Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 01:09
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 01:36

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Urządzenia spełniające standard 802.11 g mogą osiągnąć maksymalną prędkość transmisji danych wynoszącą

A. 11 Mb/s

B. 54 Mb/s

C. 108 Mb/s

D. 150 Mb/s

Odpowiedź 54 Mb/s to strzał w dziesiątkę. Standard 802.11g, który wszedł w życie w 2003 roku, właśnie taką prędkość oferuje. To spory postęp w porównaniu do wcześniejszego 802.11b, które radziło sobie tylko z 11 Mb/s. Prędkość 54 Mb/s osiąga się dzięki technologii OFDM, która lepiej wykorzystuje pasmo. W praktyce, ten standard jest naprawdę przydatny w domowych sieciach i małych biurach, gdzie szybkość i stabilność są ważne, na przykład do oglądania filmów czy grania online. Co ciekawe, 802.11g współpracuje też z urządzeniami 802.11b, co ułatwia korzystanie ze starszych sprzętów w nowych sieciach. Z mojej perspektywy, warto jednak pamiętać, że realna prędkość może być niższa z powodu różnych zakłóceń, odległości od routera i liczby podłączonych urządzeń.

Pytanie 2

Na rysunku jest przedstawiony symbol graficzny

A. koncentratora.

B. przełącznika.

C. rutera.

D. mostu.

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku jest charakterystyczny dla mostu sieciowego, który odgrywa kluczową rolę w architekturze sieci komputerowych. Mosty sieciowe są używane do łączenia dwóch segmentów sieci, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem danych. Działają one na poziomie warstwy łącza danych modelu OSI, co oznacza, że operują na ramkach danych, a ich głównym zadaniem jest filtrowanie i przekazywanie pakietów w oparciu o adresy MAC. Przykładem zastosowania mostu może być sytuacja, w której organizacja ma dwa oddzielne segmenty sieciowe, które muszą współpracować. Most sieciowy pozwala na ich połączenie, co zwiększa przepustowość i redukuje kolizje. Dodatkowo, mosty mogą być używane do segregacji ruchu w dużych sieciach, co przyczynia się do lepszej wydajności oraz bezpieczeństwa. Znajomość tych mechanizmów jest kluczowa dla administratorów sieci, którzy chcą optymalizować infrastrukturę i zapewniać sprawne działanie usług sieciowych.

Pytanie 3

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Mostu

B. Rutera

C. Regeneratora

D. Koncentratora

Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Pytanie 4

W celu zagwarantowania jakości usług QoS, w przełącznikach warstwy dostępu wdraża się mechanizm

A. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem

B. który zapobiega tworzeniu się pętli w sieci

C. pozwalający na używanie wielu portów jako jednego łącza logicznego

D. przydzielania wyższego priorytetu wybranym typom danych

Odpowiedzi, które odnoszą się do zapobiegania powstawaniu pętli w sieci, liczby urządzeń mogących łączyć się z przełącznikiem oraz wykorzystywania kilku portów jako jednego łącza logicznego, nie dotyczą bezpośrednio mechanizmu QoS w przełącznikach warstwy dostępu. Zapobieganie powstawaniu pętli, realizowane na przykład przez protokoły STP (Spanning Tree Protocol), ma na celu utrzymanie stabilności i niezawodności sieci, jednak nie wpływa na jakość usług w kontekście priorytetyzacji ruchu. Podobnie, regulowanie liczby urządzeń łączących się z przełącznikiem nie jest metodą poprawy jakości usług, lecz ma bardziej związek z zarządzaniem zasobami sieciowymi i bezpieczeństwem. Przykładowe techniki zarządzania dostępem do sieci, takie jak MAC filtering, nie rozwiążą problemów związanych z ruchem o różnym poziomie krytyczności. Co więcej, łączenie kilku portów w jedno logiczne, zazwyczaj realizowane poprzez LACP (Link Aggregation Control Protocol), służy zwiększeniu przepustowości, lecz nie wpływa na różnicowanie jakości przesyłanych danych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą obejmować mylenie pojęć związanych z zarządzaniem ruchem oraz nieodróżnianie mechanizmów związanych z bezpieczeństwem i stabilnością sieci od tych, które mają na celu poprawę jakości usług.

Pytanie 5

Jakie urządzenie pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z przewodową siecią komputerową?

A. koncentrator

B. punkt dostępu

C. modem

D. regenerator

Punkt dostępu, czyli po angielsku access point, to urządzenie, które pozwala komputerom i innym sprzętom łączyć się z bezprzewodową siecią lokalną, znaną jako WLAN. Można to porównać do mostu, który łączy sieć przewodową z urządzeniami bezprzewodowymi. Dzięki niemu można korzystać z Internetu i lokalnych zasobów. Wiesz, często spotykamy punkty dostępu w biurach, szkołach czy w domach, bo pomagają w rozszerzaniu zasięgu sieci. W praktyce, kiedy mamy dużo urządzeń, jak smartfony, laptopy czy tablety, to punkty dostępu są naprawdę niezbędne, bo umożliwiają dostęp bez kabli. Używając dobrze zaprojektowanej sieci Wi-Fi z punktami dostępu zgodnymi z normą IEEE 802.11, możemy cieszyć się świetną wydajnością i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 6

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Skrętka kat. 4

B. Kabel światłowodowy

C. Skrętka kat. 5e

D. Kabel współosiowy

Wybór skrętki kat. 4 jako odpowiedzi jest nieuzasadniony, ponieważ ten typ kabla jest przestarzały i nie spełnia wymagań nowoczesnych sieci. Skrętka kat. 4 oferuje maksymalną prędkość transmisji wynoszącą 10 Mb/s, co jest znacznie poniżej wymaganej wartości 1 Gb/s. Tego rodzaju kable były używane w przeszłości, ale ich ograniczona wydajność czyni je niewłaściwym rozwiązaniem dla współczesnych zastosowań. Przestarzałe podejście do użycia kabli kat. 4 może prowadzić do problemów z wydajnością sieci, zwiększonej latencji oraz trudności w obsłudze nowoczesnych aplikacji i usług internetowych, które wymagają większych przepustowości. Kabel światłowodowy, chociaż oferujący znacznie wyższą prędkość transmisji, jest inny w swojej konstrukcji i zastosowaniu, co sprawia, że nie jest odpowiednikiem dla skrętki kat. 5e. Warto wspomnieć, że kabel współosiowy był popularny w telekomunikacji, szczególnie w systemach telewizyjnych, ale również nie osiąga wymaganego standardu prędkości dla danych sieciowych. Wybór nieodpowiedniego typu kabla może prowadzić do nieefektywnej transmisji danych, co w dłuższej perspektywie czasu wpłynie na funkcjonowanie całej infrastruktury IT.

Pytanie 7

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 1500 m

B. 100 m

C. 500 m

D. 2000 m

Wybór długości 1500 m, 100 m lub 2000 m jako maksymalnej dla odcinka okablowania pionowego jest nieprawidłowy z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim długości te nie są zgodne z normą PN-EN 50173, która wyraźnie określa limit na poziomie 500 m. Odpowiedzi 1500 m i 2000 m ignorują zasady dotyczące degradacji sygnału w medium transmisyjnym, co prowadziłoby do znacznych strat jakości sygnału i tym samym obniżenia wydajności sieci. Dłuższe odcinki kabli mogą powodować problemy z zakłóceniami, co jest szczególnie istotne w przypadku transmisji danych na wysokich prędkościach. Z kolei odpowiedź 100 m może wydawać się rozsądna w kontekście okablowania poziomego, ale nie uwzględnia pełnego zakresu, jaki dotyczy okablowania pionowego. Typowym błędem myślowym jest mylenie okablowania pionowego z poziomym, co prowadzi do suboptymalnych rozwiązań w projektach sieciowych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz instalacji systemów okablowania, co w dalszej perspektywie przekłada się na niezawodność i stabilność funkcjonowania całej infrastruktury IT.

Pytanie 8

Jaka jest kolejność przewodów we wtyku RJ45 zgodnie z sekwencją połączeń T568A?

Kolejność 1	Kolejność 2	Kolejność 3	Kolejność 4
1. Biało-niebieski 2. Niebieski 3. Biało-brązowy 4. Brązowy 5. Biało-zielony 6. Zielony 7. Biało-pomarańczowy 8. Pomarańczowy	1. Biało-pomarańczowy 2. Pomarańczowy 3. Biało-zielony 4. Niebieski 5. Biało-niebieski 6. Zielony 7. Biało-brązowy 8. Brązowy	1. Biało-brązowy 2. Brązowy 3. Biało-pomarańczowy 4. Pomarańczowy 5. Biało-zielony 6. Niebieski 7. Biało-niebieski 8. Zielony	1. Biało-zielony 2. Zielony 3. Biało-pomarańczowy 4. Niebieski 5. Biało-niebieski 6. Pomarańczowy 7. Biało-brązowy 8. Brązowy

A. Kolejność 4

B. Kolejność 1

C. Kolejność 2

D. Kolejność 3

Odpowiedź D jest poprawna, ponieważ przedstawia właściwą sekwencję przewodów we wtyku RJ45 zgodnie z normą T568A. Sekwencja ta ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania sieci komputerowych, ponieważ zapewnia odpowiednią komunikację i minimalizuje zakłócenia sygnału. Wtyk RJ45 z sekwencją T568A powinien być ułożony w następującej kolejności: Biało-zielony, Zielony, Biało-pomarańczowy, Niebieski, Biało-niebieski, Pomarańczowy, Biało-brązowy, Brązowy. Zastosowanie tej sekwencji jest szczególnie istotne w instalacjach sieciowych, gdzie nieprawidłowe połączenia mogą prowadzić do problemów z przepustowością i stabilnością sieci. W praktyce, stosując standard T568A, można również łatwo przełączać się na jego alternatywę, czyli T568B, co jest przydatne w wielu sytuacjach. Warto również pamiętać, że zgodność ze standardami, takimi jak TIA/EIA-568, ma kluczowe znaczenie dla profesjonalnych instalacji kablowych, a znajomość tych norm jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami.

Pytanie 9

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. znaczących strat sygnału podczas transmisji.

B. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.

C. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.

D. niskiej wydajności.

Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 10

Który standard technologii bezprzewodowej pozwala na osiągnięcie przepustowości większej niż 54 Mbps?

A. IEEE 802.11a

B. IEEE 802.11g

C. IEEE 802.11n

D. IEEE 802.11b

Wybór standardu IEEE 802.11b, 802.11a lub 802.11g nie zapewnia osiągnięcia przepustowości powyżej 54 Mbps. Standard 802.11b, wprowadzony w 1999 roku, obsługuje maksymalną prędkość 11 Mbps, co w praktyce jest niewystarczające do nowoczesnych aplikacji wymagających szerokopasmowego dostępu. Standard 802.11g, również popularny, pozwala na szybkości do 54 Mbps, jednak nie umożliwia ich przekroczenia, co stanowi ograniczenie w kontekście rosnącego zapotrzebowania na wydajność sieci. Z kolei 802.11a, który operuje w paśmie 5 GHz, osiąga prędkości do 54 Mbps, ale nie jest w stanie wykorzystać pełnego potencjału technologii MIMO i szerszych kanałów, które oferuje 802.11n. Decydując się na starsze standardy, użytkownicy mogą napotkać problemy z przepustowością w sytuacjach, gdzie wiele urządzeń łączy się z siecią równocześnie, co prowadzi do spadku wydajności. W kontekście najlepszych praktyk, zaleca się wybór najnowszych standardów, takich jak 802.11n lub 802.11ac, aby zapewnić stabilne i szybkie połączenia, szczególnie w środowiskach intensywnie korzystających z technologii bezprzewodowej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami i zaspokajania potrzeb użytkowników.

Pytanie 11

W biurze należy zamontować 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość od gniazda abonenckiego do lokalnego punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Jaki będzie szacunkowy koszt nabycia kabla UTP kategorii 5e, przeznaczonego do budowy sieci lokalnej, jeśli cena brutto 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł?

A. 80,00 zł

B. 320,00 zł

C. 160,00 zł

D. 800,00 zł

Obliczenia dotyczące kosztów zakupu kabla UTP kategorii 5e dla 5 podwójnych gniazd abonenckich mogą być mylące, gdyż wiele osób błędnie interpretuje dane liczbowe. Przykładowo, bywa, że przyjmuje się zbyt niską lub zbyt wysoką długość kabla, co prowadzi do niewłaściwego określenia całkowitych kosztów. Osoby często mylą ogół długości potrzebnego kabla, co skutkuje rachunkami, które nie odzwierciedlają rzeczywistych kosztów. Niektórzy mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć liczbę gniazd przez cenę metra kabla bez uwzględnienia konieczności połączenia kabli z urządzeniem końcowym oraz dodatkowymi elementami instalacyjnymi. Innym typowym błędem jest nieprzemyślane oszacowanie długości kabli, które powinny uwzględniać ewentualne zakręty, przejścia przez ściany lub inne przeszkody, co również wpływa na ostateczną długość kabli. Należy także pamiętać o standardach instalacji, które zalecają dodanie zapasu na ewentualne błędy podczas montażu. W wyniku tych nieporozumień, niepoprawne odpowiedzi takie jak 80,00 zł, 320,00 zł czy 800,00 zł nie tylko wskazują na błędne obliczenia, ale również na zagadnienia związane z organizacją i planowaniem instalacji sieci, co jest kluczowe dla funkcjonowania każdej organizacji.

Pytanie 12

Jakie medium transmisyjne powinno się zastosować do połączenia urządzeń sieciowych oddalonych o 110 m w pomieszczeniach, gdzie występują zakłócenia EMI?

A. Fal radiowych

B. Światłowodu jednodomowego

C. Skrętki ekranowanej STP

D. Kabla współosiowego

Światłowód jednodomowy to świetny wybór, jeśli chodzi o podłączanie różnych urządzeń w sieci, zwłaszcza na dystansie do 110 m. Ma tę przewagę, że radzi sobie w trudnych warunkach, gdzie jest dużo zakłóceń elektromagnetycznych. To naprawdę pomaga, bo światłowody są znacznie mniej wrażliwe na te zakłócenia w porównaniu do tradycyjnych kabli. Poza tym, oferują mega dużą przepustowość – da się przesyłać dane z prędkościami sięgającymi gigabitów na sekundę, co jest kluczowe dla aplikacji, które potrzebują dużo mocy obliczeniowej. Używa się ich w różnych branżach, takich jak telekomunikacja czy infrastruktura IT, gdzie ważne jest, żeby sygnał był mocny i stabilny. Warto też dodać, że światłowody są zgodne z międzynarodowymi standardami, co czyni je uniwersalnymi i trwałymi. Oczywiście, instalacja wymaga odpowiednich technik i narzędzi, co może być droższe na starcie, ale w dłuższej perspektywie na pewno się opłaca ze względu na ich efektywność i pewność działania.

Pytanie 13

Aby zapewnić, że jedynie wybrane urządzenia mają dostęp do sieci WiFi, konieczne jest w punkcie dostępowym

A. zmienić hasło

B. zmienić sposób szyfrowania z WEP na WPA

C. skonfigurować filtrowanie adresów MAC

D. zmienić kanał radiowy

Filtrowanie adresów MAC to technika, która pozwala na ograniczenie dostępu do sieci WiFi tylko dla wybranych urządzeń. Adres MAC (Media Access Control) to unikalny identyfikator przypisany do interfejsu sieciowego każdego urządzenia. Konfigurując filtrowanie adresów MAC na punkcie dostępowym, administrator może stworzyć listę zatwierdzonych adresów, co oznacza, że tylko te urządzenia będą mogły nawiązać połączenie z siecią. To podejście jest powszechnie stosowane w małych sieciach domowych oraz biurowych, jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń w połączeniu z silnym hasłem i szyfrowaniem. Należy jednak pamiętać, że filtrowanie adresów MAC nie jest nieomylnym rozwiązaniem, gdyż adresy MAC można podsłuchiwać i fałszować. Mimo to, w praktyce jest to skuteczny sposób na ograniczenie nieautoryzowanego dostępu, zwłaszcza w środowiskach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i łatwa do zarządzania. Dobrą praktyką jest łączenie tego rozwiązania z innymi metodami zabezpieczeń, takimi jak WPA3, co znacząco podnosi poziom ochrony.

Pytanie 14

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Wkrętaka płaskiego

B. Zaciskarki do wtyków RJ45

C. Narzędzia uderzeniowego

D. Wkrętaka krzyżakowego

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego uderzenia, które umożliwia skuteczne i trwałe połączenie żył kabla z odpowiednimi stykami w module. Użycie narzędzia uderzeniowego zapewnia, że przewody są dokładnie wciśnięte w styki, co zapobiega problemom z przesyłem sygnału oraz minimalizuje straty. W praktyce, podczas zarabiania końcówek, ważne jest, aby żyły kabla były odpowiednio uporządkowane zgodnie z kolorami standardu T568A lub T568B, co jest kluczowe dla zachowania spójności i jakości połączeń sieciowych. Standardy te są uznawane w branży telekomunikacyjnej jako najlepsze praktyki. Narzędzie to jest niezbędne, ponieważ inne narzędzia, takie jak wkrętaki, nie są zaprojektowane do tego typu operacji i mogą prowadzić do uszkodzenia styków lub niewłaściwego połączenia.

Pytanie 15

Jak wiele punktów rozdzielczych, według normy PN-EN 50174, powinno być umiejscowionych w budynku o trzech kondygnacjach, przy założeniu, że powierzchnia każdej z kondygnacji wynosi około 800 m²?

A. 2

B. 1

C. 4

D. 3

Zgodnie z normą PN-EN 50174, która reguluje wymagania dotyczące planowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych w budynkach, liczba punktów rozdzielczych w obiekcie zależy od kilku kluczowych czynników, takich jak powierzchnia kondygnacji oraz ilość kondygnacji. W przypadku 3-kondygnacyjnego budynku o powierzchni każdej kondygnacji wynoszącej około 800 m², norma wskazuje na konieczność zainstalowania trzech punktów rozdzielczych. Każdy punkt rozdzielczy powinien być strategicznie rozmieszczony, aby maksymalizować efektywność sieci telekomunikacyjnej oraz zapewnić łatwy dostęp do infrastruktury. Praktyczne zastosowanie tej zasady sprawdza się w obiektach o dużej powierzchni użytkowej, gdzie odpowiednia liczba punktów rozdzielczych ułatwia zarządzanie siecią, a także minimalizuje ryzyko awarii. Zastosowanie normy PN-EN 50174 w projektowaniu sieci telekomunikacyjnych jest istotne dla zapewnienia nieprzerwanego dostępu do usług, co jest kluczowe w obiektach komercyjnych oraz publicznych.

Pytanie 16

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to

A. ruter z WiFi.

B. media konwerter.

C. most.

D. przełącznik.

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to ruter z WiFi, co można rozpoznać po charakterystycznych antenach, które są kluczowym elementem umożliwiającym bezprzewodową transmisję danych. Routery z WiFi są fundamentem współczesnych sieci domowych i biurowych, służąc do udostępniania połączenia internetowego dla różnych urządzeń, takich jak laptopy, smartfony czy tablety. W standardzie 802.11 (WiFi) funkcjonują w różnych pasmach, najczęściej 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na optymalizację prędkości oraz zasięgu sygnału. Porty LAN oraz WAN/Internet, które również można zauważyć w tym urządzeniu, potwierdzają, że pełni rolę centralnego punktu komunikacji w sieci lokalnej. W praktyce, dobra konfiguracja rutera z WiFi, w tym zabezpieczenia takie jak WPA3, jest niezbędna dla ochrony danych użytkowników oraz zapewnienia stabilności połączenia. Warto również zaznaczyć, że nowoczesne routery często obsługują technologie takie jak MU-MIMO czy beamforming, co znacząco wpływa na jakość i wydajność transmisji.

Pytanie 17

Urządzenie warstwy dystrybucji, które odpowiada za połączenie odrębnych sieci oraz zarządzanie przepływem danych między nimi, nazywane jest

A. przełącznikiem

B. serwerem

C. routerem

D. koncentratorem

Router jest urządzeniem, które pełni kluczową rolę w łączeniu różnych sieci komputerowych oraz zarządzaniu przepływem danych między nimi. W przeciwieństwie do innych urządzeń sieciowych, jak przełączniki czy koncentratory, routery są zdolne do podejmowania decyzji o trasowaniu pakietów danych na podstawie ich adresów IP. Używają do tego protokołów routingu, takich jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im na dynamiczne dostosowywanie tras w zależności od warunków w sieci. Przykładem zastosowania routera może być łączenie lokalnej sieci domowej z Internetem, gdzie router zarządza zarówno ruchem lokalnym, jak i komunikacją z siecią globalną. Dobre praktyki w zakresie konfiguracji routerów obejmują zabezpieczanie dostępu do panelu administracyjnego, aktualizowanie oprogramowania oraz stosowanie zapór sieciowych, aby chronić sieć przed nieautoryzowanym dostępem. Zrozumienie funkcji routerów jest kluczowe dla projektowania efektywnych i bezpiecznych architektur sieciowych.

Pytanie 18

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Punkt dostępu

B. Konwerter mediów

C. Ruter z WiFi

D. Przełącznik zarządzalny

Punkt dostępu to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci LAN, ale nie posiada funkcji segmentacji ruchu w taki sposób, aby ograniczać komunikację pomiędzy urządzeniami do konkretnej grupy. Punkt dostępu działa jako most, łącząc urządzenia bezprzewodowe z siecią przewodową, ale nie jest w stanie kontrolować ruchu danych w obrębie różnych użytkowników. W sytuacji, gdy wiele urządzeń jest podłączonych do jednego punktu dostępu, mogą one swobodnie komunikować się ze sobą oraz z innymi urządzeniami w sieci, co nie spełnia wymagań izolacji ruchu. Ruter z WiFi, z kolei, jest bardziej zaawansowanym urządzeniem, które umożliwia nie tylko dostęp do sieci, ale także routing pomiędzy różnymi sieciami. Jego główną funkcją jest kierowanie ruchu oraz zarządzanie adresacją IP, ale nie jest to tożsame z wydzieleniem grupy komputerów w ramach tej samej sieci. Konwerter mediów jest urządzeniem, które zmienia format sygnału (np. z miedzianego na światłowodowy), ale nie ma funkcji zarządzania ruchem w sieci ani wydzielania grup komputerów. Typowe błędy myślowe w przypadku tych odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań tych urządzeń; użytkownicy mogą mylić ich podstawowe role, co prowadzi do fałszywych wniosków na temat ich możliwości w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 19

Na podstawie tabeli ustal, ile kabli ekranowanych typu skrętka należy poprowadzić w listwie PCV typu LN 25x16.

Typ listwy	Przewody
Typ listwy	Przekrój czynny [mm²]	Ø 5,5 mm, np. FTP	Ø 7,2 mm, np. WDX pek 75-1,0/4,8	Ø 10,6 mm, np. YDY 3 x 2,5
LN 20X10	140	2	1
LN 16X16	185	3	1	1
LN 25X16	305	5	3	2
LN 35X10.1	230	4	3
LN 35X10.2	115 + 115	4	1/1
LN 40X16.1	505	9	6	3
LN 40X16.2	245 + 245	8	3/3	1/1

A. 4 kable.

B. 5 kabli.

C. 3 kable.

D. 2 kable.

Odpowiedź "5 kabli" jest prawidłowa, ponieważ listwa PCV typu LN 25x16 została zaprojektowana tak, aby mogła pomieścić pięć kabli ekranowanych typu skrętka o przekroju 0,55 mm. Przy instalacji kabli należy zwrócić uwagę na zalecane normy, które podkreślają znaczenie odpowiedniej ilości kabli w kontekście uniknięcia zakłóceń elektromagnetycznych oraz optymalizacji przepływu danych. W praktyce, stosując się do tych wytycznych, zapewniamy efektywne działanie systemów telekomunikacyjnych oraz minimalizujemy ryzyko awarii związanych z przeciążeniem instalacji. Warto również pamiętać, że odpowiednia organizacja kabli w listwie wpływa na ich trwałość i łatwość w przyszłych modyfikacjach oraz konserwacji. Na przykład, przy instalacji w biurach, gdzie wiele urządzeń wymaga dostępu do sygnału, prawidłowe prowadzenie kabli ma kluczowe znaczenie dla stabilności połączeń sieciowych.

Pytanie 20

Aby umożliwić jedynie urządzeniom z określonym adresem fizycznym połączenie z siecią WiFi, trzeba ustawić w punkcie dostępowym

A. strefę o ograniczonym dostępie

B. firewall

C. filtrację adresów MAC

D. bardziej zaawansowane szyfrowanie

Filtrowanie adresów MAC to technika, która pozwala na ograniczenie dostępu do sieci WiFi jedynie do urządzeń posiadających określone adresy MAC (Media Access Control). Każde urządzenie sieciowe ma unikalny adres MAC, który identyfikuje je w sieci lokalnej. Konfigurując filtrację adresów MAC w punkcie dostępowym, administrator może wprowadzić listę dozwolonych adresów, co zwiększa bezpieczeństwo sieci. Przykład zastosowania tej technologii może obejmować małe biuro lub dom, gdzie właściciel chce zapewnić, że tylko jego smartfony, laptopy i inne urządzenia osobiste mogą łączyć się z siecią, uniemożliwiając dostęp nieznanym gościom. Choć filtracja adresów MAC nie jest niezawodna (ponieważ adresy MAC mogą być spoofowane), jest jednym z elementów strategii bezpieczeństwa, współpracując z innymi metodami, takimi jak WPA2 lub WPA3, co zapewnia wielowarstwową ochronę przed nieautoryzowanym dostępem do sieci.

Pytanie 21

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to

A. nóż monterski.

B. zaciskarka.

C. narzędzie uderzeniowe.

D. ściągacz izolacji.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na nóż monterski, zaciskarkę czy narzędzie uderzeniowe, jest błędny z kilku powodów. Nóż monterski, choć jest narzędziem przydatnym w wielu zastosowaniach budowlanych, nie jest przeznaczony do usuwania izolacji z przewodów elektrycznych. Jego główną funkcją jest cięcie materiałów, a nie precyzyjne usuwanie izolacji, co może prowadzić do uszkodzenia przewodów. Zaciskarka, z kolei, jest narzędziem służącym do trwałego łączenia przewodów poprzez zaciskanie, co również nie odpowiada funkcji ściągacza izolacji. Narzędzie uderzeniowe to sprzęt wykorzystywany głównie w pracach budowlanych, takich jak wbijanie gwoździ czy kotwic, co również nie ma związku z usuwaniem izolacji. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest mylenie zastosowań różnych narzędzi, co może prowadzić do wyboru niewłaściwego narzędzia dla danej aplikacji. Zrozumienie funkcji narzędzi oraz ich klasyfikacji jest kluczowe dla prawidłowego ich stosowania, co jest fundamentem efektywnej i bezpiecznej pracy w branży elektrycznej.

Pytanie 22

Które urządzenie w sieci lokalnej nie segreguje obszaru sieci komputerowej na domeny kolizyjne?

A. Przełącznik.

B. Most.

C. Koncentrator.

D. Ruter.

Koncentrator, czyli taki hub, to urządzenie, które nie dzieli sieci na poszczególne domeny kolizyjne. Działa to tak, że przesyła wszystkie dane, jakie dostaje, do wszystkich portów bez żadnego ich filtrowania. W praktyce wychodzi na to, że każde urządzenie podłączone do koncentratora dzieli tą samą domenę kolizyjną. Może to prowadzić do większej ilości kolizji danych i przez to sieć może działać gorzej. Dlatego w nowoczesnych sieciach rzadko się je wykorzystuje, a zamiast tego stawiamy na przełączniki, które potrafią ładnie sortować ruch i zmniejszać kolizje. Jasne, w prostych i małych sieciach koncentrator może być ok, ale w większych sytuacjach lepiej mieć coś, co lepiej zarządza ruchem. Z mojego punktu widzenia, korzystanie z przełączników to zdecydowanie lepszy wybór, bo oferują znacznie lepszą wydajność i bardziej efektywne zarządzanie danymi.

Pytanie 23

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. Centronics i USB

B. Centronics i RJ11

C. USB i RJ45

D. USB i RS232

Odpowiedzi 'Centronics i USB', 'Centronics i RJ11', oraz 'USB i RS232' są błędne, ponieważ nie uwzględniają praktycznych wymagań dotyczących podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs Centronics, choć historycznie używany w starszych drukarkach, nie jest już standardem w nowoczesnych urządzeniach. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do starszych modeli drukarek, które nie są przystosowane do pracy w sieci. Z kolei RJ11 jest interfejsem stosowanym głównie w telefonach i modemach, a nie w drukarkach, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. USB i RS232 to interfejsy komunikacyjne, które w przeszłości były popularne, jednak w kontekście współczesnych sieci komputerowych nie zapewniają one możliwości łatwego podłączenia do sieci, jak robi to RJ45. Typowym błędem jest założenie, że wystarczy podłączyć drukarkę bezpośrednio do komputera za pomocą USB, aby umożliwić dostęp innym użytkownikom w sieci, co jest nieprawidłowe. W nowoczesnych środowiskach pracy, kluczowe jest zapewnienie centralnego dostępu do drukarek przez sieć, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie zasobami i skrócenie czasu oczekiwania na wydruki. Dlatego zrozumienie roli interfejsów w kontekście sieci lokalnych jest niezbędne dla właściwego podejścia do konfiguracji urządzeń drukujących.

Pytanie 24

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m?

A. Przewód koncentryczny

B. Skrętkę STP

C. Skrętkę UTP

D. Światłowód

Wybór światłowodu jako medium transmisyjnego do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600 m jest uzasadniony przede wszystkim jego zdolnością do przesyłania danych na dużych odległościach przy minimalnych stratach sygnału. Światłowody, dzięki swojej konstrukcji opartej na włóknach szklanych, oferują pasmo przenoszenia sięgające gigabitowych prędkości, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych. Przykładowo, w przypadku instalacji sieci w dużych biurowcach lub kampusach, światłowody pozwalają na łączenie różnych budynków bez obaw o degradację sygnału, która mogłaby wystąpić, gdyby zastosowano miedź. Dodatkowo, światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je preferowanym wyborem w środowisku intensywnego korzystania z technologii radiowych i elektronicznych. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, takie jak 802.3z dla Ethernetu, światłowody są rekomendowane do połączeń wymagających wysokiej wydajności oraz dużej niezawodności. Stanowią one przyszłość komunikacji sieciowej, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb na szybkość i jakość przesyłu danych.

Pytanie 25

W jakiej topologii fizycznej sieci każde urządzenie ma dokładnie dwa połączenia, z których jedno prowadzi do najbliższego sąsiada, a dane są przesyłane z jednego komputera do następnego w formie pętli?

A. Gwiazda.

B. Pierścień.

C. Siatka.

D. Drzewo.

Topologia pierścienia charakteryzuje się tym, że każde urządzenie sieciowe, zwane węzłem, jest połączone z dokładnie dwoma innymi węzłami. Taki układ tworzy zamkniętą pętlę, przez którą dane są przesyłane w jednym kierunku, co znacząco upraszcza proces transmisji. Główną zaletą topologii pierścienia jest to, że pozwala na ciągłe przekazywanie informacji bez potrzeby skomplikowanego routingu. Przykładem zastosowania tej topologii mogą być sieci token ring, które były popularne w latach 80. i 90. XX wieku. W takich sieciach stosowano tokeny, czyli specjalne ramki, które kontrolowały dostęp do medium transmisyjnego, co pozwalało uniknąć kolizji danych. Warto wspomnieć, że w przypadku uszkodzenia jednego z węzłów, sieć może przestać działać, co jest istotnym ograniczeniem tej topologii. Aby zwiększyć niezawodność, często stosuje się różne mechanizmy redundancji, takie jak dodatkowe połączenia zapewniające alternatywne ścieżki dla danych. W nowoczesnych aplikacjach sieciowych znajomość i umiejętność konfiguracji różnych topologii jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście zapewnienia odpowiedniej wydajności i bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 26

Które z zestawień: urządzenie – realizowana funkcja jest niepoprawne?

A. Przełącznik – segmentacja sieci na VLAN-y

B. Access Point – bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną

C. Modem – łączenie sieci lokalnej z Internetem

D. Ruter – łączenie komputerów w tej samej sieci

Odpowiedź 'Ruter – połączenie komputerów w tej samej sieci' jest błędna, ponieważ ruter nie służy do bezpośredniego łączenia komputerów w tej samej sieci lokalnej, lecz do kierowania ruchem pomiędzy różnymi sieciami. Ruter działa na warstwie trzeciej modelu OSI (warstwa sieci), a jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych pomiędzy sieciami, np. z lokalnej sieci komputerowej do Internetu. Przykładowo, w typowej sieci domowej ruter łączy urządzenia lokalne (jak komputery, smartfony) z dostawcą usług internetowych (ISP). Działanie rutera można zobrazować na przykładzie, kiedy użytkownik chce przeglądać strony internetowe – ruter przekazuje żądania z lokalnej sieci do Internetu i odwrotnie, zarządzając jednocześnie trasami danych, co zapewnia optymalizację ich przepływu. Dobrą praktyką jest również skonfigurowanie rutera w taki sposób, aby zapewniał on odpowiednie zabezpieczenia, takie jak zapora ogniowa (firewall) czy system detekcji intruzów (IDS).

Pytanie 27

Aby funkcja rutingu mogła prawidłowo funkcjonować na serwerze, musi być on wyposażony

A. w dodatkową pamięć RAM

B. w dodatkowy dysk twardy

C. w drugą kartę sieciową

D. w szybszy procesor

Fajnie, że zauważyłeś, że żeby funkcja rutingu działała jak należy na serwerze, potrzebujesz drugiej karty sieciowej. Ta karta to taki kluczowy element, jeśli chodzi o komunikację z innymi urządzeniami w sieci. Kiedy masz dwie karty, zwiększasz przepustowość i redundancję, co jest mega ważne, gdy jedna z kart przestaje działać. W praktyce, to rozwiązanie działa świetnie w różnych konfiguracjach, na przykład przy równoważeniu obciążenia czy w systemach wysokiej dostępności. Może być tak, że jedna karta przejmuje funkcję drugiej, gdy ta pierwsza już nie chce działać. Dodatkowo, z dodatkową kartą da się skonfigurować różne sieci, co pomaga w separacji ruchu lokalnego oraz administracyjnego, a także wspiera wirtualizację, gdzie wirtualne maszyny korzystają z dedykowanych interfejsów. No i nie zapominaj, że według dobrych praktyk w IT, ważne jest, żeby serwer miał odpowiednie karty sieciowe – to klucz do bezproblemowego działania usług sieciowych.

Pytanie 28

Jakiego elementu pasywnego sieci należy użyć do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Kabel połączeniowy

B. Przepust szczotkowy

C. Organizer kabli

D. Adapter LAN

Kabel połączeniowy jest kluczowym elementem pasywnym w infrastrukturze sieciowej, który umożliwia fizyczne połączenie różnych komponentów. W przypadku podłączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich do panelu krosowniczego w szafie rack, stosowanie kabla połączeniowego jest podstawową praktyką. Takie kable, najczęściej w standardzie Ethernet (np. Cat5e, Cat6), gwarantują odpowiednią przepustowość i jakość sygnału oraz spełniają wymagania norm dotyczących transmisji danych. Dzięki zastosowaniu kabli o odpowiednich parametrach, można zminimalizować straty sygnału oraz zakłócenia elektromagnetyczne. Istotne jest również przestrzeganie zasad organizacji okablowania, co zapewnia nie tylko estetykę, ale również ułatwia przyszłe serwisowanie i diagnostykę sieci. W kontekście organizacji sieci, ważne jest, aby odpowiednio planować układ kabli, co przyczyni się do zwiększenia efektywności i niezawodności całego systemu.

Pytanie 29

Ile domen rozgłoszeniowych istnieje w sieci o schemacie przedstawionym na rysunku, jeżeli przełączniki pracują w drugiej warstwie modelu ISO/OSI z konfiguracją domyślną?

A. 5

B. 9

C. 11

D. 7

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli przełączników w sieci. Często myli się liczbę domen rozgłoszeniowych z innymi parametrami sieci, takimi jak liczba urządzeń czy liczba portów w przełącznikach. Użytkownicy mogą przyjąć założenie, że przełączniki w sieci tworzą mniej domen, ponieważ nie uwzględniają pełnego zrozumienia, jak działają ramki rozgłoszeniowe w warstwie drugiej. Przełączniki te są skonstruowane tak, aby każda ramka trafiała do wszystkich urządzeń w danej domenie, co oznacza, że każdy dodatkowy przełącznik tworzy nową, osobną domenę. Jeśli ktoś zatem zidentyfikuje tylko 5, 9 lub 11 domen jako odpowiedź, może to sugerować, że nie dostrzega on wpływu wszystkich przełączników dostępnych w schemacie. Prawidłowa analiza schematów sieciowych wymaga zrozumienia, że liczba domen rozgłoszeniowych zależy bezpośrednio od liczby przełączników, a nie od ich konfiguracji czy liczby dołączonych urządzeń. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, które zakładają, że każda zmiana w topologii sieci powinna być dokładnie przemyślana pod kątem jej wpływu na segmentację ruchu i efektywność operacyjną całego systemu.

Pytanie 30

Do których komputerów dotrze ramka rozgłoszeniowa wysyłana ze stacji roboczej PC1?

A. PC2 i PC4

B. PC3 i PC6

C. PC2 i PC6

D. PC4 i PC5

Ramka rozgłoszeniowa wysyłana z PC1 dotrze do PC3 i PC6, ponieważ wszystkie te urządzenia znajdują się w tym samym VLANie, czyli VLAN10. W kontekście sieci komputerowych, ramki rozgłoszeniowe są mechanizmem pozwalającym na wysyłanie danych do wszystkich urządzeń w danym VLANie. To oznacza, że wszystkie urządzenia, które są logicznie połączone w tej samej grupie, mogą odbierać taką ramkę. Chociaż ramki rozgłoszeniowe są ograniczone do jednego VLANu, ich zastosowanie jest kluczowe w przypadku komunikacji w lokalnych sieciach. Przykładem mogą być protokoły ARP (Address Resolution Protocol), które wykorzystują ramki rozgłoszeniowe do mapowania adresów IP na adresy MAC. Z tego względu dobrze zrozumieć, jak działają VLANy oraz zasady ich izolacji, aby efektywnie zarządzać ruchem w sieci oraz poprawić jej bezpieczeństwo, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 31

Do zakończenia kabla skręcanego wtykiem 8P8C wykorzystuje się

A. zaciskarkę do wtyków RJ-45

B. zaciskarkę do złączy typu F

C. spawarkę światłowodową

D. narzędzie uderzeniowe

Zaciskarka do wtyków RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do zakończenia skrętek, które są powszechnie stosowane w sieciach Ethernet. Wtyki RJ-45, znane również jako wtyki 8P8C, mają osiem pinów, które muszą być odpowiednio umieszczone i zabezpieczone w obudowie wtyku. Proces zaciskania polega na wprowadzeniu skrętek do wtyku, a następnie użyciu zaciskarki do trwałego ściśnięcia metalowych styków wtyku, co zapewnia solidne połączenie elektryczne. W branży telekomunikacyjnej i informatycznej, stosowanie zaciskarki do RJ-45 jest standardową praktyką, szczególnie w instalacjach sieciowych. Umożliwia to tworzenie niestandardowych kabli Ethernet o różnych długościach, co znacznie ułatwia konfigurację i organizację sieci. Dobrą praktyką jest również przestrzeganie kolorów okablowania zgodnie z normą T568A lub T568B, co zapewnia spójność i poprawność połączeń. Ponadto, używanie zaciskarki do RJ-45 pozwala na łatwe naprawy kabli oraz ich rekonfiguracje, co jest niezwykle istotne w dynamicznie zmieniającym się środowisku IT.

Pytanie 32

Zastosowanie połączenia typu trunk między dwoma przełącznikami umożliwia

A. przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych w jednym łączu

B. konfigurację agregacji portów, co zwiększa przepustowość między przełącznikami

C. zwiększenie przepustowości dzięki wykorzystaniu dodatkowego portu

D. zablokowanie wszystkich nadmiarowych połączeń na danym porcie

Połączenie typu trunk między dwoma przełącznikami rzeczywiście umożliwia przesyłanie ramek z różnych wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) przez jedno łącze. Dzięki temu, cały ruch sieciowy, pochodzący z wielu VLAN-ów, może być efektywnie transportowany przez jedno fizyczne połączenie, co prowadzi do oszczędności w infrastrukturze kablowej oraz zwiększenia elastyczności sieci. Praktycznym zastosowaniem trunków jest konfiguracja w środowiskach wirtualnych, gdzie wiele maszyn wirtualnych korzysta z różnych VLAN-ów. Standard IEEE 802.1Q definiuje sposób tagowania ramek Ethernet, co pozwala na identyfikację, z którego VLAN-u pochodzi dana ramka. Dobrą praktyką jest przypisywanie trunków do portów, które łączą przełączniki, aby zapewnić segregację ruchu oraz umożliwić wydajne zarządzanie siecią. Implementując trunkowanie, administratorzy sieci mogą również wprowadzać polityki bezpieczeństwa i zarządzać ruchem w sposób, który optymalizuje wydajność sieci oraz minimalizuje ryzyko kolizji. Przykładowo, w dużych sieciach korporacyjnych, trunking pozwala na segregację ruchu biura i działów, co jest kluczowe dla wydajności i bezpieczeństwa.

Pytanie 33

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku oznacza

A. główny punkt dystrybucyjny.

B. zamknięty kanał kablowy.

C. gniazdo telekomunikacyjne.

D. otwarty kanał kablowy.

Ten symbol, który widzisz na rysunku, oznacza gniazdo telekomunikacyjne. To taki ważny element w całej sieci telekomunikacyjnej. W praktyce to gniazda są wykorzystywane do podłączania różnych urządzeń, jak telefony czy modemy. Z tego co wiem, według norm PN-EN 50173, powinny być one dobrze oznaczone, żeby łatwo było je zidentyfikować. To naprawdę ułatwia zarządzanie kablami i urządzeniami. Używanie standardowych symboli w dokumentacji i projektach jest kluczowe, bo poprawia komunikację między specjalistami i pozwala szybko znaleźć punkty dostępowe. Poza tym, ważne też, żeby stosować odpowiednie kable, jak Cat 5e czy Cat 6, bo to wpływa na jakość przesyłu danych. No i przy projektowaniu sieci nigdy nie można zapominać o tych standardach, bo to klucz do niezawodności i wydajności systemu.

Pytanie 34

Ramka z danymi jest wysyłana z komputera K1 do komputera K2. Które adresy źródłowe IP oraz MAC będą w ramce wysyłanej z rutera R1 do R2?

	IP	MAC
K1	192.168.1.10/24	1AAAAA
K2	172.16.1.10/24	2BBBBB
R1 - interfejs F0	192.168.1.1/24	BBBBBB
R1 - interfejs F1	10.0.0.1/30	CCCCCC
R2- interfejs F0	10.0.0.2/30	DDDDDD
R2- interfejs F1	172.16.1.1/24	EEEEEE

A. IP – 10.0.0.1; MAC – 1AAAAA

B. IP – 192.168.1.10; MAC – 1AAAAA

C. IP – 192.168.1.10; MAC – CCCCCC

D. IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC

Wybór odpowiedzi IP – 10.0.0.1; MAC – CCCCCC jest niepoprawny, bo wprowadza trochę zamieszania dotyczącego tego, jak działają protokoły sieciowe. Po pierwsze, adres IP źródłowy nie powinien się zmieniać podczas przesyłania ramki przez ruter; zawsze powinien pokazywać oryginalnego nadawcę, czyli w tym przypadku komputer K1 z adresem 192.168.1.10. Wybierając 10.0.0.1 jako adres źródłowy IP, twierdzisz, że ramka pochodzi z innej sieci, co nie ma sensu w kontekście zarządzania siecią, gdyż adresy muszą być zgodne z subnetem. Co więcej, jeśli chodzi o MAC – CCCCCC, to zakładamy, że jest to adres MAC interfejsu, z którego ruter R1 wysyła ramkę; ale to nie zmienia faktu, że adres IP źródłowy powinien być prawidłowy. W podobnych sytuacjach 192.168.1.10 jako źródłowy IP jest dobrym wyborem, ale błędnie przypisane są adresy MAC, co prowadzi do mylnych wniosków o trasowaniu. Takie typowe błędy, jak mylenie adresów IP i MAC, mogą bardzo utrudnić zrozumienie jak działa sieć i mogą powodować problemy z jej zarządzaniem oraz przesyłaniem ruchu, co w praktyce wpływa na wydajność i bezpieczeństwo sieci.

Pytanie 35

Zgodnie z normą EN-50173, klasa D skrętki komputerowej obejmuje zastosowania wykorzystujące zakres częstotliwości

A. do 100 kHz

B. do 16 MHz

C. do 100 MHZ

D. do 1 MHz

Wybierając odpowiedzi wskazujące na niższe pasma częstotliwości, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących standardów skrętek komputerowych. Odpowiedzi do 100 kHz, 1 MHz czy 16 MHz dotyczą przestarzałych technologii, które nie są odpowiednie dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Na przykład, kategoria 5e, która jest standardem dla pasma do 100 MHz, już nie spełnia wymogów wydajnościowych dla standardów Ethernet powyżej 1 Gbps, które są powszechnie używane w nowoczesnych środowiskach biurowych i technologicznych. Wybór parametrów dotyczących pasma częstotliwości jest kluczowy, ponieważ wpływa na przepustowość i jakość transmisji danych. Współczesne zastosowania, takie jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości, wymagają niezawodnych połączeń, które są możliwe tylko dzięki odpowiedniemu doborowi kabli i ich klas. Używanie przestarzałych standardów może prowadzić do problemów z wydajnością sieci, zakłóceń oraz obniżonej jakości usług, co w dłuższej perspektywie rodzi dodatkowe koszty i frustrację użytkowników.

Pytanie 36

Przy projektowaniu sieci przewodowej, która ma maksymalną prędkość transmisji wynoszącą 1 Gb/s, a maksymalna długość między punktami sieci nie przekracza 100 m, jakie medium transmisyjne powinno być zastosowane?

A. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz

B. kabel UTP kategorii 5e

C. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz

D. kabel koncentryczny o średnicy ¼ cala

Kabel koncentryczny o średnicy ¼ cala, choć używany w niektórych aplikacjach sieciowych, nie spełnia wymagań dotyczących maksymalnej szybkości transmisji 1 Gb/s w odległości 100 m. Kabel koncentryczny jest bardziej odpowiedni dla transmisji sygnałów telewizyjnych czy w niektórych systemach komunikacji, ale jego architektura nie pozwala na osiągnięcie takich prędkości w lokalnych sieciach komputerowych. Fale radiowe o częstotliwości 5 GHz oraz 2,4 GHz to technologie stosowane w sieciach bezprzewodowych, jednak nie zapewniają one stabilności i niezawodności połączeń na poziomie przewodowym, szczególnie na odległościach do 100 m. Częstotliwości te mogą być podatne na zakłócenia i zmniejszenie wydajności z uwagi na przeszkody fizyczne oraz zakłócenia od innych urządzeń. Dodatkowo, sieci bezprzewodowe często mają ograniczoną przepustowość, a ich wydajność może znacznie różnić się w zależności od warunków środowiskowych. W związku z tym, dla zapewnienia stabilności i wysokiej prędkości transmisji, szczególnie w złożonych środowiskach biurowych, korzystanie z kabla UTP kategorii 5e stanowi najlepszy wybór. Sympatyzowanie z technologią bezprzewodową w miejscu, gdzie nie jest to konieczne, prowadzi do nieefektywności i potencjalnych problemów z wydajnością sieci.

Pytanie 37

Dokument PN-EN 50173 wskazuje na konieczność zainstalowania minimum

A. 1 punktu rozdzielczego na cały wielopiętrowy budynek.

B. 1 punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni.

C. 1 punktu rozdzielczego na każde piętro.

D. 1 punktu rozdzielczego na każde 250 m2 powierzchni.

Odpowiedzi, które sugerują instalację jednego punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni, na każde piętro lub na cały budynek, bazują na błędnych założeniach dotyczących standardów telekomunikacyjnych. W przypadku pierwszej z tych propozycji, warto zauważyć, że norma PN-EN 50173 koncentruje się nie tylko na powierzchni, ale także na potrzebach dostępu do mediów i elastyczności systemu rozdzielczego. Propozycja dotycząca punktów rozdzielczych na każdym piętrze jest również nieadekwatna, ponieważ nie uwzględnia specyfiki budynków wielokondygnacyjnych, gdzie położenie punktów rozdzielczych powinno być strategiczne, aby spełniać wymagania użytkowników w różnych lokalizacjach. W przypadku wskazania jednego punktu na cały budynek, to podejście zaniedbuje potrzebę lokalizacji punktów w zależności od wielkości i przeznaczenia przestrzeni. Istotnym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest ignorowanie zróżnicowanych potrzeb w kontekście różnorodności budynków oraz specyfiki ich użytkowania. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie punktów rozdzielczych ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i efektywności całego systemu telekomunikacyjnego, a błędne założenia mogą prowadzić do problemów z dostępnością usług oraz zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi. Zachowanie standardów, takich jak PN-EN 50173, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości i niezawodności infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 38

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Przekaże do hosta w lokalnej sieci

B. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku

C. Odrzuci pakiet

D. Zwróci pakiet do nadawcy

Zwracanie pakietów do źródła może wyglądać na sensowne, ale w rzeczywistości to nie działa w przypadku routerów. Ruter nie ma opcji, żeby oddać pakiet, jeśli nie wie, jak dotrzeć do docelowego adresu IP. Jeżeli mówimy o przesyłaniu pakietu do hosta w lokalnej sieci, to tu też jest problem – ruter nie zna lokalnych adresów IP dla danego pakietu. Próba wysłania pakietu do następnego skoku też nie wypali, bo ruter nie ma pojęcia, gdzie go skierować. Kiedy pakiet nie wpasowuje się w żadną z tras w tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie istnieje, kończy się na odrzuceniu pakietu. Takie myślenie może prowadzić do złego zarządzania siecią, bo administratorzy mogą myśleć, że ruter poradzi sobie z każdą sytuacją, co jest błędne. Na dłuższą metę, zła analiza ruchu w sieci może powodować poważne problemy z dostępnością i bezpieczeństwem.

Pytanie 39

Medium, w którym przesyłany sygnał nie jest narażony na wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, to

A. kabel typu skrętka

B. światłowód

C. kabel koncentryczny

D. fale radiowe

Światłowód jest medium transmisyjnym, które charakteryzuje się wysoką odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Działa na zasadzie przesyłania sygnału świetlnego przez włókna szklane lub plastikowe, co sprawia, że sygnał nie jest narażony na wpływy elektromagnetyczne, które mogą zakłócać jego jakość. W praktyce oznacza to, że światłowody są idealnym rozwiązaniem w środowiskach, gdzie występują silne zakłócenia, np. w pobliżu urządzeń elektronicznych czy w przemyśle. Dzięki temu, światłowody znalazły szerokie zastosowanie w telekomunikacji, sieciach komputerowych oraz systemach monitoringu. Warto też wspomnieć, że w porównaniu do tradycyjnych kabli miedzianych, światłowody oferują znacznie większą przepustowość oraz dłuższy zasięg transmisji bez utraty jakości sygnału. Standardy takie jak ITU-T G.652 określają wymagania dotyczące światłowodów wykorzystywanych w telekomunikacji.

Pytanie 40

W sieci o strukturze zaleca się, aby na powierzchni o wymiarach

A. 20 m2

B. 5 m2

C. 10 m2

D. 30 m2

Wybór powierzchni 5 m2 na jeden punkt abonencki może wydawać się korzystny z perspektywy efektywności przestrzennej, jednak w rzeczywistości prowadzi do wielu problemów związanych z zarządzaniem siecią. Tak niewielka powierzchnia ogranicza możliwość odpowiedniego rozmieszczenia urządzeń sieciowych oraz może prowadzić do nadmiernych zagęszczeń, co z kolei zwiększa ryzyko zakłóceń sygnału i trudności w konserwacji. W przypadku wyboru 20 m2 lub 30 m2, choć wydają się one bardziej komfortowe pod względem przestrzennym, to w praktyce mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania dostępnych zasobów. Zbyt duża odległość między punktami abonenckimi może powodować wydłużenie kabli, co zwiększa straty sygnału oraz zwiększa czas potrzebny na instalację i serwisowanie. Warto również zauważyć, że zgodne z normami branżowymi podejście do projektowania sieci lokalnych opiera się na znajomości wymagań dotyczących gęstości punktów abonenckich, które powinny być dostosowane do specyfiki danej instalacji. Wybierając zbyt małą lub zbyt dużą powierzchnię dla jednego punktu abonenckiego, można łatwo wprowadzić się w pułapkę nieoptymalnego projektowania, co negatywnie wpływa na funkcjonowanie całej sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej