0217m³/m² * 233.64zł/m³	m³	2.7125	5.070		633.75
4*		zaprawa cementowo-wapienna M5 0.0007m³/m² * 318.60zł/m³	m³	0.0875	0.223		27.88
5*		materiały pomocnicze 1.5% * 713.67zł	%	1.5000	0.086		10.71
6*		-- S -- agregat tynkarski 1.1-3 m3/h 0.1225m-g/m² * 40.00zł/m-g	m-g	15.3125	4.900			612.50
Razem koszty bezpośrednie: 4647.50 Ceny jednostkowe					37.180	3310.56 26.485	724.38 5.795	612.50 4.900

A. 24,97 zł

B. 2,15 zł

C. 145,48 zł

D. 118,35 zł

Jednostkowy koszt materiałów do wykonania ściany budynku z pozycji pierwszej kosztorysu wynosi 145,48 zł, co zostało potwierdzone w dokumentacji kosztorysowej. Tego rodzaju analizy są kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów wpływa na całą kalkulację budżetu projektu. Koszt jednostkowy to cena przypadająca na jednostkę miary, która w kontekście materiałów budowlanych jest niezbędna do efektywnego planowania wydatków. W praktyce, znajomość jednostkowych kosztów materiałów pozwala na optymalizację zakupów oraz negocjacje cenowe z dostawcami. Warto również zwrócić uwagę na potrzeby związane z danymi technicznymi materiałów, które mogą wpływać na końcowy koszt realizacji projektu. Zastosowanie standardów takich jak normy PN-EN w obliczeniach kosztów materiałów budowlanych jest zalecane, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi przepisami i praktykami rynkowymi.

Pytanie 40

Przedstawiona na rysunku listwa służy do

A. mocowania termoizolacji.

B. wykonania boniowania.

C. wzmocnienia ościeży.

D. ochrony naroży.

Listwa boniowa, przedstawiona na rysunku, to kluczowy element w technice boniowania, która ma na celu nadanie estetycznego wyglądu elewacji budynku poprzez tworzenie charakterystycznych rowków. Boniowanie nie tylko podkreśla walory estetyczne obiektu, ale również może wpływać na odbieranie przez światło, co dodaje głębi i tekstury powierzchni. W praktyce, prawidłowe zastosowanie listwy boniowej pozwala na uzyskanie równych i precyzyjnych linii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. Wykończenia takie stosowane są w stylach architektonicznych, które kładą nacisk na detale, jak np. styl klasyczny czy renesansowy. Dobrze wykonane boniowanie zwiększa również wartość estetyczną i rynkową budynku, a także może wpłynąć na jego trwałość, eliminując problemy związane z nierównym tynkowaniem. Zastosowanie listwy boniowej jest zatem nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne, co czyni ją istotnym elementem w nowoczesnym budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej