Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 4 grudnia 2025 11:51
Data zakończenia: 4 grudnia 2025 11:55

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zbiór zasad określających prawa i obowiązki stron w umowie spedycji znajduje się w

A. IMDGC

B. SMGS

C. OPWS

D. AGTC

Pierwsza z podanych odpowiedzi, AGTC, odnosi się do Umowy o Międzynarodowym Transportcie Kombinowanym, która reguluje jedynie transport kombinowany, a nie specyfikę umowy spedycji. Z kolei IMDGC, czyli Międzynarodowa Umowa o Dystrybucji Gospodarczej, koncentruje się głównie na regulacjach związanych z dystrybucją produktów, co nie odpowiada na pytanie dotyczące umowy spedycji. Natomiast SMGS, czyli Umowa o Międzynarodowym Przewozie Towarów Koleją, dotyczy wyłącznie transportu kolejowego, co również nie jest adekwatne w kontekście umowy spedycji. Użytkownicy mogą popełniać błąd, myląc te dokumenty z normami regulującymi spedycję, co często wynika z braku zrozumienia różnicy między różnymi typami umów transportowych. Warto zaznaczyć, że stosowanie niewłaściwych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz finansowych, dlatego istotne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w proces spedycji miały świadomość obowiązujących przepisów oraz umów, które regulują ich współpracę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz budowania długotrwałych relacji biznesowych w branży transportowej.

Pytanie 2

Dokumentem, który potwierdza odbiór towaru przez załadowcę do magazynu portowego w celu załadunku na statek, jest

A. kwit dokowy

B. nota bukingowa

C. nota gotowości

D. umowa czarterowa

Nota gotowości, umowa czarterowa oraz nota bukingowa, mimo że są istotnymi dokumentami w procesach logistycznych i transportowych, nie pełnią roli potwierdzenia przyjęcia towaru do składu portowego. Nota gotowości jest dokumentem, który informuje o przygotowaniu statku do załadunku, ale nie potwierdza, że towar został fizycznie przyjęty przez załadowcę. Jej zastosowanie jest bardziej związane z koordynacją procesu załadunku niż z udokumentowaniem samego przyjęcia towaru. Umowa czarterowa to dokument regulujący warunki przewozu, który dotyczy relacji pomiędzy czarterującym a czarterobiorcą, a nie potwierdzenia przyjęcia towaru do transportu. Nota bukingowa to dokument wydawany przez agencję frachtową, potwierdzający rezerwację miejsca na statku, lecz nie stanowi dowodu na przyjęcie towaru przez załadowcę. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów z kwitem dokowym, co może prowadzić do nieporozumień w procedurach logistycznych. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, jednak nie zastępuje on funkcji kwitu dokowego, który jest wyraźnie zdefiniowany w międzynarodowych regulacjach dotyczących transportu morskiego.

Pytanie 3

Przedsiębiorca złożył wniosek do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o wydanie świadectwa zatrudnionemu kierowcy, niebędącemu obywatelem państwa UE. W drodze decyzji administracyjnej wydano świadectwo kierowcy ważne od 15.06.2017 r. Na podstawie fragmentu ustawy ustal, do kiedy będzie ważne świadectwo, jeżeli zostało wystawione na możliwie maksymalny okres czasu?

Fragment ustawy o transporcie drogowym

Rozdział 4a

Świadectwo kierowcy

Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.

Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania, zmienia albo cofa świadectwo kierowcy.

2. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony na piśmie lub w postaci dokumentu elektronicznego.

3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

A. Do 15.06.2022 r.

B. Do 31.12.2021 r.

C. Do 15.06.2021 r.

D. Do 31.12.2022 r.

Odpowiedzi prowadzące do błędnych wniosków mogą wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących ważności świadectw kierowców. Na przykład, daty takie jak 31.12.2021 r. oraz 31.12.2022 r. sugerują, że świadectwo mogłoby być ważne przez różne okresy, które nie byłyby zgodne z przepisami prawa. W branży transportowej istotne jest, aby każda decyzja i interpretacja przepisów opierała się na pełnym zrozumieniu regulacji. Często spotykanym błędem jest mylenie maksymalnego okresu ważności z innymi rodzajami dokumentów, co prowadzi do niewłaściwych dat. Z kolei odpowiedź wskazująca na 15.06.2021 r. również pomija kluczowy element dotyczący 5-letniego okresu ważności świadectwa. W praktyce, każdy kierowca, który otrzymuje świadectwo, powinien być dobrze poinformowany o jego ważności, aby nie ryzykować wykonywania obowiązków zawodowych z nieaktualnym dokumentem. Ponadto, w kontekście szkoleń i certyfikacji kierowców, klientela oraz przewoźnicy powinni mieć jasne procedury dotyczące odnawiania dokumentów, co jest kluczowe dla zachowania standardów bezpieczeństwa i zgodności z przepisami prawa transportowego.

Pytanie 4

Przedsiębiorca złożył wniosek do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o wydanie świadectwa zatrudnionemu kierowcy, niebędącemu obywatelem państwa UE. W drodze decyzji administracyjnej wydano świadectwo kierowcy ważne od 15.06.2020 r. Na podstawie fragmentu ustawy ustal, do kiedy będzie ważne świadectwo, jeżeli zostało wystawione na możliwie maksymalny okres czasu?

Fragment ustawy o transporcie drogowym
Rozdział 4a Świadectwo kierowcy
Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.
Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania, zmienia albo cofa świadectwo kierowcy.
2. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony na piśmie lub w postaci dokumentu elektronicznego.
3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

A. Do 31.12.2024 r.

B. Do 15.06.2025 r.

C. Do 15.06.2024 r.

D. Do 31.12.2025 r.

Wybór jednej z innych opcji, takich jak "Do 31.12.2025 r." lub "Do 31.12.2024 r.", może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia przepisów dotyczących długości ważności świadectwa kierowcy. Na przykład, pierwsza z tych opcji sugeruje, że okres ważności mógłby być dłuższy niż maksymalnie dopuszczalne 5 lat, co jest niezgodne z przepisami prawa. W praktyce, nie ma podstaw prawnych do wydłużenia tego okresu, co może wprowadzać w błąd tych, którzy nie są zaznajomieni z regulacjami prawnymi w zakresie transportu drogowego. Z kolei wybór daty "Do 15.06.2024 r." mógłby sugerować, że świadectwo kierowcy wydano na krótszy okres, co również jest błędne, ponieważ ustawa jasno określa maksymalny czas na 5 lat. Takie błędne podejścia mogą wynikać z typowego błędu myślowego, jakim jest pomijanie kluczowych informacji zawartych w przepisach. Osoby pracujące w branży transportowej powinny być świadome, że odpowiednie dokumenty muszą być zgodne z przepisami, aby zapewnić legalność i bezpieczeństwo operacji transportowych. Brak wiedzy na temat długości ważności tych dokumentów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak nałożenie kar lub utrata licencji na wykonywanie działalności transportowej.

Pytanie 5

Jakie kategorie działań wchodzą w skład procesu transportowego?

A. Manualne, automatyczne i rozliczeniowe

B. Promocyjne, załadunkowe i rozładunkowe

C. Reklamacyjne, załadunkowe i planowania

D. Organizacyjne, wykonawcze i handlowe

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne grupy czynności, jest mylny, ponieważ nie oddają one rzeczywistego przebiegu procesu transportowego. Na przykład, odpowiedzi dotyczące czynności promocyjnych, manualnych, automatycznych czy reklamacyjnych nie są bezpośrednio związane z samym transportem. Czynności promocyjne koncentrują się na marketingu i sprzedaży, a nie na operacjach związanych z przemieszczaniem towarów. Manualne i automatyczne czynności mogą odnosić się do sposobów wykonania zadania, ale nie stanowią odrębnych kategorii procesowych w kontekście transportu. W rzeczywistości, wszystkie te działania powinny być zintegrowane we właściwych ramach organizacyjnych i wykonawczych. Dodatkowo, koncepcje reklamacyjne często dotyczą problemów po sprzedaży, a nie samego procesu transportowego. W praktyce, nieprawidłowe rozumienie tych grup czynności może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu transportem, co objawia się opóźnieniami, stratami finansowymi oraz niezadowoleniem klientów. Kluczem do efektywnego transportu jest integracja działań organizacyjnych, wykonawczych oraz handlowych, co pozwala na optymalizację całego procesu zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 6

Podczas transportu krzeseł biurowych z Lublina do Berlina, korzystając z kolei, należy przestrzegać zasad konwencji

A. SMGS

B. COTIF

C. CMR

D. ADR

Odpowiedzi ADR, CMR i SMGS są niewłaściwe w kontekście przewozu foteli biurowych koleją z Lublina do Berlina, ponieważ każda z tych konwencji odnosi się do innych form transportu. ADR odnosi się do przewozu towarów niebezpiecznych drogą, co nie ma zastosowania w przypadku przewozu foteli, które nie są klasyfikowane jako materiały niebezpieczne. CMR reguluje zasady międzynarodowego przewozu towarów drogą, również nie mając zastosowania w transporcie kolejowym. SMGS (Międzynarodowa konwencja o przewozie towarów koleją w krajach byłego ZSRR) dotyczy przewozu kolejowego w krajach postsowieckich i nie ma zastosowania w transporcie do Europy Zachodniej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to nieznajomość zakresu obowiązywania poszczególnych konwencji oraz ich specyfikacji dotyczących form transportu. Zrozumienie, że każda konwencja ma swoje unikalne zasady i obszar zastosowania, jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do organizacji transportu międzynarodowego.

Pytanie 7

Regulacje dotyczące tworzenia międzynarodowego listu przewozowego dla transportu samochodowego oraz wykaz informacji, które powinny być w nim zawarte, określa konwencja

A. CMR

B. CIM

C. ATA

D. ATP

Odpowiedzi ATP, CIM oraz ATA są niepoprawne, ponieważ każda z tych konwencji dotyczy innych aspektów transportu międzynarodowego, które nie są związane bezpośrednio z międzynarodowym samochodowym listem przewozowym. Konwencja ATP (Akcja Transportowa Towarów Chłodzonych) dotyczy szczegółowych zasad transportu towarów wymagających chłodzenia. Obejmuje normy dotyczące pojazdów, które muszą być przystosowane do transportu tych towarów, a także przepisy dotyczące temperatury i warunków przechowywania, ale nie reguluje samego dokumentu przewozowego. Z kolei CIM (Konwencja o Międzynarodowym Przewozie Towarów Koleją) koncentruje się na przewozie towarów koleją, a nie drogą, co sprawia, że nie ma zastosowania w kontekście pytania o samochodowy list przewozowy. Konwencja ATA (Admission Temporaire) dotyczy tymczasowego wwozu towarów do krajów, w których nie są one zarejestrowane, a jej celem jest uproszczenie formalności celnych. Zrozumienie tych konwencji i ich zastosowania jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się logistyką i transportem, aby uniknąć pomyłek i nieporozumień w międzynarodowym obrocie towarowym. Typowym błędem jest mylenie tych konwencji z kwestiami regulującymi międzynarodowy przewóz drogowy, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i działań.

Pytanie 8

Wartość netto usługi przewozowej wynosi 1 100,00 zł. Usługa ta podlega stawce VAT 23%. Firma transportowa przyznała klientowi rabat w wysokości 5% naliczanego od ceny netto. Jaka jest kwota brutto, która pojawi się na fakturze VAT?

A. 1 420,65 zł

B. 1 353,00 zł

C. 1 045,00 zł

D. 1 285,35 zł

Błędy w obliczeniach często wynikają z niepoprawnego podejścia do ustalenia rabatu lub niewłaściwego naliczania VAT. Osoby, które uzyskały błędne odpowiedzi, mogły nie uwzględnić faktu, że rabat jest obliczany od ceny netto, a nie od kwoty brutto. Jeżeli błędnie obliczono wysokość rabatu, np. przyjmując, że rabat dotyczy ceny brutto, można uzyskać całkowicie nieprawidłowy wynik. Ponadto, nieprawidłowe obliczenie kwoty VAT na podstawie niewłaściwej wartości netto również prowadzi do błędnych wyników. Warto zauważyć, że VAT jest naliczany od wartości netto po rabacie, co jest zgodne z ustawodawstwem podatkowym. Kolejnym typowym błędem jest nieodróżnianie etapów obliczeń: najpierw należy obliczyć rabat, następnie nową cenę netto, a na końcu dodać wartość VAT. Niedopatrzenie któregoś z tych kroków skutkuje pomyłkami w kalkulacjach. Dlatego ważne jest, aby zawsze szczegółowo przeanalizować każdy krok obliczeń i zapewnić ich zgodność z praktykami branżowymi oraz przepisami prawa.

Pytanie 9

Przewozy międzynarodowe drogowe dla towarów niebezpiecznych regulowane są przez Umowę

A. CMR

B. ATP

C. ADR

D. AETR

Umowy CMR, ATP i AETR, mimo że dotyczą transportu, nie regulują bezpośrednio przewozu towarów niebezpiecznych. CMR (Międzynarodowa Konwencja o Umowie Transportu Drogowego) dotyczy ogólnych zasad transportu towarów drogami międzynarodowymi, koncentrując się na odpowiedzialności przewoźnika i warunkach umowy. Nie uwzględnia ona specyficznych przepisów dotyczących towarów niebezpiecznych, co sprawia, że nie jest wystarczająca dla firm zajmujących się tym obszarem. Z kolei ATP (Umowa o międzynarodowym przewozie towarów wymagających szczególnego traktowania) koncentruje się na transporcie towarów wymagających chłodzenia, takich jak żywność i leki, ale również nie obejmuje towarów niebezpiecznych. AETR (Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów transportu drogowego) reguluje przepisy dotyczące czasu pracy kierowców, jednakże nie odnosi się do specyfiki transportu materiałów niebezpiecznych. Stosowanie tych umów w kontekście transportu towarów niebezpiecznych może prowadzić do poważnych błędów w interpretacji obowiązków i odpowiedzialności, co z kolei może wpływać na bezpieczeństwo przewozów i prowadzić do naruszeń prawa. Dlatego kluczowe jest, aby osoby zajmujące się transportem niebezpiecznych towarów znały i stosowały przepisy ADR, a nie opierały się na innych umowach, które nie są w stanie w pełni zabezpieczyć ich działań.

Pytanie 10

Dokumentem, który potwierdza, że towar, którego dotyczy, został wyprodukowany w kraju, z którego pochodzi, a dzięki któremu władze celne mogą stosować preferencje celne lub regulacje dotyczące importu wynikające z określonych źródeł, jest

A. packing list

B. faktura handlowa

C. konosament

D. świadectwo pochodzenia

Wybór packing list, konosamentu czy faktury handlowej jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ te dokumenty pełnią różne funkcje w procesie handlowym i nie są dokumentami potwierdzającymi pochodzenie towaru. Packing list to specyfikacja towarów, która zawiera szczegóły o przesyłce, takie jak ilość i rodzaj towarów, ale nie dostarcza informacji o kraju pochodzenia. Konosament to dokument przewozowy, który potwierdza odbiór towaru przez przewoźnika i jest związany z transportem, a nie z pochodzeniem. Faktura handlowa z kolei to dokument, który potwierdza transakcję sprzedaży, zawierający informacje o cenie, ilości i warunkach dostawy, ale również nie jest dowodem na tożsamość kraju produkcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dokumentacją w handlu międzynarodowym. Użycie niewłaściwego dokumentu w kontekście ceł może prowadzić do nieporozumień podczas odprawy celnej, wyższych opłat lub nawet zatrzymania towaru. Warto zwrócić uwagę, że skuteczne zarządzanie dokumentacją, w tym poprawne stosowanie świadectwa pochodzenia, jest zgodne z najlepszymi praktykami handlu międzynarodowego i może znacznie wpłynąć na efektywność procesów importowych.

Pytanie 11

Dokument dotyczący wspólnego użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym, zatwierdzony przez sygnatariuszy COTIF, jest oznaczony akronimem

A. RIV

B. CUI

C. RICo

D. ATMF

Umowa o wzajemnym użytkowaniu wagonów towarowych w komunikacji międzynarodowej, znana jako RIV (Reglement international concernant le matériel des chemins de fer), ma na celu ułatwienie transgranicznego transportu towarów przy użyciu wagonów kolejowych. RIV zapewnia jednolite zasady dotyczące użytkowania i odpowiedzialności za wagony, co jest szczególnie istotne w kontekście wzrastającej globalizacji i międzynarodowego handlu. Dzięki zastosowaniu RIV, przewoźnicy mogą współpracować na międzynarodowej scenie z większą efektywnością, co w praktyce oznacza szybszy czas dostawy, lepsze zarządzanie wagami oraz redukcję kosztów administracyjnych. Przykładem zastosowania RIV jest sytuacja, w której przewoźnik z jednego kraju korzysta z wagonów innego przewoźnika w trakcie transportu przez różne państwa, co pozwala na uproszczenie procedur celnych i administracyjnych. Dodatkowo, stosowanie RIV wspiera standardyzację w transporcie kolejowym, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa transportu.

Pytanie 12

Dokument przewozowy CIM to pismo wykorzystywane w transporcie

A. krajowym drogowym

B. międzynarodowym kolejowym

C. krajowym kolejowym

D. międzynarodowym drogowym

Niewłaściwe odpowiedzi odnoszą się do różnych form transportu, niezgodnych z definicją listu przewozowego CIM. Przede wszystkim transport drogowy, zarówno krajowy, jak i międzynarodowy, reguluje zupełnie inny zestaw dokumentów, takich jak CMR (Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road). CMR jest specyficzny dla transportu drogowego i nie ma zastosowania w kontekście przewozów kolejowych. Odpowiedź dotycząca transportu kolejowego krajowego również jest błędna, ponieważ list CIM dotyczy wyłącznie przewozów międzynarodowych, co jest kluczowym elementem jego definicji. Warto zauważyć, że w krajowym transporcie kolejowym stosuje się inne dokumenty, takie jak list przewozowy SMGS (Smerniej Miejscowy Gospodarzy Transportu), który reguluje przewozy w krajach byłego ZSRR. Stosowanie niewłaściwych dokumentów może prowadzić do komplikacji w procesach celnych oraz do odpowiedzialności prawnej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych rodzajów transportu i dokumentacji z nimi związanej oraz przypisywanie ich do niewłaściwych konwencji. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zapoznać się z międzynarodowymi standardami dotyczącymi transportu, które pomagają w zrozumieniu, jakie dokumenty są wymagane w różnych sytuacjach transportowych.

Pytanie 13

W międzynarodowym liście przewozowym CMR, w polu oznaczonym Carrier, powinny być wprowadzone dane

A. przewoźnika

B. ubezpieczyciela

C. odbiorcy

D. nadawcy

W międzynarodowym samochodowym liście przewozowym CMR, okienko oznaczone jako <i>Carrier</i> jest dedykowane dla przewoźnika. Przewoźnik to podmiot odpowiedzialny za transport towaru na podstawie umowy przewozu, co jest kluczowym elementem w łańcuchu dostaw. Zgodnie z definicją zawartą w Konwencji CMR, przewoźnik jest osobą fizyczną lub prawną, która wykonuje przewóz lub zleca jego wykonanie innej osobie. Wpisując dane przewoźnika, mamy na celu zapewnienie pełnej identyfikowalności przesyłki oraz odpowiedzialności za jej transport. W praktyce, dane te mogą obejmować nazwę firmy, adres siedziby oraz dane kontaktowe. Właściwe wypełnienie tego pola jest istotne dla dalszych procesów, takich jak dochodzenie roszczeń w przypadku uszkodzenia towaru lub opóźnienia w dostawie. Ponadto, znajomość roli przewoźnika pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem oraz optymalizację kosztów transportu, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 14

Dokument zawierający informacje o zasadach pakowania towaru do wysyłki, potencjalnym zakresie wymaganej kontroli, a także rodzaju i liczbie potrzebnych dokumentów do transportu to

A. nota bukingowa

B. list przewozowy

C. instrukcja wysyłkowa

D. manifest ładunkowy

Manifest ładunkowy robi coś zupełnie innego niż instrukcja wysyłkowa. On głównie potwierdza, co jest w ładunku podczas transportu i pomaga zidentyfikować przesyłki, więc jest ważny dla logistyki, ale nie mówi nic o tym, jak przygotować towar do wysyłki. Z kolei list przewozowy to dokument, który idzie z przesyłką i potwierdza umowę przewozu, ale też nie daje żadnych wskazówek do przygotowania towaru. A nota bukingowa to już w ogóle potwierdza tylko rezerwację miejsca na transport, więc ona też nie mówi nic na temat samego pakowania towaru. Jak się pomyli w rozumieniu tych dokumentów, to można popełnić poważne błędy w wysyłce, jak źle zapakować towar czy nie mieć odpowiednich papierów. Dlatego tak istotne jest, żeby wiedzieć, co jest ważne na różnych etapach logistycznych. Dobrze przyporządkowane dokumenty do ich ról w transporcie to klucz do sprawnej i zgodnej z przepisami logistyki.

Pytanie 15

W dokumentacji serwisowej pojazdu zapisuje się

A. codzienną konserwację

B. konserwację początkową

C. uprawnienia kierowcy

D. badanie diagnostyczne

Pojęcie książki serwisowej pojazdu obejmuje szereg istotnych informacji, jednak wiele osób mylnie interpretuje, co powinno być w niej zawarte. Uprawnienia kierującego, chociaż istotne, nie mają związku z techniczną dokumentacją serwisową pojazdu. Książka serwisowa jest dokumentem związanym z serwisowaniem i konserwacją techniczną, a nie z kwalifikacjami osób prowadzących pojazdy. Obsługa codzienna, chociaż ważna w kontekście eksploatacji pojazdu, także nie jest bezpośrednio odnotowywana w książce serwisowej, lecz raczej w formie instrukcji dla kierowcy, mającej na celu zapewnienie prawidłowego użytkowania pojazdu na co dzień. Obsługa zerowa, polegająca na wstępnej kontroli stanu technicznego pojazdu, może być praktykowana przed pierwszym użytkowaniem, ale również nie jest standardowo dokumentowana w książce serwisowej. Badania diagnostyczne stanowią kluczowy element, który powinien być regularnie odnotowywany, gdyż dostarczają one informacji o aktualnym stanie technicznym pojazdu. Dlatego ważne jest zrozumienie, że książka serwisowa to dokument, który powinien zawierać szczegółowe zapisy dotyczące wszelkich działań serwisowych oraz diagnostycznych, co pozwala na kompleksowe zarządzanie historią serwisową pojazdu oraz monitoring jego stanu technicznego. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do problemów w przyszłości, w tym niewłaściwego zarządzania konserwacją i naprawami pojazdu.

Pytanie 16

Który dokument prawny reguluje transport towarów niebezpiecznych w międzynarodowym lotnictwie?

A. Umowa ADR

B. Umowa ADN

C. COTIF - RID

D. IATA - DGR

Odpowiedź IATA - DGR (International Air Transport Association - Dangerous Goods Regulations) jest prawidłowa, ponieważ regulacje te stanowią międzynarodowy standard dotyczący przewozu materiałów niebezpiecznych drogą powietrzną. IATA - DGR określa klasyfikację, pakowanie, oznakowanie oraz dokumentację wymaganą do transportu towarów niebezpiecznych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie lotniczym. Przykładem zastosowania tych regulacji może być transport chemikaliów, które wymagają specjalnych środków ostrożności w trakcie przewozu. Firmy transportowe oraz przewoźnicy muszą przestrzegać wytycznych IATA, aby zapewnić zgodność z przepisami międzynarodowymi oraz uniknąć potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa lotów. Ważne jest również, aby personel zajmujący się transportem materiałów niebezpiecznych był odpowiednio przeszkolony w zakresie IATA - DGR, co pozwala na skuteczne zarządzanie ryzykiem związanym z takimi operacjami oraz minimalizowanie możliwości wypadków podczas transportu.

Pytanie 17

Rysunek przedstawia fragment

Data	Lista przeprowadzonych czynności	Stan licznika [mth]	Opinia o stanie technicznym	Data następnego przeglądu	Podpis i pieczęć konserwatora

A. dziennika konserwacji wózka unoszącego.

B. dziennika utrzymania wózka widłowego.

C. wykazu przeglądów wózka unoszącego.

D. książki konserwacji wózka widłowego.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do dziennika konserwacji wózka unoszącego, może wynikać z niepełnego zrozumienia dokumentacji związanej z konserwacją sprzętu. Na przykład, odpowiedzi sugerujące wykaz przeglądów wózka unoszącego lub dziennik utrzymania wózka widłowego nie są adekwatne, ponieważ nie zawierają wszystkich kluczowych informacji wymaganych do skutecznej konserwacji. Wykaz przeglądów zazwyczaj ogranicza się do dat i punktów kontrolnych, co nie pozwala na szczegółową analizę stanu technicznego wózka. Z kolei dziennik utrzymania może obejmować szersze działania związane z eksploatacją, ale nie skupia się na specyficznych czynnościach konserwacyjnych. Książka konserwacji wózka widłowego, chociaż zawiera ważne informacje, często nie zawiera indywidualnych wpisów dotyczących konkretnego urządzenia, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania konserwacją. Niezrozumienie głównych różnic między tymi rodzajami dokumentacji może prowadzić do błędów w zarządzaniu konserwacją, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu użytkowania sprzętu oraz zwiększać ryzyko awarii. Dlatego ważne jest, aby w każdym przypadku korzystać z odpowiednich dokumentów, które są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz wymaganiami prawnymi branży.

Pytanie 18

Na podstawie danych dotyczących monitorowania przesyłki ustal, o której godzinie została ona wydana kurierowi z terminalu w Kowalach celem doręczenia odbiorcy?

Data	Godzina	Terminal DHL	Status
28-01-2014	14:23	Warszawa	Przesyłka odebrana od nadawcy
28-01-2014	19:33	Warszawa	Przesyłka w sortowni DHL
29-01-2014	06:11	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka dotarła do terminala DHL Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)
29-01-2014	07:52	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka przekazana kurierowi do doręczenia
29-01-2014	13:07	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka doręczona do odbiorcy. Odebrana przez CMO!

A. O 13:07

B. O 19:33

C. O 06:11

D. O 07:52

Wybór odpowiedzi innej niż "O 07:52" wskazuje na nieporozumienie dotyczące analizy danych monitorujących procesy logistyczne. Przykładowo, odpowiedź "O 06:11" może wynikać z błędnej interpretacji danych, gdzie użytkownik mógł założyć, że wcześniejsza godzina jest bardziej logiczna. W rzeczywistości, każda przesyłka przechodzi przez określony proces sortowania i wydania, który nie zawsze przebiega zgodnie z intuicją. Podobnie, godzina "O 13:07" lub "O 19:33" są godzinami, które nie pasują do standardowych procesów wydania przesyłek, ponieważ zazwyczaj wczesne godziny poranne są przeznaczone na wczesne wydania, które pozwalają kurierom na rozpoczęcie dostaw w ciągu dnia. Istotnym błędem jest również założenie, że każda godzina wydania może być dowolnie wybrana bez analizy konkretnych danych. W przypadku transportu, oraz w kontekście efektywności działań, kluczowe jest nie tylko monitorowanie daty, ale także konkretnej godziny, kiedy przesyłka została wydana, co w tym przypadku miało miejsce o 07:52. Zrozumienie tych zasad oraz umiejętność analizy danych to kluczowe kompetencje w zarządzaniu łańcuchem dostaw, które mogą znacząco wpłynąć na jakość świadczonych usług.

Pytanie 19

Jakiego dokumentu magazynowego należy użyć przy wydaniu towarów z magazynu na rzecz zewnętrznego odbiorcy?

A. PW

B. WZ

C. RW

D. PZ

Odpowiedzi PW, RW i PZ to różne dokumenty magazynowe, ale w kontekście wydania towarów na zewnątrz się nie sprawdzają. PW, czyli Przyjęcie Wewnętrzne, dotyczy przyjmowania towarów do magazynu, więc w przypadku wydania nie ma sensu. RW, Rozchód Wewnętrzny, służy do ewidencjonowania ruchów wewnętrznych, także nie pasuje przy wydaniu towaru. PZ, Przyjęcie Zewnętrzne, jest do udokumentowania przyjęcia towarów, co też nic nie wnosi w kontekście wydania. Często ludzie mylą te dokumenty, a to prowadzi do problemów w zarządzaniu magazynem. Ważne, żeby dobrze znać funkcje dokumentów, bo to kluczowe dla efektywnej logistyki i przestrzegania przepisów. Każda firma powinna dbać o porządne dokumentowanie swoich działań magazynowych, żeby nie mieć później problemów ze stanem magazynowym i finansami.

Pytanie 20

Międzynarodowy kolejowy list przewozowy CIM jest adresowany do

A. nadawcy paczki

B. stacji początkowej

C. odbiorcy paczki

D. stacji docelowej

Wydaje mi się, że wybór stacji przeznaczenia lub nadawcy jako miejsca, gdzie powinien trafić oryginał międzynarodowego kolejowego listu przewozowego CIM, to nie jest dobry pomysł. Oryginał nie powinien być przekazywany do stacji nadania, bo ona tylko odpowiada za załadunek i wywóz towaru. Oczywiście, stacja przeznaczenia to ostatni punkt trasy, ale tak naprawdę nie jest ona bezpośrednim adresatem tego dokumentu. Nadawca, czyli ten, który inicjuje transport, też nie powinien go dostawać, bo jego rola kończy się, gdy przekazuje towar przewoźnikowi. No i odbiorca, który fizycznie odbiera przesyłkę, powinien mieć ten oryginał, żeby wszystko poszło gładko. Jak ktoś źle zrozumie, do kogo ten dokument należy, to mogą się pojawić kłopoty z odbiorem towaru, a to prowadzi do dodatkowych kosztów czy opóźnień w transporcie. Dlatego ważne jest, żeby każdy wiedział, jaka jest jego rola w tym całym procesie oraz jaką dokumentację powinien mieć.

Pytanie 21

Jaką wartość brutto będzie miała faktura za usługę transportową, której cena netto wynosi 7 500,00 zł, uwzględniając 10% rabatu dla stałego klienta oraz 23% stawkę podatku?

A. 1 725,00 zł

B. 10 147,50 zł

C. 8 302,50 zł

D. 9 250,00 zł

Właściwe zrozumienie procedury obliczania wartości brutto faktury wymaga uwzględnienia kilku kluczowych elementów, takich jak rabaty i stawki VAT. Zdarza się, że niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia etapów obliczeń. Na przykład, jedna z pomyłek może dotyczyć nieuwzględnienia rabatu w obliczeniach, co prowadzi do zbyt wysokiej wartości netto. Inna możliwa pomyłka to pominięcie odpowiedniego obliczenia podatku VAT od już skorygowanej kwoty netto. Jeśli ktoś oblicza wartość VAT na podstawie pierwotnej kwoty netto, pomija istotny krok, jakim jest zastosowanie rabatu. To prowadzi do zawyżonej kwoty brutto. Czasami mylenie wartości netto z brutto, oraz niewłaściwe stosowanie procentów, np. zapominanie o zamianie procentów na wartości dziesiętne, również prowadzi do błędnych wyników. Aby uniknąć takich pomyłek, warto systematycznie podchodzić do obliczeń oraz korzystać z narzędzi takich jak kalkulatory podatkowe lub arkusze kalkulacyjne, które automatyzują te czynności i minimalizują ryzyko błędów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby prawidłowo wystawiać faktury i unikać problemów związanych z błędną kalkulacją podatków.

Pytanie 22

Firma transportowa wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na dystansie 200 km. Jaka jest stawka netto za kilometr, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 1 000,00 zł

B. 230,00 zł

C. 5,00 zł

D. 6,15 zł

Wybór stawki 6,15 zł za kilometr może wynikać z tego, że coś nie do końca było jasne w obliczeniach z VAT. Ważne, żeby rozumieć, że wartość brutto to nie to samo co stawka netto i nie możemy używać jej bez uwzględnienia VAT. Odpowiedzi 230,00 zł i 1 000,00 zł są błędne, bo nie podeszliśmy do zagadnienia tak jak trzeba. Stawka 230,00 zł za kilometr sugerowałaby, że dotyczy jednego kilometra, co jest po prostu nieprawdziwe, zwłaszcza że całkowita kwota brutto dotyczy 200 km. A 1 000,00 zł, to nie stawka netto, tylko całkowite koszty usługi, a nie cena za kilometr. W transporcie ważne jest, żeby wiedzieć, jak rozróżniać wartości brutto i netto oraz to, jak VAT wpływa na końcowe ceny. Jak tego nie ogarniemy, to możemy wpaść w poważne kłopoty z obliczeniami, fakturowaniem i późniejszymi problemami finansowymi firmy.

Pytanie 23

Dokument regulujący międzynarodowy transport szybko psujących się artykułów spożywczych oraz specjalnych urządzeń wykorzystywanych do ich przewozu to

A. ATP

B. ADN

C. ADR

D. AGC

Umowa ATP (Accord Transport Perissable) to międzynarodowa umowa, która reguluje przewozy szybko psujących się produktów żywnościowych oraz specjalnych urządzeń do ich transportu. Została stworzona, aby zapewnić odpowiednie warunki transportu, co jest niezwykle istotne dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności. Umowa ta określa wymagania dotyczące pojazdów, systemów chłodniczych oraz praktyk transportowych, które muszą być przestrzegane przez przewoźników. Przykładowo, zgodnie z ATP, pojazdy muszą być wyposażone w odpowiednie urządzenia do kontroli temperatury, a także muszą spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Przewoźnicy, którzy stosują się do norm ATP, przyczyniają się do minimalizacji strat żywności oraz zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku. Zrozumienie i przestrzeganie norm ATP jest kluczowe nie tylko dla producentów, ale również dla konsumentów, którzy oczekują wysokiej jakości żywności.

Pytanie 24

Dokument sternika potwierdzający przyjęcie i załadunek towaru na statek jest podpisywany przez oficera nadzorującego proces załadunku oraz wręczany

A. dostawcy

B. agentowi celnemu

C. przewoźnikowi

D. załadowcy

Odpowiedzi, które wskazują na dostawcę, przewoźnika czy agenta celnego, są niepoprawne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego ról w procesie transportu towarów. Dostawca to podmiot, który dostarcza towar do załadunku na statek, ale nie jest odpowiedzialny za dokumentację związana z załadunkiem. W praktyce dostawca może być osobą lub firmą, która sprzedaje towar, ale jego rola kończy się w momencie przekazania towaru załadowcy. Przewoźnik z kolei to podmiot, który zobowiązuje się do transportu towaru, a więc jego odpowiedzialność zaczyna się dopiero w momencie, gdy towar został załadowany i kwit sternika został wydany. Udzielanie kwitu sternika przewoźnikowi byłoby błędem, ponieważ dokument ten potwierdza jedynie, że towar został przyjęty na pokład przez załadowcę. Agent celny, odpowiedzialny za formalności celne, również nie otrzymuje kwitu sternika, ponieważ jego rola jest związana z odprawą celną towarów, a nie z samym procesem załadunku. Właściwe zrozumienie tych ról jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień w łańcuchu dostaw oraz zapewnić prawidłowe zarządzanie dokumentacją transportową. Wiedza o tym, kto powinien otrzymać kwit sternika, jest fundamentalna dla każdej osoby pracującej w logistyce i transporcie.

Pytanie 25

Firma zajmująca się transportem wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na trasie 200 km. Jaką stawkę netto za kilometr należy przyjąć, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 244,00 zł

B. 23,00 zł

C. 5,00 zł

D. 6,15 zł

Podczas analizy błędnych odpowiedzi można zauważyć, że wiele osób popełnia typowy błąd, polegający na myleniu wartości brutto z netto. Odpowiedzi, które sugerują stawki takie jak 244,00 zł, 6,15 zł czy 23,00 zł, mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad dotyczących obliczania netto z kwoty brutto. Odpowiedź 244,00 zł sugeruje, że cała kwota brutto jest dzielona przez jedną jednostkę, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia się tutaj liczby kilometrów. Osoby wybierające 6,15 zł mogą myśleć o całkowitym koszcie transportu, jednak powinni zwrócić uwagę na to, że do prawidłowego obliczenia stawki za kilometr należy najpierw obliczyć wartość netto, a następnie podzielić ją przez liczbę kilometrów. Z kolei stawka 23,00 zł sugeruje mylne założenie, że całkowity koszt transportu jest równy wartości netto, co również jest nieprawidłowe. W wynikach tych odpowiedzi widać niewłaściwe podejście do obliczeń związanych z podatkiem VAT oraz braku zrozumienia, jak obliczać stawki za usługi transportowe. Kluczowym elementem w obliczeniach finansowych dla przedsiębiorstw transportowych jest zrozumienie różnicy między kwotą brutto a netto oraz umiejętność właściwego obliczania stawki za kilometr, co ma znaczenie dla prawidłowego kalkulowania kosztów i cen usług. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do strat finansowych, dlatego ważne jest, aby każda osoba pracująca w branży transportowej znała te podstawy.

Pytanie 26

Który dokument uprawnia do realizacji przewozów między państwami Unii Europejskiej?

A. Zezwolenie dwustronne

B. Wypis z licencji wspólnotowej

C. Zezwolenie jednostronne

D. Wypis z licencji ogólnej

Zezwolenie dwustronne oraz jednostronne, a także wypis z licencji ogólnej, to dokumenty, które nie są wystarczające do przeprowadzania przewozów międzynarodowych pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Zezwolenie dwustronne jest dokumentem zatwierdzającym przewozy pomiędzy dwoma konkretnymi krajami, ale nie obejmuje one przewozów w obrębie całej Unii. Jest to ograniczone w czasie i zależne od umów między państwami, co znacznie komplikuje operacje transportowe na szerszą skalę. Zezwolenie jednostronne natomiast jest ograniczone do przewoźników z jednego kraju, co czyni je mało efektywnym narzędziem w kontekście międzynarodowego transportu w Unii Europejskiej. Wypis z licencji ogólnej nie uprawnia do prowadzenia działalności przewozowej za granicą, a jedynie dla krajowych operacji. W praktyce, posługiwanie się tymi dokumentami w kontekście transportu międzynarodowego prowadzi do licznych problemów prawnych i operacyjnych, takich jak ryzyko niezgodności z regulacjami unijnymi, co może skutkować karami finansowymi oraz utratą reputacji w branży transportowej. Właściwe zrozumienie i stosowanie licencji wspólnotowej jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz efektywności operacyjnej w międzynarodowym transporcie drogowym.

Pytanie 27

W morskim liście przewozowym nazwę odbiorcy przesyłki oraz jego adres umieszcza się w polu oznaczonym literą

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Odpowiedzi wskazujące na pola A, B lub C są niepoprawne, ponieważ odnoszą się one do zupełnie innych informacji w morskim liście przewozowym. Pole A dotyczy nadawcy przesyłki (shipper), czyli firmy lub osoby, która zleca transport i odpowiada za jego przygotowanie. W tym miejscu umieszcza się numer nadawcy, jego dane oraz opcjonalnie numer zamówienia. Pole B służy do bardziej szczegółowego wpisania adresu i danych kontaktowych nadawcy, a więc dotyczy wyłącznie strony wysyłającej towar, a nie odbiorcy. Z kolei pole C odnosi się do danych płatnika frachtu — jest ono wykorzystywane w sytuacjach, gdy koszty przewozu pokrywa ktoś inny niż nadawca lub odbiorca. Jak widać, każde z tych pól ma swoją odrębną funkcję i żadne z nich nie jest przeznaczone na dane odbiorcy przesyłki. Dlatego wybór którejkolwiek z tych odpowiedzi prowadzi do błędu. Poprawnym miejscem, w którym zawsze wpisuje się nazwę i adres odbiorcy, jest pole D oznaczone jako consignee. Właściwe wskazanie tego pola gwarantuje, że przesyłka dotrze do osoby lub firmy, dla której była przeznaczona, co ma kluczowe znaczenie w transporcie morskim i spedycji międzynarodowej.

Pytanie 28

Kierowca transportujący substancje niebezpieczne na terytorium kraju powinien dysponować

A. zaświadczeniem ADR.

B. świadectwem wymaganym zgodnie z konwencją ATP.

C. zezwoleniem wspólnotowym na transport.

D. dokumentem certyfikacyjnym EURO 1.

Posiadanie licencji wspólnotowej na przewozy, certyfikatu EURO 1 oraz świadectwa wymagane zgodnie z konwencją ATP nie jest wystarczające dla kierowcy przewożącego towary niebezpieczne. Licencja wspólnotowa dotyczy ogólnych zasad przewozu towarów na terenie Unii Europejskiej, jednak nie uwzględnia specyficznych wymagań dotyczących materiałów, które mogą stanowić zagrożenie. Certyfikat EURO 1 jest dokumentem potwierdzającym pochodzenie towarów oraz ich preferencje celne, co ma znaczenie dla handlu międzynarodowego, ale nie odnosi się do transportu niebezpiecznych substancji. Z kolei konwencja ATP reguluje przewóz towarów wymagających kontrolowanej temperatury, co dotyczy głównie żywności i nie ma zastosowania w kontekście towarów niebezpiecznych. Tego rodzaju pomyłki mogą wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących transportu towarów. Nie każdy dokument związany z transportem towarów jest odpowiedni dla przewozu materiałów niebezpiecznych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i bezpieczeństwa. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne kwalifikacje i dokumenty są wymagane do transportu towarów niebezpiecznych, aby zapewnić zgodność z przepisami oraz ochronę zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.

Pytanie 29

Firma wystawiła rachunek za wynajem 3 owijarek na kwotę 2 583,00 zł brutto. Usługa ta podlega 23% stawce VAT. Oblicz wartość jednostkową netto za wynajem jednej owijarki?

A. 700,00 zł

B. 2 100,00 zł

C. 650,00 zł

D. 500,00 zł

Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące obliczeń ceny jednostkowej netto wynajmu owijarek, widać kilka naprawdę istotnych pomyłek, które prowadzą do złych wyników. Wiele osób ma problemy z tym, jak przeliczyć wartość netto z kwoty brutto, co właściwie jest podstawą księgowości. Często można zobaczyć błąd, gdzie ludzie zapominają o stawce VAT przy obliczaniu wartości. Na przykład, jeżeli ktoś wybiera 650,00 zł jako cenę jednostkową, może myśleć, że całkowitą kwotę brutto podzielił przez liczbę owijarek bez brania VAT pod uwagę, co jest błędne. W ten sposób nie uwzględnia się odpowiedniego przeliczenia podatku, co prowadzi do sporych błędów w szacowaniu rzeczywistych kosztów wynajmu. Z kolei, jeżeli ktoś weźmie 500,00 zł jako cenę jednostkową, to pewnie przez to, że źle podzielił kwotę brutto na owijarki, pomijając stawkę VAT i całą wartość netto. A w przypadku 2 100,00 zł, jeśli ktoś się pomylił w wyliczeniach jednostkowych, to mógłby myśleć, że kwota netto dotyczy jednej owijarki, co też jest błędem. Ważne jest, żeby przy takich obliczeniach stosować dobre metody i pamiętać o zasadach dotyczących VAT, bo to jest kluczowe dla zarządzania finansami w firmie.

Pytanie 30

Firma transportowa zrealizowała zlecenie, za które klient uiścił 3 000,00 zł brutto. Jaka była cena netto, jeśli zastosowano standardową stawkę VAT?

A. 2 439,02 zł

B. 2 459,02 zł

C. 3 690,00 zł

D. 3 660,00 zł

Wybór takich odpowiedzi jak 3 660,00 zł, 3 690,00 zł czy 2 459,02 zł sugeruje, że coś poszło nie tak z rozumieniem tego, jak oblicza się cenę netto. Niektórzy mogą pomyśleć, że cena netto to po prostu brutto minus podatek, ale to nie działa w ten sposób. Na przykład, 3 660,00 zł to przecież wyższa kwota niż brutto, co nie ma sensu. A 2 459,02 zł, choć blisko, nie uwzględnia 23% VAT, więc też się nie zgadza. Kluczowym błędem jest to, że nie uwzględniasz, że brutto już ma podatek w sobie i trzeba je podzielić, a nie odejmować. Jak ktoś pracuje z VAT, to musi rozumieć, jak działają te wszystkie formuły, bo to nie tylko zgodność z przepisami, ale też zdrowe zarządzanie finansami w firmie. Dlatego dobrze by było, żeby osoby zajmujące się fakturowaniem potrafiły to na luzie robić, żeby unikać błędów, które mogą sporo kosztować.

Pytanie 31

Zgodnie z regulacjami zatwierdzonymi przez lekarza weterynarii, dokumentacja dotycząca trasy transportu zwierząt kopytnych

A. jest przekazywana Inspekcji Transportu Drogowego

B. zostaje w siedzibie przewoźnika

C. zostaje u powiatowego lekarza weterynarii

D. jest dołączana do dokumentów towarzyszących przesyłce

Nieprawidłowe podejście do kwestii przewozu zwierząt kopytnych często polega na mylnym zrozumieniu roli dokumentacji w tym procesie. Pozostawienie planu trasy u powiatowego lekarza weterynarii może wydawać się wygodne, jednak w praktyce nie spełnia to wymogów formalnych związanych z transportem. Ten dokument powinien być dostępny w trakcie przewozu, a nie w siedzibie instytucji, co uniemożliwia jego natychmiastowe weryfikowanie. Z kolei przekazanie dokumentu Inspekcji Transportu Drogowego nie jest właściwe, ponieważ to nie ta instytucja jest odpowiedzialna za nadzór nad dokumentacją transportową, a raczej przewoźnik. Co więcej, pozostawienie planu w siedzibie przewoźnika również jest obarczone ryzykiem, gdyż w przypadku kontroli brak dokumentów może prowadzić do kar oraz problemów z legalnością transportu. Należy podkreślić, że odpowiednie przygotowanie i dołączenie planu trasy do dokumentów towarzyszących przesyłce jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także kluczowym elementem zapewniającym dobrostan zwierząt oraz bezpieczeństwo podczas transportu. Prawidłowe podejście do regulacji transportowych wymaga zrozumienia ich kontekstu i celów, co często jest pomijane, prowadząc do błędnych wniosków i praktyk.

Pytanie 32

Firma wynajęła kontener. Na podstawie umowy wystawiono fakturę na kwotę 1500 zł. Wynajem podlega podstawowej stawce VAT. Jaką kwotę brutto należy zapłacić za wynajem?

A. 345,00 zł

B. 1219,51 zł

C. 1845,00 zł

D. 1830,00 zł

Możliwe, że wartości brutto, które podałeś, wynikają z nie do końca zrozumienia, jak działa obliczanie VAT. Na przykład, jeżeli ktoś wybrał 1830,00 zł, to mógł się pomylić, zakładając złą stawkę VAT albo źle licząc kwotę podatku od wartości netto. Osoby, które wskazały kwoty takie jak 1219,51 zł czy 345,00 zł, mogą popełnić typowy błąd – mylą wartość netto z brutto, albo obliczają VAT na podstawie błędnych założeń, nie wiedząc, że wartość netto jest tym, od czego liczymy VAT. Inne częste błędy to nieuwzględnienie pełnej stawki VAT albo złe przeliczenie wartości netto, jeśli stosuje się obniżoną stawkę VAT. Takie pomyłki mogą prowadzić do sporych problemów z dokumentacją finansową, co potem może się skończyć kłopotami z urzędami skarbowymi. W kwestiach podatkowych dobrze jest korzystać z aktualnych narzędzi i kalkulatorów VAT, żeby nie robić błędów i trzymać się przepisów. Prawidłowe podejście do VAT jest kluczowe, żeby wszystko było transparentne i poprawne w finansach firmy.

Pytanie 33

Odbiorca wskazany w krajowym samochodowym liście przewozowym potwierdza przyjęcie towaru na egzemplarzu zwanym

A. cedułą dokumentu przewozowego

B. grzbietem dokumentu przewozowego

C. wtórnikiem dokumentu przewozowego

D. oryginałem dokumentu przewozowego

Odpowiedzi, które wskazują na oryginał listu przewozowego, grzbiet listu przewozowego czy wtórnik listu przewozowego, są oparte na niewłaściwym zrozumieniu roli dokumentacji w procesie transportowym. Oryginał listu przewozowego to dokument, który jest wydawany nadawcy i służy jako jego potwierdzenie zlecenia transportu. Odbiorca natomiast nie może potwierdzić odbioru towaru na oryginale, gdyż ten dokument pozostaje w posiadaniu nadawcy. Grzbiet listu przewozowego odnosi się do tyłu dokumentu, który zazwyczaj nie zawiera miejsca na potwierdzenie odbioru przez odbiorcę, co czyni go również niewłaściwym wyborem. Wtórnik listu przewozowego jest kopią oryginału, która nie jest przeznaczona do potwierdzania odbioru, a raczej do celów archiwalnych. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, jest dezinformacja dotycząca funkcji poszczególnych egzemplarzy dokumentów w procesie spedycji. W praktyce, ceduła jest jedynym dokumentem, który jest przeznaczony do potwierdzania odbioru towaru, co jest kluczowe dla zachowania przejrzystości i odpowiedzialności w transporcie.

Pytanie 34

Która z międzynarodowych umów dotyczy transportu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. ADR

B. ADN

C. AGC

D. ATP

ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym szybko psujących się artykułów żywnościowych, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady transportu tych dóbr. Została ona stworzona, aby zapewnić, że artykuły żywnościowe, które szybko tracą swoje właściwości, są przewożone w odpowiednich warunkach, co jest niezwykle istotne dla zachowania ich jakości. Umowa ta określa wymagania dotyczące temperatury, wentylacji oraz rodzaju pojazdów, które powinny być używane do transportu żywności. Przykładowo, w przypadku transportu mięsa czy produktów mlecznych, ATP wymaga stosowania pojazdów przystosowanych do utrzymania niskiej temperatury przez cały okres przewozu, co jest niezbędne dla zapobieżenia rozwojowi bakterii. Z racji rosnącej globalizacji handlu, znajomość regulacji zawartych w ATP staje się szczególnie ważna dla przedsiębiorstw zajmujących się importem i eksportem żywności, aby uniknąć strat finansowych oraz zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Pytanie 35

Konosament, w którym pozostawiono rubrykę "Consignee" pustą lub wpisano "to bearer", określa się jako konosament

A. na zlecenie

B. czysty

C. na okaziciela

D. imienny

Wybierając odpowiedź imienny, można pomylić koncepcję wystawiania konosamentu. Konosament imienny jest dokumentem, który wskazuje konkretnego odbiorcę, co oznacza, że tylko ta osoba może odebrać towar. W przypadku niekompletnego wpisu w rubryce 'Consignee' lub użycia sformułowania 'to bearer', dokument zmienia swoją naturę i nie jest już imienny. Postrzeganie konosamentu na okaziciela jako imiennego może prowadzić do nieporozumień, szczególnie w kontekście transakcji międzynarodowych, gdzie właściciele towaru muszą mieć jasność co do praw do jego odbioru. Wybór odpowiedzi na zlecenie również wykazuje nieporozumienie. Konosament na zlecenie jest dokumentem, który umożliwia przeniesienie praw do odbioru towaru na inną osobę, ale wymaga to formalnego zlecenia, które nie jest zgodne z założeniami konosamentu na okaziciela. Oprócz tego, konosament czysty, będący dokumentem potwierdzającym, że towar jest dostarczany w dobrym stanie, nie ma związku z brakiem wskazania odbiorcy. Tego rodzaju błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia terminologii stosowanej w branży logistycznej oraz z braku znajomości różnic między różnymi typami konosamentów, co jest kluczowe w praktyce spedycyjnej.

Pytanie 36

Czym jest Electronic Data Interchange?

A. system umożliwiający bieżące monitorowanie transportu ładunków

B. sieć połączeń systemów do śledzenia przepływów materiałów

C. bezpapierowa wymiana dokumentów oraz danych pomiędzy systemami informatycznymi współpracujących firm

D. elektroniczna współpraca między 'urzędem a obywatelem'

Wybrana przez Ciebie odpowiedź nie dotyczy bezpaperowej wymiany dokumentów i danych, co wskazuje na pewne nieporozumienie odnośnie tego, co tak naprawdę robi EDI. Ta pierwsza niewłaściwa odpowiedź mylnie traktuje EDI jak jakąś sieć do monitorowania przepływu materiałów. W rzeczywistości to narzędzie do wymiany danych, a nie ich śledzenia. Monitorowanie materiałów raczej wymaga użycia systemów ERP albo WMS, które mają inne cele i działają na innych zasadach. Potem jest ta druga błędna odpowiedź o współpracy między urzędami a obywatelami. EDI może być używane w administracji, ale głównie zajmuje się wymianą danych między firmami. Współpraca z obywatelami to bardziej temat e-administracji, a nie EDI. No i ostatnia odpowiedź, która też nie jest prawidłowa, mówi coś o monitorowaniu ładunków. To kompletnie się nie zgadza z tym, czym zajmuje się EDI. EDI koncentruje się na wysyłaniu i odbieraniu standardowych dokumentów handlowych, jak faktury czy zamówienia, więc nic to nie ma wspólnego z tym, jak się monitoruje ładunki. Rozumienie tych różnic jest bardzo ważne dla zrozumienia, jak działa EDI i czemu jest takie istotne w nowoczesnym zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 37

Grahamiczna forma przedstawiania danych w postaci dwuwymiarowych obrazów zbudowanych z czarno-białych kwadratów to

A. czytnik RFID

B. tag RFID

C. kod kreskowy 2D

D. kod kreskowy 1D

Tag RFID (Radio Frequency Identification) to technologia, która umożliwia identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych. Tag RFID składa się z anteny oraz mikroczipa, który przechowuje dane. Pomimo że RFID i kody kreskowe 2D służą do przechowywania informacji, ich metody działania są całkowicie różne. Kody kreskowe opierają się na optycznym odczycie danych, podczas gdy RFID wykorzystuje fale radiowe, co pozwala na skanowanie z większych odległości i bez potrzeby bezpośredniego widzenia tagu. Z kolei czytnik RFID to urządzenie służące do odczytu danych z tagów RFID, nie ma związku z zapisem informacji w formie graficznej. Z kolei kody kreskowe 1D, choć również stosowane w handlu i logistyce, mają ograniczoną pojemność informacyjną i są w stanie zakodować tylko jedną linię danych. W praktyce oznacza to, że kody 1D są stosowane w bardziej podstawowych zastosowaniach, takich jak oznaczanie produktów w sklepach, gdzie informacje takie jak cena czy kod produktu są wystarczające. Typowe błędne myślenie to utożsamienie wszystkich form kodowania z kodami kreskowymi, podczas gdy kody 2D oferują znacznie bardziej zaawansowane możliwości przechowywania i transportu informacji. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w praktyce.

Pytanie 38

Jakiego dokumentu przewozowego powinien użyć nadawca, wysyłając towar pociągiem z Polski do Mongolii?

A. MAWB

B. AWB

C. HAWB

D. SMGS

SMGS, czyli 'Smluvní přeprava zboží po železnici', to międzynarodowy dokument przewozowy, który jest stosowany w transporcie kolejowym towarów między krajami, które są sygnatariuszami konwencji SMGS. Jako dokument przewozowy, SMGS reguluje prawa i obowiązki nadawcy, odbiorcy oraz przewoźnika, co zapewnia jasność i bezpieczeństwo w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu z Polski do Mongolii, SMGS jest odpowiednim wyborem, ponieważ obejmuje zarówno kraje Europy, jak i Azji. Dokument ten zawiera szczegółowe informacje o ładunku, w tym jego charakterystykę, wagę oraz dane nadawcy i odbiorcy. Dzięki SMGS nadawca może skorzystać z uproszczonych procedur celnych i zapewnia sobie większą ochronę prawną w razie ewentualnych sporów związanych z przewozem. W praktyce, stosowanie SMGS w transporcie kolejowym przyczynia się do efektywności operacyjnej oraz szybszego przeprowadzenia procedur logistycznych, co jest niezbędne w handlu międzynarodowym.

Pytanie 39

CIM waybill to dokument używany w transporcie

A. międzynarodowym drogowym

B. krajowym lotniczym

C. międzynarodowym kolejowym

D. krajowym drogowym

Odpowiedzi dotyczące krajowego transportu samochodowego, międzynarodowego transportu samochodowego oraz krajowego transportu samolotowego są błędne, ponieważ każda z nich odnosi się do innych typów transportu. List przewozowy CIM odnosi się wyłącznie do transportu kolejowego, co jest kluczowym punktem w rozumieniu jego zastosowania. W praktyce, w transporcie krajowym samochodowym stosuje się inne dokumenty, takie jak CMR (Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road), który jest dedykowany przewozom drogowym. Transport międzynarodowy samochodowy również nie korzysta z listu CIM, ponieważ do tego celu niezbędne są specjalistyczne dokumenty dostosowane do specyfiki przewozów drogowych. W przypadku transportu lotniczego, stosuje się dokumenty takie jak AWB (Air Waybill), które są dostosowane do wymagań i procedur związanych z przewozem towarów samolotami. W związku z tym, stosowanie niewłaściwych dokumentów w transporcie może prowadzić do poważnych komplikacji, w tym problemów z odprawą celną, a także do utraty prawa do roszczenia w przypadku uszkodzenia lub zagubienia towaru. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego typu transportu i stosowanie odpowiednich dokumentów zgodnych z regulacjami międzynarodowymi i branżowymi praktykami.

Pytanie 40

Co identyfikuje numer SSCC?

A. pojedyncze produkty

B. towary w sprzedaży hurtowej

C. towary w sprzedaży detalicznej

D. pojedyncze jednostki logistyczne

Pojęcie identyfikacji towarów w obrocie hurtowym lub detalicznym opiera się na innych systemach kodów, takich jak EAN lub UPC, które są używane głównie do identyfikacji pojedynczych produktów na poziomie sprzedaży detalicznej. Te systemy kodów pozwalają na identyfikację produktów w sklepach, jednak nie są przystosowane do śledzenia jednostek logistycznych na poziomie transportu. W kontekście obrotu hurtowego, zastosowanie SSCC jest kluczowe, ale nie należy mylić go z identyfikacją samych towarów. Z kolei twierdzenie, że SSCC identyfikuje towary w obrocie detalicznym, jest nieprecyzyjne, ponieważ detaliczna sprzedaż towarów zazwyczaj wymaga bardziej szczegółowej identyfikacji jednostkowej produktów, co osiąga się za pomocą innych kodów. Typowym błędem jest mylenie poziomu identyfikacji – jednostki logistyczne (jak palety) mają inne potrzeby identyfikacyjne niż pojedyncze produkty sprzedawane w sklepach. Znajomość różnicy między tymi systemami jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zapasami i optymalizacji procesów logistycznych. Właściwe zrozumienie tych zagadnień jest istotne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej